헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί10́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 10)

Ἐζεκίου δὲ τοῦ τῶν δύο φυλῶν βασιλέωσ τέταρτον ἤδη καὶ δέκατον ἔτοσ τῆσ ἡγεμονίασ ἔχοντοσ ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ Σεναχείριμοσ ὄνομα στρατεύει μετὰ πολλῆσ παρασκευῆσ ἐπ’ αὐτὸν κατὰ κράτοσ τε ἁπάσασ αἱρεῖ τὰσ πόλεισ τὰσ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ. μέλλοντοσ δ’ ἄγειν τὴν δύναμιν καὶ ἐπὶ Ιἑροσόλυμα φθάνει πρεσβευσάμενοσ πρὸσ αὐτὸν καὶ ὑπακούσεσθαι καὶ φόρον ὃν ἂν τάξῃ τελέσειν ὑπισχνούμενοσ.

Σεναχείριμοσ δὲ μαθὼν τὰ παρὰ τῶν πρέσβεων ἔγνω μὴ πολεμεῖν, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσιν προσδέχεται καὶ ἀργυρίου μὲν τάλαντα τριακόσια χρυσίου δὲ τριάκοντα λαβὼν φίλοσ ἀναχωρήσειν ὡμολόγει πίστεισ δοὺσ τοῖσ πρεσβευταῖσ ἐνόρκουσ, ἦ μὴν ἀδικήσασ μηδὲν αὐτὸν οὕτωσ ἀναστρέψειν. ὁ δ’ Ἐζεκίασ πεισθεὶσ καὶ κενώσασ τοὺσ θησαυροὺσ πέμπει τὰ χρήματα νομίζων ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ πολέμου καὶ τοῦ περὶ τῆσ βασιλείασ ἀγῶνοσ.

ὁ δὲ Ἀσσύριοσ λαβὼν ταῦτα τῶν μὲν ὡμολογημένων οὐδὲν ἐφρόντισεν, ἀλλ’ αὐτὸσ μὲν ἐστράτευσεν ἐπ’ Αἰγυπτίουσ καὶ Αἰθίοπασ, τὸν δὲ στρατηγὸν Ῥαψάκην μετὰ πολλῆσ ἰσχύοσ σὺν καὶ δυσὶν ἄλλοισ τῶν ἐν τέλει κατέλιπε πορθήσοντασ τὰ Ιἑροσόλυμα.

τούτων δὲ τὰ ὀνόματα Θαρατὰ καὶ Ἀράχαρισ ἦν. Ὡσ δ’ ἐλθόντεσ πρὸ τῶν τειχῶν ἐστρατοπεδεύσαντο, πέμψαντεσ πρὸσ τὸν Ἐζεκίαν ἠξίουν αὐτὸν ἐλθεῖν εἰσ λόγουσ.

ὁ δὲ αὐτὸσ μὲν ὑπὸ δειλίασ οὐ πρόεισι, τρεῖσ δὲ τοὺσ ἀναγκαιοτάτουσ φίλουσ αὐτῷ ἐξέπεμψε, τὸν τῆσ βασιλείασ ἐπίτροπον Ἐλιακίαν ὄνομα καὶ Σουβαναῖον καὶ Ιὤανον τὸν ἐπὶ τῶν ὑπομνημάτων. οὗτοι μὲν οὖν προελθόντεσ ἀντικρὺ τῶν ἡγεμόνων τῆσ στρατιᾶσ τῶν Ἀσσυρίων ἔστησαν, θεασάμενοσ δ’ αὐτοὺσ ὁ στρατηγὸσ Ῥαψάκησ ἐκέλευσεν ἀπελθόντασ Ἐζεκίᾳ λέγειν, ὅτι βασιλεὺσ μέγασ Σεναχείριμοσ πυνθάνεται αὐτοῦ, τίνι θαρρῶν καὶ πεποιθὼσ φεύγει δεσπότην αὐτοῦ καὶ ἀκροάσασθαι μὴ θέλει καὶ τὴν στρατιὰν οὐ δέχεται τῇ πόλει;

ἦ διὰ τοὺσ Αἰγυπτίουσ τὴν αὐτοῦ στρατιὰν ἐλπίζων ὑπ’ ἐκείνων αὐτῶν καταγωνίσασθαι; εἰ δὲ τοῦτο προσδοκᾷ, δηλοῦν αὐτῷ, ὅτι ἀνόητόσ ἐστι καὶ ὅμοιοσ ἀνθρώπῳ, ὃσ καλάμῳ ἐπερειδόμενοσ τεθλασμένῳ πρὸσ τῷ καταπεσεῖν ἔτι καὶ τὴν χεῖρα διαπαρεὶσ ᾔσθετο τῆσ βλάβησ.

εἰδέναι δ’ ὅτι καὶ βουλήσει θεοῦ τὴν ἐπ’ αὐτὸν στρατείαν πεποίηται, ὃσ αὐτῷ καταστρέψασθαι καὶ τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλείαν δέδωκεν, ἵνα τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοὺσ ἀρχομένουσ ὑπ’ αὐτοῦ διαφθείρῃ. " ταῦτα δὲ τὸν Ῥαψάκην ἑβραϊστὶ λέγοντα, τῆσ γὰρ γλώττησ εἶχεν ἐμπείρωσ, ὁ Ἐλιάκειμοσ φοβούμενοσ, μὴ τὸ πλῆθοσ ἐπακοῦσαν εἰσ ταραχὴν ἐμπέσῃ, συριστὶ φράζειν ἠξίου. συνεὶσ δ’ ὁ στρατηγὸσ τὴν ὑπόνοιαν αὐτοῦ καὶ τὸ ἐπ’ αὐτῷ δέοσ μείζονι καὶ διατόρῳ τῇ φωνῇ χρώμενοσ ἀπεκρίνατο αὐτῷ ἑβραϊστὶ λέγειν, ὅπωσ ἀκούσαντεσ τὰ τοῦ βασιλέωσ προστάγματα πάντεσ τὸ συμφέρον ἕλωνται παραδόντεσ αὑτοὺσ ἡμῖν·

δῆλον γὰρ ὡσ τὸν λαὸν ὑμεῖσ τε καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐλπίσι παρακρουόμενοι ματαίαισ ἀντέχειν πείθετε.

εἰ δὲ θαρρεῖτε καὶ τὴν δύναμιν ἡμῶν ἀπώσεσθαι νομίζετε, δισχιλίουσ ἐκ τῆσ ἐμοὶ παρούσησ ἵππουσ ἕτοιμόσ εἰμι ὑμῖν παρέχειν, οἷσ ἰσαρίθμουσ ἐπιβάτασ δόντεσ ἐμφανίσατε τὴν αὑτῶν δύναμιν· ἀλλ’ οὐκ ἂν οὕσ γε μὴ ἔχετε τούτουσ δῴητε. τί τοιγαροῦν βραδύνετε παραδιδόναι σφᾶσ αὐτοὺσ τοῖσ κρείττοσι καὶ ληψομένοισ ὑμᾶσ καὶ μὴ θέλοντασ;

καίτοι τὸ μὲν ἑκούσιον τῆσ παραδόσεωσ ἀσφαλὲσ ὑμῖν, τὸ δὲ ἀκούσιον πολεμουμένοισ ἐπικίνδυνον καὶ συμφορῶν αἴτιον φανεῖται. Ταῦτ’ ἀκούσαντεσ ὅ τε δῆμοσ καὶ οἱ πρέσβεισ τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ἀσσυρίων λέγοντοσ ἀπήγγειλαν Ἐζεκίᾳ.

ὁ δὲ πρὸσ ταῦτα τὴν βασιλικὴν ἀποδὺσ ἐσθῆτα, ἀμφιασάμενοσ δὲ σάκκουσ καὶ σχῆμα ταπεινὸν ἀναλαβὼν τῷ πατρίῳ νόμῳ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον τὸν θεὸν ἱκέτευε καὶ βοηθῆσαι τῷ μηδεμίαν ἄλλην ἐλπίδα ἔχοντι σωτηρίασ ἠντιβόλει. πέμψασ δὲ καὶ τῶν φίλων τινὰσ καὶ τῶν ἱερέων πρὸσ Ἡσαί̈αν τὸν προφήτην ἠξίου δεηθῆναι τοῦ θεοῦ καὶ ποιησάμενον θυσίασ ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ παρακαλεῖν αὐτὸν νεμεσῆσαι μὲν ταῖσ τῶν πολεμίων ἐλπίσιν, ἐλεῆσαι δὲ τὸν αὐτοῦ λαόν.

ὁ δὲ προφήτησ ταῦτα ποιήσασ χρηματίσαντοσ αὐτῷ τοῦ θεοῦ παρεθάρρυνεν αὐτόν τε τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ περὶ αὐτὸν φίλουσ προλέγων ἀμαχητὶ τοὺσ πολεμίουσ ἡττηθέντασ ἀναχωρήσειν αἰσχρῶσ καὶ οὐχὶ μεθ’ οἱού νῦν εἰσι θράσουσ·

τὸν γὰρ θεὸν προνοεῖν ὅπωσ διαφθαρῶσι·

καὶ αὐτὸν δὲ τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων Σεναχείριμον διαμαρτόντα τῶν ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον πραγμάτων καὶ ἐπανερχόμενον εἰσ τὴν οἰκείαν ἀπολεῖσθαι σιδήρῳ προύλεγεν. Ἔτυχε δ’ ὑπὸ τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ γεγραφὼσ τῷ Ἐζεκίᾳ ὁ Ἀσσύριοσ ἐπιστολάσ, ἐν αἷσ ἀνόητον μὲν αὐτὸν ἔλεγεν ὑπολαμβάνοντα τὴν ὑπ’ αὐτῷ διαφεύξεσθαι δουλείαν ἔθνη πολλὰ καὶ μεγάλα κεχειρωμένῳ, ἠπείλει δὲ πανωλεθρίᾳ διαφθερεῖν αὐτὸν παραλαβών, εἰ μὴ τὰσ πύλασ ἀνοίξασ ἑκὼν αὐτοῦ δέξεται τὴν στρατιὰν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα.

ταῦτ’ ἀναγνοὺσ καταφρονεῖ διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ θεοῦ πεποίθησιν, τὰσ δ’ ἐπιστολὰσ πτύξασ εἰσ τὸν ναὸν ἔσω κατέθετο.

πάλιν δὲ τῷ θεῷ τὰσ εὐχὰσ αὐτοῦ ποιησαμένου περὶ τῆσ πόλεωσ καὶ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ Ἡσαί̈ασ ὁ προφήτησ ἐπήκοον αὐτὸν ἔφασκε γεγονέναι καὶ κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν μὴ πολιορκηθήσεσθαι ὑπὸ τοῦ Σύρου, μέλλοντι πάντων ἀδεεῖσ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ γενομένων γεωργήσειν μετ’ εἰρήνησ καὶ τῶν ἰδίων ἐπιμελήσεσθαι κτημάτων οὐδὲν φοβουμένουσ. ὀλίγου δὲ χρόνου διελθόντοσ καὶ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ διαμαρτὼν τῆσ ἐπὶ τοὺσ Αἰγυπτίουσ ἐπιβολῆσ ἄπρακτοσ ἀνεχώρησεν ἐπ’ οἴκου δι’ αἰτίαν τοιαύτην·

πολὺσ αὐτῷ χρόνοσ ἐτρίβετο πρὸσ τὴν Πηλουσίου πολιορκίαν, καὶ τῶν χωμάτων ἤδη μετεώρων ὄντων, ἃ πρὸσ τοῖσ τείχεσιν ἤγειρε, καὶ ὅσον οὔπω μέλλοντοσ προσβαλεῖν αὐτοῖσ, ἀκούει τὸν τῶν Αἰθιόπων βασιλέα Θαρσικὴν πολλὴν ἄγοντα δύναμιν ἐπὶ συμμαχίᾳ τοῖσ Αἰγυπτίοισ ἥκειν διεγνωκότα ποιήσασθαι τὴν πορείαν διὰ τῆσ ἐρήμου καὶ ἐξαίφνησ εἰσ τὴν τῶν Ἀσσυρίων ἐμβαλεῖν. ταραχθεὶσ οὖν ὑπὸ τούτων ὁ βασιλεὺσ Σεναχείριμοσ ἐπὶ τὸν ἱερέα τὸν Ἡφαίστου στρατεῦσαι ἔλεγεν ὡσ οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ τὸν τῶν Αἰγυπτίων ἔλθοι βασιλέα ἱερέα ὄντα τοῦ Ἡφαίστου, πολιορκῶν δὲ τὸ Πηλούσιον ἔλυσε τὴν πολιορκίαν ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ·

ηὔξατο ὁ βασιλεὺσ τῶν Αἰγυπτίων τῷ θεῷ, ᾧ γενόμενοσ ἐπήκοοσ ὁ θεὸσ πληγὴν ἐνσκήπτει τῷ Ἄραβι· πλανᾶται γὰρ κἀν τούτῳ οὐκ Ἀσσυρίων λέγων τὸν βασιλέα ἀλλ’ Ἀράβων·

μυῶν γὰρ πλῆθόσ φησι μιᾷ νυκτὶ τὰ τόξα καὶ τὰ λοιπὰ ὅπλα διαφαγεῖν τῶν Ἀσσυρίων, καὶ διὰ τοῦτο μὴ ἔχοντα τόξα τὸν βασιλέα τὴν στρατιὰν ἀπάγειν ἀπὸ τοῦ Πηλουσίου. καὶ Ἡρόδοτοσ μὲν οὕτωσ ἱστορεῖ, Βηρωσὸσ δὲ ὁ τὰ Χαλδαϊκὰ συγγραψάμενοσ μνημονεύει τοῦ βασιλέωσ τοῦ Σεναχειρίμου, καὶ ὅτι τῶν Ἀσσυρίων ἦρχε καὶ ὅτι πάσῃ ἐπεστρατεύσατο τῇ Ἀσίᾳ [καὶ τῇ Αἰγύπτῳ] λέγων οὕτωσ·

Ὑποστρέψασ δ’ ὁ Σεναχείριμοσ ἀπὸ τῶν Αἰγυπτίων πολέμων εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα, καταλαβὼν ἐκεῖ τὴν ὑπὸ τῷ στρατηγῷ Ῥαψάκῃ δύναμιν τοῦ θεοῦ λοιμικὴν ἐνσκήψαντοσ αὐτοῦ τῷ στρατῷ νόσον κατὰ τὴν πρώτην νύκτα τῆσ πολιορκίασ διαφθείρονται μυριάδεσ ὀκτωκαίδεκα καὶ πεντακισχίλιοι σὺν ἡγεμόσι καὶ ταξιάρχαισ.

ὑπὸ ταύτησ δὲ τῆσ συμφορᾶσ εἰσ φόβον καὶ δεινὴν ἀγωνίαν καταστὰσ καὶ δείσασ περὶ τῷ στρατῷ παντὶ φεύγει μετὰ τῆσ λοιπῆσ δυνάμεωσ εἰσ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν τὴν Νίνου προσαγορευθεῖσαν.

καὶ διατρίψασ ἐν αὐτῇ ὀλίγον χρόνον δολοφονηθεὶσ ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων παίδων Ἀνδρομάχου καὶ Σελευκάρου τελευτᾷ τὸν βίον καὶ ἀνετέθη τῷ ἰδίῳ ναῷ Ἀράσκῃ λεγομένῳ.

καὶ οἱ μὲν φυγαδευθέντεσ ἐπὶ τῷ φόνῳ τοῦ πατρὸσ ὑπὸ τῶν πολιτῶν εἰσ τὴν Ἀρμενίαν ἀπῆραν, διαδέχεται δὲ τὴν βασιλείαν τῶν μετ’ αὐτοὺσ καταφρονῶν τοῦ Σεναχειρίμου Ἀσαραχόδδασ. καὶ τὸ μὲν τῆσ Ἀσσυρίων στρατείασ τῆσ ἐπὶ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ τέλοσ τοιοῦτο συνέβη γενέσθαι. Ἐζεκίασ δ’ ὁ βασιλεὺσ παραδόξωσ ἀπαλλαγεὶσ τῶν φόβων χαριστηρίουσ σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ θυσίασ ἐπετέλεσε τῷ θεῷ, μηδεμιᾶσ ἄλλησ αἰτίασ τῶν πολεμίων τοὺσ μὲν διαφθειράσησ τοὺσ δὲ φόβῳ τῆσ ὁμοίασ τελευτῆσ ἀπαλλαξάσησ ἀπὸ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν ἢ τῆσ συμμαχίασ τῆσ ἀπὸ τοῦ θεοῦ.

πάσῃ δὲ χρησάμενοσ σπουδῇ καὶ φιλοτιμίᾳ περὶ τὸν θεὸν μετ’ οὐ πολὺ νόσῳ χαλεπῇ περιπεσὼν ἀπέγνωστο μὲν ὑπὸ τῶν ἰατρῶν, χρηστὸν δὲ περὶ αὑτοῦ οὐδὲν προσδοκῶν, οὐδὲ γὰρ οἱ φίλοι.

τῇ δὲ νόσῳ προσετίθετο καὶ ἀθυμία δεινὴ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ αὐτοῦ τὴν ἀπαιδίαν λογιζομένου, καὶ ὅτι μέλλοι τελευτᾶν ἔρημον καταλιπὼν τὸν οἶκον καὶ τὴν ἀρχὴν γνησίασ διαδοχῆσ. κάμνων οὖν ὑπ’ αὐτῆσ τῆσ ἐννοίασ μάλιστα καὶ ὀδυρόμενοσ ἱκέτευε τὸν θεὸν αὐτῷ ζωῆσ ὀλίγον χρόνον προσεπιδοῦναι μέχρι τέκνων γονῆσ, καὶ μὴ πρότερον ἢ πατὴρ γένηται τὴν ψυχὴν αὐτὸν ἐᾶσαι καταλιπεῖν.

ἐλεήσασ δὲ αὐτὸν ὁ θεὸσ καὶ τῆσ αἰτήσεωσ ἀποδεξάμενοσ, ὅτι μὴ διὰ τὸ μέλλειν στέρεσθαι τῶν ἐκ τῆσ βασιλείασ ἀγαθῶν ὠδύρετο τὴν ὑπονοηθεῖσαν τελευτὴν ἔτι τε χρόνον ζωῆσ αὐτῷ δεηθείη παρασχεῖν, ἀλλὰ τοῦ παῖδασ αὐτῷ γενέσθαι τοὺσ ὑποδεξομένουσ τὴν ἡγεμονίαν ἐκείνου, πέμψασ Ἡσαί̈αν τὸν προφήτην ἐκέλευσε δηλοῦν αὐτῷ, ὅτι καὶ διαφεύξεται τὴν νόσον μετὰ τρίτην ἡμέραν καὶ βιώσεται μετ’ αὐτὴν ἔτη πεντεκαίδεκα καὶ παῖδεσ αὐτῷ γενήσονται.

ταῦτα τοῦ προφήτου φήσαντοσ κατ’ ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆσ νόσου καὶ τὸ παράδοξον τῶν ἀπηγγελμένων ἀπιστῶν σημεῖόν τι καὶ τεράστιον ἠξίου ποιῆσαι τὸν Ἡσαί̈αν, ἵνα αὐτῷ πιστεύσῃ λέγοντι ταῦτα ἥκοντι παρὰ τοῦ θεοῦ·

τὰ γὰρ παράλογα καὶ μείζω τῆσ ἐλπίδοσ τοῖσ ὁμοίοισ πιστοῦται πράγμασιν. ἐρωτήσαντοσ δ’ αὐτὸν τί βούλεται σημεῖον γενέσθαι, τὸν ἥλιον ἠξίωσεν, ἐπειδὴ σκιὰν ἐπὶ δέκα βαθμοὺσ ἀποκλίνασ ἤδη πεποίηκεν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἐπὶ τὸν αὐτὸν ἀναστρέψαι τόπον ποιήσασ αὐτὴν πάλιν παρασχεῖν.

τοῦ δὲ προφήτου τὸν θεὸν παρακαλέσαντοσ, ὥστε τὸ σημεῖον τοῦτ’ ἐπιδεῖξαι τῷ βασιλεῖ, ἰδὼν ὅπερ ἤθελεν εὐθὺσ λυθεὶσ τῆσ νόσου ἄνεισιν εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ τῷ θεῷ προσκυνήσασ εὐχὰσ ἐποιήσατο. Ἐν τούτῳ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη τὴν τῶν Ἀσσυρίων ἀρχὴν ὑπὸ Μήδων καταλυθῆναι·

δηλώσω δὲ περὶ τούτων ἐν ἑτέροισ. ὁ δὲ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ Βαλάδασ ὄνομα πέμψασ πρὸσ τὸν Ἐζεκίαν πρέσβεισ δῶρα κομίζοντασ σύμμαχόν τε αὐτὸν εἶναι παρεκάλει καὶ φίλον. ὁ δὲ τοὺσ πρεσβευτὰσ ἡδέωσ ἀποδεξάμενοσ ἑστιασάμενόσ τε καὶ τοὺσ θησαυροὺσ ἐπιδείξασ αὐτοῖσ καὶ τὴν τῶν ὅπλων παρασκευὴν καὶ τὴν ἄλλην πολυτέλειαν, ὅσην ἐν λίθοισ εἶχε καὶ χρυσῷ, δῶρά τε δοὺσ κομίζειν τῷ Βαλάδῳ πρὸσ αὐτὸν ἀπέλυσεν.

Ἡσαί̈ου δὲ τοῦ προφήτου πρὸσ αὐτὸν ἀφικομένου καὶ πυνθανομένου πόθεν εἰε͂ν οἱ παρόντεσ, ἐκ Βαβυλῶνοσ ἔλεγε παρὰ τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν αὐτούσ·

ἐπιδεῖξαι δὲ πάντ’ αὐτοῖσ, ὅπωσ ἰδόντεσ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δύναμιν ἐκ τούτου στοχαζόμενοι σημαίνειν ἔχωσι τῷ βασιλεῖ. ὁ δὲ προφήτησ ὑποτυχών "ἴσθι, φησίν, οὐ μετ’ ὀλίγον χρόνον εἰσ Βαβυλῶνά σου τοῦτον μετατεθησόμενον τὸν πλοῦτον καὶ τοὺσ ἐκγόνουσ εὐνουχισθησομένουσ καὶ ἀπολέσαντασ τὸ ἄνδρασ εἶναι τῷ Βαβυλωνίῳ δουλεύσοντασ βασιλεῖ·

ταῦτα γὰρ προλέγειν τὸν θεόν. ὁ δ’ Ἐζεκίασ λυπηθεὶσ ἐπὶ τοῖσ εἰρημένοισ ἔφη μὲν οὐκ ἂν βούλεσθαι τοιαύταισ συμφοραῖσ τὸ ἔθνοσ αὐτοῦ περιπεσεῖν, ἐπεὶ δ’ οὐκ εἶναι δυνατὸν τὰ τῷ θεῷ δεδογμένα μεταβαλεῖν, ηὔχετο μέχρι τῆσ αὐτοῦ ζωῆσ εἰρήνην ὑπάρξαι.

μνημονεύει δὲ τοῦ τῶν Βαβυλωνίων βασιλέωσ Βαλαδᾶ Βηρωσόσ. ὢν δ’ οὗτοσ ὁ προφήτησ θεῖοσ ὁμολογουμένωσ καὶ θαυμάσιοσ τὴν ἀλήθειαν, πεποιθὼσ τῷ μηδὲν ὅλωσ ψευδὲσ εἰπεῖν ἅπανθ’ ὅσα προεφήτευσεν ἐγγράψασ βίβλοισ κατέλιπεν ἐκ τοῦ τέλουσ γνωρισθησόμενα τοῖσ αὖθισ ἀνθρώποισ.

καὶ οὐχ οὗτοσ μόνοσ ὁ προφήτησ, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι δώδεκα τὸν ἀριθμὸν τὸ αὐτὸ ἐποίησαν, καὶ πᾶν εἴ τι φαῦλον γίνεται παρ’ ἡμῖν κατὰ τὴν ἐκείνων ἀποβαίνει προφητείαν. ἀλλὰ τούτων μὲν αὖθισ ἐξαγγελοῦμεν ἕκαστον. Ἐπιβιοὺσ δ’ ὃν προειρήκαμεν χρόνον ὁ βασιλεὺσ Ἐζεκίασ καὶ πάντα τοῦτον ἐν εἰρήνῃ διαγαγὼν τελευτᾷ πεντηκοστὸν μὲν καὶ τέταρτον ἔτοσ τῆσ ζωῆσ διανύσασ, εἴκοσι δὲ βασιλεύσασ καὶ ἐννέα.

διαδεξάμενοσ δὲ τὴν βασιλείαν ὁ παῖσ αὐτοῦ Μανασσῆσ ἐκ μητρὸσ μὲν Ἐχίβασ τοὔνομα πολίτιδοσ γεγονώσ, ἀπέρρηξεν ἑαυτὸν τῶν τοῦ πατρὸσ ἐπιτηδευμάτων καὶ τὴν ἐναντίαν ἐτράπετο πᾶν εἶδοσ πονηρίασ ἐπιδειξάμενοσ ἐν τῷ τρόπῳ καὶ μηδὲν ἀσεβὲσ παραλιπών, ἀλλὰ μιμούμενοσ τὰσ τῶν Ἰσραηλιτῶν παρανομίασ, οἳ εἰσ τὸν θεὸν ἁμαρτόντεσ ἀπώλοντο·

μιᾶναι δὲ καὶ τὸν ναὸν ἐτόλμησε τοῦ θεοῦ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν ἅπασαν. ἀπὸ γὰρ τῆσ εἰσ τὸν θεὸν καταφρονήσεωσ ὁρμώμενοσ πάντασ τοὺσ δικαίουσ τοὺσ ἐν τοῖσ Ἑβραίοισ ἀπέκτεινεν, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν προφητῶν ἔσχε φειδὼ καὶ τούτων δέ τινασ καθ’ ἡμέραν ἀπέσφαζεν, ὥστε αἵματι ῥεῖσθαι τὰ Ιἑροσόλυμα.

λαβὼν οὖν ὀργὴν ἐπὶ τούτοισ ὁ θεὸσ πέμπει προφήτασ πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ τὸ πλῆθοσ, δι’ ὧν αὐτοῖσ ἠπείλησε τὰσ αὐτὰσ συμφοράσ, αἷσ συνέβη περιπεσεῖν τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτῶν Ἰσραηλίτασ εἰσ αὐτὸν ἐξυβρίζοντασ.

οἱ δὲ τοῖσ μὲν λόγοισ οὐκ ἐπίστευον, παρ’ ὧν ἠδύναντο κερδῆσαι τὸ μηδενὸσ πειραθῆναι κακοῦ, τοῖσ δ’ ἔργοισ ἔμαθον ἀληθῆ τὰ παρὰ τῶν προφητῶν. Ὡσ γὰρ τοῖσ αὐτοῖσ ἐπέμενον, πόλεμον ἐπ’ αὐτοὺσ ἐκίνει παρά τε τοῦ τῶν Βαβυλωνίων καὶ Χαλδαίων βασιλέωσ, ὃσ στρατιὰν πέμψασ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν τήν τε χώραν αὐτῶν ἐλεηλάτησε καὶ τὸν βασιλέα Μανασσῆν δόλῳ ληφθέντα καὶ πρὸσ αὐτὸν ἀχθέντα πρὸσ ἣν ἠβούλετο τιμωρίαν εἶχεν ὑποχείριον.

ὁ δὲ Μανασσῆσ τότε συνεὶσ ἐν οἱοίσ κακοῖσ ἐστι καὶ πάντων ἑαυτὸν αἴτιον νομίζων ἐδεῖτο τοῦ θεοῦ παρέχειν αὐτῷ φιλάνθρωπον καὶ ἐλεήμονα τὸν πολέμιον.

χαρίζεται τοῦτο τῆσ ἱκεσίασ ἐπακούσασ ὁ θεὸσ αὐτῷ καὶ πάλιν εἰσ τὴν οἰκείαν ὁ Μανασσῆσ ἀπολυθεὶσ ὑπὸ τοῦ τῶν Βαβυλωνίων βασιλέωσ ἀνασώζεται. γενόμενοσ δ’ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα τῶν μὲν προτέρων ἁμαρτημάτων περὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν μνήμην ἐσπούδαζεν, εἰ δυνατὸν αὐτῷ γένοιτο, τῆσ ψυχῆσ ἐκβαλεῖν, ὧν ἐπιβουλεύειν ὡρ́μησε καὶ πάσῃ χρῆσθαι περὶ αὐτὸν δεισιδαιμονίᾳ·

καὶ τὸν ναὸν ἥγνισε καὶ τὴν πόλιν ἐκάθηρε καὶ πρὸσ μόνῳ τὸ λοιπὸν ἦν τῷ χάριν τε τῆσ σωτηρίασ ἐκτείνειν τῷ θεῷ καὶ διατηρεῖν αὐτὸν εὐμενῆ παρ’ ὅλον τὸν βίον. τὰ δὲ αὐτὰ πράττειν καὶ τὸ πλῆθοσ ἐδίδασκε μεμαθηκώσ, οἱᾴ παρὰ μικρὸν ἐχρήσατο συμφορᾷ διὰ τὴν ἐναντίαν πολιτείαν.

ἐπισκευάσασ δὲ καὶ τὸν βωμὸν τὰσ νομίμουσ θυσίασ ἐπετέλει, καθὼσ διέταξε Μωυσῆσ. διοικησάμενοσ δὲ τὰ περὶ τὴν θρησκείαν ὃν δεῖ τρόπον καὶ τῆσ τῶν Ιἑροσολύμων ἀσφαλείασ προενόησεν, ὥστε τὰ παλαιὰ τείχη μετὰ πολλῆσ ἐπισκευάσασ σπουδῆσ καὶ ἕτερον αὐτοῖσ ἐπιβαλεῖν, ἀναστῆσαί τε καὶ πύργουσ ὑψηλοτάτουσ τά τε πρὸ τῆσ πόλεωσ φρούρια τοῖσ τ’ ἄλλοισ καὶ δὴ καὶ σιτίων πάντων τῶν εἰσ αὐτὰ χρησίμων ὀχυρώτερα ποιῆσαι.

ἀμέλει δὲ τῇ πρὸσ ταῦτα μεταβολῇ χρησάμενοσ οὕτω τὸν μεταξὺ διῆγε βίον, ὡσ μακαριστὸσ εἶναι καὶ ζηλωτὸσ ἐκείνου τοῦ χρόνου λογιζομένου, ἀφ’ οὗ τὸν θεὸν εὐσεβεῖν ἤρξατο.

ζήσασ οὖν ἔτη ἑξήκοντα ἑπτὰ κατέστρεψε τὸν βίον βασιλεύσασ ἔτη πέντε καὶ πεντήκοντα.

καὶ θάπτεται μὲν αὐτὸσ ἐν τοῖσ αὐτοῦ παραδείσοισ, ἡ βασιλεία δὲ εἰσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ παραγίνεται Ἀμμῶνα μητρὸσ Ἐμασέλμησ μὲν ὄνομα τετυχηκότα, ἐκ δὲ πόλεωσ Ιἀζαβάτησ ὑπαρχούσησ. Οὗτοσ μιμησάμενοσ τὰ τοῦ πατρὸσ ἔργα, ἃ νέοσ ὢν ἐκεῖνοσ ἐτόλμησεν, ἐπιβουλευθεὶσ ὑπὸ τῶν ἰδίων οἰκετῶν ἀπέθανεν ἐπὶ τῆσ οἰκίασ τῆσ αὑτοῦ βιώσασ ἔτη τέσσαρα καὶ εἴκοσι, βασιλεύσασ δ’ ἐξ αὐτῶν δύο.

μετῆλθε δ’ αὐτοῦ τὸ πλῆθοσ τοὺσ φονεῖσ καὶ τῷ πατρὶ συνθάπτουσι τὸν Ἀμμῶνα, τὴν δὲ βασιλείαν τῷ παιδὶ αὐτοῦ Ιὠσίᾳ παραδιδοῦσιν ὀκταετεῖ τὴν ἡλικίαν ὄντι, ᾧ μήτηρ ἐκ πόλεωσ μὲν ἦν Βοσκέθ, Ιἔδισ δὲ τοὔνομα.

τὴν δὲ φύσιν αὐτὸσ ἄριστοσ ὑπῆρχε καὶ πρὸσ ἀρετὴν εὖ γεγονὼσ Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ ἐπιτηδευμάτων καὶ σκοπῷ καὶ κανόνι τῆσ ὅλησ περὶ τὸν βίον ἐπιτηδεύσεωσ ἐκείνῳ κεχρημένοσ.

γενόμενοσ δὲ ἐτῶν δυοκαίδεκα τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν δικαιοσύνην ἐπεδείξατο·

τὸν γὰρ λαὸν ἐσωφρόνιζε καὶ παρῄνει τῆσ περὶ τῶν εἰδώλων δόξησ ὡσ οὐχὶ θεῶν ὄντων ἀποστάντασ σέβειν τὸν πάτριον θεόν, τά τε τῶν προγόνων ἐπισκοπῶν ἔργα τὰ μὲν ἁμαρτηθέντα διώρθου συνετῶσ ὡσ ἂν πρεσβύτατοσ καὶ νοῆσαι τὸ δέον ἱκανώτατοσ, ὅσα δ’ εὑρ́ισκεν εὖ γεγονότα κατὰ χώραν ἐφύλαττέ τε καὶ ἐμιμεῖτο. ταῦτα δ’ ἔπραττε σοφίᾳ καὶ ἐπινοίᾳ τῆσ φύσεωσ χρώμενοσ καὶ τῇ τῶν πρεσβυτέρων πειθόμενοσ συμβουλίᾳ καὶ παραδόσει·

τοῖσ γὰρ νόμοισ κατακολουθῶν ὡσ περὶ τὴν τάξιν τῆσ πόλεωσ καὶ περὶ τὸ θεῖον εὐσεβείασ εὐοδεῖν τε συνέβαινε διὰ τὴν τῶν πρώτων παρανομίαν μὴ τυγχάνειν ἀλλ’ ἐξηφανίσθαι· περιιὼν γὰρ ὁ βασιλεὺσ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν ἅπασαν τά τε ἄλση τὰ τοῖσ ξενικοῖσ ἀνειμένα θεοῖσ ἐξέκοψε καὶ τοὺσ βωμοὺσ αὐτῶν κατέσκαψεν, εἴ τι δ’ ἀνάθημα τούτοισ ὑπὸ τῶν προγόνων ἀνέκειτο περιυβρίζων κατέσπα.

καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ τὸν λαὸν ἀπὸ τῆσ περὶ αὐτοὺσ δόξησ εἰσ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν ἐπέστρεψε καὶ τὰσ συνήθεισ ἐπέφερε θυσίασ αὐτοῦ τῷ βωμῷ καὶ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ.

ἀπέδειξε δέ τινασ κριτὰσ καὶ ἐπισκόπουσ, ὡσ ἂν διοικοῖεν τὰ παρ’ ἑκάστοισ πράγματα περὶ παντὸσ τὸ δίκαιον ποιούμενοι καὶ τῆσ ψυχῆσ οὐκ ἔλασσον αὐτὸ περιέποντεσ. διαπέμψασ δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν χρυσὸν καὶ ἄργυρον τοὺσ βουλομένουσ ἐκέλευε κομίζειν εἰσ ἐπισκευὴν τοῦ ναοῦ, ὅσον τισ ἢ προαιρέσεωσ ἢ δυνάμεωσ ἔχει.

κομισθέντων δὲ τῶν χρημάτων τῆσ ἐπιμελείασ τοῦ ναοῦ καὶ τῆσ εἰσ τοῦτο δαπάνησ προύστησε τόν τ’ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ Ἀμασίαν καὶ τὸν γραμματέα Σαφᾶν καὶ τὸν γραφέα τῶν ὑπομνημάτων Ιωἄτην καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἐλιακίαν, οἳ μηδὲν ὑπερθέσει μηδὲ ἀναβολῇ δόντεσ ἀρχιτέκτονασ καὶ πάνθ’ ὅσα πρὸσ τὴν ἐπισκευὴν χρήσιμα παρασκευάσαντεσ εἴχοντο τῶν ἔργων.

καὶ ὁ μὲν ναὸσ οὕτωσ ἐπισκευασθεὶσ τὴν τοῦ βασιλέωσ εὐσέβειαν φανερὰν ἐποίησεν.

Ὄγδοον δ’ ἤδη καὶ δέκατον τῆσ βασιλείασ ἔτοσ ἔχων πέμπει πρὸσ Ἐλιακίαν τὸν ἀρχιερέα κελεύων τὸ περισσὸν χωνεύσαντα ποιῆσαι κρατῆρασ καὶ σπονδεῖα καὶ φιάλασ εἰσ τὴν διακονίαν, ἔτι δὲ καὶ ὅσοσ ἂν ᾖ χρυσὸσ ἐν τοῖσ θησαυροῖσ καὶ ἄργυροσ καὶ τοῦτον προκομίσαντασ εἰσ τοὺσ κρατῆρασ ὁμοίωσ καὶ τὰ τοιαῦτα σκεύη δαπανῆσαι.

προκομίζων δὲ τὸν χρυσὸν ὁ ἀρχιερεὺσ Ἐλιακίασ ἐντυγχάνει ταῖσ ἱεραῖσ βίβλοισ ταῖσ Μωυσέοσ ἐν τῷ ναῷ κειμέναισ καὶ προκομίσασ δίδωσι τῷ γραμματεῖ Σαφᾷ.

ὁ δὲ ἀναγνοὺσ παραγίνεται πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ πάντα ὅσα κελεύει γενέσθαι τέλοσ ἔχοντα ἐδήλου, παρανέγνω δ’ αὐτῷ καὶ τὰσ βίβλουσ [αὐτῶν]. ἀκούσασ δὲ καὶ περιρρηξάμενοσ τὴν ἐσθῆτα τὸν ἀρχιερέα καλέσασ Ἐλιακίαν καὶ αὐτὸν τὸν γραμματέα καὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων φίλων τινὰσ ἔπεμψε πρὸσ τὴν προφῆτιν Οὀλδά, γυναῖκα δὲ Σαλλούμου τῶν ἐν δόξῃ τινὸσ καὶ δι’ εὐγένειαν ἐπιφανοῦσ, καὶ προσελθόντασ ἐκέλευε λέγειν ἱλάσκεσθαι τὸν θεὸν καὶ πειρᾶσθαι ποιεῖν εὐμενῆ·

δέοσ γὰρ εἶναι, μὴ παραβάντων τοὺσ Μωυσέοσ νόμουσ τῶν προγόνων αὐτῶν κινδυνεύσωσιν ἀνάστατοι γενέσθαι καὶ τῆσ οἰκείασ ἐκπεσόντεσ ἐπ’ ἀλλοτρίασ ἔρημοι πάντων καταστρέψωσιν οἰκτρῶσ τὸν βίον. ἀκούσασα δ’ ἡ προφῆτισ παρὰ τῶν πεμφθέντων ταῦτα δι’ αὐτῶν ὧν ἐπέστειλεν ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ἀπελθόντασ πρὸσ τὸν βασιλέα λέγειν, ὅτι τὸ μὲν θεῖον ἤδη κατ’ αὐτῶν ψῆφον ἤνεγκεν, ἣν οὐχ ἱκεσίαισ ἄν τισ ἄκυρον ποιήσειεν, ἀπολέσαι τὸν λαὸν καὶ τῆσ χώρασ ἐκβαλεῖν καὶ πάντων ἀφελέσθαι τῶν νῦν παρόντων ἀγαθῶν παραβάντασ τοὺσ νόμουσ καὶ τοσούτῳ μεταξὺ χρόνῳ μὴ μετανοήσαντασ, τῶν τε προφητῶν τοῦτο παραινούντων σωφρονεῖν καὶ τὴν ἐπὶ τοῖσ ἀσεβήμασι τιμωρίαν προλεγόντων·

ἥν, ἵνα πεισθῶσιν, ὅτι θεόσ ἐστι καὶ οὐδὲν ἐψεύδετο τούτων ὧν αὐτοῖσ διὰ τῶν προφητῶν κατήγγειλε, πάντωσ αὐτοῖσ ποιήσειν.

δι’ αὐτὸν μέντοι δίκαιον γενόμενον ἐφέξειν ἔτι τὰσ συμφοράσ, μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου τελευτὴν τὰ κατεψηφισμένα πάθη τοῖσ ὄχλοισ ἐπιπέμψειν. Οἱ μὲν οὖν τῆσ γυναικὸσ προφητευσάσησ ἐλθόντεσ ἀπήγγειλαν τῷ βασιλεῖ.

ὁ δὲ περιπέμψασ πανταχοῦ τὸν λαὸν ἐκέλευε συνελθεῖν εἰσ Ιἑροσόλυμα τούσ θ’ ἱερεῖσ καὶ τοὺσ Λευίτασ, πᾶσαν ἡλικίαν παρεῖναι προστάξασ. ἀθροισθέντων δὲ αὐτῶν πρῶτον μὲν αὐτοῖσ ἀνέγνω τὰσ ἱερὰσ βίβλουσ, ἔπειτα στὰσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἐν μέσῳ τῷ πλήθει ὁρ́κουσ ποιήσασθαι καὶ πίστεισ ἠνάγκασεν, ἦ μὴν θρησκεύσειν τὸν θεὸν καὶ φυλάξειν τοὺσ Μωυσέοσ νόμουσ.

οἱ δὲ προθύμωσ τ’ ἐπῄνεσαν καὶ τὰ παραινεθέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ποιήσειν ὑπέστησαν θύοντέσ τε παραχρῆμα καὶ καλλιεροῦντεσ ἤδη τὸν θεὸν ἱκέτευον εὐμενῆ καὶ ἵλεων αὐτοῖσ ὑπάρχειν.

τὸν δὲ ἀρχιερέα προσέταξεν εἴ τι περισσὸν ὑπὸ τῶν προγόνων σκεῦοσ τοῖσ εἰδώλοισ καὶ ξενικοῖσ θεοῖσ κατασταθὲν ἦν ἐν τῷ ναῷ, τοῦτο ἐκβαλεῖν.

συναθροισθέντων δὲ πολλῶν καταπρήσασ αὐτὰ τὴν σποδὸν αὐτῶν διέσπειρε καὶ τοὺσ ἱερεῖσ τῶν εἰδώλων οὐκ ὄντασ ἐκ τοῦ Αἀρῶνοσ γένουσ ἀπέκτεινε. Ταῦτα δὲ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ διαπραξάμενοσ ἧκεν εἰσ τὴν χώραν καὶ τὰ κατασκευασθέντα ἐν αὐτῇ ὑπὸ Ιἑροβοάμου τοῦ βασιλέωσ εἰσ τιμὴν τῶν ξενικῶν θεῶν ἠφάνισε καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ψευδοπροφητῶν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ, ὃν κατεσκεύασε πρῶτοσ Ιἑρόβαμοσ, κατέκαυσε.

ταῦτα δὲ προφήτην κατελθόντα πρὸσ Ιἑρόβαμον θυσιάζοντοσ αὐτοῦ καὶ παντὸσ ἀκούοντοσ τοῦ λαοῦ προκαταγγεῖλαι τὰ γενησόμενα, ὅτι τισ ἐκ τοῦ Δαυίδου γένουσ Ιὠσίασ τοὔνομα ποιήσει τὰ προειρημένα.

συνέβη δὲ ταῦτα λαβεῖν τέλοσ μετὰ ἔτη τριακόσια καὶ ἑξηκονταέν. Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ βασιλεὺσ Ιὠσίασ πορευθεὶσ καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅσοι τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ τὴν δουλείαν τὴν ὑπὸ τῶν Ἀσσυρίων διέφυγον, ἀφεῖναι μὲν τὰσ ἀσεβεῖσ πράξεισ καὶ τὰσ τιμὰσ τὰσ πρὸσ τοὺσ ἀλλοτρίουσ θεοὺσ ἐγκαταλιπεῖν ἔπεισε, τὸν δὲ πάτριον καὶ μέγιστον θεὸν εὐσεβεῖν καὶ τούτῳ προσανέχειν·

τὰσ οἰκίασ τε καὶ τὰσ κώμασ ἠρεύνησε καὶ τὰσ πόλεισ, μή τισ ἔνδον ἔχοι τι τῶν εἰδώλων ὑπονοῶν.

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ τοῖσ βασιλευομένοισ ἐφεστῶτα ἁρ́ματα, ἃ κατεσκεύασαν οἱ πρόγονοι, καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον ἦν ᾧ προσεκύνουν ὡσ θεῷ ἐβάστασε· καὶ καθαρίσασ οὕτω τὴν χώραν ἅπασαν εἰσ Ιἑροσόλυμα τὸν λαὸν συνεκάλεσε κἀκεῖ τὴν ἀζύμων ἑορτὴν καὶ τὴν πάσχα λεγομένην ἤγαγεν·

ἐδωρήσατό τε τῷ λαῷ τὸ πάσχα νεογνοὺσ ἐρίφουσ καὶ ἄρνασ δισμυρίουσ, βοῦσ δ’ εἰσ ὁλοκαυτώματα τρισχιλίουσ. παρεῖχον δὲ καὶ τῶν ἱερέων οἱ πρῶτοι διὰ τὸ πάσχα τοῖσ ἱερεῦσιν ἄρνασ δισχιλίουσ ἑξακοσίουσ καὶ τοῖσ Λευίταισ πεντακισχιλίουσ ἄρνασ ἔδοσαν οἱ προεστῶτεσ αὐτῶν, βοῦσ δὲ πεντακοσίουσ.

καὶ γενομένησ οὕτωσ ἀφθόνου τῆσ τῶν ἱερείων εὐπορίασ τὰσ θυσίασ ἐπετέλουν τοῖσ Μωυσέοσ νόμοισ, ἑκάστῳ τῶν ἱερέων ἐξηγουμένων καὶ διακονουμένων τοῖσ ὄχλοισ, καὶ τοῦ μηδεμίαν ἄλλην οὕτωσ ἀχθῆναι τοῖσ Ἑβραίοισ ἑορτὴν ἀπὸ τῶν Σαμουήλου τοῦ προφήτου χρόνων αἴτιον ἦν τὸ πάντα κατὰ νόμουσ καὶ κατὰ τὴν ἀρχαίαν παρατήρησιν τῆσ πατρίου συνηθείασ ἐπιτελεσθῆναι.

ζήσασ δ’ ἐν εἰρήνῃ μετὰ ταῦτα ὁ Ιὠσίασ ἔτι δὲ καὶ πλούτῳ καὶ τῇ παρὰ πᾶσιν εὐδοξίᾳ κατέστρεψε τούτῳ τῷ τρόπῳ τὸν βίον·

Νεχαῦσ ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ ἐγείρασ στρατιὰν ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ἤλασε ποταμὸν Μήδουσ πολεμήσων καὶ τοὺσ Βαβυλωνίουσ, οἳ τὴν Ἀσσυρίων κατέλυσαν ἀρχήν·

τῆσ γὰρ Ἀσίασ βασιλεῦσαι πόθον εἶχε. γενομένου δ’ αὐτοῦ κατὰ Μένδην πόλιν, ἦν δ’ αὕτη τῆσ Ιὠσίου βασιλείασ, μετὰ δυνάμεωσ εἶργεν αὐτὸν διὰ τῆσ ἰδίασ ποιεῖσθαι χώρασ τὴν ἐπὶ τοὺσ Μήδουσ ἔλασιν.

πέμψασ δὲ κήρυκα πρὸσ αὐτὸν Νεχαῦσ οὐκ ἐπ’ αὐτὸν στρατεύειν ἔλεγεν, ἀλλ’ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ὡρμηκέναι· μὴ παροξύνειν δ’ αὐτὸν ἐκέλευεν, ὥστε πολεμεῖν αὐτῷ κωλύοντι βαδίζειν ἐφ’ οὗ διέγνωκεν. Ιὠσίασ δὲ οὐ προσίετο τὰ παρὰ τοῦ Νεχαῦ, ἀλλ’ οὕτωσ εἶχεν ὡσ μὴ συγχωρεῖν αὐτῷ τὴν οἰκείαν διέρχεσθαι, τῆσ πεπρωμένησ οἶμαι εἰσ τοῦτ’ αὐτὸν παρορμησάσησ, ἵνα λάβῃ πρόφασιν κατ’ αὐτοῦ.

διατάσσοντοσ γὰρ αὐτοῦ τὴν δύναμιν καὶ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἀπὸ κέρωσ ἐπὶ κέρασ ὀχουμένου τοξεύσασ τισ αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἔπαυσε τῆσ πρὸσ τὴν μάχην σπουδῆσ·

τῷ τραύματι γὰρ περιαλγὴσ ὢν ἐκέλευσεν ἀνακληθῆναι τὸ στράτευμα καὶ ὑπέστρεψεν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα. τελευτᾷ δ’ ἐκ τῆσ πληγῆσ ἐκεῖ τὸν βίον καὶ κηδεύεται ἐν ταῖσ πατρῴαισ θήκαισ μεγαλοπρεπῶσ βιώσασ μὲν ἔτη τριακονταεννέα, βασιλεύσασ δὲ τούτων ἓν καὶ τριάκοντα. πένθοσ δ’ ἐπ’ αὐτῷ μέγα τοῦ λαοῦ παντὸσ ἤχθη πολλαῖσ ἡμέραισ ὀδυρομένου καὶ κατηφοῦντοσ·

Ιἑρεμίασ δὲ ὁ προφήτησ ἐπικήδειον αὐτοῦ συνέταξε μέλοσ [θρηνητικόν], ὃ καὶ μέχρι νῦν διαμένει. οὗτοσ ὁ προφήτησ καὶ τὰ μέλλοντα τῇ πόλει δεινὰ προεκήρυξεν ἐν γράμμασι καταλιπὼν καὶ τὴν νῦν ἐφ’ ἡμῶν γενομένην ἅλωσιν τήν τε Βαβυλῶνοσ αἱρ́εσιν.

οὐ μόνον δὲ οὗτοσ προεθέσπισε ταῦτα τοῖσ ὄχλοισ, ἀλλὰ καὶ ὁ προφήτησ Ιἐζεκίηλοσ, ὃσ πρῶτοσ περὶ τούτων δύο βίβλουσ γράψασ κατέλιπεν. ἦσαν δὲ οἱ δύο τῷ γένει ἱερεῖσ, ἀλλ’ ὁ μὲν Ιἑρεμίασ ἐν Ιἑροσολύμοισ διῆγεν ἀπὸ τρισκαιδεκάτου ἔτουσ τῆσ Ιὠσίου βασιλείασ ἑώσ οὗ κατεσκάφη ἡ πόλισ καὶ ὁ ναόσ.

τὰ μέντοι γε συμβάντα περὶ τοῦτον τὸν προφήτην κατὰ χώραν δηλώσομεν. Τελευτήσαντοσ δὲ Ιὠσίου, καθὼσ προειρήκαμεν, τὴν βασιλείαν ὁ παῖσ αὐτοῦ διαδέχεται Ιὤαζοσ τοὔνομα τρίτον καὶ εἰκοστὸν ἤδη ἔτοσ γεγονώσ.

καὶ οὗτοσ μὲν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐβασίλευσε μητρὸσ Ἀμιτάλησ καὶ πόλεωσ Τομάνησ ἀσεβὴσ δὲ καὶ μιαρὸσ τὸν τρόπον· ὁ δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ ὑποστρέψασ ἀπὸ τῆσ μάχησ μεταπέμπεται τὸν Ιὤαζον πρὸσ αὑτὸν εἰσ Ἀμαθὰ καλουμένην πόλιν, ἥτισ ἐστὶ τῆσ Συρίασ, καὶ τὸν μὲν ἐλθόντα ἔδησε, τῷ δὲ πρεσβυτέρῳ αὐτοῦ ἀδελφῷ ὁμοπατρίῳ ὄντι Ἐλιακείμῳ τοὔνομα τὴν βασιλείαν παραδίδωσι μετονομάσασ αὐτὸν Ιωἄκειμον·

τῇ δὲ χώρᾳ ἐπέταξεν ἑκατὸν ἀργυρίου τάλαντα, ἓν δὲ χρυσίου. καὶ τοῦτο μὲν ἐτέλει ὁ Ιωἄκειμοσ τὸ πλῆθοσ τῶν χρημάτων, τὸν δὲ Ιὤαζον ἀπήγαγεν εἰσ Αἴγυπτον, ὃσ καὶ ἐτελεύτησεν ἐν αὐτῇ βασιλεύσασ μῆνασ τρεῖσ ἡμέρασ δέκα.

ἡ δὲ τοῦ Ιωἀκείμου μήτηρ ἐκαλεῖτο Ζαβουδᾶ, ἐκ πόλεωσ δ’ ἦν Ἀβουμᾶσ. ἐτύγχανε δ’ ὢν τὴν φύσιν ἄδικοσ καὶ κακοῦργοσ καὶ μήτε πρὸσ θεὸν ὅσιοσ μήτε πρὸσ ἀνθρώπουσ ἐπιεικήσ. Ἔτοσ δ’ αὐτοῦ τῆσ βασιλείασ τέταρτον ἤδη ἔχοντοσ τὴν Βαβυλωνίων ἀρχὴν παραλαμβάνει Ναβουχοδονόσοροσ ὄνομα, ὃσ ὑπὸ τὸν αὐτὸν καιρὸν μετὰ μεγάλησ παρασκευῆσ ἐπὶ Καρχάμισσαν ἀναβαίνει πόλιν, ἔστι δ’ αὕτη πρὸσ τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ, διεγνωκὼσ πολεμεῖν τῷ τῶν Αἰγυπτίων Νεχαῦ·

ὑπὸ τούτῳ γὰρ ἦν ἅπασα ἡ Συρία. μαθὼν δὲ τὴν τοῦ Βαβυλωνίου προαίρεσιν καὶ τὴν ἐπ’ αὐτὸν στρατείαν ὁ Νεχαῦσ οὐδὲ αὐτὸσ ὠλιγώρησεν, ἀλλὰ σὺν πολλῇ χειρὶ τὸν Ναβουχοδονόσορον ἀμυνούμενοσ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸν Εὐφράτην.

συμβολῆσ δὲ γενομένησ ἡττήθη καὶ πολλὰσ ἀπέβαλε μυριάδασ ἐν τῇ μάχῃ.

διαβὰσ δὲ τὸν Εὐφράτην ὁ Βαβυλώνιοσ τὴν ἄχρι Πηλουσίου παραλαμβάνει Συρίαν πάρεξ τῆσ Ιοὐδαίασ. τέσσαρα δ’ ἔτη βασιλεύοντοσ ἤδη τοῦ Ναβουχοδονοσόρου ὄγδοον ἦν τῷ Ιωἀκείμῳ τῷ τῶν Ἑβραίων ἔχοντι τὴν ἀρχήν, καὶ στρατεύει μετὰ πολλῆσ δυνάμεωσ ἐπὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ὁ Βαβυλώνιοσ φόρουσ αἰτῶν τὸν Ιωἄκειμον ἢ πολεμήσειν ἀπειλῶν.

ὁ δὲ δείσασ τὴν ἀπειλὴν καὶ τὴν εἰρήνην ἀντικαταλλαξάμενοσ τῶν χρημάτων ἤνεγκεν αὐτῷ φόρουσ οὓσ ἔταξεν ἐπὶ ἔτη τρία. Τῷ δὲ τρίτῳ στρατεύειν τοὺσ Αἰγυπτίουσ ἀκούσασ ἐπὶ τὸν Βαβυλώνιον καὶ τοὺσ φόρουσ αὐτῷ μὴ δοὺσ διεψεύσθη τῆσ ἐλπίδοσ·

οἱ γὰρ Αἰγύπτιοι ποιήσασθαι τὴν στρατείαν οὐκ ἐθάρρησαν.

ταῦτα δὲ ὁ προφήτησ Ιἑρεμίασ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν προύλεγεν, ὡσ μάτην ταῖσ παρὰ τῶν Αἰγυπτίων ἐλπίσι προσανέχουσι, καὶ ὡσ δεῖ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ Βαβυλωνίων βασιλέωσ ἀνάστατον γενέσθαι, καὶ Ιωἀκείμῳ τῷ βασιλεῖ χειρωθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ. ἀλλὰ ταῦτ’ οὐδὲν χρήσιμον οὐκ ὄντων τῶν σωθησομένων ἐλέγετο·

καὶ γὰρ τὸ πλῆθοσ καὶ οἱ ἄρχοντεσ ἀκούοντεσ παρημέλουν, καὶ πρὸσ ὀργὴν λαμβάνοντεσ τὰ λεγόμενα ὡσ οἰωνιζομένου κατὰ τοῦ βασιλέωσ τοῦ προφήτου τὸν Ιἑρεμίαν ᾐτιῶντο, καὶ ὑπάγοντεσ δίκῃ καταψηφισθῆναι πρὸσ τιμωρίαν ἠξίουν. καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ἤνεγκαν τὰσ ψήφουσ κατ’ αὐτοῦ οἳ καὶ ἀπέγνωσαν τῶν πρεσβυτέρων, οἱ δὲ σοφῆσ ὄντεσ διανοίασ ἀπέλυσαν τὸν προφήτην ἀπὸ τῆσ αὐλῆσ καὶ τοῖσ ἄλλοισ συνεβούλευσαν μηδὲν διαθεῖναι κακὸν τὸν Ιἑρεμίαν.

ἔλεγον γὰρ οὐ μόνον τοῦτον προλέγειν τῇ πόλει τὰ μέλλοντα, ἀλλὰ καὶ Μιχαίαν πρὸ αὐτοῦ ταῦτα κατηγγελκέναι καὶ πολλοὺσ ἄλλουσ, ὧν οὐδεὶσ ὑπὸ τῶν τότε βασιλέων οὐδὲν ἔπαθεν, ἀλλ’ ὡσ προφήτησ τοῦ θεοῦ τιμῆσ ἔτυχε.

τούτοισ καταπραύ̈ναντεσ τὸ πλῆθοσ τοῖσ λόγοισ ἐρρύσαντο τῆσ κατεψηφισμένησ αὐτοῦ κολάσεωσ τὸν Ιἑρεμίαν, ὃσ ἁπάσασ αὑτοῦ τὰσ προφητείασ συγγραψάμενοσ νηστεύοντοσ τοῦ δήμου καὶ ἐκκλησιάζοντοσ ἐν τῷ ἱερῷ μηνὶ ἐνάτῳ τοῦ πέμπτου ἔτουσ τῆσ Ιωἀκείμου βασιλείασ ἀνέγνω τὴν βίβλον, ἣν περὶ τῶν μελλόντων συμβήσεσθαι τῇ πόλει καὶ τῷ ναῷ καὶ τοῖσ ὄχλοισ ἦν συντεταχώσ.

ἀκούσαντεσ δ’ οἱ ἡγεμόνεσ λαμβάνουσι παρ’ αὐτοῦ τὸ βιβλίον καὶ κελεύουσιν αὐτόν τε καὶ τὸν γραμματέα Βαροῦχον ἐκποδὼν αὑτοὺσ ποιῆσαι, μή τισι δῆλοι γένωνται, τὸ δὲ βιβλίον αὐτοὶ φέροντεσ τῷ βασιλεῖ διδόασιν.

ὁ δὲ παρόντων αὐτῷ τῶν φίλων ἐκέλευσε τὸν αὑτοῦ γραμματέα λαβόντα ἀναγνῶναι. ἀκούσασ δὲ τῶν ἐν τῷ βιβλίῳ καὶ ὀργισθεὶσ ὁ βασιλεὺσ διέρρηξέ τε καὶ βαλὼν εἰσ πῦρ ἠφάνισε, ζητηθέντασ δὲ τόν τε Ιἑρεμίαν καὶ τὸν γραμματέα Βαροῦχον ἐκέλευσεν ἀχθῆναι πρὸσ αὐτὸν κολασθησομένουσ.

οὗτοι μὲν οὖν διαφεύγουσιν αὐτοῦ τὴν ὀργήν. Μετ’ οὐ πολὺν δὲ χρόνον στρατευόμενον ἐπ’ αὐτὸν τὸν τῶν Βαβυλωνίων βασιλέα δέχεται κατὰ δέοσ τῶν προειρημένων ὑπὸ τοῦ προφήτου τούτου, οὐδὲν νομίζων πείσεσθαι δεινὸν μηδὲ ἀποκλείσασ μηδὲ πολεμήσασ, ἀπελθὼν δ’ εἰσ αὐτὸν ὁ Βαβυλώνιοσ οὐκ ἐφύλαξε τὰσ πίστεισ, ἀλλὰ τοὺσ ἀκμαιοτάτουσ καὶ κάλλει διαφέροντασ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν ἀπέκτεινε μετὰ τοῦ βασιλέωσ Ιωἀκείμου, ὃν ἄταφον ἐκέλευσε ῥιφῆναι πρὸ τῶν τειχῶν·

τὸν δὲ υἱὸν αὐτοῦ Ιωἄκειμον κατέστησε βασιλέα τῆσ χώρασ καὶ τῆσ πόλεωσ.

τοὺσ δ’ ἐν ἀξιώματι τρισχιλίουσ ὄντασ τὸν ἀριθμὸν αὐτοῦ αἰχμαλώτουσ λαβὼν ἀπήγαγεν εἰσ τὴν Βαβυλῶνα·

ἐν δὲ τούτοισ ἦν καὶ ὁ προφήτησ Ιἐζεκίηλοσ παῖσ ὤν. καὶ τέλοσ μὲν τοιοῦτον Ιωἄκειμον τὸν βασιλέα κατέσχε βιώσαντα μὲν ἓξ καὶ τριάκοντα ἔτη βασιλεύσαντα δὲ τούτων ἕνδεκα, ὁ δὲ διαδεξάμενοσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ιωἄκειμοσ, ἐκ μητρὸσ μὲν Νοόστησ ὄνομα πολίτιδοσ δέ, ἐβασίλευσε μῆνασ τρεῖσ ἡμέρασ δέκα. Τὸν δὲ τῶν Βαβυλωνίων βασιλέα δόντα τὴν βασιλείαν Ιωἀκείμῳ παραχρῆμα ἔλαβε δέοσ·

ἔδεισε γάρ, μὴ μνησικακήσασ αὐτῷ τῆσ τοῦ πατρὸσ ἀναιρέσεωσ ἀποστήσῃ τὴν χώραν αὐτοῦ· πέμψασ τοιγαροῦν δύναμιν ἐπολιόρκει τὸν Ιωἄκειμον ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ. ὁ δὲ φύσει χρηστὸσ ὢν καὶ δίκαιοσ οὐκ ἠξίου τὴν πόλιν κινδυνεύουσαν δι’ αὐτὸν περιορᾶν, ἀλλ’ ἀπάρασ τὴν μητέρα καὶ τοὺσ συγγενεῖσ παραδίδωσι τοῖσ πεμφθεῖσιν ὑπὸ τοῦ Βαβυλωνίου στρατηγοῖσ ὁρ́κουσ παρ’ αὐτῶν λαβὼν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν μήτ’ αὐτοὺσ παθεῖν μήτε τὴν πόλιν.

οἷσ οὐδ’ ἐνιαυτὸν ἡ πίστισ ἔμεινεν·

οὐ γὰρ ἐφύλαξεν αὐτὴν ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεύσ, ἀλλὰ τοῖσ στρατηγοῖσ ἐπέστειλεν ἅπαντασ τοὺσ ἐν τῇ πόλει λαβόντασ αἰχμαλώτουσ νέουσ τὴν ἡλικίαν καὶ τεχνίτασ δεδεμένουσ ἄγειν πρὸσ αὑτόν, ἦσαν δὲ οὗτοι πάντεσ εἰσ μυρίουσ ὀκτακοσίουσ τριακονταδύο, καὶ τὸν Ιωἄκειμον μετὰ τῆσ μητρὸσ καὶ τῶν φίλων. τούτουσ δὴ κομισθέντασ πρὸσ αὑτὸν εἶχεν ἐν φυλακῇ·

τὸν δὲ θεῖον τοῦ Ιωἀκείμου Σαχχίαν ἀπέδειξε βασιλέα ὁρ́κουσ παρ’ αὐτοῦ λαβών, ἦ μὴν φυλάξειν αὐτῷ τὴν χώραν καὶ μηδὲν νεωτερίσειν μηδὲ τοῖσ Αἰγυπτίοισ εὐνοήσειν. Σαχχίασ δ’ ἦν ἐτῶν μὲν εἴκοσι καὶ ἑνόσ, ὅτε τὴν ἀρχὴν παρέλαβεν, ὁμομήτριοσ μὲν Ιωἀκείμου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, τῶν δὲ δικαίων καὶ τοῦ δέοντοσ ὑπερόπτησ·

καὶ γὰρ τὴν ἡλικίαν ἦσαν ἀσεβεῖσ περὶ αὐτὸν καὶ ὁ πᾶσ ὄχλοσ ἐπ’ ἐξουσίασ ὕβριζεν ἃ ἤθελεν· διὸ καὶ ὁ προφήτησ Ιἑρεμίασ πρὸσ αὐτὸν ἐλθὼν πολλάκισ ἐμαρτύρατο κελεύων τὰσ μὲν ἄλλασ ἀσεβείασ καὶ παρανομίασ καταλιπεῖν, προνοεῖν δὲ τοῦ δικαίου, καὶ μήτε τοῖσ ἡγεμόσι τῷ εἶναι ἐν αὐτοῖσ πονηροὺσ προσανέχειν μήτε τοῖσ ψευδοπροφήταισ ἀπατῶσιν αὐτὸν πεπιστευκέναι, ὡσ οὐκέτι πολεμήσει τὴν πόλιν ὁ Βαβυλώνιοσ καὶ ὡσ Αἰγύπτιοι στρατεύσουσιν ἐπ’ αὐτὸν καὶ νικήσουσι·

ταῦτα γὰρ οὐκ ἀληθῆ λέγειν οὐδ’ οὕτωσ ὀφείλοντα γενέσθαι. ὁ δὲ Σαχχίασ ἐφ’ ὅσον μὲν ἤκουσε τοῦ προφήτου ταῦτα λέγοντοσ ἐπείθετο αὐτῷ καὶ συνῄδει πᾶσιν ὡσ ἀληθεύουσι καὶ συμφέρον αὐτῷ πεπιστευκέναι·

διέφθειρον δὲ πάλιν αὐτὸν οἱ φίλοι καὶ διῆγον ἀπὸ τῶν τοῦ προφήτου πρὸσ ἅπερ ἤθελον. προεφήτευσε δὲ καὶ Ιἐζεκίηλοσ ἐν Βαβυλῶνι τὰσ μελλούσασ τῷ λαῷ συμφορὰσ καὶ γράψασ ταῦτα ἔπεμψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

ταῖσ δὲ προφητείαισ αὐτῶν Σαχχίασ ἠπίστησεν ἐκ τοιαύτησ αἰτίασ· τὰ μὲν ἄλλα πάντα συμφωνοῦντα εἰπεῖν συνέβη, ὡσ ἥ τε πόλισ ἁλώσεται καὶ Σαχχίασ αὐτὸσ αἰχμάλωτοσ ἔσται, διεφώνησε δὲ Ιἐζεκίηλοσ εἰπὼν οὐκ ὄψεσθαι Βαβυλῶνα τὸν Σαχχίαν τοῦ Ιἑρεμίου φάσκοντοσ αὐτῷ, ὅτι δεδεμένον αὐτὸν ὁ Βαβυλώνιοσ ἄξει βασιλεύσ. καὶ διὰ τὸ μὴ ταὐτὸν αὐτοὺσ ἑκατέρουσ λέγειν καὶ περὶ ὧν συμφωνεῖν ἐδόκουν ὡσ οὐδ’ ἐκεῖνα ἀληθῆ λέγουσι καταγνούσ·

καίτοι πάντ’ αὐτῷ κατὰ τὰσ προφητείασ ἀπήντησεν, ἅπερ εὐκαιρότερον δηλώσομεν. Τὴν συμμαχίαν δὲ τὴν πρὸσ τοὺσ Βαβυλωνίουσ ἐπ’ ἔτη ὀκτὼ κατασχὼν διέλυσε τὰσ πρὸσ αὐτοὺσ πίστεισ καὶ τοῖσ Αἰγυπτίοισ προστίθεται καταλύσειν τοὺσ Βαβυλωνίουσ ἐλπίσασ, αἳ μετ’ ἐκείνων ἐγένοντο.

μαθὼν δὲ τοῦτο ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ ἐστράτευσεν ἐπ’ αὐτὸν καὶ τὴν χώραν κακώσασ αὐτοῦ καὶ τὰ φρούρια λαβὼν ἐπ’ αὐτὴν ἧκε τὴν τῶν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν πολιορκήσων αὐτήν.

ὁ δ’ Αἰγύπτιοσ ἀκούσασ ἐν οἷσ ἐστιν ὁ σύμμαχοσ αὐτοῦ Σαχχίασ ἀναλαβὼν πολλὴν δύναμιν ἧκεν εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν ὡσ λύσων τὴν πολιορκίαν.

ὁ δὲ Βαβυλώνιοσ ἀφίσταται τῶν Ιἑροσολύμων, ἀπαντήσασ δὲ τοῖσ Αἰγυπτίοισ καὶ συμβαλὼν αὐτοῖσ τῇ μάχῃ νικᾷ καὶ τρεψάμενοσ αὐτοὺσ εἰσ φυγὴν ἐξ ὅλησ διώκει τῆσ Συρίασ. ὡσ δ’ ἀνεχώρησεν ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ ἀπὸ τῶν Ιἑροσολύμων, ἐξηπάτησαν οἱ ψευδοπροφῆται τὸν Σαχχίαν λέγοντεσ οὔτε τὸν Βαβυλώνιον ἔτι αὐτὸν πολεμήσειν καὶ τοὺσ ὁμοφύλουσ, οὓσ ἀναστήσειεν ἐκ τῆσ οἰκείασ εἰσ τὴν Βαβυλῶνα, μετὰ πάντων ἀνήξειν τῶν τοῦ ναοῦ σκευῶν, ὧν ἐσύλησεν ὁ βασιλεὺσ ἐκ τοῦ νεώ.

τἀναντία δὲ τούτων καὶ ἀληθῆ προελθὼν Ιἑρεμίασ προεφήτευσεν, ὡσ ποιοῦσι μὲν κακῶσ καὶ ἐξαπατῶσι τὸν βασιλέα, παρὰ δὲ τῶν Αἰγυπτίων οὐδὲν αὐτοῖσ ἐστιν ὄφελοσ, ἀλλὰ νικήσασ αὐτοὺσ ὁ Βαβυλώνιοσ ἐπιστρατεύσειν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα μέλλει, καὶ πολιορκήσει τε καὶ τῷ λιμῷ διαφθερεῖ τὸν δῆμον, καὶ τοὺσ περιλειφθέντασ αἰχμαλώτουσ ἄξει, καὶ τὰσ οὐσίασ διαρπάσει, καὶ τὸν ἐν τῷ ναῷ πλοῦτον ἐκφορήσασ ἔτι καὶ αὐτὸν ἐμπρήσει καὶ κατασκάψει τὴν πόλιν, καὶ δουλεύσομεν αὐτῷ καὶ τοῖσ ἐγγόνοισ αὐτοῦ ἐπ’ ἔτη ἑβδομήκοντα.

παύσουσι δ’ ἡμᾶσ τότε τῆσ ὑπ’ αὐτοῖσ δουλείασ Πέρσαι τε καὶ Μῆδοι καταλύσαντεσ Βαβυλωνίουσ, ἀφ’ ὧν εἰσ τήνδε ἀπολυθέντεσ οἰκοδομήσομεν τὸν ναὸν πάλιν καὶ τὰ Ιἑροσόλυμα κατα στήσομεν.

" ταῦτα λέγων ὁ Ιἑρεμίασ ὑπὸ μὲν τῶν πλειόνων ἐπιστεύετο, οἱ δὲ ἡγεμόνεσ καὶ οἱ ἀσεβεῖσ ὡσ ἐξεστηκότα τῶν φρενῶν αὐτὸν οὕτωσ ἐξεφαύλιζον.

δόξαν δὲ αὐτῷ που καὶ εἰσ τὴν πατρίδα παραγενέσθαι λεγομένην Ἀναθὼθ σταδίουσ δ’ ἀπέχουσαν τῶν Ιἑροσολύμων εἴκοσι, συντυχὼν κατὰ τὴν ὁδὸν τῶν ἀρχόντων τισ συλλαβὼν κατέσχε συκοφαντῶν ὡσ πρὸσ τοὺσ Βαβυλωνίουσ αὐτομολοῦντα. ὁ δὲ ψευδῆ μὲν ἐκεῖνον ἔλεγεν αἰτίαν ἐπιφέρειν αὐτῷ, βαδίζειν δ’ αὑτὸν ἔφασκεν εἰσ τὴν πατρίδα.

ὁ δ’ οὐ πεισθεὶσ ἀλλὰ λαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν εἰσ δίκην πρὸσ τοὺσ ἄρχοντασ, ὑφ’ ὧν πᾶσαν αἰκίαν καὶ βασάνουσ ὑπομείνασ ἐφυλάττετο πρὸσ τιμωρίαν. καὶ χρόνον μέν τινα διῆγεν οὕτωσ ἀδίκωσ πάσχων τὰ προειρημένα. Ἔτει δ’ ἐνάτῳ τῆσ Σαχχίου βασιλείασ καὶ ἡμέρᾳ δεκάτῃ τοῦ δεκάτου μηνὸσ στρατεύει τὸ δεύτερον ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ ἐπὶ τὰ Ιἑροσόλυμα καὶ προσκαθίσασ αὐτῇ μῆνασ ὀκτωκαίδεκα μετὰ πάσησ πολιορκεῖ φιλοτιμίασ.

συνεπέθετο δὲ εἰσ ταὐτὸ πολιορκουμένοισ τοῖσ Ιἑροσολύμοισ δύο τὰ μέγιστα τῶν παθῶν, λιμὸσ καὶ φθορὰ λοιμικὴ ἐνσκήψαντα σφοδρῶσ. ἐν δὲ τῇ εἱρκτῇ τυγχάνων ὁ προφήτησ Ιἑρεμίασ οὐχ ἡσύχαζεν, ἀλλ’ ἐκεκράγει καὶ ἐκήρυσσε παραινῶν τῷ πλήθει δέξασθαι τὸν Βαβυλώνιον ἀνοίξαντασ τὰσ πύλασ·

σωθήσεσθαι γὰρ αὐτοὺσ πανοικὶ τοῦτο πράξαντασ, εἰ δὲ μή, διαφθαρήσεσθαι. προύλεγεν δ’ ὡσ εἰ μὲν ἐπιμένοι τισ ἐν τῇ πόλει πάντωσ ἀπολεῖται θατέρῳ ἢ λιμῷ δαπανηθεὶσ ἢ σιδήρῳ τῷ τῶν πολεμίων, εἰ δὲ φύγοι πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, διαδράσεται τὸν θάνατον.

οὐδὲ ἐν αὐτοῖσ δὲ ὄντεσ τοῖσ δεινοῖσ ἐπίστευον οἱ ταῦτ’ ἀκούοντεσ τῶν ἡγεμόνων, ἀλλὰ μετ’ ὀργῆσ ἀπήγγελλον ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ κατηγοροῦντεσ κατῃτιῶντο κτεῖναι τὸν προφήτην ὡσ μεμηνότα καὶ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν προκατακλῶντα καὶ ταῖσ τῶν χειρόνων καταγγελίαισ τὸ πρόθυμον ἐκλύοντα τοῦ πλήθουσ·

ἕτοιμον γὰρ εἶναι αὐτὸ ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ τῆσ πατρίδοσ κινδυνεῦσαι, ὁ δὲ παρῄνει πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ φεύγειν ἁλώσεσθαι λέγων τὴν πόλιν καὶ πάντασ ἀπολεῖσθαι. Ὁ δὲ βασιλεὺσ αὐτὸσ μὲν ὑπὸ χρηστότητοσ καὶ δικαιοσύνησ οὐδὲν ἰδίᾳ παρωξύνθη, ἵνα δὲ μὴ τοῖσ ἡγεμόσιν ἀπεχθάνηται παρὰ τοιοῦτον καιρὸν ἀντιπράττων αὐτῶν τῇ προαιρέσει, τὸν προφήτην ἐφῆκεν αὐτοῖσ ποιεῖν ὅτι ἂν θέλωσιν.

ὡσ δὲ τοῦτο ἐφέντοσ αὐτοῖσ τοῦ βασιλέωσ εὐθὺσ εἰσ τὴν εἱρκτὴν εἰσελθόντεσ καὶ παραλαβόντεσ αὐτὸν εἴσ τινα λάκκον βορβόρου πλήρη καθίμησαν, ὅπωσ ἰδίῳ θανάτῳ πνιγεὶσ ἀποθάνῃ.

ὁ δὲ πρὸ τοῦ αὐχένοσ ὑπὸ τοῦ πηλοῦ περισχεθεὶσ ἐν τούτοισ ἦν. τῶν δ’ οἰκετῶν τισ τοῦ βασιλέωσ ἐν τιμῇ τυγχάνων Αἰθίοψ τὸ γένοσ τὸ περὶ τὸν προφήτην πάθοσ ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ φάσκων οὐκ ὀρθῶσ ταῦτα τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτοῦ πεποιηκέναι καταποντίσαντασ εἰσ βόρβορον τὸν προφήτην καὶ τοῦ διὰ τῶν δεσμῶν θανάτου πικρότερον οὕτωσ ἐσόμενον ἐπινοήσαντασ κατ’ αὐτοῦ.

ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ βασιλεὺσ καὶ μετανοήσασ ἐν τῷ παραδοῦναι τὸν προφήτην τοῖσ ἡγεμόσιν ἐκέλευσε τὸν Αἰθίοπα τριάκοντα τῶν βασιλικῶν παραλαβόντα καὶ σχοίνουσ καὶ πᾶν ὃ πρὸσ τὴν τοῦ προφήτου σωτηρίαν ἐπινοεῖν χρήσιμον μετὰ σπουδῆσ ἀνελκύσαι τὸν Ιἑρεμίαν.

ὁ δ’ Αἰθίοψ παραλαβὼν οὓσ ἐπετάγη ἀνέσπασεν ἐκ τοῦ βορβόρου τὸν προφήτην καὶ διαφῆκεν ἀφύλακτον. Μεταπεμψαμένου δ’ αὐτὸν κρύφα τοῦ βασιλέωσ καὶ τί δύναται φράζειν αὐτῷ παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ πρὸσ τὰ παρόντα σημαίνειν ἐρομένου, ἔχειν μὲν ἔλεγεν, οὐ πιστευθήσεσθαι δ’ εἰπὼν οὐδὲ παραινέσασ ἀκουσθήσεσθαι, ἀλλ’ ὡσ δὴ μέγα κακόν τι εἰργασμένον ἀπολέσαι διέγνωσαν οἱ σοὶ φίλοι, φησί, καὶ ποῦ νῦν εἰσιν οἱ τὸν Βαβυλώνιον οὐκέθ’ ἡμῖν ἐπιστρατεύσειν φάσκοντεσ καὶ ἀπατῶντεσ ὑμᾶσ;

εὐλαβοῦμαι δὲ νῦν γε τὴν ἀλήθειαν εἰπεῖν, μή με κατακρίνῃσ θανάτῳ. ὡσ οὔτε αὐτὸσ αὐτὸν ἀναιρήσει οὔτε τοῖσ ἡγεμόσιν ἐκδώσει, θαρσήσασ τῇ δεδομένῃ πίστει συνεβούλευσεν αὐτῷ παραδοῦναι τὴν πόλιν τοῖσ Βαβυλωνίοισ·

ταῦτα δὲ αὐτῷ τὸν θεὸν δι’ αὐτοῦ προφητεύειν ἔλεγεν, εἴ γε βούλεται σώζεσθαι καὶ τὸν ἐφεστῶτα κίνδυνον διαφυγεῖν καὶ μήτε τὴν πόλιν εἰσ ἔδαφοσ πεσεῖν, μήτε τὸν ναὸν ἐμπρησθέντα γὰρ αὐτὸν τούτων παραίτιον ἔσεσθαι τῶν κακῶν τοῖσ πολίταισ καὶ αὑτῷ πανοικὶ τῆσ συμφορᾶσ.

ὁ δὲ ταῦτ’ ἀκούσασ βούλεσθαι μὲν αὐτὸσ ἔφη ποιεῖν ἃ παραινεῖ καὶ λέγει συνοίσειν αὐτῷ γινόμενα, δεδιέναι δὲ τοὺσ αὐτομολήσαντασ τῶν ὁμοφύλων πρὸσ τοὺσ Βαβυλωνίουσ, μὴ διαβληθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν τῷ βασιλεῖ κολασθῇ.

παρεθάρσυνε δὲ αὐτὸν ὁ προφήτησ καὶ μάτην ὑπονοεῖν τὴν τιμωρίαν ἔλεγεν·

οὐδενὸσ γὰρ κακοῦ πειραθήσεσθαι παραδόντα τοῖσ Βαβυλωνίοισ οὔτ’ αὐτὸν οὔτε τὰ τέκνα οὔτε τὰσ γυναῖκασ, μενεῖν δὲ καὶ τὸν ναὸν ἀπαθῆ. καὶ τὸν μὲν Ιἑρεμίαν ταῦτ’ εἰπόντα ὁ βασιλεὺσ ἀπέλυσεν προστάξασ αὐτῷ πρὸσ μηδένα τῶν πολιτῶν ἐξενεγκεῖν τὰ δόξαντ’ αὐτοῖσ, ἀλλὰ μηδὲ τοῖσ ἡγεμόσιν, εἰ μαθόντεσ αὐτὸν ὑπ’ αὐτοῦ μετάπεμπτον γεγονέναι πυνθάνονται τί κληθεὶσ εἴποι πρὸσ αὐτόν, φράζειν τι τούτων, ἀλλὰ σκήπτεσθαι πρὸσ αὐτούσ, ὅτι δεηθείη μὴ ἐν δεσμῷ τυγχάνειν καὶ φυλακῇ.

καὶ δὴ τοῦτο πρὸσ αὐτοὺσ ἔλεγεν·

ἐπυνθάνοντο γὰρ ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν προφήτην, τί περὶ αὐτῶν ἀφίκοιτο πρὸσ τὸν βασιλέα σκήπτεσθαι. ταῦτα μὲν οὕτωσ ἐλέχθη. Τῆσ δὲ πολιορκίασ τῶν Ιἑροσολύμων ὁ Βαβυλώνιοσ ἐντεταμένωσ σφόδρα καὶ προθύμωσ εἴχετο·

πύργουσ τε γὰρ μεγάλων οἰκοδομήσασ χωμάτων ἀπ’ αὐτῶν ἀνεῖργε τοὺσ τοῖσ τείχεσιν ἐφεστῶτασ, καὶ πολλὰ περὶ τὸν κύκλον ὅλον ἤγειρε χώματα τοῖσ τείχεσι τὸ ὕψοσ ἴσα. καρτερῶσ δὲ καὶ προθύμωσ ἔφερον οἱ ἐντὸσ τὴν πολιορκίαν·

ἔκαμνον γὰρ οὔτε πρὸσ τὸν λιμὸν οὔτε πρὸσ τὴν νόσον τὴν λοιμικήν, ἀλλὰ καίπερ ἔνδον ὑπὸ τούτων ἐλαυνόμενοι τῶν παθῶν τὰσ ψυχὰσ ἔρρωντο πρὸσ τὸν πόλεμον, μήτε πρὸσ τὰσ ἐπινοίασ τῶν ἐχθρῶν καὶ τὰ μηχανήματα καταπληττόμενοι, ἀλλ’ ἀντιμηχανήματα πρὸσ πάντα τὰ παρ’ ἐκείνων ἀντεπινοοῦντεσ· ὡσ εἶναι τὸν ὅλον ἀγῶνα καὶ τοῖσ Βαβυλωνίοισ καὶ τοῖσ Ιἑροσολυμίταισ τῆσ ὀξύτητοσ καὶ συνέσεωσ, τῶν μὲν πλέον ἐν ταύτῃ δυνηθῆναι τὴν ἀναίρεσιν οἰομένων εἶναι τῆσ πόλεωσ, τῶν δὲ τὴν σωτηρίαν ἐν οὐκ ἄλλῳ τιθεμένων ἢ ἐν τῷ μὴ καμεῖν μηδ’ ἀπειπεῖν ἀντεφευρίσκοντασ οἷσ μάταια τὰ τῶν ἐχθρῶν ἀπελεγχθήσεται μηχανήματα.

καὶ ταῦθ’ ὑπέμειναν ἐπὶ μῆνασ ὀκτωκαίδεκα ἑώσ οὗ διεφθάρησαν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ τῶν βελῶν, ἅπερ ἀπὸ τῶν πύργων εἰσ αὐτοὺσ ἠκόντιζον οἱ πολέμιοι.

Ηἱρέθη δ’ ἡ πόλισ ἑνδεκάτῳ ἔτει τῆσ Σαχχίου βασιλείασ τοῦ τετάρτου μηνὸσ τῇ ἐνάτῃ ἡμέρᾳ.

εἷλον δ’ οὖν οἱ ἡγεμόνεσ τῶν Βαβυλωνίων, οἷσ ἐπίστευσε τὴν πολιορκίαν ὁ Ναβουχοδονόσοροσ· αὐτὸσ γὰρ ἐν Ἀραβαθᾶ διέτριβε πόλει. τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων ὀνόματα, εἴ τισ ἐπιζητήσειε γνῶναι, οἵτινεσ τὰ Ιἑροσόλυμα πορθήσαντεσ ὑπέταξαν, ἦν Ῥεγάλσαροσ, Ἀρέμαντοσ, Σεμέγαροσ, Ναβώσαρισ, Ἀχαράμψαρισ. ἁλούσησ δὲ τῆσ πόλεωσ περὶ μέσην νύκτα καὶ τῶν ἡγεμόνων τῶν πολεμίων εἰσελθόντων εἰσ τὸ ἱερὸν γνοὺσ ὁ Σαχχίασ ὁ βασιλεύσ, παραλαβὼν τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ καὶ τοὺσ φίλουσ φεύγει μετ’ αὐτῶν ἐκ τῆσ πόλεωσ διὰ τῆσ καρτερᾶσ φάραγγοσ καὶ διὰ τῆσ ἐρήμου.

φρασάντων δὲ τοῦτό τινων αὐτομόλων τοῖσ Βαβυλωνίοισ ὑπὸ τὸν ὄρθρον ὡρ́μησαν διώκειν αὐτόν, καταλαβόντεσ δὲ οὐκ ἄπωθεν Ιἑριχοῦντοσ ἐκυκλώσαντο αὐτόν·

οἱ δὲ φίλοι καὶ οἱ ἡγεμόνεσ οἱ συμφυγόντεσ τῷ Σαχχίᾳ ἐπεὶ τοὺσ πολεμίουσ ἐγγὺσ ὄντασ εἶδον, καταλιπόντεσ αὐτὸν διεσπάρησαν ἄλλοσ ἀλλαχοῦ καὶ σώζειν ἑαυτὸν ἕκαστοσ ἔγνω. περιλειφθέντα τε αὐτὸν σὺν ὀλίγοισ ζωγρήσαντεσ οἱ πολέμιοι μετὰ τῶν τέκνων καὶ τῶν γυναικῶν ἤγαγον πρὸσ τὸν βασιλέα.

παραγενόμενον δ’ αὐτὸν ὁ Ναβουχοδονόσαροσ ἀσεβῆ καὶ παράσπονδον ἀποκαλεῖν ἤρξατο καὶ ἀμνήμονα τῶν πρόσω λόγων, οὓσ ἐποιήσατο σώζειν αὐτῷ τὴν χώραν ὑποσχόμενοσ. ὠνείδιζε δὲ καὶ ἀχαριστίαν παρ’ αὐτοῦ μὲν λαβόντι τὴν βασιλείαν, Ιωἀκείμου γὰρ αὐτὴν οὖσαν ἀφελόμενον ἐκείνῳ δοῦναι, χρησαμένῳ δὲ τῇ δυνάμει κατὰ τοῦ παρασχόντοσ·

"ἀλλὰ μέγασ, εἶπεν, ὁ θεόσ, ὃσ μισήσασ σου τὸν τρόπον ὑποχείριον ἡμῖν ἔθηκε. χρησάμενοσ δὲ τούτοισ πρὸσ Σαχχίαν τοῖσ λόγοισ τοὺσ υἱοὺσ ἐκέλευσεν ἀνελεῖν καὶ τοὺσ φίλουσ παραχρῆμα αὐτοῦ τε Σαχχίου καὶ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων βλεπόντων, ἔπειτα τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐκκόψασ τοῦ Σαχχίου δήσασ ἤγαγεν εἰσ Βαβυλῶνα.

καὶ ταῦτ’ αὐτῷ συνέβη, ἃ Ιἑρεμίασ τε καὶ Ιἐζεκίηλοσ προεφήτευσαν αὐτῷ, ὅτι συλληφθεὶσ ἀχθήσεται πρὸσ τὸν Βαβυλώνιον καὶ λαλήσει αὐτῷ κατὰ στόμα καὶ ὄψεται τοῖσ ὀφθαλμοῖσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ.

καὶ ταῦτα μὲν Ιἑρεμίασ εἶπε, τυφλωθεὶσ δὲ καὶ ἀχθεὶσ εἰσ Βαβυλῶνα ταύτην οὐκ εἶδε καθὼσ Ιἐζεκίηλοσ προεῖπε. Ταῦτα μὲν οὖν ἱκανῶσ ἐμφανίσαι δυνάμενα τὴν τοῦ θεοῦ φύσιν τοῖσ ἀγνοοῦσιν εἰρήκαμεν, ὅτι ποικίλη τέ ἐστι καὶ πολύτροποσ καὶ καθ’ ὡρ́αν ἀπαντᾷ τεταγμένωσ, ἅ τε δεῖ γενέσθαι προλέγει, τήν τε τῶν ἀνθρώπων ἄγνοιαν καὶ ἀπιστίαν, ὑφ’ ἧσ οὐδὲν προϊδεῖν εἰάθησαν τῶν ἀποβησομένων, ἀφύλακτοι δὲ ταῖσ συμφοραῖσ παρεδόθησαν, ὡσ ἀμήχανον αὐτοῖσ εἶναι τὴν ἐξ αὐτῶν πεῖραν διαφυγεῖν.

Οἱ μὲν οὖν ἐκ τοῦ Δαυίδου γένουσ βασιλεύσαντεσ οὕτωσ κατέστρεψαν τὸν βίον, εἴκοσι μὲν καὶ εἷσ γενόμενοι μέχρι τοῦ τελευταίου βασιλέωσ, ἔτη δὲ πάντεσ βασιλεύσαντεσ πεντακόσια καὶ δεκατέσσαρα καὶ μῆνασ ἓξ καὶ ἡμέρασ δέκα, ἐξ ὧν εἴκοσι τὴν ἀρχὴν κατέσχεν ὁ πρῶτοσ αὐτῶν βασιλεὺσ Σαοῦλοσ οὐκ ἐκ τῆσ αὐτῆσ φυλῆσ ὑπάρχων.

Ὁ δὲ Βαβυλώνιοσ πέμπει τὸν αὑτοῦ στρατηγὸν Ναβουζαρδάνην εἰσ Ιἑροσόλυμα συλήσοντα τὸν ναόν, προστάξασ ἅμα καὶ καταπρῆσαι αὐτόν τε καὶ τὰ βασίλεια τήν τε πόλιν εἰσ ἔδαφοσ καθελεῖν καὶ τὸν λαὸν εἰσ τὴν Βαβυλωνίαν μεταστῆσαι.

ὃσ γενόμενοσ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἑνδεκάτῳ ἔτει τῆσ Σαχχίου βασιλείασ συλᾷ τε τὸν ναὸν καὶ βαστάζει τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ χρυσᾶ τε καὶ ἀργυρᾶ καὶ δὴ καὶ τὸν μέγαν λουτῆρα, ὃν Σολόμων ἀνέθηκεν, ἔτι γε μὴν τοὺσ στύλουσ τοὺσ χαλκοῦσ καὶ τὰσ κεφαλὰσ αὐτῶν τάσ τε χρυσᾶσ τραπέζασ καὶ τὰσ λυχνίασ.

βαστάσασ δὴ ταῦτα ἀνῆψε τὸν ναὸν μηνὶ πέμπτῳ τῇ νουμηνίᾳ ἑνδεκάτῳ ἔτει τῆσ Σαχχίου βασιλείασ, ὀκτωκαιδεκάτῳ δὲ τῆσ Ναβουχοδονοσόρου·

ἐνέπρησε δὲ καὶ τὰ βασίλεια καὶ τὴν πόλιν κατέστρεψεν. ἐνεπρήσθη δὲ ὁ ναὸσ μετὰ τετρακόσια ἔτη καὶ ἑβδομήκοντα καὶ μῆνασ ἓξ καὶ δέκα ἡμέρασ, ἀφ’ οὗ κατεσκευάσθη·

τῇ δ’ ἐξ Αἰγύπτου μεταναστάσει τοῦ λαοῦ τότε ἦν ἔτη χίλια ἑξηκονταδύο μῆνεσ ἓξ ἡμέραι δέκα· τῷ δὲ κατακλυσμῷ μέχρι τῆσ τοῦ ναοῦ πορθήσεωσ χρόνοσ ἦν ὁ πᾶσ ἐτῶν χιλίων ἐνακοσίων πεντηκονταεπτὰ μηνῶν ἓξ ἡμερῶν δέκα· ἐξ οὗ δ’ ἐγεννήθη ὁ Ἄδαμοσ μέχρι τῶν περὶ τὸν ναὸν συμβάντων ἔτη ἐστὶ τετρακισχίλια πεντακόσια δεκατρία μῆνεσ ἓξ ἡμέραι δέκα.

τοσοῦτον μὲν οὖν τὸ τούτων τῶν ἐτῶν πλῆθοσ· ὅσα γε μὴν ἐπράχθη καθ’ ἕκαστον τῶν συμβεβηκότων δεδηλώκαμεν. ὁ δὲ στρατηγὸσ τοῦ Βαβυλωνίων βασιλέωσ κατασκάψασ τὰ Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν λαὸν μεταναστήσασ ἔλαβεν αἰχμαλώτουσ τὸν ἀρχιερέα Σεβαῖον καὶ τὸν μετ’ αὐτὸν ἱερέα Σεφενίαν καὶ τοὺσ φυλάσσοντασ τὸ ἱερὸν ἡγεμόνασ, τρεῖσ δὲ ἦσαν οὗτοι, καὶ τὸν ἐπὶ τῶν ὁπλιτῶν εὐνοῦχον καὶ τοὺσ φίλουσ τοῦ Σαχχίου ἑπτὰ καὶ τὸν γραμματέα αὐτοῦ καὶ ἄλλουσ ἡγεμόνασ ἑξήκοντα, οὓσ ἅπαντασ μεθ’ ὧν ἐσύλησε σκευῶν ἐκόμισε πρὸσ τὸν βασιλέα εἰσ Σαλάβαθα πόλιν τῆσ Συρίασ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ τοῦ μὲν ἀρχιερέωσ καὶ τῶν ἡγεμόνων ἐκέλευσεν ἐκεῖ τὰσ κεφαλὰσ ἀποτεμεῖν, αὐτὸσ δὲ πάντασ τοὺσ αἰχμαλώτουσ καὶ τὸν Σαχχίαν εἰσ Βαβυλῶνα δέσμιον ἐπήγετο καὶ Ιὠσάδακον τὸν ἀρχιερέα ὄντα υἱὸν Σαραία τοῦ ἀρχιερέωσ, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Βαβυλώνιοσ ἐν Ἀριβαθᾶ πόλει τῆσ Συρίασ, ὡσ καὶ πρότερον ἡμῖν δεδήλωται.

Ἐπεὶ δὲ τὸ γένοσ διεξήλθομεν τὸ τῶν βασιλέων καὶ τίνεσ ἦσαν δεδηλώκαμεν καὶ τοὺσ χρόνουσ αὐτῶν, ἀναγκαῖον ἡγησάμην καὶ τῶν ἀρχιερέων εἰπεῖν τὰ ὀνόματα καὶ τίνεσ ἦσαν οἱ τὴν ἀρχιερωσύνην καταδείξαντεσ ἐπὶ τοῖσ βασιλεῦσι.

πρῶτοσ μὲν οὖν Σάδωκοσ ἀρχιερεὺσ ἐγένετο τοῦ ναοῦ, ὃν Σολόμων ᾠκοδόμησε·

μετ’ αὐτὸν δ’ ὁ υἱὸσ Ἀχιμᾶσ διαδέχεται τὴν τιμὴν καὶ μετὰ Ἀχιμᾶν Ἀζαρίασ, τούτου δὲ Ιὤραμοσ, τοῦ δὲ Ιὠράμου Ιὤσ, μετ’ αὐτὸν δὲ Ἀξιώραμοσ, τοῦ δὲ Ἀξιωράμου Φιδέασ, τοῦ δὲ Φιδέα Σουδαίασ, τοῦ δὲ Σουδαία Ιουἦλοσ, τοῦ δὲ Ιὤθαμοσ, Ιὠθάμου δὲ Οὐρίασ, Οὐρία δὲ Νηρίασ, Νηρία δὲ Ὠδαίασ, τοῦ δὲ Σαλοῦμοσ, Σαλούμου δὲ Ἐλκίασ, Ἐλκία δ’ Ἄζαροσ, τοῦ δὲ Ιὠσάδακοσ ὁ αἰχμαλωτισθεὶσ εἰσ Βαβυλῶνα. οὗτοι πάντεσ παῖσ παρὰ πατρὸσ διεδέξαντο τὴν ἀρχιερωσύνην.

Παραγενόμενοσ δ’ εἰσ Βαβυλῶνα ὁ βασιλεὺσ Σαχχίαν μὲν εἶχεν ἄχρισ οὗ καὶ ἐτελεύτησεν ἐν εἱρκτῇ, θάψασ δ’ αὐτὸν βασιλικῶσ τὰ σκεύη τὰ ἐκ τοῦ Ιἑροσολύμων συληθέντα ναοῦ ἀνέθηκε τοῖσ ἰδίοισ θεοῖσ, τὸν δὲ λαὸν κατῴκισεν ἐν τῇ Βαβυλωνίτιδι χώρᾳ, τὸν δὲ ἀρχιερέα ἀπέλυσε τῶν δεσμῶν.

Ὁ δὲ στρατηγὸσ Ναβουζαρδάνησ αἰχμαλωτίσασ τὸν τῶν Ἑβραίων λαὸν τοὺσ πένητασ καὶ αὐτομόλουσ ἐκεῖ κατέλιπεν ἀποδείξασ αὐτῶν ἡγεμόνα Γαδαλίαν ὄνομ’ Αἰ̈κάμου παῖδα τῶν εὖ γεγονότων ἐπιεικῆ καὶ δίκαιον, ἐπέταξε δ’ αὐτοῖσ τὴν χώραν ἐργαζομένοισ τῷ βασιλεῖ τελεῖν φόρον ὡρισμένον.

Ιἑρεμίαν δὲ τὸν προφήτην λαβὼν ἐκ τῆσ εἱρκτῆσ ἔπειθεν εἰσ Βαβυλῶνα σὺν αὐτῷ παραγενέσθαι·

κεκελεῦσθαι γὰρ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ πάντ’ αὐτῷ χορηγεῖν· εἰ δὲ τοῦτο μὴ βούλεται, δηλοῦν αὐτῷ ποῦ μένειν διέγνωκεν, ἵνα τοῦτο ἐπισταλῇ τῷ βασιλεῖ. ὁ δὲ προφήτησ οὔθ’ ἕπεσθαι ἤθελεν οὔτ’ ἀλλαχόσε που μένειν, ἡδέωσ δ’ εἶχεν ἐπὶ τοῖσ ἐρειπίοισ τῆσ πατρίδοσ καὶ τοῖσ ταλαιπώροισ αὐτῆσ διαζῆσαι λειψάνοισ.

γνοὺσ δ’ αὐτοῦ τὴν προαίρεσιν ὁ στρατηγόσ, τῷ Γαδαλίᾳ προστάξασ, ὃν κατέλιπεν, αὐτίκα πᾶσαν αὐτοῦ ποιεῖσθαι πρόνοιαν καὶ χορηγίαν ὅσων ἂν δέηται δωρησάμενόσ τε αὐτὸν δωρεαῖσ πολυτελέσιν ἀπέλυσεν. καὶ Ιἑρεμίασ μὲν κατέμεινεν [εἰσ Δάναν] ἐν πόλει τῆσ χώρασ Μοσφοθᾶ καλουμένῃ παρακαλέσασ τὸν Ναβουζαρδάνην, ἵν’ αὐτῷ συναπολύσῃ τὸν μαθητὴν Βαροῦχον Νήρου δὲ παῖδα ἐξ ἐπισήμου σφόδρα οἰκίασ ὄντα καὶ τῇ πατρίῳ γλώττῃ διαφερόντωσ πεπαιδευμένον.

Ναβουζαρδάνησ δὲ ταῦτα διαπραξάμενοσ ὡρ́μησεν εἰσ Βαβυλῶνα.

οἱ δὲ πολιορκουμένων Ιἑροσολύμων φυγόντεσ διασκεδασθέντεσ κατὰ τὴν χώραν, ἐπειδὴ τοὺσ Βαβυλωνίουσ ἤκουσαν ἀνακεχωρηκότασ καὶ λείψανά τινα καταλελοιπότασ ἐν τῇ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν γῇ [καὶ] τοὺσ ταύτην ἐργασομένουσ, συλλεχθέντεσ πανταχόθεν ἧκον πρὸσ τὸν Γαδαλίαν εἰσ Μασαφθά. ἡγεμόνεσ δ’ ἦσαν ἐν αὐτοῖσ Ιωἄδησ υἱὸσ Καρίου καὶ Σερέασ καὶ Ιωἀζανίασ καὶ ἕτεροι πρὸσ τούτοισ, ἐκ δὲ τοῦ βασιλικοῦ γένουσ ἦν τισ Ἰσμάηλοσ πονηρὸσ ἀνὴρ καὶ δολιώτατοσ, ὃσ πολιορκουμένων τῶν Ιἑροσολύμων ἔφυγε πρὸσ τὸν Ἀμμανιτῶν βασιλέα Βααλεὶμ καὶ συνδιήγαγεν αὐτῷ τὸν χρόνον ἐκεῖνον.

τούτουσ τοίνυν γενομένουσ αὐτοῦ Γαδαλίασ ἔπεισε μένειν αὐτίκα μηδὲν δεδιότασ τοὺσ Βαβυλωνίουσ·

γεωργοῦντασ γὰρ τὴν χώραν οὐδὲν πείσεσθαι δεινόν. ταῦτα ὀμνὺσ αὐτοῖσ διεβεβαιοῦτο καὶ προστάτην αὐτὸν ἔχειν λέγων, ὥστε εἴ τισ ἐνοχλοίη τεύξεσθαι τῆσ προθυμίασ· καὶ συνεβούλευε κατοικεῖν [εἰσ] ἣν ἕκαστοσ βούλεται πόλιν ἀποστέλλοντα μετὰ τῶν ἰδίων καὶ ἀνακτίζειν τὰ ἐδάφη καὶ κατοικεῖν·

προεῖπέ τε παρασκευάζεσθαι αὐτοὺσ ἑώσ ἔτι καιρόσ ἐστι σῖτον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον, ὅπωσ ἔχωσι διὰ τοῦ χειμῶνοσ τρέφεσθαι. ταῦτα διαλεχθεὶσ πρὸσ αὐτοὺσ ἀπέλυσε [διὰ] τῆσ χώρασ εἰσ ὃν ἕκαστοσ ἐβούλετο τόπον. Διαδραμούσησ δὲ φήμησ εἰσ τὰ περὶ τὴν Ιοὐδαίαν ἔθνη, ὅτι τοὺσ ἀπὸ τῆσ φυγῆσ παρ’ αὐτὸν ἐλθόντασ Γαδαλίασ ἐδέξατο φιλανθρώπωσ καὶ τὴν γῆν αὐτοῖσ γεωργοῦσι κατοικεῖν ἐφῆκεν, ἐφ’ ᾧ τελεῖν φόρον τῷ Βαβυλωνίῳ, συνέδραμον αὐτοὶ πρὸσ τὸν Γαδαλίαν καὶ τὴν χώραν κατῴκησαν.

κατανοήσαντεσ δὲ τὴν χώραν καὶ τὴν τοῦ Γαδαλίου χρηστότητα καὶ φιλανθρωπίαν Ιωἄννησ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ ἡγεμόνεσ ὑπερηγάπησαν αὐτὸν καὶ Βαάλιμον τὸν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλέα ἔλεγον πέμψαι Ἰσμάηλον ἀποκτενοῦντα αὐτὸν δόλῳ κρυφίωσ, ὅπωσ αὐτὸσ ἄρχῃ τῶν Ἰσραηλιτῶν·

εἶναι γὰρ αὐτὸν ἐκ τοῦ γένουσ τοῦ βασιλικοῦ. ῥύσεσθαί γε μὴν ἔλεγον αὐτὸν τῆσ ἐπιβουλῆσ, ἂν αὐτοῖσ ἐφῇ κτεῖναι τὸν Ἰσμάηλον, ὡσ οὐδενὸσ γνωσομένου·

δεδιέναι γὰρ ἔφασκον, μὴ φονευθεὶσ αὐτὸσ ὑπ’ ἐκείνου παντελὴσ ἀπώλεια γένηται τῶν ὑπολελειμμένων τῆσ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἰσχύοσ. ὁ δ’ ἀπιστεῖν αὐτοῖσ ὡμολόγει κατ’ ἀνδρὸσ εὖ πεπονθότοσ ἐπιβουλὴν τοιαύτην ἐμφανίσασιν·

οὐ γὰρ εἰκὸσ εἶναι παρὰ τηλικαύτην ἐρημίαν ὧν ἔχρῃζε μὴ διαμαρτόντα οὕτωσ πονηρὸν εἰσ τὸν εὐεργετήσαντα καὶ ἀνόσιον εὑρεθῆναι, ὡσ τῷ μὲν τὸ ἀδίκημα τὸ μὴ ὑπ’ ἄλλων ἐπιβουλευόμενον σῶσαι, σπουδάζειν δὲ αὐτὸν αὐτόχειρα ζητεῖν αὐτοῦ γενέσθαι. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ ταῦτ’ ἀληθῆ δεῖ δοκεῖν, ἄμεινον ἔφασκεν ἀποθανεῖν αὐτὸν ὑπ’ ἐκείνου μᾶλλον, ἢ καταφυγόντα πρὸσ αὐτὸν ἄνθρωπον καὶ πιστεύσαντα τὴν ἰδίαν σωτηρίαν καὶ παρακαταθέμενον αὐτῷ διαφθεῖραι.

Καὶ ὁ μὲν Ιωἄννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τῶν ἡγεμόνων μὴ δυνηθέντεσ πεῖσαι τὸν Γαδαλίαν ἀπῆλθον.

χρόνου δὲ διελθόντοσ ἡμερῶν τριάκοντα παραγίνεται πρὸσ Γαδαλίαν εἰσ Μασφαθὰ πόλιν Ἰσμάηλοσ μετ’ ἀνδρῶν δέκα, οὓσ λαμπρᾷ τραπέζῃ καὶ ξενίοισ ὑποδεξάμενοσ εἰσ μέθην προήχθη φιλοφρονούμενοσ τὸν Ἰσμάηλον καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ. θεασάμενοσ δ’ αὐτὸν οὕτωσ ἔχοντα καὶ βεβαπτισμένον εἰσ ἀναισθησίαν καὶ ὕπνον ὑπὸ τῆσ μέθησ ὁ Ἰσμάηλοσ ἀναπηδήσασ μετὰ τῶν δέκα φίλων ἀποσφάττει τὸν Γαδαλίαν καὶ τοὺσ κατακειμένουσ σὺν αὐτῷ ἐν τῷ συμποσίῳ.

καὶ μετὰ τὴν τούτων ἀναίρεσιν ἐξελθὼν νυκτὸσ ἅπαντασ φονεύει τοὺσ ἐν τῇ πόλει Ιοὐδαίουσ καὶ τοὺσ ὑπὸ τῶν Βαβυλωνίων καταλειφθέντασ ἐν αὐτῇ τῶν στρατιωτῶν. τῇ δ’ ἐπιούσῃ μετὰ δώρων ἧκον πρὸσ Γαδαλίαν τῶν ἀπὸ τῆσ χώρασ ὀγδοήκοντα μηδενὸσ τὰ περὶ αὐτὸν ἐγνωκότοσ.

ἰδὼν δὲ αὐτοὺσ Ἰσμάηλοσ εἴσω τε αὐτοὺσ καλεῖ ὡσ πρὸσ Γαδαλίαν, καὶ παρελθόντων ἀποκλείσασ τὴν αὔλειον ἐφόνευσε καὶ τὰ σώματα αὐτῶν εἰσ λάκκον τινὰ βαθύν, ὡσ ἂν ἀφανῆ γένοιτο, κατεπόντισε. διεσώθησαν δὲ τῶν ὀγδοήκοντα τούτων ἀνδρῶν οἳ μὴ πρότερον ἀναιρεθῆναι παρεκάλεσαν πρὶν ἢ τὰ κεκρυμμένα ἐν τοῖσ ἀγροῖσ αὐτῷ παραδῶσιν ἔπιπλά τε καὶ ἐσθῆτα καὶ σῖτον.

ταῦτ’ ἀκούσασ ἐφείσατο τῶν ἀνδρῶν τούτων Ἰσμάηλοσ· τὸν δ’ ἐν τῇ Μασφάθῃ λαὸν σὺν γυναιξὶ καὶ νηπίοισ ᾐχμαλώτισεν, ἐν οἷσ καὶ τοῦ βασιλέωσ Σαχχίου θυγατέρασ, ἃσ Ναβουζαρδάνησ ὁ τῶν Βαβυλωνίων στρατηγὸσ παρὰ Γαδαλίᾳ καταλελοίπει.

ταῦτα διαπραξάμενοσ ἀφικνεῖται πρὸσ τὸν Ἀμμανιτῶν βασιλέα. Ἀκούσασ δ’ ὁ Ιωἄννησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἡγεμόνεσ [τὰ ἐν τῇ Μασφαθῇ] τὰ πεπραγμένα ὑπὸ Ἰσμαήλου καὶ τὸν Γαδαλίου θάνατον ἠγανάκτησαν, καὶ τοὺσ ἰδίουσ ἕκαστοσ ὁπλίτασ παραλαβὼν ὡρ́μησαν πολεμήσοντεσ τὸν Ἰσμάηλον καὶ καταλαμβάνουσιν αὐτὸν πρὸσ τῇ πηγῇ ἐν Ἰβρῶνι.

οἱ δὲ αἰχμαλωτισθέντεσ ὑπὸ Ἰσμαήλου τὸν Ιωἄννην ἰδόντεσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ εὐθύμωσ διετέθησαν βοήθειαν αὑτοῖσ ἥκειν ὑπολαμβάνοντεσ, καὶ καταλιπόντεσ τὸν αἰχμαλωτίσαντα πρὸσ Ιωἄννην ἀνεχώρησαν.

Ἰσμάηλοσ μὲν οὖν μετ’ ἀνδρῶν ὀκτὼ φεύγει πρὸσ τὸν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλέα. ὁ δὲ Ιωἄννησ παραλαβὼν οὓσ ἀνέσωσεν ἐκ τῶν Ἰσμαήλου χειρῶν καὶ τοὺσ εὐνούχουσ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ νήπια εἴσ τινα τόπον Μάνδρα λεγόμενον παραγίνεται.

καὶ τὴν μὲν ἡμέραν ἐκείνην ἐπέμεινεν αὐτόθι, διεγνώκεισαν δ’ ἐκεῖθεν ἄραντεσ εἰσ Αἴγυπτον ἐλθεῖν φοβούμενοι, μὴ κτείνωσιν αὐτοὺσ οἱ Βαβυλώνιοι μείναντασ ἐν τῇ χώρᾳ ὑπὲρ Γαδαλία τοῦ κατασταθέντοσ ὑπ’ αὐτῶν ἡγεμόνοσ ὀργισθέντεσ πεφονευμένου. Ὄντων δ’ ἐπὶ ταύτησ τῆσ βουλῆσ προσίασιν Ιἑρεμίᾳ τῷ προφήτῃ Ιωἄννησ ὁ τοῦ Καρίου καὶ οἱ ἡγεμόνεσ οἱ σὺν αὐτῷ παρακαλοῦντεσ δεηθῆναι τοῦ θεοῦ, ὅπωσ ἀμηχανοῦσιν αὐτοῖσ περὶ τοῦ τί χρὴ ποιεῖν τοῦτ’ αὐτοῖσ ὑποδείξῃ, ὀμόσαντεσ ποιήσειν ὅ τι ἂν αὐτοῖσ Ιἑρεμίασ εἴπῃ.

ὑποσχομένου δὲ τοῦ προφήτου διακονήσειν αὐτοῖσ πρὸσ τὸν θεὸν συνέβη μετὰ δέκα ἡμέρασ αὐτῷ φανέντα τὸν θεὸν εἰπεῖν δηλῶσαι Ιωἄννῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἡγεμόσι καὶ τῷ λαῷ παντί, ὅτι μένουσι μὲν αὐτοῖσ ἐν ἐκείνῃ τῇ χώρᾳ παρέσται καὶ πρόνοιαν ἕξει καὶ τηρήσει παρὰ τῶν Βαβυλωνίων οὓσ δεδίασιν ἀπαθεῖσ, πορευομένουσ δὲ εἰσ Αἴγυπτον ἀπολείψει καὶ ταὐτὰ διαθήσει ὀργισθείσ, ἃ καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὑτῶν ἔμπροσθεν οἴδατε πεπονθότασ.

" ταῦτα εἰπὼν τῷ Ιωἄννῃ καὶ τῷ λαῷ τὸν θεὸν αὐτοῖσ προλέγειν ὁ προφήτησ οὐκ ἐπιστεύετο, ὡσ κατὰ ἐντολὴν τὴν ἐκείνου μένειν αὐτοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ κελεύει, χαριζόμενον δὲ Βαρούχῳ τῷ ἰδίῳ μαθητῇ καταψεύδεσθαι μὲν τοῦ θεοῦ, πείθειν δὲ μένειν αὐτόθι, ὡσ ἂν ὑπὸ τῶν Βαβυλωνίων διαφθαρῶσι.

παρακούσασ οὖν ὅ τε λαὸσ καὶ Ιωἄννησ τῆσ τοῦ θεοῦ συμβουλίασ, ἣν αὐτοῖσ διὰ τοῦ προφήτου παρῄνεσεν, ἀπῆρεν εἰσ τὴν Αἴγυπτον ἄγων καὶ τὸν Ιἑρεμίαν καὶ τὸν Βαροῦχον.

Γενομένων δὲ αὐτῶν ἐκεῖ σημαίνει τὸ θεῖον τῷ προφήτῃ μέλλοντα στρατεύειν ἐπὶ τοὺσ Αἰγυπτίουσ τὸν βασιλέα τῶν Βαβυλωνίων, καὶ προειπεῖν ἐκέλευε τῷ λαῷ τήν τε ἅλωσιν τῆσ Αἰγύπτου, καὶ ὅτι τοὺσ μὲν αὐτῶν ἀποκτενεῖ, τοὺσ δὲ αἰχμαλώτουσ λαβὼν εἰσ Βαβυλῶνα ἄξει.

καὶ ταῦτα συνέβη·

τῷ γὰρ πέμπτῳ τῆσ Ιἑροσολύμων πορθήσεωσ ἔτει, ὅ ἐστι τρίτον καὶ εἰκοστὸν τῆσ Ναβουχοδονοσόρου βασιλείασ, στρατεύει Ναβουχοδονόσοροσ ἐπὶ τὴν κοίλην Συρίαν, καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἐπολέμησε καὶ Μωαβίταισ καὶ Ἀμμανίταισ. ποιησάμενοσ δὲ ὑπήκοα ταῦτα τὰ ἔθνη ἐνέβαλεν εἰσ τὴν Αἴγυπτον καταστρεψόμενοσ αὐτήν, καὶ τὸν μὲν τότε βασιλέα κτείνει, καταστήσασ δὲ ἕτερον τοὺσ ἐν αὐτῇ πάλιν Ιοὐδαίουσ αἰχμαλωτίσασ ἤγαγεν εἰσ Βαβυλῶνα.

καὶ τὸ μὲν Ἑβραίων γένοσ ἐν τοιούτῳ τέλει γενόμενον παρειλήφαμεν δὶσ ἐλθὸν πέραν Εὐφράτου·

ὑπὸ Ἀσσυρίων μὲν γὰρ ἐξέπεσεν ὁ τῶν δέκα φυλῶν λαὸσ ἀπὸ Σαμαρείασ βασιλεύοντοσ αὐτῶν Ὠσήου, ἔπειτα τῶν δύο φυλῶν ὑπὸ Ναβουχοδονοσόρου τοῦ τῶν Βαβυλωνίων βασιλέωσ καὶ τῶν Χαλδαίων ὃσ ὑπελείφθη τῶν Ιἑροσολύμων ἁλόντων. Σαλμανάσσησ μὲν οὖν ἀναστήσασ τοὺσ Ἰσραηλίτασ κατῴκισεν ἀντ’ αὐτῶν τὸ τῶν Χουθαίων ἔθνοσ, οἳ πρότερον ἐνδοτέρω τῆσ Περσίδοσ καὶ τῆσ Μηδίασ ἦσαν, τότε μέντοι Σαμαρεῖσ ἐκλήθησαν τὴν τῆσ χώρασ εἰσ ἣν κατῳκίσθησαν προσηγορίαν ἀναλαβόντεσ·

ὁ δὲ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ τὰσ δύο φυλὰσ ἐξαγαγὼν οὐδὲν ἔθνοσ εἰσ τὴν χώραν αὐτῶν κατῴκισε καὶ διὰ τοῦτο ἔρημοσ ἡ Ιοὐδαία πᾶσα καὶ Ιἑροσόλυμα καὶ ὁ ναὸσ διέμεινεν ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. τὸν δὲ σύμπαντα χρόνον, ὃσ ἀπὸ τῆσ τῶν Ἰσραηλιτῶν αἰχμαλωσίασ ἐπὶ τὴν τῶν δύο φυλῶν ἀνάστασιν ἐληλύθει, ἑκατὸν ἔτη καὶ τριάκοντα καὶ μῆνασ ἓξ καὶ δέκα ἡμέρασ συνέβη γενέσθαι.

Ὁ δὲ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσοροσ τοὺσ εὐγενεστάτουσ λαβὼν τῶν Ιοὐδαίων παῖδασ καὶ τοὺσ Σαχχίου τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν συγγενεῖσ, οἳ καὶ ταῖσ ἀκμαῖσ τῶν σωμάτων καὶ ταῖσ εὐμορφίαισ τῶν ὄψεων ἦσαν περίβλεπτοι, παιδαγωγοῖσ καὶ τῇ δι’ αὐτῶν θεραπείᾳ παραδίδωσι ποιήσασ τινὰσ αὐτῶν ἐκτομίασ·

τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοὺσ ἄλλων ἐθνῶν ὅσα κατεστρέψατο ληφθέντασ ἐν ὡρ́ᾳ τῆσ ἡλικίασ διαθεὶσ ἐχορήγει μὲν αὐτοῖσ τὰ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ αὐτοῦ εἰσ δίαιταν, ἐπαίδευε δὲ καὶ τὰ ἐπιχώρια καὶ τὰ τῶν Χαλδαίων ἐξεδίδασκε γράμματα·

ἦσαν δὲ οὗτοι σοφίαν ἱκανοὶ περὶ ἣν ἐκέλευε διατρίβειν. ἦσαν δ’ ἐν τούτοισ τῶν ἐκ τοῦ Σαχχίου γένουσ τέσσαρεσ καλοί τε καὶ ἀγαθοὶ τὰσ φύσεισ, ὧν ὁ μὲν Δανίηλοσ ἐκαλεῖτο, ὁ δὲ Ἀνανίασ, ὁ δὲ Μισάηλοσ, ὁ δὲ τέταρτοσ Ἀζαρίασ.

τούτουσ ὁ Βαβυλώνιοσ μετωνόμασε καὶ χρῆσθαι προσέταξεν ἑτέροισ ὀνόμασι. καὶ τὸν μὲν Δανίηλον ἐκάλουν Βαλτάσαρον, τὸν δ’ Ἀνανίαν Σεδράχην, Μισάηλον δὲ Μισάχην, τὸν δ’ Ἀζαρίαν Ἀβδεναγώ.

τούτουσ ὁ βασιλεὺσ δι’ ὑπερβολὴν εὐφυί̈ασ καὶ σπουδῆσ τῆσ περὶ τὴν παίδευσιν καὶ σοφίασ ἐν προκοπῇ γενομένουσ εἶχεν ἐν τιμῇ καὶ στέργων διετέλει. Δόξαν δὲ Δανιήλῳ μετὰ τῶν συγγενῶν σκληραγωγεῖν ἑαυτὸν καὶ τῶν ἀπὸ τῆσ βασιλικῆσ τραπέζησ ἐδεσμάτων ἀπέχεσθαι καὶ καθόλου πάντων τῶν ἐμψύχων, προσελθὼν Ἀσχάνῃ τῷ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτῶν ἐμπεπιστευμένῳ εὐνούχῳ τὰ μὲν παρὰ τοῦ βασιλέωσ αὐτοῖσ κομιζόμενα παρεκάλεσεν αὐτὸν ἀναλίσκειν λαμβάνοντα, παρέχειν δ’ αὐτοῖσ ὄσπρια καὶ φοίνικασ εἰσ διατροφὴν καὶ εἴ τι τῶν ἀψύχων ἕτερον βούλοιτο·

πρὸσ γὰρ τὴν τοιαύτην δίαιταν αὐτοὺσ κεκινῆσθαι, τῆσ δ’ ἑτέρασ περιφρονεῖν. ὁ δ’ εἶναι μὲν ἕτοιμοσ ἔλεγεν ὑπηρετεῖν αὐτῶν τῇ προαιρέσει, ὑφορᾶσθαι δέ, μὴ κατάδηλοι τῷ βασιλεῖ γενηθέντεσ ἐκ τῆσ τῶν σωμάτων ἰσχνότητοσ καὶ τῆσ τροπῆσ τῶν χαρακτήρων, συμμεταβάλλειν γὰρ αὐτοῖσ ἀνάγκη τὰ σώματα καὶ τὰσ χρόασ ἅμα τῇ διαίτῃ, καὶ μάλιστα τῶν ἄλλων παίδων εὐπαθούντων ἐλεγχθέντεσ αἴτιοι κινδύνου καὶ τιμωρίασ αὐτῷ καταστῶσιν.

ἔχοντα τοίνυν πρὸσ τοῦτ’ εὐλαβῶσ τὸν Ἀσχάνην πείθουσιν ἐπὶ δέκα ἡμέρασ ταῦτα παρασχεῖν αὐτοῖσ πείρασ ἕνεκα καὶ μὴ μεταβαλούσησ μὲν αὐτοῖσ τῆσ τῶν σωμάτων ἕξεωσ ἐπιμένειν τοῖσ αὐτοῖσ, ὡσ οὐδὲν ἔτι εἰσ αὐτὴν βλαβησομένων, εἰ δὲ μειωθέντασ ἴδοι καὶ κάκιον τῶν ἄλλων ἔχοντασ, ἐπὶ τὴν προτέραν αὐτοὺσ δίαιταν ἄγειν.

ὡσ δὲ οὐ μόνον οὐδὲν αὐτοὺσ ἐλύπει τὴν τροφὴν ἐκείνην προσφερομένουσ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων εὐτραφέστεροι τὰ σώματα καὶ μείζονεσ ἐγίνοντο, ὡσ τοὺσ μὲν ἐνδεεστέρουσ ὑπολαμβάνειν οἷσ τὴν βασιλικὴν συνέβαινεν εἶναι χορηγίαν, τοὺσ δὲ μετὰ τοῦ Δανιήλου δοκεῖν ἐν ἀφθονίᾳ καὶ τρυφῇ τῇ πάσῃ βιοῦν, ἔκτοτε μετ’ ἀδείασ ὁ Ἀσχάνησ ἃ μὲν ἀπὸ τοῦ δείπνου καθ’ ἡμέραν συνήθωσ ἔπεμπε τοῖσ παισὶν ὁ βασιλεὺσ αὐτὸσ ἐλάμβανεν, ἐχορήγει δ’ αὐτοῖσ τὰ προειρημένα.

οἱ δὲ ὡσ καὶ τῶν ψυχῶν αὐτοῖσ διὰ τοῦτο καθαρῶν καὶ πρὸσ τὴν παιδείαν ἀκραιφνῶν γεγενημένων καὶ τῶν σωμάτων πρὸσ φιλοπονίαν εὐτονωτέρων, οὔτε γὰρ ἐκείνασ ἐφείλκοντο καὶ βαρείασ εἶχον ὑπὸ τροφῆσ ποικίλησ οὔτε ταῦτα μαλακώτερα διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, πᾶσαν ἑτοίμωσ ἐξέμαθον παιδείαν ἥτισ ἦν παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ καὶ τοῖσ Χαλδαίοισ.

μάλιστα δὲ Δανίηλοσ ἱκανῶσ ἤδη σοφίασ ἐμπείρωσ ἔχων περὶ κρίσεισ ὀνείρων ἐσπουδάκει, καὶ τὸ θεῖον αὐτῷ φανερὸν ἐγίνετο. Μετὰ δ’ ἔτοσ δεύτερον τῆσ Αἰγύπτου πορθήσεωσ ὁ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσοροσ ὄναρ ἰδὼν θαυμαστόν, οὗ τὴν ἔκβασιν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ αὐτὸσ αὐτῷ ἐδήλωσεν ὁ θεόσ, τούτου μὲν ἐπιλανθάνεται διαναστὰσ ἐκ τῆσ κοίτησ, μεταπεμψάμενοσ δὲ τοὺσ Χαλδαίουσ καὶ τοὺσ μάγουσ καὶ τοὺσ μάντεισ, ὡσ εἰή τι ὄναρ ἑωρακὼσ ἔλεγεν αὐτοῖσ, καὶ τὸ συμβεβηκὸσ περὶ τὴν λήθην ὧν εἶδε μηνύων ἐκέλευεν αὐτοὺσ λέγειν, ὅτι τε ἦν τὸ ὄναρ καὶ [τί] τὸ σημεῖον.

τῶν δὲ ἀδύνατον εἶναι λεγόντων ἀνθρώποισ τοῦτο εὑρεῖν, εἰ δὲ αὐτοῖσ ἐκθοῖτο τὴν ὄψιν τοῦ ἐνυπνίου φράσειν τὸ σημεῖον ὑποσχομένων, θάνατον ἠπείλησεν αὐτοῖσ, εἰ μὴ τὸ ὄναρ εἴποιεν, προσέταξε τε πάντασ αὐτοὺσ ἀναιρεθῆναι ποιῆσαι τὸ κελευσθὲν ὁμολογήσαντασ μὴ δύνασθαι.

Δανίηλοσ δ’ ἀκούσασ, ὅτι προσέταξε πάντασ τοὺσ σοφοὺσ ὁ βασιλεὺσ ἀποθανεῖν, ἐν τούτοισ δὲ καὶ αὐτὸν μετὰ τῶν συγγενῶν κινδυνεύειν, πρόσεισιν Ἀριόχῃ τῷ τὴν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέωσ ἀρχὴν πεπιστευμένῳ.

δεηθεὶσ δὲ παρ’ αὐτοῦ τὴν αἰτίαν μαθεῖν, δι’ ἣν ὁ βασιλεὺσ πάντασ εἰή προστεταχὼσ ἀναιρεθῆναι τοὺσ σοφοὺσ καὶ Χαλδαίουσ καὶ μάγουσ, καὶ μαθὼν τὸ περὶ τὸ ἐνύπνιον καὶ ὅτι κελευσθέντεσ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ τοῦτ’ αὐτῷ δηλοῦν ἐπιλελησμένῳ φήσαντεσ μὴ δύνασθαι παρώξυναν αὐτόν, παρεκάλεσε τὸν Ἀριόχην εἰσελθόντα πρὸσ τὸν βασιλέα μίαν αἰτήσασθαι νύκτα τοῖσ μάγοισ [καὶ ταύτῃ] τὴν ἀναίρεσιν ἐπισχεῖν·

ἐλπίζειν γὰρ δι’ αὐτῆσ δεηθεὶσ τοῦ θεοῦ γνώσεσθαι τὸ ἐνύπνιον. ὁ δὲ Ἀριόχησ ταῦτ’ ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ Δανίηλον ἀξιοῦν.

καὶ ὁ μὲν κελεύει τὴν ἀναίρεσιν ἐπισχεῖν τῶν μάγων ἑώσ γνῷ τὴν ὑπόσχεσιν τὴν Δανιήλου· ὁ δὲ παῖσ μετὰ τῶν συγγενῶν ὑποχωρήσασ πρὸσ ἑαυτὸν δι’ ὅλησ ἱκετεύει τὸν θεὸν τῆσ νυκτὸσ γνωρίσαι καὶ τοὺσ μάγουσ καὶ τοὺσ Χαλδαίουσ, οἷσ δεῖ καὶ αὐτοὺσ συναπολέσθαι, ῥύσασθαι δὲ τῆσ τοῦ βασιλέωσ ὀργῆσ ἐμφανίσαντα τὴν ὄψιν αὐτῷ καὶ ποιήσαντα δήλην, ἧσ ὁ βασιλεὺσ ἐπελέληστο διὰ τῆσ παρελθούσησ νυκτὸσ ἰδὼν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ. ὁ δὲ θεὸσ ἅμα τούσ τε κινδυνεύοντασ ἐλεήσασ καὶ τὸν Δανίηλον τῆσ σοφίασ ἀγασάμενοσ τό τε ὄναρ αὐτῷ γνώριμον ἐποίησε καὶ τὴν κρίσιν, ὡσ ἂν καὶ τὸ σημαινόμενον ὁ βασιλεὺσ παρ’ αὐτοῦ μάθοι.

Δανίηλοσ δὲ γνοὺσ παρὰ τοῦ θεοῦ ταῦτα περιχαρὴσ ἀνίσταται καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ δηλώσασ τοὺσ μὲν ἀπεγνωκότασ ἤδη τοῦ ζῆν καὶ πρὸσ τῷ τεθνάναι τὴν διάνοιαν ἔχοντασ εἰσ εὐθυμίαν καὶ τὰσ περὶ τοῦ βίου διήγειρεν ἐλπίδασ, εὐχαριστήσασ δὲ τῷ θεῷ μετ’ αὐτῶν ἔλεον λαβόντι τῆσ ἡλικίασ αὐτῶν γενομένησ ἡμέρασ παραγίνεται πρὸσ Ἀριόχην καὶ ἄγειν αὐτὸν ἠξίου πρὸσ τὸν βασιλέα·

δηλῶσαι γὰρ αὐτῷ βούλεσθαι τὸ ἐνύπνιον, ὅ φησιν ἰδεῖν πρὸ τῆσ παρελθούσησ νυκτόσ.

Εἰσελθὼν δὲ πρὸσ τὸν βασιλέα Δανίηλοσ παρῃτεῖτο πρῶτον μὴ σοφώτερον αὐτὸν δόξαι τῶν ἄλλων Χαλδαίων καὶ μάγων, ὅτι μηδενὸσ ἐκείνων τὸ ὄναρ εὑρεῖν δυνηθέντοσ αὐτὸσ αὐτὸ μέλλοι λέγειν·

οὐ γὰρ κατ’ ἐμπειρίαν οὐδ’ ὅτι τὴν διάνοιαν αὐτῶν μᾶλλον ἐκπεπόνηται τοῦτο γίνεται, ἀλλ’ ἐλεήσασ ἡμᾶσ ὁ θεὸσ κινδυνεύοντασ ἀποθανεῖν δεηθέντι περί τε τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ καὶ τῶν ὁμοεθνῶν καὶ τὸ ὄναρ καὶ τὴν κρίσιν αὐτοῦ φανερὰν ἐποίησεν. οὐχ ἧττον γὰρ τῆσ ἐφ’ ἡμῖν αὐτοῖσ καταδικασθεῖσιν ὑπὸ σοῦ μὴ ζῆν λύπησ περὶ τῆσ σῆσ αὐτοῦ δόξησ ἐφρόντιζον ἀδίκωσ οὕτωσ ἄνδρασ καὶ ταῦτα καλοὺσ κἀγαθοὺσ ἀποθανεῖν κελεύσαντοσ, οἷσ οὐδὲν μὲν ἀνθρωπίνησ σοφίασ ἐχόμενον προσέταξασ, ὃ δ’ ἦν θεοῦ τοῦτο ἀπῄτεισ παρ’ αὐτῶν.

σοὶ τοίνυν φροντίζοντι περὶ τοῦ τίσ ἄρξει τοῦ κόσμου παντὸσ μετὰ σέ, κοιμηθέντι βουλόμενοσ δηλῶσαι πάντασ ὁ θεὸσ τοὺσ βασιλεύσοντασ ὄναρ ἔδειξε τοιοῦτον·

ἔδοξασ ὁρᾶν ἀνδριάντα μέγαν ἑστῶτα, οὗ τὴν μὲν κεφαλὴν συνέβαινεν εἶναι χρυσῆν, τοὺσ δὲ ὤμουσ καὶ τοὺσ βραχίονασ ἀργυροῦσ, τὴν δὲ γαστέρα καὶ τοὺσ μηροὺσ χαλκέουσ, κνήμασ δὲ καὶ πόδασ σιδηροῦσ.

εἶτα λίθον ἐξ ὄρουσ ἀπορραγέντα ἐμπεσεῖν τῷ ἀνδριάντι καὶ τοῦτον καταβαλόντα συνθρύψαι καὶ μηδὲν αὐτοῦ μέροσ ὁλόκληρον ἀφεῖναι, ὡσ τὸν μὲν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον καὶ τὸν χαλκὸν καὶ τὸν σίδηρον ἀλεύρων λεπτότερον γενέσθαι, καὶ τὰ μὲν ἀνέμου πνεύσαντοσ σφοδροτέρου ὑπὸ τῆσ βίασ ἁρπαγέντα διασπαρῆναι, τὸν δὲ λίθον αὐξῆσαι τοσοῦτον, ὡσ ἅπασαν δοκεῖν τὴν γῆν ὑπ’ αὐτοῦ πεπληρῶσθαι.

τὸ μὲν οὖν ὄναρ, ὅπερ εἶδεσ, τοῦτ’ ἔστιν, ἡ δὲ κρίσισ αὐτοῦ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον·

ἡ μὲν χρυσῆ κεφαλὴ σέ τε ἐδήλου καὶ τοὺσ πρὸ σοῦ βασιλέασ Βαβυλωνίουσ ὄντασ· αἱ δὲ χεῖρεσ καὶ οἱ ὦμοι σημαίνουσιν ὑπὸ δύο καταλυθήσεσθαι βασιλέων τὴν ἡγεμονίαν ὑμῶν· τὴν δὲ ἐκείνων ἕτερόσ τισ ἀπὸ τῆσ δύσεωσ καθαιρήσει χαλκὸν ἠμφιεσμένοσ, καὶ ταύτην ἄλλη παύσει τὴν ἰσχὺν ὁμοία σιδήρῳ καὶ κρατήσει δὲ εἰσ ἅπαντα διὰ τὴν τοῦ σιδήρου φύσιν·

εἶναι γὰρ αὐτὴν στερροτέραν τῆσ τοῦ χρυσοῦ καὶ τοῦ ἀργύρου καὶ τοῦ χαλκοῦ. ἐδήλωσε δὲ καὶ περὶ τοῦ λίθου Δανίηλοσ τῷ βασιλεῖ, ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν οὐκ ἔδοξε τοῦτο ἱστορεῖν τὰ παρελθόντα καὶ τὰ γεγενημένα συγγράφειν οὐ τὰ μέλλοντα ὀφείλοντι, εἰ δέ τισ τῆσ ἀκριβείασ γλιχόμενοσ οὐ περιίσταται πολυπραγμονεῖν, ὡσ καὶ περὶ τῶν ἀδήλων τί γενήσεται βούλεσθαι μαθεῖν, σπουδασάτω τὸ βιβλίον ἀναγνῶναι τὸ Δανιήλου·

εὑρήσει δὲ τοῦτο ἐν τοῖσ ἱεροῖσ γράμμασιν. Ὁ δὲ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσαροσ ἀκηκοὼσ ταῦτα καὶ ἐπιγνοὺσ τὸ ὄναρ ἐξεπλάγη τὴν τοῦ Δανιήλου φύσιν καὶ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον, ᾧ τρόπῳ τὸν θεὸν προσκυνοῦσι, τούτῳ τὸν Δανίηλον ἠσπάζετο·

καὶ θύειν δὲ ὡσ θεῷ προσέταξεν, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν προσηγορίαν αὐτῷ τοῦ ἰδίου θεοῦ θέμενοσ ἁπάσησ ἐπίτροπον τῆσ βασιλείασ ἐποίησε καὶ τοὺσ συγγενεῖσ αὐτοῦ, οὓσ ὑπὸ φθόνου καὶ βασκανίασ εἰσ κίνδυνον ἐμπεσεῖν συνέβη τῷ βασιλεῖ προσκρούσαντασ ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ·

ὁ βασιλεὺσ κατασκευάσασ χρύσεον ἀνδριάντα πηχῶν τὸ μὲν ὕψοσ ἑξήκοντα τὸ πλάτοσ δὲ ἕξ, στήσασ αὐτὸν ἐν τῷ μεγάλῳ τῆσ Βαβυλῶνοσ πεδίῳ καὶ μέλλων καθιεροῦν αὐτὸν συνεκάλεσεν ἐξ ἁπάσησ ἧσ ἦρχε γῆσ τοὺσ πρώτουσ πρῶτον αὐτοῖσ προστάξασ, ὅταν σημαινούσησ ἀκούσωσι τῆσ σάλπιγγοσ, τότε πεσόντασ προσκυνεῖν τὸν ἀνδριάντα·

τοὺσ δὲ μὴ ποιήσαντασ ἠπείλησεν εἰσ τὴν τοῦ πυρὸσ ἐμβληθῆναι κάμινον. πάντων οὖν μετὰ τὸ σημαινούσησ ἐπακοῦσαι τῆσ σάλπιγγοσ προσκυνούντων τὸν ἀνδριάντα τοὺσ Δανιήλου συγγενεῖσ οὐ ποιῆσαι τοῦτό φασι μὴ βουληθέντασ παραβῆναι τοὺσ πατρίουσ νόμουσ.

καὶ οἱ μὲν ἐλεγχθέντεσ εὐθὺσ εἰσ τὸ πῦρ ἐμβληθέντεσ θείᾳ σώζονται προνοίᾳ καὶ παραδόξωσ διαφεύγουσι τὸν θάνατον. ἀλλὰ κατὰ λογισμὸν οἶμαι τῷ μηδὲν ἀδικήσαντασ εἰσ αὐτὸ βληθῆναι οὐχ ἥψατο, καίειν δ’ ἀσθενὲσ ἦν ἔχον ἐν ἑαυτῷ τοὺσ παῖδασ τοῦ θεοῦ κρείττονα τὰ σώματα αὐτῶν ὥστε μὴ δαπανηθῆναι ὑπὸ τοῦ πυρὸσ παρασκευάσαντοσ.

τοῦτο συνέστησεν αὐτοὺσ τῷ βασιλεῖ ὡσ δικαίουσ καὶ θεοφιλεῖσ, διὸ μετὰ ταῦτα πάσησ ἀξιούμενοι παρ’ αὐτοῦ τιμῆσ διετέλουν. Ὀλίγῳ δ’ ὕστερον χρόνῳ πάλιν ὁρᾷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὁ βασιλεὺσ ὄψιν ἑτέραν, ὡσ ἐκπεσὼν τῆσ ἀρχῆσ μετὰ θηρίων ἕξει τὴν δίαιταν καὶ διαζήσασ οὕτωσ ἐπὶ τῆσ ἐρημίασ ἔτεσιν ἑπτὰ αὖθισ τὴν ἀρχὴν ἀπολήψεται.

τοῦτο θεασάμενοσ τοὖναρ πάλιν τοὺσ μάγουσ συγκαλέσασ ἀνέκρινεν αὐτοὺσ περὶ αὐτοῦ καὶ τί σημαίνοι λέγειν ἠξίου. τῶν μὲν οὖν ἄλλων οὐθεὶσ ἠδυνήθη τὴν τοῦ ἐνυπνίου διάνοιαν εὑρεῖν οὐδ’ ἐμφανίσαι τῷ βασιλεῖ, Δανίηλοσ δὲ μόνοσ καὶ τοῦτ’ ἔκρινε καὶ καθὼσ οὗτοσ αὐτῷ προεῖπεν ἀπέβη.

διατρίψασ γὰρ ἐπὶ τῆσ ἐρημίασ τὸν προειρημένον χρόνον οὐδενὸσ τολμήσαντοσ ἐπιθέσθαι τοῖσ πράγμασι παρὰ τὴν ἑπταετίαν, δεηθεὶσ τοῦ θεοῦ τὴν βασιλείαν ἀπολαβεῖν πάλιν εἰσ αὐτὴν ἐπανέρχεται. ἐγκαλέσῃ δέ μοι μηδεὶσ οὕτωσ ἕκαστα τούτων ἀπαγγέλλοντι διὰ τῆσ γραφῆσ, ὡσ ἐν τοῖσ ἀρχαίοισ εὑρίσκω βιβλίοισ·

καὶ γὰρ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τῆσ ἱστορίασ πρὸσ τοὺσ ἐπιζητήσοντάσ τι περὶ τῶν πραγμάτων ἢ μεμψομένουσ ἠσφαλισάμην, μόνον τε μεταφράζειν τὰσ Ἑβραίων βίβλουσ εἰπὼν εἰσ τὴν Ἑλλάδα γλῶτταν καὶ ταῦτα δηλώσειν μήτε προστιθεὶσ τοῖσ πράγμασιν αὐτὸσ ἰδίᾳ μήτ’ ἀφαιρῶν ὑπεισχημένοσ. Ὁ δὲ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσοροσ ἔτη τρία καὶ τεσσαράκοντα βασιλεύσασ τελευτᾷ τὸν βίον ἀνὴρ δραστήριοσ καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων εὐτυχέστεροσ γενόμενοσ.

μέμνηται δ’ αὐτοῦ τῶν πράξεων καὶ Βηρωσὸσ ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Χαλδαϊκῶν ἱστοριῶν λέγων οὕτωσ· "ἀκούσασ δ’ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Ναβουχοδονόσοροσ, ὅτι ὁ τεταγμένοσ σατράπησ ἐν τῇ Αἰγύπτῳ καὶ τοῖσ περὶ τὴν Συρίαν τὴν κοίλην καὶ τὴν Φοινίκην τόποισ ἀποστάτησ αὐτοῦ γέγονεν, οὐ δυνάμενοσ αὐτὸσ κακοπαθεῖν συστήσασ τῷ υἱῷ Ναβουχοδονοσόρῳ ὄντι ἐν ἡλικίᾳ μέρη τινὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐξέπεμψεν ἐπ’ αὐτόν.

συμμίξασ δὲ Ναβουχοδονόσοροσ τῷ ἀποστάτῃ καὶ παραταξάμενοσ αὐτοῦ τε ἐκράτησε καὶ τὴν χώραν ἐκ ταύτησ τῆσ ἀρχῆσ ὑπὸ τὴν αὐτοῦ βασιλείαν ἐποιήσατο.

τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ Ναβουχοδονοσόρῳ συνέβη κατ’ αὐτὸν τὸν καιρὸν ἀρρωστήσαντι ἐν τῇ Βαβυλωνίων πόλει μεταλλάξαι τὸν βίον ἔτη βασιλεύσαντα εἴκοσι καὶ ἕν. αἰσθόμενοσ δὲ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτὴν Ναβουχοδονοσάρου καὶ καταστήσασ τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον πράγματα καὶ τὴν λοιπὴν χώραν καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ Ιοὐδαίων τε καὶ Φοινίκων καὶ Σύρων καὶ τῶν κατ’ Αἴγυπτον ἐθνῶν συντάξασ τισὶ τῶν φίλων μετὰ τῆσ βαρυτάτησ δυνάμεωσ καὶ τῆσ λοιπῆσ ὠφελείασ ἀνακομίζειν εἰσ τὴν Βαβυλωνίαν, αὐτὸσ ὁρμήσασ ὀλιγοστὸσ διὰ τῆσ ἐρήμου παραγίνεται εἰσ Βαβυλῶνα.

αὐτὸσ δ’ ἀπὸ τῶν ἐκ τοῦ πολέμου λαφύρων τό τε τοῦ Βήλου ἱερὸν καὶ τὰ λοιπὰ κοσμήσασ φιλοτίμωσ τήν τε ὑπάρχουσαν ἐξ ἀρχῆσ πόλιν καὶ ἕτερα καταχαρισάμενοσ καὶ ἀναγκάσασ πρὸσ τὸ μηκέτι δύνασθαι τοὺσ πολιορκοῦντασ τὸν ποταμὸν ἀναστρέψαντασ ἐπὶ τὴν πόλιν [κατασκευάζειν] περιεβάλετο τρεῖσ μὲν τῆσ ἔνδον πόλεωσ περιβόλουσ, τρεῖσ δ’ ἔξω τούτων δὲ τῆσ ὀπτῆσ πλίνθου.

καὶ τειχίσασ ἀξιολόγωσ τὴν πόλιν καὶ τοὺσ πυλῶνασ κοσμήσασ ἱεροπρεπῶσ κατεσκεύασεν ἐν τοῖσ πατρικοῖσ βασιλείοισ ἕτερα βασίλεια ἐχόμενα αὐτῶν, ὧν τὸ μὲν ἀνάστημα καὶ τὴν λοιπὴν πολυτέλειαν περισσὸν ἴσωσ ἂν εἰή λέγειν, πλὴν ὅσον τὰ μεγάλα καὶ ὑπερήφανα συνετελέσθη ἡμέραισ πεντεκαίδεκα.

[ἐν δὲ] τοῖσ βασιλείοισ τούτοισ ἀναλήμματα λίθινα ἀνῳκοδόμησε τὴν ὄψιν ἀποδοὺσ ὁμοιοτάτην τοῖσ ὄρεσι, καταφυτεύσασ δένδρεσι παντοδαποῖσ ἐξειργάσατο καὶ κατεσκεύασε τὸν καλούμενον κρεμαστὸν παράδεισον διὰ τὸ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἐπιθυμεῖν τῆσ οἰκείασ διαθέσεωσ ὡσ τεθραμμένην ἐν τοῖσ κατὰ Μηδίαν τόποισ.

" καὶ Μεγασθένησ δὲ ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν Ἰνδικῶν μνημονεύει αὐτῶν δι’ ἧσ ἀποφαίνειν πειρᾶται τοῦτον τὸν βασιλέα τῇ ἀνδρείᾳ καὶ τῷ μεγέθει τῶν πράξεων ὑπερβεβηκότα τὸν Ἡρακλέα·

καταστρέψασθαι γὰρ αὐτόν φησι Λιβύησ τὴν πολλὴν καὶ Ἰβηρίαν. καὶ Διοκλῆσ δ’ ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Περσικῶν μνημονεύει τούτου τοῦ βασιλέωσ καὶ Φιλόστρατοσ ἐν ταῖσ Ἰνδικαῖσ καὶ Φοινικικαῖσ ἱστορίαισ, ὅτι οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ ἐπολιόρκησε τὴν Τύρον ἔτεσι τρισὶ καὶ δέκα βασιλεύοντοσ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν Ἰθωβάλου τῆσ Τύρου.

καὶ τὰ μὲν ὑπὸ πάντων ἱστορούμενα περὶ τούτου τοῦ βασιλέωσ ταῦτα ἦν. Μετὰ δὲ τὴν Ναβουχοδονοσόρου τελευτὴν Ἀβιλμαθαδάχοσ ὁ παῖσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαμβάνει, ὃσ εὐθὺσ τὸν τῶν Ιἑροσολύμων βασιλέα Ιἐχονίαν τῶν δεσμῶν ἀφεὶσ ἐν τοῖσ ἀναγκαιοτάτοισ τῶν φίλων εἶχε πολλὰσ αὐτῷ δωρεὰσ δοὺσ καὶ ποιήσασ αὐτὸν ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ βασιλέων·

ὁ γὰρ πατὴρ αὐτοῦ τὴν πίστιν οὐκ ἐφύλαξεν Ιἐχονίᾳ παραδόντι μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων καὶ τῆσ συγγενείασ ὅλησ ἑκουσίωσ αὑτὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ, ὡσ ἂν μὴ κατασκαφείη ληφθεῖσα ὑπὸ τῆσ πολιορκίασ, καθὼσ προειρήκαμεν.

τελευτήσαντοσ δὲ Ἀβιλμαθαδάχου μετὰ ἔτη ὀκτωκαίδεκα τῆσ βασιλείασ Ἠγλίσαροσ ὁ παῖσ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν παραλαμβάνει, καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἔτη τεσσαράκοντα καταστρέφει τὸν βίον.

μετὰ δ’ αὐτὸν εἰσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Λαβοσόρδαχον ἀφικνεῖται τῆσ βασιλείασ ἡ διαδοχή, καὶ μῆνασ ποιήσασα παρ’ αὐτῷ τοὺσ πάντασ ἐννέα τελευτήσαντοσ αὐτοῦ μεταβαίνει πρὸσ Βαλτασάρην τὸν καλούμενον Ναβοάνδηλον παρὰ τοῖσ Βαβυλωνίοισ. ἐπὶ τοῦτον στρατεύουσι Κῦρόσ τε ὁ Περσῶν βασιλεὺσ καὶ Δαρεῖοσ ὁ Μήδων.

καὶ πολιορκουμένων τοὺσ ἐν Βαβυλῶνι θαυμάσιόν τι καὶ τεράστιον θέαμα συνέβη· κατέκειτο δειπνῶν καὶ πίνων ἐν οἴκῳ μεγάλῳ καὶ πρὸσ ἑστιάσεισ πεποιημένῳ βασιλικὰσ μετὰ τῶν παλλακίδων καὶ τῶν φίλων. δόξαν δὲ αὐτῷ κομισθῆναι κελεύει ἐκ τοῦ ἰδίου ναοῦ τὰ τοῦ θεοῦ σκεύη, ἃ συλήσασ Ναβουχοδονόσοροσ ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων οὐκ ἐχρῆτο μέν, εἰσ δὲ τὸν αὑτοῦ ναὸν κατέθηκεν.

αὐτὸσ δὲ ὑπὸ θράσουσ προαχθείσ, ὥστε αὐτοῖσ χρῆσθαι, μεταξὺ πίνων καὶ βλασφημῶν τὸν θεὸν ἐκ τοῦ τείχουσ ὁρᾷ χεῖρα προϊοῦσαν καὶ τῷ τοίχῳ τινὰσ συλλαβὰσ ἐγγράφουσαν. ταραχθεὶσ δὲ ὑπὸ τῆσ ὄψεωσ συνεκάλεσε τοὺσ μάγουσ καὶ τοὺσ Χαλδαίουσ, πᾶν τοῦτο τὸ γένοσ ὅσον ἦν ἐν τοῖσ Βαβυλωνίοισ τά τε σημεῖα καὶ τὰ ὀνείρατα κρίνειν δυνάμενον, ὡσ ἂν αὐτῷ δηλώσωσι τὰ γεγραμμένα.

τῶν δὲ μάγων οὐδὲν εὑρίσκειν δυναμένων οὐδὲ συνιέναι λεγόντων ὑπ’ ἀγωνίασ ὁ βασιλεὺσ καὶ πολλῆσ τῆσ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ λύπησ κατὰ πᾶσαν ἐκήρυξε τὴν χώραν τῷ τὰ γράμματα καὶ τὴν ὑπ’ αὐτῶν δηλουμένην διάνοιαν σαφῆ ποιήσαντι δώσειν ὑπισχνούμενοσ στρεπτὸν περιαυχένιον χρύσεον καὶ πορφυρᾶν ἐσθῆτα φορεῖν, ὡσ οἱ τῶν Χαλδαίων βασιλεῖσ, καὶ τὸ τρίτον μέροσ τῆσ ἰδίασ ἀρχῆσ.

τούτου γενομένου τοῦ κηρύγματοσ ἔτι μᾶλλον οἱ μάγοι συνδραμόντεσ καὶ φιλοτιμησάμενοι πρὸσ τὴν εὑρ́εσιν τῶν γραμμάτων οὐδὲν ἔλαττον ἠπόρησαν.

ἀθυμοῦντα δ’ ἐπὶ τούτῳ θεασαμένη τὸν βασιλέα ἡ μάμμη αὐτοῦ παραθαρσύνειν ἤρξατο καὶ λέγειν, ὡσ ἔστι τισ ἀπὸ τῆσ Ιοὐδαίασ αἰχμάλωτοσ ἐκεῖθεν τὸ γένοσ ἀχθεὶσ ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονοσόρου πορθήσαντοσ Ιἑροσόλυμα Δανίηλοσ ὄνομα, σοφὸσ ἀνὴρ καὶ δεινὸσ εὑρεῖν τὰ ἀμήχανα καὶ μόνῳ τῷ θεῷ γνώριμα, ὃσ Ναβουχοδονοσόρῳ τῷ βασιλεῖ μηδενὸσ ἄλλου δυνηθέντοσ εἰπεῖν περὶ ὧν ἔχρῃζεν εἰσ φῶσ ἤγαγε τὰ ζητούμενα.

μεταπεμψάμενον οὖν αὐτὸν ἠξίου παρ’ αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ τῶν γραμμάτων καὶ τὴν ἀμαθίαν τὴν τῶν οὐχ εὑρόντων αὐτὰ κατακρίνειν, κἂν σκυθρωπὸν ᾖ τὸ ὑπὸ τοῦ θεοῦ σημαινόμενον.

Ταῦτ’ ἀκούσασ καλεῖ τὸν Δανίηλον ὁ Βαλτασάρησ καὶ διαλεχθεὶσ ὡσ πύθοιτο περὶ αὐτοῦ καὶ τῆσ σοφίασ, ὅτι θεῖον αὐτῷ πνεῦμα συμπάρεστι καὶ μόνοσ ἐξευρεῖν ἱκανώτατοσ ἃ μὴ τοῖσ ἄλλοισ εἰσ ἐπίνοιαν ἔρχεται, φράζειν αὐτῷ τὰ γεγραμμένα καὶ τί σημαίνει μηνύειν ἠξίου·

τοῦτο γὰρ ποιήσαντι πορφύραν δώσειν ἐνδεδύσθαι καὶ χρύσεον περὶ αὐχένα στρεπτὸν καὶ τὸ τρίτον τῆσ ἀρχῆσ αὐτοῦ μέροσ τιμὴν καὶ γέρασ τῆσ σοφίασ, ὡσ ἂν ἐξ αὐτῶν ἐπισημότατοσ γένοιτο τοῖσ ὁρῶσι καὶ τὴν αἰτίαν ἐφ’ ᾗ τούτων ἔτυχε πυνθανομένοισ.

Δανίηλοσ δὲ τὰσ μὲν δωρεὰσ αὐτὸν ἔχειν ἠξίου·

τὸ γὰρ σοφὸν καὶ θεῖον ἀδωροδόκητον εἶναι καὶ προῖκα τοὺσ δεομένουσ ὠφελεῖν, μηνύσειν δ’ αὐτῷ τὰ γεγραμμένα σημαίνοντα καταστροφὴν αὐτῷ τοῦ βίου, ὅτι μηδ’ οἷσ ὁ πρόγονοσ αὐτοῦ διὰ τὰσ εἰσ θεὸν ὕβρεισ ἐκολάσθη τούτοισ ἔμαθεν εὐσεβεῖν καὶ μηδὲν ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν μηχανᾶσθαι· ἀλλὰ καὶ Ναβουχοδονοσόρου μεταστάντοσ εἰσ δίαιταν θηρίων ἐφ’ οἷσ ἠσέβησε καὶ μετὰ πολλὰσ ἱκεσίασ καὶ δεήσεισ ἐλεηθέντοσ ἐπανελθεῖν εἰσ τὸν ἀνθρώπινον βίον καὶ τὴν βασιλείαν, καὶ διὰ ταῦτα τὸν θεὸν ὡσ τὴν ἅπασαν ἔχοντα δύναμιν καὶ προνοούμενον τῶν ἀνθρώπων μέχρισ οὗ καὶ ἐτελεύτησεν ὑμνοῦντοσ, λήθην αὐτὸσ ἔλαβε τούτων καὶ πολλὰ μὲν ἐβλασφήμησε τὸ θεῖον, τοῖσ δὲ σκεύεσιν αὐτοῦ μετὰ τῶν παλλακίδων διηκονεῖτο.

ταῦτα ὁρῶντα τὸν θεὸν ὀργισθῆναι αὐτῷ καὶ διὰ τῶν γεγραμμένων προκαταγγέλλειν, εἰσ οἱο͂ν αὐτὸν καταστρέψαι δεῖ τέλοσ.

ἐδήλου δὲ τὰ γράμματα τάδε· μάνη· τούτῳ δὲ ἔλεγεν Ἑλλάδι γλώσσῃ σημαίνοιτο ἂν ἀριθμόσ, ὥσπερ τῆσ ζωῆσ σου τὸν χρόνον καὶ τῆσ ἀρχῆσ ἠρίθμηκεν ὁ θεὸσ [καὶ] περισσεύειν ἔτι σοι βραχὺν χρόνον. θέκελ·

σημαίνει τοῦτο τὸν σταθμόν· στήσασ οὖν σου λέγει τὸν χρόνον τῆσ βασιλείασ ὁ θεὸσ ἤδη καταφερομένην δηλοῖ. φαρέσ· καὶ τοῦτο κλάσμα δηλοῖ καθ’ Ἑλλάδα γλῶτταν· κλάσει τοιγαροῦν σου τὴν βασιλείαν καὶ Μήδοισ αὐτὴν καὶ Πέρσαισ διανεμεῖ. Δανιήλου δὲ ταῦτα τῷ βασιλεῖ σημαίνειν φράσαντοσ τὰ ἐν τῷ τοίχῳ γράμματα τὸν μὲν Βαλτασάρην, οἱο͂ν εἰκὸσ ἐφ’ οὕτω χαλεποῖσ τοῖσ δεδηλωμένοισ, λύπη καὶ συμφορὰ κατέλαβεν·

οὐ μὴν ὡσ προφήτῃ αὐτῷ κακῶν γενομένῳ τὰσ δωρεὰσ ἃσ ὑπέσχετο δώσειν οὐ δίδωσιν, ἀλλὰ πάσασ παρέσχε, τὸ μὲν ἐφ’ οἷσ δοθήσονται λογιζόμενοσ ἴδιον αὐτοῦ καὶ τῆσ ἀνάγκησ, ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ προφητεύσαντοσ εἶναι, τὰ δὲ ὡμολογημένα κρίνων ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ καὶ δικαίου, κἂν ᾖ σκυθρωπὰ τὰ μέλλοντα συμβαίνειν οὕτωσ ἔκρινε·

μετ’ οὐ πολὺν δὲ χρόνον αὐτόσ τε ἐλήφθη καὶ ἡ πόλισ Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέωσ ἐπ’ αὐτὸν στρατεύσαντοσ·

Βαλτάσαροσ γάρ ἐστιν, ἐφ’ οὗ τὴν αἱρ́εσιν τῆσ Βαβυλῶνοσ συνέβη γενέσθαι, βασιλεύσαντοσ αὐτοῦ ἑπτακαίδεκα ἔτη. τῶν μὲν οὖν Ναβουχοδονοσόρου τοῦ βασιλέωσ ἐγγόνων τὸ τέλοσ τοιοῦτον παρειλήφαμεν γενόμενον·

Δαρείῳ δὲ τῷ καταλύσαντι τὴν Βαβυλωνίων ἡγεμονίαν μετὰ Κύρου τοῦ συγγενοῦσ ἔτοσ ἦν ἑξηκοστὸν καὶ δεύτερον, ὅτε τὴν Βαβυλῶνα εἷλεν, ὃσ ἦν Ἀστυάγουσ υἱόσ, ἕτερον δὲ παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ἐκαλεῖτο ὄνομα· ὃσ καὶ Δανίηλον τὸν προφήτην λαβὼν ἤγαγεν εἰσ Μηδίαν πρὸσ αὑτὸν καὶ πάσησ αὐτῷ τιμῆσ μεταδιδοὺσ εἶχε σὺν αὑτῷ·

τῶν τριῶν γὰρ σατραπῶν ἦν, οὓσ ἐπὶ τῶν ἑξήκοντα καὶ τριακοσίων σατραπειῶν κατέστησε· τοσούτουσ γὰρ ἐποίησε Δαρεῖοσ εἰσ αὐτήν. Δανίηλοσ τοίνυν ὢν ἐν τοιαύτῃ τιμῇ καὶ λαμπρᾷ σπουδῇ παρὰ τῷ Δαρείῳ καὶ πρὸσ ἅπαντα ὑπ’ αὐτοῦ μόνοσ, ὡσ ἂν ἔχων τὸ θεῖον πεπιστευμένοσ ἐν αὑτῷ, παραλαμβανόμενοσ ἐφθονήθη·

βασκαίνουσι γὰρ οἱ μᾶλλον αὐτῶν ἑτέρουσ ἐν πλείονι τιμῇ παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι βλέποντεσ. ζητούντων δ’ ἐπ’ αὐτὸν ἀφορμὴν διαβολῆσ καὶ κατηγορίασ τῶν ἀχθομένων ἐπ’ αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι παρὰ τῷ Δαρείῳ παρεῖχεν αἰτίαν οὐδεμίαν·

ὢν γὰρ καὶ χρημάτων ἐπάνω καὶ παντὸσ λήμματοσ περιορῶν, αἴσχιστον αὐτῷ δοκεῖν κἂν ὑπὲρ ὧν δοθείη καλῶσ πρὸσ τὸ λαβεῖν, οὐδ’ ἡντιναοῦν τοῖσ ζηλοτυποῦσιν αὐτὸν ἐγκλημάτων εὑρ́εσιν παρεῖχεν. οἱ δ’ ὡσ οὐδὲν εἶχον, ὃ κατειπόντεσ αὐτοῦ πρὸσ τὸν βασιλέα ζημιώσουσιν αὐτὸν εἰσ τὴν παρ’ αὐτοῦ τιμὴν αἰσχύνῃ καὶ διαβολῇ, τρόπον ἄλλον ἐζήτουν καθ’ ὃν αὐτὸν ἐκποδὼν ποιήσονται.

ὁρῶντεσ οὖν τὸν Δανίηλον τρὶσ τῆσ ἡμέρασ προσευχόμενον τῷ θεῷ πρόφασιν ἔγνωσαν εὑρηκέναι, δι’ ἧσ ἀπολέσουσιν αὐτόν. καὶ πρὸσ τὸν Δαρεῖον ἐλθόντεσ ἀπήγγελλον αὐτῷ, ὡσ τοῖσ σατράπαισ αὐτοῦ καὶ τοῖσ ἡγεμόσι δόξειεν ἐπὶ τριάκονθ’ ἡμέρασ ἀνεῖναι τὸ πλῆθοσ, ὅπωσ μήτ’ αὐτῷ τισ μήτε τοῖσ θεοῖσ δεόμενοσ αὐτῶν καὶ εὐχόμενοσ εἰή, τὸν μέντοι γε αὐτῶν παραβάντα ταύτην τὴν γνώμην εἰσ τὸν τῶν λεόντων ἔκριναν ῥῖψαι λάκκον ἀπολούμενον.

Ὁ δὲ βασιλεὺσ οὐ συνιδὼν τὴν κακουργίαν οὐδ’ ἐπὶ τὸν Δανίηλον ταῦτα κατεσκευασμένουσ ὑπονοήσασ ἀρέσκεσθαι τοῖσ ὑπ’ αὐτῶν ἔφη δεδογμένοισ, καὶ κυρώσειν τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἐπαγγελλόμενοσ προτίθησι πρόγραμμα δηλοῦν τῷ πλήθει τὰ δόξαντα τοῖσ σατράπαισ.

καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ φυλαττόμενοι τὰ προστεταγμένα μὴ παραβῆναι ἠρέμουν, Δανιήλῳ δὲ φροντὶσ οὐδ’ ἡτισοῦν τούτων ἦν, ἀλλ’ ὡσ ἔθοσ εἶχεν ἱστάμενοσ ηὔχετο τῷ θεῷ πάντων ὁρώντων.

οἱ δὲ σατράπαι τῆσ ἀφορμῆσ αὐτοῖσ ἣν ἐσπούδαζον λαβεῖν ἐπὶ τὸν Δανίηλον παραφανείσησ εὐθὺσ ἧκον πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ κατηγόρουν ὡσ παραβαίνοντοσ μόνου τοῦ Δανιήλου τὰ προστεταγμένα·

μηδενὸσ γὰρ τῶν ἄλλων τολμῶντοσ προσεύχεσθαι τοῖσ θεοῖσ, καὶ τοῦτ’ οὐ δι’ ἀσέβειαν, ἀλλὰ διὰ φυλακὴν καὶ διατήρησιν ὑπὸ τοῦ φθόνου· ἀπὸ γὰρ μείζονοσ ἧσ προσεδόκων εὐνοίασ τοῦτο ποιεῖν τὸν Δαρεῖον ὑπολαμβάνοντεσ, ὡσ καὶ καταφρονήσαντι τῶν ἐκείνου προσταγμάτων συγγνώμην ἑτοίμωσ νέμειν, καὶ αὐτὸ τοῦτο βασκαίνοντεσ τῷ Δανιήλῳ, οὔτε μετεβάλλοντο πρὸσ τὸ ἡμερώτερον, ῥίπτειν δ’ αὐτὸν ἠξίουν κατὰ τὸν νόμον εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων.

ἐλπίσασ δ’ ὁ Δαρεῖοσ, ὅτι ῥύσεται τὸ θεῖον αὐτὸν καὶ οὐδὲν μὴ πάθῃ δεινὸν ὑπὸ τῶν θηρίων, ἐκέλευσεν αὐτῷ εὐθύμωσ φέρειν τὰ συμβαίνοντα·

καὶ βληθέντοσ εἰσ τὸν λάκκον σφραγίσασ τὸν ἐπὶ τοῦ στομίου κείμενον ἀντὶ θύρασ λίθον ἀνεχώρησε, δι’ ὅλησ δ’ ἄσιτοσ τῆσ νυκτὸσ καὶ ἀύπνοσ διῆγεν ἀγωνιῶν περὶ τοῦ Δανιήλου· μεθ’ ἡμέραν δὲ ἀναστὰσ ἐπὶ τὸν λάκκον ἦλθε καὶ σωζομένην τὴν σφραγῖδα εὑρών, ᾗ σημηνάμενοσ τὸν λίθον κατελελοίπει, ἀνοίξασ ἀνεβόησε καλῶν τὸν Δανίηλον καὶ πυνθανόμενοσ εἰ σώζεται.

τοῦ δὲ ἐπακούσαντοσ τῷ βασιλεῖ καὶ μηδὲν παθεῖν εἰπόντοσ, ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀνελκυσθῆναι ἐκ τοῦ λάκκου τοῦ τῶν θηρίων. οἱ δὲ ἐχθροὶ θεασάμενοι τὸν Δανίηλον μηδὲν πεπονθότα δεινὸν διὰ μὲν τὸ θεῖον καὶ τὴν τούτου πρόνοιαν οὐκ ἠξίουν αὐτὸν σώζεσθαι, πεπληρωμένουσ δὲ τοὺσ λέοντασ τροφῆσ μὴ ἅψασθαι μηδὲ προσελθεῖν τῷ Δανιήλῳ νομίζοντεσ τοῦτο ἔλεγον πρὸσ τὸν βασιλέα.

ὁ δὲ μισήσασ αὐτοὺσ τῆσ πονηρίασ παραβληθῆναι μὲν πολλὰ κελεύει τοῖσ λέουσι κρέα, κορεσθέντων δ’ αὐτῶν τοὺσ ἐχθροὺσ τοῦ Δανιήλου προσέταξεν εἰσ τὸν λάκκον βληθῆναι, ὅπωσ εἰ διὰ κόρον αὐτοῖσ οὐ προσήξουσιν οἱ λέοντεσ μάθοι.

σαφὲσ δ’ ἐγένετο τῷ Δαρείῳ τῶν σατραπῶν παραβληθέντων τοῖσ θηρίοισ, ὅτι τὸ θεῖον ἔσωσε τὸν Δανίηλον·

οὐδενὸσ γὰρ αὐτῶν ἐφείσαντο οἱ λέοντεσ, ἀλλὰ πάντασ διεσπάραττον ὡσανεὶ σφόδρα λιμώττοντεσ καὶ τροφῆσ ἐνδεεῖσ. ἠρέθισε δ’ αὐτοὺσ οὐ τὸ πεινῆν οἶμαι μικρὸν ἔμπροσθεν ἀφθόνων κρεῶν πεπληρωμένουσ, ἀλλ’ ἡ τῶν ἀνθρώπων κακία, δήλη γὰρ καὶ τοῖσ ἀλόγοισ ζῴοισ ἦν αὕτη, πρὸσ τιμωρίαν ἣ γένοιτο τοῦ θεοῦ προαιρουμένου. Διαφθαρέντων οὖν τῶν ἐπιβουλευσάντων Δανιήλῳ τοῦτον τὸν τρόπον ὁ βασιλεὺσ Δαρεῖοσ καθ’ ὅλην ἔπεμψε τὴν χώραν ἐπαινῶν τὸν θεόν, ὃν Δανίηλοσ προσκυνεῖ, καὶ μόνον αὐτὸν εἶναι ἔλεγεν ἀληθῆ καὶ τὸ πάντων κράτοσ ἔχοντα·

ἔσχε δὲ καὶ τὸν Δανίηλον ἐν ὑπερβαλλούσῃ τιμῇ πρῶτον αὐτὸν ἀποδείξασ τῶν φίλων. ὢν δὲ οὕτωσ ἐπίσημοσ καὶ λαμπρὸσ ἐπὶ δόξῃ τοῦ θεοφιλὴσ εἶναι Δανίηλοσ ᾠκοδόμησεν ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδικῆσ βάριν εὐπρεπέστατόν τι κατασκεύασμα καὶ θαυμασίωσ πεποιημένον, ἣ μέχρι δεῦρο μὲν ἔστι καὶ σώζεται, τοῖσ δ’ ὁρῶσι δοκεῖ προσφάτωσ κατεσκευάσθαι καὶ ἐπ’ αὐτῆσ ἐκείνησ ἧσ ἕκαστοσ αὐτὴν ἡμέρασ ἱστορεῖ γεγονέναι·

οὕτωσ νεαρὸν αὐτῆσ καὶ ἀκμαῖον τὸ κάλλοσ καὶ μηδαμοῦ γεγηρακὸσ ὑπὸ τοσούτου χρόνου· πάσχει γὰρ καὶ τὰ κατασκευάσματα ταὐτὸν ἀνθρώποισ καὶ πολιοῦται καὶ τὴν ἰσχὺν λυόμενα ὑπὸ τῶν ἐτῶν καὶ τὴν εὐπρέπειαν μαραινόμενα.

θάπτουσι δ’ ἐν τῇ βάρει τούσ τε Μήδων βασιλέασ καὶ Περσῶν καὶ Πάρθων ἄχρι τοῦ δεῦρο, καὶ ὁ ταύτην πεπιστευμένοσ Ιοὐδαῖόσ ἐστιν ἱερεὺσ καὶ τοῦτο γίνεται μέχρι τῆσ σήμερον ἡμέρασ. ἄξιον δὲ τἀνδρὸσ τούτου καὶ ὃ μάλιστ’ ἂν θαυμάσαι τισ ἀκούσασ διελθεῖν·

ἀπαντᾷ γὰρ αὐτῷ παραδόξωσ ὡσ ἑνί τινι τῶν μεγίστων καὶ παρὰ τὸν τῆσ ζωῆσ χρόνον τιμή τε καὶ δόξα ἡ παρὰ τῶν βασιλέων καὶ τοῦ πλήθουσ, καὶ τελευτήσασ δὲ μνήμην αἰώνιον ἔχει. τὰ γὰρ βιβλία, ὅσα δὴ συγγραψάμενοσ καταλέλοιπεν, ἀναγινώσκεται παρ’ ἡμῖν ἔτι καὶ νῦν καὶ πεπιστεύκαμεν ἐξ αὐτῶν, ὅτι Δανίηλοσ ὡμίλει τῷ θεῷ·

οὐ γὰρ τὰ μέλλοντα μόνον προφητεύων διετέλει, καθάπερ καὶ οἱ ἄλλοι προφῆται, ἀλλὰ καὶ καιρὸν ὡρ́ιζεν, εἰσ ὃν ταῦτα ἀποβήσεται· καὶ τῶν προφητῶν τὰ χείρω προλεγόντων καὶ διὰ τοῦτο δυσχεραινομένων ὑπὸ τῶν βασιλέων καὶ τοῦ πλήθουσ Δανίηλοσ ἀγαθῶν ἐγίνετο προφήτησ αὐτοῖσ, ὡσ ἀπὸ μὲν τῆσ εὐφημίασ τῶν προλεγομένων εὔνοιαν ἐπισπᾶσθαι παρὰ πάντων, ἀπὸ δὲ τοῦ τέλουσ αὐτῶν ἀληθείασ πίστιν καὶ δόξαν ὁμοῦ θειότητοσ παρὰ τοῖσ ὄχλοισ ἀποφέρεσθαι.

κατέλιπε δὲ γράψασ, ὅθεν ἡμῖν ἀληθὲσ τὸ τῆσ προφητείασ αὐτοῦ ἀκριβὲσ καὶ ἀπαράλλακτον ἐποίησε δῆλον·

φησὶ γὰρ αὐτὸν γενόμενον ἐν Σούσοισ ἐν τῇ μητροπόλει τῆσ Περσίδοσ, ὡσ ἐξῆλθεν εἰσ τὸ πεδίον μετὰ ἑταίρων αὐτοῦ, σεισμοῦ καὶ κλόνου τῆσ γῆσ ἐξαίφνησ γενομένου καταλειφθείη μόνοσ φευγόντων τῶν φίλων καὶ πέσοι μὲν ἐπὶ στόμα ταραχθεὶσ ἐπὶ τὰσ δύο χεῖρασ, τινὸσ δ’ ἁψαμένου αὐτοῦ καὶ μεταξὺ κελεύοντοσ ἀναστῆναι καὶ τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι τοῖσ πολίταισ ἰδεῖν μετὰ πολλὰσ γενεάσ. ἀναστάντι δ’ αὐτῷ δειχθῆναι κριὸν ἐσήμαινε μέγαν, πολλὰ μὲν ἐκπεφυκότα κέρατα, τελευταῖον δ’ αὐτῶν ὑψηλότερον ἔχοντα.

ἔπειτ’ ἀναβλέψαι μὲν εἰσ τὴν δύσιν, θεάσασθαι δὲ τράγον ἀπ’ αὐτῆσ δι’ ἀέροσ φερόμενον συρράξαντα τῷ κριῷ καὶ τοῖσ κέρασι ῥήξαντα δὶσ καταβαλεῖν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ πατῆσαι. εἶτα τὸν τράγον ἰδεῖν ἐκ τοῦ μετώπου μέγιστον ἀναφύσαντα κέρασ, οὗ κλασθέντοσ ἀναβλαστῆσαι τέσσαρα καθ’ ἕκαστον τῶν ἀνέμων τετραμμένα.

ἐξ αὐτῶν δ’ ἀνασχεῖν καὶ ἄλλο μικρότερον ἀνέγραψεν, ὃ αὐξῆσαν ἔλεγεν αὐτῷ ὁ ταῦτα ἐπιδεικνὺσ θεὸσ πολεμήσειν αὐτοῦ τὸ ἔθνοσ καὶ τὴν πόλιν ἀναιρήσειν κατὰ κράτοσ, καὶ συγχεεῖν τὰ περὶ τὸν ναὸν καὶ τὰσ θυσίασ κωλύσειν γενέσθαι ἐπὶ ἡμέρασ χιλίασ διακοσίασ ἐνενήκοντα ἕξ. ταῦτα μὲν ἰδεῖν ἐν τῷ πεδίῳ τῷ ἐν Σούσοισ ὁ Δανίηλοσ ἔγραψε, κρῖναι δ’ αὐτὸν τὴν ὄψιν τοῦ φαντάσματοσ ἐδήλου τὸν θεὸν οὕτωσ·

τὸν μὲν κριὸν βασιλείασ τὰσ Μήδων καὶ Περσῶν σημαίνειν ἔφασκε, τὰ δὲ κέρατα τοὺσ βασιλεύειν μέλλοντασ, τὸ δὲ ἔσχατον κέρασ σημαίνειν τὸν ἔσχατον βασιλέα· τοῦτον γὰρ διοίσειν ἁπάντων πλούτῳ τε καὶ δόξῃ. τὸν δὲ τράγον δηλοῦν, ὡσ ἐκ τῶν Ἑλλήνων τισ βασιλεύων ἔσται, ὃσ τῷ Πέρσῃ συμβαλὼν δὶσ κρατήσει τῇ μάχῃ καὶ παραλήψεται τὴν ἡγεμονίαν ἅπασαν.

δηλοῦσθαι δ’ ὑπὸ τοῦ μεγάλου κέρατοσ τοῦ ἐν τῷ μετώπῳ τοῦ τράγου τὸν πρῶτον βασιλέα καὶ τὴν τῶν τεσσάρων ἀναβλάστησιν ἐκπεσόντοσ ἐκείνου καὶ τὴν πρὸσ τὰ τέσσαρα κλίματα τῆσ γῆσ αὐτῶν ἀποστροφὴν ἑκάστου τοὺσ διαδόχουσ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πρώτου βασιλέωσ ἐμφανίζεσθαι καὶ διαμερισμὸν εἰσ αὐτοὺσ τῆσ βασιλείασ, οὔτε δὲ παῖδασ αὐτοῦ τούτουσ ὄντασ οὔτε συγγενεῖσ, πολλοῖσ ἔτεσιν ἄρξειν τῆσ οἰκουμένησ.

γενήσεσθαι δ’ ἐκ τούτων τινὰ βασιλέα τὸν ἐκπολεμήσοντα τό τε ἔθνοσ καὶ τοὺσ νόμουσ αὐτῶν καὶ τὴν κατὰ τούτουσ ἀφαιρησόμενον πολιτείαν καὶ συλήσοντα τὸν ναὸν καὶ τὰσ θυσίασ ἐπ’ ἔτη τρία κωλύσοντα ἐπιτελεσθῆναι.

καὶ δὴ ταῦτα ἡμῶν συνέβη παθεῖν τῷ ἔθνει ὑπὸ Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ, καθὼσ εἶδεν ὁ Δανίηλοσ καὶ πολλοῖσ ἔτεσιν ἔμπροσθεν ἀνέγραψε τὰ γενησόμενα.

τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ὁ Δανίηλοσ καὶ περὶ τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ ἀνέγραψε, καὶ ὅτι ὑπ’ αὐτῶν ἐρημωθήσεται. ταῦτα πάντα ἐκεῖνοσ θεοῦ δείξαντοσ αὐτῷ συγγράψασ κατέλειψεν·

οἳ τήν τε πρόνοιαν ἐκβάλλουσι τοῦ βίου καὶ θεὸν οὐκ ἀξιοῦσιν ἐπιτροπεύειν τῶν πραγμάτων, οὐδ’ ὑπὸ τῆσ μακαρίασ καὶ ἀφθάρτου πρὸσ διαμονὴν τῶν ὅλων οὐσίασ κυβερνᾶσθαι τὰ σύμπαντα, ἄμοιρον δὲ ἡνιόχου καὶ ἀφρόντιστον τὸν κόσμον αὐτομάτωσ φέρεσθαι λέγουσιν.

ὃσ εἰ τοῦτον ἀπροστάτητοσ ἦν τὸν τρόπον, καθάπερ καὶ τὰσ ναῦσ ἐρήμουσ κυβερνητῶν καταδυομένασ ὁρῶμεν ὑπὸ πνευμάτων ἢ καὶ τὰ ἁρ́ματα περιτρεπόμενα μὴ ἔχοντα τοὺσ ἡνιοχοῦντασ, συντριβεὶσ ἂν ὑπὸ τῆσ ἀπρονοήτου συμφορᾶσ ἀπωλώλει καὶ διεφθείρετο.

τοῖσ οὖν προειρημένοισ ὑπὸ Δανιήλου δοκοῦσί μοι σφόδρα τῆσ ἀληθοῦσ δόξησ διαμαρτάνειν οἱ τῷ θεῷ μηδεμίαν εἶναι περὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἀποφαινόμενοι πρόνοιαν·

οὐ γὰρ ἂν κατὰ τὴν ἐκείνου προφητείαν, εἰ συνέβαινεν αὐτοματισμῷ τινι τὸν κόσμον διάγειν, πάντα ἑωρῶμεν ἀποβαίνοντα. ἐγὼ μὲν περὶ τούτων ὡσ εὑρ͂ον καὶ ἀνέγνων οὕτωσ ἔγραψα·

εἰ δέ τισ ἄλλωσ δοξάζειν βουλήσεται περὶ αὐτῶν, ἀνέγκλητον ἐχέτω τὴν ἑτερογνωμοσύνην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 10

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION