Lucian, Pro lapsu inter salutandum 14:

(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 14:)

καὶ τί σοι τοὺσ παλαιοὺσ λέγω, ὅπου καὶ Ἐπίκουροσ ἀνὴρ πάνυ χαίρων τῷ χαίρειν καὶ τὴν ἡδονὴν πρὸ ἁπάντων αἱρούμενοσ ἐν ταῖσ σπουδαιοτέραισ ἐπιστολαῖσ ‐ εἰσὶ δὲ αὗται ὀλίγαι ‐ . καὶ ἐν ταῖσ πρὸσ τοὺσ φιλτάτουσ μάλιστα ὑγιαίνειν εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ προστάττει; πολὺ δ̓ ἂν καὶ ἐν τῇ τραγῳδίᾳ καὶ ἐν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ εὑρ́οισ τὸ ὑγιαίνειν πρῶτον εὐθὺσ λεγόμενον· τὸ μὲν γὰρ οὖλέ τε καὶ μάλα χαῖρε σαφῶσ προτεταγμένον τοῦ χαίρειν τὸ ὑγιαίνειν ἔχει· ὁ δὲ Ἄλεξισ, ὦ δέσποθ̓, ὑγίαιν̓, ὡσ χρόνιοσ ἐλήλυθασ· ὁ δὲ Ἀχαιόσ, ἥκω πεπραγὼσ δεινά, σὺ δ̓ ὑγίαινέ μοι· καὶ ὁ Φιλήμων, αἰτῶ δ̓ ὑγίειαν πρῶτον, εἶτ̓ εὐπραξίαν, τρίτον δὲ χαίρειν, εἶτ̓ ὀφείλειν μηδενί. ὁ μὲν γὰρ τὸ σκόλιον γράψασ, οὗ καὶ Πλάτων μέμνηται, τί καὶ οὗτόσ φησιν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION