헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί11́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11)

ὡσ μετὰ τὸ δουλεῦσαι Ναβουχοδονοσόρῳ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ καὶ ταύτην ὑπομεῖναι τὴν δουλείαν ἐπὶ ἔτη ἑβδομήκοντα πάλιν αὐτοὺσ εἰσ τὴν πάτριον ἀποκαταστήσει γῆν καὶ τὸν ναὸν οἰκοδομήσουσι καὶ τῆσ ἀρχαίασ ἀπολαύσουσιν εὐδαιμονίασ, ταῦτ’ αὐτοῖσ παρέσχεν. παρορμήσασ γὰρ τὴν Κύρου ψυχὴν ἐποίησεν αὐτὸν γράψαι κατὰ πᾶσαν τὴν Ἀσίαν, ὅτι Κῦροσ ὁ βασιλεὺσ λέγει·

"ἐπεί με ὁ θεὸσ ὁ μέγιστοσ τῆσ οἰκουμένησ ἀπέδειξε βασιλέα, πείθομαι τοῦτον εἶναι, ὃν τὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔθνοσ προσκυνεῖ. καὶ γὰρ τοὐμὸν προεῖπεν ὄνομα διὰ τῶν προφητῶν, καὶ ὅτι τὸν ναὸν αὐτοῦ οἰκοδομήσω ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ χώρᾳ.

Ταῦτα δ’ ἔγνω Κῦροσ ἀναγινώσκων τὸ βιβλίον, ὃ τῆσ αὐτοῦ προφητείασ ὁ Ἡσαί̈ασ κατέλιπεν πρὸ ἐτῶν διακοσίων καὶ δέκα·

οὗτοσ γὰρ ἐν ἀπορρήτῳ εἶπε ταῦτα λέγειν τὸν θεόν, ὅτι βούλομαι Κῦρον ἐγὼ πολλῶν ἐθνῶν καὶ μεγάλων ἀποδείξασ βασιλέα πέμψαι μου τὸν λαὸν εἰσ τὴν ἰδίαν γῆν καὶ οἰκοδομῆσαί μου τὸν ναόν. ταῦτα Ἡσαί̈ασ προεφήτευσεν ἔμπροσθεν ἢ κατασκαφῆναι τὸν ναὸν ἔτεσιν ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα.

ταῦτ’ οὖν ἀναγνόντα τὸν Κῦρον καὶ θαυμάσαντα τὸ θεῖον ὁρμή τισ ἔλαβεν καὶ φιλοτιμία ποιῆσαι τὰ γεγραμμένα, καὶ καλέσασ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ τῶν ἐν Βαβυλῶνι Ιοὐδαίων συγχωρεῖν αὐτοῖσ ἔφη βαδίζειν εἰσ τὴν αὐτῶν πατρίδα καὶ ἀναστῆσαί τε τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν τοῦ θεοῦ ναόν· ἔσεσθαι γὰρ αὐτοῖσ καὶ τοῦτον σύμμαχον αὐτόν τε γράψειν τοῖσ γειτονεύουσιν ἐκείνῃ τῇ χώρᾳ τῶν ἰδίων ἡγεμόνων καὶ σατραπῶν, ἵνα συμβάλωνται χρυσὸν αὐτοῖσ καὶ ἄργυρον εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ καὶ πρὸσ τούτοισ θρέμματα πρὸσ τὰσ θυσίασ.

Ταῦτα Κύρου καταγγείλαντοσ τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἐξώρμησαν οἱ τῶν δύο φυλῶν ἄρχοντεσ τῆσ Ιοὔδα καὶ Βενιαμίτιδοσ οἵ τε Λευῖται καὶ οἱ ἱερεῖσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα.

πολλοὶ γὰρ κατέμειναν ἐν τῇ Βαβυλῶνι τὰ κτήματα καταλιπεῖν οὐ θέλοντεσ. καὶ παραγενομένοισ αὐτοῖσ οἱ τοῦ βασιλέωσ φίλοι πάντεσ ἐβοήθουν καὶ συνεισέφερον εἰσ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν οἱ μὲν χρυσὸν οἱ δ’ ἄργυρον οἱ δὲ βοσκημάτων πλῆθοσ σὺν ἵπποισ.

καὶ τάσ τε εὐχὰσ ἀπεδίδοσαν τῷ θεῷ καὶ τὰσ νομιζομένασ κατὰ τὸ παλαιὸν θυσίασ ἐπετέλουν, ὥσπερ ἀνακτιζομένησ αὐτοῖσ τῆσ πόλεωσ καὶ ἀναβιούσησ τῆσ ἀρχαίασ περὶ τὴν θρησκείαν συνηθείασ. ἀπέπεμψε δ’ αὐτοῖσ Κῦροσ καὶ τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ, ἃ συλήσασ τὸν ναὸν ὁ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσοροσ εἰσ τὴν Βαβυλῶνα ἐκόμισεν.

παρέδωκεν δὲ ταῦτα φέρειν Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι αὐτοῦ προστάξασ δοῦναι αὐτὰ Ἀβεσσάρῳ, ὅπωσ φυλάττῃ μέχρι τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ, τελεσθέντοσ δὲ αὐτοῦ παραδῷ τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ ἄρχουσιν τοῦ πλήθουσ εἰσ τὸν ναὸν ἀποθησομένοισ.

πέμπει δὲ καὶ ἐπιστολὴν πρὸσ τοὺσ ἐν Συρίᾳ σατράπασ Κῦροσ τάδε λέγουσαν·

"βασιλεὺσ Κῦροσ Σισίνῃ καὶ Σαραβασάνῃ χαίρειν. Ιοὐδαίων τῶν ἐν τῇ ἐμῇ χώρᾳ κατοικούντων ἐπέτρεψα τοῖσ βουλομένοισ εἰσ τὴν ἰδίαν ἀπελθοῦσι πατρίδα τήν τε πόλιν ἀνακτίζειν καὶ τὸν ναὸν οἰκοδομῆσαι τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ τοῦ θεοῦ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τόπου, ἐφ’ οὗ καὶ πρότερον. κατέπεμψα δέ μου καὶ τὸν γαζοφύλακα Μιθριδάτην καὶ Ζοροβάβηλον τὸν ἄρχοντα τῶν Ιοὐδαίων, ἵνα θεμελίουσ βάλωνται τοῦ ναοῦ καὶ οἰκοδομήσωσιν αὐτὸν ὕψοσ μὲν ἑξήκοντα πηχῶν τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ εὖροσ, λίθου μὲν ξεστοῦ τρεῖσ ποιησάμενοι δόμουσ καὶ ἕνα ξύλινον ἐγχώριον, ὁμοίωσ δὲ καὶ θυσιαστήριον, ἐφ’ οὗ θύσουσιν τῷ θεῷ.

τὴν δὲ εἰσ ταῦτα δαπάνην ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ γενέσθαι βούλομαι.

καὶ τὰ σκεύη δέ, ἃ ἐσύλησεν ἐκ τοῦ ναοῦ Ναβουχοδονόσοροσ ὁ βασιλεύσ, ἔπεμψα παραδοὺσ Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι καὶ Ζοροβαβήλῳ τῷ ἄρχοντι τῶν Ιοὐδαίων, ἵνα διακομίσωσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ ἀποκαταστήσωσιν εἰσ τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ. ὁ δ’ ἀριθμὸσ αὐτῶν ἐστιν τοσοῦτοσ·

ψυκτῆρεσ χρύσεοι πεντήκοντα, ἀργύρεοι τετρακόσιοι, θηρίκλεια χρύσεα πεντήκοντα, ἀργύρεα τετρακόσια, κάδοι χρύσεοι πεντήκοντα, ἀργύρεοι πεντακόσιοι, σπονδεῖα χρύσεα τεσσαράκοντα, ἀργύρεα τριακόσια, φιάλαι χρυσαῖ τριάκοντα, ἀργύρεαι δισχίλιαι τετρακόσιαι, σκεύη τε ἄλλα μεγάλα χίλια. συγχωρῶ δὲ αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐκ προγόνων εἰθισμένην τιμὴν κτηνῶν καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου δραχμὰσ εἴκοσιν μυριάδασ καὶ πεντακισχιλίασ πεντακοσίασ καὶ εἰσ σεμίδαλιν πυρῶν ἀρτάβασ δισμυρίασ πεντακοσίασ.

κελεύω δὲ τὴν τούτων χορηγίαν ἐκ τῶν Σαμαρείασ γίνεσθαι φόρων. ἐποίσουσι δὲ τὰ ἱερὰ ταῦτα κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ οἱ ἱερεῖσ ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ προσφέροντεσ εὔξονται τῷ θεῷ περὶ σωτηρίασ τε τοῦ βασιλέωσ καὶ τοῦ γένουσ αὐτοῦ, ὅπωσ ἡ Περσῶν βασιλεία διαμείνῃ.

τοὺσ δὲ παρακούσαντασ τούτων καὶ ἀκυρώσαντασ ἀνασταυρωθῆναι βούλομαι καὶ τὰσ οὐσίασ αὐτῶν εἶναι βασιλικάσ. " καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα ἐδήλου· τῶν δ’ ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ συνελθόντων εἰσ Ιἑροσόλυμα μυριάδεσ ἦσαν τέσσαρεσ καὶ δισχίλιοι τετρακόσιοι ἑξήκοντα δύο.

Βαλλομένων δὲ τοὺσ θεμελίουσ τοῦ ναοῦ καὶ περὶ τὴν οἰκοδομίαν αὐτοῦ λίαν ἐσπουδακότων, τὰ πέριξ ἔθνη καὶ μάλιστα τὸ Χουθαίων, οὓσ ἐκ τῆσ Περσίδοσ καὶ Μηδικῆσ ἀγαγὼν Σαλμανασσάρησ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ κατῴκισεν ἐν Σαμαρείᾳ, ὅτε τὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸν ἀνάστατον ἐποίησεν, παρεκάλουν τοὺσ σατράπασ καὶ τοὺσ ἐπιμελουμένουσ ἐμποδίζειν τοὺσ Ιοὐδαίουσ πρόσ τε τὴν τῆσ πόλεωσ ἀνάστασιν καὶ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν.

οἱ δὲ καὶ χρήμασιν διαφθαρέντεσ ὑπ’ αὐτῶν ἀπημπόλησαν τοῖσ Χουθαίοισ τὸ περὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀμελὲσ καὶ ῥᾴθυμον τῆσ οἰκοδομῆσ·

Κύρῳ γὰρ περί τε ἄλλουσ ἀσχοληθέντι πολέμουσ ἄγνοια τούτων ἦν καὶ στρατευσαμένῳ γε ἐπὶ Μασσαγέτασ εὐθὺσ συνέβη τελευτῆσαι τὸν βίον. Καμβύσου δὲ τοῦ Κύρου παιδὸσ τὴν βασιλείαν παραλαβόντοσ οἱ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ καὶ Ἀμμανίτιδι καὶ Μωαβίτιδι καὶ Σαμαρείᾳ γράφουσιν ἐπιστολὴν Καμβύσῃ δηλοῦσαν τάδε·

"δέσποτα, οἱ παῖδέσ σου Ῥάθυμοσ ὁ πάντα τὰ πραττόμενα γράφων καὶ Σεμέλιοσ ὁ γραμματεὺσ καὶ οἱ τῆσ βουλῆσ τῆσ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ κριταί.

γινώσκειν σε δεῖ, βασιλεῦ, ὅτι Ιοὐδαῖοι οἱ εἰσ Βαβυλῶνα ἀναχθέντεσ ἐληλύθασιν εἰσ τὴν ἡμετέραν καὶ τήν τε πόλιν τὴν ἀποστάτιν καὶ πονηρὰν οἰκοδομοῦσιν καὶ τὰσ ἀγορὰσ αὐτῆσ καὶ ἐπισκευάζουσιν τὰ τείχη καὶ ναὸν ἀνεγείρουσιν. ἴσθι μέντοι γε τούτων γενομένων οὔτε φόρουσ αὐτοὺσ τελεῖν ὑπομενοῦντασ οὔτε δὲ ὑπακούειν ἐθελήσοντασ, ἀλλὰ καὶ βασιλεῦσιν ἀντιστήσονται καὶ ἄρχειν μᾶλλον ἢ ὑπακούειν ἐθελήσουσιν.

ἐνεργουμένων οὖν τῶν περὶ τὸν ναὸν καὶ σπουδαζομένων καλῶσ ἔχειν ἔδοξεν ἡμῖν γράψαι σοι, βασιλεῦ, καὶ μὴ περιιδεῖν, ὅπωσ ἐπισκέψῃ τὰ τῶν πατέρων σου βιβλία·

εὑρήσεισ γὰρ ἐν αὐτοῖσ ἀποστάτασ καὶ τῶν βασιλέων ἐχθροὺσ Ιοὐδαίουσ καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν, ἣ διὰ τοῦτο καὶ νῦν ἠρημώθη. ἔδοξε δ’ ἡμῖν καὶ τοῦτό σοι δηλῶσαι ἀγνοούμενον ἴσωσ, ὅτι τῆσ πόλεωσ οὕτωσ συνοικισθείσησ καὶ τὸν κύκλον τῶν τειχῶν ἀπολαβούσησ ἀποκλείεταί σοι ἡ ὁδὸσ ἡ ἐπὶ κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην.

Ἀναγνοὺσ δὲ ὁ Καμβύσησ τὴν ἐπιστολὴν καὶ φύσει πονηρὸσ ὢν κινεῖται πρὸσ τὰ δεδηλωμένα καὶ γράφει τάδε λέγων·

"βασιλεὺσ Καμβύσησ Ῥαθύμῳ τῷ γράφοντι τὰ προσπίπτοντα καὶ Βεελζέμῳ καὶ Σεμελίῳ γραμματεῖ καὶ τοῖσ λοιποῖσ τοῖσ συντασσομένοισ καὶ οἰκοῦσιν ἐν Σαμαρείᾳ καὶ Φοινίκῃ τάδε λέγει. ἀναγνοὺσ τὰ πεμφθέντα παρ’ ὑμῶν γράμματα ἐκέλευσα ἐπισκέψασθαι τὰ τῶν προγόνων μου βιβλία, καὶ εὑρέθη ἡ πόλισ ἐχθρὰ βασιλεῦσιν ἀεὶ γεγενημένη, καὶ στάσεισ καὶ πολέμουσ οἱ ἐνοικοῦντεσ πραγματευσάμενοι, καὶ βασιλεῖσ αὐτῶν ἔγνωμεν δυνατοὺσ καὶ βιαίουσ φορολογήσαντασ κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην.

ἐγὼ τοίνυν προσέταξα μὴ συγχωρεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ οἰκοδομεῖν τὴν πόλιν, μὴ ἐπὶ πλέον αὐξηθῇ τὰ τῆσ κακίασ αὐτῶν, ᾗ χρώμενοι πρὸσ τοὺσ βασιλεῖσ διατετελέ κασιν.

" τούτων ἀναγνωσθέντων τῶν γραμμάτων ὁ Ῥάθυμοσ καὶ Σεμέλιοσ ὁ γραμματεὺσ καὶ οἱ τούτοισ συντεταγμένοι παραχρῆμα ἐπιπηδήσαντεσ ἵπποισ ἔσπευσαν εἰσ Ιἑροσόλυμα πλῆθοσ ἐπαγόμενοι πολύ, καὶ διεκώλυσαν οἰκοδομεῖν τοὺσ Ιοὐδαίουσ τὴν πόλιν καὶ τὸν ναόν.

καὶ ταῦτα μὲν ἐπεσχέθη τὰ ἔργα μέχρι τοῦ δευτέρου ἔτουσ τῆσ Δαρείου βασιλείασ τοῦ Περσῶν ἐπ’ ἄλλα ἔτη ἐννέα·

Καμβύσησ γὰρ ἓξ ἔτη βασιλεύσασ, καταστρεψάμενοσ ἐν τούτοισ τὴν Αἴγυπτον ὑποστρέψασ ἐτελεύτησεν ἐν Δαμασκῷ. Μετὰ δὲ τὴν τῶν μάγων ἀναίρεσιν, οἳ μετὰ τὸν Καμβύσου θάνατον τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐνιαυτῷ κατέσχον οἱ λεγόμενοι ἑπτὰ οἶκοι τῶν Περσῶν τὸν Ὑστάσπου παῖδα Δαρεῖον ἀπέδειξαν βασιλέα.

οὗτοσ ἰδιώτησ ὢν ηὔξατο τῷ θεῷ, εἰ γένοιτο βασιλεύσ, πάντα τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ, ὅσα ἦν ἔτι ἐν Βαβυλῶνι, πέμψειν εἰσ τὸν ναὸν τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ. ἔτυχεν δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἀφικόμενοσ πρὸσ Δαρεῖον ἐξ Ιἑροσολύμων Ζοροβάβηλοσ, ὃσ τῶν αἰχμαλώτων Ιοὐδαίων ἡγεμὼν ἀπεδέδεικτο·

πάλαι γὰρ ἦν αὐτῷ φιλία πρὸσ τὸν βασιλέα, δι’ ἣν καὶ σωματοφυλακεῖν αὐτὸν μετ’ ἄλλων δύο κριθεὶσ ἄξιοσ ἀπέλαυεν ἧσ ἤλπισεν τιμῆσ. Τῷ δὲ πρώτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει Δαρεῖοσ ὑποδέχεται λαμπρῶσ καὶ μετὰ πολλῆσ παρασκευῆσ τούσ τε περὶ αὐτὸν καὶ τοὺσ οἴκοι γεγονότασ καὶ τοὺσ τῶν Μήδων ἡγεμόνασ καὶ σατράπασ τῆσ Περσίδοσ καὶ τοπάρχασ τῆσ Ἰνδικῆσ ἄχρι τῆσ Αἰθιοπίασ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ τῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν.

καὶ τῷ λόγον ἐροῦντι περὶ ὧν αὐτὸσ ἀνακρίνειν μέλλει τὸν ἀληθέστερον καὶ συνετώτερον, τούτῳ γέρασ δώσειν ὑπισχνεῖται νικητήριον πορφύραν ἐνδύσασθαι καὶ ἐν ἐκπώμασιν χρυσοῖσ πίνειν καὶ ἐπὶ χρυσίου καθεύδειν καὶ ἁρ́μα χρυσοχάλινον καὶ κίδαριν βύσσινον καὶ περιαυχένιον χρύσεον, καὶ μετ’ αὐτὸν ἕξειν προεδρίαν διὰ τὴν σοφίαν καὶ συγγενήσ μου, ἔφη, κληθήσεται.

" ταύτασ ἐπαγγειλάμενοσ αὐτοῖσ παρέξειν τὰσ δωρεὰσ ἐρωτᾷ μὲν τὸν πρῶτον, εἰ ὁ οἶνοσ ὑπερισχύει, τὸν δεύτερον δέ, εἰ οἱ βασιλεῖσ, τὸν τρίτον δέ, εἰ αἱ γυναῖκεσ ἢ τούτων μᾶλλον ἡ ἀλήθεια.

ταῦτα προθεὶσ αὐτοῖσ ζητεῖν ἡσύχασεν. ὄρθρου δὲ μεταπεμψάμενοσ τοὺσ μεγιστᾶνασ καὶ σατράπασ καὶ τοπάρχασ τῆσ Περσίδοσ καὶ Μηδικῆσ καὶ καθίσασ ἐν ᾧ χρηματίζειν εἰώθει, τῶν σωματοφυλάκων ἕκαστον ἐκέλευσεν πάντων ἀκουόντων ἀποφαίνεσθαι τὸ δοκοῦν αὐτῷ περὶ τῶν προκειμένων.

Καὶ ὁ πρῶτοσ ἤρξατο λέγειν τὴν τοῦ οἴνου δύναμιν οὕτωσ αὐτὴν ἐμφανίζων·

"ἄνδρεσ γὰρ εἶπεν, ἐγὼ τὴν ἰσχὺν τοῦ οἴνου τεκμαιρόμενοσ πάντα ὑπερβάλλουσαν εὑρίσκω τούτῳ τῷ τρόπῳ· σφάλλει γὰρ τῶν πινόντων αὐτὸν καὶ ἀπατᾷ τὴν διάνοιαν καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ τῇ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ δεομένου κηδεμόνοσ ὁμοίαν τίθησιν, καὶ τὴν τοῦ δούλου διεγείρει πρὸσ παρρησίαν τοῦ ἐλευθέρου, ἥ τε τοῦ πένητοσ ὁμοία γίνεται τῇ τοῦ πλουσίου·

μεταποιεῖ γὰρ καὶ μεταγεννᾷ τὰσ ψυχὰσ ἐν αὐταῖσ ἐγγενόμενοσ, καὶ τῶν μὲν ἐν συμφορᾷ καθεστηκότων σβέννυσι τὸ λυποῦν, τοὺσ δὲ ἀλλότρια χρέα λαβόντασ εἰσ λήθην ἄγει καὶ ποιεῖ δοκεῖν αὐτοὺσ ἁπάντων πλουσιωτάτουσ, ὡσ μηδὲν μικρὸν φθέγγεσθαι, ταλάντων δὲ μεμνῆσθαι καὶ τῶν τοῖσ εὐδαίμοσι προσηκόντων ὀνομάτων.

ἔτι γε μὴν στρατηγῶν καὶ βασιλέων ἀναισθήτουσ ἀπεργάζεται καὶ φίλων καὶ συνήθων ἐξαιρεῖ μνήμην·

ὁπλίζει γὰρ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ κατὰ τῶν φιλτάτων καὶ δοκεῖν ποιεῖ πάντων ἀλλοτριωτάτουσ. καὶ ὅταν νήψαντεσ τύχωσιν καὶ καταλίπῃ διὰ τῆσ νυκτὸσ αὐτοὺσ ὁ οἶνοσ κοιμωμένουσ, ἀνίστανται μηθὲν ὧν ἔπραξαν παρὰ τὴν μέθην εἰδότεσ.

τούτοισ ἐγὼ τεκμαιρόμενοσ εὑρίσκω τὸν οἶνον ὑπερκρατοῦντα πάντων καὶ βιαιότατον. Ὡσ δὲ ὁ πρῶτοσ ἀποφηνάμενοσ περὶ τῆσ ἰσχύοσ τοῦ οἴνου τὰ προειρημένα ἐπαύσατο, ὁ μετ’ αὐτὸν ἤρξατο λέγειν περὶ τῆσ τοῦ βασιλέωσ δυνάμεωσ, ταύτην ἀποδεικνὺσ τὴν ἰσχυροτάτην καὶ πλέον τῶν ἄλλων δυναμένην, ὅσα βίαν ἔχειν ἢ σύνεσιν δοκεῖ.

τὸν δὲ τρόπον τῆσ ἀποδείξεωσ ἐντεῦθεν ἐλάμβανεν· πάντων μὲν εἶπεν ἀνθρώπουσ περικρατεῖν, οἳ καὶ τὴν γῆν καταναγκάζουσιν καὶ τὴν θάλασσαν εἶναι χρησίμην αὐτοῖσ πρὸσ ἃ θέλουσιν, τούτων δ’ ἄρχουσιν οἱ βασιλεῖσ καὶ τὴν ἐξουσίαν ἔχουσιν·

οἱ δὲ τοῦ κρατίστου καὶ ἰσχυροτάτου ζῴου δεσπόζοντεσ ἀνυπέρβλητοι τὴν δύναμιν οὗτοι καὶ τὴν ἰσχὺν εἰκότωσ ἂν εἰε͂ν. ἀμέλει πολέμουσ ἐπιτάττοντεσ καὶ κινδύνουσ τοῖσ ἀρχομένοισ ἀκούονται, καὶ πέμποντεσ αὐτοὺσ ἐπ’ ἐχθροὺσ καταπειθεῖσ διὰ τὴν ἰσχὺν τὴν αὐτῶν ἔχουσιν, καὶ ὄρη μὲν κατεργάζεσθαι καὶ τείχη κατασπᾶν καὶ πύργουσ κελεύουσιν, καὶ κτείνεσθαι δ’ οἱ κελευσθέντεσ καὶ κτείνειν ὑπομένουσιν, ἵνα μὴ τὰ τοῦ βασιλέωσ δόξωσι παραβαίνειν προστάγματα, νικήσαντεσ δὲ τὴν ὠφέλειαν τὴν ἐκ τοῦ πολέμου τῷ βασιλεῖ κομίζουσιν.

καὶ οἱ μὴ στρατευόμενοι [δὲ ἀλλὰ] γῆν ἐργαζόμενοι καὶ ἀροῦντεσ ὅταν πονήσαντεσ καὶ ἅπασαν τὴν τῶν ἔργων ταλαιπωρίαν ὑπομείναντεσ θερίσωσιν καὶ τοὺσ καρποὺσ συνέλωσιν, τοὺσ φόρουσ τῷ βασιλεῖ κομίζουσιν.

ὃ δ’ ἂν οὗτοσ εἴπῃ καὶ κελεύσῃ τοῦτο ἐξ ἀνάγκησ οὐδὲν ὑπερβαλομένων γίνεται.

ἔτι ὁ μὲν τρυφῆσ ἁπάσησ καὶ ἡδονῆσ ἀναπιμπλάμενοσ καθεύδει, φυλάσσεται δὲ ὑπὸ γρηγορούντων καὶ ὡσανεὶ δεδεμένων ὑπὸ φόβου· καταλιπεῖν γὰρ οὐδὲ εἷσ τολμᾷ κοιμώμενον οὐδὲ τῶν ἰδίων ἀναχωρήσασ ποιεῖσθαι πρόνοιαν, ἀλλ’ ἓν ἔργον ἡγούμενοσ τῶν ἀναγκαίων τὸ φυλάττειν τὸν βασιλέα τούτῳ προσμένει.

πῶσ οὖν οὐκ ἂν ὁ βασιλεὺσ δόξειεν τὴν πάντων ἰσχὺν ὑπερβάλλειν, ᾧ τοσοῦτο πλῆθοσ πείθεται κελεύοντι; Σιωπήσαντοσ δὲ καὶ τούτου περὶ τῆσ τῶν γυναικῶν καὶ τῆσ ἀληθείασ ὁ τρίτοσ Ζοροβάβηλοσ διδάσκειν αὐτοὺσ ἤρξατο λέγων οὕτωσ·

"ἰσχυρὸσ μὲν καὶ ὁ οἶνοσ καὶ ὁ βασιλεύσ, ᾧ πάντεσ ὑπακούουσιν, ἀλλὰ κρείττουσ τὴν δύναμιν τούτων αἱ γυναῖκεσ· τόν τε γὰρ βασιλέα γυνὴ παρήγαγεν εἰσ τὸ φῶσ καὶ τοὺσ φυτεύσαντασ ἀμπέλουσ, αἳ ποιοῦσιν τὸν οἶνον, γυναῖκέσ εἰσιν αἱ τίκτουσαί τε καὶ τρέφουσαι, καθόλου δ’ οὐδέν ἐστιν, ὃ μὴ παρ’ αὐτῶν ἔχομεν·

καὶ γὰρ τὰσ ἐσθῆτασ αὗται ὑφαίνουσιν ἡμῖν καὶ τὰ κατ’ οἶκον διὰ ταύτασ ἐπιμελείασ καὶ φυλακῆσ ἀξιοῦται. καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀποζευχθῆναι γυναικῶν, ἀλλὰ χρυσὸν πολὺν κτησάμενοι καὶ ἄργυρον καὶ ἄλλο τι τῶν πολυτελῶν καὶ σπουδῆσ ἀξίων, ὅταν ἴδωμεν εὔμορφον γυναῖκα, πάντα ἐκεῖνα ἀφέντεσ τῷ εἴδει τῆσ ὁραθείσησ προσκεχήναμεν καὶ ὑπομένομεν παραχωρῆσαι τῶν ὄντων ἡμῖν, ἵνα τοῦ κάλλουσ ἀπολαύσωμεν καὶ μεταλάβωμεν.

ἐγκαταλείπομεν δὲ καὶ πατέρασ [καὶ μητέρασ] καὶ τὴν θρεψαμένην γῆν, καὶ τῶν φιλτάτων πολλάκισ λήθην ἔχομεν διὰ τὰσ γυναῖκασ, καὶ τὰσ ψυχὰσ ἀφιέναι μετ’ αὐτῶν καρτεροῦμεν.

οὕτωσ δ’ ἂν μάλιστα τὴν ἰσχὺν τῶν γυναικῶν κατανοήσαιτε· οὐχὶ πονοῦντεσ καὶ πᾶσαν ταλαιπωρίαν ὑπομένοντεσ καὶ διὰ γῆσ καὶ διὰ θαλάττησ, ὅταν ἡμῖν ἐκ τῶν πόνων περιγένηταί τινα, αὐτὰ φέροντεσ ὡσ δεσποίναισ ταῖσ γυναιξὶν διδόαμεν;

καὶ τὸν βασιλέα δὲ τὸν τοσούτων κύριον εἶδόν ποτε ὑπὸ τῆσ Ῥαβεζάκου τοῦ Θεμασίου παιδὸσ Ἀπάμησ παλλακῆσ δ’ αὐτοῦ ῥαπιζόμενον, καὶ τὸ διάδημα ἀφαιρουμένησ καὶ τῇ ἰδίᾳ κεφαλῇ περιτιθείσησ ἀνεχόμενον καὶ μειδιώσησ μὲν μειδιῶντα ὀργιζομένησ δὲ σκυθρωπάζοντα καὶ τῇ τῶν παθῶν μεταβολῇ κολακεύοντα τὴν γυναῖκα καὶ διαλλάττοντα ἐκ τοῦ σφόδρα ταπεινὸν αὑτὸν ποιεῖν, εἴ ποτε δυσχεραίνουσαν ἔβλεπεν.

Εἰσ ἀλλήλουσ δὲ ἀφορώντων τῶν σατραπῶν καὶ ἡγεμόνων περὶ τῆσ ἀληθείασ ἤρξατο λέγειν "ἀπέδειξα μέν, εἰπών, ὅσον αἱ γυναῖκεσ ἰσχύουσιν, ἀσθενέστεραι δ’ ὅμωσ καὶ αὗται καὶ ὁ βασιλεὺσ τῆσ ἀληθείασ ὑπάρχουσιν.

εἰ γάρ ἐστιν ἡ γῆ μεγίστη καὶ ὑψηλὸσ ὁ οὐρανὸσ καὶ ταχὺσ ὁ ἥλιοσ, ταῦτα δὲ πάντα κινεῖται κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ, ἀληθινὸσ δέ ἐστιν καὶ δίκαιοσ οὗτοσ, ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ δεῖ καὶ τὴν ἀλήθειαν ἰσχυροτάτην ἡγεῖσθαι καὶ μηδὲν πρὸσ αὐτὴν τὸ ἄδικον δυνάμενον. ἔτι γε μὴν τὰ μὲν ἄλλα θνητὰ καὶ ὠκύμορα εἶναι συμβέβηκεν τῶν ἰσχὺν ἐχόντων, ἀθάνατον δὲ ἡ ἀλήθεια χρῆμα καὶ ἀίδιον.

παρέχει δ’ ἡμῖν οὐ κάλλοσ χρόνῳ μαραινόμενον οὐδὲ περιουσίαν ἀφαιρετὴν ὑπὸ τύχησ, ἀλλὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ νόμιμα, διακρίνουσα ἀπ’ αὐτῶν τὰ ἄδικα καὶ ἀπελέγχουσα. Καταπαύει μὲν ὁ Ζοροβάβηλοσ τὸν περὶ τῆσ ἀληθείασ λόγον, ἐπιβοήσαντοσ δὲ τοῦ πλήθουσ ὡσ ἄριστα εἰπόντοσ, καὶ ὅτι τὸ ἀληθὲσ ἰσχὺν ἄτρεπτον καὶ ἀγήρω μόνον ἔχοι, προσέταξεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺσ αἰτήσασθαί τι πάρεξ ὧν αὐτὸσ ἦν ὑπεσχημένοσ·

δώσειν γὰρ ὄντι σοφῷ καὶ τῶν ἄλλων μᾶλλον φανέντι συνετῷ· "συγκαθεσθήσῃ δέ μοι, φησίν, καὶ κεκλήσῃ συγγενὴσ ἐμόσ. " ταῦτ’ εἰπόντοσ ὑπέμνησεν αὐτὸν τῆσ εὐχῆσ, ἧσ ἐποιήσατο, εἰ λάβοι τὴν βασιλείαν· αὕτη δ’ ἂν εἰή οἰκοδομῆσαι μὲν Ιἑροσόλυμα, κατασκευάσαι δὲ ἐν αὐτοῖσ τὸν τοῦ θεοῦ ναόν, ἀποκαταστῆσαι δὲ καὶ τὰ σκεύη, ὅσα συλήσασ Ναβουχοδονόσοροσ εἰσ Βαβυλῶνα ἐκόμισεν.

καὶ τοῦτ’, ἔφη, τοὐμὸν αἴτημά ἐστιν, ὅ μοι νῦν ἐπιτρέπεισ αἰτήσασθαι κριθέντι σοφῷ καὶ συνετῷ. Ἡσθεὶσ ἐπὶ τούτοισ ὁ βασιλεὺσ ἀναστὰσ κατεφίλησέν τε αὐτὸν καὶ τοῖσ τοπάρχαισ καὶ σατράπαισ γράφει κελεύων προπέμψαι τὸν Ζοροβάβηλον καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ μέλλοντασ ἐπὶ τὴν οἰκοδομὴν ἐξιέναι τοῦ ναοῦ.

ἐπέστειλε δὲ καὶ τοῖσ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ ξύλα κέδρινα κατακομίζειν ἐκ τοῦ Λιβάνου τεμόντασ εἰσ Ιἑροσόλυμα, καὶ συγκατασκευάζειν αὐτῷ τὴν πόλιν, καὶ πάντασ ἔγραψεν ἐλευθέρουσ εἶναι τοὺσ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν τῶν αἰχμαλώτων ἀπελθόντασ.

καὶ τοὺσ ἐπιτρόπουσ τοὺσ αὐτοῦ καὶ σατράπασ ἐκώλυσεν ἐπιτάττειν τοῖσ Ιοὐδαίοισ τὰσ βασιλικὰσ χρείασ, ἀνῆκέ τε πᾶσαν ἣν ἂν κατασχεῖν δυνηθῶσιν τῆσ χώρασ ἀτελῆ φόρων αὐτοῖσ νέμεσθαι.

προσέταξε δὲ καὶ τοὺσ Ἰδουμαίουσ καὶ Σαμαρείτασ καὶ τοὺσ ἐκ τῆσ κοίλησ Συρίασ ἀφεῖναι τὰσ κώμασ, ἃσ τῶν Ιοὐδαίων κατεῖχον, καὶ προσέτι τάλαντα πεντήκοντα εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι. οἷσ ὑμνοῦσι τὸν θεόν, καὶ τοῖσ φύλαξι τῆσ πόλεωσ καὶ τοῦ ναοῦ προσέταξεν κλήρουσ γῆσ δοθῆναι καὶ κατὰ ἕκαστον ἔτοσ ὡρισμένον τι πρὸσ τὴν τοῦ βίου χρείαν ἀργύριον, πέμψαι δὲ καὶ τὰ σκεύη, καὶ πάντα, ὅσα Κῦροσ πρὸ αὐτοῦ ἐβουλήθη περὶ τῆσ τῶν Ιοὐδαίων ἀποκαταστάσεωσ, ταῦτα καὶ Δαρεῖοσ διετάξατο.

Τυχὼν οὖν τούτων παρὰ τοῦ βασιλέωσ Ζοροβάβηλοσ ἐξελθὼν ἀπὸ τῶν βασιλείων καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐχαριστεῖν ἤρξατο τῷ θεῷ τῆσ σοφίασ καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτῇ νίκησ, ἣν Δαρείου παρόντοσ ἔλαβεν·

τυχὼν εὐμενοῦσ.

" ταῦτ’ οὖν περὶ τῶν παρόντων εὐχαριστήσασ τῷ θεῷ καὶ πρὸσ τὰ μέλλοντα δεηθεὶσ αὑτὸν παρέχειν ὅμοιον, ἧκεν εἰσ Βαβυλῶνα καὶ τοῖσ ὁμοφύλοισ εὐηγγελίσατο τὰ παρὰ τοῦ βασιλέωσ. οἱ δὲ ἀκούσαντεσ εὐχαριστοῦσι μὲν τῷ θεῷ πάλιν αὐτοῖσ ἀποδιδόντι τὴν πάτριον γῆν, εἰσ δὲ πότον καὶ κώμουσ τραπέντεσ ἐφ’ ἡμέρασ ἑπτὰ διήγαγον εὐωχούμενοι καὶ τὴν ἀνάκτησιν καὶ παλιγγενεσίαν τῆσ πατρίδοσ ἑορτάζοντεσ.

ἔπειτα τοὺσ ἀναβησομένουσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα ἡγεμόνασ ἐκ τῶν πατρίων φυλῶν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ καὶ ὑποζυγίοισ ἐπελέξαντο, οἳ Δαρείου συμπέμψαντοσ ἑώσ τῶν Ιἑροσολύμων ὥδευον μετὰ χαρᾶσ καὶ τρυφῆσ, ψαλλόμενοι καὶ καταυλούμενοι καὶ περιψοφούμενοι τοῖσ κυμβάλοισ.

προέπεμπε δὲ αὐτοὺσ καὶ τὸ ὑπολειπόμενον τῶν Ιοὐδαίων πλῆθοσ μετὰ παιδιᾶσ. Καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἀπῄεσαν ἐξ ἑκάστησ πατριᾶσ ἀριθμὸσ ὄντεσ ὡρισμένοσ.

ἐμοὶ δὲ οὐκ ἔδοξε τὰ τῶν πατριῶν καταλέγειν ὀνόματα, ἵνα μὴ τὴν τῶν ἀναγινωσκόντων διάνοιαν τῆσ συναφῆσ τῶν πραγμάτων ἀποσπάσασ δυσπαρακολούθητον αὐτοῖσ ποιήσω τὴν διήγησιν. τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν ἀπερχομένων περὶ ἔτη δώδεκα τὴν ἡλικίαν γεγονότων ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ ἦν μυριάδεσ τετρακόσιαι ἑξηκονταδύο καὶ ὀκτακισχίλιοι, Λευῖται δὲ τέσσαρεσ καὶ ἑβδομήκοντα, γυναικῶν δὲ ἀναμὶξ καὶ νηπίων σώματα ἦν τετρακισμύρια ἑπτακόσια τεσσαρακονταδύο.

πάρεξ δὲ τούτων Λευῖται μὲν ἦσαν ὑμνῳδοὶ ἑκατὸν εἰκοσιοκτώ, πυλωροὶ δὲ ἑκατὸν δέκα, δοῦλοι δὲ ἱεροὶ τριακόσιοι ἐνενηκονταδύο, ἄλλοι τε πρὸσ τούτοισ λέγοντεσ μὲν εἶναι τῶν Ἰσραηλιτῶν οὐ δυνάμενοι δὲ ἐπιδεῖξαι τὸ γένοσ αὐτῶν ἑξακόσιοι πεντηκονταδύο.

ἐξεβλήθησαν δὲ καὶ τῶν ἱερέων ἐκ τῆσ τιμῆσ ἠγμένοι γυναῖκασ, ὧν οὔτ’ αὐτοὶ τὸ γένοσ εἶχον εἰπεῖν οὔτ’ ἐν ταῖσ γενεαλογίαισ τῶν Λευιτῶν καὶ ἱερέων εὑρέθησαν·

ἦσαν δὲ ὡσ πεντακόσιοι καὶ πέντε καὶ εἴκοσι. τὸ δὲ τῶν θεραπόντων πλῆθοσ εἵπετο τοῖσ ἀναβαίνουσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα ἑπτακισχιλίων τριακοσίων τριακονταεπτά, ψάλται δὲ καὶ ψάλτριαι διακόσιοι τεσσαρακονταπέντε, κάμηλοι τετρακόσιαι τριακονταπέντε, ὑποζύγια πεντακισχίλια πεντακόσια εἰκοσιπέντε.

ἡγεμὼν δὲ τῆσ κατηριθμημένησ πληθύοσ ἦν ὁ Σαλαθιήλου παῖσ Ζοροβάβηλοσ ἐκ τῶν υἱῶν ὢν τῶν Δαυίδου γεγονὼσ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, καὶ Ιἠσοῦσ υἱὸσ Ιὠσεδέκου τοῦ ἀρχιερέωσ.

πρὸσ τούτοισ ὁ Μαρδοχαῖοσ καὶ Σερεβαῖοσ ἐκ τοῦ πλήθουσ κεκριμένοι ἄρχοντεσ ἦσαν, οἳ καὶ συνεβάλοντο μνᾶσ μὲν χρυσίου ἑκατὸν ἀργύρου δὲ πεντακισχιλίασ. οὕτωσ μὲν οὖν οἵ τε ἱερεῖσ καὶ οἱ Λευῖται καὶ μέροσ τι τοῦ παντὸσ λαοῦ τῶν Ιοὐδαίων, ὃσ ἦν ἐν τῇ Βαβυλῶνι, κατῳκίσθησαν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα·

τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ εἰσ τὰσ ἰδίασ ἀνεχώρησεν πατρίδασ. Ἑβδόμῳ δὲ μηνὶ τῆσ ἀπὸ Βαβυλῶνοσ αὐτῶν ἐξόδου περιπέμψαντεσ ὅ τε ἀρχιερεὺσ Ιἠσοῦσ καὶ Ζοροβάβηλοσ ὁ ἄρχων τοὺσ ἀπὸ τῆσ χώρασ συνήγαγον εἰσ Ιἑροσόλυμα πανδημεὶ μηδὲν προθυμίασ ἀπολιπόντεσ, κατεσκεύασάν τε θυσιαστήριον ἐφ’ οὗ καὶ πρότερον ἦν ᾠκοδομημένον τόπου, ὅπωσ τὰσ νομίμουσ ἀναφέρωσι θυσίασ ἐπ’ αὐτοῦ τῷ θεῷ κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ.

ταῦτα δὲ ποιοῦντεσ οὐκ ἦσαν ἐν ἡδονῇ τοῖσ προσχωρίοισ ἔθνεσιν πάντων αὐτοῖσ ἀπεχθανομένων.

ἤγαγον δὲ καὶ τὴν σκηνοπηγίαν κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ὡσ ὁ νομοθέτησ περὶ αὐτῆσ διετάξατο, καὶ προσφορὰσ μετὰ ταῦτα καὶ τοὺσ καλουμένουσ ἐνδελεχισμοὺσ καὶ τὰσ θυσίασ τῶν σαββάτων καὶ πασῶν τῶν ἁγίων ἑορτῶν, οἵ τε πεποιημένοι τὰσ εὐχὰσ ἀπεδίδοσαν θύοντεσ ἀπὸ νουμηνίασ τοῦ ἑβδόμου μηνόσ.

ἤρξαντο δὲ καὶ τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ πολλὰ τοῖσ τε λατόμοισ καὶ τέκτοσι χρήματα δόντεσ καὶ τὰ πρὸσ τροφὴν τῶν εἰσαγομένων, τοῖσ τε Σιδωνίοισ ἡδὺ καὶ κοῦφον ἦν τά τε κέδρινα κατάγουσιν ἐκ τοῦ Λιβάνου ξύλα δήσασιν αὐτὰ καὶ σχεδίαν πηξαμένοισ εἰσ τὸν τῆσ Ιὄππησ κομίζειν λιμένα·

τοῦτο γὰρ πρῶτοσ μὲν Κῦροσ ἐκέλευσεν, τότε δὲ Δαρείου κελεύσαντοσ ἐγίνετο. Ὧν τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆσ εἰσ Ιἑροσόλυμα καθόδου τῶν Ιοὐδαίων μηνὶ δευτέρῳ παραγενομένων συνείχετο ἡ τοῦ ναοῦ κατασκευή·

καὶ τοὺσ θεμελίουσ ἐγείραντεσ τῇ νουμηνίᾳ τοῦ δευτέρου μηνὸσ τοῦ δευτέρου ἔτουσ ἐπῳκοδόμουν, προστησάμενοι τῶν ἔργων Λευιτῶν τε τοὺσ εἰκοστὸν ἔτοσ ἤδη γεγονότασ καὶ Ιἠσοῦν καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ Ζοδμοῆλον τὸν ἀδελφὸν Ιοὔδα τοῦ Ἀμιναδάβου καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ. καὶ ὁ μὲν ναὸσ πάσῃ χρησαμένων σπουδῇ τῶν τὴν ἐπιμέλειαν ἐγκεχειρισμένων θᾶττον ἢ προσεδόκησεν ἄν τισ ἔλαβεν τέλοσ.

ἀπαρτισθέντοσ δὲ τοῦ ἱεροῦ μετὰ σαλπίγγων οἱ ἱερεῖσ ταῖσ συνήθεσι στολαῖσ κεκοσμημένοι καὶ οἱ Λευῖται καὶ οἱ Ἀσάφου παῖδεσ ἀναστάντεσ ὕμνουν τὸν θεόν, ὡσ τὴν εἰσ αὐτὸν εὐλογίαν Δαυίδησ κατέδειξε πρῶτοσ. οἱ δὲ ἱερεῖσ καὶ Λευῖται καὶ τῶν πατριῶν οἱ πρεσβύτεροι τὸν πρότερον [ναὸν] ταῖσ μνήμαισ ἀναπολοῦντεσ μέγιστόν τε καὶ πολυτελέστατον, καὶ τὸν γεγενημένον ὁρῶντεσ ὑπὸ πτωχείασ ἐνδεέστερον τοῦ πάλαι κατασκευαζόμενον, ὅσον εἰε͂ν τῆσ ἀρχαίασ εὐδαιμονίασ ὑποβεβηκότεσ καὶ τῆσ ἀξίασ τοῦ ναοῦ λογιζόμενοι κατήφουν, καὶ τῆσ ἐπὶ τούτῳ λύπησ κρατεῖν οὐ δυνάμενοι μέχρι θρήνων καὶ δακρύων προήγοντο.

ὁ δὲ λαὸσ ἠγάπα τοῖσ παροῦσιν καὶ τῷ μόνον οἰκοδομῆσαι τὸ ἱερὸν τοῦ πρότερον ὄντοσ οὐδένα λόγον ποιούμενοσ οὐδ’ ἀνάμνησιν οὐδὲ πρὸσ τὴν σύγκρισιν τὴν ἐκείνου βασανίζων αὑτὸν ὡσ ἐπ’ ἐλάττοσιν οἷσ ὑπελάμβανεν.

ὑπερεφώνει δὲ τὸν τῶν σαλπίγγων ἦχον καὶ τὴν τοῦ πλήθουσ χαρὰν ἡ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἱερέων ἐφ’ οἷσ ἐδόκουν ἐλαττοῦσθαι τὸν ναὸν τοῦ κατασκαφέντοσ οἰμωγή.

Τῆσ δὲ βοῆσ τῶν σαλπίγγων ἀκούσαντεσ οἱ Σαμαρεῖται, ἐτύγχανον γὰρ ἀπεχθανόμενοι τῇ τε Ιοὔδα φυλῇ καὶ τῇ Βενιαμίτιδι, συνέδραμον τὴν αἰτίαν τοῦ θορύβου μαθεῖν θέλοντεσ.

γνόντεσ δὲ τοὺσ αἰχμαλωτισθέντασ εἰσ Βαβυλῶνα τῶν Ιοὐδαίων ἀνακτίζοντασ τὸ ἱερόν, προσίασιν τῷ Ζοροβαβήλῳ καὶ Ιἠσοῦ καὶ τοῖσ ἡγουμένοισ τῶν πατριῶν ἀξιοῦντεσ αὐτοῖσ ἐπιτραπῆναι συγκατασκευάσαι τὸν ναὸν καὶ κοινωνῆσαι τῆσ οἰκοδομίασ· "σεβόμεθα γὰρ οὐκ ἔλαττον ἐκείνων τὸν θεόν, ἔφασκον, καὶ τοῦτον ὑπερευχόμεθα καὶ τῆσ θρησκείασ ἐσμὲν ἐπιθυμηταὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου, ἀφ’ οὗ Σαλμανασσάρησ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἐκ τῆσ Χουθίασ ἡμᾶσ μετήγαγεν καὶ Μηδίασ ἐνθάδε.

" τούτουσ αὐτῶν ποιησαμένων τοὺσ λόγουσ Ζοροβάβηλοσ καὶ Ιἠσοῦσ ὁ ἀρχιερεὺσ καὶ οἱ τῶν πατριῶν ἡγεμόνεσ τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸσ αὐτοὺσ ἔφασαν τῆσ μὲν οἰκοδομίασ αὐτοῖσ ἀδύνατον εἶναι κοινωνεῖν, αὐτῶν προσταχθέντων κατασκευάσαι τὸν ναὸν πρότερον μὲν ὑπὸ Κύρου νῦν δὲ ὑπὸ Δαρείου·

προσκυνεῖν δὲ αὐτοῖσ ἐφιέναι καὶ τοῦτο μόνον εἶναι κοινόν, εἰ βούλονται, πρὸσ αὐτοὺσ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἀφικνουμένοισ εἰσ τὸ ἱερὸν σέβειν τὸν θεόν.

Ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ Χουθαῖοι, τὴν γὰρ προσηγορίαν οἱ Σαμαρεῖται ταύτην ἔχουσιν, ἠγανάκτησαν καὶ πείθουσιν τὰ ἐν Συρίᾳ ἔθνη τῶν σατραπῶν δεηθῆναι τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ ἐπὶ Κύρου πρότερον εἶτ’ ἐπὶ Καμβύσου μετ’ αὐτόν, ἐπισχεῖν τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν καὶ σπουδάζουσιν περὶ αὐτὸν τοῖσ Ιοὐδαίοισ ἀναβολὴν καὶ τριβὴν πραγματεύσασθαι.

Ζοροβάβηλοσ καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ιἠσοῦσ δούλουσ μὲν αὐτοὺσ ἔφασαν εἶναι τοῦ μεγίστου θεοῦ, τὸν δὲ ναὸν τοῦτον αὐτῷ κατασκευασθέντα ὑπὸ βασιλέωσ αὐτῶν εὐδαίμονοσ καὶ πάντασ ὑπερβάλλοντοσ ἀρετῇ πολὺν διαμεῖναι χρόνον.

Κῦροσ ὁ μετ’ αὐτὸν τῆσ Βαβυλωνίασ καὶ Περσίδοσ βασιλεὺσ ἔγραψεν οἰκοδομῆσαι τὸν ναόν, καὶ πάνθ’ ὅσα μετήγαγεν ἐξ αὐτοῦ Ναβουχοδονόσοροσ ἀναθήματα καὶ σκεύη Ζοροβαβήλῳ παραδοὺσ καὶ Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι προσέταξεν κομίσαι εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ πάλιν εἰσ τὸν ἴδιον ἀποκατασταθῆναι ναὸν οἰκοδομηθέντα.

τοῦτο γὰρ ἐπέστειλεν ἐν τάχει γενέσθαι Σαβάσηρον κελεύσασ ἀναβάντα εἰσ Ιἑροσόλυμα τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ ποιήσασθαι πρόνοιαν.

ὃσ μετὰ τὸ λαβεῖν παρὰ Κύρου γράμματα, παραγενόμενοσ εὐθὺσ τοὺσ θεμελίουσ κατεβάλετο, καὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου κατασκευαζόμενοσ μέχρι καὶ τοῦ δεῦρο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν κακοήθειάν ἐστιν ἀτελήσ. εἰ τοίνυν βούλεσθε καὶ δοκιμάζετε, γράψατε ταῦτα Δαρείῳ, ὅπωσ ἐπισκεψάμενοσ τὰ τῶν βασιλέων ὑπομνήματα εὑρ́ῃ μηδὲν ἡμᾶσ ὧν λέγομεν καταψευσαμένουσ.

Ταῦτ’ εἰπόντων τοῦ τε Ζοροβαβήλου καὶ τοῦ ἀρχιερέωσ ὁ Σισίννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τὴν μὲν οἰκοδομίαν ἐπισχεῖν οὐ διέγνωσαν ἑώσ ἂν ταῦτα δηλωθῇ Δαρείῳ, παραχρῆμα δ’ αὐτῷ περὶ τούτων ἔγραψαν.

τῶν δὲ Ιοὐδαίων κατεπτηχότων καὶ δεδιότων μὴ μεταδόξῃ τῷ βασιλεῖ περὶ τῆσ τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τοῦ ναοῦ κατασκευῆσ, ὄντεσ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον δύο προφῆται παρ’ αὐτοῖσ Ἀγγαῖοσ καὶ Ζαχαρίασ θαρρεῖν αὐτοὺσ παρώρμων καὶ μηδὲν ἐκ τῶν Περσῶν ὑφορᾶσθαι δύσκολον, ὡσ τοῦ θεοῦ ταῦτα προλέγοντοσ.

πιστεύοντεσ δὲ τοῖσ προφήταισ ἐντεταμένωσ εἴχοντο τῆσ οἰκοδομίασ μηδεμίαν ἡμέραν ἀνιέμενοι. μαθὼν παρ’ αὐτῶν οὐκ ἀσφαλῆ τοῖσ πράγμασιν αὐτοῦ τὴν τῶν Ιἑροσολύμων ἀποκατάστασιν ἔσεσθαι, ἐπεὶ καὶ τὰ παρὰ τοῦ Σισίννου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ κομισθέντα ἀνέγνω γράμματα, προσέταξεν ἐν τοῖσ βασιλικοῖσ ὑπομνήμασιν ζητηθῆναι τὰ περὶ τούτων.

καὶ εὑρέθη ἐν Ἐκβατάνοισ τῇ βάρει τῇ ἐν Μηδίᾳ βιβλίον, ἐν ᾧ τάδε ἦν ἀναγεγραμμένα·

"ἐν τῷ πρώτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει Κῦροσ ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσεν τὸν ναὸν οἰκοδομηθῆναι τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ τὸ θυσιαστήριον, ὕψοσ μὲν πηχῶν ἑξήκοντα εὖροσ δὲ τῶν αὐτῶν, διὰ δόμων λιθίνων βία τε ξεστῶν τριῶν καὶ ξυλίνου δόμου ἑνὸσ ἐγχωρίου. τὴν δὲ ἐπιμέλειαν τούτων εἶναι Ἀναβασσάρου τοῦ ἐπάρχου καὶ τῆσ Συρίασ τε καὶ Φοινίκησ ἡγεμόνοσ καὶ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ, ὅπωσ αὐτοὶ μὲν ἀφέξονται τοῦ τόπου, τοῖσ δὲ δούλοισ τοῦ θεοῦ Ιοὐδαίοισ τε καὶ ἡγεμόσιν αὐτῶν ἐπιτρέψουσιν οἰκοδομηθῆναι τὸν ναόν.

καὶ συλλαβέσθαι δὲ πρὸσ τὸ ἔργον διετάξατο, κἀκ τοῦ φόρου τοῦ τῆσ χώρασ ἧσ ἐπετροπεύοντο τελεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ εἰσ θυσίασ λόγον ταύρουσ καὶ κριοὺσ καὶ ἄρνασ καὶ ἐρίφουσ καὶ σεμίδαλιν καὶ ἔλαιον καὶ οἶνον καὶ τἆλλα, ὅσα ἂν οἱ ἱερεῖσ ὑπαγορεύσωσιν, εὔχωνται δὲ ὑπὲρ τῆσ σωτηρίασ τοῦ βασιλέωσ καὶ Περσῶν.

τοὺσ δὲ παραβάντασ τι τῶν ἐπεσταλμένων συλληφθέντασ ἐκέλευσεν ἀνασταυρωθῆναι καὶ τὴν οὐσίαν αὐτῶν εἰσ τὴν βασιλικὴν καταταγῆναι κτῆσιν.

καὶ κατηύξατο πρὸσ τούτοισ τῷ θεῷ, ὅπωσ εἴ τισ ἐπιχειρήσειε διακωλῦσαι τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ, βαλὼν αὐτὸν ὁ θεὸσ ἐπίσχῃ τῆσ ἀδικίασ. Ταῦθ’ εὑρὼν ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν τοῖσ Κύρου Δαρεῖοσ ἀντιγράφει τῷ Σισίννῃ καὶ τοῖσ ἑταίροισ αὐτοῦ τάδε λέγων·

"βασιλεὺσ Δαρεῖοσ Σισίννῃ τῷ ἐπάρχῳ καὶ Σαραβαζάνῃ καὶ τοῖσ ἑταίροισ αὐτῶν χαίρειν. τὸ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ὑμῖν ἧσ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν εὑρ͂ον τοῖσ Κύρου ἀπέσταλκα καὶ βούλομαι γίνεσθαι πάντα, καθὼσ ἐν αὐτῇ περιέχει. ἔρρωσθε.

" μαθόντεσ οὖν ἐκ τῆσ ἐπιστολῆσ ὁ Σισίννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέωσ προαίρεσιν ταύτῃ τὰ λοιπὰ ἀκόλουθα ποιεῖν διέγνωσαν. ἐπεστάτουν οὖν τῶν ἱερῶν ἔργων συλλαμβανόμενοι τοῖσ πρεσβυτέροισ τῶν Ιοὐδαίων καὶ τῶν γερόντων ἄρχουσιν. καὶ ἠνύετο κατὰ πολλὴν σπουδὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ ναοῦ προφητευόντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου κατὰ πρόσταγμα τοῦ θεοῦ καὶ μετὰ βουλήσεωσ Κύρου τε καὶ Δαρείου τῶν βασιλέων, ᾠκοδομήθη δὲ ἐν ἔτεσιν ἑπτά.

τοῦ δ’ ἐνάτου τῆσ Δαρείου βασιλείασ ἔτουσ εἰκάδι καὶ τρίτῃ μηνὸσ δωδεκάτου, ὃσ καλεῖται παρὰ μὲν ἡμῖν Ἄδαρ παρὰ δὲ Μακεδόσιν Δύστροσ, προσφέρουσιν θυσίασ οἵ τε ἱερεῖσ καὶ Λευῖται καὶ τὸ ἄλλο τῶν Ἰσραηλιτῶν πλῆθοσ ἀνανεωτικὰσ τῶν πρότερον ἀγαθῶν μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ τὸ ἱερὸν ἀνακαινισθὲν ἀπειληφέναι ταύρουσ ἑκατὸν κριοὺσ διακοσίουσ ἄρνασ τετρακοσίουσ χιμάρουσ δώδεκα κατὰ φυλήν, τοσαῦται γάρ εἰσιν αἱ τῶν Ἰσραηλιτῶν φυλαί, ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν ἑκάστη.

ἔστησάν τε κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ οἵ τε ἱερεῖσ καὶ οἱ Λευῖται θυρωροὺσ ἐφ’ ἑκάστου πυλῶνοσ·

ᾠκοδομήκεσαν γὰρ οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ τὰσ ἐν κύκλῳ τοῦ ναοῦ στοὰσ τοῦ ἔνδοθεν ἱεροῦ. καὶ τὴν πάσχα προσαγορευομένην θυσίαν τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸσ ἐπιτελέσαντεσ κατευωχήθησαν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτὰ μηδεμιᾶσ φειδόμενοι πολυτελείασ, ἀλλὰ καὶ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ ἐπιφέροντεσ τῷ θεῷ καὶ χαριστηρίουσ θυσίασ ἱερουργοῦντεσ ἀνθ’ ὧν αὐτοὺσ ποθοῦν τὸ θεῖον πάλιν εἰσ τὴν πάτριον γῆν καὶ τοὺσ ἐν αὐτῇ νόμουσ ἤγαγεν καὶ τὴν τοῦ Περσῶν βασιλέωσ διάνοιαν εὐμενῆ κατέστησεν αὐτοῖσ.

καὶ οἱ μὲν ὑπὲρ τούτων ἐπιδαψιλευόμενοι ταῖσ θυσίαισ καὶ τῇ περὶ τὸν θεὸν φιλοτιμίᾳ κατῴκησαν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ πολιτείᾳ χρώμενοι ἀριστοκρατικῇ μετὰ ὀλιγαρχίασ·

οἱ γὰρ ἀρχιερεῖσ προεστήκεσαν τῶν πραγμάτων ἄχρι οὗ τοὺσ Ἀσαμωναίου συνέβη βασιλεύειν ἐκγόνουσ. πρὸ μὲν γὰρ τῆσ αἰχμαλωσίασ καὶ τῆσ ἀναστάσεωσ ἐβασιλεύοντο ἀπὸ Σαούλου πρῶτον ἀρξάμενοι καὶ Δαυίδου ἐπὶ ἔτη πεντακόσια τριακονταδύο μῆνασ ἓξ ἡμέρασ δέκα, πρὸ δὲ τῶν βασιλέων τούτων ἄρχοντεσ αὐτοὺσ διεῖπον οἱ προσαγορευόμενοι κριταὶ καὶ μόναρχοι, καὶ τοῦτον πολιτευόμενοι τὸν τρόπον ἔτεσιν πλέον ἢ πεντακοσίοισ διήγαγον μετὰ Μωυσῆν ἀποθανόντα καὶ Ιἠσοῦν τὸν στρατηγόν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τῶν ἀνασωθέντων ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ Ιοὐδαίων ἐν τοῖσ Κύρου καὶ Δαρείου χρόνοισ ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν.

Οἱ δὲ Σαμαρεῖσ ἀπεχθῶσ πρὸσ αὐτοὺσ καὶ βασκάνωσ διακείμενοι πολλὰ κακὰ τοὺσ Ιοὐδαίουσ εἰργάσαντο πλούτῳ τε πεποιθότεσ καὶ συγγένειαν προσποιούμενοι τὴν Περσῶν, ἐπειδήπερ ἐκεῖθεν ἦσαν.

ὅσα τε γὰρ ἐκελεύσθησαν ἐκ τῶν φόρων ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ εἰσ τὰσ θυσίασ τελεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ παρέχειν οὐκ ἤθελον τούσ τε ἐπάρχουσ σπουδάζοντασ αὐτοῖσ πρὸσ τοῦτο καὶ συνεργοῦντασ εἶχον, ἄλλα τε ὅσα βλάπτειν ἢ δι’ ἑαυτῶν ἢ δι’ ἑτέρων ἠδύναντο τοὺσ Ιοὐδαίουσ οὐκ ἀπώκνουν.

ἔδοξεν οὖν πρεσβευσαμένοισ τοῖσ Ιἑροσολυμίταισ πρὸσ τὸν βασιλέα Δαρεῖον κατηγορῆσαι τῶν Σαμαρειτῶν, καὶ πρεσβεύουσιν Ζοροβάβηλοσ καὶ ἄλλοι τῶν ἀρχόντων τέσσαρεσ.

ὡσ δὲ τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰσ αἰτίασ, ἃσ κατὰ τῶν Σαμαρέων ἐπέφερον, ἔγνω παρὰ τῶν πρέσβεων ὁ βασιλεύσ, δοὺσ αὐτοῖσ κομίζειν ἐπιστολὴν πρὸσ τοὺσ ἐπάρχουσ τῆσ Σαμαρείασ καὶ τὴν βουλὴν ἀπέπεμψεν.

τὰ δὲ γεγραμμένα ἦν τοιάδε·

"βασιλεὺσ Δαρεῖοσ Ταγανᾷ καὶ Σαμβᾷ τοῖσ ἐπάρχοισ καὶ Σαμαρειτῶν Σαδράκῃ καὶ Βουήδωνι καὶ τοῖσ λοιποῖσ συνδούλοισ αὐτῶν τοῖσ ἐν Σαμαρείᾳ. Ζοροβάβηλοσ καὶ Ἀνανίασ καὶ Μαρδοχαῖοσ Ιοὐδαίων πρεσβευταὶ ᾐτιῶντο ὑμᾶσ ὡσ ἐνοχλοῦντασ αὐτοῖσ πρὸσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ καὶ μὴ χορηγοῦντασ ἃ προσέταξα ὑμῖν εἰσ τὰσ θυσίασ τελεῖν αὐτοῖσ ἀναλώματα. βούλομαι οὖν ὑμᾶσ ἀναγνόντασ τὴν ἐπιστολὴν χορηγεῖν αὐτοῖσ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακείου τῶν φόρων τῆσ Σαμαρείασ πάνθ’ ὅσα πρὸσ θυσίασ ἐστὶν αὐτοῖσ χρήσιμα, καθὼσ οἱ ἱερεῖσ ἀξιοῦσιν, ἵνα μὴ διαλείπωσιν καθ’ ἡμέραν θύοντεσ μηδ’ ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ Περσῶν εὐχόμενοι τῷ θεῷ.

" καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα περιεῖχεν. Δαρείου δὲ τελευτήσαντοσ παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ὁ παῖσ αὐτοῦ Ξέρξησ ἐκληρονόμησεν αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειάν τε καὶ τιμήν·

ἅπαντα γὰρ ἀκολούθωσ τῷ πατρὶ τὰ πρὸσ τὴν θρησκείαν ἐποίησεν καὶ πρὸσ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἔσχεν φιλοτιμότατα. κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἀρχιερεὺσ ἦν Ιἠσοῦ παῖσ Ιωἄκειμοσ ὄνομα.

ὑπῆρχεν δὲ καὶ ἐν Βαβυλῶνι δίκαιοσ ἀνὴρ καὶ δόξησ ἀπολαύων ἀγαθῆσ παρὰ τῷ πλήθει πρῶτοσ ἱερεὺσ τοῦ θεοῦ καλούμενοσ Ἔζδρασ, ὃσ τῶν Μωυσέωσ νόμων ἱκανῶσ ἔμπειροσ ὢν γίνεται φίλοσ τῷ βασιλεῖ Ξέρξῃ. γνοὺσ δὲ ἀναβῆναι εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα καὶ ἐπαγαγέσθαι τινὰσ τῶν ἐν Βαβυλῶνι τυγχανόντων Ιοὐδαίων παρεκάλεσεν τὸν βασιλέα δοῦναι αὐτῷ πρὸσ τοὺσ σατράπασ τῆσ Συρίασ ἐπιστολήν, ὑφ’ ἧσ αὐτοῖσ γνωρισθήσεται τίσ εἰή.

ὁ δὲ βασιλεὺσ γράφει πρὸσ τοὺσ σατράπασ ἐπιστολὴν τοιάνδε·

"βασιλεὺσ βασιλέων Ξέρξησ Ἔζδρᾳ ἱερεῖ καὶ ἀναγνώστῃ τῶν τοῦ θεοῦ νόμων χαίρειν. καθάπερ ἔδοξέν μοι καὶ τοῖσ ἑπτά μου συμβούλοισ, ὅπωσ τὰ κατὰ τὴν Ιοὐδαίαν ἐπισκέψωνται τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ ἀκολούθωσ καὶ ἀπενέγκωσι δῶρα τῷ Ἰσραηλιτῶν θεῷ, ἅπερ ηὐξάμην ἐγώ τε καὶ οἱ φίλοι·

καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον ὅσον ἂν εὑρεθῇ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Βαβυλωνίων ὠνομασμένον τῷ θεῷ τοῦτο πᾶν εἰσ Ιἑροσόλυμα κομισθῆναι τῷ θεῷ εἰσ τὰσ θυσίασ, πάντα τε, ὅσα βούλει ἐξ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ κατασκευάσαι, ποιεῖν ἐξέστω σοι μετὰ τῶν ἀδελφῶν.

καὶ τὰ δεδομένα σοι ἱερὰ σκεύη ἀναθήσεισ καὶ ὅσων ἂν ἐπίνοιαν λάβῃσ καὶ ταῦτα προσεξεργάσῃ τὴν εἰσ αὐτὰ δαπάνην ποιούμενοσ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακείου.

ἔγραψα δὲ καὶ τοῖσ γαζοφύλαξιν τῆσ Συρίασ καὶ τῆσ Φοινίκησ, ἵνα τῶν ὑπὸ Ἔζδρα τοῦ ἱερέωσ καὶ ἀναγνώστου τῶν τοῦ θεοῦ νόμων ἐπισταλέντων ἐπιμεληθῶσιν.

ὅπωσ δὲ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπ’ ἐμὲ λάβῃ τὸ θεῖον ἢ τοὺσ ἐμοὺσ ἐκγόνουσ, πάντ’ ἀξιῶ καὶ μέχρι τοῦ πυροῦ κόρων ἑκατὸν ἐπιτελεῖσθαι τῷ θεῷ κατὰ τὸν νόμον. καὶ ὑμῖν δὲ λέγω, ὅπωσ τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ Λευίταισ καὶ ἱεροψάλταισ καὶ θυρωροῖσ καὶ ἱεροδούλοισ καὶ γραμματεῦσιν τοῦ ἱεροῦ μήτε φόρουσ ἐπιτάξητε μήτε ἄλλο μηδὲν ἐπίβουλον ἢ φορτικὸν εἰσ αὐτοὺσ γένηται.

ἵνα ἄν τισ τῶν ὁμοεθνῶν σου παραβαίνῃ τὸν τοῦ θεοῦ νόμον ἢ τὸν βασιλικόν, ὑπόσχῃ τιμωρίαν, ὡσ οὐ κατ’ ἄγνοιαν αὐτὸν παραβαίνων, ἀλλ’ ὡσ ἐπιστάμενοσ μὲν τολμηρῶσ δὲ παρακούων καὶ καταφρονῶν.

κολασθήσονται δ’ ἤτοι θανάτῳ ἢ ζημίᾳ χρηματικῇ. ἔρρωσο. Λαβὼν δὲ Ἔζδρασ ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ὑπερήσθη καὶ τῷ θεῷ προσκυνεῖν ἤρξατο, τῆσ τοῦ βασιλέωσ πρὸσ αὐτὸν χρηστότητοσ ἐκεῖνον αἴτιον ὁμολογῶν γεγενῆσθαι, καὶ διὰ τοῦτο τὴν πᾶσαν αὐτοῦ χάριν ἔλεγεν εἶναι.

ἀναγνοὺσ δ’ ἐν Βαβυλῶνι τὴν ἐπιστολὴν τοῖσ αὐτόθι παροῦσιν Ιοὐδαίοισ, αὐτὴν μὲν κατέσχεν, τὸ δ’ ἀντίγραφον αὐτῆσ πρὸσ ἅπαντασ ἔπεμψεν τοὺσ ὁμοεθνεῖσ τοὺσ κατὰ τὴν Μηδίαν ὄντασ. μαθόντεσ δὲ οὗτοι τὴν παρὰ τοῦ βασιλέωσ καὶ πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειαν καὶ πρὸσ τὸν Ἔζδραν εὔνοιαν ἅπαντεσ μὲν ὑπερηγάπησαν, πολλοὶ δ’ αὐτῶν καὶ τὰσ κτήσεισ ἀναλαβόντεσ ἦλθον εἰσ Βαβυλῶνα ποθοῦντεσ τῆσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα καθόδου.

ὁ δὲ πᾶσ λαὸσ τῶν Ἰσραηλιτῶν κατὰ χώραν ἔμεινεν·

διὸ καὶ δύο φυλὰσ εἶναι συμβέβηκεν ἐπί τε τῆσ Ἀσίασ καὶ τῆσ Εὐρώπησ Ῥωμαίοισ ὑπακουούσασ, αἱ δὲ δέκα φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου ἑώσ δεῦρο, μυριάδεσ ἄπειροι καὶ ἀριθμῷ γνωσθῆναι μὴ δυνάμεναι. πρὸσ δὲ Ἔζδραν ἀφικνοῦνται ἱερέων καὶ Λευιτῶν καὶ θυρωρῶν καὶ ἱεροψαλτῶν καὶ ἱεροδούλων πολλοὶ τὸν ἀριθμόν.

συναγαγὼν δὲ τοὺσ ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ εἰσ τὸ πέραν τοῦ Εὐφράτου καὶ τρεῖσ ἐπιδιατρίψασ ἐκεῖ ἡμέρασ νηστείαν αὐτοῖσ παρήγγειλεν, ὅπωσ εὐχὰσ ποιήσονται τῷ θεῷ περὶ τῆσ αὐτῶν σωτηρίασ καὶ τοῦ μηδὲν κατὰ τὴν ὁδὸν παθεῖν ἄτοπον ἢ πρὸσ τῶν πολεμίων ἤ τινοσ ἄλλου δυσκόλου προσπεσόντοσ αὐτοῖσ· φθάσασ γὰρ ὁ Ἔζδρασ εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ, ὅτι διασώσει αὐτοὺσ ὁ θεόσ, οὐ κατηξίωσεν ἱππεῖσ αὐτὸν αἰτῆσαι τοὺσ προπέμψοντασ.

ποιησάμενοι δὲ τὰσ εὐχάσ, ἄραντεσ ἀπὸ τοῦ Εὐφράτου δωδεκάτῃ τοῦ πρώτου μηνὸσ τοῦ ἑβδόμου ἔτουσ τῆσ Ξέρξου βασιλείασ παρεγένοντο εἰσ Ιἑροσόλυμα μηνὶ πέμπτῳ τοῦ αὐτοῦ ἔτουσ. καὶ παραχρῆμα τοῖσ γαζοφύλαξιν ὁ Ἔζδρασ οὖσιν ἐκ τοῦ τῶν ἱερέων γένουσ παρέστησεν τὰ ἱερὰ χρήματα, ἀργυρίου τάλαντα ἑξακόσια πεντήκοντα, σκεύη ἀργυρᾶ ταλάντων ἑκατόν, καὶ χρύσεα σκεύη ταλάντων εἴκοσι, καὶ χαλκᾶ σκεύη χρυσοῦ κρείττονα σταθμὸν ἔχοντα ταλάντων δώδεκα·

ταῦτα γὰρ ἐδωρήσατο ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ σύμβουλοι αὐτοῦ καὶ πάντεσ οἱ ἐν Βαβυλῶνι μένοντεσ Ἰσραηλῖται. παραδοὺσ δὲ ταῦτα τοῖσ ἱερεῦσιν ὁ Ἔζδρασ ἀπέδωκε τῷ θεῷ τὰσ ἐκ τῶν ὁλοκαυτώσεων νενομισμένασ γίνεσθαι θυσίασ, ταύρουσ δώδεκα ὑπὲρ κοινῆσ τοῦ λαοῦ σωτηρίασ, κριοὺσ ἐνενήκοντα, ἄρνασ ἑβδομηκονταδύο, ἐρίφουσ εἰσ παραίτησιν τῶν ἡμαρτημένων δεκαδύο.

τοῖσ δὲ τοῦ βασιλέωσ οἰκονόμοισ καὶ τοῖσ ἐπάρχοισ τῆσ κοίλησ Συρίασ καὶ Φοινίκησ τὰ γράμματα τοῦ βασιλέωσ ἀπέδωκεν.

οἱ δὲ τὸ προσταχθὲν ὑπ’ αὐτοῦ ποιεῖν ἀνάγκην ἔχοντεσ ἐτίμησάν τε τὸ ἔθνοσ καὶ πρὸσ πᾶσαν αὐτῷ χρείαν συνήργησαν. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ αὐτὸσ ἐβουλεύσατο Ἔσδρασ, προεχώρησεν δ’ αὐτῷ κρίναντοσ αὐτὸν ἄξιον οἶμαι τοῦ θεοῦ τῶν βουληθέντων διὰ χρηστότητα καὶ δικαιοσύνην.

δεομένων τε βοηθῆσαι τοῖσ νόμοισ, μὴ κοινὴν ἐπὶ πάντασ ὀργὴν λαβὼν πάλιν αὐτοὺσ εἰσ συμφορὰσ ἐμβάλῃ, διέρρηξε μὲν εὐθὺσ ὑπὸ λύπησ τὴν ἐσθῆτα καὶ τὴν κεφαλὴν ἐσπάρασσεν καὶ τὰ γένεια ὑβρίζων ἐπὶ τὴν γῆν τε ἑαυτὸν ἔρριψεν ἐπὶ τῷ τὴν αἰτίαν ταύτην λαβεῖν τοὺσ πρώτουσ τοῦ λαοῦ.

λογιζόμενοσ δὲ ὅτι, ἐὰν ἐκβαλεῖν αὐτοὺσ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν προστάξῃ τέκνα, οὐκ ἀκουσθήσεται, διέμενεν ἐπὶ τῆσ γῆσ κείμενοσ.

συνέτρεχον οὖν πρὸσ αὐτὸν οἱ μέτριοι πάντεσ κλαίοντεσ καὶ αὐτοὶ καὶ τῆσ ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ λύπησ συμμεταλαμβάνοντεσ. παρεκάλει δὲ τὸν θεὸν σπέρμα τι καὶ λείψανον ἐκ τῆσ τότε συμφορᾶσ αὐτῶν καὶ αἰχμαλωσίασ περισώσαντα καὶ πάλιν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ τὴν οἰκείαν γῆν ἀποκαταστήσαντα [καὶ τοὺσ Περσῶν βασιλέασ ἀναγκάσαντα] λαβεῖν οἶκτον αὐτῶν, καὶ συγγνωμονῆσαι τοῖσ νῦν ἡμαρτημένοισ, ἄξια μὲν θανάτου πεποιηκόσιν, ὂν δὲ ἐπὶ τῇ τοῦ θεοῦ χρηστότητι καὶ τοὺσ τοιούτουσ ἀφιέναι τῆσ κολάσεωσ.

Καὶ ὁ μὲν ἐπαύσατο τῶν εὐχῶν·

θρηνούντων δὲ πάντων, ὅσοι πρὸσ αὐτὸν σὺν γυναιξὶν καὶ τέκνοισ συνῆλθον, Ἀχόνιόσ τισ ὀνόματι πρῶτοσ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν, προσελθὼν αὐτοὺσ μὲν ἁμαρτεῖν ἔλεγεν ἀλλοεθνεῖσ ἐνοικισαμένουσ γυναῖκασ, ἔπειθε δ’ αὐτὸν ἐξορκίσαι πάντασ ἐκβαλεῖν αὐτὰσ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν γεγενημένα, κολασθήσεσθαι δὲ τοὺσ οὐχ ὑπακούσαντασ τῷ νόμῳ. πεισθεὶσ οὖν τούτοισ ὁ Ἔζδρασ ἐποίησεν ὀμόσαι τοὺσ φυλάρχουσ τῶν ἱερέων καὶ τῶν Λευιτῶν καὶ Ἰσραηλιτῶν ἀποπέμψασθαι τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα κατὰ τὴν Ἀχονίου συμβουλίαν.

λαβὼν δὲ τοὺσ ὁρ́κουσ εὐθὺσ ὡρ́μησεν ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ εἰσ τὸ παστοφόριον τὸ Ιωἄννου τοῦ Ἐλιασίβου καὶ μηδενὸσ ὅλωσ διὰ τὴν λύπην γευσάμενοσ ἐκείνην τὴν ἡμέραν διήγαγεν αὐτόθι.

γενομένου δὲ κηρύγματοσ ὥστε πάντασ τοὺσ ἀπὸ τῆσ αἰχμαλωσίασ συνελθεῖν εἰσ Ιἑροσόλυμα, ὡσ τῶν ἐν δυσὶν ἢ τρισὶν ἡμέραισ οὐκ ἀπαντησάντων ἀπαλλοτριωθησομένων τοῦ πλήθουσ καὶ τῆσ οὐσίασ αὐτῶν κατὰ τὴν τῶν πρεσβυτέρων κρίσιν ἀφιερωθησομένησ, συνῆλθον ἐκ τῆσ Ιοὐδαϊκῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ ἐν τρισὶν ἡμέραισ εἰκάδι τοῦ ἐνάτου μηνόσ, ὃσ κατὰ μὲν Ἑβραίουσ Ξένιοσ, κατὰ δὲ Μακεδόνασ Ἀπελλαῖοσ καλεῖται.

καθισάντων δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, παρόντων ἅμα καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ὑπὸ τοῦ κρύουσ ἀηδῶσ διακειμένων, ἀναστὰσ Ἔζδρασ ᾐτιᾶτο ἐκείνουσ λέγων παρανομῆσαι γήμαντασ οὐκ ἐξ ὁμοφύλων·

νῦν μέντοι γε ποιήσειν αὐτοὺσ τῷ μὲν θεῷ κεχαρισμένα συμφέροντα δὲ αὐτοῖσ ἀποπεμψαμένουσ τὰσ γυναῖκασ. οἱ δὲ ποιήσειν μὲν τοῦτο πάντεσ ἐξεβόησαν, τὸ δὲ πλῆθοσ εἶναι πολύ, καὶ τὴν ὡρ́αν τοῦ ἔτουσ χειμέριον, καὶ τὸ ἔργον οὐ μιᾶσ οὐδὲ δευτέρασ ἡμέρασ ὑπάρχειν.

ἀλλ’ οἵ τε ἡγεμόνεσ τούτοισ καὶ οἱ συνοικοῦντεσ ταῖσ ἀλλοφύλοισ παραγενέσθωσαν λαβόντεσ χρόνον καὶ πρεσβυτέρουσ ἐξ οὗ ἂν θελήσωσιν τόπου τοὺσ συνεπισκεψομένουσ τὸ τῶν γεγαμηκότων πλῆθοσ. οἳ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν γεγενημένα τῆσ τῶν νόμων φυλακῆσ ἢ τῶν πρὸσ αὐτὰ φίλτρων ποιούμενοι πλείονα λόγον εὐθὺσ ἐξέβαλον καὶ θυσίασ ἐξευμενίζοντεσ τὸν θεὸν ἐπήνεγκαν κριοὺσ καταθύσαντεσ αὐτῷ.

τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν λέγειν οὐκ ἔδοξεν ἡμῖν ἀναγκαῖον εἶναι. τὸ μὲν οὖν ἁμάρτημα τὸ περὶ τοὺσ γάμουσ τῶν προειρημένων οὕτωσ ἐπανορθώσασ Ἔζδρασ ἐκαθάρισεν τὴν περὶ ταῦτα συνήθειαν, ὥστ’ αὐτὴν τοῦ λοιποῦ μόνιμον εἶναι.

Τῷ δ’ ἑβδόμῳ μηνὶ τὴν σκηνοπηγίαν ἑορτάζοντεσ καὶ σχεδὸν ἅπαντοσ τοῦ λαοῦ συνεληλυθότοσ ἐπ’ αὐτήν, ἀνελθόντεσ εἰσ τὸ ἀνειμένον τοῦ ναοῦ πρὸσ τὴν πύλην τὴν ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἀποβλέπουσαν ἐδεήθησαν τοῦ Ἔζδρα τοὺσ νόμουσ αὐτοῖσ ἀναγνῶναι τοὺσ Μωυσέωσ.

ὁ δὲ μέσοσ τοῦ πλήθουσ σταθεὶσ ἀνέγνω καὶ τοῦτ’ ἐποίησεν ἀπ’ ἀρχομένησ ἡμέρασ ἑώσ μεσημβρίασ·

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἀναγινωσκομένων τῶν νόμων δίκαιοι μὲν πρὸσ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον ἐδιδάσκοντο εἶναι, περὶ δὲ τῶν παρῳχημένων ἐδυσφόρουν καὶ μέχρι τοῦ δακρύειν προήχθησαν ἐνθυμούμενοι πρὸσ αὑτούσ, ὅτι μηδὲν ἂν τῶν πεπειραμένων κακῶν ἔπαθον, εἰ τὸν νόμον διεφύλαττον. ὁ δὲ Ἔζδρασ οὕτωσ ὁρῶν αὐτοὺσ ἔχοντασ ἐκέλευσεν ἀπιέναι πρὸσ αὑτοὺσ καὶ μὴ δακρύειν·

εἶναι γὰρ ἑορτὴν καὶ μὴ δεῖν ἐν αὐτῇ κλαίειν· οὐ γὰρ ἐξεῖναι· προυτρέπετο δὲ μᾶλλον πρὸσ εὐωχίαν ὁρμήσαντασ ποιεῖν τὰ πρόσφορα τῇ ἑορτῇ καὶ κεχαρισμένα, καὶ τὴν μετάνοιαν καὶ λύπην τὴν ἐπὶ τοῖσ ἔμπροσθεν ἐξημαρτημένοισ ἀσφάλειάν τε ἕξειν καὶ φυλακὴν τοῦ μηδὲν ὅμοιον συμπεσεῖν. οἱ δὲ ταῦτα Ἔζδρα παραινοῦντοσ ἑορτάζειν ἤρξαντο καὶ τοῦτο ποιοῦντεσ ἐφ’ ἡμέρασ ὀκτὼ ἐν ταῖσ σκηναῖσ ἀνεχώρησαν εἰσ τὰ οἰκεῖα μετὰ ὕμνων τοῦ θεοῦ τῆσ ἐπανορθώσεωσ τῶν περὶ τὸ πολίτευμα παρανομηθέντων Ἔζδρᾳ χάριν εἰδότεσ.

ᾧ συνέβη μετὰ τὴν παρὰ τῷ λαῷ δόξαν γηραιῷ τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ ταφῆναι μετὰ πολλῆσ φιλοτιμίασ ἐν Ιἑροσολύμοισ.

ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ Ιωἀκείμου τοῦ ἀρχιερέωσ ἀποθανόντοσ παῖσ αὐτοῦ Ἐλεάσιβοσ τὴν ἀρχιερωσύνην διεδέξατο. Τῶν δ’ αἰχμαλωτισθέντων τισ Ιοὐδαίων οἰνοχόοσ τοῦ βασιλέωσ Ξέρξου Νεεμίασ ὄνομα περιπατῶν πρὸ τῆσ μητροπόλεωσ τῶν Περσῶν Σούσων, ξένων τινῶν ἀπὸ μακρᾶσ ὁδοιπορίασ εἰσ τὴν πόλιν εἰσιόντων ἐπακούσασ ἑβραϊστὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλούντων προσελθὼν αὐτοῖσ ἐπυνθάνετο, πόθεν εἰε͂ν παραγενόμενοι.

ἀποκριναμένων δ’ ἥκειν ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ, πῶσ αὐτῶν ἔχει τὸ πλῆθοσ καὶ ἡ μητρόπολισ Ιἑροσόλυμα, πάλιν ἤρξατο πυνθάνεσθαι.

ἐδάκρυσεν ὁ Νεεμίασ ἐλεήσασ τῆσ συμφορᾶσ τοὺσ ὁμοφύλουσ, καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανόν, "ἄχρι τίνοσ, εἶπεν, ὦ δέσποτα, περιόψει ταῦτα πάσχον τὸ ἔθνοσ ἡμῶν οὕτωσ ἁρ́παγμα πάντων καὶ λάφυρον γενόμενον;

διατρίβοντοσ δ’ αὐτοῦ πρὸσ τῇ πύλῃ καὶ ταῦτα ἀποδυρομένου προελθών τισ ἤγγειλεν αὐτῷ μέλλειν ἤδη κατακλίνεσθαι τὸν βασιλέα.

ὁ δ’ εὐθὺσ ὡσ εἶχεν μηδὲ ἀπολουσάμενοσ διακονήσων ἔσπευσεν τῷ βασιλεῖ τὴν ἐπὶ τοῦ πότου διακονίαν. ὡσ δὲ μετὰ τὸ δεῖπνον ὁ βασιλεὺσ διεχύθη καὶ ἡδίων αὑτοῦ γενόμενοσ ἀπέβλεψεν εἰσ τὸν Νεεμίαν, κατεσκυθρωπακότα θεασάμενοσ, διὰ τί κατηφὴσ εἰή ἀνέκρινεν.

ὁ δὲ τοῦ θεοῦ δεηθεὶσ χάριν τινὰ καὶ πειθὼ παρασχεῖν αὐτῷ λέγοντι, "πῶσ, φησίν, ὦ βασιλεῦ, δύναμαί σοι μὴ βλέπεσθαι τοιοῦτοσ μηδὲ τὴν ψυχὴν ἀλγεῖν, ὅπου τῆσ πατρίδοσ μου Ιἑροσολύμων, ἐν ᾗ τάφοι καὶ μνήματα προγόνων τῶν ἐμῶν εἰσιν, ἀκούω βεβλῆσθαι κατὰ τῆσ γῆσ τὰ τείχη καὶ τὰσ πύλασ ἐμπεπρησμένασ αὐτῆσ;

ἀλλὰ χάρισαί μοι πορευθέντι τὸ τεῖχοσ ἀνεγεῖραι καὶ τοῦ ἱεροῦ τὸ λεῖπον προσοι κοδομῆσαι. " ὁ δὲ βασιλεὺσ διδόναι τε τὴν δωρεὰν κατένευσεν καὶ πρὸσ τοὺσ σατράπασ κομίσαι γράμματα, ὅπωσ τιμῆσ τε αὐτὸν ἀξιώσωσι καὶ πᾶσαν παράσχωσιν χορηγίαν εἰσ ἅπερ βούλεται.

"πέπαυσο δή, φησί, λυπούμενοσ καὶ χαίρων ἡμῖν τοῦ λοιποῦ δια κόνει. " ὁ μὲν οὖν Νεεμίασ προσκυνήσασ τῷ θεῷ καὶ τῷ βασιλεῖ τῆσ ὑποσχέσεωσ εὐχαριστήσασ τὸ κατηφὲσ τοῦ προσώπου καὶ συγκεχυμένον ἀπεκάθηρεν τῇ περὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἡδονῇ.

καλέσασ δὲ αὐτὸν τῇ ἐπιούσῃ δίδωσιν αὐτῷ πρὸσ Ἀδδαῖον ἐπιστολὴν κομίσαι τὸν τῆσ Συρίασ καὶ Φοινίκησ καὶ Σαμαρείασ ἔπαρχον, ἐν ᾗ περί τε τῆσ τιμῆσ τοῦ Νεεμίου καὶ χορηγίασ τῆσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν ἐπεστάλκει. Γενόμενοσ οὖν ἐν Βαβυλῶνι καὶ πολλοὺσ τῶν ὁμοφύλων ἐθελοντὶ ἀκολουθοῦντασ αὐτῷ παραλαβὼν ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα πέμπτον καὶ εἰκοστὸν ἔτοσ ἤδη βασιλεύοντοσ Ξέρξου, καὶ δείξασ τῷ θεῷ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀποδίδωσιν τῷ Ἀδδαίῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐπάρχοισ, καὶ συγκαλέσασ πάντα τὸν λαὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα στὰσ ἐν μέσῳ τῷ ἱερῷ τοιούτουσ ἐποιήσατο πρὸσ αὐτὸν τοὺσ λόγουσ·

"ἄνδρεσ Ιοὐδαῖοι, τὸν μὲν θεὸν ἴστε μνήμῃ τῶν πατέρων Ἀβράμου καὶ Ἰσάκου καὶ Ιἀκώβου παραμένοντα καὶ διὰ τῆσ ἐκείνων δικαιοσύνησ οὐκ ἐγκαταλείποντα τὴν ὑπὲρ ὑμῶν πρόνοιαν·

ἀμέλει συνήργησέν μοι παρὰ τοῦ βασιλέωσ λαβεῖν ἐξουσίαν, ὅπωσ ὑμῶν τὸ τεῖχοσ ἀναστήσω καὶ τὸ λείψανον τοῦ ἱεροῦ τελειώσω. θαρρεῖν μὲν τῷ θεῷ πρῶτον ὡσ καὶ πρὸσ τὴν ἐκείνων ἀπέχθειαν στησομένουσ, μήτε δ’ ἡμέρασ μήτε νυκτὸσ αὐτοὺσ ἀνιέναι τῆσ οἰκοδομίασ, ἀλλὰ πάσῃ σπουδῇ χρωμένουσ συνέχειν τὸ ἔργον, ὥσ γε καιρὸσ ἴδιόσ ἐστιν.

" ταῦτ’ εἰπὼν ἐκέλευσεν εὐθὺσ τοὺσ ἄρχοντασ μετρῆσαι τὸ τεῖχοσ καὶ διανεῖμαι τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ τῷ λαῷ κατὰ κώμασ τε καὶ πόλεισ κατὰ τὸ ἑκάστοισ δυνατόν, ὑποσχόμενοσ δὲ καὶ αὐτὸσ μετὰ τῶν οἰκετῶν συλλήψεσθαι πρὸσ τὴν οἰκοδομίαν διέλυσε τὴν ἐκκλησίαν.

καὶ οἱ Ιοὐδαῖοι πρὸσ τὸ ἔργον παρεσκευάζοντο.

ἐκλήθησαν δὲ τὸ ὄνομα ἀφ’ ἧσ ἡμέρασ ἐκ Βαβυλῶνοσ ἀνέβησαν ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, ἧσ πρώτησ ἐλθούσησ εἰσ ἐκείνουσ τοὺσ τόπουσ αὐτοί τε καὶ ἡ χώρα τὴν προσηγορίαν αὐτοῖσ μετέλαβον. Ἀκούσαντεσ δὲ τὴν τῶν τειχῶν οἰκοδομὴν σπευδομένην Ἀμμανῖται καὶ Μωαβῖται καὶ Σαμαρεῖται καὶ πάντεσ οἱ ἐν τῇ [κοίλῃ] Συρίᾳ νεμόμενοι χαλεπῶσ ἔφερον καὶ διετέλουν ἐπιβουλὰσ αὐτοῖσ συντιθέντεσ τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἐμποδίζοντεσ, πολλούσ τε τῶν Ιοὐδαίων ἀπέκτειναν καὶ αὐτὸν ἐζήτουν τὸν Νεεμίαν διαφθεῖραι μισθούμενοί τινασ τῶν ἀλλοφύλων, ἵν’ αὐτὸν ἀνέλωσιν.

εἰσ φόβον δὲ καὶ ταραχὴν αὐτοὺσ ἐνέβαλλον καὶ φήμασ αὐτοῖσ διέστελλον ὡσ πολλῶν ἐπιστρατεύειν αὐτοῖσ μελλόντων ἐθνῶν, ὑφ’ ὧν ἐκταρασσόμενοι μικροῦ τῆσ οἰκοδομίασ ἀπέστησαν.

τὸν δὲ Νεεμίαν οὐδὲν τούτων ἐξέστησεν τῆσ σπουδῆσ τῆσ περὶ τὸ ἔργον, ἀλλὰ στῖφόσ τι φυλακῆσ ἕνεκα τοῦ σώματοσ περιβαλλόμενοσ ἀτρύτωσ ὑπέμενεν, ὑπὸ τῆσ περὶ τὸ ἔργον ἐπιθυμίασ ἀναισθητῶν καὶ τῆσ ταλαιπωρίασ.

οὕτωσ δὲ καὶ συντεταμένωσ καὶ προνοητικῶσ αὐτοῦ τῆσ σωτηρίασ εἶχεν οὐχὶ φοβούμενοσ τὸν θάνατον, ἀλλὰ πεπεισμένοσ, ὅτι μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν οὐκέτ’ αὐτοῦ τοῖσ πολίταισ ἀναστήσεται τὰ τείχη. ἐκέλευσεν δὲ ἑξῆσ τοὺσ οἰκοδομοῦντασ ὅπλα περιζωννυμένουσ ἐργάζεσθαι, καὶ ὁ μὲν οἰκοδόμοσ μάχαιραν εἶχεν καὶ ὁ τὴν ὕλην παρακομίζων, θυρεοὺσ δ’ ἔγγιστα αὐτῶν ἐκέλευσεν κεῖσθαι καὶ σαλπιγκτὰσ ἀπὸ πεντακοσίων ἔστησεν ποδῶν προστάξασ, ἂν ἐπιφανῶσιν οἱ πολέμιοι, τοῦτο σημῆναι τῷ λαῷ, ἵν’ ὁπλισάμενοι μάχωνται καὶ μὴ γυμνοῖσ αὐτοῖσ ἐπιπέσωσιν.

αὐτὸσ δὲ νύκτωρ περιήρχετο τῆσ πόλεωσ τὸν κύκλον οὐδὲν κάμνων οὔτε τοῖσ ἔργοισ οὔτε τῇ διαίτῃ οὔτε τοῖσ ὕπνοισ·

οὐδενὶ γὰρ τούτων πρὸσ ἡδονὴν ἀλλὰ πρὸσ ἀνάγκην ἐχρῆτο. καὶ ταύτην ὑπέμεινε τὴν ταλαιπωρίαν ἐπὶ ἔτη δύο καὶ μῆνασ τέσσαρασ·

ἐν τούτῳ γὰρ τῷ χρόνῳ τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἀνῳκοδομήθη τὸ τεῖχοσ, ὀγδόῳ καὶ εἰκοστῷ τῆσ Ξέρξου βασιλείασ ἔτει μηνὶ ἐνάτῳ. τέλοσ δὲ τῶν τειχῶν λαβόντων Νεεμίασ καὶ τὸ πλῆθοσ ἔθυσαν τῷ θεῷ ὑπὲρ τῆσ τούτων οἰκοδομίασ καὶ διῆγον ἐφ’ ἡμέρασ ὀκτὼ εὐωχούμενοι.

τὰ μὲν οὖν ἔθνη τὰ ἐν τῇ Συρίᾳ κατῳκημένα τῆσ τῶν τειχῶν οἰκοδομίασ πέρασ ἔχειν ἀκουσθείσησ ἐδυσφόρει. Νεεμίασ δὲ τὴν πόλιν ὁρῶν ὀλιγανθρωπουμένην τοὺσ ἱερεῖσ τε καὶ Λευίτασ παρεκάλεσεν τὴν χώραν ἐκλιπόντασ μετελθεῖν εἰσ τὴν πόλιν καὶ μένειν ἐν αὐτῇ κατασκευάσασ τὰσ οἰκίασ αὐτοῖσ ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων·

τόν τε γεωργοῦντα λαὸν τὰσ δεκάτασ τῶν καρπῶν ἐκέλευσε φέρειν εἰσ Ιἑροσόλυμα, ἵνα τρέφεσθαι διηνεκῶσ ἔχοντεσ οἱ ἱερεῖσ καὶ Λευῖται μὴ καταλείπωσι τὴν θρησκείαν.

καὶ οἱ μὲν ἡδέωσ ὑπήκουσαν οἷσ Νεεμίασ διετάξατο, πολυανθρωποτέραν δὲ τὴν τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν οὕτωσ συνέβη γενέσθαι. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα καλὰ καὶ ἐπαίνων ἄξια φιλοτιμησάμενοσ ὁ Νεεμίασ ἐτελεύτησεν εἰσ γῆρασ ἀφικόμενοσ.

ἀνὴρ δὲ ἐγένετο χρηστὸσ τὴν φύσιν καὶ δίκαιοσ καὶ περὶ τοὺσ ὁμοεθνεῖσ φιλοτιμότατοσ, μνημεῖον αἰώνιον αὐτῷ καταλιπὼν τὰ τῶν Ιἑροσολύμων τείχη. ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ Ξέρξου βασιλέωσ ἐγένετο. Τελευτήσαντοσ δὲ Ξέρξου τὴν βασιλείαν εἰσ τὸν υἱὸν Κῦρον, ὃν Ἀρταξέρξην Ἕλληνεσ καλοῦσιν, συνέβη μεταβῆναι.

τούτου τὴν Περσῶν ἔχοντοσ ἡγεμονίαν ἐκινδύνευσεν τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ ἅπαν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπολέσθαι. τὴν δ’ αἰτίαν μετ’ οὐ πολὺ δηλώσομεν· πρέπει γὰρ τὰ τοῦ βασιλέωσ διηγεῖσθαι πρῶτον, ὡσ ἔγημεν Ιοὐδαίαν γυναῖκα τοῦ γένουσ οὖσαν τοῦ βασιλικοῦ, ἣν καὶ σῶσαι τὸ ἔθνοσ ἡμῶν λέγουσιν.

παραλαβὼν γὰρ τὴν βασιλείαν ὁ Ἀρταξέρξησ καὶ καταστήσασ ἀπὸ Ἰνδίασ ἄχρι Αἰθιοπίασ τῶν σατραπειῶν ἑκατὸν καὶ εἰκοσιεπτὰ οὐσῶν ἄρχοντασ, τῷ τρίτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει τούσ τε φίλουσ καὶ τὰ Περσῶν ἔθνη καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτῶν ὑποδεξάμενοσ ἑστιᾷ πολυτελῶσ, οἱο͂ν εἰκὸσ παρὰ βασιλεῖ τοῦ πλούτου παρασκευαζομένῳ τὴν ἐπίδειξιν ποιήσασθαι, ἐπὶ ἡμέρασ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα.

ἔπειτα τὰ ἔθνη καὶ τοὺσ πρεσβευτὰσ αὐτῶν ἐν Σούσοισ ἐπὶ ἡμέρασ κατευώχησεν ἑπτά.

τὸ δὲ συμπόσιον ἦν αὐτοῖσ τὸν τρόπον τοῦτον γεγενημένον· σκήνωμα πηξάμενοσ ἐκ χρυσέων καὶ ἀργυρέων κιόνων ὕφη λίνεα καὶ πορφύρεα κατ’ αὐτῶν διεπέτασεν, ὥστε πολλὰσ μυριάδασ κατακλίνεσθαι. διηκονοῦντο δ’ ἐκπώμασι χρυσέοισ καὶ τοῖσ διὰ λίθου πολυτελοῦσ εἰσ τέρψιν ἅμα καὶ θέαν πεποιημένοισ.

προσέταττεν δὲ καὶ τοῖσ διακόνοισ μὴ βιάζεσθαι πίνειν τὸ ποτὸν αὐτοῖσ συνεχῶσ προσφέροντασ, ὡσ καὶ παρὰ Πέρσαισ γίγνεται, ἀλλ’ ἐπιτρέπειν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ ὃ βούλεται τῶν κατακειμένων ἕκαστοσ φιλοφρονεῖσθαι. διαπέμψασ δὲ καὶ κατὰ τὴν χώραν παρήγγειλεν ἀνεῖσθαι τῶν ἔργων ἀφιεμένουσ καὶ ἑορτάζειν ὑπὲρ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ πολλαῖσ ἡμέραισ.

ὁμοίωσ τε τῶν γυναικῶν ἡ βασίλισσα Ἄστη συνήγαγεν συμπόσιον ἐν τοῖσ βασιλείοισ, ἣν ἐπιδεῖξαι βουλόμενοσ τοῖσ ἑστιωμένοισ ὁ βασιλεὺσ πέμψασ ἐκέλευσεν αὐτὴν εἰσ τὸ συμπόσιον ἥκειν κάλλει τὰσ γυναῖκασ ἁπάσασ ὑπερβάλλουσαν.

ἡ δὲ φυλακῇ τῶν παρὰ Πέρσαισ νόμων, οἳ τοῖσ ἀλλοτρίοισ βλέπεσθαι τὰσ γυναῖκασ ἀπηγορεύκασιν, οὐκ ἐπορεύετο πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ πολλάκισ τοὺσ εὐνούχουσ ἀποστέλλοντοσ πρὸσ αὐτὴν οὐδὲν ἧττον ἐνέμεινεν παραιτουμένη τὴν ἄφιξιν, ὡσ εἰσ ὀργὴν παροξυνθέντα τὸν βασιλέα λῦσαι μὲν τὸ συμπόσιον, ἀναστάντα δὲ καὶ τοὺσ ἑπτὰ τῶν Περσῶν, οἳ τὴν τῶν νόμων ἐξήγησιν ἔχουσι παρ’ αὐτοῖσ, καλέσαντα κατηγορεῖν τῆσ γυναικὸσ καὶ λέγειν, ὡσ ὑβρισθείη πρὸσ αὐτῆσ·

κληθεῖσα γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ πολλάκισ εἰσ τὸ συμπόσιον ὑπήκουσεν οὐδὲ ἅπαξ.

" προσέταξεν οὖν δηλοῦν, τίνα κατ’ αὐτῆσ νόμον ὁρίζουσιν.

ἑνὸσ δ’ ἐξ αὐτῶν Μουχαίου ὄνομα εἰπόντοσ οὐκ αὐτῷ μόνῳ ταύτην γεγονέναι τὴν ὕβριν, ἀλλὰ πᾶσι Πέρσαισ, οἷσ κινδυνεύεται καταφρονουμένοισ ὑπὸ τῶν γυναικῶν αἴσχιστα διαγεγονέναι τὸν βίον· οὐδεμία γὰρ τοῦ συνοικοῦντοσ ἀνδρὸσ αἰδῶ ποιήσεται παράδειγμα τὴν τῆσ βασιλίσσησ ὑπερηφανίαν πρὸσ σὲ τὸν κρατοῦντα ἁπάντων ἔχουσα.

παρακελευομένου δὲ τὴν οὕτωσ ἐνυβρίζουσαν αὐτῷ ζημιῶσαι μεγάλην ζημίαν καὶ τοῦτο ποιήσαντα διαγγεῖλαι τοῖσ ἔθνεσιν τὰ περὶ τῆσ βασιλίσσησ κεκυρωμένα, ἔδοξε τὴν Ἄστην ἐκβαλεῖν καὶ δοῦναι τὴν ἐκείνησ τιμὴν ἑτέρᾳ γυναικί. Διακείμενοσ δὲ πρὸσ αὐτὴν ἐρωτικῶσ καὶ μὴ φέρων τὴν διάζευξιν, καταλλαγῆναι μὲν αὐτῇ διὰ τὸν νόμον οὐκ ἐδύνατο, λυπούμενοσ δὲ ὡσ ἐπ’ ἀδυνάτοισ οἷσ ἤθελεν διετέλει.

βλέποντεσ δ’ αὐτὸν οὕτωσ ἔχοντα χαλεπῶσ οἱ φίλοι συνεβούλευον τὴν μὲν τῆσ γυναικὸσ μνήμην καὶ τὸν ἔρωτα μηδὲν ὠφελούμενον ἐκβαλεῖν, ζητῆσαι δὲ περιπέμψαντα καθ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην παρθένουσ εὐπρεπεῖσ, ὧν τὴν προκριθεῖσαν ἕξειν γυναῖκα· σβέννυσθαι γὰρ τὸ πρὸσ τὴν προτέραν φιλόστοργον ἑτέρασ ἐπεισαγωγῇ, καὶ τὸ πρὸσ ἐκείνην εὔνουν ἀποσπώμενον κατὰ μικρὸν γίνεσθαι τῆσ συνούσησ.

πεισθεὶσ δὲ τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ προσέταξέ τισιν ἐπιλεξαμένουσ τὰσ εὐδοκιμούσασ ἐπ’ εὐμορφίᾳ τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ παρθένων ἀγαγεῖν πρὸσ αὐτόν.

συναχθεισῶν δὲ πολλῶν εὑρέθη τισ ἐν Βαβυλῶνι κόρη τῶν γονέων ἀμφοτέρων ὀρφανὴ παρὰ τῷ θείῳ Μαρδοχαίῳ, τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα αὐτῷ, τρεφομένη·

οὗτοσ δ’ ἦν ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ, τῶν δὲ πρώτων παρὰ τοῖσ Ιοὐδαίοισ. πασῶν δὲ τὴν Ἐσθῆρα συνέβαινεν, τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῇ τοὔνομα, τῷ κάλλει διαφέρειν καὶ τὴν χάριν τοῦ προσώπου τὰσ ὄψεισ τῶν θεωμένων μᾶλλον ἐπάγεσθαι.

παραδοθεῖσα δὲ αὕτη τινὶ τῶν εὐνούχων εἰσ ἐπιμέλειαν πάσησ ἐτύγχανε προνοίασ ἀρωμάτων ἀφθονίᾳ καὶ πολυτελείᾳ τῶν ἀλειμμάτων ὧν χρῄζει τὰ σώματα καταρδομένη, καὶ τούτων ἀπέλαυον ἐπὶ μῆνασ ἓξ τετρακόσιαι τὸν ἀριθμὸν οὖσαι.

ὅτε δ’ ἐνόμιζεν ἀποχρώντωσ τῷ προειρημένῳ χρόνῳ τὴν ἐπιμέλειαν ἔχειν τὰσ παρθένουσ καὶ τοῦ βαδίζειν αὐτὰσ ἐπὶ κοίτην βασιλέωσ ἀξίασ ἤδη γεγονέναι, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μίαν ἔπεμπεν τῷ βασιλεῖ συνεσομένην.

ὁ δὲ πλησιάζων εὐθὺσ ἀπέπεμπεν πρὸσ τὸν εὐνοῦχον.

ἀφικομένησ δὲ τῆσ Ἐσθήρασ πρὸσ αὐτὸν ἡσθεὶσ αὐτῇ καὶ πεσὼν τῆσ κόρησ εἰσ ἔρωτα νομίμωσ αὐτὴν ἄγεται γυναῖκα καὶ γάμουσ αὐτῇ ποιεῖται δωδεκάτῳ μηνὶ ἑβδόμου ἔτουσ τῆσ αὐτοῦ βασιλείασ, Ἀδέρῳ δὲ καλουμένῳ. διέπεμψε δὲ τοὺσ ἀγγάρουσ λεγομένουσ εἰσ πᾶν ἔθνοσ ἑορτάζειν τοὺσ γάμουσ παραγγέλλων, αὐτὸσ δὲ Πέρσασ [καὶ τοὺσ Μήδουσ] καὶ τοὺσ πρώτουσ τῶν ἐθνῶν ἑστιᾷ ἐπὶ μῆνα ὅλον ὑπὲρ τῶν γάμων αὐτοῦ, εἰσελθούσῃ δὲ εἰσ τὸ βασίλειον περιτίθησι τὸ διάδημα, καὶ συνῴκησεν οὕτωσ Ἐσθήρα μὴ ποιήσασα φανερὸν αὐτῷ τὸ ἔθνοσ, ἐξ οὗπερ εἰή τυγχάνουσα.

μεταβὰσ δὲ ὁ θεῖοσ αὐτῆσ ἐκ Βαβυλῶνοσ εἰσ Σοῦσα τῆσ Περσίδοσ αὐτόθι διῆγεν ἑκάστησ ἡμέρασ πρὸσ τοῖσ βασιλείοισ διατρίβων καὶ πυνθανόμενοσ περὶ τῆσ κόρησ, τίνα διάγει τρόπον·

ἔστεργεν γὰρ αὐτὴν ὡσ αὑτοῦ θυγατέρα. Ἔθηκε δὲ καὶ νόμον ὁ βασιλεὺσ ὥστε μηδένα τῶν ἰδίων αὐτῷ προσιέναι μὴ κληθέντα, ὁπηνίκα ἐπὶ τοῦ θρόνου καθέζοιτο.

περιεστήκεσαν δὲ τὸν θρόνον αὐτοῦ πελέκεισ ἔχοντεσ ἄνθρωποι πρὸσ τὸ κολάζειν τοὺσ προσιόντασ ἀκλήτουσ τῷ θρόνῳ. καθῆστο μέντοι λύγον χρυσέαν ἔχων αὐτὸσ ὁ βασιλεύσ, ἣν ὅτε τινὰ σώζειν ἤθελεν τῶν ἀκλήτων προσιόντων ἐξέτεινεν πρὸσ αὐτόν·

ὁ δὲ ἁπτόμενοσ αὐτῆσ ἀκίνδυνοσ ἦν. καὶ περὶ μὲν τούτων ἀρκούντωσ ἡμῖν δεδήλωται. Χρόνῳ δ’ ὕστερον ἐπιβουλευσάντων τῷ βασιλεῖ Βαγαθώου καὶ Θεοδοσίτου Βαρνάβαζοσ τῶν εὐνούχων οἰκέτησ τοῦ ἑτέρου τὸ γένοσ ὢν Ιοὐδαῖοσ συνεὶσ τὴν ἐπιβουλὴν τῷ θείῳ κατεμήνυσε τῆσ γυναικὸσ τοῦ βασιλέωσ, Μαρδοχαῖοσ δὲ διὰ τῆσ Ἐσθήρασ φανεροὺσ ἐποίησε τῷ βασιλεῖ τοὺσ ἐπιβουλεύοντασ.

ταραχθεὶσ δὲ ὁ βασιλεὺσ τἀληθὲσ ἐξεῦρεν καὶ τοὺσ μὲν εὐνούχουσ ἀνεσταύρωσεν, τῷ δὲ Μαρδοχαίῳ τότε μὲν οὐδὲν παρέσχεν ὡσ αἰτίῳ τῆσ σωτηρίασ γεγονότι, μόνον δὲ αὐτοῦ τὸ ὄνομα τοῖσ τὰ ὑπομνήματα συγγραφομένοισ ἐκέλευσε σημειώσασθαι καὶ προσμένειν αὐτὸν τοῖσ βασιλείοισ ὄντα φίλον ἀναγκαιότατον τῷ βασιλεῖ.

Ἀμάνην δὲ Ἀμαδάθου μὲν υἱὸν τὸ γένοσ δὲ Ἀμαληκίτην εἰσιόντα πρὸσ τὸν βασιλέα προσεκύνουν οἵ τε ξένοι καὶ Πέρσαι ταύτην αὐτῷ τὴν τιμὴν παρ’ αὐτῶν Ἀρταξέρξου κελεύοντοσ γενέσθαι.

Μαρδοχαίου δὲ διὰ σοφίαν καὶ τὸν οἴκοθεν αὐτοῦ νόμον οὐ προσκυνοῦντοσ ἄνθρωπον, παραφυλάξασ ὁ Ἀμάνησ ἐπυνθάνετο, πόθεν εἰή.

μαθὼν δ’ αὐτὸν ὄντα Ιοὐδαῖον ἠγανάκτησεν καὶ πρὸσ ἑαυτὸν εἶπεν, ὡσ οἱ μὲν ἐλεύθεροι Πέρσαι προσκυνοῦσιν αὐτόν, οὗτοσ δὲ δοῦλοσ ὢν οὐκ ἀξιοῖ τοῦτο ποιεῖν. καὶ τιμωρήσασθαι θελήσασ τὸν Μαρδοχαῖον αὐτὸν μὲν αἰτήσασθαι πρὸσ κόλασιν παρὰ τοῦ βασιλέωσ μικρὸν ἡγήσατο, τὸ ἔθνοσ δὲ αὐτοῦ διέγνω πᾶν ἀφανίσαι·

καὶ γὰρ φύσει τοῖσ Ιοὐδαίοισ ἀπηχθάνετο, ὅτι καὶ τὸ γένοσ τῶν Ἀμαληκιτῶν, ἐξ ὧν ἦν αὐτόσ, ὑπ’ αὐτῶν διέφθαρτο. προσελθὼν οὖν τῷ βασιλεῖ κατηγόρει λέγων ἔθνοσ εἶναι πονηρόν, διεσπάρθαι δὲ τοῦτο κατὰ τῆσ ὑπ’ αὐτοῦ βασιλευομένησ οἰκουμένησ, ἄμικτον ἀσύμφυλον οὔτε θρησκείαν τὴν αὐτὴν τοῖσ ἄλλοισ ἔχον οὔτε νόμοισ χρώμενον ὁμοίοισ, ἐχθρὸν δὲ καὶ τοῖσ ἔθεσι καὶ τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν τῷ σῷ λαῷ καὶ ἅπασιν ἀνθρώποισ.

τοῦτο τὸ ἔθνοσ, εἴ τινα θέλεισ τοῖσ ὑπηκόοισ εὐεργεσίαν καταθέσθαι, κελεύσεισ πρόρριζον ἀπολέσθαι μηδέ τι αὐτοῦ λείψανον καταλιπεῖν μήτ’ εἰσ δουλείαν τινῶν φυλαχθέντων μήτε αἰχμαλωσίᾳ.

ἵνα μέντοι μὴ ζημιωθῇσ τοὺσ φόρουσ τοὺσ παρ’ αὐτῶν γινομένουσ, ἐκ τῆσ ἰδίασ οὐσίασ αὐτὸσ ἐπηγγείλατο μυριάδασ δώσειν ταλάντων ἀργυρίου τέσσαρασ, ὅπου ἂν κελεύσῃ.

ταῦτα δὲ τὰ χρήματα παρέχειν ἡδέωσ ἔλεγεν, ἵν’ ἀπὸ τούτων εἰρηνευθῇ τῶν κακῶν ἡ βασιλεία. Ταῦτα τοῦ Ἀμάνου ἀξιώσαντοσ ὁ βασιλεὺσ καὶ τὸ ἀργύριον αὐτῷ χαρίζεται καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὥστε ποιεῖν αὐτοὺσ ὅ τι βούλεται.

τυχὼν δὲ ὧν ἐπεθύμει Ἀμάνησ παραχρῆμα πέμπει διάταγμα ὡσ τοῦ βασιλέωσ εἰσ ἅπαντα τὰ ἔθνη περιέχον τοῦτον τὸν τρόπον· "βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἀπὸ Ἰνδικῆσ ἑώσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σατραπειῶν ἄρχουσι τάδε γράφει.

πολλῶν ἐθνῶν ἄρξασ καὶ πάσησ ἧσ ἐβουλήθην κρατήσασ οἰκουμένησ καὶ μηδὲν ὑπὸ τῆσ ἐξουσίασ ὑπερήφανον μηδὲ σκαιὸν εἰσ τοὺσ ἀρχομένουσ ἀναγκασθεὶσ ἁμαρτεῖν, ἀλλ’ ἐπιεικῆ καὶ πρᾷον ἐμαυτὸν παρασχὼν καὶ προνοησάμενοσ εἰρήνησ καὶ εὐνομίασ αὐτοῖσ, ἐζήτουν πῶσ εἰσ ἅπαντα τούτων ἀπολαύειν αὐτοῖσ γένοιτο. κελεύω τοὺσ δηλουμένουσ ὑπὸ τοῦ δευτέρου μου πατρὸσ Ἀμάνου πάντασ σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπολέσαι μηδεμίαν φειδῶ ποιησαμένουσ, μηδ’ ἐλέῳ πλέον ἢ τοῖσ ἐπεσταλμένοισ πεισθέντασ παρακοῦσαι τῶν γεγραμμένων.

καὶ τοῦτο γενέσθαι βούλομαι τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ τοῦ ἐνεστῶτοσ ἔτουσ, ὅπωσ οἱ πανταχόθεν ἡμῖν πολέμιοι μιᾷ ἡμέρᾳ διαφθαρέντεσ τοῦ λοιποῦ μετ’ εἰρήνησ ἡμῖν τὸν βίον διάγειν παρέχωσι.

" τούτου κομισθέντοσ τοῦ προστάγματοσ εἰσ τὰσ πόλεισ καὶ τὴν χώραν ἕτοιμοι πάντεσ ἐπὶ τὴν τῶν Ιοὐδαίων ἀπώλειαν εἰσ τὴν προειρημένην ἡμέραν ἐγίνοντο·

ἐσπεύδετο δὲ τοῦτο καὶ ἐν τῇ Σούσῃ. ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ καὶ ὁ Ἀμάνησ πρὸσ εὐωχίαισ καὶ πότοισ ἦσαν, ἐν ταραχῇ δ’ ἦν ἡ πόλισ. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ μαθὼν τὸ γινόμενον περιρρηξάμενοσ τὴν ἐσθῆτα καὶ σάκκον ἐνδυσάμενοσ καὶ καταχεάμενοσ σποδιὰν διὰ τῆσ πόλεωσ ἐφέρετο βοῶν, ὅτι μηδὲν ἀδικῆσαν ἔθνοσ ἀναιρεῖται, καὶ τοῦτο λέγων ἑώσ τῶν βασιλείων ἦλθεν καὶ πρὸσ αὐτοῖσ ἔστη·

οὐ γὰρ ἐξῆν εἰσελθεῖν αὐτῷ τοιοῦτον περικειμένῳ σχῆμα. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ πάντεσ ἐποίησαν οἱ ἐν ταῖσ πόλεσιν Ιοὐδαῖοι, ἐν αἷσ τὰ περὶ τούτων προετέθη γράμματα, θρηνοῦντεσ καὶ τὰσ κατηγγελμένασ αὐτοῖσ συμφορὰσ ὀδυρόμενοι.

ὡσ δ’ ἀπήγγειλάν τινεσ τῇ βασιλίσσῃ τὸν Μαρδοχαῖον ἐν οὕτωσ οἰκτρῷ σχήματι πρὸ τῆσ αὐλῆσ ἑστῶτα, ταραχθεῖσα πρὸσ τὴν ἀκοὴν ἐξέπεμπεν τοὺσ μεταμφιάσοντασ αὐτόν. οὐ πεισθέντοσ δὲ ἀποδύσασθαι τὸν σάκκον, οὐ γὰρ ἐφ’ ᾧ τοῦτον ἀναγκασθείη λαβεῖν δεινῷ πεπαῦσθαι τοῦτο, προσκαλεσαμένη τὸν εὐνοῦχον Ἀχράθεον, καὶ γὰρ ἔτυχεν αὐτῇ παρών, ἀπέστειλεν Μαρδοχαίῳ γνωσόμενον, τίνοσ συμβεβηκότοσ αὐτῷ σκυθρωποῦ πενθεῖ καὶ τὸ σχῆμα τοῦτο περικείμενοσ οὐδ’ αὐτῆσ παρακαλούσησ ἀπέθετο.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ἐπέδειξε τῷ εὐνούχῳ τὴν αἰτίαν τό τε γράμμα τὸ κατὰ τῶν Ιοὐδαίων εἰσ ἅπασαν τὴν ὑπὸ τῷ βασιλεῖ χώραν διαπεμφθὲν καὶ τὴν τῶν χρημάτων ὑπόσχεσιν, ᾗ τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἔθνουσ ᾐτεῖτο παρὰ τοῦ βασιλέωσ Ἀμάνησ.

δοὺσ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἀντίγραφον τῶν ἐν Σούσοισ προτεθέντων κομίσαι τῇ Ἐσθῆρι καὶ περὶ τούτων δεηθῆναι τοῦ βασιλέωσ ἐνετέλλετο καὶ σωτηρίασ ἕνεκεν τοῦ ἔθνουσ μὴ ἀδοξῆσαι λαβεῖν σχῆμα ταπεινόν, ᾧ παραιτήσεται τοὺσ Ιοὐδαίουσ κινδυνεύοντασ ἀπολέσθαι·

τὸν γὰρ τὴν δευτέραν ἔχοντα τῷ βασιλεῖ τιμὴν Ἀμάνην κατηγορήσαντ’ αὐτῶν παρωξυγκέναι κατ’ αὐτῶν τὸν βασιλέα. ταῦτα γνοῦσα πέμπει πάλιν πρὸσ Μαρδοχαῖον δηλοῦσα, ὅτι μήτε κληθείη πρὸσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ὁ εἰσερχόμενοσ πρὸσ αὐτὸν ἄκλητοσ ἀποθνήσκει, πλὴν εἰ μή τινα σώζειν βουλόμενοσ προτείνειεν τὸν χρυσῆν ῥάβδον·

ᾧ γὰρ τοῦτο ποιήσειεν ὁ βασιλεὺσ ἀκλήτῳ προσελθόντι, οὗτοσ οὐκ ἀποθνήσκει μόνοσ, ἀλλὰ συγγνώμησ τυχὼν σώζεται. " Μαρδοχαῖοσ δὲ τούτουσ κομίσαντοσ αὐτῷ τοῦ εὐνούχου παρὰ τῆσ Ἐσθῆροσ τοὺσ λόγουσ ἀπαγγέλλειν ἐκέλευσεν αὐτῇ, μὴ τὴν ἰδίαν οὕτωσ σκοπεῖν σωτηρίαν, ἀλλὰ τὴν κοινὴν τοῦ ἔθνουσ·

εἰ γὰρ ἀμελήσειεν τούτου νῦν, ἔσεσθαι μὲν αὐτῷ βοήθειαν παρὰ τοῦ θεοῦ πάντωσ, αὐτὴν δὲ καὶ τὸν πατρῷον οἶκον αὐτῆσ ὑπὸ τῶν ὀλιγωρηθέντων διαφθαρήσεσθαι. ἡ δὲ Ἐσθήρα ἐπέστειλεν μὲν τῷ Μαρδοχαίῳ τὸν αὐτὸν πέμψασα διάκονον εἰσ Σοῦσα πορευθέντι τοὺσ ἐκεῖ Ιοὐδαίουσ εἰσ ἐκκλησίαν συναγαγεῖν καὶ νηστεῦσαι πάντων ἀποσχομένουσ ὑπὲρ αὐτῆσ ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ, τὸ δ’ αὐτὸ ποιήσασα μετὰ τῶν θεραπαινίδων τότε προσελεύσεσθαι τῷ βασιλεῖ παρὰ τὸν νόμον ὑπισχνεῖτο, κἂν ἀποθανεῖν δέῃ τοῦτο ὑπομενεῖν.

Καὶ Μαρδοχαῖοσ μὲν κατὰ τὰσ Ἐσθῆροσ ἐντολὰσ τόν τε λαὸν ἐποίησεν νηστεῦσαι καὶ τὸν θεὸν αὐτὸσ ἱκέτευσε μηδὲ νῦν ὑπεριδεῖν αὐτοῦ τὸ ἔθνοσ ἀπολλύμενον, ἀλλ’ ὡσ καὶ πρότερον αὐτοῦ πολλάκισ προενόησεν καὶ ἁμαρτόντι συνέγνω, καὶ νῦν αὐτὸ ῥύσασθαι τῆσ κατηγγελμένησ ἀπωλείασ·

οὐδὲ γὰρ ἁμαρτόν τι κινδυνεύειν ἀκλεῶσ ἀποθανεῖν, ἀλλ’ αὐτὸν γὰρ εἶναι τὴν αἰτίαν τῆσ Ἀμάνου ὀργῆσ, ὅτι μὴ προσεκύνησα μηδ’ ἣν σοί, δέσποτα, φησίν, τιμὴν παρεῖχον, ταύτην ἐκείνῳ παρασχεῖν ὑπέμενον, ὀργισθεὶσ ταῦτα κατὰ τῶν μὴ παραβαινόντων τοὺσ σοὺσ νόμουσ ἐμηχανήσατο.

" τὰσ δ’ αὐτὰσ ἠφίει καὶ τὸ πλῆθοσ φωνάσ, παρακαλοῦν προνοῆσαι τὸν θεὸν τῆσ σωτηρίασ αὐτῶν καὶ τοὺσ ἐν ἁπάσῃ τῇ γῇ Ἰσραηλίτασ ἐξελέσθαι τῆσ μελλούσησ συμφορᾶσ·

καὶ γὰρ πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτὴν εἶχον ἤδη καὶ προσεδόκων. ἵν’ ἀμφοτέροισ καὶ πρὸσ τὴν παραίτησιν ὀργῆσ, εἴ τι παροξυνθείη πρὸσ αὐτὴν ὁ βασιλεύσ, χρήσαιτο καὶ πρὸσ τὴν συνηγορίαν τῶν ὁμοεθνῶν ἐν τοῖσ ἐσχάτοισ σαλευόντων, μῖσόσ τε γενέσθαι τῷ βασιλεῖ πρὸσ τοὺσ ἐχθροὺσ τῶν Ιοὐδαίων καὶ τὴν ἀπώλειαν αὐτοῖσ τὴν μέλλουσαν, ἐὰν ὀλιγωρηθῶσιν ὑπ’ αὐτοῦ, κατασκευάσοντασ.

Ταῦθ’ ἱκετεύουσα τὸν θεὸν ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ ἀποδύεται μὲν τὴν ἐσθῆτα ἐκείνην καὶ τὸ σχῆμα μεταβάλλει, κοσμησαμένη δ’ ὡσ ἐχρῆν τὴν βασίλισσαν σὺν δυσὶν θεραπαίναισ, ὧν ἡ μὲν ἐπερειδομένην αὐτὴν κούφωσ ἔφερεν, ἡ δὲ ἑπομένη τὸ βαθὺ τοῦ ἐνδύματοσ καὶ μέχρι τῆσ γῆσ κεχυμένον ἄκροισ ἀπῃώρει τοῖσ δακτύλοισ, ἥκει πρὸσ τὸν βασιλέα, μεστὴ μὲν τὸ πρόσωπον ἐρυθήματοσ, προσηνὲσ δὲ καὶ σεμνὸν ἐπικειμένη τὸ κάλλοσ.

εἰσῄει δὲ πρὸσ αὐτὸν μετὰ δέουσ.

χρυσοῦ δὲ καὶ λίθου πολυτελοῦσ, φοβερώτερον καὶ δι’ αὐτὰ μᾶλλον θεασαμένη καί τι κἀκείνου προσιδόντοσ αὐτὴν ἀπηνέστερον καὶ διακεκαυμένῳ ὑπὸ τῆσ ὀργῆσ τῷ προσώπῳ, πάρεσισ αὐτὴν εὐθὺσ λαμβάνει καὶ τοῖσ παρὰ πλευρὸν οὖσιν ἀχανὴσ ἐπέπεσεν.

ὁ δὲ βασιλεὺσ κατὰ βούλησιν οἶμαι τοῦ θεοῦ τὴν διάνοιαν μετέβαλεν καὶ δείσασ περὶ τῇ γυναικί, μὴ καὶ πάθῃ τι τῶν χειρόνων ὑπὸ τοῦ φόβου, ἀνεπήδησεν ἐκ τοῦ θρόνου, καὶ ταῖσ ἀγκάλαισ αὐτὴν ὑπολαβὼν ἀνεκτᾶτο κατασπαζόμενόσ τε καὶ προσομιλῶν ἡδέωσ καὶ θαρρεῖν παρακαλῶν καὶ μηδὲν ὑποπτεύειν σκυθρωπόν, ὅτι πρὸσ αὐτὸν ἄκλητοσ ἔλθοι·

τὸν γὰρ νόμον τοῦτον πρὸσ τοὺσ ὑπηκόουσ κεῖσθαι, τὴν δὲ ὁμοίωσ αὐτῷ βασιλεύουσαν πᾶσαν ἔχειν ἄδειαν.

ταῦτα λέγων τὸ σκῆπτρον αὐτῆσ ἐνετίθει τῇ χειρὶ καὶ τὴν ῥάβδον ἐξέτεινεν ἐπὶ τὸν αὐχένα αὐτῆσ διὰ τὸν νόμον εὐλαβείασ αὐτὴν ἀπολύων.

ἡ δ’ ὑπὸ τούτων ἀναζωπυρήσασα, "δέσποτ’, εἶπεν, οὐκ ἔχω σοι τὸ αἰφνίδιον τοῦ συμβεβηκότοσ μοι ῥᾳδίωσ εἰπεῖν·

ὑπεχώρει μου τὸ πνεῦμα καὶ κατελειπόμην ὑπὸ τῆσ ψυχῆσ.

" μόλισ δ’ αὐτῆσ καὶ ταῦτα φθεγγομένησ καὶ μετὰ ἀσθενείασ αὐτόν τε ἀγωνία καὶ ταραχὴ κατελάμβανεν καὶ τὴν Ἐσθῆρ’ εὐψυχεῖν καὶ τὰ κρείττω προσδοκᾶν παρεθάρρυνεν, ὡσ αὐτοῦ καὶ τὰ ἡμίση τῆσ βασιλείασ, εἰ δέοιτο τούτων, παραχωρήσοντοσ αὐτῇ. ἡ δὲ Ἐσθήρα ἐφ’ ἑστίασιν αὐτὸν μετὰ Ἀμάνου τοῦ φίλου πρὸσ αὐτὴν ἐλθεῖν ἠξίωσεν·

παρεσκευακέναι γὰρ αὐτὴν δεῖπνον ἔλεγεν. ὡσ δ’ ἐπένευσεν καὶ παρῆσαν, μεταξὺ πίνων τὴν Ἐσθῆρα ἐκέλευσε δηλοῦν αὐτῷ, τί βούλεται· μηδενὸσ γὰρ ἀτυχήσειν, μηδ’ ἂν τὸ μέροσ τῆσ βασιλείασ ἐθελήσῃ [λαβεῖν].

ἡ δὲ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἀνεβάλλετο φράζειν αὐτῷ τὴν αὐτῆσ βούλησιν, εἰ πάλιν ἔλθοι πρὸσ αὐτὴν μετὰ Ἀμάνου ἐφ’ ἑστίασιν. Τοῦ δὲ βασιλέωσ ὑποσχομένου ὁ Ἀμάνησ ἐξῆλθεν περιχαρὴσ ἐπὶ τῷ μόνον ἠξιῶσθαι συνδειπνεῖν τῷ βασιλεῖ παρὰ τῇ Ἐσθήρᾳ, καὶ ὅτι μηδεὶσ τοσαύτησ ἄλλοσ τυγχάνει παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι τιμῆσ.

ἰδὼν δ’ ἐν τῇ αὐλῇ Μαρδοχαῖον ὑπερηγανάκτησεν· οὐδὲν γὰρ αὐτῷ παρ’ αὐτοῦ θεασαμένου πρὸσ τιμὴν ἐγένετο. καὶ παρελθὼν πρὸσ αὑτὸν τὴν γυναῖκα Γάζασαν ἐκάλεσεν καὶ τοὺσ φίλουσ.

ὧν παρόντων διηγεῖτο τὴν τιμήν, ἧσ οὐ παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἀπολαύοι μόνον, ἀλλὰ καὶ παρὰ τῆσ βασιλίσσησ· καὶ γὰρ τήμερον ὡσ δειπνήσειεν παρ’ αὐτῇ μόνοσ σὺν τῷ βασιλεῖ, κληθείη πάλιν εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν. ἔλεγέν τε μὴ ἀρέσκεσθαι Μαρδοχαῖον ὁρῶντα ἐν τῇ αὐλῇ τὸν Ιοὐδαῖον.

τῆσ δὲ γυναικὸσ αὐτοῦ Γαζάσησ εἰπούσησ κελεῦσαι ξύλον κοπῆναι πηχῶν ἑξήκοντα καὶ πρωὶ παρὰ τοῦ βασιλέωσ αἰτησάμενον ἀνασταυρῶσαι τὸν Μαρδοχαῖον, ἐπαινέσασ τὴν γνώμην προσέταξεν τοῖσ οἰκέταισ ξύλον ἑτοιμασαμένουσ στῆσαι τοῦτο ἐν τῇ αὐλῇ πρὸσ τιμωρίαν Μαρδοχαίῳ. καὶ τοῦτο μὲν ἦν ἕτοιμον·

ὁ δὲ θεὸσ κατεγέλα τῆσ Ἀμάνου πονηρᾶσ ἐλπίδοσ καὶ τὸ συμβησόμενον εἰδὼσ ἐτέρπετο τῷ γενησομένῳ· τοῦ γὰρ βασιλέωσ διὰ νυκτὸσ ἐκείνησ ἀφαιρεῖται τὸν ὕπνον. ὁ δ’ οὐ βουλόμενοσ ἀργῶσ ἀπολέσαι τὴν ἀγρυπνίαν, ἀλλ’ εἴσ τι τῶν τῇ βασιλείᾳ διαφερόντων αὐτὴν ἀναλῶσαι, τὸν γραμματέα κομίσαντα καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων τὰ ὑπομνήματα καὶ τῶν ἰδίων πράξεων ἀναγινώσκειν αὐτῷ προσέταξεν.

κομίσαντοσ δὲ καὶ ἀναγινώσκοντοσ εὑρέθη τισ δι’ ἀριστείαν ἔν τινι γέρασ εἰληφὼσ χώραν, ἧσ καὶ τὸ ὄνομα ἐγέγραπτο.

ἕτερον δὲ διὰ πίστιν τετυχηκότα δωρεᾶσ μηνύων ἦλθεν καὶ ἐπὶ Γαβαταῖον καὶ Θεοδέστην τοὺσ ἐπιβουλεύσαντασ εὐνούχουσ τῷ βασιλεῖ, ὧν μηνυτὴσ Μαρδοχαῖοσ ἦν γεγενημένοσ. φράσαντοσ δὲ τοῦτο μόνον τοῦ γραμματέωσ καὶ μεταβαίνοντοσ εἰσ ἑτέραν πρᾶξιν ἐπέσχεν ὁ βασιλεὺσ πυνθανόμενοσ, εἰ μὴ ἔχει γέρασ αὐτῷ δοθὲν ἀναγεγραμμένον.

ὁ δ’ ὡσ ἔφη μηδὲν εἶναι, κελεύσασ ἡσυχάζειν, τίσ ἡ τῆσ νυκτὸσ ὡρ́α, παρὰ τῶν ἐπὶ τούτῳ τεταγμένων ἐπυνθάνετο. μαθὼν δ’, ὡσ ὄρθροσ ἐστὶν ἤδη, προσέταξεν τῶν φίλων ὃν ἂν πρὸ τῆσ αὐλῆσ εὑρ́ωσιν ἤδη παρόντα τοῦτον αὐτῷ δηλοῦν.

ἔτυχέν τε ὥστε Ἀμάνην εὑρεθῆναι· θᾶττον γὰρ τῆσ συνήθουσ ὡρ́ασ ἐληλύθει περὶ τοῦ Μαρδοχαίου θανάτου δεησόμενοσ αὐτοῦ. τῶν οὖν θεραπόντων εἰπόντων, ὅτι Ἀμάνησ εἰή πρὸ τῆσ αὐλῆσ, ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰσκαλέσαι.

εἰσελθόντοσ δέ "φίλον, εἶπεν, εἰδὼσ ἐμαυτῷ σὲ μόνον εὔνουν συμβουλεῦσαί μοι παρακαλῶ, πῶσ ἂν τιμήσαιμι τινὰ στεργόμενον ὑπ’ ἐμοῦ σφόδρα τῆσ ἐμαυτοῦ μεγαλοφροσύνησ ἀξίωσ. " ὁ δὲ Ἀμάνησ λογισάμενοσ, ἣν ἂν δῷ γνώμην ταύτην δώσειν ὑπὲρ αὐτοῦ, φιλεῖσθαι γὰρ ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ μόνον, ἣν ᾤετο ἀρίστην εἶναι ταύτην φανερὰν ἐποίησεν.

εἶπεν γάρ "εἰ βούλοιο τὸν ἄνθρωπον ὃν φῂσ ἀγαπᾶν δόξῃ περιβαλεῖν, ποίησον ἐφ’ ἵππου βαδίζειν τὴν αὐτὴν ἐσθῆτά σοι φοροῦντα καὶ περιαυχένιον χρυσοῦν ἔχοντα καὶ προάγοντα τῶν ἀναγκαίων φίλων ἕνα κηρύσσειν δι’ ὅλησ τῆσ πόλεωσ, ὅτι ταύτησ τυγχάνει τῆσ τιμῆσ ὃν ἂν ὁ βασιλεὺσ τιμήσῃ.

ὁ μὲν οὖν Ἀμάνησ ταῦτα συνεβούλευσεν οἰόμενοσ εἰσ αὐτὸν ἥξειν τοῦτο τὸ γέρασ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ ἡσθεὶσ τῇ παραινέσει "προελθών. φησίν, ἔχεισ γὰρ καὶ τὸν ἵππον καὶ τὴν στολὴν καὶ τὸν στρεπτόν. ἐπιζήτησον Μαρδοχαῖον τὸν Ιοὐδαῖον καὶ ταῦτα ἐκείνῳ δοὺσ προάγων αὐτοῦ τὸν ἵππον, σὺ γάρ, ἔφη, μοι φίλοσ ἀναγκαῖοσ, ἴσθι διάκονοσ ὧν χρηστὸσ σύμβουλοσ ἐγένου. ἔσται σώσαντί μου τὴν ψυχήν.

" τούτων ἀκούσασ παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα τὴν διάνοιαν συνεχύθη καὶ πληγεὶσ ὑπὸ ἀμηχανίασ ἔξεισιν ἄγων τὸν ἵππον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸ χρυσοῦν περιαυχένιον, καὶ τὸν Μαρδοχαῖον εὑρὼν πρὸ τῆσ αὐλῆσ σάκκον ἐνδεδυμένον ἐκέλευσεν ἀποθέμενον ἐνδύσασθαι τὴν πορφύραν. ὁ δὲ οὐκ εἰδὼσ τἀληθέσ, ἀλλὰ χλευάζεσθαι νομίζων "ὦ κάκιστε πάντων ἀνθρώπων, εἶπεν, οὕτωσ ἡμῶν ταῖσ συμφοραῖσ ἐπεγγελᾷσ;

καὶ ἐπιβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον ἐν κύκλῳ περιῄει τὴν πόλιν Ἀμάνου προάγοντοσ καὶ κηρύσσοντοσ, ὅτι τοῦτ’ ἔσται παρὰ τοῦ βασιλέωσ ᾧ ἂν στέρξῃ καὶ τιμῆσ ἄξιον δοκιμάσῃ.

ἐπεὶ δ’ ἐκπεριῆλθον τὴν πόλιν, ὁ μὲν Μαρδοχαῖοσ εἰσῄει πρὸσ τὸν βασιλέα, Ἀμάνησ δ’ ὑπ’ αἰσχύνησ πρὸσ αὑτὸν παραγίνεται καὶ μετὰ δακρύων τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ.

φίλοισ τὰ συμβεβηκότα διηγεῖτο. οἱ δ’ οὐκέτ’ ἀμύνασθαι τὸν Μαρδοχαῖον ἔλεγον δυνήσεσθαι· τὸν γὰρ θεὸν εἶναι σὺν αὐτῷ. Ταῦτα δὲ τούτων ἔτι πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλούντων ἧκον οἱ τῆσ Ἐσθήρασ εὐνοῦχοι τὸν Ἀμάνην ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπισπεύδοντεσ.

Σαβουχάδασ δὲ τῶν εὐνούχων εἷσ ἰδὼν τὸν σταυρὸν ἐν τῇ Ἀμάνου οἰκίᾳ πεπηγότα, ὃν ἐπὶ Μαρδοχαῖον παρεσκευάκεισαν, καὶ πυθόμενοσ παρά τινοσ τῶν οἰκετῶν, ἐπὶ τίνα τοῦτον ἦσαν ἑτοιμασάμενοι, γνούσ, ὡσ ἐπὶ τὸν τῆσ βασιλίσσησ θεῖον, τὸν γὰρ Ἀμάνην μέλλειν αὐτὸν αἰτεῖσθαι παρὰ τοῦ βασιλέωσ πρὸσ τιμωρίαν, τότε μὲν ἡσυχίαν ἦγεν.

ὡσ δὲ ὁ βασιλεὺσ μετὰ τοῦ Ἀμάνου εὐωχηθεὶσ ἠξίου τὴν βασίλισσαν λέγειν αὐτῷ, τίνοσ βούλεται δωρεᾶσ τυχεῖν, ὡσ ληψομένην οὗπερ ἂν ἐπιθυμίαν ἔχῃ, τὸν τοῦ λαοῦ κίνδυνον ἀπωδύρετο καὶ πρὸσ ἀπώλειαν ἔλεγεν μετὰ τοῦ ἔθνουσ ἐκδεδόσθαι, διὸ καὶ ποιεῖσθαι περὶ τούτων τοὺσ λόγουσ·

οὐ γὰρ ἂν ἠνωχληκέναι αὐτῷ, εἰ πρὸσ δουλείαν πικρὰν ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ἀπεμποληθῆναι·

μέτριον γὰρ τοῦτο τὸ κακόν· παρεκάλει τε τούτων ἀπαλλαγῆναι. ἐρωτήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ, ὑπὸ τίνοσ εἰή ταῦτα γεγενημένα, κατηγόρει τὸ λοιπὸν ἤδη φανερῶσ τοῦ Ἀμάνου καὶ τοῦτον ὄντα πονηρὸν ἐπ’ αὐτοὺσ κατεσκευακέναι τὴν ἐπιβουλὴν ἤλεγχεν.

ταραχθέντοσ δὲ πρὸσ τοῦτο τοῦ βασιλέωσ καὶ ἀναπηδήσαντοσ εἰσ τοὺσ κήπουσ ἐκ τοῦ συμποσίου, τῆσ Ἐσθήρασ ὁ Ἀμάνησ ἤρξατο δεῖσθαι καὶ παρακαλεῖν συγγνῶναι τῶν ἡμαρτημένων·

συνῆκε γὰρ αὐτὸσ ἐν κακοῖσ ὤν· ἐπί τε τῆσ κλίνησ αὐτοῦ πεσόντοσ καὶ τὴν βασίλισσαν παρακαλοῦντοσ ἐπεισελθὼν ὁ βασιλεὺσ καὶ πρὸσ τὴν ὄψιν μᾶλλον παροξυνθεὶσ εἶπεν, "ὦ κάκιστε πάντων, καὶ βιάζεσθαί μου τὴν γυναῖκα ἐπιχειρεῖσ; Ἀμάνου δὲ πρὸσ τοῦτο καταπλαγέντοσ καὶ μηδὲν ἔτι φθέγξασθαι δυνηθέντοσ, καὶ Σαβουζάνησ ὁ εὐνοῦχοσ παρελθὼν κατηγόρει τοῦ Ἀμάνου, ὡσ εὑρ́οι σταυρὸν ἐπὶ τῆσ οἰκίασ αὐτοῦ παρεσκευασμένον ἐπὶ Μαρδοχαῖον τοῦτο γὰρ αὐτῷ πυνθανομένῳ τὸν οἰκέτην εἰπεῖν, ὅτε καλέσων αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἔλθοι πρὸσ αὐτόν.

εἶναι δὲ τὸν σταυρὸν ἔλεγεν ἑξήκοντα πήχεων τὸ ὕψοσ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἀκούσασ οὐκ ἄλλῃ τιμωρίᾳ περιβάλλειν ἔκρινεν τὸν Ἀμάνην ἢ τῇ κατὰ Μαρδοχαίου νενοημένῃ, καὶ κελεύει παραχρῆμα αὐτὸν ἐξ ἐκείνου τοῦ σταυροῦ κρεμασθέντα ἀποθανεῖν.

ὅθεν ἐπέρχεταί μοι τὸ θεῖον θαυμάζειν καὶ τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ δικαιοσύνην καταμανθάνειν, μὴ μόνον τὴν Ἀμάνου κολάσαντοσ πονηρίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν κατ’ ἄλλου μεμηχανημένην τιμωρίαν ταύτην ἐκείνου ποιήσαντοσ εἶναι καὶ τοῖσ ἄλλοισ μαθεῖν οὕτωσ [γνῶναι] παρεσχηκότοσ, ὡσ ἃ καθ’ ἑτέρου τισ παρεσκεύασε ταῦτα λανθάνει καθ’ ἑαυτοῦ πρῶτον ἑτοιμασάμενοσ.

Ἀμάνησ μὲν οὖν ἀμετρήτωσ τῇ παρὰ τοῦ βασιλέωσ χρώμενοσ τιμῇ τοῦτον διεφθάρη τὸν τρόπον, τὴν δὲ οὐσίαν αὐτοῦ ἐχαρίσατο τῇ βασιλίσσῃ.

Μαρδοχαῖον δὲ προσκαλεσάμενοσ, καὶ γὰρ ἐδήλωσεν αὐτῷ τὴν πρὸσ αὐτὸν συγγένειαν Ἐσθήρα, ὃν ἔδωκεν Ἀμάνῃ δακτύλιον τοῦτον Μαρδοχαίῳ δίδωσι. δωρεῖται δὲ καὶ ἡ βασίλισσα Μαρδοχαίῳ τὴν Ἀμάνου κτῆσιν καὶ δεῖται τοῦ βασιλέωσ ἀπαλλάξαι τοῦ περὶ τῆσ ζωῆσ φόβου τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ, δηλοῦσα τὰ γραφέντα κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν ὑπὸ Ἀμάνου τοῦ Ἀμαδάθου·

τῆσ γὰρ πατρίδοσ αὐτῇ διαφθαρείσησ καὶ τῶν ὁμοφύλων ἀπολομένων οὐκ ἂν ὑπομένειν τὸν βίον. ὁ δὲ βασιλεὺσ ὑπέσχετο μηδὲν ἄχαρι αὐτὴν μηδ’ οἷσ ἐσπούδακεν ἐναντίον ἔσεσθαι, γράφειν δὲ ἃ βούλεται προσέταξε περὶ τῶν Ιοὐδαίων ἐκείνην ἐκ τοῦ βασιλέωσ ὀνόματοσ καὶ σημηναμένην αὐτοῦ τῇ σφραγῖδι πέμπειν εἰσ πᾶσαν τὴν βασιλείαν·

τοὺσ γὰρ ἀναγνωσομένουσ τὰσ ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ σημαντῆροσ ἠσφαλισμένασ ἐπιστολὰσ οὐδὲν περὶ τῶν ἐγγεγραμμένων ἐναντιώσεσθαι. μεταπεμφθέντασ οὖν τοὺσ βασιλικοὺσ γραμματεῖσ ἐκέλευσε γράφειν τοῖσ ἔθνεσι περὶ τῶν Ιοὐδαίων τοῖσ τε οἰκονόμοισ καὶ ἄρχουσιν ἀπὸ Ἰνδικῆσ ἑώσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν ἡγουμένοισ.

τὰ δὲ γραφέντα τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· "βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἄρχουσι καὶ τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι χαίρειν.

ἀλλ’ οὐδ’ αὐτοὺσ ἀδικεῖν ὤκνησαν τοὺσ εὐεργετοῦντασ τὸ εὐχάριστον ἐξ ἀνθρώπων ἀναιροῦντεσ, καὶ δι’ ἀπειροκαλίαν τῶν οὐκ ἐξ ὧν προσεδόκησαν ἀγαθῶν κόρον εἰσ τοὺσ αἰτίουσ ἀφέντεσ λήσεσθαι τὸ θεῖον ἐπὶ τούτοισ νομίζουσι καὶ τὴν ἐξ αὐτοῦ διαφεύξεσθαι δίκην.

ἔνιοι δὲ ἐκ τούτων προστασίαν πραγμάτων ἐπιτραπέντεσ παρὰ τῶν φίλων καὶ μῖσοσ ἴδιον ἔχοντεσ πρόσ τινασ, παραλογισάμενοι τοὺσ κρατοῦντασ ψευδέσιν αἰτίαισ καὶ διαβολαῖσ ἔπεισαν κατὰ μηδὲν ἀδικούντων ὀργὴν ἀναλαβεῖν, ὑφ’ ἧσ ἐκινδύνευσαν ἀπολέσθαι.

τοῦτο δὲ οὐκ ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων οὐδ’ ἀκοῇ γνωρίμων ἡμῖν οὕτωσ ἰδεῖν ἔστιν ἔχον, ἀλλ’ ἐκ τῶν παρὰ τὰσ ἡμετέρασ ὄψεισ τετολμημένων, ὡσ διαβολαῖσ μὲν καὶ κατηγορίαισ μὴ προσέχειν ἔτι τοῦ λοιποῦ μηδ’ οἷσ ἕτεροι πείθειν ἐπιχειροῦσιν, κρίνειν δ’ ὅσα τισ αὐτὸσ οἶδεν πεπραγμένα, καὶ κολάζειν μὲν ἂν ᾖ τοιαῦτα, χαρίζεσθαι δ’ ἂν ἑτέρωσ ἔχῃ, τοῖσ ἔργοισ αὐτοῖσ ἀλλὰ μὴ τοῖσ λέγουσι προστιθέμενον.

ὡσ μὲν Ἀμάνησ, Ἀμαδάθου μὲν παῖσ Ἀμαληκίτησ δὲ τὸ γένοσ, ἀλλότριοσ ὢν τοῦ Περσῶν αἵματοσ, ἐπιξενωθεὶσ ἡμῖν ἀπέλαυσεν τῆσ πρὸσ ἅπαντασ χρηστότητοσ ἐπὶ τοσοῦτον, ὡσ πατέρα μου τὸ λοιπὸν προσαγορεύεσθαι καὶ προσκυνούμενον διατελεῖν καὶ μεθ’ ἡμᾶσ τὰ δεύτερα τῆσ βασιλικῆσ παρὰ πάντων τιμῆσ ἀποφέρεσθαι, τὴν εὐτυχίαν οὐκ ἤνεγκεν οὐδὲ σώφρονι λογισμῷ τὸ μέγεθοσ τῶν ἀγαθῶν ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆσ βασιλείασ ἐπεβούλευσέ με καὶ τῆσ ψυχῆσ τὸν αἴτιον αὐτῷ τῆσ ἐξουσίασ ἀφελέσθαι, τὸν εὐεργέτην μου καὶ σωτῆρα Μαρδοχαῖον καὶ τὴν κοινωνὸν ἡμῖν τοῦ τε βίου καὶ τῆσ ἀρχῆσ Ἐσθῆρα κακούργωσ καὶ μετὰ ἀπάτησ πρὸσ ἀπώλειαν αἰτησάμενοσ·

τούτῳ γάρ με τῷ τρόπῳ τῶν εὐνοούντων ἐρημώσασ ἐβούλετο τὴν ἀρχὴν εἰσ ἄλλουσ μεταβαλεῖν.

ἀλλὰ καὶ τιμῆσ αὐτοὺσ ἁπάσησ τυγχάνειν βούλομαι, καὶ τὸν ταῦτα κατ’ αὐτῶν μηχανησάμενον πρὸ τῶν πυλῶν τῶν ἐν Σούσοισ ἀνεσταύρωσα μετὰ τῆσ γενεᾶσ, τοῦ πάντα ἐφορῶντοσ θεοῦ ταύτην αὐτῷ τὴν δίκην ἐπιβαλόντοσ.

κελεύω δὲ ὑμᾶσ τὸ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ἐκθέντασ εἰσ ἅπασαν τὴν βασιλείαν τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀφεῖναι τοῖσ ἰδίοισ νόμοισ χρωμένουσ ζῆν μετ’ εἰρήνησ καὶ βοηθεῖν αὐτοῖσ, ὅπωσ τοὺσ ἐν οἷσ ἠτύχησαν καιροῖσ ἀδικήσαντασ αὐτοὺσ ἀμύνωνται, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνόσ, ὅσ ἐστιν Ἄδαρ, τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ·

ταύτην γὰρ αὐτοῖσ ὁ θεὸσ ἀντὶ ὀλεθρίασ σωτήριον πεποίηκεν.

ἔστι δ’ ἀγαθὴ τοῖσ εὐνοοῦσιν ἡμῖν ὑπόμνησισ δὲ τῆσ τῶν ἐπιβουλευσάντων κολάσεωσ. εἰδέναι μέντοι γε βούλομαι καὶ πόλιν καὶ πᾶν ἔθνοσ, ἐὰν τῶν γεγραμμένων τινὸσ παρακούσῃ, ὅτι καὶ πυρὶ καὶ σιδήρῳ δαπανηθήσεται.

τὰ μέντοι γεγραμμένα προτεθήτω καθ’ ὅλησ τῆσ ἡμῖν ὑπηκόου χώρασ, καὶ παρασκευαζέσθωσαν πάντωσ εἰσ τὴν προγεγραμμένην ἡμέραν, ἵνα τοὺσ ἐχθροὺσ μετέλθωσιν. Οἱ μὲν οὖν ἱππεῖσ οἱ τὰσ ἐπιστολὰσ διακομίζοντεσ εὐθὺσ ἐξορμήσαντεσ τὴν προκειμένην ὁδὸν ἤνυον.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ὡσ ἀναλαβὼν τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ τὸν στέφανον τὸν χρυσοῦν καὶ τὸν στρεπτὸν περιθέμενοσ προῆλθεν, ἰδόντεσ αὐτὸν οὕτωσ τετιμημένον ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ οἱ ἐν Σούσοισ ὄντεσ Ιοὐδαῖοι κοινὴν ὑπέλαβον τὴν εὐπραγίαν αὐτοῦ. χαρὰ δὲ καὶ σωτήριον φέγγοσ ἐκτιθεμένων τῶν τοῦ βασιλέωσ γραμμάτων καὶ τοὺσ κατὰ πόλιν τῶν Ιοὐδαίων καὶ τοὺσ κατὰ χώραν ἐπεῖχεν, ὡσ πολλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν διὰ τὸν ἐκ τῶν Ιοὐδαίων φόβον περιτεμνόμενα τὴν αἰδῶ τὸ ἀκίνδυνον αὐτοῖσ ἐκ τούτου πραγματεύσασθαι.

καὶ γὰρ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ τῇ τρισκαιδεκάτῃ, ὃσ κατὰ μὲν Ἑβραίουσ Ἄδαρ καλεῖται κατὰ δὲ Μακεδόνασ Δύστροσ, οἱ κομίσαντεσ τὰ τοῦ βασιλέωσ γράμματα ἐδήλουν, ὅπωσ καθ’ ἣν ἡμέραν αὐτοὶ κινδυνεύσειν ἤμελλον ἐν ταύτῃ τοὺσ ἐχθροὺσ ἀπολέσωσιν.

οἱ δὲ ἄρχοντεσ τῶν σατραπειῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ εἶχον ἐν τιμῇ τοὺσ Ιοὐδαίουσ·

ὁ γὰρ ἐκ Μαρδοχαίου φόβοσ ἠνάγκαζεν αὐτοὺσ σωφρονεῖν. τοῦ δὲ γράμματοσ τοῦ βασιλικοῦ διὰ πάσησ τῆσ ὑπ’ αὐτὸν χώρασ γενομένου συνέπεσεν ὥστε καὶ τοὺσ ἐν Σούσοισ Ιοὐδαίουσ ἀποκτεῖναι τῶν ἐχθρῶν περὶ πεντακοσίουσ.

τοῦ δὲ βασιλέωσ τῶν ἀπολωλότων δηλώσαντοσ τὸν ἀριθμὸν Ἐσθήρᾳ καὶ περὶ τῶν ἐπὶ τῆσ χώρασ τί ποτ’ εἰή γεγονὸσ διαποροῦντοσ καὶ τί πρὸσ τούτοισ ἔτ’ αὐτοῦ γενέσθαι βούλεται πυνθανομένου, πραχθήσεσθαι γάρ, παρεκάλεσεν ἐπιτραπῆναι τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν οὕτωσ χρήσασθαι τοῖσ ὑπολειπομένοισ τῶν ἐχθρῶν καὶ τοὺσ δέκα τοὺσ Ἀμάνου παῖδασ ἀνασταυρῶσαι.

καὶ τοῦτο μὲν προσέταξε τοῖσ Ιοὐδαίοισ ὁ βασιλεὺσ μηδὲν ἀντιλέγειν Ἐσθῆρι δυνάμενοσ·

οἱ δὲ πάλιν συστραφέντεσ τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ Δύστρου μηνὸσ ἀπέκτειναν τῶν ἐναντίων ὡσ τριακοσίουσ, καὶ οὐδενὸσ τῶν ἐκείνοισ ὑπαρχόντων ἥψαντο κτημάτων. ἀπέθανον δὲ καὶ ὑπὸ τῶν ἐν τῇ χώρᾳ καὶ ταῖσ ἄλλαισ πόλεσιν Ιοὐδαίων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῖσ ἑπτακισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι.

καὶ τούτουσ μὲν ἀπέκτειναν τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνόσ, τὴν δὲ ἐχομένην ἑορτάσιμον ἐποίησαν. ὁμοίωσ δὲ καὶ οἱ ἐν Σούσοισ Ιοὐδαῖοι τὴν τετράδα καὶ δεκάτην καὶ τὴν ἐχομένην τοῦ αὐτοῦ μηνὸσ συναθροισθέντεσ εὐωχήθησαν.

ὅθεν καὶ νῦν οἱ ἐν τῇ οἰκουμένῃ Ιοὐδαῖοι πάντεσ τὰσ ἡμέρασ ταύτασ ἑορτάζουσιν διαπεμπόμενοι μερίδασ ἀλλήλοισ. ἔγραψεν δὲ Μαρδοχαῖοσ τοῖσ ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλείᾳ [ζῶσιν] Ιοὐδαίοισ ταύτασ παραφυλάσσειν τὰσ ἡμέρασ καὶ ἑορτὴν ἄγειν αὐτὰσ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ παραδοῦναι τοῦ πρὸσ πάντα διαμεῖναι τὸν χρόνον τὴν ἑορτὴν ἕνεκα καὶ μὴ λήθῃ παραπολέσθαι·

μελλήσαντασ γὰρ αὐτοὺσ ἐν ταύταισ διαφθείρεσθαι ταῖσ ἡμέραισ ὑπὸ Ἀμάνου δίκαια ποιήσειν, εἰ διαφυγόντεσ μὲν ἐν αὐταῖσ τὸν κίνδυνον τοὺσ δ’ ἐχθροὺσ τιμωρησάμενοι παρατηρήσουσιν αὐτὰσ εὐχαριστοῦντεσ τῷ θεῷ.

διὰ ταῦτα μὲν οἱ Ιοὐδαῖοι τὰσ προειρημένασ ἡμέρασ ἑορτάζουσιν προσαγορεύσαντεσ αὐτὰσ φρουρέασ.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ μέγασ τε ἦν καὶ λαμπρὸσ παρὰ τῷ βασιλεῖ καὶ συνδιεῖπεν αὐτῷ τὴν ἀρχὴν ἀπολαύων ἅμα καὶ τῆσ κοινωνίασ τοῦ βίου τῇ βασιλίσσῃ. ἦν δὲ καὶ τοῖσ Ιοὐδαίοισ τὰ πράγματα δι’ αὐτοὺσ ἀμείνω πάσησ ἐλπίδοσ.

καὶ τὰ μὲν τούτοισ βασιλεύοντοσ Ἀρταξέρξου συμβάντα τοῦτον εἶχεν τὸν τρόπον. Ἀποθανόντοσ δὲ τοῦ ἀρχιερέωσ Ἐλεασίβου τὴν ἀρχιερωσύνην Ιὤδασ ὁ παῖσ αὐτοῦ διεδέξατο.

τελευτήσαντοσ δὲ καὶ τούτου τὴν τιμὴν Ιωἄννησ υἱὸσ ὢν αὐτοῦ παρέλαβεν, δι’ ὃν καὶ Βαγώσησ ὁ στρατηγὸσ τοῦ [ἄλλου] Ἀρταξέρξου τὸν ναὸν ἐμίανεν καὶ φόρουσ ἐπέταξε τοῖσ Ιοὐδαίοισ, πρὶν τὰσ καθημερινὰσ ἐπιφέρειν θυσίασ ὑπὲρ ἀρνὸσ ἑκάστου τελεῖν αὐτοὺσ δημοσίᾳ δραχμὰσ πεντήκοντα. τούτου δὲ τὴν αἰτίαν τοιαύτην συνέβη γενέσθαι·

ἀδελφὸσ ἦν τῷ Ιωἄννῃ Ιἠσοῦσ· τούτῳ φίλῳ τυγχάνοντι ὁ Βαγώσησ ὑπέσχετο τὴν ἀρχιερωσύνην παρέξειν. ἀπὸ ταύτησ οὖν τῆσ πεποιθήσεωσ Ιἠσοῦσ ἐν τῷ ναῷ διενεχθεὶσ τῷ Ιωἄννῃ παρώξυνεν τὸν ἀδελφὸν ὥστ’ αὐτὸν ἀνελεῖν καὶ διὰ τὴν ὀργὴν τηλικοῦτο ἀσέβημα δρᾶσαι κατ’ ἀδελφοῦ τὸν Ιωἄννην ἐν τῷ ἱερῷ ὡσ δεινὸν ἦν καὶ πρότερον, ὡσ μήτε παρ’ Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροισ ὠμὸν οὕτωσ καὶ ἀσεβὲσ ἔργον γεγονέναι.

τὸ μέντοι θεῖον οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλὰ καὶ ὁ λαὸσ δι’ αὐτὴν τὴν αἰτίαν ἐδουλώθη καὶ ὁ ναὸσ ἐμιάνθη ὑπὸ Περσῶν.

Βαγώσησ δὲ ὁ στρατηγὸσ Ἀρταξέρξου γνούσ, ὅτι Ιωἄννησ ὁ ἀρχιερεὺσ τῶν Ιοὐδαίων τὸν ἴδιον ἀδελφὸν Ιἠσοῦν ἐν τῷ ἱερῷ ἐφόνευσεν, εὐθὺσ ἐπιστὰσ τοῖσ Ιοὐδαίοισ μετὰ θυμοῦ ἤρξατο λέγειν· "ἐτολμήσατε ἐν τῷ ἱερῷ φόνον ἐργάσασθαι.

" πειρωμένου δ’ αὐτοῦ εἰσελθεῖν εἰσ τὸν ναὸν ἐκώλυον αὐτόν. ὁ δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἔφη· "πῶσ οὐκ ἐγὼ καθαρώτερόσ εἰμι τοῦ ἀνῃρημένου ἐν τῷ ναῷ; καὶ τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ εἰσ τὸν ναὸν εἰσέρχεται. ταύτῃ μὲν οὖν χρησάμενοσ τῇ ἐπινοίᾳ Βαγώσησ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἔτεσιν ἑπτὰ ὑπὲρ τῆσ Ιἠσοῦ τελευτῆσ μετῆλθεν. Καταστρέψαντοσ δὲ τοῦ Ιωἄννου τὸν βίον διαδέχεται τὴν ἀρχιερωσύνην ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ιἀδδοῦσ.

εἰδὼσ λαμπρὰν οὖσαν τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα καὶ πολλὰ τοῖσ Ἀσσυρίοισ καὶ τοῖσ ἐν τῇ κοίλῃ Συρίᾳ κατοικοῦσιν τοὺσ ἐν αὐτῇ βασιλεῖσ πράγματα παρασχόντασ, ἀσμένωσ συνῴκισεν τὴν αὐτοῦ θυγατέρα Νικασὼ καλουμένην, οἰόμενοσ τὴν ἐπιγαμίαν ὅμηρον αὐτῷ γενήσεσθαι πρὸσ τὴν ἀπὸ τοῦ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνουσ παντὸσ εὔνοιαν.

Κατὰ τοῦτον δὴ τὸν καιρὸν καὶ Φίλιπποσ ὁ Μακεδόνων βασιλεὺσ ἐν Αἰγαῖσ ὑπὸ Παυσανίου τοῦ Κεράστου ἐκ δὲ τοῦ τῶν Ὀρεστῶν γένουσ δολοφονηθεὶσ ἀπέθανεν.

παραλαβὼν δ’ ὁ παῖσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ἀλέξανδροσ καὶ διαβὰσ τὸν Ἑλλήσποντον, νικᾷ μὲν τοὺσ Δαρείου στρατηγοὺσ ἐπὶ Γρανίκῳ συμβαλὼν αὐτοῖσ, ἐπελθὼν δὲ τὴν Λυδίαν καὶ τὴν Ιὠνίαν δουλωσάμενοσ καὶ τὴν Καρίαν ἐπιδραμὼν τοῖσ ἐν Παμφυλίᾳ τόποισ ἐπέβαλεν, καθὼσ ἐν ἄλλοισ δεδήλωται.

Οἱ δὲ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πρεσβύτεροι δεινοπαθοῦντεσ ἐπὶ τῷ τὸν Ιἀδδοῦ τοῦ ἀρχιερέωσ ἀδελφὸν ἀλλοφύλῳ συνοικοῦντα μετέχειν τῆσ ἀρχιερωσύνησ ἐστασίαζον πρὸσ αὐτόν·

ἡγοῦντο γὰρ τὸν τούτου γάμον ἐπιβάθραν τοῖσ παρανομεῖν περὶ τὰσ τῶν γυναικῶν συνοικήσεισ βουλησομένοισ γενέσθαι καὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ ἀλλοφύλουσ αὐτοῖσ κοινωνίασ ἀρχὴν τοῦτο ἔσεσθαι.

ὑπάρξαι μέντοι καὶ τῆσ προτέρασ αἰχμαλωσίασ αὐτοῖσ καὶ τῶν κακῶν αἴτιον τὸ περὶ τοὺσ γάμουσ πλημμελῆσαί τινασ καὶ ἀγαγέσθαι γυναῖκασ οὐκ ἐπιχωρίασ.

ἐκέλευον οὖν τὸν Μανασσῆν διαζεύγνυσθαι τῆσ γυναικὸσ ἢ μὴ προσιέναι τῷ θυσιαστηρίῳ. τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ τῷ λαῷ συναγανακτοῦντοσ καὶ εἴργοντοσ τὸν ἀδελφὸν τοῦ βωμοῦ, παραγενόμενοσ ὁ Μανασσῆσ πρὸσ τὸν πενθερὸν Σαναβαλλέτην στέργειν μὲν ἔλεγεν αὐτοῦ τὴν θυγατέρα Νικασώ, τῆσ μέντοι γε ἱερατικῆσ τιμῆσ μεγίστησ οὔσησ ἐν τῷ ἔθνει καὶ τῷ γένει παραμενούσησ οὐ βούλεσθαι δι’ αὐτὴν στέρεσθαι.

τοῦ δὲ Σαναβαλλέτου μὴ μόνον τηρήσειν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχιερατικὴν παρέξειν δύναμιν καὶ τιμὴν ὑπισχνουμένου καὶ πάντων ἀποδείξειν ὧν αὐτὸσ ἐπῆρχεν τόπων ἡγεμόνα βουλόμενον συνοικεῖν αὐτοῦ τῇ θυγατρί, καὶ λέγοντοσ οἰκοδομήσειν ναὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρουσ, ὃ τῶν κατὰ τὴν Σαμάρειαν ὀρῶν ἐστιν ὑψηλότατον, καὶ ταῦτα ποιήσειν ἐπαγγελλομένου μετὰ τῆσ Δαρείου γνώμησ τοῦ βασιλέωσ, ἐπαρθεὶσ ταῖσ ὑποσχέσεσιν ὁ Μανασσῆσ παρέμενεν τῷ Σαναβαλλέτῃ τὴν ἀρχιερωσύνην οἰόμενοσ ἕξειν Δαρείου δόντοσ·

καὶ γὰρ συνέβαινεν τὸν Σαναβαλλέτην ἤδη πρεσβύτερον εἶναι.

πολλῶν δὲ ἱερέων καὶ Ἰσραηλιτῶν τοιούτοισ γάμοισ ἐπιπεπλεγμένων κατεῖχεν οὐ μικρὰ ταραχὴ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ·

ἀφίσταντο γὰρ ἅπαντεσ πρὸσ τὸν Μανασσῆν τοῦ Σαναβαλλέτου χορηγοῦντοσ αὐτοῖσ καὶ χρήματα καὶ χώραν εἰσ γεωργίαν καὶ κατοίκησιν ἀπομερίζοντοσ καὶ παντὶ τρόπῳ τῷ γαμβρῷ συμφιλοκαλοῦντοσ. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν Δαρεῖοσ ἀκούσασ, ὅτι τὸν Ἑλλήσποντον διαβὰσ Ἀλέξανδροσ καὶ τοὺσ σατράπασ αὐτοῦ τῇ κατὰ Γράνικον μάχῃ κρατήσασ προσωτέρω χωρεῖ, στρατιὰν ἱππικήν τε καὶ πεζικὴν συνήθροιζεν ἀπαντῆσαι διαγνοὺσ τοῖσ Μακεδόσιν πρὶν ἢ πᾶσαν αὐτοὺσ ἐπιόντασ καταστρέψασθαι τὴν Ἀσίαν.

περαιωσάμενοσ οὖν τὸν Εὐφράτην ποταμὸν καὶ τὸν Ταῦρον τὸ Κιλίκιον ὄροσ ὑπερελθὼν ἐν Ἰσσῷ τῆσ Κιλικίασ τοὺσ πολεμίουσ ὡσ ἐκεῖ μαχησόμενοσ αὐτοῖσ ἐξεδέχετο.

ἡσθεὶσ δὲ τῇ Δαρείου καταβάσει ὁ Σαναβαλλέτησ εὐθὺσ ἔλεγεν τῷ Μανασσῇ τὰσ ὑποσχέσεισ τελέσειν, ὡσ ἂν Δαρεῖοσ κρατήσασ τῶν πολεμίων ὑποστρέψῃ·

πέπειστο γὰρ οὐκ αὐτὸσ μόνοσ ἀλλὰ καὶ πάντεσ οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ μηδ’ εἰσ χεῖρασ τοῖσ Πέρσαισ ἥξειν τοὺσ Μακεδόνασ διὰ τὸ πλῆθοσ. ἀπέβη δ’ οὐχ ὡσ προσεδόκων·

συμβαλὼν γὰρ ὁ βασιλεὺσ τοῖσ Μακεδόσιν ἡττήθη καὶ πολλὴν τῆσ στρατιᾶσ ἀπολέσασ ληφθέντων αἰχμαλώτων αὐτοῦ τῆσ μητρὸσ καὶ γυναικὸσ καὶ τῶν τέκνων ἔφυγεν εἰσ Πέρσασ. Ἀλέξανδροσ δ’ εἰσ Συρίαν παραγενόμενοσ Δαμασκὸν αἱρεῖ καὶ Σιδῶνοσ κρατήσασ ἐπολιόρκει Τύρον, ἠξίου τε ἀποστείλασ γράμματα πρὸσ τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα συμμαχίαν τε αὐτῷ πέμπειν καὶ ἀγορὰν τῷ στρατεύματι παρασχεῖν καὶ ὅσα Δαρείῳ πρότερον ἐτέλουν δῶρα τούτῳ διδόναι τὴν Μακεδόνων φιλίαν ἑλομένουσ·

οὐ γὰρ μετανοήσειν ἐπὶ τούτοισ.

ἀκούσασ Ἀλέξανδροσ παρωξύνθη, καὶ τὴν μὲν Τύρον οὐκ ἔκρινεν καταλιπεῖν ὅσον οὐδέπω μέλλουσαν αἱρεῖσθαι, παραστησάμενοσ δὲ ταύτην ἠπείλει στρατεύσειν ἐπὶ τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα καὶ διδάξειν πάντασ, πρὸσ τίνασ δὴ αὐτοῖσ φυλακτέον τοὺσ ὁρ́κουσ·

ὅθεν πονικώτερον χρησάμενοσ τῇ πολιορκίᾳ λαμβάνει τὴν Τύρον.

καταστησάμενοσ δὲ τὰ ἐν αὐτῇ ἐπὶ τὴν τῶν Γαζαίων πόλιν ἦλθεν καὶ τήν τε Γάζαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ φρούραρχον ὄνομα Βαβημάσιν ἐπολιόρκει. Νομίσασ δὲ καιρὸν ἐπιτήδειον ἔχειν ὁ Σαναβαλλέτησ τῆσ ἐπιβολῆσ Δαρείου μὲν ἀπέγνω, λαβὼν δὲ ὀκτακισχιλίουσ τῶν ἀρχομένων ὑπ’ αὐτοῦ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἧκεν καὶ καταλαβὼν αὐτὸν ἀρχόμενον τῆσ Τύρου πολιορκίασ, ὧν τε αὐτὸσ ἄρχει τόπων ἔλεγεν αὐτῷ παραδιδόναι τούτουσ καὶ δεσπότην αὐτὸν ἡδέωσ ἔχειν ἀντὶ Δαρείου τοῦ βασιλέωσ.

ἀσμένωσ δ’ αὐτὸν προσδεξαμένου θαρρῶν ἤδη περὶ τῶν προκειμένων ὁ Σαναβαλλέτησ αὐτῷ λόγουσ προσέφερεν δηλῶν, ὡσ γαμβρὸν μὲν ἔχοι Μανασσῆ τοῦ τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέωσ Ιἀδδοῦ ἀδελφόν, πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλουσ αὐτῷ συμπαρόντασ τῶν ὁμοεθνῶν θέλειν ἱερὸν ἐν τοῖσ ὑπ’ ἐκείνῳ τόποισ ἤδη κατασκευάσαι.

τοῦτο δ’ εἶναι καὶ τῷ βασιλεῖ συμφέρον εἰσ δύο διῃρῆσθαι τὴν Ιοὐδαίων δύναμιν, ἵνα μὴ ὁμογνωμονοῦν τὸ ἔθνοσ μηδὲ συνεστόσ, εἰ νεωτερίσειέν ποτε, χαλεπὸν ᾖ τοῖσ βασιλεῦσιν, καθὼσ καὶ πρότερον τοῖσ Ἀσσυρίων ἄρξασιν ἐγένετο.

συγχωρήσαντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου πᾶσαν εἰσενεγκάμενοσ σπουδὴν ᾠκοδόμησεν ὁ Σαναβαλλέτησ τὸν ναὸν καὶ ἱερέα τὸν Μανασσῆ κατέστησεν, μέγιστον γέρασ ἡγησάμενοσ τοῖσ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ γενησομένοισ τοῦτ’ ἔσεσθαι.

μηνῶν δ’ ἑπτὰ τῇ Τύρου πολιορκίᾳ διεληλυθότων καὶ δύο τῇ Γάζησ ὁ μὲν Σαναβαλλέτησ ἀπέθανεν.

Ἀλέξανδροσ δ’ ἐξελὼν τὴν Γάζαν ἐπὶ τὴν τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν ἀναβαίνειν ἐσπουδάκει. ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ Ιἀδδοῦσ τοῦτ’ ἀκούσασ ἦν ἐν ἀγωνίᾳ καὶ δέει, πῶσ ἀπαντήσει τοῖσ Μακεδόσιν ἀμηχανῶν ὀργιζομένου τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τῇ πρότερον ἀπειθείᾳ.

παραγγείλασ οὖν ἱκεσίαν τῷ λαῷ καὶ θυσίαν τῷ θεῷ μετ’ αὐτοῦ προσφέρων ἐδεῖτο ὑπερασπίσαι τοῦ ἔθνουσ καὶ τῶν ἐπερχομένων κινδύνων ἀπαλλάξαι. κατακοιμηθέντι δὲ μετὰ τὴν θυσίαν ἐχρημάτισεν αὐτῷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὁ θεὸσ θαρρεῖν καὶ στεφανοῦντασ τὴν πόλιν ἀνοίγειν τὰσ πύλασ, καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ λευκαῖσ ἐσθῆσιν, αὐτὸν δὲ μετὰ τῶν ἱερέων ταῖσ νομίμοισ στολαῖσ ποιεῖσθαι τὴν ὑπάντησιν μηδὲν προσδοκῶντασ πείσεσθαι δεινὸν προνοουμένου τοῦ θεοῦ.

διαναστὰσ δὲ ἐκ τοῦ ὕπνου ἔχαιρέν τε μεγάλωσ αὐτὸσ καὶ τὸ χρηματισθὲν αὐτῷ πᾶσι μηνύσασ καὶ ποιήσασ ὅσα κατὰ τοὺσ ὕπνουσ αὐτῷ παρηγγέλη τὴν τοῦ βασιλέωσ παρουσίαν ἐξεδέχετο.

Πυθόμενοσ δ’ αὐτὸν οὐ πόρρω τῆσ πόλεωσ ὄντα πρόεισι μετὰ τῶν ἱερέων καὶ τοῦ πολιτικοῦ πλήθουσ, ἱεροπρεπῆ καὶ διαφέρουσαν τῶν ἄλλων ἐθνῶν ποιούμενοσ τὴν ὑπάντησιν εἰσ τόπον τινὰ Σαφειν λεγόμενον.

τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο μεταφερόμενον εἰσ τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν σκοπὸν σημαίνει· τά τε γὰρ Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν ναὸν συνέβαινεν ἐκεῖθεν ἀφορᾶσθαι. τῶν δὲ Φοινίκων καὶ τῶν ἀκολουθούντων Χαλδαίων ὅσα βασιλέωσ ὀργὴν εἰκὸσ ἦν ἐπιτρέψειν αὐτοῖσ τήν τε πόλιν διαρπάσειν καὶ τὸν ἀρχιερέα μετ’ αἰκίασ ἀπολέσειν λογιζομένων, τὰ ἐναντία τούτων ἐγένετο.

ὁ γὰρ Ἀλέξανδροσ ἔτι πόρρωθεν ἰδὼν τὸ μὲν πλῆθοσ ἐν ταῖσ λευκαῖσ ἐσθῆσιν, τοὺσ δὲ ἱερεῖσ προεστῶτασ ἐν ταῖσ βυσσίναισ αὐτῶν, τὸν δὲ ἀρχιερέα ἐν τῇ ὑακινθίνῳ καὶ διαχρύσῳ στολῇ καὶ ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ ἔχοντα τὴν κίδαριν καὶ τὸ χρυσοῦν ἐπ’ αὐτῆσ ἔλασμα, ᾧ τὸ τοῦ θεοῦ ἐγέγραπτο ὄνομα, προσελθὼν μόνοσ προσεκύνησεν τὸ ὄνομα καὶ τὸν ἀρχιερέα πρῶτοσ ἠσπάσατο.

τῶν δὲ Ιοὐδαίων ὁμοῦ πάντων μιᾷ φωνῇ τὸν Ἀλέξανδρον ἀσπασαμένων καὶ κυκλωσαμένων αὐτόν, οἱ μὲν τῆσ Συρίασ βασιλεῖσ καὶ οἱ λοιποὶ τοῦτο ποιήσαντοσ κατεπλάγησαν καὶ διεφθάρθαι τῷ βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμβανον, Παρμενίωνοσ δὲ μόνου προσελθόντοσ αὐτῷ καὶ πυθομένου, τί δήποτε προσκυνούντων αὐτὸν ἁπάντων αὐτὸσ προσκυνήσειεν τὸν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα;

"οὐ τοῦτον, εἶπεν, προσεκύνησα, τὸν δὲ θεόν, οὗ τὴν ἀρχιερωσύνην οὗτοσ τετίμηται·

τοῦτον γὰρ καὶ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ εἶδον ἐν τῷ νῦν σχήματι ἐν Δίῳ τῆσ Μακεδονίασ τυγχάνων, καὶ πρὸσ ἐμαυτὸν διασκεπτομένῳ μοι, πῶσ ἂν κρατήσαιμι τῆσ Ἀσίασ, παρεκελεύετο μὴ μέλλειν ἀλλὰ θαρσοῦντα διαβαίνειν·

αὐτὸσ γὰρ ἡγήσεσθαί μου τῆσ στρατιᾶσ καὶ τὴν Περσῶν παραδώσειν ἀρχήν. ὅθεν ἄλλον μὲν οὐδένα θεασάμενοσ ἐν τοιαύτῃ στολῇ, τοῦτον δὲ νῦν ἰδὼν καὶ τῆσ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἀναμνησθεὶσ ὄψεώσ τε καὶ παρακελεύσεωσ, νομίζω θείᾳ πομπῇ τὴν στρατείαν πεποιημένοσ Δαρεῖον νικήσειν καὶ τὴν Περσῶν καταλύσειν δύναμιν καὶ πάνθ’ ὅσα κατὰ νοῦν ἐστί μοι προχωρήσειν.

ταῦτ’ εἰπὼν πρὸσ τὸν Παρμενίωνα καὶ δεξιωσάμενοσ τὸν ἀρχιερέα τῶν Ιοὐδαίων παραθεόντων εἰσ τὴν πόλιν παραγίνεται.

καὶ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ ἱερὸν θύει μὲν τῷ θεῷ κατὰ τὴν τοῦ ἀρχιερέωσ ὑφήγησιν, αὐτὸν δὲ τὸν ἀρχιερέα καὶ τοὺσ ἱερεῖσ ἀξιοπρεπῶσ ἐτίμησεν. δειχθείσησ δ’ αὐτῷ τῆσ Δανιήλου βίβλου, ἐν ᾗ τινα τῶν Ἑλλήνων καταλύσειν τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐδήλου, νομίσασ αὐτὸσ εἶναι ὁ σημαινόμενοσ τότε μὲν ἡσθεὶσ ἀπέλυσε τὸ πλῆθοσ, τῇ δ’ ἐπιούσῃ προσκαλεσάμενοσ ἐκέλευσεν αὐτοὺσ αἰτεῖσθαι δωρεάσ, ἃσ ἂν αὐτοὶ θέλωσιν.

τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ αἰτησαμένου χρήσασθαι τοῖσ πατρίοισ νόμοισ καὶ τὸ ἕβδομον ἔτοσ ἀνείσφορον εἶναι, συνεχώρησεν πάντα.

παρακαλεσάντων δ’ αὐτόν, ἵνα καὶ τοὺσ ἐν Βαβυλῶνι καὶ Μηδίᾳ Ιοὐδαίουσ τοῖσ ἰδίοισ ἐπιτρέψῃ νόμοισ χρῆσθαι, ἀσμένωσ ὑπέσχετο ποιήσειν ἅπερ ἀξιοῦσιν. εἰπόντοσ δ’ αὐτοῦ πρὸσ τὸ πλῆθοσ, εἴ τινεσ αὐτῷ βούλονται συστρατεύειν τοῖσ πατρίοισ ἔθεσιν ἐμμένοντεσ καὶ κατὰ ταῦτα ζῶντεσ, ἑτοίμωσ ἔχειν ἐπάγεσθαι, πολλοὶ τὴν σὺν αὐτῷ στρατείαν ἠγάπησαν.

Ὁ μὲν οὖν Ἀλέξανδροσ ταῦτα διοικησάμενοσ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐξεστράτευσεν ἐπὶ τὰσ ἐχομένασ πόλεισ.

πάντων δ’ αὐτὸν πρὸσ οὓσ ἀφίκοιτο φιλοφρόνωσ ἐκδεχομένων, Σαμαρεῖται μητρόπολιν τότε τὴν Σίκειμαν ἔχοντεσ κειμένην πρὸσ τῷ Γαριζεὶν ὄρει καὶ κατῳκημένην ὑπὸ τῶν ἀποστατῶν τοῦ Ιοὐδαίων ἔθνουσ, ἰδόντεσ ὅτι τοὺσ Ιοὐδαίουσ Ἀλέξανδροσ οὕτω λαμπρῶσ τετίμηκεν ἔγνωσαν αὑτοὺσ Ιοὐδαίουσ ὁμολογεῖν. εἰσὶν γὰρ οἱ Σαμαρεῖσ τοιοῦτοι τὴν φύσιν, ὡσ ἤδη που καὶ πρότερον δεδηλώκαμεν·

ἐν μὲν ταῖσ συμφοραῖσ ὄντασ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀρνοῦνται συγγενεῖσ ὁμολογοῦντεσ τότε τὴν ἀλήθειαν, ὅταν δέ τι λαμπρὸν περὶ αὐτοὺσ ἴδωσιν ἐκ τύχησ, ἐπιπηδῶσιν αὐτῶν τῇ κοινωνίᾳ προσήκειν αὐτοῖσ λέγοντεσ καὶ ἐκ τῶν Ιὠσήπου γενεαλογοῦντεσ αὑτοὺσ ἐκγόνων Ἐφραίμου καὶ Μανασσοῦσ. μετὰ λαμπρότητοσ οὖν καὶ πολλὴν ἐνδεικνύμενοι τὴν περὶ αὐτὸν προθυμίαν ἀπήντησαν τῷ βασιλεῖ μικροῦ δεῖν ἐγγὺσ τῶν Ιἑροσολύμων.

ἐπαινέσαντοσ δὲ αὐτοὺσ Ἀλεξάνδρου οἱ Σικιμῖται προσῆλθον αὐτῷ προσπαραλαβόντεσ καὶ οὓσ Σαναβαλλέτησ πρὸσ αὐτὸν στρατιώτασ ἀπέστειλεν καὶ παρεκάλουν παραγενόμενον εἰσ τὴν πόλιν αὐτῶν τιμῆσαι καὶ τὸ παρ’ αὐτοῖσ ἱερόν. ὁ δ’ ἐκεῖνο μὲν αὖθισ ὑποστρέφων ἰδεῖν ὑπέσχετο πρὸσ αὐτούσ, ἀξιούντων δὲ ἀφεῖναι τὸν φόρον αὐτοῖσ τοῦ ἑβδοματικοῦ ἔτουσ, οὐδὲ γὰρ αὐτοὺσ ἐν αὐτῷ σπείρειν, τίνεσ ὄντεσ ταῦτα παρακαλοῦσιν ἐπυνθάνετο.

τῶν δ’ εἰπόντων Ἑβραῖοι μὲν εἶναι, χρηματίζειν δ’ οἱ ἐν Σικίμοισ Σιδώνιοι, πάλιν αὐτοὺσ ἐπηρώτησεν, εἰ τυγχάνουσιν Ιοὐδαῖοι. τῶν δ’ οὐκ εἶναι φαμένων "ἀλλ’ ἔγωγε ταῦτ’, εἶπεν, Ιοὐδαίοισ ἔδωκα, ὑποστρέψασ μέντοι γε καὶ διδαχθεὶσ ὑφ’ ὑμῶν ἀκριβέστερον ποιήσω τὰ δόξαντα.

" τοῖσ μὲν οὖν Σικιμίταισ οὕτωσ ἀπετάξατο. τοὺσ δὲ τοῦ Σαναβαλλέτου στρατιώτασ ἐκέλευσεν ἕπεσθαι εἰσ Αἴγυπτον·

ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖσ δώσειν κλήρουσ γῆσ· ὃ καὶ μετ’ ὀλίγον ἐποίησεν ἐν τῇ Θηβαί̈δι φρουρεῖν τὴν χώραν αὐτοῖσ προστάξασ. Τελευτήσαντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου ἡ μὲν ἀρχὴ εἰσ τοὺσ διαδόχουσ ἐμερίσθη, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρουσ ἱερὸν ἔμεινεν.

εἰ δέ τισ αἰτίαν ἔσχεν παρὰ τοῖσ Ιἑροσολυμίταισ κοινοφαγίασ ἢ τῆσ ἐν σαββάτοισ παρανομίασ ἤ τινοσ ἄλλου τοιούτου ἁμαρτήματοσ, παρὰ τοὺσ Σικιμίτασ ἔφευγεν λέγων ἀδίκωσ ἐκβεβλῆσθαι. τετελευτήκει δὲ κατ’ ἐκεῖνον ἤδη τὸν καιρὸν καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ιἀδδοῦσ καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην Ὀνίασ ὁ παῖσ αὐτοῦ παρειλήφει.

τὰ μὲν δὴ περὶ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ ἐν τούτοισ ἐτύγχανεν ὄντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION