Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 91:

οὔκ, ἀλλ’ οὗτοι. αὕτη ἄρα ἡ ἄγνοια τῶν κακῶν αἰτία καὶ ἡ ἐπονείδιστοσ ἀμαθία; ναί. οὐκοῦν ὅταν ᾖ περὶ τὰ μέγιστα, τότε κακουργοτάτη καὶ αἰσχίστη; πολύ γε. τί οὖν; ἔχεισ μείζω εἰπεῖν δικαίων τε καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ συμφερόντων; οὐ δῆτα. οὐκοῦν περὶ ταῦτα σὺ φῂσ πλανᾶσθαι; ναί. εἰ δὲ πλανᾷ, ἆρ’ οὐ δῆλον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν ὅτι οὐ μόνον ἀγνοεῖσ τὰ μέγιστα, ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼσ οἰεί αὐτὰ εἰδέναι;