Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 82:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 82:)

καὶ γὰρ αὖ τὸ τὴν πολλὴν ἀπορίαν παρεχόμενον τοῦτό ἐστιν, ὅτι ἕκαστοσ τῶν ἀποδυθησομένων ἔχει τι πάντωσ, ὁ μὲν σκύφον, ὁ δὲ φιάλην, ὁ δὲ στέφανον, καὶ ὁ μὲν ἐκ χαλκοῦ, ὁ δὲ ἐκ χρυσοῦ, ὁ δὲ ἀργύρου· εἰ δὲ ὃ ἔχει, τοῦτο τὸ ἱερόν ἐστιν, οὐδέπω δῆλον. πᾶσα τοίνυν ἀνάγκη ἀπορεῖν ὅντινα ἱερόσυλον εἴπῃσ, ὅπου γε καὶ εἰ πάντεσ τὰ ὅμοια εἶχον, ἄδηλον ἦν καὶ οὕτωσ ὅστισ ὁ τὰ τοῦ θεοῦ ὑφῃρημένοσ· ἔστι γὰρ καὶ ἰδιωτικὰ ἔχειν. τὸ δ̓ αἴτιον τῆσ ἀγνοίασ ἕν ἐστιν, οἶμαι, τὸ ἀνεπίγραφον εἶναι τὴν ἀπολομένην φιάλην ‐ θῶμεν γὰρ φιάλην ἀπολωλέναι ‐ ὡσ εἴ γε ἐπεγέγραπτο τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα ἢ τοῦ ἀναθέντοσ, ἧττον ἂν ἐκάμνομεν καὶ εὑρόντεσ τὴν ἐπιγεγραμμένην ἐπεπαύμεθ̓ ἂν ἀποδύοντεσ καὶ ἐνοχλοῦντεσ τοὺσ ἄλλουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION