Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 17:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 17:)

Νὴ τὸν Ἡρακλέα, ὦ Ἑρμότιμε, τὸν ἐν Οἴτῃ ἀνδρεῖα καὶ εὐδαίμονα λέγεισ περὶ αὐτῶν. πλὴν ἀλλὰ τόδε μοι εἰπέ, καὶ κατέρχονταί ποτε ἐκ τῆσ ἄκρασ, ἢν ἐθελήσωσι, χρησόμενοι τοῖσ κάτω ἃ καταλελοίπασιν, ἢ ἀνάγκη ἅπαξ ἀνελθόντασ αὐτοὺσ μένειν καὶ συνεῖναι τῇ ἀρετῇ πλούτου καὶ δόξησ καὶ ἡδονῶν καταγελῶντασ; Οὐ μόνον τοῦτο, ὦ Λυκῖνε, ἀλλ̓ ὃσ ἂν ἀποτελεσθῇ πρὸσ ἀρετήν, οὔτε ὀργῇ οὔτε φόβῳ οὔτ̓ ἐπιθυμίαισ ὁ τοιοῦτοσ ἂν δουλεύοι, οὐδὲ λυποῖτο, οὐδὲ ὅλωσ πάθοσ ἔτι τοιοῦτον πάθοι ἄν. Καὶ μὴν εἴ γέ με δεῖ μηδὲν ὀκνήσαντα εἰπεῖν τἀληθέσ ‐ ἀλλ̓ εὐφημεῖν χρή, οἶμαι, μηδὲ ὅσιον εἶναι ἐξετάζειν τὰ ὑπὸ τῶν σοφῶν γιγνόμενα. Μηδαμῶσ, ἀλλ̓ εἰπὲ ὅ τι καὶ λέγεισ. Ὅρα, ὦ ἑταῖρε, ὡσ ἔγωγε καὶ πάνυ ὀκνῶ. Ἀλλὰ μὴ ὄκνει, ὦ γενναῖε, πρόσ γε μόνον ἐμὲ λέγων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION