Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 39:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 39:)

Ἀλλ̓ ἔμοιγε οὐ πρὸσ τυφλοὺσ ὁ λόγοσ, ὦ Λυκῖνε, οὐδέ μοι μέλει τῶν τοιούτων. Ἐχρῆν μέν, ὦ χρηστέ, κοινόν τι τὸ γνώρισμα εἶναι τῶν οὕτω μεγάλων καὶ ἅπασι χρησίμων. πλὴν εἰ δοκεῖ, οἱ μὲν ἔξω ἡμῖν φιλοσοφίασ μενέτωσαν οἱ τυφλοί, ἐπείπερ μηδὲ ὁρῶσι ‐ καίτοι ἀναγκαῖον ἦν τοῖσ τοιούτοισ μάλιστα φιλοσοφεῖν, ὡσ μὴ πάνυ ἄχθοιντο ἐπὶ τῇ συμφορᾷ ‐ , οἱ δὲ δὴ βλέποντεσ, κἂν πάνυ ὀξυδερκεῖσ ὦσι, τί ἂν δύναιντο συνιδεῖν τῶν τῆσ ψυχῆσ ἀπό γε τῆσ ἔξωθεν ταύτησ περιβολῆσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION