Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 159:

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 159:)

διὸ καὶ ἴσωσ ῥᾳδίωσ διολισθαίνει καὶ διαδύεται ἡμᾶσ, ἅτε τοιοῦτον ὄν. καὶ οὔτε τἀγαθὸν τἀγαθῷ οὔτε τὸ κακὸν τῷ κακῷ οὔτε τἀγαθὸν τῷ κακῷ φίλον εἶναι, ὥσπερ οὐδ’ ὁ ἔμπροσθεν λόγοσ ἐᾷ· λέγω γὰρ τἀγαθὸν καλὸν εἶναι· σὺ δ’ οὐκ οἰεί; ἔγωγε. λέγω τοίνυν ἀπομαντευόμενοσ, τοῦ καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ φίλον εἶναι τὸ μήτε ἀγαθὸν μήτε κακόν· πρὸσ ἃ δὲ λέγων μαντεύομαι, ἄκουσον. δοκεῖ μοι ὡσπερεὶ τρία ἄττα εἶναι γένη, τὸ μὲν ἀγαθόν, τὸ δὲ κακόν, τὸ δ’ οὔτ’ ἀγαθὸν οὔτε κακόν· τί δὲ σοί; καὶ ἐμοί, ἔφη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION