Plutarch, De amore prolis, section 3

(플루타르코스, De amore prolis, section 3)

ἀλλ’ οὔτ’ ἀληθὴσ ὁ λόγοσ οὔτ’ ἄξιοσ ἀκούειν. ἡ γὰρ φύσισ, ὥσπερ ἐν φυτοῖσ ἀγρίοισ, οἱο͂ν οἰνάνθαισ ἐρινεοῖσ κοτίνοισ, ἀρχὰσ ἀπέπτουσ καὶ ἀτελεῖσ ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω τοῖσ μὲν ἀλόγοισ τὸ πρὸσ τὰ ἔγγονα φιλόστοργον ἀτελὲσ καὶ οὐ διαρκὲσ πρὸσ δικαιοσύνην οὐδὲ τῆσ χρείασ πορρωτέρω προερχόμενον ἔδωκεν ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰσ καὶ πόλεων ἱδρύσεισ καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα παρέσχε τὴν πρὸσ τὰ ἔγγονα χάριν καὶ ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖσ πρώταισ ἀρχαῖσ· αὗται δ’ ἦσαν ἐν ταῖσ τῶν σωμάτων κατασκευαῖσ. πανταχοῦ μὲν γὰρ ἡ φύσισ ἀκριβὴσ καὶ φιλότεχνοσ· "ἔχουσα ῥωπικόν · τὰ δὲ περὶ τὴν γένεσιν ἀξίωσ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν οὐδ’ εὐπρεπὲσ ἴσωσ λίαν ἀκριβῶσ τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖσ ὀνόμασι καὶ τοῖσ ῥήμασιν, ἀλλ’ ἀποκειμένων καὶ κεκρυμμένων ἐπινοεῖν τὴν πρὸσ τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυϊάν. ἀρκεῖ δ’ ἡ τοῦ γάλακτοσ ἐργασία καὶ οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆσ ἐμφῆναι καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματοσ ὅσον περίττωμα τῆσ χρείασ ἐν ταῖσ γυναιξὶ δι’ ἀμβλύτητα καὶ μικρότητα τὸν πνεύματοσ ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοισ ἡμερῶν περιόδοισ ὀχετοὺσ καὶ πόρουσ αὐτῷ τῆσ φύσεωσ ἀναστομούσησ ἀποχεόμενον ἀποχεόμενον τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ καθαίρειν, τὴν δ’ ὑστέραν οἱο͂ν ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν ὀργῶσαν ἐν καιρῷ παρέχειν.

γεννωμένῳ ὁ καρπῷ καὶ μέλλοντἰ τοὺσ μὲν ἐμμήνουσ καὶ καθαρσίουσ ἔκλεισεν ὀχετοὺσ ἡ φύσισ, τοῦ δ’ αἵματοσ ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ κατάρδει τὸ βρέφοσ ἤδη συνιστάμενον καὶ διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺσ προσήκοντασ ἀριθμοὺσ τῇ ἐντὸσ αὐξήσει κυηθὲν ἑτέρασ ἀνατροφῆσ καὶ χώρασ δέηται.

τότ’ οὖν τὸ αἷμα παντὸσ ἐμμελέστερον φυτουργοῦ καὶ ὀχετηγοῦ πρὸσ ἑτέραν ἀφ’ ἑτέρασ ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα χρείαν, ἔχει παρεσκευασμένασ οἱο͂ν ἐγγείουσ τινασ κρήνασ νάματοσ ἐπιρρέοντοσ, οὐκ ἀργῶσ οὐδ’ ἀπαθῶσ ὑποδεχομένασ ἀλλὰ καὶ πνεύματοσ ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένασ·

τοιαύτην γὰρ ὁ μαστὸσ ἔχει ἐντὸσ διάθεσιν καὶ κρᾶσιν.

ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτοσ οὐκ εἰσὶν οὐδὲ κρουνοὶ μεθιέντεσ ἀθρόωσ, εἰσ δὲ σάρκα πιδακώδη καὶ πόροισ ἀτρέμα λεπτοῖσ διηθοῦσαν ἀπολήγων, εὐμενὲσ τῷ τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲσ ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε τῶν τοσούτων ἐπὶ τήν γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίασ καὶ προνοίασ οὐδὲν ἦν ὄφελοσ, εἰ μὴ τὸ φιλόστοργον ἡ φύσισ καὶ κηδεμονικὸν ἐνειργάσατο ταῖσ τεκούσαισ. οὐ μὲν γάρ τί πού ἐστιν ὀιζυρώτερον ἀνδρὸσ πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἑρ́πει·

τοῦτ’ οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦσ. οὐδὲν γάρ ἐστιν οὕτωσ ἀτελὲσ οὐδ’ ἄπορον οὐδὲ γυμνὸν οὐδ’ ἄμορφον οὐδὲ μιαρὸν ὡσ ἄνθρωποσ ἐν γοναῖσ ὁρώμενοσ· ᾧ μόνῳ σχεδὸν οὐδὲ καθαρὰν ἔδωκεν εἰσ φῶσ ὁδὸν ἡ φύσισ, ἀλλ’ αἵματι πεφυρμένοσ καὶ λύθρου περίπλεωσ καὶ φονευομένῳ μᾶλλον ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼσ οὐδενόσ ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντοσ. τὴν γαστέρα τὰ οὔθατα χαλᾷ, ταῖσ δὲ γυναιξὶν ἄνω γεγόνασιν περὶ τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡσ τοῦ τεκεῖν καὶ θρέψαι τέλοσ οὐ χρείαν ἀλλὰ φιλίαν ἔχοντοσ.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION