헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί13́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 13)

Τίνα μὲν οὖν τρόπον τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ καταδουλωσαμένων αὐτὸ τῶν Μακεδόνων ἀνεκτήσατο τὴν ἐλευθερίαν καὶ δι’ ὅσων καὶ πηλίκων ἀγώνων ὁ στρατηγὸσ αὐτῶν ἐλθὼν Ιοὔδασ ἀπέθανεν ὑπὲρ αὐτῶν μαχόμενοσ, ἐν τῇ πρὸ ταύτησ βίβλῳ δεδηλώκαμεν. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τὴν Ιοὔδου πᾶν ὅσον ἦν ἔτι τῶν ἀσεβῶν καὶ παραβεβηκότων τὴν πάτριον πολιτείαν ἐπεφύη τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ πανταχόθεν αὐτοὺσ ἀκμάζον ἐκάκου.

συνελάμβανε δὲ τῇ τούτων πονηρίᾳ καὶ λιμὸσ τὴν χώραν καταλαβών, ὡσ πολλοὺσ διὰ τὴν σπάνιν τῶν ἀναγκαίων καὶ τὸ μὴ δύνασθαι τοῖσ παρ’ ἀμφοτέρων ἀπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ τῶν ἐχθρῶν δεινοῖσ ἀντέχειν αὐτομολῆσαι πρὸσ τοὺσ Μακεδόνασ.

Βακχίδησ δὲ τῶν Ιοὐδαίων τοὺσ ἀποστάντασ τῆσ πατρίου συνηθείασ καὶ τὸν κοινὸν βίον προῃρημένουσ συναθροίσασ τούτοισ ἐνεχείρισεν τὴν τῆσ χώρασ ἐπιμέλειαν, οἳ καὶ συλλαμβάνοντεσ τοὺσ Ιοὔδου φίλουσ καὶ τὰ ἐκείνου φρονοῦντασ τῷ Βακχίδῃ παρέδοσαν·

ὁ δὲ βασανίζων πρῶτον αὐτοὺσ καὶ πρὸσ ἡδονὴν αἰκιζόμενοσ ἔπειθ’ οὕτωσ διέφθειρεν. ταύτησ δὲ τῆσ συμφορᾶσ τοῖσ Ιοὐδαίοισ τηλικαύτησ γενομένησ, ἡλίκησ οὐκ ἦσαν πεπειραμένοι μετὰ τὴν ἐκ Βαβυλῶνοσ ἐπάνοδον, οἱ περιλειφθέντεσ τῶν ἑταίρων τῶν Ιοὔδου βλέποντεσ ἀπολλύμενον οἰκτρῶσ τὸ ἔθνοσ προσελθόντεσ αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ Ιὠνάθῃ μιμεῖσθαι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐκείνου περὶ τῶν ὁμοφύλων πρόνοιαν ἠξίουν ἀποθανόντοσ ὑπὲρ τῆσ ἐκείνων ἐλευθερίασ, καὶ μὴ περιορᾶν ἀπροστάτητον τὸ ἔθνοσ μηδ’ ἐν οἷσ φθείρεται.

ὁ δ’ Ιὠνάθησ φήσασ ἑτοίμωσ ἔχειν ἀποθνήσκειν ὑπὲρ αὐτῶν καὶ νομισθεὶσ κατὰ μηδὲν εἶναι χείρων τἀδελφοῦ στρατηγὸσ ἀποδείκνυται τῶν Ιοὐδαίων.

Ὁ δὲ Βακχίδησ ἀκούσασ καὶ φοβηθείσ, μὴ παράσχῃ πράγματα τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖσ Μακεδόσιν ὁ Ιὠνάθησ, ὡσ καὶ πρότερον Ιοὔδασ, ἀποκτεῖναι δόλῳ τοῦτον ἐζήτει.

ταύτην δὲ ἔχων τὴν προαίρεσιν οὐκ ἔλαθεν τὸν Ιὠνάθην οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Σίμωνα, ἀλλὰ γὰρ μαθόντεσ οὗτοι καὶ παραλαβόντεσ τοὺσ ἑταίρουσ ἅπαντασ εἰσ τὴν ἐρημίαν τὴν ἔγγιστα τῆσ πόλεωσ τὸ τάχοσ ἔφυγον, καὶ παραγενόμενοι ἐπὶ τὸ ὕδωρ τὸ καλούμενον λάκκου Ἀσφὰρ αὐτόθι διῆγον.

ὁ δὲ Βακχίδησ αἰσθόμενοσ αὐτοὺσ ἀπηρκότασ καὶ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ τυγχάνοντασ ὡρ́μησεν ἐπ’ αὐτοὺσ μετὰ πάσησ τῆσ δυνάμεωσ, καὶ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου στρατοπεδευσάμενοσ ἀνελάμβανε τὴν δύναμιν.

Ιὠνάθησ δὲ γνοὺσ τὸν Βακχίδην ἐπ’ αὐτὸν ἥκοντα πέμπει τὸν ἀδελφὸν Ιωἄννην τὸν καὶ Γάδδειν λεγόμενον πρὸσ τοὺσ Ναβαταίουσ Ἄραβασ, ἵνα παρ’ αὐτοῖσ ἀποθῆται τὴν ἀποσκευὴν ἑώσ οὗ πολεμήσουσι πρὸσ Βακχίδην·

ἦσαν γὰρ φίλοι. τὸν δὲ Ιωἄννην ἀπιόντα πρὸσ τοὺσ Ναβαταίουσ ἐνεδρεύσαντεσ ἐκ Μηδάβασ πόλεωσ οἱ Ἀμαραίου παῖδεσ αὐτόν τε συλλαμβάνουσι καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ, καὶ διαρπάσαντεσ ὅσα ἐπεκομίζετο κτείνουσι τὸν Ιωἄννην καὶ τοὺσ ἑταίρουσ αὐτοῦ πάντασ.

δίκην μέντοι γε τούτων ὑπέσχον τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ τὴν ἀξίαν, ἣν μετ’ οὐ πολὺ δηλώσομεν. Ὁ δὲ Βακχίδησ γνοὺσ τὸν Ιὠνάθην ἐν τοῖσ ἕλεσι τοῦ Ιὀρδάνου κατεστρατοπεδευμένον παραφυλάξασ τὴν τῶν σαββάτων ἡμέραν ἐπ’ αὐτὸν ἧκεν ὡσ οὐ μαχούμενον ἐκείνῃ διὰ τὸν νόμον.

ὁ δὲ παρορμήσασ τοὺσ ἑταίρουσ καὶ περὶ τῶν ψυχῶν αὐτοῖσ εἶναι τὸν κίνδυνον εἰπὼν μέσοισ ἀπειλημμένοισ τοῦ τε ποταμοῦ καὶ τῶν πολεμίων ὡσ φυγὴν οὐκ ἔχουσιν, οἱ μὲν γὰρ ἔμπροσθεν ἐπῄεσαν ὁ ποταμὸσ δ’ ἦν κατόπιν αὐτῶν, εὐξάμενοσ δὲ καὶ τῷ θεῷ νίκην αὐτοῖσ παρασχεῖν συνάπτει τοῖσ πολεμίοισ.

ὧν πολλοὺσ καταβαλὼν ἐπεὶ τολμηρῶσ εἶδεν ἐπερχόμενον αὐτῷ τὸν Βακχίδην, ἐξέτεινε τὴν δεξιὰν ὡσ πλήξων αὐτόν.

τοῦ δὲ προϊδομένου καὶ τὴν πληγὴν ἐκκλίναντοσ ἀποπηδήσασ μετὰ τῶν ἑταίρων εἰσ τὸν ποταμὸν διενήξατο, καὶ τοῦτον διασώζονται τὸν τρόπον εἰσ τὸ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου, τῶν πολεμίων οὐκέτι τὸν ποταμὸν ἀντιδιαβάντων ὑποστρέψαντοσ εὐθὺσ τοῦ Βακχίδου εἰσ τὴν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἄκραν. ἀπέβαλεν δὲ τῆσ στρατιᾶσ ὡσ περὶ δισχιλίουσ.

καὶ πύργουσ ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων οἰκοδομήσασ καὶ τείχη περιβαλὼν αὐταῖσ καρτερὰ καὶ τῷ μεγέθει διαφέροντα δύναμιν εἰσ αὐτὰσ κατέστησεν, ὅπωσ κακοῦν ἐκεῖθεν ὁρμώμενοι τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἔχωσιν.

μάλιστα δὲ τὴν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἄκραν ὠχύρωσεν.

λαβὼν δὲ καὶ τοὺσ τῶν πρώτων τῆσ Ιοὐδαίασ παῖδασ ὁμήρουσ εἰσ τὴν ἄκραν αὐτοὺσ ἐνέκλεισεν καὶ τοῦτον ἐφύλαττεν τὸν τρόπον. Ὑπὸ τὸν αὐτὸν δὲ καιρὸν παραγενόμενόσ τισ πρὸσ Ιὠνάθην καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Σίμωνα τοὺσ Ἀμαραίου παῖδασ ἀπήγγειλεν αὐτοῖσ γάμον ἐπιτελοῦντασ καὶ τὴν νύμφην ἄγοντασ ἀπὸ Ναβαθὰ πόλεωσ θυγατέρα τινὸσ οὖσαν τῶν ἐπιφανῶν παρὰ τοῖσ Ἄραψιν, μέλλειν δὲ γίνεσθαι παραπομπὴν τῆσ κόρησ λαμπρὰν καὶ πολυτελῆ.

οἱ δὲ περὶ τὸν Ιὠνάθην καὶ Σίμωνα καιρὸν ἐπιτηδειότατον εἰσ τὴν ἐκδικίαν τἀδελφοῦ νομίσαντεσ αὐτοῖσ παραφανῆναι, καὶ λήψεσθαι τὴν ὑπὲρ Ιωἄννου δίκην παρ’ αὐτῶν ἐπὶ πολλῆσ ἐξουσίασ ὑπολαβόντεσ ἐξώρμησαν εἰσ τὰ Μήδαβα καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐν τῷ ὄρει λοχῶντεσ ἔμενον.

ὡσ δ’ εἶδον αὐτοὺσ ἄγοντασ τὴν παρθένον καὶ τὸν νυμφίον καὶ φίλων σὺν αὐτοῖσ οἱο͂ν εἰκὸσ ἐν γάμοισ ὄχλον, ἀναπηδήσαντεσ ἐκ τῆσ ἐνέδρασ ἀπέκτειναν ἅπαντασ καὶ τὸν κόσμον καὶ τὴν ἄλλην ὅση τότε εἵπετο λεία τοῖσ ἀνθρώποισ λαβόντεσ ὑπέστρεψαν.

καὶ τιμωρίαν μὲν ὑπὲρ Ιωἄννου τἀδελφοῦ παρὰ τῶν υἱῶν Ἀμαραίου τοιαύτην ἀπέλαβον·

αὐτοί τε γὰρ οὗτοι καὶ οἱ συνεπόμενοι τούτοισ φίλοι καὶ γυναῖκεσ αὐτῶν καὶ τέκνα διεφθάρησαν ὄντεσ τετρακόσιοι. Σίμων μὲν οὖν καὶ Ιὠνάθησ εἰσ τὰ ἕλη τοῦ ποταμοῦ ὑποστρέψαντεσ αὐτόθι κατέμενον.

Βακχίδησ δὲ τὴν Ιοὐδαίαν ἅπασαν φρουραῖσ ἀσφαλισάμενοσ ὑπέστρεψεν πρὸσ τὸν βασιλέα. καὶ τότε μὲν ἐπ’ ἔτη δύο τὰ τῶν Ιοὐδαίων ἠρέμησεν πράγματα. οἱ δὲ φυγάδεσ καὶ οἱ ἀσεβεῖσ ὁρῶντεσ τὸν Ιὠνάθην καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ μετὰ πολλῆσ ἀδείασ ἐνδιατρίβοντασ τῇ χώρᾳ διὰ τὴν εἰρήνην πέμπουσιν πρὸσ Δημήτριον τὸν βασιλέα, παρακαλοῦντεσ ἀποστεῖλαι Βακχίδην ἐπὶ τὴν Ιὠνάθου σύλληψιν·

ἐδήλουν γὰρ αὐτὴν ἀπόνωσ ἐσομένην, καὶ νυκτὶ μιᾷ μὴ προσδοκῶσιν αὐτοῖσ ἐπιπεσόντεσ ἀποκτενεῖν ἅπαντασ. τοῦ δὲ βασιλέωσ ἐκπέμψαντοσ τὸν Βακχίδην, γενόμενοσ οὗτοσ ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ πᾶσιν ἔγραψεν τοῖσ φίλοισ καὶ Ιοὐδαίοισ καὶ συμμάχοισ συλλαβεῖν αὐτῷ τὸν Ιὠνάθην.

σπουδαζόντων δὲ πάντων καὶ μὴ δυναμένων κρατῆσαι τοῦ Ιὠνάθου, ἐφυλάσσετο γὰρ σφόδρα τὴν ἐπιβουλὴν ᾐσθημένοσ, ὁ Βακχίδησ ὀργισθεὶσ τοῖσ φυγάσιν ὡσ ψευσαμένοισ αὐτόν τε καὶ τὸν βασιλέα πεντήκοντα αὐτῶν τοὺσ ἡγουμένουσ συλλαβὼν ἀπέκτεινεν.

ὁ δὲ Ιὠνάθησ σὺν τἀδελφῷ καὶ τοῖσ ἑταίροισ εἰσ Βηθαλαγὰν ἀναχωρεῖ κώμην οὖσαν ἐν τῇ ἐρήμῳ φοβηθεὶσ τὸν Βακχίδην, καὶ οἰκοδομήσασ πύργουσ καὶ τείχη περιβαλόμενοσ αὑτὸν ἔσχεν ἀσφαλῶσ πεφρουρημένον.

Βακχίδησ δὲ ταῦτ’ ἀκούσασ τήν τε μεθ’ ἑαυτοῦ στρατιὰν ἄγων καὶ τῶν Ιοὐδαίων τοὺσ συμμάχουσ παραλαβὼν ἐπὶ τὸν Ιὠνάθην ἧκεν, καὶ προσβαλὼν αὐτοῦ τοῖσ ὀχυρώμασιν ἐπὶ πολλὰσ αὐτὸν ἡμέρασ ἐπολιόρκει.

ὁ δὲ πρὸσ τὴν σπουδὴν τῆσ πολιορκίασ οὐκ ἐνδίδωσιν, ἀλλὰ καρτερῶσ ἀντιστὰσ Σίμωνα μὲν τὸν ἀδελφὸν ἐν τῇ πόλει καταλείπει τῷ Βακχίδῃ πολεμήσοντα, λάθρα δ’ αὐτὸσ εἰσ τὴν χώραν ἐξελθὼν καὶ συναγαγὼν χεῖρα πολλὴν παρὰ τῶν τὰ αὐτοῦ φρονούντων νυκτὸσ ἐπιπίπτει τῷ τοῦ Βακχίδου στρατοπέδῳ καὶ συχνοὺσ αὐτῶν διαφθείρασ φανερὸσ καὶ τἀδελφῷ Σίμωνι γίνεται τοῖσ ἐχθροῖσ ἐπιπεσών.

καὶ γὰρ οὗτοσ αἰσθόμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ κτεινομένουσ τοὺσ πολεμίουσ ἐπέξεισιν αὐτοῖσ, καὶ τά τε μηχανήματα τὰ πρὸσ τὴν πολιορκίαν ἐνέπρησε τῶν Μακεδόνων καὶ φόνον αὐτῶν ἱκανὸν εἰργάσατο.

θεασάμενοσ δ’ αὑτὸν ὁ Βακχίδησ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀπειλημμένον καὶ τοὺσ μὲν ἔμπροσθεν αὐτῶν τοὺσ δ’ ὄπισθεν προσκειμένουσ, εἰσ ἀθυμίαν ἅμα καὶ ταραχὴν τῆσ διανοίασ ἐνέπεσεν τῷ παρ’ ἐλπίδασ ἀποβάντι τῆσ πολιορκίασ συγχυθείσ.

τὸν μέντοι γε ὑπὲρ τούτων θυμὸν εἰσ τοὺσ φυγάδασ, οἳ μετεπέμψαντο παρὰ τοῦ βασιλέωσ αὐτόν, ἀπέσκηψεν ὡσ ἐξηπατηκότασ, ἐβούλετο δὲ τελευτήσασ τὴν πολιορκίαν, εἰ δυνατόν, εὐπρεπῶσ εἰσ τὴν οἰκείαν ὑποστρέψαι.

Μαθὼν δ’ αὐτοῦ τὴν διάνοιαν Ιὠνάθησ πρεσβεύεται πρὸσ αὐτὸν περὶ φιλίασ καὶ συμμαχίασ, ὅπωσ ἀποδῶσιν ἀλλήλοισ οὓσ εἰλήφασιν αἰχμαλώτουσ ἑκάτεροι.

νομίσασ δὲ ταύτην εὐπρεπεστάτην ὁ Βακχίδησ τὴν ἀναχώρησιν σπένδεται πρὸσ τὸν Ιὠνάθην φιλίαν, καὶ ὤμοσαν μὴ στρατεύσειν ἔτι κατ’ ἀλλήλων, καὶ τούσ τε αἰχμαλώτουσ ἀποδοὺσ καὶ τοὺσ οἰκείουσ κομισάμενοσ ὑπέστρεψεν εἰσ Ἀντιόχειαν πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ μετὰ ταύτην τὴν ἀναχώρησιν οὐκέτι εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν ἐνέβαλεν.

ὁ δὲ Ιὠνάθησ ταύτησ τῆσ ἀδείασ λαβόμενοσ καὶ ποιούμενοσ ἐν Μαχμᾶ πόλει τὴν δίαιταν αὐτόθι τοῖσ ὄχλοισ διεῖπε τὰ πράγματα καὶ τοὺσ πονηροὺσ καὶ ἀσεβεῖσ κολάζων ἐκάθηρεν οὕτωσ ἀπὸ τούτων τὸ ἔθνοσ.

Ἔτει δ’ ἑξηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ τὸν Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ υἱὸν Ἀλέξανδρον ἀναβάντα εἰσ Συρίαν συνέβη καταλαβέσθαι Πτολεμαί̈δα ἐκ προδοσίασ τῶν ἔνδον στρατιωτῶν·

ἀπεχθῶσ γὰρ εἶχον πρὸσ τὸν Δημήτριον διὰ τὴν ὑπερηφανίαν αὐτοῦ καὶ τὸ δυσέντευκτον. ἀποκλείσασ γὰρ αὑτὸν εἰσ τετραπύργιόν τι βασίλειον, ὃ κατεσκεύασεν αὐτὸσ οὐκ ἄπωθεν τῆσ Ἀντιοχείασ, οὐδένα προσίετο, ἀλλὰ περὶ τὰ πράγματα ῥάθυμοσ ἦν καὶ ὀλίγωροσ, ὅθεν αὐτῷ καὶ μᾶλλον τὸ παρὰ τῶν ὑποτεταγμένων μῖσοσ ἐξήφθη, καθὼσ ἤδη καὶ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν.

γενόμενον οὖν ἐν Πτολεμαί̈δι τὸν Ἀλέξανδρον ἀκούσασ ὁ Δημήτριοσ ἦγεν ἅπασαν ἀναλαβὼν ἐπ’ αὐτὸν τὴν δύναμιν.

ἔπεμψεν δὲ καὶ πρὸσ Ιὠνάθην πρέσβεισ περὶ συμμαχίασ καὶ εὐνοίασ· φθάσαι γὰρ τὸν Ἀλέξανδρον διέγνω, μὴ προδιαλεχθεὶσ ἐκεῖνοσ αὐτῷ σχῇ τὴν παρ’ αὐτοῦ βοήθειαν. τοῦτο δ’ ἐποίει φοβηθείσ, μὴ μνησικακήσασ ὁ Ιὠνάθησ αὐτῷ τῆσ ἔχθρασ συνεπιθῆται.

προσέταξεν οὖν αὐτῷ συναθροίζειν δύναμιν καὶ κατασκευάζειν ὅπλα καὶ τοὺσ ὁμήρουσ, οὓσ τῶν Ιοὐδαίων ἐνέκλεισε Βακχίδησ ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ιἑροσολύμων, ἀπολαβεῖν. τοιούτων οὖν αὐτῷ τῶν παρὰ Δημητρίου προσπεσόντων ὁ Ιὠνάθησ παραγενόμενοσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα τὴν ἐπιστολὴν ἀνέγνω τοῦ βασιλέωσ ἀκουόντων τοῦ τε λαοῦ καὶ τῶν φρουρούντων τὴν ἀκρόπολιν.

ἀναγνωσθέντων δὲ τούτων οἱ ἀσεβεῖσ καὶ φυγάδεσ οἱ ἐκ τῆσ ἀκροπόλεωσ λίαν ἔδεισαν ἐπιτετροφότοσ Ιὠνάθῃ τοῦ βασιλέωσ στρατιὰν συλλέγειν καὶ τοὺσ ὁμήρουσ ἀπολαβεῖν.

ὁ δὲ τοῖσ γονεῦσιν ἑκάστῳ τὸν ἴδιον ἀπέδωκεν. καὶ οὕτωσ μὲν Ιὠνάθησ ἐν Ιἑροσολύμοισ τὴν μονὴν ἐποιεῖτο καινίζων τὰ κατὰ τὴν πόλιν καὶ πρὸσ τὴν αὐτοῦ βούλησιν κατασκευάζων ἕκαστον.

ἐκέλευσε γὰρ οἰκοδομηθῆναι καὶ τὰ τείχη τῆσ πόλεωσ ἐκ λίθων τετραγώνων, ὡσ ἂν ᾖ καὶ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ἀσφαλέστερα. ταῦτα δ’ ὁρῶντεσ οἱ τῶν φρουρίων τῶν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ φύλακεσ ἐκλιπόντεσ αὐτὰ πάντεσ ἔφυγον εἰσ Ἀντιόχειαν πάρεξ τῶν ἐν Βαιθσούρᾳ πόλει καὶ τῶν ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ιἑροσολύμων·

οὗτοι γὰρ ἡ πλείων μοῖρα τῶν ἀσεβῶν καὶ πεφευγότων Ιοὐδαίων ἦσαν καὶ διὰ τοῦτο τὰσ φρουρὰσ οὐκ ἐγκατέλιπον. Γνοὺσ δὲ ὁ Ἀλέξανδροσ τάσ τε ὑποσχέσεισ, ἃσ ἐποιήσατο Δημήτριοσ πρὸσ Ιὠνάθην, καὶ τὴν ἀνδρείαν αὐτοῦ καὶ ὁπόσα διέθηκεν πολεμῶν τοὺσ Μακεδόνασ καὶ πάλιν οἱᾶ πεπονθὼσ αὐτὸσ εἰή ὑπὸ Δημητρίου καὶ Βακχίδου τοῦ Δημητρίου στρατηγοῦ, σύμμαχον οὐκ ἂν εὑρεῖν Ιὠνάθου ἀμείνω πρὸσ τοὺσ φίλουσ ἔλεγεν ἐν τῷ παρόντι καιρῷ, ὃσ καὶ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ἐστὶν ἀνδρεῖοσ, καὶ μῖσοσ οἰκεῖον ἔχει πρὸσ Δημήτριον πολλὰ πεπονθὼσ ὑπ’ αὐτοῦ κακὰ καὶ πεποιηκώσ.

εἰ τοιγαροῦν δοκεῖ φίλον ποιεῖσθαι αὐτὸν κατὰ Δημητρίου, νῦν ἐστιν οὐκ ἄλλοτε χρησιμώτερον παρακαλεῖν αὐτὸν ἐπὶ τὴν συμμαχίαν.

" δόξαν οὖν αὐτῷ καὶ τοῖσ φίλοισ πέμπειν πρὸσ τὸν Ιὠνάθην γράφει τοιαύτην ἐπιστολήν· "βασιλεὺσ Ἀλέξανδροσ Ιὠνάθῃ τῷ ἀδελφῷ χαίρειν.

τὴν μὲν ἀνδρείαν σου καὶ πίστιν ἀκηκόαμεν πάλαι καὶ διὰ τοῦτο πεπόμφαμεν πρὸσ σὲ περὶ φιλίασ καὶ συμμαχίασ. χειροτονοῦμεν δέ σε σήμερον ἀρχιερέα τῶν Ιοὐδαίων καὶ φίλον ἐμὸν καλεῖσθαι. ἀπέσταλκά σοι καὶ δωρεὰσ στολὴν πορφυρᾶν καὶ στέφανον χρύσεον καὶ παρακαλῶ τιμηθέντα ὑφ’ ἡμῶν ὅμοιον γίνεσθαι περὶ ἡμᾶσ. Δεξάμενοσ δὲ ὁ Ιὠνάθησ τὴν ἐπιστολὴν ἐνδύεται μὲν τὴν ἱερατικὴν στολὴν τῆσ σκηνοπηγίασ ἐνστάσησ μετὰ ἔτη τέσσαρα ἢ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ιοὔδαν ἀποθανεῖν·

καὶ γὰρ οὐδὲ κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον ἀρχιερεύσ τισ ἐγεγόνει· συνάγει δὲ δύναμιν πολλὴν καὶ πλῆθοσ ὅπλων ἐχάλκευεν. Δημήτριον δὲ σφόδρα ταῦτ’ ἐλύπησεν μαθόντα καὶ τῆσ βραδυτῆτοσ ἑαυτὸν ἐποίησεν αἰτιᾶσθαι, ὅτι μὴ προλαβὼν Ἀλέξανδρον αὐτὸσ ἐφιλανθρωπεύσατο τὸν Ιὠνάθην, ἀλλ’ ἐκείνῳ καταλίποι καιρὸν εἰσ τοῦτο.

γράφει τοίνυν καὶ αὐτὸσ ἐπιστολὴν τῷ Ιὠνάθῃ καὶ τῷ δήμῳ δηλοῦσαν τάδε· "βασιλεὺσ Δημήτριοσ Ιὠνάθῃ καὶ τῷ ἔθνει τῶν Ιοὐδαίων χαίρειν.

ἐπειδὴ διετηρήσατε τὴν πρὸσ ἡμᾶσ φιλίαν καὶ πειράσασιν ὑμᾶσ τοῖσ ἐμοῖσ ἐχθροῖσ οὐ προσέθεσθε, καὶ ταύτην μὲν ὑμῶν ἐπαινῶ τὴν πίστιν καὶ παρακαλῶ δὲ τοῖσ αὐτοῖσ ἐμμένειν ἀποληψομένουσ ἀμοιβὰσ παρ’ ἡμῶν καὶ χάριτασ. τοὺσ γὰρ πλείστουσ ὑμῶν ἀνήσω τῶν φόρων καὶ τῶν συντάξεων, ἃσ ἐτελεῖτε τοῖσ πρὸ ἐμοῦ βασιλεῦσιν καὶ ἐμοί, νῦν τε ὑμῖν ἀφίημι τοὺσ φόρουσ, οὓσ ἀεὶ παρέχετε.

πρὸσ τούτοισ καὶ τὴν τιμὴν ὑμῖν χαρίζομαι τῶν ἁλῶν καὶ τῶν στεφάνων, οὓσ προσεφέρετε ἡμῖν, καὶ ἀντὶ τῶν τρίτων τοῦ καρποῦ καὶ τοῦ ἡμίσουσ τοῦ ξυλίνου καρποῦ τὸ γινόμενον ἐμοὶ μέροσ ὑμῖν ἀφίημι ἀπὸ τῆσ σήμερον ἡμέρασ. καὶ ὑπὲρ κεφαλῆσ ἑκάστησ ὃ ἔδει μοι δίδοσθαι τῶν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ κατοικούντων καὶ τῶν τριῶν τοπαρχιῶν τῶν τῇ Ιοὐδαίᾳ προσκειμένων Σαμαρείασ καὶ Γαλιλαίασ καὶ Περαίασ, τούτουσ παραχωρῶ ὑμῖν ἀπὸ τοῦ νῦν εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον.

καὶ τὴν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν ἱερὰν καὶ ἄσυλον εἶναι βούλομαι καὶ ἐλευθέραν ἑώσ τῶν ὁρ́ων αὐτῆσ ἀπὸ τῆσ δεκάτησ καὶ τῶν τελῶν.

τὴν δὲ ἄκραν ἐπιτρέπω τῷ ἀρχιερεῖ ὑμῶν Ιὠνάθῃ, οὓσ δ’ ἂν αὐτὸσ δοκιμάσῃ πιστοὺσ καὶ φίλουσ τούτουσ ἐν αὐτῇ φρουροὺσ καταστῆσαι, ἵνα φυλάσσωσιν ἡμῖν αὐτήν. καὶ Ιοὐδαίων δὲ τοὺσ αἰχμαλωτισθέντασ καὶ δουλεύοντασ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ἀφίημι ἐλευθέρουσ.

κελεύω δὲ μηδὲ ἀγγαρεύεσθαι τὰ Ιοὐδαίων ὑποζύγια· τὰ δὲ σάββατα καὶ ἑορτὴν ἅπασαν καὶ τρεῖσ καὶ πρὸ τῆσ ἑορτῆσ ἡμέρασ ἔστωσαν ἀτελεῖσ. τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοὺσ ἐν τῇ ἐμῇ κατοικοῦντασ Ιοὐδαίουσ ἐλευθέρουσ καὶ ἀνεπηρεάστουσ ἀφίημι, καὶ τοῖσ στρατεύεσθαι μετ’ ἐμοῦ βουλομένοισ ἐπιτρέπω καὶ μέχρισ τρισμυρίων ἐξέστω τοῦτο·

τῶν δ’ αὐτῶν, ὅποι ἂν ἀπίωσι, τεύξονται ὧν καὶ τὸ ἐμὸν στράτευμα μεταλαμβάνει. καταστήσω δ’ αὐτῶν οὓσ μὲν εἰσ τὰ φρούρια, τινὰσ δὲ περὶ τὴν φυλακὴν τοὐμοῦ σώματοσ, καὶ ἡγεμόνασ δὲ ποιήσω τῶν περὶ τὴν ἐμὴν αὐλήν. ἐπιτρέπω δὲ καὶ τοῖσ πατρῴοισ χρῆσθαι νόμοισ καὶ τούτουσ φυλάττειν, καὶ τοῖσ τρισὶν τοῖσ προσκειμένοισ τῇ Ιοὐδαίᾳ νομοῖσ ὑποτάσσεσθαι βούλομαι, καὶ τῷ ἀρχιερεῖ δὲ ἐπιμελὲσ εἶναι, ἵνα μηδὲ εἷσ Ιοὐδαῖοσ ἄλλο ἔχῃ ἱερὸν προσκυνεῖν ἢ μόνον τὸ ἐν Ιἑροσολύμοισ.

δίδωμι δ’ ἐκ τῶν ἐμῶν καὶ εἰσ τὴν δαπάνην τῶν θυσιῶν κατ’ ἔτοσ μυριάδασ πεντεκαίδεκα, τὰ δὲ περισσεύοντα τῶν χρημάτων ὑμέτερα εἶναι βούλομαι·

τὰσ δὲ μυρίασ δραχμάσ, ἃσ ἐλάμβανον ἐκ τοῦ ἱεροῦ οἱ βασιλεῖσ, ὑμῖν ἀφίημι διὰ τὸ προσήκειν αὐτὰσ τοῖσ ἱερεῦσιν τοῖσ λειτουργοῦσιν τῷ ἱερῷ. καὶ ὅσοι δ’ ἂν φύγωσιν εἰσ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ εἰσ τὰ ἀπ’ αὐτοῦ χρηματίζοντα ἢ βασιλικὰ ὀφείλοντεσ χρήματα ἢ δι’ ἄλλην αἰτίαν, ἀπολελύσθωσαν οὗτοι καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῖσ σῶα ἔστω.

ἐπιτρέπω δὲ καὶ ἀνακαινίζειν τὸ ἱερὸν καὶ οἰκοδομεῖν τῆσ εἰσ ταῦτα δαπάνησ ἐκ τῶν ἐμῶν γινομένησ, καὶ τὰ τείχη δὲ συγχωρῶ τὰ τῆσ πόλεωσ οἰκοδομεῖσθαι καὶ πύργουσ ὑψηλοὺσ ἐγείρειν καὶ ταῦτα ἐκ τῶν ἐμῶν ἀνιστᾶν πάντα.

εἰ δέ τι καὶ φρούριόν ἐστιν, ὃ συμφέρει τῇ χώρᾳ τῇ Ιοὐδαίων ὀχυρὸν εἶναι, καὶ τοῦτ’ ἐκ τῶν ἐμῶν κατασκευασθήτω. Ταῦτα μὲν ὑπισχνούμενοσ καὶ χαριζόμενοσ ἔγραψεν τοῖσ Ιοὐδαίοισ Δημήτριοσ.

Ἀλέξανδροσ δὲ ὁ βασιλεὺσ δύναμιν μεγάλην συναγαγὼν μισθοφόρων καὶ τῶν προσθεμένων ἐκ τῆσ Συρίασ αὐτῷ στρατιωτῶν ἐπὶ τὸν Δημήτριον ἐστράτευσεν. καὶ μάχησ γενομένησ τὸ μὲν εὐώνυμον κέρασ τοῦ Δημητρίου τρέπεται τοὺσ ἐναντίουσ εἰσ φυγὴν καὶ ἐδίωξεν ἄχρι πολλοῦ κτείνει τε συχνοὺσ αὐτῶν καὶ διαρπάζει τὸ στρατόπεδον, τὸ δὲ δεξιόν, οὗ συνέβαινεν εἶναι τὸν Δημήτριον, ἡττᾶται.

καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ἔφυγον, Δημήτριοσ δὲ γενναίωσ μαχόμενοσ οὐκ ὀλίγουσ μὲν ἀναιρεῖ τῶν πολεμίων, διώκων δὲ τοὺσ ἄλλουσ ἐλαύνει τὸν ἵππον εἰσ τέλμα βαθὺ καὶ δυσεκπόρευτον, ἔνθα συνέβη πεσόντοσ αὐτῷ τοῦ ἵππου μὴ δυνάμενον διαφυγεῖν ἀναιρεθῆναι.

τὸ γὰρ συμβεβηκὸσ περὶ αὐτὸν ἰδόντεσ οἱ πολέμιοι ἀνέστρεψαν καὶ κυκλωσάμενοι τὸν Δημήτριον πάντεσ ἐπ’ αὐτὸν ἠκόντιζον.

ὁ δὲ πεζὸσ ὢν γενναίωσ ἀπεμάχετο, καὶ τελευταῖον τραύματα λαβὼν πολλὰ καὶ μηκέτ’ ἀντέχειν δυνάμενοσ κατέπεσεν. καὶ τέλοσ μὲν τοιοῦτον τὸν Δημήτριον κατέλαβεν ἔτη βασιλεύσαντα ἕνδεκα, ὡσ καὶ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν. βουλόμενοσ αὑτῷ δόξαν καὶ μνήμην αἰώνιον κατασκευάσαι, διέγνω πέμψασ πρὸσ Πτολεμαῖον τὸν βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν Κλεοπάτραν αἰτήσασθαι παρ’ αὐτῶν ἐξουσίαν, ὅπωσ οἰκοδομήσειεν ναὸν ἐν Αἰγύπτῳ παραπλήσιον τῷ ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ Λευίτασ καὶ ἱερεῖσ ἐκ τοῦ ἰδίου γένουσ καταστήσῃ.

τοῦτο δ’ ἐβούλετο θαρρῶν μάλιστα τῷ προφήτῃ Ἡσαί̈ᾳ, ὃσ ἔμπροσθεν ἔτεσιν ἑξακοσίοισ πλέον γεγονὼσ προεῖπεν, ὡσ δεῖ πάντωσ ἐν Αἰγύπτῳ οἰκοδομηθῆναι ναὸν τῷ μεγίστῳ θεῷ ὑπ’ ἀνδρὸσ Ιοὐδαίου.

διὰ ταῦτα οὖν ἐπηρμένοσ Ὀνίασ γράφει Πτολεμαίῳ καὶ Κλεοπάτρᾳ τοιαύτην ἐπιστολήν· δέομαι συγχωρῆσαί μοι τὸ ἀδέσποτον ἀνακαθάραντι ἱερὸν καὶ συμπεπτωκὸσ οἰκοδομῆσαι ναὸν τῷ μεγίστῳ θεῷ καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ ἐν Ιἑροσολύμοισ αὐτοῖσ μέτροισ ὑπὲρ σοῦ καὶ τῆσ σῆσ γυναικὸσ καὶ τῶν τέκνων, ἵν’ ἔχωσιν οἱ τὴν Αἴγυπτον κατοικοῦντεσ Ιοὐδαῖοι εἰσ αὐτὸ συνιόντεσ κατὰ τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμόνοιαν ταῖσ σαῖσ ἐξυπηρετεῖν χρείαισ·

καὶ γὰρ Ἡσαί̈ασ ὁ προφήτησ τοῦτο προεῖπεν·

ἔσται θυσιαστήριον ἐν Αἰγύπτῳ κυρίῳ τῷ θεῷ· καὶ πολλὰ δὲ προεφήτευσεν ἄλλα τοιαῦτα διὰ τὸν τόπον. Καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ὀνίασ τῷ βασιλεῖ Πτολεμαίῳ γράφει.

κατανοήσειε δ’ ἄν τισ αὐτοῦ τὴν εὐσέβειαν καὶ Κλεοπάτρασ τῆσ ἀδελφῆσ αὐτοῦ καὶ γυναικὸσ ἐξ ἧσ ἀντέγραψαν ἐπιστολῆσ· τὴν γὰρ ἁμαρτίαν καὶ τὴν τοῦ νόμου παράβασιν εἰσ τὴν Ὀνίου κεφαλὴν ἀνέθεσαν· ἀντέγραψαν γὰρ οὕτωσ·

"βασιλεὺσ Πτολεμαῖοσ καὶ βασίλισσα Κλεοπάτρα Ὀνίᾳ χαίρειν. ἀνέγνωμέν σου τὴν ἐπιστολὴν ἀξιοῦντοσ ἐπιτραπῆναί σοι τὸ ἐν Λεόντων πόλει τοῦ Ἡλιοπολίτου ἱερὸν συμπεπτωκὸσ ἀνακαθᾶραι, προσαγορευόμενον δὲ τῆσ ἀγρίασ Βουβάστεωσ. διὸ καὶ θαυμάζομεν, εἰ ἔσται τῷ θεῷ κεχαρισμένον τὸ καθιδρυσόμενον ἱερὸν ἐν ἀσελγεῖ τόπῳ καὶ πλήρει ζῴων ἱερῶν. ἐπεὶ δὲ σὺ φῂσ Ἡσαί̈αν τὸν προφήτην ἐκ πολλοῦ χρόνου τοῦτο προειρηκέναι, συγχωροῦμέν σοι, εἰ μέλλει τοῦτ’ ἔσεσθαι κατὰ τὸν νόμον·

ὥστε μηδὲν ἡμᾶσ δοκεῖν εἰσ τὸν θεὸν ἐξημαρτηκέναι. Λαβὼν οὖν τὸν τόπον ὁ Ὀνίασ κατεσκεύασεν ἱερὸν καὶ βωμὸν τῷ θεῷ ὅμοιον τῷ ἐν Ιἑροσολύμοισ, μικρότερον δὲ καὶ πενιχρότερον.

τὰ δὲ μέτρα αὐτοῦ καὶ τὰ σκεύη νῦν οὐκ ἔδοξέ μοι δηλοῦν· ἐν γὰρ τῇ ἑβδόμῃ μου βίβλῳ τῶν Ιοὐδαϊκῶν ἀναγέγραπται. εὑρ͂εν δὲ Ὀνίασ καὶ Ιοὐδαίουσ τινὰσ ὁμοίουσ αὐτῷ ἱερεῖσ καὶ Λευίτασ τοὺσ ἐκεῖ θρησκεύσοντασ.

ἀλλὰ περὶ μὲν τοῦ ἱεροῦ τούτου ἀρκούντωσ ἡμῖν δεδήλωται. Τοὺσ δ’ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ιοὐδαίουσ καὶ Σαμαρεῖσ, οἳ τὸ ἐν Γαριζεὶν προσεκύνουν ἱερόν, κατὰ τοὺσ Ἀλεξάνδρου χρόνουσ συνέβη στασιάσαι πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ περὶ τῶν ἱερῶν ἐπ’ αὐτοῦ Πτολεμαίου διεκρίνοντο, τῶν μὲν Ιοὐδαίων λεγόντων κατὰ τοὺσ Μωυσέοσ νόμουσ ᾠκοδομῆσθαι τὸ ἐν Ιἑροσολύμοισ, τῶν δὲ Σαμαρέων τὸ ἐν Γαριζείν.

παρεκάλεσάν τε σὺν τοῖσ φίλοισ καθίσαντα τὸν βασιλέα τοὺσ περὶ τούτων ἀκοῦσαι λόγουσ καὶ τοὺσ ἡττηθέντασ θανάτῳ ζημιῶσαι.

τὸν μὲν οὖν ὑπὲρ τῶν Σαμαρέων λόγον Σαββαῖοσ ἐποιήσατο καὶ Θεοδόσιοσ, τοὺσ δ’ ὑπὲρ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν καὶ Ιοὐδαίων Ἀνδρόνικοσ ὁ Μεσαλάμου. ὤμοσαν δὲ τὸν θεὸν καὶ τὸν βασιλέα ἦ μὴν ποιήσεσθαι τὰσ ἀποδείξεισ κατὰ τὸν νόμον, παρεκάλεσάν τε τὸν Πτολεμαῖον, ὅπωσ ὃν ἂν λάβῃ παραβαίνοντα τοὺσ ὁρ́κουσ ἀποκτείνῃ.

ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ πολλοὺσ τῶν φίλων εἰσ συμβουλίαν παραλαβὼν ἐκάθισεν ἀκουσόμενοσ τῶν λεγόντων. οἱ δ’ ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ τυγχάνοντεσ Ιοὐδαῖοι σφόδρα ἠγωνίων περὶ τῶν ἀνδρῶν, οἷσ ἀγανακτεῖν περὶ τοῦ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ συνέβαινεν ἱεροῦ·

χαλεπῶσ γὰρ ἔφερον, εἰ τοῦτό τινεσ καταλύσουσιν οὕτωσ ἀρχαῖον καὶ διασημότατον τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην ὑπάρχον. τοῦ δὲ Σαββαίου καὶ Θεοδοσίου συγχωρησάντων τῷ Ἀνδρονίκῳ πρώτῳ ποιήσασθαι τοὺσ λόγουσ, ἤρξατο τῶν ἀποδείξεων ἐκ τοῦ νόμου καὶ τῶν διαδοχῶν τῶν ἀρχιερέων, ὡσ ἕκαστοσ παρὰ πατρὸσ τὴν τιμὴν ἐκδεξάμενοσ ἦρξε τοῦ ναοῦ, καὶ ὅτι πάντεσ οἱ τῆσ Ἀσίασ βασιλεῖσ τὸ ἱερὸν ἐτίμησαν ἀναθήμασιν καὶ λαμπροτάταισ δωρεαῖσ, τοῦ δ’ ἐν Γαριζεὶν ὡσ οὐδὲ ὄντοσ οὐδεὶσ λόγον οὐδ’ ἐπιστροφὴν ἐποιήσατο.

ταῦτα λέγων Ἀνδρόνικοσ καὶ πολλὰ τούτοισ ὅμοια πείθει τὸν βασιλέα κρῖναι μὲν κατὰ τοὺσ Μωυσέοσ νόμουσ οἰκοδομηθῆναι τὸ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἱερόν, ἀποκτεῖναι δὲ τοὺσ περὶ τὸν Σαββαῖον καὶ Θεοδόσιον.

καὶ τὰ μὲν γενόμενα τοῖσ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ιοὐδαίοισ κατὰ Πτολεμαῖον τὸν Φιλομήτορα ταῦτα ἦν. Δημητρίου δ’ ἀποθανόντοσ ἐν τῇ μάχῃ, καθὼσ ἐπάνω δεδηλώκαμεν, Ἀλέξανδροσ τὴν τῆσ Συρίασ παραλαβὼν βασιλείαν γράφει τῷ Φιλομήτορι Πτολεμαίῳ μνηστευόμενοσ αὐτοῦ πρὸσ γάμον τὴν θυγατέρα, δίκαιον εἶναι λέγων τῷ τὴν πατρῴαν ἀρχὴν κομισαμένῳ καὶ διὰ τὴν τοῦ θεοῦ πρόνοιαν εἰσ αὐτὴν προαχθέντι καὶ κρατήσαντι Δημητρίου καὶ μηδὲ τἆλλα ἐσομένῳ τῆσ πρὸσ αὐτὸν οἰκειότητοσ ἀναξίῳ συνάψαι συγγένειαν.

Πτολεμαῖοσ δὲ προσδεξάμενοσ ἡδέωσ τὴν μνηστείαν ἀντιγράφει χαίρειν τε λέγων ἐπὶ τῷ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ πατρῴαν οὖσαν ἀπειληφέναι, καὶ τὴν θυγατέρα δώσειν ὑπισχνεῖται, ἀπαντᾶν δ’ αὐτὸν εἰσ Πτολεμαί̈δα τὴν θυγατέρα μέλλοντι ἄγειν ἐκέλευσεν·

αὐτὸσ γὰρ αὐτὴν μέχρι ταύτησ παραπέμψειν ἀπ’ Αἰγύπτου κἀκεῖ συνοικίσειν αὐτῷ τὴν παῖδα. καὶ Πτολεμαῖοσ μὲν ταῦτα γράψασ παραγίνεται μετὰ σπουδῆσ εἰσ Πτολεμαί̈δα καὶ Κλεοπάτραν ἄγων τὴν θυγατέρα.

εὑρὼν δ’ ἐκεῖ τὸν Ἀλέξανδρον καθὼσ ἐπέστειλεν προαπηντηκότα δίδωσιν αὐτῷ τὴν παῖδα καὶ φερνὴν ἄργυρόν τε καὶ χρυσὸν ὅσον εἰκὸσ ἦν δοῦναι βασιλέα. Τῶν δὲ γάμων ἐπιτελουμένων Ἀλέξανδροσ Ιὠνάθῃ τῷ ἀρχιερεῖ γράψασ ἐκέλευσεν αὐτὸν ἥκειν εἰσ Πτολεμαί̈δα.

παραγενόμενοσ δὲ πρὸσ τοὺσ βασιλέασ καὶ δωρησάμενοσ αὐτοὺσ λαμπρᾶσ τῆσ παρ’ ἀμφοτέρων ἀπέλαυσε τιμῆσ. Ἀλέξανδροσ δ’ αὐτὸν ἠνάγκασεν καὶ ἀποδυσάμενον τὴν οἰκείαν ἐσθῆτα λαβεῖν πορφύραν, καὶ συγκαθεσθῆναι ποιήσασ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ βήματοσ προσέταξεν τοὺσ ἡγεμόνασ εἰσ μέσην μετ’ αὐτοῦ προελθόντασ τὴν πόλιν κηρῦξαι, μηδενὶ κατ’ αὐτοῦ λέγειν ἐφεῖσθαι μηδὲ παρέχειν αὐτῷ πράγματα.

τοῦτο δὲ ποιησάντων τῶν ἡγεμόνων ὁρῶντεσ τὴν παρὰ τοῦ βασιλέωσ κεκηρυγμένην Ιὠνάθῃ τιμὴν οἱ κατηγορεῖν παρεσκευασμένοι καὶ πρὸσ αὐτὸν ἀπεχθῶσ ἔχοντεσ ἀπέδρασαν, μὴ καὶ προσλάβωσίν τι κακὸν δεδιότεσ.

τοσαύτῃ δὲ σπουδῇ περὶ τὸν Ιὠνάθην ὁ βασιλεὺσ Ἀλέξανδροσ ἐχρῆτο, ὥστ’ αὐτὸν καὶ πρῶτον ἀναγράψαι τῶν φίλων. Ἔτει δὲ πέμπτῳ καὶ ἑξηκοστῷ πρὸσ τοῖσ ἑκατὸν Δημήτριοσ ὁ Δημητρίου μετὰ πολλῶν μισθοφόρων, οὓσ παρέσχεν αὐτῷ Λασθένησ ὁ Κρήσ, ἄρασ ἀπὸ τῆσ Κρήτησ κατέπλευσεν εἰσ Κιλικίαν.

τοῦτο δὲ Ἀλέξανδρον ἀκούσαντα εἰσ ἀγωνίαν καὶ ταραχὴν ἐνέβαλεν καὶ παραχρῆμα ἐκ τῆσ Φοινίκησ εἰσ Ἀντιόχειαν ἔσπευσεν, ἵνα τὰ ἐκεῖ πρὶν ἢ Δημήτριον ἐλθεῖν ἀσφαλῶσ θῆται.

κατέλιπεν δὲ τῆσ κοίλησ Συρίασ Ἀπολλώνιον τὸν Τάον ἡγεμόνα, ὃσ μετὰ πολλῆσ δυνάμεωσ εἰσ Ιἄμνειαν ἐλθὼν ἔπεμψε πρὸσ Ιὠνάθην τὸν ἀρχιερέα, λέγων ἄδικον εἶναι μόνον αὐτὸν ἐπ’ ἀδείασ ζῆν καὶ μετὰ ἐξουσίασ οὐχ ὑποτασσόμενον τῷ βασιλεῖ·

τοῦτο δ’ αὐτῷ παρὰ πάντων ὄνειδοσ φέρειν, ὅτι μὴ ὑποτάξειεν αὐτὸν τῷ βασιλεῖ. μὴ τοίνυν σαυτὸν ἐν τοῖσ ὄρεσιν καθήμενοσ ἐξαπάτα νομίζων ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλ’ εἰ θαρρεῖσ τῇ σαυτοῦ δυνάμει καταβὰσ εἰσ τὸ πεδίον τῇ ἡμετέρᾳ στρατιᾷ συγκρίθητι, καὶ τὸ τέλοσ τῆσ νίκησ ἐπιδείξει τὸν ἀνδρειότατον.

ἴσθι μέντοι γε τοὺσ ἀρίστουσ ἐξ ἑκάστησ πόλεωσ ἐμοὶ συστρατεύεσθαι·

καὶ γὰρ δὴ τοὺσ σοὺσ προγόνουσ οἱ ἀεὶ νικῶντέσ εἰσιν οὗτοι. ποιήσῃ δὲ τὸν πρὸσ ἡμᾶσ ἀγῶνα ἐν τοιαύτῃ γῇ, ἐν ᾗ λίθοισ οὐκ ἔστιν ἀλλ’ ὅπλοισ ἀμύνασθαι οὐδὲ τόποσ εἰσ ὃν ἡττώμενοσ φεύξῃ. Παροξυνθεὶσ δ’ ἐπὶ τούτοισ ὁ Ιὠνάθησ μυρίουσ ἐπιλεξάμενοσ στρατιώτασ ὡρ́μησεν ἐξ Ιἑροσολύμων μετὰ καὶ Σίμωνοσ τἀδελφοῦ, καὶ γενόμενοσ ἐν Ιὄππῃ στρατοπεδεύεται τῆσ πόλεωσ ἔξω τῶν Ιὀππηνῶν ἀποκλεισάντων αὐτῷ τὰσ πύλασ·

φρουρὰν γὰρ ἔνδον εἶχον ὑπὸ Ἀπολλωνίου κατασταθεῖσαν. τοῦ δὲ Ιὠνάθου πρὸσ πολιορκίαν αὐτῶν παρασκευαζομένου, φοβηθέντεσ μὴ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐξέλῃ κατὰ κράτοσ ἀνοίγουσιν αὐτῷ τὰσ πύλασ.

ὁ δὲ Ἀπολλώνιοσ ἀκούσασ τὴν Ιὄππην κατειλημμένην ὑπὸ τοῦ Ιὠνάθου τρισχιλίουσ ἱππεῖσ παραλαβὼν καὶ πεζοὺσ ὀκτακισχιλίουσ εἰσ Ἄζωτον ἦλθεν κἀκεῖθεν ἄρασ ἠρέμα καὶ βάδην ἐποιεῖτο τὴν πορείαν, ἐλθὼν δ’ εἰσ τὴν Ιὄππην ἀναχωρῶν ἕλκει τὸν Ιὠνάθην εἰσ τὸ πεδίον τῇ ἵππῳ καταφρονῶν καὶ τὰσ τῆσ νίκησ ἐλπίδασ ἔχων ἐν αὐτῇ. προελθὼν δ’ Ιὠνάθησ ἐδίωκεν εἰσ Ἄζωτον τὸν Ἀπολλώνιον.

ὁ δ’, ὡσ ἐν τῷ πεδίῳ συνέβη γενέσθαι τὸν πολέμιον, ὑποστρέψασ εἰσ μάχην αὐτῷ συνέβαλεν. τοῦ δ’ Ἀπολλωνίου χιλίουσ ἱππεῖσ καθίσαντοσ εἰσ ἐνέδραν ἔν τινι χειμάρρῳ, ὡσ ἂν κατόπιν ἐπιφανεῖεν τοῖσ πολεμίοισ, αἰσθόμενοσ ὁ Ιὠνάθησ οὐ κατεπλάγη·

τάξασ δὲ τὴν στρατιὰν ἐν πλινθίῳ κατ’ ἀμφότερα τοὺσ πολεμίουσ ἀμύνασθαι παρεσκευάσατο, καὶ κατὰ πρόσωπον καὶ τοῖσ ὄπισθεν ἐπελευσομένοισ αὑτὸν ἀντιτάξασ. τῆσ δὲ μάχησ ἑώσ ἑσπέρασ προβαινούσησ, δοὺσ Σίμωνι τἀδελφῷ μέροσ τῆσ δυνάμεωσ τοῦτον μὲν ἐκέλευσε συμβαλεῖν τῇ φάλαγγι τῶν ἐχθρῶν, αὐτὸσ δὲ τοὺσ σὺν αὐτῷ προσέταξεν φραξαμένουσ τοῖσ ὅπλοισ ἀποδέχεσθαι τὰ βέλη τὰ παρὰ τῶν ἱππέων.

καὶ οἱ μὲν ἐποίησαν τὸ κελευσθέν, οἱ δὲ τῶν πολεμίων ἱππεῖσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἀφέντεσ τὰ βέλη μέχρι καὶ ἐξεκενώθησαν οὐδὲν αὐτοὺσ ἔβλαπτον·

οὐ γὰρ διικνεῖτο τῶν σωμάτων τὰ βαλλόμενα, συμπεφραγμένοισ δὲ ταῖσ ἀσπίσιν συνηνωμέναισ ὑπὸ πυκνότητοσ ἐπαφιέμενα ῥᾳδίωσ ἐκρατεῖτο καὶ ἄπρακτα ἐφέρετο. ὡσ δὲ παρείθησαν ἀπὸ πρωὶ̈ μέχρι δείλησ ὀψίασ ἀκοντίζοντεσ εἰσ αὐτοὺσ οἱ πολέμιοι, νοήσασ Σίμων κεκμηκότασ αὐτοὺσ συμβάλλει τῇ φάλαγγι, καὶ προθυμίᾳ χρησαμένων πολλῇ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ τρέπει τοὺσ ἐχθροὺσ εἰσ φυγήν.

θεασάμενοι δὲ τοὺσ πεζοὺσ φεύγοντασ οἱ ἱππεῖσ οὐδ’ αὐτοὶ μένουσιν, ἀλλὰ πάρετοι μὲν ὄντεσ αὐτοὶ διὰ τὸ μέχρι δείλησ μάχεσθαι, τῆσ δὲ παρὰ τῶν πεζῶν ἐλπίδοσ αὐτοῖσ ἀπολωλυίασ, ἀκόσμωσ καὶ συγκεχυμένωσ ἔφευγον, ὡσ διασχισθέντασ αὐτοὺσ διὰ παντὸσ σκορπισθῆναι τοῦ πεδίου.

διώκων δ’ αὐτοὺσ Ιὠνάθησ μέχρι τῆσ Ἀζώτου καὶ πολλοὺσ ἀναιρῶν ἀπογνόντασ τῆσ σωτηρίασ ἠνάγκασεν ἐπὶ τὸν τοῦ Δαγῶνοσ ναὸν καταφυγεῖν, ὃσ ἦν ἐν Ἀζώτῳ.

λαβὼν δ’ ἐξ ἐπιδρομῆσ Ιὠνάθησ τὴν πόλιν αὐτήν τε ἐνέπρησεν καὶ τὰσ περὶ αὐτὴν κώμασ. ἀπέσχετο δ’ οὐδὲ τοῦ Δαγῶνοσ ἱεροῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦτ’ ἐνέπρησεν καὶ τοὺσ εἰσ αὐτὸ συμφυγόντασ διέφθειρεν.

τὸ δὲ πᾶν πλῆθοσ τῶν ἐν τῇ μάχῃ πεσόντων καὶ καταφλεγέντων ἐν τῷ ἱερῷ τῶν πολεμίων ἦσαν ὀκτακισχίλιοι. κρατήσασ οὖν τοσαύτησ δυνάμεωσ ἄρασ ἀπὸ τῆσ Ἀζώτου εἰσ Ἀσκάλωνα παραγίνεται, καὶ καταστρατοπεδεύσαντοσ ἔξω τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ προῆλθον εἰσ ἀπάντησιν αὐτῷ οἱ Ἀσκαλωνῖται ξένια προσφέροντεσ αὐτῷ καὶ τιμῶντεσ.

ὁ δὲ ἀποδεξάμενοσ αὐτοὺσ τῆσ προαιρέσεωσ ἀνέστρεψεν ἐκεῖθεν εἰσ Ιἑροσόλυμα πολλὴν ἐπαγόμενοσ λείαν, ἣν ἔλαβεν νικήσασ τοὺσ πολεμίουσ. Ἀλέξανδροσ δ’ ἀκούσασ ἡττημένον τὸν αὐτοῦ στρατηγὸν Ἀπολλώνιον προσεποιεῖτο χαίρειν, ὅτι παρὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην Ιὠνάθῃ συνέβαλεν φίλῳ ὄντι καὶ συμμάχῳ, καὶ πέμπει πρὸσ Ιὠνάθην μαρτυρῶν αὐτῷ καὶ γέρα καὶ τιμὰσ διδοὺσ πόρπην χρυσέαν, ὡσ ἔστιν ἔθοσ δίδοσθαι τοῖσ τῶν βασιλέων συγγενέσιν, καὶ τὴν Ἀκκάρωνα καὶ τὴν τοπαρχίαν αὐτῆσ εἰσ κληρουχίαν ἐπιτρέπει.

Ὑπὸ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν καὶ βασιλεὺσ Πτολεμαῖοσ ὁ Φιλομήτωρ ἐπικληθεὶσ ναυτικὴν ἄγων δύναμιν καὶ πεζὴν εἰσ Συρίαν ἧκεν συμμαχήσων Ἀλεξάνδρῳ·

γαμβρὸσ γὰρ ἦν αὐτοῦ. καὶ πᾶσαι προθύμωσ αὐτὸν αἱ πόλεισ Ἀλεξάνδρου κελεύσαντοσ ἐκδεχόμεναι παρέπεμπον ἑώσ Ἀζώτου πόλεωσ, ἔνθα πάντεσ κατεβόων αὐτοῦ περὶ τοῦ ἐμπεπρησμένου ἱεροῦ αὐτῶν Δαγῶνοσ κατηγοροῦντεσ Ιὠνάθου τοῦτο ἀφανίσαντοσ καὶ τὴν χώραν πυρπολήσαντοσ καὶ πολλοὺσ αὐτῶν ἀποκτείναντοσ.

καὶ Πτολεμαῖοσ μὲν ταῦτ’ ἀκούσασ ἡσύχασεν, Ιὠνάθησ δὲ εἰσ Ιὄππην ἀπαντήσασ Πτολεμαίῳ ξενίων τε λαμπρῶν παρ’ αὐτοῦ τυγχάνει καὶ τιμῆσ ἁπάσησ, ἔπειτα προπέμψασ αὐτὸν ἑώσ τοῦ Ἐλευθέρου καλουμένου ποταμοῦ πάλιν ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

Γενόμενοσ δ’ ἐν Πτολεμαί̈δι παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν μικροῦ διεφθάρη Πτολεμαῖοσ ἐπιβουλευθεὶσ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου δι’ Ἀμμωνίου, ὃσ ἐτύγχανεν αὐτῷ φίλοσ ὤν.

φανερᾶσ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ γενομένησ Πτολεμαῖοσ γράφει τῷ Ἀλεξάνδρῳ πρὸσ κόλασιν ἐξαιτῶν τὸν Ἀμμώνιον, ἐπιβουλευθῆναι λέγων ὑπ’ αὐτοῦ καὶ δίκην διὰ τοῦτ’ αὐτὸν ὑποσχεῖν ἀξιῶν.

οὐκ ἐκδιδόντοσ δὲ τοῦ Ἀλεξάνδρου συνεὶσ αὐτὸν ἐκεῖνον εἶναι τὸν ἐπιβουλεύσαντα χαλεπῶσ διετέθη πρὸσ αὐτόν. τοῖσ δὲ Ἀντιοχεῦσιν καὶ πρότερον ἦν προσκεκρουκὼσ Ἀλέξανδροσ διὰ τὸν Ἀμμώνιον·

πολλὰ γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ πεπόνθεισαν κακά. τιμωρίαν μέντοι τῶν τετολμημένων Ἀμμώνιοσ ὑπέσχεν κατασφαγεὶσ αἰσχρῶσ ὡσ γυνή, κρύπτειν ἑαυτὸν σπουδάσασ στολῇ γυναικείῳ, καθὼσ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν. Πτολεμαῖοσ δὲ μεμψάμενοσ αὑτὸν τοῦ τε συνοικίσαι τὴν θυγατέρα Ἀλεξάνδρῳ τῆσ τε συμμαχίασ τῆσ κατὰ Δημητρίου διαλύεται τὴν πρὸσ αὐτὸν συγγένειαν·

ἀποσπάσασ γὰρ τὴν θυγατέρα πέμπει πρὸσ Δημήτριον εὐθὺσ περὶ συμμαχίασ καὶ φιλίασ συντιθέμενοσ, τήν τε θυγατέρα δώσειν αὐτῷ ὑπισχνούμενοσ γυναῖκα καὶ καταστήσειν αὐτὸν εἰσ τὴν πατρῴαν ἀρχήν.

ὁ δὲ Δημήτριοσ ἡσθεὶσ τοῖσ πεπρεσβευμένοισ δέχεται τὴν συμμαχίαν καὶ τὸν γάμον. ἓν δ’ ἔτι Πτολεμαίῳ τὸ λοιπὸν ἀγώνισμα ὑπελείπετο πεῖσαι τοὺσ Ἀντιοχεῖσ δέξασθαι Δημήτριον ἀπεχθῶσ πρὸσ αὐτὸν διακειμένουσ ὑπὲρ ὧν ὁ πατὴρ αὐτοῦ Δημήτριοσ εἰσ αὐτοὺσ παρηνόμησεν.

κατεπράξατο δὲ καὶ τοῦτο· μισοῦντεσ γὰρ τὸν Ἀλέξανδρον οἱ Ἀντιοχεῖσ διὰ τὸν Ἀμμώνιον, ὡσ δεδηλώκαμεν, ῥᾳδίωσ αὐτὸν ἐκ τῆσ Ἀντιοχείασ ἐξέβαλον.

καὶ ὁ μὲν ἐκπεσὼν τῆσ Ἀντιοχείασ ἦλθεν εἰσ Κιλικίαν. ἐλθὼν δὲ πρὸσ τοὺσ Ἀντιοχεῖσ Πτολεμαῖοσ βασιλεὺσ ὑπ’ αὐτῶν καὶ τῶν στρατευμάτων ἀναδείκνυται καὶ ἀναγκασθεὶσ δύο περιτίθεται διαδήματα, ἓν μὲν τὸ τῆσ Ἀσίασ, ἕτερον δὲ τὸ τῆσ Αἰγύπτου.

χρηστὸσ δὲ ὢν φύσει καὶ δίκαιοσ καὶ τῶν λαμπρῶν οὐκ ἐφιέμενοσ πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ λογίσασθαι τὰ μέλλοντα συνετόσ, φείσασθαι τοῦ μὴ δόξαι εἶναι Ῥωμαίοισ ἐπίφθονοσ ἔκρινεν, καὶ συναγαγὼν τοὺσ Ἀντιοχεῖσ εἰσ ἐκκλησίαν πείθει δέξασθαι τὸν Δημήτριον αὐτούσ, λέγων οὐδενὸσ μνησικακήσειν αὐτοῖσ περὶ τοῦ πατρὸσ αὐτὸν εὐεργετηθέντα, διδάσκαλόσ τε ἀγαθῶν καὶ ἡγεμὼν ἔσεσθαι αὐτῷ διωμολογήσατο καὶ φαύλοισ ἐγχειροῦντι πράγμασιν οὐκ ἐπιτρέψειν ὑπέσχετο.

αὐτῷ δ’ ἔφασκεν ἀρκεῖν τὴν τῆσ Αἰγύπτου βασιλείαν.

ταῦτ’ εἰπὼν πείθει τοὺσ Ἀντιοχεῖσ δέξασθαι τὸν Δημήτριον. Τοῦ δ’ Ἀλεξάνδρου σὺν στρατεύματι πολλῷ καὶ μεγάλῃ παρασκευῇ ὁρμήσαντοσ ἐκ τῆσ Κιλικίασ εἰσ τὴν Συρίαν καὶ τὴν Ἀντιοχέων γῆν ἐμπρήσαντοσ καὶ διαρπάσαντοσ Πτολεμαῖοσ ἐπ’ αὐτὸν ἐξεστράτευσεν μετὰ τοῦ γαμβροῦ Δημητρίου·

ἤδη γὰρ αὐτῷ πρὸσ γάμον ἐδεδώκει τὴν θυγατέρα· καὶ νικήσαντεσ εἰσ φυγὴν ἐτρέψαντο τὸν Ἀλέξανδρον. οὗτοσ μὲν οὖν εἰσ Ἀραβίαν φεύγει.

συνέβη δὲ ἐν τῇ μάχῃ τὸν ἵππον τὸν Πτολεμαίου φωνῆσ ἀκούσαντα ἐλέφαντοσ ταραχθῆναι καὶ τὸν Πτολεμαῖον ἀποσεισάμενον καταβαλεῖν, τοὺσ δὲ πολεμίουσ ἰδόντασ ἐπ’ αὐτὸν ὁρμῆσαι καὶ τραύματα πολλὰ δόντασ αὐτῷ κατὰ τῆσ κεφαλῆσ εἰσ κίνδυνον τὸν περὶ θανάτου καταστῆσαι· τῶν γὰρ σωματοφυλάκων αὐτὸν ἐξαρπασάντων χαλεπῶσ οὕτωσ εἶχεν, ὡσ ἐφ’ ἡμέρασ τέσσαρασ μήτε συνεῖναί τι μήτε φθέγξασθαι δυνηθῆναι. τοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου τὴν κεφαλὴν ὁ τῶν Ἀράβων δυνάστησ ἀποτεμὼν Ζάβειλοσ ἀπέστειλεν Πτολεμαίῳ, ὃσ τῇ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν ἀνενεγκὼν ἐκ τῶν τραυμάτων καὶ φρονήσασ ἥδιστον ἄκουσμα καὶ θέαμα τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἅμα καὶ τὴν κεφαλὴν ἀκούει καὶ θεᾶται.

καὶ μετ’ οὐ πολὺ πλησθεὶσ τῆσ ἐπ’ Ἀλεξάνδρῳ τεθνηκότι χαρᾶσ καὶ αὐτὸσ κατέστρεψε τὸν βίον.

ἐβασίλευσεν δὲ τῆσ Ἀσίασ Ἀλέξανδροσ ὁ Βάλασ ἐπιλεγόμενοσ ἔτη πέντε, καθὼσ καὶ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν. Παραλαβὼν δὲ τὴν βασιλείαν Δημήτριοσ ὁ Νικάτωρ ἐπιλεγόμενοσ ὑπὸ πονηρίασ ἤρξατο διαφθείρειν τὰ τοῦ Πτολεμαίου στρατεύματα, τῆσ τε πρὸσ αὐτὸν συμμαχίασ ἐκλαθόμενοσ καὶ ὅτι πενθερὸσ ἦν αὐτοῦ καὶ διὰ τὸν τῆσ Κλεοπάτρασ γάμον συγγενήσ.

οἱ μὲν οὖν στρατιῶται φεύγουσιν αὐτοῦ τὴν πεῖραν εἰσ Ἀλεξάνδρειαν, τῶν δ’ ἐλεφάντων Δημήτριοσ ἐγκρατὴσ γίνεται. Ιὠνάθησ δ’ ὁ ἀρχιερεὺσ ἐξ ἁπάσησ τῆσ Ιοὐδαίασ στρατιὰν συναγαγὼν προσβαλὼν ἐπολιόρκει τὴν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἄκραν ἔχουσαν Μακεδονικὴν φρουρὰν καὶ τῶν ἀσεβῶν τινασ καὶ πεφευγότων τὴν πάτριον συνήθειαν.

οὗτοι δὲ τὸ μὲν πρῶτον κατεφρόνουν ὧν Ιὠνάθησ ἐμηχανᾶτο περὶ τὴν αἱρ́εσιν πεπιστευκότεσ τῇ ὀχυρότητι τοῦ χωρίου, νυκτὸσ δέ τινεσ τῶν ἐν αὐτῷ πονηρῶν ἐξελθόντεσ ἧκον πρὸσ Δημήτριον καὶ τὴν πολιορκίαν αὐτῷ τῆσ ἄκρασ ἐμήνυσαν.

ὁ δὲ τοῖσ ἠγγελμένοισ παροξυνθείσ, ἀναλαβὼν τὴν δύναμιν ἧκεν ἐκ τῆσ Ἀντιοχείασ ἐπὶ τὸν Ιὠνάθην.

γενόμενοσ δὲ ἐν Πτολεμαί̈δι γράφει κελεύων αὐτὸν σπεῦσαι πρὸσ αὐτὸν εἰσ Πτολεμαί̈δα. ὁ δὲ τὴν μὲν πολιορκίαν οὐκ ἔπαυσεν, τοὺσ δὲ πρεσβυτέρουσ τοῦ λαοῦ παραλαβὼν καὶ τοὺσ ἱερεῖσ καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ ἐσθῆτα καὶ πλῆθοσ ξενίων κομίζων ἧκεν πρὸσ τὸν Δημήτριον, καὶ τούτοισ δωρησάμενοσ αὐτὸν θεραπεύει τὴν ὀργὴν τοῦ βασιλέωσ, καὶ τιμηθεὶσ ὑπ’ αὐτοῦ λαμβάνει βεβαίαν ἔχειν τὴν ἀρχιερωσύνην, καθὼσ καὶ παρὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων ἐκέκτητο.

κατηγορούντων δὲ αὐτοῦ τῶν φυγάδων ὁ Δημήτριοσ οὐκ ἐπίστευσεν, ἀλλὰ καὶ παρακαλέσαντοσ αὐτόν, ὅπωσ ὑπὲρ τῆσ Ιοὐδαίασ ἁπάσησ καὶ τῶν τριῶν τοπαρχιῶν Σαμαρείασ καὶ Ιὄππησ καὶ Γαλιλαίασ τριακόσια τελῇ τάλαντα, δίδωσιν καὶ περὶ πάντων ἐπιστολάσ, αἳ περιεῖχον τοῦτον τὸν τρόπον·

"βασιλεὺσ Δημήτριοσ Ιὠνάθῃ τῷ ἀδελφῷ καὶ τῷ ἔθνει τῶν Ιοὐδαίων χαίρειν.

τὸ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ἧσ ἔγραψα Λασθένει τῷ συγγενεῖ ἡμῶν ἀπεστάλκαμεν ὑμῖν, ἵνα εἰδῆτε. βασιλεὺσ Δημήτριοσ Λασθένει τῷ πατρὶ χαίρειν.

τῷ Ιοὐδαίων ἔθνει ὄντι φίλῳ καὶ τὰ δίκαια τὰ πρὸσ ἡμᾶσ φυλάττοντι τῆσ εὐνοίασ ἔκρινα χάριν παρασχεῖν. καὶ τοὺσ τρεῖσ νομοὺσ Ἀφαίρεμα καὶ Λύδδα καὶ Ῥαμαθαιν, οἳ τῇ Ιοὐδαίᾳ προσετέθησαν ἀπὸ τῆσ Σαμαρείτιδοσ, καὶ τὰ προσκυροῦντα τούτοισ, ἔτι τε ὅσα παρὰ τῶν θυόντων ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐλάμβανον οἱ πρὸ ἐμοῦ βασιλεῖσ, καὶ ὅσα ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆσ γῆσ καὶ τῶν φυτῶν, καὶ τἆλλα τὰ προσήκοντα ἡμῖν, καὶ τὰσ λίμνασ τῶν ἁλῶν καὶ τοὺσ κομιζομένουσ ἡμῖν στεφάνουσ ἀφίημι αὐτοῖσ, καὶ οὐδὲν παραβιβασθήσεται τούτων ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδὲ εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον. νάθῃ καὶ ἐν ἐπισήμῳ τόπῳ τοῦ ἁγίου ἱεροῦ τεθῇ.

" τὰ μὲν δὴ γραφέντα ταῦτα ἦν. ὁρῶν δὲ ὁ Δημήτριοσ εἰρήνην οὖσαν καὶ μηδένα κίνδυνον μηδὲ πολέμου φόβον ὑπάρχοντα διέλυσε τὴν στρατιὰν καὶ τὸν μισθὸν αὐτῶν ἐμείωσεν, καὶ μόνοισ τοῦτον ἐχορήγει τοῖσ ξενολογηθεῖσιν, οἳ συνανέβησαν ἐκ Κρήτησ αὐτῷ καὶ ἐκ τῶν ἄλλων νήσων. ἔχθρα τοιγαροῦν αὐτῷ καὶ μῖσοσ ἐκ τούτου γίνεται παρὰ τῶν στρατιωτῶν, οἷσ αὐτὸσ μὲν οὐδὲν οὐκέτι παρεῖχεν, οἱ δὲ πρὸ αὐτοῦ βασιλεῖσ καὶ ἐπ’ εἰρήνησ χορηγοῦντεσ αὐτοῖσ ὁμοίωσ διετέλουν, ἵν’ εὐνοοῦντασ ἔχωσιν καὶ ἐν τοῖσ ὑπὲρ αὐτῶν ἀγῶσιν εἰ δεήσειέν ποτε προθύμουσ.

Ἀμέλει ταύτην νοήσασ τὴν δύσνοιαν τῶν στρατιωτῶν πρὸσ Δημήτριον Ἀλεξάνδρου τισ στρατηγὸσ Ἀπαμεὺσ τὸ γένοσ Διόδοτοσ ὁ καὶ Τρύφων ἐπικληθείσ, παραγίνεται πρὸσ Μάλχον τὸν Ἄραβα, ὃσ ἔτρεφε τὸν Ἀλεξάνδρου υἱὸν Ἀντίοχον, καὶ δηλώσασ αὐτῷ τὴν δυσμένειαν τὴν τῶν στρατευμάτων πρὸσ Δημήτριον ἔπειθεν αὐτῷ δοῦναι τὸν Ἀντίοχον·

βασιλέα γὰρ αὐτὸν ποιήσειν καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ τὴν τοῦ πατρὸσ ἀποκαταστήσειν. ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντεῖχεν ὑπ’ ἀπιστίασ, ὕστερον δὲ πολλῷ χρόνῳ προσλιπαρήσαντοσ τοῦ Τρύφωνοσ νικᾶται τὴν προαίρεσιν εἰσ ἃ Τρύφων παρεκάλει.

καὶ τὰ μὲν περὶ τούτου τἀνδρὸσ ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν. Ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ Ιὠνάθησ ἐξελθεῖν βουλόμενοσ τοὺσ ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τοὺσ Ιοὐδαίων φυγάδασ καὶ ἀσεβεῖσ καὶ τοὺσ ἐν ἁπάσῃ τῇ χώρᾳ φρουρούσ, πέμψασ πρὸσ Δημήτριον δῶρα καὶ πρεσβευτὰσ παρεκάλει τοὺσ ἐν τοῖσ ὀχυρώμασι τῆσ Ιοὐδαίασ ἐκβαλεῖν.

ὁ δ’ οὐ ταῦτα μόνον αὐτῷ παρέξειν, ἀλλὰ καὶ μείζω τούτων ὑπισχνεῖται μετὰ τὸν ἐν χερσὶ πόλεμον·

τούτῳ γὰρ νῦν εὐσχολεῖν. ἠξίου δ’ αὐτὸν καὶ συμμαχίαν πέμψαι δηλῶν ἀποστῆναι τὴν δύναμιν αὐτοῦ. καὶ Ιὠνάθησ μὲν τρισχιλίουσ ἐπιλεξάμενοσ στρατιώτασ ἔπεμψεν. Ἀντιοχεῖσ δὲ μισοῦντεσ τὸν Δημήτριον ὑπὲρ ὧν πεπόνθεισαν ὑπ’ αὐτοῦ κακῶσ, ἀπεχθανόμενοι δ’ αὐτῷ καὶ διὰ τὸν πατέρα Δημήτριον πολλὰ εἰσ αὐτοὺσ ἐξαμαρτόντα, καιρὸν ἐπετήρουν λαβεῖν καθ’ ὃν ἐπιθοῖντο αὐτῷ.

νοήσαντεσ δὲ συμμαχίαν παροῦσαν παρὰ Ιὠνάθου τῷ Δημητρίῳ καὶ συμφρονήσαντεσ, ὅτι πολλὴν ἀθροίσει δύναμιν, εἰ μὴ φθάσαντεσ προκαταλάβοιεν αὐτόν, ἁρπάσαντεσ τὰ ὅπλα καὶ περιστάντεσ τοῖσ βασιλείοισ αὐτοῦ τρόπῳ πολιορκίασ καὶ τὰσ ἐξόδουσ διαλαβόντεσ ἐζήτουν χειρώσασθαι τὸν βασιλέα.

ὁ δὲ τὸν δῆμον ὁρῶν τὸν τῶν Ἀντιοχέων ἐκπεπολεμωμένον πρὸσ αὐτὸν καὶ ἐν ὅπλοισ ὄντα, παραλαβὼν τοὺσ μισθοφόρουσ καὶ τοὺσ πεμφθέντασ ὑπὸ Ιὠνάθου Ιοὐδαίουσ συμβάλλει τοῖσ Ἀντιοχεῦσιν καὶ βιασθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν, πολλαὶ γὰρ ἦσαν μυριάδεσ, ἡττᾶται.

βλέποντεσ δὲ τοὺσ Ἀντιοχεῖσ κρατοῦντασ οἱ Ιοὐδαῖοι ἐπὶ τὰσ στέγασ τῶν βασιλείων ἀναβάντεσ ἐκεῖθεν ἔβαλλον τοὺσ Ἀντιοχεῖσ, καὶ τοῦ μὲν αὐτοί τι πάσχειν ὑπ’ αὐτῶν ὄντεσ πορρωτάτω διὰ τὸ ὕψοσ, ποιοῦντεσ δ’ αὐτοὺσ κακῶσ διὰ τὸ ἄνωθεν μάχεσθαι τῶν σύνεγγυσ αὐτοὺσ οἰκιῶν ἀπώσαντο.

καὶ ταύταισ μὲν εὐθὺσ πῦρ ἐνῆκαν, ἡ δὲ φλὸξ ἐφ’ ὅλην διατείνουσα τὴν πόλιν πυκνῶν τῶν οἰκιῶν οὐσῶν καὶ τὰ πλεῖστα ἐκ ξύλων ᾠκοδομημένων πᾶσαν αὐτὴν ἐνέμετο.

οἱ δ’ Ἀντιοχεῖσ μὴ δυνάμενοι βοηθῆσαι μηδὲ κρατῆσαι τοῦ πυρὸσ εἰσ φυγὴν ἐτράπησαν.

τῶν δὲ Ιοὐδαίων ἀπὸ δώματοσ ἐπὶ δῶμα διαπηδώντων καὶ τοῦτον αὐτοὺσ διωκόντων τὸν τρόπον παράδοξον συνέβη γενέσθαι τὴν δίωξιν. ὁ δὲ βασιλεὺσ ὁρῶν τοὺσ Ἀντιοχεῖσ σῶσαι τὰ τέκνα καὶ τὰσ γυναῖκασ ἐσπουδακότασ καὶ διὰ τοῦτο μηκέτι μαχομένουσ δι’ ἄλλων αὐτοῖσ ἐπιτίθεται στενωπῶν, καὶ συμβαλὼν πολλοὺσ μὲν αὐτῶν ἀπέκτεινεν, ὡσ ἀναγκασθῆναι ῥῖψαι τὰσ πανοπλίασ καὶ παραδοῦναι αὑτοὺσ τῷ Δημητρίῳ.

συγγνοὺσ δ’ αὐτοῖσ τῶν τετολμημένων καταπαύει τὴν στάσιν.

δωρησάμενοσ δὲ τοῖσ Ιοὐδαίοισ τὰσ ἐκ τῶν σκύλων ὠφελείασ καὶ ὡσ αἰτιωτάτοισ τῆσ νίκησ αὐτῷ γεγενημένοισ εὐχαριστήσασ ἀπέπεμψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα πρὸσ Ιὠνάθην μαρτυρῶν αὐτῷ τῆσ συμμαχίασ. ὕστερον δὲ πονηρὸσ εἰσ αὐτὸν ἐγένετο καὶ τὰσ ὑποσχέσεισ διεψεύσατο καὶ πόλεμον ἠπείλησεν, εἰ μὴ τοὺσ φόρουσ αὐτῷ πάντασ ἀποδώσει, οὓσ ὤφειλεν τὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔθνοσ ἀπὸ τῶν πρώτων βασιλέων.

καὶ ταῦτ’ ἐποίησεν ἄν, εἰ μὴ Τρύφων αὐτὸν ἐπέσχεν καὶ τὴν ἐπὶ τὸν Ιὠνάθην αὐτοῦ παρασκευὴν ἀντιμετέσπασεν εἰσ τὰσ περὶ αὐτοῦ φροντίδασ. ὑποστρέψασ γὰρ ἐκ τῆσ Ἀραβίασ εἰσ τὴν Συρίαν μετὰ τοῦ παιδὸσ Ἀντιόχου, μειράκιον δ’ ἦν οὗτοσ τὴν ἡλικίαν, περιτίθησιν αὐτῷ τὸ διάδημα.

καὶ προσχωρήσαντοσ τοῦ στρατιωτικοῦ παντόσ, ὃ καταλελοίπει τὸν Δημήτριον διὰ τὸ μὴ τυγχάνειν μισθῶν, πόλεμον ἐκφέρει πρὸσ τὸν Δημήτριον, καὶ συμβαλὼν αὐτῷ κρατεῖ τῇ μάχῃ καὶ τούσ τε ἐλέφαντασ καὶ τὴν τῶν Ἀντιοχέων πόλιν λαμβάνει. Δημήτριοσ μὲν οὖν ἡττηθεὶσ ἀνεχώρησεν εἰσ Κιλικίαν, ὁ δὲ παῖσ Ἀντίοχοσ πέμψασ πρὸσ Ιὠνάθην πρεσβευτὰσ καὶ γράμματα φίλον τε καὶ σύμμαχον αὐτὸν ἐποιεῖτο καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην ἐβεβαίου καὶ τῶν τεσσάρων παρεχώρει νομῶν, οἳ τῇ χώρᾳ τῶν Ιοὐδαίων προσετέθησαν.

ἔτι γε μὴν σκεύη χρυσᾶ καὶ ἐκπώματα καὶ πορφυρᾶν ἐσθῆτα χρῆσθαι τούτοισ ἐπιτρέπων ἀπέστειλεν καὶ πόρπῃ δ’ αὐτὸν δωρεῖται χρυσέᾳ καὶ τῶν πρώτων αὐτοῦ καλεῖσθαι φίλων.

τὸν ἀδελφὸν δ’ αὐτοῦ Σίμωνα στρατηγὸν τῆσ στρατιᾶσ ἀπὸ κλίμακοσ τῆσ Τυρίων ἑώσ Αἰγύπτου καθίστησιν. Ιὠνάθησ δ’ ἐπὶ τοῖσ παρ’ Ἀντιόχου γεγενημένοισ εἰσ αὐτὸν ἡσθεὶσ πέμψασ πρὸσ αὐτόν τε καὶ Τρύφωνα πρεσβευτὰσ εἶναί τε φίλοσ ὡμολόγει καὶ σύμμαχοσ καὶ πολεμήσειν σὺν αὐτῷ πρὸσ Δημήτριον, διδάσκων ὡσ οὐδ’ αὐτῷ χάριτασ ἀποδοίη πολλῶν παρ’ αὐτοῦ χρηστῶν ἐν οἷσ ἐδεῖτο τυχών, ἀλλὰ προσαδικήσειεν ἀνθ’ ὧν εὖ πάθοι.

Συγχωρήσαντοσ οὖν Ἀντιόχου δύναμιν αὐτῷ συναγαγόντι πολλὴν ἔκ τε Συρίασ καὶ Φοινίκησ τοῖσ Δημητρίου πολεμῆσαι στρατηγοῖσ εὐθὺσ ὡρ́μησεν εἰσ τὰσ πόλεισ.

αἱ δὲ λαμπρῶσ μὲν ἐξεδέξαντο, στρατιὰν δ’ οὐκ ἔδοσαν. παραγενόμενοσ δ’ ἐκεῖθεν πρὸσ Ἀσκάλωνα πόλιν καὶ τῶν Ἀσκαλωνιτῶν φιλοτίμωσ αὐτῷ μετὰ δώρων ἀπαντησάντων, αὐτούσ τε τούτουσ παρεκάλει καὶ τῶν ἐν τῇ κοίλῃ Συρίᾳ πόλεων ἑκάστην ἀποστᾶσαν Δημητρίου προσθέσθαι μὲν Ἀντιόχῳ, σὺν αὐτῷ δὲ πολεμούσασ πειρᾶσθαι παρὰ Δημητρίου δίκην λαμβάνειν ὧν ἁμάρτοι ποτ’ εἰσ αὐτάσ·

εἶναι δ’ αὐταῖσ βουλομέναισ ταῦτα φρονεῖν πολλὰσ αἰτίασ. πείσασ δ’ ὁμολογῆσαι πρὸσ τὸν Ἀντίοχον συμμαχεῖν τὰσ πόλεισ εἰσ Γάζαν παρεγένετο προσαξόμενοσ καὶ τὴν παρὰ τούτων εὔνοιαν Ἀντιόχῳ.

πολὺ δ’ εὑρ͂εν τῆσ προσδοκίασ τοὺσ Γαζαίουσ ἀλλοτριώτερον ἔχοντασ· ἀπέκλεισαν γὰρ αὐτῷ τὰσ πύλασ καὶ τὸν Δημήτριον ἐγκαταλιπόντεσ οὐκ ἔγνωσαν Ἀντιόχῳ προσχωρῆσαι. τοῦτο παρώξυνεν εἰσ πολιορκίαν τὸν Ιὠνάθην καὶ τῆσ χώρασ τὴν κάκωσιν·

μέροσ γὰρ τῆσ στρατιᾶσ περικαθίσασ τῇ Γάζῃ τῷ λοιπῷ τὴν γῆν αὐτὸσ ἐπιὼν διέφθειρεν καὶ ἐνεπίμπρα. ταῦτα δὲ πάσχοντασ ἑαυτοὺσ ὁρῶντεσ οἱ Γαζῖται καὶ μηδεμίαν ἀπὸ Δημητρίου βοήθειαν αὐτοῖσ γινομένην, ἀλλὰ τὸ μὲν λυποῦν ἤδη παρόν, τὸ δ’ ὠφελῆσον μακρὰν ἔτι καὶ ἄδηλον εἰ παραγένοιτο, σῶφρον ἔκριναν εἶναι τοῦτ’ ἀφέντεσ παραμένειν ἐκεῖνο θεραπεύειν. πέμψαντεσ οὖν πρὸσ τὸν Ιὠνάθην φιλίαν τε ὡμολόγουν καὶ συμμαχίαν·

οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι πρὸ πείρασ τῶν δεινῶν οὐ συνιᾶσιν τὸ συμφέρον, ἀλλ’ ὅταν ἔν τινι κακῷ γενόμενοι τύχωσιν, τότε γνωσιμαχήσαντεσ ἃ μηδ’ ὅλωσ βλαβέντασ ἄμεινον ἦν ποιεῖν ταῦθ’ ὕστερον ζημιωθέντεσ αἱροῦνται. ὁ δὲ συνθέμενοσ πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν καὶ λαβὼν ὁμήρουσ τούτουσ μὲν ἀπέστειλεν εἰσ Ιἑροσόλυμα, αὐτὸσ δὲ τὴν χώραν ἅπασαν ἐπῆλθεν ἄχρι Δαμασκοῦ.

Τῶν δὲ Δημητρίου στρατηγῶν ἀκουσθέντων αὐτῷ προελθεῖν εἰσ Κέδασαν σὺν πολλῇ στρατιᾷ, μεταξὺ δ’ ἐστὶν αὕτη τῆσ τε Τυρίων γῆσ καὶ τῆσ Γαλιλαίασ·

ἀπάξειν γὰρ αὐτὸν ἐκ τῆσ Συρίασ ὑπέλαβον ἐπὶ τὴν τῶν Γαλιλαίων συμμαχίαν· τῆσ γὰρ Γαλιλαίασ ὄντασ αὐτοὺσ οὐ περιόψεσθαι πολεμουμένουσ· ὑπήντησεν αὐτοῖσ τὸν ἀδελφὸν Σίμωνα καταλιπὼν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ, ὃσ στρατὸν ἐκ τῆσ χώρασ συναγαγὼν ὡσ ἐνῆν ἱκανώτατον τὴν Βεθσούραν πολιορκῶν προσεκάθητο χωρίον τῆσ Ιοὐδαίασ ὀχυρώτατον· κατεῖχεν γὰρ αὐτὸ φρουρὰ Δημητρίου.

δεδήλωται δ’ ἡμῖν τοῦτο καὶ πρότερον. ὡσ δὲ χώματα μὲν ἐγείραντοσ τοῦ Σίμωνοσ, μηχανήματα δ’ ἱστάντοσ καὶ πολλῇ σπουδῇ χρωμένου περὶ τὴν τῆσ Βεθσούρου πολιορκίαν ἔδεισαν οἱ φρουροί, μὴ κατὰ κράτοσ ἐξαιρεθέντοσ τοῦ χωρίου διαφθαρῶσιν, πέμψαντεσ πρὸσ τὸν Σίμωνα ἠξίουν ὁρ́κουσ λαβόντεσ, ὥστε μηδὲν ὑπ’ αὐτοῦ παθεῖν, καταλιπεῖν τὸ χωρίον καὶ πρὸσ Δημήτριον ἀπελθεῖν.

ὁ δὲ δοὺσ ταύτασ αὐτοῖσ τὰσ πίστεισ ἐκβάλλει μὲν ἐκείνουσ ἐκ τῆσ πόλεωσ, αὐτὸσ δὲ φρουρὰν καθίστησιν ἰδίαν.

Ιὠνάθησ δὲ ἄρασ ἐκ τῆσ Γαλιλαίασ ἀπὸ τῶν ὑδάτων τῶν Γενησάρων λεγομένων, ἐκεῖ γὰρ ἐτύγχανεν ἐστρατοπεδευκώσ, εἰσ τὸ καλούμενον Ἀσὼρ πεδίον προῆλθεν οὐκ εἰδὼσ ὄντασ ἐν αὐτῇ τοὺσ πολεμίουσ.

μαθόντεσ δὲ πρὸ μιᾶσ ἡμέρασ οἱ τοῦ Δημητρίου μέλλειν Ιὠνάθην ἐπ’ αὐτοὺσ βαδίζειν ἐνέδραν αὐτῷ καὶ τοὺσ λοχήσοντασ ἐν τῷ ὄρει καθίσαντεσ αὐτοὶ μετὰ τῆσ στρατιᾶσ ἀπήντων εἰσ τὸ πεδίον·

οὓσ ἰδὼν ὁ Ιὠνάθησ ἑτοίμουσ πρὸσ μάχην παρεσκευάζετο καὶ αὐτὸσ τοὺσ ἰδίουσ στρατιώτασ πρὸσ τὸν ἀγῶνα, ὡσ ἠδύνατο. τῶν δὲ εἰσ τὴν ἐνέδραν ὑπὸ τῶν Δημητρίου στρατηγῶν κατασταθέντων κατὰ νώτου τοῖσ Ιοὐδαίοισ γενομένων, δείσαντεσ μὴ μέσοι ληφθέντεσ ἀπόλωνται, φεύγειν ὡρ́μησαν.

καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ τὸν Ιὠνάθην κατέλιπον, ὀλίγοι δέ τινεσ ὡσ περὶ πεντήκοντα τὸν ἀριθμὸν ὑπέμειναν, καὶ Ματθίασ ὁ Ἀψαλώμου καὶ Ιοὔδασ ὁ Χαψέου τῆσ ἁπάσησ δυνάμεωσ ἡγεμόνεσ ὄντεσ·

τολμηρῶσ δὲ καὶ μετὰ ἀπογνώσεωσ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ ὠσάμενοι τῷ τε θάρσει κατέπληξαν αὐτοὺσ καὶ ταῖσ χερσὶν ἀπέστρεψαν εἰσ φυγήν. οἱ δ’ ἀναχωρήσαντεσ τῶν Ιὠνάθου στρατιωτῶν ὡσ εἶδον τοὺσ πολεμίουσ τραπέντασ, ἐπισυλλεγέντεσ ἐκ τῆσ φυγῆσ ὡρ́μησαν αὐτοὺσ διώκειν καὶ τοῦτ’ ἐποίησαν μέχρι Κεδάσων, οὗ τὸ στρατόπεδον ἦν τοῖσ πολεμίοισ.

Κρατήσασ οὖν Ιὠνάθησ τῇ μάχῃ λαμπρῶσ καὶ δισχιλίουσ τῶν ἐχθρῶν ἀποκτείνασ ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

ὁρῶν οὖν, ὅτι πάντ’ αὐτῷ κατὰ νοῦν προνοίᾳ θεοῦ χωρεῖ, πρὸσ Ῥωμαίουσ πρεσβευτὰσ ἀπέστειλεν, ἀνανεώσασθαι βουλόμενοσ τὴν γενομένην τῷ ἔθνει πρὸσ αὐτοὺσ ἔμπροσθεν φιλίαν. τοῖσ δ’ αὐτοῖσ πρεσβευταῖσ ἐπέστειλεν ἀπὸ τῆσ Ῥώμησ ἀναστρέφουσιν πρὸσ τοὺσ Σπαρτιάτασ ἀφικέσθαι καὶ τὴν πρὸσ αὐτοὺσ ὑπομνῆσαι φιλίαν καὶ συγγένειαν.

τῆσ βουλῆσ ἐπικυρωσάσησ τὰ πρότερον αὐτῇ περὶ τῆσ Ιοὐδαίων φιλίασ ἐγνωσμένα καὶ δούσησ ἐπιστολὰσ πρὸσ ἅπαντασ τοὺσ βασιλεῖσ τῆσ Ἀσίασ καὶ Εὐρώπησ καὶ τῶν πόλεων ἄρχοντασ αὐτοῖσ κομίζειν, ὅπωσ ἀσφαλοῦσ τῆσ εἰσ τὴν οἰκείαν κομιδῆσ δι’ αὐτῶν τύχωσιν, ἀναστρέφοντεσ εἰσ τὴν Σπάρτην παρεγένοντο καὶ τὰσ ἐπιστολάσ, ἃσ ἔλαβον παρὰ Ιὠνάθου, αὐτοῖσ ἀπέδοσαν.

τὸ δ’ ἀντίγραφον ἦν τόδε·

"ἀρχιερεὺσ Ιὠνάθησ τοῦ ἔθνουσ τῶν Ιοὐδαίων καὶ ἡ γερουσία καὶ τὸ κοινὸν τῶν ἱερέων Λακεδαιμονίων ἐφόροισ καὶ γερουσίᾳ καὶ δήμῳ τοῖσ ἀδελφοῖσ χαίρειν. εἰ ἐρρωμένοισ ὑμῖν καὶ τὰ κοινὰ καὶ τὰ ἴδια χωρεῖ κατὰ νοῦν, οὕτωσ ἂν ἔχοι ὡσ βουλόμεθα, ἐρρώμεθα δὲ καὶ ἡμεῖσ. τὸ μὲν προκατάρχειν τῆσ ἀναγνωρίσεωσ οὐδὲ δοκιμάζομεν μὴ καὶ προαρπάζειν δοκῶμεν τὴν παρ’ ὑμῶν διδομένην δόξαν, πολλῶν δὲ χρόνων διαγενομένων ἀπὸ τῆσ ἐξ ἀρχῆσ ἀναποληθείσησ ἡμῖν οἰκειότητοσ ἐν ταῖσ ἱεραῖσ καὶ ἐπωνύμοισ ἡμέραισ θυσίασ τῷ θεῷ προσφέροντεσ καὶ ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ σωτηρίασ τε καὶ νίκησ αὐτὸν παρακαλοῦμεν.

πολλῶν δ’ ἡμᾶσ πολέμων περιστάντων διὰ τὴν τῶν γειτνιώντων πλεονεξίαν οὔθ’ ὑμῖν οὔτ’ ἄλλῳ τῶν προσηκόντων ἡμῖν ἐνοχλεῖν ἐκρίναμεν.

καταγωνισάμενοι δὲ τοὺσ πολεμίουσ πέμποντεσ πρὸσ Ῥωμαίουσ Νουμήνιον τὸν Ἀντιόχου καὶ Ἀντίπατρον τὸν Ιἄσονοσ τῶν ἀπὸ τῆσ γερουσίασ ὄντων παρ’ ἡμῖν ἐν τιμῇ, ἐδώκαμεν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ ὑμᾶσ ἐπιστολάσ, ὅπωσ ἀνανεώσωνται τὴν πρὸσ ὑμᾶσ ἡμῖν συγγένειαν. καλῶσ οὖν ποιήσετε καὶ αὐτοὶ γράφοντεσ ἡμῖν καὶ περὶ ὧν ἂν δέησθε ἐπιστέλλοντεσ, ὡσ εἰσ ἅπαντα προθυμησομένοισ ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ προαιρέσεωσ.

" οἱ μὲν οὖν Λακεδαιμόνιοι τούσ τε πρεσβευτὰσ φιλοφρόνωσ ὑπεδέξαντο καὶ ψήφισμα ποιησάμενοι περὶ συμμαχίασ καὶ φιλίασ πρὸσ αὐτοὺσ ἀπέστειλαν. Κατὰ δὲ τὸν χρόνον τοῦτον τρεῖσ αἱρέσεισ τῶν Ιοὐδαίων ἦσαν, αἳ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων διαφόρωσ ὑπελάμβανον, ὧν ἡ μὲν Φαρισαίων ἐλέγετο, ἡ δὲ Σαδδουκαίων, ἡ τρίτη δὲ Ἐσσηνῶν.

οἱ μὲν οὖν Φαρισαῖοι τινὰ καὶ οὐ πάντα τῆσ εἱμαρμένησ ἔργον εἶναι λέγουσιν, τινὰ δ’ ἐφ’ ἑαυτοῖσ ὑπάρχειν συμβαίνειν τε καὶ μὴ γίνεσθαι.

τὸ δὲ τῶν Ἐσσηνῶν γένοσ πάντων τὴν εἱμαρμένην κυρίαν ἀποφαίνεται καὶ μηδὲν ὃ μὴ κατ’ ἐκείνησ ψῆφον ἀνθρώποισ ἀπαντᾶν. Σαδδουκαῖοι δὲ τὴν μὲν εἱμαρμένην ἀναιροῦσιν οὐδὲν εἶναι ταύτην ἀξιοῦντεσ οὐδὲ κατ’ αὐτὴν τὰ ἀνθρώπινα τέλοσ λαμβάνειν, ἅπαντα δὲ ἐφ’ ἡμῖν αὐτοῖσ κεῖσθαι, ὡσ καὶ τῶν ἀγαθῶν αἰτίουσ ἡμᾶσ γινομένουσ καὶ τὰ χείρω παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀβουλίαν λαμβάνοντασ.

ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἀκριβεστέραν πεποίημαι δήλωσιν ἐν τῇ δευτέρᾳ βίβλῳ τῆσ Ιοὐδαϊκῆσ πραγματείασ. Οἱ δὲ τοῦ Δημητρίου στρατηγοὶ τὴν γεγενημένην ἧτταν ἀναμαχέσασθαι βουλόμενοι, πλείω τῆσ προτέρασ δύναμιν συναγαγόντεσ ἦλθον ἐπὶ τὸν Ιὠνάθην.

ὁ δὲ ἐπιόντασ πυθόμενοσ ὀξέωσ ἀπήντησεν αὐτοῖσ εἰσ τὴν Ἀμαθῖτιν· οὐ γὰρ ἔγνω σχολὴν αὐτοῖσ παρασχεῖν, ὥστ’ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν ἐμβαλεῖν. στρατοπεδευσάμενοσ δὲ τῶν πολεμίων ἄπωθεν σταδίοισ πεντήκοντα πέμπει τοὺσ κατοψομένουσ αὐτῶν τὴν παρεμβολὴν καὶ πῶσ εἰε͂ν ἐστρατοπεδευκότεσ.

προφυλακάσ τε ποιησάμενοσ ἔξω τοῦ στρατοπέδου καὶ τὴν δύναμιν δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἔχων ἅπασαν καὶ παρηγγελκὼσ αὐτοῖσ τὰσ ψυχὰσ ἐρρωμένουσ εἶναι καὶ ταῖσ διανοίαισ οὕτωσ ἔχειν, ὡσ καὶ διὰ τῆσ νυκτὸσ εἰ δεήσειε μαχεσομένουσ, ὥστε μὴ λαθεῖν αὐτῶν τὴν προαίρεσιν.

οἱ δὲ τοῦ Δημητρίου στρατηγοὶ πυθόμενοι τὸν Ιὠνάθην ἐγνωκότα οὐκέτι τὴν γνώμην ἦσαν ὑγιεῖσ, ἀλλ’ ἐτάραττεν αὐτοὺσ τὸ καταφώρουσ τοῖσ ἐχθροῖσ γεγονέναι καὶ μηδενὶ προσδοκᾶν αὐτῶν ἐπικρατήσειν ἑτέρῳ τῆσ ἐπιβουλῆσ διημαρτημένησ·

ἐκ γὰρ τοῦ φανεροῦ διακινδυνεύοντεσ οὐκ ἐνόμιζον εἶναι τοῖσ Ιὠνάθου ἀξιόμαχοι. φυγὴν οὖν ἐβουλεύσαντο, καὶ πυρὰ καύσαντεσ πολλά, ὡσ ὁρῶντεσ οἱ πολέμιοι μένειν αὐτοὺσ ὑπολάβοιεν, ἀνεχώρησαν.

ὁ δὲ Ιὠνάθησ ἑώθεν προσμίξασ αὐτῶν τῷ στρατοπέδῳ καὶ καταλαβὼν ἔρημον αὐτό, συνεὶσ ὅτι πεφεύγασιν ἐδίωκεν. οὐ μέντοι φθάνει καταλαβεῖν·

ἤδη γὰρ τὸν Ἐλεύθερον ποταμὸν διαβεβηκότεσ ἦσαν ἐν ἀσφαλεῖ. ποιησάμενοσ οὖν ἐκεῖθεν τὴν ὑποστροφὴν εἰσ τὴν Ἀραβίαν καὶ πολεμήσασ τοὺσ Ναβατηνοὺσ καὶ πολλὴν αὐτῶν λείαν ἀπελάσασ καὶ λαβὼν αἰχμαλώτουσ ἐλθὼν εἰσ Δαμασκὸν ἐκεῖ πάντα ἀπέδοτο. ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ Σίμων ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ τὴν Ιοὐδαίαν ἅπασαν ἐπελθὼν καὶ τὴν Παλαιστίνην ἑώσ Ἀσκάλωνοσ ἠσφαλίσατο φρουρίοισ, καὶ ποιήσασ ταῦτα καὶ τοῖσ οἰκοδομήμασιν ὀχυρώτατα καὶ ταῖσ φυλακαῖσ ἦλθεν εἰσ Ιὄππην καὶ καταλαβόμενοσ αὐτὴν εἰσήγαγεν μεγάλην φρουράν·

ἤκουσε γὰρ τοὺσ Ιὀππηνοὺσ βουλομένουσ τοῖσ Δημητρίου στρατηγοῖσ παραδοῦναι τὴν πόλιν. Ταῦτ’ οὖν διοικησάμενοι ὅ τε Σίμων καὶ Ιὠνάθησ ἦλθον εἰσ Ιἑροσόλυμα.

πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ μέσον τῆσ πόλεωσ ἄλλο τεῖχοσ ἀνοικοδομησαμένουσ ἀποφράξαι τοῖσ ἐν τῇ ἄκρᾳ φρουροῖσ τὴν πόλιν καὶ τῆσ εὐπορίασ αὐτοὺσ τῶν σιτίων τοῦτον ἀποκλεῖσαι τὸν τρόπον, ἔτι γε μὴν καὶ τὰ ἐν τῇ χώρᾳ φρούρια ποιῆσαι πολὺ τῆσ ὑπαρχούσησ αὐτοῖσ ἀσφαλείασ ὀχυρώτερα.

τῆσ δὲ γνώμησ καὶ τῷ πλήθει δοκιμασθείσησ καλῶσ ἔχειν αὐτὸσ μὲν τὰ κατὰ τὴν πόλιν ᾠκοδόμει, Σίμωνα δὲ τὰ κατὰ τὴν χώραν ἐξέπεμψεν ἀσφαλισόμενον.

ὁ δὲ Δημήτριοσ διαβὰσ εἰσ τὴν Μεσοποταμίαν ἧκεν ταύτην τε βουλόμενοσ καὶ τὴν Βαβυλῶνα κατασχεῖν, καὶ τῶν ἄνω σατραπειῶν ἐγκρατὴσ γενόμενοσ ἐντεῦθεν ποιεῖσθαι τὰσ ὅλησ τῆσ βασιλείασ ἀφορμάσ·

καὶ γὰρ οἱ ταύτῃ κατοικοῦντεσ Ἕλληνεσ καὶ Μακεδόνεσ συνεχῶσ ἐπρεσβεύοντο πρὸσ αὐτόν, εἰ πρὸσ αὐτοὺσ ἀφίκοιτο, παραδώσειν μὲν αὑτοὺσ ὑπισχνούμενοι, συγκαταπολεμήσειν δὲ Ἀρσάκην τὸν Πάρθων βασιλέα.

ταύταισ ἐπαρθεὶσ ταῖσ ἐλπίσιν ὡρ́μησεν πρὸσ αὐτούσ, εἰ καταστρέψαιτο τοὺσ Πάρθουσ καὶ γένοιτ’ αὐτῷ δύναμισ, τὸν Τρύφωνα πολεμῆσαι διεγνωκὼσ καὶ τῆσ Συρίασ ἐκβαλεῖν.

δεξαμένων δὲ αὐτὸν προθύμωσ τῶν ἐν τῇ χώρᾳ, συναγαγὼν δύναμιν ἐπολέμησεν πρὸσ τὸν Ἀρσάκην, καὶ τὴν στρατιὰν πᾶσαν ἀποβαλὼν αὐτὸσ ζῶν ἐλήφθη, καθὼσ καὶ ἐν ἄλλοισ δεδήλωται. Τρύφων δ’ ἐπειδὴ τὰ περὶ τὸν Δημήτριον ἔγνω τοιοῦτο λαβόντα τέλοσ οὐκέτ’ ἦν Ἀντιόχῳ βέβαιοσ, ἀλλ’ ἐπεβούλευεν ὥστ’ αὐτὸν ἀποκτείνασ τὴν βασιλείαν αὐτὸσ κατασχεῖν.

ἐνεπόδιζέ γε μὴν αὐτοῦ τὴν προαίρεσιν ταύτην ὁ παρὰ Ιὠνάθου φόβοσ φίλου τυγχάνοντοσ Ἀντιόχῳ, καὶ διὰ τοῦτ’ ἐκποδὼν ποιήσασθαι τὸν Ιὠνάθην πρῶτον ἔγνω καὶ τότε τοῖσ περὶ τὸν Ἀντίοχον ἐγχειρεῖν. ἀπάτῃ δ’ αὐτὸν καὶ δόλῳ κρίνασ ἀνελεῖν εἰσ Βαιθσὰν ἐκ τῆσ Ἀντιοχείασ παραγίνεται τὴν καλουμένην ὑφ’ Ἑλλήνων Σκυθόπολιν, εἰσ ἣν μετὰ τεσσάρων αὐτῷ μυριάδων Ιὠνάθησ ἀπήντησεν ἐπιλέκτου στρατοῦ·

πολεμήσοντα γὰρ αὐτὸν ἥκειν ὑπελάμβανεν. ὁ δ’ ἕτοιμον εἰσ μάχην γνοὺσ τὸν Ιὠνάθην ὑπέρχεται δώροισ αὐτὸν καὶ φιλοφρονήσει, καὶ τοῖσ ἡγεμόσιν αὐτοῦ πειθαρχεῖν Ιὠνάθῃ προσέταξεν, τούτοισ πιστώσασθαι βουλόμενοσ εὔνοιαν καὶ πᾶσαν ὑπόνοιαν ἐξελεῖν εἰσ τὸ καταφρονήσαντα λαβεῖν ἀφύλακτον οὐδὲν προορώμενον.

τήν τε στρατιὰν συνεβούλευεν ἀπολῦσαι·

καὶ γὰρ νῦν οὐ δεόντωσ αὐτὴν ἐπάγεσθαι, πολέμου μὲν οὐκ ὄντοσ, εἰρήνησ δὲ ἐχούσησ τὰ πράγματα· κατασχόντα μέντοι γε περὶ αὐτὸν ὀλίγουσ εἰσ Πτολεμαί̈δα συνελθεῖν παρεκάλει· παραδώσειν γὰρ αὐτῷ τὴν πόλιν τά τε ἄλλα πάνθ’ ὅσα κατὰ τὴν χώραν ἐστὶν ὀχυρώματα ποιήσειν ἐπ’ αὐτῷ· καὶ γὰρ τούτων ἕνεκα παρεῖναι. Ὁ μὲν οὖν Ιὠνάθησ οὐδὲν τούτων ὑπονοήσασ, ἀλλ’ ὑπ’ εὐνοίασ καὶ γνώμησ ἀληθοῦσ τὸν Τρύφωνα συμβουλεῦσαι ταῦτα πιστεύσασ τὴν μὲν στρατιὰν ἀπέλυσεν, τρισχιλίουσ δὲ κατασχὼν μόνουσ τοὺσ μὲν δισχιλίουσ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ κατέλιπεν, αὐτὸσ δὲ μετὰ τῶν χιλίων ἧκεν εἰσ Πτολεμαί̈δα σὺν Τρύφωνι.

τῶν δ’ ἐν τῇ Πτολεμαί̈δι κλεισάντων τὰσ πύλασ, τοῦτο γὰρ ἦν αὐτοῖσ ὑπὸ τοῦ Τρύφωνοσ προστεταγμένον, Ιὠνάθην ἐζώγρησεν, τοὺσ δὲ σὺν αὐτῷ πάντασ ἀπέκτεινεν.

ἔπεμψεν δὲ καὶ ἐπὶ τοὺσ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ καταλειφθέντασ δισχιλίουσ, ὅπωσ ἂν καὶ τούτουσ ἀπολέσωσιν· ἀλλ’ οὗτοι μὲν ὑπὸ φήμησ τῶν περὶ τὸν Ιὠνάθην συμβεβηκότων ἔφθησαν πρὶν ἢ τοὺσ ὑπὸ Τρύφωνοσ ἀπεσταλμένουσ ἀφικέσθαι φραξάμενοι τοῖσ ὅπλοισ ἐκ τῆσ χώρασ ἀπελθεῖν.

οἱ δ’ ἐπ’ αὐτοὺσ πεμφθέντεσ ἰδόντεσ ἑτοίμουσ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἀγωνίζεσθαι μηδὲν αὐτοῖσ ἐνοχλήσαντεσ πρὸσ τὸν Τρύφωνα ὑπέστρεψαν. δέοσ τε μέγα καὶ κατὰ λόγον αὐτοῖσ ἐμπεσὸν ἐλύπει, μὴ τῆσ Ιὠνάθου ἀνδρείασ ἅμα καὶ προνοίασ ἀφῃρημένων τὰ πέριξ ἔθνη χαλεπῶσ ἔχοντα πρὸσ αὐτοὺσ καὶ διὰ Ιὠνάθην ἠρεμοῦντα νῦν αὐτοῖσ ἐπισυστῇ καὶ πολεμοῦντεσ εἰσ τοὺσ περὶ τῶν ἐσχάτων κινδύνουσ ἀναγκάζωνται καθίστασθαι.

καὶ δὴ τοῦτ’ αὐτοῖσ ὡσ ὑπενόουν συνέπεσεν·

τὸν γὰρ Ιὠνάθου ἀκούσαντεσ θάνατον οἱ ἐκ τῶν ἐθνῶν πολεμεῖν ἤρξαντο τοὺσ Ιοὐδαίουσ ὡσ ἀποροῦντασ ἡγεμόνοσ. αὐτὸσ δ’ ὁ Τρύφων δύναμιν συναγαγὼν γνώμην εἶχεν ἀναβὰσ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν πολεμεῖν τοὺσ ἐν αὐτῇ. Σίμων δ’ ὁρῶν πρὸσ ταῦτα τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ καταπεπληγότασ, βουλόμενοσ αὐτοὺσ εἰσ τὸ ὑποστῆναι προθύμωσ ἐπιόντα τὸν Τρύφωνα θαρραλεωτέρουσ ποιῆσαι τῷ λόγῳ, συγκαλέσασ τὸν δῆμον εἰσ τὸν ἱερὸν ἐντεῦθεν αὐτοὺσ παρακαλεῖν ἤρξατο·

"τὸ μὲν ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ ἐλευθερίασ, ὁμόφυλοι, μετὰ τοῦ πατρὸσ ἐγώ τε καὶ οἱ ἀδελφοί μου ὡσ ἐτολμήσαμεν ἀσμένωσ ἀποθανεῖν οὐκέτ’ ἀγνοεῖτε.

παραδειγμάτων δὲ τοιούτων εὐποροῦντόσ μου κἀκ τοῦ θνήσκειν ὑπὲρ τῶν νόμων καὶ τῆσ θρησκείασ τοὺσ ἐκ τῆσ ἡμετέρασ οἰκίασ γενομένουσ ἡγησαμένου φόβοσ οὐδὲ εἷσ ἔσται τηλικοῦτοσ, ὃσ ταύτην ἡμῶν τὴν διάνοιαν ἐκβαλεῖ τῆσ ψυχῆσ, ἀντεισάξει δ’ εἰσ αὐτὴν φιλοζωί̈αν καὶ δόξησ καταφρόνησιν. ὅθεν ὡσ οὐκ ἀποροῦντεσ ἡγεμόνοσ οἱού τε καὶ πάσχειν ὑπὲρ ὑμῶν τὰ μέγιστα καὶ δρᾶν ἕπεσθέ μοι προθύμωσ ἐφ’ οὓσ ἂν ἡγῶμαι·

οὔτε γὰρ κρείττων ἐγὼ τῶν ἀδελφῶν τῶν ἐμῶν, ἵνα φείδωμαι τῆσ ἐμαυτοῦ ψυχῆσ, οὔτε χείρων, ἵν’ ὃ κάλλιστον ἐκείνοισ ἔδοξεν τὸ τελευτᾶν ὑπὲρ τῶν νόμων καὶ τῆσ τοῦ θεοῦ θρησκείασ ὑμῶν τοῦτ’ ἐγὼ φύγω καὶ καταλίπω. οἷσ δέ με δεῖ γνήσιον ἐκείνων ἀδελφὸν φανῆναι τούτοισ ἀδελφὸν ἐμαυτὸν ἐπιδείξω·

θαρρῶ γὰρ ὡσ καὶ δίκην ληψόμενοσ παρὰ τῶν πολεμίων καὶ πάντασ ὑμᾶσ μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων τῆσ ἐξ αὐτῶν ὕβρεωσ ῥυσόμενοσ καὶ τὸ ἱερὸν ἀπόρθητον μετὰ τοῦ θεοῦ διαφυλάξων· τὰ γὰρ ἔθνη βλέπω καταφρονήσαντα ὑμῶν ὡσ οὐκ ἐχόντων ἡγεμόνα πρὸσ τὸ πολεμεῖν ὡρμημένα. Τούτουσ ποιησαμένου τοῦ Σίμωνοσ τοὺσ λόγουσ ἀνεθάρσησεν τὸ πλῆθοσ, καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἐνδεδωκὸσ ὑπὸ δειλίασ ἀνηγέρθη πρὸσ τὴν ἀμείνω καὶ ἀγαθὴν ἐλπίδα, ὡσ ἀθρόωσ πάντα τὸν λαὸν ἐκβοῆσαι τὸν Σίμωνα αὐτῶν ἡγεῖσθαι καὶ ἀντὶ Ιοὔδου καὶ Ιὠνάθου τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ τὴν προστασίαν ἔχειν·

ἔσεσθαι γὰρ πρὸσ ὅ τι κελεύσαι πειθηνίουσ. συναθροίσασ δ’ εὐθὺσ πᾶν ὅσον ἦν τὸ πολεμικὸν τῆσ οἰκείασ ἰσχύοσ ἔσπευδε τὰ τείχη τῆσ πόλεωσ ἀνοικοδομῆσαι, καὶ πύργοισ αὐτὴν ὑψηλοτάτοισ καὶ καρτεροῖσ ἀσφαλισάμενοσ ἀπέστειλεν μὲν Ιὠνάθην τινὰ φίλον Ἀψαλώμου παῖδα μετὰ στρατιᾶσ εἰσ Ιὄππην προστάξασ αὐτῷ τοὺσ οἰκήτορασ ἐκβαλεῖν·

ἐδεδίει γάρ, μὴ παραδῶσιν οὗτοι τὴν πόλιν τῷ Τρύφωνι. αὐτὸσ δ’ ὑπομείνασ ἐφύλαττε τὰ Ιἑροσόλυμα. Ὁ δὲ Τρύφων ἄρασ ἐκ Πτολεμαί̈δοσ μετὰ στρατιᾶσ πολλῆσ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν παραγίνεται καὶ τὸν Ιὠνάθην δέσμιον ἄγων.

ἀπήντησε δ’ αὐτῷ καὶ Σίμων μετὰ τῆσ αὐτοῦ δυνάμεωσ εἰσ Ἄδδιδα πόλιν, ἥτισ ἐπ’ ὄρουσ κειμένη τυγχάνει, ὑφ’ ἧσ ὑπόκειται τὰ τῆσ Ιοὐδαίασ πεδία. γνοὺσ δὲ Τρύφων ἡγεμόνα τὸν Σίμωνα ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων καθεσταμένον ἔπεμψεν πρὸσ αὐτὸν καὶ τοῦτον ἀπάτῃ καὶ δόλῳ περιελθεῖν βουλόμενοσ, κελεύων αὐτόν, εἰ θέλει λυθῆναι τὸν ἀδελφὸν Ιὠνάθην, πέμψαι τάλαντα ἑκατὸν ἀργυρίου καὶ δύο τῶν παίδων τῶν Ιὠνάθου ὁμήρουσ, ὅπωσ μὴ ἀφεθεὶσ ἀποστήσῃ τὴν Ιοὐδαίαν βασιλέωσ·

ἄρτι γὰρ αὐτὸν διὰ τὸ ἀργύριον, ὃ τῷ βασιλεῖ χρησάμενοσ ὤφειλε, φυλάττεσθαι δεδεμένον. ὁ δὲ Σίμων τὴν τέχνην τὴν τοῦ Τρύφωνοσ οὐκ ἠγνόησεν, ἀλλὰ συνεὶσ ὅτι καὶ τὸ ἀργύριον ἀπολέσει δοὺσ καὶ τὸν ἀδελφὸν οὐ λύσει, μετ’ αὐτοῦ δὲ καὶ τοὺσ παῖδασ ἐκδώσει τῷ πολεμίῳ, φοβούμενοσ δέ, μὴ διαβληθῇ πρὸσ τὸ πλῆθοσ ὡσ αἴτιοσ αὐτὸσ τἀδελφῷ θανάτου γενόμενοσ, ὅτι μήτε τὰ χρήματα μήτε τοὺσ υἱοὺσ ἔδωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ, συναγαγὼν τὴν στρατιὰν ἐδήλωσεν αὐτῇ τὰ παρὰ τοῦ Τρύφωνοσ, εἰπὼν ὅτι ταῦτα καὶ ἐνέδραν καὶ ἐπιβουλὴν ἔχει·

ὅμωσ αἱρετώτερον εἶναι πέμψαι τὰ χρήματ’ αὐτῷ καὶ τοὺσ υἱοὺσ ἢ τοῖσ ὑπὸ Τρύφωνοσ προβαλλομένοισ μὴ ὑπακούσαντα λαβεῖν αἰτίαν ὡσ τὸν ἀδελφὸν σῶσαι μὴ θελήσασ.

καὶ Σίμων μὲν τούσ τε Ιὠνάθου παῖδασ ἐξέπεμψεν καὶ τὰ χρήματα. λαβὼν δὲ ὁ Τρύφων οὐκ ἐτήρησεν τὴν πίστιν οὐδὲ ἀπέλυσε τὸν Ιὠνάθην, ἀλλὰ τὴν στρατιὰν ἀναλαβὼν ἐκπεριῆλθε τὴν χώραν καὶ διὰ τῆσ Ἰδουμαίασ ἀναβαίνειν διεγνώκει τὸ λοιπὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα, καὶ παραγενόμενοσ ἧκεν εἰσ Ἄδωρα πόλιν τῆσ Ἰδουμαίασ.

ἀντιπαρῆγεν δ’ ὁ Σίμων μετὰ τῆσ στρατιᾶσ ἀεὶ καταστρατοπεδευόμενοσ ἐξ ἐναντίασ αὐτοῦ. Τῶν δ’ ἐν τῇ ἄκρᾳ πεμψάντων πρὸσ Τρύφωνα καὶ παρακαλούντων σπεῦσαι πρὸσ αὐτοὺσ καὶ τροφὰσ αὐτοῖσ πέμψαι, παρεσκεύασε τὴν ἵππον ὡσ διὰ τῆσ νυκτὸσ ἐκείνησ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐσόμενοσ.

ἀλλὰ χιὼν διὰ νυκτὸσ πολλὴ πεσοῦσα καὶ τάσ τε ὁδοὺσ καλύψασα καὶ ἄπορον ἵπποισ μάλιστα πεζεύειν ὑπὸ βάθουσ τὴν πορείαν παρασχοῦσα διεκώλυσεν αὐτὸν ἐλθεῖν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα. διόπερ ἐκεῖθεν ἄρασ ὁ Τρύφων εἰσ τὴν κοίλην ἀφικνεῖται Συρίαν, σπουδῇ τε εἰσ τὴν Γαλαδῖτιν ἐμβαλὼν τόν τε Ιὠνάθην ἀποκτείνασ αὐτόθι καὶ ταφῆναι κελεύσασ αὐτὸσ εἰσ τὴν Ἀντιόχειαν ὑπέστρεψεν.

ὁ δὲ Σίμων πέμψασ εἰσ Βασκὰ πόλιν μετακομίζει τὰ τοῦ ἀδελφοῦ ὀστᾶ, καὶ κηδεύει μὲν ταῦτα ἐν Μωδεεῖ τῇ πατρίδι, πένθοσ δ’ ἐπ’ αὐτῷ μέγα πᾶσ ὁ λαὸσ ἐποιήσατο.

Σίμων δὲ καὶ μνημεῖον μέγιστον ᾠκοδόμησεν τῷ τε πατρὶ καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ ἐκ λίθου λευκοῦ καὶ ἀνεξεσμένου.

εἰσ πολὺ δ’ αὐτὸ καὶ περίοπτον ἀναγαγὼν ὕψοσ στοὰσ περὶ αὐτὸ βάλλεται καὶ στύλουσ μονολίθουσ θαυμαστὸν ἰδεῖν χρῆμα ἀνίστησιν, πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ πυραμίδασ ἑπτὰ τοῖσ τε γονεῦσιν καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ ἑκάστῳ μίαν ᾠκοδόμησεν εἰσ ἔκπληξιν μεγέθουσ τε ἕνεκα καὶ κάλλουσ πεποιημένασ, αἳ καὶ μέχρι δεῦρο σώζονται. καὶ περὶ μὲν τῆσ Ιὠνάθου ταφῆσ καὶ τῆσ τῶν μνημείων οἰκοδομίασ τοῖσ οἰκείοισ Σίμωνοσ τοσαύτην σπουδὴν οἴδαμεν γενομένην.

ἀπέθανεν δὲ Ιὠνάθησ ἀρχιερατεύων ἔτη τέσσαρα προστὰσ τοῦ γένουσ. καὶ τὰ μὲν περὶ τῆσ τούτου τελευτῆσ ἐν τούτοισ ἦν. Σίμων δὲ κατασταθεὶσ ἀρχιερεὺσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῷ πρώτῳ τῆσ ἀρχιερωσύνησ ἔτει τῆσ ἐπὶ τοῖσ Μακεδόσι δουλείασ τὸν λαὸν ἠλευθέρωσεν ὡσ μηκέτι φόρουσ αὐτοῖσ τελεῖν·

ἡ δὲ ἐλευθερία καὶ τὸ ἀνείσφορον τοῖσ Ιοὐδαίοισ μετὰ ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη τῶν Συρίασ βασιλέων ἐξ οὗ χρόνου Σέλευκοσ ὁ Νικάτωρ ἐπικληθεὶσ κατέσχεν Συρίαν ὑπῆρξεν. τοσαύτη δ’ ἦν ἡ τοῦ πλήθουσ περὶ τὸν Σίμωνα φιλοτιμία, ὥστ’ ἐν τοῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ συμβολαίοισ καὶ τοῖσ δημοσίοισ γράμμασιν ἐπὶ πρώτου ἔτουσ γράφειν Σίμωνοσ καὶ εὐεργέτου Ιοὐδαίων καὶ ἐθνάρχου·

εὐτύχησαν γὰρ ἐπ’ αὐτοῦ σφόδρα καὶ τῶν ἐχθρῶν τῶν περιοίκων ἐκράτησαν. κατεστρέψατο γὰρ Σίμων Γάζαρά τε πόλιν καὶ Ιὄππην καὶ Ιἄμνειαν, ἐκπολιορκήσασ δὲ καὶ τὴν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἄκραν εἰσ ἔδαφοσ αὐτὴν καθεῖλεν, ὡσ ἂν μὴ τοῖσ ἐχθροῖσ ὁρμητήριον ᾖ καταλαμβανομένοισ αὐτὴν τοῦ κακῶσ ποιεῖν, ὡσ καὶ τότε.

καὶ τοῦτο ποιήσασ ἄριστον ἐδόκει καὶ συμφέρον καὶ τὸ ὄροσ ἐφ’ οὗ τὴν ἄκραν εἶναι συνέβαινεν καθελεῖν, ὅπωσ ὑψηλότερον ᾖ τὸ ἱερόν. καὶ δὴ τοῦτ’ ἔπειθεν εἰσ ἐκκλησίαν καλέσασ τὸ πλῆθοσ ὑπ’ αὐτοῦ γίνεσθαι, ὧν τε ἔπαθον ὑπὸ τῶν φρουρῶν καὶ τῶν φυγάδων Ιοὐδαίων ὑπομιμνήσκων, ἅ τε πάθοιεν ἄν, εἰ πάλιν κατάσχοι τὴν βασιλείαν ἀλλόφυλοσ φρουρᾶσ ἐν αὐτῇ κατασταθείσησ.

ταῦτα λέγων πείθει τὸ πλῆθοσ παραινῶν αὐτῷ τὰ συμφέροντα.

καὶ πάντεσ προσβαλόντεσ καθῄρουν τὸ ὄροσ καὶ μήτε νυκτὸσ μήθ’ ἡμέρασ ἀπολυόμενοι τοῦ ἔργου τρισὶν αὐτὸ τοῖσ πᾶσιν ἔτεσιν κατήγαγον εἰσ ἔδαφοσ καὶ πεδινὴν λειότητα. καὶ τὸ λοιπὸν ἐξεῖχεν ἁπάντων τὸ ἱερὸν τῆσ ἄκρασ καὶ τοῦ ὄρουσ ἐφ’ ᾧ ἦν καθῃρημένων. καὶ τὰ μὲν ἐπὶ Σίμωνοσ πραχθέντα τοῦτον εἶχεν τὸν τρόπον. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ τῆσ αἰχμαλωσίασ τῆσ Δημητρίου τὸν Ἀλεξάνδρου υἱὸν Ἀντίοχον, ὃσ καὶ Θεὸσ ἐπεκλήθη, Τρύφων διέφθειρεν ἐπιτροπεύων αὐτοῦ τέσσαρα βασιλεύσαντα ἔτη.

καὶ τὸν μέν, ὡσ χειριζόμενοσ ἀποθάνοι, διήγγειλεν· τοὺσ δὲ φίλουσ καὶ τοὺσ οἰκειοτάτουσ διέπεμπε πρὸσ τοὺσ στρατιώτασ, ἐπαγγελλόμενοσ αὐτοῖσ χρήματα πολλὰ δώσειν, εἰ βασιλέα χειροτονήσουσιν αὐτόν, Δημήτριον μὲν ὑπὸ Πάρθων αἰχμάλωτον γεγονέναι μηνύων, τὸν δ’ ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἀντίοχον παρελθόντα εἰσ τὴν ἀρχὴν πολλὰ ποιήσειν αὐτοῖσ κακὰ τῆσ ἀποστάσεωσ ἀμυνόμενον.

οἱ δ’ ἐλπίσαντεσ εὐπορίαν ἐκ τῆσ Τρύφωνι δοθείσησ βασιλείασ ἀποδεικνύουσιν αὐτὸν ἄρχοντα.

γενόμενοσ δὲ τῶν πραγμάτων ἐγκρατὴσ ὁ Τρύφων διέδειξεν τὴν αὐτοῦ φύσιν οὖσαν πονηράν· ἰδιώτησ μὲν γὰρ ὢν ἐθεράπευεν τὸ πλῆθοσ καὶ μετριότητα ὑπεκρίνατο δελεάζων αὐτὸ τούτοισ εἰσ ἅπερ ἐβούλετο, τὴν δὲ βασιλείαν λαβὼν ἀπεδύσατο τὴν ὑπόκρισιν καὶ ὁ ἀληθὴσ Τρύφων ἦν. τοὺσ οὖν ἐχθροὺσ διὰ ταῦτ’ ἐποίει κρείττονασ·

τὸ μὲν γὰρ στρατιωτικὸν αὐτὸν μισοῦν ἀφίστατο πρὸσ Κλεοπάτραν τὴν Δημητρίου γυναῖκα τότε ἐν Σελευκείᾳ μετὰ τῶν τέκνων ἐγκεκλεισμένην. ἀλωμένου δὲ καὶ Ἀντιόχου τοῦ Δημητρίου ἀδελφοῦ, ὃσ ἐπεκαλεῖτο Σωτήρ, καὶ μηδεμιᾶσ αὐτὸν πόλεωσ δεχομένησ διὰ Τρύφωνα, πέμπει πρὸσ αὐτὸν Κλεοπάτρα καλοῦσα πρὸσ αὐτὴν ἐπί τε γάμῳ καὶ βασιλείᾳ.

ἐκάλει δὲ τὸν Ἀντίοχον ἐπὶ τούτοισ ἅμα μὲν τῶν φίλων αὐτὴν ἀναπεισάντων, ἅμα δὲ καὶ τὴν πόλιν ἐνδιδόντων τινῶν ἐκ τῆσ Σελευκείασ τῷ Τρύφωνι δείσασα. Γενόμενοσ δ’ ἐν τῇ Σελευκείᾳ ὁ Ἀντίοχοσ καὶ τῆσ ἰσχύοσ αὐτῷ καθ’ ἡμέραν αὐξανομένησ ὡρ́μησε πολεμήσων τὸν Τρύφωνα, καὶ κρατήσασ αὐτοῦ τῇ μάχῃ τῆσ ἄνω Συρίασ ἐξέβαλεν εἰσ τὴν Φοινίκην διώξασ ἄχρι ταύτησ εἴσ τε Δῶρα φρούριόν τι δυσάλωτον ἐπολιόρκει συμφυγόντα.

πέμπει δὲ καὶ πρὸσ Σίμωνα τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα περὶ φιλίασ καὶ συμμαχίασ πρέσβεισ. ὁ δὲ προσδέχεται προθύμωσ αὐτοῦ τὴν ἀξίωσιν, καὶ χρήματά τε πολλὰ καὶ τροφὴν τοῖσ τὰ Δῶρα [στρατιώταισ] πολιορκοῦσι πέμψασ τὸν Ἀντίοχον ἀφθόνωσ ἐχορήγησεν, ὡσ τῶν ἀναγκαιοτάτων αὐτῷ πρὸσ ὀλίγον καιρὸν κριθῆναι φίλων.

ὁ μὲν γὰρ Τρύφων ἐκ τῆσ Δώρασ φυγὼν εἰσ Ἀπάμειαν καὶ ληφθεὶσ ἐν αὐτῇ πολιορκίᾳ διεφθάρη βασιλεύσασ ἔτη τρία. Ὁ δ’ Ἀντίοχοσ ὑπὸ πλεονεξίασ καὶ φαυλότητοσ λήθην τῶν ἐκ Σίμωνοσ αὐτῷ πρὸσ τὰσ χρείασ ὑπηρετηθέντων ἐποιήσατο, καὶ δύναμιν στρατιωτικὴν Κενδεβαίῳ παραδοὺσ τῶν φίλων ἐπὶ τὴν τῆσ Ιοὐδαίασ πόρθησιν καὶ τὴν Σίμωνοσ ἅλωσιν ἐξαπέστειλεν.

Σίμων δ’ ἀκούσασ τὴν Ἀντιόχου παρανομίαν καὶ πρεσβύτεροσ ὢν ἤδη ὅμωσ ὑπὸ τοῦ μὴ δικαίων τῶν παρ’ Ἀντιόχου γινομένων τυγχάνειν παρορμηθεὶσ καὶ τῆσ ἡλικίασ φρόνημα κρεῖττον λαβὼν νεανικῶσ ἐστρατήγει τοῦ πολέμου.

καὶ τοὺσ μὲν υἱεῖσ μετὰ τῶν μαχιμωτέρων προεκπέμπει στρατιωτῶν, αὐτὸσ δὲ κατ’ ἄλλο μέροσ προῄει μετὰ τῆσ δυνάμεωσ, καὶ πολλοὺσ ἐν τοῖσ φαραγγώδεσι τῶν ὀρῶν τούτουσ εἰσ ἐνέδραν καταστήσασ διαμαρτάνει μὲν οὐδεμιᾶσ τῶν ἐπιχειρήσεων, κρατήσασ δὲ διὰ πάσησ τῶν πολεμίων ἐν εἰρήνῃ τὸν λοιπὸν διήγαγεν χρόνον, ποιησάμενοσ καὶ αὐτὸσ πρὸσ Ῥωμαίουσ συμμαχίαν.

Ἦρξε μὲν οὖν ὀκτὼ τὰ πάντα τῶν Ιοὐδαίων ἔτη, τελευτᾷ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆσ ἐν συμποσίῳ Πτολεμαίου τοῦ γαμβροῦ ταύτην ἐπ’ αὐτὸν συστησαμένου, ὃσ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τοὺσ δύο παῖδασ συλλαβὼν καὶ δεδεμένουσ ἔχων ἔπεμψεν καὶ ἐπὶ Ιωἄννην τὸν τρίτον, τούτῳ δὲ καὶ Ὑρκανὸσ ἦν ὄνομα, τοὺσ διαφθεροῦντασ.

αἰσθόμενοσ δὲ τοὺσ ἐλθόντασ ὁ νεανίσκοσ διαφυγὼν τὸν ἐξ αὐτῶν κίνδυνον εἰσ τὴν πόλιν ἠπείγετο, θαρρῶν τῷ πλήθει διὰ τὰσ τοῦ πατρὸσ εὐεργεσίασ καὶ διὰ τὸ Πτολεμαίου τοῖσ ὄχλοισ μῖσοσ.

σπουδάσαντα δὲ καὶ Πτολεμαῖον εἰσελθεῖν δι’ ἄλλησ πύλησ ὁ δῆμοσ ἀπεώσατο τὸν Ὑρκανὸν ἤδη προσδεδεγμένοσ. Καὶ ὁ μὲν εἰσ ἕν τι τῶν ὑπὲρ Ιἑριχοῦντοσ ἐρυμάτων ἀνεχώρησεν Δαγὼν λεγόμενον.

ἀπολαβὼν δὲ τὴν πάτριον ἀρχιερωσύνην Ὑρκανὸσ καὶ τὸν θεὸν πρώταισ θυσίαισ παραστησάμενοσ ἐπὶ τὸν Πτολεμαῖον ἐξεστράτευσεν, καὶ προσβαλὼν τῷ χωρίῳ τοῖσ μὲν ἄλλοισ περιῆν αὐτοῦ, ἡττᾶτο δὲ μόνῳ τῷ πρὸσ τὴν μητέρα καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ οἴκτῳ. τούτουσ γὰρ Πτολεμαῖοσ ἀναγαγὼν ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ἐξ ἀπόπτου ᾐκίζετο καὶ κατακρημνίσειν οὐκ ἀφισταμένου τῆσ πολιορκίασ ἠπείλει.

ὁ δ’ ὅσον [ἂν] ἐνδοίη τῆσ περὶ τὴν αἱρ́εσιν τοῦ χωρίου σπουδῆσ, τοσοῦτο χαρίζεσθαι τοῖσ φιλτάτοισ ἡγούμενοσ πρὸσ τὸ μὴ κακῶσ πάσχειν, ἐξέλυε τὸ πρόθυμον. ἡ μέντοι μήτηρ ὀρέγουσα τὰσ χεῖρασ ἱκέτευε μὴ μαλακίζεσθαι δι’ αὐτήν, ἀλλὰ πολὺ πλέον ὀργῇ χρώμενον ἑλεῖν σπουδάσαι τὸ χωρίον καὶ τὸν ἐχθρὸν ὑπ’ αὐτῷ ποιήσαντα τιμωρῆσαι τοῖσ φιλτάτοισ·

ἡδὺν γὰρ αὐτῇ τὸν μετ’ αἰκίασ [εἶναι] θάνατον, εἰ δίκην ὑπόσχοι τῆσ εἰσ αὐτοὺσ παρανομίασ ὁ ταῦτα ποιῶν πολέμιοσ. τὸν δὲ Ὑρκανὸν ταῦτα μὲν λεγούσησ τῆσ μητρὸσ ὁρμή τισ ἐλάμβανεν πρὸσ τὴν αἱρ́εσιν τοῦ φρουρίου, ἡνίκα δ’ αὐτὴν ἴδοι τυπτομένην καὶ σπαραττομένην, ἐξελύετο καὶ τῆσ ἐπὶ τοῖσ εἰσ τὴν μητέρα πραττομένοισ συμπαθείασ ἥττων ἐγίνετο.

ἑλκομένησ δ’ οὕτωσ εἰσ χρόνον τῆσ πολιορκίασ ἐνίσταται τὸ ἔτοσ ἐκεῖνο, καθ’ ὃ συμβαίνει τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀργεῖν·

κατὰ δὲ ἑπτὰ ἔτη τοῦτο παρατηροῦσιν, ὡσ ἐν ταῖσ ἑβδομάσιν ἡμέραισ. καὶ Πτολεμαῖοσ, ὑπὸ ταύτησ ἀνεθεὶσ τοῦ πολέμου τῆσ αἰτίασ ἀποκτείνει τοὺσ ἀδελφοὺσ τοῦ Ὑρκανοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τοῦτο δράσασ πρὸσ Ζήνωνα φεύγει τὸν ἐπικληθέντα Κοτυλᾶν, τυραννεύοντα τῆσ Φιλαδελφέων πόλεωσ.

Ἀντίοχοσ δὲ χαλεπῶσ ἔχων ἐφ’ οἷσ ὑπὸ Σίμωνοσ ἔπαθεν εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν ἐνέβαλεν τετάρτῳ μὲν ἔτει τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ, πρώτῳ δὲ τῆσ Ὑρκανοῦ ἀρχῆσ, ὀλυμπιάδι ἑκατοστῇ καὶ ἑξηκοστῇ καὶ δευτέρᾳ.

δῃώσασ δὲ τὴν χώραν τὸν Ὑρκανὸν εἰσ αὐτὴν ἐνέκλεισε τὴν πόλιν, ἣν ἑπτὰ στρατοπέδοισ περιλαβὼν ἤνυσε μὲν οὐδὲν ὅλωσ τὸ πρῶτον διά τε τὴν τῶν τειχῶν ὀχυρότητα καὶ δι’ ἀρετὴν τῶν ἐμπολιορκουμένων ἔτι γε μὴν ὕδατοσ ἀπορίαν, ἧσ αὐτοὺσ ἀπέλυσεν ὄμβροσ κατενεχθεὶσ πολὺσ δυομένησ πλειάδοσ.

κατὰ δὲ τὸ βόρειον μέροσ τοῦ τείχουσ, καθ’ ὃ συνέβαινεν αὐτὸ καὶ ἐπίπεδον εἶναι, πύργουσ ἀναστήσασ ἑκατὸν τριωρόφουσ ἀνεβίβασεν ἐπ’ αὐτοὺσ στρατιωτικὰ τάγματα.

καὶ προσβολὰσ ὁσημέραι ποιησάμενοσ τάφρον τε βαθεῖαν καὶ πολλὴν τὸ εὖροσ καὶ διπλῆν τεμόμενοσ, ἀπετείχισεν τοὺσ ἐνοικοῦντασ.

οἱ δὲ πολλὰσ ἐκδρομὰσ ἀντεπινοοῦντεσ, εἰ μὲν ἀφυλάκτοισ που προσπέσοιεν τοῖσ πολεμίοισ, πολλὰ ἔδρων αὐτούσ, αἰσθομένων δὲ ἀνεχώρουν εὐχερῶσ. ἐπεὶ δὲ βλαβερὰν κατενόησεν Ὑρκανὸσ τὴν πολυανθρωπίαν, ἀναλισκομένων τε τῶν ἐπιτηδείων τάχιον ὑπ’ αὐτῆσ καὶ μηδενὸσ οἱο͂ν εἰκὸσ ἐκ πολυχειρίασ ἔργου γιγνομένου, τὸ μὲν ἀχρεῖον αὐτῆσ ἀποκρίνασ ἐξέβαλεν, ὅσον δ’ ἦν ἀκμαῖον καὶ μάχιμον τοῦτο μόνον κατέσχεν.

Ἀντίοχοσ μὲν οὖν τοὺσ ἀπολεχθέντασ ἐξελθεῖν ἐκώλυεν, οἱ δ’ ἐν τοῖσ μεταξὺ τείχεσι κακούμενοι ταῖσ βασάνοισ ἀπέθνησκον οἰκτρῶσ.

ἐπιστάσησ γε μὴν τῆσ σκηνοπηγίασ ἑορτῆσ ἐλεοῦντεσ αὐτοὺσ οἱ ἐντὸσ πάλιν εἰσεδέξαντο. πέμψαντοσ δ’ Ὑρκανοῦ πρὸσ Ἀντίοχον καὶ σπονδὰσ ἡμερῶν ἑπτὰ διὰ τὴν ἑορτὴν ἀξιώσαντοσ γενέσθαι, τῇ πρὸσ τὸ θεῖον εὐσεβείᾳ εἴκων σπένδεται καὶ προσέτι θυσίαν εἰσέπεμψε μεγαλοπρεπῆ, ταύρουσ χρυσοκέρωτασ καὶ μεστὰ παντοίων ἀρωμάτων ἐκπώματα χρύσεά τε καὶ ἀργύρεα.

καὶ τὴν μὲν θυσίαν δεξάμενοι παρὰ τῶν κομιζόντων οἱ πρὸσ ταῖσ πύλαισ ὄντεσ ἄγουσιν εἰσ τὸ ἱερόν, Ἀντίοχοσ δὲ τὴν στρατιὰν εἱστία, πλεῖστον Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ διενέγκασ, ὃσ τὴν πόλιν ἑλὼν ὗσ μὲν κατέθυσεν ἐπὶ τὸν βωμόν, τὸν νεὼν δὲ τῷ ζωμῷ τούτων περιέρρανε συγχέασ τὰ Ιοὐδαίων νόμιμα καὶ τὴν πάτριον αὐτῶν εὐσέβειαν, ἐφ’ οἷσ ἐξεπολεμώθη τὸ ἔθνοσ καὶ ἀκαταλλάκτωσ εἶχεν.

τοῦτον μέντοι τὸν Ἀντίοχον δι’ ὑπερβολὴν τῆσ θρησκείασ Εὐσεβῆ πάντεσ ἐκάλεσαν.

Ἀποδεξάμενοσ δὲ αὐτοῦ τὴν ἐπιείκειαν Ὑρκανὸσ καὶ μαθὼν τὴν περὶ τὸ θεῖον σπουδὴν ἐπρεσβεύσατο πρὸσ αὐτόν, ἀξιῶν τὴν πάτριον αὐτοῖσ πολιτείαν ἀποδοῦναι.

πειθόμενοσ δὲ κατ’ εὐσέβειαν πάντα ποιεῖν τοῖσ πρεσβευταῖσ ἀπεκρίνατο, παραδοῦναι μὲν τὰ ὅπλα τοὺσ πολιορκουμένουσ καὶ δασμὸν αὐτῷ τελεῖν Ιὄππησ καὶ τῶν ἄλλων πόλεων πάρεξ τῆσ Ιοὐδαίασ φρουράν τε δεξαμένουσ ἐπὶ τούτοισ ἀπηλλάχθαι τοῦ πολέμου.

οἱ δὲ τἆλλα μὲν ὑπομένειν, τὴν δὲ φρουρὰν οὐχ ὡμολόγουν διὰ τὴν ἀμιξίαν οὐκ ἐφικνούμενοι πρὸσ ἄλλουσ.

ἀντὶ μέντοι γε τῆσ φρουρᾶσ ὁμήρουσ ἐδίδοσαν καὶ τάλαντα ἀργυρίου πεντακόσια, ὧν εὐθὺσ τὰ τριακόσια καὶ τοὺσ ὁμήρουσ προσδεξαμένου τοῦ βασιλέωσ ἔδοσαν, ἐν οἷσ ἦν καὶ Ὑρκανοῦ ἀδελφόσ, καθεῖλεν δὲ καὶ τὴν στεφάνην τῆσ πόλεωσ. ἐπὶ τούτοισ μὲν οὖν Ἀντίοχοσ τὴν πολιορκίαν λύσασ ἀνεχώρησεν.

Ὑρκανὸσ δὲ τὸν Δαυίδου τάφον ἀνοίξασ, ὃσ πλούτῳ τούσ ποτε βασιλεῖσ ὑπερέβαλεν, τρισχίλια μὲν ἀργυρίου τάλαντα ἐξεκόμισεν, ὁρμώμενοσ δ’ ὑπὸ τούτων πρῶτοσ Ιοὐδαίων ξενοτροφεῖν ἤρξατο.

γίνεται δ’ αὐτῷ καὶ πρὸσ Ἀντίοχον φιλία καὶ συμμαχία, καὶ δεξάμενοσ αὐτὸν εἰσ τὴν πόλιν ἀφθόνωσ πάντα τῇ στρατιᾷ καὶ φιλοτίμωσ παρέσχεν.

καὶ ποιουμένῳ τὴν ἐπὶ Πάρθουσ αὐτῷ στρατείαν συνεξώρμησεν Ὑρκανόσ. μάρτυσ δὲ τούτων ἡμῖν ἐστιν καὶ Νικόλαοσ ὁ Δαμασκηνὸσ οὕτωσ ἱστορῶν· "τρόπαιον δὲ στήσασ Ἀντίοχοσ ἐπὶ τῷ Λύκῳ ποταμῷ νικήσασ Ἰνδάτην τὸν Πάρθων στρατηγὸν αὐτόθι ἔμεινεν ἡμέρασ δύο δεηθέντοσ Ὑρκανοῦ τοῦ Ιοὐδαίου διά τινα ἑορτὴν πάτριον, ἐν ᾗ τοῖσ Ιοὐδαίοισ οὐκ ἦν νόμιμον ἐξοδεύειν.

" καὶ ταῦτα μὲν οὐ ψεύδεται λέγων· ἐνέστη γὰρ ἡ πεντηκοστὴ ἑορτὴ μετὰ τὸ σάββατον, οὐκ ἔξεστι δ’ ἡμῖν οὔτε τοῖσ σαββάτοισ οὔτ’ ἐν τῇ ἑορτῇ ὁδεύειν.

συμβαλὼν δ’ Ἀντίοχοσ Ἀρσάκῃ τῷ Πάρθῳ πολλήν τε τῆσ στρατιᾶσ ἀπέβαλεν καὶ αὐτὸσ ἀπόλλυται, τὴν δὲ τῶν Σύρων βασιλείαν ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ διαδέχεται Δημήτριοσ Ἀρσάκου αὐτὸν ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ ἀπολύσαντοσ καθ’ ὃν χρόνον Ἀντίοχοσ εἰσ τὴν Παρθυηνὴν ἐνέβαλεν, ὡσ καὶ πρότερον ἐν ἄλλοισ δεδήλωται.

Ὑρκανὸσ δὲ ἀκούσασ τὸν Ἀντιόχου θάνατον εὐθὺσ ἐπὶ τὰσ ἐν Συρίᾳ πόλεισ ἐξεστράτευσεν οἰόμενοσ αὐτὰσ εὑρήσειν, ὅπερ ἦν, ἐρήμουσ τῶν μαχίμων καὶ ῥύεσθαι δυναμένων.

Μήδαβαν μὲν οὖν πολλὰ τῆσ στρατιᾶσ αὐτῷ ταλαιπωρηθείσησ ἕκτῳ μηνὶ εἷλεν, ἔπειτα καὶ Σαμόγαν καὶ τὰ πλησίον εὐθὺσ αἱρεῖ Σίκιμά τε πρὸσ τούτοισ καὶ Γαριζεὶν τό τε Κουθαίων γένοσ, ὃ περιοικεῖ τὸν εἰκασθέντα τῷ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἱερῷ ναόν, ὃν Ἀλέξανδροσ ἐπέτρεψεν οἰκοδομῆσαι Σαναβαλλέτῃ τῷ στρατηγῷ διὰ τὸν γαμβρὸν Μανασσῆν τὸν Ιἀδδοῦσ τοῦ ἀρχιερέωσ ἀδελφόν, ὡσ πρότερον δεδηλώκαμεν.

συνέβη δὲ τὸν ναὸν τοῦτον ἔρημον γενέσθαι μετὰ ἔτη διακόσια.

Ὑρκανὸσ δὲ καὶ τῆσ Ἰδουμαίασ αἱρεῖ πόλεισ Ἄδωρα καὶ Μάρισαν, καὶ ἅπαντασ τοὺσ Ἰδουμαίουσ ὑπὸ χεῖρα ποιησάμενοσ ἐπέτρεψεν αὐτοῖσ μένειν ἐν τῇ χώρᾳ, εἰ περιτέμνοιντο τὰ αἰδοῖα καὶ τοῖσ Ιοὐδαίων νόμοισ χρήσασθαι θέλοιεν.

οἱ δὲ πόθῳ τῆσ πατρίου γῆσ καὶ τὴν περιτομὴν καὶ τὴν ἄλλην τοῦ βίου δίαιταν ὑπέμειναν τὴν αὐτὴν Ιοὐδαίοισ ποιήσασθαι.

κἀκείνοισ αὐτοῖσ χρόνοσ ὑπῆρχεν ὥστε εἶναι τὸ λοιπὸν Ιοὐδαίουσ. Ὑρκανὸσ δὲ ὁ ἀρχιερεὺσ ἀνανεώσασθαι τὴν πρὸσ Ῥωμαίουσ φιλίαν βουλόμενοσ πέμπει πρὸσ αὐτοὺσ πρεσβείαν.

καὶ ἡ σύγκλητοσ δεξαμένη τὰ παρ’ αὐτοῦ γράμματα ποιεῖται πρὸσ αὐτὸν φιλίαν τούτῳ τῷ τρόπῳ· ἵνα τε πρέσβεισ πέμψαντεσ ἀποδοθῆναί τε αὐτοῖσ ποιήσωσιν τὰ ὑπ’ Ἀντιόχου ἀφαιρεθέντα καὶ τὴν χώραν διατιμήσωνται τὴν ἐν τῷ πολέμῳ διεφθαρμένην, ὅπωσ τε αὐτοῖσ πρόσ τε βασιλεῖσ καὶ δήμουσ ἐλευθέρουσ γράμματα δῶσιν εἰσ ἀσφάλειαν τῆσ εἰσ οἶκον ἐπανόδου.

ἔδοξεν οὖν περὶ τούτων ταῦτα·

ἀνανεώσασθαι φιλίαν καὶ συμμαχίαν πρὸσ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ καὶ ὑπὸ δήμου πεμφθέντασ ἀγαθοῦ καὶ φίλου. περὶ μέντοι γραμμάτων ἀπεκρίναντο βουλεύσεσθαι, ὅταν ἀπὸ τῶν ἰδίων ἡ σύγκλητοσ εὐσχολήσῃ, σπουδάσειν τε τοῦ λοιποῦ μηδὲν εἰσ αὐτοὺσ ἀδίκημα τοιοῦτο γενέσθαι, δοῦναί τε αὐτοῖσ τὸν στρατηγὸν Φάννιον χρήματα ἐκ τοῦ δημοσίου, ὅπωσ ἂν εἰσ τὴν οἰκείαν ἐπανέλθοιεν.

Φάννιοσ μὲν οὖν οὕτωσ ἀποπέμπει τοὺσ τῶν Ιοὐδαίων πρέσβεισ χρήματά τε δοὺσ αὐτοῖσ ἐκ τοῦ δημοσίου καὶ δόγμα συγκλήτου πρὸσ τοὺσ διαπέμψοντασ καὶ ἀσφαλῆ παρεξομένουσ τὴν οἴκαδε παρουσίαν.

Τὰ μὲν οὖν περὶ Ὑρκανὸν τὸν ἀρχιερέα ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν, Δημητρίῳ δὲ τῷ βασιλεῖ προθυμουμένῳ στρατεύειν ἐπὶ Ὑρκανὸν οὐκ ἐξεγένετο καιρὸσ οὐδὲ ἀφορμὴ τῶν τε Σύρων καὶ τῶν στρατιωτῶν πρὸσ αὐτὸν ἀπεχθανομένων, πονηρὸσ γὰρ ἦν, καὶ πεμψάντων πρὸσ Πτολεμαῖον τὸν Φύσκωνα ἐπικληθέντα πρέσβεισ, ὅπωσ τινὰ τῶν ἐκ τοῦ Σελεύκου γένουσ παραδῷ αὐτοῖσ ἀποληψόμενον τὴν βασιλείαν.

τοῦ δὲ Πτολεμαίου πέμψαντοσ Ἀλέξανδρον μετὰ στρατιᾶσ τὸν Ζεβίναν ἐπιλεγόμενον καὶ μάχησ πρὸσ τὸν Δημήτριον γενομένησ, ὁ μὲν ἡττηθεὶσ τῇ μάχῃ φεύγει πρὸσ Κλεοπάτραν τὴν γυναῖκα εἰσ Πτολεμαί̈δα καὶ μὴ δεξαμένησ αὐτὸν τῆσ γυναικὸσ ἐκεῖθεν ἀπελθὼν εἰσ Τύρον ἁλίσκεται καὶ πολλὰ παθὼν ὑπὸ τῶν μισούντων ἀπέθανεν.

Ἀλέξανδροσ δὲ τὴν βασιλείαν παραλαβὼν φιλίαν ποιεῖται πρὸσ Ὑρκανὸν τὸν ἀρχιερέα.

ἔπειτα πολεμήσαντοσ αὐτῷ τοῦ Δημητρίου παιδὸσ Ἀντιόχου τοῦ Γρυποῦ ἐπικληθέντοσ, ἡττηθεὶσ τῇ μάχῃ διαφθείρεται. Παραλαβὼν δὲ τὴν τῆσ Συρίασ βασιλείαν ὁ Ἀντίοχοσ ἐπὶ μὲν τὴν Ιοὐδαίαν στρατεύειν εὐλαβὴσ ἦν τὸν ἀδελφὸν ἀκούων τὸν ὁμομήτριον, Ἀντίοχοσ δὲ κἀκεῖνοσ ἐκαλεῖτο, δύναμιν ἐπ’ αὐτὸν ἀπὸ Κυζίκου συλλέγειν.

μένων δὲ κατὰ χώραν ἔγνω παρασκευάζειν αὑτὸν πρὸσ τὴν ἔφοδον τὴν τἀδελφοῦ, ὃσ Κυζικηνὸσ μὲν ἐπεκλήθη διὰ τὸ τραφῆναι ἐν ταύτῃ τῇ πόλει, πατρὸσ δ’ ἦν Ἀντιόχου τοῦ Σωτῆροσ ἐπικληθέντοσ, ὃσ ἐν Πάρθοισ ἀπέθανεν·

οὗτοσ δὲ ἀδελφὸσ ἦν Δημητρίου τοῦ Γρυποῦ πατρόσ. συνέβη μέντοι μίαν τοῖσ δυσὶν ἀδελφοῖσ γῆμαι Κλεοπάτραν, ὡσ καὶ ἐν ἄλλοισ ἱστορήκαμεν. ὁ δὲ Κυζικηνὸσ Ἀντίοχοσ παραγενόμενοσ εἰσ τὴν Συρίαν πολλοῖσ ἔτεσιν πρὸσ τὸν ἀδελφὸν πολεμῶν διετέλει.

Ὑρκανὸσ δὲ πάντα ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐν εἰρήνῃ διῆγεν· καὶ γὰρ αὐτὸσ μετὰ τὴν Ἀντιόχου τελευτὴν τῶν Μακεδόνων ἀπέστη καὶ οὔτε ὡσ ὑπήκοοσ οὔτε ὡσ φίλοσ αὐτοῖσ οὐδὲν ἔτι παρεῖχεν, ἀλλ’ ἦν αὐτῷ τὰ πράγματα ἐν ἐπιδόσει πολλῇ καὶ ἀκμῇ κατὰ τοὺσ Ἀλεξάνδρου τοῦ Ζαβιναίου καιρούσ, καὶ μάλιστ’ ἐπὶ τούτοισ τοῖσ ἀδελφοῖσ.

ὁ γὰρ πρὸσ ἀλλήλουσ αὐτοῖσ πόλεμοσ σχολὴν Ὑρκανῷ καρποῦσθαι τὴν Ιοὐδαίαν ἐπ’ ἀδείασ παρεῖχεν, ὡσ ἄπειρόν τι χρημάτων πλῆθοσ συναγαγεῖν. τοῦ μέντοι γε Κυζικηνοῦ τὴν γῆν κακοῦντοσ φανερῶσ καὶ αὐτὸσ τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν ἐπεδείκνυτο, καὶ τῶν ἀπ’ Αἰγύπτου συμμάχων ἔρημον ὁρῶν τὸν Ἀντίοχον καὶ αὐτόν τε πράττοντα κακῶσ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τοῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγῶσιν, ἀμφοτέρων κατεφρόνησεν.

Καὶ στρατεύει μὲν ἐπὶ Σαμάρειαν πόλιν ὀχυρωτάτην, περὶ ἧσ, ὅτι καλεῖται νῦν Σεβαστὴ κτισθεῖσα ὑπὸ Ἡρώδου, κατὰ χώραν δηλώσομεν.

προσβαλὼν δ’ αὐτῇ φιλοπόνωσ ἐπολιόρκει μισοπονηρῶν τοῖσ Σαμαρεῦσιν ὑπὲρ ὧν Μαρισηνοὺσ ἀποίκουσ ὄντασ Ιοὐδαίων καὶ συμμάχουσ ἠδίκησαν ὑπακούοντεσ τοῖσ τῶν Σύρων βασιλεῦσιν. περιβαλὼν οὖν τάφρον πανταχόθεν τῇ πόλει καὶ διπλοῦν τεῖχοσ ὡσ ἀπὸ σταδίων ὀγδοήκοντα τοὺσ υἱοὺσ ἐφίστησιν Ἀντίγονον καὶ Ἀριστόβουλον.

ὧν ἐπικειμένων εἰσ τοῦτο ἀνάγκησ ὑπὸ λιμοῦ προαχθῆναι τοὺσ Σαμαρεῖσ συνέπεσεν, ὡσ ἅψασθαι μὲν καὶ τῶν ἀήθων, ἐπικαλέσασθαι δὲ βοηθὸν Ἀντίοχον τὸν Κυζικηνόν. ὃσ ἑτοίμωσ ἐπὶ τὴν συμμαχίαν ἀφικόμενοσ ὑπὸ τῶν περὶ Ἀριστόβουλον ἡττᾶται, διωχθεὶσ δ’ ἄχρι Σκυθοπόλεωσ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν διέφυγεν.

οἱ δ’ ἐπὶ τοὺσ Σαμαρεῖσ ὑποστρέψαντεσ συγκλείουσι πάλιν εἰσ τὸ τεῖχοσ αὐτούσ, ὡσ καὶ δεύτερον ἐπικαλέσασθαι σύμμαχον πέμψαντεσ τὸν αὐτὸν Ἀντίοχον. ὃσ παρὰ Πτολεμαίου τοῦ Λαθούρου μεταπεμψάμενοσ ἄνδρασ εἰσ ἑξακισχιλίουσ, οὓσ ἀκούσησ τῆσ μητρὸσ ἐκεῖνοσ καὶ ὅσον οὔπω τῆσ ἀρχῆσ αὐτὸν ἐκβεβληκυίασ ἐξαπέστειλεν, τὸ μὲν πρῶτον ἐπιὼν ἐπόρθει τὴν Ὑρκανοῦ χώραν μετὰ τῶν Αἰγυπτίων λῃστρικῶσ, μάχεσθαι μὲν αὐτῷ κατὰ πρόσωπον οὐ τολμῶν, οὐ γὰρ ἦν ἀξιόχρεωσ ἡ δύναμισ αὐτοῦ, νομίζων δὲ τῇ κακώσει τῆσ γῆσ ἀναγκάσειν Ὑρκανὸν λῦσαι τὴν τῆσ Σαμαρείασ πολιορκίαν.

ἐπεὶ δὲ πολλοὺσ τῶν στρατιωτῶν ἀπώλλυεν ἐνέδραισ περιπίπτων, ἀπῆρεν εἰσ Τρίπολιν Καλλιμάνδρῳ καὶ Ἐπικράτει τὸν πρὸσ τοὺσ Ιοὐδαίουσ πόλεμον ἐπιτρέψασ.

Καλλίμανδροσ μὲν οὖν θρασύτερον τοῖσ πολεμίοισ προσενεχθεὶσ εἰσ φυγὴν τραπόμενοσ παραχρῆμα διεφθάρη.

Ἐπικράτησ δὲ ὑπὸ φιλοχρηματίασ τήν τε Σκυθόπολιν καὶ τὰ ἄλλα πρὸσ ταύτῃ χωρία προύδωκε φανερῶσ τοῖσ Ιοὐδαίοισ, τὴν δὲ Σαμαρείασ πολιορκίαν διαλύειν οὐκ ἠδύνατο. Ὑρκανὸσ μὲν οὖν τὴν πόλιν ἑλὼν ἐνιαυτῷ πολιορκήσασ οὐκ ἠρκέσθη μόνῳ τούτῳ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν αὐτὴν ἠφάνισεν ἐπίκλυστον τοῖσ χειμάρροισ ποιήσασ·

διασκάψασ γὰρ αὐτὴν ὥστ’ εἰσ χαράδρασ μεταπεσεῖν τὰ σημεῖα τοῦ γενέσθαι ποτὲ πόλιν αὐτὴν ἀφείλετο. παράδοξον δέ τι καὶ περὶ τοῦ ἀρχιερέωσ Ὑρκανοῦ λέγεται, τίνα τρόπον αὐτῷ τὸ θεῖον εἰσ λόγουσ ἦλθεν·

φασὶν γάρ, ὅτι κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, καθ’ ἣν οἱ παῖδεσ αὐτοῦ τῷ Κυζικηνῷ συνέβαλον, αὐτὸσ ἐν τῷ ναῷ θυμιῶν μόνοσ ὢν ἀρχιερεὺσ ἀκούσειε φωνῆσ, ὡσ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ νενικήκασιν ἀρτίωσ τὸν Ἀντίοχον. καὶ τοῦτο προελθὼν ἐκ τοῦ ναοῦ παντὶ τῷ πλήθει φανερὸν ἐποίησεν, καὶ συνέβη οὕτωσ γενέσθαι.

καὶ τὰ μὲν περὶ Ὑρκανὸν ἐν τούτοισ ἦν. Κατὰ δὲ τοῦτον ἔτυχε τὸν καιρὸν μὴ μόνον τοὺσ ἐν Ιἑροσολύμοισ καὶ τῇ χώρᾳ Ιοὐδαίουσ εὐπραγεῖν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικοῦντασ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ Κύπρῳ·

Κλεοπάτρα γὰρ ἡ βασίλισσα πρὸσ τὸν υἱὸν στασιάζουσα Πτολεμαῖον τὸν Λάθουρον ἐπιλεγόμενον κατέστησεν ἡγεμόνασ Χελκίαν καὶ Ἀνανίαν υἱοὺσ ὄντασ Ὀνίου τοῦ οἰκοδομήσαντοσ τὸν ναὸν ἐν τῷ Ἡλιοπολίτῃ νομῷ πρὸσ τὸν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ, ὡσ καὶ πρόσθεν δεδηλώκαμεν.

παραδοῦσα δὲ τούτοισ ἡ Κλεοπάτρα τὴν στρατιὰν οὐδὲν δίχα τῆσ τούτων γνώμησ ἔπραττεν, ὡσ μαρτυρεῖ καὶ Στράβων ἡμῖν ὁ Καππάδοξ λέγων οὕτωσ·

"οἱ γὰρ πλείουσ, οἵ τε συνελθόντεσ καὶ οἱ ὕστερον ἐπιπεμπόμενοι παρὰ τῆσ Κλεοπάτρασ εἰσ Κύπρον, μετεβάλοντο παραχρῆμα πρὸσ τὸν Πτολεμαῖον·

μόνοι δὲ οἱ ἐκ τῆσ Ὀνίου γενόμενοι Ιοὐδαῖοι συνέμενον διὰ τὸ τοὺσ πολίτασ αὐτῶν εὐδοκιμεῖν μάλιστα παρὰ τῇ βασιλίσσῃ Χελκίαν τε καὶ Ἀνανίαν. " ταῦτα μὲν οὖν ὁ Στράβων φησίν. Ὑρκανῷ δὲ φθόνον ἐκίνησεν παρὰ τῶν Ιοὐδαίων ἡ εὐπραγία, μάλιστα δ’ οἱ Φαρισαῖοι κακῶσ πρὸσ αὐτὸν εἶχον, αἱρ́εσισ ὄντεσ μία τῶν Ιοὐδαίων, ὡσ καὶ ἐν τοῖσ ἐπάνω δεδηλώκαμεν.

τοσαύτην δὲ ἔχουσι τὴν ἰσχὺν παρὰ τῷ πλήθει, ὡσ καὶ κατὰ βασιλέωσ τι λέγοντεσ καὶ κατ’ ἀρχιερέωσ εὐθὺσ πιστεύεσθαι. μαθητὴσ δὲ αὐτῶν ἦν καὶ Ὑρκανὸσ καὶ σφόδρα ὑπ’ αὐτῶν ἠγαπᾶτο.

καὶ δὴ καλέσασ αὐτοὺσ ἐφ’ ἑστίασιν καὶ φιλοφρόνωσ ὑποδεξάμενοσ, ἐπεὶ σφόδρα ἡδομένουσ ἑώρα, λέγειν ἤρξατο πρὸσ αὐτούσ, ὡσ ἴσασιν μὲν αὐτὸν βουλόμενον εἶναι δίκαιον καὶ πάντα ποιοῦντα ἐξ ὧν ἀρέσειεν ἂν τῷ θεῷ καὶ αὐτοῖσ· οἱ γὰρ Φαρισαῖοι φιλοσοφοῦσιν·

ἠξίου γε μήν, εἰ βλέπουσιν αὐτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τῆσ ὁδοῦ τῆσ δικαίασ ἐκτρεπόμενον εἰσ αὐτὴν ἐπαναγαγεῖν καὶ ἐπανορθοῦν. εἷσ δέ τισ τῶν κατακειμένων Ἐλεάζαροσ ὄνομα, κακοήθησ ὢν φύσει καὶ στάσει χαίρων "ἐπεί, φησίν, ἠξίωσασ γνῶναι τὴν ἀλήθειαν, θέλεισ δὲ εἶναι δίκαιοσ, τὴν ἀρχιερωσύνην ἀπόθου, καὶ μόνον ἀρκείτω σοι τὸ ἄρχειν τοῦ λαοῦ.

" τὴν δ’ αἰτίαν αὐτοῦ πυθομένου, δι’ ἣν ἀποθοῖτο τὴν ἀρχιερωσύνην "ὅτι, φησίν, ἀκούομεν παρὰ τῶν πρεσβυτέρων αἰχμάλωτόν σου γεγονέναι τὴν μητέρα βασιλεύοντοσ Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ. " ψευδὴσ λόγοσ ἦν· καὶ πρὸσ αὐτὸν Ὑρκανὸσ παρωξύνθη καὶ πάντεσ δ’ οἱ Φαρισαῖοι σφοδρῶσ ἠγανάκτησαν.

Τῶν δ’ ἐκ τῶν Σαδδουκαίων τῆσ αἱρέσεωσ, οἳ τὴν ἐναντίαν τοῖσ Φαρισαίοισ προαίρεσιν ἔχουσιν, Ιὠνάθησ τισ ἐν τοῖσ μάλιστα φίλοσ ὢν Ὑρκανῷ τῇ κοινῇ πάντων Φαρισαίων γνώμῃ ποιήσασθαι τὰσ βλασφημίασ τὸν Ἐλεάζαρον ἔλεγεν·

καὶ τοῦτ’ ἔσεσθαι φανερὸν αὐτῷ πυθομένῳ παρ’ ἐκείνων, τίνοσ ἄξιόσ ἐστιν ἐπὶ τοῖσ εἰρημένοισ κολάσεωσ. τοῦ δὲ Ὑρκανοῦ τοὺσ Φαρισαίουσ ἐρομένου, τίνοσ αὐτὸν ἄξιον ἡγοῦνται τιμωρίασ·

πειραθήσεσθαι γὰρ οὐ μετὰ τῆσ ἐκείνων γνώμησ γεγονέναι τὰσ βλασφημίασ τιμησαμένων αὐτὸν τῷ μέτρῳ τῆσ δίκησ, πληγῶν ἔφασαν καὶ δεσμῶν· οὐ γὰρ ἐδόκει λοιδορίασ ἕνεκα θανάτῳ ζημιοῦν, ἄλλωσ τε καὶ φύσει πρὸσ τὰσ κολάσεισ ἐπιεικῶσ ἔχουσιν οἱ Φαρισαῖοι. πρὸσ τοῦτο λίαν ἐχαλέπηνεν καὶ δοκοῦν ἐκείνοισ ποιήσασθαι τὰσ βλασφημίασ τὸν ἄνθρωπον ἐνόμισεν.

μάλιστα δ’ αὐτὸν ἐπιπαρώξυνεν Ιὠνάθησ καὶ διέθηκεν οὕτωσ, ὥστε τῇ Σαδδουκαίων ἐποίησεν προσθέσθαι μοίρᾳ τῶν Φαρισαίων ἀποστάντα καὶ τά τε ὑπ’ αὐτῶν κατασταθέντα νόμιμα τῷ δήμῳ καταλῦσαι καὶ τοὺσ φυλάττοντασ αὐτὰ κολάσαι. μῖσοσ οὖν ἐντεῦθεν αὐτῷ τε καὶ τοῖσ υἱοῖσ παρὰ τοῦ πλήθουσ ἐγένετο.

περὶ μέντοι τούτων αὖθισ ἐροῦμεν.

νῦν δὲ δηλῶσαι βούλομαι, ὅτι νόμιμά τινα παρέδοσαν τῷ δήμῳ οἱ Φαρισαῖοι ἐκ πατέρων διαδοχῆσ, ἅπερ οὐκ ἀναγέγραπται ἐν τοῖσ Μωυσέωσ νόμοισ, καὶ διὰ τοῦτο ταῦτα τὸ Σαδδουκαίων γένοσ ἐκβάλλει, λέγον ἐκεῖνα δεῖν ἡγεῖσθαι νόμιμα τὰ γεγραμμένα, τὰ δ’ ἐκ παραδόσεωσ τῶν πατέρων μὴ τηρεῖν. καὶ περὶ τούτων ζητήσεισ αὐτοῖσ καὶ διαφορὰσ γίνεσθαι συνέβαινεν μεγάλασ, τῶν μὲν Σαδδουκαίων τοὺσ εὐπόρουσ μόνον πειθόντων τὸ δὲ δημοτικὸν οὐχ ἑπόμενον αὐτοῖσ ἐχόντων, τῶν δὲ Φαρισαίων τὸ πλῆθοσ σύμμαχον ἐχόντων.

ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων τῶν δύο καὶ τῶν Ἐσσηνῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ μου τῶν Ιοὐδαϊκῶν ἀκριβῶσ δεδήλωται. Ὑρκανὸσ δὲ παύσασ τὴν στάσιν καὶ μετ’ αὐτὴν βιώσασ εὐδαιμόνωσ καὶ τὴν ἀρχὴν διοικησάμενοσ ἄριστον τρόπον ἔτεσιν ἑνὶ καὶ τριάκοντα τελευτᾷ καταλιπὼν υἱοὺσ πέντε, τριῶν τῶν μεγίστων ἄξιοσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κριθείσ, ἀρχῆσ τοῦ ἔθνουσ καὶ τῆσ ἀρχιερατικῆσ τιμῆσ καὶ προφητείασ·

συνῆν γὰρ αὐτῷ τὸ θεῖον καὶ τὴν τῶν μελλόντων πρόγνωσιν παρεῖχεν αὐτῷ τε εἰδέναι καὶ προλέγειν οὕτωσ, ὥστε καὶ περὶ τῶν δύο τῶν πρεσβυτέρων παίδων ὅτι μὴ μενοῦσιν τῶν πραγμάτων κύριοι προεῖπεν.

ὧν τὴν καταστροφὴν εἰσ τὸ μαθεῖν ὅσον τῆσ τοῦ πατρὸσ ὑπέβησαν εὐτυχίασ ἄξιον ἀφηγήσασθαι. Τελευτήσαντοσ γὰρ αὐτοῖσ τοῦ πατρὸσ ὁ πρεσβύτατοσ Ἀριστόβουλοσ τὴν ἀρχὴν εἰσ βασιλείαν μεταθεῖναι δόξασ, ἔκρινεν γὰρ οὕτω, διάδημα πρῶτοσ ἐπιτίθεται μετὰ τετρακοσίων ἀριθμὸν ἐτῶν καὶ ὀγδοήκοντα καὶ ἑνὸσ καὶ μηνῶν τριῶν ἀφ’ οὗ τῆσ ὑπὸ Βαβυλωνίοισ δουλείασ ἀπαλλαγεὶσ ὁ λαὸσ εἰσ τὴν οἰκείαν κατῆλθεν.

στέργων δὲ τῶν ἀδελφῶν τὸν μετ’ αὐτὸν Ἀντίγονον τοῦτον μὲν τῶν ὁμοίων ἠξίου, τοὺσ δὲ ἄλλουσ εἶχεν ἐν δεσμοῖσ.

εἶρξε δὲ καὶ τὴν μητέρα περὶ τῆσ ἀρχῆσ αὐτῷ διενεχθεῖσαν, ἐκείνην γὰρ Ὑρκανὸσ τῶν ὅλων κυρίαν καταλείπει, καὶ μέχρι τοσαύτησ ὠμότητοσ προῆλθεν, ὥστ’ αὐτὴν καὶ λιμῷ διέφθειρεν δεδεμένην. προστίθησιν δὲ τῇ μητρὶ καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἀντίγονον, ὃν στέργειν ἐδόκει μάλιστα καὶ κοινωνὸν εἶχεν τῆσ βασιλείασ, ἐκ διαβολῶν ἀπαλλοτριωθεὶσ πρὸσ αὐτόν, αἷσ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἐπίστευεν, τὰ μὲν ὑπὸ τοῦ φιλεῖν αὐτὸν οὐ προσέχων τοῖσ λεγομένοισ, τὰ δὲ καὶ φθονούμενον ἡγούμενοσ διαβάλλεσθαι.

καὶ ὡσ οὐ κατ’ ἰδιώτην ἕκαστον ἦν τῶν γινομένων, ἀλλὰ φρονήματοσ ἔνδειξιν ἔχειν βασιλικοῦ τὰ πραττόμενα, καὶ ὡσ κτείνειν αὐτὸν μέλλοι μετὰ στίφουσ ἐληλυθὼσ καρτεροῦ, λογιζόμενον εὐήθωσ αὐτὸν βασιλεύειν ἐνὸν τιμῆσ μεταλαμβάνοντα δοκεῖν μεγάλων τυγχάνειν.

Ἀριστόβουλοσ δὲ τούτοισ ἄκων πειθόμενοσ καὶ τοῦ ἀνύποπτοσ εἶναι τἀδελφῷ προνοῶν καὶ τῆσ ἀσφαλείασ ἅμα φροντίζων, διίστησι τοὺσ σωματοφύλακασ ἔν τινι τῶν ὑπογείων ἀφωτίστῳ, κατέκειτο δὲ ἐν τῇ βάρει μετονομασθείσῃ δὲ Ἀντωνίᾳ, καὶ προσέταξεν ἀνόπλου μὲν ἅπτεσθαι μηδένα, κτείνειν δὲ τὸν Ἀντίγονον, ἂν ὡπλισμένοσ πρὸσ αὐτὸν εἰσίῃ.

πέμπει μέντοι πρὸσ Ἀντίγονον αὐτὸσ ἄνοπλον αὐτὸν ἀξιῶν ἥκειν.

ἡ δὲ βασίλισσα καὶ οἱ συνεπιβουλεύοντεσ αὐτῇ κατ’ Ἀντιγόνου πείθουσι τὸν πεμφθέντα τἀναντία λέγειν, ὡσ ὁ ἀδελφὸσ ἀκούσασ, ὅτι κατασκευάσειεν ὅπλα καὶ κόσμον πολεμικόν, παραγίνεσθαι πρὸσ αὐτὸν παρακαλεῖ ὡπλισμένον, ὅπωσ ἴδοι τὴν κατασκευήν. ὁ δ’ Ἀντίγονοσ μηδὲν ὑπιδόμενοσ κακοῦργον, ἀλλὰ θαρρῶν τῇ παρὰ τἀδελφοῦ διαθέσει, ὡσ εἶχεν ἐνδεδυμένοσ τὴν πανοπλίαν παρεγένετο πρὸσ τὸν Ἀριστόβουλον ἐπιδείξων αὐτῷ τὰ ὅπλα.

γενόμενον δ’ αὐτὸν κατὰ τὸν Στράτωνοσ λεγόμενον πύργον, οὗ συνέβαινεν ἀφώτιστον εἶναι σφόδρα τὴν πάροδον, ἀποκτείνουσιν οἱ σωματοφύλακεσ. διέδειξέν γε μὴν ὁ τούτου θάνατοσ, ὅτι μηδὲν μήτε φθόνου μήτε διαβολῆσ ἰσχυρότερον, μηδ’ ὅ τι μᾶλλον εὔνοιαν καὶ φυσικὴν οἰκειότητα διίστησιν, ἢ ταῦτα τὰ πάθη.

μάλιστα δ’ ἄν τισ θαυμάσειεν καὶ Ιοὔδαν τινά, Ἐσσηνὸν μὲν τὸ γένοσ, οὐδέποτε δ’ ἐν οἷσ προεῖπεν διαψευσάμενον τἀληθέσ·

ὡσ ἀποθανεῖν αὐτῷ καλὸν διεψευσμένῳ ζῶντοσ Ἀντιγόνου, ὃν σήμερον τεθνήξεσθαι προειπὼν ἐν τῷ καλουμένῳ Στράτωνοσ πύργῳ περιόντα ὁρᾷ, καὶ τοῦ μὲν χωρίου περὶ σταδίουσ ἀπέχοντοσ νῦν ἑξακοσίουσ, ὅπου φονευθήσεσθαι προεῖπεν αὐτόν, τῆσ δ’ ἡμέρασ ἤδη τὸ πλεῖστον ἠνυσμένον, ὥστ’ αὐτῷ κινδυνεύειν τὸ μάντευμα ψεῦδοσ εἶναι.

ταῦτ’ οὖν λέγοντοσ αὐτοῦ καὶ κατηφοῦντοσ ἀγγέλλεται τεθνεὼσ Ἀντίγονοσ ἐν τῷ ὑπογείῳ, ὃ καὶ αὐτὸ Στράτωνοσ ἐκαλεῖτο πύργοσ, ὁμώνυμον τῇ παραλίῳ Καισαρείᾳ.

τὸν μὲν οὖν μάντιν τοῦτο διετάραξεν. Ἀριστόβουλον δὲ τῆσ ἀδελφοκτονίασ εὐθὺσ εἰσῆλθεν μετάνοια καὶ νόσοσ ἐπ’ αὐτῇ τῆσ διανοίασ ὑπὸ τοῦ μύσουσ κεκακωμένησ, ὡσ διαφθαρέντων αὐτῷ ὑπὸ ἀκράτου τῆσ ὀδύνησ τῶν ἐντὸσ αἷμα ἀναφέρειν.

ὃ τῶν διακονουμένων τισ παίδων κατὰ δαιμόνιον οἶμαι πρόνοιαν εἰσ τὸν αὐτὸν τόπον, οὗ σφαγέντοσ Ἀντιγόνου σπίλουσ ἔτι τοῦ αἵματοσ ἐκείνου συνέβαινεν εἶναι, κομίζων ὀλισθὼν ἐξέχεεν. γενομένησ δὲ βοῆσ παρὰ τῶν ἰδόντων ὡσ τοῦ παιδὸσ ἐξεπίτηδεσ ἐκχέαντοσ ἐκεῖ τὸ αἷμα, ἀκούσασ Ἀριστόβουλοσ τὴν αἰτίαν ἐπύθετο, καὶ μὴ λεγόντων ἔτι μᾶλλον ἐπετείνετο μαθεῖν, φύσει τῶν ἀνθρώπων ὑπονοούντων ἐν τοῖσ τοιούτοισ εἶναι χείρονα τὰ σιγώμενα.

ὡσ δ’ ἀπειλοῦντοσ καὶ βιαζομένου τοῖσ φόβοισ τἀληθὲσ εἶπον, προχεῖται μὲν αὐτῷ πληγέντι τὴν διάνοιαν ὑπὸ τοῦ συνειδότοσ πολλὰ δάκρυα, βύθιον δὲ ἀνοιμώξασ, "οὐκ ἄρ’, εἶπεν, λήσειν ἐπ’ ἀσεβέσιν οὕτω καὶ μιαροῖσ τολμήμασι τὸν θεὸν ἔμελλον, ἀλλά με ταχεῖα ποινὴ συγγενοῦσ φόνου μετελήλυθεν.

καὶ μέχρι τίνοσ, ὦ σῶμα ἀναιδέστατον, ψυχὴν ὀφειλομένην ἀδελφοῦ καὶ μητρὸσ καθέξεισ δαίμοσιν;

τί δ’ οὐκ ἀθρόαν αὐτὴν ταύτην ἀποδίδωσ, κατὰ μέροσ δ’ ἐπισπένδω τοὐμὸν αἷμα τοῖσ μιαιφονηθεῖσιν; ταῦτ’ εἰπὼν ἐπαποθνήσκει τοῖσ λόγοισ βασιλεύσασ ἐνιαυτόν, χρηματίσασ μὲν Φιλέλλην, πολλὰ δ’ εὐεργετήσασ τὴν πατρίδα, πολεμήσασ Ἰτουραίουσ καὶ πολλὴν αὐτῶν τῆσ χώρασ τῇ Ιοὐδαίᾳ προσκτησάμενοσ ἀναγκάσασ τε τοὺσ ἐνοικοῦντασ, εἰ βούλονται μένειν ἐν τῇ χώρᾳ, περιτέμνεσθαι καὶ κατὰ τοὺσ Ιοὐδαίων νόμουσ ζῆν.

φύσει δ’ ἐπιεικεῖ κέχρητο καὶ σφόδρα ἦν αἰδοῦσ ἥττων, ὡσ μαρτυρεῖ τούτῳ καὶ Στράβων ἐκ τοῦ Τιμαγένουσ ὀνόματοσ λέγων οὕτωσ·

"ἐπιεικήσ τε ἐγένετο οὗτοσ ὁ ἀνὴρ καὶ πολλὰ τοῖσ Ιοὐδαίοισ χρήσιμοσ· χώραν τε γὰρ αὐτοῖσ προσεκτήσατο καὶ τὸ μέροσ τοῦ τῶν Ἰτουραίων ἔθνουσ ᾠκειώσατο δεσμῷ συνάψασ τῇ τῶν αἰδοίων περιτομῇ. Τελευτήσαντοσ δὲ Ἀριστοβούλου Σαλίνα ἡ γυνὴ αὐτοῦ, λεγομένη δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων Ἀλεξάνδρα, λύσασα τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ, δεδεμένουσ γὰρ αὐτοὺσ εἶχεν Ἀριστόβουλοσ, ὡσ προειρήκαμεν, Ιἀναῖον τὸν καὶ Ἀλέξανδρον βασιλέα καθίστησιν τὸν καὶ καθ’ ἡλικίαν προύχοντα καὶ μετριότητα, ᾧ καὶ συνέβη γεννηθέντι εὐθὺσ μισηθῆναι ὑπὸ τοῦ πατρὸσ καὶ μέχρι τῆσ τελευτῆσ αὐτοῦ μηκέτι εἰσ ὄψιν ἀφικέσθαι.

τὸ δ’ αἴτιον τοῦ μίσουσ τοιόνδε λέγεται γενέσθαι·

στέργων μάλιστα τῶν παίδων Ὑρκανὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ Ἀντίγονον καὶ Ἀριστόβουλον φανέντα κατὰ τοὺσ ὕπνουσ αὐτῷ τὸν θεὸν ἐπηρώτα, τίσ αὐτοῦ τῶν παίδων μέλλει ἔσεσθαι διάδοχοσ.

τοῦ δὲ θεοῦ τοὺσ τούτου χαρακτῆρασ δείξαντοσ, λυπηθεὶσ ὅτι τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ πάντων οὗτοσ ἔσται κληρονόμοσ, γενόμενον εἰάσεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ τρέφεσθαι. ὁ μέντοι θεὸσ οὐ διεψεύσατο τὸν Ὑρκανόν. τὴν δὲ βασιλείαν μετὰ τὴν Ἀριστοβούλου τελευτὴν οὗτοσ παραλαβὼν τὸν μὲν τῶν ἀδελφῶν ἐπιχειροῦντα τῇ βασιλείᾳ διεχρήσατο, τὸν δ’ ἕτερον ἀπραγμόνωσ ζῆν προαιρούμενον εἶχεν ἐν τιμῇ.

Καταστησάμενοσ δὲ τὴν ἀρχὴν ὃν ᾤετο συμφέρειν αὐτῷ τρόπον στρατεύει ἐπὶ Πτολεμαί̈δα, τῇ δὲ μάχῃ κρατήσασ ἐνέκλεισε τοὺσ ἀνθρώπουσ εἰσ τὴν πόλιν καὶ περικαθίσασ αὐτοὺσ ἐπολιόρκει.

τῶν γὰρ ἐν τῇ παραλίᾳ Πτολεμαὶ̈σ αὐτῷ καὶ Γάζα μόναι χειρωθῆναι ὑπελείποντο, καὶ Ζώιλοσ δὲ ὁ κατασχὼν τὸν Στράτωνοσ πύργον τύραννοσ καὶ Δῶρα. τοῦ δὲ Φιλομήτοροσ Ἀντιόχου καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀντιόχου, ὃσ ἐπεκαλεῖτο Κυζικηνόσ, πολεμούντων ἀλλήλουσ καὶ τὴν αὐτῶν δύναμιν ἀπολλύντων ἦν οὐδεμία τοῖσ Πτολεμαεῦσιν βοήθεια παρ’ αὐτῶν.

ἀλλὰ πονουμένοισ τῇ πολιορκίᾳ Ζώιλοσ ὁ τὸν Στράτωνοσ πύργον κατεσχηκὼσ [παρῆν] καὶ τὰ Δῶρα σύνταγμα τρέφων στρατιωτικὸν καὶ τυραννίδι ἐπιχειρῶν διὰ τὴν τῶν βασιλέων πρὸσ ἀλλήλουσ ἅμιλλαν μικρὰ τοῖσ Πτολεμαιεῦσι παρεβοήθει·

οὐδὲ γὰρ οἱ βασιλεῖσ οὕτωσ εἶχον οἰκείωσ πρὸσ αὐτούσ, ὥστ’ ἐλπίσαι τινὰ παρ’ αὐτῶν ὠφέλειαν.

ἑκάτεροι γὰρ ταὐτὸν τοῖσ ἀθληταῖσ ἔπασχον, οἳ τῇ δυνάμει μὲν ἀπηγορευκότεσ αἰσχυνόμενοι δὲ παραχωρῆσαι διετέλουν ἀργίᾳ καὶ ἀναπαύσει διαφέροντεσ τὸν ἀγῶνα. λοιπὴ δ’ αὐτοῖσ ἐλπὶσ ἦν ἡ παρὰ τῶν Αἰγύπτου βασιλέων καὶ τοῦ Κύπρον ἔχοντοσ Πτολεμαίου τοῦ Λαθούρου, ὃσ ὑπὸ τῆσ μητρὸσ Κλεοπάτρασ τῆσ ἀρχῆσ ἐκπεσὼν εἰσ Κύπρον παρεγένετο.

πέμψαντεσ οὖν πρὸσ τοῦτον οἱ Πτολεμαιεῖσ παρεκάλουν ἐλθόντα σύμμαχον ἐκ τῶν Ἀλεξάνδρου χειρῶν αὐτοὺσ ῥύσασθαι κινδυνεύοντασ. ἐπελπισάντων δ’ αὐτὸν τῶν πρέσβεων, ὡσ διαβὰσ εἰσ Συρίαν ἕξει Γαζαίουσ συνεστῶτασ μετὰ τῶν Πτολεμαιῶν καὶ Ζώιλον, ἔτι γε μὴν Σιδωνίουσ καὶ πολλοὺσ ἄλλουσ αὐτῷ συλλήψεσθαι λεγόντων, ἐπαρθεὶσ πρὸσ τὸν ἔκπλουν ἔσπευδεν.

Ἐν τούτῳ δὲ τοὺσ Πτολεμαιᾶσ Δημαίνετοσ πιθανὸσ ὢν αὐτοῖσ τότε καὶ δημαγωγῶν μεταβαλέσθαι τὰσ γνώμασ ἐποίησεν, ἄμεινον εἶναι φήσασ ἐπ’ ἀδήλῳ τῷ γενησομένῳ διακινδυνεύειν πρὸσ τοὺσ Ιοὐδαίουσ μᾶλλον ἢ φανερὰν εἰσδέξασθαι δουλείαν δεσπότῃ παραδόντασ αὑτούσ, καὶ πρὸσ τούτῳ μὴ τὸν παρόντα μόνον ἔχειν πόλεμον, ἀλλὰ καὶ πολὺ μείζω τὸν ἀπ’ Αἰγύπτου.

τὴν γὰρ Κλεοπάτραν οὐ περιόψεσθαι δύναμιν αὐτῷ κατασκευαζόμενον Πτολεμαῖον ἐκ γειτόνων, ἀλλ’ ἥξειν ἐπ’ αὐτοὺσ μετὰ μεγάλησ στρατιᾶσ·

σπουδάσαι γὰρ αὐτὴν ὥστε καὶ τῆσ Κύπρου τὸν υἱὸν ἐκβαλεῖν· εἶναι δὲ Πτολεμαίῳ μὲν διαμαρτόντι τῆσ ἐλπίδοσ ἀποφυγὴν πάλιν τὴν Κύπρον, αὐτοῖσ δὲ κινδύνων τὸν ἔσχατον. ὁ μὲν οὖν Πτολεμαῖοσ κατὰ τὸν πόρον μαθὼν τὴν τῶν Πτολεμαιῶν μεταβολὴν οὐδὲν ἧττον ἔπλευσεν καὶ καταχθεὶσ εἰσ τὴν καλουμένην Συκάμινον ἐνταυθοῖ τὴν δύναμιν ἐξεβίβασεν.

ἦν δὲ ὁ πᾶσ στρατὸσ αὐτῷ πεζοί τε ἅμα καὶ ἱππεῦσιν περὶ τρισμυρίουσ, οὓσ προαγαγὼν πλησίον τῆσ Πτολεμαί̈δοσ καὶ στρατοπεδευσάμενοσ, ἐπεὶ μήτε τοὺσ παρ’ αὐτοῦ πρέσβεισ ἐδέχοντο μήτε τῶν λόγων ἠκροῶντο, μεγάλωσ ἐφρόντιζεν.

Ἐλθόντων δὲ πρὸσ αὐτὸν Ζωίλου τε καὶ τῶν Γαζαίων καὶ δεομένων συμμαχεῖν αὐτοῖσ πορθουμένησ αὐτοῖσ τῆσ χώρασ ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων καὶ Ἀλεξάνδρου, λύει μὲν τὴν πολιορκίαν δείσασ τὸν Πτολεμαῖον ὁ Ἀλέξανδροσ, ἀπαγαγὼν δὲ τὴν στρατιὰν εἰσ τὴν οἰκείαν ἐστρατήγει τὸ λοιπὸν λάθρα μὲν τὴν Κλεοπάτραν ἐπὶ τὸν Πτολεμαῖον μεταπεμπόμενοσ, φανερῶσ δὲ φιλίαν καὶ συμμαχίαν πρὸσ αὐτὸν ὑποκρινόμενοσ.

καὶ τετρακόσια δὲ ἀργυρίου τάλαντα δώσειν ὑπέσχετο χάριν ἀντὶ τούτων αἰτῶν Ζώιλον ἐκποδὼν ποιήσασθαι τὸν τύραννον καὶ τὴν χώραν τοῖσ Ιοὐδαίοισ προσνεῖμαι.

τότε μὲν οὖν ὁ Πτολεμαῖοσ ἡδέωσ τὴν πρὸσ Ἀλέξανδρον ποιησάμενοσ φιλίαν χειροῦται τὸν Ζώιλον. ὕστερον δὲ ἀκούσασ λάθρα διαπεμψάμενον αὐτὸν πρὸσ τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν λύει τοὺσ γεγενημένουσ πρὸσ αὐτὸν ὁρ́κουσ καὶ προσβαλὼν ἐπολιόρκει τὴν Πτολεμαί̈δα μὴ δεξαμένην αὐτόν.

καταλιπὼν δ’ ἐπὶ τῆσ πολιορκίασ στρατηγοὺσ καὶ μέροσ τι τῆσ δυνάμεωσ αὐτὸσ τῷ λοιπῷ τὴν Ιοὐδαίαν καταστρεψόμενοσ ὡρ́μησεν. ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ τὴν τοῦ Πτολεμαίου διάνοιαν μαθὼν συνήθροισεν καὶ αὐτὸσ περὶ πέντε μυριάδασ τῶν ἐγχωρίων, ὡσ δ’ ἔνιοι συγγραφεῖσ εἰρήκασιν ὀκτώ, καὶ ἀναλαβὼν τὴν δύναμιν ἀπήντα τῷ Πτολεμαίῳ.

Πτολεμαῖοσ δ’ ἐξαίφνησ ἐπιπεσὼν Ἀσωχειτω τῆσ Γαλιλαίασ πόλει σάββασιν αἱρεῖ κατὰ κράτοσ αὐτὴν καὶ περὶ μύρια σώματα καὶ πολλὴν ἑτέραν ἔλαβε λείαν. Πειράσασ δὲ καὶ Σέπφωριν μικρὸν ἄπωθεν τῆσ πεπορθημένησ πολλοὺσ ἀποβαλὼν ᾔει πολεμήσων Ἀλεξάνδρῳ.

ὑπήντησε δ’ αὐτῷ πρὸσ τῷ Ιὀρδάνῃ ποταμῷ Ἀλέξανδροσ περί τινα τόπον λεγόμενον Ἀσωφὼν οὐ πόρρωθεν τοῦ Ιὀρδάνου ποταμοῦ καὶ βάλλεται στρατόπεδον πλησίον τῶν πολεμίων. εἶχεν μέντοι τοὺσ προμαχομένουσ ὀκτακισχιλίουσ, οὓσ ἑκατονταμάχουσ προσηγόρευσεν, ἐπιχάλκοισ χρωμένουσ τοῖσ θυρεοῖσ.

ἦσαν δὲ καὶ τοῖσ τοῦ Πτολεμαίου προμαχοῦσιν ἐπίχαλκοι αἱ ἀσπίδεσ. τοῖσ μέντοι γε ἄλλοισ ἔλαττον ἔχοντεσ οἱ τοῦ Πτολεμαίου εὐλαβέστερον συνῆψαν εἰσ τὸν κίνδυνον. θάρσοσ δὲ αὐτοῖσ οὐκ ὀλίγον ἐνεποίησεν ὁ τακτικὸσ Φιλοστέφανοσ διαβῆναι κελεύσασ τὸν ποταμόν, οὗ μεταξὺ ἦσαν ἐστρατοπεδευκότεσ.

Ἀλεξάνδρῳ δὲ κωλύειν αὐτῶν τὴν διάβασιν οὐκ ἔδοξεν· ἐνόμιζεν γάρ, εἰ κατὰ νώτου λάβοιεν τὸν ποταμόν, ῥᾷον αἱρήσειν τοὺσ πολεμίουσ φεύγειν ἐκ τῆσ μάχησ οὐ δυναμένουσ. κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν παρ’ ἀμφοτέρων ἦν ἔργα χειρῶν καὶ προθυμίασ παραπλήσια καὶ πολὺσ ἐγένετο φόνοσ ἐξ ἑκατέρων τῶν στρατευμάτων, ὑπερτέρων δὲ τῶν Ἀλεξάνδρου γινομένων Φιλοστέφανοσ διελὼν τὴν δύναμιν δεξιῶσ τοῖσ ἐνδιδοῦσιν ἐπεκούρει.

μηδενὸσ δὲ τῷ κλιθέντι μέρει τῶν Ιοὐδαίων προσβοηθοῦντοσ τούτουσ μὲν συνέβαινε φεύγειν μὴ βοηθούντων τῶν πλησίον ἀλλὰ κοινωνούντων τῆσ φυγῆσ, οἱ δὲ τοῦ Πτολεμαίου τὰ ἐναντία τούτων ἔπραττον·

ἑπόμενοι γὰρ ἔκτεινον τοὺσ Ιοὐδαίουσ, καὶ τὸ τελευταῖον τραπέντασ αὐτοὺσ ἅπαντασ ἐδίωκον φονεύοντεσ ἑώσ οὗ καὶ ὁ σίδηροσ αὐτοῖσ ἠμβλύνθη κτείνουσιν καὶ αἱ χεῖρεσ παρείθησαν.

τρισμυρίουσ γοῦν ἔφασαν αὐτῶν ἀποθανεῖν, Τιμαγένησ δὲ πεντακισμυρίουσ εἴρηκεν, τῶν δὲ ἄλλων τοὺσ μὲν αἰχμαλώτουσ ληφθῆναι, τοὺσ δ’ εἰσ τὰ οἰκεῖα διαφεύγειν χωρία.

Πτολεμαῖοσ δὲ μετὰ τὴν νίκην προσκαταδραμὼν τὴν χώραν ὀψίασ ἐπιγενομένησ ἔν τισι κώμαισ τῆσ Ιοὐδαίασ κατέμεινεν, ἃσ γυναικῶν εὑρὼν μεστὰσ καὶ νηπίων ἐκέλευσεν τοὺσ στρατιώτασ ἀποσφάττοντασ αὐτοὺσ καὶ κρεουργοῦντασ ἔπειτα εἰσ λέβητασ ζέοντασ ἐνιέντασ τὰ μέλη ἀπάρχεσθαι.

τοῦτο δὲ προσέταξεν, ἵν’ οἱ διαφυγόντεσ ἐκ τῆσ μάχησ καὶ πρὸσ αὑτοὺσ ἐλθόντεσ σαρκοφάγουσ ὑπολάβωσιν εἶναι τοὺσ πολεμίουσ, καὶ διὰ τοῦτο ἔτι μᾶλλον αὐτοὺσ καταπλαγῶσι ταῦτ’ ἰδόντεσ.

λέγει δὲ καὶ Στράβων καὶ Νικόλαοσ, ὅτι τοῦτον αὐτοῖσ ἐχρήσαντο τὸν τρόπον, καθὼσ κἀγὼ προείρηκα.

ἔλαβον δὲ καὶ τὴν Πτολεμαί̈δα κατὰ κράτοσ, ὡσ καὶ ἐν ἄλλοισ φανερὸν πεποιήκαμεν. ἀλλὰ παραχρῆμα μετὰ καὶ ναυτικῆσ καὶ πεζῆσ δυνάμεωσ ἐπ’ αὐτὸν ἐξώρμησεν ἡγεμόνασ τῆσ ὅλησ στρατιᾶσ ἀποδείξασα Χελκίαν καὶ Ἀνανίαν τοὺσ Ιοὐδαίουσ, τὰ δὲ πολλὰ τοῦ πλούτου καὶ τοὺσ υἱωνοὺσ καὶ διαθήκασ πέμψασα Κῴοισ παρέθετο.

κελεύσασα δὲ τὸν υἱὸν Ἀλέξανδρον στόλῳ μεγάλῳ παραπλεῖν εἰσ Φοινίκην ἡ Κλεοπάτρα μετὰ πάσησ αὐτὴ τῆσ δυνάμεωσ ἧκεν εἰσ Πτολεμαί̈δα, μὴ δεξαμένων δὲ αὐτὴν τῶν Πτολεμαιῶν πολιορκεῖ τὴν πόλιν.

Πτολεμαῖοσ δ’ ἐκ τῆσ Συρίασ ἀπελθὼν ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ἔσπευσεν, αἰφνιδίωσ αὐτὴν οἰόμενοσ κενὴν οὖσαν στρατιᾶσ καθέξειν·

ἀλλὰ διαμαρτάνει τῆσ ἐλπίδοσ. κατὰ τοῦτον δὴ τὸν χρόνον συνέβη καὶ Χελκίαν τὸν ἕτερον τῶν τῆσ Κλεοπάτρασ ἡγεμόνων ἀποθανεῖν περὶ κοίλην Συρίαν διώκοντα Πτολεμαῖον. Ἀκούσασα δ’ ἡ Κλεοπάτρα τὴν ἐπιχείρησιν τὴν τοῦ υἱοῦ καὶ ὅτι τὰ περὶ τὴν Αἴγυπτον οὐχ ὃν προσεδόκα τρόπον προκεχώρηκεν αὐτῷ, πέμψασα μέροσ τῆσ στρατιᾶσ ἐξέβαλεν αὐτὸν ἀπὸ τῆσ χώρασ.

καὶ ὁ μὲν ἐκ τῆσ Αἰγύπτου πάλιν ὑποστρέψασ τὸν χειμῶνα διέτριψεν ἐν Γάζῃ. Κλεοπάτρα δ’ ἐν τούτῳ τὴν ἐν Πτολεμαί̈δι φρουρὰν ἐκ πολιορκίασ λαμβάνει καὶ τὴν πόλιν.

Ἀλεξάνδρου δ’ αὐτὴν μετὰ δώρων περιελθόντοσ καὶ θεραπείασ ὁποίασ ἄξιον ἦν πεπονθότα μὲν κακῶσ ὑπὸ Πτολεμαίου, καταφυγῆσ δ’ οὐκ ἄλλησ ἢ ταύτησ εὐποροῦντα, τινὲσ μὲν τῶν φίλων καὶ ταῦτα συνεβούλευον αὐτῇ λαβεῖν καὶ τὴν χώραν ἐπελθούσῃ κατασχεῖν καὶ μὴ περιιδεῖν ἐπ’ ἀνδρὶ ἑνὶ τοσοῦτο πλῆθοσ ἀγαθῶν Ιοὐδαίων κείμενον. Ἀνανίασ δὲ συνεβούλευσε τούτοισ ἐναντία, λέγων ἄδικα ποιήσειν αὐτήν, εἰ σύμμαχον ἄνθρωπον ἀφαιρήσεται τῆσ ἰδίασ ἐξουσίασ καὶ ταῦτα συγγενῆ ἡμέτερον·

οὐ γὰρ ἀγνοεῖν βούλομαί σε, φησίν, εἰ τὸ πρὸσ τοῦτον ἄδικον ἐχθροὺσ ἅπαντασ ἡμᾶσ σοι τοὺσ Ιοὐδαίουσ κατα σκευάζει. " ταῦτα δὲ Ἀνανία παραινέσαντοσ ἡ Κλεοπάτρα πείθεται μηδὲν ἀδικῆσαι τὸν Ἀλέξανδρον, ἀλλὰ συμμαχίαν πρὸσ αὐτὸν ἐποιήσατο ἐν Σκυθοπόλει τῆσ κοίλησ Συρίασ.

Ὁ δὲ τῶν ἐκ Πτολεμαίου φόβων ἐλευθερωθεὶσ στρατεύεται μὲν εὐθὺσ ἐπὶ τὴν κοίλην Συρίαν, αἱρεῖ δὲ Γάδαρα πολιορκήσασ δέκα μησίν, αἱρεῖ δὲ καὶ Ἀμαθοῦντα μέγιστον ἔρυμα τῶν ὑπὲρ τὸν Ιὀρδάνην κατῳκημένων, ἔνθα καὶ τὰ κάλλιστα καὶ σπουδῆσ ἄξια Θεόδωροσ ὁ Ζήνωνοσ εἶχεν.

ὃσ οὐ προσδοκῶσιν ἐπιπεσὼν τοῖσ Ιοὐδαίοισ μυρίουσ αὐτῶν ἀποκτείνει καὶ τὴν ἀποσκευὴν Ἀλεξάνδρου διαρπάζει. ταῦτα μὲν οὖν οὐ καταπλήττει τὸν Ἀλέξανδρον, ἀλλ’ ἐπιστρατεύει τοῖσ θαλαττίοισ μέρεσιν, Ῥαφείᾳ καὶ Ἀνθηδόνι, ἣν ὕστερον βασιλεὺσ Ἡρώδησ Ἀγριππιάδα προσηγόρευσεν, καὶ κατὰ κράτοσ εἷλεν καὶ ταύτην.

ὁρῶν δὲ τὸν Πτολεμαῖον ἐκ τῆσ Γάζησ εἰσ Κύπρον ἀνακεχωρηκότα, τὴν δὲ μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν εἰσ Αἴγυπτον, ὀργιζόμενοσ δὲ τοῖσ Γαζαίοισ, ὅτι Πτολεμαῖον ἐπεκαλέσαντο βοηθόν, ἐπολιόρκει τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν αὐτῶν προενόμευσεν.

Ἀπολλοδότου δὲ τοῦ στρατηγοῦ τῶν Γαζαίων μετὰ δισχιλίων ξένων καὶ μυρίων οἰκετῶν νύκτωρ ἐπιπεσόντοσ τῷ τῶν Ιοὐδαίων στρατοπέδῳ ἐφ’ ὅσον μὲν ὑπῆρχεν ἡ νὺξ ἐνίκων οἱ Γαζαῖοι δόκησιν παρασχόντεσ τοῖσ πολεμίοισ ὡσ ἐπεληλυθότοσ αὐτοῖσ Πτολεμαίου, γενομένησ δὲ ἡμέρασ καὶ τῆσ δόξησ ἐλεγχθείσησ μαθόντεσ οἱ Ιοὐδαῖοι τἀληθὲσ ἐπισυστρέφονται καὶ τοῖσ Γαζαίοισ προσβαλόντεσ ἀναιροῦσιν αὐτῶν περὶ χιλίουσ.

τῶν δὲ Γαζαίων ἀντεχόντων καὶ μήτε ὑπὸ τῆσ ἐνδείασ μήτε ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῶν ἀναιρουμένων ἐνδιδόντων, πᾶν γὰρ ὁτιοῦν ὑπέμενον παθεῖν ἢ ὑπὸ τῷ πολεμίῳ γενέσθαι, προσεπήγειρεν δ’ αὐτῶν τὴν προθυμίαν καὶ Ἀρέτασ ὁ Ἀράβων βασιλεὺσ ἐπίδοξοσ ὢν ἥξειν αὐτοῖσ σύμμαχοσ.

ἀλλὰ συνέβη πρῶτον τὸν Ἀπολλόδοτον διαφθαρῆναι·

Λυσίμαχοσ γὰρ ἀδελφὸσ αὐτοῦ ζηλοτυπῶν αὐτὸν ἐπὶ τῷ παρὰ τοῖσ πολίταισ εὐδοκιμεῖν, κτείνασ αὐτὸν καὶ στρατιωτικὸν συγκροτήσασ ἐνδίδωσιν Ἀλεξάνδρῳ τὴν πόλιν. ὁ δ’ εὐθὺσ μὲν εἰσελθὼν ἠρέμει, μετὰ δὲ ταῦτα τὴν δύναμιν ἐπαφῆκε τοῖσ Γαζαίοισ ἐπιτρέψασ τιμωρεῖν αὐτούσ·

οἱ δὲ ἄλλοι ἀλλαχῆ τρεπόμενοι τοὺσ Γαζαίουσ ἀπέκτειναν. ἦσαν δ’ οὐδ’ ἐκεῖνοι τὰσ ψυχὰσ ἀγεννεῖσ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ παραπίπτουσιν ἀμυνόμενοι τοὺσ Ιοὐδαίουσ οὐκ ἐλάττονασ αὐτῶν διέφθειραν. ἔνιοι δὲ μονούμενοι τὰσ οἰκίασ ἐνεπίμπρασαν, ὡσ μηδὲν ἐξ αὐτῶν λάφυρον εἶναι τοῖσ πολεμίοισ λαβεῖν.

οἱ δὲ καὶ τῶν τέκνων καὶ τῶν γυναικῶν αὐτόχειρεσ ἐγένοντο τῆσ ὑπὸ τοῖσ ἐχθροῖσ αὐτὰ δουλείασ οὕτωσ ἀπαλλάττειν ἠναγκασμένοι. τῶν δὲ βουλευτῶν ἦσαν οἱ πάντεσ πεντακόσιοι συμφυγόντεσ εἰσ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἱερόν·

συνεδρευόντων γὰρ τὴν ἐπίθεσιν συνέβη γενέσθαι· ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ τούτουσ τε ἀναιρεῖ καὶ τὴν πόλιν αὐτοῖσ ἐπικατασκάψασ ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα ἐνιαυτῷ πολιορκήσασ. Ὑπὸ τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον καιρὸν καὶ Ἀντίοχοσ ὁ ἐπικληθεὶσ Γρυπὸσ ἀποθνήσκει ὑπὸ Ἡρακλέωνοσ ἐπιβουλευθείσ, βιώσασ μὲν ἔτη τεσσαράκοντα καὶ πέντε, βασιλεύσασ δὲ ἐννέα καὶ εἴκοσι.

διαδεξάμενοσ δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ὁ παῖσ Σέλευκοσ ἐπολέμει μὲν τῷ τοῦ πατρὸσ ἀδελφῷ Ἀντιόχῳ, ὃσ ἐπεκαλεῖτο Κυζικηνόσ, νικήσασ δ’ αὐτὸν καὶ λαβὼν ἀπέκτεινεν.

μετ’ οὐ πολὺ δὲ τοῦ Κυζικηνοῦ παῖσ Ἀντίοχοσ, ὁ Εὐσεβὴσ καλούμενοσ, παραγενηθεὶσ εἰσ Ἄραδον καὶ περιθέμενοσ διάδημα πολεμεῖ τῷ Σελεύκῳ, καὶ κρατήσασ ἐξήλασεν αὐτὸν ἐκ πάσησ τῆσ Συρίασ.

ὁ δὲ φυγὼν εἰσ Κιλικίαν καὶ γενόμενοσ ἐν τῇ Μόψου ἑστίᾳ πάλιν αὐτοὺσ εἰσέπραττε χρήματα.

ὁ δὲ τῶν Μοψεστέων δῆμοσ ἀγανακτήσασ ὑφῆψεν αὐτοῦ τὰ βασίλεια καὶ διέφθειρεν αὐτὸν μετὰ τῶν φίλων. Ἀντιόχου δὲ τοῦ Κυζικηνοῦ παιδὸσ βασιλεύοντοσ τῆσ Συρίασ Ἀντίοχοσ ὁ Σελεύκου ἀδελφὸσ ἐκφέρει πόλεμον πρὸσ αὐτὸν καὶ νικηθεὶσ ἀπόλλυται μετὰ τῆσ στρατιᾶσ.

μετὰ δ’ αὐτὸν ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ Φίλιπποσ ἐπιθέμενοσ διάδημα μέρουσ τινὸσ τῆσ Συρίασ ἐβασίλευσεν. Πτολεμαῖοσ δὲ ὁ Λάθουροσ τὸν τρίτον αὐτῶν ἀδελφὸν Δημήτριον τὸν Ἄκαιρον λεγόμενον ἐκ Κνίδου μεταπεμψάμενοσ κατέστησεν ἐν Δαμασκῷ βασιλέα.

τούτοισ δὲ τοῖσ δυσὶν ἀδελφοῖσ καρτερῶσ ἀνθιστάμενοσ Ἀντίοχοσ ταχέωσ ἀπέθανεν·

Λαοδίκῃ γὰρ ἐλθὼν σύμμαχοσ τῇ τῶν Σαμηνῶν βασιλίσσῃ Πάρθουσ πολεμούσῃ μαχόμενοσ ἀνδρείωσ ἔπεσεν. τὴν δὲ Συρίαν οἱ δύο κατεῖχον ἀδελφοὶ Δημήτριοσ καὶ Φίλιπποσ, καθὼσ ἐν ἄλλοισ δεδήλωται. ἐπὶ τούτοισ ὀργισθεὶσ κτείνει μὲν αὐτῶν περὶ ἑξακισχιλίουσ, δρύφακτον δὲ ξύλινον περὶ τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναὸν βαλόμενοσ μέχρι τοῦ θριγκοῦ, εἰσ ὃν μόνοισ ἐξῆν τοῖσ ἱερεῦσιν εἰσιέναι, τούτῳ τὴν τοῦ πλήθουσ ἐπ’ αὐτὸν ἀπέφραττεν εἴσοδον.

ἔτρεφεν δὲ καὶ ξένουσ Πισίδασ καὶ Κίλικασ·

Σύροισ γὰρ πολέμιοσ ὢν οὐκ ἐχρῆτο. καταστρεψάμενοσ δὲ τῶν Ἀράβων Μωαβίτασ καὶ Γαλααδίτασ εἰσ φόρου ἀπαγωγήν, κατερείπει καὶ Ἀμαθοῦντα Θεοδώρου μὴ τολμῶντοσ αὐτῷ συμβαλεῖν. συνάψασ δὲ μάχην πρὸσ Ὀβέδαν τὸν Ἀράβων βασιλέα καὶ πεσὼν εἰσ ἐνέδραν ἐν χωρίοισ τραχέσι καὶ δυσβάτοισ ὑπὸ πλήθουσ καμήλων εἰσ βαθεῖαν κατερράχθη φάραγγα κατὰ Γάδαρα κώμην τῆσ ϊουδάνιδοσ καὶ μόλισ αὐτὸσ διασώζεται, φεύγων δ’ ἐκεῖθεν εἰσ Ιἑροσόλυμα παραγίνεται.

καὶ πρὸσ τὴν κακοπραγίαν αὐτοῦ ἐπιθεμένου τοῦ ἔθνουσ πολεμήσασ πρὸσ αὐτὸ ἔτεσιν ἓξ ἀναιρεῖ τῶν Ιοὐδαίων οὐκ ἔλαττον πέντε μυριάδασ.

παρακαλοῦντοσ δὲ παῦσαι τὴν πρὸσ αὐτὸν δυσμένειαν ἔτι μᾶλλον ἐμίσουν αὐτὸν διὰ τὰ συμβεβηκότα. πυνθανομένου δ’ αὐτοῦ τί βούλονται, πάντεσ γενέσθαι ἐβόησαν ἀποθανεῖν αὐτόν, καὶ πρὸσ Δημήτριον τὸν Ἄκαιρον ἔπεμψαν παρακαλοῦντεσ ἐπὶ συμμαχίαν. Ὁ δὲ μετὰ στρατιᾶσ ἐλθὼν καὶ παραλαβὼν τοὺσ ἐπικαλεσαμένουσ περὶ Σίκιμα πόλιν ἐστρατοπέδευσεν.

Ἀλέξανδροσ δὲ μετὰ μισθοφόρων ἑξακισχιλίων καὶ διακοσίων Ιοὐδαίων τε περὶ δισμυρίουσ οἳ ἐφρόνουν τὰ ἐκείνου παραλαβὼν ἀντεπῄει τῷ Δημητρίῳ· τούτῳ δ’ ἦσαν ἱππεῖσ μὲν τρισχίλιοι, πεζῶν δὲ τέσσαρεσ μυριάδεσ. πολλὰ μὲν οὖν ἑκατέροισ ἐπράχθη, τοῦ μὲν ἀποστῆσαι τοὺσ μισθοφόρουσ ὡσ ὄντασ Ἕλληνασ πειρωμένου, τοῦ δὲ τοὺσ σὺν Δημητρίῳ Ιοὐδαίουσ.

μηδετέρου δὲ πεῖσαι δυνηθέντοσ, ἀλλ’ εἰσ μάχην συμβαλόντων, νικᾷ Δημήτριοσ, καὶ ἀποθνήσκουσι μὲν οἱ Ἀλεξάνδρου μισθοφόροι πάντεσ πίστεωσ ἅμα καὶ ἀνδρείασ ἐπίδειξιν ποιησάμενοι, πολλοὶ δὲ καὶ τῶν Δημητρίου στρατιωτῶν. Φεύγοντοσ δ’ Ἀλεξάνδρου εἰσ τὰ ὄρη κατὰ οἶκτον τῆσ μεταβολῆσ συλλέγονται παρ’ αὐτὸν Ιοὐδαίων ἑξακισχίλιοι.

καὶ τότε μὲν δείσασ ὑποχωρεῖ Δημήτριοσ. μετὰ ταῦτα δὲ οἱ Ιοὐδαῖοι ἐπολέμουν Ἀλεξάνδρῳ καὶ νικώμενοι πολλοὶ ἀπέθνησκον ἐν ταῖσ μάχαισ. κατακλείσασ δὲ τοὺσ δυνατωτάτουσ αὐτᾶν ἐν Βαιθομμει πόλει ἐπολιόρκει, λαβὼν δὲ τὴν πόλιν καὶ γενόμενοσ ἐγκρατὴσ αὐτῶν ἀνήγαγεν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ πάντων ὠμότατον ἔργον ἔδρασεν·

ἀλλὰ καὶ ἀλλοφύλουσ ἐπαγόντων καὶ τὸ τελευταῖον εἰσ τοῦτο ἀνάγκησ ἀγαγόντων, ὥστε ἣν κατεστρέψατο γῆν ἐν Γαλααδίτιδι καὶ Μωαβίτιδι καὶ τὰ χωρία τῶν Ἀράβων τῷ βασιλεῖ παραδοῦναι, ὅπωσ ἂν μὴ ξυνάρηται σφίσι τὸν κατ’ αὐτοῦ πόλεμον, ἄλλα τε μυρία ἐσ ὕβριν αὐτοῦ καὶ ἐπήρειαν πραξάντων.

ἀλλ’ [οὖν οὐκ] ἐπιτηδείωσ δοκεῖ ταῦτα δρᾶσαι, ὥστε διὰ τὴν τῆσ ὠμότητοσ ὑπερβολὴν ἐπικληθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων Θρακίδαν.

οἱ δ’ ἀντιστασιῶται αὐτοῦ τὸ πλῆθοσ ὄντεσ περὶ ὀκτακισχιλίουσ φεύγουσιν νυκτὸσ καὶ παρ’ ὃν ἔζη χρόνον Ἀλέξανδροσ ἦσαν ἐν τῇ φυγῇ. καὶ οὗτοσ μὲν ἀπηλλαγμένοσ τῆσ ἐκ τούτων ταραχῆσ μετὰ πάσησ τὸ λοιπὸν ἠρεμίασ ἐβασίλευσεν. Δημήτριοσ δ’ ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ ἀπελθὼν εἰσ Βέροιαν ἐπολιόρκει τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Φίλιππον ὄντων αὐτῷ πεζῶν μὲν μυρίων, χιλίων δὲ ἱππέων.

Στράτων δ’ ὁ τῆσ Βεροίασ τύραννοσ Φιλίππῳ συμμαχῶν Ἄζιζον τὸν Ἀράβων φύλαρχον ἐπεκαλεῖτο καὶ Μιθριδάτην τὸν Σινάκην τὸν Παρθυαίων ὕπαρχον. ὧν ἀφικομένων μετὰ πολλῆσ δυνάμεωσ καὶ πολιορκούντων Δημήτριον ἐντὸσ τοῦ χαρακώματοσ, εἴσω τοῖσ τε τοξεύμασι καὶ τῇ δίψῃ συνέχοντεσ αὐτὸν ἠνάγκασαν τοὺσ σὺν αὐτῷ σφᾶσ παραδοῦναι.

λαφυραγωγήσαντεσ δὲ τὰ ἐν τῇ χώρᾳ καὶ τὸν Δημήτριον παραλαβόντεσ τὸν μὲν τῷ Μιθριδάτῃ τῷ τότε βασιλεύοντι Πάρθων ἔπεμψαν, τῶν δ’ αἰχμαλώτων οὓσ Ἀντιοχέων εἶναι πολίτασ συνέβαινε τούτουσ προῖκα τοῖσ Ἀντιοχεῦσιν ἀπέδωκαν. Μιθριδάτησ δ’ ὁ τῶν Πάρθων βασιλεὺσ Δημήτριον εἶχεν ἐν τιμῇ τῇ πάσῃ μέχρι νόσῳ κατέστρεψε Δημήτριοσ τὸν βίον.

Φίλιπποσ δὲ ἀπὸ τῆσ μάχησ εὐθὺσ εἰσ Ἀντιόχειαν ἐλθὼν καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἐβασίλευσεν τῆσ Συρίασ. Ἔπειτα Ἀντίοχοσ ὁ κληθεὶσ Διόνυσοσ ἀδελφὸσ ὢν Φιλίππου, τῆσ ἀρχῆσ ἀντιποιούμενοσ εἰσ Δαμασκὸν παραγίνεται, καὶ τῶν ἐκεῖ πραγμάτων ἐγκρατὴσ γενόμενοσ ἐβασίλευσεν.

ἐκστρατεύσαντοσ δὲ ἐπὶ τοὺσ Ἄραβασ αὐτοῦ Φίλιπποσ ὁ ἀδελφὸσ τοῦτ’ ἀκούσασ ἐπὶ Δαμασκὸν ἦλθεν. Μιλησίου δ’, ὃσ καταλέλειπτο τῆσ ἄκρασ φύλαξ καὶ τῶν Δαμασκηνῶν, παραδόντοσ αὐτῷ τὴν πόλιν, ἀχάριστοσ εἰσ αὐτὸν γενόμενοσ καὶ μηδὲν ὧν ἐλπίσασ ἐδέξατο αὐτὸν παρασχών, ἀλλὰ τῷ παρ’ αὐτοῦ φόβῳ βουληθεὶσ δοκεῖν παραλαβεῖν τὴν πόλιν ἢ τῇ χάριτι τῇ Μιλησίου δωρούμενοσ αὐτὸν οἷσ ἐχρῆν, ὑπωπτεύετο καὶ πάλιν ἐκπίπτει τῆσ Δαμασκοῦ·

ἐξορμήσαντοσ γὰρ αὐτοῦ εἰσ ἱππόδρομον ἀπέκλεισεν ὁ Μιλήσιοσ καὶ τὴν Δαμασκὸν Ἀντιόχῳ διεφύλαξεν.

ὃσ ἀκούσασ τὰ περὶ τὸν Φίλιππον ὑπέστρεψεν ἐκ τῆσ Ἀραβίασ, στρατεύεται δ’ εὐθὺσ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν Ιοὐδαίαν ὁπλίταισ μὲν ὀκτακισχιλίοισ, ἱππεῦσι δὲ ὀκτακοσίοισ. δείσασ δὲ Ἀλέξανδροσ τὴν ἔφοδον αὐτοῦ τάφρον ὀρύττει βαθεῖαν ἀπὸ τῆσ Χαβερσαβᾶ ἀρξάμενοσ, ἣ νῦν Ἀντιπατρὶσ καλεῖται, ἄχρι τῆσ εἰσ Ιὄππην θαλάσσησ, ᾗ καὶ μόνον ἦν ἐπίμαχον·

τεῖχόσ τ’ ἐγείρασ καὶ πύργουσ ἀναστήσασ ξυλίνουσ καὶ μεταπύργια ἐπὶ σταδίουσ ἑκατὸν ἑξήκοντα ἐξεδέχετο τὸν Ἀντίοχον. ὁ δὲ ταῦτα πάντα ἐμπρήσασ διεβίβαζε ταύτῃ τὴν δύναμιν ἐπὶ τὴν Ἀραβίαν.

ἀναχωροῦντοσ δὲ τοῦ Ἄραβοσ τὰ πρῶτα, ἔπειτα μετὰ μυρίων ἱππέων ἐξαίφνησ ἐπιφανέντοσ ὑπαντήσασ τούτοισ Ἀντίοχοσ καρτερῶσ ἐμάχετο, καὶ δὴ νικῶν ἀπέθανεν παραβοηθῶν τῷ πονοῦντι μέρει. πεσόντοσ δ’ Ἀντιόχου καὶ τὸ στράτευμα φεύγει εἰσ Κανὰ κώμην, ἔνθα τὸ πλεῖον αὐτῶν λιμῷ φθείρεται. Βασιλεύει δὲ μετ’ αὐτὸν τῆσ κοίλησ Συρίασ Ἀρέτασ κληθεὶσ εἰσ τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τῶν τὴν Δαμασκὸν ἐχόντων διὰ τὸ πρὸσ Πτολεμαῖον τὸν Μενναίου μῖσοσ.

στρατεύσασ δ’ ἐκεῖθεν ἐπὶ τὴν Ιοὐδαίαν καὶ περὶ Ἄδιδα χωρίον μάχῃ νικήσασ Ἀλέξανδρον ἐπὶ συνθήκαισ ἀνεχώρησεν ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ. Ἀλέξανδροσ δ’ ἐλάσασ αὖθισ ἐπὶ Δίαν πόλιν αἱρεῖ ταύτην, καὶ στρατεύσασ ἐπὶ Ἔσσαν, οὗ τὰ πλείστου ἄξια Ζήνωνι συνέβαινεν εἶναι, τρισὶν μὲν περιβάλλει τείχεσιν τὸ χωρίον, ἀμαχὶ δὲ [λαβὼν] τὴν πόλιν ἐπὶ Γαύλαναν καὶ Σελεύκειαν ἐξώρμησεν.

παραλαβὼν δὲ καὶ ταύτασ προσεξεῖλεν καὶ τὴν Ἀντιόχου λεγομένην φάραγγα καὶ Γάμαλα τὸ φρούριον.

ἐγκαλῶν δὲ πολλὰ Δημητρίῳ τῷ τῶν τόπων ἄρχοντι περιέδυσεν αὐτόν, καὶ τρίτον ἤδη πεπληρωκὼσ ἔτοσ τῆσ στρατείασ εἰσ τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψεν προθύμωσ αὐτὸν τῶν Ιοὐδαίων διὰ τὴν εὐπραγίαν δεχομένων. Μωαβίτιδασ Ἠσεβὼν Μήδαβα Λεμβὰ Ορωναιμαγελεθων Ζόαρα Κιλίκων αὐλῶνα Πέλλαν, ταύτην κατέσκαψεν ὑποσχομένων τῶν ἐνοικούντων ἐσ πάτρια τῶν Ιοὐδαίων ἔθη μεταβαλεῖσθαι, ἄλλασ τε πόλεισ πρωτευούσασ τῆσ Συρίασ ἦσαν κατεστραμμένοι.

Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ βασιλεὺσ Ἀλέξανδροσ ἐκ μέθησ εἰσ νόσον καταπεσὼν καὶ τρισὶν ἔτεσιν τεταρταίῳ πυρετῷ συσχεθεὶσ οὐκ ἀπέστη τῶν στρατειῶν, ἑώσ οὗ τοῖσ πόνοισ ἐξαναλωθεὶσ ἀπέθανεν ἐν τοῖσ Γερασηνῶν ὁρ́οισ πολιορκῶν Ῥάγαβα φρούριον πέραν τοῦ Ιὀρδάνου.

ὁρῶσα δ’ αὐτὸν ἡ βασίλισσα πρὸσ τῷ τελευτᾶν ὄντα καὶ μηδεμίαν ὑπογράφοντα μηκέτι σωτηρίασ ἐλπίδα, κλαίουσα καὶ κοπτομένη τῆσ μελλούσησ ἐρημίασ αὐτήν τε καὶ τοὺσ παῖδασ ἀπωδύρετο καί "τίνι καταλείπεισ οὕτωσ ἐμέ τε καὶ τὰ τέκνα τῆσ παρ’ ἄλλων βοηθείασ δεόμενα" πρὸσ αὐτὸν ἔλεγεν "καὶ ταῦτ’ εἰδώσ, πῶσ διάκειται πρὸσ σὲ δυσμενῶσ τὸ ἔθνοσ.

" ὁ δὲ συνεβούλευεν αὐτῇ πείθεσθαι μὲν οἷσ ὑποθήσεται πρὸσ τὸ τὴν βασιλείαν ἀσφαλῶσ κατέχειν μετὰ τῶν τέκνων, κρύψαι δὲ τὸν θάνατον αὐτοῦ πρὸσ τοὺσ στρατιώτασ, ἑώσ ἂν ἐξέλῃ τὸ χωρίον.

ἔπειτα ὡσ ἀπὸ νίκησ λαμπρῶσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα παραγινομένην τοῖσ Φαρισαίοισ ἐξουσίαν τινὰ παρασχεῖν·

τούτουσ γὰρ ἐπαινοῦντασ αὐτὴν ἀντὶ τῆσ τιμῆσ εὔνουν καταστήσειν αὐτῇ τὸ ἔθνοσ, δύνασθαι δὲ πολὺ παρὰ τοῖσ Ιοὐδαίοισ τούτουσ ἔφασκε βλάψαι τε μισοῦντασ καὶ φίλουσ διακειμένουσ ὠφελῆσαι· μάλιστα γὰρ πιστεύεσθαι παρὰ τῷ πλήθει περὶ ὧν ἂν κἂν φθονῶσίν τι χαλεπὸν λέγωσιν, αὐτόν τε προσκροῦσαι τῷ ἔθνει διὰ τούτουσ ἔλεγεν ὑβρισθέντασ ὑπ’ αὐτοῦ.

"σὺ τοίνυν, εἶπεν, ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ γενομένη μετάπεμψαι μὲν τοὺσ στασιώτασ αὐτῶν, ἐπιδείξασα δὲ τὸ σῶμα τοὐμὸν ἐκείνοισ ὅπωσ μοι βούλονται χρῆσθαι μετὰ πολλῆσ ἀξιοπιστίασ ἐπίτρεπε, εἴτε καθυβρίζειν ἀταφίᾳ μου θελήσουσι τὸν νεκρὸν ὡσ πολλὰ πεπονθότεσ ἐξ ἐμοῦ, εἴτ’ ἄλλην τινὰ κατ’ ὀργὴν αἰκίαν τῷ σώματι προσφέρειν.

ὑπόσχου τε καὶ μηδὲν δίχα τῆσ ἐκείνων γνώμησ ἐν τῇ βασιλείᾳ διαπράξεσθαι. ταῦτά σου πρὸσ αὐτοὺσ εἰπούσησ ἐγώ τε λαμπροτέρασ ἀξιωθήσομαι πρὸσ αὐτῶν κηδείασ ἧσ ἂν ἔτυχον ἐκ σοῦ, μηδὲν διὰ τὸ ἐξεῖναι ποιεῖν μου κακῶσ τὸν νεκρὸν διαθεῖναι θελησάντων, σύ τε βεβαίωσ ἄρξεισ.

" ταῦτα παραινέσασ τῇ γυναικὶ τελευτᾷ βασιλεύσασ ἔτη ἑπτὰ καὶ εἴκοσι, βιώσασ δ’ ἓν καὶ πεντήκοντα. Ἡ δὲ Ἀλεξάνδρα τὸ φρούριον ἐξελοῦσα κατὰ τὰσ τοῦ·

ἀνδρὸσ ὑποθήκασ τοῖσ τε Φαρισαίοισ διελέχθη καὶ πάντα ἐπ’ ἐκείνοισ θεμένη τά τε περὶ τοῦ νεκροῦ καὶ τῆσ βασιλείασ, τῆσ μὲν ὀργῆσ αὐτοὺσ τῆσ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἔπαυσεν, εὔνουσ δ’ ἐποίησεν καὶ φίλουσ. οἱ δ’ εἰσ τὸ πλῆθοσ παρελθόντεσ ἐδημηγόρουν τὰσ πράξεισ τὰσ Ἀλεξάνδρου διηγούμενοι, καὶ ὅτι δίκαιοσ αὐτοῖσ ἀπόλοιτο βασιλεύσ, καὶ τὸν δῆμον εἰσ πένθοσ καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ κατήφειαν ἐξεκαλέσαντο τοῖσ ἐπαίνοισ, ὥστε καὶ λαμπρότερον ἤ τινα τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων αὐτὸν ἐκήδευσαν.

δύο μέντοι γε υἱοὺσ Ἀλέξανδροσ κατέλιπεν Ὑρκανὸν καὶ Ἀριστόβουλον, τὴν δὲ βασιλείαν εἰσ τὴν Ἀλεξάνδραν διέθετο.

τῶν δὲ παίδων Ὑρκανὸσ μὲν ἀσθενὴσ ἦν πράγματα διοικεῖν καὶ βίον ἡσύχιον μᾶλλον ἠγαπηκώσ, ὁ δὲ νεώτεροσ Ἀριστόβουλοσ δραστήριόσ τε ἦν καὶ θαρσαλέοσ. ἐστέργετο μὲν οὖν ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἡ γυνὴ διὰ τὸ δοκεῖν ἐφ’ οἷσ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ἐξήμαρτεν δυσχεραίνειν. Ἡ δὲ ἀρχιερέα μὲν ἀπεδείκνυεν Ὑρκανὸν διὰ τὴν ἡλικίαν, πολὺ μέντοι πλέον διὰ τὸ ἄπραγμον αὐτοῦ, καὶ πάντα τοῖσ Φαρισαίοισ ἐπέτρεπεν ποιεῖν, οἷσ καὶ τὸ πλῆθοσ ἐκέλευσεν πειθαρχεῖν καὶ εἴ τι δὲ καὶ τῶν νομίμων Ὑρκανὸσ ὁ πενθερὸσ αὐτῆσ κατέλυσεν ὧν εἰσήνεγκαν οἱ Φαρισαῖοι κατὰ τὴν πατρῴαν παράδοσιν, τοῦτο πάλιν ἀποκατέστησεν.

τὸ μὲν οὖν ὄνομα τῆσ βασιλείασ εἶχεν αὐτή, τὴν δὲ δύναμιν οἱ Φαρισαῖοι·

καὶ γὰρ φυγάδασ οὗτοι κατῆγον καὶ δεσμώτασ ἔλυον καὶ καθάπαξ οὐδὲν δεσποτῶν διέφερον. ἐποιεῖτο μέντοι καὶ ἡ γυνὴ τῆσ βασιλείασ πρόνοιαν, καὶ πολὺ μισθοφορικὸν συνίστησιν, καὶ τὴν ἰδίαν δύναμιν ἀπέδειξεν διπλασίονα, ὡσ καταπλῆξαι τοὺσ πέριξ τυράννουσ καὶ λαβεῖν ὅμηρα αὐτῶν. ἠρέμει δ’ ἡ χώρα πᾶσα πάρεξ τῶν Φαρισαίων·

οὗτοι γὰρ ἐπετάρασσον τὴν βασίλειαν πείθοντεσ, ὅπωσ κτείνειεν τοὺσ Ἀλεξάνδρῳ παραινέσαντασ ἀνελεῖν τοὺσ ὀκτακοσίουσ. ἑώσ οὗ οἱ δυνατοὶ παρελθόντεσ εἰσ τὸ βασίλειον καὶ μετ’ αὐτῶν Ἀριστόβουλοσ, ἐῴκει γὰρ τοῖσ γινομένοισ δυσανασχετῶν καὶ δῆλοσ ἦν, καθάπαξ εἰ ἀφορμῆσ λάβοιτο, μὴ ἐπιτρέψων τῇ μητρί, ἀνεμίμνησκον ὅσα κατώρθωσαν τοσούτοισ κινδύνοισ, δι’ ὧν τὸ βέβαιον τῆσ ἐν σφίσι πίστεωσ πρὸσ τὸν δεσπότην ἐπεδείξαντο, ἀνθ’ ὧν ὑπ’ αὐτοῦ μεγίστων ἠξιώθησαν.

καὶ ἐδέοντο μὴ ἄχρι τοῦ παντὸσ ἔμπαλιν τρέψαι σφίσι τὰσ ἐλπίδασ·

ἀποφυγόντασ γὰρ τὸν ἐκ πολεμίων κίνδυνον ἐν τῇ οἰκείᾳ ὑπ’ ἐχθρῶν δίκην βοσκημάτων κόπτεσθαι μηδεμιᾶσ τιμωρίασ οὔσησ. ἔλεγόν τε ὡσ, εἰ μὲν ἀρκεσθεῖεν τοῖσ ἀνῃρημένοισ οἱ ἀντίδικοι, διὰ τὸ πρὸσ τοὺσ δεσπότασ γνήσιον μετρίωσ οἴσειν τὰ ξυμβάντα, εἰ δ’ αὖ μέλλοιεν ταὐτὰ μετιέναι, ᾐτοῦντο μάλιστα μὲν δοθῆναι σφίσιν ἀπαλλαγήν·

οὐδὲ γὰρ ἂν ὑπομεῖναι χωρὶσ αὐτῆσ πορίσασθαι τὸ σωτήριον, ἀλλ’ ἀσμενίζειν θνήσκοντεσ πρὸσ τοῖσ βασιλείοισ, ὡσ μὴ συγγνοῖεν ἀπιστίαν αὐτοῖσ. αἶσχόσ τε εἶναι σφίσι τε καὶ τῇ βασιλευούσῃ, εἰ πρὸσ αὐτῆσ ἀμελούμενοι ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἀνδρὸσ ἐκδεχθείησαν·

ἀντὶ παντὸσ γὰρ τιμήσεσθαι Ἀρέταν τε τὸν Ἄραβα καὶ τοὺσ μονάρχουσ, εἰ ἀποξενολογήσειεν τοσούσδε ἄνδρασ, οἷσ ἦν τάχα που φρικῶδεσ αὐτῶν καὶ τοὔνομα τὸ πρὶν ἀκουσθῆναι. εἰ δὲ μή, τό γε δεύτερον, εἰ τοὺσ Φαρισαίουσ αὐτῇ προτιμᾶν ἔγνωσται, κατατάξαι ἕκαστον αὐτῶν ἐν τοῖσ φρουρίοισ·

εἰ γὰρ ὧδε δαίμων τισ ἐπενεμέσησεν τῷ Ἀλεξάνδρου οἴκῳ, αὐτούσ γε μὴν ἂν ἀποδεῖξαι καὶ ἐν ταπεινῷ σχήματι βιοτεύοντασ. Πολλὰ τοιαῦτα λεγόντων καὶ εἰσ οἶκτον τῶν τεθνεώτων καὶ τῶν κινδυνευόντων τοὺσ Ἀλεξάνδρου δαίμονασ ἐπικαλουμένων, ἅπαντεσ οἱ περιεστῶτεσ ὡρ́μησαν εἰσ δάκρυα, καὶ μάλιστα Ἀριστόβουλοσ ὅπωσ ἔχοι γνώμησ ἐδήλου πολλὰ τὴν μητέρα κακίζων.

ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνοι μὲν αὐτοὶ σφίσι τῶν συμφορῶν ἐγένοντο αἴτιοι, κατὰ φιλαρχίαν ἐκλελυσσηκυίᾳ γυναικὶ παρὰ τὸ εἰκὸσ βασιλεύειν γενεᾶσ ἐν ἀκμῇ οὔσησ ἐπιτρέψαντεσ·

ἡ δὲ οὐκ ἔχουσα ὅ τι πράξειε μετὰ τοῦ εὐπρεποῦσ τὴν φυλακὴν τῶν χωρίων σφίσιν ἐπέτρεψεν, ὅτι μὴ Ὑρκανίασ καὶ Ἀλεξανδρείου καὶ Μαχαιροῦντοσ, ἔνθα τὰ πλείστου ἄξια ἦν αὐτῇ. καὶ μετ’ οὐ πολὺ τὸν υἱὸν Ἀριστόβουλον μετὰ στρατιᾶσ ἐξέπεμψεν ἐπὶ Δαμασκὸν κατὰ Πτολεμαίου τοῦ Μενναίου λεγομένου, ὃσ βαρὺσ ἦν τῇ πόλει γείτων.

ἀλλ’ οἱ μὲν οὐδὲν ἐργασάμενοι σπουδῆσ ἄξιον ὑπέστρεψαν. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν ἀγγέλλεται Τιγράνησ στρατοῦ μυριάσι τριάκοντα ἐμβεβληκὼσ εἰσ τὴν Συρίαν καὶ ἐπὶ τῆσ Ιοὐδαίασ ἀφιξόμενοσ.

τοῦτο ὥσπερ εἰκὸσ ἐφόβησε τὴν βασίλισσαν καὶ τὸ ἔθνοσ. δῶρα δὴ καὶ πολλὰ καὶ λόγου ἄξια πέμπουσιν αὐτῷ καὶ πρέσβεισ πολιορκοῦντι Πτολεμαί̈δα. βασίλισσα γὰρ Σελήνη ἡ καὶ Κλεοπάτρα καλουμένη τῶν ἐν τῇ Συρίᾳ κατέχειν, ἣ καὶ ἐνήγαγεν τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἀποκλεῖσαι Τιγράνη νῦν ἐτύγχανεν καὶ ἐδέοντο χρηστὰ περὶ τῆσ βασιλίσσησ καὶ τοῦ ἔθνουσ συγγινώσκειν.

ὁ δὲ ἀποδεξάμενοσ αὐτοὺσ τῆσ ἐκ διαστήματοσ θεραπείασ ἐλπίδασ ὑπέθετο χρηστάσ.

ἄρτι δὲ τῆσ Πτολεμαί̈δοσ ἑαλωκυίασ ἀγγέλλεται Τιγράνῃ Λεύκολλον διώκοντα Μιθριδάτην ἐκείνου μὲν διαμαρτεῖν εἰσ τοὺσ Ἴβηρασ ἀναφυγόντοσ, τὴν δὲ Ἀρμενίαν πορθήσαντα πολιορκεῖν Τιγράνησ δὲ καὶ ταῦτ’ ἐπιγνοὺσ ἀνεχώρει τὴν ἐπ’ οἴκου. Μετὰ δὲ τοῦτο τῆσ βασιλίσσησ εἰσ νόσον χαλεπὴν ἐμπεσούσησ δόξαν Ἀριστοβούλῳ τοῖσ πράγμασιν ἐπιτίθεσθαι τῆσ νυκτὸσ ὑπεξελθὼν μεθ’ ἑνὸσ τῶν θεραπόντων ᾔει ἐπὶ τὰ φρούρια, ἵνα οἱ πατρῷοι κατετάχθησαν αὐτῷ φίλοι.

πάλαι γὰρ ἀχθόμενοσ οἷσ ἔπραττεν ἡ μήτηρ πολὺ μᾶλλον ἔδεισε, μὴ ἀποθανούσησ ἐπὶ τοῖσ Φαρισαίοισ τὸ πᾶν γένοσ αὐτοῖσ ὑπάρξειεν·

ἑώρα γὰρ τὸ ἀδύνατον τοῦ μέλλοντοσ διαδέχεσθαι τὴν ἀρχὴν ἀδελφοῦ. ξυνῄδει δὲ ἡ γυνὴ μόνη τῇ πράξει, ἣν κατέλιπεν αὐτόθι μετὰ τῆσ γενεᾶσ.

καὶ πρῶτον ἀφικόμενοσ εἰσ Ἄγαβα, ἔνθα Γαλαίστησ ἦν τῶν δυνατῶν, ὑπεδέχθη πρὸσ αὐτοῦ. μεθ’ ἡμέραν δὲ αἴσθησισ γίνεται τῇ βασιλίσσῃ τῆσ Ἀριστοβούλου φυγῆσ, καὶ μέχρι τινὸσ ᾤετο γεγονέναι τὴν ἀναχώρησιν οὐκ ἐπὶ νεωτερισμῷ·

ὡσ μέντοι ἧκον ἀπαγγέλλοντεσ ἄλλοι ἐπ’ ἄλλοισ, ὅτι κατειλήφει τὸ πρῶτον χωρίον καὶ τὸ δεύτερον καὶ ξύμπαντα, εὐθὺσ γὰρ ἑνὸσ ἀρξαμένου πάντα ἠπείγετο πρὸσ τὸ ἐκείνου βούλημα, τότε δὴ ἐν μεγίσταισ ταραχαῖσ ὑπῆρχεν ἥ τε βασίλισσα καὶ τὸ ἔθνοσ. ᾔδεισαν γὰρ οὐ πόρρω τοῦ δύνασθαι τὴν ἀρχὴν αὐτῷ κρατῦναι τὸν Ἀριστόβουλον ὄντα, ἐδεδίεσάν τε, μὴ ποινὴν εἰσπράξαιτο ὧν παρῴνησαν αὐτῷ τὸν οἶκον.

δόξαν οὖν τήν τε γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γενεὰν εἰσ τὸ ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ φρούριον κατέθεσαν. Ἀριστοβούλῳ δὲ ὡσ ἂν ἐκ πολλῶν συχνὰ ἀνήχθη, ἀφ’ ὧν ἤδη καὶ κόσμοσ βασίλειοσ περὶ αὐτὸν ἦν·

σχεδὸν γὰρ ἐν ἡμέραισ δεκαπέντε χωρίων ἐκράτησεν εἰκοσιδύο, ὅθεν ἀφορμὰσ ἔχων στρατιὰν ἤθροιζεν ἀπὸ Λιβάνου καὶ Τράχωνοσ καὶ τῶν μονάρχων· οἱ γὰρ ἄνθρωποι τῷ πλείονι ὑπαγόμενοι ῥᾳδίωσ ὑπήκουον· ἄλλωσ δὲ νομίζοντεσ, εἰ δὴ ξυλλάβοιεν αὐτῷ, τῶν μὴ προσδοκωμένων οὐχ ἧσσον καρπώσεσθαι τὴν βασιλείαν ὡσ αὐτοὶ τοῦ κρατῆσαι πρόφασισ γενηθέντεσ. τῶν δὲ Ιοὐδαίων οἱ πρεσβύτεροι καὶ Ὑρκανὸσ ἐσῄεσαν ὡσ τὴν βασίλισσαν καὶ ἐδέοντο ὑποθέσθαι γνώμην περὶ τῶν ἐνεστώτων·

τὸν γὰρ Ἀριστόβουλον τῶν πάντων σχεδὸν ἤδη κυριεύειν, ὁπότε χωρίων τοσούτων κρατήσειεν· ἄτοπον δέ, εἰ καὶ τὰ μάλιστα κάμνοι, περιούσησ αὐτῆσ κατὰ σφᾶσ βουλεύεσθαι· περιεστάναι δὲ τὸν κίνδυνον οὐ διὰ μακροῦ σφίσιν. ἡ δὲ αὐτοὺσ ἐκέλευσε πράττειν ὅ τι δοκοῦσι χρήσιμον εἶναι·

πολλὰσ δ’ ἀφορμὰσ αὐτοῖσ λείπεσθαι, τὸ ἔθνοσ ἐρρωμένον καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὰ ἐν τοῖσ γαζοφυλακίοισ χρήματα· αὐτῇ μὲν γὰρ μικρὸν ἔτι μέλειν τῶν πραγμάτων ὡσ ἂν ὑπολείποντοσ ἤδη τοῦ σώματοσ. Ταῦτ’ εἰποῦσα μετ’ οὐ πολὺ ἐτελεύτησεν βασιλεύσασα ἔτη ἐννέα, τὰ δὲ σύμπαντα βιώσασα τρία καὶ ἑβδομήκοντα, γυνὴ τῷ ἀσθενεῖ τοῦ φύλου κατ’ οὐδὲν χρησαμένη·

δεινὴ γὰρ εἰσ τὸ φίλαρχον ἐν ταῖσ μάλιστα γενομένη διήλεγξεν ἔργοισ τό τε πρακτικὸν τῆσ ἐν αὐτῇ γνώμησ καὶ τὸ ἀσύνετον τῶν ἀεὶ πταιόντων περὶ τὰσ δυναστείασ ἀνδρῶν. τὸ γὰρ παρὸν κρεῖττον ἀξιοῦσα τοῦ μέλλοντοσ καὶ πάντα δεύτερα τιθεμένη τοῦ ἐγκρατῶσ ἄρχειν, οὔτε καλοῦ οὔτε δικαίου ἕνεκά γε τούτων ἐπεστρέφετο.

εἰσ γοῦν τοῦτο τῷ οἴκῳ ἀτυχίασ τὰ πράγματα περιέστησεν, ὥσθ’ ἣν μετὰ πλείστων κινδύνων καὶ ταλαιπωρίασ περιεκτήσατο δυναστείαν ἐπιθυμίᾳ τῶν μὴ προσηκόντων γυναικὶ χρόνοισ οὐ πολλοῖσ ὕστερον ἀφαιρεθῆναι, τοῖσ μὲν δυσμενῶσ ἔχουσιν πρὸσ τὸ γένοσ αὐτῶν τὴν αὐτὴν γνώμην προσθεῖσα, τὴν δὲ ἀρχὴν ἔρημον τῶν προκηδομένων ποιησαμένη.

καὶ ξυμφορῶν δὲ ἐνέπλησε καὶ ταραχῆσ ἐξ ὧν ζῶσα ἐπολιτεύσατο καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν τὸ βασίλειον·

οὐ μὴν ἀλλὰ καίπερ οὕτωσ ἄρξασα ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀταραξίᾳ τὸ ἔθνοσ διεφύλαξεν. τὰ μὲν οὖν περὶ Ἀλεξάνδραν τὴν βασίλισσαν τοῦτο εἶχεν τὸ τέλοσ· ἔρχομαι δὲ λέξων τὰ τοῖσ υἱέσιν αὐτῆσ συμβεβηκότα Ἀριστοβούλῳ καὶ Ὑρκανῷ μετὰ τὴν ἐκείνησ τελευτὴν ἐν τῇ μετὰ ταύτην μου βίβλῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 13

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION