Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ β 57:

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ β 57:)

ἔτι τε πρὸσ τῷ φύσει τοιαύτη εἶναι, ὅταν λάβηται ἀνδρὸσ φθονεροῦ τε καὶ μὴ βουλομένου ἡμῖν ἐνδείκνυσθαι ἀλλ’ ἀποκρύπτεσθαι ὅτι μάλιστα τὴν αὑτοῦ σοφίαν, ὑπερφυῶσ δὴ τὸ χρῆμα ὡσ δύσγνωστον φαίνεται, ὅτι ποτὲ νοοῦσιν ἕκαστοσ αὐτῶν. οὐ γὰρ δήπου Ὅμηρόν γε τὸν θειότατόν τε καὶ σοφώτατον ποιητὴν ἀγνοεῖν δοκεῖσ ὡσ οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν ἐπίστασθαι κακῶσ ‐ ἐκεῖνοσ γάρ ἐστιν ὁ λέγων τὸν Μαργίτην πολλὰ μὲν ἐπίστασθαι, κακῶσ δέ, φησί, πάντα ἠπίστατο ‐ ἀλλ’ αἰνίττεται οἶμαι παράγων τὸ κακῶσ μὲν ἀντὶ τοῦ κακοῦ, τὸ δὲ ἠπίστατο ἀντὶ τοῦ ἐπίστασθαι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION