헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ηαρμονί

(루키아노스, Harmonides)

Ἁρμονίδησ ὁ αὐλητὴσ ἤρετό ποτε Τιμόθεον διδάσκαλον αὐτοῦ ὄντα, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Τιμόθεε, πῶσ ἄν ἔνδοξοσ γενοίμην ἐπὶ τῇ τέχνῃ; καὶ τί ποιοῦντα εἴσονταί με οἱ Ἕλληνεσ ἅπαντεσ; τὰ μὲν γὰρ ἄλλα εὖ ποιῶν ἐδιδάξω με ἤδη, ἁρμόσασθαι τὸν αὐλὸν ἐσ τὸ ἀκριβὲσ καὶ ἐμπνεῖν ἐσ τὴν γλωσσίδα λεπτόν τι καὶ ἐμμελὲσ καὶ ὑποβάλλειν τοὺσ δακτύλουσ εὐαφῶσ ὑπὸ πυκνῇ τῇ ἄρσει καὶ θέσει καὶ βαίνειν ἐν ῥυθμῷ καὶ σύμφωνα εἶναι τὰ μέλη πρὸσ τὸν χορὸν καὶ τῆσ ἁρμονίασ ἑκάστησ διαφυλάττειν τὸ ἴδιον, τῆσ Φρυγίου τὸ ἔνθεον, τῆσ Λυδίου τὸ Βακχικόν, τῆσ Δωρίου τὸ σεμνόν, τῆσ Ιὠνικῆσ τὸ γλαφυρόν. ταῦτα μὲν οὖν πάντα ἐκμεμάθηκα παρὰ σοῦ· τὰ μέγιστα δὲ καὶ ὧν ἕνεκα ἐπεθύμησα τῆσ αὐλητικῆσ, οὐχ ὁρῶ πῶσ ἂν ἀπ̓ αὐτῆσ μοι προσγένοιτο, ἡ δόξα ἡ παρὰ τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἐπίσημον εἶναι ἐν πλήθεσι καὶ δείκνυσθαι τῷ δακτύλῳ, καὶ ἤν που φανῶ, εὐθὺσ ἐπιστρέφεσθαι πάντασ εἰσ ἐμὲ καὶ λέγειν τοὔνομα, οὗτοσ Ἁρμονίδησ ἐκεῖνόσ ἐστιν ὁ ἄριστοσ αὐλητήσ, ὥσπερ ὅτε καὶ σύ, ὦ Τιμόθεε, τὸ πρῶτον ἐλθὼν οἴκοθεν ἐκ Βοιωτίασ ὑπηύλησασ τῇ Πανδιονίδι καὶ ἐνίκησασ ἐν τῷ Αἰάντι τῷ ἐμμανεῖ, τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιήσαντοσ τὸ μέλοσ, οὐδεὶσ ἦν ὃσ ἠγνόει τοὔνομα, Τιμόθεον ἐκ Θηβῶν·

ἀλλ̓ ἔνθα ἂν καὶ νῦν φανῇσ, συνθέουσιν ἐπὶ σὲ πάντεσ ὥσπερ ἐπὶ τὴν γλαῦκα τὰ ὄρνεα.

ταῦτ̓ ἐστὶ δἰ ἅπερ ηὐξάμην αὐλητὴσ γενέσθαι καὶ ὑπὲρ ὧν πεπόνηκα τὸν πόνον τὸν πολύν· ἐπεὶ τό γε αὐλεῖν αὐτὸ ἄνευ τοῦ ἔνδοξον εἶναι δἰ αὐτὸ οὐκ ἂν δεξαίμην ἀγνώστῳ μοι προσγενόμενον, οὐδ̓ εἰ Μαρσύασ ἢ Ὄλυμποσ γενήσεσθαι μέλλοιμι λανθάνων· οὐδὲν γὰρ ὄφελοσ ἀπορρήτου, φασί, καὶ ἀφανοῦσ τῆσ μουσικῆσ. ἀλλὰ σύ, ἔφη, καὶ ταῦτα παίδευσόν με, ὅπωσ μοι χρηστέον κἀμαυτῷ καὶ τῇ τέχνῃ, καί σοι διττὴν εἴσομαι τὴν χάριν, καὶ ἐπὶ τῇ αὐλήσει καί, τὸ μέγιστον, ἐπὶ τῇ δόξῃ αὐτῆσ. ἀποκρίνεται οὖν αὐτῷ ὁ Τιμόθεοσ, Ἀλλ̓, ὦ Ἁρμονίδη, ἐρᾷσ μέν, ἔφη, εὖ ἴσθι, οὐ μικροῦ πράγματοσ, ἐπαίνου καὶ δόξησ καὶ ἐπίσημοσ εἶναι καὶ γιγνώσκεσθαι πρὸσ τῶν πολλῶν, τοῦτο δὲ εἰ μὲν οὑτωσί πωσ ἐσ τὰ πλήθη παριὼν ἐπιδεικνύμενοσ ἐθέλοισ πορίζεσθαι, μακρὸν ἂν γένοιτο, καὶ οὐδὲ οὕτωσ ἅπαντεσ εἴσονταί σε.

ποῦ γὰρ ἂν εὑρεθείη ἢ θέατρον ἢ στάδιον οὕτω μέγα, ἐν ᾧ πᾶσιν αὐλήσεισ τοῖσ Ἕλλησιν; ὡσ δὲ ποιήσασ γνωσθήσῃ αὐτοῖσ καὶ ἐπὶ τὸ πέρασ ἀφίξῃ τῆσ εὐχῆσ, ἐγὼ καὶ τοῦτο ὑποθήσομαί σοι·

ταῦτα ὁ μὲν Ἁρμονίδησ οὐκ ἔφθη ποιῆσαι· σὺ γὰρ αὔλει μὲν καὶ πρὸσ τὰ θέατρα ἐνίοτε, ἀτὰρ ὀλίγον μελέτω σοι τῶν πολλῶν. ἡ δ̓ ἐπίτομοσ καὶ ῥᾷστα ἐπὶ τὴν δόξαν ἄγουσα ἥδε ἐστίν· εἰ γὰρ ἐπιλεξάμενοσ τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι τοὺσ ἀρίστουσ καὶ ὀλίγουσ αὐτῶν ὅσοι κορυφαῖοι καὶ ἀναμφιλόγωσ θαυμαστοὶ καὶ ἐπ̓ ἀμφότερα πιστοί, εἰ τούτοισ, φημί, ἐπιδείξαιο τὰ αὐλήματα καὶ οὗτοι ἐπαινέσονταί σε, ἅπασιν Ἕλλησι νόμιζε ἤδη γεγενῆσθαι γνώριμοσ ἐν οὕτω βραχεῖ. καὶ τὸ πρᾶγμα ὁρ́α πῶσ συντίθημι· εἰ γὰρ οὓσ ἅπαντεσ ἴσασι καὶ οὓσ θαυμάζουσιν, οὗτοι δὲ εἴσονταί σε αὐλητὴν εὐδόκιμον ὄντα, τί σοι δεῖ τῶν πολλῶν, οἵ γε πάντωσ ἀκολουθήσουσι τοῖσ ἄμεινον κρῖναι δυναμένοισ; ὁ γάρ τοι πολὺσ οὗτοσ λεώσ, αὐτοὶ μὲν ἀγνοοῦσι τὰ βελτίω, βάναυσοι ὄντεσ οἱ πολλοὶ αὐτῶν, ὅντινα δ̓ ἂν οἱ προὔχοντεσ ἐπαινέσωσι, πιστεύουσι μὴ ἂν ἀλόγωσ ἐπαινεθῆναι τοῦτον· ὥστε ἐπαινέσουσι καὶ αὐτοί. καὶ γὰρ οὖν καὶ ἐν τοῖσ ἀγῶσιν οἱ μὲν πολλοὶ θεαταὶ ἴσασι κροτῆσαί ποτε καὶ συρίσαι, κρίνουσι δὲ ἑπτὰ ἢ πέντε ἢ ὅσοι δή. μεταξὺ γὰρ αὐλῶν, φασίν, ὅτε τὸ πρῶτον ἠγωνίζετο, φιλοτιμότερον ἐμφυσῶν ἐναπέπνευσε τῷ αὐλῷ καὶ ἀστεφάνωτοσ ἐν τῇ σκηνῇ ἀπέθανε τὸ αὐτὸ καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον αὐλήσασ ἐν τοῖσ Διονυσίοισ.

Ὁ μέντοι τοῦ Τιμοθέου λόγοσ οὐκ αὐληταῖσ οὐδὲ Ἁρμονίδῃ μόνον εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ, ἀλλὰ πᾶσιν ὅσοι δόξησ ὀρέγονται δημόσιόν τι ἐπιδεικνύμενοι, τοῦ παρὰ τῶν πολλῶν ἐπαίνου δεόμενοι.

ἔγωγ̓ οὖν ὁπότε καὶ αὐτὸσ ἐνενόουν τὰ ὅμοια περὶ τῶν ἐμαυτοῦ καὶ ἐζήτουν ὅπωσ ἂν τάχιστα γνωσθείην πᾶσι, τῷ Τιμοθέου λόγῳ ἑπόμενοσ ἐσκοπούμην ὅστισ ὁ ἄριστοσ εἰή τῶν ἐν τῇ πόλει καὶ ὅτῳ πιστεύσουσιν οἱ ἄλλοι καὶ ὃσ ἀντὶ πάντων ἀρκέσειεν ἄν οὕτω δὲ ἄρα σὺ ἔμελλεσ ἡμῖν φαίνεσθαι τῷ δικαίῳ λόγῳ, ὅ τι περ τὸ κεφάλαιον ἀρετῆσ ἁπάσησ, ὁ γνώμων, φασί, καὶ ὁ ὀρθὸσ κανὼν τῶν τοιούτων. εἰ δέ σοι δείξαιμι τἀμὰ καὶ σὺ ἐπαινέσειασ αὐτά ‐ εἰή γὰρ οὕτω φανήσεσθαι ‐ καὶ δὴ ἐπὶ πέρασ ἥκειν με τῆσ ἐλπίδοσ ἐν μιᾷ ψήφῳ τὰσ ἁπάσασ λαβόντα.

ἢ τίνα γὰρ ἂν πρὸ σοῦ ἑλόμενοσ οὐχὶ παραπαίειν ἂν εἰκότωσ νομισθείην; ὥστε λόγῳ μὲν ἐφ̓ ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἀναρρίψομεν τὸν κύβον, τὸ δ̓ ἀληθὲσ ὥσπερ ἂν εἰ τοὺσ ἁπανταχόθεν ἀνθρώπουσ συγκαλέσασ εἰσ κοινὸν θέατρον ἐπιδεικνυοίμην τοὺσ λόγουσ· δῆλον γὰρ ὡσ καθ̓ ἕνα τε καὶ συνάμα πάντων συνειλεγμένων μόνοσ αὐτὸσ ἀμείνων ἂν ἦσθα. οἱ μέν γε τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεῖσ, τῶν ἄλλων ἑκάστου μίαν ψῆφον φερόντων, ἐκεῖνοι μόνοι ἑκάτεροσ αὐτῶν δύο ἔφερον, σὺ δὲ καὶ τὰσ τῶν ἐφόρων καὶ τὰσ τῶν γερόντων προσέτι, καὶ ὅλωσ ἁπάντων ὁ πολυψηφότατοσ ἐν παιδείᾳ σύ γε, καὶ μάλιστα ὅσῳ τὴν λευκὴν ἀεὶ καὶ σώζουσαν φέρεισ, ὃ καὶ θαρρεῖν με ἐν τῷ παρόντι ποιεῖ διά γε τὸ μέγεθοσ τοῦ τολμήματοσ καὶ πάνυ δικαίωσ ἂν φοβηθέντα. κἀκεῖνο δὲ νὴ Δία προσέτι καὶ αὐτὸ θαρρεῖν ποιεῖ, τὸ μὴ παντάπασιν ἀλλότρια τἀμὰ εἶναί σοι, ὃσ πόλεώσ γε ἐκείνησ εἰμί, ἣν πολλάκισ εὖ ἐποίησασ, τὸ μὲν πρῶτον ἰδίᾳ, τὸ δὲ δεύτερον κοινῇ μετὰ παντὸσ τοῦ ἔθνουσ·

τὸ ἐνδέον παρὰ σεαυτοῦ καὶ τὸ ἐπανόρθωμα οἰκεῖόν σοι δοκείτω.

καὶ γὰρ οὐδὲ ἐκεῖνό μοι ἱκανόν, εἰ πολλοὶ ἐθαύμασαν πρότερον, εἰ ἔνδοξοσ ἤδη ἐγώ, εἰ ἐπαινοῦνται πρὸσ τῶν ἀκουσάντων οἱ λόγοι.

πάντα ἐκεῖνα ὑπηνέμια ὀνείρατα, φασί, καὶ ἐπαίνων σκιαί· τὸ δ̓ ἀληθὲσ ἐν τῷ παρόντι δειχθήσεται. οὗτοσ ἀκριβὴσ ὁρ́οσ τῶν ἐμῶν, οὐδὲν ἀμφίδοξον ἔτι οὐδ̓ ὡσ ἄν τισ ἐνδοιάσειεν, ἀλλ̓ ἢ ἄριστον κατὰ παιδείαν δεήσει νομίζεσθαι, σοί γε δόξαν, ἢ πάντων ‐ εὐφημεῖν δὲ χρὴ πρὸσ οὕτω μεγαν ἀγῶνα χωροῦντα. δόξαιμεν γάρ, ὦ θεοί, λόγου ἄξιοι καὶ βεβαιώσαιτε ἡμῖν τὸν παρὰ τῶν ἄλλων ἔπαινον, ὡσ τὸ λοιπὸν θαρροῦντασ ἐσ τοὺσ πολλοὺσ παρεῖναι·

πᾶν γὰρ ἤδη στάδιον ἧττον φοβερὸν τῷ Ὀλύμπια τὰ μεγάλα νενικηκότι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Harmonides

(루키아노스, Harmonides)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION