Lucian, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 47:

(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 47:)

ὅτι μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἕλοιο πλουτῶν δὶσ τοσοῦτον πλοῦτον ὅμοια πάσχειν Φανομάχῳ τῷ πλουσίῳ καὶ θηλύνεσθαι ὡσ ἐκεῖνοσ εὖ οἶδα, κἂν μὴ εἴπῃσ. ἐῶ λέγειν ὅσασ ἐπιβουλὰσ μετὰ τοῦ πλούτου καὶ λῃστὰσ καὶ φθόνον καὶ μῖσοσ παρὰ τῶν πολλῶν ὁρᾷσ οἱών σοι πραγμάτων αἴτιοσ ὁ θησαυρὸσ γίνεται; Αεἲ σύ μοι, ὦ Λυκῖνε, ὑπεναντίοσ· ὥστε οὐδὲ τὴν χοίνικα ἔτι λήψῃ ἐσ τέλοσ μου τῆσ εὐχῆσ ἐπηρεάζων. Τοῦτο μὲν ἤδη κατὰ τοὺσ πολλοὺσ τῶν πλουσίων ἀναδύῃ καὶ ἀνακαλεῖσ τὴν ὑπόσχεσιν. ἀλλὰ σὺ ἤδη ὁ Σάμιπποσ εὔχου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION