Plutarch, De amore prolis, section 1

(플루타르코스, De amore prolis, section 1)

Ἐκκλητοι κρίσεισ καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖσ Ἕλλησι, τὸ πρῶτον ἀπιστίᾳ τῇ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐπενοήθησαν, ἀλλοτρίασ δικαιοσύνησ ὥσπερ ἑτέρου τινὸσ τῶν ἀναγκαίων μὴ φυομένου παρ’ αὐτοῖσ δεηθεῖσιν. ἆρ’ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια διὰ τὰσ πρὸσ ἀλλήλουσ διαφορὰσ ἐπὶ τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται, καὶ τοῖσ ἐκείνων πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡσ ἀνεντεύκτοισ καὶ ἀδεκάστοισ ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ καὶ τοῦτο τῆσ ἀνθρωπίνησ κακίασ ἔγκλημα κοινόν ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντασ ἡμᾶσ ζητεῖν ἐν ἵπποισ καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶσ γαμῶμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφῶμεν ὡσ μηδὲν ἐν ἑαυτοῖσ δήλωμα τῆσ φύσεωσ ὄν καὶ τὰ τῶν θηρίων ἤθη καὶ πάθη προσαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν πολλὴν τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν καὶ παράβασιν, εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ καὶ περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ ταραττομένων; ἄκρατον γὰρ ἐν ἐκείνοισ ἡ φύσισ καὶ ἀμιγὲσ καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ ἴδιον, ἐν δ’ ἀνθρώποισ ὑπὸ τοῦ λόγου καὶ τῆσ συνηθείασ, ὃ τοὔλαιον ὑπὸ τῶν μυρεψῶν πέπονθε, πρὸσ πολλὰ μιγνυμένη δόγματα καὶ κρίσεισ ἐπιθέτουσ ποικίλη γέγονε καὶ ἡδεῖα τὸ δ’ οἰκεῖον οὐ τετήρηκε.

καὶ μὴ θαυμάζωμεν, εὶ τὰ ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ τῶν ζῴων, οἷσ οὔτε φαντασίαν οὔθ’ ὁρμὴν ἔδωκε ἢ ἑτέρων ὄρεξιν τοῦ κατὰ φύσιν ἀποσαλεύουσαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ, πορείαν ἣν ἡ φύσισ ἄγει πορευόμενα.

τοῖσ δὲ θηρίοισ τὸ μὲν πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ περιττὸν καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ ἔστιν, ἀλόγουσ δ’ ὁρμὰσ καὶ ὀρέξεισ ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναισ καὶ περιδρομαῖσ πολλάκισ, οὐ μακρὰν ἀλλ ὡσ ἐπ’ ἀγκύρασ τῆσ φύσεωσ σαλεύει ἢ καθάπερ ὄνῳ ὁδὸν ὑφ’ ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ βαδίζοντι δείκνυσι τὴν εὐθεῖαν. ἄλλασ ἄλλοτε παρεκβάσεισ καὶ καινοτομίασ ἀνευρίσκων οὐδὲν ἴχνοσ ἐμφανὲσ οὐδ’ ἐναργὲσ ἀπολέλοιπε τῆσ φύσεωσ.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION