Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 53:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 53:)

ἔνθα δή μοι καὶ ἡ πᾶσα ἀπορία ἐστίν· ἐφ̓ ἣν γὰρ ἂν ἔλθω αὐτῶν, ἀνὴρ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ ἀτραποῦ ἑκάστησ ἐφεστὼσ ἐν τῇ εἰσόδῳ μάλα τισ ἀξιόπιστοσ ὀρέγει τε τὴν Χεῖρα καὶ προτρέπει κατὰ τὴν αὐτοῦ ἀπιέναι, λέγων ἕκαστοσ αὐτῶν μόνοσ τὴν εὐθεῖαν εἰδέναι, τοὺσ δ̓ ἄλλουσ πλανᾶσθαι μήτε αὐτοὺσ ἐληλυθότασ μήτε ἄλλοισ ἡγήσασθαι δυναμένοισ ἀκολουθήσαντασ. κἂν ἐπὶ τὸν πλησίον ἀφίκωμαι, κἀκεῖνοσ τὰ ὅμοια ὑπισχνεῖται περὶ τῆσ αὐτοῦ ὁδοῦ καὶ τοὺσ ἄλλουσ κακίζει, καὶ ὁ παῤ αὐτὸν ὁμοίωσ καὶ ἑξῆσ ἅπαντεσ. τό τε τοίνυν πλῆθοσ τῶν ὁδῶν καὶ τὸ ἀνόμοιον αὐτῶν οὐ μετρίωσ ταράττει με καὶ ἀπορεῖν ποιεῖ, καὶ μάλιστα οἱ ἡγεμόνεσ ὑπερδιατεινόμενοι καὶ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπαινοῦντεσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION