Plutarch, Κίμων, chapter 18

(플루타르코스, Κίμων, chapter 18)

εὐθὺσ μὲν οὖν ὁ Κίμων κατελθὼν ἔλυσε τὸν πόλεμον καὶ διήλλαξε τὰσ πόλεισ· γενομένησ δ’ εἰρήνησ ὁρῶν τοὺσ Ἀθηναίουσ ἡσυχίαν ἄγειν μὴ δυναμένουσ, ἀλλὰ κινεῖσθαι καὶ αὐξάνεσθαι ταῖσ στρατείαισ βουλομένουσ, ἵνα μὴ τοῖσ Ἕλλησι διοχλῶσι μηδὲ περὶ τὰσ νήσουσ ἢ Πελοπόννησον ἀναστρεφόμενοι ναυσὶ πολλαῖσ αἰτίασ ἐμφυλίων πολέμων καὶ συμμαχικῶν ἐγκλημάτων ἀρχὰσ ἐπισπάσωνται κατὰ τῆσ πόλεωσ, ἐπλήρου διακοσίασ τριήρεισ ὡσ ἐπ’ Αἴγυπτον καὶ Κύπρον αὖθισ ἐκστρατευσόμενοσ, ἅμα μὲν ἐμμελετᾶν τοῖσ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ἀγῶσι βουλόμενοσ τοὺσ Ἀθηναίουσ, ἅμα δ’ ὠφελεῖσθαι δικαίωσ τὰσ ἀπὸ τῶν φύσει πολεμίων εὐπορίασ εἰσ τὴν Ἑλλάδα κομίζοντασ. ἤδη δὲ παρεσκευασμένων ἁπάντων καὶ τοῦ στρατοῦ παρὰ ταῖσ ναυσὶν ὄντοσ ὄναρ εἶδεν ὁ Κίμων.

ἐδόκει κύνα θυμουμένην ὑλακτεῖν πρὸσ αὐτόν, ἐκ δὲ τῆσ ὑλακῆσ μεμιγμένον ἀφεῖσαν ἀνθρώπου φθόγγον εἰπεῖν·

στεῖχε· φίλοσ γὰρ ἔσῃ καὶ ἐμοὶ καὶ ἐμοῖσ σκυλάκεσσιν. οὕτω δὲ δυσκρίτου τῆσ ὄψεωσ οὔσησ Ἀστύφιλοσ ὁ Ποσειδωνιάτησ, μαντικὸσ ἀνὴρ καὶ συνήθησ τῷ Κίμωνι, φράζει θάνατον αὐτῷ προσημαίνειν τὴν ὄψιν, οὕτω διαιρῶν· κύων ἀνθρώπῳ, πρὸσ ὃν ὑλακτεῖ, πολέμιοσ· πολεμίῳ δ’ οὐκ ἄν τισ μᾶλλον ἢ τελευτήσασ φίλοσ γένοιτο· τὸ δὲ μῖγμα τῆσ φωνῆσ Μῆδον ἀποδηλοῖ τὸν ἐχθρόν· ὁ γὰρ Μήδων στρατὸσ Ἕλλησιν ὁμοῦ καὶ βαρβάροισ μέμικται.

μετὰ δὲ ταύτην τὴν ὄψιν αὐτοῦ τῷ Διονύσῳ θύσαντοσ ὁ μὲν μάντισ ἀπέτεμε τὸ ἱερεῖον, τοῦ δ’ αἵματοσ τὸ πηγνύμενον ἤδη μύρμηκεσ πολλοὶ λαμβάνοντεσ κατὰ μικρὸν ἔφερον πρὸσ τὸν Κίμωνα καὶ τοῦ ποδὸσ περὶ τὸν μέγαν δάκτυλον περιέπλαττον, ἐπὶ πολὺν χρόνον λανθάνοντεσ. ἅμα δέ πωσ ὅ τε Κίμων τῷ γινομένῳ προσέσχε καὶ παρῆν ὁ θύτησ ἐπιδεικνύμενοσ αὐτῷ τὸν λοβὸν οὐκ ἔχοντα κεφαλήν. ἄλλ’ οὐ γὰρ ἦν ἀνάδυσισ τῆσ στρατείασ ἐξέπλευσε, καὶ τῶν νεῶν ἑξήκοντα μὲν ἀπέστειλεν εἰσ Αἴγυπτον, ταῖσ δ’ ἄλλαισ πάλιν ἔπλει. καὶ καταναυμαχήσασ Φοινισσῶν νεῶν καὶ Κιλισσῶν βασιλικὸν στόλον ἀνεκτᾶτο τε τὰσ ἐν κύκλῳ πόλεισ καὶ τοῖσ περὶ Αἴγυπτον ἐφήδρευεν, οὐδὲν μικρόν, ἀλλ’ ὅλησ ἐπινοῶν τῆσ βασιλέωσ ἡγεμονίασ κατάλυσιν, καὶ μάλιστα ὅτι τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἐπυνθάνετο δόξαν εἶναι καὶ δύναμιν ἐν τοῖσ βαρβάροισ μεγάλην, ὑποδεδεγμένου βασιλεῖ κινοῦντι τὸν Ἑλληνικὸν πόλεμον στρατηγήσειν.

Θεμιστοκλῆσ μὲν οὖν οὐχ ἥκιστα λέγεται τὰσ Ἑλληνικὰσ πράξεισ ἀπογνούσ, ὡσ οὐκ ἂν ὑπερβαλόμενοσ τὴν Κίμωνοσ εὐτυχίαν καὶ ἀρετήν, ἑκὼν τελευτῆσαι, Κίμων δὲ μεγάλων ἐπαιρόμενοσ ἀρχὰσ ἀγώνων καὶ περὶ Κύπρον συνέχων τὸ ναυτικὸν ἔπεμψεν εἰσ Ἄμμωνοσ ἄνδρασ ἀπόρρητόν τινα μαντείαν ποιησομένουσ παρὰ τῷ θεῷ·

γινώσκει γὰρ οὐδεὶσ ὑπὲρ ὧν ἐπέμφθησαν, οὐδὲ χρησμὸν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ ἐξήνεγκεν, ἀλλ’ ἅμα τῷ προσελθεῖν ἐκέλευσεν ἀπιέναι τοὺσ θεοπρόπουσ· αὐτὸν γὰρ ἤδη τὸν Κίμωνα παρ’ ἑαυτῷ τυγχάνειν ὄντα.

ταῦτα ἀκούσαντεσ οἱ θεοπρόποι κατέβαινον ἐπὶ θάλασσαν· γενόμενοι δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν Ἑλλήνων, ὃ τότε περὶ Αἴγυπτον ἦν, ἐπύθοντο τεθνάναι τὸν Κίμωνα· καὶ τὰσ ἡμέρασ πρὸσ τὸ μαντεῖον ἀνάγοντεσ ἔγνωσαν ᾐνιγμένην τὴν τελευτὴν τοῦ ἀνδρόσ, ὡσ ἤδη παρὰ θεοῖσ ὄντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION