Lucian, Herodotus 2:

(루키아노스, Herodotus 2:)

ἃ δὲ ἐποίησεν ἐπὶ τοῖσ συγγράμμασι καὶ ὡσ πολλοῦ ἄξιοσ τοῖσ Ἕλλησιν ἅπασιν ἐν βραχεῖ κατέστη, καὶ ἐγὼ καὶ σὺ καὶ ἄλλοσ ἂν μιμησαίμεθα. πλεύσασ γὰρ οἴκοθεν ἐκ τῆσ Καρίασ εὐθὺ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐσκοπεῖτο πρὸσ ἑαυτὸν ὅπωσ ἂν τάχιστα καὶ ἀπραγμονέστατα ἐπίσημοσ καὶ περιβόητοσ γένοιτο καὶ αὐτὸσ καὶ τὰ συγγραμμάτια. τὸ μὲν οὖν περινοστοῦντα νῦν μὲν Ἀθηναίοισ, νῦν δὲ Κορινθίοισ ἀναγινώσκειν ἢ Ἀργείοισ ἢ Λακεδαιμονίοισ ἐν τῷ μέρει, ἐργῶδεσ καὶ μακρὸν ἡγεῖτο εἶναι καὶ τριβὴν οὐ μικρὰν ἐν τῷ τοιούτῳ ἔσεσθαι· οὔκουν ἠξίου διασπᾶν τὸ πρᾶγμα οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν οὕτω κατ̓ ὀλίγον ἀγείρειν καὶ συλλέγειν τὴν γνῶσιν, ἐπεβούλευε δέ, εἰ δυνατὸν εἰή, ἀθρόουσ που λαβεῖν τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION