헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Σολεοξί

(루키아노스, ψευδοσοφιστὴσ ἢ σολοικιστήσ.)

Ἆρά γε ὁ γνῶναι τὸν σολοικίζοντα δεινὸσ οὗτοσ καὶ φυλάξασθαι μὴ σολοικίσαι δυνατόσ; Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ. Ὁ δέ γε μὴ φυλάξασθαι οὐδὲ γνῶναι τὸν οὕτωσ ἔχοντα; Ἀληθῆ λὲγεισ. Σὺ δὲ αὐτὸσ φὴσ οὐ σολοικίζειν, ἢ πῶσ λέγωμεν περὶ σοῦ; Ἀπαίδευτοσ γὰρ ἂν εἰήν, εἰ σολοικίζοιμι τηλικοῦτοσ ὤν. Οὐκοῦν καὶ ἕτερον φωρᾶσαι δυνήσῃ τοῦτο δρῶντα καὶ ἐλέγξαι τὸν ἀρνούμενον; Παντάπασί γε. Ἴθι νῦν ἐμοῦ λαβοῦ σολοικίζοντοσ, ἄρτι δὲ σολοικιῶ. Οὐκοῦν εἰπέ. Ἀλλ̓ ἔγωγε ἤδη τὸ δεινὸν εἴργασμαι, σὺ δὲ οὐκ ἐπέγνωσ. Παίζεισ ἔχων; Μὰ τοὺσ θεούσ· ἐπεὶ σολοικίσασ ἔλαθόν σε ὡσ οὐκ ἐπιστάμενού. αὖθισ δὲ σκόπει· οὐ γάρ σέ φημι δύνασθαι κατανοῆσαι, ἐπεὶ ἃ μέν οἶσθ̓, ἃ δ̓ οὐκ οἶσθα. Εἰπὲ μόνον. Ἀλλὰ καὶ νῦν σεσολοίκισταί μοι, σὺ δ̓ οὐκ ἔγνωσ. Πῶσ γάρ, σοῦ μηδὲν λέγοντοσ; Ἐγὼ μὲν λέγω καὶ σολοικίζω, σὺ δ̓ οὐχ ἕπῃ τοῦτο δρῶντι· ἐπεὶ ὄφελον καὶ νῦν ἀκολουθῆσαι δυνήσῃ. Θαυμαστὰ λέγεισ, εἰ μὴ δυνήσομαι καταμαθεῖν σολοικισμόν.

Καὶ πῶσ ἂν δύναιο τὸν ἕνα μαθεῖν τοὺσ τρεῖσ ἀγνοήσασ; Τίνασ τρεῖσ; Ὅλουσ ἀρτιγενείουσ. Ἐγὼ μέν σε παίζειν δοκῶ. Ἐγὼ δέ σε ἀγνοεῖν τὸν ἁμαρτάνοντα ἐν τοῖσ λόγοισ. Καὶ πῶσ ἄν τισ μάθοι μηδενὸσ εἰρημένου; Λέλεκται καὶ σεσολοίκισται τετραπλῇ, σὺ δ̓ οὐκ ἔγνωσ. μέγα οὖν ἆθλον κατέπραξασ ἄν, εἴπερ ἔγνωσ. Οὐ μέγα μέν, ἀναγκαῖον δὲ τῷ ὁμολογήσαντι. Ἀλλ̓ οὐδὲ νῦν ἔγνωσ. Πότε νῦν; Ὅτε τὸ ἆθλον ἔφην σε καταπρᾶξαι. Οὐκ οἶδα ὅ τι λέγεισ. 26%2 Ὀρθῶσ ἔφησ· οὐ γὰρ οἶσθα. καὶ προϊθί γε ἐσ τὸ ἔμπροσθεν· οὐ γὰρ ἐθέλεισ ἕπεσθαι, συνήσων ἄν, εἴπερ ἐθελήσειασ. Ἀλλ̓ ἐγὼ βούλομαι·

σὺ δ̓ οὐδὲν εἶπασ ὧν ἄνθρωποι σολοικίζοντεσ λέγουσι. Τὸ γὰρ νῦν ῥηθὲν μικρόν τί σοι φαίνεται κακὸν εἶναι; ὅμωσ δὲ ἀκολούθησον αὖθισ, ἐπεὶ οὐκ ἔμαθεσ ἐκδραμόντα. Μὰ τοὺσ θεοὺσ οὐκ ἔγωγε. Ἀλλὰ μὴν μεθῆκα θεῖν λαγὼ ταχέωσ. ἆρα παρῇξεν; ἀλλὰ καὶ νῦν ἔξεστιν ἰδεῖν τὸν λαγώ· εἰ δὲ μή, πολλοὶ γενόμενοι λαγῲ λήσουσί σε ἐν σολοικισμῷ πεσόντεσ. Οὐ λήσουσι. Καὶ μὴν ἔλαθόν γε. Θαυμαστὰ λέγεισ. Σὺ δὲ ὑπὸ τῆσ ἄγαν παιδείασ διέφθορασ, ὥστε μηδ̓ αὐτὸ τοῦτο σολοικίζοντασ κατανοῆσαι· οὐ γὰρ πρόσ2εστιν αὐτῷ τὸ τίνα. Ταῦτα μὲν οὐκ οἶδα πῶσ λέγεισ·

ἐγὼ δὲ πολλοὺσ ἤδη σολοικίζοντασ κατενόησα. Κἀμὲ τοίνυν εἴσῃ τότε, ὅταν τι τῶν παιδίων γένῃ τῶν τὰσ τίτθασ θηλαζόντων. ἢ εἰ οὐ νῦν ἔγνωσ σολοικίζοντά με, οὐδὲ αὐξάνοντα παιδία σολοικισμὸν ποιήσει τῷ μηδὲν εἰδότι. Ἀληθῆ λέγεισ. Καὶ μὴν εἰ ταῦτα ἀγνοήσομεν, οὐδὲν γνωσόμεθα τῶν ἑαυτῶν, ἐπεὶ καὶ τόδε σολοικισθὲν ἀπέφυγέ σε. μὴ τοίνυν ἔτι λέγειν, ὡσ ἱκανὸσ εἶ κατιδεῖν τὸν σολοικίζοντα, καὶ αὐτὸσ μὴ σολοικίζειν. κἀγὼ μὲν οὕτωσ.

Σωκράτησ δὲ ὁ ἀπὸ Μόψου, ᾧ συνεγενόμην ἐν Αἰγύπτῳ, τὰ τοιαῦτα ἔλεγεν ἀνεπαχθῶσ καὶ οὐκ ἤλεγχε τὸν ἁμαρτάνοντα. πρὸσ μέντοι γε τὸν ἐρωτήσαντα πηνίκα ἔξεισι; Τίσ γὰρ ἄν, ἔφη, ἀποκριθείη σοι περὶ τῆσ τήμερον ὡσ ἐξιών; ἑτέρου δὲ φήσαντοσ, Ἱκανὰ ἔχω τὰ πατρῷα, Πῶσ φήσ; εἶπε· τέθνηκε γὰρ ὁ πατήρ σοι; ἄλλου δὲ αὖθισ λέγοντοσ, Πατριώτησ ἔστι μοι· Ἐλάνθανεσ ἄρα ἡμᾶσ, ἔφη, βάρβαροσ ὤν. ἄλλου δὲ εἰπόντοσ, Ὁ δεῖνά ἐστι μεθύσησ, Μητρόσ, εἶπεν, ἢ πῶσ λέγεισ; ἑτέρου δὲ ἐκλελογχότασ, Διπλασιάζεισ, ἔφη, τοὺσ ἐξειληχότασ. εἰπόντοσ δέ τινοσ, Λῆμμα πάρεστιν αὐτῷ, διὰ τῶν δύο μ, Οὐκοῦν, ἔφη, λήψεται, εἰ λῆμμα αὐτῷ πάρεστιν. ἑτέρου δὲ εἰπόντοσ, Πρόσεισιν ὁ μεῖραξ οὑμὸσ φίλοσ, Ἔπειτα, ἔφη, λοιδορεῖσ φίλον ὄντα; πρὸσ δὲ τὸν εἰπόντα, Δεδίττομαι τὸν ἄνδρα καὶ φεύγω, Σύ, ἔφη, καὶ ὅταν τινὰ εὐλαβηθῇσ, διώξῃ. ἄλλου δὲ εἰπόντοσ, Τῶν φίλων ὁ κορυφαιότατοσ, Χάριέν γε, ἔφη, τὸ τῆσ κορυφῆσ ποιεῖν τι ἐπάνω. καὶ ἐξορμῶ δέ τινοσ εἰπόντοσ, Καὶ τίσ ἐστιν, εἶπεν, ὃν ἐξορμᾷσ; ἐξ ἐπιπολῆσ δέ τινοσ εἰπόντοσ, Ἐκ τῆσ ἐπιπολῆσ εἶπεν, ὡσ ἐκ τῆσ πιθάκνησ. λέγοντοσ δέ τινοσ Συνετάξατό μοι, Καὶ λόχον δέ, ἔφη, Ξενοφῶν εἶπε συνετάξατο. ἄλλου δὲ εἰπόντοσ, Περιέστην αὐτὸν ὥστε λαθεῖν, Θαυμαστόν, ἔφη, εἰ εἷσ ὤν περιέστησ τὸν ἕνα. ἑτέρου δὲ λέγοντοσ, Συνεκρίνετο αὐτῷ, Καὶ διεκρίνετο πάντωσ, εἶπεν. εἰώθει δὲ καὶ πρὸσ τοὺσ σολοικίζοντασ Ἀττικῶσ παίζειν ἀνεπαχθῶσ·

πρὸσ γοῦν τὸν εἰπόντα, Νῶϊ τοῦτο δοκεῖ, Σύ, ἔφη, καὶ νῶϊν ἐρεῖσ ὡσ ἁμαρτάνομεν. ἑτέρου δὲ σπουδῇ διηγουμένου τι τῶν ἐπιχωρίων καὶ εἰπόντοσ, Ἡ δὲ τῷ Ἡρακλεῖ μιχθεῖσα, Οὐκ ἄρα, ἔφη, ὁ Ἡρακλῆσ ἐμίχθη αὐτῇ; καρῆναι δέ τινοσ εἰπόντοσ ὡσ δέοιτο, Τί γάρ, ἔφη, σοὶ δεινὸν εἴργασται καὶ ἄξιον ἀτιμίασ; καὶ ζυγομαχεῖν δέ τινοσ εἰπόντοσ, Πρὸσ τὸν ἐχθρόν, εἶπε, ζυγομαχεῖσ; ἑτέρου δὲ εἰπόντοσ βασανίζεσθαι τὸν παῖδα αὐτῷ νοσοῦντα, Ἐπὶ τῷ, ἔφη, ἢ τί βουλομένου τοῦ βασανίζοντοσ; προκόπτει δέ τινοσ εἰπόντοσ ἐν τοῖσ μαθήμασιν, Ὁ δὲ Πλάτων, ἔφη, τοῦτο ἐπιδιδόναι καλεῖ. ἐρομένου δέ τινοσ εἰ μελετήσει ὁ δεῖνα, Πῶσ οὖν, ἔφη, ἐμὲ ἐρωτῶν εἰ μελετήσομαι, λέγεισ ὅτι ὁ δεῖνα; ἀττικίζοντοσ δέ τινοσ καὶ τεθνήξει εἰπόντοσ ἐπὶ τοῦ τρίτου, Βέλτιον, ἔφη, καὶ ἐνταῦθα μὴ ἀττικίζειν καταρώμενον.

καὶ πρὸσ τὸν εἰπόντα δὲ στοχάζομαι αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ φείδομαι αὐτοῦ, Μή τι, ἔφη, διήμαρτεσ βαλών; ἀφιστᾶν δέ τινοσ εἰπόντοσ καὶ ἑτέρου ἀφιστάνειν, Ἄμφω μέν, ἔφη, οὐκ οἶδα. πρὸσ δὲ τὸν λέγοντα πλὴτ εἰ μή, Ταῦτα, ἔφη, διπλᾶ χαρίζῃ. καὶ χρᾶσθαι δέ τινοσ εἰπόντοσ, Ψευδαττικόν, κόν, ἔφη, τὸ ῥῆμα. τῷ δὲ λέγοντι ἔκτοτε, Καλόν, ἔφη, τὸ εἰπεῖν ἐκπέρυσι, ὁ γὰρ Πλάτων ἐσ τότε λέγει. τῷ δὲ ἰδού ἐπὶ τοῦ ἰδέ χρωμένου τινόσ, Ἕτερα ἀνθ̓ ἑτέρων, ἔφη, σημαίνεισ. ἀντιλαμβάνομαι δὲ ἐπὶ τοῦ συνίημι λέγοντόσ τινοσ, θαυμάζειν ἔφη πῶσ ἀντιποιούμενοσ τοῦ λέγοντοσ φὴσ μὴ ἀντιποιεῖσθαι. βράδιον δέ τινοσ εἰπόντοσ, Οὐκ ἔστιν, ἔφη, ὅμοιον τῷ τάχιον. βαρεῖν δέ τινοσ εἰπόντοσ, Οὐκ ἔστιν, ἔφη, τὸ βαρύνειν, ὡσ νενόμικασ. λέλογχα δὲ τὸ τὸ εἴληχα λέγοντοσ, Ὀλίγον, ἔφη, καὶ παῤ οἷσ ἁμαρτάνεται. ἵπτασθαι δὲ ἐπὶ τοῦ πέτεσθαι πολλῶν λεγόντων, Ὅτι μὲν ἀπὸ τῆσ πτήσεωσ τὸ ὄνομα, σαφῶσ ἴσμεν. περιστερὸν δέ τινοσ εἰπόντοσ ὡσ δὴ Ἀττικόν, Καὶ τὸν φάττον ἐροῦμεν, ἔφη. φακὸν δέ τινοσ εἰπόντοσ ἐδηδοκέναι, Καὶ πῶσ ἄν, ἔφη, φακόν τισ φάγοι; ταῦτα μὲν τὰ Σωκράτεια. Ἐπανίωμεν δέ, εἰ δοκεῖ, ἐπὶ τὴν ἅμιλλαν τῶν προτέρων λόγων.

κἀγὼ μὲν καλῶ τοὺσ βελτίστουσ εἶναι ὅλουσ, σὺ δὲ γνώρισον· οἶμαι γάρ σε κἂν νῦν δυνήσεσθαι τοσούτων γε ἐπακούσαντα τῶν ἑξῆσ λεγομένων. Ἴσωσ μὲν οὐδὲ νῦν δυνήσομαί σου λέγοντοσ· ὅμωσ εἰπέ. Καὶ πῶσ φὴσ οὐ δυνήσεσθαι; ἡ γὰρ θύρα σχεδὸν ἀνέῳγέ σοι τῆσ γνωρίσεωσ αὐτῶν. Εἰπὲ τοίνυν. Ἀλλὰ εἶπον. Οὐδέν γε, ὥστε ἐμὲ μαθεῖν. Οὐ γὰρ ἔμαθεσ τὸ ἀνέῳγεν; Οὐκ ἔμαθον. Τί οὖν πεισόμεθα, εἰ μηδὲ νῦν ἀκολουθήσεισ τοῖσ λεγομένοισ; καίτοι πρόσ γε τὰ κατ̓ ἀρχὰσ ῥηθέντα ὑπὸ σοῦ ἐγὼ μὲν ᾤμην ἱππεῖσ ἐσ πεδίον καλεῖν. σὺ δὲ τοὺσ ἱππεῖσ κατενόησασ; ἀλλὰ ἐοίκασ οὐ φροντίζειν τῶν λόγων, μάλιστα οὓσ νῦν κατὰ σφᾶσ αὐτοὺσ διήλθομεν. Ἐγὼ μὲν φροντίζω, σὺ δὲ ἀδήλωσ αὐτοὺσ διεξέρχῃ. Πάνυ γοῦν ἄδηλόν ἐστι τὸ κατὰ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐφ̓ ἡμῶν λεγόμενον.

ἀλλὰ τοῦτο μὲν δῆλον· σὲ δὲ οὐδεὶσ ἂν θεῶν ἀγνοοῦντα παύσειε πλήν γε ὁ Ἀπόλλων. μαντεύεται γοῦν ἐκεῖνοσ πᾶσι τοῖσ ἐρωτῶσι, σὺ δὲ οὐδὲ τὸν μαντευόμενον κατενόησασ. Μὰ τοὺσ θεούσ, οὐ γὰρ ἔμαθον. Εἰ ἄρα καθ̓ εἷσ λανθάνει σε περιιών; Εοἴκασί γε. Ὁ δὲ καθ̓ εἷσ πῶσ παρῆλθεν; Οὐδὲ τοῦτο ἔμαθον. Οἶσθα δέ τινα μνηστευόμενον αὑτῷ γάμον; Τί οὖν τοῦτο; Ὅτι σολοικίζειν ἀνάγκη τὸν μνηστευόμενον αὑτῷ. Τί οὖν πρὸσ τοὐμὸν πρᾶγμα, εἰ σολοικίζει τισ μνηστευόμενοσ; Ὅτι ἀγνοεῖ ὁ φάσκων εἰδέναι. καὶ τὸ μὲν οὕτωσ ἔχει. εἰ δέ τισ λέγοι σοι παρελθὼν ὡσ ἀπολίποι τὴν γυναῖκα, ἆῤ ἂν ἐπιτρέποισ αὐτῷ; Τί γὰρ οὐκ ἂν ἐπιτρέποιμι, εἰ φαίνοιτο ἀδικούμενοσ; Εἰ δὲ σολοικίζων φαίνοιτο, ἐπιτρέποισ ἂν αὐτῷ τοῦτο; Οὐκ ἔγωγε. Ὀρθῶσ γὰρ λέγεισ· οὐ γὰρ ἐπιτρεπτέον σολοικίζοντι τῷ φίλῳ, ἀλλὰ διδακτέον ὅπωσ τοῦτο μὴ τείσεται. καὶ εἴ τίσ γε νῦν ψοφοίη τὴν θύραν ἐσιὼν ἢ ἐξιὼν κόπτοι, τί φήσομέν σε πεπονθέναι; Ἐμὲ μὲν οὐδέν, ἐκεῖνον δὲ ἐπεσελθεῖν βούλεσθαι ἢ ἐξιέναι. Σὲ δὲ ἀγνοοῦντα τὸν κόπτοντα ἤ ψοφοῦντα οὐδὲν ὅλωσ πεπονθέναι δόξομεν ἀπαίδευτον ὄντα; Ὑβριστὴσ εἶ. Τί λέγεισ; ὑβριστὴσ ἐγώ; νῦν δὴ γενήσομαί σοι διαλεγόμενοσ. ἐοίκε δὲ σολοικίσαι τὸ νῦν δὴ γενήσομαι, σὺ δ̓ οὐκ ἔγνωσ. Παῦσαι πρὸσ τῆσ Ἀθηνᾶσ·

ἀλλ̓ εἰπέ τι τοιοῦτον, ὥστε κἀμὲ μαθεῖν. Καὶ πῶσ ἄν μάθοισ; Εἴ μοι πάντα ἐπέλθοισ, ὅσα φὴσ σολοικίσασ ἐμὲ λαθεῖν καὶ παῤ ὅ τι ἕκαστον σεσολοίκισται. Μηδαμῶσ, ὦ ἄριστε· μακρὸν γὰρ ἢν ποιήσαιμεν τὸν διάλογον. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἔξεστί σοι καθ̓ ἕκαστον αὐτῶν πυνθάνεσθαι· νῦν δὲ ἕτεῤ ἄττα ἐπέλθωμεν, εἰ δοκεῖ, καὶ πρῶτόν γε αὐτὸ τοῦτο τὸ ἄττα μὴ δασέωσ, ἀλλὰ ψιλῶσ ἐξενεγκεῖν· ὀρθῶσ φαίνεται ῥηθὲν μετὰ τοῦ ἕτερα συντιθέμενον· μὴ γὰρ οὕτωσ ἄλογον ἦν ἄν. ἔπειτα τὸ τῆσ ὕβρεωσ, ἥν με φὴσ ὑβρίσαι σε, εἰ μὴ οὕτω λέγοιμι, ἀλλ̓ εἰσ σέ, φαίην ἴδιον. Ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω εἰπεῖν. Ὅτι τὸ μὲν σὲ ὑβρίζειν τὸ σῶμά ἐστι τὸ σὸν ἤτοι πληγαῖσ ἢ δεσμοῖσ ἢ καὶ ἄλλῳ τρόπῳ, τὸ δὲ ἐσ σέ, ὅταν εἴσ τι τῶν σῶν γίγνηται ἡ ὕβρισ· καὶ γὰρ ὅστισ γυναῖκα φίλον καὶ ὅστισ γε οἰκέτην. πλὴν γὰρ περὶ πραγμάτων οὕτωσ ἔχει σοι· ἐπεὶ τὸ ἐσ πρᾶγμα ὑβρίζειν λέλεκται, οἱο͂ν ἐσ τὴν παροιμίαν, ὡσ ὁ Πλάτων φησὶν ἐν τῷ Συμποσίῳ. Κατανοῶ τὸ διάφορον. Ἆῤ οὖν καὶ τοῦτο κατανοεῖσ, ὅτι τὸ ταῦτά ὑπαλλάττειν σολοικίζειν καλοῦσιν; Ἀλλὰ δὲ τὸ ὑπαλλάττειν εἴ τισ ἐναλλάττειν λέγει, τί σοι δόξει λέγειν; Ἐμοὶ μὲν ταὐτὸν λέγειν δόξει. Καὶ πῶσ ἂν εἰή ταὐτὸν τῷ ὑπαλλάττειν τὸ ἐναλλάττειν, εἴπερ τὸ μὲν ἑτέρου πρὸσ ἕτερον γίγνεται, τοῦ μὴ ὀρθοῦ πρὸσ τὸ ὀρθόν, τὸ δὲ τοῦ μὴ ὄντοσ πρὸσ τὸ ὄν; Κατέμαθον ὅτι τὸ μὲν ὑπαλλάττειν τὸ μὴ κύριον ἀντὶ τοῦ κυρίου λέγειν ἐστί, τὸ δ̓ ἐναλλάττειν ποτὲ μὲν τῷ κυρίῳ, ποτὲ δὲ τῷ μὴ κυρίῳ χρῆσθαι. Ἔχει τινὰ καὶ ταῦτα κατανόησιν οὐκ ἄχαριν, τὸ δὲ σπουδάζειν πρόσ τινα τὴν οἰκείαν ὠφέλειαν τοῦ σπουδάζοντοσ ἐμφαίνει, τὸ δὲ περί τινα τὴν ἐκείνου περὶ ὅν σπουδάζει. καὶ ταῦτα ἴσωσ μὲν ὑποσυγκέχυται, ἴσωσ δὲ καὶ ἀκριβοῦται παρά τισί· βέλτιον δὲ τὸ ἀκριβοῦν ἑκάστῳ. Ὀρθῶσ γὰρ λέγεισ. Τό γε μὴν καθέζεσθαι καὶ τὸ κάθισον τοῦ κάθησο ἆῤ οἶσθ̓ ὅτι διενήνοχεν;

Οὐκ οἶδα. τὸ καθέσθητι ἤκουόν σου λεγοντοσ ὡσ ἔστιν ἔκφυλον. Καὶ ὀρθῶσ γε ἤκουσασ. ἀλλὰ τὸ κάθισον τοῦ κάθησο διαφέρειν φημί. Καὶ τῷ ποτ̓ ἂν εἰή διαφέρον; Τῷ τὸ μὲν πρὸσ τὸν ἑστῶτα λέγεσθαι τὸ κάθισον, τὸ δὲ πρὸσ τὸν καθεζόμενον· ἧσ̓, ὦ ξεῖν̓, ἡμεῖσ δὲ καὶ ἄλλοθι δήομεν ἕδρην, ἀντὶ τοῦ μένε καθεζόμενοσ. πάλιν οὖν εἰρήσθω ὅτι τὸ ταῦτα παραλλάττειν ἁμαρτάνειν ἐστί. τὸ δὲ καθίζω τοῦ ̓καθέζομαι ἆρά σοι δοκεῖ μικρῷ τινι διαφέρειν; εἴπερ τὸ μὲν καὶ ἕτερον δρῶμεν, τὸ καθίζειν λέγω, τὸ δὲ μόνουσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ τὸ καθέζεσθαι. Καὶ ταῦτα ἱκανῶσ διελήλυθασ, καὶ δὴ λέγε·

οὕτω γάρ σε δεῖ προδιδάσκειν. Ἑτέρωσ γὰρ λέγοντοσ οὐ κατανοεῖσ; οὐκ οἶσθα οἱο͂́ν ἐστι ξυγγραφεὺσ ἀνήρ; Πάνυ οἶδα νῦν γέ σου ἀκούσασ ταῦτα λέγοντοσ. Ἐπεὶ καὶ τὸ καταδουλοῦν σὺ μὲν ἴσωσ ταὐτὸν τῷ καταδουλοῦσθαι νενόμικασ, ἐγὼ δὲ οἶδα διαφορὰν οὐκ ὀλίγην ἔχον. Τίνα ταύτην; Ὅτι τὸ μὲν ἑτέρῳ τὸ καταδουλοῦν, τὸ δ̓ ἑαυτῷ γίγνεται. Καλῶσ λέγεισ. Καὶ ἄλλα δέ σοι πολλὰ ὑπάρχει μανθάνειν, εἴπερ μὴ αὐτὸσ εἰδέναι οὐκ εἰδὼσ δόξεισ Ἀλλ̓ οὐκ ἂν δόξαιμι. Οὐκοῦν τὰ λοιπὰ ἐσαῦθισ ἀναβαλώμεθα, νῦν δὲ διαλύσωμεν τὸν διάλογον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, ψευδοσοφιστὴσ ἢ σολοικιστήσ.

(루키아노스, ψευδοσοφιστὴσ ἢ σολοικιστήσ.)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION