헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ζευχισ́

(루키아노스, Zeuxis)

Ἔναγχοσ ἐγὼ μὲν ὑμῖν δείξασ τὸν λόγον ἀπῄειν οἴκαδε, προσιόντεσ δέ μοι τῶν ἀκηκοότων πολλοὶ ‐ κωλύει γὰρ οὐδέν, οἶμαι, καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸσ φίλουσ ἤδη ὄντασ ὑμᾶσ λέγειν ‐ προσιόντεσ οὖν ἐδεξιοῦντο καὶ θαυμάζουσιν ἐῴκεσαν· ἐπὶ πολὺ γοῦν παρομαρτοῦντεσ ἄλλοσ ἄλλοθεν ἐβόων καὶ ἐπῄνουν, ἄχρι τοῦ καὶ ἐρυθριᾶν με, μὴ ἄρα πάμπολυ τῆσ ἀξίασ τῶν ἐπαίνων ἀπολειποίμην.

τὸ δ̓ οὖν κεφάλαιον αὐτοῖσ τοῦτο ἦν, καὶ πάντεσ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ ἐπεσημαίνοντο, τὴν γνώμην τῶν συγγραμμάτων ξένην οὖσαν καὶ πολὺν ἐν αὐτῇ τὸν νεωτερισμόν. μᾶλλον δὲ αὐτὰ εἰπεῖν ἄμεινον, ἅπερ ἐκεῖνοι ἀπεφθέγγοντο· "Ὤ τῆσ καινότητοσ. "Ἡράκλεισ, τῆσ παραδοξολογίασ. "εὐμήχανοσ ἄνθρωποσ. "οὐδὲν ἄν τισ εἴποι τῆσ ἐπινοίασ νεαρώτερον. οἱ μὲν τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγον, ὡσ ἐκεκήληντο δηλαδὴ ὑπὸ τῆσ ἀκροάσεωσ. ἢ τίνα γὰρ ἂν αἰτίαν εἶχον ψεύδεσθαι καὶ κολακεύειν τὰ τοιαῦτα ξένον ἄνθρωπον, οὐ πάνυ πολλῆσ αὐτοῖσ φροντίδοσ ἄξιον τὰ ἄλλα; πλὴν ἐμέ γε ‐ εἰρήσεται γάρ ‐ οὐ μετρίωσ ἠνία ὁ ἔπαινοσ αὐτῶν, καὶ ἐπειδή ποτε ἀπελθόντων κατ̓ ἐμαυτὸν ἐγενόμην, ἐκεῖνα ἐνενόουν·

οὐκοῦν τοῦτο μόνον χάριεν τοῖσ ἐμοῖσ ἔνεστιν, ὅτι μὴ συνήθη μηδὲ κατὰ τὸ κοινὸν βαδίζει τοῖσ ἄλλοισ, ὀνομάτων δὲ ἄρα καλῶν ἐν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ τὸν ἀρχαῖον κανόνα συγκειμένων ἢ νοῦ ὀξέοσ ἢ περινοίασ τινὸσ ἢ χάριτοσ Ἀττικῆσ ἢ ἁρμονίασ ἢ τέχνησ τῆσ ἐφ̓ ἅπασι, τούτων δὲ πόρρω ἴσωσ τοὐμόν· οὐ γὰρ ἂν παρέντεσ αὐτὰ ἐκεῖνα, ἐπῄνουν μόνον τὸ καινὸν τῆσ προαιρέσεωσ καὶ ξενίζον.

ἐγὼ δὲ ὁ μάταιοσ ᾤμην, ὁπότε ἀναπηδῶντεσ ἐπαινοῖεν, τάχα μέν τι καὶ αὐτὸ τοῦτο προσάγεσθαι αὐτούσ· ἀληθὲσ γὰρ εἶναι τὸ τοῦ Ὁμήρου, καὶ τὴν νέαν ᾠδὴν κεχαρισμένην ὑπάρχειν τοῖσ ἀκούουσιν· οὐ μὴν τοσοῦτόν γε οὐδὲ ὅλον τῇ καινότητι νέμειν ἠξίουν, ἀλλὰ τὴν μὲν ὥσπερ ἐν προσθήκησ μοίρᾳ συνεπικοσμεῖν τι καὶ πρὸσ τὸν ἔπαινον συντελεῖν καὶ αὐτήν, τὰ δὲ τῷ ὄντι ἐπαινούμενα καὶ ὑπὸ τῶν ἀκουόντων εὐφημούμενα ἐκεῖνα εἶναι. ὥστε οὐ μετρίωσ ἐπήρμην καὶ ἐκινδύνευον πιστεύειν αὐτοῖσ ἕνα καὶ μόνον ἐν τοῖσ Ἕλλησιν εἶναι λέγουσι καὶ τὰ τοιαῦτα. τὸ δὲ κατὰ τὴν παροιμίαν, ἄνθρακεσ ἡμῶν ὁ θησαυρὸσ ἦσαν, καὶ ὀλίγου δέω θαυματοποιοῦ τινοσ ἔπαινον ἐπαινεῖσθαι πρὸσ αὐτῶν. ἐθέλω γοῦν ὑμῖν καὶ τὸ τοῦ γραφέωσ διηγήσασθαι·

ὁ Ζεῦξισ ἐκεῖνοσ ἄριστοσ γραφέων γενόμενοσ τὰ δημώδη καὶ τὰ κοινὰ ταῦτα οὐκ ἔγραφεν, ἢ ὅσα πάνυ ὀλίγα, ἡρ́ωασ ἢ θεοὺσ ἢ πολέμουσ, ἀεὶ δὲ καινοποιεῖν ἐπειρᾶτο καὶ τι ἀλλόκοτον ἂν καὶ ξένον ἐπινοήσασ ἐπ̓ ἐκείνῳ τὴν ἀκρίβειαν τῆσ τέχνησ ἐπεδείκνυτο· ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ τολμήμασι καὶ θήλειαν Ἱπποκένταυρον ὁ Ζεῦξισ ἐποίησεν, ἀνατρέφουσάν γε προσέτι παιδίω Ἱπποκενταύρω διδύμω κομιδῇ νηπίω.

τῆσ εἰκόνοσ ταύτησ ἀντίγραφόσ ἐστι νῦν Ἀθήνησι πρὸσ αὐτὴν ἐκείνην ἀκριβεῖ τῇ στάθμῃ μετενηνεγμένη· τὸ ἀρχέτυπον δ̓ αὐτὸ Σύλλασ ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸσ ἐλέγετο μετὰ τῶν ἄλλων εἰσ Ἰταλίαν πεπομφέναι, εἶτα περὶ Μαλέαν, οἶμαι, καταδύσησ τῆσ ὁλκάδοσ, ἀπολέσθαι ἅπαντα καὶ τὴν γραφήν. πλὴν ἀλλὰ τήν γε εἰκόνα τῆσ εἰκόνοσ εἶδον, καὶ αὐτὸσ ὑμῖν, ὡσ ἂν οἱο͂́σ τε ὦ, δείξω τῷ λόγῳ, οὐ μὰ τὸν Δία γραφικόσ τισ ὤν, ἀλλὰ πάνυ μέμνημαι οὐ πρὸ πολλοῦ ἰδὼν ἔν τινοσ τῶν γραφέων Ἀθήνησι· καὶ τὸ ὑπερθαυμάσαι τότε τὴν τέχνην τάχ̓ ἄν μοι καὶ νῦν πρὸσ τὸ σαφέστερον δηλῶσαι συναγωνίσαιτο. Ἐπὶ χλόησ εὐθαλοῦσ ἡ Κένταυροσ αὕτη πεποίηται ὅλῃ μὲν τῇ ἵππῳ χαμαὶ κειμένη, καὶ ἀποτέτανται εἰσ τοὐπίσω οἱ πόδεσ, τὸ δὲ γυναικεῖον ὅσον αὐτῆσ ἠρέμα ἐπεγήγερται καὶ ἐπ̓ ἀγκῶνόσ ἐστιν, οἱ δὲ πόδεσ οἱ ἔμπροσθεν οὐκέτι καὶ οὗτοι ἀποτάδην, οἱο͂ν ἐπὶ πλευρὰν κειμένησ, ἀλλ̓ ὁ μὲν ὀκλάζοντι ἐοίκεν ὢν καμπύλοσ ὑπεσταλμένῃ τῇ ὁπῇ, ὁ δὲ ἔμπαλιν ἐπανίσταται καὶ τοῦ ἐδάφουσ ἀντιλαμβάνεται, οἱοῖ́ εἰσιν ἵπποι πειρώμενοι ἀναπηδᾶν.

τοῖν νεογνοῖν δὲ τὸ μὲν ἄνω ἔχει αὐτὴ ἐν ταῖσ ἀγκάλαισ καὶ τρέφει ἀνθρωπικῶσ ἐπέχουσα τὸν γυναικεῖον μαστόν, τὸ δ̓ ἕτερον ἐκ τῆσ ἵππου θηλάζει ἐσ τὸν πωλικὸν τρόπον· ἄνω δὲ τῆσ εἰκόνοσ οἱο͂ν ἀπό τινοσ σκοπῆσ Ἱπποκένταυρόσ τισ, ἀνὴρ ἐκείνησ δηλαδὴ τῆσ τὰ βρέφη ἀμφοτέρωθεν τιθηνουμένησ, ἐπικύπτει γελῶν οὐχ ὅλοσ φαινόμενοσ, ἀλλ̓ ἐσ μέσον τὸν ἵππον, λέοντοσ σκύμνον ἀνέχων τῇ δεξιᾷ καὶ ὑπὲρ ἑαυτὸν αἰωρῶν, ὡσ δεδίξαιτο σὺν παιδιᾷ τὰ βρέφη.

τὰ μὲν οὖν ἄλλα τῆσ γραφῆσ, ἐφ̓ ὅσα τοῖσ ἰδιώταισ ἡμῖν οὐ πάντη ἐμφανῆ ὄντα τὴν ὅλην ὅμωσ ἔχει δύναμιν τῆσ τέχνησ, οἱο͂ν τὸ ἀποτεῖναι τὰσ γραμμὰσ ἐσ τὸ εὐθύτατον καὶ τῶν χρωμάτων ἀκριβῆ τὴν κρᾶσιν καὶ εὔκαιρον τὴν ἐπιβολὴν ποιήσασθαι καὶ σκιάσαι ἐσ δέον καὶ τοῦ μεγέθουσ τὸν λόγον καὶ τὴν τῶν μερῶν πρὸσ τὸ ὅλον ἰσότητα καὶ ἁρμονίαν γραφέων παῖδεσ ἐπαινούντων, οἷσ ἔργον εἰδέναι τὰ τοιαῦτα·

Ζεύξιδοσ ἐκεῖνο μάλιστα ἐπῄνεσα, ὅτι ἐν μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ ὑποθέσει ποικίλωσ τὸ περιττὸν ἐπεδείξατο τῆσ τέχνησ, τὸν μὲν ἄνδρα ποιήσασ πάντη φοβερὸν καὶ κομιδῇ ἄγριον, σοβαρὸν τῇ χαίτῃ, λάσιον τὰ πολλὰ οὐ κατὰ τὸν ἵππον αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ καθ̓ ἕτερον τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἐξάρασ αὐτῷ τοὺσ ὤμουσ ἐπὶ πλεῖστον, τὸ βλέμμα, καίτοι γελῶντοσ, θηριῶδεσ ὅλον καὶ ὄρειόν τι καὶ ἀνήμερον.

τοιοῦτον μὲν ἐκεῖνον·

τὴν θήλειαν δὲ ἵππου γε τῆσ καλλίστησ, οἱαῖ μάλιστα αἱ Θετταλαί εἰσιν, ἀδμῆτεσ ἔτι καὶ ἄβατοι, τὸ δ̓ ἄνω ἡμίτομον γυναικὸσ πάγκαλον ἔξω τῶν ὤτων· ἐκεῖνα δὲ μόνα σατυρώδη ἐστὶν αὐτῇ· καὶ ἡ μῖξισ δὲ καὶ ἡ ἁρμογὴ τῶν σωμάτων, καθ̓ ὃ συνάπτεται καὶ συνδεῖται τῷ γυναικείῳ τὸ ἱππικόν, ἠρέμα καὶ οὐκ ἀθρόωσ μεταβαίνουσα καὶ ἐκ προσαγωγῆσ τρεπομένη λανθάνει τὴν ὄψιν ἐκ θατέρου εἰσ τὸ ἕτερον ὑπαγομένη. τὸ νεογνὸν δὲ τὸ ἐν τῷ νηπίῳ ὅμωσ ἄγριον καὶ ἐν τῷ ἁπαλῷ ἤδη φοβερόν, καὶ τοῦτο θαυμαστὸν οἱο͂ν ἔδοξέ μοι, καὶ ὅτι παιδικῶσ μάλα πρὸσ τὸν σκύμνον τοῦ λέοντοσ ἀναβλέπουσι, μεταξὺ τῆσ θηλῆσ ἑκάτεροσ ἐπειλημμένοι ἐν χρῷ τῇ μητρὶ προσιστάμενοι.

ταῦτα δ̓ οὖν ἐπιδειξάμενοσ ὁ Ζεῦξισ αὐτὸσ μὲν ᾤετο ἐκπλήξειν τοὺσ ὁρῶντασ ἐπὶ τῇ τέχνῃ, οἱ δὲ αὐτίκα μὲν ἐβόων.

ἢ τί γὰρ ἂν ἐποίουν καλλίστω θεάματι ἐντυγχάνοντεσ; ἐπῄνουν δὲ μάλιστα πάντεσ ἅπερ κἀμὲ πρῴην ἐκεῖνοι, τῆσ ἐπινοίασ τὸ ξένον καὶ τὴν γνώμην τῆσ γραφῆσ ὡσ νέαν καὶ τοῖσ ἔμπροσθεν ἠγνοημένην οὖσαν. ὥστε ὁ Ζεῦξισ συνεὶσ ὅτι αὐτοὺσ ἀσχολεῖ ἡ ὑπόθεσισ καινὴ οὖσα καὶ ἀπάγει τῆσ τέχνησ, ὡσ ἐν παρέργῳ τίθεσθαι τὴν ἀκρίβειαν τῶν πραγμάτων, Ἄγε δή, ἔφη, ὦ Μικκίων, πρὸσ τὸν μαθητήν, περίβαλε ἤδη τὴν εἰκόνα καὶ ἀράμενοι ἀποκομίζετε οἴκαδε· οὗτοι γὰρ ἡμῶν τὸν πηλὸν τῆσ τέχνησ ἐπαινοῦσι, τῶν δ̓, ἐφ̓ ὅτῳ, εἰ καλῶσ ἔχει καὶ κατὰ τὴν τέχνην, οὐ πολὺν ποιοῦνται λόγον, ἀλλὰ παρευδοκιμεῖ τὴν ἀκρίβειαν τῶν ἔργων ἡ τῆσ ὑποθέσεωσ καινοτομία. ὁ μὲν οὖν Ζεῦξισ οὕτωσ, ὀργιλώτερον ἴσωσ.

Ἀντίοχοσ δὲ ὁ σωτὴρ ἐπικληθεὶσ καὶ οὗτοσ ὅμοιόν τι παθεῖν λέγεται ἐν τῇ πρὸσ Γαλάτασ μάχῃ. εἰ βούλεσθε, διηγήσομαι καὶ τοῦτο, ὁποῖον ἐγένετο. εἰδὼσ γὰρ τούτουσ ἀλκίμουσ ὄντασ καὶ πλήθει παμπόλλουσ ὁρῶν καὶ τὴν φάλαγγα καρτερῶσ συναραρυῖαν καὶ ἐπὶ μετώπου μὲν προασπίζοντασ τοὺσ χαλκοθώρακασ αὐτῶν, ἐσ βάθοσ δὲ ἐπὶ τεττάρων καὶ εἴκοσι τεταγμένουσ ὁπλίτασ, ἐπὶ κέρωσ δ̓ ἑκατέρωθεν τὴν ἵππον δισμυρίαν οὖσαν, ἐκ δὲ τοῦ μέσου τὰ ἁρ́ματα ἐκπηδήσεσθαι μέλλοντα δρεπανηφόρα ὀγδοήκοντα καὶ συνωρίδασ ἐπ̓ αὐτοῖσ δὶσ τοσαύτασ, ταῦτα ὁρῶν πάνυ πονηρὰσ εἶχε τὰσ ἐλπίδασ, ὡσ ἀμάχων ὄντων ἐκείνων αὐτῷ·

ἐκεῖνοσ γὰρ δἰ ὀλίγου τῆσ στρατιᾶσ ἐκείνησ παρασκευασθείσησ οὐ μεγαλωστὶ οὐδὲ κατ̓ ἀξίαν τοῦ πολέμου ἀφίκετο κομιδῇ ὀλίγουσ ἄγων, καὶ τούτων πελταστικὸν τὸ πολὺ καὶ ψιλικόν· οἱ γυμνῆτεσ δὲ ὑπὲρ ἥμισυ τῆσ στρατιᾶσ ἦσαν. ὥστε ἐδόκει αὐτῷ ἤδη σπένδεσθαι καί τινα εὐπρεπῆ διάλυσιν εὑρίσκεσθαι τοῦ πολέμου. ἀλλὰ Θεοδότασ ὁ Ῥόδιοσ, ἀνὴρ γενναῖοσ καὶ τακτικῶν ἔμπειροσ, οὐκ εἰά παρὼν ἀθυμεῖν·

καὶ ἦσαν γὰρ ἑκκαίδεκα ἐλέφαντεσ τῷ Ἀντιόχῳ.

τούτουσ ἐκέλευσεν ὁ Θεοδότασ τέωσ μὲν ἔχειν ὡσ οἱο͂́ν τε κατακρύψαντασ, ὡσ μὴ κατάδηλοι εἰε͂ν ὑπερφαινόμενοι τοῦ στρατοῦ, ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ ὁ σαλπιγκτὴσ καὶ δέῃ συμπλέκεσθαι καὶ εἰσ χεῖρασ ἰέναι καὶ ἡ ἵπποσ ἡ τῶν πολεμίων ἐπελαύνηται καὶ τὰ ἁρ́ματα οἱ Γαλάται ἀνοίξαντεσ τὴν φάλαγγα καὶ διαστήσαντεσ ἐπαφῶσι, τότε ἀνὰ τέτταρασ μὲν τῶν ἐλεφάντων ἀπαντᾶν ἐφ̓ ἑκάτερα τοῖσ ἱππεῦσι, τοὺσ ὀκτὼ δὲ ἀντεπαφεῖναι τοῖσ ἁρματηλάταισ καὶ συνωριασταῖσ· εἰ γὰρ τοῦτο γένοιτο, φοβηθήσονται αὐτῶν, ἔφη, οἱ ἵπποι καὶ ἐσ τοὺσ Γαλάτασ αὖθισ ἐμπεσοῦνται φεύγοντεσ. καὶ οὕτωσ ἐγένετο· "δίφροι δ̓ ἀνεκυμβαλίαζον·

τέμνοντεσ νὴ Δία καὶ διαιροῦντεσ τοῖσ δρεπάνοισ εἴ τινασ τῶν φίλων καταλάβοιεν· πολλοὶ δ̓ ὡσ ἐν ταραχῳ τοσουτῳ κατελαμβάνοντο. εἵποντο δὲ καὶ οἱ ἐλέφαντεσ συμπατοῦντεσ καὶ συναναρριπτοῦντεσ ἐσ ὕψοσ ταῖσ προνομαίαισ καὶ συναρπάζοντεσ καὶ τοῖσ ὀδοῦσι περιπείροντεσ, καὶ τέλοσ οὗτοι κατὰ κράτοσ παραδιδόασι τῷ Αντιόχῳ τὴν νίκην. οἱ Γαλάται δὲ οἱ μὲν ἐτεθνήκεσαν, πολλοῦ τοῦ φόνου γενομένου, οἱ δὲ ζῶντεσ ἐλαμβάνοντο, πλὴν πάνυ ὀλίγοι ὁπόσοι ἔφθασαν ἐσ τὰ ὄρη ἀναφυγόντεσ, οἱ Μακεδόνεσ δὲ ὅσοι σὺν Ἀντιόχῳ ἦσαν, ἐπαιώνιζον καὶ προσιόντεσ ἄλλοσ ἀλλαχόθεν ἀνέδουν τὸν βασιλέα καλλίνικον ἀναβοῶντεσ·

ὁ δὲ καὶ δακρύσασ, ὥσ φασιν, Αἰσχυνώμεθα, ἔφη, ὦ στρατιῶται, οἷσ γε ἡ σωτηρία ἐν ἑκκαίδεκα τούτοισ θηρίοισ ἐγένετο·

ὡσ εἰ μὴ τὸ καινὸν τοῦ θεάματοσ ἐξέπληξε τοὺσ πολεμίουσ, τί ἂν ἡμεῖσ ἦμεν πρὸσ αὐτούσ; ἔπειτα τῷ τροπαίῳ κελεύει ἄλλο μηδέν, ἐλέφαντα δὲ μόνον ἐγκολάψαι. ὡρ́α τοίνυν με σκοπεῖν, μὴ καὶ τοὐμὸν ὅμοιον ᾖ τῷ Ἀντιόχῳ καὶ τὰ μὲν ἄλλα οὐκ ἄξια μάχησ, ἐλέφαντεσ δέ τινεσ καὶ ξένα μορμολύκεια πρὸσ τοὺσ ὁρῶντασ καὶ θαυματοποιία ἄλλωσ·

ἐκεῖνα γοῦν ἐπαινοῦσι πάντεσ. οἷσ δ̓ ἐγὼ ἐπεποίθειν, οὐ πάνυ ταῦτα ἐν λόγῳ παῤ αὐτοῖσ ἐστιν, ἀλλ̓ ὅτι μὲν θήλεια Ἱπποκένταυροσ γεγραμμένη, τοῦτο μόνον ἐκπλήττονται καὶ ὥσπερ ἐστί, καινὸν καὶ τεράστιον δοκεῖ αὐτοῖσ. τὰ δ̓ ἄλλα μάτην ἄρα τῷ Ζεύξιδι πεποίηται; ἀλλ̓ οὐ μάτην·

γραφικοὶ γὰρ ὑμεῖσ καὶ μετὰ τέχνησ ἕκαστα ὁρᾶτε. εἰή μόνον ἄξια τοῦ θεάτρου δεικνύειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Zeuxis

(루키아노스, Zeuxis)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION