헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί09́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9)

Ιὠσαφάτῃ δὲ τῷ βασιλεῖ παραγενομένῳ εἰσ Ιἑροσόλυμα ἀπὸ τῆσ συμμαχίασ τῆσ πρὸσ Ἄχαβον τὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέα, ἣν Ἄδερι τῷ Σύρων πολεμοῦντι βασιλεῖ παρασχὼν ἦν ὡσ προειρήκαμεν, Ιηοὖσ ὁ προφήτησ συντυχὼν ᾐτιᾶτο τῆσ πρὸσ Ἄχαβον συμμαχίασ ἄνθρωπον ἀσεβῆ καὶ πονηρόν· τὸν γὰρ θεὸν ἀηδῶσ μὲν ἐπὶ τούτῳ διατεθῆναι, ῥύσασθαι μέντοι καίπερ ἡμαρτηκότα διὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ φύσιν οὖσαν ἀγαθὴν ἔλεγεν ἐκ τῶν πολεμίων. καὶ τότε μὲν ἐπ’ εὐχαριστίασ καὶ θυσίασ ὁ βασιλεὺσ τρέπεται τοῦ θεοῦ·

μετὰ ταῦτα δὲ τὴν χώραν ὡρ́μησεν περιερχόμενοσ ἐν κύκλῳ πᾶσαν ὅσησ αὐτὸσ ἐπῆρχε τὸν λαὸν ἐκδιδάσκειν τά τε νόμιμα τὰ διὰ Μωσήουσ ὑπὸ θεοῦ δοθέντα καὶ τὴν εὐσέβειαν τὴν πρὸσ αὐτόν. καὶ δικαστὰσ ἀποδείξασ ἐν ἑκάστῃ πόλει τῶν βασιλευομένων ὑπ’ αὐτοῦ παρεκελεύσατο μηδενὸσ οὕτωσ ὡσ τοῦ δικαίου προνοουμένουσ κρίνειν τοῖσ ὄχλοισ μήτε δώρων μήτε ἀξιώματοσ τῶν ἐν ὑπεροχῇ διὰ πλοῦτον ἢ γένοσ εἶναι δοκούντων, βραβεύειν δὲ ἅπασι τὸ ἴσον ἐπισταμένουσ, ὅτι καὶ τῶν κρύφα πραττομένων ἕκαστον ὁ θεὸσ βλέπει.

ταῦτα διδάξασ κατὰ πόλιν ἑκάστην τῶν δύο φυλῶν ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα, κατέστησε δὲ καὶ ἐν τούτοισ κριτὰσ ἐκ τῶν ἱερέων καὶ τῶν Ληουιτῶν καὶ τῶν τὰ πρῶτα τοῦ πλήθουσ φερομένων παραινέσασ ἐπιμελεῖσ καὶ δικαίασ ποιεῖσθαι πάσασ τὰσ κρίσεισ·

ἂν δὲ περὶ μειζόνων διαφορὰν ἔχοντεσ τῶν ὁμοφύλων τινὲσ ἐκ τῶν ἄλλων πρὸσ αὐτοὺσ πέμψωσι πόλεων, τούτοισ δὲ μετὰ πλείονοσ σπουδῆσ ἀποφαίνεσθαι δικαίωσ περὶ τῶν πραγμάτων·

μάλιστα γὰρ τὰσ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει κρίσεισ, ἐν ᾗ τόν τε ναὸν εἶναι τοῦ θεοῦ συμβέβηκε καὶ δίαιταν ὁ βασιλεὺσ ἔχει, προσῆκε σπουδαίασ εἶναι καὶ δικαιοτάτασ. ἄρχοντασ δ’ αὐτῶν ἀποδείκνυσιν Ἀμασίαν τὸν ἱερέα καὶ Ζαβαδίαν ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἑκατέρουσ.

καὶ ὁ μὲν βασιλεὺσ τοῦτον τὸν τρόπον διέτασσε τὰ πράγματα. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐστράτευον ἐπ’ αὐτὸν Μωαβῖται καὶ Ἀμμανῖται συμπαραλαβόντεσ καὶ Ἀράβων μεγάλην μοῖραν, καὶ καταστρατοπεδεύονται πρὸσ Ἐγγάδῃ πόλει κειμένῃ πρὸσ τῇ Ἀσφαλτίδι λίμνῃ τριακοσίουσ ἀπεχούσῃ σταδίουσ τῶν Ιἑροσολύμων·

γεννᾶται δ’ ἐν αὐτῇ φοίνιξ ὁ κάλλιστοσ καὶ ὀποβάλσαμον. ἀκούσασ δ’ Ιὠσαφάτησ, ὅτι τὴν λίμνην διαβάντεσ οἱ πολέμιοι ἐμβεβλήκασιν ἤδη εἰσ τὴν βασιλευομένην ὑπ’ αὐτοῦ χώραν, δείσασ εἰσ ἐκκλησίαν συνάγει τὸν δῆμον τῶν Ιἑροσολυμιτῶν εἰσ τὸ ἱερόν, καὶ στὰσ κατὰ πρόσωπον τοῦ ναοῦ ηὔχετο καὶ ἐπεκαλεῖτο τὸν θεὸν παρασχεῖν αὐτῷ δύναμιν καὶ ἰσχύν, ὥστε τιμωρήσασθαι τοὺσ ἐπιστρατεύσαντασ·

καὶ γὰρ τοῦτο δεηθῆναι τοὺσ τὸ ἱερὸν κατασκευασαμένουσ αὐτοῦ, ὅπωσ ὑπερμάχηται τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ καὶ τοὺσ ἐπ’ αὐτὸ τολμήσαντασ ἐλθεῖν ἀμύνηται, οἳ τὴν ὑπ’ αὐτοῦ δοθεῖσαν γῆν εἰσ κατοίκησιν ἀφελέσθαι πάρεισιν αὐτούσ.

ταῦτ’ εὐχόμενοσ ἐδάκρυε καὶ σύμπαν δὲ τὸ πλῆθοσ γυναιξὶν ἅμα καὶ τέκνοισ ἱκέτευεν. Ιἀζίηλοσ δέ τισ προφήτησ παρελθὼν εἰσ μέσην τὴν ἐκκλησίαν ἀνεβόησε τῷ τε πλήθει λέγων καὶ τῷ βασιλεῖ, τὸν θεὸν ἐπακοῦσαι τῶν εὐχῶν καὶ πολεμήσειν αὐτὸν τοῖσ ἐχθροῖσ ἐπαγγέλλεσθαι.

προσέταξε δὲ τῇ ἐπιούσῃ τὴν στρατιὰν ἐξελάσαντα τοῖσ πολεμίοισ ὑπαντᾶν· εὑρήσειν γὰρ αὐτοὺσ ἐπὶ τῆσ μεταξὺ Ιἑροσολύμων καὶ Ἐγγάδησ ἀναβάσεωσ λεγομένησ δ’ Ἐξοχῆσ·

καὶ μὴ συμβαλεῖν μὲν αὐτοῖσ, στάντασ δὲ μόνον ὁρᾶν, πῶσ αὐτοῖσ μάχεται τὸ θεῖον. τοῦ δὲ προφήτου ταῦτ’ εἰπόντοσ ὁ μὲν βασιλεὺσ καὶ τὸ πλῆθοσ πεσόντεσ ἐπὶ πρόσωπον ηὐχαρίστουν τῷ θεῷ καὶ προσεκύνουν, οἱ δὲ Ληουῖται τοῖσ ὀργάνοισ διετέλουν ὑμνοῦντεσ. Ἅμα δ’ ἡμέρᾳ προελθὼν ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὴν ἔρημον τὴν ὑποκάτω Θεκώασ πόλεωσ ἔλεγε πρὸσ τὸ πλῆθοσ, ὡσ δεῖ πιστεύειν τοῖσ ὑπὸ τοῦ προφήτου εἰρημένοισ καὶ μὴ παρατάσσεσθαι μὲν αὐτοὺσ εἰσ μάχην, προστησαμένουσ δὲ τοὺσ ἱερεῖσ μετὰ τῶν σαλπίγγων καὶ Ληουιτῶν εὐχαριστεῖν ὡσ ἤδη ῥυσαμένῳ τὴν χώραν ἡμῶν παρὰ τῶν πολεμίων.

ἤρεσε δὲ ἡ τοῦ βασιλέωσ γνώμη, καὶ ἅπερ συνεβούλευσε ταῦτ’ ἔπραττον.

ὁ δὲ θεὸσ εἰσ φόβον ἐνέβαλε καὶ ταραχὴν τοὺσ Ἀμμανίτασ· οἱ δὲ δόξαντεσ ἀλλήλουσ πολεμίουσ ἀπέκτεινον, ὡσ ἐκ τῆσ τοσαύτησ στρατιᾶσ ἀνασωθῆναι μηδένα. Ιὠσαφάτησ δὲ ἀποβλέψασ εἰσ τὴν φάραγγα, ἐν ᾗ συνέβαιν’ ἐστρατοπεδευκέναι τοὺσ πολεμίουσ, καὶ πλήρη νεκρῶν ἰδὼν ἥσθη μὲν ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆσ τοῦ θεοῦ βοηθείασ, ὅτι μηδὲ πονήσασιν αὐτοῖσ αὐτὸσ δι’ αὑτοῦ τὴν νίκην ἔδωκεν, ἐπέτρεψε δὲ τῇ στρατιᾷ διαρπάσαι τὴν παρεμβολὴν τῶν ἐχθρῶν καὶ σκυλεῦσαι τοὺσ νεκρούσ.

καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ σκυλεύοντεσ ἔκαμον·

τοσοῦτον ἦν τὸ τῶν ἀνῃρημένων πλῆθοσ· τῇ τετάρτῃ δὲ συναθροισθεὶσ πᾶσ ὁ λαὸσ εἴσ τινα κοῖλον καὶ φαραγγώδη τόπον τὴν τοῦ θεοῦ δύναμιν καὶ τὴν συμμαχίαν εὐλόγησαν, ἀφ’ οὗ καὶ προσηγορίαν ἔσχεν ὁ τόποσ κοιλὰσ εὐλογίασ. Ἐκεῖθεν δὲ ἀναγαγὼν τὴν στρατιὰν ὁ βασιλεὺσ εἰσ Ιἑροσόλυμα τρέπεται πρὸσ εὐωχίαν καὶ θυσίασ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ.

μετὰ μέντοι γε τὴν τῶν πολεμίων αὐτοῦ διαφθορὰν ἀκουσθεῖσαν τοῖσ ἀλλοφύλοισ ἔθνεσι πάντεσ οὗτοι κατεπλάγησαν αὐτόν, ὡσ φανερῶσ αὐτῷ τοῦ θεοῦ τὸ λοιπὸν συμμαχοῦντοσ. καὶ Ιὠσαφάτησ μὲν ἔκτοτε μετὰ λαμπρᾶσ δόξησ ἐπί τε δικαιοσύνῃ καὶ τῇ πρὸσ τὸ θεῖον εὐσεβείᾳ διῆγεν· ἦν δὲ φίλοσ καὶ τῷ τοῦ Ἀχάβου παιδὶ βασιλεύοντι τῶν Ἰσραηλιτῶν, πρὸσ ὃν κοινωνήσασ ἐπὶ κατασκευῇ νεῶν εἴσ τε Πόντον πλεουσῶν καὶ τὰ ἐπὶ Θρᾴκησ ἐμπόρια διήμαρτε τοῦ κτήματοσ·

ὑπὸ γὰρ μεγέθουσ ἀπώλετο τὰ σκάφη· καὶ διὰ τοῦτο οὐκέτι περὶ ναῦσ ἐφιλοτιμήσατο. τὰ μὲν οὖν περὶ τὸν Ιἑροσολύμων βασιλέα Ιὠσαφάτην οὕτωσ εἶχεν. Ὁ δ’ Ἀχάβου παῖσ Ὀχοζίασ ἐβασίλευε τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐν Σαμαρείᾳ ποιούμενοσ τὴν δίαιταν, πονηρὸσ ὢν καὶ πάντα ὅμοιοσ τοῖσ γονεῦσιν ἀμφοτέροισ καὶ Ιἑροβοάμῳ τῷ πρώτῳ παρανομήσαντι καὶ τὸν λαὸν ἀπατᾶν ἀρξαμένῳ.

τὴν δὲ βασιλείαν ἔτοσ ἤδη δεύτερον ἔχοντοσ ὁ τῶν Μωαβιτῶν ἀφίσταται βασιλεὺσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ φόρουσ, οὓσ ἔμπροσθεν ἐτέλει τῷ πατρὶ αὐτοῦ Ἀχάβῳ, χορηγῶν ἐπαύσατο.

συνέβη δὲ τὸν Ὀχοζίαν καταβαίνοντα ἀπὸ τοῦ τέγουσ τῆσ οἰκίασ κατενεχθῆναι καὶ νοσήσαντα πέμψαι πρὸσ τὴν Ἀκκάρων θεὸν Μυῖαν, τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῇ θεῷ, πυνθάνεσθαι περὶ τῆσ σωτηρίασ. φανεὶσ δὲ ὁ τῶν Ἑβραίων θεὸσ Ἠλίᾳ τῷ προφήτῃ προσέταξεν αὐτῷ τοῖσ πεμφθεῖσιν ἀγγέλοισ ὑπαντήσαντι πυνθάνεσθαι αὐτῶν, εἰ θεὸν ὁ Ἰσραηλιτῶν λαὸσ ἴδιον οὐκ ἔχει, ὅτι πέμπει πρὸσ τὸν ἀλλότριον βασιλεὺσ αὐτῶν περὶ τῆσ σωτηρίασ ἐρησομένουσ, κελεῦσαί τε αὐτοὺσ ὑποστρέψαι καὶ φράσαι τῷ βασιλεῖ, ὅτι μὴ διαφεύξεται τὴν νόσον.

τοῦ δὲ Ἠλία ποιήσαντοσ ἃ προσέταξεν ὁ θεὸσ ἀκούσαντεσ οἱ ἄγγελοι τὰ παρ’ αὐτοῦ παραχρῆμα ὑπέστρεψαν πρὸσ τὸν βασιλέα.

θαυμάζοντοσ δὲ τὸ τάχοσ τῆσ ἐπανόδου καὶ τὴν αἰτίαν ἐρωτήσαντοσ ἔφασαν ἀπαντῆσαί τινα αὐτοῖσ ἄνθρωπον καὶ κωλῦσαι μὲν προσωτέρω χωρεῖν, ἀναστρέψαντασ δέ σοι λέγειν ἐξ ἐντολῆσ τοῦ Ἰσραηλιτῶν θεοῦ, ὅτι κάκιον ἕξει ἡ νόσοσ. " τοῦ δὲ βασιλέωσ σημαίνειν αὐτῷ τὸν ταῦτ’ εἰρηκότα κελεύσαντοσ, ἄνθρωπον ἔλεγον δασὺν καὶ ζώνην περιειλημμένον δερματίνην.

συνεὶσ δὲ ἐκ τούτων Ἠλίαν εἶναι τὸν σημαινόμενον ὑπὸ τῶν ἀγγέλων πέμψασ πρὸσ αὐτὸν ταξίαρχον καὶ πεντήκοντα ὁπλίτασ ἀχθῆναι αὐτὸν ἐκέλευσεν. εὑρὼν δὲ τὸν Ἠλίαν ὁ πεμφθεὶσ ταξίαρχοσ ἐπὶ τῆσ κορυφῆσ τοῦ ὄρουσ καθεζόμενον καταβάντα ἥκειν ἐκέλευε πρὸσ τὸν βασιλέα·

κελεύειν γὰρ τοῦτο ἐκεῖνον· εἰ δὲ μὴ θελήσειεν, ἄκοντα βιάσεσθαι. ὁ δὲ εἰπὼν πρὸσ αὐτὸν ἐπὶ πείρᾳ τοῦ προφήτησ ἀληθὴσ ὑπάρχειν εὔξεσθαι πῦρ ἀπ’ οὐρανοῦ πεσὸν ἀπολέσαι τούσ τε στρατιώτασ καὶ αὐτὸν εὔχεται, καὶ πρηστὴρ κατενεχθεὶσ διαφθείρει τόν τε ταξίαρχον καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ. τῆσ δὲ ἀπωλείασ τῆσ τούτων δηλωθείσησ τῷ βασιλεῖ παροξυνθεὶσ ἄλλον ταξίαρχον πέμπει ἐπὶ τὸν Ἠλίαν σὺν ὁπλίταισ τοσούτοισ, ὅσοισ καὶ τὸν πρότερον συναπέστειλεν.

ἀπειλήσαντοσ δὲ καὶ τούτου τῷ προφήτῃ βίᾳ λαβόντα ἄξειν αὐτὸν εἰ μὴ κατέλθοι βουλόμενοσ, εὐξαμένου κατ’ αὐτοῦ πῦρ διεχρήσατο καθὼσ καὶ τὸν πρὸ αὐτοῦ ταξίαρχον. πυνθανόμενοσ δὲ καὶ τὰ περὶ τοῦτον ὁ βασιλεὺσ τρίτον ἐξέπεμψεν.

ὁ δὲ φρόνιμοσ ὢν καὶ λίαν ἐπιεικὴσ τὸ ἦθοσ ἐλθὼν ἐπὶ τὸν τόπον, οὗ συνέβαινεν εἶναι τὸν Ἠλίαν, φιλοφρόνωσ προσεῖπεν αὐτόν· γινώσκειν δ’ ἔλεγεν, ὅτι μὴ βουλόμενοσ βασιλικῷ διακονῶν προστάγματι παρείη πρὸσ αὐτόν, καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ πεμφθέντεσ οὐχ ἑκόντεσ ἀλλὰ κατὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἦλθον· ἐλεῆσαι τοιγαροῦν αὐτὸν ἠξίου τούσ τε σὺν αὐτῷ παρόντασ ὁπλίτασ καὶ καταβάντα ἕπεσθαι πρὸσ τὸν βασιλέα. ἀποδεξάμενοσ δὲ τὴν δεξιότητα τῶν λόγων καὶ τὸ ἀστεῖον τοῦ ἤθουσ ὁ Ἠλίασ καταβὰσ ἠκολούθησε.

παραγενόμενοσ δὲ πρὸσ τὸν βασιλέα προεφήτευσεν αὐτῷ καὶ τὸν θεὸν ἐδήλου λέγειν· "ἐπειδὴ κατέγνωσ μὲν αὐτοῦ ὡσ οὐκ ὄντοσ θεοῦ καὶ περὶ τῆσ νόσου οὐ τἀληθὲσ προειπεῖν δυναμένου, πρὸσ δὲ τὸν Ἀκκαρωνιτῶν ἔπεμπεσ παρ’ αὐτοῦ πυνθανόμενοσ ποδαπὸν ἔσται σοι τῆσ νόσου τέλοσ, γίνωσκε ὅτι τεθνήξῃ. Καὶ ὁ μὲν ὀλίγου σφόδρα χρόνου διελθόντοσ καθὼσ προεῖπεν Ἠλίασ ἀπέθανε, διαδέχεται δ’ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὁ ἀδελφὸσ Ιὤραμοσ·

ἄπαισ γὰρ κατέστρεψε τὸν βίον. ὁ δὲ Ιὤραμοσ οὗτοσ τῷ πατρὶ Ἀχάβῳ τὴν πονηρίαν παραπλήσιοσ γενόμενοσ ἐβασίλευσεν ἔτη δώδεκα πάσῃ παρανομίᾳ χρησάμενοσ καὶ ἀσεβείᾳ πρὸσ τὸν θεόν· παρεὶσ γὰρ τοῦτον θρησκεύειν τοὺσ ξενικοὺσ ἐσέβετο· ἦν δὲ τἆλλα δραστήριοσ.

κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν Ἠλίασ ἐξ ἀνθρώπων ἠφανίσθη καὶ οὐδεὶσ ἔγνω μέχρι τῆσ σήμερον αὐτοῦ τὴν τελευτήν· μαθητὴν δὲ Ἐλισσαῖον κατέλιπεν, ὡσ καὶ πρότερον ἐδηλώσαμεν. περὶ μέντοι γε Ἠλία καὶ Ἐνώχου τοῦ γενομένου πρὸ τῆσ ἐπομβρίασ ἐν ταῖσ ἱεραῖσ ἀναγέγραπται βίβλοισ, ὅτι γεγόνασιν ἀφανεῖσ, θάνατον δ’ αὐτῶν οὐδεὶσ οἶδεν. Παραλαβὼν δὲ τὴν βασιλείαν Ιὤραμοσ ἐπὶ τὸν Μωαβιτῶν ἔγνω στρατεύειν βασιλέα Μεισὰν ὄνομα·

τοῦ γὰρ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καθὼσ προείπαμεν, ἔτυχεν ἀποστὰσ φόρουσ τελῶν Ἀχάβῳ τῷ πατρὶ αὐτοῦ μυριάδασ εἴκοσι προβάτων σὺν τοῖσ πόκοισ. συναθροίσασ οὖν τὴν οἰκείαν δύναμιν ἔπεμψε πρὸσ Ιὠσαφάτην παρακαλῶν αὐτόν, ἐπεὶ φίλοσ ἀπ’ ἀρχῆσ ὑπῆρχεν αὐτοῦ τῷ πατρί, συμμαχῆσαι πόλεμον ἐπὶ τοὺσ Μωαβίτασ ἐκφέρειν μέλλοντι ἀποστάντασ αὐτοῦ τῆσ βασιλείασ.

ὁ δ’ οὐ μόνον αὐτὸσ βοηθήσειν ὑπέσχετο, ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰδουμαίων βασιλέα συναναγκάσειν ὄντα ὑφ’ ἑαυτὸν συστρατεύσασθαι. καὶ κυκλεύσαντεσ ἑπτὰ ἡμερῶν ὁδὸν εἰσ ἀπορίαν ὕδατοσ τοῖσ τε κτήνεσι καὶ τῇ στρατιᾷ περιέστησαν πλανηθέντων τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῖσ τῶν ἡγουμένων, ὡσ ἀγωνιᾶν μὲν ἅπαντασ, μάλιστα δὲ τὸν Ιὤραμον καὶ ὑπὸ λύπησ ἐκβοῆσαι πρὸσ τὸν θεόν, τί κακὸν αἰτιασάμενοσ ἀγάγοι τοὺσ τρεῖσ βασιλεῖσ ἀμαχητὶ παραδώσοντασ ἑαυτοὺσ τῷ Μωαβιτῶν βασιλεῖ;

παρεθάρρυνε δ’ αὐτὸν ὁ Ιὠσαφάτησ δίκαιοσ ὢν καὶ πέμψαντα εἰσ τὸ στρατόπεδον ἐκέλευσε γνῶναι, εἴ τισ αὐτοῖσ τοῦ θεοῦ προφήτησ συνελήλυθεν, ἵνα δι’ αὐτοῦ μάθωμεν παρὰ τοῦ θεοῦ, τί ποιητέον ἡμῖν.

" οἰκέτου δέ τινοσ φήσαντοσ τῶν Ιὠράμου ἰδεῖν αὐτόθι τὸν Ἠλία μαθητὴν Ἐλισσαῖον Σαφάτου παῖδα πρὸσ αὐτὸν ἀπίασιν οἱ τρεῖσ βασιλεῖσ Ιὠσαφάτου παραινέσαντοσ. ἐλθόντεσ δ’ ἐπὶ τὴν σκηνὴν τοῦ προφήτου, ἔτυχε δ’ ἔξω τῆσ παρεμβολῆσ κατεσκηνωκώσ, ἐπηρώτων τὸ μέλλον ἐπὶ τῆσ στρατιᾶσ, μάλιστα δὲ ὁ Ιὤραμοσ.

τοῦ δὲ μὴ διοχλεῖν αὐτῷ φράσαντοσ ἀλλὰ πρὸσ τοὺσ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καὶ τῆσ μητρὸσ βαδίζειν προφήτασ, εἶναι γὰρ ἐκείνουσ ἀληθεῖσ, ἐδεῖτο προφητεύειν καὶ σώζειν αὐτούσ. ὁ δὲ ὀμόσασ τὸν θεὸν οὐκ ἂν ἀποκριθῆναι αὐτῷ, εἰ μὴ διὰ Ιὠσαφάτην ὅσιον ὄντα καὶ δίκαιον, ἀχθέντοσ ἀνθρώπου τινὸσ ψάλλειν εἰδότοσ, ἐπεζήτησε γὰρ αὐτόσ, πρὸσ τὸν ψαλμὸν ἔνθεοσ γενόμενοσ προσέταξε τοῖσ βασιλεῦσιν ἐν τῷ χειμάρρῳ πολλοὺσ ὀρύξαι βόθρουσ·

οὔτε γὰρ νέφουσ οὔτε πνεύματοσ γενομένου οὔτε ὑετοῦ καταρραγέντοσ ὄψεσθε πλήρη τὸν ποταμὸν ὕδατοσ, ὡσ ἂν καὶ τὸν στρατὸν καὶ τὰ ὑποζύγια διασωθῆναι ὑμῖν ἀπὸ τοῦ ποτοῦ.

ἔσται δὲ ὑμῖν οὐ τοῦτο μόνον παρὰ θεοῦ, ἀλλὰ καὶ κρατήσετε τῶν ἐχθρῶν καὶ καλλίστασ καὶ ὀχυρωτάτασ πόλεισ λήψεσθε τῶν Μωαβιτῶν, καὶ δένδρα μὲν αὐτῶν ἥμερα κόψετε, τὴν δὲ χώραν δῃώσετε, πηγὰσ δὲ καὶ ποταμοὺσ ἐμφράξετε. Ταῦτα εἰπόντοσ τοῦ προφήτου τῇ ἐπιούσῃ πρὶν ἥλιον ἀνασχεῖν ὁ χειμάρρουσ πολὺσ ἐρρύη, σφοδρῶσ γὰρ ἀπὸ τριῶν ἡμερῶν ὁδοῦ ἐν τῇ Ἰδουμαίᾳ τὸν θεὸν ὗσαι συνέπεσεν, ὥστε εὑρεῖν τὴν στρατιὰν καὶ τὰ ὑποζύγια ποτὸν ἄφθονον.

ὡσ δὲ ἤκουσαν οἱ Μωαβῖται τοὺσ τρεῖσ βασιλέασ ἐπ’ αὐτοὺσ βαδίζοντασ καὶ διὰ τῆσ ἐρήμου ποιουμένουσ τὴν ἔφοδον, ὁ βασιλεὺσ αὐτῶν εὐθὺσ συλλέξασ στρατιὰν ἐκέλευσεν ἐπὶ τῶν ὁρ́ων βάλλεσθαι τὸ στρατόπεδον, ἵνα αὐτοὺσ μὴ λάθωσιν εἰσ τὴν χώραν ἐμβαλόντεσ οἱ πολέμιοι.

θεασάμενοι δὲ ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν ἡλίου τὸ ἐν τῷ χειμάρρῳ ὕδωρ, καὶ γὰρ οὐδὲ μακρὰν ἦν τῆσ Μωαβίτιδοσ, αἵματι τὴν χροὰν ὅμοιον, τότε γὰρ μάλιστα πρὸσ τὴν αὐγὴν τὸ ὕδωρ ἐρυθραίνεται, ψευδῆ δόξαν περὶ τῶν πολεμίων ἐλάμβανον ὡσ ἀπεκτονότων ἑαυτοὺσ διὰ δίψοσ καὶ τοῦ ποταμοῦ αἷμα αὐτοῖσ ῥέοντοσ.

τοῦτο τοίνυν οὕτωσ ἔχειν ὑπολαβόντεσ ἠξίωσαν αὐτοὺσ ἐπὶ διαρπαγὴν τῶν πολεμίων ἐκπέμψαι τὸν βασιλέα καὶ πάντεσ ἐξορμήσαντεσ ὡσ ἐπὶ ἑτοίμην ὠφέλειαν ἦλθον εἰσ τὸ τῶν ἐχθρῶν στρατόπεδον ὡσ ἀπολωλότων.

καὶ διαψεύδεται μὲν αὐτοῖσ ἡ ἐλπὶσ αὕτη, περιστάντων δὲ τῶν πολεμίων οἱ μὲν αὐτῶν κατεκόπησαν οἱ δὲ διεσπάρησαν εἰσ τὴν ἰδίαν χώραν φεύγοντεσ. ἐμβαλόντεσ δὲ εἰσ τὴν Μωαβιτῶν οἱ βασιλεῖσ τάσ τε πόλεισ κατεστρέψαντο τὰσ ἐν αὐτῇ καὶ τοὺσ ἀγροὺσ αὐτῶν διήρπασαν καὶ ἠφάνισαν πληροῦντεσ τῶν ἐκ τῶν χειμάρρων λίθων, καὶ τὰ κάλλιστα τῶν δένδρων ἔκοψαν, καὶ τὰσ πηγὰσ ἐνέφραξαν τῶν ὑδάτων, καὶ τὰ τείχη καθεῖλον ἑώσ ἐδάφουσ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ τῶν Μωαβιτῶν συνδιωκόμενοσ τῇ πολιορκίᾳ καὶ τὴν πόλιν ὁρῶν κινδυνεύουσαν αἱρεθῆναι κατὰ κράτοσ ὡρ́μησε μεθ’ ἑπτακοσίων ἐξελθὼν διὰ τοῦ τῶν πολεμίων ἐξιππάσασθαι στρατοπέδου, καθ’ ὃ μέροσ ἐνόμιζεν αὐτοὺσ τὰσ φυλακὰσ ἀνεῖσθαι.

καὶ πειραθεὶσ οὐκ ἠδυνήθη φυγεῖν· ἐπιτυγχάνει γὰρ ἐπιμελῶσ φρουρουμένῳ τῷ τόπῳ. ὑποστρέψασ δὲ εἰσ τὴν πόλιν ἔργον ἀπογνώσεωσ καὶ δεινῆσ ἀνάγκησ διεπράξατο·

τῶν υἱῶν τὸν πρεσβύτατον, ὃσ μετ’ αὐτὸν βασιλεύειν ἤμελλεν, ἀναγαγὼν ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ὥστε ἅπασι φανερὸν γενέσθαι τοῖσ πολεμίοισ ἱερούργησεν εἰσ ὁλοκαύτωσιν τῷ θεῷ. θεασάμενοι δ’ αὐτὸν οἱ βασιλεῖσ κατῴκτειραν τῆσ ἀνάγκησ καὶ παθόντεσ ἀνθρώπινόν τι καὶ ἐλεεινὸν διέλυσαν τὴν πολιορκίαν καὶ ἕκαστοσ εἰσ τὴν οἰκείαν ἀνέστρεψαν. Ιὠσαφάτησ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ μετ’ εἰρήνησ διαγαγὼν ὀλίγον ἐπιβιώσασ χρόνον μετὰ τὴν στρατείαν ἐκείνην ἀπέθανε, ζήσασ μὲν ἐτῶν ἀριθμὸν ἑξήκοντα, βασιλεύσασ δὲ ἐξ αὐτῶν πέντε καὶ εἴκοσι.

ταφῆσ δὲ ἔτυχε μεγαλοπρεποῦσ ἐν Ιἑροσολύμοισ· καὶ γὰρ ἦν μιμητὴσ τῶν Δαυίδου ἔργων. Κατέλιπε δὲ καὶ παῖδασ ἱκανούσ, διάδοχον δ’ ἀπέδειξε τὸν πρεσβύτατον Ιὤραμον·

ταὐτὸ γὰρ εἶχεν ὄνομα τῷ τῆσ γυναικὸσ ἀδελφῷ, βασιλεύοντι δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν, Ἀχάβου δὲ παιδί. παραγενόμενοσ δ’ ἐκ τῆσ Μωαβίτιδοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ εἰσ Σαμάρειαν εἶχε σὺν αὑτῷ τὸν προφήτην Ἐλισσαῖον, οὗ τὰσ πράξεισ βούλομαι διελθεῖν, λαμπραὶ γάρ εἰσι καὶ ἱστορίασ ἄξιαι, καθὼσ ἐν ταῖσ ἱεραῖσ βίβλοισ ἐπεγνώκαμεν.

Προσελθοῦσαν γὰρ αὐτῷ φασι τὴν Ὠβεδίου τοῦ Ἀχάβου οἰκονόμου γυναῖκα εἰπεῖν, ὡσ οὐκ ἀγνοεῖ πῶσ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ τοὺσ προφήτασ περιέσωσεν ὑπὸ τῆσ Ἀχάβου γυναικὸσ Ιἐζαβέλασ ἀναιρουμένουσ·

ἑκατὸν γὰρ ἔλεγεν ὑπ’ αὐτοῦ δανεισαμένου τραφῆναι κεκρυμμένουσ· καὶ μετὰ τὴν τἀνδρὸσ τελευτὴν ἄγεσθαι νῦν ὑπὸ τῶν δανειστῶν αὐτήν τε καὶ τέκνα πρὸσ δουλείαν, παρεκάλει τε διὰ ταύτην τὴν ἐργασίαν τἀνδρὸσ ἐλεῆσαί τε καὶ παρασχεῖν τινα βοήθειαν. πυθομένῳ δ’ αὐτῷ, τί ἔχει ἐπὶ τῆσ οἰκίασ, ἄλλο μὲν οὐδὲν ἔφη, ἔλαιον δὲ βραχὺ λίαν ἐν κεραμίῳ.

ὁ δὲ προφήτησ ἀπελθοῦσαν ἐκέλευσεν ἀγγεῖα χρήσασθαι πολλὰ παρὰ τῶν γειτόνων κενὰ καὶ τὰσ θύρασ ἀποκλείσασαν τοῦ δωματίου μεταχεῖν εἰσ ἅπαντα τὸ ἔλαιον· τὸν γὰρ θεὸν πληρώσειν αὐτά. τῆσ δὲ γυναικὸσ τὰ κελευσθέντα ποιούσησ καὶ τοῖσ τέκνοισ προσφέρειν ἕκαστον τῶν ἀγγείων προσταττούσησ, ἐπεὶ πάντα ἐπληρώθη καὶ μηδὲν ἦν κενόν, ἐλθοῦσα πρὸσ τὸν προφήτην ταῦτα ἀπήγγειλεν.

ὁ δὲ συνεβούλευε τοὔλαιον ἀπελθούσῃ ἀποδόσθαι καὶ τοῖσ δανεισταῖσ ἀποδοῦναι τὰ ὀφειλόμενα·

γενήσεσθαι δέ τι καὶ περισσὸν ἐκ τῆσ τιμῆσ τοῦ ἐλαίου, ᾧ πρὸσ διατροφὴν τὴν τῶν τέκνων καταχρήσεται. καὶ Ἐλισσαῖοσ μὲν οὕτωσ ἀπήλλαξε τῶν χρεῶν τὴν γυναῖκα καὶ τῆσ ἀπὸ τῶν δανειστῶν ὕβρεωσ ἠλευθέρωσεν. Ἐλισσαῖοσ δὲ ταχέωσ πρὸσ Ιὤραμον ἐξαπέστειλε φυλάττεσθαι τὸν τόπον ἐκεῖνον αὐτῷ παραινῶν·

εἶναι γὰρ ἐν αὐτῷ Σύρουσ τινὰσ τοὺσ ἐκεῖ λοχῶντασ αὐτὸν ἀνελεῖν. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺσ οὐκέτ’ ἐπὶ τὴν θήραν ἐξώρμησε τῷ προφήτῃ πειθόμενοσ· Ἄδερ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ διαμαρτὼν ὡσ τῶν ἰδίων αὐτοῦ καταμηνυσάντων πρὸσ τὸν Ιὤραμον τὴν ἐνέδραν, ὠργίζετό τε καὶ μεταπεμψάμενοσ αὐτοὺσ προδότασ ἔλεγε τῶν ἀπορρήτων αὐτοῦ καὶ θάνατον ἠπείλει φανερᾶσ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ, ἣν μόνοισ ἐκείνοισ ἐπίστευσε, τῷ πολεμίῳ γεγενημένησ.

φήσαντοσ δέ τινοσ τῶν παρόντων ψευδοδοξεῖν αὐτόν, μηδὲ ὑπονοεῖν αὐτὸν ὡσ πρὸσ τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ κατειρηκότασ τὴν ἔκπεμψιν τῶν ἀναιρησόντων αὐτούσ, ἀλλὰ γινώσκειν ὅτι Ἐλισσαῖόσ ἐστιν ὁ προφήτησ ὁ πάντα μηνύων αὐτῷ καὶ φανερὰ ποιῶν τὰ ὑπ’ αὐτοῦ βουλευόμενα, προσέταξε πέμψασ μαθεῖν ἐν τίνι πόλει τυγχάνει διατρίβων Ἐλισσαῖοσ.

οἱ δὲ πεμφθέντεσ ἧκον ἀγγέλλοντεσ αὐτὸν ἐν Δωθαεὶν ὑπάρχοντα.

πέμπει τοιγαροῦν Ἄδερ ἐπὶ τὴν πόλιν δύναμιν πολλὴν ἱππέων καὶ ἁρμάτων, ὅπωσ τὸν Ἐλισσαῖον λάβωσιν. οἱ δὲ νυκτὸσ κύκλῳ τὴν πόλιν πᾶσαν περιλαβόντεσ εἶχον ἐν φρουρᾷ. ἅμα δὲ ἑῴ τοῦτο μαθὼν ὁ τοῦ προφήτου διάκονοσ καὶ ὅτι ζητοῦσιν οἱ πολέμιοι λαβεῖν Ἐλισσαῖον ἐδήλωσεν αὐτῷ μετὰ βοῆσ καὶ ταραχῆσ δραμὼν πρὸσ αὐτόν. ὁ δὲ τὸν θεράποντα μὴ δεδιέναι παρεθάρρυνε καὶ τὸν θεόν, ᾧ συμμάχῳ καταφρονῶν ἀδεὴσ ἦν, παρεκάλει τῷ διακόνῳ πρὸσ τὸ λαβεῖν αὐτὸν εὐέλπι θάρσοσ ἐμφανίσαι τὴν αὑτοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ὡσ δυνατόν.

ὁ δὲ θεὸσ ἐπήκοοσ τῶν εὐχῶν τοῦ προφήτου γενόμενοσ πλῆθοσ ἁρμάτων καὶ ἵππων τῷ θεράποντι περὶ τὸν Ἐλισσαῖον κεκυκλωμένον θεάσασθαι παρέσχεν, ὡσ αὐτὸν ἀφιέναι μὲν τὸ δέοσ, ἀναθαρσῆσαι δὲ πρὸσ τὴν ὄψιν τῆσ νομιζομένησ συμμαχίασ. Ἐλισσαῖοσ δὲ μετὰ ταῦτα καὶ τὰσ τῶν πολεμίων ὄψεισ ἀμαυρῶσαι τὸν θεὸν παρεκάλει ἀχλὺν αὐταῖσ ἐπιβαλόντα ἀφ’ ἧσ ἀγνοήσειν αὐτὸν ἔμελλον.

γενομένου δὲ καὶ τούτου προελθὼν εἰσ μέσουσ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐπηρώτησε, τίνα ἐπιζητοῦντεσ ἦλθον· τῶν δὲ τὸν προφήτην Ἐλισσαῖον εἰπόντων παραδώσειν ὑπέσχετο, εἰ πρὸσ τὴν πόλιν ἐν ᾗ τυγχάνει ὢν ἀκολουθήσειαν αὐτῷ. καὶ οἱ μὲν ἡγουμένῳ τῷ προφήτῃ τὰσ ὄψεισ ὑπὸ θεοῦ καὶ τὴν διάνοιαν ἐπεσκοτημένοι σπουδάζοντεσ εἵποντο, ἀγαγὼν δὲ αὐτοὺσ Ἐλισσαῖοσ εἰσ Σαμάρειαν Ιὠράμῳ μὲν τῷ βασιλεῖ προσέταξε κλεῖσαι τὰσ πύλασ καὶ περιστῆσαι τοῖσ Σύροισ τὴν αὑτοῦ δύναμιν, τῷ θεῷ δὲ ηὔξατο καθᾶραι τὰσ ὄψεισ τῶν πολεμίων καὶ τὴν ἀχλὺν αὐτῶν ἀνελεῖν.

οἱ δ’ ἐκ τῆσ ἀμαυρώσεωσ ἐκείνησ ἀφεθέντεσ ἑώρων αὑτοὺσ ἐν μέσοισ τοῖσ ἐχθροῖσ ὑπάρχοντασ. ἐν ἐκπλήξει δὲ δεινῇ καὶ ἀμηχανίᾳ τῶν Σύρων οἱο͂ν εἰκὸσ ἐφ’ οὕτωσ θείῳ καὶ παραδόξῳ πράγματι κειμένων καὶ τοῦ βασιλέωσ Ιὠράμου πυθομένου τὸν προφήτην, εἰ κελεύσειεν αὐτοὺσ κατακοντισθῆναι, τοῦτο μὲν ἐκώλυσε ποιεῖν Ἐλισσαῖοσ·

τοὺσ γὰρ νόμῳ πολέμου ληφθέντασ ἀποκτείνειν εἶναι δίκαιον ἔλεγε, τούτουσ δὲ μηδὲν κακὸν ἐργάσασθαι τὴν ἐκείνου χώραν, θείᾳ δὲ δυνάμει πρὸσ αὐτοὺσ οὐκ εἰδότασ ἐλθεῖν. συνεβούλευέ τε ξενίων αὐτοῖσ μεταδόντα καὶ τραπέζησ ἀπολύειν ἀβλαβεῖσ.

Ιὤραμοσ μὲν οὖν τῷ προφήτῃ πειθόμενοσ ἑστιάσασ λαμπρῶσ πάνυ καὶ φιλοτίμωσ τοὺσ Σύρουσ ἀπέλυσε πρὸσ Ἄδερα τὸν αὑτῶν βασιλέα. Τῶν δὲ ἀφικομένων καὶ δηλωσάντων αὐτῷ τὰ συμβεβηκότα θαυμάσασ ὁ Ἄδερ τὸ παράδοξον καὶ τὴν τοῦ θεοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπιφάνειαν καὶ δύναμιν καὶ τὸν προφήτην, ᾧ τὸ θεῖον οὕτωσ ἐναργῶσ παρῆν, κρύφα μὲν οὐκέτι διέγνω τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπιχειρεῖν βασιλεῖ τὸν Ἐλισσαῖον δεδοικώσ, φανερῶσ δὲ πολεμεῖν ἔκρινε τῷ πλήθει τῆσ στρατιᾶσ καὶ τῇ δυνάμει νομίζων περιέσεσθαι τῶν πολεμίων.

καὶ στρατεύει μετὰ μεγάλησ δυνάμεωσ ἐπὶ τὸν Ιὤραμον, ὃσ οὐχ ἡγούμενοσ αὑτὸν ἀξιόμαχον εἶναι τοῖσ Σύροισ ἐνέκλεισεν αὑτὸν εἰσ τὴν Σαμάρειαν θαρρῶν τῇ τῶν τειχῶν ὀχυρότητι.

Ἄδερ δὲ λογισάμενοσ αἱρήσειν τὴν πόλιν, εἰ καὶ μὴ τοῖσ μηχανήμασι, λιμῷ μέντοι καὶ σπάνει τῶν ἐπιτηδείων παραστήσεσθαι τοὺσ Σαμαρεῖσ, προσβαλὼν ἐπολιόρκει τὴν πόλιν. οὕτω δὲ ἐπέλιπε τὸν Ιὤραμον ἡ τῶν ἀναγκαίων εὐπορία, ὡσ δι’ ὑπερβολὴν τῆσ ἐνδείασ ἐν τῇ Σαμαρείᾳ πραθῆναι ὀγδοήκοντα μὲν ἀργυρῶν νομίσματοσ κεφαλὴν ὄνου, πέντε δὲ ἀργυρῶν νομίσματοσ ξέστην κόπρου περιστερῶν ἀντὶ ἁλῶν ὠνεῖσθαι τοὺσ Ἑβραίουσ.

ἦν δ’ ἐν φόβῳ μὴ διὰ τὸν λιμὸν προδῷ τισ τοῖσ ἐχθροῖσ τὴν πόλιν ὁ Ιὤραμοσ καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐκπεριήρχετο τὰ τείχη καὶ τοὺσ φύλακασ, μή τισ ἔνδον εἰή παρ’ αὐτῶν σκεπτόμενοσ καὶ τῷ βλέπεσθαι καὶ φροντίζειν ἀφαιρούμενοσ καὶ τὸ βούλεσθαί τι τοιοῦτον καὶ τὸ ἔργον, εἰ ταύτην τισ τὴν γνώμην ἤδη λαμβάνειν ἔφθασεν.

ἀνακραγούσησ δέ τινοσ γυναικόσ "δέσποτα ἐλέησον" νομίσασ αἰτεῖν τι μέλλειν αὐτὴν τῶν πρὸσ τροφὴν ὀργισθεὶσ ἐπηράσατο αὐτῇ τὸν θεὸν καὶ μήτε ἅλωσ αὐτῷ μήτε ληνοὺσ ὑπάρχειν ἔλεγεν, ὅθεν τι καὶ παράσχοι ἂν αὐτῇ δεομένῃ.

τῆσ δ’ οὐδενὸσ μὲν τούτων χρῄζειν εἰπούσησ οὐδ’ ἐνοχλεῖν τροφῆσ ἕνεκα, κριθῆναι δὲ ἀξιούσησ πρὸσ ἄλλην γυναῖκα, κελεύσαντοσ λέγειν καὶ διδάσκειν περὶ ὧν ἐπιζητεῖ συνθήκασ ἔφη ποιήσασθαι μετὰ τῆσ ἑτέρασ γυναικὸσ γειτνιώσησ καὶ φίλησ αὐτῇ τυγχανούσησ, ὅπωσ ἐπεὶ τὰ τοῦ λιμοῦ καὶ τῆσ ἐνδείασ ἦν ἀμήχανα διαχρησάμενοι τὰ τέκνα, ἦν δὲ ἄρρεν ἑκατέρᾳ παιδίον, ἀνὰ μίαν ἡμέραν θρέψωμεν ἀλλήλασ.

"κἀγὼ μέν, φησί, πρώτη τοὐμὸν κατέσφαξα καὶ τὴν παρελθοῦσαν ἡμέραν τοὐμὸν ἐτράφημεν ἀμφότεραι·

νῦν δ’ οὐ βούλεται ταὐτὸ ποιεῖν, ἀλλὰ παραβαίνει τὴν συνθήκην καὶ τὸν υἱὸν ἀφανῆ πεποίηκε. " τοῦτ’ ἐλύπησε σφοδρῶσ Ιὤραμον ἀκούσαντα, καὶ περιρρηξάμενοσ τὴν ἐσθῆτα καὶ δεινὸν ἐκβοήσασ ἔπειτα ὀργῆσ ἐπὶ τὸν προφήτην Ἐλισσαῖον πληρωθεὶσ ἀνελεῖν αὐτὸν ὡρ́μησεν, ὅτι μὴ δεῖται τοῦ θεοῦ πόρον τ’ αὐτοῖσ καὶ διαφυγὴν τῶν περιεχόντων κακῶν δοῦναι·

τόν τε ἀποτεμοῦντα αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν εὐθὺσ ἐξέπεμψε. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν ἠπείγετο τοῦ προφήτου·

τὸν δ’ Ἐλισσαῖον οὐκ ἔλαθεν ἡ τοῦ βασιλέωσ ὀργή, καθεζόμενοσ δὲ οἴκαδε παρ’ αὑτῷ σὺν τοῖσ μαθηταῖσ ἐμήνυσεν αὐτοῖσ, ὅτι Ιὤραμοσ ὁ τοῦ φονέωσ υἱὸσ πέμψειε τὸν ἀφαιρήσοντα αὐτοῦ τὴν κεφαλήν. "ἀλλ’ ὑμεῖσ, φησίν, ὅταν ὁ τοῦτο προσταχθεὶσ ἀφίκηται, παραφυλάξαντεσ εἰσιέναι μέλλοντα προσαποθλίψατε τῇ θύρᾳ καὶ κατάσχετε·

ἀκολουθήσει γὰρ αὐτῷ πρόσ με παραγινόμενοσ ὁ βασιλεὺσ μεταβεβουλευμένοσ. " καὶ οἱ μὲν τὸ κελευσθὲν ὡσ ἧκεν ὁ πεμφθεὶσ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν τὴν Ἐλισσαίου ἐποίησαν· Ιὤραμοσ δὲ καταγνοὺσ τῆσ ἐπὶ τὸν προφήτην ὀργῆσ καὶ δείσασ, μὴ φθάσῃ κτείνασ αὐτὸν ὁ τοῦτο προσταχθείσ, ἔσπευσε κωλῦσαι γενέσθαι τὸν φόνον καὶ διασῶσαι τὸν προφήτην.

ἀφικόμενοσ δὲ πρὸσ αὐτὸν ᾐτιᾶτο, ὅτι μὴ παρὰ τοῦ θεοῦ λύσιν αὐτοῖσ τῶν παρόντων αἰτεῖται κακῶν, ἀλλ’ οὕτωσ ὑπ’ αὐτῶν φθειρομένουσ ὑπερορᾷ. Ἐλισσαῖοσ δὲ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἐπηγγέλλετο κατ’ ἐκείνην τὴν ὡρ́αν, καθ’ ἣν ὁ βασιλεὺσ ἀφίκετο πρὸσ αὐτόν, ἔσεσθαι πολλὴν εὐπορίαν τροφῆσ καὶ πραθήσεσθαι μὲν ἐν τῇ ἀγορᾷ σίκλου δύο κριθῆσ σάτα, ὠνήσεσθαι δὲ σεμιδάλεωσ σάτον σίκλου.

ταῦτα τόν τε Ιὤραμον καὶ τοὺσ παρόντασ εἰσ χαρὰν περιέτρεψε·

πιστεύειν γὰρ τῷ προφήτῃ διὰ τὴν ἐπὶ τοῖσ προπεπειραμένοισ ἀλήθειαν οὐκ ὤκνουν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπ’ ἐκείνησ ἐνδεὲσ τῆσ ἡμέρασ καὶ ταλαίπωρον ἡ προσδοκωμένη κοῦφον αὐτοῖσ ἐποίει. ὁ δὲ τῆσ τρίτησ μοίρασ ἡγεμὼν τῷ βασιλεῖ φίλοσ ὢν καὶ τότε φέρων αὐτὸν ἐπερηρεισμένον "ἄπιστα, εἶπε, λέγεισ, ὦ προφῆτα·

καὶ ὥσπερ ἀδύνατον ἐκχέαι τὸν θεὸν ἐξ οὐρανοῦ καταρράκτασ κριθῆσ ἢ σεμιδάλεωσ, οὕτωσ ἀμήχανον καὶ τὰ ὑπὸ σοῦ νῦν εἰρημένα γενέσθαι. " καὶ ὁ προφήτησ πρὸσ αὐτόν "ταῦτα μέν, εἶπεν, ὄψει τοῦτο λαμβάνοντα τὸ τέλοσ, οὐ μεταλήψῃ δ’ οὐδενὸσ τῶν ὑπαρξόντων. Ἐξέβη τοίνυν τοῦτον τὸν τρόπον τὰ ὑπὸ Ἐλισσαίου προειρημένα·

νόμοσ ἦν ἐν Σαμαρείᾳ τοὺσ λέπραν ἔχοντασ καὶ μὴ καθαροὺσ ἀπὸ τῶν τοιούτων τὰ σώματα μένειν ἔξω τῆσ πόλεωσ. τροφὴν ἐκφέροντοσ εἰσελθεῖν μὲν εἰσ τὴν πόλιν διὰ τὸν νόμον κεκωλυμένοι, κἂν ἐπιτραπῇ δ’ αὐτοῖσ διαφθαρήσεσθαι κακῶσ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ λογισάμενοι, τοῦτο δὲ πείσεσθαι κἂν αὐτόθι μείνωσιν ἀπορίᾳ τροφῆσ, παραδοῦναι τοῖσ πολεμίοισ αὑτοὺσ ἔκριναν ὡσ εἰ μὲν φείσαιντο αὐτῶν ζησόμενοι, εἰ δ’ ἀναιρεθεῖεν εὐθανατήσοντεσ.

ταύτην κυρώσαντεσ τὴν βουλὴν νυκτὸσ ἧκον εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων.

ἤρχετο δ’ ἤδη τοὺσ Σύρουσ ἐκφοβεῖν καὶ ταράττειν ὁ θεὸσ καὶ κτύπον ἁρμάτων καὶ ἵππων ὡσ ἐπερχομένησ στρατιᾶσ ταῖσ ἀκοαῖσ αὐτῶν ἐνηχεῖν καὶ ταύτην ἐγγυτέρω προσφέρειν αὐτοῖσ τὴν ὑπόνοιαν. ἀμέλει τοῦτον τὸν τρόπον ὑπ’ αὐτῆσ διετέθησαν, ὥστε τὰσ σκηνὰσ ἐκλιπόντεσ συνέδραμον πρὸσ τὸν Ἄδερα λέγοντεσ, ὡσ Ιὤραμοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν μισθωσάμενοσ συμμάχουσ τόν τε τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ τὸν τῶν νήσων ἐπ’ αὐτοὺσ ἄγει·

προσιόντων γὰρ αὐτῶν ἐπακούειν τοῦ κτύπου. ταῦτα λέγουσιν ὁ Ἄδερ, καὶ γὰρ αὐτὸσ περιεψοφεῖτο ἤδη τὰσ ἀκοὰσ ὁμοίωσ τῷ πλήθει, προσέσχε καὶ μετὰ πολλῆσ ἀταξίασ καὶ θορύβου καταλιπόντεσ ἐν τῇ παρεμβολῇ τοὺσ ἵππουσ καὶ τὰ ὑποζύγια καὶ πλοῦτον ἄφθονον εἰσ φυγὴν ἐχώρησαν.

οἱ λεπροὶ δὲ οἱ ἐκ τῆσ Σαμαρείασ ἀναχωρήσαντεσ εἰσ τὸ τῶν Σύρων στρατόπεδον, ὧν μικρὸν ἔμπροσθεν ἐπεμνήσθημεν, ὡσ γενόμενοι πρὸσ τῇ παρεμβολῇ πολλὴν ἡσυχίαν καὶ ἀφωνίαν ἔβλεπον οὖσαν καὶ παρελθόντεσ δὲ εἴσω καὶ ὁρμήσαντεσ εἰσ μίαν σκηνὴν οὐδένα ἑώρων, ἐμφαγόντεσ καὶ πιόντεσ ἐβάστασαν ἐσθῆτα καὶ πολὺν χρυσὸν κομίσαντεσ ἔξω τῆσ παρεμβολῆσ ἔκρυψαν·

ἔπειτ’ εἰσ ἑτέραν σκηνὴν παρελθόντεσ ὁμοίωσ τὰ ἐν αὐτῇ πάλιν ἐξεκόμισαν, καὶ τοῦτ’ ἐποίησαν τετράκισ μηδενὸσ αὐτοῖσ ὅλωσ ἐντυγχάνοντοσ.

ὅθεν εἰκάσαντεσ ἀνακεχωρηκέναι τοὺσ πολεμίουσ κατεγίνωσκον αὑτῶν μὴ ταῦτα δηλούντων τῷ Ιὠράμῳ καὶ τοῖσ πολίταισ. καὶ οἱ μὲν ἐλθόντεσ πρὸσ τὸ τῆσ Σαμαρείασ τεῖχοσ καὶ ἀναβοήσαντεσ πρὸσ τοὺσ φύλακασ ἐμήνυον αὐτοῖσ τὰ περὶ τοὺσ πολεμίουσ, ἐκεῖνοι δὲ ταῦτ’ ἀπήγγειλαν τοῖσ τοῦ βασιλέωσ φύλαξι, παρ’ ὧν μαθὼν Ιὤραμοσ μεταπέμπεται τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ.

πρὸσ οὓσ ἐλθόντασ ἐνέδραν καὶ τέχνην ὑπονοεῖν ἔλεγε τὴν ἀναχώρησιν τοῦ τῶν Σύρων βασιλέωσ ἀπογνόντοσ ἡμᾶσ τῷ λιμῷ διαφθαρήσεσθαι, ἵνα ὡσ πεφευγότων εἰσ διαρπαγὴν ἐξελθόντων τῆσ παρεμβολῆσ αἰφνιδίωσ ἐπιπέσῃ καὶ κτείνῃ μὲν αὐτούσ, ἀμαχητὶ δὲ ἕλῃ τὴν πόλιν·

ὅθεν ὑμῖν παραινῶ διὰ φυλακῆσ ἔχειν αὐτὴν μὴ καταφρονήσαντασ τῷ τοὺσ πολεμίουσ ἀνακεχωρηκέναι· φήσαντοσ δέ τινοσ, ὡσ ἄριστα μὲν καὶ συνετώτατα ὑπονοήσειε, πέμψαι γε μὴν συμβουλεύσαντοσ δύο τῶν ἱππέων τοὺσ τὴν ἄχρι Ιὀρδάνου πᾶσαν ἐξερευνήσοντασ, ἵν’ εἰ ληφθέντεσ ὑπὸ λοχώντων τῶν πολεμίων διαφθαρεῖεν φυλακὴ τῇ στρατιᾷ γένωνται τοῦ μηδὲν ὅμοιον παθεῖν αὐτὴν ἀνυπόπτωσ προελθοῦσαν·

"προσαριθμήσεισ δέ, φησί, τοῖσ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ τεθνηκόσι τοὺσ ἱππεῖσ, κἂν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ληφθέντεσ ἀπόλωνται. " ἀρεσθεὶσ δὲ τῇ γνώμῃ τότε τοὺσ κατοψομένουσ ἐξέπεμψεν·

οἱ δὲ κενὴν μὲν πολεμίων τὴν ὁδὸν ἤνυσαν, μεστὴν δὲ σιτίων καὶ ὅπλων εὑρ͂ον, ἃ διὰ τὸ κοῦφοι πρὸσ τὸ φεύγειν εἶναι ῥίπτοντεσ κατέλιπον. ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ διαρπαγὴν τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὸ πλῆθοσ ἐξαφῆκεν. εὐτελὲσ δὲ οὐδὲν οὐδ’ ὀλίγον ὠφελοῦντο, ἀλλὰ πολὺν μὲν χρυσόν, πολὺν δὲ ἄργυρον, ἀγέλασ δὲ παντοδαπῶν κτηνῶν, ἔτι γε μὴν σίτου μυριάσι καὶ κριθῆσ αἷσ οὐδ’ ὄναρ ἤλπισαν ἐπιτυχόντεσ τῶν μὲν προτέρων κακῶν ἀπηλλάγησαν, ἀφθονίαν δ’ εἶχον, ὡσ ὠνεῖσθαι δύο μὲν σάτα κριθῆσ σίκλου σεμιδάλεωσ δὲ σάτον σίκλου κατὰ τὴν Ἐλισσαίου προφητείαν·

ἰσχύει δὲ τὸ σάτον μόδιον καὶ ἥμισυ Ἰταλικόν. μόνοσ δὲ τούτων οὐκ ὤνατο τῶν ἀγαθῶν ὁ τῆσ τρίτησ μοίρασ ἡγεμών·

κατασταθεὶσ γὰρ ἐπὶ τῆσ πύλησ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ, ἵνα τὸ πλῆθοσ ἐπέχῃ τῆσ πολλῆσ ὁρμῆσ καὶ μὴ κινδυνεύσωσιν ὑπ’ ἀλλήλων ὠθούμενοι συμπατηθέντεσ ἀπολέσθαι, τοῦτ’ αὐτὸσ ἔπαθε καὶ τοῦτον ἀποθνήσκει τὸν τρόπον τὴν τελευτὴν αὐτῷ προφητεύσαντοσ Ἐλισσαίου, ὅτε τοῖσ ὑπ’ αὐτοῦ περὶ τῆσ ἐσομένησ εὐπορίασ τῶν ἐπιτηδείων λεγομένοισ μόνοσ ἐξ ἁπάντων οὐκ ἐπίστευσεν. Ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺσ Ἄδεροσ διασωθεὶσ εἰσ Δαμασκὸν καὶ μαθών, ὅτι τὸ θεῖον αὐτόν τε καὶ τὴν στρατιὰν αὐτοῦ πᾶσαν εἰσ τὸ δέοσ καὶ τὴν ταραχὴν ἐκείνην ἐνέβαλεν, ἀλλ’ οὐκ ἐξ ἐφόδου πολεμίων ἐγένετο, σφόδρα τῷ δυσμενῆ τὸν θεὸν ἔχειν ἀθυμήσασ εἰσ νόσον κατέπεσεν.

ἐκδημήσαντοσ δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἰσ Δαμασκὸν Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου γνοὺσ ὁ Ἄδερ τὸν πιστότατον τῶν οἰκετῶν Ἀζάηλον ἔπεμψεν ὑπαντησόμενον αὐτῷ καὶ δῶρα κομίζοντα, κελεύσασ ἔρεσθαι περὶ τῆσ νόσου καὶ εἰ διαφεύξεται τὸν ἐξ αὐτῆσ κίνδυνον.

Ἀζάηλοσ δὲ μετὰ καμήλων τεσσαράκοντα τὸν ἀριθμόν, αἳ τὰ κάλλιστα καὶ τιμιώτατα τῶν ἐν Δαμασκῷ γινομένων καὶ ὄντων ἐν τῷ βασιλείῳ ἔφερον δῶρα, συμβαλὼν τῷ Ἐλισσαίῳ προσαγορεύσασ αὐτὸν φιλοφρόνωσ ἔλεγεν ὑπὸ Ἄδεροσ τοῦ βασιλέωσ πεμφθῆναι πρὸσ αὐτὸν δῶρά τε κομίσαι καὶ πυθέσθαι περὶ τῆσ νόσου καὶ εἰ ῥᾴων ἀπ’ αὐτῆσ ἔσοιτο.

ὁ δὲ προφήτησ τὸν μὲν Ἀζάηλον ἐκέλευε μηδὲν ἀπαγγέλλειν τῷ βασιλεῖ κακόν, ἔλεγε δ’ ὅτι τεθνήξεται.

καὶ ὁ μὲν οἰκέτησ τοῦ βασιλέωσ ἐλυπεῖτο ταῦτ’ ἀκούσασ, ὁ δ’ Ἐλισσαῖοσ ἔκλαιε καὶ πολλοῖσ ἐρρεῖτο δακρύοισ προορώμενοσ ἃ πάσχειν ὁ λαὸσ ἔμελλε κακὰ μετὰ τὴν Ἄδεροσ τελευτήν. ἀνακρίναντοσ δ’ αὐτὸν Ἀζαήλου τὴν αἰτίαν τῆσ συγχύσεωσ "κλαίω, φησί, τὸ πλῆθοσ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐλεῶν, ὧν ἐκ σοῦ πείσεται δεινῶν·

ἀποκτενεῖσ γὰρ αὐτῶν τοὺσ ἀρίστουσ καὶ τὰσ ὀχυρωτάτασ πόλεισ ἐμπρήσεισ, καὶ παιδία μὲν ἀπολεῖσ προσρηγνὺσ πέτραισ τὰσ δ’ ἐγκύουσ ἀναρρήξεισ γυναῖκασ. " τοῦ δὲ Ἀζαήλου λέγοντοσ·

"τίνα γὰρ ἰσχὺν ἐμοὶ τηλικαύτην εἶναι συμβέβηκεν, ὥστε ταῦτα ποιῆσαι; τὸν θεὸν ἔφησεν αὐτῷ δεδηλωκέναι τοῦθ’, ὅτι τῆσ Συρίασ μέλλει βασιλεύειν. τὴν δ’ ἀρχὴν αὐτὸσ παρέλαβε δραστήριόσ τε ὢν ἀνὴρ καὶ πολλὴν ἔχων παρὰ τῶν Σύρων εὔνοιαν καὶ τοῦ δήμου τῶν Δαμασκηνῶν, ὑφ’ οὗ μέχρι νῦν αὐτόσ τε ὁ Ἄδερ καὶ Ἀζάηλοσ ὁ μετ’ αὐτὸν ἄρξασ ὡσ θεοὶ τιμῶνται διὰ τὰσ εὐεργεσίασ καὶ τῶν ναῶν οἰκοδομίασ, οἷσ ἐκόσμησαν τὴν τῶν Δαμασκηνῶν πόλιν.

πομπεύουσι δ’ αὐτοὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ τῇ τιμῇ τῶν βασιλέων καὶ σεμνύνονται τὴν τούτων ἀρχαιότητα οὐκ εἰδότεσ, ὅτι νεώτεροί εἰσι καὶ οὐκ ἔχοντεσ οὗτοι οἱ βασιλεῖσ ἔτη χίλια καὶ ἑκατόν.

ὁ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ Ιὤραμοσ ἀκούσασ τὴν Ἄδεροσ τελευτὴν ἀνέπνευσεν ἐκ τῶν φόβων καὶ τοῦ δέουσ ὃ δι’ αὐτὸν εἶχεν ἀσμένωσ εἰρήνησ λαμβανόμενοσ. Ιὤραμοσ δὲ ὁ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλεύσ, καὶ τούτῳ γὰρ ἦν ταὐτὸν καθὼσ προειρήκαμεν ἔμπροσθεν ὄνομα, παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν εὐθὺσ ἐπὶ σφαγὴν τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ τῶν πατρῴων φίλων οἳ καὶ ἡγεμόνεσ ἦσαν ἐχώρησε, τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῆσ πονηρίασ ἐντεῦθεν ποιησάμενοσ καὶ μηδὲν διενεγκὼν τῶν τοῦ λαοῦ βασιλέων, οἳ πρῶτοι παρηνόμησαν εἰσ τὰ πάτρια τῶν Ἑβραίων ἔθη καὶ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν.

ἐδίδαξε δ’ αὐτὸν τά τ’ ἄλλα εἶναι κακὸν καὶ δὴ καὶ ξενικοὺσ θεοὺσ προσκυνεῖν Γοθολία θυγάτηρ μὲν Ἀχάβου συνοικοῦσα δ’ αὐτῷ.

καὶ ὁ μὲν θεὸσ διὰ τὴν πρὸσ Δαυίδην ὁμολογίαν οὐκ ἐβούλετο τούτου τὸ γένοσ ἐξαφανίσαι, Ιὤραμοσ δ’ οὐ διέλειπεν ἑκάστησ ἡμέρασ καινουργῶν ἐπ’ ἀσεβείᾳ καὶ λύμῃ τῶν ἐπιχωρίων ἐθισμῶν. ἀποστάντων δὲ αὐτοῦ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τῶν Ἰδουμαίων καὶ τὸν μὲν πρότερον ἀποκτεινάντων βασιλέα, ὃσ ὑπήκουεν αὐτοῦ τῷ πατρί, ὃν δ’ ἐβούλοντο αὐτοὶ καταστησάντων Ιὤραμοσ μετὰ τῶν περὶ αὐτὸν ἱππέων καὶ τῶν ἁρμάτων νυκτὸσ εἰσ τὴν Ἰδουμαίαν ἐνέβαλε, καὶ τοὺσ μὲν πέριξ τῆσ αὑτοῦ βασιλείασ διέφθειρε, περαιτέρω δ’ οὐ προῆλθεν.

ὤνησε μέντοι τοῦτο ποιήσασ οὐδὲ ἕν·

πάντεσ γὰρ ἀπέστησαν αὐτοῦ καὶ οἱ τὴν χώραν τὴν καλουμένην Λαβίναν νεμόμενοι. ἦν δ’ οὕτωσ ἐμμανήσ, ὥστε τὸν λαὸν ἠνάγκαζεν ἐπὶ τὰ ὑψηλότατα τῶν ὀρῶν ἀναβαίνοντα προσκυνεῖν τοὺσ ἀλλοτρίουσ θεούσ. Ταῦτα δ’ αὐτῷ πράττοντι καὶ τελέωσ ἐκβεβληκότι τῆσ διανοίασ τὰ πάτρια νόμιμα κομίζεται παρ’ Ἠλίου τοῦ προφήτου ἐπιστολή, ἣ τὸν θεὸν ἐδήλου μεγάλην παρ’ αὐτοῦ ληψόμενον δίκην, ὅτι τῶν μὲν ἰδίων πατέρων μιμητὴσ οὐκ ἐγένετο, τοῖσ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέων κατηκολούθησεν ἀσεβήμασι καὶ συνηνάγκασε τὴν Ιοὔδα φυλὴν καὶ τοὺσ πολίτασ Ιἑροσολύμων ἀφέντασ τὴν ὁσίαν τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ σέβειν τὰ εἴδωλα, καθὼσ καὶ Ἄχαβοσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἐβιάσατο, ὅτι τε τοὺσ ἀδελφοὺσ διεχρήσατο καὶ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ καὶ δικαίουσ ἀπέκτεινεν·

καὶ ὅτι τεθνήξεται νόσῳ τῆσ νηδύοσ ἐπὶ πολὺ βασανισθεὶσ καὶ τῶν ἐντέρων αὐτοῦ δι’ ὑπερβολὴν τῆσ τῶν ἐντὸσ διαφθορᾶσ ἐκρυέντων, ὥστ’ αὐτὸν ὁρῶντα τὴν αὑτοῦ συμφορὰν καὶ μηδὲν βοηθῆσαι δυνάμενον ἔπειθ’ οὕτωσ ἀποθανεῖν.

ταῦτα μὲν ἐδήλου διὰ τῆσ ἐπιστολῆσ ὁ Ἠλίασ. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ στρατὸσ Ἀράβων τῶν ἔγγιστα τῆσ Αἰθιοπίασ κατοικούντων καὶ τῶν ἀλλοφύλων εἰσ τὴν Ιὠράμου βασιλείαν ἐνέβαλε καὶ τήν τε χώραν διήρπασαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέωσ, ἔτι δὲ καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ κατέσφαξαν καὶ τὰσ γυναῖκασ.

εἷσ δὲ αὐτῷ περιλείπεται τῶν παίδων διαφυγὼν τοὺσ πολεμίουσ Ὀχοζίασ ὄνομα. μετὰ δὲ ταύτην τὴν συμφορὰν αὐτὸσ τὴν προειρημένην ὑπὸ τοῦ προφήτου νόσον ἐπὶ πλεῖστον νοσήσασ χρόνον, ἐπέσκηψε γὰρ εἰσ τὴν γαστέρα τὸ θεῖον αὐτοῦ τὴν ὀργήν, ἐλεεινῶσ ἀπέθανεν ἐπιδὼν αὐτοῦ τὰ ἐντὸσ ἐκρυέντα.

περιύβρισε δ’ αὐτοῦ καὶ τὸν νεκρὸν ὁ λαόσ· λογισάμενοσ γὰρ οἶμαι τὸν οὕτωσ ἀποθανόντα κατὰ μῆνιν θεοῦ μηδὲ κηδείασ τῆσ βασιλεῦσι πρεπούσησ ἄξιον εἶναι τυχεῖν, οὔτε ταῖσ πατρῴαισ ἐνεκήδευσεν αὐτὸν θήκαισ οὔτε ἄλλησ τιμῆσ ἠξίωσεν, ἀλλ’ ὡσ ἰδιώτην ἔθαψε, βιώσαντα μὲν ἔτη τεσσαράκοντα, βασιλεύσαντα δὲ ὀκτώ.

παραδίδωσι δὲ τὴν ἀρχὴν ὁ δῆμοσ ὁ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν τῷ παιδὶ αὐτοῦ Ὀχοζίᾳ. Ιὤραμοσ δὲ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ μετὰ τὴν Ἄδεροσ τελευτὴν ἐλπίσασ Ἀραμώθα πόλιν τῆσ Γαλαδίτιδοσ ἀφαιρήσεσθαι τοὺσ Σύρουσ στρατεύει μὲν ἐπ’ αὐτὴν μετὰ μεγάλησ παρασκευῆσ, ἐν δὲ τῇ πολιορκίᾳ τοξευθεὶσ ὑπό τινοσ τῶν Σύρων οὐ καιρίωσ ἀνεχώρησεν εἰσ Ιἑζερήλην πόλιν ἰαθησόμενοσ ἐν αὐτῇ τὸ τραῦμα, καταλιπὼν ἐν τῇ Ἀραμώθα τὴν στρατιὰν ἅπασαν καὶ ἡγεμόνα τὸν Ἀμασῆ παῖδα Ιηοὖν·

ἤδη γὰρ αὐτὴν ᾑρήκει κατὰ κράτοσ. προύκειτο δ’ αὐτῷ μετὰ τὴν θεραπείαν πολεμεῖν τοῖσ Σύροισ.

Ἐλισσαῖοσ δ’ ὁ προφήτησ ἕνα τῶν αὑτοῦ μαθητῶν δοὺσ αὐτῷ τὸ ἅγιον ἔλαιον ἔπεμψεν εἰσ Ἀραμώθα χρίσοντα τὸν Ιηοὖν καὶ φράσοντα, ὅτι τὸ θεῖον αὐτὸν ᾕρηται βασιλέα· ἄλλα τε πρὸσ τούτοισ εἰπεῖν ἐπιστείλασ ἐκέλευε τρόπῳ φυγῆσ ποιήσασθαι τὴν πορείαν, ὅπωσ λάθῃ πάντασ ἐκεῖθεν ἀπιών. ὁ δὲ γενόμενοσ ἐν τῇ πόλει τὸν μὲν Ιηοὖν εὑρίσκει καθεζόμενον μετὰ τῶν τῆσ στρατιᾶσ ἡγεμόνων μέσον αὐτῶν καθὼσ Ἐλισσαῖοσ αὐτῷ προεῖπε, προσελθὼν δὲ ἔφη βούλεσθαι περί τινων αὐτῷ διαλεχθῆναι.

ἵν’ ὁ τούτων οἶκοσ τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ Ιἑροβάμου τοῦ Ναβαταίου παιδὸσ καὶ Βασὰ πρόρριζοσ διὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτῶν ἀφανισθῇ καὶ μηδὲν ὑπολειφθῇ σπέρμα τῆσ Ἀχάβου γενεᾶσ.

καὶ ὁ μὲν ταῦτ’ εἰπὼν ἐξεπήδησεν ἐκ τοῦ ταμιείου σπουδάζων μηδενὶ τῶν ἐπὶ τῆσ στρατιᾶσ ὁραθῆναι. Ὁ δὲ Ιηοὖσ προελθὼν ἧκεν ἐπὶ τὸν τόπον ἔνθα μετὰ τῶν ἡγεμόνων ἐκαθέζετο.

πυνθανομένων δὲ καὶ φράζειν αὐτοῖσ παρακαλούντων τί πρὸσ αὐτὸν ἀφίκοιτο ὁ νεανίσκοσ καὶ προσέτι μαίνεσθαι λεγόντων αὐτόν, "ἀλλ’ ὀρθῶσ γε εἰκάσατε, εἶπε, καὶ γὰρ τοὺσ λόγουσ μεμηνότοσ ἐποιήσατο. " σπουδαζόντων δ’ ἀκοῦσαι καὶ δεομένων ἔφη τὸν θεὸν αὐτὸν ᾑρῆσθαι βασιλέα τοῦ πλήθουσ εἰρηκέναι.

ταῦτ’ εἰπόντοσ ἕκαστοσ περιδύων αὑτὸν ὑπεστρώννυεν αὐτῷ τὸ ἱμάτιον καὶ σαλπίζοντεσ τοῖσ κέρασιν ἐσήμαινον Ιηοὖν εἶναι βασιλέα. ὁ δὲ ἀθροίσασ τὴν στρατιὰν ἔμελλεν ἐξορμᾶν ἐπὶ Ιὤραμον εἰσ Ιἐζέρελαν πόλιν, ἐν ᾗ καθὼσ προεῖπον ἐθεραπεύετο τὴν πληγήν, ἣν ἔλαβε πρὸσ τῇ Ἀραμώθα πολιορκίᾳ.

ἔτυχε δὲ καὶ ὁ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλεὺσ Ὀχοζίασ ἀφιγμένοσ πρὸσ τὸν Ιὤραμον· υἱὸσ γὰρ ἦν αὐτοῦ τῆσ ἀδελφῆσ ὡσ καὶ προειρήκαμεν· ἐπισκέψασθαι δὲ πῶσ ἐκ τοῦ τραύματοσ ἔχοι διὰ τὴν συγγένειαν ἐληλύθει. Ιηοὖσ δὲ βουλόμενοσ αἰφνιδίωσ τοῖσ περὶ τὸν Ιὤραμον προσπεσεῖν ἠξίου μηδὲ τῶν στρατιωτῶν ἀποδράντα τινὰ μηνῦσαι ταῦτα τῷ Ιὠράμῳ·

τοῦτο γὰρ ἔσεσθαι λαμπρὰν ἐπίδειξιν αὐτῷ τῆσ εὐνοίασ καὶ τοῦ διακειμένουσ οὕτωσ ἀποδεῖξαι αὐτὸν βασιλέα. Οἱ δὲ τοῖσ εἰρημένοισ ἡσθέντεσ ἐφύλαττον τὰσ ὁδούσ, μή τισ εἰσ Ιἑζέρελαν διαλαθὼν μηνύσῃ αὐτὸν τοῖσ ἐκεῖ.

καὶ ὁ μὲν Ιηοὖσ τῶν ἱππέων τοὺσ ἐπιλέκτουσ παραλαβὼν καὶ καθίσασ ἐφ’ ἁρ́ματοσ εἰσ τὴν Ιἑζέρελαν ἐπορεύετο, γενομένου δὲ ἐγγὺσ ὁ σκοπόσ, ὃν ὁ βασιλεὺσ Ιὤραμοσ καθεστάκει τοὺσ ἐρχομένουσ εἰσ τὴν πόλιν ἀφορᾶν, ἰδὼν μετὰ πλήθουσ προσελαύνοντα τὸν Ιηοὖν ἀπήγγειλεν Ιὠράμῳ προσελαύνουσαν ἱππέων ἴλην. ὁ δ’ εὐθὺσ ἐκέλευσεν ἐκπεμφθῆναί τινα τῶν ἱππέων ὑπαντησόμενον καὶ τίσ ἐστιν ὁ προσιὼν γνωσόμενον.

ἐλθὼν οὖν πρὸσ τὸν Ιηοὖν ὁ ἱππεὺσ ἐπερωτᾷ περὶ τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ· πυνθάνεσθαι γὰρ ταῦτα τὸν βασιλέα. ὁ δὲ μηδὲν μὲν περὶ τούτων πολυπραγμονεῖν ἐκέλευσεν, ἕπεσθαι δ’ αὐτῷ. ταῦτα ὁ σκοπὸσ ὁρῶν ἀπήγγειλεν Ιὠράμῳ τὸν ἱππέα συγκαταμιγέντα τῷ πλήθει τῶν προσιόντων σὺν ἐκείνοισ παραγίνεσθαι.

πέμψαντοσ δὲ καὶ δεύτερον τοῦ βασιλέωσ ταὐτὸ ποιεῖν προσέταξεν Ιηοὖσ. ὡσ δὲ καὶ τοῦτ’ ἐδήλωσεν ὁ σκοπὸσ Ιὠράμῳ, τελευταῖον αὐτὸσ ἐπιβὰσ ἁρ́ματοσ σὺν Ὀχοζίᾳ τῷ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλεῖ, παρῆν γὰρ αὐτὸσ ὡσ ἔφην ἔμπροσθεν ὀψόμενοσ αὐτὸν πῶσ ἐκ τοῦ τραύματοσ ἔχοι διὰ συγγένειαν, ἐξῆλθεν ὑπαντησόμενοσ.

σχολαίτερον δὲ καὶ μετ’ εὐταξίασ ὥδευεν Ιηοὖσ.

καταλαβὼν δὲ ἐν ἀγρῷ Ναβώθου τοῦτον Ιὤραμοσ ἐπυνθάνετο, εἰ πάντα ἔχοι καλῶσ τὰ κατὰ τὸ στρατόπεδον· βλασφημήσαντοσ δὲ πικρῶσ αὐτὸν Ιηοὖ, ὡσ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ φαρμακὸν ἀποκαλέσαι, δείσασ ὁ βασιλεὺσ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ καὶ μηδὲν ὑγιὲσ φρονεῖν αὐτὸν ὑπονοήσασ στρέψασ ὡσ εἶχε τὸ ἁρ́μα ἔφυγε, φήσασ πρὸσ Ὀχοζίαν ἐνέδρᾳ καὶ δόλῳ κατεστρατηγῆσθαι. Ιηοὖσ δὲ τοξεύσασ αὐτὸν καταβάλλει τοῦ βέλουσ διὰ τῆσ καρδίασ ἐνεχθέντοσ. καὶ Ιὤραμοσ μὲν εὐθὺσ πεσὼν ἐπὶ γόνυ τὴν ψυχὴν ἀφῆκεν, Ιηοὖσ δὲ προσέταξε Βαδάκῳ τῷ τῆσ τρίτησ μοίρασ ἡγεμόνι ῥῖψαι τὸν Ιὠράμου νεκρὸν εἰσ τὸν ἀγρὸν τὸν Ναβώθου ἀναμνήσασ αὐτὸν τῆσ Ἠλία προφητείασ, ἣν Ἀχάβῳ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸν Νάβωθον ἀποκτείναντι προεφήτευσεν, ὡσ ἀπολεῖται αὐτόσ τε καὶ τὸ γένοσ αὐτοῦ ἐν τῷ ἐκείνου χωρίῳ·

ταῦτα γὰρ καθεζόμενοσ ὄπισθεν τοῦ ἁρ́ματοσ Ἀχάβου λέγοντοσ ἀκοῦσαι τοῦ προφήτου.

καὶ δὴ τοῦτο συνέβη γενέσθαι κατὰ τὴν πρόρρησιν τὴν ἐκείνου. πεσόντοσ δὲ Ιὠράμου δείσασ περὶ τῆσ αὑτοῦ σωτηρίασ Ὀχοζίασ τὸ ἁρ́μα εἰσ ἑτέραν [ὁδὸν] ἐξένευσε λήσεσθαι τὸν Ιηοὖν ὑπολαβών. ὁ δ’ ἐπιδιώξασ καὶ καταλαβὼν ἔν τινι προσβάσει τοξεύσασ ἔτρωσε, καταλιπὼν δὲ τὸ ἁρ́μα καὶ ἀναβὰσ ἵππῳ φεύγει τὸν Ιηοὖν εἰσ Μαγιαδδὼ κἀκεῖ θεραπευόμενοσ μετ’ ὀλίγον ἐκ τῆσ πληγῆσ τελευτᾷ.

κομισθεὶσ δ’ εἰσ Ιἑροσόλυμα τῆσ ἐκεῖ ταφῆσ τυγχάνει βασιλεύσασ μὲν ἐνιαυτὸν ἕνα, πονηρὸσ δὲ καὶ χείρων τοῦ πατρὸσ γενόμενοσ. Τοῦ δὲ Ιηοὖ εἰσελθόντοσ εἰσ τὰ Ιἑζέρελα κοσμησαμένη Ιἐζαβέλα καὶ στᾶσα ἐπὶ τοῦ πύργου "καλόσ, εἶπε, δοῦλοσ ὃσ ἀποκτείνει τὸν δεσπότην.

" ὁ δὲ ἀναβλέψασ πρὸσ αὐτὴν ἐπυνθάνετο τίσ εἰή καὶ καταβᾶσαν ἥκειν πρὸσ αὑτὸν ἐκέλευσεν καὶ τέλοσ τοῖσ εὐνούχοισ προσέταξεν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ πύργου βαλεῖν. καταφερομένη δ’ ἤδη τό τε τεῖχοσ περιέρρανε τῷ αἵματι καὶ συμπατηθεῖσα ὑπὸ τῶν ἵππων οὕτωσ ἀπέθανε.

τούτων δὴ γενομένων παρελθὼν Ιηοὖσ εἰσ τὰ βασίλεια σὺν τοῖσ φίλοισ ἑαυτὸν ἐκ τῆσ ὁδοῦ ἀνεκτᾶτο τοῖσ τε ἄλλοισ καὶ τραπέζῃ. προσέταξε δὲ τοῖσ οἰκέταισ ἀνελομένοισ τὴν Ιἐζαβέλαν θάψαι διὰ τὸ γένοσ· ἦν γὰρ ἐκ βασιλέων. εὑρ͂ον δ’ οὐδὲν τοῦ σώματοσ αὐτῆσ οἱ προσταχθέντεσ τὴν κηδείαν ἢ μόνα τὰ ἀκρωτήρια, τὸ δὲ ἄλλο πᾶν ὑπὸ κυνῶν ἦν δεδαπανημένον.

ταῦτ’ ἀκούσασ Ιηοὖσ ἐθαύμαζε τὴν Ἠλίου προφητείαν· οὗτοσ γὰρ αὐτὴν ἐν Ιἑζερέλα προεῖπε τοῦτον ἀπολεῖσθαι τὸν τρόπον. Ὄντων δ’ Ἀχάβῳ παίδων ἑβδομήκοντα τρεφομένων δ’ αὐτῶν ἐν Σαμαρείᾳ πέμπει δύο ἐπιστολὰσ Ιηοὖσ τὴν μὲν τοῖσ παιδαγωγοῖσ τὴν ἑτέραν δὲ τοῖσ ἄρχουσι τῶν Σαμαρέων, λέγων τὸν ἀνδρειότατον τῶν Ἀχάβου παίδων ἀποδεῖξαι βασιλέα·

καὶ γὰρ ἁρμάτων αὐτῷ εἶναι πλῆθοσ καὶ ἵππων καὶ ὅπλων καὶ στρατιᾶσ καὶ πόλεισ ὀχυρὰσ ἔχειν· καὶ τοῦτο ποιήσαντασ εἰσπράττεσθαι δίκην ὑπὲρ τοῦ δεσπότου. ταῦτα δὲ γράφει διάπειραν βουλόμενοσ λαβεῖν τῆσ τῶν Σαμαρέων διανοίασ.

ἀναγνόντεσ δὲ τὰ γράμματα οἵ τε ἄρχοντεσ καὶ οἱ παιδαγωγοὶ κατέδεισαν, καὶ λογισάμενοι μηδὲν δύνασθαι ποιεῖν πρὸσ τοῦτο, δύο γὰρ μεγίστων ἐκράτησε βασιλέων, ἀντέγραψαν ὁμολογοῦντεσ αὐτὸν ἔχειν δεσπότην καὶ ποιήσειν ὃ ἂν κελεύῃ. ὁ δὲ πρὸσ ταῦτα ἀντέγραψεν αὑτῷ τε ὑπακούειν κελεύων καὶ τῶν Ἀχάβου παίδων τὰσ κεφαλὰσ ἀποτεμόντασ πέμψαι πρὸσ αὐτόν.

οἱ δὲ ἄρχοντεσ μεταπεμψάμενοι τοὺσ τροφεῖσ τῶν παίδων προσέταξαν ἀποκτείνασιν αὐτοὺσ τὰσ κεφαλὰσ ἀποτεμεῖν καὶ πέμψαι πρὸσ Ιηοὖν. οἱ δ’ οὐδὲν ὅλωσ φεισάμενοι τοῦτο ἔπραξαν καὶ συνθέντεσ εἴσ τινα πλεκτὰ ἀγγεῖα τὰσ κεφαλὰσ ἀπέπεμψαν εἰσ Ιἐζέρελαν. κομισθεισῶν δὲ τούτων ἀγγέλλεται μετὰ τῶν φίλων δειπνοῦντι τῷ Ιηοὖ, ὅτι κομισθεῖεν αἱ τῶν Ἀχάβου παίδων κεφαλαί.

ὁ δὲ πρὸ τῆσ πύλησ ἐξ ἑκατέρου μέρουσ ἐκέλευσεν ἐξ αὐτῶν ἀναστῆσαι βουνούσ. γενομένου δὲ τούτου ἅμα ἡμέρᾳ πρόεισιν ὀψόμενοσ καὶ θεασάμενοσ ἤρξατο πρὸσ τὸν παρόντα λαὸν λέγειν, ὡσ αὐτὸσ μὲν ἐπὶ τὸν δεσπότην στρατεύσαιτο τὸν αὑτοῦ κἀκεῖνον ἀποκτείνειε, τούτουσ δὲ οὐκ αὐτὸσ ἀνέλοι·

γινώσκειν δὲ αὐτοὺσ ἠξίου περὶ τῆσ Ἀχάβου γενεᾶσ, ὅτι πάντα κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν γέγονε καὶ ὁ οἶκοσ αὐτοῦ, καθὼσ καὶ Ἠλίασ προεῖπεν, ἀπόλωλε. προσδιαφθείρασ δὲ καὶ τοὺσ παρὰ τοῖσ Ιἐζερελίταισ εὑρεθέντασ ἐκ τῆσ Ἀχάβου συγγενείασ [ἱππεῖσ] εἰσ Σαμάρειαν ἐπορεύετο.

κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν τοῖσ Ὀχοζία συμβαλὼν οἰκείοισ τοῦ βασιλέωσ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν ἀνέκρινεν αὐτούσ, τί δή ποτε παρεγένοντο. οἱ δ’ ἀσπασόμενοί τε Ιὤραμον καὶ τὸν αὑτῶν βασιλέα Ὀχοζίαν ἥκειν ἔφασκον·

οὐ γὰρ ᾔδεσαν αὐτοὺσ ἀμφοτέρουσ ὑπ’ αὐτοῦ πεφονευμένουσ. Ιηοὖσ δὲ καὶ τούτουσ συλληφθέντασ ἀναιρεθῆναι προσέταξεν ὄντασ τὸν ἀριθμὸν τεσσαράκοντα καὶ δύο. Συναντᾷ δ’ αὐτῷ μετὰ τούτουσ ἀνὴρ ἀγαθὸσ καὶ δίκαιοσ Ιὠνάδαβοσ ὄνομα φίλοσ αὐτῷ πάλαι γεγονώσ, ὃσ ἀσπασάμενοσ αὐτὸν ἐπαινεῖν ἤρξατο τῷ πάντα κατὰ βούλησιν πεποιηκέναι τοῦ θεοῦ τὴν οἰκίαν ἐξαφανίσασ τὴν Ἀχάβου.

Ιηοὖσ δὲ ἀναβάντα ἐπὶ τὸ ἁρ́μα συνεισελθεῖν αὐτὸν εἰσ Σαμάρειαν παρεκάλει λέγων ἐπιδείξειν, πῶσ οὐδενὸσ φείσεται πονηροῦ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ψευδοπροφήτασ καὶ τοὺσ ψευδιερεῖσ καὶ τοὺσ ἐξαπατήσαντασ τὸ πλῆθοσ, ὡσ τὴν μὲν τοῦ μεγίστου θεοῦ θρησκείαν ἐγκαταλιπεῖν τοὺσ δὲ ξενικοὺσ προσκυνεῖν, τιμωρήσεται·

κάλλιστον δ’ εἶναι θεαμάτων καὶ ἥδιστον ἀνδρὶ χρηστῷ καὶ δικαίῳ κολαζομένουσ πονηρούσ. τούτοισ πεισθεὶσ ὁ Ιὠνάδαβοσ ἀναβὰσ εἰσ τὸ ἁρ́μα εἰσ Σαμάρειαν παραγίνεται.

ἀναζητήσασ δὲ πάντασ τοὺσ Ἀχάβου συγγενεῖσ Ιηοὖσ ἀποκτείνει. βουλόμενοσ δὲ μηδένα τῶν ψευδοπροφητῶν μηδ’ ἱερέων τῶν Ἀχάβου θεῶν τὴν τιμωρίαν διαφυγεῖν ἀπάτῃ καὶ δόλῳ πάντασ αὐτοὺσ συνέλαβεν· ἀθροίσασ γὰρ τὸν λαὸν ἔφη βούλεσθαι διπλασίονασ ὧν Ἄχαβοσ εἰσηγήσατο θεῶν προσκυνεῖν καὶ τοὺσ ἐκείνων ἱερεῖσ καὶ προφήτασ ἠξίου καὶ δούλουσ αὐτῶν παρεῖναι·

θυσίασ γὰρ πολυτελεῖσ καὶ μεγάλασ ἐπιτελεῖν μέλλειν τοῖσ Ἀχάβου θεοῖσ· τὸν δ’ ἀπολειφθέντα τῶν ἱερέων θανάτῳ ζημιώσειν. ὁ δὲ θεὸσ Ἀχάβου Βαὰλ ἐκαλεῖτο. τάξασ δὲ ἡμέραν, καθ’ ἣν ἔμελλε ποιήσειν τὰσ θυσίασ διέπεμπεν ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἰσραηλιτῶν χώραν τοὺσ ἄξοντασ πρὸσ αὐτὸν τοὺσ ἱερεῖσ τοῦ Βαάλ.

ἐκέλευσε δ’ Ιηοὖσ τῷ ἱερεῖ δοῦναι πᾶσιν ἐνδύματα· λαβόντων δὲ παρελθὼν εἰσ τὸν οἶκον μετὰ τοῦ φίλου Ιὠναδάβου μή τισ ἐν αὐτοῖσ ἀλλόφυλοσ εἰή καὶ ξένοσ ἐρευνῆσαι προσέταξεν· οὐ βούλεσθαι γὰρ τοῖσ ἱεροῖσ αὐτῶν ἀλλότριον παρατυγχάνειν. τῶν δὲ εἰπόντων μὲν οὐδένα παρεῖναι ξένον καταρξαμένων δὲ τῶν θυσιῶν περιέστησεν ὀγδοήκοντα τὸν ἀριθμὸν ἄνδρασ, οὓσ ᾔδει πιστοτάτουσ τῶν ὁπλιτῶν, κελεύσασ αὐτοῖσ ἀποκτεῖναι τοὺσ ψευδοπροφήτασ καὶ νῦν τοῖσ πατρίοισ ἔθεσι τιμωρεῖν πολὺν ἤδη χρόνον ὠλιγωρημένοισ, ὑπὲρ τῶν διαφυγόντων τὰσ ἐκείνων ἀφαιρεθήσεσθαι ψυχὰσ ἀπειλήσασ.

οἱ δὲ τούσ τε ἄνδρασ ἅπαντασ κατέσφαξαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ Βαὰλ ἐμπρήσαντεσ ἐκάθηραν οὕτωσ ἀπὸ τῶν ξενικῶν ἐθισμῶν τὴν Σαμάρειαν.

οὗτοσ ὁ Βαὰλ Τυρίων ἦν θεόσ. Ἄχαβοσ δὲ τῷ πενθερῷ βουλόμενοσ χαρίσασθαι Εἰθωβάλῳ Τυρίων ὄντι βασιλεῖ καὶ Σιδωνίων ναόν τε αὐτῷ κατεσκεύασεν ἐν Σαμαρείᾳ καὶ προφήτασ ἀπέδειξε καὶ πάσησ θρησκείασ ἠξίου. ἀφανισθέντοσ δὲ τούτου τοῦ θεοῦ τὰσ χρυσᾶσ δαμάλεισ προσκυνεῖν τοῖσ Ἰσραηλίταισ Ιηοὖσ ἐπέτρεψε.

ταῦτα δὲ διαπραξαμένῳ καὶ προνοήσαντι τῆσ κολάσεωσ τῶν ἀσεβῶν ὁ θεὸσ διὰ τοῦ προφήτου προεῖπεν ἐπὶ τέσσαρασ γενεὰσ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ βασιλεύσειν τῶν Ἰσραηλιτῶν. καὶ τὰ μὲν περὶ Ιηοὖν ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν. Ὀθλία δ’ ἡ Ἀχάβου θυγάτηρ ἀκούσασα τήν τ’ Ιὠράμου τἀδελφοῦ τελευτὴν καὶ τὴν Ὀχοζία τοῦ παιδὸσ καὶ τοῦ γένουσ τῶν βασιλέων τὴν ἀπώλειαν ἐσπούδαζε μηδένα τῶν ἐκ τοῦ Δαυίδου καταλιπεῖν οἴκου, πᾶν δ’ ἐξαφανίσαι τὸ γένοσ, ὡσ ἂν μηδὲ εἷσ ἐξ αὐτοῦ βασιλεὺσ ἔτι γένοιτο.

καὶ τοῦθ’ ὡσ μὲν ᾤετο διεπράξατο, διεσώθη δὲ εἷσ υἱὸσ Ὀχοζίου, τρόπῳ δὲ τοιούτῳ τὴν τελευτὴν διέφυγεν·

ἦν Ὀχοζίᾳ ὁμοπάτριοσ ἀδελφὴ Ὠσαβέθη ὄνομα· ταύτῃ συνῆν ὁ ἀρχιερεὺσ Ιὤδασ. εἰσελθοῦσα δ’ εἰσ τὸ βασίλειον καὶ τοῖσ ἀπεσφαγμένοισ τὸν Ιὤασον, τοῦτο γὰρ προσηγορεύετο τὸ παιδίον ἐνιαύσιον, ἐγκεκρυμμένον εὑροῦσα μετὰ τῆσ τρεφούσησ βαστάσασα μετ’ αὐτῆσ εἰσ τὸ ταμιεῖον ἀπέκλεισε τῶν κλινῶν καὶ λανθάνοντεσ ἀνέθρεψαν αὐτή τε καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ Ιὤδασ ἐν τῷ ἱερῷ ἔτεσιν ἕξ, οἷσ ἐβασίλευσεν Ὀθλία τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τῶν δύο φυλῶν.

Τῷ δὲ ἑβδόμῳ κοινολογησάμενόσ τισιν Ιὤδασ πέντε τὸν ἀριθμὸν ἑκατοντάρχαισ καὶ πείσασ αὐτοὺσ συνεπιθέσθαι μὲν τοῖσ κατὰ τῆσ Ὀθλίασ ἐγχειρουμένοισ, τὴν δὲ βασιλείαν τῷ παιδὶ περιποιῆσαι, λαβὼν ὁρ́κουσ οἷσ τὸ ἀδεὲσ παρὰ τῶν συνεργούντων βεβαιοῦται τὸ λοιπὸν ἐθάρρει ταῖσ κατὰ τῆσ Ὀθλίασ ἐλπίσιν.

οἱ δ’ ἄνδρεσ, οὓσ ὁ ἱερεὺσ Ιὤδασ κοινωνοὺσ τῆσ πράξεωσ παρειλήφει, περιπορευθέντεσ ἅπασαν τὴν χώραν τοὺσ ἱερεῖσ καὶ τοὺσ Ληουίτασ ἐξ αὐτῆσ ἀθροίσαντεσ καὶ τοὺσ τῶν φυλῶν προεστηκότασ ἧκον ἄγοντεσ εἰσ Ιἑροσόλυμα πρὸσ τὸν ἀρχιερέα.

ὁ δὲ πίστιν ᾔτησεν αὐτοὺσ ἔνορκον, ἦ μὴν φυλάξειν ὅπερ ἂν μάθωσιν ἀπόρρητον παρ’ αὐτοῦ σιωπῆσ ἅμα καὶ συμπράξεωσ δεόμενον.

ὡσ δ’ ἀσφαλὲσ αὐτῷ λέγειν ὀμωμοκότων ἐγένετο παραγαγὼν ὃν ἐκ τοῦ Δαυίδου γένουσ ἔτρεφεν "οὗτοσ ἡμῖν, εἶπε, βασιλεὺσ ἐξ ἐκείνησ τῆσ οἰκίασ, ἣν ἴστε τὸν θεὸν ἡμῖν προφητεύσαντα βασιλεύσειν ἄχρι τοῦ παντὸσ χρόνου. παραινῶ δὲ τὴν τρίτην ὑμῶν μοῖραν φυλάττειν αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ, τὴν δὲ τρίτην ταῖσ πύλαισ ἐφεστάναι τοῦ τεμένουσ ἁπάσαισ, ἡ δὲ μετὰ ταύτην ἐχέτω τὴν τῆσ ἀνοιγομένησ καὶ φερούσησ εἰσ τὸ βασίλειον πύλησ φυλακήν·

τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ ἀόπλον ἐν τῷ ἱερῷ τυγχανέτω· μηδένα δ’ εἰσελθεῖν ὁπλίτην ἐάσητε ἢ μόνον ἱερέα.

" προσδιέταξε δὲ τούτοισ μέροσ τι τῶν ἱερέων καὶ Ληουίτασ περὶ αὐτὸν εἶναι τὸν βασιλέα ταῖσ μαχαίραισ ἐσπασμέναισ αὐτὸν δορυφοροῦντασ, τὸν δὲ τολμήσαντα παρελθεῖν εἰσ τὸ ἱερὸν ὡπλισμένον ἀναιρεῖσθαι παραυτίκα· δείσαντασ δὲ μηδὲν παραμεῖναι τῇ φυλακῇ τοῦ βασιλέωσ.

καὶ οἱ μὲν οἷσ ὁ ἀρχιερεὺσ συνεβούλευσεν τούτοισ πεισθέντεσ ἔργῳ τὴν προαίρεσιν ἐδήλουν. ἀνοίξασ δὲ Ιὤδασ τὴν ἐν τῷ ἱερῷ ὁπλοθήκην, ἣν Δαυίδησ κατεσκεύασε, διεμέρισε τοῖσ ἑκατοντάρχαισ ἅμα καὶ ἱερεῦσι καὶ Ληουίταισ ἅπανθ’ ὅσ’ εὑρ͂εν ἐν αὐτῇ δόρατά τε καὶ φαρέτρασ καὶ εἴ τι ἕτερον εἶδοσ ὅπλου κατέλαβε, καὶ καθωπλισμένουσ ἔστησεν ἐν κύκλῳ περὶ τὸ ἱερὸν συναψαμένουσ τὴν χεῖρα καὶ τὴν εἴσοδον τοῖσ οὐ προσήκουσιν οὕτωσ ἀποτειχίσοντασ. συναγαγόντεσ δὲ τὸν παῖδα εἰσ τὸ μέσον ἐπέθεσαν αὐτῷ τὸν στέφανον τὸν βασιλικὸν καὶ τῷ ἐλαίῳ χρίσασ Ιὤδασ ἀπέδειξε βασιλέα·

τὸ δὲ πλῆθοσ χαῖρον καὶ κροταλίζον ἐβόα σώζεσθαι τὸν βασιλέα. Τοῦ δὲ θορύβου καὶ τῶν ἐπαίνων Ὀθλία παρ’ ἐλπίδασ ἀκούσασα τεταραγμένη σφόδρα τῇ διανοίᾳ μετὰ τῆσ ἰδίασ ἐξεπήδησε στρατιᾶσ ἐκ τοῦ βασιλείου.

καὶ παραγενομένην εἰσ τὸ ἱερὸν αὐτὴν οἱ μὲν ἱερεῖσ εἰσδέχονται, τοὺσ δ’ ἑπομένουσ ὁπλίτασ εἶρξαν εἰσελθεῖν οἱ περιεστῶτεσ ἐν κύκλῳ ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέωσ τοῦτο προστεταγμένοι. ἰδοῦσα δὲ Ὀθλία τὸν παῖδα ἐπὶ τῆσ σκηνῆσ ἑστῶτα καὶ τὸν βασίλειον ἐπικείμενον στέφανον περιρρηξαμένη καὶ δεινὸν ἀνακραγοῦσα φονεύειν ἐκέλευε τὸν ἐπιβουλεύσαντα αὐτῇ καὶ τὴν ἀρχὴν ἀφελέσθαι σπουδάσαντα.

Ιὤδασ δὲ καλέσασ τοὺσ ἑκατοντάρχασ ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ἀπαγαγόντασ τὴν Ὀθλίαν εἰσ τὴν φάραγγα τὴν Κεδρῶνοσ ἀνελεῖν αὐτὴν ἐκεῖ· μὴ γὰρ βούλεσθαι μιᾶναι τὸ ἱερὸν αὐτόθι τὴν ἀλιτήριον τιμωρησάμενον. προσέταξε δὲ κἂν βοηθῶν τισ προσέλθῃ κἀκεῖνον ἀνελεῖν.

ἐλλαβόμενοι τοίνυν τῆσ Ὀθλίασ οἱ προστεταγμένοι τὴν ἀναίρεσιν αὐτῆσ ἐπὶ τὴν πύλην τῶν ἡμιόνων τοῦ βασιλέωσ ἤγαγον κἀκεῖ διεχρήσαντο. Ὡσ δὲ τὰ περὶ τὴν Ὀθλίαν τοῦτον ἐστρατηγήθη τὸν τρόπον συγκαλέσασ τόν τε δῆμον καὶ τοὺσ ὁπλίτασ ὁ Ιὤδασ εἰσ τὸ ἱερὸν ἐξώρκωσεν εὐνοεῖν τῷ βασιλεῖ καὶ προνοεῖν αὐτοῦ τῆσ σωτηρίασ καὶ τῆσ ἐπὶ πλεῖον ἀρχῆσ·

ἔπειτ’ αὐτὸν τὸν βασιλέα τιμήσειν τὸν θεὸν καὶ μὴ παραβῆναι τοὺσ Μωσήουσ νόμουσ δοῦναι πίστιν ἠνάγκασε. καὶ μετὰ ταῦτ’ εἰσδραμόντεσ τὸν τοῦ Βαὰλ οἶκον, ὃν Ὀθλία τε καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ Ιὤραμοσ κατεσκεύασεν ἐφ’ ὕβρει μὲν τοῦ πατρίου θεοῦ τιμῇ δὲ Ἀχάβου κατέσκαψαν καὶ τὸν ἔχοντα τὴν ἱερωσύνην αὐτοῦ Μάθαν ἀπέκτειναν.

τὴν δ’ ἐπιμέλειαν καὶ φυλακὴν τοῦ ἱεροῦ τοῖσ ἱερεῦσι καὶ Ληουίταισ ἐπέτρεψεν Ιὤδασ κατὰ τὴν Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ διάταξιν κελεύσασ αὐτοὺσ δὶσ τῆσ ἡμέρασ ἐπιφέρειν τὰσ νενομισμένασ τῶν ὁλοκαυτώσεων θυσίασ καὶ θυμιᾶν ἀκολούθωσ τῷ νόμῳ.

ἀπέδειξε δέ τινασ τῶν Ληουιτῶν καὶ πυλωροὺσ ἐπὶ φυλακῇ τοῦ τεμένουσ, ὡσ μηδένα μεμιασμένον παριέναι λανθάνοντα. Τούτων δ’ ἕκαστα διατάξασ μετὰ τῶν ἑκατοντάρχων καὶ ἡγεμόνων καὶ τοῦ λαοῦ παντὸσ ἐκ τοῦ ἱεροῦ παραλαβὼν ἄγει τὸν Ιὤασον εἰσ τὸ βασίλειον, καὶ καθίσαντοσ ἐπὶ τὸν βασιλικὸν θρόνον ἐπευφήμησέ τε τὸ πλῆθοσ καὶ πρὸσ εὐωχίαν τραπέντεσ ἐπὶ πολλὰσ ἑώρτασαν ἡμέρασ·

ἡ μέντοι γε πόλισ ἐπὶ τῷ τὴν Ὀθλίαν ἀποθανεῖν ἡσυχίαν ἤγαγεν. ἦν δὲ Ιὤασοσ ὅτε τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ἐτῶν ἑπτά, μήτηρ δὲ ἦν αὐτῷ τὸ μὲν ὄνομα Σαβιὰ πατρίδοσ δὲ Βηρσαβεέ.

πολλὴν δ’ ἐποιήσατο τῶν νομίμων φυλακὴν καὶ περὶ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν φιλοτιμίαν παρὰ πάντα τὸν χρόνον ὃν Ιὤδασ ἐβίωσεν. ἔγημε δὲ καὶ γυναῖκασ δύο παρελθὼν εἰσ ἡλικίαν δόντοσ τοῦ ἀρχιερέωσ, ἐξ ὧν καὶ ἄρρενεσ αὐτῷ καὶ θήλειαι παῖδεσ ἐγένοντο.

τὰ μὲν οὖν περὶ τοῦ βασιλέωσ Ιωἄσου, ὡσ τὴν τῆσ Ὀθλίασ ἐπιβουλὴν διέφυγε καὶ τὴν βασιλείαν παρέλαβεν, ἐν τούτοισ δεδηλώκαμεν. Ἀζάηλοσ δ’ ὁ τῶν Σύρων βασιλεὺσ πολεμῶν τοῖσ Ἰσραηλίταισ καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν Ιηοὖ διέφθειρε τῆσ πέραν Ιὀρδάνου χώρασ τὰ πρὸσ τὴν ἀνατολὴν τῶν Ῥουβηνιτῶν καὶ Γαδιτῶν καὶ Μανασσιτῶν ἔτι δὲ καὶ τὴν Γαλαδῖτιν καὶ Βαταναίαν πυρπολῶν πάντα καὶ διαρπάζων καὶ τοῖσ εἰσ χεῖρασ ἀπαντῶσι βίαν προσφέρων.

οὐ γὰρ ἔφθη αὐτὸν Ιηοὖσ ἀμύνασθαι κακοῦντα τὴν χώραν, ἀλλὰ καὶ τῶν εἰσ τὸ θεῖον ὑπερόπτησ γενόμενοσ καὶ καταφρονήσασ τῆσ ὁσίασ καὶ τῶν νόμων ἀπέθανε βασιλεύσασ ἔτη τῶν Ἰσραηλιτῶν ἑπτὰ καὶ εἴκοσι.

ἐτάφη δὲ ἐν Σαμαρείᾳ τῆσ ἀρχῆσ διάδοχον Ιὤαζον τὸν υἱὸν καταλιπών. Τὸν δὲ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλέα Ιὤασον ὁρμή τισ ἔλαβε τὸν ναὸν ἀνακαινίσαι τοῦ θεοῦ, καὶ τὸν ἀρχιερέα καλέσασ Ιὤδαν εἰσ ἅπασαν ἐκέλευσε πέμψαι τὴν χώραν τοὺσ Ληουίτασ καὶ ἱερέασ αἰτήσοντασ ὑπὲρ ἑκάστησ κεφαλῆσ ἡμίσικλον ἀργύρου εἰσ ἐπισκευὴν καὶ ἀνανέωσιν τοῦ ναοῦ καταλυθέντοσ ὑπὸ Ιὠράμου καὶ Ὀθλίασ καὶ τῶν παίδων αὐτῆσ.

ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησε συνεὶσ ὡσ οὐδεὶσ προεῖται τἀργύριον, τρίτῳ δὲ καὶ εἰκοστῷ τῆσ βασιλείασ ἔτει μεταπεμψαμένου τοῦ βασιλέωσ αὐτόν τε καὶ Ληουίτασ καὶ ὡσ παρακούσαντασ ὧν προσέταξεν αἰτιωμένου καὶ κελεύσαντοσ εἰσ τὸ μέλλον προνοεῖσθαι τῆσ ἐπισκευῆσ τοῦ ναοῦ, στρατηγήματι χρῆται πρὸσ τὴν συλλογὴν τῶν χρημάτων ὁ ἀρχιερεὺσ ᾧ τὸ πλῆθοσ ἡδέωσ ἔσχε τοιούτῳ·

ξύλινον κατασκευάσασ θησαυρὸν καὶ κλείσασ πανταχόθεν ὀπὴν αὐτῷ μίαν ἤνοιξεν.

ἔπειτα θεὶσ εἰσ τὸ ἱερὸν παρὰ τὸν βωμὸν ἐκέλευσεν ἕκαστον ὅσον βούλεται βάλλειν εἰσ αὐτὸν διὰ τῆσ ὀπῆσ εἰσ τὴν ἐπισκευὴν τοῦ ναοῦ. πρὸσ τοῦτο πᾶσ ὁ λαὸσ εὖ διετέθη καὶ πολὺν ἄργυρον καὶ χρυσὸν φιλοτιμούμενοι καὶ συνεισφέροντεσ ἤθροισαν. κενοῦντεσ δὲ τὸν θησαυρὸν καὶ παρόντοσ τοῦ βασιλέωσ ἀριθμοῦντεσ τὸ συνειλεγμένον ὅ τε γραμματεὺσ [καὶ ἱερεὺσ] τῶν γαζοφυλακίων ἔπειτ’ εἰσ τὸν αὐτὸν ἐτίθεσαν τόπον.

καὶ τοῦτ’ ἐποίουν ἑκάστησ ἡμέρασ. ὡσ δ’ ἀποχρῶν τὸ πλῆθοσ ἐδόκει τῶν χρημάτων ἔπεμψαν μισθούμενοι λατόμουσ καὶ οἰκοδόμουσ ὁ ἀρχιερεὺσ Ιὤδασ καὶ ὁ βασιλεὺσ Ιὤασοσ καὶ ἐπὶ ξύλα μεγάλα καὶ τῆσ καλλίστησ ὕλησ. ἐπισκευασθέντοσ δὲ τοῦ ναοῦ τὸν ὑπολειφθέντα χρυσὸν καὶ ἄργυρον, οὐκ ὀλίγοσ δὲ ἦν, εἴσ τε κρατῆρασ καὶ οἰνοχόασ καὶ ἐκπώματα καὶ τὰ λοιπὰ σκεύη κατεχρήσαντο θυσίαισ τε πολυτελέσιν ὁσημέραι τὸν βωμὸν πιαίνοντεσ διετέλουν.

καὶ ταῦτα μὲν ἐφ’ ὅσον Ιὤδασ χρόνον ἔζη τῆσ προσηκούσησ ἐτύγχανε σπουδῆσ. Ὡσ δ’ ἐτελεύτησεν οὗτοσ ἔτη μὲν βιώσασ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα δίκαιοσ δὲ καὶ πάντα χρηστὸσ γενόμενοσ, ἐτάφη δ’ ἐν ταῖσ βασιλικαῖσ θήκαισ ἐν Ιἑροσολύμοισ, ὅτι τῷ Δαυίδου γένει τὴν βασιλείαν ἀνεκτήσατο, προέδωκεν ὁ βασιλεὺσ τὴν ἐπιμέλειαν τὴν πρὸσ τὸν θεόν.

συνδιεφθάρησαν δ’ αὐτῷ καὶ οἱ τοῦ πλήθουσ πρωτεύοντεσ, ὥστε πλημμελεῖν εἰσ τὰ δίκαια καὶ νενομισμένα παρ’ αὐτοῖσ ἄριστα εἶναι.

δυσχεράνασ δὲ ὁ θεὸσ ἐπὶ τῇ μεταβολῇ τοῦ βασιλέωσ καὶ τῶν ἄλλων πέμπει τοὺσ προφήτασ διαμαρτυρησομένουσ τε τὰ πραττόμενα καὶ παύσοντασ τῆσ πονηρίασ αὐτούσ. οἱ δ’ ἰσχυρὸν ἔρωτα καὶ δεινὴν ἐπιθυμίαν ἄρα ταύτησ εἶχον, ὡσ μήτε οἷσ οἱ πρὸ αὐτῶν ἐξυβρίσαντεσ εἰσ τὰ νόμιμα πανοικὶ κολασθέντεσ ἔπαθον, μήθ’ οἷσ οἱ προφῆται προύλεγον πεισθέντεσ μετανοῆσαι καὶ μετελθεῖν ἐξ ὧν εἰσ ἐκεῖνα παρανομήσαντεσ ἐτράπησαν·

ἀλλὰ καὶ Ζαχαρίαν υἱὸν τοῦ ἀρχιερέωσ Ιὤδα λίθοισ ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσε βληθέντα ἀποθανεῖν ἐν τῷ ἱερῷ τῶν τοῦ πατρὸσ εὐεργεσιῶν αὐτοῦ λαθόμενοσ, ὅτι τοῦ θεοῦ προφητεύειν αὐτὸν ἀποδείξαντοσ στὰσ ἐν μέσῳ τῷ πλήθει συνεβούλευεν αὐτῷ τε καὶ τῷ βασιλεῖ τὰ δίκαια πράττειν καὶ τιμωρίαν ὅτι μεγάλην ὑφέξουσι μὴ πειθόμενοι προύλεγε. τελευτῶν μέντοι Ζαχαρίασ μάρτυρα καὶ δικαστὴν ὧν ἔπασχε τὸν θεὸν ἐποιεῖτο ἀντὶ χρηστῆσ συμβουλίασ καὶ ὧν ὁ πατὴρ αὐτοῦ παρέσχεν Ιωἄσῳ πικρῶσ καὶ βιαίωσ ἀπολλύμενοσ.

Ἔδωκε μέντοι γε οὐκ εἰσ μακρὰν ὁ βασιλεὺσ δίκην ὧν παρηνόμησεν·

ἐμβαλόντοσ γὰρ Ἀζαήλου τοῦ Σύρων βασιλέωσ εἰσ τὴν χώραν αὐτοῦ καὶ τὴν Γίτταν καταστρεψαμένου καὶ λεηλατήσαντοσ ἐπ’ αὐτὸν στρατεύειν εἰσ Ιἑροσόλυμα φοβηθεὶσ ὁ Ιὤασοσ πάντασ ἐκκενώσασ τοὺσ τοῦ θεοῦ θησαυροὺσ καὶ τοὺσ τῶν βασιλείων καὶ τὰ ἀναθήματα καθελών, ἔπεμψε τῷ Σύρῳ τούτοισ ὠνούμενοσ τὸ μὴ πολιορκηθῆναι μηδὲ κινδυνεύειν περὶ τῶν ὅλων. ὁ δὲ πεισθεὶσ τῇ τῶν χρημάτων ὑπερβολῇ τὴν στρατιὰν οὐκέτ’ ἤγαγεν ἐπὶ τὰ Ιἑροσόλυμα.

νόσῳ μέντοι χαλεπῇ περιπεσὼν ὁ Ιὤασοσ ἐπιθεμένων αὐτῷ τῶν φίλων, οἳ τὸν Ζαχαρίου θάνατον ἐκδικοῦντεσ τοῦ Ιὤδα παιδὸσ ἐπεβούλευσαν τῷ βασιλεῖ, διεφθάρη πρὸσ αὐτῶν· καὶ θάπτεται μὲν ἐν Ιἑροσολύμοισ, οὐκ ἐν ταῖσ θήκαισ δὲ τῶν προγόνων ἀσεβὴσ γενόμενοσ.

ἐβίωσε δὲ ἔτη ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα, τὴν δὲ βασιλείαν αὐτοῦ διαδέχεται Ἀμασίασ ὁ παῖσ. Εἰκοστῷ δὲ καὶ πρώτῳ τῆσ Ιωἄσου βασιλείασ παρέλαβε τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡγεμονίαν Ιὤαζοσ ὁ τοῦ Ιηοὖδοσ υἱὸσ ἐν Σαμαρείᾳ καὶ κατέσχεν αὐτὴν ἔτεσιν ἑπτὰ καὶ δέκα τοῦ μὲν πατρὸσ οὐδ’ αὐτὸσ μιμητὴσ γενόμενοσ, ἀσεβήσασ δ’ ὅσα καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ θεοῦ καταφρονήσαντεσ.

ἐταπείνωσε δ’ αὐτὸν καὶ συνέστειλεν ἐκ τῆσ τοσαύτησ δυνάμεωσ ὁ τῶν Σύρων βασιλεὺσ εἰσ ὁπλίτασ μυρίουσ καὶ πεντήκοντα ἱππεῖσ στρατεύσασ ἐπ’ αὐτὸν καὶ πόλεισ τε μεγάλασ καὶ πολλὰσ αὐτοῦ ἀφελόμενοσ καὶ τὴν στρατιὰν αὐτοῦ διαφθείρασ.

ταῦτα δ’ ἔπαθεν ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸσ κατὰ τὴν Ἐλισσαίου προφητείαν, ὅτε Ἀζάηλον βασιλεύσειν προεῖπε τῶν Σύρων καὶ Δαμασκηνῶν ἀποκτείναντα τὸν δεσπότην.

ὢν δὲ ἐν οὕτωσ ἀπόροισ κακοῖσ Ιὤαζοσ ἐπὶ δέησιν καὶ ἱκετείαν τοῦ θεοῦ κατέφυγε ῥύσασθαι τῶν Ἀζαήλου χειρῶν αὐτὸν παρακαλῶν καὶ μὴ περιϊδεῖν ὑπ’ ἐκείνῳ γενόμενον. ὁ δὲ θεὸσ καὶ τὴν μετάνοιαν ὡσ ἀρετὴν ἀποδεχόμενοσ καὶ νουθετεῖν μᾶλλον τοὺσ δυναμένουσ τελέωσ μὴ ἀπολλύειν δοκοῦν αὐτῷ, δίδωσιν αὐτῷ τὴν ἐκ τοῦ πολέμου καὶ τῶν κινδύνων ἄδειαν.

εἰρήνησ δ’ ἡ χώρα λαβομένη ἀνέδραμέ τε πάλιν εἰσ τὴν προτέραν κατάστασιν καὶ εὐθήνησε. Μετὰ δὲ τὴν Ιωἄζου τελευτὴν ἐκδέχεται τὴν ἀρχὴν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ιὤασοσ.

ἕβδομον ἤδη καὶ τριακοστὸν ἔτοσ βασιλεύοντοσ Ιωἄσου τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ παρέλαβε τὴν ἀρχὴν οὗτοσ ὁ Ιὤασοσ ἐν Σαμαρείᾳ τῶν Ἰσραηλιτῶν· καὶ γὰρ αὐτὸσ τὴν αὐτὴν εἶχε προσηγορίαν τῷ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλεῖ· καὶ κατέσχεν αὐτὴν ἔτεσιν ἑκκαίδεκα. ἀγαθὸσ δ’ ἦν καὶ οὐδὲν ὅμοιοσ τῷ πατρὶ τὴν φύσιν.

κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου γηραιοῦ μὲν ἤδη τυγχάνοντοσ εἰσ δὲ νόσον ἐμπεπτωκότοσ ἧκεν ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ πρὸσ αὐτὸν ἐπισκεψόμενοσ. καταλαβὼν δὲ αὐτὸν ἐν ἐσχάτοισ ὄντα κλαίειν ἤρξατο [βλέποντοσ αὐτοῦ] καὶ ποτνιᾶσθαι καὶ πατέρα τε ἀποκαλεῖν καὶ ὅπλον·

δι’ αὐτὸν γὰρ μηδέποτε χρήσασθαι πρὸσ τοὺσ ἐχθροὺσ ὅπλοισ, ἀλλὰ ταῖσ ἐκείνου προφητείαισ ἀμαχητὶ κρατεῖν τῶν πολεμίων· νῦν δ’ ἀπιέναι μὲν αὐτὸν ἐκ τοῦ ζῆν, καταλείπειν δ’ ἐξωπλισμένον τοῖσ Σύροισ καὶ τοῖσ ἀπ’ αὐτῶν πολεμίοισ. οὐδ’ αὐτῷ τοίνυν ζῆν ἔτι ἀσφαλὲσ ἔλεγεν, ἀλλὰ καλῶσ ἔχειν συνεξορμᾶν αὐτῷ καὶ συναπαίρειν ἐκ τοῦ βίου.

ταῦτ’ ὀδυρόμενον Ἐλισσαῖοσ παρεμυθεῖτο τὸν βασιλέα καὶ τόξον ἐκέλευσεν αὐτῷ κομισθὲν ἐντεῖναι τοῦτο. ποιήσαντοσ οὖν εὐτρεπὲσ τοῦ βασιλέωσ τὸ τόξον, ἐπιλαβόμενον τῶν χειρῶν αὐτοῦ ἐκέλευσεν αὐτὸν τοξεύειν. τρία βέλη δ’ αὐτοῦ προεμένου εἶτα δ’ ἀναπαυσαμένου "πλείω μέν, εἶπεν, ἀφεὶσ ἐκ ῥιζῶν ἂν τὴν τῶν Σύρων βασιλείαν ἐξεῖλεσ, ἐπεὶ δὲ τρισὶν ἠρκέσθησ μόνοισ, τοσαύταισ καὶ μάχαισ κρατήσεισ συμβαλὼν τοῖσ Σύροισ, ἵνα τὴν χώραν ἣν ἀπετέμοντο τοῦ σοῦ πατρὸσ ἀνακτήσῃ·

καὶ ὁ μὲν βασιλεὺσ τοῦτ’ ἀκούσασ ἀπηλλάγη. μετ’ οὐ πολὺ δὲ καὶ ὁ προφήτησ ἀπέθανεν ἀνὴρ ἐπὶ δικαιοσύνῃ διαβόητοσ καὶ φανερῶσ σπουδασθεὶσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ·

θαυμαστὰ γὰρ καὶ παράδοξα διὰ τῆσ προφητείασ ἐπεδείξατο ἔργα καὶ μνήμησ λαμπρᾶσ παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ ἀξιωθέντα. ἔτυχε δὲ καὶ ταφῆσ μεγαλοπρεποῦσ καὶ οἱάσ εἰκὸσ ἦν τὸν οὕτω θεοφιλῆ μεταλαβεῖν. συνέβη δὲ καὶ τότε, λῃστῶν τινων ῥιψάντων εἰσ τὸν Ἐλισσαίου τάφον ὃν ἦσαν ἀνῃρηκότεσ, τὸν νεκρὸν τῷ σώματι αὐτοῦ προσκολληθέντα ἀναζωπυρῆσαι.

καὶ τὰ μὲν περὶ Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου, ζῶν τε ὅσα προεῖπε καὶ ὡσ μετὰ τὴν τελευτὴν ἔτι δύναμιν εἶχε θείαν, ἤδη δεδηλώκαμεν. Τελευτήσαντοσ δὲ τοῦ Σύρων βασιλέωσ Ἀζαήλου εἰσ Ἀδδὰν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἡ βασιλεία παραγίνεται·

πρὸσ τοῦτον συνάπτει πόλεμον Ιὤασοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ καὶ τρισὶ μάχαισ νικήσασ αὐτὸν ἀφείλετο τὴν χώραν ἅπασαν καὶ ὅσασ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Ἀζάηλοσ πόλεισ καὶ κώμασ τῆσ Ἰσραηλιτῶν βασιλείασ παρέλαβε. τοῦτο μέντοι κατὰ τὴν Ἐλισσαίου προφητείαν ἐγένετο.

ἐπεὶ δὲ συνέβη καὶ Ιὤασον ἀποθανεῖν, ὁ μὲν ἐν Σαμαρείᾳ κηδεύεται, καθῆκε δὲ εἰσ Ιὤασον ἡ ἀρχὴ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Δευτέρῳ δ’ ἔτει τῆσ Ιωἄσου βασιλείασ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐβασίλευσεν Ἀμασίασ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἐν Ιἑροσολύμοισ μητρὸσ ὢν Ιωἄδη τοὔνομα πολίτιδοσ δὲ τὸ γένοσ·

θαυμαστῶσ δὲ τοῦ δικαίου προυνόει καὶ ταῦτα νέοσ ὤν. παρελθὼν δ’ ἐπὶ τὰ πράγματα καὶ τὴν ἀρχὴν ἔγνω δεῖν πρῶτον Ιωἄσῳ τιμωρῆσαι τῷ πατρὶ καὶ τοὺσ ἐπιθεμένουσ αὐτῷ φίλουσ κολάσαι. καὶ τούτουσ μὲν συλλαβὼν ἅπαντασ ἐφόνευσε, τοὺσ δὲ παῖδασ αὐτῶν οὐδὲν εἰργάσατο δεινὸν ἀκόλουθα ποιῶν τοῖσ Μωσήουσ νόμοισ, ὃσ οὐκ ἐδικαίωσε διὰ πατέρων ἁμαρτίασ τέκνα κολάζειν.

ἔπειτα στρατιὰν ἐπιλέξασ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ Βενιαμίδοσ τῶν ἐν ἀκμῇ καὶ περὶ εἴκοσι ἔτη γεγονότων καὶ συναθροίσασ ὡσ τριάκοντα μυριάδασ τούτων μὲν ἑκατοντάρχουσ κατέστησε, πέμψασ δὲ καὶ πρὸσ τὸν Ἰσραηλιτῶν βασιλέα μισθοῦται δέκα μυριάδασ ὁπλιτῶν ἑκατὸν ἀργυρίου ταλάντων·

διεγνώκει γὰρ τοῖσ Ἀμαληκιτῶν ἔθνεσι καὶ Ἰδουμαίων καὶ Γαβαλιτῶν ἐπιστρατεύσασθαι. παρασκευασαμένου δὲ πρὸσ τὴν στρατείαν καὶ μέλλοντοσ ἐξορμᾶν ὁ προφήτησ τὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν στρατὸν ἀπολῦσαι συνεβούλευσεν·

εἶναι γὰρ ἀσεβῆ καὶ τὸν θεὸν ἧτταν αὐτῷ προλέγειν χρησαμένῳ τούτοισ συμμάχοισ· περιέσεσθαι δὲ τῶν πολεμίων καὶ μετ’ ὀλίγων αὐτοῖσ ἀγωνιζόμενον βουλομένου τοῦ θεοῦ. δυσφοροῦντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τῷ φθῆναι τὸν μισθὸν δεδωκέναι τοῖσ Ἰσραηλίταισ παρῄνει ποιεῖν ὁ προφήτησ ὅ τι τῷ θεῷ δοκεῖ, χρήματα δ’ αὐτῷ πολλὰ παρ’ αὐτοῦ γενήσεσθαι.

καὶ τοὺσ μὲν ἀπολύει χαρίζεσθαι τὸν μισθὸν εἰπών, αὐτὸσ δὲ μετὰ τῆσ οἰκείασ δυνάμεωσ ἐπὶ τὰ προειρημένα τῶν ἐθνῶν ἐστράτευσε· καὶ κρατήσασ αὐτῶν τῇ μάχῃ μυρίουσ μὲν ἀπέκτεινε, τοσούτουσ δὲ ζῶντασ ἔλαβεν, οὓσ ἐπὶ τὴν μεγάλην ἀγαγὼν πέτραν, ἥπερ ἐστὶ κατὰ τὴν Ἀραβίαν, ἀπ’ αὐτῆσ κατεκρήμνισεν, ἀπήγαγέ τε λείαν πολλὴν καὶ πλοῦτον ἄφθονον ἐκ τῶν ἐθνῶν.

Ἀμασίου δ’ ἐν τούτοισ ὑπάρχοντοσ οἱ τῶν Ἰσραηλιτῶν οὓσ ἀπέλυσε μισθωσάμενοσ ἀγανακτήσαντεσ ἐπὶ τούτῳ καὶ νομίσαντεσ ὕβριν εἶναι τὴν ἀπόλυσιν, οὐ γὰρ ἂν τοῦτο παθεῖν μὴ κατεγνωσμένουσ, ἐπῆλθον αὐτοῦ τῇ βασιλείᾳ καὶ μέχρι Βηθσεμήρων προελθόντεσ διήρπασαν τὴν χώραν καὶ πολλὰ μὲν ἔλαβον ὑποζύγια, τρισχιλίουσ δὲ ἀνθρώπουσ ἀπέκτειναν.

Ἀμασίασ δὲ τῇ νίκῃ καὶ τοῖσ κατορθώμασιν ἐπαρθεὶσ τὸν μὲν τούτων αἴτιον θεὸν αὐτῷ γενόμενον ὑπερορᾶν ἤρξατο, οὓσ δ’ ἐκ τῆσ Ἀμαληκιτῶν χώρασ ἐκόμισεν, τούτουσ σεβόμενοσ διετέλει.

προσελθὼν δὲ ὁ προφήτησ αὐτῷ θαυμάζειν ἔλεγεν, εἰ τούτουσ ἡγεῖται θεούσ, οἳ τοὺσ ἰδίουσ παρ’ οἷσ ἐτιμῶντο μηδὲν ὤνησαν μηδ’ ἐκ χειρῶν ἐρρύσαντο τῶν ἐκείνου, ἀλλ’ ὑπερεῖδον πολλούσ τε αὐτῶν ἀπολλυμένουσ καὶ αὑτοὺσ αἰχμαλωτισθέντασ·

κεκομίσθαι γὰρ εἰσ Ιἑροσόλυμα τούτῳ τῷ τρόπῳ, καθὼσ ἄν τισ τῶν πολεμίων τινὰ ζωγρήσασ ἤγαγεν. τῷ δὲ βασιλεῖ ταῦτ’ ὀργὴν ἐκίνησε καὶ προσέταξεν ἡσυχίαν ἄγειν τὸν προφήτην ἀπειλήσασ αὐτὸν κολάσειν, ἂν πολυπραγμονῇ.

καὶ ὁ μὲν ἡσυχάζειν εἶπεν, οὐκ ἀμελήσειν δὲ ὧν ἐπικεχείρηκε νεωτερίζων τὸν θεὸν προύλεγεν. Ἀμασίασ δὲ κατέχειν ἑαυτὸν ἐπὶ ταῖσ εὐπραγίαισ οὐ δυνάμενοσ, ἃσ παρὰ τοῦ θεοῦ λαβὼν εἰσ αὐτὸν ἐξύβριζεν, ἀλλὰ φρονηματισθεὶσ ἔγραψεν Ιωἄσῳ τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖ κελεύων ὑπακούειν αὐτῷ σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ, ὡσ καὶ πρότερον ὑπήκουσε τοῖσ προγόνοισ αὐτοῦ Δαυίδῃ καὶ Σολόμωνι, ἢ μὴ βουλόμενον εὐγνωμονεῖν εἰδέναι πολέμῳ περὶ τῆσ ἀρχῆσ διακριθησόμενον.

ἀντέγραψε δ’ ὁ Ιὤασοσ τάδε·

"βασιλεὺσ Ιὤασοσ βασιλεῖ Ἀμασίᾳ. ἦν ἐν τῷ Λιβάνῳ ὄρει κυπάρισσοσ παμμεγέθησ καὶ ἄκανοσ. αὕτη πρὸσ τὴν κυπάρισσον ἔπεμψε μνηστευομένη τὴν θυγατέρα αὐτῆσ πρὸσ γάμον τῷ παιδί. μεταξὺ ταῦτα λέγουσαν θηρίον τι παρερχόμενον κατεπάτησε τὴν ἄκανον. τοῦτο οὖν ἔσται σοι παράδειγμα τοῦ μὴ μειζόνων ἐφίεσθαι, μηδ’ ὅτι τὴν πρὸσ Ἀμαληκίτασ μάχην εὐτύχησασ ἐπὶ ταύτῃ γαυρούμενοσ σαυτῷ καὶ τῇ βασιλείᾳ σου κινδύνουσ ἐπισπῶ.

Ταῦτα δὲ ἀναγνοὺσ Ἀμασίασ ἔτι μᾶλλον ἐπὶ τὴν στρατείαν παρωξύνθη τοῦ θεοῦ παρορμῶντοσ αὐτὸν οἶμαι πρὸσ αὐτήν, ἵνα τῶν παρανομηθέντων εἰσ αὐτὸν δίκην ἀπολάβῃ.

ὡσ δ’ ἐξήγαγε μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐπὶ τὸν Ιὤασον καὶ συνάπτειν μάχην ἔμελλον, τὸ Ἀμασίου στράτευμα φόβοσ αἰφνίδιοσ καὶ κατάπληξισ οἱάν θεὸσ οὐκ εὐμενὴσ ἐντίθησιν εἰσ φυγὴν ἔτρεψε, καὶ πρὶν εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν διασπαρέντων ὑπὸ τοῦ δέουσ αὐτῶν μονωθέντα τὸν Ἀμασίαν ληφθῆναι συνέβη πρὸσ τῶν πολεμίων αἰχμάλωτον· ἠπείλησε δ’ αὐτῷ θάνατον Ιὤασοσ, εἰ μὴ πείσειε τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ ἀνοίξαντασ αὐτῷ τὰσ πύλασ δέξασθαι μετὰ τῆσ στρατιᾶσ εἰσ τὴν πόλιν.

καὶ Ἀμασίασ μὲν ὑπὸ ἀνάγκησ καὶ τοῦ περὶ τὸ ζῆν δέουσ ἐποίησεν εἰσδεχθῆναι τὸν πολέμιον·

ὁ δὲ διακόψασ τι τοῦ τείχουσ ὡσ τετρακοσίων πηχῶν ἐφ’ ἁρ́ματοσ εἰσήλασε διὰ τῆσ διακοπῆσ εἰσ Ιἑροσόλυμα τὸν Ἀμασίαν ἄγων αἰχμάλωτον. κύριοσ δὲ τούτῳ τῷ τρόπῳ γενόμενοσ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν τούσ τε τοῦ θεοῦ θησαυροὺσ ἀνείλετο καὶ ὅσοσ ἦν τῷ Ἀμασίᾳ χρυσὸσ καὶ ἄργυροσ ἐν τοῖσ βασιλείοισ ἐξεφόρησε, καὶ οὕτωσ αὐτὸν ἀπολύσασ τῆσ αἰχμαλωσίασ ἀνέζευξεν εἰσ Σαμάρειαν.

ταῦτα δ’ ἐγένετο περὶ τοὺσ Ιἑροσολυμίτασ ἔτει τετάρτῳ καὶ δεκάτῳ τῆσ Ἀμασία βασιλείασ, ὃσ μετὰ ταῦτα ἐπιβουλευθεὶσ ὑπὸ τῶν φίλων φεύγει μὲν εἰσ Λάχισαν πόλιν, ἀναιρεῖται δὲ ὑπὸ τῶν ἐπιβούλων πεμψάντων ἐκεῖ τοὺσ ἀποκτενοῦντασ αὐτόν.

καὶ τὸ μὲν σῶμα κομίσαντεσ εἰσ Ιἑροσόλυμα βασιλικῶσ ἐκήδευσαν· κατέστρεψε δὲ οὕτωσ Ἀμασίασ τὸν βίον καὶ διὰ τὸν νεωτερισμὸν τῆσ πρὸσ τὸν θεὸν ὀλιγωρίασ, βιώσασ μὲν ἔτη τέσσαρα καὶ πεντήκοντα βασιλεύσασ δὲ ἐννέα καὶ εἴκοσι.

διαδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ παῖσ Ὀζίασ τοὔνομα. Πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει τῆσ Ἀμασία βασιλείασ ἐβασίλευσε τῶν Ἰσραηλιτῶν ὁ Ιωἄσου υἱὸσ Ιἑρόβαμοσ ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη τεσσαράκοντα.

οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ τὰ μὲν εἰσ τὸν θεὸν ὑβριστὴσ καὶ παράνομοσ δεινῶσ ἐγένετο εἴδωλά τε σεβόμενοσ καὶ πολλοῖσ ἀτόποισ καὶ ξένοισ ἐγχειρῶν ἔργοισ, τῷ δὲ λαῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν μυρίων ἀγαθῶν αἴτιοσ ὑπῆρχε. τούτῳ προεφήτευσέ τισ Ιὠνᾶσ, ὡσ δεῖ πολεμήσαντα τοῖσ Σύροισ αὐτὸν κρατῆσαι τῆσ ἐκείνων δυνάμεωσ καὶ πλατῦναι τὴν αὑτοῦ βασιλείαν τοῖσ μὲν κατὰ τὴν ἄρκτον μέρεσιν ἑώσ Ἀμάθου πόλεωσ, τοῖσ δὲ κατὰ τὴν μεσημβρίαν ἑώσ τῆσ Ἀσφαλτίδοσ λίμνησ·

τὸ γὰρ ἀρχαῖον οἱ ὁρ́οι τῆσ Χαναναίασ ἦσαν οὗτοι, καθὼσ ὁ στρατηγὸσ Ιἠσοῦσ περιώρισε.

στρατεύσασ οὖν ἐπὶ τοὺσ Σύρουσ ὁ Ιἑρόβαμοσ καταστρέφεται πᾶσαν αὐτῶν τὴν χώραν, ὡσ προεφήτευσεν Ιὠνᾶσ. Ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην τὴν ἀκρίβειαν τῶν πραγμάτων παραδώσειν ὑπεσχημένοσ ὅσα καὶ περὶ τούτου τοῦ προφήτου εὑρ͂ον ἐν ταῖσ Ἑβραϊκαῖσ βίβλοισ ἀναγεγραμμένα διεξελθεῖν·

κελευσθεὶσ γὰρ οὗτοσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ πορευθῆναι μὲν εἰσ τὴν Νινύου βασιλείαν κηρῦξαι δ’ ἐκεῖ γενόμενον ἐν τῇ πόλει ὅτι τὴν ἀρχὴν ἀπολέσει, δείσασ οὐκ ἀπῆλθεν, ἀλλ’ ἀποδιδράσκει τὸν θεὸν εἰσ Ιὄπην πόλιν καὶ πλοῖον εὑρὼν ἐμβὰσ εἰσ Ταρσὸν ἔπλει τῆσ Κιλικίασ. ἐπιγενομένου δὲ χειμῶνοσ σφοδροτάτου καὶ κινδυνεύοντοσ καταδῦναι τοῦ σκάφουσ οἱ μὲν ναῦται καὶ οἱ κυβερνῆται καὶ αὐτὸσ ὁ ναύκληροσ εὐχὰσ ἐποιοῦντο χαριστηρίουσ, εἰ διαφύγοιεν τὴν θάλασσαν, ὁ δὲ Ιὠνᾶσ συγκαλύψασ αὑτὸν ἐβέβλητο μηδὲν ὧν τοὺσ ἄλλουσ ἑώρα ποιοῦντασ μιμούμενοσ.

αὔξοντοσ δ’ ἔτι μᾶλλον τοῦ κλύδωνοσ καὶ βιαιοτέρασ γενομένησ ὑπὸ τῶν πνευμάτων τῆσ θαλάσσησ ὑπονοήσαντεσ, ὡσ ἐνδέχεταί τινα τῶν ἐμπλεόντων αἴτιον αὐτοῖσ εἶναι τοῦ χειμῶνοσ, συνέθεντο κλήρῳ τοῦτον ὅστισ ποτὲ ἦν μαθεῖν.

κληρωσαμένων οὖν ὁ προφήτησ λαγχάνει πυνθανομένων τε πόθεν τε εἰή καὶ τί μετέρχεται τὸ μὲν γένοσ ἔλεγεν Ἑβραῖοσ εἶναι προφήτησ τοῦ μεγίστου θεοῦ·

συνεβούλευσεν οὖν αὐτοῖσ, εἰ θέλουσιν ἀποδράναι τὸν παρόντα κίνδυνον, ἐκβαλεῖν αὐτὸν εἰσ τὸ πέλαγοσ· αἴτιον γὰρ αὐτοῖσ εἶναι τοῦ χειμῶνοσ. οἱ δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἐτόλμων κρίναντεσ ἀσέβημα ξένον ἄνθρωπον καὶ πεπιστευκότα αὐτοῖσ τὸ ζῆν εἰσ φανερὰν αὐτοὺσ ἀπώλειαν ἐκρῖψαι, τελευταῖον δ’ ὑπερβιαζομένου τοῦ κακοῦ καὶ ὅσον οὔπω μέλλοντοσ βαπτίζεσθαι τοῦ σκάφουσ, ὑπό τε τοῦ προφήτου παρορμηθέντεσ αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ δέουσ τοῦ περὶ τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ῥίπτουσιν αὐτὸν εἰσ τὴν θάλασσαν.

καὶ ὁ μὲν χειμὼν ἐστάλη, τὸν δὲ λόγοσ ὑπὸ τοῦ κήτουσ καταποθέντα τρεῖσ ἡμέρασ καὶ τοσαύτασ νύκτασ εἰσ τὸν Εὔξεινον ἐκβρασθῆναι πόντον ζῶντα καὶ μηδὲν τοῦ σώματοσ λελωβημένον.

ἔνθα τοῦ θεοῦ δεηθεὶσ συγγνώμην αὐτῷ παρασχεῖν τῶν ἡμαρτημένων ἀπῆλθεν εἰσ τὴν Νίνου πόλιν καὶ σταθεὶσ εἰσ ἐπήκοον ἐκήρυσσεν, ὡσ μετ’ ὀλίγον πάλιν ἀποβαλοῦσι τὴν ἀρχὴν τῆσ Ἀσίασ, καὶ ταῦτα δηλώσασ ὑπέστρεψε.

διεξῆλθον δὲ τὴν περὶ αὐτοῦ διήγησιν, ὡσ εὑρ͂ον ἀναγεγραμμένην. Ιἑρόβαμοσ δ’ ὁ βασιλεὺσ μετὰ πάσησ εὐδαιμονίασ τὸν βίον διαγαγὼν καὶ ἄρξασ ἔτη τεσσαράκοντα ἐτελεύτησε καὶ θάπτεται μὲν ἐν Σαμαρείᾳ, διαδέχεται δὲ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν υἱὸσ Ζαχαρίασ.

τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ Ὀζίασ ὁ τοῦ Ἀμασία υἱόσ, ἔτοσ ἤδη τέταρτον πρὸσ τοῖσ δέκα βασιλεύοντοσ Ιἑροβοάμου, τῶν δύο φυλῶν ἐβασίλευσεν ἐν Ιἑροσολύμοισ μητρὸσ ὢν Ἀχίασ μὲν τοὔνομα ἀστῆσ δὲ τὸ γένοσ. ἀγαθὸσ δὲ ἦν καὶ δίκαιοσ τὴν φύσιν καὶ μεγαλόφρων καὶ προνοῆσαι τῶν πραγμάτων φιλοπονώτατοσ.

στρατευσάμενοσ δὲ καὶ ἐπὶ Παλαιστίνουσ καὶ νικήσασ μάχῃ πόλεισ αὐτῶν ἔλαβε κατὰ κράτοσ Γίτταν καὶ Ιἄμνειαν καὶ κατέσκαψεν αὐτῶν τὰ τείχη.

μετὰ δὲ ταύτην τὴν στρατείαν ἐπῆλθε τοῖσ τῇ Αἰγύπτῳ γειτνιῶσιν Ἄραψι καὶ πόλιν κτίσασ ἐπὶ τῆσ Ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ ἐγκατέστησεν αὐτῇ φρουράν. ἔπειτα τοὺσ Ἀμμανίτασ καταστρεψάμενοσ καὶ φόρουσ αὐτοῖσ ὁρίσασ τελεῖν καὶ πάντα τὰ μέχρι τῶν Αἰγυπτίων ὁρ́ων χειρωσάμενοσ τῶν Ιἑροσολύμων ἤρχετο ποιεῖσθαι τὸ λοιπὸν τὴν ἐπιμέλειαν·

ὅσα γὰρ τῶν τειχῶν ἢ ὑπὸ τοῦ χρόνου καταβέβλητο ἢ ὑπὸ τῆσ ὀλιγωρίασ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων, ταῦτά τε ἀνῳκοδόμει καὶ κατεσκεύαζεν, ὅσα τε ἦν καταβεβλημένα ὑπὸ τοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέωσ, ὅτε τὸν πατέρα αὐτοῦ λαβὼν αἰχμάλωτον τὸν Ἀμασίαν εἰσῆλθεν εἰσ τὴν πόλιν. προσῳκοδόμησε δὲ καὶ πύργουσ πολλοὺσ πεντήκοντα πηχῶν ἕκαστον.

καὶ φρουροὺσ δὲ ἐνετείχισε τοῖσ ἐρήμοισ χωρίοισ καὶ πολλοὺσ ὀχετοὺσ ὤρυξεν ὑδάτων. ἦν δ’ αὐτῷ καὶ ὑποζυγίων καὶ τῶν ἄλλων θρεμμάτων ἄπειρόν τι πλῆθοσ· εὐφυὴσ γὰρ ἦν ἡ χώρα πρὸσ νομάσ. γεωργικὸσ δὲ ὢν σφόδρα τῆσ γῆσ ἐπεμελεῖτο φυτοῖσ αὐτὴν καὶ παντοδαποῖσ τιθηνῶν σπέρμασι.

στρατιᾶσ δ’ εἶχεν ἐπιλέκτου περὶ αὑτὸν μυριάδασ ἑπτὰ καὶ τριάκοντα, ἧσ ἡγεμόνεσ ἦσαν καὶ ταξίαρχοι καὶ χιλίαρχοι γενναῖοι καὶ τὴν ἀλκὴν ἀνυπόστατοι τὸν ἀριθμὸν δισχίλιοι. διέταξε δ’ εἰσ φάλαγγασ τὴν ὅλην στρατιὰν καὶ ὥπλισε ῥομφαίαν δοὺσ ἑκάστῳ καὶ θυρεοὺσ καὶ θώρακασ χαλκέουσ καὶ τόξα καὶ σφενδόνασ.

ἔτι δὲ πρὸσ τούτοισ μηχανήματα πολλὰ πρὸσ πολιορκίασ κατεσκεύασε πετρόβολά τε καὶ δορύβολα καὶ ἁρ́παγασ [καὶ ἀρτῆρασ] καὶ ὅσα τούτοισ ὅμοια. Γενόμενοσ δ’ ἐν ταύτῃ τῇ συντάξει καὶ παρασκευῇ διεφθάρη τὴν διάνοιαν ὑπὸ τύφου καὶ χαυνωθεὶσ θνητῇ περιουσίᾳ τῆσ ἀθανάτου καὶ πρὸσ ἅπαντα διαρκοῦσ τὸν χρόνον ἰσχύοσ ὠλιγώρησεν·

αὕτη δὲ ἦν ἡ πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβεια καὶ τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα. ὤλισθε δὲ ὑπ’ εὐπραξίασ καὶ κατηνέχθη πρὸσ τὰ τοῦ πατρὸσ ἁμαρτήματα, πρὸσ ἃ κἀκεῖνον ἡ τῶν ἀγαθῶν λαμπρότησ καὶ τὸ μέγεθοσ τῶν πραγμάτων οὐ δυνηθέντα προστῆναι καλῶσ αὐτῶν ἤγαγεν.

ἐνστάσησ δ’ ἡμέρασ ἐπισήμου καὶ πάνδημον ἑορτὴν ἐχούσησ ἐνδὺσ ἱερατικὴν στολὴν εἰσῆλθεν εἰσ τὸ τέμενοσ θυσιάσων ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ τῷ θεῷ. τοῦ δ’ ἀρχιερέωσ Ἀζαρία ὄντων σὺν αὐτῷ ἱερέων ὀγδοήκοντα κωλύοντοσ αὐτόν, οὐ γὰρ ἐξὸν ἐπιθύειν εἶπον, μόνοισ δ’ ἐφεῖσθαι τοῦτο ποιεῖν τοῖσ ἐκ τοῦ Αἀρῶνοσ γένουσ, καταβοώντων δ’ ἐξιέναι καὶ μὴ παρανομεῖν εἰσ τὸν θεόν, ὀργισθεὶσ ἠπείλησεν αὐτοῖσ θάνατον, εἰ μὴ τὴν ἡσυχίαν ἄξουσι.

μεταξὺ δὲ σεισμὸσ ἐκλόνησε τὴν γῆν μέγασ καὶ διαστάντοσ τοῦ ναοῦ φέγγοσ ἡλίου λαμπρὸν ἐξέλαμψε καὶ τῇ τοῦ βασιλέωσ ὄψει προσέπεσεν, ὡσ τῷ μὲν εὐθέωσ λέπραν ἐπιδραμεῖν, πρὸ δὲ τῆσ πόλεωσ πρὸσ τῇ καλουμένῃ Ἐρωγῇ τοῦ ὄρουσ ἀπορραγῆναι τὸ ἥμισυ τοῦ κατὰ τὴν δύσιν καὶ κυλισθὲν τέσσαρασ σταδίουσ ἐπὶ τὸ ἀνατολικὸν ὄροσ στῆναι, ὡσ τάσ τε παρόδουσ ἐμφραγῆναι καὶ τοὺσ παραδείσουσ τοὺσ βασιλικούσ.

ἐπεὶ δὲ κατειλημμένην τὴν ὄψιν τοῦ βασιλέωσ ὑπὸ τῆσ λέπρασ εἶδον οἱ ἱερεῖσ, ἔφραζόν τε αὐτῷ τὴν συμφορὰν καὶ ἐκέλευον ἐξιέναι τῆσ πόλεωσ ὡσ ἐναγῆ.

ὁ δ’ ὑπ’ αἰσχύνησ τε τοῦ συμβεβηκότοσ δεινοῦ καὶ τοῦ μηκέτ’ αὐτῷ παρρησίαν εἶναι τὸ κελευόμενον ἐποίει, τῆσ ὑπὲρ ἄνθρωπον διανοίασ καὶ τῶν διὰ τοῦτο εἰσ τὸν θεὸν ἀσεβημάτων ταλαίπωρον οὕτωσ καὶ οἰκτρὰν ὑπομείνασ δίκην. καὶ χρόνον μέν τινα διῆγεν ἔξω τῆσ πόλεωσ ἰδιώτην ἀποζῶν βίον τοῦ παιδὸσ αὐτῷ Ιὠθάμου τὴν ἀρχὴν παραλαβόντοσ, ἔπειτα ὑπὸ λύπησ καὶ ἀθυμίασ τῆσ ἐπὶ τοῖσ γεγενημένοισ ἀπέθανεν, ἔτη μὲν βιώσασ ὀκτὼ καὶ ἑξήκοντα, τούτων δὲ βασιλεύσασ πεντηκονταδύο.

ἐκηδεύθη δὲ μόνοσ ἐν τοῖσ ἑαυτοῦ κήποισ. Ὁ δὲ τοῦ Ιἑροβάμου παῖσ Ζαχαρίασ ἓξ μῆνασ βασιλεύσασ τῶν Ἰσραηλιτῶν δολοφονηθεὶσ ἀπέθανεν ὑπὸ φίλου τινὸσ Σελλήμου μὲν τοὔνομα Ιἀβήσου δὲ υἱοῦ, ὃσ καὶ τὴν βασιλείαν μετ’ αὐτὸν παραλαβὼν οὐ πλείονα χρόνον ἡμερῶν αὐτὴν κατέσχε τριάκοντα.

ὁ γὰρ στρατηγὸσ Μαναῆμοσ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ὢν ἐν Θάρσῃ πόλει καὶ τὰ περὶ τὸν Ζαχαρίαν ἀκούσασ ἄρασ μετὰ πάσησ τῆσ στρατιᾶσ ἧκεν εἰσ τὴν Σαμάρειαν, καὶ συμβαλὼν εἰσ μάχην ἀναιρεῖ τὸν Σέλλημον καὶ βασιλέα καταστήσασ ἑαυτὸν ἐκεῖθεν εἰσ Θαψὰν παραγίνεται πόλιν.

οἱ δ’ ἐν αὐτῇ τὰσ πύλασ μοχλῷ κλείσαντεσ οὐκ εἰσεδέξαντο τὸν βασιλέα.

ὁ δὲ ἀμυνόμενοσ αὐτοὺσ τὴν πέριξ ἐδῄου χώραν καὶ τὴν πόλιν κατὰ κράτοσ λαμβάνει πολιορκίᾳ. φέρων δὲ χαλεπῶσ ἐπὶ τοῖσ ὑπὸ τῶν Θαψίων πραχθεῖσι πάντασ αὐτοὺσ διεχρήσατο μηδὲ νηπίων φεισάμενοσ ὠμότητοσ ὑπερβολὴν οὐ καταλιπὼν οὐδὲ ἀγριότητοσ·

ἃ γὰρ οὐδὲ τῶν ἀλλοφύλων τινὰσ συγγνωστὸν διαθεῖναι γενομένουσ ὑποχειρίουσ, ταῦτα τοὺσ ὁμοφύλουσ οὗτοσ εἰργάσατο. βασιλεύσασ οὖν τῷ τρόπῳ τούτῳ ὁ Μαναῆμοσ ἐπ’ ἔτη μὲν δέκα σκαιὸσ καὶ πάντων ὠμότατοσ διέμενεν ὤν, στρατεύσαντοσ δ’ ἐπ’ αὐτὸν Φούλου τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέωσ εἰσ μὲν ἀγῶνα καὶ μάχην οὐκ ἀπαντᾷ τοῖσ Ἀσσυρίοισ, πείσασ δὲ χίλια τάλαντα ἀργυρίου λαβόντα ἀναχωρῆσαι διαλύεται τὸν πόλεμον.

τὸ δὲ κεφάλαιον τοῦτο συνήνεγκε τὸ πλῆθοσ Μαναήμῳ πραχθὲν κατὰ κεφαλὴν δραχμὰσ πεντήκοντα.

τελευτήσασ δὲ μετὰ ταῦτα κηδεύεται μὲν ἐν Σαμαρείᾳ, καταλείπει δὲ τῆσ βασιλείασ τὸν υἱὸν Φακέαν διάδοχον, ὃσ τῇ τοῦ πατρὸσ κατακολουθήσασ ὠμότητι δυσὶν ἔτεσι μόνοισ ἦρξεν. ἔπειτα δολοφονηθεὶσ ἐν συμποσίῳ μετὰ φίλων ἀπέθανε Φακέου τινόσ, ὃσ ἦν χιλίαρχοσ, ἐπιβουλεύσαντοσ αὐτῷ, παιδὸσ δὲ Ῥομελία.

κατασχὼν δὲ καὶ οὗτοσ ὁ Φακέασ τὴν ἀρχὴν ἔτεσιν εἴκοσιν ἀσεβήσ τε ἦν καὶ παράνομοσ. ὁ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ Θαγλαθφαλλάσαρ τοὔνομα ἐπιστρατευσάμενοσ τοῖσ Ἰσραηλίταισ καὶ τήν τε Γαλαδηνὴν ἅπασαν καταστρεψάμενοσ καὶ τὴν πέραν τοῦ Ιὀρδάνου χώραν καὶ τὴν πρὸσ αὐτῇ τὴν Γαλιλαίαν καλουμένην καὶ Κύδισσα καὶ Ἄσωρα τοὺσ οἰκήτορασ αἰχμαλωτίσασ μετέστησεν εἰσ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέωσ ἐν τούτοισ ἡμῖν δεδηλώσθω. Ιὠσᾶσ δὲ Ὀζία παῖσ ἐβασίλευσε τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐκ μητρὸσ μὲν ἀστῆσ γεγονὼσ καλουμένησ δὲ Ιἐράσησ.

οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ οὐδεμιᾶσ ἀρετῆσ ἀπελείπετο, ἀλλ’ εὐσεβὴσ μὲν τὰ πρὸσ τὸν θεόν, δίκαιοσ δὲ τὰ πρὸσ ἀνθρώπουσ ὑπῆρχεν, ἐπιμελὴσ δὲ τῶν κατὰ πόλιν· ὅσα γὰρ ἐπισκευῆσ ἐδεῖτο καὶ κόσμου ταῦτα φιλοτίμωσ ἐξειργάσατο, στοὰσ μὲν τὰσ ἐν τῷ ναῷ ἱδρύσασ καὶ προπύλαια, τὰ δὲ καταπεπτωκότα τῶν τειχῶν ἀνέστησε πύργουσ παμμεγέθεισ καὶ δυσαλώτουσ οἰκοδομήσασ, καὶ τῶν ἄλλων εἴ τι κατὰ τὴν βασιλείαν ἠμέλητο πολλὴν ἐπιστροφὴν ἐποιεῖτο.

στρατευσάμενοσ δὲ καὶ ἐπὶ τοὺσ Ἀμμανίτασ καὶ κρατήσασ αὐτῶν τῇ μάχῃ προσέταξεν αὐτοῖσ φόρουσ κατὰ πᾶν ἔτοσ αὐτῷ τελεῖν ἑκατὸν τάλαντα καὶ σίτου κόρουσ μυρίουσ, τοσούτουσ δὲ καὶ κριθῆσ.

ηὔξησε δ’ οὕτω τὴν βασιλείαν, ὥστε ἀκαταφρόνητον μὲν αὐτὴν ἐκ τῶν πολεμίων εἶναι, τοῖσ δ’ οἰκείοισ εὐδαίμονα. Ἦν δέ τισ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν προφήτησ Ναοῦμοσ ὄνομα, ὃσ περὶ τῆσ Ἀσσυρίων καταστροφῆσ καὶ τῆσ Νίνου προφητεύων ἔλεγεν, ὡσ ἔσται Νινύασ κολυμβήθρα ὕδατοσ κινουμένη·

οὕτωσ καὶ ὁ δῆμοσ ἅπασ ταρασσόμενοσ καὶ κλυδωνιζόμενοσ οἰχήσεται φεύγων λεγόντων πρὸσ ἀλλήλουσ "στῆτε καὶ μείνατε καὶ χρυσὸν αὑτοῖσ καὶ ἄργυρον ἁρπάσατε. " ἔσται δ’ οὐδεὶσ βουλησόμενοσ· σώζειν γὰρ αὑτῶν ἐθελήσουσι τὰσ ψυχὰσ μᾶλλον ἢ τὰ κτήματα·

δεινὴ γὰρ αὐτοὺσ ἐν ἀλλήλοισ ἔρισ ἕξει καὶ θρῆνοσ πάρεσίσ τε τῶν μελῶν, αἵ τε ὄψεισ ὑπὸ τοῦ φόβου μέλαιναι τελέωσ αὐτοῖσ γενήσονται. ποῦ δὲ ἔσται τὸ κατοικητήριον τῶν λεόντων καὶ ἡ μήτηρ σκύμνων;

λέγει δέ σοι ὁ θεόσ, Νινύα, ὅτι ἀφανιῶ σε καὶ οὐκέτι λέοντεσ ἐκ σοῦ πορευόμενοι ἐπιτάξουσι τῷ κόσμῳ. " καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ πρὸσ τούτοισ ἐπροφήτευσεν οὗτοσ ὁ προφήτησ περὶ Νινύησ, ἃ λέγειν οὐκ ἀναγκαῖον ἡγησάμην, ἵνα δὲ μὴ τοῖσ ἐντυγχάνουσιν ὀχληρὸσ δοκῶ παρέλιπον. συνέβη δὲ πάντα τὰ προειρημένα περὶ Νινύησ μετὰ ἔτη ἑκατὸν καὶ πεντεκαίδεκα.

περὶ μὲν τούτων ἀποχρώντωσ ἡμῖν δεδήλωται. Ὁ δὲ Ιὤθαμοσ μετήλλαξεν ἔτη βιώσασ ἓν καὶ τεσσαράκοντα βασιλεύσασ δ’ ἐξ αὐτῶν ἑκκαίδεκα, θάπτεται δὲ ἐν ταῖσ βασιλικαῖσ θήκαισ.

ἔρχεται δ’ εἰσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἄχαζον ἡ βασιλεία, ὃσ ἀσεβέστατοσ εἰσ τὸν θεὸν γενόμενοσ καὶ τοὺσ πατρίουσ παραβὰσ νόμουσ τοὺσ Ἰσραηλιτῶν βασιλέασ ἐμιμήσατο βωμοὺσ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἀναστήσασ καὶ θύων ἐπ’ αὐτῶν τοῖσ εἰδώλοισ, οἷσ καὶ ἴδιον ὡλοκαύτωσε παῖδα κατὰ τὰ Χαναναίων ἔθη, καὶ τούτοισ ἄλλα παραπλήσια διεπράττετο. ἔχοντοσ δ’ οὕτωσ καὶ μεμηνότοσ ἐστράτευσεν ἐπ’ αὐτὸν ὁ τῶν Σύρων καὶ Δαμασκηνῶν βασιλεὺσ Ῥαασὴσ καὶ Φακέασ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν·

φίλοι γὰρ ἦσαν· καὶ συνελάσαντεσ αὐτὸν εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα ἐπὶ πολὺν ἐπολιόρκουν χρόνον διὰ τὴν τῶν τειχῶν ὀχυρότητα μηδὲν ἀνύοντεσ. ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺσ λαβὼν τὴν πρὸσ τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ πόλιν Ἠλαθοὺσ καὶ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἀποκτείνασ ἐγκατῴκισεν αὐτῇ Σύρουσ.

τοὺσ δ’ ἐντοῖσ φρουρίοισ ὁμοίωσ καὶ τοὺσ πέριξ Ιοὐδαίουσ διαφθείρασ καὶ λείαν πολλὴν ἀπελάσασ εἰσ Δαμασκὸν μετὰ τῆσ στρατιᾶσ ἀνέζευξεν. ὁ δὲ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλεὺσ γνοὺσ τοὺσ Σύρουσ ἐπ’ οἴκου κεχωρηκότασ καὶ νομίσασ ἀξιόμαχοσ εἶναι τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖ τὴν δύναμιν ἐπ’ αὐτὸν ἐξήγαγε, καὶ συμβαλὼν ἐνικήθη κατὰ μῆνιν τοῦ θεοῦ, ἣν ἐπὶ τοῖσ ἀσεβήμασιν αὐτοῦ πολλοῖσ ἅμα καὶ μεγάλοισ εἶχεν·

δώδεκα γὰρ μυριάδεσ κατ’ ἐκείνην αὐτοῦ τὴν ἡμέραν ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀνῃρέθησαν, ὧν ὁ στρατηγὸσ Ζαχάριν τὸν υἱὸν ἀπέκτεινεν ἐν τῇ συμβολῇ τοῦ βασιλέωσ Ἀχάζου Ἀμασίασ ὄνομα, καὶ τὸν ἐπίτροπον τῆσ βασιλείασ ἁπάσησ Ἐρκὰμ καὶ τὸν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ στρατηγὸν Ἐλικὰν αἰχμάλωτον ἔλαβον, καὶ ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ γυναῖκασ καὶ παῖδασ ἀπήγαγον, καὶ πολλὴν λείαν διαρπάσαντεσ ἀνεχώρησαν εἰσ Σαμάρειαν.

Ὠδηδὰσ δέ τισ, ὃσ κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ προφήτησ ὑπῆρχεν ἐν Σαμαρείᾳ, τῷ στρατῷ πρὸ τῶν τειχῶν ἀπαντήσασ μεγάλῃ βοῇ τὴν νίκην αὐτοῖσ οὐ διὰ τὴν οἰκείαν ἰσχὺν αὐτῶν ἐδήλου γενέσθαι, διὰ δὲ τὸν τοῦ θεοῦ χόλον, ὃν εἶχεν ἐπ’ Ἄχαζον τὸν βασιλέα.

καὶ κατεμέμφετο τῇ μὲν εὐπραγίᾳ τῇ κατ’ αὐτοῦ μὴ ἀρκεσθέντασ, ἀλλὰ τολμήσαντασ τοὺσ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ Βενιαμίτιδοσ συγγενεῖσ ὄντασ αἰχμαλωτίσαι.

συνεβούλευέ τε αὐτοῖσ ἀπολῦσαι τούτουσ εἰσ τὴν οἰκείαν ἀπαθεῖσ· ἀπειθήσαντασ γὰρ τῷ θεῷ δίκην ὑφέξειν. ὁ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸσ εἰσ ἐκκλησίαν συνελθὼν ἐπεσκέπτετο περὶ τούτων.

ἀναστὰσ δέ τισ Βαραχίασ ὄνομα τῶν εὐδοκιμούντων ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ ἄλλοι μετ’ αὐτοῦ τρεῖσ ἔλεγον οὐκ ἐπιτρέψειν τοῖσ ὁπλίταισ εἰσαγαγεῖν εἰσ τὴν πόλιν, ἵνα μὴ πάντεσ ἀπολώμεθα ὑπὸ τοῦ θεοῦ· μόνον γὰρ ἀπόχρη τὸ πρὸσ αὐτὸν ἡμᾶσ ἐξαμαρτεῖν, ὡσ οἱ προφῆται λέγουσιν, ἀλλὰ μὴ καινότερα τούτων ἀσεβήματα δρᾶν. " ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ στρατιῶται συνεχώρησαν ἐκείνοισ ποιεῖν ὃ ἐδόκει συμφέρειν. παραλαβόντεσ οὖν οἱ προειρημένοι ἄνδρεσ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἔλυσάν τε καὶ ἐπιμελείασ ἠξίωσαν καὶ δόντεσ ἐφόδια εἰσ τὴν οἰκείαν ἀπέλυσαν ἀβλαβεῖσ, οὐδὲν δ’ ἧττον καὶ τέσσαρεσ αὐτοῖσ συνῆλθον καὶ μέχρισ Ιἑριχοῦντοσ προπέμψαντεσ οὐκ ἄπωθεν τῶν Ιἑροσολύμων ἀνέστρεψαν εἰσ Σαμάρειαν.

Ἄχαζοσ δ’ ὁ βασιλεὺσ ταῦτα παθὼν ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν πέμψασ πρὸσ τὸν τῶν Ἀσσυρίων βασιλέα Θαγλαθφαλλασάρην συμμαχίαν αὐτὸν παρασχεῖν παρεκάλει πρὸσ τὸν πόλεμον τὸν πρὸσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ καὶ Σύρουσ καὶ Δαμασκηνοὺσ χρήματα πολλὰ δώσειν ὑπισχνούμενοσ, ἔπεμψε δ’ αὐτῷ καὶ λαμπρὰσ δωρεάσ.

ὁ δὲ τῶν πρέσβεων ἀφικομένων ὡσ αὐτὸν ἧκε σύμμαχοσ Ἀχάζῳ, καὶ στρατεύσασ ἐπὶ τοὺσ Σύρουσ τήν τε χώραν αὐτῶν ἐπόρθησε καὶ τὴν Δαμασκὸν κατὰ κράτοσ εἷλε καὶ τὸν βασιλέα Ἀρασὴν ἀπέκτεινε.

τοὺσ δὲ Δαμασκηνοὺσ ἀπῴκισεν εἰσ τὴν ἄνω Μηδίαν καὶ ἐκ τῶν ἐθνῶν τῶν Ἀσσυρίων μεταστήσασ τινὰσ εἰσ τὴν Δαμασκὸν κατῴκισε. τὴν δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν γῆν κακώσασ πολλοὺσ ἐξ αὐτῆσ αἰχμαλώτουσ συνέλαβε.

ταῦτ’ αὐτοῦ διαπραξαμένου τοὺσ Σύρουσ ὁ βασιλεὺσ ἄρασ τὸν χρυσὸν ὃσ ἦν ἐν τοῖσ βασιλικοῖσ θησαυροῖσ καὶ τὸν ἄργυρον τὸν ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ καὶ εἴ τι κάλλιστον ἀνάθημα, τοῦτο βαστάσασ ἧκεν ἔχων εἰσ Δαμασκὸν καὶ ἔδωκε τῷ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεῖ κατὰ τὰσ ὁμολογίασ· καὶ πάντων αὐτῷ χάριν ἔχειν ὁμολογήσασ ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα. ἦν δ’ οὕτωσ ἀνόητοσ καὶ τοῦ συμφέροντοσ ἀσυλλόγιστοσ ὁ βασιλεὺσ, ὥστε οὐδὲ πολεμούμενοσ ὑπὸ τῶν Σύρων ἐπαύσατο τοὺσ θεοὺσ αὐτῶν προσκυνῶν, ἀλλὰ διετέλει τούτουσ σεβόμενοσ ὡσ παρεξομένουσ αὐτῷ τὴν νίκην.

ἡττηθεὶσ δὲ πάλιν τοὺσ Ἀσσυρίων ἤρξατο τιμᾶν θεοὺσ καὶ πάντασ ἐῴκει μᾶλλον τιμήσων ἢ τὸν πατρῷον καὶ ἀληθῶσ θεόν, ὃσ αὐτῷ καὶ τῆσ ἥττησ ὀργιζόμενοσ ἦν αἴτιοσ.

ἐπὶ τοσοῦτον δ’ ὀλιγωρίασ καὶ καταφρονήσεωσ ἦλθεν, ὡσ καὶ τέλεον ἀποκλεῖσαι τὸν ναὸν καὶ τὰσ νενομισμένασ ἀπαγορεῦσαι θυσίασ ἐπιφέρειν καὶ περιδῦσαι τῶν ἀναθημάτων αὐτόν.

ταῦθ’ ὑβρίσασ τὸν θεὸν ἐτελεύτησεν ἔτη μὲν βιώσασ ἓξ καὶ τριάκοντα, βασιλεύσασ δ’ ἐξ αὐτῶν ἑκκαίδεκα, τὸν δ’ υἱὸν Ἐζεκίαν διάδοχον καταλιπών. Ἀπέθανε δ’ ὑπὸ τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ Φακέασ ἐπιβουλεύσαντοσ αὐτῷ φίλου τινὸσ Ὠσήου ὄνομα, ὃσ κατασχὼν τὴν βασιλείαν ἐπ’ ἔτη ἐννέα πονηρόσ τε ἦν καὶ τῶν πρὸσ τὸν θεὸν ὀλίγωροσ.

στρατεύει δ’ ἐπ’ αὐτὸν ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ Σαλμανάσσασ καὶ κρατήσασ αὐτοῦ, τὸν γὰρ θεὸν οὐκ εἶχεν Ὠσῆοσ εὐμενῆ, καὶ σύμμαχον ἐποιήσατο καὶ φόρουσ ἐπέταξεν αὐτῷ τελεῖν ὡρισμένουσ.

ἔτει δὲ τετάρτῳ Ὠσήου τῆσ βασιλείασ ἐβασίλευσεν Ἐζεκίασ ἐν Ιἑροσολύμοισ Ἀχάζου υἱὸσ καὶ Ἀβίασ ἀστῆσ τὸ γένοσ.

φύσισ δ’ ἦν αὐτῷ χρηστὴ καὶ δικαία καὶ εὐσεβήσ· οὐδὲν γὰρ ἄλλο πρῶτον εἰσ τὴν βασιλείαν παρελθὼν οὐδ’ ἀναγκαιότερον οὐδὲ συμφορώτερον αὑτῷ τε καὶ τοῖσ ἀρχομένοισ ὑπέλαβε τοῦ θρησκεύειν τὸν θεόν, ἀλλὰ συγκαλέσασ τὸν λαὸν καὶ τοὺσ ἱερεῖσ καὶ τοὺσ Ληουίτασ ἐδημηγόρησεν ἐν αὐτοῖσ λέγων· "οὐκ ἀγνοεῖτε μέν, ὡσ διὰ τὰσ τοῦ πατρὸσ ἁμαρτίασ τοὐμοῦ παραβάντοσ τὴν πρὸσ θεὸν ὁσίαν καὶ τιμὴν πολλῶν ἐπειράθητε καὶ μεγάλων κακῶν, διαφθαρέντεσ ὑπ’ αὐτοῦ τὴν διάνοιαν καὶ ἀναπεισθέντεσ οὓσ αὐτὸσ ἐδοκίμαζεν εἶναι θεοὺσ τούτοισ προσκυνεῖν·

παραινῶ δὲ ὑμῖν ἔργῳ μεμαθηκότασ, ὡσ ἔστι δεινὸν τὸ ἀσεβεῖν, τούτου μὲν ἤδη λήθην ποιήσασθαι, καθᾶραι δ’ αὑτοὺσ ἐκ τῶν προτέρων μιασμάτων τούσ τε ἱερεῖσ καὶ Ληουίτασ καὶ συνελθόντασ οὕτωσ ἀνοῖξαι τὸ ἱερόν, καὶ καθάραντασ αὐτὸ ταῖσ ἐξ ἔθουσ θυσίαισ εἰσ τὴν ἀρχαίαν καὶ πάτριον ἀνακαλέσασθαι τιμήν.

οὕτωσ γὰρ τὸν θεὸν εὐμενῆ ποιήσαιμεν ἀφέντα τὴν ὀργήν. Ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ βασιλέωσ οἱ ἱερεῖσ ἀνοίγουσί τε τὸ ἱερὸν καὶ ἀνοίξαντεσ τὰ σκεύη τοῦ θεοῦ καὶ τὰ μιάσματα ἐκβαλόντεσ τὰσ ἐξ ἔθουσ τῷ βωμῷ θυσίασ ἐπέφερον.

διαπέμψασ δ’ ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὴν ὑπ’ αὐτὸν χώραν ἐκάλει τὸν λαὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἄξοντα· πολὺν γὰρ ἐκλελοίπει χρόνον διὰ τὰσ τῶν προειρημένων βασιλέων παρανομίασ. ἐξαπέστειλε δὲ καὶ πρὸσ τοὺσ Ἰσραηλίτασ προτρεπόμενοσ αὐτοὺσ ἀφέντασ τὸν ἄρτι βίον εἰσ τὴν ἀρχαίαν ἐπανελθεῖν συνήθειαν καὶ σέβειν τὸν θεόν·

καὶ γὰρ ἐπιτρέπειν αὐτοῖσ παραγενομένοισ εἰσ Ιἑροσόλυμα τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἄγειν καὶ συμπανηγυρίζειν αὐτοῖσ. ταῦτα δ’ ἔλεγε παραινεῖν, οὐχ ὅπωσ ὑπακούσωσιν αὐτοῦ εἰ μὴ θέλουσι, τοῦ δ’ ἐκείνοισ συμφέροντοσ ἕνεκα· μακαρίουσ γὰρ ἔσεσθαι. οἱ δὲ Ἰσραηλῖται παραγενομένων τῶν πρέσβεων καὶ δηλωσάντων αὐτοῖσ τὰ παρὰ τοῦ ἰδίου βασιλέωσ οὐ μόνον οὐκ ἐπείσθησαν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ πρέσβεισ ὡσ ἀνοήτουσ ἐχλεύασαν, καὶ τοὺσ προφήτασ δὲ ὁμοίωσ ταῦτα παραινοῦντασ καὶ προλέγοντασ ἃ πείσονται μὴ μεταθέμενοι πρὸσ τὴν εὐσέβειαν τοῦ θεοῦ διέπτυον καὶ τελευταῖον συλλαβόντεσ αὐτοὺσ ἀπέκτειναν.

καὶ οὐδὲ μέχρι τούτων αὐτοῖσ ἤρκεσε παρανομοῦσιν, ἀλλὰ χείρω τῶν προειρημένων ἐπενοοῦντο καὶ οὐ πρότερον ἐπαύσαντο, πρὶν ἢ τοῖσ πολεμίοισ αὐτοὺσ ἀμυνόμενοσ τῆσ ἀσεβείασ ὁ θεὸσ ἐποίησεν ὑποχειρίουσ.

καὶ περὶ μὲν τούτων αὖθισ δηλώσομεν. πολλοὶ μέντοι τῆσ Μανασσίτιδοσ φυλῆσ καὶ Ζαβούλου καὶ Ἰσσαχάρου πεισθέντεσ οἷσ οἱ προφῆται παρῄνεσαν εἰσ εὐσέβειαν μετεβάλοντο.

καὶ οὗτοι πάντεσ εἰσ Ιἑροσόλυμα πρὸσ Ἐζεκίαν συνέδραμον, ὅπωσ τῷ θεῷ προσκυνήσωσιν. Ἀφικομένων δὲ τούτων ὁ βασιλεὺσ Ἐζεκίασ ἀναβὰσ εἰσ τὸ ἱερὸν μετὰ τῶν ἡγεμόνων καὶ τοῦ λαοῦ παντὸσ ἔθυσεν ὑπὲρ αὑτοῦ ταύρουσ ἑπτὰ καὶ κριοὺσ τοσούτουσ καὶ ἄρνασ ἑπτὰ καὶ ἐρίφουσ τοσούτουσ.

ἐπιθέντεσ δὲ τὰσ χεῖρασ ταῖσ κεφαλαῖσ τῶν ἱερείων αὐτόσ τε ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ ἡγεμόνεσ τοῖσ ἱερεῦσι καλλιερεῖν ἐφῆκαν. καὶ οἱ μὲν ἔθυόν τε καὶ ὡλοκαύτουν, οἱ δὲ Λευῖται περιεστῶτεσ ἐν κύκλῳ μετὰ τῶν μουσικῶν ὀργάνων ᾖδον ὕμνουσ εἰσ τὸν θεὸν καὶ ἔψαλλον ὡσ ἐδιδάχθησαν ὑπὸ Δαυίδου, οἱ δὲ λοιποὶ ἱερεῖσ βυκάνασ ἔχοντεσ ἐπεσάλπιζον τοῖσ ὑμνῳδοῦσι.

τούτων δὲ γινομένων ἐπὶ πρόσωπον ῥίψαντεσ αὑτοὺσ ὅ τε βασιλεὺσ καὶ τὸ πλῆθοσ προσεκύνουν τὸν θεόν. ἔπειτα θύει μὲν βοῦσ ἑβδομήκοντα κριοὺσ ἑκατὸν ἄρνασ διακοσίουσ, τῷ πλήθει δὲ πρὸσ εὐωχίαν ἐχαρίσατο βοῦσ μὲν ἑξακοσίουσ τὰ δὲ λοιπὰ θρέμματα τρισχίλια·

καὶ πάντα μὲν οἱ ἱερεῖσ ἀκολούθωσ ἐποίησαν τῷ νόμῳ. τούτοισ δ’ ὁ βασιλεὺσ ἡδόμενοσ εὐωχεῖτο μετὰ τοῦ λαοῦ τῷ θεῷ χάριν ἔχειν ὁμολογῶν. ἐνστάσησ δὲ τῆσ τῶν ἀζύμων ἑορτῆσ θύσαντεσ τὴν λεγομένην φάσκα τὰσ ἄλλασ τὸ λοιπὸν θυσίασ ἐπετέλουν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτά.

τῷ δὲ πλήθει πάρεξ ὧν ἐκαλλιέρησαν αὐτοὶ ταύρουσ μὲν δισχιλίουσ θρέμματα δὲ ἑπτακισχίλια ὁ βασιλεὺσ ἐχαρίσατο. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ οἱ ἡγεμόνεσ ἐποίησαν· χιλίουσ μὲν γὰρ ταύρουσ ἔδοσαν αὐτοῖσ θρέμματα δὲ χίλια καὶ τεσσαράκοντα. καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἀπὸ Σολόμωνοσ τοῦ βασιλέωσ οὐκ ἀχθεῖσα ἡ ἑορτὴ τότε πρῶτον λαμπρῶσ καὶ φιλοτίμωσ ἐπετελέσθη.

ὡσ δὲ τὰ περὶ τὴν ἑορτὴν αὐτοῖσ πέρασ εἶχεν, ἐξελθόντεσ εἰσ τὴν χώραν ἥγνισαν αὐτήν· καὶ τὴν πόλιν δὲ παντὸσ ἐκάθηραν μιάσματοσ εἰδώλων, τάσ τε καθημερινὰσ θυσίασ ὁ βασιλεὺσ ἐκ τῶν ἰδίων ἐπιτελεῖσθαι διέταξε κατὰ τὸν νόμον, καὶ τοῖσ ἱερεῦσι καὶ Ληουίταισ τὰσ δεκάτασ ὡρ́ισε παρὰ τοῦ πλήθουσ δίδοσθαι καὶ τὰσ ἀπαρχὰσ τῶν καρπῶν, ἵν’ ἀεὶ τῇ θρησκείᾳ παραμένωσι καὶ τῆσ θεραπείασ ὦσιν ἀχώριστοι τοῦ θεοῦ.

καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ συνεισέφερε παντοδαπὸν καρπὸν τοῖσ ἱερεῦσι καὶ Λευίταισ, ἀποθήκασ δὲ καὶ ταμιεῖα τούτων ὁ βασιλεὺσ κατασκευάσασ ἑκάστῳ διένειμε τῶν ἱερέων καὶ Ληουιτῶν καὶ παισὶν αὐτῶν καὶ γυναιξί·

καὶ οὕτω πάλιν εἰσ τὴν ἀρχαίαν θρησκείαν ἐπανῆλθον.

ταῦτα δὲ τὸν προειρημένον τρόπον ὁ βασιλεὺσ καταστησάμενοσ πόλεμον ἐξήνεγκε πρὸσ τοὺσ Παλαιστίνουσ καὶ νικήσασ κατέσχεν ἁπάσασ ἀπὸ Γάζησ μέχρι Γίττησ πόλεισ τῶν πολεμίων. ὁ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ πέμψασ ἠπείλει πᾶσαν αὐτοῦ καταστρέψεσθαι τὴν ἀρχήν, εἰ μὴ τοὺσ φόρουσ, οὓσ ὁ πατὴρ αὐτοῦ τὸ πρῶτον ἐτέλει, τούτουσ ἀποδώσει. Ἐζεκίασ δὲ τῶν μὲν ἀπειλῶν οὐκ ἐφρόντισ’, ἐθάρρει δὲ ἐπὶ τῇ πρὸσ τὸ θεῖον εὐσεβείᾳ καὶ τῷ προφήτῃ Ἡσαί̈ᾳ, παρ’ οὗ πάντ’ ἀκριβῶσ τὰ μέλλοντα ἐπυνθάνετο.

καὶ ὧδε μὲν ἡμῖν ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐχέτω τὰ περὶ τούτου τοῦ βασιλέωσ. Σαλμανάσσησ δὲ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεύσ, ἐπεὶ ἠγγέλη αὐτῷ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ Ὠσείησ πέμψασ κρύφα πρὸσ Σώαν τὸν τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα παρακαλῶν αὐτὸν ἐπὶ συμμαχίαν τὴν κατ’ αὐτοῦ, παροξυνθεὶσ ἐστράτευσεν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν ἔτει ἑβδόμῳ τῆσ Ὠσήου βασιλείασ.

οὐ δεξαμένου δ’ αὐτὸν τοῦ βασιλέωσ ἔτεσι πολιορκήσασ τρισὶν εἷλε κατὰ κράτοσ τὴν Σαμάρειαν, ἔνατον μὲν ἔτοσ Ὠσήου βασιλεύοντοσ ἕβδομον δὲ Ἐζεκίου τοῦ τῶν Ιἑροσολυμιτῶν βασιλέωσ, καὶ τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡγεμονίαν ἄρδην ἠφάνισε καὶ πάντα τὸν λαὸν μετῴκισεν εἰσ τὴν Μηδίαν καὶ Περσίδα, ἐν οἷσ καὶ τὸν βασιλέα Ὠσῆν ζῶντα ἔλαβε.

καὶ μεταστήσασ ἄλλα ἔθνη ἀπὸ Χούθου τόπου τινόσ, ἔστι γὰρ ἐν τῇ Περσίδι ποταμὸσ τοῦτ’ ἔχων τοὔνομα, κατῴκισεν εἰσ τὴν Σαμάρειαν καὶ τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν χώραν.

μετῴκησαν οὖν αἱ δέκα φυλαὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ μετὰ ἐτῶν ἀριθμὸν ἐνακοσίων τεσσαρακονταεπτά, ἀφ’ οὗ χρόνου τὴν Αἴγυπτον ἐξῆλθον αὐτῶν οἱ πρόγονοι, ὃν δὲ κατέσχον τὴν χώραν ταύτην στρατηγοῦντοσ Ιἠσοῦ ἔστιν ἐτῶν ὀκτακοσίων·

ἀφ’ οὗ δ’ ἀποστάντεσ ἀπὸ Ῥοβοάμου τοῦ Δαυίδου υἱωνοῦ τὴν βασιλείαν Ιἑροβοάμῳ παρέδοσαν, ὥσ μοι καὶ πρότερον δεδήλωται, ἔτη ἐστὶ διακόσια τεσσαράκοντα μῆνεσ ἑπτὰ ἡμέραι ἑπτά. καὶ τέλοσ μὲν τοὺσ Ἰσραηλίτασ τοιοῦτο κατέλαβε παραβάντασ τοὺσ νόμουσ καὶ παρακούσαντασ τῶν προφητῶν, οἳ προύλεγον ταύτην αὐτοῖσ τὴν συμφορὰν μὴ παυσαμένοισ τῶν ἀσεβημάτων.

ἦρξε δ’ αὐτοῖσ τῶν κακῶν ἡ στάσισ, ἣν ἐστασίασαν πρὸσ Ῥοβόαμον τὸν Δαυίδου υἱωνὸν Ιἑρόβαμον τὸν τούτου δοῦλον αὑτῶν ἀποδείξαντεσ βασιλέα, ὃσ εἰσ τὸ θεῖον ἐξαμαρτὼν ἐχθρὸν αὐτοῖσ τοῦτο ἐποίησε μιμησαμένοισ τὴν ἐκείνου παρανομίαν.

ἀλλ’ ὁ μὲν ἧσ ἦν ἄξιοσ δίκησ ταύτην ὑπέσχεν. Ὁ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἐπῆλθε πολεμῶν τήν τε Συρίαν πᾶσαν τήν τε Φοινίκην, τό τε ὄνομα τούτου τοῦ βασιλέωσ ἐν τοῖσ Τυρίων ἀρχείοισ ἀναγέγραπται·

ἐστράτευσε γὰρ ἐπὶ Τύρον βασιλεύοντοσ αὐτῆσ Ἐλουλαίου. μαρτυρεῖ δὲ καὶ τούτοισ Μένανδροσ ὁ τῶν χρονικῶν ποιησάμενοσ τὴν ἀναγραφὴν καὶ τὰ τῶν Τυρίων ἀρχεῖα μεταφράσασ εἰσ τὴν Ἑλληνικὴν γλῶτταν, ὃσ οὕτωσ ἐδήλωσε· "καὶ Ἐλουλαῖοσ θεμένων αὐτῷ Πύασ ὄνομα ἐβασίλευσεν ἔτη τριακονταέξ.

οὗτοσ ἀποστάντων Κιτταίων ἀναπλεύσασ προσηγάγετο αὐτοὺσ πάλιν. ἐπὶ τούτου Σελάμψασ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἐπῆλθε Φοινίκην πολεμῶν ἅπασαν, ὅστισ σπεισάμενοσ εἰρήνην μετὰ πάντων ἀνεχώρησεν ὀπίσω· ἀπέστη τε Τυρίων Σιδὼν καὶ Ἄρκη καὶ ἡ πάλαι Τύροσ καὶ πολλαὶ ἄλλαι πόλεισ, αἳ τῷ Ἀσσυρίων ἑαυτὰσ βασιλεῖ παρέδοσαν.

δι’ ἃ Τυρίων οὐχ ὑποταγέντων πάλιν ὁ βασιλεὺσ ἐπ’ αὐτοὺσ ὑπέστρεψε Φοινίκων συμπληρωσάντων αὐτῷ ναῦσ ἑξήκοντα καὶ ἐπικώπουσ ὀκτακοσίουσ. αἷσ ἐπιπλεύσαντεσ οἱ Τύριοι ναυσὶ δεκαδύο τῶν νεῶν τῶν ἀντιπάλων διασπαρεισῶν λαμβάνουσιν αἰχμαλώτουσ ἄνδρασ εἰσ πεντακοσίουσ·

ἐπετάθη δὴ πάντων ἐν Τύρῳ τιμή. διὰ ταῦτ’ ἀναζεύξασ ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ κατέστησε φύλακασ ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ καὶ τῶν ὑδραγωγείων, οἳ διακωλύσουσι Τυρίουσ ἀρύεσθαι, καὶ τοῦτο ἔτεσι πέντε γενόμενον ἐκαρτέρησαν πίνοντεσ ἐκ φρεάτων ὀρυκτῶν.

" καὶ τὰ μὲν ἐν τοῖσ Τυρίων ἀρχείοισ γεγραμμένα κατὰ Σαλμανάσσου τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέωσ ταῦτ’ ἐστίν. Οἱ δὲ μετοικισθέντεσ εἰσ τὴν Σαμάρειαν Χουθαῖοι, ταύτῃ γὰρ ἐχρῶντο μέχρι δεῦρο τῇ προσηγορίᾳ διὰ τὸ ἐκ τῆσ Χουθᾶ καλουμένησ χώρασ μεταχθῆναι, αὕτη δ’ ἐστὶν ἐν τῇ Περσίδι καὶ ποταμὸσ τοῦτ’ ἔχων ὄνομα, ἕκαστοι κατὰ ἔθνοσ ἴδιον θεὸν εἰσ τὴν Σαμάρειαν κομίσαντεσ, πέντε δ’ ἦσαν, καὶ τούτουσ καθὼσ ἦν πάτριον αὐτοῖσ σεβόμενοι παροξύνουσι τὸν μέγιστον θεὸν εἰσ ὀργὴν καὶ χόλον.

λοιμὸν γὰρ αὐτοῖσ ἐνέσκηψεν, ὑφ’ οὗ φθειρόμενοι οὐδεμίαν τῶν κακῶν θεραπείαν ἐπινοοῦντεσ χρησμῷ θρησκεύειν τὸν μέγιστον θεόν, ὡσ τοῦτο σωτήριον αὐτοῖσ ὄν, ἔμαθον.

πέμψαντεσ οὖν πρὸσ τὸν Ἀσσυρίων βασιλέα πρέσβεισ ἐδέοντο ἱερεῖσ αὐτοῖσ ὧν ἔλαβεν αἰχμαλώτων τοὺσ Ἰσραηλίτασ πολεμήσασ ἀποστεῖλαι. πέμψαντόσ τε τὰ νόμιμα καὶ τὴν περὶ τὸν θεὸν τοῦτον ὁσίαν διδαχθέντεσ ἐθρήσκευον αὐτὸν φιλοτίμωσ καὶ τοῦ λοιμοῦ παραχρῆμα ἐπαύσαντο.

οἳ πρὸσ μεταβολὴν συγγενεῖσ μὲν ὅταν εὖ πράττοντασ βλέπωσι τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἀποκαλοῦσιν ὡσ ἐξ Ιὠσήπου φύντεσ καὶ τὴν ἀρχὴν ἐκεῖθεν τῆσ πρὸσ αὐτοὺσ ἔχοντεσ οἰκειότητοσ, ὅταν δὲ πταίσαντασ ἴδωσιν, οὐδαμόθεν αὐτοῖσ προσήκειν λέγουσιν οὐδ’ εἶναι δίκαιον οὐδὲν αὐτοῖσ εὐνοίασ ἢ γένουσ, ἀλλὰ μετοίκουσ ἀλλοεθνεῖσ ἀποφαίνουσιν αὑτούσ.

περὶ μὲν τούτων ἕξομεν εὐκαιρότερον εἰπεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 9

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION