Plutarch, Adversus Colotem, section 11

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 11)

"πῶσ οὖν ἀπολείπουσι φύσιν καὶ ψυχὴν καὶ ζῷον; "ὡσ ὁρ́κον ὡσ εὐχὴν ὡσ θυσίαν ὡσ προσκύνησιν, ῥήματι καὶ λόγῳ καὶ τῷ φάναι καὶ προσποιεῖσθαι καὶ ὀνομάζειν, ἃ ταῖσ ἀρχαῖσ καὶ τοῖσ δόγμασιν ἀναιροῦσιν. "εἰ δὲ δὴ τὸ πεφυκὸσ αὐτὸ φύσιν καὶ τὸ γεγονὸσ γένεσιν ὀνομάζουσιν, ὥσπερ οἱ ξυλείαν τὰ ξύλα καὶ συμφωνίαν καλοῦντεσ ἐκφορικῶσ τὰ συμφωνοῦντα, πόθεν ἐπῆλθεν αὐτῷ τοιαῦτα προβάλλειν ἐρωτήματα τῷ Ἐμπεδοκλεῖ; "τί κόπτομεν φησὶν ἡμᾶσ αὐτούσ, σπουδάζοντεσ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν καὶ ὀρεγόμενοί τινων πραγμάτων καὶ φυλαττόμενοί τινα πράγματα; "οὔτε γὰρ ἡμεῖσ ἐσμεν οὔτ’ ἄλλοισ χρώμενοι ζῶμεν ἀλλὰ θάρρει, φαίη τισ ἄν, ὦ φίλον Κωλωτάριον, οὐδείσ σε κωλύει σπουδάζειν ὑπὲρ σεαυτοῦ, διδάσκων ὅτι Κωλώτου φύσισ αὐτὸσ ὁ Κωλώτησ ἐστὶν ἄλλο δ’ οὐδέν, οὐδὲ χρῆσθαι τοῖσ πράγμασι τὰ δὲ πράγματα ὑμῖν ἡδοναὶ εἰσιν ὑποδεικνύων, ὡσ οὐκ ἔστιν ἀμήτων φύσισ οὐδ’ ὀσμῶν οὐδὲ πλησιάσεωσ, ἄμητεσ δ’ εἰσὶ καὶ μύρα καὶ γυναῖκεσ ὁ γραμματικόσ, τόβίην Ἡρακληείην’ αὐτὸν εἶναι τὸν Ἡρακλέα, ἀναιρεῖ τὸν Ἡρακλέα, οὐδ’ οἱ τὰσ συμφωνίασ καὶ τὰσ δοκώσεισ ἐκφορὰσ μόνον εἶναι φάσκοντεσ οὐχὶ καὶ φθόγγουσ καὶ δοκοὺσ ὑπάρχειν λέγουσιν· "ὅπου καὶ ψυχὴν τινεσ ἀναιροῦντεσ καὶ φρόνησιν οὔτε τὸ ζῆν ἀναιρεῖν οὔτε τὸ φρονεῖν δοκοῦσιν. "Ἐπικούρου δὲ λέγοντοσ ἡ τῶν ὄντων φύσισ σώματά ἐστι καὶ τόποσ, πότερον οὕτωσ ἀκούομεν, ὡσ ἄλλο τι τὴν φύσιν παρὰ τὰ ὄντα βουλομένου λέγειν, ἢ τὰ ὄντα δηλοῦντοσ ἕτερον δὲ μηδέν; "ὥσπερ ἀμέλει καὶ κενοῦ φύσιν αὐτὸ τὸ κενόν, καὶ νὴ Δία τὸ πᾶν παντὸσ φύσιν ὀνομάζειν εἰώθε. "κἂν εἴ τισ ἔροιτο τί λέγεισ, ὦ Ἐπίκουρε, τὸ μέν τι κενὸν εἶναι τὸ δὲ φύσιν κενοῦ; "μὰ Δία φήσει, νενόμισται δέ πωσ ἡ τοιαύτη τῶν ὀνομάτων ὁμιλία, νόμῳ δ’ ἐπίφημι καὶ αὐτὸσ τί οὖν ἕτερον ὁ Ἐμπεδοκλῆσ πεποίηκε νὴ Δία διδάξασ, ὅτι φύσισ παρὰ τὸ φυόμενον οὐδέν ἐστιν οὐδὲ θάνατοσ παρὰ, τὸ θνῆσκον; "ἀλλ’ ὥσπερ οἱ ποιηταὶ πολλάκισ ἀνειδωλοποιοῦντεσ λέγουσιν ἐν δ’ Ἔρισ, ἐν δὲ Κυδοιμὸσ ὁμίλεον, ἐν δ’ ὀλοὴ Κήρ, οὕτω γένεσίν τινα καὶ φθορὰν καλοῦσιν οἱ πολλοὶ ἐπὶ τοῖσ συνισταμένοισ καὶ διαλυομένοισ. "τοσοῦτον ἐδέησε τοῦ κινεῖν τὰ ὄντα καὶ μάχεσθαι τοῖσ φαινομένοισ, ὥστε μηδὲ τὴν φωνὴν ἐκβαλεῖν ἐκ τῆσ συνηθείασ, ἀλλ’ ὅσον εἰσ τὰ πράγματα βλάπτουσαν ἀπάτην παρεῖχεν ἀφελὼν, αὖθισ ἀποδοῦναι τοῖσ ὀνόμασι τὸ νενομισμένον ἐν τούτοισ οἱ δ’ ὅ τι κεν κατὰ φῶτα μιγὲν φῶσ αἰθέροσ ἵκῃ ἢ κατὰ θηρῶν ἀγροτέρων γένοσ ἢ κατὰ θάμνων ἠὲ κατ’ οἰωνῶν, τότε μὲν τὸν γενέσθαι· "εὖτε δ’ ἀποκρινθῶσι, τὸ δ’ αὖ δυσδαίμονα πότμον είκαίωσ καλέουσι νόμῳ δ’ ἐπίφημι καὶ αὐτόσ. ἃ ὁ Κωλώτησ παραθέμενοσ οὐ συνεῖδεν, ὅτι φῶτασ μὲν καὶ θῆρασ καὶ θάμνουσ καὶ οἰωνοὺσ ὁ Ἐμπεδοκλῆσ οὐκ ἀνῄρηκεν, ἅ γέ φησι μιγνυμένων τῶν στοιχείων ἀποτελεῖσθαι τοὺσ δὲ τῇ συγκρίσει ταύτῃ καὶ διακρίσει φύσιν τινὰ καὶ πότμον δυσδαίμονα καὶ θάνατον ἀλοίτην ἐπικατηγοροῦντασ, σφάλλονται διδάξασ, οὐκ ἀφείλετο τὸ χρῆσθαι ταῖσ εἰθισμέναισ φωναῖσ περὶ αὐτῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION