Plutarch, De garrulitate, section 20

(플루타르코스, De garrulitate, section 20)

δεύτερον τοίνυν ἄσκημα πρὸσ τὰσ ἰδίασ ἀποκρίσεισ ἐστίν, αἷσ οὐχ ἣκιστα δεῖ προσέχειν τὸν ἀδόλεσχον· καὶ ὕβρει προκαλουμένοισ εἰσ λόγουσ αὐτὸν ἀποκρινόμενοσ μετὰ σπουδῆσ.

ἔνιοι γὰρ οὐδὲν δεόμενοι διατριβῆσ δὲ καὶ παιδιᾶσ ἕνεκα συνθέντεσ τινὰσ ἐρωτήσεισ προβάλλουσι τοῖσ τοιούτοισ καὶ ἀνακινοῦσιν αὐτῶν τὸν λῆρον· ὃ δεῖ φυλάττεσθαι, καὶ μὴ ταχὺ τῷ λόγῳ μηδ’ ὥσπερ χάριν ἔχοντασ ἐπιπηδᾶν, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον τοῦ πυνθανομένου σκοπεῖν καὶ τὴν χρείαν.

ὅταν δὲ φαίνηται τῷ ὄντι βουλόμενοσ μαθεῖν, ἐθιστέον ἐφιστάναι καὶ ποιεῖν τι διάλειμμα μεταξὺ τῆσ ἐρωτήσεωσ καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ· σκέψασθαι δ’ αὐτὸσ περὶ ὧν ἀποκρινεῖται, καὶ μὴ κατατρέχειν μηδὲ καταχωννύναι τὴν ἐρώτησιν , ἔτι πυνθανομένοισ πολλάκισ ὑπὸ σπουδῆσ ἄλλασ ἀντ’ ἄλλων ἀποκρίσεισ διδόντα.

ἡ μὲν γὰρ Πυθία καὶ πρὸ ἐρωτήσεωσ αὐθωρὶ χρησμοὺσ εἰώθέ τινασ ἐκφέρειν·

ὁ γὰρ θεόσ, ᾧ λατρεύει, καὶ κωφοῦ ξυνίησι καὶ οὐ λαλέοντοσ ἀκούει. τοῦ πυνθανομένου, μὴ γένηται τὸ κατὰ τὴν παροιμίαν ἄμασ ἀπῄτουν, οἱ δ’ ἀπηρνοῦντο σκάφασ.

ἄλλωσ δὲ τὸ λάβρον τοῦτο καὶ πρὸσ τοὺσ λόγουσ ὀξύπεινον ἀνακρουστέον, ἵνα μὴ δοκῇ καθάπερ ῥεῦμα τῇ γλώττῃ πάλαι προσιστάμενον ἀσμένωσ ὑπὸ τῆσ ἐρωτήσεωσ ἐξερᾶσθαι.

ἐκόλουε τὴν δίψαν, οὐκ ἐφιεὶσ ἑαυτῷ πιεῖν μετὰ γυμνάσιον, εἰ μὴ τὸν πρῶτον ἐκχέοι κάδον ἀνιμήσασ, ὅπωσ ἐθίζηται τὸν τοῦ λόγου καιρὸν ἀναμένειν τὸ ἄλογον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION