Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11)

ὡσ μετὰ τὸ δουλεῦσαι Ναβουχοδονοσόρῳ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ καὶ ταύτην ὑπομεῖναι τὴν δουλείαν ἐπὶ ἔτη ἑβδομήκοντα πάλιν αὐτοὺσ εἰσ τὴν πάτριον ἀποκαταστήσει γῆν καὶ τὸν ναὸν οἰκοδομήσουσι καὶ τῆσ ἀρχαίασ ἀπολαύσουσιν εὐδαιμονίασ, ταῦτ’ αὐτοῖσ παρέσχεν. παρορμήσασ γὰρ τὴν Κύρου ψυχὴν ἐποίησεν αὐτὸν γράψαι κατὰ πᾶσαν τὴν Ἀσίαν, ὅτι Κῦροσ ὁ βασιλεὺσ λέγει·

"ἐπεί με ὁ θεὸσ ὁ μέγιστοσ τῆσ οἰκουμένησ ἀπέδειξε βασιλέα, πείθομαι τοῦτον εἶναι, ὃν τὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔθνοσ προσκυνεῖ. καὶ γὰρ τοὐμὸν προεῖπεν ὄνομα διὰ τῶν προφητῶν, καὶ ὅτι τὸν ναὸν αὐτοῦ οἰκοδομήσω ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ χώρᾳ.

Ταῦτα δ’ ἔγνω Κῦροσ ἀναγινώσκων τὸ βιβλίον, ὃ τῆσ αὐτοῦ προφητείασ ὁ Ἡσαί̈ασ κατέλιπεν πρὸ ἐτῶν διακοσίων καὶ δέκα·

οὗτοσ γὰρ ἐν ἀπορρήτῳ εἶπε ταῦτα λέγειν τὸν θεόν, ὅτι βούλομαι Κῦρον ἐγὼ πολλῶν ἐθνῶν καὶ μεγάλων ἀποδείξασ βασιλέα πέμψαι μου τὸν λαὸν εἰσ τὴν ἰδίαν γῆν καὶ οἰκοδομῆσαί μου τὸν ναόν. ταῦτα Ἡσαί̈ασ προεφήτευσεν ἔμπροσθεν ἢ κατασκαφῆναι τὸν ναὸν ἔτεσιν ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα.

ταῦτ’ οὖν ἀναγνόντα τὸν Κῦρον καὶ θαυμάσαντα τὸ θεῖον ὁρμή τισ ἔλαβεν καὶ φιλοτιμία ποιῆσαι τὰ γεγραμμένα, καὶ καλέσασ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ τῶν ἐν Βαβυλῶνι Ιοὐδαίων συγχωρεῖν αὐτοῖσ ἔφη βαδίζειν εἰσ τὴν αὐτῶν πατρίδα καὶ ἀναστῆσαί τε τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν τοῦ θεοῦ ναόν· ἔσεσθαι γὰρ αὐτοῖσ καὶ τοῦτον σύμμαχον αὐτόν τε γράψειν τοῖσ γειτονεύουσιν ἐκείνῃ τῇ χώρᾳ τῶν ἰδίων ἡγεμόνων καὶ σατραπῶν, ἵνα συμβάλωνται χρυσὸν αὐτοῖσ καὶ ἄργυρον εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ καὶ πρὸσ τούτοισ θρέμματα πρὸσ τὰσ θυσίασ.

Ταῦτα Κύρου καταγγείλαντοσ τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἐξώρμησαν οἱ τῶν δύο φυλῶν ἄρχοντεσ τῆσ Ιοὔδα καὶ Βενιαμίτιδοσ οἵ τε Λευῖται καὶ οἱ ἱερεῖσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα.

πολλοὶ γὰρ κατέμειναν ἐν τῇ Βαβυλῶνι τὰ κτήματα καταλιπεῖν οὐ θέλοντεσ. καὶ παραγενομένοισ αὐτοῖσ οἱ τοῦ βασιλέωσ φίλοι πάντεσ ἐβοήθουν καὶ συνεισέφερον εἰσ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν οἱ μὲν χρυσὸν οἱ δ’ ἄργυρον οἱ δὲ βοσκημάτων πλῆθοσ σὺν ἵπποισ.

καὶ τάσ τε εὐχὰσ ἀπεδίδοσαν τῷ θεῷ καὶ τὰσ νομιζομένασ κατὰ τὸ παλαιὸν θυσίασ ἐπετέλουν, ὥσπερ ἀνακτιζομένησ αὐτοῖσ τῆσ πόλεωσ καὶ ἀναβιούσησ τῆσ ἀρχαίασ περὶ τὴν θρησκείαν συνηθείασ. ἀπέπεμψε δ’ αὐτοῖσ Κῦροσ καὶ τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ, ἃ συλήσασ τὸν ναὸν ὁ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσοροσ εἰσ τὴν Βαβυλῶνα ἐκόμισεν.

παρέδωκεν δὲ ταῦτα φέρειν Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι αὐτοῦ προστάξασ δοῦναι αὐτὰ Ἀβεσσάρῳ, ὅπωσ φυλάττῃ μέχρι τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ, τελεσθέντοσ δὲ αὐτοῦ παραδῷ τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ ἄρχουσιν τοῦ πλήθουσ εἰσ τὸν ναὸν ἀποθησομένοισ.

πέμπει δὲ καὶ ἐπιστολὴν πρὸσ τοὺσ ἐν Συρίᾳ σατράπασ Κῦροσ τάδε λέγουσαν·

"βασιλεὺσ Κῦροσ Σισίνῃ καὶ Σαραβασάνῃ χαίρειν. Ιοὐδαίων τῶν ἐν τῇ ἐμῇ χώρᾳ κατοικούντων ἐπέτρεψα τοῖσ βουλομένοισ εἰσ τὴν ἰδίαν ἀπελθοῦσι πατρίδα τήν τε πόλιν ἀνακτίζειν καὶ τὸν ναὸν οἰκοδομῆσαι τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ τοῦ θεοῦ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τόπου, ἐφ’ οὗ καὶ πρότερον. κατέπεμψα δέ μου καὶ τὸν γαζοφύλακα Μιθριδάτην καὶ Ζοροβάβηλον τὸν ἄρχοντα τῶν Ιοὐδαίων, ἵνα θεμελίουσ βάλωνται τοῦ ναοῦ καὶ οἰκοδομήσωσιν αὐτὸν ὕψοσ μὲν ἑξήκοντα πηχῶν τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ εὖροσ, λίθου μὲν ξεστοῦ τρεῖσ ποιησάμενοι δόμουσ καὶ ἕνα ξύλινον ἐγχώριον, ὁμοίωσ δὲ καὶ θυσιαστήριον, ἐφ’ οὗ θύσουσιν τῷ θεῷ.

τὴν δὲ εἰσ ταῦτα δαπάνην ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ γενέσθαι βούλομαι.

καὶ τὰ σκεύη δέ, ἃ ἐσύλησεν ἐκ τοῦ ναοῦ Ναβουχοδονόσοροσ ὁ βασιλεύσ, ἔπεμψα παραδοὺσ Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι καὶ Ζοροβαβήλῳ τῷ ἄρχοντι τῶν Ιοὐδαίων, ἵνα διακομίσωσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ ἀποκαταστήσωσιν εἰσ τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ. ὁ δ’ ἀριθμὸσ αὐτῶν ἐστιν τοσοῦτοσ·

ψυκτῆρεσ χρύσεοι πεντήκοντα, ἀργύρεοι τετρακόσιοι, θηρίκλεια χρύσεα πεντήκοντα, ἀργύρεα τετρακόσια, κάδοι χρύσεοι πεντήκοντα, ἀργύρεοι πεντακόσιοι, σπονδεῖα χρύσεα τεσσαράκοντα, ἀργύρεα τριακόσια, φιάλαι χρυσαῖ τριάκοντα, ἀργύρεαι δισχίλιαι τετρακόσιαι, σκεύη τε ἄλλα μεγάλα χίλια. συγχωρῶ δὲ αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐκ προγόνων εἰθισμένην τιμὴν κτηνῶν καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου δραχμὰσ εἴκοσιν μυριάδασ καὶ πεντακισχιλίασ πεντακοσίασ καὶ εἰσ σεμίδαλιν πυρῶν ἀρτάβασ δισμυρίασ πεντακοσίασ.

κελεύω δὲ τὴν τούτων χορηγίαν ἐκ τῶν Σαμαρείασ γίνεσθαι φόρων. ἐποίσουσι δὲ τὰ ἱερὰ ταῦτα κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ οἱ ἱερεῖσ ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ προσφέροντεσ εὔξονται τῷ θεῷ περὶ σωτηρίασ τε τοῦ βασιλέωσ καὶ τοῦ γένουσ αὐτοῦ, ὅπωσ ἡ Περσῶν βασιλεία διαμείνῃ.

τοὺσ δὲ παρακούσαντασ τούτων καὶ ἀκυρώσαντασ ἀνασταυρωθῆναι βούλομαι καὶ τὰσ οὐσίασ αὐτῶν εἶναι βασιλικάσ. " καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα ἐδήλου· τῶν δ’ ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ συνελθόντων εἰσ Ιἑροσόλυμα μυριάδεσ ἦσαν τέσσαρεσ καὶ δισχίλιοι τετρακόσιοι ἑξήκοντα δύο.

Βαλλομένων δὲ τοὺσ θεμελίουσ τοῦ ναοῦ καὶ περὶ τὴν οἰκοδομίαν αὐτοῦ λίαν ἐσπουδακότων, τὰ πέριξ ἔθνη καὶ μάλιστα τὸ Χουθαίων, οὓσ ἐκ τῆσ Περσίδοσ καὶ Μηδικῆσ ἀγαγὼν Σαλμανασσάρησ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ κατῴκισεν ἐν Σαμαρείᾳ, ὅτε τὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸν ἀνάστατον ἐποίησεν, παρεκάλουν τοὺσ σατράπασ καὶ τοὺσ ἐπιμελουμένουσ ἐμποδίζειν τοὺσ Ιοὐδαίουσ πρόσ τε τὴν τῆσ πόλεωσ ἀνάστασιν καὶ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν.

οἱ δὲ καὶ χρήμασιν διαφθαρέντεσ ὑπ’ αὐτῶν ἀπημπόλησαν τοῖσ Χουθαίοισ τὸ περὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀμελὲσ καὶ ῥᾴθυμον τῆσ οἰκοδομῆσ·

Κύρῳ γὰρ περί τε ἄλλουσ ἀσχοληθέντι πολέμουσ ἄγνοια τούτων ἦν καὶ στρατευσαμένῳ γε ἐπὶ Μασσαγέτασ εὐθὺσ συνέβη τελευτῆσαι τὸν βίον. Καμβύσου δὲ τοῦ Κύρου παιδὸσ τὴν βασιλείαν παραλαβόντοσ οἱ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ καὶ Ἀμμανίτιδι καὶ Μωαβίτιδι καὶ Σαμαρείᾳ γράφουσιν ἐπιστολὴν Καμβύσῃ δηλοῦσαν τάδε·

"δέσποτα, οἱ παῖδέσ σου Ῥάθυμοσ ὁ πάντα τὰ πραττόμενα γράφων καὶ Σεμέλιοσ ὁ γραμματεὺσ καὶ οἱ τῆσ βουλῆσ τῆσ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ κριταί.

γινώσκειν σε δεῖ, βασιλεῦ, ὅτι Ιοὐδαῖοι οἱ εἰσ Βαβυλῶνα ἀναχθέντεσ ἐληλύθασιν εἰσ τὴν ἡμετέραν καὶ τήν τε πόλιν τὴν ἀποστάτιν καὶ πονηρὰν οἰκοδομοῦσιν καὶ τὰσ ἀγορὰσ αὐτῆσ καὶ ἐπισκευάζουσιν τὰ τείχη καὶ ναὸν ἀνεγείρουσιν. ἴσθι μέντοι γε τούτων γενομένων οὔτε φόρουσ αὐτοὺσ τελεῖν ὑπομενοῦντασ οὔτε δὲ ὑπακούειν ἐθελήσοντασ, ἀλλὰ καὶ βασιλεῦσιν ἀντιστήσονται καὶ ἄρχειν μᾶλλον ἢ ὑπακούειν ἐθελήσουσιν.

ἐνεργουμένων οὖν τῶν περὶ τὸν ναὸν καὶ σπουδαζομένων καλῶσ ἔχειν ἔδοξεν ἡμῖν γράψαι σοι, βασιλεῦ, καὶ μὴ περιιδεῖν, ὅπωσ ἐπισκέψῃ τὰ τῶν πατέρων σου βιβλία·

εὑρήσεισ γὰρ ἐν αὐτοῖσ ἀποστάτασ καὶ τῶν βασιλέων ἐχθροὺσ Ιοὐδαίουσ καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν, ἣ διὰ τοῦτο καὶ νῦν ἠρημώθη. ἔδοξε δ’ ἡμῖν καὶ τοῦτό σοι δηλῶσαι ἀγνοούμενον ἴσωσ, ὅτι τῆσ πόλεωσ οὕτωσ συνοικισθείσησ καὶ τὸν κύκλον τῶν τειχῶν ἀπολαβούσησ ἀποκλείεταί σοι ἡ ὁδὸσ ἡ ἐπὶ κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην.

Ἀναγνοὺσ δὲ ὁ Καμβύσησ τὴν ἐπιστολὴν καὶ φύσει πονηρὸσ ὢν κινεῖται πρὸσ τὰ δεδηλωμένα καὶ γράφει τάδε λέγων·

"βασιλεὺσ Καμβύσησ Ῥαθύμῳ τῷ γράφοντι τὰ προσπίπτοντα καὶ Βεελζέμῳ καὶ Σεμελίῳ γραμματεῖ καὶ τοῖσ λοιποῖσ τοῖσ συντασσομένοισ καὶ οἰκοῦσιν ἐν Σαμαρείᾳ καὶ Φοινίκῃ τάδε λέγει. ἀναγνοὺσ τὰ πεμφθέντα παρ’ ὑμῶν γράμματα ἐκέλευσα ἐπισκέψασθαι τὰ τῶν προγόνων μου βιβλία, καὶ εὑρέθη ἡ πόλισ ἐχθρὰ βασιλεῦσιν ἀεὶ γεγενημένη, καὶ στάσεισ καὶ πολέμουσ οἱ ἐνοικοῦντεσ πραγματευσάμενοι, καὶ βασιλεῖσ αὐτῶν ἔγνωμεν δυνατοὺσ καὶ βιαίουσ φορολογήσαντασ κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην.

ἐγὼ τοίνυν προσέταξα μὴ συγχωρεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ οἰκοδομεῖν τὴν πόλιν, μὴ ἐπὶ πλέον αὐξηθῇ τὰ τῆσ κακίασ αὐτῶν, ᾗ χρώμενοι πρὸσ τοὺσ βασιλεῖσ διατετελέ κασιν.

" τούτων ἀναγνωσθέντων τῶν γραμμάτων ὁ Ῥάθυμοσ καὶ Σεμέλιοσ ὁ γραμματεὺσ καὶ οἱ τούτοισ συντεταγμένοι παραχρῆμα ἐπιπηδήσαντεσ ἵπποισ ἔσπευσαν εἰσ Ιἑροσόλυμα πλῆθοσ ἐπαγόμενοι πολύ, καὶ διεκώλυσαν οἰκοδομεῖν τοὺσ Ιοὐδαίουσ τὴν πόλιν καὶ τὸν ναόν.

καὶ ταῦτα μὲν ἐπεσχέθη τὰ ἔργα μέχρι τοῦ δευτέρου ἔτουσ τῆσ Δαρείου βασιλείασ τοῦ Περσῶν ἐπ’ ἄλλα ἔτη ἐννέα·

Καμβύσησ γὰρ ἓξ ἔτη βασιλεύσασ, καταστρεψάμενοσ ἐν τούτοισ τὴν Αἴγυπτον ὑποστρέψασ ἐτελεύτησεν ἐν Δαμασκῷ. Μετὰ δὲ τὴν τῶν μάγων ἀναίρεσιν, οἳ μετὰ τὸν Καμβύσου θάνατον τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐνιαυτῷ κατέσχον οἱ λεγόμενοι ἑπτὰ οἶκοι τῶν Περσῶν τὸν Ὑστάσπου παῖδα Δαρεῖον ἀπέδειξαν βασιλέα.

οὗτοσ ἰδιώτησ ὢν ηὔξατο τῷ θεῷ, εἰ γένοιτο βασιλεύσ, πάντα τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ, ὅσα ἦν ἔτι ἐν Βαβυλῶνι, πέμψειν εἰσ τὸν ναὸν τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ. ἔτυχεν δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἀφικόμενοσ πρὸσ Δαρεῖον ἐξ Ιἑροσολύμων Ζοροβάβηλοσ, ὃσ τῶν αἰχμαλώτων Ιοὐδαίων ἡγεμὼν ἀπεδέδεικτο·

πάλαι γὰρ ἦν αὐτῷ φιλία πρὸσ τὸν βασιλέα, δι’ ἣν καὶ σωματοφυλακεῖν αὐτὸν μετ’ ἄλλων δύο κριθεὶσ ἄξιοσ ἀπέλαυεν ἧσ ἤλπισεν τιμῆσ. Τῷ δὲ πρώτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει Δαρεῖοσ ὑποδέχεται λαμπρῶσ καὶ μετὰ πολλῆσ παρασκευῆσ τούσ τε περὶ αὐτὸν καὶ τοὺσ οἴκοι γεγονότασ καὶ τοὺσ τῶν Μήδων ἡγεμόνασ καὶ σατράπασ τῆσ Περσίδοσ καὶ τοπάρχασ τῆσ Ἰνδικῆσ ἄχρι τῆσ Αἰθιοπίασ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ τῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν.

καὶ τῷ λόγον ἐροῦντι περὶ ὧν αὐτὸσ ἀνακρίνειν μέλλει τὸν ἀληθέστερον καὶ συνετώτερον, τούτῳ γέρασ δώσειν ὑπισχνεῖται νικητήριον πορφύραν ἐνδύσασθαι καὶ ἐν ἐκπώμασιν χρυσοῖσ πίνειν καὶ ἐπὶ χρυσίου καθεύδειν καὶ ἁρ́μα χρυσοχάλινον καὶ κίδαριν βύσσινον καὶ περιαυχένιον χρύσεον, καὶ μετ’ αὐτὸν ἕξειν προεδρίαν διὰ τὴν σοφίαν καὶ συγγενήσ μου, ἔφη, κληθήσεται.

" ταύτασ ἐπαγγειλάμενοσ αὐτοῖσ παρέξειν τὰσ δωρεὰσ ἐρωτᾷ μὲν τὸν πρῶτον, εἰ ὁ οἶνοσ ὑπερισχύει, τὸν δεύτερον δέ, εἰ οἱ βασιλεῖσ, τὸν τρίτον δέ, εἰ αἱ γυναῖκεσ ἢ τούτων μᾶλλον ἡ ἀλήθεια.

ταῦτα προθεὶσ αὐτοῖσ ζητεῖν ἡσύχασεν. ὄρθρου δὲ μεταπεμψάμενοσ τοὺσ μεγιστᾶνασ καὶ σατράπασ καὶ τοπάρχασ τῆσ Περσίδοσ καὶ Μηδικῆσ καὶ καθίσασ ἐν ᾧ χρηματίζειν εἰώθει, τῶν σωματοφυλάκων ἕκαστον ἐκέλευσεν πάντων ἀκουόντων ἀποφαίνεσθαι τὸ δοκοῦν αὐτῷ περὶ τῶν προκειμένων.

Καὶ ὁ πρῶτοσ ἤρξατο λέγειν τὴν τοῦ οἴνου δύναμιν οὕτωσ αὐτὴν ἐμφανίζων·

"ἄνδρεσ γὰρ εἶπεν, ἐγὼ τὴν ἰσχὺν τοῦ οἴνου τεκμαιρόμενοσ πάντα ὑπερβάλλουσαν εὑρίσκω τούτῳ τῷ τρόπῳ· σφάλλει γὰρ τῶν πινόντων αὐτὸν καὶ ἀπατᾷ τὴν διάνοιαν καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ τῇ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ δεομένου κηδεμόνοσ ὁμοίαν τίθησιν, καὶ τὴν τοῦ δούλου διεγείρει πρὸσ παρρησίαν τοῦ ἐλευθέρου, ἥ τε τοῦ πένητοσ ὁμοία γίνεται τῇ τοῦ πλουσίου·

μεταποιεῖ γὰρ καὶ μεταγεννᾷ τὰσ ψυχὰσ ἐν αὐταῖσ ἐγγενόμενοσ, καὶ τῶν μὲν ἐν συμφορᾷ καθεστηκότων σβέννυσι τὸ λυποῦν, τοὺσ δὲ ἀλλότρια χρέα λαβόντασ εἰσ λήθην ἄγει καὶ ποιεῖ δοκεῖν αὐτοὺσ ἁπάντων πλουσιωτάτουσ, ὡσ μηδὲν μικρὸν φθέγγεσθαι, ταλάντων δὲ μεμνῆσθαι καὶ τῶν τοῖσ εὐδαίμοσι προσηκόντων ὀνομάτων.

ἔτι γε μὴν στρατηγῶν καὶ βασιλέων ἀναισθήτουσ ἀπεργάζεται καὶ φίλων καὶ συνήθων ἐξαιρεῖ μνήμην·

ὁπλίζει γὰρ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ κατὰ τῶν φιλτάτων καὶ δοκεῖν ποιεῖ πάντων ἀλλοτριωτάτουσ. καὶ ὅταν νήψαντεσ τύχωσιν καὶ καταλίπῃ διὰ τῆσ νυκτὸσ αὐτοὺσ ὁ οἶνοσ κοιμωμένουσ, ἀνίστανται μηθὲν ὧν ἔπραξαν παρὰ τὴν μέθην εἰδότεσ.

τούτοισ ἐγὼ τεκμαιρόμενοσ εὑρίσκω τὸν οἶνον ὑπερκρατοῦντα πάντων καὶ βιαιότατον. Ὡσ δὲ ὁ πρῶτοσ ἀποφηνάμενοσ περὶ τῆσ ἰσχύοσ τοῦ οἴνου τὰ προειρημένα ἐπαύσατο, ὁ μετ’ αὐτὸν ἤρξατο λέγειν περὶ τῆσ τοῦ βασιλέωσ δυνάμεωσ, ταύτην ἀποδεικνὺσ τὴν ἰσχυροτάτην καὶ πλέον τῶν ἄλλων δυναμένην, ὅσα βίαν ἔχειν ἢ σύνεσιν δοκεῖ.

τὸν δὲ τρόπον τῆσ ἀποδείξεωσ ἐντεῦθεν ἐλάμβανεν· πάντων μὲν εἶπεν ἀνθρώπουσ περικρατεῖν, οἳ καὶ τὴν γῆν καταναγκάζουσιν καὶ τὴν θάλασσαν εἶναι χρησίμην αὐτοῖσ πρὸσ ἃ θέλουσιν, τούτων δ’ ἄρχουσιν οἱ βασιλεῖσ καὶ τὴν ἐξουσίαν ἔχουσιν·

οἱ δὲ τοῦ κρατίστου καὶ ἰσχυροτάτου ζῴου δεσπόζοντεσ ἀνυπέρβλητοι τὴν δύναμιν οὗτοι καὶ τὴν ἰσχὺν εἰκότωσ ἂν εἰε͂ν. ἀμέλει πολέμουσ ἐπιτάττοντεσ καὶ κινδύνουσ τοῖσ ἀρχομένοισ ἀκούονται, καὶ πέμποντεσ αὐτοὺσ ἐπ’ ἐχθροὺσ καταπειθεῖσ διὰ τὴν ἰσχὺν τὴν αὐτῶν ἔχουσιν, καὶ ὄρη μὲν κατεργάζεσθαι καὶ τείχη κατασπᾶν καὶ πύργουσ κελεύουσιν, καὶ κτείνεσθαι δ’ οἱ κελευσθέντεσ καὶ κτείνειν ὑπομένουσιν, ἵνα μὴ τὰ τοῦ βασιλέωσ δόξωσι παραβαίνειν προστάγματα, νικήσαντεσ δὲ τὴν ὠφέλειαν τὴν ἐκ τοῦ πολέμου τῷ βασιλεῖ κομίζουσιν.

καὶ οἱ μὴ στρατευόμενοι [δὲ ἀλλὰ] γῆν ἐργαζόμενοι καὶ ἀροῦντεσ ὅταν πονήσαντεσ καὶ ἅπασαν τὴν τῶν ἔργων ταλαιπωρίαν ὑπομείναντεσ θερίσωσιν καὶ τοὺσ καρποὺσ συνέλωσιν, τοὺσ φόρουσ τῷ βασιλεῖ κομίζουσιν.

ὃ δ’ ἂν οὗτοσ εἴπῃ καὶ κελεύσῃ τοῦτο ἐξ ἀνάγκησ οὐδὲν ὑπερβαλομένων γίνεται.

ἔτι ὁ μὲν τρυφῆσ ἁπάσησ καὶ ἡδονῆσ ἀναπιμπλάμενοσ καθεύδει, φυλάσσεται δὲ ὑπὸ γρηγορούντων καὶ ὡσανεὶ δεδεμένων ὑπὸ φόβου· καταλιπεῖν γὰρ οὐδὲ εἷσ τολμᾷ κοιμώμενον οὐδὲ τῶν ἰδίων ἀναχωρήσασ ποιεῖσθαι πρόνοιαν, ἀλλ’ ἓν ἔργον ἡγούμενοσ τῶν ἀναγκαίων τὸ φυλάττειν τὸν βασιλέα τούτῳ προσμένει.

πῶσ οὖν οὐκ ἂν ὁ βασιλεὺσ δόξειεν τὴν πάντων ἰσχὺν ὑπερβάλλειν, ᾧ τοσοῦτο πλῆθοσ πείθεται κελεύοντι; Σιωπήσαντοσ δὲ καὶ τούτου περὶ τῆσ τῶν γυναικῶν καὶ τῆσ ἀληθείασ ὁ τρίτοσ Ζοροβάβηλοσ διδάσκειν αὐτοὺσ ἤρξατο λέγων οὕτωσ·

"ἰσχυρὸσ μὲν καὶ ὁ οἶνοσ καὶ ὁ βασιλεύσ, ᾧ πάντεσ ὑπακούουσιν, ἀλλὰ κρείττουσ τὴν δύναμιν τούτων αἱ γυναῖκεσ· τόν τε γὰρ βασιλέα γυνὴ παρήγαγεν εἰσ τὸ φῶσ καὶ τοὺσ φυτεύσαντασ ἀμπέλουσ, αἳ ποιοῦσιν τὸν οἶνον, γυναῖκέσ εἰσιν αἱ τίκτουσαί τε καὶ τρέφουσαι, καθόλου δ’ οὐδέν ἐστιν, ὃ μὴ παρ’ αὐτῶν ἔχομεν·

καὶ γὰρ τὰσ ἐσθῆτασ αὗται ὑφαίνουσιν ἡμῖν καὶ τὰ κατ’ οἶκον διὰ ταύτασ ἐπιμελείασ καὶ φυλακῆσ ἀξιοῦται. καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀποζευχθῆναι γυναικῶν, ἀλλὰ χρυσὸν πολὺν κτησάμενοι καὶ ἄργυρον καὶ ἄλλο τι τῶν πολυτελῶν καὶ σπουδῆσ ἀξίων, ὅταν ἴδωμεν εὔμορφον γυναῖκα, πάντα ἐκεῖνα ἀφέντεσ τῷ εἴδει τῆσ ὁραθείσησ προσκεχήναμεν καὶ ὑπομένομεν παραχωρῆσαι τῶν ὄντων ἡμῖν, ἵνα τοῦ κάλλουσ ἀπολαύσωμεν καὶ μεταλάβωμεν.

ἐγκαταλείπομεν δὲ καὶ πατέρασ [καὶ μητέρασ] καὶ τὴν θρεψαμένην γῆν, καὶ τῶν φιλτάτων πολλάκισ λήθην ἔχομεν διὰ τὰσ γυναῖκασ, καὶ τὰσ ψυχὰσ ἀφιέναι μετ’ αὐτῶν καρτεροῦμεν.

οὕτωσ δ’ ἂν μάλιστα τὴν ἰσχὺν τῶν γυναικῶν κατανοήσαιτε· οὐχὶ πονοῦντεσ καὶ πᾶσαν ταλαιπωρίαν ὑπομένοντεσ καὶ διὰ γῆσ καὶ διὰ θαλάττησ, ὅταν ἡμῖν ἐκ τῶν πόνων περιγένηταί τινα, αὐτὰ φέροντεσ ὡσ δεσποίναισ ταῖσ γυναιξὶν διδόαμεν;

καὶ τὸν βασιλέα δὲ τὸν τοσούτων κύριον εἶδόν ποτε ὑπὸ τῆσ Ῥαβεζάκου τοῦ Θεμασίου παιδὸσ Ἀπάμησ παλλακῆσ δ’ αὐτοῦ ῥαπιζόμενον, καὶ τὸ διάδημα ἀφαιρουμένησ καὶ τῇ ἰδίᾳ κεφαλῇ περιτιθείσησ ἀνεχόμενον καὶ μειδιώσησ μὲν μειδιῶντα ὀργιζομένησ δὲ σκυθρωπάζοντα καὶ τῇ τῶν παθῶν μεταβολῇ κολακεύοντα τὴν γυναῖκα καὶ διαλλάττοντα ἐκ τοῦ σφόδρα ταπεινὸν αὑτὸν ποιεῖν, εἴ ποτε δυσχεραίνουσαν ἔβλεπεν.

Εἰσ ἀλλήλουσ δὲ ἀφορώντων τῶν σατραπῶν καὶ ἡγεμόνων περὶ τῆσ ἀληθείασ ἤρξατο λέγειν "ἀπέδειξα μέν, εἰπών, ὅσον αἱ γυναῖκεσ ἰσχύουσιν, ἀσθενέστεραι δ’ ὅμωσ καὶ αὗται καὶ ὁ βασιλεὺσ τῆσ ἀληθείασ ὑπάρχουσιν.

εἰ γάρ ἐστιν ἡ γῆ μεγίστη καὶ ὑψηλὸσ ὁ οὐρανὸσ καὶ ταχὺσ ὁ ἥλιοσ, ταῦτα δὲ πάντα κινεῖται κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ, ἀληθινὸσ δέ ἐστιν καὶ δίκαιοσ οὗτοσ, ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ δεῖ καὶ τὴν ἀλήθειαν ἰσχυροτάτην ἡγεῖσθαι καὶ μηδὲν πρὸσ αὐτὴν τὸ ἄδικον δυνάμενον. ἔτι γε μὴν τὰ μὲν ἄλλα θνητὰ καὶ ὠκύμορα εἶναι συμβέβηκεν τῶν ἰσχὺν ἐχόντων, ἀθάνατον δὲ ἡ ἀλήθεια χρῆμα καὶ ἀίδιον.

παρέχει δ’ ἡμῖν οὐ κάλλοσ χρόνῳ μαραινόμενον οὐδὲ περιουσίαν ἀφαιρετὴν ὑπὸ τύχησ, ἀλλὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ νόμιμα, διακρίνουσα ἀπ’ αὐτῶν τὰ ἄδικα καὶ ἀπελέγχουσα. Καταπαύει μὲν ὁ Ζοροβάβηλοσ τὸν περὶ τῆσ ἀληθείασ λόγον, ἐπιβοήσαντοσ δὲ τοῦ πλήθουσ ὡσ ἄριστα εἰπόντοσ, καὶ ὅτι τὸ ἀληθὲσ ἰσχὺν ἄτρεπτον καὶ ἀγήρω μόνον ἔχοι, προσέταξεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺσ αἰτήσασθαί τι πάρεξ ὧν αὐτὸσ ἦν ὑπεσχημένοσ·

δώσειν γὰρ ὄντι σοφῷ καὶ τῶν ἄλλων μᾶλλον φανέντι συνετῷ· "συγκαθεσθήσῃ δέ μοι, φησίν, καὶ κεκλήσῃ συγγενὴσ ἐμόσ. " ταῦτ’ εἰπόντοσ ὑπέμνησεν αὐτὸν τῆσ εὐχῆσ, ἧσ ἐποιήσατο, εἰ λάβοι τὴν βασιλείαν· αὕτη δ’ ἂν εἰή οἰκοδομῆσαι μὲν Ιἑροσόλυμα, κατασκευάσαι δὲ ἐν αὐτοῖσ τὸν τοῦ θεοῦ ναόν, ἀποκαταστῆσαι δὲ καὶ τὰ σκεύη, ὅσα συλήσασ Ναβουχοδονόσοροσ εἰσ Βαβυλῶνα ἐκόμισεν.

καὶ τοῦτ’, ἔφη, τοὐμὸν αἴτημά ἐστιν, ὅ μοι νῦν ἐπιτρέπεισ αἰτήσασθαι κριθέντι σοφῷ καὶ συνετῷ. Ἡσθεὶσ ἐπὶ τούτοισ ὁ βασιλεὺσ ἀναστὰσ κατεφίλησέν τε αὐτὸν καὶ τοῖσ τοπάρχαισ καὶ σατράπαισ γράφει κελεύων προπέμψαι τὸν Ζοροβάβηλον καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ μέλλοντασ ἐπὶ τὴν οἰκοδομὴν ἐξιέναι τοῦ ναοῦ.

ἐπέστειλε δὲ καὶ τοῖσ ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ ξύλα κέδρινα κατακομίζειν ἐκ τοῦ Λιβάνου τεμόντασ εἰσ Ιἑροσόλυμα, καὶ συγκατασκευάζειν αὐτῷ τὴν πόλιν, καὶ πάντασ ἔγραψεν ἐλευθέρουσ εἶναι τοὺσ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν τῶν αἰχμαλώτων ἀπελθόντασ.

καὶ τοὺσ ἐπιτρόπουσ τοὺσ αὐτοῦ καὶ σατράπασ ἐκώλυσεν ἐπιτάττειν τοῖσ Ιοὐδαίοισ τὰσ βασιλικὰσ χρείασ, ἀνῆκέ τε πᾶσαν ἣν ἂν κατασχεῖν δυνηθῶσιν τῆσ χώρασ ἀτελῆ φόρων αὐτοῖσ νέμεσθαι.

προσέταξε δὲ καὶ τοὺσ Ἰδουμαίουσ καὶ Σαμαρείτασ καὶ τοὺσ ἐκ τῆσ κοίλησ Συρίασ ἀφεῖναι τὰσ κώμασ, ἃσ τῶν Ιοὐδαίων κατεῖχον, καὶ προσέτι τάλαντα πεντήκοντα εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι. οἷσ ὑμνοῦσι τὸν θεόν, καὶ τοῖσ φύλαξι τῆσ πόλεωσ καὶ τοῦ ναοῦ προσέταξεν κλήρουσ γῆσ δοθῆναι καὶ κατὰ ἕκαστον ἔτοσ ὡρισμένον τι πρὸσ τὴν τοῦ βίου χρείαν ἀργύριον, πέμψαι δὲ καὶ τὰ σκεύη, καὶ πάντα, ὅσα Κῦροσ πρὸ αὐτοῦ ἐβουλήθη περὶ τῆσ τῶν Ιοὐδαίων ἀποκαταστάσεωσ, ταῦτα καὶ Δαρεῖοσ διετάξατο.

Τυχὼν οὖν τούτων παρὰ τοῦ βασιλέωσ Ζοροβάβηλοσ ἐξελθὼν ἀπὸ τῶν βασιλείων καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐχαριστεῖν ἤρξατο τῷ θεῷ τῆσ σοφίασ καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτῇ νίκησ, ἣν Δαρείου παρόντοσ ἔλαβεν·

τυχὼν εὐμενοῦσ.

" ταῦτ’ οὖν περὶ τῶν παρόντων εὐχαριστήσασ τῷ θεῷ καὶ πρὸσ τὰ μέλλοντα δεηθεὶσ αὑτὸν παρέχειν ὅμοιον, ἧκεν εἰσ Βαβυλῶνα καὶ τοῖσ ὁμοφύλοισ εὐηγγελίσατο τὰ παρὰ τοῦ βασιλέωσ. οἱ δὲ ἀκούσαντεσ εὐχαριστοῦσι μὲν τῷ θεῷ πάλιν αὐτοῖσ ἀποδιδόντι τὴν πάτριον γῆν, εἰσ δὲ πότον καὶ κώμουσ τραπέντεσ ἐφ’ ἡμέρασ ἑπτὰ διήγαγον εὐωχούμενοι καὶ τὴν ἀνάκτησιν καὶ παλιγγενεσίαν τῆσ πατρίδοσ ἑορτάζοντεσ.

ἔπειτα τοὺσ ἀναβησομένουσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα ἡγεμόνασ ἐκ τῶν πατρίων φυλῶν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ καὶ ὑποζυγίοισ ἐπελέξαντο, οἳ Δαρείου συμπέμψαντοσ ἑώσ τῶν Ιἑροσολύμων ὥδευον μετὰ χαρᾶσ καὶ τρυφῆσ, ψαλλόμενοι καὶ καταυλούμενοι καὶ περιψοφούμενοι τοῖσ κυμβάλοισ.

προέπεμπε δὲ αὐτοὺσ καὶ τὸ ὑπολειπόμενον τῶν Ιοὐδαίων πλῆθοσ μετὰ παιδιᾶσ. Καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἀπῄεσαν ἐξ ἑκάστησ πατριᾶσ ἀριθμὸσ ὄντεσ ὡρισμένοσ.

ἐμοὶ δὲ οὐκ ἔδοξε τὰ τῶν πατριῶν καταλέγειν ὀνόματα, ἵνα μὴ τὴν τῶν ἀναγινωσκόντων διάνοιαν τῆσ συναφῆσ τῶν πραγμάτων ἀποσπάσασ δυσπαρακολούθητον αὐτοῖσ ποιήσω τὴν διήγησιν. τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν ἀπερχομένων περὶ ἔτη δώδεκα τὴν ἡλικίαν γεγονότων ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ ἦν μυριάδεσ τετρακόσιαι ἑξηκονταδύο καὶ ὀκτακισχίλιοι, Λευῖται δὲ τέσσαρεσ καὶ ἑβδομήκοντα, γυναικῶν δὲ ἀναμὶξ καὶ νηπίων σώματα ἦν τετρακισμύρια ἑπτακόσια τεσσαρακονταδύο.

πάρεξ δὲ τούτων Λευῖται μὲν ἦσαν ὑμνῳδοὶ ἑκατὸν εἰκοσιοκτώ, πυλωροὶ δὲ ἑκατὸν δέκα, δοῦλοι δὲ ἱεροὶ τριακόσιοι ἐνενηκονταδύο, ἄλλοι τε πρὸσ τούτοισ λέγοντεσ μὲν εἶναι τῶν Ἰσραηλιτῶν οὐ δυνάμενοι δὲ ἐπιδεῖξαι τὸ γένοσ αὐτῶν ἑξακόσιοι πεντηκονταδύο.

ἐξεβλήθησαν δὲ καὶ τῶν ἱερέων ἐκ τῆσ τιμῆσ ἠγμένοι γυναῖκασ, ὧν οὔτ’ αὐτοὶ τὸ γένοσ εἶχον εἰπεῖν οὔτ’ ἐν ταῖσ γενεαλογίαισ τῶν Λευιτῶν καὶ ἱερέων εὑρέθησαν·

ἦσαν δὲ ὡσ πεντακόσιοι καὶ πέντε καὶ εἴκοσι. τὸ δὲ τῶν θεραπόντων πλῆθοσ εἵπετο τοῖσ ἀναβαίνουσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα ἑπτακισχιλίων τριακοσίων τριακονταεπτά, ψάλται δὲ καὶ ψάλτριαι διακόσιοι τεσσαρακονταπέντε, κάμηλοι τετρακόσιαι τριακονταπέντε, ὑποζύγια πεντακισχίλια πεντακόσια εἰκοσιπέντε.

ἡγεμὼν δὲ τῆσ κατηριθμημένησ πληθύοσ ἦν ὁ Σαλαθιήλου παῖσ Ζοροβάβηλοσ ἐκ τῶν υἱῶν ὢν τῶν Δαυίδου γεγονὼσ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, καὶ Ιἠσοῦσ υἱὸσ Ιὠσεδέκου τοῦ ἀρχιερέωσ.

πρὸσ τούτοισ ὁ Μαρδοχαῖοσ καὶ Σερεβαῖοσ ἐκ τοῦ πλήθουσ κεκριμένοι ἄρχοντεσ ἦσαν, οἳ καὶ συνεβάλοντο μνᾶσ μὲν χρυσίου ἑκατὸν ἀργύρου δὲ πεντακισχιλίασ. οὕτωσ μὲν οὖν οἵ τε ἱερεῖσ καὶ οἱ Λευῖται καὶ μέροσ τι τοῦ παντὸσ λαοῦ τῶν Ιοὐδαίων, ὃσ ἦν ἐν τῇ Βαβυλῶνι, κατῳκίσθησαν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα·

τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ εἰσ τὰσ ἰδίασ ἀνεχώρησεν πατρίδασ. Ἑβδόμῳ δὲ μηνὶ τῆσ ἀπὸ Βαβυλῶνοσ αὐτῶν ἐξόδου περιπέμψαντεσ ὅ τε ἀρχιερεὺσ Ιἠσοῦσ καὶ Ζοροβάβηλοσ ὁ ἄρχων τοὺσ ἀπὸ τῆσ χώρασ συνήγαγον εἰσ Ιἑροσόλυμα πανδημεὶ μηδὲν προθυμίασ ἀπολιπόντεσ, κατεσκεύασάν τε θυσιαστήριον ἐφ’ οὗ καὶ πρότερον ἦν ᾠκοδομημένον τόπου, ὅπωσ τὰσ νομίμουσ ἀναφέρωσι θυσίασ ἐπ’ αὐτοῦ τῷ θεῷ κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ.

ταῦτα δὲ ποιοῦντεσ οὐκ ἦσαν ἐν ἡδονῇ τοῖσ προσχωρίοισ ἔθνεσιν πάντων αὐτοῖσ ἀπεχθανομένων.

ἤγαγον δὲ καὶ τὴν σκηνοπηγίαν κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ὡσ ὁ νομοθέτησ περὶ αὐτῆσ διετάξατο, καὶ προσφορὰσ μετὰ ταῦτα καὶ τοὺσ καλουμένουσ ἐνδελεχισμοὺσ καὶ τὰσ θυσίασ τῶν σαββάτων καὶ πασῶν τῶν ἁγίων ἑορτῶν, οἵ τε πεποιημένοι τὰσ εὐχὰσ ἀπεδίδοσαν θύοντεσ ἀπὸ νουμηνίασ τοῦ ἑβδόμου μηνόσ.

ἤρξαντο δὲ καὶ τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ πολλὰ τοῖσ τε λατόμοισ καὶ τέκτοσι χρήματα δόντεσ καὶ τὰ πρὸσ τροφὴν τῶν εἰσαγομένων, τοῖσ τε Σιδωνίοισ ἡδὺ καὶ κοῦφον ἦν τά τε κέδρινα κατάγουσιν ἐκ τοῦ Λιβάνου ξύλα δήσασιν αὐτὰ καὶ σχεδίαν πηξαμένοισ εἰσ τὸν τῆσ Ιὄππησ κομίζειν λιμένα·

τοῦτο γὰρ πρῶτοσ μὲν Κῦροσ ἐκέλευσεν, τότε δὲ Δαρείου κελεύσαντοσ ἐγίνετο. Ὧν τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆσ εἰσ Ιἑροσόλυμα καθόδου τῶν Ιοὐδαίων μηνὶ δευτέρῳ παραγενομένων συνείχετο ἡ τοῦ ναοῦ κατασκευή·

καὶ τοὺσ θεμελίουσ ἐγείραντεσ τῇ νουμηνίᾳ τοῦ δευτέρου μηνὸσ τοῦ δευτέρου ἔτουσ ἐπῳκοδόμουν, προστησάμενοι τῶν ἔργων Λευιτῶν τε τοὺσ εἰκοστὸν ἔτοσ ἤδη γεγονότασ καὶ Ιἠσοῦν καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ Ζοδμοῆλον τὸν ἀδελφὸν Ιοὔδα τοῦ Ἀμιναδάβου καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ. καὶ ὁ μὲν ναὸσ πάσῃ χρησαμένων σπουδῇ τῶν τὴν ἐπιμέλειαν ἐγκεχειρισμένων θᾶττον ἢ προσεδόκησεν ἄν τισ ἔλαβεν τέλοσ.

ἀπαρτισθέντοσ δὲ τοῦ ἱεροῦ μετὰ σαλπίγγων οἱ ἱερεῖσ ταῖσ συνήθεσι στολαῖσ κεκοσμημένοι καὶ οἱ Λευῖται καὶ οἱ Ἀσάφου παῖδεσ ἀναστάντεσ ὕμνουν τὸν θεόν, ὡσ τὴν εἰσ αὐτὸν εὐλογίαν Δαυίδησ κατέδειξε πρῶτοσ. οἱ δὲ ἱερεῖσ καὶ Λευῖται καὶ τῶν πατριῶν οἱ πρεσβύτεροι τὸν πρότερον [ναὸν] ταῖσ μνήμαισ ἀναπολοῦντεσ μέγιστόν τε καὶ πολυτελέστατον, καὶ τὸν γεγενημένον ὁρῶντεσ ὑπὸ πτωχείασ ἐνδεέστερον τοῦ πάλαι κατασκευαζόμενον, ὅσον εἰε͂ν τῆσ ἀρχαίασ εὐδαιμονίασ ὑποβεβηκότεσ καὶ τῆσ ἀξίασ τοῦ ναοῦ λογιζόμενοι κατήφουν, καὶ τῆσ ἐπὶ τούτῳ λύπησ κρατεῖν οὐ δυνάμενοι μέχρι θρήνων καὶ δακρύων προήγοντο.

ὁ δὲ λαὸσ ἠγάπα τοῖσ παροῦσιν καὶ τῷ μόνον οἰκοδομῆσαι τὸ ἱερὸν τοῦ πρότερον ὄντοσ οὐδένα λόγον ποιούμενοσ οὐδ’ ἀνάμνησιν οὐδὲ πρὸσ τὴν σύγκρισιν τὴν ἐκείνου βασανίζων αὑτὸν ὡσ ἐπ’ ἐλάττοσιν οἷσ ὑπελάμβανεν.

ὑπερεφώνει δὲ τὸν τῶν σαλπίγγων ἦχον καὶ τὴν τοῦ πλήθουσ χαρὰν ἡ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἱερέων ἐφ’ οἷσ ἐδόκουν ἐλαττοῦσθαι τὸν ναὸν τοῦ κατασκαφέντοσ οἰμωγή.

Τῆσ δὲ βοῆσ τῶν σαλπίγγων ἀκούσαντεσ οἱ Σαμαρεῖται, ἐτύγχανον γὰρ ἀπεχθανόμενοι τῇ τε Ιοὔδα φυλῇ καὶ τῇ Βενιαμίτιδι, συνέδραμον τὴν αἰτίαν τοῦ θορύβου μαθεῖν θέλοντεσ.

γνόντεσ δὲ τοὺσ αἰχμαλωτισθέντασ εἰσ Βαβυλῶνα τῶν Ιοὐδαίων ἀνακτίζοντασ τὸ ἱερόν, προσίασιν τῷ Ζοροβαβήλῳ καὶ Ιἠσοῦ καὶ τοῖσ ἡγουμένοισ τῶν πατριῶν ἀξιοῦντεσ αὐτοῖσ ἐπιτραπῆναι συγκατασκευάσαι τὸν ναὸν καὶ κοινωνῆσαι τῆσ οἰκοδομίασ· "σεβόμεθα γὰρ οὐκ ἔλαττον ἐκείνων τὸν θεόν, ἔφασκον, καὶ τοῦτον ὑπερευχόμεθα καὶ τῆσ θρησκείασ ἐσμὲν ἐπιθυμηταὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου, ἀφ’ οὗ Σαλμανασσάρησ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἐκ τῆσ Χουθίασ ἡμᾶσ μετήγαγεν καὶ Μηδίασ ἐνθάδε.

" τούτουσ αὐτῶν ποιησαμένων τοὺσ λόγουσ Ζοροβάβηλοσ καὶ Ιἠσοῦσ ὁ ἀρχιερεὺσ καὶ οἱ τῶν πατριῶν ἡγεμόνεσ τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸσ αὐτοὺσ ἔφασαν τῆσ μὲν οἰκοδομίασ αὐτοῖσ ἀδύνατον εἶναι κοινωνεῖν, αὐτῶν προσταχθέντων κατασκευάσαι τὸν ναὸν πρότερον μὲν ὑπὸ Κύρου νῦν δὲ ὑπὸ Δαρείου·

προσκυνεῖν δὲ αὐτοῖσ ἐφιέναι καὶ τοῦτο μόνον εἶναι κοινόν, εἰ βούλονται, πρὸσ αὐτοὺσ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἀφικνουμένοισ εἰσ τὸ ἱερὸν σέβειν τὸν θεόν.

Ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ Χουθαῖοι, τὴν γὰρ προσηγορίαν οἱ Σαμαρεῖται ταύτην ἔχουσιν, ἠγανάκτησαν καὶ πείθουσιν τὰ ἐν Συρίᾳ ἔθνη τῶν σατραπῶν δεηθῆναι τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ ἐπὶ Κύρου πρότερον εἶτ’ ἐπὶ Καμβύσου μετ’ αὐτόν, ἐπισχεῖν τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν καὶ σπουδάζουσιν περὶ αὐτὸν τοῖσ Ιοὐδαίοισ ἀναβολὴν καὶ τριβὴν πραγματεύσασθαι.

Ζοροβάβηλοσ καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ιἠσοῦσ δούλουσ μὲν αὐτοὺσ ἔφασαν εἶναι τοῦ μεγίστου θεοῦ, τὸν δὲ ναὸν τοῦτον αὐτῷ κατασκευασθέντα ὑπὸ βασιλέωσ αὐτῶν εὐδαίμονοσ καὶ πάντασ ὑπερβάλλοντοσ ἀρετῇ πολὺν διαμεῖναι χρόνον.

Κῦροσ ὁ μετ’ αὐτὸν τῆσ Βαβυλωνίασ καὶ Περσίδοσ βασιλεὺσ ἔγραψεν οἰκοδομῆσαι τὸν ναόν, καὶ πάνθ’ ὅσα μετήγαγεν ἐξ αὐτοῦ Ναβουχοδονόσοροσ ἀναθήματα καὶ σκεύη Ζοροβαβήλῳ παραδοὺσ καὶ Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι προσέταξεν κομίσαι εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ πάλιν εἰσ τὸν ἴδιον ἀποκατασταθῆναι ναὸν οἰκοδομηθέντα.

τοῦτο γὰρ ἐπέστειλεν ἐν τάχει γενέσθαι Σαβάσηρον κελεύσασ ἀναβάντα εἰσ Ιἑροσόλυμα τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ ποιήσασθαι πρόνοιαν.

ὃσ μετὰ τὸ λαβεῖν παρὰ Κύρου γράμματα, παραγενόμενοσ εὐθὺσ τοὺσ θεμελίουσ κατεβάλετο, καὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου κατασκευαζόμενοσ μέχρι καὶ τοῦ δεῦρο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν κακοήθειάν ἐστιν ἀτελήσ. εἰ τοίνυν βούλεσθε καὶ δοκιμάζετε, γράψατε ταῦτα Δαρείῳ, ὅπωσ ἐπισκεψάμενοσ τὰ τῶν βασιλέων ὑπομνήματα εὑρ́ῃ μηδὲν ἡμᾶσ ὧν λέγομεν καταψευσαμένουσ.

Ταῦτ’ εἰπόντων τοῦ τε Ζοροβαβήλου καὶ τοῦ ἀρχιερέωσ ὁ Σισίννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τὴν μὲν οἰκοδομίαν ἐπισχεῖν οὐ διέγνωσαν ἑώσ ἂν ταῦτα δηλωθῇ Δαρείῳ, παραχρῆμα δ’ αὐτῷ περὶ τούτων ἔγραψαν.

τῶν δὲ Ιοὐδαίων κατεπτηχότων καὶ δεδιότων μὴ μεταδόξῃ τῷ βασιλεῖ περὶ τῆσ τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τοῦ ναοῦ κατασκευῆσ, ὄντεσ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον δύο προφῆται παρ’ αὐτοῖσ Ἀγγαῖοσ καὶ Ζαχαρίασ θαρρεῖν αὐτοὺσ παρώρμων καὶ μηδὲν ἐκ τῶν Περσῶν ὑφορᾶσθαι δύσκολον, ὡσ τοῦ θεοῦ ταῦτα προλέγοντοσ.

πιστεύοντεσ δὲ τοῖσ προφήταισ ἐντεταμένωσ εἴχοντο τῆσ οἰκοδομίασ μηδεμίαν ἡμέραν ἀνιέμενοι. μαθὼν παρ’ αὐτῶν οὐκ ἀσφαλῆ τοῖσ πράγμασιν αὐτοῦ τὴν τῶν Ιἑροσολύμων ἀποκατάστασιν ἔσεσθαι, ἐπεὶ καὶ τὰ παρὰ τοῦ Σισίννου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ κομισθέντα ἀνέγνω γράμματα, προσέταξεν ἐν τοῖσ βασιλικοῖσ ὑπομνήμασιν ζητηθῆναι τὰ περὶ τούτων.

καὶ εὑρέθη ἐν Ἐκβατάνοισ τῇ βάρει τῇ ἐν Μηδίᾳ βιβλίον, ἐν ᾧ τάδε ἦν ἀναγεγραμμένα·

"ἐν τῷ πρώτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει Κῦροσ ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσεν τὸν ναὸν οἰκοδομηθῆναι τὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ τὸ θυσιαστήριον, ὕψοσ μὲν πηχῶν ἑξήκοντα εὖροσ δὲ τῶν αὐτῶν, διὰ δόμων λιθίνων βία τε ξεστῶν τριῶν καὶ ξυλίνου δόμου ἑνὸσ ἐγχωρίου. τὴν δὲ ἐπιμέλειαν τούτων εἶναι Ἀναβασσάρου τοῦ ἐπάρχου καὶ τῆσ Συρίασ τε καὶ Φοινίκησ ἡγεμόνοσ καὶ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ, ὅπωσ αὐτοὶ μὲν ἀφέξονται τοῦ τόπου, τοῖσ δὲ δούλοισ τοῦ θεοῦ Ιοὐδαίοισ τε καὶ ἡγεμόσιν αὐτῶν ἐπιτρέψουσιν οἰκοδομηθῆναι τὸν ναόν.

καὶ συλλαβέσθαι δὲ πρὸσ τὸ ἔργον διετάξατο, κἀκ τοῦ φόρου τοῦ τῆσ χώρασ ἧσ ἐπετροπεύοντο τελεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ εἰσ θυσίασ λόγον ταύρουσ καὶ κριοὺσ καὶ ἄρνασ καὶ ἐρίφουσ καὶ σεμίδαλιν καὶ ἔλαιον καὶ οἶνον καὶ τἆλλα, ὅσα ἂν οἱ ἱερεῖσ ὑπαγορεύσωσιν, εὔχωνται δὲ ὑπὲρ τῆσ σωτηρίασ τοῦ βασιλέωσ καὶ Περσῶν.

τοὺσ δὲ παραβάντασ τι τῶν ἐπεσταλμένων συλληφθέντασ ἐκέλευσεν ἀνασταυρωθῆναι καὶ τὴν οὐσίαν αὐτῶν εἰσ τὴν βασιλικὴν καταταγῆναι κτῆσιν.

καὶ κατηύξατο πρὸσ τούτοισ τῷ θεῷ, ὅπωσ εἴ τισ ἐπιχειρήσειε διακωλῦσαι τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ, βαλὼν αὐτὸν ὁ θεὸσ ἐπίσχῃ τῆσ ἀδικίασ. Ταῦθ’ εὑρὼν ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν τοῖσ Κύρου Δαρεῖοσ ἀντιγράφει τῷ Σισίννῃ καὶ τοῖσ ἑταίροισ αὐτοῦ τάδε λέγων·

"βασιλεὺσ Δαρεῖοσ Σισίννῃ τῷ ἐπάρχῳ καὶ Σαραβαζάνῃ καὶ τοῖσ ἑταίροισ αὐτῶν χαίρειν. τὸ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ὑμῖν ἧσ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν εὑρ͂ον τοῖσ Κύρου ἀπέσταλκα καὶ βούλομαι γίνεσθαι πάντα, καθὼσ ἐν αὐτῇ περιέχει. ἔρρωσθε.

" μαθόντεσ οὖν ἐκ τῆσ ἐπιστολῆσ ὁ Σισίννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέωσ προαίρεσιν ταύτῃ τὰ λοιπὰ ἀκόλουθα ποιεῖν διέγνωσαν. ἐπεστάτουν οὖν τῶν ἱερῶν ἔργων συλλαμβανόμενοι τοῖσ πρεσβυτέροισ τῶν Ιοὐδαίων καὶ τῶν γερόντων ἄρχουσιν. καὶ ἠνύετο κατὰ πολλὴν σπουδὴν ἡ κατασκευὴ τοῦ ναοῦ προφητευόντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου κατὰ πρόσταγμα τοῦ θεοῦ καὶ μετὰ βουλήσεωσ Κύρου τε καὶ Δαρείου τῶν βασιλέων, ᾠκοδομήθη δὲ ἐν ἔτεσιν ἑπτά.

τοῦ δ’ ἐνάτου τῆσ Δαρείου βασιλείασ ἔτουσ εἰκάδι καὶ τρίτῃ μηνὸσ δωδεκάτου, ὃσ καλεῖται παρὰ μὲν ἡμῖν Ἄδαρ παρὰ δὲ Μακεδόσιν Δύστροσ, προσφέρουσιν θυσίασ οἵ τε ἱερεῖσ καὶ Λευῖται καὶ τὸ ἄλλο τῶν Ἰσραηλιτῶν πλῆθοσ ἀνανεωτικὰσ τῶν πρότερον ἀγαθῶν μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ τὸ ἱερὸν ἀνακαινισθὲν ἀπειληφέναι ταύρουσ ἑκατὸν κριοὺσ διακοσίουσ ἄρνασ τετρακοσίουσ χιμάρουσ δώδεκα κατὰ φυλήν, τοσαῦται γάρ εἰσιν αἱ τῶν Ἰσραηλιτῶν φυλαί, ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν ἑκάστη.

ἔστησάν τε κατὰ τοὺσ Μωυσέωσ νόμουσ οἵ τε ἱερεῖσ καὶ οἱ Λευῖται θυρωροὺσ ἐφ’ ἑκάστου πυλῶνοσ·

ᾠκοδομήκεσαν γὰρ οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ τὰσ ἐν κύκλῳ τοῦ ναοῦ στοὰσ τοῦ ἔνδοθεν ἱεροῦ. καὶ τὴν πάσχα προσαγορευομένην θυσίαν τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸσ ἐπιτελέσαντεσ κατευωχήθησαν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτὰ μηδεμιᾶσ φειδόμενοι πολυτελείασ, ἀλλὰ καὶ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ ἐπιφέροντεσ τῷ θεῷ καὶ χαριστηρίουσ θυσίασ ἱερουργοῦντεσ ἀνθ’ ὧν αὐτοὺσ ποθοῦν τὸ θεῖον πάλιν εἰσ τὴν πάτριον γῆν καὶ τοὺσ ἐν αὐτῇ νόμουσ ἤγαγεν καὶ τὴν τοῦ Περσῶν βασιλέωσ διάνοιαν εὐμενῆ κατέστησεν αὐτοῖσ.

καὶ οἱ μὲν ὑπὲρ τούτων ἐπιδαψιλευόμενοι ταῖσ θυσίαισ καὶ τῇ περὶ τὸν θεὸν φιλοτιμίᾳ κατῴκησαν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ πολιτείᾳ χρώμενοι ἀριστοκρατικῇ μετὰ ὀλιγαρχίασ·

οἱ γὰρ ἀρχιερεῖσ προεστήκεσαν τῶν πραγμάτων ἄχρι οὗ τοὺσ Ἀσαμωναίου συνέβη βασιλεύειν ἐκγόνουσ. πρὸ μὲν γὰρ τῆσ αἰχμαλωσίασ καὶ τῆσ ἀναστάσεωσ ἐβασιλεύοντο ἀπὸ Σαούλου πρῶτον ἀρξάμενοι καὶ Δαυίδου ἐπὶ ἔτη πεντακόσια τριακονταδύο μῆνασ ἓξ ἡμέρασ δέκα, πρὸ δὲ τῶν βασιλέων τούτων ἄρχοντεσ αὐτοὺσ διεῖπον οἱ προσαγορευόμενοι κριταὶ καὶ μόναρχοι, καὶ τοῦτον πολιτευόμενοι τὸν τρόπον ἔτεσιν πλέον ἢ πεντακοσίοισ διήγαγον μετὰ Μωυσῆν ἀποθανόντα καὶ Ιἠσοῦν τὸν στρατηγόν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τῶν ἀνασωθέντων ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ Ιοὐδαίων ἐν τοῖσ Κύρου καὶ Δαρείου χρόνοισ ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν.

Οἱ δὲ Σαμαρεῖσ ἀπεχθῶσ πρὸσ αὐτοὺσ καὶ βασκάνωσ διακείμενοι πολλὰ κακὰ τοὺσ Ιοὐδαίουσ εἰργάσαντο πλούτῳ τε πεποιθότεσ καὶ συγγένειαν προσποιούμενοι τὴν Περσῶν, ἐπειδήπερ ἐκεῖθεν ἦσαν.

ὅσα τε γὰρ ἐκελεύσθησαν ἐκ τῶν φόρων ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ εἰσ τὰσ θυσίασ τελεῖν τοῖσ Ιοὐδαίοισ παρέχειν οὐκ ἤθελον τούσ τε ἐπάρχουσ σπουδάζοντασ αὐτοῖσ πρὸσ τοῦτο καὶ συνεργοῦντασ εἶχον, ἄλλα τε ὅσα βλάπτειν ἢ δι’ ἑαυτῶν ἢ δι’ ἑτέρων ἠδύναντο τοὺσ Ιοὐδαίουσ οὐκ ἀπώκνουν.

ἔδοξεν οὖν πρεσβευσαμένοισ τοῖσ Ιἑροσολυμίταισ πρὸσ τὸν βασιλέα Δαρεῖον κατηγορῆσαι τῶν Σαμαρειτῶν, καὶ πρεσβεύουσιν Ζοροβάβηλοσ καὶ ἄλλοι τῶν ἀρχόντων τέσσαρεσ.

ὡσ δὲ τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰσ αἰτίασ, ἃσ κατὰ τῶν Σαμαρέων ἐπέφερον, ἔγνω παρὰ τῶν πρέσβεων ὁ βασιλεύσ, δοὺσ αὐτοῖσ κομίζειν ἐπιστολὴν πρὸσ τοὺσ ἐπάρχουσ τῆσ Σαμαρείασ καὶ τὴν βουλὴν ἀπέπεμψεν.

τὰ δὲ γεγραμμένα ἦν τοιάδε·

"βασιλεὺσ Δαρεῖοσ Ταγανᾷ καὶ Σαμβᾷ τοῖσ ἐπάρχοισ καὶ Σαμαρειτῶν Σαδράκῃ καὶ Βουήδωνι καὶ τοῖσ λοιποῖσ συνδούλοισ αὐτῶν τοῖσ ἐν Σαμαρείᾳ. Ζοροβάβηλοσ καὶ Ἀνανίασ καὶ Μαρδοχαῖοσ Ιοὐδαίων πρεσβευταὶ ᾐτιῶντο ὑμᾶσ ὡσ ἐνοχλοῦντασ αὐτοῖσ πρὸσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ καὶ μὴ χορηγοῦντασ ἃ προσέταξα ὑμῖν εἰσ τὰσ θυσίασ τελεῖν αὐτοῖσ ἀναλώματα. βούλομαι οὖν ὑμᾶσ ἀναγνόντασ τὴν ἐπιστολὴν χορηγεῖν αὐτοῖσ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακείου τῶν φόρων τῆσ Σαμαρείασ πάνθ’ ὅσα πρὸσ θυσίασ ἐστὶν αὐτοῖσ χρήσιμα, καθὼσ οἱ ἱερεῖσ ἀξιοῦσιν, ἵνα μὴ διαλείπωσιν καθ’ ἡμέραν θύοντεσ μηδ’ ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ Περσῶν εὐχόμενοι τῷ θεῷ.

" καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα περιεῖχεν. Δαρείου δὲ τελευτήσαντοσ παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ὁ παῖσ αὐτοῦ Ξέρξησ ἐκληρονόμησεν αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειάν τε καὶ τιμήν·

ἅπαντα γὰρ ἀκολούθωσ τῷ πατρὶ τὰ πρὸσ τὴν θρησκείαν ἐποίησεν καὶ πρὸσ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἔσχεν φιλοτιμότατα. κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἀρχιερεὺσ ἦν Ιἠσοῦ παῖσ Ιωἄκειμοσ ὄνομα.

ὑπῆρχεν δὲ καὶ ἐν Βαβυλῶνι δίκαιοσ ἀνὴρ καὶ δόξησ ἀπολαύων ἀγαθῆσ παρὰ τῷ πλήθει πρῶτοσ ἱερεὺσ τοῦ θεοῦ καλούμενοσ Ἔζδρασ, ὃσ τῶν Μωυσέωσ νόμων ἱκανῶσ ἔμπειροσ ὢν γίνεται φίλοσ τῷ βασιλεῖ Ξέρξῃ. γνοὺσ δὲ ἀναβῆναι εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα καὶ ἐπαγαγέσθαι τινὰσ τῶν ἐν Βαβυλῶνι τυγχανόντων Ιοὐδαίων παρεκάλεσεν τὸν βασιλέα δοῦναι αὐτῷ πρὸσ τοὺσ σατράπασ τῆσ Συρίασ ἐπιστολήν, ὑφ’ ἧσ αὐτοῖσ γνωρισθήσεται τίσ εἰή.

ὁ δὲ βασιλεὺσ γράφει πρὸσ τοὺσ σατράπασ ἐπιστολὴν τοιάνδε·

"βασιλεὺσ βασιλέων Ξέρξησ Ἔζδρᾳ ἱερεῖ καὶ ἀναγνώστῃ τῶν τοῦ θεοῦ νόμων χαίρειν. καθάπερ ἔδοξέν μοι καὶ τοῖσ ἑπτά μου συμβούλοισ, ὅπωσ τὰ κατὰ τὴν Ιοὐδαίαν ἐπισκέψωνται τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ ἀκολούθωσ καὶ ἀπενέγκωσι δῶρα τῷ Ἰσραηλιτῶν θεῷ, ἅπερ ηὐξάμην ἐγώ τε καὶ οἱ φίλοι·

καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον ὅσον ἂν εὑρεθῇ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Βαβυλωνίων ὠνομασμένον τῷ θεῷ τοῦτο πᾶν εἰσ Ιἑροσόλυμα κομισθῆναι τῷ θεῷ εἰσ τὰσ θυσίασ, πάντα τε, ὅσα βούλει ἐξ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ κατασκευάσαι, ποιεῖν ἐξέστω σοι μετὰ τῶν ἀδελφῶν.

καὶ τὰ δεδομένα σοι ἱερὰ σκεύη ἀναθήσεισ καὶ ὅσων ἂν ἐπίνοιαν λάβῃσ καὶ ταῦτα προσεξεργάσῃ τὴν εἰσ αὐτὰ δαπάνην ποιούμενοσ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακείου.

ἔγραψα δὲ καὶ τοῖσ γαζοφύλαξιν τῆσ Συρίασ καὶ τῆσ Φοινίκησ, ἵνα τῶν ὑπὸ Ἔζδρα τοῦ ἱερέωσ καὶ ἀναγνώστου τῶν τοῦ θεοῦ νόμων ἐπισταλέντων ἐπιμεληθῶσιν.

ὅπωσ δὲ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπ’ ἐμὲ λάβῃ τὸ θεῖον ἢ τοὺσ ἐμοὺσ ἐκγόνουσ, πάντ’ ἀξιῶ καὶ μέχρι τοῦ πυροῦ κόρων ἑκατὸν ἐπιτελεῖσθαι τῷ θεῷ κατὰ τὸν νόμον. καὶ ὑμῖν δὲ λέγω, ὅπωσ τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ Λευίταισ καὶ ἱεροψάλταισ καὶ θυρωροῖσ καὶ ἱεροδούλοισ καὶ γραμματεῦσιν τοῦ ἱεροῦ μήτε φόρουσ ἐπιτάξητε μήτε ἄλλο μηδὲν ἐπίβουλον ἢ φορτικὸν εἰσ αὐτοὺσ γένηται.

ἵνα ἄν τισ τῶν ὁμοεθνῶν σου παραβαίνῃ τὸν τοῦ θεοῦ νόμον ἢ τὸν βασιλικόν, ὑπόσχῃ τιμωρίαν, ὡσ οὐ κατ’ ἄγνοιαν αὐτὸν παραβαίνων, ἀλλ’ ὡσ ἐπιστάμενοσ μὲν τολμηρῶσ δὲ παρακούων καὶ καταφρονῶν.

κολασθήσονται δ’ ἤτοι θανάτῳ ἢ ζημίᾳ χρηματικῇ. ἔρρωσο. Λαβὼν δὲ Ἔζδρασ ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ὑπερήσθη καὶ τῷ θεῷ προσκυνεῖν ἤρξατο, τῆσ τοῦ βασιλέωσ πρὸσ αὐτὸν χρηστότητοσ ἐκεῖνον αἴτιον ὁμολογῶν γεγενῆσθαι, καὶ διὰ τοῦτο τὴν πᾶσαν αὐτοῦ χάριν ἔλεγεν εἶναι.

ἀναγνοὺσ δ’ ἐν Βαβυλῶνι τὴν ἐπιστολὴν τοῖσ αὐτόθι παροῦσιν Ιοὐδαίοισ, αὐτὴν μὲν κατέσχεν, τὸ δ’ ἀντίγραφον αὐτῆσ πρὸσ ἅπαντασ ἔπεμψεν τοὺσ ὁμοεθνεῖσ τοὺσ κατὰ τὴν Μηδίαν ὄντασ. μαθόντεσ δὲ οὗτοι τὴν παρὰ τοῦ βασιλέωσ καὶ πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειαν καὶ πρὸσ τὸν Ἔζδραν εὔνοιαν ἅπαντεσ μὲν ὑπερηγάπησαν, πολλοὶ δ’ αὐτῶν καὶ τὰσ κτήσεισ ἀναλαβόντεσ ἦλθον εἰσ Βαβυλῶνα ποθοῦντεσ τῆσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα καθόδου.

ὁ δὲ πᾶσ λαὸσ τῶν Ἰσραηλιτῶν κατὰ χώραν ἔμεινεν·

διὸ καὶ δύο φυλὰσ εἶναι συμβέβηκεν ἐπί τε τῆσ Ἀσίασ καὶ τῆσ Εὐρώπησ Ῥωμαίοισ ὑπακουούσασ, αἱ δὲ δέκα φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου ἑώσ δεῦρο, μυριάδεσ ἄπειροι καὶ ἀριθμῷ γνωσθῆναι μὴ δυνάμεναι. πρὸσ δὲ Ἔζδραν ἀφικνοῦνται ἱερέων καὶ Λευιτῶν καὶ θυρωρῶν καὶ ἱεροψαλτῶν καὶ ἱεροδούλων πολλοὶ τὸν ἀριθμόν.

συναγαγὼν δὲ τοὺσ ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ εἰσ τὸ πέραν τοῦ Εὐφράτου καὶ τρεῖσ ἐπιδιατρίψασ ἐκεῖ ἡμέρασ νηστείαν αὐτοῖσ παρήγγειλεν, ὅπωσ εὐχὰσ ποιήσονται τῷ θεῷ περὶ τῆσ αὐτῶν σωτηρίασ καὶ τοῦ μηδὲν κατὰ τὴν ὁδὸν παθεῖν ἄτοπον ἢ πρὸσ τῶν πολεμίων ἤ τινοσ ἄλλου δυσκόλου προσπεσόντοσ αὐτοῖσ· φθάσασ γὰρ ὁ Ἔζδρασ εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ, ὅτι διασώσει αὐτοὺσ ὁ θεόσ, οὐ κατηξίωσεν ἱππεῖσ αὐτὸν αἰτῆσαι τοὺσ προπέμψοντασ.

ποιησάμενοι δὲ τὰσ εὐχάσ, ἄραντεσ ἀπὸ τοῦ Εὐφράτου δωδεκάτῃ τοῦ πρώτου μηνὸσ τοῦ ἑβδόμου ἔτουσ τῆσ Ξέρξου βασιλείασ παρεγένοντο εἰσ Ιἑροσόλυμα μηνὶ πέμπτῳ τοῦ αὐτοῦ ἔτουσ. καὶ παραχρῆμα τοῖσ γαζοφύλαξιν ὁ Ἔζδρασ οὖσιν ἐκ τοῦ τῶν ἱερέων γένουσ παρέστησεν τὰ ἱερὰ χρήματα, ἀργυρίου τάλαντα ἑξακόσια πεντήκοντα, σκεύη ἀργυρᾶ ταλάντων ἑκατόν, καὶ χρύσεα σκεύη ταλάντων εἴκοσι, καὶ χαλκᾶ σκεύη χρυσοῦ κρείττονα σταθμὸν ἔχοντα ταλάντων δώδεκα·

ταῦτα γὰρ ἐδωρήσατο ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ σύμβουλοι αὐτοῦ καὶ πάντεσ οἱ ἐν Βαβυλῶνι μένοντεσ Ἰσραηλῖται. παραδοὺσ δὲ ταῦτα τοῖσ ἱερεῦσιν ὁ Ἔζδρασ ἀπέδωκε τῷ θεῷ τὰσ ἐκ τῶν ὁλοκαυτώσεων νενομισμένασ γίνεσθαι θυσίασ, ταύρουσ δώδεκα ὑπὲρ κοινῆσ τοῦ λαοῦ σωτηρίασ, κριοὺσ ἐνενήκοντα, ἄρνασ ἑβδομηκονταδύο, ἐρίφουσ εἰσ παραίτησιν τῶν ἡμαρτημένων δεκαδύο.

τοῖσ δὲ τοῦ βασιλέωσ οἰκονόμοισ καὶ τοῖσ ἐπάρχοισ τῆσ κοίλησ Συρίασ καὶ Φοινίκησ τὰ γράμματα τοῦ βασιλέωσ ἀπέδωκεν.

οἱ δὲ τὸ προσταχθὲν ὑπ’ αὐτοῦ ποιεῖν ἀνάγκην ἔχοντεσ ἐτίμησάν τε τὸ ἔθνοσ καὶ πρὸσ πᾶσαν αὐτῷ χρείαν συνήργησαν. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ αὐτὸσ ἐβουλεύσατο Ἔσδρασ, προεχώρησεν δ’ αὐτῷ κρίναντοσ αὐτὸν ἄξιον οἶμαι τοῦ θεοῦ τῶν βουληθέντων διὰ χρηστότητα καὶ δικαιοσύνην.

δεομένων τε βοηθῆσαι τοῖσ νόμοισ, μὴ κοινὴν ἐπὶ πάντασ ὀργὴν λαβὼν πάλιν αὐτοὺσ εἰσ συμφορὰσ ἐμβάλῃ, διέρρηξε μὲν εὐθὺσ ὑπὸ λύπησ τὴν ἐσθῆτα καὶ τὴν κεφαλὴν ἐσπάρασσεν καὶ τὰ γένεια ὑβρίζων ἐπὶ τὴν γῆν τε ἑαυτὸν ἔρριψεν ἐπὶ τῷ τὴν αἰτίαν ταύτην λαβεῖν τοὺσ πρώτουσ τοῦ λαοῦ.

λογιζόμενοσ δὲ ὅτι, ἐὰν ἐκβαλεῖν αὐτοὺσ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν προστάξῃ τέκνα, οὐκ ἀκουσθήσεται, διέμενεν ἐπὶ τῆσ γῆσ κείμενοσ.

συνέτρεχον οὖν πρὸσ αὐτὸν οἱ μέτριοι πάντεσ κλαίοντεσ καὶ αὐτοὶ καὶ τῆσ ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ λύπησ συμμεταλαμβάνοντεσ. παρεκάλει δὲ τὸν θεὸν σπέρμα τι καὶ λείψανον ἐκ τῆσ τότε συμφορᾶσ αὐτῶν καὶ αἰχμαλωσίασ περισώσαντα καὶ πάλιν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ τὴν οἰκείαν γῆν ἀποκαταστήσαντα [καὶ τοὺσ Περσῶν βασιλέασ ἀναγκάσαντα] λαβεῖν οἶκτον αὐτῶν, καὶ συγγνωμονῆσαι τοῖσ νῦν ἡμαρτημένοισ, ἄξια μὲν θανάτου πεποιηκόσιν, ὂν δὲ ἐπὶ τῇ τοῦ θεοῦ χρηστότητι καὶ τοὺσ τοιούτουσ ἀφιέναι τῆσ κολάσεωσ.

Καὶ ὁ μὲν ἐπαύσατο τῶν εὐχῶν·

θρηνούντων δὲ πάντων, ὅσοι πρὸσ αὐτὸν σὺν γυναιξὶν καὶ τέκνοισ συνῆλθον, Ἀχόνιόσ τισ ὀνόματι πρῶτοσ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν, προσελθὼν αὐτοὺσ μὲν ἁμαρτεῖν ἔλεγεν ἀλλοεθνεῖσ ἐνοικισαμένουσ γυναῖκασ, ἔπειθε δ’ αὐτὸν ἐξορκίσαι πάντασ ἐκβαλεῖν αὐτὰσ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν γεγενημένα, κολασθήσεσθαι δὲ τοὺσ οὐχ ὑπακούσαντασ τῷ νόμῳ. πεισθεὶσ οὖν τούτοισ ὁ Ἔζδρασ ἐποίησεν ὀμόσαι τοὺσ φυλάρχουσ τῶν ἱερέων καὶ τῶν Λευιτῶν καὶ Ἰσραηλιτῶν ἀποπέμψασθαι τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα κατὰ τὴν Ἀχονίου συμβουλίαν.

λαβὼν δὲ τοὺσ ὁρ́κουσ εὐθὺσ ὡρ́μησεν ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ εἰσ τὸ παστοφόριον τὸ Ιωἄννου τοῦ Ἐλιασίβου καὶ μηδενὸσ ὅλωσ διὰ τὴν λύπην γευσάμενοσ ἐκείνην τὴν ἡμέραν διήγαγεν αὐτόθι.

γενομένου δὲ κηρύγματοσ ὥστε πάντασ τοὺσ ἀπὸ τῆσ αἰχμαλωσίασ συνελθεῖν εἰσ Ιἑροσόλυμα, ὡσ τῶν ἐν δυσὶν ἢ τρισὶν ἡμέραισ οὐκ ἀπαντησάντων ἀπαλλοτριωθησομένων τοῦ πλήθουσ καὶ τῆσ οὐσίασ αὐτῶν κατὰ τὴν τῶν πρεσβυτέρων κρίσιν ἀφιερωθησομένησ, συνῆλθον ἐκ τῆσ Ιοὐδαϊκῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ ἐν τρισὶν ἡμέραισ εἰκάδι τοῦ ἐνάτου μηνόσ, ὃσ κατὰ μὲν Ἑβραίουσ Ξένιοσ, κατὰ δὲ Μακεδόνασ Ἀπελλαῖοσ καλεῖται.

καθισάντων δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, παρόντων ἅμα καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ὑπὸ τοῦ κρύουσ ἀηδῶσ διακειμένων, ἀναστὰσ Ἔζδρασ ᾐτιᾶτο ἐκείνουσ λέγων παρανομῆσαι γήμαντασ οὐκ ἐξ ὁμοφύλων·

νῦν μέντοι γε ποιήσειν αὐτοὺσ τῷ μὲν θεῷ κεχαρισμένα συμφέροντα δὲ αὐτοῖσ ἀποπεμψαμένουσ τὰσ γυναῖκασ. οἱ δὲ ποιήσειν μὲν τοῦτο πάντεσ ἐξεβόησαν, τὸ δὲ πλῆθοσ εἶναι πολύ, καὶ τὴν ὡρ́αν τοῦ ἔτουσ χειμέριον, καὶ τὸ ἔργον οὐ μιᾶσ οὐδὲ δευτέρασ ἡμέρασ ὑπάρχειν.

ἀλλ’ οἵ τε ἡγεμόνεσ τούτοισ καὶ οἱ συνοικοῦντεσ ταῖσ ἀλλοφύλοισ παραγενέσθωσαν λαβόντεσ χρόνον καὶ πρεσβυτέρουσ ἐξ οὗ ἂν θελήσωσιν τόπου τοὺσ συνεπισκεψομένουσ τὸ τῶν γεγαμηκότων πλῆθοσ. οἳ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν γεγενημένα τῆσ τῶν νόμων φυλακῆσ ἢ τῶν πρὸσ αὐτὰ φίλτρων ποιούμενοι πλείονα λόγον εὐθὺσ ἐξέβαλον καὶ θυσίασ ἐξευμενίζοντεσ τὸν θεὸν ἐπήνεγκαν κριοὺσ καταθύσαντεσ αὐτῷ.

τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν λέγειν οὐκ ἔδοξεν ἡμῖν ἀναγκαῖον εἶναι. τὸ μὲν οὖν ἁμάρτημα τὸ περὶ τοὺσ γάμουσ τῶν προειρημένων οὕτωσ ἐπανορθώσασ Ἔζδρασ ἐκαθάρισεν τὴν περὶ ταῦτα συνήθειαν, ὥστ’ αὐτὴν τοῦ λοιποῦ μόνιμον εἶναι.

Τῷ δ’ ἑβδόμῳ μηνὶ τὴν σκηνοπηγίαν ἑορτάζοντεσ καὶ σχεδὸν ἅπαντοσ τοῦ λαοῦ συνεληλυθότοσ ἐπ’ αὐτήν, ἀνελθόντεσ εἰσ τὸ ἀνειμένον τοῦ ναοῦ πρὸσ τὴν πύλην τὴν ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἀποβλέπουσαν ἐδεήθησαν τοῦ Ἔζδρα τοὺσ νόμουσ αὐτοῖσ ἀναγνῶναι τοὺσ Μωυσέωσ.

ὁ δὲ μέσοσ τοῦ πλήθουσ σταθεὶσ ἀνέγνω καὶ τοῦτ’ ἐποίησεν ἀπ’ ἀρχομένησ ἡμέρασ ἑώσ μεσημβρίασ·

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἀναγινωσκομένων τῶν νόμων δίκαιοι μὲν πρὸσ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον ἐδιδάσκοντο εἶναι, περὶ δὲ τῶν παρῳχημένων ἐδυσφόρουν καὶ μέχρι τοῦ δακρύειν προήχθησαν ἐνθυμούμενοι πρὸσ αὑτούσ, ὅτι μηδὲν ἂν τῶν πεπειραμένων κακῶν ἔπαθον, εἰ τὸν νόμον διεφύλαττον. ὁ δὲ Ἔζδρασ οὕτωσ ὁρῶν αὐτοὺσ ἔχοντασ ἐκέλευσεν ἀπιέναι πρὸσ αὑτοὺσ καὶ μὴ δακρύειν·

εἶναι γὰρ ἑορτὴν καὶ μὴ δεῖν ἐν αὐτῇ κλαίειν· οὐ γὰρ ἐξεῖναι· προυτρέπετο δὲ μᾶλλον πρὸσ εὐωχίαν ὁρμήσαντασ ποιεῖν τὰ πρόσφορα τῇ ἑορτῇ καὶ κεχαρισμένα, καὶ τὴν μετάνοιαν καὶ λύπην τὴν ἐπὶ τοῖσ ἔμπροσθεν ἐξημαρτημένοισ ἀσφάλειάν τε ἕξειν καὶ φυλακὴν τοῦ μηδὲν ὅμοιον συμπεσεῖν. οἱ δὲ ταῦτα Ἔζδρα παραινοῦντοσ ἑορτάζειν ἤρξαντο καὶ τοῦτο ποιοῦντεσ ἐφ’ ἡμέρασ ὀκτὼ ἐν ταῖσ σκηναῖσ ἀνεχώρησαν εἰσ τὰ οἰκεῖα μετὰ ὕμνων τοῦ θεοῦ τῆσ ἐπανορθώσεωσ τῶν περὶ τὸ πολίτευμα παρανομηθέντων Ἔζδρᾳ χάριν εἰδότεσ.

ᾧ συνέβη μετὰ τὴν παρὰ τῷ λαῷ δόξαν γηραιῷ τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ ταφῆναι μετὰ πολλῆσ φιλοτιμίασ ἐν Ιἑροσολύμοισ.

ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ Ιωἀκείμου τοῦ ἀρχιερέωσ ἀποθανόντοσ παῖσ αὐτοῦ Ἐλεάσιβοσ τὴν ἀρχιερωσύνην διεδέξατο. Τῶν δ’ αἰχμαλωτισθέντων τισ Ιοὐδαίων οἰνοχόοσ τοῦ βασιλέωσ Ξέρξου Νεεμίασ ὄνομα περιπατῶν πρὸ τῆσ μητροπόλεωσ τῶν Περσῶν Σούσων, ξένων τινῶν ἀπὸ μακρᾶσ ὁδοιπορίασ εἰσ τὴν πόλιν εἰσιόντων ἐπακούσασ ἑβραϊστὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλούντων προσελθὼν αὐτοῖσ ἐπυνθάνετο, πόθεν εἰε͂ν παραγενόμενοι.

ἀποκριναμένων δ’ ἥκειν ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ, πῶσ αὐτῶν ἔχει τὸ πλῆθοσ καὶ ἡ μητρόπολισ Ιἑροσόλυμα, πάλιν ἤρξατο πυνθάνεσθαι.

ἐδάκρυσεν ὁ Νεεμίασ ἐλεήσασ τῆσ συμφορᾶσ τοὺσ ὁμοφύλουσ, καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανόν, "ἄχρι τίνοσ, εἶπεν, ὦ δέσποτα, περιόψει ταῦτα πάσχον τὸ ἔθνοσ ἡμῶν οὕτωσ ἁρ́παγμα πάντων καὶ λάφυρον γενόμενον;

διατρίβοντοσ δ’ αὐτοῦ πρὸσ τῇ πύλῃ καὶ ταῦτα ἀποδυρομένου προελθών τισ ἤγγειλεν αὐτῷ μέλλειν ἤδη κατακλίνεσθαι τὸν βασιλέα.

ὁ δ’ εὐθὺσ ὡσ εἶχεν μηδὲ ἀπολουσάμενοσ διακονήσων ἔσπευσεν τῷ βασιλεῖ τὴν ἐπὶ τοῦ πότου διακονίαν. ὡσ δὲ μετὰ τὸ δεῖπνον ὁ βασιλεὺσ διεχύθη καὶ ἡδίων αὑτοῦ γενόμενοσ ἀπέβλεψεν εἰσ τὸν Νεεμίαν, κατεσκυθρωπακότα θεασάμενοσ, διὰ τί κατηφὴσ εἰή ἀνέκρινεν.

ὁ δὲ τοῦ θεοῦ δεηθεὶσ χάριν τινὰ καὶ πειθὼ παρασχεῖν αὐτῷ λέγοντι, "πῶσ, φησίν, ὦ βασιλεῦ, δύναμαί σοι μὴ βλέπεσθαι τοιοῦτοσ μηδὲ τὴν ψυχὴν ἀλγεῖν, ὅπου τῆσ πατρίδοσ μου Ιἑροσολύμων, ἐν ᾗ τάφοι καὶ μνήματα προγόνων τῶν ἐμῶν εἰσιν, ἀκούω βεβλῆσθαι κατὰ τῆσ γῆσ τὰ τείχη καὶ τὰσ πύλασ ἐμπεπρησμένασ αὐτῆσ;

ἀλλὰ χάρισαί μοι πορευθέντι τὸ τεῖχοσ ἀνεγεῖραι καὶ τοῦ ἱεροῦ τὸ λεῖπον προσοι κοδομῆσαι. " ὁ δὲ βασιλεὺσ διδόναι τε τὴν δωρεὰν κατένευσεν καὶ πρὸσ τοὺσ σατράπασ κομίσαι γράμματα, ὅπωσ τιμῆσ τε αὐτὸν ἀξιώσωσι καὶ πᾶσαν παράσχωσιν χορηγίαν εἰσ ἅπερ βούλεται.

"πέπαυσο δή, φησί, λυπούμενοσ καὶ χαίρων ἡμῖν τοῦ λοιποῦ δια κόνει. " ὁ μὲν οὖν Νεεμίασ προσκυνήσασ τῷ θεῷ καὶ τῷ βασιλεῖ τῆσ ὑποσχέσεωσ εὐχαριστήσασ τὸ κατηφὲσ τοῦ προσώπου καὶ συγκεχυμένον ἀπεκάθηρεν τῇ περὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἡδονῇ.

καλέσασ δὲ αὐτὸν τῇ ἐπιούσῃ δίδωσιν αὐτῷ πρὸσ Ἀδδαῖον ἐπιστολὴν κομίσαι τὸν τῆσ Συρίασ καὶ Φοινίκησ καὶ Σαμαρείασ ἔπαρχον, ἐν ᾗ περί τε τῆσ τιμῆσ τοῦ Νεεμίου καὶ χορηγίασ τῆσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν ἐπεστάλκει. Γενόμενοσ οὖν ἐν Βαβυλῶνι καὶ πολλοὺσ τῶν ὁμοφύλων ἐθελοντὶ ἀκολουθοῦντασ αὐτῷ παραλαβὼν ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα πέμπτον καὶ εἰκοστὸν ἔτοσ ἤδη βασιλεύοντοσ Ξέρξου, καὶ δείξασ τῷ θεῷ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀποδίδωσιν τῷ Ἀδδαίῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐπάρχοισ, καὶ συγκαλέσασ πάντα τὸν λαὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα στὰσ ἐν μέσῳ τῷ ἱερῷ τοιούτουσ ἐποιήσατο πρὸσ αὐτὸν τοὺσ λόγουσ·

"ἄνδρεσ Ιοὐδαῖοι, τὸν μὲν θεὸν ἴστε μνήμῃ τῶν πατέρων Ἀβράμου καὶ Ἰσάκου καὶ Ιἀκώβου παραμένοντα καὶ διὰ τῆσ ἐκείνων δικαιοσύνησ οὐκ ἐγκαταλείποντα τὴν ὑπὲρ ὑμῶν πρόνοιαν·

ἀμέλει συνήργησέν μοι παρὰ τοῦ βασιλέωσ λαβεῖν ἐξουσίαν, ὅπωσ ὑμῶν τὸ τεῖχοσ ἀναστήσω καὶ τὸ λείψανον τοῦ ἱεροῦ τελειώσω. θαρρεῖν μὲν τῷ θεῷ πρῶτον ὡσ καὶ πρὸσ τὴν ἐκείνων ἀπέχθειαν στησομένουσ, μήτε δ’ ἡμέρασ μήτε νυκτὸσ αὐτοὺσ ἀνιέναι τῆσ οἰκοδομίασ, ἀλλὰ πάσῃ σπουδῇ χρωμένουσ συνέχειν τὸ ἔργον, ὥσ γε καιρὸσ ἴδιόσ ἐστιν.

" ταῦτ’ εἰπὼν ἐκέλευσεν εὐθὺσ τοὺσ ἄρχοντασ μετρῆσαι τὸ τεῖχοσ καὶ διανεῖμαι τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ τῷ λαῷ κατὰ κώμασ τε καὶ πόλεισ κατὰ τὸ ἑκάστοισ δυνατόν, ὑποσχόμενοσ δὲ καὶ αὐτὸσ μετὰ τῶν οἰκετῶν συλλήψεσθαι πρὸσ τὴν οἰκοδομίαν διέλυσε τὴν ἐκκλησίαν.

καὶ οἱ Ιοὐδαῖοι πρὸσ τὸ ἔργον παρεσκευάζοντο.

ἐκλήθησαν δὲ τὸ ὄνομα ἀφ’ ἧσ ἡμέρασ ἐκ Βαβυλῶνοσ ἀνέβησαν ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, ἧσ πρώτησ ἐλθούσησ εἰσ ἐκείνουσ τοὺσ τόπουσ αὐτοί τε καὶ ἡ χώρα τὴν προσηγορίαν αὐτοῖσ μετέλαβον. Ἀκούσαντεσ δὲ τὴν τῶν τειχῶν οἰκοδομὴν σπευδομένην Ἀμμανῖται καὶ Μωαβῖται καὶ Σαμαρεῖται καὶ πάντεσ οἱ ἐν τῇ [κοίλῃ] Συρίᾳ νεμόμενοι χαλεπῶσ ἔφερον καὶ διετέλουν ἐπιβουλὰσ αὐτοῖσ συντιθέντεσ τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἐμποδίζοντεσ, πολλούσ τε τῶν Ιοὐδαίων ἀπέκτειναν καὶ αὐτὸν ἐζήτουν τὸν Νεεμίαν διαφθεῖραι μισθούμενοί τινασ τῶν ἀλλοφύλων, ἵν’ αὐτὸν ἀνέλωσιν.

εἰσ φόβον δὲ καὶ ταραχὴν αὐτοὺσ ἐνέβαλλον καὶ φήμασ αὐτοῖσ διέστελλον ὡσ πολλῶν ἐπιστρατεύειν αὐτοῖσ μελλόντων ἐθνῶν, ὑφ’ ὧν ἐκταρασσόμενοι μικροῦ τῆσ οἰκοδομίασ ἀπέστησαν.

τὸν δὲ Νεεμίαν οὐδὲν τούτων ἐξέστησεν τῆσ σπουδῆσ τῆσ περὶ τὸ ἔργον, ἀλλὰ στῖφόσ τι φυλακῆσ ἕνεκα τοῦ σώματοσ περιβαλλόμενοσ ἀτρύτωσ ὑπέμενεν, ὑπὸ τῆσ περὶ τὸ ἔργον ἐπιθυμίασ ἀναισθητῶν καὶ τῆσ ταλαιπωρίασ.

οὕτωσ δὲ καὶ συντεταμένωσ καὶ προνοητικῶσ αὐτοῦ τῆσ σωτηρίασ εἶχεν οὐχὶ φοβούμενοσ τὸν θάνατον, ἀλλὰ πεπεισμένοσ, ὅτι μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν οὐκέτ’ αὐτοῦ τοῖσ πολίταισ ἀναστήσεται τὰ τείχη. ἐκέλευσεν δὲ ἑξῆσ τοὺσ οἰκοδομοῦντασ ὅπλα περιζωννυμένουσ ἐργάζεσθαι, καὶ ὁ μὲν οἰκοδόμοσ μάχαιραν εἶχεν καὶ ὁ τὴν ὕλην παρακομίζων, θυρεοὺσ δ’ ἔγγιστα αὐτῶν ἐκέλευσεν κεῖσθαι καὶ σαλπιγκτὰσ ἀπὸ πεντακοσίων ἔστησεν ποδῶν προστάξασ, ἂν ἐπιφανῶσιν οἱ πολέμιοι, τοῦτο σημῆναι τῷ λαῷ, ἵν’ ὁπλισάμενοι μάχωνται καὶ μὴ γυμνοῖσ αὐτοῖσ ἐπιπέσωσιν.

αὐτὸσ δὲ νύκτωρ περιήρχετο τῆσ πόλεωσ τὸν κύκλον οὐδὲν κάμνων οὔτε τοῖσ ἔργοισ οὔτε τῇ διαίτῃ οὔτε τοῖσ ὕπνοισ·

οὐδενὶ γὰρ τούτων πρὸσ ἡδονὴν ἀλλὰ πρὸσ ἀνάγκην ἐχρῆτο. καὶ ταύτην ὑπέμεινε τὴν ταλαιπωρίαν ἐπὶ ἔτη δύο καὶ μῆνασ τέσσαρασ·

ἐν τούτῳ γὰρ τῷ χρόνῳ τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἀνῳκοδομήθη τὸ τεῖχοσ, ὀγδόῳ καὶ εἰκοστῷ τῆσ Ξέρξου βασιλείασ ἔτει μηνὶ ἐνάτῳ. τέλοσ δὲ τῶν τειχῶν λαβόντων Νεεμίασ καὶ τὸ πλῆθοσ ἔθυσαν τῷ θεῷ ὑπὲρ τῆσ τούτων οἰκοδομίασ καὶ διῆγον ἐφ’ ἡμέρασ ὀκτὼ εὐωχούμενοι.

τὰ μὲν οὖν ἔθνη τὰ ἐν τῇ Συρίᾳ κατῳκημένα τῆσ τῶν τειχῶν οἰκοδομίασ πέρασ ἔχειν ἀκουσθείσησ ἐδυσφόρει. Νεεμίασ δὲ τὴν πόλιν ὁρῶν ὀλιγανθρωπουμένην τοὺσ ἱερεῖσ τε καὶ Λευίτασ παρεκάλεσεν τὴν χώραν ἐκλιπόντασ μετελθεῖν εἰσ τὴν πόλιν καὶ μένειν ἐν αὐτῇ κατασκευάσασ τὰσ οἰκίασ αὐτοῖσ ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων·

τόν τε γεωργοῦντα λαὸν τὰσ δεκάτασ τῶν καρπῶν ἐκέλευσε φέρειν εἰσ Ιἑροσόλυμα, ἵνα τρέφεσθαι διηνεκῶσ ἔχοντεσ οἱ ἱερεῖσ καὶ Λευῖται μὴ καταλείπωσι τὴν θρησκείαν.

καὶ οἱ μὲν ἡδέωσ ὑπήκουσαν οἷσ Νεεμίασ διετάξατο, πολυανθρωποτέραν δὲ τὴν τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν οὕτωσ συνέβη γενέσθαι. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα καλὰ καὶ ἐπαίνων ἄξια φιλοτιμησάμενοσ ὁ Νεεμίασ ἐτελεύτησεν εἰσ γῆρασ ἀφικόμενοσ.

ἀνὴρ δὲ ἐγένετο χρηστὸσ τὴν φύσιν καὶ δίκαιοσ καὶ περὶ τοὺσ ὁμοεθνεῖσ φιλοτιμότατοσ, μνημεῖον αἰώνιον αὐτῷ καταλιπὼν τὰ τῶν Ιἑροσολύμων τείχη. ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ Ξέρξου βασιλέωσ ἐγένετο. Τελευτήσαντοσ δὲ Ξέρξου τὴν βασιλείαν εἰσ τὸν υἱὸν Κῦρον, ὃν Ἀρταξέρξην Ἕλληνεσ καλοῦσιν, συνέβη μεταβῆναι.

τούτου τὴν Περσῶν ἔχοντοσ ἡγεμονίαν ἐκινδύνευσεν τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ ἅπαν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπολέσθαι. τὴν δ’ αἰτίαν μετ’ οὐ πολὺ δηλώσομεν· πρέπει γὰρ τὰ τοῦ βασιλέωσ διηγεῖσθαι πρῶτον, ὡσ ἔγημεν Ιοὐδαίαν γυναῖκα τοῦ γένουσ οὖσαν τοῦ βασιλικοῦ, ἣν καὶ σῶσαι τὸ ἔθνοσ ἡμῶν λέγουσιν.

παραλαβὼν γὰρ τὴν βασιλείαν ὁ Ἀρταξέρξησ καὶ καταστήσασ ἀπὸ Ἰνδίασ ἄχρι Αἰθιοπίασ τῶν σατραπειῶν ἑκατὸν καὶ εἰκοσιεπτὰ οὐσῶν ἄρχοντασ, τῷ τρίτῳ τῆσ βασιλείασ ἔτει τούσ τε φίλουσ καὶ τὰ Περσῶν ἔθνη καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτῶν ὑποδεξάμενοσ ἑστιᾷ πολυτελῶσ, οἱο͂ν εἰκὸσ παρὰ βασιλεῖ τοῦ πλούτου παρασκευαζομένῳ τὴν ἐπίδειξιν ποιήσασθαι, ἐπὶ ἡμέρασ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα.

ἔπειτα τὰ ἔθνη καὶ τοὺσ πρεσβευτὰσ αὐτῶν ἐν Σούσοισ ἐπὶ ἡμέρασ κατευώχησεν ἑπτά.

τὸ δὲ συμπόσιον ἦν αὐτοῖσ τὸν τρόπον τοῦτον γεγενημένον· σκήνωμα πηξάμενοσ ἐκ χρυσέων καὶ ἀργυρέων κιόνων ὕφη λίνεα καὶ πορφύρεα κατ’ αὐτῶν διεπέτασεν, ὥστε πολλὰσ μυριάδασ κατακλίνεσθαι. διηκονοῦντο δ’ ἐκπώμασι χρυσέοισ καὶ τοῖσ διὰ λίθου πολυτελοῦσ εἰσ τέρψιν ἅμα καὶ θέαν πεποιημένοισ.

προσέταττεν δὲ καὶ τοῖσ διακόνοισ μὴ βιάζεσθαι πίνειν τὸ ποτὸν αὐτοῖσ συνεχῶσ προσφέροντασ, ὡσ καὶ παρὰ Πέρσαισ γίγνεται, ἀλλ’ ἐπιτρέπειν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ ὃ βούλεται τῶν κατακειμένων ἕκαστοσ φιλοφρονεῖσθαι. διαπέμψασ δὲ καὶ κατὰ τὴν χώραν παρήγγειλεν ἀνεῖσθαι τῶν ἔργων ἀφιεμένουσ καὶ ἑορτάζειν ὑπὲρ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ πολλαῖσ ἡμέραισ.

ὁμοίωσ τε τῶν γυναικῶν ἡ βασίλισσα Ἄστη συνήγαγεν συμπόσιον ἐν τοῖσ βασιλείοισ, ἣν ἐπιδεῖξαι βουλόμενοσ τοῖσ ἑστιωμένοισ ὁ βασιλεὺσ πέμψασ ἐκέλευσεν αὐτὴν εἰσ τὸ συμπόσιον ἥκειν κάλλει τὰσ γυναῖκασ ἁπάσασ ὑπερβάλλουσαν.

ἡ δὲ φυλακῇ τῶν παρὰ Πέρσαισ νόμων, οἳ τοῖσ ἀλλοτρίοισ βλέπεσθαι τὰσ γυναῖκασ ἀπηγορεύκασιν, οὐκ ἐπορεύετο πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ πολλάκισ τοὺσ εὐνούχουσ ἀποστέλλοντοσ πρὸσ αὐτὴν οὐδὲν ἧττον ἐνέμεινεν παραιτουμένη τὴν ἄφιξιν, ὡσ εἰσ ὀργὴν παροξυνθέντα τὸν βασιλέα λῦσαι μὲν τὸ συμπόσιον, ἀναστάντα δὲ καὶ τοὺσ ἑπτὰ τῶν Περσῶν, οἳ τὴν τῶν νόμων ἐξήγησιν ἔχουσι παρ’ αὐτοῖσ, καλέσαντα κατηγορεῖν τῆσ γυναικὸσ καὶ λέγειν, ὡσ ὑβρισθείη πρὸσ αὐτῆσ·

κληθεῖσα γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ πολλάκισ εἰσ τὸ συμπόσιον ὑπήκουσεν οὐδὲ ἅπαξ.

" προσέταξεν οὖν δηλοῦν, τίνα κατ’ αὐτῆσ νόμον ὁρίζουσιν.

ἑνὸσ δ’ ἐξ αὐτῶν Μουχαίου ὄνομα εἰπόντοσ οὐκ αὐτῷ μόνῳ ταύτην γεγονέναι τὴν ὕβριν, ἀλλὰ πᾶσι Πέρσαισ, οἷσ κινδυνεύεται καταφρονουμένοισ ὑπὸ τῶν γυναικῶν αἴσχιστα διαγεγονέναι τὸν βίον· οὐδεμία γὰρ τοῦ συνοικοῦντοσ ἀνδρὸσ αἰδῶ ποιήσεται παράδειγμα τὴν τῆσ βασιλίσσησ ὑπερηφανίαν πρὸσ σὲ τὸν κρατοῦντα ἁπάντων ἔχουσα.

παρακελευομένου δὲ τὴν οὕτωσ ἐνυβρίζουσαν αὐτῷ ζημιῶσαι μεγάλην ζημίαν καὶ τοῦτο ποιήσαντα διαγγεῖλαι τοῖσ ἔθνεσιν τὰ περὶ τῆσ βασιλίσσησ κεκυρωμένα, ἔδοξε τὴν Ἄστην ἐκβαλεῖν καὶ δοῦναι τὴν ἐκείνησ τιμὴν ἑτέρᾳ γυναικί. Διακείμενοσ δὲ πρὸσ αὐτὴν ἐρωτικῶσ καὶ μὴ φέρων τὴν διάζευξιν, καταλλαγῆναι μὲν αὐτῇ διὰ τὸν νόμον οὐκ ἐδύνατο, λυπούμενοσ δὲ ὡσ ἐπ’ ἀδυνάτοισ οἷσ ἤθελεν διετέλει.

βλέποντεσ δ’ αὐτὸν οὕτωσ ἔχοντα χαλεπῶσ οἱ φίλοι συνεβούλευον τὴν μὲν τῆσ γυναικὸσ μνήμην καὶ τὸν ἔρωτα μηδὲν ὠφελούμενον ἐκβαλεῖν, ζητῆσαι δὲ περιπέμψαντα καθ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην παρθένουσ εὐπρεπεῖσ, ὧν τὴν προκριθεῖσαν ἕξειν γυναῖκα· σβέννυσθαι γὰρ τὸ πρὸσ τὴν προτέραν φιλόστοργον ἑτέρασ ἐπεισαγωγῇ, καὶ τὸ πρὸσ ἐκείνην εὔνουν ἀποσπώμενον κατὰ μικρὸν γίνεσθαι τῆσ συνούσησ.

πεισθεὶσ δὲ τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ προσέταξέ τισιν ἐπιλεξαμένουσ τὰσ εὐδοκιμούσασ ἐπ’ εὐμορφίᾳ τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ παρθένων ἀγαγεῖν πρὸσ αὐτόν.

συναχθεισῶν δὲ πολλῶν εὑρέθη τισ ἐν Βαβυλῶνι κόρη τῶν γονέων ἀμφοτέρων ὀρφανὴ παρὰ τῷ θείῳ Μαρδοχαίῳ, τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα αὐτῷ, τρεφομένη·

οὗτοσ δ’ ἦν ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ, τῶν δὲ πρώτων παρὰ τοῖσ Ιοὐδαίοισ. πασῶν δὲ τὴν Ἐσθῆρα συνέβαινεν, τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῇ τοὔνομα, τῷ κάλλει διαφέρειν καὶ τὴν χάριν τοῦ προσώπου τὰσ ὄψεισ τῶν θεωμένων μᾶλλον ἐπάγεσθαι.

παραδοθεῖσα δὲ αὕτη τινὶ τῶν εὐνούχων εἰσ ἐπιμέλειαν πάσησ ἐτύγχανε προνοίασ ἀρωμάτων ἀφθονίᾳ καὶ πολυτελείᾳ τῶν ἀλειμμάτων ὧν χρῄζει τὰ σώματα καταρδομένη, καὶ τούτων ἀπέλαυον ἐπὶ μῆνασ ἓξ τετρακόσιαι τὸν ἀριθμὸν οὖσαι.

ὅτε δ’ ἐνόμιζεν ἀποχρώντωσ τῷ προειρημένῳ χρόνῳ τὴν ἐπιμέλειαν ἔχειν τὰσ παρθένουσ καὶ τοῦ βαδίζειν αὐτὰσ ἐπὶ κοίτην βασιλέωσ ἀξίασ ἤδη γεγονέναι, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μίαν ἔπεμπεν τῷ βασιλεῖ συνεσομένην.

ὁ δὲ πλησιάζων εὐθὺσ ἀπέπεμπεν πρὸσ τὸν εὐνοῦχον.

ἀφικομένησ δὲ τῆσ Ἐσθήρασ πρὸσ αὐτὸν ἡσθεὶσ αὐτῇ καὶ πεσὼν τῆσ κόρησ εἰσ ἔρωτα νομίμωσ αὐτὴν ἄγεται γυναῖκα καὶ γάμουσ αὐτῇ ποιεῖται δωδεκάτῳ μηνὶ ἑβδόμου ἔτουσ τῆσ αὐτοῦ βασιλείασ, Ἀδέρῳ δὲ καλουμένῳ. διέπεμψε δὲ τοὺσ ἀγγάρουσ λεγομένουσ εἰσ πᾶν ἔθνοσ ἑορτάζειν τοὺσ γάμουσ παραγγέλλων, αὐτὸσ δὲ Πέρσασ [καὶ τοὺσ Μήδουσ] καὶ τοὺσ πρώτουσ τῶν ἐθνῶν ἑστιᾷ ἐπὶ μῆνα ὅλον ὑπὲρ τῶν γάμων αὐτοῦ, εἰσελθούσῃ δὲ εἰσ τὸ βασίλειον περιτίθησι τὸ διάδημα, καὶ συνῴκησεν οὕτωσ Ἐσθήρα μὴ ποιήσασα φανερὸν αὐτῷ τὸ ἔθνοσ, ἐξ οὗπερ εἰή τυγχάνουσα.

μεταβὰσ δὲ ὁ θεῖοσ αὐτῆσ ἐκ Βαβυλῶνοσ εἰσ Σοῦσα τῆσ Περσίδοσ αὐτόθι διῆγεν ἑκάστησ ἡμέρασ πρὸσ τοῖσ βασιλείοισ διατρίβων καὶ πυνθανόμενοσ περὶ τῆσ κόρησ, τίνα διάγει τρόπον·

ἔστεργεν γὰρ αὐτὴν ὡσ αὑτοῦ θυγατέρα. Ἔθηκε δὲ καὶ νόμον ὁ βασιλεὺσ ὥστε μηδένα τῶν ἰδίων αὐτῷ προσιέναι μὴ κληθέντα, ὁπηνίκα ἐπὶ τοῦ θρόνου καθέζοιτο.

περιεστήκεσαν δὲ τὸν θρόνον αὐτοῦ πελέκεισ ἔχοντεσ ἄνθρωποι πρὸσ τὸ κολάζειν τοὺσ προσιόντασ ἀκλήτουσ τῷ θρόνῳ. καθῆστο μέντοι λύγον χρυσέαν ἔχων αὐτὸσ ὁ βασιλεύσ, ἣν ὅτε τινὰ σώζειν ἤθελεν τῶν ἀκλήτων προσιόντων ἐξέτεινεν πρὸσ αὐτόν·

ὁ δὲ ἁπτόμενοσ αὐτῆσ ἀκίνδυνοσ ἦν. καὶ περὶ μὲν τούτων ἀρκούντωσ ἡμῖν δεδήλωται. Χρόνῳ δ’ ὕστερον ἐπιβουλευσάντων τῷ βασιλεῖ Βαγαθώου καὶ Θεοδοσίτου Βαρνάβαζοσ τῶν εὐνούχων οἰκέτησ τοῦ ἑτέρου τὸ γένοσ ὢν Ιοὐδαῖοσ συνεὶσ τὴν ἐπιβουλὴν τῷ θείῳ κατεμήνυσε τῆσ γυναικὸσ τοῦ βασιλέωσ, Μαρδοχαῖοσ δὲ διὰ τῆσ Ἐσθήρασ φανεροὺσ ἐποίησε τῷ βασιλεῖ τοὺσ ἐπιβουλεύοντασ.

ταραχθεὶσ δὲ ὁ βασιλεὺσ τἀληθὲσ ἐξεῦρεν καὶ τοὺσ μὲν εὐνούχουσ ἀνεσταύρωσεν, τῷ δὲ Μαρδοχαίῳ τότε μὲν οὐδὲν παρέσχεν ὡσ αἰτίῳ τῆσ σωτηρίασ γεγονότι, μόνον δὲ αὐτοῦ τὸ ὄνομα τοῖσ τὰ ὑπομνήματα συγγραφομένοισ ἐκέλευσε σημειώσασθαι καὶ προσμένειν αὐτὸν τοῖσ βασιλείοισ ὄντα φίλον ἀναγκαιότατον τῷ βασιλεῖ.

Ἀμάνην δὲ Ἀμαδάθου μὲν υἱὸν τὸ γένοσ δὲ Ἀμαληκίτην εἰσιόντα πρὸσ τὸν βασιλέα προσεκύνουν οἵ τε ξένοι καὶ Πέρσαι ταύτην αὐτῷ τὴν τιμὴν παρ’ αὐτῶν Ἀρταξέρξου κελεύοντοσ γενέσθαι.

Μαρδοχαίου δὲ διὰ σοφίαν καὶ τὸν οἴκοθεν αὐτοῦ νόμον οὐ προσκυνοῦντοσ ἄνθρωπον, παραφυλάξασ ὁ Ἀμάνησ ἐπυνθάνετο, πόθεν εἰή.

μαθὼν δ’ αὐτὸν ὄντα Ιοὐδαῖον ἠγανάκτησεν καὶ πρὸσ ἑαυτὸν εἶπεν, ὡσ οἱ μὲν ἐλεύθεροι Πέρσαι προσκυνοῦσιν αὐτόν, οὗτοσ δὲ δοῦλοσ ὢν οὐκ ἀξιοῖ τοῦτο ποιεῖν. καὶ τιμωρήσασθαι θελήσασ τὸν Μαρδοχαῖον αὐτὸν μὲν αἰτήσασθαι πρὸσ κόλασιν παρὰ τοῦ βασιλέωσ μικρὸν ἡγήσατο, τὸ ἔθνοσ δὲ αὐτοῦ διέγνω πᾶν ἀφανίσαι·

καὶ γὰρ φύσει τοῖσ Ιοὐδαίοισ ἀπηχθάνετο, ὅτι καὶ τὸ γένοσ τῶν Ἀμαληκιτῶν, ἐξ ὧν ἦν αὐτόσ, ὑπ’ αὐτῶν διέφθαρτο. προσελθὼν οὖν τῷ βασιλεῖ κατηγόρει λέγων ἔθνοσ εἶναι πονηρόν, διεσπάρθαι δὲ τοῦτο κατὰ τῆσ ὑπ’ αὐτοῦ βασιλευομένησ οἰκουμένησ, ἄμικτον ἀσύμφυλον οὔτε θρησκείαν τὴν αὐτὴν τοῖσ ἄλλοισ ἔχον οὔτε νόμοισ χρώμενον ὁμοίοισ, ἐχθρὸν δὲ καὶ τοῖσ ἔθεσι καὶ τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν τῷ σῷ λαῷ καὶ ἅπασιν ἀνθρώποισ.

τοῦτο τὸ ἔθνοσ, εἴ τινα θέλεισ τοῖσ ὑπηκόοισ εὐεργεσίαν καταθέσθαι, κελεύσεισ πρόρριζον ἀπολέσθαι μηδέ τι αὐτοῦ λείψανον καταλιπεῖν μήτ’ εἰσ δουλείαν τινῶν φυλαχθέντων μήτε αἰχμαλωσίᾳ.

ἵνα μέντοι μὴ ζημιωθῇσ τοὺσ φόρουσ τοὺσ παρ’ αὐτῶν γινομένουσ, ἐκ τῆσ ἰδίασ οὐσίασ αὐτὸσ ἐπηγγείλατο μυριάδασ δώσειν ταλάντων ἀργυρίου τέσσαρασ, ὅπου ἂν κελεύσῃ.

ταῦτα δὲ τὰ χρήματα παρέχειν ἡδέωσ ἔλεγεν, ἵν’ ἀπὸ τούτων εἰρηνευθῇ τῶν κακῶν ἡ βασιλεία. Ταῦτα τοῦ Ἀμάνου ἀξιώσαντοσ ὁ βασιλεὺσ καὶ τὸ ἀργύριον αὐτῷ χαρίζεται καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὥστε ποιεῖν αὐτοὺσ ὅ τι βούλεται.

τυχὼν δὲ ὧν ἐπεθύμει Ἀμάνησ παραχρῆμα πέμπει διάταγμα ὡσ τοῦ βασιλέωσ εἰσ ἅπαντα τὰ ἔθνη περιέχον τοῦτον τὸν τρόπον· "βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἀπὸ Ἰνδικῆσ ἑώσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σατραπειῶν ἄρχουσι τάδε γράφει.

πολλῶν ἐθνῶν ἄρξασ καὶ πάσησ ἧσ ἐβουλήθην κρατήσασ οἰκουμένησ καὶ μηδὲν ὑπὸ τῆσ ἐξουσίασ ὑπερήφανον μηδὲ σκαιὸν εἰσ τοὺσ ἀρχομένουσ ἀναγκασθεὶσ ἁμαρτεῖν, ἀλλ’ ἐπιεικῆ καὶ πρᾷον ἐμαυτὸν παρασχὼν καὶ προνοησάμενοσ εἰρήνησ καὶ εὐνομίασ αὐτοῖσ, ἐζήτουν πῶσ εἰσ ἅπαντα τούτων ἀπολαύειν αὐτοῖσ γένοιτο. κελεύω τοὺσ δηλουμένουσ ὑπὸ τοῦ δευτέρου μου πατρὸσ Ἀμάνου πάντασ σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπολέσαι μηδεμίαν φειδῶ ποιησαμένουσ, μηδ’ ἐλέῳ πλέον ἢ τοῖσ ἐπεσταλμένοισ πεισθέντασ παρακοῦσαι τῶν γεγραμμένων.

καὶ τοῦτο γενέσθαι βούλομαι τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ τοῦ ἐνεστῶτοσ ἔτουσ, ὅπωσ οἱ πανταχόθεν ἡμῖν πολέμιοι μιᾷ ἡμέρᾳ διαφθαρέντεσ τοῦ λοιποῦ μετ’ εἰρήνησ ἡμῖν τὸν βίον διάγειν παρέχωσι.

" τούτου κομισθέντοσ τοῦ προστάγματοσ εἰσ τὰσ πόλεισ καὶ τὴν χώραν ἕτοιμοι πάντεσ ἐπὶ τὴν τῶν Ιοὐδαίων ἀπώλειαν εἰσ τὴν προειρημένην ἡμέραν ἐγίνοντο·

ἐσπεύδετο δὲ τοῦτο καὶ ἐν τῇ Σούσῃ. ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ καὶ ὁ Ἀμάνησ πρὸσ εὐωχίαισ καὶ πότοισ ἦσαν, ἐν ταραχῇ δ’ ἦν ἡ πόλισ. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ μαθὼν τὸ γινόμενον περιρρηξάμενοσ τὴν ἐσθῆτα καὶ σάκκον ἐνδυσάμενοσ καὶ καταχεάμενοσ σποδιὰν διὰ τῆσ πόλεωσ ἐφέρετο βοῶν, ὅτι μηδὲν ἀδικῆσαν ἔθνοσ ἀναιρεῖται, καὶ τοῦτο λέγων ἑώσ τῶν βασιλείων ἦλθεν καὶ πρὸσ αὐτοῖσ ἔστη·

οὐ γὰρ ἐξῆν εἰσελθεῖν αὐτῷ τοιοῦτον περικειμένῳ σχῆμα. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ πάντεσ ἐποίησαν οἱ ἐν ταῖσ πόλεσιν Ιοὐδαῖοι, ἐν αἷσ τὰ περὶ τούτων προετέθη γράμματα, θρηνοῦντεσ καὶ τὰσ κατηγγελμένασ αὐτοῖσ συμφορὰσ ὀδυρόμενοι.

ὡσ δ’ ἀπήγγειλάν τινεσ τῇ βασιλίσσῃ τὸν Μαρδοχαῖον ἐν οὕτωσ οἰκτρῷ σχήματι πρὸ τῆσ αὐλῆσ ἑστῶτα, ταραχθεῖσα πρὸσ τὴν ἀκοὴν ἐξέπεμπεν τοὺσ μεταμφιάσοντασ αὐτόν. οὐ πεισθέντοσ δὲ ἀποδύσασθαι τὸν σάκκον, οὐ γὰρ ἐφ’ ᾧ τοῦτον ἀναγκασθείη λαβεῖν δεινῷ πεπαῦσθαι τοῦτο, προσκαλεσαμένη τὸν εὐνοῦχον Ἀχράθεον, καὶ γὰρ ἔτυχεν αὐτῇ παρών, ἀπέστειλεν Μαρδοχαίῳ γνωσόμενον, τίνοσ συμβεβηκότοσ αὐτῷ σκυθρωποῦ πενθεῖ καὶ τὸ σχῆμα τοῦτο περικείμενοσ οὐδ’ αὐτῆσ παρακαλούσησ ἀπέθετο.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ἐπέδειξε τῷ εὐνούχῳ τὴν αἰτίαν τό τε γράμμα τὸ κατὰ τῶν Ιοὐδαίων εἰσ ἅπασαν τὴν ὑπὸ τῷ βασιλεῖ χώραν διαπεμφθὲν καὶ τὴν τῶν χρημάτων ὑπόσχεσιν, ᾗ τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἔθνουσ ᾐτεῖτο παρὰ τοῦ βασιλέωσ Ἀμάνησ.

δοὺσ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἀντίγραφον τῶν ἐν Σούσοισ προτεθέντων κομίσαι τῇ Ἐσθῆρι καὶ περὶ τούτων δεηθῆναι τοῦ βασιλέωσ ἐνετέλλετο καὶ σωτηρίασ ἕνεκεν τοῦ ἔθνουσ μὴ ἀδοξῆσαι λαβεῖν σχῆμα ταπεινόν, ᾧ παραιτήσεται τοὺσ Ιοὐδαίουσ κινδυνεύοντασ ἀπολέσθαι·

τὸν γὰρ τὴν δευτέραν ἔχοντα τῷ βασιλεῖ τιμὴν Ἀμάνην κατηγορήσαντ’ αὐτῶν παρωξυγκέναι κατ’ αὐτῶν τὸν βασιλέα. ταῦτα γνοῦσα πέμπει πάλιν πρὸσ Μαρδοχαῖον δηλοῦσα, ὅτι μήτε κληθείη πρὸσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ὁ εἰσερχόμενοσ πρὸσ αὐτὸν ἄκλητοσ ἀποθνήσκει, πλὴν εἰ μή τινα σώζειν βουλόμενοσ προτείνειεν τὸν χρυσῆν ῥάβδον·

ᾧ γὰρ τοῦτο ποιήσειεν ὁ βασιλεὺσ ἀκλήτῳ προσελθόντι, οὗτοσ οὐκ ἀποθνήσκει μόνοσ, ἀλλὰ συγγνώμησ τυχὼν σώζεται. " Μαρδοχαῖοσ δὲ τούτουσ κομίσαντοσ αὐτῷ τοῦ εὐνούχου παρὰ τῆσ Ἐσθῆροσ τοὺσ λόγουσ ἀπαγγέλλειν ἐκέλευσεν αὐτῇ, μὴ τὴν ἰδίαν οὕτωσ σκοπεῖν σωτηρίαν, ἀλλὰ τὴν κοινὴν τοῦ ἔθνουσ·

εἰ γὰρ ἀμελήσειεν τούτου νῦν, ἔσεσθαι μὲν αὐτῷ βοήθειαν παρὰ τοῦ θεοῦ πάντωσ, αὐτὴν δὲ καὶ τὸν πατρῷον οἶκον αὐτῆσ ὑπὸ τῶν ὀλιγωρηθέντων διαφθαρήσεσθαι. ἡ δὲ Ἐσθήρα ἐπέστειλεν μὲν τῷ Μαρδοχαίῳ τὸν αὐτὸν πέμψασα διάκονον εἰσ Σοῦσα πορευθέντι τοὺσ ἐκεῖ Ιοὐδαίουσ εἰσ ἐκκλησίαν συναγαγεῖν καὶ νηστεῦσαι πάντων ἀποσχομένουσ ὑπὲρ αὐτῆσ ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ, τὸ δ’ αὐτὸ ποιήσασα μετὰ τῶν θεραπαινίδων τότε προσελεύσεσθαι τῷ βασιλεῖ παρὰ τὸν νόμον ὑπισχνεῖτο, κἂν ἀποθανεῖν δέῃ τοῦτο ὑπομενεῖν.

Καὶ Μαρδοχαῖοσ μὲν κατὰ τὰσ Ἐσθῆροσ ἐντολὰσ τόν τε λαὸν ἐποίησεν νηστεῦσαι καὶ τὸν θεὸν αὐτὸσ ἱκέτευσε μηδὲ νῦν ὑπεριδεῖν αὐτοῦ τὸ ἔθνοσ ἀπολλύμενον, ἀλλ’ ὡσ καὶ πρότερον αὐτοῦ πολλάκισ προενόησεν καὶ ἁμαρτόντι συνέγνω, καὶ νῦν αὐτὸ ῥύσασθαι τῆσ κατηγγελμένησ ἀπωλείασ·

οὐδὲ γὰρ ἁμαρτόν τι κινδυνεύειν ἀκλεῶσ ἀποθανεῖν, ἀλλ’ αὐτὸν γὰρ εἶναι τὴν αἰτίαν τῆσ Ἀμάνου ὀργῆσ, ὅτι μὴ προσεκύνησα μηδ’ ἣν σοί, δέσποτα, φησίν, τιμὴν παρεῖχον, ταύτην ἐκείνῳ παρασχεῖν ὑπέμενον, ὀργισθεὶσ ταῦτα κατὰ τῶν μὴ παραβαινόντων τοὺσ σοὺσ νόμουσ ἐμηχανήσατο.

" τὰσ δ’ αὐτὰσ ἠφίει καὶ τὸ πλῆθοσ φωνάσ, παρακαλοῦν προνοῆσαι τὸν θεὸν τῆσ σωτηρίασ αὐτῶν καὶ τοὺσ ἐν ἁπάσῃ τῇ γῇ Ἰσραηλίτασ ἐξελέσθαι τῆσ μελλούσησ συμφορᾶσ·

καὶ γὰρ πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτὴν εἶχον ἤδη καὶ προσεδόκων. ἵν’ ἀμφοτέροισ καὶ πρὸσ τὴν παραίτησιν ὀργῆσ, εἴ τι παροξυνθείη πρὸσ αὐτὴν ὁ βασιλεύσ, χρήσαιτο καὶ πρὸσ τὴν συνηγορίαν τῶν ὁμοεθνῶν ἐν τοῖσ ἐσχάτοισ σαλευόντων, μῖσόσ τε γενέσθαι τῷ βασιλεῖ πρὸσ τοὺσ ἐχθροὺσ τῶν Ιοὐδαίων καὶ τὴν ἀπώλειαν αὐτοῖσ τὴν μέλλουσαν, ἐὰν ὀλιγωρηθῶσιν ὑπ’ αὐτοῦ, κατασκευάσοντασ.

Ταῦθ’ ἱκετεύουσα τὸν θεὸν ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ ἀποδύεται μὲν τὴν ἐσθῆτα ἐκείνην καὶ τὸ σχῆμα μεταβάλλει, κοσμησαμένη δ’ ὡσ ἐχρῆν τὴν βασίλισσαν σὺν δυσὶν θεραπαίναισ, ὧν ἡ μὲν ἐπερειδομένην αὐτὴν κούφωσ ἔφερεν, ἡ δὲ ἑπομένη τὸ βαθὺ τοῦ ἐνδύματοσ καὶ μέχρι τῆσ γῆσ κεχυμένον ἄκροισ ἀπῃώρει τοῖσ δακτύλοισ, ἥκει πρὸσ τὸν βασιλέα, μεστὴ μὲν τὸ πρόσωπον ἐρυθήματοσ, προσηνὲσ δὲ καὶ σεμνὸν ἐπικειμένη τὸ κάλλοσ.

εἰσῄει δὲ πρὸσ αὐτὸν μετὰ δέουσ.

χρυσοῦ δὲ καὶ λίθου πολυτελοῦσ, φοβερώτερον καὶ δι’ αὐτὰ μᾶλλον θεασαμένη καί τι κἀκείνου προσιδόντοσ αὐτὴν ἀπηνέστερον καὶ διακεκαυμένῳ ὑπὸ τῆσ ὀργῆσ τῷ προσώπῳ, πάρεσισ αὐτὴν εὐθὺσ λαμβάνει καὶ τοῖσ παρὰ πλευρὸν οὖσιν ἀχανὴσ ἐπέπεσεν.

ὁ δὲ βασιλεὺσ κατὰ βούλησιν οἶμαι τοῦ θεοῦ τὴν διάνοιαν μετέβαλεν καὶ δείσασ περὶ τῇ γυναικί, μὴ καὶ πάθῃ τι τῶν χειρόνων ὑπὸ τοῦ φόβου, ἀνεπήδησεν ἐκ τοῦ θρόνου, καὶ ταῖσ ἀγκάλαισ αὐτὴν ὑπολαβὼν ἀνεκτᾶτο κατασπαζόμενόσ τε καὶ προσομιλῶν ἡδέωσ καὶ θαρρεῖν παρακαλῶν καὶ μηδὲν ὑποπτεύειν σκυθρωπόν, ὅτι πρὸσ αὐτὸν ἄκλητοσ ἔλθοι·

τὸν γὰρ νόμον τοῦτον πρὸσ τοὺσ ὑπηκόουσ κεῖσθαι, τὴν δὲ ὁμοίωσ αὐτῷ βασιλεύουσαν πᾶσαν ἔχειν ἄδειαν.

ταῦτα λέγων τὸ σκῆπτρον αὐτῆσ ἐνετίθει τῇ χειρὶ καὶ τὴν ῥάβδον ἐξέτεινεν ἐπὶ τὸν αὐχένα αὐτῆσ διὰ τὸν νόμον εὐλαβείασ αὐτὴν ἀπολύων.

ἡ δ’ ὑπὸ τούτων ἀναζωπυρήσασα, "δέσποτ’, εἶπεν, οὐκ ἔχω σοι τὸ αἰφνίδιον τοῦ συμβεβηκότοσ μοι ῥᾳδίωσ εἰπεῖν·

ὑπεχώρει μου τὸ πνεῦμα καὶ κατελειπόμην ὑπὸ τῆσ ψυχῆσ.

" μόλισ δ’ αὐτῆσ καὶ ταῦτα φθεγγομένησ καὶ μετὰ ἀσθενείασ αὐτόν τε ἀγωνία καὶ ταραχὴ κατελάμβανεν καὶ τὴν Ἐσθῆρ’ εὐψυχεῖν καὶ τὰ κρείττω προσδοκᾶν παρεθάρρυνεν, ὡσ αὐτοῦ καὶ τὰ ἡμίση τῆσ βασιλείασ, εἰ δέοιτο τούτων, παραχωρήσοντοσ αὐτῇ. ἡ δὲ Ἐσθήρα ἐφ’ ἑστίασιν αὐτὸν μετὰ Ἀμάνου τοῦ φίλου πρὸσ αὐτὴν ἐλθεῖν ἠξίωσεν·

παρεσκευακέναι γὰρ αὐτὴν δεῖπνον ἔλεγεν. ὡσ δ’ ἐπένευσεν καὶ παρῆσαν, μεταξὺ πίνων τὴν Ἐσθῆρα ἐκέλευσε δηλοῦν αὐτῷ, τί βούλεται· μηδενὸσ γὰρ ἀτυχήσειν, μηδ’ ἂν τὸ μέροσ τῆσ βασιλείασ ἐθελήσῃ [λαβεῖν].

ἡ δὲ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἀνεβάλλετο φράζειν αὐτῷ τὴν αὐτῆσ βούλησιν, εἰ πάλιν ἔλθοι πρὸσ αὐτὴν μετὰ Ἀμάνου ἐφ’ ἑστίασιν. Τοῦ δὲ βασιλέωσ ὑποσχομένου ὁ Ἀμάνησ ἐξῆλθεν περιχαρὴσ ἐπὶ τῷ μόνον ἠξιῶσθαι συνδειπνεῖν τῷ βασιλεῖ παρὰ τῇ Ἐσθήρᾳ, καὶ ὅτι μηδεὶσ τοσαύτησ ἄλλοσ τυγχάνει παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι τιμῆσ.

ἰδὼν δ’ ἐν τῇ αὐλῇ Μαρδοχαῖον ὑπερηγανάκτησεν· οὐδὲν γὰρ αὐτῷ παρ’ αὐτοῦ θεασαμένου πρὸσ τιμὴν ἐγένετο. καὶ παρελθὼν πρὸσ αὑτὸν τὴν γυναῖκα Γάζασαν ἐκάλεσεν καὶ τοὺσ φίλουσ.

ὧν παρόντων διηγεῖτο τὴν τιμήν, ἧσ οὐ παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἀπολαύοι μόνον, ἀλλὰ καὶ παρὰ τῆσ βασιλίσσησ· καὶ γὰρ τήμερον ὡσ δειπνήσειεν παρ’ αὐτῇ μόνοσ σὺν τῷ βασιλεῖ, κληθείη πάλιν εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν. ἔλεγέν τε μὴ ἀρέσκεσθαι Μαρδοχαῖον ὁρῶντα ἐν τῇ αὐλῇ τὸν Ιοὐδαῖον.

τῆσ δὲ γυναικὸσ αὐτοῦ Γαζάσησ εἰπούσησ κελεῦσαι ξύλον κοπῆναι πηχῶν ἑξήκοντα καὶ πρωὶ παρὰ τοῦ βασιλέωσ αἰτησάμενον ἀνασταυρῶσαι τὸν Μαρδοχαῖον, ἐπαινέσασ τὴν γνώμην προσέταξεν τοῖσ οἰκέταισ ξύλον ἑτοιμασαμένουσ στῆσαι τοῦτο ἐν τῇ αὐλῇ πρὸσ τιμωρίαν Μαρδοχαίῳ. καὶ τοῦτο μὲν ἦν ἕτοιμον·

ὁ δὲ θεὸσ κατεγέλα τῆσ Ἀμάνου πονηρᾶσ ἐλπίδοσ καὶ τὸ συμβησόμενον εἰδὼσ ἐτέρπετο τῷ γενησομένῳ· τοῦ γὰρ βασιλέωσ διὰ νυκτὸσ ἐκείνησ ἀφαιρεῖται τὸν ὕπνον. ὁ δ’ οὐ βουλόμενοσ ἀργῶσ ἀπολέσαι τὴν ἀγρυπνίαν, ἀλλ’ εἴσ τι τῶν τῇ βασιλείᾳ διαφερόντων αὐτὴν ἀναλῶσαι, τὸν γραμματέα κομίσαντα καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων τὰ ὑπομνήματα καὶ τῶν ἰδίων πράξεων ἀναγινώσκειν αὐτῷ προσέταξεν.

κομίσαντοσ δὲ καὶ ἀναγινώσκοντοσ εὑρέθη τισ δι’ ἀριστείαν ἔν τινι γέρασ εἰληφὼσ χώραν, ἧσ καὶ τὸ ὄνομα ἐγέγραπτο.

ἕτερον δὲ διὰ πίστιν τετυχηκότα δωρεᾶσ μηνύων ἦλθεν καὶ ἐπὶ Γαβαταῖον καὶ Θεοδέστην τοὺσ ἐπιβουλεύσαντασ εὐνούχουσ τῷ βασιλεῖ, ὧν μηνυτὴσ Μαρδοχαῖοσ ἦν γεγενημένοσ. φράσαντοσ δὲ τοῦτο μόνον τοῦ γραμματέωσ καὶ μεταβαίνοντοσ εἰσ ἑτέραν πρᾶξιν ἐπέσχεν ὁ βασιλεὺσ πυνθανόμενοσ, εἰ μὴ ἔχει γέρασ αὐτῷ δοθὲν ἀναγεγραμμένον.

ὁ δ’ ὡσ ἔφη μηδὲν εἶναι, κελεύσασ ἡσυχάζειν, τίσ ἡ τῆσ νυκτὸσ ὡρ́α, παρὰ τῶν ἐπὶ τούτῳ τεταγμένων ἐπυνθάνετο. μαθὼν δ’, ὡσ ὄρθροσ ἐστὶν ἤδη, προσέταξεν τῶν φίλων ὃν ἂν πρὸ τῆσ αὐλῆσ εὑρ́ωσιν ἤδη παρόντα τοῦτον αὐτῷ δηλοῦν.

ἔτυχέν τε ὥστε Ἀμάνην εὑρεθῆναι· θᾶττον γὰρ τῆσ συνήθουσ ὡρ́ασ ἐληλύθει περὶ τοῦ Μαρδοχαίου θανάτου δεησόμενοσ αὐτοῦ. τῶν οὖν θεραπόντων εἰπόντων, ὅτι Ἀμάνησ εἰή πρὸ τῆσ αὐλῆσ, ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰσκαλέσαι.

εἰσελθόντοσ δέ "φίλον, εἶπεν, εἰδὼσ ἐμαυτῷ σὲ μόνον εὔνουν συμβουλεῦσαί μοι παρακαλῶ, πῶσ ἂν τιμήσαιμι τινὰ στεργόμενον ὑπ’ ἐμοῦ σφόδρα τῆσ ἐμαυτοῦ μεγαλοφροσύνησ ἀξίωσ. " ὁ δὲ Ἀμάνησ λογισάμενοσ, ἣν ἂν δῷ γνώμην ταύτην δώσειν ὑπὲρ αὐτοῦ, φιλεῖσθαι γὰρ ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ μόνον, ἣν ᾤετο ἀρίστην εἶναι ταύτην φανερὰν ἐποίησεν.

εἶπεν γάρ "εἰ βούλοιο τὸν ἄνθρωπον ὃν φῂσ ἀγαπᾶν δόξῃ περιβαλεῖν, ποίησον ἐφ’ ἵππου βαδίζειν τὴν αὐτὴν ἐσθῆτά σοι φοροῦντα καὶ περιαυχένιον χρυσοῦν ἔχοντα καὶ προάγοντα τῶν ἀναγκαίων φίλων ἕνα κηρύσσειν δι’ ὅλησ τῆσ πόλεωσ, ὅτι ταύτησ τυγχάνει τῆσ τιμῆσ ὃν ἂν ὁ βασιλεὺσ τιμήσῃ.

ὁ μὲν οὖν Ἀμάνησ ταῦτα συνεβούλευσεν οἰόμενοσ εἰσ αὐτὸν ἥξειν τοῦτο τὸ γέρασ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ ἡσθεὶσ τῇ παραινέσει "προελθών. φησίν, ἔχεισ γὰρ καὶ τὸν ἵππον καὶ τὴν στολὴν καὶ τὸν στρεπτόν. ἐπιζήτησον Μαρδοχαῖον τὸν Ιοὐδαῖον καὶ ταῦτα ἐκείνῳ δοὺσ προάγων αὐτοῦ τὸν ἵππον, σὺ γάρ, ἔφη, μοι φίλοσ ἀναγκαῖοσ, ἴσθι διάκονοσ ὧν χρηστὸσ σύμβουλοσ ἐγένου. ἔσται σώσαντί μου τὴν ψυχήν.

" τούτων ἀκούσασ παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα τὴν διάνοιαν συνεχύθη καὶ πληγεὶσ ὑπὸ ἀμηχανίασ ἔξεισιν ἄγων τὸν ἵππον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸ χρυσοῦν περιαυχένιον, καὶ τὸν Μαρδοχαῖον εὑρὼν πρὸ τῆσ αὐλῆσ σάκκον ἐνδεδυμένον ἐκέλευσεν ἀποθέμενον ἐνδύσασθαι τὴν πορφύραν. ὁ δὲ οὐκ εἰδὼσ τἀληθέσ, ἀλλὰ χλευάζεσθαι νομίζων "ὦ κάκιστε πάντων ἀνθρώπων, εἶπεν, οὕτωσ ἡμῶν ταῖσ συμφοραῖσ ἐπεγγελᾷσ;

καὶ ἐπιβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον ἐν κύκλῳ περιῄει τὴν πόλιν Ἀμάνου προάγοντοσ καὶ κηρύσσοντοσ, ὅτι τοῦτ’ ἔσται παρὰ τοῦ βασιλέωσ ᾧ ἂν στέρξῃ καὶ τιμῆσ ἄξιον δοκιμάσῃ.

ἐπεὶ δ’ ἐκπεριῆλθον τὴν πόλιν, ὁ μὲν Μαρδοχαῖοσ εἰσῄει πρὸσ τὸν βασιλέα, Ἀμάνησ δ’ ὑπ’ αἰσχύνησ πρὸσ αὑτὸν παραγίνεται καὶ μετὰ δακρύων τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ.

φίλοισ τὰ συμβεβηκότα διηγεῖτο. οἱ δ’ οὐκέτ’ ἀμύνασθαι τὸν Μαρδοχαῖον ἔλεγον δυνήσεσθαι· τὸν γὰρ θεὸν εἶναι σὺν αὐτῷ. Ταῦτα δὲ τούτων ἔτι πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλούντων ἧκον οἱ τῆσ Ἐσθήρασ εὐνοῦχοι τὸν Ἀμάνην ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπισπεύδοντεσ.

Σαβουχάδασ δὲ τῶν εὐνούχων εἷσ ἰδὼν τὸν σταυρὸν ἐν τῇ Ἀμάνου οἰκίᾳ πεπηγότα, ὃν ἐπὶ Μαρδοχαῖον παρεσκευάκεισαν, καὶ πυθόμενοσ παρά τινοσ τῶν οἰκετῶν, ἐπὶ τίνα τοῦτον ἦσαν ἑτοιμασάμενοι, γνούσ, ὡσ ἐπὶ τὸν τῆσ βασιλίσσησ θεῖον, τὸν γὰρ Ἀμάνην μέλλειν αὐτὸν αἰτεῖσθαι παρὰ τοῦ βασιλέωσ πρὸσ τιμωρίαν, τότε μὲν ἡσυχίαν ἦγεν.

ὡσ δὲ ὁ βασιλεὺσ μετὰ τοῦ Ἀμάνου εὐωχηθεὶσ ἠξίου τὴν βασίλισσαν λέγειν αὐτῷ, τίνοσ βούλεται δωρεᾶσ τυχεῖν, ὡσ ληψομένην οὗπερ ἂν ἐπιθυμίαν ἔχῃ, τὸν τοῦ λαοῦ κίνδυνον ἀπωδύρετο καὶ πρὸσ ἀπώλειαν ἔλεγεν μετὰ τοῦ ἔθνουσ ἐκδεδόσθαι, διὸ καὶ ποιεῖσθαι περὶ τούτων τοὺσ λόγουσ·

οὐ γὰρ ἂν ἠνωχληκέναι αὐτῷ, εἰ πρὸσ δουλείαν πικρὰν ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ἀπεμποληθῆναι·

μέτριον γὰρ τοῦτο τὸ κακόν· παρεκάλει τε τούτων ἀπαλλαγῆναι. ἐρωτήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ, ὑπὸ τίνοσ εἰή ταῦτα γεγενημένα, κατηγόρει τὸ λοιπὸν ἤδη φανερῶσ τοῦ Ἀμάνου καὶ τοῦτον ὄντα πονηρὸν ἐπ’ αὐτοὺσ κατεσκευακέναι τὴν ἐπιβουλὴν ἤλεγχεν.

ταραχθέντοσ δὲ πρὸσ τοῦτο τοῦ βασιλέωσ καὶ ἀναπηδήσαντοσ εἰσ τοὺσ κήπουσ ἐκ τοῦ συμποσίου, τῆσ Ἐσθήρασ ὁ Ἀμάνησ ἤρξατο δεῖσθαι καὶ παρακαλεῖν συγγνῶναι τῶν ἡμαρτημένων·

συνῆκε γὰρ αὐτὸσ ἐν κακοῖσ ὤν· ἐπί τε τῆσ κλίνησ αὐτοῦ πεσόντοσ καὶ τὴν βασίλισσαν παρακαλοῦντοσ ἐπεισελθὼν ὁ βασιλεὺσ καὶ πρὸσ τὴν ὄψιν μᾶλλον παροξυνθεὶσ εἶπεν, "ὦ κάκιστε πάντων, καὶ βιάζεσθαί μου τὴν γυναῖκα ἐπιχειρεῖσ; Ἀμάνου δὲ πρὸσ τοῦτο καταπλαγέντοσ καὶ μηδὲν ἔτι φθέγξασθαι δυνηθέντοσ, καὶ Σαβουζάνησ ὁ εὐνοῦχοσ παρελθὼν κατηγόρει τοῦ Ἀμάνου, ὡσ εὑρ́οι σταυρὸν ἐπὶ τῆσ οἰκίασ αὐτοῦ παρεσκευασμένον ἐπὶ Μαρδοχαῖον τοῦτο γὰρ αὐτῷ πυνθανομένῳ τὸν οἰκέτην εἰπεῖν, ὅτε καλέσων αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἔλθοι πρὸσ αὐτόν.

εἶναι δὲ τὸν σταυρὸν ἔλεγεν ἑξήκοντα πήχεων τὸ ὕψοσ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἀκούσασ οὐκ ἄλλῃ τιμωρίᾳ περιβάλλειν ἔκρινεν τὸν Ἀμάνην ἢ τῇ κατὰ Μαρδοχαίου νενοημένῃ, καὶ κελεύει παραχρῆμα αὐτὸν ἐξ ἐκείνου τοῦ σταυροῦ κρεμασθέντα ἀποθανεῖν.

ὅθεν ἐπέρχεταί μοι τὸ θεῖον θαυμάζειν καὶ τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ δικαιοσύνην καταμανθάνειν, μὴ μόνον τὴν Ἀμάνου κολάσαντοσ πονηρίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν κατ’ ἄλλου μεμηχανημένην τιμωρίαν ταύτην ἐκείνου ποιήσαντοσ εἶναι καὶ τοῖσ ἄλλοισ μαθεῖν οὕτωσ [γνῶναι] παρεσχηκότοσ, ὡσ ἃ καθ’ ἑτέρου τισ παρεσκεύασε ταῦτα λανθάνει καθ’ ἑαυτοῦ πρῶτον ἑτοιμασάμενοσ.

Ἀμάνησ μὲν οὖν ἀμετρήτωσ τῇ παρὰ τοῦ βασιλέωσ χρώμενοσ τιμῇ τοῦτον διεφθάρη τὸν τρόπον, τὴν δὲ οὐσίαν αὐτοῦ ἐχαρίσατο τῇ βασιλίσσῃ.

Μαρδοχαῖον δὲ προσκαλεσάμενοσ, καὶ γὰρ ἐδήλωσεν αὐτῷ τὴν πρὸσ αὐτὸν συγγένειαν Ἐσθήρα, ὃν ἔδωκεν Ἀμάνῃ δακτύλιον τοῦτον Μαρδοχαίῳ δίδωσι. δωρεῖται δὲ καὶ ἡ βασίλισσα Μαρδοχαίῳ τὴν Ἀμάνου κτῆσιν καὶ δεῖται τοῦ βασιλέωσ ἀπαλλάξαι τοῦ περὶ τῆσ ζωῆσ φόβου τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ, δηλοῦσα τὰ γραφέντα κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν ὑπὸ Ἀμάνου τοῦ Ἀμαδάθου·

τῆσ γὰρ πατρίδοσ αὐτῇ διαφθαρείσησ καὶ τῶν ὁμοφύλων ἀπολομένων οὐκ ἂν ὑπομένειν τὸν βίον. ὁ δὲ βασιλεὺσ ὑπέσχετο μηδὲν ἄχαρι αὐτὴν μηδ’ οἷσ ἐσπούδακεν ἐναντίον ἔσεσθαι, γράφειν δὲ ἃ βούλεται προσέταξε περὶ τῶν Ιοὐδαίων ἐκείνην ἐκ τοῦ βασιλέωσ ὀνόματοσ καὶ σημηναμένην αὐτοῦ τῇ σφραγῖδι πέμπειν εἰσ πᾶσαν τὴν βασιλείαν·

τοὺσ γὰρ ἀναγνωσομένουσ τὰσ ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ σημαντῆροσ ἠσφαλισμένασ ἐπιστολὰσ οὐδὲν περὶ τῶν ἐγγεγραμμένων ἐναντιώσεσθαι. μεταπεμφθέντασ οὖν τοὺσ βασιλικοὺσ γραμματεῖσ ἐκέλευσε γράφειν τοῖσ ἔθνεσι περὶ τῶν Ιοὐδαίων τοῖσ τε οἰκονόμοισ καὶ ἄρχουσιν ἀπὸ Ἰνδικῆσ ἑώσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν ἡγουμένοισ.

τὰ δὲ γραφέντα τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· "βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἄρχουσι καὶ τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι χαίρειν.

ἀλλ’ οὐδ’ αὐτοὺσ ἀδικεῖν ὤκνησαν τοὺσ εὐεργετοῦντασ τὸ εὐχάριστον ἐξ ἀνθρώπων ἀναιροῦντεσ, καὶ δι’ ἀπειροκαλίαν τῶν οὐκ ἐξ ὧν προσεδόκησαν ἀγαθῶν κόρον εἰσ τοὺσ αἰτίουσ ἀφέντεσ λήσεσθαι τὸ θεῖον ἐπὶ τούτοισ νομίζουσι καὶ τὴν ἐξ αὐτοῦ διαφεύξεσθαι δίκην.

ἔνιοι δὲ ἐκ τούτων προστασίαν πραγμάτων ἐπιτραπέντεσ παρὰ τῶν φίλων καὶ μῖσοσ ἴδιον ἔχοντεσ πρόσ τινασ, παραλογισάμενοι τοὺσ κρατοῦντασ ψευδέσιν αἰτίαισ καὶ διαβολαῖσ ἔπεισαν κατὰ μηδὲν ἀδικούντων ὀργὴν ἀναλαβεῖν, ὑφ’ ἧσ ἐκινδύνευσαν ἀπολέσθαι.

τοῦτο δὲ οὐκ ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων οὐδ’ ἀκοῇ γνωρίμων ἡμῖν οὕτωσ ἰδεῖν ἔστιν ἔχον, ἀλλ’ ἐκ τῶν παρὰ τὰσ ἡμετέρασ ὄψεισ τετολμημένων, ὡσ διαβολαῖσ μὲν καὶ κατηγορίαισ μὴ προσέχειν ἔτι τοῦ λοιποῦ μηδ’ οἷσ ἕτεροι πείθειν ἐπιχειροῦσιν, κρίνειν δ’ ὅσα τισ αὐτὸσ οἶδεν πεπραγμένα, καὶ κολάζειν μὲν ἂν ᾖ τοιαῦτα, χαρίζεσθαι δ’ ἂν ἑτέρωσ ἔχῃ, τοῖσ ἔργοισ αὐτοῖσ ἀλλὰ μὴ τοῖσ λέγουσι προστιθέμενον.

ὡσ μὲν Ἀμάνησ, Ἀμαδάθου μὲν παῖσ Ἀμαληκίτησ δὲ τὸ γένοσ, ἀλλότριοσ ὢν τοῦ Περσῶν αἵματοσ, ἐπιξενωθεὶσ ἡμῖν ἀπέλαυσεν τῆσ πρὸσ ἅπαντασ χρηστότητοσ ἐπὶ τοσοῦτον, ὡσ πατέρα μου τὸ λοιπὸν προσαγορεύεσθαι καὶ προσκυνούμενον διατελεῖν καὶ μεθ’ ἡμᾶσ τὰ δεύτερα τῆσ βασιλικῆσ παρὰ πάντων τιμῆσ ἀποφέρεσθαι, τὴν εὐτυχίαν οὐκ ἤνεγκεν οὐδὲ σώφρονι λογισμῷ τὸ μέγεθοσ τῶν ἀγαθῶν ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆσ βασιλείασ ἐπεβούλευσέ με καὶ τῆσ ψυχῆσ τὸν αἴτιον αὐτῷ τῆσ ἐξουσίασ ἀφελέσθαι, τὸν εὐεργέτην μου καὶ σωτῆρα Μαρδοχαῖον καὶ τὴν κοινωνὸν ἡμῖν τοῦ τε βίου καὶ τῆσ ἀρχῆσ Ἐσθῆρα κακούργωσ καὶ μετὰ ἀπάτησ πρὸσ ἀπώλειαν αἰτησάμενοσ·

τούτῳ γάρ με τῷ τρόπῳ τῶν εὐνοούντων ἐρημώσασ ἐβούλετο τὴν ἀρχὴν εἰσ ἄλλουσ μεταβαλεῖν.

ἀλλὰ καὶ τιμῆσ αὐτοὺσ ἁπάσησ τυγχάνειν βούλομαι, καὶ τὸν ταῦτα κατ’ αὐτῶν μηχανησάμενον πρὸ τῶν πυλῶν τῶν ἐν Σούσοισ ἀνεσταύρωσα μετὰ τῆσ γενεᾶσ, τοῦ πάντα ἐφορῶντοσ θεοῦ ταύτην αὐτῷ τὴν δίκην ἐπιβαλόντοσ.

κελεύω δὲ ὑμᾶσ τὸ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ἐκθέντασ εἰσ ἅπασαν τὴν βασιλείαν τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀφεῖναι τοῖσ ἰδίοισ νόμοισ χρωμένουσ ζῆν μετ’ εἰρήνησ καὶ βοηθεῖν αὐτοῖσ, ὅπωσ τοὺσ ἐν οἷσ ἠτύχησαν καιροῖσ ἀδικήσαντασ αὐτοὺσ ἀμύνωνται, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνόσ, ὅσ ἐστιν Ἄδαρ, τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ·

ταύτην γὰρ αὐτοῖσ ὁ θεὸσ ἀντὶ ὀλεθρίασ σωτήριον πεποίηκεν.

ἔστι δ’ ἀγαθὴ τοῖσ εὐνοοῦσιν ἡμῖν ὑπόμνησισ δὲ τῆσ τῶν ἐπιβουλευσάντων κολάσεωσ. εἰδέναι μέντοι γε βούλομαι καὶ πόλιν καὶ πᾶν ἔθνοσ, ἐὰν τῶν γεγραμμένων τινὸσ παρακούσῃ, ὅτι καὶ πυρὶ καὶ σιδήρῳ δαπανηθήσεται.

τὰ μέντοι γεγραμμένα προτεθήτω καθ’ ὅλησ τῆσ ἡμῖν ὑπηκόου χώρασ, καὶ παρασκευαζέσθωσαν πάντωσ εἰσ τὴν προγεγραμμένην ἡμέραν, ἵνα τοὺσ ἐχθροὺσ μετέλθωσιν. Οἱ μὲν οὖν ἱππεῖσ οἱ τὰσ ἐπιστολὰσ διακομίζοντεσ εὐθὺσ ἐξορμήσαντεσ τὴν προκειμένην ὁδὸν ἤνυον.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ὡσ ἀναλαβὼν τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ τὸν στέφανον τὸν χρυσοῦν καὶ τὸν στρεπτὸν περιθέμενοσ προῆλθεν, ἰδόντεσ αὐτὸν οὕτωσ τετιμημένον ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ οἱ ἐν Σούσοισ ὄντεσ Ιοὐδαῖοι κοινὴν ὑπέλαβον τὴν εὐπραγίαν αὐτοῦ. χαρὰ δὲ καὶ σωτήριον φέγγοσ ἐκτιθεμένων τῶν τοῦ βασιλέωσ γραμμάτων καὶ τοὺσ κατὰ πόλιν τῶν Ιοὐδαίων καὶ τοὺσ κατὰ χώραν ἐπεῖχεν, ὡσ πολλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν διὰ τὸν ἐκ τῶν Ιοὐδαίων φόβον περιτεμνόμενα τὴν αἰδῶ τὸ ἀκίνδυνον αὐτοῖσ ἐκ τούτου πραγματεύσασθαι.

καὶ γὰρ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ τῇ τρισκαιδεκάτῃ, ὃσ κατὰ μὲν Ἑβραίουσ Ἄδαρ καλεῖται κατὰ δὲ Μακεδόνασ Δύστροσ, οἱ κομίσαντεσ τὰ τοῦ βασιλέωσ γράμματα ἐδήλουν, ὅπωσ καθ’ ἣν ἡμέραν αὐτοὶ κινδυνεύσειν ἤμελλον ἐν ταύτῃ τοὺσ ἐχθροὺσ ἀπολέσωσιν.

οἱ δὲ ἄρχοντεσ τῶν σατραπειῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ εἶχον ἐν τιμῇ τοὺσ Ιοὐδαίουσ·

ὁ γὰρ ἐκ Μαρδοχαίου φόβοσ ἠνάγκαζεν αὐτοὺσ σωφρονεῖν. τοῦ δὲ γράμματοσ τοῦ βασιλικοῦ διὰ πάσησ τῆσ ὑπ’ αὐτὸν χώρασ γενομένου συνέπεσεν ὥστε καὶ τοὺσ ἐν Σούσοισ Ιοὐδαίουσ ἀποκτεῖναι τῶν ἐχθρῶν περὶ πεντακοσίουσ.

τοῦ δὲ βασιλέωσ τῶν ἀπολωλότων δηλώσαντοσ τὸν ἀριθμὸν Ἐσθήρᾳ καὶ περὶ τῶν ἐπὶ τῆσ χώρασ τί ποτ’ εἰή γεγονὸσ διαποροῦντοσ καὶ τί πρὸσ τούτοισ ἔτ’ αὐτοῦ γενέσθαι βούλεται πυνθανομένου, πραχθήσεσθαι γάρ, παρεκάλεσεν ἐπιτραπῆναι τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν οὕτωσ χρήσασθαι τοῖσ ὑπολειπομένοισ τῶν ἐχθρῶν καὶ τοὺσ δέκα τοὺσ Ἀμάνου παῖδασ ἀνασταυρῶσαι.

καὶ τοῦτο μὲν προσέταξε τοῖσ Ιοὐδαίοισ ὁ βασιλεὺσ μηδὲν ἀντιλέγειν Ἐσθῆρι δυνάμενοσ·

οἱ δὲ πάλιν συστραφέντεσ τῇ τετράδι καὶ δεκάτῃ τοῦ Δύστρου μηνὸσ ἀπέκτειναν τῶν ἐναντίων ὡσ τριακοσίουσ, καὶ οὐδενὸσ τῶν ἐκείνοισ ὑπαρχόντων ἥψαντο κτημάτων. ἀπέθανον δὲ καὶ ὑπὸ τῶν ἐν τῇ χώρᾳ καὶ ταῖσ ἄλλαισ πόλεσιν Ιοὐδαίων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῖσ ἑπτακισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι.

καὶ τούτουσ μὲν ἀπέκτειναν τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνόσ, τὴν δὲ ἐχομένην ἑορτάσιμον ἐποίησαν. ὁμοίωσ δὲ καὶ οἱ ἐν Σούσοισ Ιοὐδαῖοι τὴν τετράδα καὶ δεκάτην καὶ τὴν ἐχομένην τοῦ αὐτοῦ μηνὸσ συναθροισθέντεσ εὐωχήθησαν.

ὅθεν καὶ νῦν οἱ ἐν τῇ οἰκουμένῃ Ιοὐδαῖοι πάντεσ τὰσ ἡμέρασ ταύτασ ἑορτάζουσιν διαπεμπόμενοι μερίδασ ἀλλήλοισ. ἔγραψεν δὲ Μαρδοχαῖοσ τοῖσ ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλείᾳ [ζῶσιν] Ιοὐδαίοισ ταύτασ παραφυλάσσειν τὰσ ἡμέρασ καὶ ἑορτὴν ἄγειν αὐτὰσ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ παραδοῦναι τοῦ πρὸσ πάντα διαμεῖναι τὸν χρόνον τὴν ἑορτὴν ἕνεκα καὶ μὴ λήθῃ παραπολέσθαι·

μελλήσαντασ γὰρ αὐτοὺσ ἐν ταύταισ διαφθείρεσθαι ταῖσ ἡμέραισ ὑπὸ Ἀμάνου δίκαια ποιήσειν, εἰ διαφυγόντεσ μὲν ἐν αὐταῖσ τὸν κίνδυνον τοὺσ δ’ ἐχθροὺσ τιμωρησάμενοι παρατηρήσουσιν αὐτὰσ εὐχαριστοῦντεσ τῷ θεῷ.

διὰ ταῦτα μὲν οἱ Ιοὐδαῖοι τὰσ προειρημένασ ἡμέρασ ἑορτάζουσιν προσαγορεύσαντεσ αὐτὰσ φρουρέασ.

ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ μέγασ τε ἦν καὶ λαμπρὸσ παρὰ τῷ βασιλεῖ καὶ συνδιεῖπεν αὐτῷ τὴν ἀρχὴν ἀπολαύων ἅμα καὶ τῆσ κοινωνίασ τοῦ βίου τῇ βασιλίσσῃ. ἦν δὲ καὶ τοῖσ Ιοὐδαίοισ τὰ πράγματα δι’ αὐτοὺσ ἀμείνω πάσησ ἐλπίδοσ.

καὶ τὰ μὲν τούτοισ βασιλεύοντοσ Ἀρταξέρξου συμβάντα τοῦτον εἶχεν τὸν τρόπον. Ἀποθανόντοσ δὲ τοῦ ἀρχιερέωσ Ἐλεασίβου τὴν ἀρχιερωσύνην Ιὤδασ ὁ παῖσ αὐτοῦ διεδέξατο.

τελευτήσαντοσ δὲ καὶ τούτου τὴν τιμὴν Ιωἄννησ υἱὸσ ὢν αὐτοῦ παρέλαβεν, δι’ ὃν καὶ Βαγώσησ ὁ στρατηγὸσ τοῦ [ἄλλου] Ἀρταξέρξου τὸν ναὸν ἐμίανεν καὶ φόρουσ ἐπέταξε τοῖσ Ιοὐδαίοισ, πρὶν τὰσ καθημερινὰσ ἐπιφέρειν θυσίασ ὑπὲρ ἀρνὸσ ἑκάστου τελεῖν αὐτοὺσ δημοσίᾳ δραχμὰσ πεντήκοντα. τούτου δὲ τὴν αἰτίαν τοιαύτην συνέβη γενέσθαι·

ἀδελφὸσ ἦν τῷ Ιωἄννῃ Ιἠσοῦσ· τούτῳ φίλῳ τυγχάνοντι ὁ Βαγώσησ ὑπέσχετο τὴν ἀρχιερωσύνην παρέξειν. ἀπὸ ταύτησ οὖν τῆσ πεποιθήσεωσ Ιἠσοῦσ ἐν τῷ ναῷ διενεχθεὶσ τῷ Ιωἄννῃ παρώξυνεν τὸν ἀδελφὸν ὥστ’ αὐτὸν ἀνελεῖν καὶ διὰ τὴν ὀργὴν τηλικοῦτο ἀσέβημα δρᾶσαι κατ’ ἀδελφοῦ τὸν Ιωἄννην ἐν τῷ ἱερῷ ὡσ δεινὸν ἦν καὶ πρότερον, ὡσ μήτε παρ’ Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροισ ὠμὸν οὕτωσ καὶ ἀσεβὲσ ἔργον γεγονέναι.

τὸ μέντοι θεῖον οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλὰ καὶ ὁ λαὸσ δι’ αὐτὴν τὴν αἰτίαν ἐδουλώθη καὶ ὁ ναὸσ ἐμιάνθη ὑπὸ Περσῶν.

Βαγώσησ δὲ ὁ στρατηγὸσ Ἀρταξέρξου γνούσ, ὅτι Ιωἄννησ ὁ ἀρχιερεὺσ τῶν Ιοὐδαίων τὸν ἴδιον ἀδελφὸν Ιἠσοῦν ἐν τῷ ἱερῷ ἐφόνευσεν, εὐθὺσ ἐπιστὰσ τοῖσ Ιοὐδαίοισ μετὰ θυμοῦ ἤρξατο λέγειν· "ἐτολμήσατε ἐν τῷ ἱερῷ φόνον ἐργάσασθαι.

" πειρωμένου δ’ αὐτοῦ εἰσελθεῖν εἰσ τὸν ναὸν ἐκώλυον αὐτόν. ὁ δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἔφη· "πῶσ οὐκ ἐγὼ καθαρώτερόσ εἰμι τοῦ ἀνῃρημένου ἐν τῷ ναῷ; καὶ τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ εἰσ τὸν ναὸν εἰσέρχεται. ταύτῃ μὲν οὖν χρησάμενοσ τῇ ἐπινοίᾳ Βαγώσησ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἔτεσιν ἑπτὰ ὑπὲρ τῆσ Ιἠσοῦ τελευτῆσ μετῆλθεν. Καταστρέψαντοσ δὲ τοῦ Ιωἄννου τὸν βίον διαδέχεται τὴν ἀρχιερωσύνην ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ιἀδδοῦσ.

εἰδὼσ λαμπρὰν οὖσαν τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα καὶ πολλὰ τοῖσ Ἀσσυρίοισ καὶ τοῖσ ἐν τῇ κοίλῃ Συρίᾳ κατοικοῦσιν τοὺσ ἐν αὐτῇ βασιλεῖσ πράγματα παρασχόντασ, ἀσμένωσ συνῴκισεν τὴν αὐτοῦ θυγατέρα Νικασὼ καλουμένην, οἰόμενοσ τὴν ἐπιγαμίαν ὅμηρον αὐτῷ γενήσεσθαι πρὸσ τὴν ἀπὸ τοῦ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνουσ παντὸσ εὔνοιαν.

Κατὰ τοῦτον δὴ τὸν καιρὸν καὶ Φίλιπποσ ὁ Μακεδόνων βασιλεὺσ ἐν Αἰγαῖσ ὑπὸ Παυσανίου τοῦ Κεράστου ἐκ δὲ τοῦ τῶν Ὀρεστῶν γένουσ δολοφονηθεὶσ ἀπέθανεν.

παραλαβὼν δ’ ὁ παῖσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ἀλέξανδροσ καὶ διαβὰσ τὸν Ἑλλήσποντον, νικᾷ μὲν τοὺσ Δαρείου στρατηγοὺσ ἐπὶ Γρανίκῳ συμβαλὼν αὐτοῖσ, ἐπελθὼν δὲ τὴν Λυδίαν καὶ τὴν Ιὠνίαν δουλωσάμενοσ καὶ τὴν Καρίαν ἐπιδραμὼν τοῖσ ἐν Παμφυλίᾳ τόποισ ἐπέβαλεν, καθὼσ ἐν ἄλλοισ δεδήλωται.

Οἱ δὲ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πρεσβύτεροι δεινοπαθοῦντεσ ἐπὶ τῷ τὸν Ιἀδδοῦ τοῦ ἀρχιερέωσ ἀδελφὸν ἀλλοφύλῳ συνοικοῦντα μετέχειν τῆσ ἀρχιερωσύνησ ἐστασίαζον πρὸσ αὐτόν·

ἡγοῦντο γὰρ τὸν τούτου γάμον ἐπιβάθραν τοῖσ παρανομεῖν περὶ τὰσ τῶν γυναικῶν συνοικήσεισ βουλησομένοισ γενέσθαι καὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ ἀλλοφύλουσ αὐτοῖσ κοινωνίασ ἀρχὴν τοῦτο ἔσεσθαι.

ὑπάρξαι μέντοι καὶ τῆσ προτέρασ αἰχμαλωσίασ αὐτοῖσ καὶ τῶν κακῶν αἴτιον τὸ περὶ τοὺσ γάμουσ πλημμελῆσαί τινασ καὶ ἀγαγέσθαι γυναῖκασ οὐκ ἐπιχωρίασ.

ἐκέλευον οὖν τὸν Μανασσῆν διαζεύγνυσθαι τῆσ γυναικὸσ ἢ μὴ προσιέναι τῷ θυσιαστηρίῳ. τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ τῷ λαῷ συναγανακτοῦντοσ καὶ εἴργοντοσ τὸν ἀδελφὸν τοῦ βωμοῦ, παραγενόμενοσ ὁ Μανασσῆσ πρὸσ τὸν πενθερὸν Σαναβαλλέτην στέργειν μὲν ἔλεγεν αὐτοῦ τὴν θυγατέρα Νικασώ, τῆσ μέντοι γε ἱερατικῆσ τιμῆσ μεγίστησ οὔσησ ἐν τῷ ἔθνει καὶ τῷ γένει παραμενούσησ οὐ βούλεσθαι δι’ αὐτὴν στέρεσθαι.

τοῦ δὲ Σαναβαλλέτου μὴ μόνον τηρήσειν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχιερατικὴν παρέξειν δύναμιν καὶ τιμὴν ὑπισχνουμένου καὶ πάντων ἀποδείξειν ὧν αὐτὸσ ἐπῆρχεν τόπων ἡγεμόνα βουλόμενον συνοικεῖν αὐτοῦ τῇ θυγατρί, καὶ λέγοντοσ οἰκοδομήσειν ναὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρουσ, ὃ τῶν κατὰ τὴν Σαμάρειαν ὀρῶν ἐστιν ὑψηλότατον, καὶ ταῦτα ποιήσειν ἐπαγγελλομένου μετὰ τῆσ Δαρείου γνώμησ τοῦ βασιλέωσ, ἐπαρθεὶσ ταῖσ ὑποσχέσεσιν ὁ Μανασσῆσ παρέμενεν τῷ Σαναβαλλέτῃ τὴν ἀρχιερωσύνην οἰόμενοσ ἕξειν Δαρείου δόντοσ·

καὶ γὰρ συνέβαινεν τὸν Σαναβαλλέτην ἤδη πρεσβύτερον εἶναι.

πολλῶν δὲ ἱερέων καὶ Ἰσραηλιτῶν τοιούτοισ γάμοισ ἐπιπεπλεγμένων κατεῖχεν οὐ μικρὰ ταραχὴ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ·

ἀφίσταντο γὰρ ἅπαντεσ πρὸσ τὸν Μανασσῆν τοῦ Σαναβαλλέτου χορηγοῦντοσ αὐτοῖσ καὶ χρήματα καὶ χώραν εἰσ γεωργίαν καὶ κατοίκησιν ἀπομερίζοντοσ καὶ παντὶ τρόπῳ τῷ γαμβρῷ συμφιλοκαλοῦντοσ. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν Δαρεῖοσ ἀκούσασ, ὅτι τὸν Ἑλλήσποντον διαβὰσ Ἀλέξανδροσ καὶ τοὺσ σατράπασ αὐτοῦ τῇ κατὰ Γράνικον μάχῃ κρατήσασ προσωτέρω χωρεῖ, στρατιὰν ἱππικήν τε καὶ πεζικὴν συνήθροιζεν ἀπαντῆσαι διαγνοὺσ τοῖσ Μακεδόσιν πρὶν ἢ πᾶσαν αὐτοὺσ ἐπιόντασ καταστρέψασθαι τὴν Ἀσίαν.

περαιωσάμενοσ οὖν τὸν Εὐφράτην ποταμὸν καὶ τὸν Ταῦρον τὸ Κιλίκιον ὄροσ ὑπερελθὼν ἐν Ἰσσῷ τῆσ Κιλικίασ τοὺσ πολεμίουσ ὡσ ἐκεῖ μαχησόμενοσ αὐτοῖσ ἐξεδέχετο.

ἡσθεὶσ δὲ τῇ Δαρείου καταβάσει ὁ Σαναβαλλέτησ εὐθὺσ ἔλεγεν τῷ Μανασσῇ τὰσ ὑποσχέσεισ τελέσειν, ὡσ ἂν Δαρεῖοσ κρατήσασ τῶν πολεμίων ὑποστρέψῃ·

πέπειστο γὰρ οὐκ αὐτὸσ μόνοσ ἀλλὰ καὶ πάντεσ οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ μηδ’ εἰσ χεῖρασ τοῖσ Πέρσαισ ἥξειν τοὺσ Μακεδόνασ διὰ τὸ πλῆθοσ. ἀπέβη δ’ οὐχ ὡσ προσεδόκων·

συμβαλὼν γὰρ ὁ βασιλεὺσ τοῖσ Μακεδόσιν ἡττήθη καὶ πολλὴν τῆσ στρατιᾶσ ἀπολέσασ ληφθέντων αἰχμαλώτων αὐτοῦ τῆσ μητρὸσ καὶ γυναικὸσ καὶ τῶν τέκνων ἔφυγεν εἰσ Πέρσασ. Ἀλέξανδροσ δ’ εἰσ Συρίαν παραγενόμενοσ Δαμασκὸν αἱρεῖ καὶ Σιδῶνοσ κρατήσασ ἐπολιόρκει Τύρον, ἠξίου τε ἀποστείλασ γράμματα πρὸσ τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα συμμαχίαν τε αὐτῷ πέμπειν καὶ ἀγορὰν τῷ στρατεύματι παρασχεῖν καὶ ὅσα Δαρείῳ πρότερον ἐτέλουν δῶρα τούτῳ διδόναι τὴν Μακεδόνων φιλίαν ἑλομένουσ·

οὐ γὰρ μετανοήσειν ἐπὶ τούτοισ.

ἀκούσασ Ἀλέξανδροσ παρωξύνθη, καὶ τὴν μὲν Τύρον οὐκ ἔκρινεν καταλιπεῖν ὅσον οὐδέπω μέλλουσαν αἱρεῖσθαι, παραστησάμενοσ δὲ ταύτην ἠπείλει στρατεύσειν ἐπὶ τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα καὶ διδάξειν πάντασ, πρὸσ τίνασ δὴ αὐτοῖσ φυλακτέον τοὺσ ὁρ́κουσ·

ὅθεν πονικώτερον χρησάμενοσ τῇ πολιορκίᾳ λαμβάνει τὴν Τύρον.

καταστησάμενοσ δὲ τὰ ἐν αὐτῇ ἐπὶ τὴν τῶν Γαζαίων πόλιν ἦλθεν καὶ τήν τε Γάζαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ φρούραρχον ὄνομα Βαβημάσιν ἐπολιόρκει. Νομίσασ δὲ καιρὸν ἐπιτήδειον ἔχειν ὁ Σαναβαλλέτησ τῆσ ἐπιβολῆσ Δαρείου μὲν ἀπέγνω, λαβὼν δὲ ὀκτακισχιλίουσ τῶν ἀρχομένων ὑπ’ αὐτοῦ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἧκεν καὶ καταλαβὼν αὐτὸν ἀρχόμενον τῆσ Τύρου πολιορκίασ, ὧν τε αὐτὸσ ἄρχει τόπων ἔλεγεν αὐτῷ παραδιδόναι τούτουσ καὶ δεσπότην αὐτὸν ἡδέωσ ἔχειν ἀντὶ Δαρείου τοῦ βασιλέωσ.

ἀσμένωσ δ’ αὐτὸν προσδεξαμένου θαρρῶν ἤδη περὶ τῶν προκειμένων ὁ Σαναβαλλέτησ αὐτῷ λόγουσ προσέφερεν δηλῶν, ὡσ γαμβρὸν μὲν ἔχοι Μανασσῆ τοῦ τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέωσ Ιἀδδοῦ ἀδελφόν, πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλουσ αὐτῷ συμπαρόντασ τῶν ὁμοεθνῶν θέλειν ἱερὸν ἐν τοῖσ ὑπ’ ἐκείνῳ τόποισ ἤδη κατασκευάσαι.

τοῦτο δ’ εἶναι καὶ τῷ βασιλεῖ συμφέρον εἰσ δύο διῃρῆσθαι τὴν Ιοὐδαίων δύναμιν, ἵνα μὴ ὁμογνωμονοῦν τὸ ἔθνοσ μηδὲ συνεστόσ, εἰ νεωτερίσειέν ποτε, χαλεπὸν ᾖ τοῖσ βασιλεῦσιν, καθὼσ καὶ πρότερον τοῖσ Ἀσσυρίων ἄρξασιν ἐγένετο.

συγχωρήσαντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου πᾶσαν εἰσενεγκάμενοσ σπουδὴν ᾠκοδόμησεν ὁ Σαναβαλλέτησ τὸν ναὸν καὶ ἱερέα τὸν Μανασσῆ κατέστησεν, μέγιστον γέρασ ἡγησάμενοσ τοῖσ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ γενησομένοισ τοῦτ’ ἔσεσθαι.

μηνῶν δ’ ἑπτὰ τῇ Τύρου πολιορκίᾳ διεληλυθότων καὶ δύο τῇ Γάζησ ὁ μὲν Σαναβαλλέτησ ἀπέθανεν.

Ἀλέξανδροσ δ’ ἐξελὼν τὴν Γάζαν ἐπὶ τὴν τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν ἀναβαίνειν ἐσπουδάκει. ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ Ιἀδδοῦσ τοῦτ’ ἀκούσασ ἦν ἐν ἀγωνίᾳ καὶ δέει, πῶσ ἀπαντήσει τοῖσ Μακεδόσιν ἀμηχανῶν ὀργιζομένου τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τῇ πρότερον ἀπειθείᾳ.

παραγγείλασ οὖν ἱκεσίαν τῷ λαῷ καὶ θυσίαν τῷ θεῷ μετ’ αὐτοῦ προσφέρων ἐδεῖτο ὑπερασπίσαι τοῦ ἔθνουσ καὶ τῶν ἐπερχομένων κινδύνων ἀπαλλάξαι. κατακοιμηθέντι δὲ μετὰ τὴν θυσίαν ἐχρημάτισεν αὐτῷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὁ θεὸσ θαρρεῖν καὶ στεφανοῦντασ τὴν πόλιν ἀνοίγειν τὰσ πύλασ, καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ λευκαῖσ ἐσθῆσιν, αὐτὸν δὲ μετὰ τῶν ἱερέων ταῖσ νομίμοισ στολαῖσ ποιεῖσθαι τὴν ὑπάντησιν μηδὲν προσδοκῶντασ πείσεσθαι δεινὸν προνοουμένου τοῦ θεοῦ.

διαναστὰσ δὲ ἐκ τοῦ ὕπνου ἔχαιρέν τε μεγάλωσ αὐτὸσ καὶ τὸ χρηματισθὲν αὐτῷ πᾶσι μηνύσασ καὶ ποιήσασ ὅσα κατὰ τοὺσ ὕπνουσ αὐτῷ παρηγγέλη τὴν τοῦ βασιλέωσ παρουσίαν ἐξεδέχετο.

Πυθόμενοσ δ’ αὐτὸν οὐ πόρρω τῆσ πόλεωσ ὄντα πρόεισι μετὰ τῶν ἱερέων καὶ τοῦ πολιτικοῦ πλήθουσ, ἱεροπρεπῆ καὶ διαφέρουσαν τῶν ἄλλων ἐθνῶν ποιούμενοσ τὴν ὑπάντησιν εἰσ τόπον τινὰ Σαφειν λεγόμενον.

τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο μεταφερόμενον εἰσ τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν σκοπὸν σημαίνει· τά τε γὰρ Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν ναὸν συνέβαινεν ἐκεῖθεν ἀφορᾶσθαι. τῶν δὲ Φοινίκων καὶ τῶν ἀκολουθούντων Χαλδαίων ὅσα βασιλέωσ ὀργὴν εἰκὸσ ἦν ἐπιτρέψειν αὐτοῖσ τήν τε πόλιν διαρπάσειν καὶ τὸν ἀρχιερέα μετ’ αἰκίασ ἀπολέσειν λογιζομένων, τὰ ἐναντία τούτων ἐγένετο.

ὁ γὰρ Ἀλέξανδροσ ἔτι πόρρωθεν ἰδὼν τὸ μὲν πλῆθοσ ἐν ταῖσ λευκαῖσ ἐσθῆσιν, τοὺσ δὲ ἱερεῖσ προεστῶτασ ἐν ταῖσ βυσσίναισ αὐτῶν, τὸν δὲ ἀρχιερέα ἐν τῇ ὑακινθίνῳ καὶ διαχρύσῳ στολῇ καὶ ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ ἔχοντα τὴν κίδαριν καὶ τὸ χρυσοῦν ἐπ’ αὐτῆσ ἔλασμα, ᾧ τὸ τοῦ θεοῦ ἐγέγραπτο ὄνομα, προσελθὼν μόνοσ προσεκύνησεν τὸ ὄνομα καὶ τὸν ἀρχιερέα πρῶτοσ ἠσπάσατο.

τῶν δὲ Ιοὐδαίων ὁμοῦ πάντων μιᾷ φωνῇ τὸν Ἀλέξανδρον ἀσπασαμένων καὶ κυκλωσαμένων αὐτόν, οἱ μὲν τῆσ Συρίασ βασιλεῖσ καὶ οἱ λοιποὶ τοῦτο ποιήσαντοσ κατεπλάγησαν καὶ διεφθάρθαι τῷ βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμβανον, Παρμενίωνοσ δὲ μόνου προσελθόντοσ αὐτῷ καὶ πυθομένου, τί δήποτε προσκυνούντων αὐτὸν ἁπάντων αὐτὸσ προσκυνήσειεν τὸν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα;

"οὐ τοῦτον, εἶπεν, προσεκύνησα, τὸν δὲ θεόν, οὗ τὴν ἀρχιερωσύνην οὗτοσ τετίμηται·

τοῦτον γὰρ καὶ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ εἶδον ἐν τῷ νῦν σχήματι ἐν Δίῳ τῆσ Μακεδονίασ τυγχάνων, καὶ πρὸσ ἐμαυτὸν διασκεπτομένῳ μοι, πῶσ ἂν κρατήσαιμι τῆσ Ἀσίασ, παρεκελεύετο μὴ μέλλειν ἀλλὰ θαρσοῦντα διαβαίνειν·

αὐτὸσ γὰρ ἡγήσεσθαί μου τῆσ στρατιᾶσ καὶ τὴν Περσῶν παραδώσειν ἀρχήν. ὅθεν ἄλλον μὲν οὐδένα θεασάμενοσ ἐν τοιαύτῃ στολῇ, τοῦτον δὲ νῦν ἰδὼν καὶ τῆσ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἀναμνησθεὶσ ὄψεώσ τε καὶ παρακελεύσεωσ, νομίζω θείᾳ πομπῇ τὴν στρατείαν πεποιημένοσ Δαρεῖον νικήσειν καὶ τὴν Περσῶν καταλύσειν δύναμιν καὶ πάνθ’ ὅσα κατὰ νοῦν ἐστί μοι προχωρήσειν.

ταῦτ’ εἰπὼν πρὸσ τὸν Παρμενίωνα καὶ δεξιωσάμενοσ τὸν ἀρχιερέα τῶν Ιοὐδαίων παραθεόντων εἰσ τὴν πόλιν παραγίνεται.

καὶ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ ἱερὸν θύει μὲν τῷ θεῷ κατὰ τὴν τοῦ ἀρχιερέωσ ὑφήγησιν, αὐτὸν δὲ τὸν ἀρχιερέα καὶ τοὺσ ἱερεῖσ ἀξιοπρεπῶσ ἐτίμησεν. δειχθείσησ δ’ αὐτῷ τῆσ Δανιήλου βίβλου, ἐν ᾗ τινα τῶν Ἑλλήνων καταλύσειν τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐδήλου, νομίσασ αὐτὸσ εἶναι ὁ σημαινόμενοσ τότε μὲν ἡσθεὶσ ἀπέλυσε τὸ πλῆθοσ, τῇ δ’ ἐπιούσῃ προσκαλεσάμενοσ ἐκέλευσεν αὐτοὺσ αἰτεῖσθαι δωρεάσ, ἃσ ἂν αὐτοὶ θέλωσιν.

τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ αἰτησαμένου χρήσασθαι τοῖσ πατρίοισ νόμοισ καὶ τὸ ἕβδομον ἔτοσ ἀνείσφορον εἶναι, συνεχώρησεν πάντα.

παρακαλεσάντων δ’ αὐτόν, ἵνα καὶ τοὺσ ἐν Βαβυλῶνι καὶ Μηδίᾳ Ιοὐδαίουσ τοῖσ ἰδίοισ ἐπιτρέψῃ νόμοισ χρῆσθαι, ἀσμένωσ ὑπέσχετο ποιήσειν ἅπερ ἀξιοῦσιν. εἰπόντοσ δ’ αὐτοῦ πρὸσ τὸ πλῆθοσ, εἴ τινεσ αὐτῷ βούλονται συστρατεύειν τοῖσ πατρίοισ ἔθεσιν ἐμμένοντεσ καὶ κατὰ ταῦτα ζῶντεσ, ἑτοίμωσ ἔχειν ἐπάγεσθαι, πολλοὶ τὴν σὺν αὐτῷ στρατείαν ἠγάπησαν.

Ὁ μὲν οὖν Ἀλέξανδροσ ταῦτα διοικησάμενοσ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐξεστράτευσεν ἐπὶ τὰσ ἐχομένασ πόλεισ.

πάντων δ’ αὐτὸν πρὸσ οὓσ ἀφίκοιτο φιλοφρόνωσ ἐκδεχομένων, Σαμαρεῖται μητρόπολιν τότε τὴν Σίκειμαν ἔχοντεσ κειμένην πρὸσ τῷ Γαριζεὶν ὄρει καὶ κατῳκημένην ὑπὸ τῶν ἀποστατῶν τοῦ Ιοὐδαίων ἔθνουσ, ἰδόντεσ ὅτι τοὺσ Ιοὐδαίουσ Ἀλέξανδροσ οὕτω λαμπρῶσ τετίμηκεν ἔγνωσαν αὑτοὺσ Ιοὐδαίουσ ὁμολογεῖν. εἰσὶν γὰρ οἱ Σαμαρεῖσ τοιοῦτοι τὴν φύσιν, ὡσ ἤδη που καὶ πρότερον δεδηλώκαμεν·

ἐν μὲν ταῖσ συμφοραῖσ ὄντασ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀρνοῦνται συγγενεῖσ ὁμολογοῦντεσ τότε τὴν ἀλήθειαν, ὅταν δέ τι λαμπρὸν περὶ αὐτοὺσ ἴδωσιν ἐκ τύχησ, ἐπιπηδῶσιν αὐτῶν τῇ κοινωνίᾳ προσήκειν αὐτοῖσ λέγοντεσ καὶ ἐκ τῶν Ιὠσήπου γενεαλογοῦντεσ αὑτοὺσ ἐκγόνων Ἐφραίμου καὶ Μανασσοῦσ. μετὰ λαμπρότητοσ οὖν καὶ πολλὴν ἐνδεικνύμενοι τὴν περὶ αὐτὸν προθυμίαν ἀπήντησαν τῷ βασιλεῖ μικροῦ δεῖν ἐγγὺσ τῶν Ιἑροσολύμων.

ἐπαινέσαντοσ δὲ αὐτοὺσ Ἀλεξάνδρου οἱ Σικιμῖται προσῆλθον αὐτῷ προσπαραλαβόντεσ καὶ οὓσ Σαναβαλλέτησ πρὸσ αὐτὸν στρατιώτασ ἀπέστειλεν καὶ παρεκάλουν παραγενόμενον εἰσ τὴν πόλιν αὐτῶν τιμῆσαι καὶ τὸ παρ’ αὐτοῖσ ἱερόν. ὁ δ’ ἐκεῖνο μὲν αὖθισ ὑποστρέφων ἰδεῖν ὑπέσχετο πρὸσ αὐτούσ, ἀξιούντων δὲ ἀφεῖναι τὸν φόρον αὐτοῖσ τοῦ ἑβδοματικοῦ ἔτουσ, οὐδὲ γὰρ αὐτοὺσ ἐν αὐτῷ σπείρειν, τίνεσ ὄντεσ ταῦτα παρακαλοῦσιν ἐπυνθάνετο.

τῶν δ’ εἰπόντων Ἑβραῖοι μὲν εἶναι, χρηματίζειν δ’ οἱ ἐν Σικίμοισ Σιδώνιοι, πάλιν αὐτοὺσ ἐπηρώτησεν, εἰ τυγχάνουσιν Ιοὐδαῖοι. τῶν δ’ οὐκ εἶναι φαμένων "ἀλλ’ ἔγωγε ταῦτ’, εἶπεν, Ιοὐδαίοισ ἔδωκα, ὑποστρέψασ μέντοι γε καὶ διδαχθεὶσ ὑφ’ ὑμῶν ἀκριβέστερον ποιήσω τὰ δόξαντα.

" τοῖσ μὲν οὖν Σικιμίταισ οὕτωσ ἀπετάξατο. τοὺσ δὲ τοῦ Σαναβαλλέτου στρατιώτασ ἐκέλευσεν ἕπεσθαι εἰσ Αἴγυπτον·

ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖσ δώσειν κλήρουσ γῆσ· ὃ καὶ μετ’ ὀλίγον ἐποίησεν ἐν τῇ Θηβαί̈δι φρουρεῖν τὴν χώραν αὐτοῖσ προστάξασ. Τελευτήσαντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου ἡ μὲν ἀρχὴ εἰσ τοὺσ διαδόχουσ ἐμερίσθη, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρουσ ἱερὸν ἔμεινεν.

εἰ δέ τισ αἰτίαν ἔσχεν παρὰ τοῖσ Ιἑροσολυμίταισ κοινοφαγίασ ἢ τῆσ ἐν σαββάτοισ παρανομίασ ἤ τινοσ ἄλλου τοιούτου ἁμαρτήματοσ, παρὰ τοὺσ Σικιμίτασ ἔφευγεν λέγων ἀδίκωσ ἐκβεβλῆσθαι. τετελευτήκει δὲ κατ’ ἐκεῖνον ἤδη τὸν καιρὸν καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ιἀδδοῦσ καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην Ὀνίασ ὁ παῖσ αὐτοῦ παρειλήφει.

τὰ μὲν δὴ περὶ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ ἐν τούτοισ ἐτύγχανεν ὄντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION