Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 97:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 97:)

Τί δὴ οὖν πράξομεν, ὦ Ἑρμότιμε; οὐκ ἀπαγορευτέον οἶμαι, ἐπεὶ μηδενὸσ ἡγεμόνοσ τοιούτου ἔσ γε τὸ παρὸν εὐποροῦμεν. ἆρα τόδε πάντων κράτιστόν ἐστι καὶ ἀσφαλέστατον, αὐτὸν ἕκαστον ἀρξάμενον διὰ πάσησ προαιρέσεωσ χωρῆσαι καὶ ἐπισκέψασθαι ἀκριβῶσ τὰ ὑπὸ πάντων λεγόμενα; Εοἴκεν ἀπό γε τούτων· πλὴν ἐκεῖνο μὴ ἐναντίον ᾖ, ὃ μικρῷ πρόσθεν ἔλεγεσ, ὡσ οὐ ῥᾴδιον ἐπιδόντα ἑαυτὸν καὶ πετάσαντα τὴν ὀθόνην ἀναδραμεῖν αὖθισ. πῶσ γὰρ οἱο͂́ν τε πάσασ ἐπελθεῖν τὰσ ὁδοὺσ ἐν τῇ πρώτῃ, ὡσ φήσ, κατασχεθησομένῳ; Ἐγώ σοι φράσω· τὸ τοῦ Θησέωσ ἐκεῖνο μιμησόμεθα, καί τι λίνον παρὰ τῆσ τραγικῆσ Ἀριάδνησ λαβόντεσ εἴσιμεν ἐσ τὸν λαβύρινθον ἕκαστον, ὡσ ἔχειν ἀπραγμόνωσ μηρυόμενοι αὐτὸ ἐξιέναι Τίσ οὖν ἂν ἡμῖν Ἀριάδνη γένοιτ̓ ἂν ἢ πόθεν τοῦ λίνου εὐπορήσομεν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION