Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 15:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 15:)

Τὰ δὲ δὴ ἄνω ὅτι εὐδαίμονα καὶ τοιαῦτα ὡσ πάντα χρῆν ὑπομεῖναι δἰ αὐτά, πόθεν ἔχεισ εἰδέναι; οὐ γὰρ δὴ αὐτόσ πω ἀνελήλυθασ. Ἀλλὰ τῷ διδασκάλῳ πιστεύω λέγοντι· ὁ δὲ πάνυ οἶδεν ἅτε ἀκρότατοσ ἤδη ὤν. Ἔλεγε δὲ πρὸσ θεῶν ποῖα τὰ περὶ αὐτῶν ἢ τίνα τὴν εὐδαιμονίαν εἶναι τὴν ἐκεῖ; ἦ που τινὰ πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ ἡδονὰσ ἀνυπερβλήτουσ; Εὐφήμει, ὦ ἑταῖρε· οὐδὲν γάρ ἐστι ταῦτα πρὸσ τὸν ἐν τῇ ἀρετῇ βίον. Ἀλλὰ τίνα φησὶ τἀγαθά, εἰ μὴ ταῦτα, ἕξειν προσ τὸ τέλοσ τῆσ ἀσκήσεωσ ἐλθόντασ; Σοφίαν καὶ ἀνδρείαν καὶ τὸ καλὸν αὐτὸ καὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ πάντα ἐπίστασθαι βεβαίωσ πεπεισμένον ᾗ ἕκαστα ἔχει· πλούτουσ δὲ καὶ δόξασ καὶ ἡδονὰσ καὶ ὅσα τοῦ σώματοσ, ταῦτα πάντα κάτω ἀφεὶσ καὶ ἀποδυσάμενοσ ἀνέρχεται, ὥσπερ φασὶ τὸν Ἡρακλέα ἐν τῇ Οἴτῃ κατακαυθέντα θεὸν γενέσθαι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION