Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 131:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 131:)

Οὐχ ἱκανὸν εἶναί φησι τὸ πάντα ἰδεῖν καὶ διεξελθεῖν δἰ αὐτῶν, ὡσ ἔχειν ἤδη ἑλέσθαι τὸ βέλτιστον, ἀλλ̓ ἔτι τοῦ μεγίστου ἐνδεῖν. Τίνοσ τούτου; Κριτικῆσ τινοσ, ὦ θαυμάσιε, καὶ ἐξεταστικῆσ παρασκευῆσ καὶ νοῦ ὀξέοσ καὶ διανοίασ ἀκριβοῦσ καὶ ἀδεκάστου, οἱάν χρὴ εἶναι τὴν περὶ τῶν τηλικούτων δικάσουσαν, ἢ μάτην ἂν ἅπαντα ἑωραμένα εἰή. ἀποδοτέον οὖν φησι καὶ τῷ τοιούτῳ χρόνον οὐκ ὀλίγον καὶ προθέμενον ἅπαντα εἰσ μέσον αἱρεῖσθαι διαμέλλοντα καὶ βραδύνοντα καὶ πολλάκισ ἐπισκοποῦντα, μήτε ἡλικίαν τοῦ λέγοντοσ ἑκάστου μήτε σχῆμα ἢ δόξαν ἐπὶ σοφίᾳ αἰδούμενον, ἀλλὰ κατὰ τοὺσ Ἀρεοπαγίτασ αὐτὸ ποιοῦντα, οἳ ἐν νυκτὶ καὶ σκότῳ δικάζουσιν, ὡσ μὴ ἐσ τοὺσ λέγοντασ, ἀλλ̓ ἐσ τὰ λεγόμενα ἀποβλέποιεν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION