Plutarch, De amore prolis, section 2 1:

διὰ τοῦτ ἔτους ὡρ´ᾳ, ἣ πνοάς τε γονίμους ἔχει καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν εἰς ταὐτὸ τῷ ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ ποθεινόν, ἡδείᾳ μὲν ὀσμῇ χρωτὸς ἰδίῳ δὲ κόσμῳ σώματος ἀγαλλόμενον, δρόσου καὶ βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς:? αἰσθόμενον δ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν τοῦ ἀποτεχθέντος.?