Plutarch, De tranquilitate animi, section 1

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 1)

Ὅφέ σου τὴν ἐπιστολὴν ἐκομισάμην, ἐν ᾗ παρεκάλεισ περὶ εὐθυμίασ σοί τι γραφῆναι καὶ περὶ τῶν ἐν Τιμαίῳ δεομένων ἐπιμελεστέρασ ἐξηγήσεωσ. ἅμα δέ πωσ τὸν ἑταῖρον ἡμῶν Ἔρωτα κατελάμβανεν αἰτία τοῦ πλεῖν εὐθὺσ εἰσ Ῥώμην, παρὰ Φουνδάνου τοῦ κρατίστου γράμματα δεδεγμένον, οἱο͂σ ἐκεῖνοσ, ἐπιταχύνοντα. μήτε δὲ χρόνον ἔχων, ὡσ προῃρούμην, γενέσθαι πρὸσ οἷσ ἐβούλου μήτε ὑπομένων κεναῖσ παντάπασι τὸν ἄνδρα χερσὶν ὀφθῆναί σοι παρ’ ἡμῶν ἀφιγμένον, ἀνελεξάμην περὶ εὐθυμίασ ἐκ τῶν ὑπομνημάτων ὧν ἐμαυτῷ πεποιημένοσ ἐτύγχανον ἡγούμενοσ καὶ σὲ τὸν λόγον τοῦτον οὐκ ἀκροάσεωσ ἕνεκα θηρωμένησ καλλιγραφίαν ἀλλὰ χρείασ βοηθητικῆσ ἐπιζητεῖν, καὶ συνηδόμενοσ ὅτι καὶ φιλίασ ἔχων ἡγεμονικὰσ καὶ δόξαν οὐδενὸσ ἐλάττονα τῶν ἐν ἀγορᾷ λεγόντων τὸ τοῦ τραγικοῦ Μέροποσ οὐ πέπονθασ, οὐδ’ ὡσ ἐκεῖνον εὐδαιμονίζων ὄχλοσ ἐξέπληξε σε τῶν φυσικῶν παθῶν ἀλλὰ πολλάκισ ἀκηκοὼσ μνημονεύεισ ὡσ οὔτε ποδάγρασ ἀπαλλάττει κάλτιοσ οὔτε δακτύλιοσ πολυτελὴσ παρωνυχίασ οὔτε διάδημα κεφαλαλγίασ. πόθεν γε δὴ πρὸσ ἀλυπίαν ψυχῆσ καὶ βίον ἀκύμονα χρημάτων ὄφελοσ ἢ δόξησ ἢ δυνάμεωσ ἐν αὐλαῖσ, ἂν μὴ τὸ χρώμενον εὐχάριστον ᾖ τοῖσ ἔχουσι καὶ τὸ τῶν ἀπόντων μὴ δεόμενον ἀεὶ παρακολουθῇ;

τί δὲ τοῦτ’ ἐστὶν ἄλλο ἢ λόγοσ εἰθισμένοσ καὶ μεμελετηκὼσ τοῦ παθητικοῦ καὶ ἀλόγου τῆσ ψυχῆσ ἐξισταμένου πολλάκισ ἐπιλαμβάνεσθαι ταχὺ καὶ μὴ περιορᾶν ἀπορρέον καὶ καταφερόμενον ὑπὸ τῶν ἀπόντων;

ὥσπερ οὖν ὁ Ξενοφῶν παρῄνει τῶν θεῶν εὐτυχοῦντασ μάλιστα μεμνῆσθαι καὶ τιμᾶν, ὅπωσ, ὅταν ἐν χρείᾳ γενώμεθα, θαρροῦντεσ αὐτοὺσ παρακαλῶμεν ὡσ εὐμενεῖσ ὄντασ ἤδη καὶ φίλουσ· ἵν’ ἐκ πολλοῦ παρεσκευασμένοι μᾶλλον ὠφελῶσιν ὡσ γὰρ οἱ χαλεποὶ κύνεσ πρὸσ πᾶσαν ἐκταραττόμενοι βοὴν ὑπὸ μόνησ καταπραΰνονται τῆσ συνήθουσ, οὕτω καὶ τὰ πάθη τὰ τῆσ ψυχῆσ διαγριαινόμενα καταπαῦσαι ῥᾳδίωσ οὐκ ἔστιν, ἂν μὴ λόγοι παρόντεσ οἰκεῖοι καὶ συνήθεισ ἐπιλαμβάνωνται τῶν ταραττομένων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION