Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 143:

ἀδικεῖ γάρ· ἀδικοῦντασ δὲ καὶ ἀδικουμένουσ ἀδύνατόν που φίλουσ εἶναι. οὐχ οὕτωσ; ναί, ἦ δ’ ὅσ. ταύτῃ μὲν ἂν τοίνυν τοῦ λεγομένου τὸ ἥμισυ οὐκ ἀληθὲσ εἰή, εἴπερ οἱ πονηροὶ ἀλλήλοισ ὅμοιοι. ἀληθῆ λέγεισ. ἀλλά μοι δοκοῦσιν λέγειν τοὺσ ἀγαθοὺσ ὁμοίουσ εἶναι ἀλλήλοισ καὶ φίλουσ, τοὺσ δὲ κακούσ, ὅπερ καὶ λέγεται περὶ αὐτῶν, μηδέποτε ὁμοίουσ μηδ’ αὐτοὺσ αὑτοῖσ εἶναι, ἀλλ’ ἐμπλήκτουσ τε καὶ ἀσταθμήτουσ·