Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 197:

πῶσ δ’ οὔ; πρέπει ἄρα τῷ κακῷ δουλεύειν· ἄμεινον γάρ. ναί. δουλοπρεπὲσ ἄρ’ ἡ κακία. φαίνεται. ἐλευθεροπρεπὲσ δὲ ἡ ἀρετή. ναί. οὐκοῦν φεύγειν χρή, ὦ ἑταῖρε, τὴν δουλοπρέπειαν; μάλιστά γε, ὦ Σώκρατεσ. αἰσθάνῃ δὲ νῦν πῶσ ἔχεισ; ἐλευθεροπρεπῶσ ἢ οὔ; δοκῶ μοι καὶ μάλα σφόδρα αἰσθάνεσθαι. οἶσθ’ οὖν πῶσ ἀποφεύξῃ τοῦτο τὸ περὶ σὲ νῦν; ἵνα μὴ ὀνομάζωμεν αὐτὸ ἐπὶ καλῷ ἀνδρί, ἔγωγε.