Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 882:

(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 882:)

ἐπεί, εἴ τισ αὐτοῦ ἐπ’ ἄκρα ἔλθοι ἢ πτηνὸσ γενόμενοσ ἀνάπτοιτο, κατιδεῖν <ἂν> ἀνακύψαντα, ὥσπερ ἐνθάδε οἱ ἐκ τῆσ θαλάττησ ἰχθύεσ ἀνακύπτοντεσ ὁρῶσι τὰ ἐνθάδε, οὕτωσ ἄν τινα καὶ τὰ ἐκεῖ κατιδεῖν, καὶ εἰ ἡ φύσισ ἱκανὴ εἰή ἀνασχέσθαι θεωροῦσα, γνῶναι ἂν ὅτι ἐκεῖνόσ ἐστιν ὁ ἀληθῶσ οὐρανὸσ καὶ τὸ ἀληθινὸν φῶσ καὶ ἡ ὡσ ἀληθῶσ γῆ. ἥδε μὲν γὰρ ἡ γῆ καὶ οἱ λίθοι καὶ ἅπασ ὁ τόποσ ὁ ἐνθάδε διεφθαρμένα ἐστὶν καὶ καταβεβρωμένα, ὥσπερ τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῆσ ἅλμησ, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον λόγου οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε τέλειον ὡσ ἔποσ εἰπεῖν οὐδέν ἐστι, σήραγγεσ δὲ καὶ ἄμμοσ καὶ πηλὸσ ἀμήχανοσ καὶ βόρβοροί εἰσιν, ὅπου ἂν καὶ ἡ γῆ ᾖ, καὶ πρὸσ τὰ παρ’ ἡμῖν κάλλη κρίνεσθαι οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἄξια.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION