Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 62:

ἵνα γὰρ δέοσ ἔνθα καὶ αἰδώσ. ἐγὼ οὖν τούτῳ διαφέρομαι τῷ ποιητῇ. εἴπω σοι ὅπῃ; πάνυ γε. οὐ δοκεῖ μοι εἶναι "ἵνα δέοσ ἔνθα καὶ αἰδώσ" πολλοὶ γάρ μοι δοκοῦσι καὶ νόσουσ καὶ πενίασ καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα δεδιότεσ δεδιέναι μέν, αἰδεῖσθαι δὲ μηδὲν ταῦτα ἃ δεδίασιν· οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ; πάνυ γε. ἀλλ’ ἵνα γε αἰδὼσ ἔνθα καὶ δέοσ εἶναι· ἐπεὶ ἔστιν ὅστισ αἰδούμενόσ τι πρᾶγμα καὶ αἰσχυνόμενοσ οὐ πεφόβηταί τε καὶ δέδοικεν ἅμα δόξαν πονηρίασ;