Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 159:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 159:)

Οὐδένα τοιοῦτον εἶδον. Εὖ γε, ὦ Ἑρμότιμε, ὅτι οὐ ψεύδῃ ἑκών. εἰσ τί δ̓ οὖν ἀποβλέπων φιλοσοφεῖσ, ὅταν ὁρᾷσ μήτε τὸν διδάσκαλον τὸν σὸν μήτε τὸν ἐκείνου μήτε τὸν πρὸ αὐτοῦ μηδ̓ ἂν εἰσ δεκαγονίαν ἀναγάγῃσ μηδένα αὐτῶν σοφὸν ἀκριβῶσ καὶ διὰ τοῦτο εὐδαίμονα γεγενημένον; οὐδὲ γὰρ ἂν ἐκεῖνο ὀρθῶσ εἴποισ, ὡσ ἀπόχρη, κἂν πλησίον γένῃ τῆσ εὐδαιμονίασ, ἐπεὶ οὐδὲν ὄφελοσ· ὁμοίωσ γὰρ ἔξω τοῦ ὀδοῦ ἐστι καὶ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ὅ τε παρὰ τὴν θύραν ἔξω ἑστὼσ καὶ ὁ πόρρω, διαλλάττοιεν δ̓ ἄν, ὅτι μᾶλλον οὗτοσ ἀνιάσεται ὁρῶν ἐγγύθεν οἱών ἐστέρηται. εἶτα ἵνα πλησίον γένῃ τῆσ εὐδαιμονίασ ‐ δώσω γὰρ τοῦτό σοι ‐ τοσαῦτα πονεῖσ κατατρύχων σεαυτόν, καὶ παραδεδράμηκε σε ὁ βίοσ ὁ τοσοῦτοσ ἐν ἀκηδίᾳ καὶ καμάτῳ καὶ ἀγρυπνίαισ κάτω νενευκότα;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION