Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 133:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 133:)

Ὀκνῶ γάρ σοι εἰπεῖν, ὦ Ἑρμότιμε, ὅτι οὐδὲ τοῦτό πω ἱκανόν, ἀλλ̓ ἔτι μοι δοκοῦμεν λεληθέναι ἡμᾶσ αὐτοὺσ οἰόμενοι μέν τι εὑρηκέναι βέβαιον, εὑρόντεσ δὲ οὐδέν, ὥσπερ οἱ ἁλιεύοντεσ πολλάκισ καθέντεσ τὰ δίκτυα καὶ βάρουσ τινὸσ αἰσθόμενοι ἀνέλκουσιν ἰχθῦσ παμπόλλουσ γε περιβεβληκέναι ἐλπίζοντεσ, εἶτα ἐπειδὰν κάμωσιν ἀνασπῶντεσ, ἢ λίθοσ τισ ἀναφαίνεται αὐτοῖσ ἢ κεράμιον ψάμμῳ σεσαγμένον. σκόπει μὴ καὶ ἡμεῖσ τι τοιοῦτον ἀνεσπάκαμεν. Οὐ μανθάνω τί σοι τὰ δίκτυα ταῦτα βούλεται· ατεχνῶσ γάρ με περιβάλλεισ αὐτοῖσ. Οὐκοῦν πειρῶ διεκδῦναι· σὺν θεῷ γὰρ οἶσθα νεῖν, εἰ καί τισ ἄλλοσ· ἐγὼ γὰρ κἂν ἐφ̓ ἅπαντασ ἔλθωμεν πειρώμενοι καὶ τοῦτο ἐργασώμεθά ποτε, οὐδέπω οὐδὲ τοῦτο δῆλον ἔσεσθαι νομίζω, εἴ τισ ἐξ αὐτῶν ἔχει τὸ ζητούμενον ἢ πάντεσ ὁμοίωσ ἀγνοοῦσι. Τί φήσ; οὐδὲ τούτων τισ πάντωσ ἔχει;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION