Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 525:

ὅτι μὲν γὰρ ἦν ἡμῶν ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν εἰσ τόδε τὸ εἶδοσ ἐλθεῖν, οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ οὐχὶ πάνυ χαριέντωσ καί, εἰ μὴ ἐπαχθέσ ἐστιν εἰπεῖν, πάνυ ἱκανῶσ ἀποδεδεῖχθαι· ὡσ δὲ καὶ ἀποθανόντων ἡμῶν ἔτι που ἔστιν, οὔ μοι δοκεῖ τῇδε. ὡσ μὲν οὐκ ἰσχυρότερον καὶ πολυχρονιώτερον ψυχὴ σώματοσ, οὐ συγχωρῶ τῇ Σιμμίου ἀντιλήψει· δοκεῖ γάρ μοι πᾶσι τούτοισ πάνυ πολὺ διαφέρειν. τί οὖν, ἂν φαίη ὁ λόγοσ, ἔτι ἀπιστεῖσ, ἐπειδὴ ὁρᾷσ ἀποθανόντοσ τοῦ ἀνθρώπου τό γε ἀσθενέστερον ἔτι ὄν; τὸ δὲ πολυχρονιώτερον οὐ δοκεῖ σοι ἀναγκαῖον εἶναι ἔτι σῴζεσθαι ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ;