Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 131:

ἀλλοίωσ ἄρα νῦν ἡμῖν δοκεῖ ἢ πρότερον ἔδοξεν. τότε μὲν γάρ, εἰ ὁ ἕτεροσ φιλοῖ, φίλω εἶναι ἄμφω· νῦν δέ, ἂν μὴ ἀμφότεροι φιλῶσιν, οὐδέτεροσ φίλοσ. κινδυνεύει, ἔφη. οὐκ ἄρα ἐστὶν φίλον τῷ φιλοῦντι οὐδὲν μὴ οὐκ ἀντιφιλοῦν. οὐκ ἐοίκεν. οὐδ’ ἄρα φίλιπποί εἰσιν οὓσ ἂν οἱ ἵπποι μὴ ἀντιφιλῶσιν, οὐδὲ φιλόρτυγεσ, οὐδ’ αὖ φιλόκυνέσ γε καὶ φίλοινοι καὶ φιλογυμνασταὶ καὶ φιλόσοφοι, ἂν μὴ ἡ σοφία αὐτοὺσ ἀντιφιλῇ. ἢ φιλοῦσι μὲν ταῦτα ἕκαστοι, οὐ μέντοι φίλα ὄντα, ἀλλὰ ψεύδεθ’ ὁ ποιητήσ, ὃσ ἔφη ‐ ὄλβιοσ, ᾧ παῖδέσ τε φίλοι καὶ μώνυχεσ ἵπποικαὶ κύνεσ ἀγρευταὶ καὶ ξένοσ ἀλλοδαπόσ;