Plutarch, De tranquilitate animi, section 17 1:

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 1:)

τί δ’ οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν. οὐδεὶσ γὰρ οὕτω τοῦ παθητικοῦ καταφερομένου καὶ ὀλισθάνοντοσ ἀντιλαμβάνεται λόγοσ, ὡσ ὁ τῆσ κοινῆσ καὶ φυσικῆσ ἀνάμνησιν ποιῶν ἀνάγκησ, ᾗ διὰ τὸ σῶμα μεμιγμένοσ ὁ ἄνθρωποσ μόνην ταύτην τῇ τύχῃ λαβὴν δίδωσιν, ἐν δὲ τοῖσ κυριωτάτοισ καὶ μεγίστοισ ἀσφαλὴσ ἕστηκεν. ὁ Δημήτριοσ τὴν Μεγαρέων πόλιν καταλαβὼν ἠρώτησε τὸν Στίλπωνα, μή τι τῶν ἐκείνου διήρπασται. φέροντα. καὶ τοίνυν τῆσ τύχησ πάντα τἄλλα λεηλατούσησ καὶ περιαιρουμένησ, ἔχομέν τι τοιοῦτον ἐν ἑαυτοῖσ, οἱο͂́ν κ’ οὔτε φέροιεν Ἀχαιοὶ οὔτε ἂν ἄγοιεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION