Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 77:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 77:)

καὶ ὅταν ὑμεῖσ λέγητε σώματα εἶναι ἅπαντα, ὁ Πλάτων δὲ νομίζῃ καὶ ἀσώματόν τι ἐν τοῖσ οὖσιν εἶναι; ἀλλ̓ ὅπερ ἔφην, πλεονεκτικῶσ πάνυ τὸ ἀμφισβητούμενον συλλαβὼν ὡσ ἀναμφιλόγωσ ἴδιον τῶν Στωϊκῶν δίδωσ αὐτοῖσ ἔχειν, καίτοι ἀντιλαμβανομένων τῶν ἄλλων καὶ λεγόν των αὐτῶν τοῦτο εἶναι, ἔνθα δὴ κρίσεωσ μάλιστα, οἶμαι, δεῖ. ἂν μὲν οὖν πρόδηλον γένηται τοῦτο, ὡσ Στωϊκῶν ἐστι μόνων τὰ δὶσ δύο τέτταρα ἡγεῖσθαι, ὡρ́α σιωπᾶν τοῖσ ἄλλοισ· ἄχρι δ̓ ἂν αὐτοῦ τούτου πέρι διαμάχωνται, πάντων ὁμοίωσ ἀκουστέον ἢ εἰδέναι ὅτι πρὸσ χάριν δικάζειν δόξομεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION