헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί05́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5)

πέμπει τε κατασκόπουσ εἰσ Ιἑριχοῦντα τήν τε δύναμιν αὐτῶν καὶ τίνα διάνοιαν ἔχουσιν αὐτοὶ γνωσομένουσ, αὐτὸσ δὲ ἐξήταζε τὸν στρατὸν ὡσ κατὰ καιρὸν διαβησόμενοσ τὸν Ιὄρδανον. ἀνακαλεσάμενοσ δὲ τοὺσ τῆσ Ῥουβηλίδοσ φυλῆσ ἄρχοντασ καὶ τοὺσ τῆσ Γάδιδοσ καὶ Μανασσήτιδοσ προεστῶτασ, ἐξ ἡμισείασ γὰρ καὶ τῇδε τῇ φυλῇ τὴν Ἀμορίαν κατοικεῖν ἐπετέτραπτο τῆσ Χαναναίων γῆσ ἕβδομον οὖσαν μέροσ, ὑπεμίμνησκεν ἃ ὑπέσχοντο Μωυσεῖ, καὶ παρεκάλει χαριζομένουσ τῇ τε ἐκείνου προνοίᾳ μηδ’ ὅτε ἀπέθνησκε περὶ αὐτοὺσ καμούσῃ τῷ τε κοινῇ συμφέροντι παρέχειν αὑτοὺσ εἰσ τὰ παραγγελλόμενα προθύμουσ.

τῶν δ’ ἑπομένων ὁπλίταισ πεντακισμυρίοισ ἀπὸ τῆσ Ἀβέλησ ἐπὶ τὸν Ιὄρδανον ἐξῄει σταδίουσ ἑξήκοντα.

Καὶ στρατοπεδεύσαντοσ εὐθὺσ οἱ κατάσκοποι παρῆσαν μηδὲν ἀγνοήσαντεσ τῶν παρὰ τοῖσ Χαναναίοισ·

ἐλθόντεσ γὰρ τὸ πρῶτον ἅπασαν ἐπ’ ἀδείασ αὐτῶν τὴν πόλιν κατενόησαν, τῶν τε τειχῶν ὅσα καρτερὰ καὶ ὅσα μὴ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον αὐτοῖσ ἀσφαλῶσ καὶ τῶν πυλίδων αἳ πρὸσ εἴσοδον τῷ στρατοπέδῳ δι’ ἀσθένειαν συνέφερον. ἠμέλουν δὲ θεωμένων οἱ ἐντυγχάνοντεσ κατὰ ἱστορίαν ξένοισ προσήκουσαν ἀκριβῶσ ἕκαστα πολυπραγμονεῖν τῶν ἐν τῇ πόλει νομίζοντεσ, ἀλλ’ οὐχὶ διανοίᾳ πολεμίων.

ὡσ δὲ γενομένησ ὀψίασ ὑποχωροῦσιν εἴσ τι καταγώγιον τοῦ τείχουσ πλησίον, εἰσ ὃ καὶ προήχθησαν δειπνοποιησάμενοι καὶ περὶ ἀπαλλαγῆσ αὐτοῖσ τὸ λοιπὸν ἡ φροντὶσ ἦν, μηνύονται τῷ βασιλεῖ περὶ δεῖπνον ὄντι κατασκεψόμενοί τινεσ τὴν πόλιν ἀπὸ τοῦ τῶν Ἑβραίων στρατοπέδου παρεῖναι καὶ ὄντεσ ἐν τῷ τῆσ Ῥαάβησ καταγωγίῳ μετὰ πολλῆσ τῆσ τοῦ λανθάνειν προνοίασ ὑπάρχειν.

ὁ δ’ εὐθὺσ πέμψασ πρὸσ αὐτοὺσ ἐκέλευσεν ἀγαγεῖν συλλαβόντασ, ἵνα βασανίσασ μάθῃ, τί καὶ βουλόμενοι παρεῖεν.

ὡσ δ’ ἔγνω τὴν ἔφοδον αὐτῶν ἡ Ῥαάβη, λίνου γὰρ ἀγκαλίδασ ἐπὶ τοῦ τείχουσ ἔψυχε, τοὺσ μὲν κατασκόπουσ εἰσ ταύτασ ἀποκρύπτει, τοῖσ δὲ πεμφθεῖσιν ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἔλεγεν, ὡσ ξένοι τινὲσ εἰε͂ν ἀγνῶτεσ ὀλίγῳ πρότερον ἢ δῦναι τὸν ἥλιον παρ’ αὐτῇ δειπνήσαντεσ ἀπαλλαγεῖεν, οὓσ εἰ φοβεροὶ τῇ πόλει δοκοῦσιν, ἢ κίνδυνον τῷ βασιλεῖ φέροντεσ ἧκον, ἀπόνωσ εἶναι λαβεῖν διωχθέντασ.

οἱ δὲ τῆσ γυναικὸσ οὕτωσ αὐτοὺσ ὑπελθούσησ οὐδένα ὑπονοήσαντεσ δόλον ἀπῆλθον οὐδ’ ἐρευνήσαντεσ τὸ καταγώγιον.

ἐπεὶ δ’ ὁρμήσαντεσ καθ’ ἃσ ἐνόμιζον αὐτοὺσ μάλιστα τῶν ὁδῶν ἀπέρχεσθαι καὶ κατὰ τὰσ εἰσ τὸν ποταμὸν φερούσασ οὐδενὶ γνωρίσματι περιετύγχανον, παύονται τοῦ πονεῖν. τοῦ δὲ θορύβου σταλέντοσ ἡ Ῥαάβη καταγαγοῦσα τοὺσ ἄνδρασ καὶ τὸν κίνδυνον εἰποῦσα, ὃν ὑπὲρ τῆσ αὐτῶν ὑπέλθοι σωτηρίασ, ἁλοῦσαν γὰρ ἀποκρύπτουσαν αὐτοὺσ οὐκ ἂν διαφυγεῖν τὴν ἐκ τοῦ βασιλέωσ τιμωρίαν, ἀλλὰ πανοικὶ αὐτὴν ἀπολέσθαι κακῶσ, παρακαλέσασα διὰ μνήμησ ἔχειν, ὅταν ἐγκρατεῖσ τῆσ Χαναναίων γῆσ καταστάντεσ ἀμοιβὴν ἐκτῖσαι δύνωνται τῆσ ἄρτι σωτηρίασ, χωρεῖν ἐκέλευεν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα ὀμόσαντασ ἦ μὴν σώσειν αὐτὴν καὶ τὰ αὐτῆσ, ὅταν τὴν πόλιν ἑλόντεσ φθείρωσι πάντασ τοὺσ ἐν αὐτῇ κατὰ ψήφισμα τὸ παρ’ αὐτοῖσ γενόμενον·

ταῦτα γὰρ εἰδέναι σημείοισ τοῖσ ἐκ τοῦ θεοῦ διδαχθεῖσαν.

οἱ δὲ καὶ τῶν παρόντων αὐτῇ χάριν ἔχειν ὡμολόγουν καὶ περὶ τῶν αὖθισ ὤμνυον ἔργῳ τὴν ἀμοιβὴν ἀποδώσειν·

ἡνίκα δ’ ἂν αἴσθηται μελλούσησ ἁλίσκεσθαι τῆσ πόλεωσ, συνεβούλευον κτῆσίν τε τὴν αὐτῆσ καὶ τοὺσ οἰκείουσ ἅπαντασ εἰσ τὸ καταγώγιον ἀποθεμένην ἐγκαθεῖρξαι πρὸ τῶν θυρῶν ἀνατείνασαν φοινικίδασ, ὅπωσ εἰδὼσ τὴν οἰκίαν ὁ στρατηγὸσ φυλάττηται κακῶσ ποιεῖν· "μηνύσομεν γὰρ αὐτῷ, ἔφασαν, διὰ τὸ σὸν σώζεσθαι πρόθυμον.

εἰ δέ τισ ἐν τῇ μάχῃ πέσοι τῶν σῶν, σύ τε οὐκ ἂν ἡμῖν ἐπενέγκοισ αἰτίαν καὶ τὸν θεὸν ὃν ὀμωμόκαμεν παραιτούμεθα μη δὲν ὡσ ἐπὶ παραβαίνουσι τοὺσ ὁρ́κουσ δυσχερᾶναι. " καὶ οἱ μὲν ταῦτα συνθέμενοι ἐχώρουν διὰ τοῦ τείχουσ καθιμήσαντεσ ἑαυτούσ, καὶ διασωθέντεσ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἐδήλωσαν ὅσα πράξαντεσ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ ἧκον·

Ιἠσοῦσ δὲ τῷ ἀρχιερεῖ Ἐλεαζάρῳ καὶ τῇ γερουσίᾳ φράζει τὰ τοῖσ σκοποῖσ ὁμοθέντα πρὸσ τὴν Ῥαάβην· οἱ δ’ ἐπεκύρουν τὸν ὁρ́κον. Δεδιότοσ δὲ τοῦ στρατοῦ τὴν διάβασιν, μέγασ γὰρ ἦν ὁ ποταμὸσ τῷ ῥεύματι καὶ οὔτε γεφύραισ πορευτόσ, οὐ γὰρ ἔζευκτο τὸ πρότερον, βουλομένουσ τε γεφυροῦν οὐχ ἕξειν σχολὴν παρὰ τῶν πολεμίων ὑπελάμβανον πορθμείων τε μὴ τυγχανόντων, διαβατὸν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ ἐπαγγέλλεται ποιήσειν τὸν ποταμὸν μειώσασ αὐτοῦ τὸ πλῆθοσ.

καὶ δύο ἐπισχὼν ἡμέρασ Ιἠσοῦσ διεβίβαζε τὸν στρατὸν καὶ τὴν πληθὺν ἅπασαν τοιούτῳ τρόπῳ·

προῄεσαν μὲν οἱ ἱερεῖσ τὴν κιβωτὸν ἔχοντεσ, ἔπειτα οἱ Λευῖται τήν τε σκηνὴν καὶ τὰ πρὸσ ὑπηρεσίαν ταῖσ θυσίαισ σκεύη κομίζοντεσ, εἵποντο δὲ τοῖσ Λευίταισ κατὰ φυλὰσ ὁ πᾶσ ὅμιλοσ μέσουσ ἔχων παῖδασ καὶ γυναῖκασ, δεδιὼσ περὶ αὐτῶν μὴ βιασθεῖεν ὑπὸ τοῦ ῥεύματοσ. ὡσ δὲ τοῖσ ἱερεῦσι πρώτοισ ἐμβᾶσι πορευτὸσ ἔδοξεν ὁ ποταμόσ, τοῦ μὲν βάθουσ ἐπεσχημένου, τοῦ δὲ κάχληκοσ τῷ μὴ πολὺν εἶναι μηδ’ ὀξὺν τὸν ῥοῦν ὥσθ’ ὑποφέρειν αὐτὸν τῇ βίᾳ ἀντ’ ἐδάφουσ κειμένου, πάντεσ ἤδη θαρσαλέωσ ἐπεραιοῦντο τὸν ποταμόν, οἱο͂ν αὐτὸν ὁ θεὸσ προεῖπε ποιήσειν τοιοῦτον κατανοοῦντεσ.

ἔστησαν δὲ ἐν μέσῳ οἱ ἱερεῖσ ἑώσ οὗ διαβαίη τὸ πλῆθοσ καὶ τἀσφαλοῦσ ἁψάμενον τύχοι.

πάντων δὲ διαβάντων ἐξῄεσαν οἱ ἱερεῖσ ἐλεύθερον ἀφέντεσ ἤδη τὸ ῥεῦμα χωρεῖν κατὰ τὴν συνήθειαν. καὶ ὁ μὲν ποταμὸσ εὐθὺσ ἐκβάντων αὐτὸν τῶν Ἑβραίων ηὔξετο καὶ τὸ ἴδιον ἀπελάμβανε μέγεθοσ. Οἱ δὲ πεντήκοντα προελθόντεσ στάδια βάλλονται στρατόπεδον ἀπὸ δέκα σταδίων τῆσ Ιἑριχοῦντοσ, Ιἠσοῦσ τε τόν τε βωμὸν ἐκ τῶν λίθων ὧν ἕκαστοσ ἀνείλετο τῶν φυλάρχων ἐκ τοῦ βυθοῦ τοῦ προφήτου κελεύσαντοσ ἱδρυσάμενοσ τεκμήριον γενησόμενον τῆσ ἀνακοπῆσ τοῦ ῥεύματοσ ἔθυεν ἐπ’ αὐτοῦ τῷ θεῷ, καὶ τὴν φάσκα ἑώρταζον ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ, πάντων ὧν αὐτοῖσ πρότερον συνέβαινε σπανίζειν τότε ῥᾳδίωσ εὐποροῦντεσ·

τόν τε γὰρ σῖτον ἀκμάζοντα ἤδη τῶν Χαναναίων ἐθέριζον καὶ τὰ λοιπὰ λείαν ἦγον·

τότε γὰρ αὐτοὺσ καὶ ἡ τῆσ μάννασ ἐπελελοίπει τροφὴ χρησαμένουσ ἐπὶ ἔτη τεσσαράκοντα. Ὡσ δὲ ταῦτα ποιούντων τῶν Ἰσραηλιτῶν οὐκ ἐπεξῄεσαν οἱ Χαναναῖοι τειχήρεισ δ’ ἡσύχαζον, πολιορκεῖν αὐτοὺσ Ιἠσοῦσ ἔγνω.

οἳ καὶ προῄεσαν ἑπτὰ κέρασιν αὐτῶν σαλπίζοντεσ παρεκάλουν τὸν στρατὸν εἰσ ἀλκὴν, περιώδευόν τε τὸ τεῖχοσ ἑπομένησ τῆσ γερουσίασ, καὶ σαλπισάντων μόνον τῶν ἱερέων, τούτου γὰρ οὐδὲν ἐποίησαν περισσότερον, ἀνέζευξαν εἰσ τὸ στρατόπεδον.

καὶ τοῦτο ἐπὶ ἡμέρασ ἓξ ποιησάντων τῇ ἑβδόμῃ τὸ ὁπλιτικὸν Ιἠσοῦσ συναγαγὼν καὶ τὸν λαὸν ἅπαντα τὴν ἅλωσιν αὐτοῖσ τῆσ πόλεωσ εὐηγγελίζετο, ὡσ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν αὐτοῖσ τοῦ θεοῦ ταύτην παρέξοντοσ αὐτομάτωσ καὶ δίχα [τοῦ] πόνου τοῦ σφετέρου τῶν τειχῶν κατενεχθησομένων.

κτείνειν μέντοι πάνθ’ ὁντινοῦν εἰ λάβοιεν παρεκελεύετο καὶ μήτε κάμνοντασ ἀποστῆναι τοῦ φόνου τῶν πολεμίων, μήτ’ ἐλέῳ παραχωρήσαντασ μήτε περὶ ἁρπαγὴν γινομένουσ περιορᾶν φεύγοντασ τοὺσ ἐχθρούσ·

ἀλλὰ τὰ μὲν ζῷα πάντα διαφθείρειν μηδὲν αὐτοὺσ εἰσ ἰδίαν ὠφέλειαν λαμβάνοντασ, ὅσοσ δ’ ἂν ἄργυροσ ᾖ καὶ χρυσόσ, ταῦτα ἐκέλευσε συγκομίζοντασ ἀπαρχὴν ἐξαίρετον τῶν κατωρθωμένων τῷ θεῷ τηρεῖν ἐκ τῆσ πρῶτον ἁλισκομένησ πόλεωσ εἰληφότασ·

σώζειν δὲ μόνην Ῥαάβην καὶ τὴν γενεὰν αὐτῆσ διὰ τοὺσ γενομένουσ πρὸσ αὐτὴν τοῖσ κατασκόποισ ὁρ́κουσ. Ταῦτ’ εἰπὼν καὶ διατάξασ τὸν στρατὸν προσήγαγεν ἐπὶ τὴν πόλιν·

περιῄεσαν δὲ πάλιν τὴν πόλιν ἡγουμένησ τῆσ κιβωτοῦ καὶ τῶν ἱερέων τοῖσ κέρασιν ἐξοτρυνόντων τὴν δύναμιν πρὸσ τὸ ἔργον. καὶ περιελθόντων ἑπτάκισ καὶ πρὸσ ὀλίγον ἠρεμησάντων κατέπεσε τὸ τεῖχοσ μήτε μηχανῆσ μήτε ἄλλησ βίασ αὐτῷ προσενεχθείσησ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων. Οἱ δ’ εἰσελθόντεσ εἰσ Ιἑριχοῦντα πάντασ ἔκτεινον, τῶν ἐν αὐτῇ πρὸσ τὴν παράδοξον τοῦ τείχουσ ἀνατροπὴν καταπεπληγότων καὶ τοῦ φρονήματοσ αὐτοῖσ πρὸσ ἄμυναν ἀχρείου γεγονότοσ·

ἀνῃροῦντο δ’ οὖν ἐν ταῖσ ὁδοῖσ ἀποσφαττόμενοι καὶ ἐν ταῖσ οἰκίαισ ἐπικαταλαμβανόμενοι. παρῃτεῖτο δ’ οὐδὲν αὐτούσ, ἀλλὰ πάντεσ ἀπώλλυντο ἄχρι γυναικῶν καὶ παιδίων, καὶ νεκρῶν ἡ πόλισ ἦν ἀνάπλεωσ καὶ διέφυγεν οὐδέν.

τὴν δὲ πόλιν ἐνέπρησαν ἅπασαν καὶ τὴν χώραν. καὶ τὴν Ῥαάβην σὺν τοῖσ οἰκείοισ εἰσ τὸ καταγώγιον συμφυγοῦσαν ἔσωσαν οἱ κατάσκοποι, καὶ πρὸσ αὐτὸν Ιἠσοῦσ ἀχθείσῃ χάριν ἔχειν ὡμολόγει τῆσ σωτηρίασ τῶν κατασκόπων καὶ μὴν τῆσ εὐεργεσίασ ταύτησ ἔλεγεν ἐν ταῖσ ἀμοιβαῖσ οὐχ ἥττονα φανήσεσθαι, δωρεῖται δ’ αὐτὴν εὐθὺσ ἀγροῖσ καὶ διὰ τιμῆσ εἶχε τῆσ πάσησ.

Τῆσ δὲ πόλεωσ εἰ καί τι παρέλθοι τὸ πῦρ κατέσκαπτε καὶ κατὰ τῶν οἰκησόντων, εἴ τισ πορθηθεῖσαν ἀνεγείρειν ἐθελήσειεν, ἀρὰσ ἔθετο, ὅπωσ θεμελίουσ μὲν τειχῶν βαλόμενοσ στερηθῇ τοῦ πρώτου παιδόσ, τελειώσασ δὲ τὸν νεώτατον τῶν παίδων ἀποβάλῃ.

τῆσ δὲ ἀρᾶσ τὸ θεῖον οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλ’ ἐν τοῖσ ὑστέροισ ἀπαγγελοῦμεν τὸ περὶ αὐτὴν πάθοσ γενόμενον. Ἄπειρον δέ τι πλῆθοσ ἐκ τῆσ ἁλώσεωσ συναθροίζεται ἀργύρου τε καὶ χρυσοῦ καὶ προσέτι χαλκοῦ μηδενὸσ παραβάντοσ τὰ δεδογμένα μηδ’ εἰσ ἰδίαν ὠφέλειαν αὐτὰ διαρπασαμένων, ἀλλ’ ἀποσχομένων ὡσ ἤδη τῷ θεῷ καθιερωμένων.

καὶ ταῦτα μὲν Ιἠσοῦσ τοῖσ ἱερεῦσιν εἰσ τοὺσ θησαυροὺσ παραδίδωσι καταθέσθαι. καὶ Ιἑριχοῦσ μὲν τοῦτον ἀπώλετο τὸν τρόπον. Ἄχαροσ δέ τισ Ζεβεδαίου παῖσ ὢν ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ εὑρὼν χλαμύδα βασίλειον ἐκ χρυσοῦ μὲν πᾶσαν ὑφασμένην, μᾶζαν δὲ χρυσοῦ σταθμὸν ἕλκουσαν σίκλων διακοσίων καὶ δεινὸν ἡγησάμενοσ, εἰ ὃ κινδυνεύσασ ηὑρ́ατο κέρδοσ, τοῦτο τῆσ ἰδίασ χρείασ ἀφελόμενοσ δοῦναι φέρων τῷ θεῷ καὶ μὴ δεομένῳ, ὄρυγμα βαθὺ ποιήσασ ἐν τῇ αὐτοῦ σκηνῇ κατώρυξεν εἰσ τοῦτο, λήσειν νομίζων ὡσ τοὺσ συστρατιώτασ οὕτωσ καὶ τὸν θεόν.

Ἐκλήθη δὲ ὁ τόποσ ἐν ᾧ στρατόπεδον ἐβάλετο Ιἠσοῦσ Γάλγαλα·

σημαίνει δὲ τοῦτο ἐλευθέριον ὄνομα· διαβάντεσ γὰρ τὸν ποταμὸν ἐλευθέρουσ ἑαυτοὺσ ἤδη ἀπό τε τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῆσ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταλαιπωρίασ ἐγίνωσκον. Μετὰ δ’ ὀλίγασ ἡμέρασ τῆσ Ιἑριχοῦντοσ συμφορᾶσ πέμπει τρισχιλίουσ ὁπλίτασ Ιἠσοῦσ εἰσ Ναϊὰν πόλιν ὑπὲρ τῆσ Ιἑριχοῦντοσ κειμένην αἱρήσοντασ, οἳ συμβαλόντων αὐτοῖσ τῶν Ναϊητῶν τραπέντεσ ἀποβάλλουσιν ἄνδρασ ἓξ καὶ τριάκοντα.

τοῦτ’ ἀγγελθὲν τοῖσ Ἰσραηλίταισ λύπην τε μεγάλην καὶ δεινὴν ἐποίησεν ἀθυμίαν οὐ κατὰ τὸ οἰκεῖον τῶν ἀπολωλότων, καίτοι γε πάντων ἀνδρῶν ἀγαθῶν καὶ σπουδῆσ ἀξίων διεφθαρμένων, ἀλλὰ κατὰ ἀπόγνωσιν·

πιστεύοντεσ γὰρ ἤδη τῆσ γῆσ ἐγκρατεῖσ εἶναι καὶ σῶον ἕξειν ἐν ταῖσ μάχαισ τὸν στρατὸν οὕτωσ τοῦ θεοῦ προϋπεσχημένου, τεθαρρηκότασ παραδόξωσ ἑώρων τοὺσ πολεμίουσ·

καὶ σάκκουσ ἐπενδύντεσ ταῖσ στολαῖσ δι’ ὅλησ ἡμέρασ ἐν δακρύοισ ἦσαν καὶ πένθει τροφῆσ οὐδεμίαν ἐπιζήτησιν ποιούμενοι, μειζόνωσ δὲ τὸ συμβεβηκὸσ εἶχον ἀχθόμενοι. Βλέπων δὲ οὕτωσ ὁ Ιἠσοῦσ τήν τε στρατιὰν καταπεπληγυῖαν καὶ περὶ τῶν ὅλων πονηρὰν ἤδη τὴν ἐλπίδα λαμβάνουσαν παρρησίαν λαμβάνει πρὸσ τὸν θεόν·

"ἡμεῖσ γὰρ εἶπεν οὐχ ὑπ’ αὐθαδείασ προήχθημεν ὥστε ταύτην ὑπάγεσθαι τοῖσ ὅπλοισ τὴν γῆν, ἀλλὰ Μωυσέοσ τοῦ σοῦ δούλου πρὸσ τοῦθ’ ἡμᾶσ ἐξεγείραντοσ, ᾧ διὰ πολλῶν τεκμηρίων ἐπηγγέλλου κτήσασθαι παρέξειν ἡμῖν τήνδε τὴν γῆν καὶ τὸν στρατὸν ἡμῶν ἀεὶ τῶν πολεμίων ποιήσειν τοῖσ ὅπλοισ κρείττονα.

τινὰ μὲν οὖν κατὰ τὰσ ὑποσχέσεισ ἡμῖν ἀπήντησε τὰσ σάσ, νῦν δὲ παρὰ δόξαν ἐπταικότεσ καὶ τῆσ δυνάμεώσ τινασ ἀποβαλόντεσ ἐπὶ τούτοισ ὡσ οὐ βεβαίων τῶν παρὰ σοῦ καὶ ὧν προεῖπε Μωυσῆσ ἀχθόμεθα καὶ χεῖρον ἡ τῶν μελλόντων ἐλπὶσ ἡμᾶσ ἀνιᾷ τῇ πρώτῃ πείρᾳ τοιαύτῃ συντυχόντασ.

ἀλλὰ σύ, δέσποτα, δύναμισ γάρ σοι τούτων ἰάσιν εὑρεῖν, τό τε παρὸν ἡμῶν λυπηρὸν νίκην παρασχόμενοσ καὶ τὸ περὶ τῶν αὖθισ δύσελπι διακείμενον οὕτωσ τῆσ διανοίασ ἔξελε.

Ταῦτα μὲν Ιἠσοῦσ ἐπὶ στόμα πεσὼν ἠρώτα τὸν θεόν·

χρηματίσαντοσ δὲ ἀνίστασθαι τοῦ θεοῦ καὶ καθαίρειν τὸν στρατὸν μιάσματοσ ἐν αὐτῷ γεγονότοσ κλοπῆσ τε τῶν καθιερωμένων αὐτῷ χρημάτων τετολμημένησ, διὰ γὰρ ταῦτα τὴν νῦν αὐτοῖσ ἧτταν συμπεσεῖν, ἀναζητηθέντοσ δὲ τοῦ δράσαντοσ καὶ κολασθέντοσ νίκην αὐτοῖσ ἀεὶ πορίζεσθαι τῶν πολεμίων, φράζει ταῦτα πρὸσ τὸν λαὸν Ιἠσοῦσ, καὶ καλέσασ Ἐλεάζαρον τὸν ἀρχιερέα καὶ τοὺσ ἐν τέλει κατὰ φυλὴν ἐκλήρου. τούτου δὲ τὸ τετολμημένον ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ δηλοῦντοσ κατὰ φατρίασ πάλιν ταύτησ προτίθησι τὸν κλῆρον.

τὸ δ’ ἀληθὲσ τοῦ κακουργήματοσ περὶ τὴν Ἀχάρου συγγένειαν ηὑρίσκετο. κατ’ ἄνδρα δὲ τῆσ ἐξετάσεωσ γινομένησ λαμβάνουσι τὸν Ἄχαρον·

ὁ δ’ οὐκ ἔχων ἔξαρνοσ εἶναι τοῦ θεοῦ δεινῶσ αὐτὸν ἐκπεριελθόντοσ ὡμολόγει τε τὴν κλοπὴν καὶ τὰ φώρια παρῆγεν εἰσ μέσον. καὶ οὗτοσ μὲν εὐθὺσ ἀναιρεθεὶσ ἐν νυκτὶ ταφῆσ ἀτίμου καὶ καταδίκῳ πρεπούσησ τυγχάνει. Ιἠσοῦσ δὲ ἁγνίσασ τὸν στρατὸν ἐξῆγεν ἐπὶ τὴν Ναϊὰν αὐτὸσ καὶ νυκτὸσ τὰ περὶ τὴν πόλιν ἐνέδραισ προλοχίσασ ὑπὸ τὸν ὄρθρον συμβάλλει τοῖσ πολεμίοισ.

τῶν δὲ μετὰ θράσουσ αὐτοῖσ διὰ τὴν προτέραν νίκην ἐπιόντων ὑποχωρεῖν προσποιησάμενοσ ἕλκει τῷ τρόπῳ τούτῳ μακρὰν αὐτοὺσ τῆσ πόλεωσ διώκειν οἰομένουσ καὶ ὡσ ἐπὶ νίκῃ καταφρονοῦντασ. ἔπειτ’ ἀναστρέψασ τὴν δύναμιν κατὰ πρόσωπον αὐτοῖσ ποιεῖ, σημεῖά τε δοὺσ ἃ πρὸσ τοὺσ ἐν ταῖσ ἐνέδραισ συνετέτακτο κἀκείνουσ ἐπὶ τὴν μάχην ἐξανίστησιν.

οἱ δ’ εἰσεπήδων εἰσ τὴν πόλιν τῶν ἔνδον περὶ τοῖσ τείχεσιν ὄντων, ἐνίων δὲ καὶ πρὸσ θέαν τῶν ἔξω τὴν γνώμην περισπωμένων. καὶ οἱ μὲν τὴν πόλιν ᾕρουν καὶ πάντασ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ ἔκτεινον, Ιἠσοῦσ δὲ τοὺσ προσελθόντασ εἰσ χεῖρασ βιασάμενοσ φυγεῖν τρέπεται, συνελαυνόμενοι δὲ ὡσ εἰσ ἀκέραιον τὴν πόλιν ἐπεὶ καὶ ταύτην ἐχομένην ἑώρων καὶ καταπιμπραμένην ὁμοῦ γυναιξὶ καὶ τέκνοισ κατέλαβον, διὰ τῶν ἀγρῶν σκεδασθέντεσ καὶ ἀμύνειν αὐτοῖσ ὑπὸ μονώσεωσ οὐ δυνάμενοι .

τοιαύτησ δὲ τῆσ συμφορᾶσ τοὺσ Ναϊτιανοὺσ καταλαβούσησ, παίδων τε ὄχλοσ ἑάλω καὶ γυναικῶν καὶ θεραπείασ καὶ τῆσ ἄλλησ ἀποσκευῆσ ἄπειρόν τι πλῆθοσ, ἀγέλασ τε βοσκημάτων ἔλαβον οἱ Ἑβραῖοι καὶ χρήματα πολλά, καὶ γὰρ πλούσιον ἦν τὸ χωρίον, καὶ ταῦτα πάντα τοῖσ στρατιώταισ Ιἠσοῦσ διένειμεν ἐν Γαλγάλοισ γενόμενοσ.

Γεβεωνῖται δὲ κατοικοῦντεσ ἔγγιστα τοῖσ Ιἑροσολύμοισ τά τε τοῖσ Ιἑριχουντίοισ συμβεβηκότα πάθη καὶ τὰ τοῖσ Ναϊτίνοισ ὁρῶντεσ καὶ πρὸσ σφᾶσ μεταβήσεσθαι τὸ δεινὸν ὑπονοοῦντεσ, Ιἠσοῦν μὲν παρακαλεῖν οὐ διέγνωσαν·

οὐδὲ γὰρ τεύξεσθαί τινοσ τῶν μετρίων ὑπελάμβανον ἐπ’ ὀλέθρῳ τοῦ Χαναναίων ἔθνουσ παντὸσ πολεμοῦντοσ αὐτούσ· Κεφηρίτασ δὲ καὶ Καριαθιαριμίτασ γείτονασ ὄντασ αὐτοῖσ ἐπὶ συμμαχίαν παρεκάλουν, οὐδ’ αὐτοὺσ διαφεύξεσθαι τὸν κίνδυνον λέγοντεσ, εἰ φθάσαιεν αὐτοὶ ληφθέντεσ ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν, συνασπίσαντασ δὲ αὐτοῖσ διέγνωσαν διαδρᾶναι τὴν δύναμιν αὐτῶν.

προσδεξαμένων δὲ τοὺσ λόγουσ αὐτῶν πέμπουσι πρέσβεισ πρὸσ Ιἠσοῦν φιλίαν σπεισομένουσ οὓσ μάλιστα τῶν πολιτῶν ἐδοκίμαζον ἱκανοὺσ πρᾶξαι τὰ συμφέροντα τῷ πλήθει.

οἱ δὲ ὁμολογεῖν αὑτοὺσ Χαναναίουσ ἐπισφαλὲσ ἡγούμενοι, διαφεύξεσθαι τὸν διὰ τοῦτο κίνδυνον ὑπολαμβάνοντεσ, εἰ λέγοιεν αὑτοὺσ μὴ προσήκειν κατὰ μηδὲν Χαναναίοισ ἀλλὰ πορρωτάτω τούτων κατοικεῖν, ἥκειν τε κατὰ πύστιν τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῦ πολλὴν ἀνύσαντεσ ὁδὸν ἔφασκον καὶ τεκμήριον τοῦ λόγου τούτου τὸ σχῆμα ὑπεδείκνυον·

τὰσ γὰρ ἐσθῆτασ καινὰσ ὅτε ἐξῄεσαν οὔσασ ὑπὸ τοῦ χρόνου τῆσ ὁδοιπορίασ αὐτοῖσ τετρῖφθαι·

τρυχίνασ γὰρ εἰσ τὸ ταῦτα πιστοῦσθαι πρὸσ αὐτῶν ἐπίτηδεσ ἔλαβον. στάντεσ οὖν εἰσ μέσουσ ἔλεγον, ὡσ πεμφθεῖεν ὑπὸ τῶν Γεβεωνιτῶν καὶ τῶν περιοίκων πόλεων πλεῖστον ἀπεχουσῶν τῆσδε τῆσ γῆσ ποιησόμενοι πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν ἐφ’ αἷσ πάτριον αὐτοῖσ ἐστι συνθήκαισ·

μαθόντεσ γὰρ ἐκ θεοῦ χάριτοσ καὶ δωρεᾶσ τὴν Χαναναίων αὐτοῖσ γῆν κτήσασθαι δεδόσθαι τούτοισ τ’ ἔλεγον ἥδεσθαι καὶ πολίτασ ἀξιοῦν αὐτῶν γενέσθαι. καὶ οἱ μὲν ταῦτα λέγοντεσ καὶ ἐπιδεικνύντεσ τὰ τεκμήρια τῆσ ὁδοιπορίασ παρεκάλουν ἐπὶ συνθήκασ καὶ φιλίαν τοὺσ Ἑβραίουσ·

Ιἠσοῦσ δὲ πιστεύσασ οἷσ ἔλεγον, ὡσ οὐκ εἰσὶ τοῦ Χαναναίων ἔθνουσ, ποιεῖται πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν, καὶ Ἐλεάζαροσ ὁ ἀρχιερεὺσ μετὰ τῆσ γερουσίασ ὄμνυσιν ἕξειν τε φίλουσ καὶ συμμάχουσ καὶ μηδὲν μοχλεύσεσθαι κατ’ αὐτῶν ἄδικον τοῖσ ὁρ́κοισ ἐπισυναινέσαντοσ τοῦ πλήθουσ. καὶ οἱ μὲν ὧν ἤθελον τυχόντεσ ἐξ ἀπάτησ ἀπῄεσαν πρὸσ αὑτούσ.

Ιἠσοῦσ δὲ τῆσ Χαναναίασ στρατεύσασ εἰσ τὴν ὑπώρειον καὶ μαθὼν οὐ πόρρω τῶν Ιἑροσολύμων τοὺσ Γεβεωνίτασ κατῳκημένουσ καὶ τοῦ γένουσ ὄντασ τῶν Χαναναίων, μεταπεμψάμενοσ αὐτῶν τοὺσ ἐν τέλει τῆσ ἀπάτησ αὐτοῖσ ἐνεκάλει. τῶν δ’ οὐκ ἄλλην ἀφορμὴν σωτηρίασ ἔχειν ἢ ταύτην προφασιζομένων καὶ διὰ τοῦτ’ ἐπ’ αὐτὴν ἐξ ἀνάγκησ καταφυγεῖν συγκαλεῖ τὸν ἀρχιερέα Ἐλεάζαρον καὶ τὴν γερουσίαν, καὶ δημοσίουσ αὐτοὺσ δικαιούντων ποιεῖν ἐπὶ τῷ μὴ παραβῆναι τὸν ὁρ́κον ἀποδείκνυσιν εἶναι τοιούτουσ.

καὶ οἱ μὲν τῆσ καταλαβούσησ αὐτοὺσ συμφορᾶσ τοιαύτην φυλακὴν καὶ ἀσφάλειαν εὑρ́αντο. Τοῦ δὲ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλέωσ χαλεπῶσ φέροντοσ ἐπὶ τῷ μετατάξασθαι πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν τοὺσ Γεβεωνίτασ καὶ τοὺσ τῶν πλησίον ἐθνῶν παρακαλέσαντοσ βασιλέασ συνάρασθαι τῷ κατ’ αὐτῶν πολέμῳ, ὡσ τούτουσ τε εἶδον παρόντασ σὺν αὐτῷ, τέσσαρεσ δὲ ἦσαν, οἱ Γεβεωνῖται καὶ στρατοπεδευσαμένουσ ἐπί τινι πηγῇ τῆσ πόλεωσ οὐκ ἄπωθεν παρασκευάζεσθαι πρὸσ πολιορκίαν, ἐπεκαλοῦντο σύμμαχον Ιἠσοῦν·

ἐν τούτοισ γὰρ ἦν αὐτοῖσ τὰ πράγματα, ὡσ ὑπὸ μὲν τούτων ἀπολεῖσθαι προσδοκᾶν, ὑπὸ δὲ τῶν ἐπ’ ὀλέθρῳ τοῦ Χαναναίων γένουσ στρατευσάντων σωθήσεσθαι διὰ τὴν γενομένην φιλίαν ὑπολαμβάνειν.

καὶ Ιἠσοῦσ πανστρατιᾷ σπεύσασ ἐπὶ τὴν βοήθειαν καὶ δι’ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἀνύσασ ὄρθριοσ προσμίγνυσι τοῖσ πολεμίοισ καὶ τραπεῖσιν εἵπετο διώκων διὰ χωρίων ἐπικλινῶν, Βηθωρὰ καλεῖται.

ἔνθα καὶ τὴν τοῦ θεοῦ συνεργίαν ἔμαθεν ἐπισημήναντοσ αὐτοῦ βρονταῖσ τε καὶ κεραυνῶν ἀφέσει καὶ χαλάζησ καταφορᾷ μείζονοσ τῆσ συνήθουσ· ἔτι γε μὴν καὶ τὴν ἡμέραν αὐξηθῆναι πλέον, ὡσ ἂν μὴ καταλαβοῦσα νὺξ ἐπίσχῃ τὸ τῶν Ἑβραίων πρόθυμον, συνέπεσεν, ὥστε καὶ λαμβάνει τοὺσ βασιλέασ Ιἠσοῦσ ἔν τινι κρυπτομένουσ σπηλαίῳ κατὰ Μακχίδα καὶ κολάζει πάντασ.

ὅτι δὲ τὸ μῆκοσ τῆσ ἡμέρασ ἐπέδωκε τότε καὶ τοῦ συνήθουσ ἐπλεόνασε, δηλοῦται διὰ τῶν ἀνακειμένων ἐν τῷ ἱερῷ γραμμάτων. Κατεστραμμένων δ’ οὕτωσ τῶν περὶ τοὺσ βασιλέασ, οἳ τοὺσ Γεβεωνίτασ πολεμήσοντεσ ἐστράτευσαν, ἐπανῄει πάλιν τῆσ Χαναναίασ ἐπὶ τὴν ὀρεινὴν Ιἠσοῦσ καὶ πολὺν τῶν ἐν αὐτῇ φόνον ἐργασάμενοσ καὶ λείαν λαβὼν παρῆν εἰσ τὸ ἐν Γαλγάλοισ στρατόπεδον.

τοῦ δὲ περὶ τῆσ τῶν Ἑβραίων ἀρετῆσ λόγου πολλοῦ φοιτῶντοσ εἰσ τοὺσ περιοίκουσ κατάπληξισ εἶχε τοὺσ ἀκούοντασ τὸ τῶν ἀπολωλότων πλῆθοσ καὶ στρατεύουσιν ἐπ’ αὐτοὺσ οἱ περὶ Λίβανον ὄροσ βασιλεῖσ ὄντεσ Χαναναῖοι καὶ οἱ ἐν τοῖσ πεδίοισ τῶν Χαναναίων Παλαιστίνουσ προσλαβόντεσ στρατοπεδεύουσι πρὸσ Βηρώθῃ πόλει Γαλιλαίασ τῆσ ἄνω Κεδέσησ οὐ πόρρω·

Γαλιλαίων δ’ ἐστὶ καὶ τοῦτο τὸ χωρίον. τοῦ δὲ στρατοῦ παντὸσ ὁπλιτῶν μὲν ἦσαν μυριάδεσ τριάκοντα μύριοι δ’ ἱππεῖσ καὶ ἁρ́ματα δισμύρια.

καταπλήττει δὲ τὸ πλῆθοσ τῶν πολεμίων αὐτόν τε Ιἠσοῦν καὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ καὶ πρὸσ τὴν ἐλπίδα τοῦ κρείττονοσ εὐλαβεστέρωσ εἶχον δι’ ὑπερβολὴν τοῦ δέουσ. τοῦ θεοῦ δ’ ἐξονειδίσαντοσ αὐτοῖσ τὸν φόβον καὶ τί πλέον τῆσ παρ’ αὐτοῦ βοηθείασ ποθοῦσιν, ὑποσχομένου τε νικήσειν τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ κελεύσαντοσ τούσ τε ἵππουσ ἀχρήστουσ ποιῆσαι καὶ τὰ ἁρ́ματα πυρῶσαι, θαρσαλέοσ πρὸσ τὰσ ὑποσχέσεισ τοῦ θεοῦ γενόμενοσ ἐξώρμησεν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, καὶ διὰ πέμπτησ ἡμέρασ ἐπ’ αὐτοὺσ ἐλθὼν συνάπτει καὶ καρτερὰ μάχη γίνεται καὶ φόνοσ κρείττων πίστεωσ παρὰ τοῖσ ἀκροωμένοισ.

καὶ οἱ βασιλεῖσ πάντεσ ἔπεσον, ὥστε τῶν ἀνθρώπων ἐπιλελοιπότων πρὸσ τὸ κτείνεσθαι τοὺσ ἵππουσ Ιἠσοῦσ αὐτῶν ἀνῄρει καὶ τὰ ἁρ́ματα ἐνεπίμπρα, τήν τε χώραν ἐπ’ ἀδείασ διεπορεύετο μηδενὸσ τολμῶντοσ εἰσ μάχην ἐπεξελθεῖν, ἀλλὰ πολιορκίᾳ τὰσ πόλεισ αἱρῶν καὶ πᾶν ὅ τι λάβοι φονεύων.

Ἔτοσ δὲ πέμπτον ἤδη παρεληλύθει καὶ Χαναναίων οὐκέτ’ οὐδεὶσ ὑπολέλειπτο πλὴν εἰ μή τινεσ ὀχυρότητι τειχῶν διέφυγον.

Ιἠσοῦσ δ’ ἐκ τῶν Γαλγάλων ἀναστρατοπεδεύσασ εἰσ τὴν ὄρειον ἱστᾷ τὴν ἱερὰν σκηνὴν κατὰ Σιλοῦν πόλιν, ἐπιτήδειον γὰρ ἐδόκει τὸ χωρίον διὰ κάλλοσ, ἑώσ οἰκοδομεῖν ναὸν αὐτοῖσ τὰ πράγματα παράσχοι. καὶ χωρήσασ ἐντεῦθεν ἐπὶ Σικίμων σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ βωμόν τε ἵστησιν ὅπου προεῖπε Μωυσῆσ καὶ νείμασ τὴν στρατιὰν ἐπὶ μὲν τῷ Γαριζεῖ ὄρει τὴν ἡμίσειαν ἵστησιν, ἐπὶ δὲ τῷ Ἡβήλῳ τὴν ἡμίσειαν ἐν ᾧ καὶ ὁ βωμόσ ἐστι καὶ τὸ Λευιτικὸν καὶ τοὺσ ἱερέασ.

θύσαντεσ δὲ καὶ ἀρὰσ ποιησάμενοι καὶ ταύτασ ἐπὶ τῷ βωμῷ γεγραμμένασ καταλιπόντεσ εἰσ τὴν Σιλοῦν ἀνέζευξαν.

καὶ γὰρ ἐπ’ ὀλέθρῳ τῷ ἑαυτῶν οἱ Χαναναῖοι μαθόντεσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ ποιησαμένουσ τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ’ Αἰγύπτου πρὸσ τῷ τὰσ πόλεισ καρτερὰσ ποιεῖν ἐκεῖνον ἅπαντ’ ἦσαν τὸν χρόνον, συναγαγὼν τὸν λαὸν εἰσ τὴν Σιλοῦν ἐκκλησίαν παρήγγειλε.

καὶ σπουδῇ συνδραμόντων τά τε ἤδη κατωρθωμένα καὶ τὰσ γεγενημένασ πράξεισ, ὡσ εἰσὶν ἄρισται καὶ τοῦ θείου τοῦ παρασχόντοσ αὐτὰσ ἄξιαι καὶ τῆσ ἀρετῆσ τῶν νόμων οἷσ κατακολουθοῦσιν ἔλεγε, βασιλεῖσ τε τριάκοντα καὶ ἕνα τολμήσαντασ αὐτοῖσ εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν κεκρατῆσθαι δηλῶν καὶ στρατιὰν ὅση ποτὲ κατελπίσασα τῆσ αὐτῶν δυνάμεωσ εἰσ μάχην συνῆψεν ἅπασαν διαφθαρεῖσαν, ὡσ μηδὲ γενεὰν αὐτοῖσ ὑπολελεῖφθαι.

ἕνα τε κατὰ φυλὴν ἀρετῇ προύχειν μαρτυρηθέντα πέμπειν, οἳ τὴν γῆν ἐκμετρησόμενοι πιστῶσ καὶ μηδὲν κακουργήσοντεσ δηλώσουσιν ἡμῖν ἀδόλωσ αὐτῆσ τὸ μέγεθοσ" .

Καὶ Ιἠσοῦσ μὲν τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ συγκάταινον ἔσχε τὸ πλῆθοσ καὶ ἄνδρασ τοὺσ ἐκμετρησομένουσ τὴν χώραν αὐτῶν ἐξέπεμψε παραδοὺσ αὐτοῖσ τινασ γεωμετρίασ ἐπιστήμονασ, οὓσ τἀληθὲσ οὐκ ἔμελλε λήσεσθαι διὰ τὴν τέχνην, ἐντολὰσ δοὺσ ἀποτιμήσασθαι τῆσ τε εὐδαίμονοσ ἰδίᾳ τὸ μέτρον γῆσ καὶ τῆσ ἧσσον ἀγαθῆσ.

ἡ γὰρ φύσισ τῆσ Χαναναίων γῆσ τοιαύτη τίσ ἐστιν, ὡσ ἴδοι τισ ἂν πεδία μεγάλα καὶ καρποὺσ φέρειν ἱκανώτατα καὶ συγκρινόμενα μὲν ἑτέρᾳ γῇ πανευδαίμονα νομισθησόμενα, τοῖσ δ’ Ιἑριχουντίων χωρίοισ παραβαλλόμενα καὶ τοῖσ Ιἑροσολυμιτῶν τὸ μηδὲν ἀναφανησόμενα·

καίτοι παντελῶσ ὀλίγην αὐτῶν εἶναι τὴν γῆν συμβέβηκε ταύτησ δὲ ὀρεινὴν τὴν πολλήν, ἀλλ’ ὑπερβολὴν εἰσ καρπῶν ἐκτροφήν τε καὶ κάλλοσ οὐκ ἀπολέλοιπεν ἑτέρᾳ.

καὶ διὰ τοῦτο τιμητοὺσ μᾶλλον ἢ μετρητοὺσ τοὺσ κλήρουσ εἶναι δεῖν ὑπέλαβε πολλάκισ ἑνὸσ πλέθρου κἂν χιλίων ἀνταξίου γενομένου. οἱ δὲ ἄνδρεσ οἱ πεμφθέντεσ, δέκα δὲ ἦσαν, περιοδεύσαντεσ καὶ τιμησάμενοι τὴν γῆν ἐν ἑβδόμῳ μηνὶ παρῆσαν πρὸσ αὐτὸν εἰσ Σιλοῦντα πόλιν, ἔνθα τὴν σκηνὴν ἑστάκεσαν.

Καὶ Ιἠσοῦσ Ἐλεάζαρόν τε καὶ τὴν γερουσίαν σὺν τοῖσ φυλάρχοισ παραλαβὼν νέμει ταῖσ ἐννέα φυλαῖσ καὶ τῶν Μανασσητῶν τοῖσ ἡμίσεσι, κατὰ μέγεθοσ ἑκάστησ τῶν φυλῶν τὴν μέτρησιν ποιησάμενοσ.

κληρώσαντοσ δὲ αὐτοῦ, ἡ μὲν Ιοὔδα λαχοῦσα πᾶσαν αἱρεῖται τὴν καθύπερθεν Ἰδουμαίαν παρατείνουσαν μὲν ἄχρι τῶν Ιἑροσολύμων τὸ δ’ εὖροσ ἑώσ τῆσ Σοδομίτιδοσ λίμνησ καθήκουσαν·

ἐν δὲ τῷ κλήρῳ τούτῳ πόλεισ ἦσαν Ἀσκάλων καὶ Γάζα. Σεμεωνὶσ δέ, δευτέρα γὰρ ἦν, ἔλαχε τῆσ Ἰδουμαίασ τὴν Αἰγύπτῳ τε καὶ τῇ Ἀραβίᾳ πρόσορον οὖσαν.

Βενιαμῖται δὲ τὴν ἀπὸ Ιὀρδάνου ποταμοῦ ἔλαχον ἄχρι θαλάσσησ μὲν τὸ μῆκοσ, τὸ δὲ πλάτοσ Ιἑροσολύμοισ ὁριζομένην καὶ Βηθήλοισ· στενώτατοσ δὲ ὁ κλῆροσ οὗτοσ ἦν διὰ τὴν τῆσ γῆσ ἀρετήν· Ιἑριχοῦντα γὰρ καὶ τὴν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν ἔλαβον. ἡ δ’ Ἐφρὰν φυλὴ τὴν ἄχρι Γαζάρων ἀπὸ Ιὀρδάνου ποταμοῦ μηκυνομένην ἔλαχεν, εὐρεῖαν δὲ ὅσον ἀπὸ Βεθήλων εἰσ τὸ μέγα τελευτᾷ πεδίον, τῆσ τε Μανασσήτιδοσ οἱ ἡμίσεισ ἀπὸ μὲν Ιὀρδάνου μέχρι Δώρων πόλεωσ, πλάτοσ δὲ ἐπὶ Βηθησάνων, ἣ νῦν Σκυθόπολισ καλεῖται, καὶ μετὰ τούτουσ Ἰσαχαρὶσ Κάρμηλόν τε τὸ ὄροσ καὶ τὸν ποταμὸν τοῦ μήκουσ ποιησαμένη τέρμονα, τὸ δὲ Ἰταβύριον ὄροσ τοῦ πλάτουσ.

Ζαβουλωνῖται δὲ τὴν μέχρι Γενησαρίδοσ καθήκουσαν δὲ περὶ Κάρμηλον καὶ θάλασσαν ἔλαχον.

τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ Καρμήλου κοιλάδα προσαγορευομένην διὰ τὸ καὶ τοιαύτην εἶναι Ἀσηρῖται φέρονται πᾶσαν τὴν ἐπὶ Σιδῶνοσ τετραμμένην·

Ἄρκη δὲ πόλισ ὑπῆρχεν αὐτοῖσ ἐν τῇ μερίδι ἡ καὶ Ἐκδείπουσ. τὰ δὲ πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ τετραμμένα μέχρι Δαμασκοῦ πόλεωσ καὶ τῆσ Γαλιλαίασ τὰ καθύπερθεν Νεφθαλῖται παρέλαβον ἑώσ τοῦ Λιβάνου ὄρουσ καὶ τῶν τοῦ Ιὀρδάνου πηγῶν, αἳ τὴν ὁρμὴν ἐκ τοῦ ὄρουσ ἔχουσιν, ἐκ τοῦ καθήκοντοσ τοῖσ ὁρ́οισ κατὰ τὰ βόρεια πόλεωσ Ἄρκησ παροικούσησ.

Δανῖται δὲ τῆσ κοίλησ ὅσα πρὸσ δυόμενον τέτραπται τὸν ἥλιον λαγχάνουσιν Ἀζώτῳ καὶ Δώροισ ὁριζόμενοι Ιἄμνειάν τε πᾶσαν καὶ Γίτταν ἀπ’ Ἀκκαρῶνοσ ἑώσ τοῦ ὄρουσ, ἐξ οὗ ἡ Ιοὔδα ἦρκτο φυλή.

Καὶ ἓξ μὲν ἔθνη τῶν υἱέων τοῦ Χαναναίου φέροντα τὴν ἐπωνυμίαν διεῖλεν οὕτωσ Ιἠσοῦσ καὶ τὴν γῆν ταῖσ ἐννέα καὶ τῇ ἡμισείᾳ φυλαῖσ ἔδωκε νέμεσθαι·

τὴν γὰρ Ἀμορρῖτιν καὶ αὐτὴν οὕτωσ ἀφ’ ἑνὸσ τῶν Χαναναίου παίδων καλουμένην Μωυσῆσ ἤδη προειληφὼσ νενεμήκει ταῖσ δυσὶ φυλαῖσ καὶ τῷ ἡμίσει·

τοῦτο δὲ καὶ πρότερον δεδηλώκαμεν. τὰ δὲ περὶ Σιδῶνα καὶ Ἀρουκαίουσ καὶ Ἀμαθαίουσ καὶ Ἀριδαίουσ ἀδιακόσμητα ἦν. Ιἠσοῦσ δὲ τοῦ γήρωσ ἐμποδίζοντοσ ἤδη πράττειν ὅσα καὶ νοήσειε τῶν τε μετ’ αὐτὸν τὴν ἡγεμονίαν παραλαβόντων ἀμελῶσ προστάντων τοῦ κοινῇ συμφέροντοσ, παρήγγειλέ τε φυλῇ ἑκάστῃ τοῦ γένουσ τῶν Χαναναίων μηδὲν ὑπολιπεῖν ἐν τῇ κατακεκληρωμένῃ γῇ·

τὴν γὰρ ἀσφάλειαν αὐτοῖσ καὶ τὴν φυλακὴν τῶν πατρίων ἐθῶν ἐν μόνῳ τούτῳ καὶ Μωυσῆν αὐτοῖσ εἶναι προειπεῖν καὶ τοῦτ’ αὐτοὺσ πεπεῖσθαι. καὶ τοῖσ Λευίταισ δὲ τὰσ ὀκτὼ καὶ τριάκοντα πόλεισ ἀποδιδόναι·

προειλήφεισαν γὰρ ἤδη κατὰ τὴν Ἀμορραίαν τὰσ δέκα. τούτων τρεῖσ ἀπονέμει τοῖσ φυγάσιν οἰκεῖν ἐν αὐταῖσ, πολλὴ γὰρ ἦν πρόνοια τοῦ μηδὲν ὧν Μωυσῆσ διέταξε παραλιπεῖν, τῆσ μὲν οὖν Ιοὔδα φυλῆσ Ιἔβρωνα, Σίκιμα δὲ τῆσ Ἐφραίμ, τῆσ Νεφθαλίτιδοσ δὲ Κεδέσην· ἔστι τῆσ καθύπερθεν Γαλιλαίασ τοῦτο τὸ χωρίον. νέμει δὲ καὶ τῆσ λείασ ὅσα ἦν ἔτι λοιπά, πλείστη δ’ ἐγεγόνει, καὶ μεγάλουσ πλούτουσ περιεβέβληντο καὶ κοινῇ πάντεσ καὶ κατ’ ἰδίαν ἕκαστοσ χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ ἐσθήτων καὶ τῆσ ἄλλησ ἐπισκευῆσ ἕνεκα, τετραπόδων τε πλήθουσ ὅσον οὐδὲ ἀριθμῷ μαθεῖν ἦν προσγενομένου.

Μετὰ δὲ ταῦτα συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν τὸν στρατὸν τοῖσ ὑπὲρ τὸν Ιὄρδανον κατὰ τὴν Ἀμορραίαν ἱδρυμένοισ, συνεστράτευον δ’ αὐτοῖσ πεντακισμύριοι ὁπλῖται, ἔλεξε τάδε·

συνεργίασ δὲ τῆσ παρ’ ὑμῶν κατ’ ἐντολὴν τὴν ἐκείνου δεομένοισ ἑαυτοὺσ εἰσ ἅπαν προθύμουσ ἐδώκατε, δίκαιον ὑμᾶσ μηδενὸσ ἔτι δυσκόλου περιμένοντοσ ἀναπαύσεωσ ἤδη τυχεῖν φειδοῖ τῆσ προθυμίασ ὑμῶν, ἵν’ εἰ καὶ πάλιν δεήσειεν ἡμῖν αὐτῆσ ἀόκνον ἔχωμεν εἰσ τὰ κατεπείξοντα καὶ μὴ τοῖσ νῦν καμοῦσαν αὖθισ βραδυτέραν.

χάριν τε οὖν ὑμῖν ὧν συνήρασθε κινδύνων καὶ οὐχὶ νῦν μόνον ἀλλ’ ἀεὶ πάντωσ ἕξομεν, ὄντεσ ἀγαθοὶ μεμνῆσθαι τῶν φίλων καὶ παρὰ τῇ διανοίᾳ κρατεῖν ὅσα παρ’ αὐτῶν ἡμῖν ὑπῆρξεν, ὅτι τε τὴν ἀπόλαυσιν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῖν ἀγαθῶν δι’ ἡμᾶσ ἀνεβάλεσθε καὶ πονήσαντεσ εἰσ ἃ νῦν εὐνοίᾳ θεοῦ κατέστημεν ἔπειθ’ οὕτωσ ἐκρίνατε αὐτῶν μεταλαμβάνειν.

γέγονε δὲ πρὸσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ἀγαθοῖσ ἐκ τῶν σὺν ἡμῖν πόνων πλοῦτοσ ἄφθονοσ λείαν τε πολλὴν ἐπαξομένοισ καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ τὸ τούτων ἔτι πλεῖον, παρ’ ἡμῖν εὔνοια καὶ πρὸσ ὅ τι βουληθείητε κατ’ ἀμοιβὴν πρόθυμον.

οὔτε γὰρ ὧν Μωυσῆσ προεῖπεν ἀπελείφθητε καταφρονήσαντεσ ἐξ ἀνθρώπων ἀπελθόντοσ οὔτ’ ἔστιν οὐδὲν ἐφ’ ᾧ μὴ χάριν ὑμῖν οἴδαμεν. χαίροντασ οὖν ὑμᾶσ ἐπὶ τὰσ κληρουχίασ ἀπολύομεν καὶ παρακαλοῦμεν μηδένα τῆσ πρὸσ ἡμᾶσ συγγενείασ ὁρ́ον ὑπολαμβάνειν, μηδ’ ὅτι μεταξὺ ποταμὸσ οὗτόσ ἐστιν ἑτέρουσ ἡμᾶσ νομίσητε καὶ οὐχὶ Ἑβραίουσ.

Ἁβράμου γὰρ ἅπαντέσ ἐσμεν οἵ τ’ ἐνθάδε κἀκεῖ κατοικοῦντεσ, θεόσ τε εἷσ, ὃσ τούσ τε ἡμετέρουσ προγόνουσ καὶ τοὺσ ὑμῶν αὐτῶν παρήγαγεν εἰσ τὸν βίον· στραφησομένου τὸ γένοσ ὑμῶν.

" ταῦτα εἰπὼν καὶ καθ’ ἕνα τοὺσ ἐν τέλει καὶ κοινῇ τὸ πλῆθοσ αὐτῶν ἀσπασάμενοσ αὐτὸσ μὲν ὑπέμεινε, προύπεμπε δ’ αὐτοὺσ ὁ λαὸσ οὐκ ἀδακρυτὶ καὶ μόλισ ἀλλήλων ἀπελύθησαν. Διαβᾶσα δὲ τὸν ποταμὸν ἥ τε Ῥουβηλὶσ φυλὴ καὶ Γαδὶσ καὶ ὅσοι τῶν Μανασσητῶν αὐτοῖσ συνείποντο βωμὸν ὑπὲρ τῆσ ὄχθησ ἱδρύονται τοῦ Ιὀρδάνου, μνημεῖον τοῖσ ἔπειτα γενησόμενον [σύμβολον] τῆσ πρὸσ τοὺσ πέραν κατῳκημένουσ οἰκειότητοσ.

ἀκούσαντεσ δὲ οἱ πέραν βωμὸν ἱδρῦσθαι τοὺσ ἀπολυθέντασ οὐ μεθ’ ἧσ ἐκεῖνοι γνώμησ ἀνέστησαν αὐτόν, ἀλλ’ ἐπὶ νεωτερισμῷ καὶ ξενικῶν εἰσαγωγῇ θεῶν, οὐκ ἤθελον ἀπιστεῖν, ἀλλὰ περὶ θείαν θρησκείαν τὴν διαβολὴν πιθανὴν νομίζοντεσ ἐν ὅπλοισ ἦσαν, ὡσ ἐπ’ ἀμύνῃ τῶν τὸν βωμὸν ἱδρυσαμένων περαιωσόμενοι τὸν ποταμὸν καὶ κολάσοντεσ αὐτοὺσ τῆσ παρατροπῆσ τῶν πατρίων ἐθῶν.

οὐ γὰρ ἐδόκει τὴν συγγένειαν αὐτοὺσ λογίζεσθαι καὶ τὸ ἀξίωμα τῶν τὴν αἰτίαν εἰληφότων, ἀλλὰ τὸ τοῦ θεοῦ βουλητὸν καὶ ᾧ τρόπῳ τιμώμενοσ χαίρει.

καὶ οἱ μὲν ἐστράτευσαν ὑπ’ ὀργῆσ, ἐπέσχε δ’ αὐτοὺσ Ιἠσοῦσ καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ Ἐλεάζαροσ καὶ ἡ γερουσία λόγοισ συμβουλεύοντεσ ἀπόπειραν αὐτῶν τῆσ γνώμησ λαβεῖν πρῶτον, ἔπειτ’ ἂν κακοήθη μάθωσι τὴν διάνοιαν αὐτῶν τότε τοῖσ.

ὅπλοισ χωρεῖν ἐπ’ αὐτούσ. πέμπουσιν οὖν πρεσβευτὰσ πρὸσ αὐτοὺσ Φινεέσην τὸν υἱὸν Ἐλεαζάρου καὶ δέκα σὺν αὐτῷ τῶν ἐν τιμῇ παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ μαθησομένουσ, τί καὶ φρονήσαντεσ τὸν βωμὸν ἐπὶ τῆσ ὄχθησ τοῦ ποταμοῦ διαβάντεσ ἔστησαν.

ἵνα τὴν αἰτίαν μαθόντεσ ὑφ’ ἧσ προήχθητε τὸν βωμὸν κατασκευάσαι μήτε προπετεῖσ δοκῶμεν ὅπλοισ μετιόντεσ ὑμᾶσ κατὰ λογισμὸν ὅσιον ποιησαμένουσ τὸν βωμόν, κατι δικαίωσ ἀμυνώμεθα τῆσ διαβολῆσ ἐλεγχθείσησ ἀληθοῦσ.

οὐ γὰρ ἠξιοῦμεν ὑμᾶσ πείρᾳ τῆσ τοῦ θεοῦ γνώμησ ἐντὸσ γεγενημένουσ καὶ νόμων ὧν αὐτὸσ ἡμῖν δέδωκεν ἀκροατὰσ ὑπάρχοντασ, διαζευχθέντασ ἡμῶν καὶ παρόντασ εἰσ τὸν ἴδιον κλῆρον, ὃν κατὰ χάριν τοῦ θεοῦ καὶ τῆσ ἐκείνου περὶ ἡμᾶσ προνοίασ ἐλάχετε, λήθην λαβεῖν αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καταλιπόντασ καὶ βωμὸν ὃσ ἡμῖν πάτριοσ ξενικοὺσ θεοὺσ ἐπιφέρειν τοῖσ Χαναναίων κακοῖσ προσκεχωρηκότασ.

ἀλλ’ οὐδὲν ἀδικεῖν δόξετε μετανοήσαντεσ καὶ μὴ περαιτέρω μανέντεσ νόμων δὲ πατρίων αἰδῶ καὶ μνήμην λαβόντεσ.

ἂν δ’ ἐπιμένητε τοῖσ ἡμαρτημένοισ, οὐ περιστησόμεθα τὸν ὑπὲρ τῶν νόμων πόνον, ἀλλὰ περαιωσάμενοι τὸν Ιὄρδανον τούτοισ βοηθήσομεν καὶ πρὸ αὐτῶν τῷ θεῷ, μηδὲν ὑμᾶσ Χαναναίων διαφέρειν ὑπολαμβάνοντεσ ἀλλ’ ὁμοίωσ ἐκείνοισ διαφθείροντεσ. μὴ γὰρ νομίσητε τῷ διαβεβηκέναι τὸν ποταμὸν καὶ τῆσ τοῦ θεοῦ δυνάμεωσ ἔξω γεγονέναι πανταχοῦ δ’ ἐν τοῖσ τούτου ἐστὲ καὶ ἀποδρᾶναι τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀπὸ ταύτησ δίκην ἀδύνατον.

εἰ δ’ οἰέσθε τὴν ἐνθάδε παρουσίαν ὑμῖν ἐμπόδιον εἶναι τοῦ σωφρονεῖν, οὐδὲν κωλύει πάλιν τὴν γῆν ὑμᾶσ ἀναδάσασθαι καὶ ταύτην ἀνεῖναι μηλόβοτον. ἀλλ’ εὖ ποιήσετε σωφρονήσαντεσ καὶ ἐπὶ νεαροῖσ μετατιθέμενοι τοῖσ ἁμαρτήμασι.

καὶ παρακαλοῦμεν ὑμᾶσ πρὸσ παίδων καὶ γυναικῶν μὴ παρασχεῖν ἡμῖν ἀνάγκην ἀμύνασθαι. ὡσ οὖν τῆσ ὑμετέρασ αὐτῶν σωτηρίασ καὶ τῶν φιλτάτων ὑμῖν ἐν τῇδε τῇ ἐκκλησίᾳ κειμένησ οὕτω βουλεύεσθε, λόγοισ ἡττηθῆναι συμφέρειν ὑπολαμβάνοντεσ ἢ πεῖραν ἔργων καὶ πολέμου περιμένειν" . Τοσαῦτα τοῦ Φινεέσου διαλεχθέντοσ οἱ προεστῶτεσ τῆσ ἐκκλησίασ καὶ τὸ πλῆθοσ αὐτὸ πᾶν ἤρξαντο περὶ τῶν ἐγκεκλημένων αὐτοῖσ ἀπολογεῖσθαι, καὶ μήτε συγγενείασ τῆσ πρὸσ αὐτοὺσ ἀποστήσεσθαι μήτε κατὰ νεωτερισμὸν ἀναστῆσαι τὸν βωμὸν λέγειν, ἀλλὰ θεόν τε ἕνα γινώσκειν τὸν Ἑβραίοισ ἅπασι κοινὸν καὶ τὸν πρὸ τῆσ σκηνῆσ βωμὸν χάλκεον, ᾧ τὰσ θυσίασ ποιήσειν·

τὸν μέντοι γε νῦν ἀνασταθέντα, δι’ ὃν καὶ ὕποπτοι γεγόνασιν, οὐ κατὰ θρησκείαν ἱδρῦσθαι, σύμβολον δὲ ὅπωσ εἰή καὶ τεκμήριον εἰσ τὸν αἰῶνα τῆσ πρὸσ ὑμᾶσ οἰκειότητοσ καὶ ἀνάγκη τοῦ σωφρονεῖν καὶ τοῖσ πατρίοισ ἐμμένειν, ἀλλ’ οὐχὶ παραβάσεωσ ἀρχήν, ὡσ ὑπονοεῖτε.

μάρτυσ δ’ ἡμῖν τοῦ ἐπὶ τοιαύτῃ τὸν βωμὸν αἰτίᾳ κατασκευάσαι γένοιτο ὁ θεὸσ ἀξιόχρεωσ, ὅθεν ἀμείνονα περὶ ἡμῶν ἔχοντεσ ὑπόληψιν μηδὲν καταγινώσκετε τούτων, ἐφ’ οἷσ ἐξώλεισ εἶναι δίκαιοι πάντεσ ὅσοι τοῦ Ἁβράμου γένουσ ὄντεσ νεωτέροισ ἐπιχειροῦσιν ἔθεσι καὶ τοῦ συνήθουσ τρόπου παρηλλαγμένοισ" .

Ταῦτα εἰπόντασ ἐπαινέσασ ὁ Φινεέσησ παρῆν πρὸσ Ιἠσοῦν καὶ τὰ παρ’ αὐτῶν ἀνήγγειλε τῷ λαῷ.

ὁ δὲ χαίρων, ὅτι μηδεμία στρατολογεῖν αὐτοὺσ ἀνάγκη μέλλει μηδ’ εἰσ ὅπλα καὶ πόλεμον ἐξαγαγεῖν κατὰ ἀνδρῶν συγγενῶν, χαριστηρίουσ ὑπὲρ τούτων τῷ θεῷ θυσίασ ἐπιτελεῖ. καὶ διαλύσασ μετὰ ταῦτα τὸ πλῆθοσ εἰσ τὰσ ἰδίασ κληρουχίασ Ιἠσοῦσ αὐτὸσ ἐν Σικίμοισ διῆγεν. ἔτει δ’ ὕστερον εἰκοστῷ ὑπέργηρωσ ὢν μεταπεμψάμενοσ τοὺσ ἐπ’ ἀξιώματοσ μάλιστα τῶν πόλεων καὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὴν γερουσίαν καὶ τοῦ πλήθουσ ὅσον ἦν ἐφικτὸν αὐτῷ συναγαγών, ἐπεὶ παρῆσαν, τάσ τε εὐεργεσίασ τοῦ θεοῦ ἁπάσασ ἀνεμίμνησκεν αὐτούσ, πολλαὶ δὲ ἦσαν τοῖσ ἐκ ταπεινοῦ σχήματοσ εἰσ τοῦτο δόξησ καὶ περιουσίασ προελθοῦσι, φυλάττειν τε τὴν τοῦ θεοῦ προαίρεσιν οὕτωσ ἔχουσαν πρὸσ αὐτοὺσ παρεκάλει καὶ τῇ εὐσεβείᾳ, ᾗ γε μόνῃ φίλον αὐτοῖσ διαμένειν τὸ θεῖον·

αὐτῷ γὰρ καλῶσ ἔχειν ἀπιέναι μέλλοντι τοῦ ζῆν παραίνεσιν αὐτοῖσ τοιαύτην καταλιπεῖν κἀκείνουσ ἠξίου διὰ μνήμησ ποιήσασθαι τὴν παρακέλευσιν.

ἀνὴρ [δὲ] μήτε συνέσεωσ ὢν ἐνδεὴσ μήτε τοῦ τὰ νοηθέντα πρὸσ τοὺσ πολλοὺσ σαφῶσ ἐξενεγκεῖν ἄπειροσ, ἀλλ’ ἐν ἀμφοτέροισ ἄκροσ πρόσ τε τὰ ἔργα καὶ τοὺσ κινδύνουσ εὔψυχοσ καὶ μεγαλότολμοσ πρυτανεῦσαί τε τὰ κατὰ τὴν εἰρήνην δεξιώτατοσ καὶ πρὸσ ἅπαντα καιρὸν τὴν ἀρετὴν ἡρμοσμένοσ.

θάπτεται δὲ ἐν πόλει Θαμνᾶ τῆσ Ἐφραίμου φυλῆσ.

θνήσκει δὲ ὑπ’ αὐτὸν τὸν καιρὸν καὶ Ἐλεάζαροσ ὁ ἀρχιερεὺσ Φινεέσῃ τῷ παιδὶ τὴν ἱερωσύνην καταλιπών, καὶ μνημεῖον αὐτῷ καὶ τάφοσ ἐν Γαβαθᾶ πόλει τυγχάνει. Μετὰ δὲ τὴν τούτων τελευτὴν Φινεέσησ προφητεύει κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν ἐπ’ ἐξωλείᾳ τοῦ Χαναναίων γένουσ τῇ Ιοὔδα φυλῇ παρασχεῖν τὴν ἡγεμονίαν·

καὶ γὰρ τῷ λαῷ διὰ σπουδῆσ ἦν μαθεῖν τί καὶ τῷ θεῷ δοκεῖ. καὶ προσλαβοῦσα τὴν Σεμεωνίδα, ἐφ’ ᾧτε ἐξαιρεθέντων τῶν ἐκείνησ ὑποτελῶν καὶ τοὺσ ἐν αὐτῇ τῇ κληρουχίᾳ τοῦτο ποιῶσιν Χαναναῖοι δ’ ἀκμαζόντων αὐτοῖσ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τῶν πραγμάτων στρατῷ μεγάλῳ κατὰ Ζεβέκην αὐτοὺσ ὑπέμενον τῷ βασιλεῖ τῶν Ζεβεκηνῶν Ἀδωνιζεβέκῳ τὴν ἡγεμονίαν ἐπιτρέψαντεσ· τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο σημαίνει Ζεβεκηνῶν κύριοσ·

ἀδωνὶ γὰρ τῇ Ἑβραίων διαλέκτῳ κύριοσ γίνεται· ἤλπιζόν τε κρατήσειν τῶν Ἰσραηλιτῶν διὰ τὸ τεθνάναι Ιἠσοῦν. ὃσ ἀκρωτηριασθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν φησιν, "ἀλλ’ οὐκ εἰσ τὸ πᾶν ἄρα λήσεσθαι θεὸν ἔμελλον τάδε πεπονθώσ, ἃ κατὰ δυοῖν καὶ ἑβδομήκοντα βασιλέων πρᾶξαι πρότερον οὐκ ἐνετράπην.

" καὶ ζῶντα μὲν κομίζουσιν ἑώσ Ιἑροσολύμων, τελευτήσαντα δὲ γῇ θάπτουσι.

καὶ διεξῄεσαν αἱροῦντεσ τὰσ πόλεισ, πλείστασ τε λαβόντεσ ἐπολιόρκουν Ιἑροσόλυμα· καὶ τὴν μὲν κάτω λαβόντεσ σὺν χρόνῳ πάντασ ἔκτεινον τοὺσ ἐνοικοῦντασ, χαλεπὴ δ’ ἦν ἡ καθύπερθεν αὐτοῖσ αἱρεθῆναι τειχῶν ὀχυρότητι καὶ φύσει τοῦ χωρίου. Ὅθεν μετεστρατοπέδευσαν εἰσ Νεβρῶνα καὶ ταύτην ἑλόντεσ κτείνουσι πάντασ·

ὑπελείπετο δὲ τῶν γιγάντων ἔτι γένοσ, οἳ διὰ σωμάτων μεγέθη καὶ μορφὰσ οὐδὲν τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ παραπλησίασ παράδοξον ἦσαν θέαμα καὶ δεινὸν ἄκουσμα. δείκνυται δὲ καὶ νῦν ἔτι τούτων ὀστᾶ μηδὲν τοῖσ ὑπὸ πύστιν ἐρχομένοισ ἐοικότα. καὶ τοῦτο μὲν τοῖσ Λευίταισ ἐξαίρετον γέρασ ἔδοσαν μετὰ καὶ τῶν δισχιλίων πηχῶν, τὴν δὲ γῆν Χαλέβῳ δωρεὰν ἔδοσαν κατὰ Μωυσέοσ ἐντολάσ·

οὗτοσ δ’ ἦν τῶν κατασκόπων εἷσ ὧν ἔπεμψε Μωυσῆσ εἰσ τὴν Χαναναίαν. διδόασι δὲ καὶ τοῖσ Ιἔθρου τοῦ Μαδιανίτου ἀπογόνοισ, Μωυσέοσ γὰρ ἦν γαμβρόσ, γῆν ἵνα νέμοιντο·

τὴν γὰρ πατρίδα καταλιπόντεσ ἠκολούθησαν ἐκείνοισ καὶ συνῆσαν αὐτοῖσ ἐπὶ τῆσ ἐρήμου. Ἡ δὲ Ιοὔδα φυλὴ καὶ Σεμεωνὶσ τὰσ μὲν κατὰ τὴν ὀρεινὴν τῆσ Χαναναίασ πόλεισ εἷλον, τῶν δ’ ἐν τῷ πεδίῳ καὶ πρὸσ θαλάσσῃ Ἀσκάλωνά τε καὶ Ἄζωτον.

διαφεύγει δ’ αὐτοὺσ Γάζα καὶ Ἀκκάρων· πεδίων γὰρ ὄντων καὶ πολλῆσ ἁρμάτων εὐπορίασ κακῶσ ἐποίουν τοὺσ ἐπελθόντασ. καὶ αἵδε μὲν αἱ φυλαὶ μεγάλωσ ἐκ τοῦ πολεμεῖν εὐδαιμονήσασαι ἀνεχώρησαν εἰσ τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ καὶ κατατίθενται τὰ ὅπλα. Βενιαμῖται δέ, τούτων γὰρ ἦν Ιἑροσόλυμα, τοῖσ οἰκήτορσιν αὐτῶν συνεχώρησαν φόρουσ τελεῖν.

καὶ οὕτωσ παυσάμενοι πάντεσ οἱ μὲν τοῦ κτείνειν οἱ δὲ κινδυνεύειν, ἐργάζεσθαι τὴν γῆν εὐσχόλουν. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ αἱ λοιπαὶ φυλαὶ τὴν Βενιαμῖτιν μιμησάμεναι ἐποίουν καὶ τοῖσ τελουμένοισ ἀρκούμενοι φόροισ ἐπέτρεπον τοῖσ Χαναναίοισ ἀπολέμοισ εἶναι. Ἡ δ’ Ἐφρὰν πολιορκοῦσα Βήθηλα τέλοσ οὐδὲν ἄξιον τοῦ χρόνου καὶ τῶν πόνων ηὑρ́ισκε τῆσ πολιορκίασ, οἱ δὲ καίπερ ἀχθόμενοι τῇ καθέδρᾳ προσεκαρτέρουν.

ἔπειτα συλλαβόντεσ τινὰ τῶν ἐν τῇ πόλει προελθόντα ἐπὶ κομιδῇ τῶν ἀναγκαίων τινὰσ πίστεισ ἔδοσαν αὐτῷ παραδιδόντι τὴν πόλιν σώσειν αὐτόν τε καὶ τοὺσ συγγενεῖσ αὐτοῦ.

κἀκεῖνοσ ἐπὶ τούτοισ ὤμνυε τὴν πόλιν αὐτοῖσ ἐγχειριεῖν. καὶ ὁ μὲν οὕτωσ προδοὺσ σώζεται μετὰ τῶν οἰκείων, οἱ δὲ ἀποκτείναντεσ ἅπαντασ τοὺσ ἐνοικοῦντασ εἶχον τὴν πόλιν. Καὶ μετὰ ταῦτα πρὸσ μὲν τοὺσ πολεμίουσ μαλακῶσ εἶχον οἱ Ἰσραηλῖται, τῆσ δὲ γῆσ καὶ τῶν ταύτησ ἔργων ἐπεμελοῦντο.

τῶν δὲ κατὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῖσ ἐπιδιδόντων ὑπὸ τρυφῆσ καὶ ἡδονῆσ τοῦ κόσμου ὠλιγώρουν καὶ τῆσ πολιτείασ τῶν νόμων οὐκέτ’ ἦσαν ἀκριβεῖσ ἀκροαταί. παροξυνθὲν δ’ ἐπὶ τούτοισ τὸ θεῖον ἀναιρεῖ, πρῶτον μὲν ὡσ φείσαιντο παρὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην τῶν Χαναναίων, ἔπειθ’ ὡσ ἐκεῖνοι χρήσοιντο πολλῇ κατ’ αὐτῶν ὠμότητι καιροῦ λαβόμενοι.

οἱ δὲ καὶ πρὸσ τὰ παρὰ τοῦ θεοῦ δυσθύμωσ εἶχον καὶ πρὸσ τὸ πολεμεῖν ἀηδῶσ πολλά τε παρὰ τῶν Χαναναίων λαβόντεσ καὶ πρὸσ τοὺσ πόνουσ ἤδη διὰ τὴν τρυφὴν ἐκλελυμένοι.

καὶ συνέβαινεν ἤδη τὴν ἀριστοκρατίαν διεφθάρθαι, καὶ τὰσ γερουσίασ οὐκ ἀπεδείκνυσαν οὐδ’ ἀρχὴν ἄλλην οὐδεμίαν τῶν πρότερον νενομισμένων, ἦσαν δὲ ἐν τοῖσ ἀγροῖσ ἡδονῇ τοῦ κερδαίνειν προσδεδεμένοι.

καὶ διὰ τὴν πολλὴν ἄδειαν στάσισ αὐτοὺσ πάλιν καταλαμβάνει δεινὴ καὶ προήχθησαν εἰσ τὸ πολεμεῖν ἀλλήλοισ ἐκ τοιαύτησ αἰτίασ. Λευίτησ ἀνὴρ τῶν δημοτικωτέρων τῆσ Ἐφράνου κληρουχίασ ὢν καὶ ἐν ἐκείνῃ κατοικῶν ἄγεται γύναιον ἀπὸ Βηθλέμων, τῆσ δὲ Ιοὔδα φυλῆσ τοῦτ’ ἔστι τὸ χωρίον.

ἐρῶν δὲ σφόδρα τῆσ γυναικὸσ καὶ τοῦ κάλλουσ αὐτῆσ ἡττημένοσ ἠτύχει τῶν παρ’ ἐκείνησ οὐχ ὁμοίων πειρώμενοσ. ἀλλοτρίωσ δ’ αὐτῆσ ἐχούσησ καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον ἐκκαιομένου τῷ πάθει μέμψεισ συνεχεῖσ αὐτοῖσ ἐγίνοντο καὶ τέλοσ ἡ γυνὴ πρὸσ αὐτὰσ βαρυνομένη καταλιποῦσα τὸν ἄνδρα πρὸσ τοὺσ γονεῖσ παραγίνεται μηνὶ τετάρτῳ.

χαλεπῶσ δὲ φέρων ὁ ἀνὴρ ἐπὶ τῷ ἔρωτι ἧκε πρὸσ τοὺσ πενθεροὺσ καὶ διαλυσάμενοσ τὰσ μέμψεισ καταλλάττεται πρὸσ αὐτήν. καὶ τέτταρασ μὲν ἡμέρασ προσαυτόθι διαιτᾶται φιλοφρονουμένων αὐτὸν τῶν γονέων, τῇ δὲ πέμπτῃ δόξαν ἀπιέναι πρὸσ αὑτὸν περὶ δείλην ἔξεισι·

βράδιον γὰρ ἀπέλυον οἱ γονεῖσ τὴν θυγατέρα καὶ τῆσ ἡμέρασ τριβὴν ἐποιοῦντο. θεράπων δ’ αὐτοῖσ εἷσ εἵπετο καὶ ὄνοσ ἦν αὐτοῖσ, ἐφ’ ἧσ ὠχεῖτο τὸ γύναιον. γενομένων δ’ αὐτῶν κατὰ Ιἑροσόλυμα, σταδίουσ δ’ ἐληλύθεσαν ἤδη τριάκοντα, συνεβούλευεν ὁ θεράπων καταχθῆναί που, μὴ καί τι τῆσ νυκτὸσ αὐτοὺσ ὁδεύοντασ καταλάβῃ δύσκολον καὶ ταῦτα οὐδὲ πόρρω πολεμίων ὄντασ, τοῦ καιροῦ πολλάκισ ἐπισφαλῆ καὶ ὕποπτα ποιοῦντοσ καὶ τὰ φίλα.

τῷ δ’ οὐκ ἤρεσεν ἡ γνώμη παρ’ ἀλλοφύλοισ ἀνδράσι ξενοῦσθαι, Χαναναίων γὰρ ἦν ἡ πόλισ, ἀλλὰ προελθόντασ εἴκοσι στάδια εἰσ οἰκείαν ἠξίου κατάγεσθαι πόλιν, καὶ κρατήσασ τῇ γνώμῃ παρῆν εἰσ Γαβὰν φυλῆσ τῆσ Βενιαμίτιδοσ ἤδη ὀψίασ οὔσησ.

καὶ μηδενὸσ ἐπὶ ξενίαν τῶν κατὰ τὴν ἀγορὰν αὐτὸν παρακαλοῦντοσ πρεσβύτησ ἐξ ἀγροῦ κατιὼν τῆσ μὲν Ἐφράμιοσ φυλῆσ ὢν ἐν δὲ τῇ Γάβῃ διαιτώμενοσ συντυγχάνων αὐτῷ, τίσ τε ὢν ἤρετο καὶ δι’ ἃσ αἰτίασ στελλόμενοσ σκότουσ ἤδη τὰ πρὸσ τὸ δεῖπνον αὑτῷ λαμβάνοι.

ὁ δὲ Λευίτησ μὲν ἔφησεν εἶναι, γύναιον δὲ παρὰ τῶν γονέων ἄγων πρὸσ αὐτὸν ἀπιέναι, τὴν δ’ οἴκησιν ἐδήλου τυγχάνειν ἐν τῇ Ἐφράμου κληρουχίᾳ.

ὁ δὲ πρεσβύτησ καὶ διὰ συγγένειαν καὶ διὰ τὸ τὴν αὐτὴν φυλὴν νέμειν καὶ διὰ τὴν συντυχίαν παρ’ αὐτὸν ξενισθησόμενον ἦγε. νεανίαι δέ τινεσ τῶν Γαβαηνῶν ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ τὸ γύναιον θεασάμενοι καὶ τὴν εὐπρέπειαν θαυμάσαντεσ, ἐπεὶ παρὰ τῷ πρεσβύτῃ κατηγμένην ἔμαθον καταφρονήσαντεσ τῆσ ἀσθενείασ καὶ τῆσ ὀλιγότητοσ ἧκον ἐπὶ τὰσ θύρασ.

τοῦ δὲ πρεσβύτου παρακαλοῦντοσ ἀπαλλάττεσθαι καὶ μὴ προσφέρειν βίαν μηδὲ ὕβριν ἠξίουν αὐτὸν παρασχόντα τὴν ξένην πραγμάτων ἀπηλλάχθαι. συγγενῆ δὲ λέγοντοσ καὶ Λευῖτιν τοῦ πρεσβύτου καὶ δράσειν αὐτοὺσ δεινὰ ὑφ’ ἡδονῆσ εἰσ τοὺσ νόμουσ ἐξαμαρτάνοντασ ὠλιγώρουν τοῦ δικαίου καὶ κατεγέλων, ἠπείλουν δὲ ἀποκτείνειν αὐτὸν ἐμποδίζοντα ταῖσ ἐπιθυμίαισ αὐτῶν.

εἰσ δ’ ἀνάγκην περιηγμένοσ καὶ μὴ βουλόμενοσ τοὺσ ξένουσ περιιδεῖν ὑβρισθέντασ τῆσ ἑαυτοῦ θυγατρὸσ αὐτοῖσ παρεχώρει, πληρώσειν τε τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοὺσ λέγων νομιμώτερον δίχα τῆσ εἰσ τοὺσ ξένουσ ὕβρεωσ αὐτόσ τε μηδὲν ἀδικήσειν οὓσ ὑπεδέξατο τούτῳ τῷ τρόπῳ νομίζων.

ὡσ δ’ οὐδὲν τῆσ σπουδῆσ τῆσ ἐπὶ τὴν ξένην ἐνεδίδοσαν, ἀλλὰ ἐνέκειντο ταύτην παραλαβεῖν ἀξιοῦντεσ, ὁ μὲν ἱκέτευε μηδὲν τολμᾶν παράνομον, οἱ δ’ ἁρπασάμενοι καὶ προσθέμενοι μᾶλλον τῷ βιαίῳ τῆσ ἡδονῆσ ἀπήγαγον πρὸσ αὑτοὺσ τὴν γυναῖκα καὶ δι’ ὅλησ νυκτὸσ ἐμπλησθέντεσ τῆσ ὕβρεωσ ἀπέλυσαν περὶ ἀρχομένην ἡμέραν.

ἡ δὲ τεταλαιπωρημένη τοῖσ συμβεβηκόσι παρῆν ἐπὶ τὴν ξενίαν καὶ ὑπὸ λύπησ ὧν ἐπεπόνθει καὶ τοῦ μὴ τολμᾶν ὑπ’ αἰσχύνησ εἰσ ὄψιν ἐλθεῖν τἀνδρί, τοῦτον γὰρ μάλιστα τοῖσ γεγενημένοισ ἔχειν ἀνιάτωσ ἐλογίζετο, καταπεσοῦσα τὴν ψυχὴν ἀφίησιν.

ὁ δὲ ἀνὴρ αὐτῆσ οἰόμενοσ ὕπνῳ βαθεῖ κατεισχῆσθαι τὴν γυναῖκα καὶ μηδὲν σκυθρωπὸν ὑφορώμενοσ ἀνεγείρειν ἐπειρᾶτο παραμυθήσασθαι διεγνωκώσ, ὡσ οὐκ ἐξ ἑκουσίου γνώμησ αὑτὴν παράσχοι τοῖσ καθυβρίσασιν, ἀλλ’ ἁρπασαμένων ἐπὶ τὴν ξενίαν ἐλθόντων αὐτῶν.

ὡσ δὲ τελευτήσασαν ἔμαθε, σωφρόνωσ πρὸσ τὸ μέγεθοσ τῶν κακῶν ἐπιθέμενοσ τῷ κτήνει νεκρὰν τὴν γυναῖκα κομίζει πρὸσ αὑτόν, καὶ διελὼν αὐτὴν κατὰ μέλοσ εἰσ μέρη δώδεκα διέπεμψεν εἰσ ἑκάστην φυλὴν ἐντειλάμενοσ τοῖσ κομίζουσι λέγειν τοὺσ αἰτίουσ τῆσ τελευτῆσ τῇ γυναικὶ καὶ τὴν παροινίαν τῆσ φυλῆσ.

Οἱ δ’ ὑπό τε τῆσ ὄψεωσ καὶ τῆσ ἀκοῆσ τῶν βεβιασμένων κακῶσ διατεθέντεσ πρότερον οὐδενὸσ τοιούτου πεῖραν εἰληφότεσ, ὑπ’ ὀργῆσ ἀκράτου καὶ δικαίασ εἰσ τὴν Σιλοῦν συλλεγέντεσ καὶ πρὸ τῆσ σκηνῆσ ἀθροισθέντεσ εἰσ ὅπλα χωρεῖν εὐθὺσ ὡρ́μηντο καὶ χρήσασθαι τοῖσ Γαβαηνοῖσ ὡσ πολεμίοισ.

ἐπέσχε δ’ αὐτοὺσ ἡ γερουσία πείσασα μὴ δεῖν ὀξέωσ οὕτωσ πρὸσ τοὺσ ὁμοφύλουσ ἐκφέρειν πόλεμον πρὶν ἢ λόγοισ διαλεχθῆναι περὶ τῶν ἐγκλημάτων, τοῦ νόμου μηδ’ ἐπὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἐφιέντοσ δίχα πρεσβείασ καὶ τοιαύτησ πρὸσ τὸ μετανοῆσαι πείρασ τοὺσ δόξαντασ ἀδικεῖν στρατιὰν ἀγαγεῖν·

καλῶσ οὖν ἔχει τῷ νόμῳ πειθομένουσ πρὸσ τοὺσ Γαβαηνοὺσ ἐξαιτοῦντασ τοὺσ αἰτίουσ ἐκπέμψαι καὶ παρεχομένων μὲν ἀρκεῖσθαι τῇ τούτων κολάσει, καταφρονησάντων δὲ τότε τοῖσ ὅπλοισ αὐτοὺσ ἀμύνασθαι.

πέμπουσιν οὖν πρὸσ τοὺσ Γαβαηνοὺσ κατηγοροῦντεσ τῶν νεανίσκων τὰ περὶ τὴν γυναῖκα καὶ πρὸσ τιμωρίαν αἰτοῦντεσ τοὺσ δράσαντασ μὲν οὐ νόμιμα, γενομένουσ δὲ δικαίουσ ἀντ’ αὐτῶν ἐκείνων ἀποθανεῖν.

οἱ δὲ Γαβαηνοὶ οὔτε τοὺσ νεανίσκουσ ἐξέδοσαν καὶ δεινὸν ἀλλοτρίοισ ὑπακούειν προστάγμασιν ἡγοῦντο πολέμου φόβῳ μηδενὸσ ἀξιοῦντεσ εἶναι χείρουσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ μήτε διὰ πλῆθοσ μήτε δι’ εὐψυχίαν.

ἦσαν δὲ ἐν παρασκευῇ μεγάλῃ καὶ τῶν ἄλλων φυλετῶν, συναπενοήθησαν γὰρ αὐτοῖσ ὡσ ἀμυνούμενοι βιαζομένουσ. Ὡσ δὲ τοιαῦτα τοῖσ Ἰσραηλίταισ τὰ παρὰ τῶν Γαβαηνῶν ἀπηγγέλθη, ὁρ́κουσ ποιοῦνται μηδένα σφῶν ἀνδρὶ Βενιαμίτῃ δώσειν πρὸσ γάμον θυγατέρα στρατεύσειν τε ἐπ’ αὐτούσ, μᾶλλον αὐτοῖσ δι’ ὀργῆσ ὄντεσ ἢ τοῖσ Χαναναίοισ τοὺσ προγόνουσ ἡμῶν παρειλήφαμεν γενομένουσ.

παραχρῆμά τε ἐξῆγον ἐπ’ αὐτοὺσ τὸ στρατόπεδον μυριάδασ τεσσαράκοντα ὁπλιτῶν·

ὥστε καὶ μάχησ πρὸσ τῇ Γαβᾷ γενομένησ τρέπουσι τοὺσ Ἰσραηλίτασ οἱ Βενιαμῖται ἄνδρεσ τε πίπτουσιν ἐξ αὐτῶν εἰσ δισμυρίουσ καὶ δισχιλίουσ, ἐφθάρησαν δὲ ἴσωσ ἂν καὶ πλείονεσ, εἰ μὴ νὺξ αὐτοὺσ ἐπέσχε καὶ διέλυσε μαχομένουσ.

καὶ οἱ μὲν Βενιαμῖται χαίροντεσ ἀνεχώρουν εἰσ τὴν πόλιν, οἱ δ’ Ἰσραηλῖται καταπεπληγότεσ ὑπὸ τῆσ ἥττησ εἰσ τὸ στρατόπεδον.

τῇ δ’ ἐπιούσῃ πάλιν συμβαλόντων οἱ Βενιαμῖται κρατοῦσι καὶ θνήσκουσι τῶν Ἰσραηλιτῶν ὀκτακισχίλιοι καὶ μύριοι, καὶ δείσαντεσ τὸν φόνον ἐξέλιπον τὸ στρατόπεδον. παραγενόμενοι δὲ εἰσ Βέθηλα πόλιν ἔγγιστα κειμένην καὶ νηστεύσαντεσ κατὰ τὴν ὑστεραίαν τὸν θεὸν ἱκέτευον διὰ Φινεέσου τοῦ ἀρχιερέωσ παύσασθαι τῆσ ὀργῆσ τῆσ πρὸσ αὐτοὺσ καὶ ταῖσ δυσὶν αὐτῶν ἥτταισ ἀρκεσθέντα δοῦναι νίκην καὶ κράτοσ κατὰ τῶν πολεμίων.

ὁ δὲ θεὸσ ἐπαγγέλλεται ταῦτα διὰ Φινεέσου προφητεύσαντοσ. Ποιήσαντεσ οὖν τὴν στρατιὰν δύο μέρη τὴν μὲν ἡμίσειαν προλοχίζουσι νυκτὸσ περὶ τὴν πόλιν, οἱ δ’ ἡμίσεισ συνέβαλον τοῖσ Βενιαμίταισ ὑπεχώρουν τε ἐγκειμένων, καὶ ἐδίωκον οἱ Βενιαμῖται τῶν Ἑβραίων ὑποφευγόντων ἠρέμα καὶ ἐπὶ πολὺ θελόντων εἰσ ἅπαν αὐτοὺσ ἐξελθεῖν ἀναχωροῦσιν εἵποντο, ὡσ καὶ τοὺσ ἐν τῇ πόλει πρεσβύτασ καὶ νέουσ ὑπολειφθέντασ διεκδραμεῖν δι’ ἀσθένειαν αὐτοῖσ πασσυδὶ βουλομένουσ χειρώσασθαι τοὺσ πολεμίουσ.

ὡσ δὲ πολὺ τῆσ πόλεωσ ἀπέσχον, ἐπαύσαντο μὲν φεύγοντεσ οἱ Ἑβραῖοι, ἐπιστραφέντεσ δ’ ἵστανται πρὸσ μάχην καὶ τοῖσ ἐν ταῖσ ἐνέδραισ οὖσι τὸ σημεῖον αἴρουσιν ὃ συνέκειτο.

οἱ δ’ ἐξαναστάντεσ μετὰ βοῆσ ἐπῄεσαν τοῖσ πολεμίοισ.

οἱ δὲ ἅμα τε ἠπατημένουσ αὑτοὺσ ᾔσθοντο καὶ ἐν ἀμηχανίᾳ συνεστήκεσαν, καὶ εἴσ τι κοῖλον συνελαθέντασ καὶ φαραγγῶδεσ χωρίον περιστάντεσ κατηκόντισαν, ὥστε πάντασ διαφθαρῆναι πλὴν ἑξακοσίων. οὗτοι δὲ συστραφέντεσ καὶ πυκνώσαντεσ ἑαυτοὺσ καὶ διὰ μέσων ὠσάμενοι τῶν πολεμίων ἔφυγον ἐπὶ τὰ πλησίον ὄρη, καὶ κατασχόντεσ ἱδρύθησαν.

οἱ δ’ ἄλλοι πάντεσ περὶ δισμυρίουσ ὄντεσ καὶ πεντακισχιλίουσ ἀπέθανον. οἱ δ’ Ἰσραηλῖται τήν τε Γάβαν ἐμπιπρᾶσι καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τῶν ἀρρένων τοὺσ μὴ ἐν ἀκμῇ διεχρήσαντο, τάσ τε ἄλλασ τῶν Βενιαμιτῶν πόλεισ ταὐτὰ δρῶσιν, οὕτωσ τε ἦσαν παρωξυμμένοι, ὡσ καὶ Ιἄβησον τῆσ Γαλαδίτιδοσ οὖσαν, ὅτι μὴ συμμαχήσειεν αὐτοῖσ κατὰ τῶν Βενιαμιτῶν, πέμψαντεσ μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ ἐκ τῶν τάξεων ἐκέλευσαν ἀνελεῖν.

καὶ φονεύουσι τὸ μάχιμον τῆσ πόλεωσ οἱ πεμφθέντεσ σὺν τέκνοισ καὶ γυναιξὶ πλὴν τετρακοσίων παρθένων.

ἐπὶ τοσοῦτον ὑπ’ ὀργῆσ προήχθησαν τῷ κατὰ τὴν γυναῖκα πάθει προσλαβόντεσ καὶ τὸ κατὰ τὴν ἀναίρεσιν τῶν ὁπλιτῶν. Μετάνοια δ’ αὐτοὺσ λαμβάνει τῆσ τῶν Βενιαμιτῶν συμφορᾶσ καὶ νηστείαν ἐπ’ αὐτοῖσ προέθεντο καίτοι δίκαια παθεῖν αὐτοὺσ ἀξιοῦντεσ εἰσ τοὺσ νόμουσ ἐξαμαρτάνοντασ, καὶ τοὺσ διαφυγόντασ αὐτῶν ἑξακοσίουσ διὰ πρεσβευτῶν ἐκάλουν·

καθίδρυντο γὰρ ὑπὲρ πέτρασ τινὸσ Ῥοᾶσ καλουμένησ κατὰ τὴν ἔρημον. οἱ δὲ πρέσβεισ ὡσ οὐκ ἐκείνοισ τῆσ συμφορᾶσ μόνοισ γεγενημένησ ἀλλὰ καὶ αὐτοῖσ τῶν συγγενῶν ἀπολωλότων ὀδυρόμενοι πρᾴωσ ἔπειθον φέρειν καὶ συνελθεῖν εἰσ ταὐτὸ καὶ μὴ παντελῆ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ ὄλεθρον τό γε ἐπ’ αὐτοῖσ καταψηφίσασθαι.

"συγχωροῦμεν δὲ ὑμῖν, ἔλεγον, τὴν ἁπάσησ τῆσ φυλῆσ γῆν καὶ λείαν ὅσην ἂν ἄγειν δυνηθῆτε" . οἱ δὲ τῶν καθ’ ἑαυτοὺσ θεοῦ ψήφῳ γεγονότων καὶ κατ’ ἀδικίαν τὴν αὐτῶν γνωσιμαχήσαντεσ κατῄεσαν εἰσ τὴν πάτριον φυλὴν πειθόμενοι τοῖσ προκαλουμένοισ.

οἱ δ’ Ἰσραηλῖται γυναῖκασ αὐτοῖσ τὰσ τετρακοσίασ ἔδοσαν παρθένουσ τὰσ Ιἀβίτιδασ, περὶ δὲ τῶν διακοσίων ἐσκόπουν, ὅπωσ κἀκεῖνοι γυναικῶν εὐπορήσαντεσ παιδοποιῶνται. γεγενημένων δὲ αὐτοῖσ ὁρ́κων ὥστε μηδενὶ Βενιαμίτῃ συνοικίσαι θυγατέρα πρὸ τοῦ πολέμου, οἱ μὲν ὀλιγωρεῖν συνεβούλευον τῶν ὀμωμοσμένων ὡσ ὑπ’ ὀργῆσ ὀμόσαντεσ οὐ γνώμῃ καὶ κρίσει, τῷ δὲ θεῷ μηδὲν ἐναντίον ποιήσειν εἰ φυλὴν ὅλην κινδυνεύουσαν ἀπολέσθαι σῶσαι δυνηθεῖεν, τάσ τε ἐπιορκίασ οὐχ ὅταν ὑπὸ ἀνάγκησ γένωνται χαλεπὰσ εἶναι καὶ ἐπισφαλεῖσ, ἀλλ’ ὅταν ἐν κακουργίᾳ τολμηθῶσι.

τῆσ δὲ γερουσίασ πρὸσ τὸ τῆσ ἐπιορκίασ ὄνομα σχετλιασάσησ ἔφη τισ τούτοισ τε γυναικῶν εὐπορίαν ἔχειν εἰπεῖν καὶ τήρησιν τῶν ὁρ́κων.

ἐρομένων δὲ τὴν ἐπίνοιαν, "ἡμῖν, εἶπεν, τρὶσ τοῦ ἔτουσ εἰσ Σιλὼ συνιοῦσιν ἕπονται κατὰ πανήγυριν αἱ γυναῖκεσ καὶ αἱ θυγατέρεσ. τούτων κατὰ ἁρπαγὴν ἐφείσθω γαμεῖν Βενιαμίτασ ἃσ ἂν δυνηθεῖεν ἡμῶν οὔτε προτρεπομένων οὔτε κωλυόντων.

πρὸσ δὲ τοὺσ πατέρασ αὐτῶν δυσχεραίνοντασ καὶ τιμωρίαν λαμβάνειν ἀξιοῦντασ φήσομεν αὐτοὺσ αἰτίουσ φυλακῆσ ἀμελήσαντασ τῶν θυγατέρων, ὅτι δὲ δεῖ τῆσ ὀργῆσ ἐπὶ Βενιαμίτασ ὑφεῖναι χρησαμένουσ αὐτῇ καὶ θᾶττον ἀμέτρωσ" . καὶ οἱ μὲν τούτοισ πεισθέντεσ ψηφίζονται τὸν διὰ τῆσ ἁρπαγῆσ γάμον τοῖσ Βενιαμίταισ.

ἐνστάσησ δὲ τῆσ ἑορτῆσ οἱ μὲν διακόσιοι κατὰ δύο καὶ τρεῖσ πρὸ τῆσ πόλεωσ ἐνήδρευον παρεσομένασ τὰσ παρθένουσ ἔν τε ἀμπελῶσι καὶ χωρίοισ ἐν οἷσ λήσειν ἔμελλον, αἱ δὲ μετὰ παιδιᾶσ οὐδὲν ὑφορώμεναι τῶν μελλόντων ἀφυλάκτωσ ὥδευον· οἱ δὲ σκεδασθεισῶν εἴχοντο ἐξαναστάντεσ.

καὶ οὗτοι μὲν οὕτωσ γαμήσαντεσ ἐπ’ ἔργα τῆσ γῆσ ἐχώρησαν καὶ πρόνοιαν ἐποιήσαντο πάλιν εἰσ τὴν προτέραν εὐδαιμονίαν ἐπανελθεῖν. Βενιαμιτῶν μὲν οὖν ἡ φυλὴ κινδυνεύσασα τελέωσ ἐκφθαρῆναι τῷ προειρημένῳ τρόπῳ κατὰ τὴν Ἰσραηλιτῶν σοφίαν σώζεται ἤνθησέ τε παραχρῆμα καὶ ταχεῖαν εἴσ τε πλῆθοσ καὶ τὰ ἄλλα πάντα ἐποιήσατο τὴν ἐπίδοσιν.

οὗτοσ μὲν οὖν ὁ πόλεμοσ οὕτωσ παύεται. Ὅμοια δὲ τούτοισ παθεῖν καὶ τὴν Δάνην συνέβη φυλὴν ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ εἰσ τοῦτο προαχθεῖσαν.

τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκλελοιπότων ἤδη τὴν ἐν τοῖσ πολέμοισ ἄσκησιν καὶ πρὸσ τοῖσ ἔργοισ ὄντων τῆσ γῆσ Χαναναῖοι καταφρονήσαντεσ αὐτῶν συνεποιήσαντο δύναμιν, οὐδὲν μὲν αὐτοὶ πείσεσθαι προσδοκῶντεσ, ὡσ δὲ βεβαίαν τὴν τοῦ ποιήσειν κακῶσ τοὺσ Ἑβραίουσ ἐλπίδα λαβόντεσ ἐπ’ ἀδείασ τὸ λοιπὸν οἰκεῖν τὰσ πόλεισ ἠξίουν.

ἁρ́ματά τε οὖν παρεσκευάζοντο καὶ τὸ ὁπλιτικὸν συνεκρότουν αἵ τε πόλεισ αὐτῶν συνεφρόνουν καὶ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ τὴν Ἀσκάλωνα καὶ Ἀκαρῶνα παρεσπάσαντο ἄλλασ τε πολλὰσ τῶν ἐν τῷ πεδίῳ καὶ Δανίτασ εἰσ τὸ ὄροσ ἠνάγκασαν συμφυγεῖν οὐδὲ ὀλίγον αὐτοῖσ ἐπιβατὸν τοῦ πεδίου καταλιπόντεσ.

οἱ δ’ οὔτε πολεμεῖν ὄντεσ ἱκανοὶ γῆν τε οὐκ ἔχοντεσ ἀρκοῦσαν πέμπουσιν ἐξ αὐτῶν πέντε ἄνδρασ εἰσ τὴν μεσόγειον κατοψομένουσ γῆν, εἰσ ἣν μετοικήσαιντο.

οἱ δ’ οὐ πόρρω τοῦ Λιβάνου ὄρουσ καὶ ἐλάσσονοσ Ιὀρδάνου τῶν πηγῶν κατὰ τὸ μέγα πεδίον Σιδῶνοσ πόλεωσ ὁδὸν ἡμέρασ μιᾶσ προελθόντεσ καὶ κατασκεψάμενοι γῆν ἀγαθὴν καὶ πάμφορον σημαίνουσι τοῖσ αὑτῶν· οἱ δ’ ὁρμηθέντεσ στρατῷ κτίζουσιν αὐτόθι πόλιν Δάνα ὁμώνυμον τῷ Ιἀκώβου παιδὶ φυλῆσ δ’ ἐπώνυμον τῆσ αὐτῶν. Τοῖσ δ’ Ἰσραηλίταισ προύβαινεν ὑπό τε ἀπειρίασ τοῦ πονεῖν τὰ κακὰ καὶ ἀπὸ τῆσ περὶ τὸ θεῖον ὀλιγωρίασ·

μετακινηθέντεσ γὰρ ἅπαξ τοῦ κόσμου τῆσ πολιτείασ ἐφέροντο πρὸσ τὸ καθ’ ἡδονὴν καὶ βούλησιν ἰδίαν βιοῦν, ὡσ καὶ τῶν ἐπιχωριαζόντων παρὰ τοῖσ Χαναναίοισ ἀναπίμπλασθαι κακῶν. ὀργίζεται τοίνυν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ καὶ ἣν σὺν πόνοισ μυρίοισ εὐδαιμονίαν ἐκτήσαντο, ταύτην ἀπέβαλον διὰ τρυφήν.

εἰσὶ δ’ οἳ διὰ φόβον ἑκουσίωσ αὐτῷ προσεχώρησαν, φόρουσ τε τοῦ δυνατοῦ μείζονασ ἐπιταγέντεσ ἐτέλουν καὶ ὕβρεισ παντοίασ ὑπέμενον ἑώσ ἐτῶν ὀκτώ, μεθ’ ἃ τῶν κακῶν οὕτωσ ἠλευθερώθησαν.

πρῶτον μὲν τὴν παρ’ αὐτοῖσ οὖσαν φρουρὰν τοῦ Χουσαρσάθου διαφθείρει, προσγενομένων δὲ πλειόνων τῶν συναγωνιζομένων ἐκ τοῦ μὴ διαμαρτεῖν περὶ τὰ πρῶτα τῆσ ἐπιχειρήσεωσ, μάχην τοῖσ Ἀσσυρίοισ συνάπτουσι καὶ πρὸσ τὸ παντελὲσ αὐτοὺσ ἀπωσάμενοι περαιοῦσθαι τὸν Εὐφράτην ἐβιάζοντο.

Κενίαζοσ δὲ ὡσ ἔργῳ πεῖραν αὐτοῦ δεδωκὼσ τῆσ ἀνδραγαθίασ γέρασ ὑπὲρ αὐτῆσ λαμβάνει παρὰ τοῦ πλήθουσ ἀρχήν, ὥστε κρίνειν τὸν λαόν.

καὶ ἄρξασ ἐπ’ ἔτη τεσσαράκοντα καταστρέφει τὸν βίον. ὡσ καταφρονήσαντα αὐτῶν τῆσ ἀκοσμίασ τῆσ κατὰ τὴν πολιτείαν Ἐγλῶνα τὸν Μωαβιτῶν βασιλέα πόλεμον πρὸσ αὐτοὺσ ἐξενεγκεῖν καὶ πολλαῖσ μάχαισ αὐτῶν κρατήσαντα καὶ τοὺσ φρονήματι τῶν ἄλλων διαφέροντασ ὑποτάξαντα πρὸσ τὸ παντελὲσ αὐτῶν τὴν δύναμιν ταπεινῶσαι καὶ φόρουσ αὐτοῖσ ἐπιτάξαι τελεῖν.

καθιδρύσασ δ’ αὐτῷ ἐν Ιἑριχοῦντι βασίλειον ταύτην ἀποδείξασ οὐδὲν τῆσ εἰσ τὸ πλῆθοσ κακώσεωσ παρέλιπεν εἴσ τε πενίαν αὐτοὺσ κατέστησεν ἐπὶ ὀκτωκαίδεκα ἔτη.

λαβὼν δ’ οἶκτον ὁ θεὸσ τῶν [Ἰσραηλιτῶν] ἐφ’ οἷσ ἔπασχον καὶ ταῖσ ἱκετείαισ αὐτῶν ἐπικλασθεὶσ ἀπήλλαξε τῆσ ὑπὸ τοῖσ Μωαβίταισ ὕβρεωσ. ἠλευθερώθησαν δὲ τούτῳ τῷ τρόπῳ. συνήθησ δὲ γίνεται τῷ Ἐγλῶνι δωρεαῖσ αὐτὸν θεραπεύων καὶ ὑπερχόμενοσ, ὡσ διὰ τοῦτο καὶ τοῖσ περὶ τὸν βασιλέα προσφιλῆ τυγχάνειν αὐτόν.

καί ποτε σὺν δυσὶν οἰκέταισ δῶρα τῷ βασιλεῖ φέρων ξιφίδιον κρύφα τῷ δεξιῷ σκέλει περιδησάμενοσ εἰσῄει πρὸσ αὐτόν.

ὡρ́α δ’ ἦν θέρουσ καὶ τῆσ ἡμέρασ ἤδη μεσούσησ ἀνεῖντο αἱ φυλακαὶ ὑπό τε τοῦ καύματοσ καὶ πρὸσ ἄριστον τετραμμένων. δοὺσ οὖν τὰ δῶρα τῷ Ἐγλῶνι ὁ νεανίσκοσ, διέτριβε δ’ ἔν τινι δωματίῳ δεξιῶσ πρὸσ θέροσ ἔχοντι, πρὸσ ὁμιλίαν ἐτράποντο.

μόνοι δ’ ἦσαν τοῦ βασιλέωσ καὶ τοὺσ ἐπεισιόντασ τῶν θεραπόντων ἀπιέναι κελεύσαντοσ διὰ τὸ πρὸσ Ιοὔδην ὁμιλεῖν. καθῆστο δ’ ἐπὶ θρόνου καὶ δέοσ εἰσῄει τὸν Ιοὔδην, μὴ διαμάρτῃ καὶ μὴ δῷ καιρίαν πληγήν.

ἀνίστησιν οὖν αὐτὸν ὄναρ εἰπὼν ἔχειν ἐκ προστάγματοσ αὐτῷ δηλῶσαι τοῦ θεοῦ. καὶ ὁ μὲν πρὸσ τὴν χαρὰν τὴν τοῦ ὀνείρατοσ ἀνεπήδησεν ἀπὸ τοῦ θρόνου, πλήξασ δ’ αὐτὸν Ιοὔδησ εἰσ τὴν καρδίαν καὶ τὸ ξιφίδιον ἐγκαταλιπὼν ἔξεισι προσκλίνασ τὴν θύραν.

οἵ τε θεράποντεσ ἠρέμουν εἰσ ὕπνον τετράφθαι νομίζοντεσ τὸν βασιλέα. Ὁ δ’ Ιοὔδησ τοῖσ Ιἑριχουντίοισ ἀποσημαίνων κρυπτῶσ παρεκάλει τῆσ ἐλευθερίασ ἀντιλαμβάνεσθαι.

οἱ δ’ ἀσμένωσ ἀκούσαντεσ αὐτοί τε εἰσ τὰ ὅπλα ᾔεσαν καὶ διέπεμπον εἰσ τὴν χώραν τοὺσ ἀποσημαίνοντασ κέρασιν οἰῶν· τούτοισ γὰρ συγκαλεῖν τὸ πλῆθοσ πάτριον. οἱ δὲ περὶ τὸν Ἐγλῶνα πολὺν μὲν χρόνον ἠγνόουν τὸ συμβεβηκὸσ αὐτῷ πάθοσ, ἐπεὶ δὲ πρὸσ ἑσπέραν ἦν, δείσαντεσ μή τι νεώτερον εἰή περὶ αὐτὸν γεγονόσ, εἰσῆλθον εἰσ τὸ δωμάτιον καὶ νεκρὸν εὑρόντεσ ἐν ἀμηχανίᾳ καθειστήκεσαν, καὶ πρὶν τὴν φρουρὰν συστραφῆναι τὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν αὐτοῖσ ἐπέρχεται πλῆθοσ.

καὶ οἱ μὲν παραχρῆμα ἀναιροῦνται, οἱ δ’ εἰσ φυγὴν τρέπονται ὡσ ἐπὶ τὴν Μωαβῖτιν σωθησόμενοι, ἦσαν δὲ ὑπὲρ μυρίουσ.

καὶ Ἰσραηλῖται προκατειληφότεσ τοῦ Ιὀρδάνου τὴν διάβασιν διώκοντεσ ἔκτεινον καὶ κατὰ τὴν διάβασιν πολλοὺσ αὐτῶν ἀναιροῦσι, διέφυγέ τε οὐδεὶσ τὰσ χεῖρασ αὐτῶν. καὶ οἱ μὲν Ἑβραῖοι τούτῳ τῷ τρόπῳ τῆσ ὑπὸ τοῖσ Μωαβίταισ δουλείασ ἀπηλλάγησαν, Ιοὔδησ δ’ ἐκ τῆσ αἰτίασ ταύτησ τιμηθεὶσ τῇ τοῦ πλήθουσ παντὸσ ἡγεμονίᾳ τελευτᾷ τὴν ἀρχὴν ἔτεσιν ὀγδοήκοντα κατασχών, ἀνὴρ καὶ δίχα τῆσ προειρημένησ πράξεωσ ἐπαίνου δίκαιοσ τυγχάνειν.

καὶ μετὰ τοῦτον Σαάγαροσ ὁ Ἀνάθου παῖσ αἱρεθεὶσ ἄρχειν ἐν τῷ πρώτῳ τῆσ ἀρχῆσ ἔτει κατέστρεψε τὸν βίον. Ἰσραηλῖται δὲ πάλιν, οὐδὲν γὰρ ἐπὶ διδαχῇ τοῦ κρείττονοσ ἐλάμβανον τῶν πρότερον ἠτυχημένων ὑπό τε τοῦ μήτε σέβειν τὸν θεὸν μήθ’ ὑπακούειν τοῖσ νόμοισ, πρὶν ἢ καὶ τῆσ ὑπὸ Μωαβίταισ ἀναπνεῦσαι δουλείασ πρὸσ ὀλίγον Ἀβίτω τοῦ Χαναναίων βασιλέωσ δουλοῦνται.

οὗτοσ γὰρ ἐξ Ἀσώρου πόλεωσ ὁρμώμενοσ, αὕτη δ’ ὑπέρκειται τῆσ Σεμαχωνίτιδοσ λίμνησ, στρατοῦ μὲν ὁπλιτῶν τριάκοντα ἔτρεφε μυριάδασ μυρίουσ δὲ ἱππέασ, τρισχιλίων δὲ ἁρμάτων ηὐπόρει.

ταύτησ οὖν στρατηγὸσ τῆσ δυνάμεωσ Σισάρησ τιμῆσ πρώτησ παρὰ τῷ βασιλεῖ τυγχάνων συνελθόντασ πρὸσ αὐτὸν τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἐκάκωσε δεινῶσ, ὥστε αὐτοῖσ ἐπιτάξαι τελεῖν φόρουσ. Εἴκοσι μὲν οὖν ἔτη ταῦτα πάσχοντεσ ἤνυσαν μήτε αὐτοὶ φρονεῖν ὑπὸ τῆσ δυστυχίασ ὄντεσ ἀγαθοὶ καὶ τοῦ θεοῦ πλέον δαμάσαι ἔτι θέλοντοσ αὐτῶν τὴν ὕβριν διὰ τὴν περὶ αὐτὸν ἀγνωμοσύνην, ἵνα μεταθέμενοι τοῦ λοιποῦ σωφρονῶσιν διδαχθέντεσ τὰσ συμφορὰσ αὐτοῖσ ἐκ τῆσ περιφρονήσεωσ τῶν νόμων ὑπάρξαι, Δαβώραν [δέ] τινα προφῆτιν, μέλισσαν δὲ σημαίνει τοὔνομα κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶσσαν, ἱκέτευον δεηθῆναι τοῦ θεοῦ λαβεῖν οἶκτον αὐτῶν καὶ μὴ περιιδεῖν ἀπολλυμένουσ αὐτοὺσ ὑπὸ Χαναναίων.

ὁ δὲ θεὸσ ἐπένευσε σωτηρίαν αὐτοῖσ καὶ στρατηγὸν αἱρεῖται Βάρακον τῆσ Νεφθαλίδοσ ὄντα φυλῆσ·

βάρακοσ δέ ἐστιν ἀστραπὴ κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶσσαν. Μεταπεμψαμένη δ’ ἡ Δαβώρα τὸν Βάρακον ἐπιλέξαντα τῶν νέων μυρίουσ ἐκέλευε χωρεῖν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ·

ἀποχρῆναι γὰρ τοσούτουσ τοῦ θεοῦ προειρηκότοσ καὶ νίκην ἀποσημήναντοσ. Βαράκου δὲ φαμένου οὐ στρατηγήσειν μὴ κἀκείνησ αὐτῷ συστρατηγούσησ ἀγανακτήσασα, "σὺ μέν, εἶπε, γυναικὶ παραχωρεῖσ ἀξίωμα ὃ σοὶ δέδωκεν ὁ θεόσ, ἐγὼ δὲ οὐ παραιτοῦμαι" .

καὶ συναριθμήσαντεσ μυρίουσ ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸσ Ἰταβυρίῳ ὄρει. ἀπήντα δ’ αὐτοῖσ ὁ Σισάρησ τοῦ βασιλέωσ κελεύσαντοσ καὶ στρατοπεδεύονται τῶν πολεμίων οὐκ ἄπωθεν.

τοὺσ δ’ Ἰσραηλίτασ καὶ τὸν Βάρακον καταπλαγέντασ τὸ πλῆθοσ τῶν πολεμίων καὶ ἀναχωρεῖν διεγνωκότασ ἡ Δεβώρα κατεῖχε τὴν συμβολὴν ποιεῖσθαι κατ’ ἐκείνην κελεύουσα τὴν ἡμέραν· νικήσειν γὰρ αὐτοὺσ καὶ συλλήψεσθαι τὸν θεόν. Συνῄεσαν οὖν καὶ προσμιγέντων ὄμβροσ ἐπιγίνεται μέγασ καὶ ὕδωρ πολὺ καὶ χάλαζα, τόν τε ὑετὸν κατὰ πρόσωπον ἤλαυνε τῶν Χαναναίων ἄνεμοσ ταῖσ ὄψεσιν αὐτῶν ἐπισκοτῶν, ὡσ τὰσ τοξείασ ἀχρήστουσ αὐτοῖσ εἶναι καὶ τὰσ σφενδόνασ·

οἵ τε ὁπλῖται διὰ τὸ κρύοσ χρῆσθαι τοῖσ ξίφεσιν οὐκ εἶχον. τοὺσ δ’ Ἰσραηλίτασ ἧττόν τε ἔβλαπτε κατόπιν γινόμενοσ ὁ χειμὼν καὶ πρὸσ τὴν ἔννοιαν τῆσ βοηθείασ τοῦ θεοῦ θάρσοσ ἐλάμβανον, ὥστε εἰσ μέσουσ ὠσάμενοι τοὺσ πολεμίουσ πολλοὺσ αὐτῶν ἀπέκτειναν.

καὶ οἱ μὲν ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν, οἱ δ’ ὑπὸ τῆσ οἰκείασ ἵππου ταραχθέντεσ ἔπεσον, ὡσ ὑπὸ τῶν ἁρμάτων πολλοὺσ αὐτῶν ἀποθανεῖν. Σισάρησ δὲ καταπηδήσασ τοῦ ἁρ́ματοσ ὡσ εἶδε τὴν τροπὴν γινομένην, φυγὼν ἀφικνεῖται παρά τινα τῶν Κενελίδων γυναῖκα Ιἄλην ὄνομα, ἣ κρύψαι τε ἀξιώσαντα δέχεται καὶ ποτὸν αἰτήσαντι δίδωσι γάλα διεφθορὸσ ἤδη.

ὁ δὲ πιὼν τοῦ μέτρου δαψιλέστερον εἰσ ὕπνον τρέπεται.

ἡ δὲ Ιἄλη κοιμωμένου σιδήρεον ἧλον ἐλάσασα σφύρῃ κατὰ τοῦ στόματοσ καὶ τοῦ χελυνίου διέπειρε τὸ ἔδαφοσ καὶ τοῖσ περὶ τὸν Βάρακον μικρὸν ὕστερον ἐλθοῦσιν ἐπεδείκνυε τῇ γῇ προσηλωμένον. καὶ οὕτωσ μὲν ἡ νίκη αὕτη περιέστη κατὰ τὰ ὑπὸ Δαβώρασ εἰρημένα εἰσ γυναῖκα.

Βάρακοσ δὲ στρατεύσασ ἐπ’ Ἄσωρον Ιοἀβινόν τε ὑπαντιάσαντα κτείνει καὶ τοῦ στρατηγοῦ πεσόντοσ καθελὼν εἰσ ἔδαφοσ τὴν πόλιν στρατηγεῖ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπ’ ἔτη τεσσαράκοντα. Τελευτήσαντοσ δὲ Βαράκου καὶ Δαβώρασ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν μετὰ ταῦτα Μαδιηνῖται παρακαλέσαντεσ Ἀμαληκίτασ τε καὶ Ἄραβασ στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ καὶ μάχῃ τε νικῶσι τοὺσ συμβαλόντασ καὶ τὸν καρπὸν δῃώσαντεσ τὴν λείαν ἐπήγοντο.

τοῦτο δὲ ποιούντων ἐπ’ ἔτη ἑπτὰ εἰσ τὰ ὄρη τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀνεστάλη τὸ πλῆθοσ καὶ τῶν πεδίων ἐξεχώρουν ὑπονόμουσ τε καὶ σπήλαια ποιησάμενοι πᾶν ὅ τι τοὺσ πολεμίουσ διέφυγεν ἐν τούτοισ εἶχον φυλάττοντεσ.

οἱ γὰρ Μαδιηνῖται κατὰ ὡρ́αν θέρουσ στρατεύοντεσ τὸν χειμῶνα γεωργεῖν τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἐπέτρεπον, ὅπωσ ἔχωσι πεπονηκότων αὐτῶν εἰσ ἃ βλάπτωσι.

λιμὸσ δ’ ἦν καὶ σπάνισ τροφῆσ καὶ τρέπονται πρὸσ ἱκετείαν τοῦ θεοῦ σώζειν αὐτοὺσ παρακαλοῦντεσ. Καὶ Γεδεὼν ὁ Ιἄσου παῖσ Μανασσίδοσ φυλῆσ ἐν ὀλίγοισ δράγματα σταχύων φερόμενοσ κρυπτῶσ εἰσ τὴν ληνὸν ἔκοπτε·

τοὺσ γὰρ πολεμίουσ ἐδεδίει φανερῶσ τοῦτο ποιεῖν ἐπὶ τῆσ ἅλωοσ. φαντάσματοσ δὲ αὐτῷ παραστάντοσ νεανίσκου μορφῇ καὶ φήσαντοσ εὐδαίμονα καὶ φίλον τῷ θεῷ, ὑποτυχών "τοῦτο γοῦν, ἔφη, τεκμήριον τῆσ εὐμενείασ αὐτοῦ μέγιστον τῇ ληνῷ με νῦν ἀντὶ ἅλωοσ χρῆσθαι" . θαρσεῖν δὲ παρακελευσαμένου καὶ πειρᾶσθαι τῆσ ἐλευθερίασ ἀνασώζειν ἀδυνάτωσ ἔχειν ἔλεγε·

τήν τε γὰρ φυλὴν ἐξ ἧσ ὑπῆρχε πλήθουσ ὑστερεῖν καὶ νέον αὐτὸν εἶναι καὶ τηλικούτων πραγμάτων ἀσθενέστερον. ὁ δὲ θεὸσ αὐτὸσ ἀναπληρώσειν τὸ λεῖπον ἐπηγγέλλετο καὶ νίκην παρέξειν Ἰσραηλίταισ αὐτοῦ στρατηγοῦντοσ. Τοῦτ’ οὖν διηγούμενοσ ὁ Γεδεὼν τισὶ τῶν νέων ἐπιστεύετο, καὶ παραχρῆμα πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ ἕτοιμον ἦν τὸ στρατόπεδον μυρίων ἀνδρῶν.

ἐπιστὰσ δὲ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὁ θεὸσ τῷ Γεδεῶνι τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν αὐτῷ φίλαυτον οὖσαν ἐδήλου καὶ πρὸσ τοὺσ ἀρετῇ διαφέροντασ ἀπεχθανομένην, ὅπωσ τε τὴν νίκην παρέντεσ τοῦ θεοῦ δοκεῖν νομίζουσιν ἰδίαν ὡσ πολὺσ στρατὸσ ὄντεσ καὶ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἀξιόμαχοσ. ἵνα μάθωσιν οὖν βοηθείασ τῆσ αὐτοῦ τὸ ἔργον, συνεβούλευε περὶ μεσοῦσαν τὴν ἡμέραν ἐν ἀκμῇ τοῦ καύματοσ ὄντοσ ἄγειν τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὸν ποταμὸν καὶ τοὺσ μὲν κατακλιθέντασ καὶ οὕτωσ πίνοντασ εὐψύχουσ ὑπολαμβάνειν, ὅσοι δ’ ἂν ἐσπευσμένωσ καὶ μετὰ θορύβου πίνοντεσ τύχοιεν τούτουσ δειλοὺσ νομίζειν καὶ καταπεπληγότασ τοὺσ πολεμίουσ.

ποιήσαντοσ δὲ τοῦ Γεδεῶνοσ κατὰ τὰσ ὑποθήκασ τοῦ θεοῦ τριακόσιοι ἄνδρεσ εὑρέθησαν ταῖσ χερσὶ μετὰ φόβου προσενεγκάμενοι τὸ ὕδωρ τεταραγμένωσ, ἔφησέ τε ὁ θεὸσ τούτουσ ἐπαγόμενον ἐπιχειρεῖν τοῖσ πολεμίοισ.

ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ὑπὲρ τοῦ Ιὀρδάνου μέλλοντεσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν περαιοῦσθαι. Γεδεῶνοσ δ’ ἐν φόβῳ καθεστῶτοσ, καὶ γὰρ νυκτὸσ ἐπιχειρεῖν αὐτῷ ὁ θεὸσ προειρήκει, τοῦ δέουσ αὐτὸν ἀπαγαγεῖν βουλόμενοσ κελεύει προσλαβόντα ἕνα τῶν στρατιωτῶν πλησίον χωρεῖν ταῖσ Μαδιηνιτῶν σκηναῖσ·

παρ’ αὐτῶν γὰρ ἐκείνων λήψεσθαι φρόνημα καὶ θάρσοσ. πεισθεὶσ δὲ ᾔει Φρουρὰν τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα παραλαβών, καὶ πλησιάσασ σκηνῇ τινι καταλαμβάνει τοὺσ ἐν αὐτῇ ἐγρηγορότασ καὶ τὸν ἕτερον ὄναρ διηγούμενον τῷ συσκηνοῦντι, ὥστε ἀκούειν τὸν Γεδεῶνα.

τὸ δὲ τοιοῦτον ἦν· μᾶζαν ἐδόκει κριθίνην ὑπ’ εὐτελείασ ἀνθρώποισ ἄβρωτον διὰ τοῦ στρατοπέδου κυλιομένην τὴν τοῦ βασιλέωσ σκηνὴν καταβαλεῖν καὶ τὰσ τῶν στρατιωτῶν πάντων. ὁ δὲ σημαίνειν ὄλεθρον τοῦ στρατοῦ τὴν ὄψιν ἔκρινε λέγων, ὅθεν τοῦτ’ αὐτῷ συνιδεῖν ἐπῆλθε, πᾶν τὸ σπέρμα τὸ καλούμενον κρίθινον εὐτελέστατον ὁμολογεῖσθαι τυγχάνειν, τοῦ δ’ Ἀσιανοῦ παντὸσ τὸ Ἰσραηλιτῶν ἔστιν ἰδεῖν ἀτιμότερον νῦν γεγενημένον ὅμοιον δὲ τῷ κατὰ κριθὴν γένει.

καὶ τὸ παρὰ τοῖσ Ἰσραηλίταισ νῦν μεγαλοφρονοῦν τοῦτ’ ἂν εἰή Γεδεὼν καὶ τὸ σὺν αὐτῷ στρατιωτικόν.

ἐπεὶ οὖν τὴν μᾶζαν φῂσ ἰδεῖν τὰσ σκηνὰσ ἡμῶν ἀνατρέπουσαν, δέδια μὴ θεὸσ Γεδεῶνι τὴν καθ’ ἡμῶν νίκην ἐπινένευκε. Γεδεῶνα δ’ ἀκούσαντα τὸ ὄναρ ἐλπὶσ ἀγαθὴ καὶ θάρσοσ ἔλαβε καὶ προσέταξεν ἐν τοῖσ ὅπλοισ εἶναι τοὺσ οἰκείουσ διηγησάμενοσ αὐτοῖσ καὶ τὴν τῶν πολεμίων ὄψιν, οἱ δ’ ἕτοιμοι πρὸσ τὰ παραγγελλόμενα φρονηματισθέντεσ ὑπὸ τῶν δεδηλωμένων ἦσαν.

καὶ κατὰ τετάρτην μάλιστα φυλακὴν προσῆγε τὴν ἑαυτοῦ στρατιὰν Γεδεὼν εἰσ τρία μέρη διελὼν αὐτήν, ἑκατὸν δὲ ἦσαν ἐν ἑκάστῳ.

ἐκόμιζον δὲ πάντεσ ἀμφορέασ κενοὺσ καὶ λαμπάδασ ἡμμένασ ἐν αὐταῖσ, ὅπωσ μὴ κατάφωροσ τοῖσ πολεμίοισ ἡ ἔφοδοσ αὐτῶν γένηται, καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ κριοῦ κέρασ· ἐχρῶντο δὲ τούτοισ ἀντὶ σάλπιγγοσ. χωρίον δὲ πολὺ κατεῖχε τὸ τῶν πολεμίων στράτευμα, πλείστην γὰρ αὐτοῖσ εἶναι συνέβαινε κάμηλον, καὶ κατὰ τὰ ἔθνη νεμηθέντεσ ὑφ’ ἑνὶ κύκλῳ πάντεσ ἦσαν.

οἱ δ’ Ἑβραῖοι, προειρημένον αὐτοῖσ ὁπόταν γένωνται πλησίον τῶν πολεμίων ἐκ συνθήματοσ σάλπιγξί τε ἠχήσαντασ καὶ τοὺσ ἀμφορέασ κατεάξαντασ ὁρμῆσαι μετὰ τῶν λαμπάδων ἀλαλάξαντασ καὶ νικᾶν θεοῦ Γεδεῶνι βοηθήσοντοσ, τοῦτ’ ἐποίησαν.

ταραχὴ δὲ λαμβάνει τοὺσ ἀνθρώπουσ ἔτι [τε] ὑπνοῦντασ καὶ δείματα·

νὺξ γὰρ ἦν καὶ ὁ θεὸσ τοῦτο ἤθελεν. ἐκτείνοντο δὲ ὀλίγοι μὲν ὑπὸ τῶν πολεμίων, οἱ δὲ πλείουσ ὑπὸ τῶν συμμάχων διὰ τὸ τῇ γλώσσῃ διαφωνεῖν. ἅπαξ δὲ καταστάντεσ εἰσ ταραχὴν πᾶν τὸ προστυχὸν ἀνῄρουν νομίζοντεσ εἶναι πολέμιον, φόνοσ τε πολὺσ ἦν. καὶ φήμῃ πρὸσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ τῆσ Γεδεῶνοσ νίκησ ἀφικομένησ ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἦσαν, καὶ διώξαντεσ λαμβάνουσι τοὺσ πολεμίουσ ἐν κοίλῳ τινὶ χαράδραισ περιειλημμένῳ οὐ δυναμέναισ διαπερᾶναι χωρίῳ καὶ περιστάντεσ κτείνουσιν ἅπαντασ καὶ δύο τῶν βασιλέων Ὤρηβόν τε καὶ Ζῆβον.

οἱ δὲ λοιποὶ τῶν ἡγεμόνων τοὺσ περιλειφθέντασ τῶν στρατιωτῶν ἐνάγοντεσ, ἦσαν δὲ μύριοι καὶ ὀκτακισχίλιοι, στρατοπεδεύονται πολὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἄπωθεν.

Γεδεὼν δὲ οὐκ ἀπηγορεύκει πονῶν, ἀλλὰ διώξασ μετὰ παντὸσ τοῦ στρατοῦ καὶ συμβαλὼν ἅπαντασ διέφθειρε τοὺσ πολεμίουσ καὶ τοὺσ λοιποὺσ ἡγεμόνασ Ζεβὴν καὶ Ζαρμούνην αἰχμαλώτουσ λαβὼν ἀνήγαγεν. ἀπέθανον δ’ ἐν αὐτῇ τῇ μάχῃ Μαδιηνιτῶν τε καὶ τῶν συστρατευσάντων αὐτοῖσ Ἀράβων περὶ μυριάδασ δώδεκα, λεία τε πολλὴ χρυσὸσ καὶ ἄργυροσ καὶ ὕφη καὶ κάμηλοσ καὶ ὑποζύγια λαμβάνεται τοῖσ Ἑβραίοισ.

Γεδεὼν δὲ παραγενόμενοσ εἰσ Ἐφρὰν τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα κτείνει τοὺσ τῶν Μαδιηνιτῶν βασιλέασ. Ἡ δ’ Ἐφράμιδοσ φυλὴ τῇ Γεδεῶνοσ εὐπραγίᾳ δυσχεραίνουσα στρατεύειν ἐπ’ αὐτὸν διεγνώκει, τὸ μὴ προαγγεῖλαι τὴν ἐπιχείρησιν αὐτοῖσ τὴν κατὰ τῶν πολεμίων ἐγκαλοῦντεσ.

Γεδεὼν δὲ μέτριοσ ὢν καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἄκροσ οὐκ αὐτὸσ ἔλεγεν αὐτοκράτορι χρησάμενοσ λογισμῷ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐπιθέσθαι χωρὶσ αὐτῶν, ἀλλὰ τοῦ θεοῦ κελεύσαντοσ· τὴν δὲ νίκην οὐχ ἧττον αὐτῶν ἔφασκεν ἰδίαν ἢ τῶν ἐστρατευκότων εἶναι. καὶ τούτοισ παρηγορήσασ αὐτῶν τὴν ὀργὴν τοῖσ λόγοισ μᾶλλον τοὺσ Ἑβραίουσ ὠφέλησε τῆσ ἐπὶ τῶν πολεμίων εὐπραξίασ [φήσασ αἰτίουσ]·

ἐμφυλίου γὰρ αὐτοὺσ στάσεωσ ἄρχειν μέλλοντασ ἐρρύσατο. τῆσ μέντοι ὕβρεωσ ταύτησ ἡ φυλὴ δίκην ἐξέτισεν, ἣν δηλώσομεν κατὰ καιρὸν ἴδιον. Γεδεὼν δὲ τὴν ἀρχὴν ἀποθέσθαι βουλόμενοσ βιασθεὶσ ἔσχεν αὐτὴν ἐπ’ ἔτη τεσσαράκοντα βραβεύων αὐτοῖσ τὰ δίκαια καὶ περὶ τῶν διαφορῶν ἐπ’ αὐτὸν βαδιζόντων κύρια πάντα ἦν τὰ ὑπ’ αὐτοῦ λεγόμενα.

καὶ ὁ μὲν γηραιὸσ τελευτήσασ ἐν Ἐφρὰν τῇ πατρίδι θάπτεται. Παῖδεσ δὲ ἦσαν αὐτῷ γνήσιοι μὲν ἑβδομήκοντα, πολλὰσ γὰρ ἔγημε γυναῖκασ, νόθοσ δ’ εἷσ ἐκ παλλακῆσ Δρούμασ Ἀβιμέλεχοσ τοὔνομα, ὃσ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτὴν ἀναχωρήσασ εἰσ Σίκιμα πρὸσ τοὺσ ἀπὸ μητρὸσ συγγενεῖσ, ἐντεῦθεν γὰρ ἦν, καὶ λαβὼν ἀργύριον παρ’ αὐτῶν, οἳ διὰ πλῆθοσ ἀδικημάτων ἦσαν ἐπίσημοι, ἀφικνεῖται σὺν αὐτοῖσ εἰσ τὸν πατρῷον οἶκον καὶ κτείνει πάντασ τοὺσ ἀδελφοὺσ πλὴν Ιὠθάμου·

σώζεται γὰρ οὗτοσ διαφυγεῖν εὐτυχήσασ.

Ἀβιμέλεχοσ δὲ εἰσ τυραννίδα τὰ πράγματα μεθίστησι κύριον αὑτὸν ὅ τι βούλεται ποιεῖν ἀντὶ τῶν νομίμων ἀποδείξασ καὶ δεινῶσ πρὸσ τοὺσ τοῦ δικαίου προϊσταμένουσ ἐκπικραινόμενοσ. Καί ποτε δημοτελοῦσ Σικίμοισ οὔσησ ἑορτῆσ καὶ τοῦ πλήθουσ παντὸσ ἐκεῖ συνειλεγμένου ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ Ιὠθάμησ, ὃν καὶ διαφυγεῖν ἔφαμεν, ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ ὄροσ τὸ Γαριζείν, ὑπέρκειται δὲ τῆσ Σικιμίων πόλεωσ, ἐκβοήσασ εἰσ ἐπήκοον τοῦ πλήθουσ ἡσυχίαν αὐτῷ παρασχόντοσ ἠξίου μαθεῖν τὰ ὑπ’ αὐτοῦ λεγόμενα.

γενομένησ δὲ σιγῆσ εἶπεν, ὡσ τὰ δένδρα φωνὴν ἀνθρώπειον προϊέμενα συνόδου γενομένησ αὐτῶν δεηθείη συκῆσ ἄρχειν αὐτῶν.

ἀρνησαμένησ δ’ ἐκείνησ διὰ τὸ τιμῆσ τῆσ ἐπὶ τοῖσ καρποῖσ οἰκείασ οὔσησ ἀπολαύειν οὐχ ὑπ’ ἄλλων ἔξωθεν προσγινομένησ, τὰ δένδρα τῆσ ἐπὶ τῷ ἄρχεσθαι φροντίδοσ οὐκ ἀπελείπετο, ἐδόκει δ’ αὐτοῖσ ἀμπέλῳ τὴν τιμὴν παρασχεῖν. καὶ ἡ ἄμπελοσ χειροτονουμένη τοῖσ τῆσ συκῆσ χρησαμένη λόγοισ παρῃτεῖτο τὴν ἀρχήν.

τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τῶν ἐλαιῶν ποιησαμένων ῥάμνοσ, ἐδεήθη γὰρ αὐτῆσ ὥστε παραλαβεῖν τὴν βασιλείαν τὰ δένδρα, πυρεῖα δὲ ἀγαθὴ παρασχεῖν τῶν ξύλων ἐστίν, ὑπισχνεῖται τὴν ἀρχὴν ἀναλήψεσθαι καὶ ἀόκνωσ ἔχειν. δεῖ μέντοι συνιζάνειν αὐτὰ ὑπὸ τὴν σκιάν, εἰ δ’ ὄλεθρον ἐπ’ αὐτῇ φρονοῖεν, ὑπὸ τοῦ ἐνόντοσ πυρὸσ διαφθαρεῖεν.

ταῦτα δ’ οὐ γέλωτοσ ἕνεκα, φησί, λέγω, ὅτι δὲ πολλῶν ἀγαθῶν ἐκ Γεδεῶνοσ πεπειραμένοι περιορῶσιν Ἀβιμέλεχον ἐπὶ τῶν ὅλων ὄντα πραγμάτων σὺν αὐτῷ τοὺσ ἀδελφοὺσ ἀποκτείναντεσ, ὃν πυρὸσ οὐδὲν διοίσειν.

καὶ ὁ μὲν ταῦτα εἰπὼν ὑπεχώρησε καὶ διῃτᾶτο λανθάνων ἐν τοῖσ ὄρεσι δεδιὼσ ἐπ’ ἔτη τρία τὸν Ἀβιμέλεχον. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ τῆσ ἑορτῆσ Σικιμῖται, μετενόησαν γὰρ ἐπὶ τοῖσ Γεδεῶνοσ υἱοῖσ πεφονευμένοισ, ἐξελαύνουσι τὸν Ἀβιμέλεχον τῆσ πόλεωσ καὶ τῆσ φυλῆσ·

ὁ δὲ κακοῦν τὴν πόλιν ἐφρόντιζε. τῆσ δ’ ὡρ́ασ τῆσ τοῦ τρυγᾶν γενομένησ ἐδεδίεσαν συλλέγειν τὸν καρπὸν προϊόντεσ μή τι δράσῃ κακὸν Ἀβιμέλεχοσ εἰσ αὐτούσ. ἐπιδημήσαντοσ δὲ πρὸσ αὐτοὺσ τῶν ἀρχόντων τινὸσ Γυάλου σὺν ὁπλίταισ καὶ συγγενέσι τοῖσ αὐτοῦ φυλακὴν οἱ Σικιμῖται δέονται παρασχεῖν αὐτοῖσ, ἑώσ ἂν τρυγήσωσι.

προσδεξαμένου δ’ ἐκείνου τὴν ἀξίωσιν προῄεσαν καὶ Γυάλησ σὺν αὐτοῖσ τὸ οἰκεῖον ἄγων ὁπλιτικόν. ὅ τε οὖν καρπὸσ μετὰ ἀσφαλείασ συνάγεται καὶ δειπνοῦντεσ κατὰ συμμορίαν φανερῶσ ἀπετόλμων ἤδη βλασφημεῖν τὸν Ἀβιμέλεχον, οἵ τε ἄρχοντεσ ἐνέδραισ καταλαμβανόμενοι τὰ περὶ τὴν πόλιν πολλοὺσ τῶν Ἀβιμελέχου συλλαμβάνοντεσ ἀνῄρουν.

Ζάβουλοσ δέ τισ τῶν Σικιμιτῶν ἄρχων ξένοσ ὢν Ἀβιμελέχου ὅσα παροξύνειεν Γυάλησ τὸν δῆμον πέμπων ἀγγέλουσ ἐμήνυεν αὐτῷ καὶ παρῄνει λοχᾶν πρὸ τῆσ πόλεωσ·

πείσειν γὰρ Γυάλην ἐξελθεῖν ἐπ’ αὐτόν, καὶ τὸ λοιπὸν ἐπ’ ἐκείνῳ τυγχάνειν ὥστε ἀμύνασθαι· γενομένου γὰρ τούτου διαλλαγὰσ αὐτῷ μνηστεύσεσθαι πρὸσ τὸν δῆμον. ὅ τε οὖν Ἀβιμέλεχοσ ἐκάθισεν ἐνεδρεύων καὶ ὁ Γυάλησ ἀφυλακτοτέρωσ διέτριβεν ἐπὶ τοῦ προαστείου καὶ Ζάβουλοσ σὺν αὐτῷ.

ἰδὼν δὲ ὁπλίτασ ἐπιφερομένουσ Γυάλησ πρὸσ Ζάβουλον ἔλεγεν ἄνδρασ αὐτοῖσ ἐπιέναι καθωπλισμένουσ. τοῦ δὲ σκιὰσ εἶναι φαμένου τῶν πετρῶν, πλησίον ἤδη γινομένων τὸ ἀκριβὲσ κατανοῶν οὐ σκιὰσ ἔλεγε ταῦτ’ εἶναι, λόχον δ’ ἀνδρῶν.

καὶ Ζάβουλοσ, "οὐ σὺ μέντοι, φησίν, Ἀβιμελέχῳ κακίαν ἐπεκάλεισ; τί οὖν οὐκ ἐπιδεικνύεισ τὸ τῆσ ἀρετῆσ μέγεθοσ εἰσ μάχην αὐτῷ συμβαλών" ; Γυάλησ δὲ θορυβούμενοσ συνάπτει τοῖσ Ἀβιμελέχου καὶ πίπτουσι μέν τινεσ τῶν σὺν αὐτῷ, φεύγει δ’ αὐτὸσ εἰσ τὴν πόλιν τοὺσ ἄλλουσ ἀγόμενοσ.

καὶ Ζάβουλοσ πολιτεύεται Γυάλην ἐκβληθῆναι τῆσ πόλεωσ κατηγορήσασ, ὡσ μαλακῶσ πρὸσ τοὺσ Ἀβιμελέχου στρατιώτασ ἀγωνίσαιτο. Ἀβιμέλεχοσ δὲ πυθόμενοσ ἐξελευσομένουσ αὖθισ κατὰ τρύγητον τοὺσ Σικιμίουσ ἐνέδραισ προλοχίζεται τὰ περὶ τὴν πόλιν, καὶ προελθόντων ἡ μὲν τρίτη μοῖρα τῆσ στρατιᾶσ καταλαμβάνει τὰσ πύλασ ἀφαιρησομένη τὴν εἴσοδον τοὺσ πολίτασ, οἱ δ’ ἄλλοι σκιδναμένουσ μεταθέουσι, πανταχοῦ τε φόνοσ ἦν.

καὶ κατασκάψασ εἰσ ἔδαφοσ τὴν πόλιν, οὐ γὰρ ἀντέσχε πρὸσ τὴν πολιορκίαν, ἅλασ κατὰ τῶν ἐρειπίων σπείρασ προῆγε.

καὶ Σικιμῖται πάντεσ οὕτωσ ἀπώλοντο· ὅσοι δὲ κατὰ τὴν χώραν σκεδασθέντεσ διέφυγον τὸν κίνδυνον, οὗτοι πέτραν ὀχυρὰν εὑρόντεσ ἐπ’ αὐτῆσ ἱδρύονται τειχίσαι τε ταύτην παρεσκευάζοντο. ἔφθη τε τὴν διάνοιαν αὐτῶν Ἀβιμέλεχοσ μαθὼν ἐλθεῖν ἐπ’ αὐτοὺσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ καὶ φακέλλουσ ὕλησ ξηρᾶσ περιβαλὼν τῷ χωρίῳ δι’ αὐτοῦ φέρων ταῦτα ποιεῖν τὴν στρατιὰν παρεκελεύσατο.

καὶ ταχέωσ περιληφθείσησ ἐν κύκλῳ τῆσ πέτρασ τοῖσ ξύλοισ πῦρ ἐμβάλλουσιν ὅσα τε μᾶλλον ἐξάπτειν φύσιν ἔχει καὶ μεγίστην αἴρουσι φλόγα. καὶ διαφεύγει μὲν ἀπὸ τῆσ πέτρασ οὐθείσ, ἀλλ’ ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπώλοντο, ἄνδρεσ μὲν περὶ πεντακοσίουσ καὶ χιλίουσ, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ ἱκανόν.

καὶ Σικιμίταισ μὲν τοιαύτη συμφορὰ συνέπεσε μείζων καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτῇ λύπησ γενομένη πλὴν ὅτι κατὰ δίκην ἐπ’ ἀνδρὸσ εὐεργέτου συνθεῖσι κακὸν τηλικοῦτον. Ἀβιμέλεχοσ δὲ τοῖσ Σικιμιτῶν κακοῖσ καταπλήξασ τοὺσ Ἰσραηλίτασ μειζόνων ἐφιέμενοσ δῆλοσ ἦν καὶ μηδαμοῦ περιγράψων τὴν βίαν, εἰ μὴ πάντασ ἀπολέσειεν.

ἤλαυνεν οὖν ἐπὶ Θήβασ καὶ τὴν μὲν πόλιν ἐξ ἐπιδρομῆσ αἱρεῖ, πύργου δ’ ὄντοσ ἐν αὐτῇ μεγάλου, εἰσ ὃν πᾶν τὸ πλῆθοσ συνέφυγε, πολιορκεῖν τοῦτον παρεσκευάζετο. καὶ αὐτὸν πλησίον ὁρμῶντα τῶν πυλῶν γυνὴ θραύσματι μύλησ βαλοῦσα κατὰ τῆσ κεφαλῆσ τυγχάνει, πεσὼν δὲ Ἀβιμέλεχοσ τὸν ὑπασπιστὴν παρεκάλει κτείνειν αὐτόν, μὴ τῆσ γυναικὸσ ὁ θάνατοσ αὐτοῦ δόξειεν ἔργον.

καὶ ὁ μὲν τὸ προσταχθὲν ἐποίει. ὁ δὲ τοιαύτην ὑπὲρ τῆσ εἰσ τοὺσ ἀδελφοὺσ παρανομίασ ποινὴν ἐξέτισε καὶ τῶν εἰσ Σικιμίουσ αὐτῷ τετολμημένων·

τούτοισ δὲ κατὰ τὴν Ιὠθάμου μαντείαν ἡ συμφορὰ συνέπεσε. τὸ μέντοι σὺν Ἀβιμελέχῳ στράτευμα πεσόντοσ αὐτοῦ σκεδασθὲν ἀνεχώρησεν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα. Τῶν δὲ Ἰσραηλιτῶν τὴν ἡγεμονίαν Ιἄρησ ὁ Γαλαδηνὸσ ἐκ τῆσ Μανασσίτιδοσ φυλῆσ παραλαμβάνει ἀνὴρ τά τε ἄλλα εὐδαίμων καὶ παῖδασ ἀγαθοὺσ πεποιημένοσ τριάκοντα μὲν τὸν ἀριθμὸν ἱππεύειν δὲ ἀρίστουσ καὶ τῶν κατὰ τὴν Γαλαδηνὴν πόλεων ἀρχὰσ ἐγκεχειρισμένουσ.

οὗτοσ δύο καὶ εἴκοσι ἔτη τὴν ἀρχὴν κατασχὼν τελευτᾷ γηραιὸσ καὶ ταφῆσ ἐν Καμμὼν πόλει τῆσ Γαλαδηνῆσ ἀξιοῦται. Πάντα δὲ τὰ τῶν Ἑβραίων εἰσ ἀκοσμίαν καὶ ὕβριν τοῦ θεοῦ καὶ τῶν νόμων ὑπεφέρετο, καὶ καταφρονήσαντεσ αὐτῶν Ἀμμανῖται καὶ Παλαιστῖνοι στρατῷ μεγάλῳ διήρπαζον τὴν χώραν καὶ τὴν Περαίαν ἅπασαν κατασχόντεσ καὶ ἐπὶ τὴν τῶν λοιπῶν ἤδη κτῆσιν διαβαίνειν ἐτόλμων.

Ἑβραῖοι δὲ σωφρονισθέντεσ ὑπὸ τῶν κακῶν εἰσ ἱκετείαν ἐτράποντο τοῦ θεοῦ καὶ θυσίασ ἐπέφερον παρακαλοῦντεσ αὐτὸν μετριάσαντα καὶ πρὸσ τὴν δέησιν αὐτῶν ὑπαχθέντα παύσασθαι τῆσ ὀργῆσ·

ὁ δὲ θεὸσ μεταβαλόμενοσ εἰσ τὸ ἡμερώτερον ἔμελλεν αὐτοῖσ βοηθεῖν. Ἀμμανιτῶν δ’ ἐστρατευκότων ἐπὶ τὴν Γαλαδηνὴν ὑπήντων οἱ ἐπιχώριοι πρὸσ τὸ ὄροσ δεόμενοι τοῦ στρατηγήσοντοσ.

ἦν δέ τισ Ιἀφθᾶσ ἀνὴρ διὰ τὴν πατρῴαν ἀρετὴν δυνατὸσ καὶ δι’ οἰκείαν αὐτοῦ στρατιὰν ἣν ἔτρεφεν αὐτὸσ μισθοφόρων. πρὸσ τοῦτον οὖν πέμψαντεσ ἠξίουν αὐτὸν συμμαχεῖν ἐπαγγελλόμενοι παρασχεῖν εἰσ ἅπαντ’ αὐτῷ τὸν χρόνον τὴν ἰδίαν ἡγεμονίαν.

ὁ δ’ οὐ προσίεται τὴν παράκλησιν αὐτῶν ἐγκαλῶν, ὅτι μὴ βοηθήσειαν αὐτῷ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν ἀδικουμένῳ περιφανῶσ· οὐ γὰρ ὄντα ὁμομήτριον αὐτοῖσ ἀλλὰ ξένον περὶ τὴν μητέρα δι’ ἐρωτικὴν ἐπιθυμίαν ἐπαχθεῖσαν αὐτοῖσ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἐξέβαλον καταφρονήσαντεσ τῆσ αὐτοῦ ἀσθενείασ.

καὶ ὁ μὲν διέτριβεν ἐν τῇ Γαλαδίτιδι καλουμένῃ χώρᾳ πάντασ τοὺσ ὁποθενοῦν παραγινομένουσ πρὸσ αὐτὸν ἐπὶ μισθῷ δεχόμενοσ.

ἐκλιπαρησάντων δ’ αὐτῶν καὶ ὀμοσάντων εἰσ ἀεὶ παρέξειν αὐτῷ τὴν ἡγεμονίαν ἐστράτευε. Καὶ ποιησάμενοσ ὀξεῖαν τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν ἐν πόλει Μασφαθῇ καθίσασ τὸν στρατὸν πρεσβείαν πέμπει παρὰ τὸν Ἀμμανίτην αἰτιώμενοσ τῆσ ἁλώσεωσ.

ὁ δὲ ἀντιπέμψασ ᾐτιᾶτο τῶν Ἰσραηλιτῶν τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ’ Αἰγύπτου καὶ τῆσ Ἀμορραίασ αὐτοὺσ ἠξίου παραχωρεῖν ὡσ πατρῴασ οὔσησ ἀρχῆθεν. ἀποκρινάμενοσ δὲ ὁ Ιἀφθᾶσ, ὡσ οὔτε τῆσ Ἀμορραίασ τοῖσ προγόνοισ αὐτῶν εὐλόγωσ ἐγκαλοῦσι χάριν τε μᾶλλον τῆσ Ἀμμανίτιδοσ αὐτοῖσ ἔχειν ὀφείλουσι παρεθείσησ, δυνατὸν γὰρ Μωυσεῖ καὶ ταύτην λαβεῖν παραχωρεῖν τε ἰδίασ εἰπὼν γῆσ, ἣν θεοῦ κατακτησαμένου μετὰ τριακόσια ἔτη νέμονται, μάχεσθαι πρὸσ αὐτοὺσ ἔφησεν.

Καὶ τοὺσ μὲν πρέσβεισ ταῦτ’ εἰπὼν ἀπέλυσεν·

αὐτὸσ δ’ εὐξάμενοσ νίκην καὶ θυσιάσειν ὑποσχόμενοσ, ἂν σῶοσ εἰσ τὰ οἰκεῖα ὑποστρέψῃ, καὶ πᾶν ὅ τι καὶ πρῶτον αὐτῷ συντύχοι ἱερουργήσειν, συμβαλών τε νικᾷ παρὰ πολὺ καὶ φονεύων ἐδίωκε μέχρι πόλεωσ Μανιάθησ, καὶ διαβὰσ εἰσ τὴν Ἀμμανῖτιν πόλεισ τε ἠφάνισε πολλὰσ καὶ λείαν ἤλασε καὶ τοὺσ οἰκείουσ δουλείασ ἀπήλλαξεν ἐν ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα ταύτην ὑπομείναντασ. ἀναστρέφων δὲ συμφορᾷ περιπίπτει κατ’ οὐδὲν ὁμοίᾳ τοῖσ κατωρθωμένοισ αὐτῷ·

ὑπήντησε γὰρ ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, μονογενὴσ δ’ ἦν, ἔτι παρθένοσ. ὁ δὲ ἀνοιμώξασ ἐπὶ τῷ μεγέθει τοῦ πάθουσ κατεμέμφετο τῆσ περὶ τὴν ὑπάντησιν σπουδῆσ τὴν θυγατέρα· καθιερῶσαι γὰρ αὐτὴν τῷ θεῷ. τῇ δὲ τὸ συμβησόμενον οὐκ ἀηδῶσ προσέπεσεν ἐπὶ νίκῃ τοῦ πατρὸσ καὶ ἐλευθερίᾳ τῶν πολιτῶν τεθνηξομένῃ, παρεκάλεσε δὲ δύο μῆνασ αὐτῇ παρασχόντα πρὸσ τὸ μετὰ τῶν πολιτῶν ἀποθρηνῆσαι τὴν νεότητα τότε ποιεῖν τὰ κατὰ τὴν εὐχήν.

συγχωρήσασ δὲ τὰ κατὰ τὸν προειρημένον χρόνον μετὰ τοῦτον διελθόντα θύσασ τὴν παῖδα ὡλοκαύτωσεν οὔτε νόμιμον οὔτε θεῷ κεχαρισμένην θυσίαν ἐπιτελῶν, μὴ διαβασανίσασ τῷ λογισμῷ τὸ γενησόμενον οἱο͂́ν τε πραχθὲν δόξει τοῖσ ἀκούσασι.

Τῆσ δ’ Ἐφράνου φυλῆσ ἐπ’ αὐτὸν στρατευσάσησ, ὅτι μὴ κοινώσαιτο τὴν ἐπ’ Ἀμμανίτασ ἔλασιν αὐτοῖσ, ἀλλὰ μόνοσ καὶ τὴν λείαν ἔχοι καὶ τὴν ἐπὶ τοῖσ πεπραγμένοισ δόξαν, πρῶτον μὲν ἔλεγεν, ὡσ οὔτε λάθοιεν αὐτοὺσ οἱ συγγενεῖσ πολεμούμενοι καλούμενοί τε πρὸσ συμμαχίαν οὐ παρεγένοντο δέον καὶ πρὸ δεήσεωσ ἐγνωκότασ ἐπειχθῆναι, ἔπειθ’ ὡσ ἄδικα πράττειν ἐπιχειροῦσι τοῖσ πολεμίοισ οὐ τολμήσαντεσ εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν, ἐπὶ δὲ τοὺσ συγγενεῖσ ὡρμηκότεσ·

ἠπείλει τε σὺν τῷ θεῷ λήψεσθαι δίκην παρ’ αὐτῶν, ἂν μὴ σωφρονῶσιν.

ὡσ δ’ οὐκ ἔπειθεν, ἀλλὰ συνέβαλεν αὐτοῖσ ἐλθοῦσι μετὰ στρατιᾶσ, ἣ μετάπεμπτοσ ἐκ τῆσ Γαλαδηνῆσ ἐληλύθει, φόνον τε πολὺν αὐτῶν εἰργάσατο καὶ διώκων τραπέντασ προλαβὼν μέρει τινὶ προαπεσταλμένῳ τοῦ Ιὀρδάνου τὰσ διαβάσεισ κτείνει περὶ δισχιλίουσ καὶ τετρακισμυρίουσ γεγονότασ.

Αὐτὸσ δὲ ἄρξασ ἓξ ἔτη τελευτᾷ καὶ θάπτεται ἐν τῇ αὐτοῦ πατρίδι Σεβέῃ·

τῆσ Γαλαδηνῆσ δ’ ἐστὶν αὕτη. Τελευτήσαντοσ δὲ Ιἀφθᾶ τὴν ἀρχὴν Ἀψάνησ παραλαμβάνει φυλῆσ ὢν Ιοὐδαϊκῆσ Βηθλέμων δὲ πόλεωσ.

τούτῳ δὲ παῖδεσ ἦσαν ἑξήκοντα, τριάκοντα μὲν ἄρρενεσ αἱ λοιπαὶ δὲ θυγατέρεσ, οὓσ καὶ πάντασ ζῶντασ κατέλιπε τὰσ μὲν ἀνδράσιν ἐκδοὺσ τοῖσ δὲ γυναῖκασ ἠγμένοσ. πράξασ δ’ οὐδὲν ἐν τῷ ἑπταετεῖ γενομένῳ χρόνῳ λόγου καὶ μνήμησ ἄξιον γηραιὸσ ὢν ἀπέθανε καὶ ταφῆσ ἐν τῇ πατρίδι τυγχάνει. Ἀψανοῦσ δ’ οὕτωσ ἀποθανόντοσ οὐδ’ ὁ μετ’ αὐτὸν παραλαβὼν τὴν ἡγεμονίαν Ἤλων ἐπ’ ἔτη δέκα κατασχὼν αὐτὴν φυλῆσ ὢν τῆσ Ζαβούλησ ἔπραξέ τι σπουδῆσ ἄξιον.

Ἀβδὼν δὲ Ἤλωνοσ παῖσ φυλῆσ μὲν τῆσ Ἐφραμίτιδοσ πόλεωσ δὲ τῆσ Φαραθωνιτῶν γεγονώσ, αὐτοκράτωρ ἡγεμὼν ἀποδειχθεὶσ μετ’ Ἤλωνα μόνησ ἂν τῆσ εὐπαιδίασ μνημονευθείη, [μηδὲν ἔργον] διὰ τὴν εἰρήνην καὶ τὴν ἄδειαν τῶν πραγμάτων λαμπρὸν μηδ’ αὐτὸσ εἰργασμένοσ.

υἱοὶ δὲ ἦσαν αὐτῷ τεσσαράκοντα καὶ τούτων τὴν γενεὰν καταλιπόντεσ τριάκοντα, ἤλαυνέ τε σὺν αὐτοῖσ οὖσιν ἑβδομήκοντα πᾶσιν ἱππάζειν ἀρίστοισ γεγενημένοισ, καὶ πάντασ ὑπὲρ γῆσ ἀπολιπὼν θνήσκει γηραιὸσ καὶ ταφῆσ ἐν Φαραθῷ λαμπρᾶσ τυγχάνει.

Μετὰ δὲ τοῦτον Παλαιστῖνοι τελευτήσαντα κρατοῦσι τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ φόρουσ παρ’ αὐτῶν ἐλάμβανον ἐπ’ ἔτη τεσσαράκοντα.

ταύτησ δ’ ἐλευθεροῦνται τῆσ ἀνάγκησ τούτῳ τῷ τρόπῳ· Μανώχησ τισ Δανιτῶν ἐν ὀλίγοισ ἄριστοσ καὶ τῆσ πατρίδοσ ὁμολογούμενοσ πρῶτοσ εἶχε γύναιον ἐπ’ εὐμορφίᾳ περίβλεπτον καὶ τῶν κατ’ αὐτὸ διαφέρον.

παίδων δ’ οὐ γινομένων αὐτῷ δυσφορῶν ἐπὶ τῇ ἀπαιδίᾳ θεὸν ἱκέτευεν ἐπὶ τὸ προάστειον συνεχῶσ φοιτῶν μετὰ τῆσ γυναικὸσ δοῦναι διαδοχὴν αὐτοῖσ γνησίαν· μέγα δέ ἐστι τοῦτο πεδίον. ἦν δὲ καὶ μανιώδησ ὑπ’ ἔρωτοσ ἐπὶ τῇ γυναικὶ καὶ διὰ τοῦτο ζηλότυποσ ἀκρατῶσ.

μονωθείσῃ δὲ τῇ γυναικὶ φάντασμα ἐπιφαίνεται τοῦ θεοῦ νεανίᾳ καλῷ παραπλήσιον μεγάλῳ καὶ εὐαγγελιζόμενον αὐτῇ παιδὸσ γονὴν κατὰ θεοῦ πρόνοιαν καλοῦ τε καὶ ῥώμην ἐπιφανοῦσ, ὑφ’ ᾧ πονήσειν Παλαιστίνουσ ἀνδρουμένῳ. παρῄνει τε τὰσ κόμασ αὐτῷ μὴ ἀποκείρειν·

ἔσται δ’ αὐτῷ πρὸσ ἄλλο μὲν ποτὸν ἀποστροφὴ τοῦ θεοῦ τοῦτο προστάσσοντοσ, πρὸσ ὕδωρ δὲ μόνον οἰκειότησ" . καὶ ὁ μὲν ταῦτ’ εἰπὼν ᾤχετο κατὰ βούλησιν ἐλθὼν τοῦ θεοῦ. Ἡ δὲ τἀνδρὶ παραγενομένῳ τὰ παρὰ τοῦ ἀγγέλου ἐκδιηγήσατο ἐκθαυμάζουσα τοῦ νεανίσκου τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ, ὡσ ἐκεῖνον ἐκ τῶν ἐπαίνων εἰσ ἔκπληξιν κατὰ ζηλοτυπίαν περιστῆναι καὶ ὑπόνοιαν τὴν ἐκ τοιούτου πάθουσ κινουμένην.

ἡ δὲ βουλομένη τὴν ἄλογον τἀνδρὸσ λύπην σταλῆναι τὸν θεὸν ἱκέτευε πάλιν πέμψαι τὸν ἄγγελον, ὡσ ἂν καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ ὁραθείη.

καὶ παραγίνεται πάλιν κατὰ χάριν τοῦ θεοῦ ὁ ἄγγελοσ ὄντων ἐν τῷ προαστείῳ καὶ τῇ γυναικὶ φαίνεται τοῦ ἀνδρὸσ μεμονωμένῃ. ἡ δ’ ἐπιμεῖναι δεηθεῖσα ὡσ ἂν ἀγάγοι τὸν ἄνδρα συγχωρήσαντοσ μέτεισι τὸν Μάνωχον. ὁ δὲ θεασάμενοσ οὐδ’ οὕτωσ ἐπαύετο τῆσ ὑπονοίασ ἠξίωσέ τι καὶ αὐτῷ δηλοῦν ὅσα καὶ τῇ γυναικὶ μηνύσειεν.

ἀρκέσειν δὲ φράσαντοσ ταύτην μόνην εἰδέναι, τίσ εἰή λέγειν ἐκέλευεν, ἵνα τοῦ παιδὸσ γενομένου χάριν αὐτῷ καὶ δωρεὰν παράσχωσι. καὶ θύσαντοσ ἔριφον τοῦ Μανώχου καὶ τοῦτον ὀπτᾶν τῇ γυναικὶ κελεύσαντοσ, ἐπεὶ πάντ’ ἦν εὐτρεπῆ, προσέταξεν ἐπὶ τῆσ πέτρασ ἀποθέσθαι τούσ τε ἄρτουσ καὶ τὰ κρέα χωρὶσ τῶν ἀγγείων.

καὶ ποιησάντων ἅπτεται τῇ ῥάβδῳ ᾗ εἶχε τῶν κρεῶν, τὰ δὲ λάμψαντοσ πυρὸσ ἅμα τοῖσ ἄρτοισ ἐκαίετο καὶ ὁ ἄγγελοσ διὰ τοῦ καπνοῦ ὥσπερ ὀχήματοσ ἀνιὼν εἰσ οὐρανὸν αὐτοῖσ φανερὸσ ἦν.

Μανώχην δὲ φοβούμενον, μή τι σφαλερὸν αὐτοῖσ ἐκ τῆσ ὄψεωσ τοῦ θεοῦ γένοιτο, θαρσεῖν ἡ γυνὴ παρεκελεύετο· ἐπὶ γὰρ συμφέροντι τῷ αὐτῶν τὸν θεὸν αὐτοῖσ ὁραθῆναι. Καὶ κύει τε ἐκείνη καὶ φυλακὴν εἶχε τῶν ἐντολῶν, καὶ γενόμενον τὸ παιδίον Σαμψῶνα καλοῦσιν, ἰσχυρὸν δ’ ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα.

ηὔξετο δ’ ὁ παῖσ ῥᾳδίωσ καὶ δῆλοσ ἦν προφητεύσων ὑπὸ τῆσ περὶ τὴν δίαιταν σωφροσύνησ καὶ τῆσ τῶν τριχῶν ἀνέσεωσ. Ἀφικόμενοσ δὲ μετὰ τῶν γονέων εἰσ Θάμνα πόλιν τῶν Παλαιστίνων πανηγύρεωσ ἀγομένησ ἐρᾷ παρθένου τῶν ἐπιχωρίων παρακαλεῖ τε τοὺσ γονεῖσ ἄγεσθαι πρὸσ γάμον αὐτῷ τὴν κόρην.

τῶν δὲ ἀρνουμένων διὰ τὸ μὴ ὁμόφυλον εἶναι, τοῦ θεοῦ κατὰ τὸ Ἑβραίων σύμφορον ἐπινοοῦντοσ τὸν γάμον ἐκνικᾷ μνηστεύσασθαι τὴν παρθένον. συνεχῶσ δ’ ἀπερχόμενοσ πρὸσ τοὺσ γονεῖσ αὐτῆσ συντυγχάνει λέοντι καὶ γυμνὸσ ὢν ἐκδεξάμενοσ αὐτὸν ἄγχει ταῖσ χερσὶ καὶ εἰσ τὸ χωρίον τὸ ὑλῶδεσ ἐνδοτέρω τῆσ ὁδοῦ ῥίπτει τὸ θηρίον.

Πάλιν τε ἀπιὼν πρὸσ τὴν κόρην ἐπιτυγχάνει σμήνει μελιττῶν ἐν τῷ στήθει τοῦ λέοντοσ ἐκείνου νενοσσευκότων, καὶ ἀνελόμενοσ τρία μέλιτοσ κηρία σὺν τοῖσ λοιποῖσ δώροισ οἷσ ἐκόμιζε δίδωσι τῇ παιδί.

ὁ Σαμψὼν εἶπεν, "ἀλλὰ προβάλλοντοσ ἐμοῦ λόγον εἰ λύσετε τοῦτον ἐφ’ ἡμέρασ ἑπτὰ ποιούμενοι τὴν ζήτησιν, ὀθόνασ τε καὶ στολὰσ γέρασ τῆσ συνέσεωσ κατ’ ἄνδρα ἕκαστον φέρεσθε παρ’ ἐμοῦ" .

φιλοτιμουμένων δὲ ὁμοῦ τε συνετοὺσ δόξαι καὶ κέρδοσ εὑρ́ασθαι καὶ λέγειν ἀξιούντων φησίν, ὅτι τὸ πάμβορον γεγεννήκοι βορὰν ἡδεῖαν ἐξ αὐτοῦ καὶ πάνυ ἀηδοῦσ ὄντοσ. ἐγκειμένησ δ’ αὐτῆσ καὶ εἰσ δάκρυα προπιπτούσησ καὶ τεκμήριον τιθεμένησ τῆσ πρὸσ αὐτὴν δυσνοίασ τὸ μὴ λέγειν αὐτῇ, μηνύει τὰ περὶ τὴν ἀναίρεσιν αὐτῇ τοῦ λέοντοσ καὶ ὡσ τὰ τρία βαστάσασ ἐξ αὐτοῦ κηρία μέλιτοσ γεγονότα κομίσειεν αὐτῇ.

καὶ ὁ μὲν οὐδὲν ὑφορώμενοσ δολερὸν σημαίνει τὸ πᾶν, ἡ δ’ ἐκφέρει τὸν λόγον τοῖσ δεηθεῖσι.

κατὰ οὖν τὴν ἑβδόμην ἡμέραν, καθ’ ἣν ἔδει τὸν προβληθέντα λόγον αὐτῷ διασαφεῖν, πρὶν ἢ δῦναι τὸν ἥλιον συνελθόντεσ φασίν, "οὔτε λέοντοσ ἀηδέστερόν τι τοῖσ ἐντυγχάνουσιν οὔτε ἥδιον μέλιτοσ χρωμένοισ" . καὶ ὁ Σαμψὼν εἶπεν οὐδὲ γυναικὸσ εἶναί τι δολερώτερον, ἥτισ ὑμῖν ἐκφέρει τὸν ἡμέτερον λόγον" .

κἀκείνοισ μὲν δίδωσιν ἃ ὑπέσχετο λείαν ποιησάμενοσ Ἀσκαλωνιτῶν τοὺσ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτῷ συντυχόντασ, Παλαιστῖνοι δ’ εἰσὶ καὶ οὗτοι, τὸν δὲ γάμον ἐκεῖνον παραιτεῖται καὶ ἡ παῖσ ἐκφαυλίσασα τῆσ ὀργῆσ αὐτὸν συνῆν αὐτοῦ φίλῳ νυμφοστόλῳ γεγονότι. Πρὸσ δὲ τὴν ὕβριν ταύτην Σαμψὼν παροξυνθεὶσ ἅπαντασ ἔγνω σὺν αὐτῇ Παλαιστίνουσ μετέρχεσθαι.

θέρουσ δ’ ὄντοσ καὶ πρὸσ ἄμητον ἤδη τῶν καρπῶν ἀκμαζόντων συλλαβὼν τριακοσίασ ἀλώπεκασ καὶ τῶν οὐρῶν ἐξάψασ λαμπάδασ ἡμμένασ ἀφίησιν εἰσ τὰσ ἀρούρασ τῶν Παλαιστίνων. καὶ φθείρεται μὲν οὕτωσ αὐτοῖσ ὁ καρπόσ, Παλαιστῖνοι δὲ γνόντεσ Σαμψῶνοσ εἶναι τὸ ἔργον καὶ τὴν αἰτίαν δι’ ἣν ἔπραξε, πέμψαντεσ τοὺσ ἄρχοντασ εἰσ Θαμνὰ τὴν γενομένην αὐτοῦ γυναῖκα καὶ τοὺσ συγγενεῖσ ζῶντασ κατέπρησαν ὡσ αἰτίουσ τῶν κακῶν γεγονότασ.

Σαμψὼν δὲ πολλοὺσ ἐν τῷ πεδίῳ τῶν Παλαιστίνων ἀποκτείνασ Αἰτὰν κατῴκει, πέτρα δ’ ἐστὶν ὀχυρὰ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ.

Παλαιστῖνοι δ’ ἐστράτευον ἐπὶ τὴν φυλήν. τῶν δ’ οὐ δικαίωσ λεγόντων τιμωρίαν αὐτοὺσ εἰσπράττεσθαι περὶ τῶν Σαμψῶνοσ ἁμαρτημάτων φόρουσ αὐτοὺσ τελοῦντασ, εἰ βούλονται μὴ ἔχειν αἰτίαν ἔφασαν αὐτοῖσ ὑποχείριον Σαμψῶνα δοῦναι. οἱ δὲ ἀνεπίκλητοι βουλόμενοι τυγχάνειν παρῆσαν ἐπὶ τὴν πέτραν τρισχίλιοι ὁπλῖται καὶ καταμεμψάμενοι τῶν εἰσ Παλαιστίνουσ αὐτῷ τετολμημένων ἄνδρασ ἅπαντι τῷ γένει τῶν Ἑβραίων συμφορὰν ἐπενεγκεῖν δυναμένουσ, ἥκειν τε λέγοντεσ ὅπωσ αὐτὸν λαβόντεσ ὑποχείριον δῶσιν αὐτοῖσ ἠξίουν ἑκοντὶ τοῦθ’ ὑπομένειν.

ὁ δὲ λαβὼν ὁρ́κουσ παρ’ αὐτῶν μηδὲν τούτων ποιήσειν περισσότερον ἀλλὰ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐγχειριεῖν μόνον, καταβὰσ ἐκ τῆσ πέτρασ αὑτὸν ἐν τῇ τῶν φυλετῶν τίθησιν ἐξουσίᾳ, κἀκεῖνοι δήσαντεσ αὐτὸν δυσὶ καλωδίοισ ἦγον παραδοῦναι τοῖσ Παλαιστίνοισ.

καὶ γενομένων κατὰ χωρίον, ὃ Σιαγὼν καλεῖται νῦν διὰ τὴν Σαμψῶνοσ ἀνδραγαθίαν ἐπ’ αὐτῷ γενομένην, πάλαι δ’ ἦν ἀνώνυμον, οὐκ ἄπωθεν ἐστρατοπεδευκότων τῶν Παλαιστίνων, ἀλλ’ ὑπαντώντων μετὰ χαρᾶσ καὶ βοῆσ ὡσ ἐπὶ κατωρθωμένοισ οἷσ ἐβούλοντο, διαρρήξασ τὰ δεσμὰ Σαμψὼν ἁρπασάμενοσ ὄνου σιαγόνα παρὰ ποσὶν οὖσαν εἰσ τοὺσ πολεμίουσ ὤσατο καὶ παίων αὐτοὺσ τῇ σιαγόνι κτείνει εἰσ χιλίουσ, τοὺσ δὲ ἄλλουσ τρέπεται ταραχθέντασ.

Σαμψὼν δὲ μεῖζον ἢ χρὴ ἐπὶ τούτῳ φρονῶν οὐ κατὰ θεοῦ συνεργίαν ἔλεγε τοῦτο συμβῆναι, τὴν δ’ ἰδίαν ἀρετὴν ἐπέγραψε τῷ γεγονότι, τῶν πολεμίων τοὺσ μὲν πεσεῖν τοὺσ δ’ εἰσ φυγὴν τραπῆναι διὰ τοῦ παρ’ αὐτοῦ δέουσ αὐχῶν.

δίψουσ δ’ αὐτὸν ἰσχυροῦ κατασχόντοσ κατανοῶν ὡσ οὐδέν ἐστιν ἀνθρώπειοσ ἀρετὴ τῷ θεῷ πάντα προσεμαρτύρει καὶ καθικέτευε μηδὲν τῶν εἰρημένων πρὸσ ὀργὴν λαβόντα τοῖσ πολεμίοισ αὐτὸν ἐγχειρίσαι, παρασχεῖν δὲ βοήθειαν πρὸσ τὸ δεινὸν καὶ ῥύσασθαι τοῦ κακοῦ.

καὶ πρὸσ τὰσ ἱκετείασ ἐπικλασθεὶσ ὁ θεὸσ πηγὴν κατά τινοσ πέτρασ ἀνίησιν ἡδεῖαν καὶ πολλήν, ὅθεν καὶ Σαμψὼν ἐκάλει τὸ χωρίον Σιαγόνα καὶ μέχρι τοῦ δεῦρο τοῦτο λέγεται.

Μετὰ δὲ ταύτην τὴν μάχην Σαμψὼν καταφρονῶν τῶν Παλαιστίνων εἰσ Γάζαν ἀφικνεῖται καὶ ἔν τινι τῶν καταγωγίων διέτριβε.

μαθόντεσ δὲ τῶν Γαζαίων οἱ ἄρχοντεσ τὴν αὐτόθι παρουσίαν αὐτοῦ τὰ πρὸ τῶν πυλῶν ἐνέδραισ καταλαμβάνουσιν, ὅπωσ ἐξιὼν μὴ λάθῃ. Σαμψὼν δέ, οὐ γὰρ λανθάνουσιν αὐτὸν ταῦτα μηχανησάμενοι, περὶ μεσοῦσαν ἤδη τὴν νύκτα ἀναστὰσ ἐνράσσει ταῖσ πύλαισ, αὐταῖσ τε φλιαῖσ καὶ μοχλοῖσ ὅση τε ἄλλη περὶ αὐταῖσ ἦν ξύλωσισ ἀράμενοσ κατωμαδὸν εἰσ τὸ ὑπὲρ Ἑβρῶνοσ ὄροσ φέρων κατατίθησιν.

Παρέβαινε δ’ ἤδη τὰ πάτρια καὶ τὴν οἰκείαν δίαιταν παρεχάρασσεν ξενικῶν μιμήσει ἐθισμῶν καὶ τοῦτ’ αὐτῷ ἀρχὴ κακοῦ γίνεται·

γυναικὸσ γὰρ ἑταιριζομένησ παρὰ τοῖσ Παλαιστίνοισ ἐρασθεὶσ Δαλάλησ τοὔνομα συνῆν αὐτῇ. καὶ τῶν Παλαιστίνων οἱ τοῦ κοινοῦ προεστῶτεσ ἐλθόντεσ πρὸσ αὐτὴν πείθουσιν ἐπαγγελίαισ μαθεῖν παρὰ τοῦ Σαμψῶνοσ τὴν αἰτίαν τῆσ ἰσχύοσ, ὑφ’ ἧσ ἄληπτόσ ἐστι τοῖσ ἐχθροῖσ.

ἡ δὲ παρὰ πότον καὶ τοιαύτην συνουσίαν θαυμάζουσα τὰσ πράξεισ αὐτοῦ ἐτεχνίτευε μαθεῖν, τίνι τρόπῳ τοσοῦτον προύχει κατ’ ἀρετήν. ὁ δὲ Σαμψών, ἔτι γὰρ φρονεῖν ἰσχυρὸσ ἦν, ἀντηπάτα τὴν Δαλάλην φάμενοσ, εἰ κλήμασιν ἑπτὰ δεθείη ἀμπέλου ἔτι καὶ περιειλεῖσθαι δυναμένοισ, ἀσθενέστεροσ ἂν πάντων ἔσοιτο.

ἡ δὲ τότε μὲν ἡσύχασεν, ἀποσημήνασα δὲ τοῖσ ἄρχουσι τῶν Παλαιστίνων ἐνίδρυσε τῶν στρατιωτῶν ἔνδον τινὰσ καὶ μεθύοντα κατέδει τοῖσ κλήμασι κατὰ τὸ ἰσχυρότατον, ἔπειτ’ ἀνεγείρασα ἐδήλου παρεῖναί τινασ ἐπ’ αὐτόν.

ὁ δὲ ῥήξασ τὰ κλήματα βοηθεῖν ὡσ ἐπερχομένων αὐτῷ τινων ἐπειρᾶτο.

καὶ ἡ γυνὴ συνεχῶσ ὁμιλοῦντοσ αὐτῇ τοῦ Σαμψῶνοσ δεινῶσ ἔχειν ἔλεγεν, εἰ κατ’ ἀπιστίαν εὐνοίασ τῆσ πρὸσ αὐτὸν μὴ λέγει ταῦθ’ ἅπερ δεῖται, ὡσ οὐ σιγησομένησ ὅσα μὴ γινώσκεσθαι συμφέρειν οἶδεν αὐτῷ. τοῦ δὲ πάλιν ἀπατῶντοσ αὐτὴν καὶ φήσαντοσ ἑπτὰ κάλοισ δεθέντα τὴν ἰσχὺν ἀπολέσειν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο ποιήσασα οὐδὲν ἤνυσεν, τρίτον συνυφῆναι τὰσ κόμασ αὐτοῦ ἐμήνυσεν.

ὡσ δ’ οὐδὲ τούτου γενομένου ἀληθὲσ ηὑρίσκετο, δεομένησ τελευταῖον ὁ Σαμψών, ἔδει γὰρ αὐτὸν συμφορᾷ περιπεσεῖν, χαρίζεσθαι βουλόμενοσ τῇ Δαλάλῃ, "ἐμοῦ, φησίν, ὁ θεὸσ κήδεται καὶ κατὰ τὴν ἐκείνου πρόνοιαν γεννηθεὶσ κόμην ταύτην τρέφω παρεγγυήσαντοσ μὴ ἀποκείρειν τοῦ θεοῦ·

τὴν γὰρ ἰσχὺν εἶναί μοι κατὰ τὴν ταύτησ αὔξησιν καὶ παραμονήν" . ταῦτα μαθοῦσα καὶ στερήσασα τῆσ κόμησ αὐτὸν παραδιδοῖ τοῖσ πολεμίοισ οὐκέτ’ ὄντα ἰσχυρὸν ἀμύνασθαι τὴν ἔφοδον αὐτῶν.

οἱ δ’ ἐκκόψαντεσ αὐτοῦ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ δεδεμένον ἄγειν παρέδοσαν. Προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου ηὔξετο ἡ κόμη τῷ Σαμψῶνι, καὶ ἑορτῆσ οὔσησ τοῖσ Παλαιστίνοισ δημοτελοῦσ καὶ τῶν ἀρχόντων καὶ γνωριμωτάτων ἐν ταὐτῷ εὐωχουμένων, οἶκοσ δ’ ἦν δύο κιόνων στεγόντων αὐτοῦ τὸν ὄροφον, ἄγεται μεταπεμψαμένων ὁ Σαμψὼν εἰσ τὸ συμπόσιον, ὅπωσ ἐνυβρίσωσιν αὐτῷ παρὰ τὸν πότον.

ὁ δὲ δεινότερον τῶν κακῶν ὑπολαμβάνων τὸ μὴ δύνασθαι ὑβριζόμενοσ ἀμύνασθαι, τὸν χειραγωγοῦντα παῖδα πείθει, προσαναπαύσασθαι χρῄζειν εἰπὼν ὑπὸ κόπου, τοῖσ κίοσιν αὐτὸν ἐγγὺσ ἀγαγεῖν.

ὡσ δὲ ἧκεν, ἐνσεισθεὶσ αὐτοῖσ ἐπικαταβάλλει τὸν οἶκον ἀνατραπέντων τῶν κιόνων τρισχιλίοισ ἀνδράσιν, οἳ πάντεσ ἀπέθανον, ἐν αὐτοῖσ δὲ καὶ Σαμψών.

καὶ τὸν μὲν τοιοῦτον κατέσχε τέλοσ ἄρξαντα τῶν Ἰσραηλιτῶν εἴκοσιν ἔτη. θαυμάζειν δὲ ἄξιον τῆσ ἀρετῆσ καὶ τῆσ ἰσχύοσ καὶ τοῦ περὶ τὴν τελευτὴν μεγαλόφρονοσ τὸν ἄνδρα καὶ τῆσ ὀργῆσ τῆσ μέχρι τοῦ τελευτᾶν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ.

καὶ τὸ μὲν ὑπὸ γυναικὸσ ἁλῶναι δεῖ τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων προσάπτειν ἥττονι ἁμαρτημάτων οὔσῃ, μαρτυρεῖν δὲ ἐκείνῳ τὴν εἰσ τὰ ἄλλα πάντα τῆσ ἀρετῆσ περιουσίαν. οἱ δὲ συγγενεῖσ ἀράμενοι τὸ σῶμα αὐτοῦ θάπτουσιν ἐν Σαρασᾶ τῇ πατρίδι μετὰ τῶν συγγενῶν. Μετὰ δὲ τὴν Σαμψῶνοσ τελευτὴν προέστη τῶν Ἰσραηλιτῶν Ἠλὶσ ὁ ἀρχιερεύσ.

ἐπὶ τούτου λιμῷ τῆσ χώρασ κακοπαθούσησ αὐτῶν Ἀβιμέλεχοσ ἐκ Βηθλέμων, ἔστι δὲ ἡ πόλισ αὕτη τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, ἀντέχειν τῷ δεινῷ μὴ δυνάμενοσ τήν τε γυναῖκα Νααμεὶν καὶ τοὺσ παῖδασ τοὺσ ἐξ αὐτῆσ αὐτῷ γεγενημένουσ Χελλιῶνα καὶ Μαλαῶνα ἐπαγόμενοσ εἰσ τὴν Μωαβῖτιν μετοικίζεται. καὶ προχωρούντων αὐτῷ κατὰ νοῦν τῶν πραγμάτων ἄγεται τοῖσ υἱοῖσ γυναῖκασ Μωαβίτιδασ Χελλιῶνι μὲν Ὀρφᾶν Ῥούθην δὲ Μαλαῶνι.

καὶ ἡ Ναάμισ πικρῶσ ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι φέρουσα καὶ τὴν ὑπ’ ὄψιν τῶν φιλτάτων ἐρημίαν οὐχ ὑπομένουσα, δι’ ἣν καὶ τῆσ πατρίδοσ ἐξεληλύθει, πάλιν εἰσ αὐτὴν ἀπηλλάττετο·

καὶ γὰρ ἤδη καλῶσ τὰ κατ’ αὐτὴν ἐπυνθάνετο χωρεῖν.

οὐκ ἐκαρτέρουν δὲ διαζευγνύμεναι αὐτῆσ αἱ νύμφαι, οὐδὲ παραιτουμένη βουλομένασ συνεξορμᾶν πείθειν ἐδύνατο, ἀλλ’ ἐγκειμένων εὐξαμένη γάμον εὐτυχέστερον αὐταῖσ οὗ διημαρτήκεσαν παισὶ τοῖσ αὐτῆσ γαμηθεῖσαι καὶ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν κτῆσιν, ὅτε τὰ πρὸσ αὐτὴν οὕτωσ ἐστί, μένειν αὐτόθι παρεκάλει καὶ μὴ συμμεταλαμβάνειν αὐτῇ βούλεσθαι πραγμάτων ἀδήλων τὴν πάτριον γῆν καταλιπούσασ. ἡ μὲν οὖν Ὀρφᾶ μένει, τὴν δὲ Ῥούθην μὴ πεισθεῖσαν ἀπήγαγε κοινωνὸν παντὸσ τοῦ προστυχόντοσ γενησομένην.

Ἐλθοῦσαν δὲ Ῥούθην μετὰ τῆσ πενθερᾶσ εἰσ τὴν Βηθλεέμων Βοώζησ Ἀβιμελέχου συγγενὴσ ὢν δέχεται ξενίᾳ.

καὶ ἡ Ναάμισ, προσαγορευόντων αὐτὴν ὀνομαστί, δικαιότερον εἶπε Μαρὰν καλεῖτέ με· σημαίνει δὲ καθ’ Ἑβραίων γλῶτταν ναάμισ μὲν εὐτυχίαν, μαρὰ δὲ ὀδύνην. ἀμήτου δὲ γενομένου ἐξῄει καλαμησομένη κατὰ συγχώρησιν τῆσ πενθερᾶσ ἡ Ῥούθη, ὅπωσ τροφῆσ εὐποροῖεν, καὶ εἰσ τὸ Βοώζου τυχαίωσ ἀφικνεῖται χωρίον.

παραγενόμενοσ δὲ Βόαζοσ μετ’ ὀλίγον καὶ θεασάμενοσ τὴν κόρην ἀνέκρινε τὸν ἀγροκόμον περὶ τῆσ παιδόσ. ὁ δὲ μικρὸν ἔμπροσθεν παρ’ αὐτῆσ ἅπαντα προπεπυσμένοσ ἐδήλου τῷ δεσπότῃ. ὁ δὲ τῆσ περὶ τὴν πενθερὰν εὐνοίασ ἅμα καὶ μνήμησ τοῦ παιδὸσ αὐτῆσ ᾧ συνῴκησεν ἀσπασάμενοσ καὶ εὐξάμενοσ αὐτῇ πεῖραν ἀγαθῶν καλαμᾶσθαι μὲν αὐτὴν οὐκ ἠξίωσεν, θερίζειν δὲ πᾶν ὅ τι καὶ δύναιτο καὶ λαμβάνειν ἐπιτρέπει προστάξασ τῷ ἀγροκόμῳ μηδὲν αὐτὴν διακωλύειν λαμβάνειν, ἄριστόν τε παρέχειν αὐτῇ καὶ ποτόν, ὁπότε σιτίζοι τοὺσ θερίζοντασ.

Ῥούθη δὲ ἄλφιτα λαβοῦσα παρ’ αὐτοῦ ἐφύλαξε τῇ ἑκυρᾷ καὶ παρῆν ὀψὲ κομίζουσα μετὰ τῶν σταχύων·

ἐτετηρήκει δ’ αὐτῇ καὶ ἡ Ναάμισ ἀπομοίρασ βρωμάτων τινῶν, οἷσ αὐτὴν ἐπολυώρουν οἱ γειτονεύοντεσ· διηγεῖται δὲ αὐτῇ καὶ τὰ παρὰ τοῦ Βοάζου πρὸσ αὐτὴν εἰρημένα. δηλωσάσησ δ’ ἐκείνησ ὡσ συγγενήσ ἐστι καὶ τάχα ἂν δι’ εὐσέβειαν προνοήσειεν αὐτῶν, ἐξῄει πάλιν ταῖσ ἐχομέναισ ἡμέραισ ἐπὶ καλάμησ συλλογὴν σὺν ταῖσ Βοάζου θεραπαινίσιν.

Ἐλθών τε μετ’ οὐ πολλὰσ ἡμέρασ καὶ Βόαζοσ ἤδη τῆσ κριθῆσ λελικμημένησ ἐπὶ τῆσ ἅλωοσ ἐκάθευδε.

τοῦτο πυθομένη ἡ Ναάμισ τεχνᾶται παρακατακλῖναι τὴν Ῥούθην αὐτῷ· καὶ γὰρ ἔσεσθαι χρηστὸν αὐταῖσ ὁμιλήσαντα τῇ παιδί· καὶ πέμπει τὴν κόρην ὑπνωσομένην αὐτοῦ παρὰ τοῖσ ποσίν. ἡ δέ, πρὸσ οὐδὲν γὰρ ἀντιλέγειν τῶν ὑπὸ τῆσ ἑκυρᾶσ κελευομένων ὅσιον ἡγεῖτο, παραγίνεται καὶ παραυτίκα μὲν λανθάνει τὸν Βόαζον βαθέωσ καθυπνωκότα, περιεγερθεὶσ δὲ περὶ μέσην νύκτα καὶ αἰσθόμενοσ τῆσ ἀνθρώπου παρακατακειμένησ ἀνέκρινε τίσ εἰή.

τῆσ δ’ εἰπούσησ τοὔνομα καὶ φαμένησ ὡσ αὐτῆσ δεσπότην συγχωρεῖν, τότε μὲν ἡσυχίαν ἄγει, ὄρθριοσ δὲ πρὶν ἢ τοὺσ οἰκέτασ ἄρξασθαι κινεῖσθαι πρὸσ τὸ ἔργον περιεγείρασ αὐτὴν κελεύει τῶν κριθῶν λαβοῦσαν ὅ τι καὶ δύναιτο πορεύεσθαι πρὸσ τὴν ἑκυρὰν πρὶν ὀφθῆναί τισιν αὐτόθι κεκοιμημένην, φυλάττεσθαι σῶφρον τὴν ἐπὶ τοιούτοισ διαβολὴν καὶ μάλιστ’ ἐπὶ μὴ γεγονόσι.

περὶ μέντοι τοῦ παντὸσ οὕτω, φησίν, ἔσται, [ἐρωτᾶν] τὸν ἔγγιστά μου τῷ γένει τυγχάνοντα, εἰ σοῦ χρεία γαμετῆσ ἐστιν αὐτῷ, καὶ λέγοντι μὲν ἀκολουθήσεισ ἐκείνῳ, παραιτουμένου δὲ νόμῳ σε συνοικήσουσαν ἄξομαι.

Ταῦτα τῇ ἑκυρᾷ δηλωσάσησ εὐθυμία κατεῖχεν αὐτὰσ ἐν ἐλπίδι τοῦ πρόνοιαν ἕξειν αὐτῶν Βόαζον γενομένασ.

κἀκεῖνοσ ἤδη μεσούσησ τῆσ ἡμέρασ κατελθὼν εἰσ τὴν πόλιν τήν τε γερουσίαν συνῆγε καὶ μεταπεμψάμενοσ Ῥούθην ἐκάλει καὶ τὸν συγγενῆ, καὶ παραγενομένου φησίν· "Ἀβιμελέχου καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ κλήρων κρατεῖσ;

ὁμολογήσαντοσ δὲ συγχωρούντων τῶν νόμων κατὰ ἀγχιστείαν, "οὐκοῦν, φησὶν ὁ Βόαζοσ, οὐκ ἐξ ἡμισείασ δεῖ μεμνῆσθαι τῶν νόμων. ἀλλὰ πάντα ποιεῖν κατ’ αὐτούσ. Μαάλου γὰρ δεῦρ’ ἥκει γύναιον, ὅπερ εἰ θέλεισ τῶν ἀγρῶν κρατεῖν γαμεῖν σε δεῖ κατὰ τοὺσ νόμουσ. " ὁ δὲ Βοάζῳ καὶ τοῦ κλήρου καὶ τῆσ γυναικὸσ παρεχώρει συγγενεῖ μὲν ὄντι καὶ αὐτῷ τῶν τετελευτηκότων, εἶναι δὲ καὶ γυναῖκα λέγων αὐτῷ καὶ παῖδασ ἤδη.

μαρτυράμενοσ οὖν ὁ Βόαζοσ τὴν γερουσίαν ἐκέλευε τῇ γυναικὶ ὑπολῦσαι αὐτὸν προσελθοῦσαν κατὰ τὸν νόμον καὶ πτύειν εἰσ τὸ πρόσωπον.

γενομένου δὲ τούτου Βόαζοσ γαμεῖ τὴν Ῥούθην καὶ γίνεται παιδίον αὐτοῖσ μετ’ ἐνιαυτὸν ἄρρεν. τοῦτο ἡ Ναάμισ τιτθευομένη κατὰ συμβουλίαν τῶν γυναικῶν Ὠβήδην ἐκάλεσεν ἐπὶ γηροκομίᾳ τῇ αὐτῆσ τραφησόμενον·

ὠβήδησ γὰρ κατὰ διάλεκτον τὴν Ἑβραίων ἀποσημαίνει δουλεύων. Ὠβήδου δὲ γίνεται παῖσ Ιἐσσαῖοσ, τούτου Δαβίδησ ὁ βασιλεύσασ καὶ παισὶ τοῖσ αὐτοῦ καταλιπὼν τὴν ἡγεμονίαν ἐπὶ μίαν καὶ εἴκοσι γενεὰσ ἀνδρῶν. τὰ μὲν οὖν κατὰ Ῥούθην ἀναγκαίωσ διηγησάμην ἐπιδεῖξαι βουλόμενοσ τὴν τοῦ θεοῦ δύναμιν, ὅτι τούτῳ παράγειν ἐφικτόν ἐστιν εἰσ ἀξίωμα λαμπρὸν καὶ τοὺσ ἐπιτυχόντασ, εἰσ οἱο͂ν ἀνήγαγε καὶ Δαβίδην ἐκ τοιούτων γενόμενον.

Ἑβραῖοι δὲ τῶν πραγμάτων αὐτοῖσ ὑπενεχθέντων πάλιν πόλεμον ἐκφέρουσι Παλαιστίνοισ διὰ τοιαύτην αἰτίαν·

Ἠλὶ τῷ ἀρχιερεῖ δύο παῖδεσ ἦσαν Ὁφνίησ τε καὶ Φινεέσησ. οὗτοι καὶ πρὸσ ἀνθρώπουσ ὑβρισταὶ γενόμενοι καὶ πρὸσ τὸ θεῖον ἀσεβεῖσ οὐδενὸσ ἀπείχοντο παρανομήματοσ, καὶ τὰ μὲν ἐφέροντο τῶν γερῶν κατὰ τιμήν, ἃ δ’ ἐλάμβανον αὐτοῖσ ἁρπαγῆσ τρόπῳ, γυναῖκάσ τε τὰσ ἐπὶ θρησκείᾳ παραγινομένασ ὕβριζον φθοραῖσ ταῖσ μὲν βίαν προσφέροντεσ τὰσ δὲ δώροισ ὑπαγόμενοι·

τυραννίδοσ δ’ οὐθὲν ἀπέλειπεν ὁ βίοσ αὐτῶν. ὅ τε οὖν πατὴρ αὐτὸσ ἐπὶ τούτοισ χαλεπῶσ εἶχεν ὅσον οὐδέπω προσδοκῶν ἥξειν ἐκ θεοῦ τιμωρίαν αὐτοῖσ ἐπὶ τοῖσ πραττομένοισ, τό τε πλῆθοσ ἐδυσφόρει, κἀπειδὴ φράζει τὴν ἐσομένην συμφορὰν ὁ θεὸσ τοῖσ παισὶν αὐτοῦ τῷ τε Ἠλὶ καὶ Σαμουήλῳ τῷ προφήτῃ παιδὶ τότε ὄντι, τότε φανερὸν ἐπὶ τοῖσ υἱοῖσ πένθοσ ἦγε.

Βούλομαι δὲ τὰ περὶ τοῦ προφήτου πρότερον διεξελθὼν ἔπειθ’ οὕτωσ τὰ περὶ τοὺσ Ἠλὶ παῖδασ εἰπεῖν καὶ τὴν δυστυχίαν τὴν τῷ παντὶ λαῷ Ἑβραίων γενομένην.

Ἀλκάνησ Λευίτησ ἀνὴρ τῶν ἐν μέσῳ πολιτῶν τῆσ Ἐφράμου κληρουχίασ Ῥαμαθὰν πόλιν κατοικῶν ἐγάμει δύο γυναῖκασ Ἄνναν τε καὶ Φενάνναν.

ἐκ δὴ ταύτησ καὶ παῖδεσ αὐτῷ γίνονται, τὴν δ’ ἑτέραν ἄτεκνον οὖσαν ἀγαπῶν διετέλει. ἀφικομένου δὲ μετὰ τῶν γυναικῶν τοῦ Ἀλκάνου εἰσ Σιλὼ πόλιν θῦσαι, ἐνταῦθα γὰρ ἡ σκηνὴ τοῦ θεοῦ ἐπεπήγει καθὼσ προειρήκαμεν, καὶ πάλιν κατὰ τὴν εὐωχίαν νέμοντοσ μοίρασ κρεῶν ταῖσ τε γυναιξὶ καὶ τοῖσ τέκνοισ, ἡ Ἄννα θεασαμένη τοὺσ τῆσ ἑτέρασ παῖδασ τῇ μητρὶ περικαθημένουσ, εἰσ δάκρυά τε προύπεσε καὶ τῆσ ἀπαιδίασ αὑτὴν ὠλοφύρετο καὶ τῆσ μονώσεωσ.

καὶ τῆσ τἀνδρὸσ παραμυθίασ τῇ λύπῃ κρατήσασα εἰσ τὴν σκηνὴν ᾤχετο τὸν θεὸν ἱκετεύουσα δοῦναι γονὴν αὐτῇ καὶ ποιῆσαι μητέρα, ἐπαγγελλομένη τὸ πρῶτον αὐτῇ γενησόμενον καθιερώσειν ἐπὶ διακονίᾳ τοῦ θεοῦ δίαιταν οὐχ ὁμοίαν τοῖσ ἰδιώταισ ποιησόμενον.

διατριβούσησ δ’ ἐπὶ ταῖσ εὐχαῖσ πολὺν χρόνον Ἠλὶσ ὁ ἀρχιερεύσ, ἐκαθέζετο γὰρ πρὸ τῆσ σκηνῆσ, ὡσ παροινοῦσαν ἐκέλευεν ἀπιέναι.

τῆσ δὲ πιεῖν ὕδωρ φαμένησ, λυπουμένησ δ’ ἐπὶ παίδων ἀπορίᾳ τὸν θεὸν ἱκετεύειν, θαρσεῖν παρεκελεύετο παρέξειν αὐτῇ παῖδασ τὸν θεὸν καταγγέλλων. Παραγενομένη δ’ εὐέλπισ πρὸσ τὸν ἄνδρα τροφὴν χαίρουσα προσηνέγκατο, καὶ ἀναστρεψάντων εἰσ τὴν πατρίδα κύειν ἤρξατο καὶ γίνεται παιδίον αὐτοῖσ, ὃν Σαμουῆλον προσαγορεύουσι·

θεαίτητον ἄν τισ εἴποι. παρῆσαν οὖν ὑπὲρ τῆσ τοῦ παιδὸσ θύσοντεσ γενέσεωσ δεκάτασ τ’ ἔφερον. ἀναμνησθεῖσα δ’ ἡ γυνὴ τῆσ εὐχῆσ τῆσ ἐπὶ τῷ παιδὶ γεγενημένησ παρεδίδου τῷ Ἠλὶ ἀνατιθεῖσα τῷ θεῷ προφήτην γενησόμενον·

κόμη τε οὖν αὐτῷ ἀνεῖτο καὶ ποτὸν ἦν ὕδωρ. καὶ Σαμουῆλοσ μὲν ἐν τῷ ἱερῷ διῆγε τρεφόμενοσ, Ἀλκάνῃ δ’ ἐκ τῆσ Ἄννασ υἱεῖσ τε γίνονται καὶ τρεῖσ θυγατέρεσ. Σαμουῆλοσ δὲ πεπληρωκὼσ ἔτοσ ἤδη δωδέκατον προεφήτευε.

καί ποτε κοιμώμενον ὀνομαστὶ ἐκάλεσεν ὁ θεόσ· ὁ δὲ νομίσασ ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέωσ πεφωνῆσθαι παραγίνεται πρὸσ αὐτόν. οὐ φαμένου δὲ καλέσαι τοῦ ἀρχιερέωσ ὁ θεὸσ εἰσ τρὶσ τοῦτο ποιεῖ. καὶ Ἠλὶσ διαυγασθείσ φησι πρὸσ αὐτόν, "ἀλλ’ ἐγὼ [μὲν], Σαμουῆλε, σιγὴν ὡσ καὶ τὸ πρὶν ἦγον, θεὸσ δ’ ἐστὶν ὁ καλῶν, σήμαινέ τε πρὸσ αὐτόν, ὅτι παρατυγχάνω.

" καὶ τοῦ θεοῦ φθεγξαμένου πάλιν ἀκούσασ ἠξίου λαλεῖν ἐπὶ τοῖσ χρωμένοισ· οὐ γὰρ ὑστερήσειν αὐτὸν ἐφ’ οἷσ ἂν θελήσῃ διακονίασ. καὶ ὁ θεόσ "ἐπεί, φησί, παρατυγχάνεισ, μάνθανε συμφορὰν Ἰσραηλίταισ ἐσομένην λόγου μείζονα καὶ πίστεωσ τοῖσ παρατυγχάνουσι, καὶ τοὺσ Ἠλὶ δὲ παῖδασ ἡμέρᾳ μιᾷ τεθνηξομένουσ καὶ τὴν ἱερωσύνην μετελευσομένην εἰσ τὴν Ἐλεαζάρου οἰκίαν·

Ἠλὶσ γὰρ τῆσ ἐμῆσ θεραπείασ μᾶλλον τοὺσ υἱοὺσ καὶ παρὰ τὸ συμφέρον αὐτοῖσ ἠγάπησε. " ταῦτα βιασάμενοσ ὁρ́κοισ εἰπεῖν αὐτῷ τὸν προφήτην Ἠλίσ, οὐ γὰρ ἐβούλετο λυπεῖν αὐτὸν λέγων, ἔτι μᾶλλον βεβαιοτέραν εἶχε τὴν προσδοκίαν τῆσ τῶν τέκνων ἀπωλείασ.

Σαμουήλου δὲ ηὔξετο ἐπὶ πλέον ἡ δόξα πάντων ὧν προεφήτευσεν ἀληθινῶν βλεπομένων. Κατὰ τοῦτον δὴ τὸν καιρὸν καὶ Παλαιστῖνοι στρατεύσαντεσ ἐπὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ στρατοπεδεύονται κατὰ πόλιν Ἀμφεκᾶν, δεξαμένων δ’ ἐξ ὀλίγου τῶν Ἰσραηλιτῶν συνῄεσαν εἰσ τὴν ἐχομένην καὶ νικῶσιν οἱ Παλαιστῖνοι καὶ κτείνουσι μὲν τῶν Ἑβραίων εἰσ τετρακισχιλίουσ, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοσ συνδιώκουσιν εἰσ τὸ στρατόπεδον.

Δείσαντεσ δὲ περὶ τῶν ὅλων Ἑβραῖοι πέμπουσιν ὡσ τὴν γερουσίαν καὶ τὸν ἀρχιερέα τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ κελεύοντεσ κομίζειν, ἵνα παρούσησ αὐτῆσ παρατασσόμενοι κρατῶσι τῶν πολεμίων ἀγνοοῦντεσ, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ καταψηφισάμενοσ αὐτῶν τὴν συμφορὰν τῆσ κιβωτοῦ, δι’ ὃν καὶ ταύτην συνέβαινεν εἶναι.

παρῆν τε οὖν ἡ κιβωτὸσ καὶ οἱ τοῦ ἀρχιερέωσ υἱεῖσ τοῦ πατρὸσ αὐτοῖσ ἐπιστείλαντοσ, εἰ ληφθείσησ τῆσ κιβωτοῦ ζῆν ἐθέλουσιν, εἰσ ὄψιν αὐτῷ μὴ παραγίνεσθαι.

Φινεέσησ δὲ ἤδη καὶ ἱερᾶτο τοῦ πατρὸσ αὐτῷ παρακεχωρηκότοσ διὰ τὸ γῆρασ. θάρσοσ οὖν ἐπιγίνεται πολὺ τοῖσ Ἑβραίοισ ὡσ διὰ τὴν ἄφιξιν τῆσ κιβωτοῦ περιεσομένοισ τῶν πολεμίων, κατεπλήττοντο δὲ οἱ πολέμιοι δεδιότεσ τὴν παρουσίαν τῆσ κιβωτοῦ τοῖσ Ἰσραηλίταισ.

ταῖσ μέντοι γε ἑκατέρων προσδοκίαισ οὐχ ὅμοιον ἀπήντησε τὸ ἔργον, ἀλλὰ συμβολῆσ γενομένησ ἣν μὲν ἤλπιζον νίκην Ἑβραῖοι τῶν Παλαιστίνων αὕτη γίνεται, ἣν δ’ ἐφοβοῦντο ἧτταν οὗτοι ταύτην Ἑβραῖοι παθόντεσ ἔγνωσαν αὐτοὺσ μάτην ἐπὶ τῇ κιβωτῷ τεθαρσηκότασ· ἐτράπησάν τε γὰρ εὐθὺσ εἰσ χεῖρασ ἐλθόντεσ τῶν πολεμίων καὶ ἀπέβαλον εἰσ τρισμυρίουσ, ἐν οἷσ ἔπεσον καὶ οἱ τοῦ ἀρχιερέωσ υἱεῖσ, ἥ τε κιβωτὸσ ἤγετο πρὸσ τῶν πολεμίων.

Ἀπαγγελθείσησ δὲ τῆσ ἥττησ εἰσ τὴν Σιλὼ καὶ τῆσ αἰχμαλωσίασ τῆσ κιβωτοῦ, Βενιαμίτησ γάρ τισ αὐτοῖσ ἄγγελοσ ἀφικνεῖται νεανίασ παρατετευχὼσ τῷ γεγονότι, πένθουσ ἀνεπλήσθη πᾶσα ἡ πόλισ.

καὶ Ἠλὶσ ὁ ἀρχιερεύσ, ἐκαθέζετο γὰρ καθ’ ἑτέρασ τῶν πυλῶν ἐφ’ ὑψηλοῦ θρόνου, ἀκούσασ οἰμωγῆσ καὶ νομίσασ νεώτερόν τι πεπρᾶχθαι περὶ τοὺσ οἰκείουσ καὶ μεταπεμψάμενοσ τὸν νεανίαν, ὡσ ἔγνω τὰ κατὰ τὴν μάχην, ῥᾴων ἦν ἐπὶ τὸ τοῖσ παισὶ τοῖσ αὐτοῦ συνενηνεγμένοισ περὶ τὸ στρατόπεδον ὡσ ἂν προεγνωκὼσ παρὰ τοῦ θεοῦ τὸ συμβησόμενον καὶ προαπηγγελκώσ·

συνέχει γὰρ ἀκριβῶσ τὰ κατὰ προσδοκίαν συντυχόντα τῶν δεινῶν. ὡσ δὲ καὶ τὴν κιβωτὸν ἤκουσεν ᾐχμαλωτίσθαι πρὸσ τῶν πολεμίων, ὑπὸ τοῦ παρ’ ἐλπίδασ αὐτῷ τοῦτο προσπεσεῖν περιαλγήσασ ἀποκυλισθεὶσ ἀπὸ τοῦ θρόνου τελευτᾷ, ὀκτὼ καὶ ἐνενήκοντα βιώσασ ἔτη τὰ πάντα καὶ τούτων τεσσαράκοντα κατασχὼν τὴν ἀρχήν.

Θνήσκει δὲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ἡ Φινεέσου τοῦ παιδὸσ γυνὴ μὴ καρτερήσασα ζῆν ἐπὶ τῇ τἀνδρὸσ δυστυχίᾳ.

κυούσῃ μὲν αὐτῇ προσηγγέλη τὸ περὶ τὸν ἄνδρα πάθοσ, τίκτει δ’ ἑπταμηνιαῖον παῖδα, ὃν καὶ ζήσαντα Ιἀχώβην προσηγόρευσαν, σημαίνει δὲ ἀδοξίαν τὸ ὄνομα, διὰ τὴν προσπεσοῦσαν δύσκλειαν τότε τῷ στρατῷ. Ἦρξε δὲ πρῶτοσ Ἠλὶσ Ἰθαμάρου τῆσ ἑτέρου τῶν Αἀρῶνοσ υἱῶν οἰκίασ·

μεθ’ ὃν Ἀβιεζέρησ υἱὸσ ὢν αὐτοῦ τὴν τιμὴν παραλαβὼν παιδὶ αὐτοῦ Βόκκι τοὔνομα αὐτὴν κατέλιπε, παρ’ οὗ διεδέξατο Ὄζισ υἱὸσ ὤν, μεθ’ ὃν Ἠλὶσ ἔσχε τὴν ἱερωσύνην, περὶ οὗ νῦν ὁ λόγοσ, καὶ τὸ γένοσ τὸ ἀπ’ ἐκείνου μέχρι τῶν κατὰ τὴν τοῦ Σολομῶνοσ βασιλείαν καιρῶν.

τότε δὲ οἱ Ἐλεαζάρου πάλιν αὐτὴν ἀπέλαβον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 5

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION