Plutarch, De garrulitate, section 5

(플루타르코스, De garrulitate, section 5)

Λυσίασ τινὶ δίκην ἔχοντι λόγον συγγράψασ ἔδωκεν· ὁ δὲ πολλάκισ ἀναγνοὺσ ἧκε πρὸσ τὸν Λυσίαν ἀθυμῶν καὶ λέγων τὸ μὲν πρῶτον αὐτῷ διεξιόντι θαυμαστὸν φανῆναι τὸν λόγον, αὖθισ δὲ καὶ τρίτον ἀναλαμβάνοντι παντελῶσ ἀμβλὺν καὶ ἄπρακτον· "οὐχ ἅπαξ μέλλεισ λέγειν αὐτὸν ἐπὶ τῶν δικαστῶν;

καὶ σκόπει τὴν Λυσίου πειθὼ καὶ χάριν·

κἀκεῖνον γάρ ἐγώ φαμὶ ἰοπλοκάμων Μοισᾶν εὖ λαχεῖν.

τῶν δὲ περὶ τοῦ ποιητοῦ λεγομένων ἀληθέστατόν ἐστιν, ὅτι μόνοσ Ὅμηροσ τῆσ τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίασ περιγέγονεν, ἀεὶ καινὸσ ὢν καὶ πρὸσ χάριν ἀκμάζων· περὶ αὑτοῦ, τὸ ἐχθρὸν δὲ μοί ἐστιν αὖτισ ἀριζήλωσ εἰρημένα μυθολογεύειν φεύγει καὶ φοβεῖται τὸν ἐφεδρεύοντα παντὶ λόγῳ κόρον, εἰσ ἄλλα ἐξ ἄλλων διηγήματα τὴν ἀκοὴν ἄγων καὶ τῇ καινότητι τὴν πλησμονὴν αὐτῆσ παραμυθούμενοσ.

οἱ δ’ ἀποκναίουσι δήπου τὰ ὦτα ταῖσ ταυτολογίαισ ὥσπερ παλίμψηστα διαμολύνοντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION