Plutarch, De amore prolis, section 2 7:

κύνασ δὲ καὶ δράκοντασ, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα ταῦτ’ οἰόμεθα τὰ πάθη τούτοισ ἐνειργάσθαι τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆσ καὶ κυνῶν καὶ ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ’ οὐχ ἡμᾶσ δυσωποῦσαν καὶ τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένουσ ὅτι ταῦτα παραδείγματα τοῖσ ἑπομένοισ, τοῖσ δ’ ἀναλγήτοισ ὀνείδη περίεστι τῆσ ἀπαθείασ, δι’ ὧν κατηγοροῦσι τῆσ ἀνθρωπίνησ φύσεωσ μόνησ μὴ προῖκα τὸ στέργειν ἐχούσησ μηδ’ ἐπισταμένησ φιλεῖν ἄνευ χρείασ;