Lucian, Pro lapsu inter salutandum 4:

(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 4:)

ἀρχόμενοσ μὲν οὖν τῆσ γραφῆσ πάνυ ἀπόρῳ ἐντεύξεσθαι ᾤμην τῷ προβλήματι, προῖόντι δὲ πολλὰ προὐφάνη τὰ λεκτέα. οὐ μὴν πρότερον ἐρῶ αὐτά, ἢν μὴ περὶ τοῦ χαίρειν αὐτοῦ καὶ τοῦ εὖ πράττειν καὶ τοῦ ὑγιαίνειν προείπω τὰ εἰκότα. τὸ μὲν δὴ χαίρειν ἀρχαία μὲν ἡ προσαγόρευσισ, οὐ μὴν ἑωθινὴ μόνον οὐδὲ ὑπὸ τὴν πρώτην ἔντευξιν, ἀλλὰ καὶ πρῶτον μὲν ἰδόντεσ ἀλλήλουσ ἔλεγον αὐτό, ὡσ τό χαῖῤ, ὦ δυνάστα τῆσδε γῆσ Τιρυνθίασ. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον ἐσ λόγουσ ἤδη παροινίουσ τρεπόμενοι, ὡσ τό χαῖῤ, Ἀχιλεῦ, δαιτὸσ μὲν ἐΐσησ οὐκ ἐπιδευεῖσ, Ὀδυσσεὺσ ὁπότε τὴν ἐπεσταλμένην πρεσβείαν αὐτῷ ἐρρητόρευε. καὶ ἤδη ἀπιόντεσ παῤ ἀλλήλων, ὡσ τό χαίρετ̓, ἐγὼ δ̓ ὔμμιν θεὸσ ἄμβροτοσ, οὐκέτι θνητόσ. ἴδιοσ δὲ καιρὸσ οὐδεὶσ ἀπενενέμητο τῇ προσρήσει, οὐδὲ ὡσ νῦν μόνοσ ὁ ἑωθινόσ, ὅπου γε καὶ ἐπὶ τῶν ἀπαισίων καὶ ἀπευκτοτάτων ὅμωσ ἐχρῶντο αὐτῇ, ὡσ ὁ τοῦ Εὐριπίδου Πολυνείκησ ἤδη τελευτῶν τὸν βίον, καὶ χαίρετ̓, ἤδη γάρ με περιβάλλει σκότοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION