Plutarch, De tranquilitate animi, section 1 3:

τί δὲ τοῦτ’ ἐστὶν ἄλλο ἢ λόγοσ εἰθισμένοσ καὶ μεμελετηκὼσ τοῦ παθητικοῦ καὶ ἀλόγου τῆσ ψυχῆσ ἐξισταμένου πολλάκισ ἐπιλαμβάνεσθαι ταχὺ καὶ μὴ περιορᾶν ἀπορρέον καὶ καταφερόμενον ὑπὸ τῶν ἀπόντων; ὥσπερ οὖν ὁ Ξενοφῶν παρῄνει τῶν θεῶν εὐτυχοῦντασ μάλιστα μεμνῆσθαι καὶ τιμᾶν, ὅπωσ, ὅταν ἐν χρείᾳ γενώμεθα, θαρροῦντεσ αὐτοὺσ παρακαλῶμεν ὡσ εὐμενεῖσ ὄντασ ἤδη καὶ φίλουσ·