Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 68:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 68:)

Ἢ νομίζεισ ἐνταῦθα σιωπήσεσθαι ἡμῖν τοὺσ ἀμφὶ τὸν Πλάτωνα καὶ Πυθαγόραν καὶ Ἐπίκουρον καὶ τοὺσ ἄλλουσ, οὐχὶ δὲ ἀναγελάσαντασ ἂν εἰπεῖν πρὸσ ἐμέ, Οἱᾶ ποιεῖ, ὦ Λυκῖνε, ὁ ἑταῖρόσ σου ὁ Ἑρμότιμοσ; ἀξιοῖ τοῖσ ἀντιδίκοισ περὶ ἡμῶν πιστεύειν καὶ οἰέται τοιαῦτα εἶναι τὰ ἡμέτερα, ὁποῖα ἂν ἐκεῖνοι φῶσιν ἢ οὐκ εἰδότεσ ἢ κρυπτόμενοι τἀληθέσ; οὐκοῦν ἤν τινα καὶ τῶν ἀθλητῶν ἴδῃ ἀσκούμενον πρὸ τοῦ ἀγῶνοσ, λακτίζοντα εἰσ τὸν ἀέρα ἢ πὺξ κενὴν πληγήν τινα καταφέροντα, ὡσ τὸν ἀνταγωνιστὴν δῆθεν παίοντα, εὐθὺσ ἀνακηρύξει αὐτὸν ἀγωνοθέτησ ὢν ὡσ ἄμαχόν τινα, ἢ ἐκεῖνα μὲν οἰήσεται ῥᾴδια εἶναι καὶ ἀσφαλῆ τὰ νεανιεύματα, οὐδενοσ ἀνταιρομένου αὐτῷ, τὴν δὲ νίκην τηνικαῦτα κρίνεσθαι, ὁπόταν καταγωνίσηται τὸν ἀντίπαλον αὐτὸν καὶ κρατήσῃ, ὸ δ̓ ἀπαγορεύσῃ, ἄλλωσ δὲ οὔ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION