Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 129:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 129:)

Ἔστω ταῦτα ὡσ βούλει, Λυκῖνε. τί οὖν; ἑκατὸν ἔτη χρὴ βιῶναι καὶ τοσαῦτα ὑπομεῖναι πράγματα; ἢ οὐκ ἂν ἄλλωσ φιλοσοφήσαιμεν; Οὐ γάρ, ὦ Ἑρμότιμε· καὶ δεινὸν οὐδέν, εἴ γε ἀληθῆ ἔλεγεσ ἐν ἀρχῇ, ὡσ ὁ μὲν βίοσ βραχύσ, ἡ δὲ τέχνη μακρή. νῦν δὲ οὐκ οἶδ̓ ὅ τι παθὼν ἀγανακτεῖσ, εἰ μὴ αὐθημερὸν ἡμῖν πρὶν ἥλιον δῦναι Χρύσιπποσ ἢ Πλάτων ἢ Πυθαγόρασ γένοιο. Περιέρχῃ με, ὦ Λυκῖνε, καὶ συνελαύνεισ ἐσ στενὸν οὐδὲν ὑπ̓ ἐμοῦ δεινὸν παθών, ὑπὸ φθόνου δηλαδή, ὅτι ἐγὼ μὲν προὔκοπτον ἐν τοῖσ μαθήμασι, σὺ δὲ ὠλιγώρησασ ἑαυτοῦ τηλικοῦτοσ ὤν. Οἶσθ̓ οὖν ὃ δράσεισ; ἐμοὶ μὲν ὥσπερ κορυβαντιῶντι μὴ πρόσεχε τὸν νοῦν, ἀλλ̓ ἐά ληρεῖν, σὺ δὲ ὡσ ἔχεισ προχώρει ἐσ τὸ πρόσθεν τῆσ ὁδοῦ καὶ πέραινε κατὰ τὰ ἐξ ἀρχῆσ σοι δεδογμένα περὶ τούτων. Ἀλλ̓ οὐκ ἐᾷσ σὺ βίαιοσ ὢν αἱρεῖσθαί τι, ἢν μὴ πειραθῶ ἁπάντων. Καὶ μὴν εὖ εἰδέναι χρὴ ὡσ οὐκ ἄν ποτε ἄλλο εἴποιμι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION