Plutarch, Adversus Colotem, section 8

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 8)

"ἆρ’ οὖν ἐνταῦθα μόνον ὁ γενναῖοσ ἄλλων ἰατρὸσ αὐτὸσ ἕλκεσιν βρύων ἀναπέφηνεν; "οὐ μὲν οὖν· "ἀλλ’ ἔτι μᾶλλον ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν ἐπιτιμημάτων λέληθε τῷ Δημοκρίτῳ τὸν Ἐπίκουρον ἐκ τοῦ ζῆν συνεξωθῶν. τὸ γὰρ νόμῳ χροιὴν εἶναι καὶ νόμῳ γλυκὺ καὶ νόμῳ σύγκρισιν, ἐτεῇ δὲ τὸ κενὸν καὶ τὰσ ἀτόμουσ εἰρημένον φησὶν ὑπὸ Δημοκρίτου μάχεσθαι ταῖσ αἰσθήσεσι, καὶ τὸν ἐμμένοντα τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ χρώμενον οὐδ’ ἂν αὑτὸν, ὡσ τεθνηκώσ; "ἐστιν ἢ ζῇ, διανοηθῆναι. "πρὸσ τοῦτον ἀντειπεῖν μὲν οὐδὲν ἔχω τὸν λόγον, εἰπεῖν δέ, ὅτι ταῦτα τῶν Ἐπικούρου δογμάτων οὕτωσ ἀχώριστά ἐστιν, ὡσ τὸ σχῆμα καὶ τὸ βάροσ αὐτοὶ τῆσ ἀτόμου λέγουσι. "τί γὰρ λέγει Δημόκριτοσ; "οὐσίασ ἀπείρουσ τὸ πλῆθοσ ἀτόμουσ τε καὶ ἀδιαφθόρουσ, ἔτι δ’ ἀποίουσ καὶ ἀπαθεῖσ ἐν τῷ κενῷ φέρεσθαι διεσπαρμένασ ὅταν δὲ πελάσωσιν ἀλλήλαισ ἢ συμπέσωσιν ἢ περιπλακῶσι, φαίνεσθαι τῶν ἀθροιζομένων τὸ μὲν ὕδωρ τὸ δὲ πῦρ τὸ δὲ φυτὸν τὸ δ’ ἄνθρωπον· "εἶναι δὲ πάντα τὰσ ἀτόμουσ ἰδίωσ ὑπ’ αὐτοῦ καλουμένασ, ἕτερον δὲ μηδέν· "ἐκ μὲν γὰρ τοῦ μὴ ὄντοσ οὐκ εἶναι γένεσιν, ἐκ δὲ τῶν ὄντων μηδὲν ἂν γενέσθαι τῷ μήτε πάσχειν μήτε μεταβάλλειν τὰσ ἀτόμουσ ὑπὸ στερρότητοσ ὅθεν οὔτε χρόαν ἐξ ἀχρώστων οὔτε φύσιν ἢ ψυχὴν ἐξ ἀποίων καὶ ἀπαθῶν ὑπάρχειν. "ἐγκλητέοσ οὖν ὁ Δημόκριτοσ οὐχὶ τὰ συμβαίνοντα ταῖσ ἀρχαῖσ ὁμολογῶν ἀλλὰ λαμβάνων ἀρχὰσ αἷσ ταῦτα συμβέβηκεν. "ἔδει γὰρ ἀμετάβλητα μὴ θέσθαι τὰ πρῶτα, θέμενον δὲ δὴ συνορᾶν ὅτι ποιότητοσ οἴχεται πάσησ γένεσισ· "ἀρνεῖσθαι δὲ συνορῶντα τὴν ἀτοπίαν ἀναισχυντότατον· "ὃ Ἐπίκουρόν φησιν ἀρχὰσ μὲν ὑποτίθεσθαι τὰσ αὐτάσ, οὐ λέγειν δὲ νόμῳ χροιὴν καὶ γλυκὺ καὶ λευκόν καὶ τὰσ ἄλλασ ποιότητασ. "εἰ μὲν οὖν τὸ οὐ λέγειν τοιοῦτον ἐστίν οἱο͂νοὐχ ὁμολογεῖν, τῶν εἰθισμένων τι ποιεῖ· "καὶ γὰρ τὴν πρόνοιαν ἀναιρῶν εὐσέβειαν ἀπολείπειν λέγει· "καὶ τῆσ ἡδονῆσ ἕνεκα τὴν φιλίαν αἱρούμενοσ ὑπὲρ τῶν φίλων τὰσ μεγίστασ ἀλγηδόνασ ἀναδέχεσθαι· "καὶ τὸ μὲν πᾶν ἄπειρον ὑποτίθεσθαι, τὸ δ’ ἄνω καὶ κάτω μὴ ἀναιρεῖν. ἔστι δ’ οὓσ κύλικα μὲν λαβόντα καὶ πιεῖν ὅσον ἂν ἐθέλῃ καὶ ἀποδοῦναι τὸ λεῖπον, ἐν δὲ τῷ λόγῳ μάλιστα δεῖ τοῦ σοφοῦ τούτου μνημονεύειν ἀποφθέγματοσ ὧν αἱ ἀρχαὶ οὐκ ἀναγκαῖαι, τὰ τέλη ἀναγκαῖαι οὐκ οὖν ἀναγκαῖον ὑποθέσθαι, μᾶλλον δ’ ὑφελέσθαι Δημοκρίτου, ἀτόμουσ εἶναι τῶν ὅλων ἀρχάσ· "θεμένῳ δὲ τὸ δόγμα καὶ καλλωπισαμένῳ ταῖσ πρώταισ πιθανότησιν αὐτοῦ προσεκποτέον ἐστὶ τὸ δυσχερέσ, ἢ δεικτέον ὅπωσ ἄποια σώματα παντοδαπὰσ ποιότητασ αὐτῷ μόνῳ τῷ συνελθεῖν παρέσχεν. "οἱο͂ν εὐθύσ, τὸ καλούμενον θερμὸν ὑμῖν πόθεν ἀφῖκται καὶ πῶσ ἐπιγέγονε ταῖσ ἀτόμοισ, ἂν μήτ’ ἦλθον ἔχουσαι θερμότητα μήτ’ ἐγένοντο θερμαὶ συνελθοῦσαι; "τὸ μὲν γὰρ ἔχοντοσ ποιότητα τὸ δὲ πάσχειν πεφυκότοσ, οὐδέτερον δὲ ταῖσ ἀτόμοισ ὑπάρχειν φατὲ προσῆκον εἶναι διὰ τὴν ἀφθαρσίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION