헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί08́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8)

Περὶ μὲν οὖν Δαυίδου καὶ τῆσ ἀρετῆσ αὐτοῦ καὶ ὅσων ἀγαθῶν αἴτιοσ γενόμενοσ τοῖσ ὁμοφύλοισ πολέμουσ τε καὶ μάχασ ὅσασ κατορθώσασ γηραιὸσ ἐτελεύτησεν, ἐν τῇ πρὸ ταύτησ βίβλῳ δεδηλώκαμεν. Σολόμωνοσ δὲ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ νέου τὴν ἡλικίαν ἔτι ὄντοσ τὴν βασιλείαν παραλαβόντοσ, ὃν ἔτι ζῶν ἀπέφηνε τοῦ λαοῦ δεσπότην κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, καθίσαντοσ ἐπὶ τὸν θρόνον ὁ μὲν πᾶσ ὄχλοσ ἐπευφήμησεν, οἱο͂ν εἰκὸσ ἐπ’ ἀρχομένῳ βασιλεῖ, τελευτῆσαι καλῶσ αὐτῷ τὰ πράγματα καὶ πρὸσ γῆρασ ἀφικέσθαι λιπαρὸν καὶ πανεύδαιμον τὴν ἡγεμονίαν.

ὅτι γινώσκει μὲν τὴν βασιλείαν καὶ αὐτὴ καὶ διὰ τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ τὴν τοῦ πλήθουσ προαίρεσιν οὖσαν αὐτοῦ, μεταβάσησ δὲ πρὸσ Σολόμωνα τὸν υἱὸν αὐτῆσ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ γνώμην στέργει καὶ ἀγαπᾷ τὴν ὑπ’ αὐτῷ δουλείαν καὶ τοῖσ παροῦσιν [ἥδεται πράγμασιν].

ἐδεῖτο δ’ οὖν διακονῆσαι πρὸσ τὸν ἀδελφὸν αὐτῷ καὶ πεῖσαι δοῦναι τὴν τῷ πατρὶ συγκοιμωμένην πρὸσ γάμον αὐτῷ Ἀβισάκην·

οὐ γὰρ πλησιάσαι τὸν πατέρα διὰ τὸ γῆρασ αὐτῇ, μένειν δ’ ἔτι παρθένον. ἡ δὲ Βερσάβη καὶ διακονήσειν σπουδαίωσ ὑπέσχετο καὶ καταπράξεσθαι τὸν γάμον δι’ ἀμφότερα, τοῦ τε βασιλέωσ αὐτῷ χαρίσασθαί τι βουλησομένου καὶ δεησομένησ αὐτῆσ λιπαρῶσ.

καὶ ὁ μὲν εὐέλπισ ἀπαλλάττεται περὶ τοῦ γάμου, ἡ δὲ τοῦ Σολόμωνοσ μήτηρ εὐθὺσ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸν υἱὸν διαλεξομένη περὶ ὧν Ἀδωνίᾳ δεηθέντι κατεπηγγείλατο. καὶ προϋπαντήσαντοσ αὐτῇ τοῦ παιδὸσ καὶ περιπλακέντοσ, ἐπεὶ παρήγαγεν εἰσ τὸν οἶκον, οὗ συνέβαινεν αὐτῷ κεῖσθαι τὸν βασιλικὸν θρόνον, καθίσασ ἐκέλευσεν ἕτερον ἐκ δεξιῶν τεθῆναι τῇ μητρί.

καθεσθεῖσα δ’ ἡ Βερσάβη "μίαν, εἶπεν, ὦ παῖ, χάριν αἰτουμένῃ κατάνευσον καὶ μηδὲν ἐξ ἀρνήσεωσ δύσκολον μηδὲ σκυθρωπὸν ἀπεργάσῃ. πάντα γὰρ ὅσιον εἶναι μητρὶ παρέχειν, καί τι προσμεμψαμένου τὴν ἀρχήν, ὅτι μὴ μετ’ ἐλπίδοσ ἤδη βεβαίασ τοῦ τυχεῖν ὧν ἀξιοῖ ποιεῖται τοὺσ λόγουσ ἀλλ’ ἄρνησιν ὑφορωμένη, δοῦναι τὴν παρθένον αὐτὸν Ἀβισάκην Ἀδωνίᾳ τἀδελφῷ πρὸσ γάμον παρεκάλει.

Λαβὼν δὲ πρὸσ ὀργὴν ὁ βασιλεὺσ τὸν λόγον ἀποπέμπεται μὲν τὴν μητέρα μειζόνων ὀρέγεσθαι πραγμάτων εἰπὼν Ἀδωνίαν καὶ θαυμάζειν, πῶσ οὐ παραχωρῆσαι καὶ τῆσ βασιλείασ ὡσ πρεσβυτέρῳ παρακαλεῖ τὸν γάμον αὐτῷ τὸν Ἀβισάκησ αἰτουμένη φίλουσ ἔχοντι δυνατοὺσ Ιὤαβον τὸν στρατηγὸν καὶ Ἀβιάθαρον τὸν ἱερέα, μεταπεμψάμενοσ δὲ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων ἀποκτεῖναι προσέταξεν αὐτῷ τὸν ἀδελφὸν Ἀδωνίαν.

καλέσασ δὲ τὸν Ἀβιάθαρον τὸν ἱερέα "θανάτου μέν, εἶπε, ῥύεταί σε τά τε ἄλλα ὅσα τῷ πατρὶ συνέκαμεσ καὶ ἡ κιβωτόσ, ἣν σὺν αὐτῷ μετήνεγκασ.

ταύτην δέ σοι τὴν τιμωρίαν ἐπιτίθημι ταξαμένῳ μετὰ Ἀδωνία καὶ τὰ ἐκείνου φρονήσαντι· καίωσ ἐν ἀξίᾳ.

" καταλύεται μὲν οὖν ἀπὸ τῆσ ἱερατικῆσ τιμῆσ ὁ Ἰθαμάρου οἶκοσ διὰ τὴν προειρημένην αἰτίαν, καθὼσ καὶ τῷ Ἀβιαθάρου πάππῳ προεῖπεν ὁ θεὸσ Ἠλεί, μετέβη δ’ εἰσ τὸ Φιναάσου γένοσ πρὸσ Σάδωκον. οἱ δὲ ἰδιωτεύσαντεσ ἐκ τοῦ Φιναάσου γένουσ καθ’ ὃν καιρὸν εἰσ τὸν Ἰθαμάρου οἶκον ἡ ἀρχιερωσύνη μετῆλθεν Ἠλεὶ πρώτου ταύτην παραλαβόντοσ ἦσαν οὗτοι·

ὁ τοῦ ἀρχιερέωσ Ιἠσοῦ υἱὸσ Βοκίασ, τούτου δὲ Ιὤθαμοσ, Ιὠθάμου δὲ Μαραίωθοσ, Μαραιώθου δὲ Ἀροφαῖοσ, Ἀροφαίου δὲ Ἀχίτωβοσ, Ἀχιτώβου δὲ Σάδωκοσ, ὃσ πρῶτοσ ἐπὶ Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ ἀρχιερεὺσ ἐγένετο. Ιὤαβοσ δὲ ὁ στρατηγὸσ τὴν ἀναίρεσιν ἀκούσασ Ἀδωνία περιδεὴσ ἐγένετο, φίλοσ γὰρ ἦν αὐτῷ μᾶλλον ἢ τῷ βασιλεῖ Σολόμωνι, καὶ κίνδυνον ἐκ τούτου διὰ τὴν πρὸσ ἐκεῖνον εὔνοιαν οὐκ ἀλόγωσ ὑποπτεύων καταφεύγει μὲν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ἀσφάλειαν δὲ ἐνόμιζεν αὑτῷ ποριεῖν ἐκ τῆσ πρὸσ τὸν θεὸν εὐσεβείασ τοῦ βασιλέωσ.

ὁ δὲ ἀπαγγειλάντων αὐτῷ τινων τὴν Ιωἄβου γνώμην πέμψασ Βαναίαν ἐκέλευσεν ἀναστήσαντα ἄγειν ἐπὶ τὸ δικαστήριον ὡσ ἀπολογησόμενον.

Ιὤαβοσ δὲ οὐκ ἔφη καταλείψειν τὸ ἱερόν, ἀλλ’ αὐτοῦ τεθνήξεσθαι μᾶλλον ἢ ἐν ἑτέρῳ χωρίῳ. Βαναίου δὲ τὴν ἀπόκρισιν αὐτοῦ τῷ βασιλεῖ δηλώσαντοσ προσέταξεν ὁ Σολόμων ἐκεῖ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμεῖν, καθὼσ βούλεται, καὶ ταύτην λαβεῖν τὴν δίκην ὑπὲρ τῶν δύο στρατηγῶν, οὓσ ὁ Ιὤαβοσ ἀνοσίωσ ἀπέκτεινε, θάψαι δ’ αὐτοῦ τὸ σῶμα, ὅπωσ τὰ μὲν ἁμαρτήματα μηδέποτε καταλείπῃ τὸ γένοσ τὸ ἐκείνου, τῆσ δὲ Ιωἄβου τελευτῆσ αὐτόσ τε καὶ ὁ πατὴρ ἀθῷοι τυγχάνωσι.

καὶ Βαναίασ μὲν τὰ κελευσθέντα ποιήσασ αὐτὸσ ἀποδείκνυται στρατηγὸσ πάσησ τῆσ δυνάμεωσ, Σάδωκον δὲ ποιεῖ μόνον ἀρχιερέα ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὸν Ἀβιαθάρου τόπον, ὃν μετεστήσατο.

Σουμουίσῳ δὲ προσέταξεν οἰκίαν οἰκοδομήσαντι μένειν ἐν Ιἑροσολύμοισ αὐτῷ προσεδρεύοντι καὶ μὴ διαβαίνειν τὸν χειμάρρουν Κεδρῶνα ἔχειν ἐξουσίαν, παρακούσαντι δὲ τούτων θάνατον ἔσεσθαι τὸ πρόστιμον.

τῷ δὲ μεγέθει τῆσ ἀπειλῆσ καὶ ὁρ́κουσ αὐτῷ προσηνάγκασε ποιήσασθαι. Σουμούισοσ δὲ χαίρειν οἷσ προσέταξεν αὐτῷ Σολόμων φήσασ καὶ ταῦτα ποιήσειν προσομόσασ καταλιπὼν τὴν πατρίδα τὴν διατριβὴν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐποιεῖτο.

διελθόντων δὲ τριῶν ἐτῶν ἀκούσασ δύο δούλουσ ἀποδράντασ αὐτὸν ἐν Γίττῃ τυγχάνοντασ ὡρ́μησεν ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ. ἐπανελθόντοσ δὲ μετ’ αὐτῶν ὁ βασιλεὺσ αἰσθόμενοσ, ὡσ καὶ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ καταφρονήσαντοσ καὶ τὸ μεῖζον τῶν ὁρ́κων τοῦ θεοῦ μηδεμίαν ποιησαμένου φροντίδα, χαλεπῶσ εἶχε καὶ καλέσασ αὐτόν "οὐ σύ, φησίν, ὤμοσασ μὴ καταλείψειν ἐμὲ μηδ’ ἐξελεύσεσθαί ποτ’ ἐκ ταύτησ τῆσ πόλεωσ εἰσ ἄλλην;

οὔκουν ἀποδράσῃ τὴν τῆσ ἐπιορκίασ δίκην, ἀλλὰ καὶ ταύτησ καὶ ὧν τὸν πατέρα μου παρὰ τὴν φυγὴν ὕβρισασ τιμωρήσομαί σε πονηρὸν γενόμενον, ἵνα γνῷσ ὅτι κερδαίνουσι μὲν οὐδὲν οἱ κακοὶ μὴ παρ’ αὐτὰ τἀδικήματα κολασθέντεσ, ἀλλὰ παντὶ τῷ χρόνῳ ᾧ νομίζουσιν ἀδεεῖσ εἶναι μηδὲν πεπονθότεσ αὔξεται καὶ γίνεται μείζων ἡ κόλασισ αὐτοῖσ ἧσ ἂν παραυτίκα πλημμελήσαντεσ ἔδοσαν.

" καὶ Σουμούισον μὲν κελευσθεὶσ Βαναίασ ἀπέκτεινεν. Ἤδη δὲ τὴν βασιλείαν βεβαίωσ ἔχων Σολόμων καὶ τῶν ἐχθρῶν κεκολασμένων ἄγεται τὴν Φαραώθου τοῦ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέωσ θυγατέρα·

καὶ κατασκευάσασ τὰ τείχη [τῶν] Ιἑροσολύμων πολλῷ μείζω καὶ ὀχυρώτερα τῶν πρόσθεν ὄντων διεῖπε τὰ πράγματα λοιπὸν ἐπὶ πολλῆσ εἰρήνησ μηδ’ ὑπὸ τῆσ νεότητοσ πρόσ τε δικαιοσύνην καὶ φυλακὴν τῶν νόμων καὶ μνήμην ὧν ὁ πατὴρ τελευτῶν ἐπέστειλε βλαπτόμενοσ, ἀλλὰ πάνθ’ ὅσα οἱ τοῖσ χρόνοισ προβεβηκότεσ καὶ πρὸσ τὸ φρονεῖν ἀκμάζοντεσ μετὰ πολλῆσ ἀκριβείασ ἐπιτελῶν. ἔγνω δ’ εἰσ Γιβρῶνα παραγενόμενοσ ἐπὶ τοῦ χαλκέου θυσιαστηρίου τοῦ κατασκευασθέντοσ ὑπὸ Μουσείου θῦσαι τῷ θεῷ καὶ χίλια τὸν ἀριθμὸν ὡλοκαύτωσεν ἱερεῖα.

τοῦτο δὲ ποιήσασ μεγάλωσ ἔδοξε τὸν θεὸν τετιμηκέναι· φανεὶσ γὰρ αὐτῷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἐκείνησ τῆσ νυκτὸσ ἐκέλευσεν αἱρεῖσθαι, τίνασ ἀντὶ τῆσ εὐσεβείασ παράσχῃ δωρεὰσ αὐτῷ. Σολόμων δὲ τὰ κάλλιστα καὶ μέγιστα καὶ θεῷ παρασχεῖν ἥδιστα καὶ λαβεῖν ἀνθρώπῳ συμφορώτατα τὸν θεὸν ᾔτησεν·

οὐ γὰρ χρυσὸν οὐδ’ ἄργυρον οὐδὲ τὸν ἄλλον πλοῦτον ὡσ ἄνθρωποσ καὶ νέοσ ἠξίωσεν αὑτῷ προσγενέσθαι, ταῦτα γὰρ σχεδὸν νενόμισται παρὰ τοῖσ πλείστοισ μόνα σπουδῆσ ἄξια καὶ θεοῦ δῶρα εἶναι, ἀλλὰ "δόσ μοι φησί, δέσποτα, νοῦν ὑγιῆ καὶ φρόνησιν ἀγαθήν, οἷσ ἂν τὸν λαὸν τἀληθῆ καὶ τὰ δίκαια λαβὼν κρίνοιμι. τούτοισ ἥσθη τοῖσ αἰτήμασιν ὁ θεὸσ καὶ τά τε ἄλλα πάνθ’ ὧν οὐκ ἐμνήσθη παρὰ τὴν ἐκλογὴν δώσειν ἐπηγγείλατο πλοῦτον δόξαν νίκην πολεμίων, καὶ πρὸ πάντων σύνεσιν καὶ σοφίαν οἱάν οὐκ ἄλλοσ τισ ἀνθρώπων ἔσχεν οὔτε βασιλέων οὔτ’ ἰδιωτῶν, φυλάξειν τε καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἐπὶ πλεῖστον ὑπισχνεῖτο χρόνον, ἂν δίκαιόσ τε ὢν διαμένῃ καὶ πειθόμενοσ αὐτῷ καὶ τὸν πατέρα μιμούμενοσ ἐν οἷσ ἦν ἄριστοσ.

ταῦτα τοῦ θεοῦ Σολόμων ἀκούσασ ἀνεπήδησεν εὐθὺσ ἐκ τῆσ κοίτησ καὶ προσκυνήσασ αὐτὸν ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα, καὶ πρὸ τῆσ σκηνῆσ μεγάλασ ἐπιτελέσασ θυσίασ κατευωχεῖ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἅπαντασ.

Ταύταισ δὲ ταῖσ ἡμέραισ κρίσισ ἐπ’ αὐτὸν ἤχθη δυσχερήσ, ἧσ τὸ τέλοσ εὑρεῖν ἦν ἐπίπονον·

τὸ δὲ πρᾶγμα περὶ οὗ συνέβαινεν εἶναι τὴν δίκην ἀναγκαῖον ἡγησάμην δηλῶσαι, ἵνα τοῖσ ἐντυγχάνουσι τό τε δύσκολον τῆσ κρίσεωσ γνώριμον ὑπάρξῃ, καὶ τοιούτων μεταξὺ πραγμάτων γενόμενοι λάβωσιν ὥσπερ ἐξ εἰκόνοσ τῆσ τοῦ βασιλέωσ ἀγχινοίασ τὸ ῥᾳδίωσ ἀποφαίνεσθαι περὶ τῶν ζητουμένων δυνηθῆναι. δύο γυναῖκεσ ἑταῖραι τὸν βίον ἧκον ἐπ’ αὐτόν, ὧν ἡ ἀδικεῖσθαι δοκοῦσα πρώτη λέγειν ἤρξατο·

"οἰκῶ μέν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, μετὰ ταύτησ ἐν ἑνὶ δωματίῳ, συνέβη δ’ ἀμφοτέραισ ἡμῖν ἐπὶ μιᾶσ ἡμέρασ ἀποτεκεῖν κατὰ τὴν αὐτὴν ὡρ́αν ἄρρενα παιδία. τρίτησ δὲ ἡμέρασ διελθούσησ ἐπικοιμηθεῖσα τῷ αὑτῆσ παιδίῳ αὕτη τοῦτο μὲν ἀποκτείνει, βαστάσασα δὲ τοὐμὸν ἐκ τῶν γονάτων πρὸσ αὑτὴν μεταφέρει καὶ τὸ νεκρὸν ἐμοῦ κοιμωμένησ εἰσ τὰσ ἀγκάλασ μου τίθησι.

πρωὶ̈ δὲ θηλὴν ὀρέξαι βουλομένη τῷ παιδίῳ τὸ μὲν ἐμὸν οὐχ εὑρ͂ον, τὸ δὲ ταύτησ νεκρὸν ὁρῶ μοι παρακείμενον·

ἀκριβῶσ γὰρ κατανοήσασα τοῦτο ἐπέγνων· ὅθεν ἀπαιτῶ τὸν ἐμὸν υἱὸν καὶ οὐκ ἀπολαμβάνουσα καταπέφευγα, δέσποτα, ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ βοήθειαν· τῷ γὰρ εἶναι μόνασ καὶ μηδένα τὸν ἐλέγξαι δυνάμενον φοβεῖσθαι καταφρονοῦσα ἰσχυρῶσ ἀρνουμένη παραμένει. " ταῦτ’ εἰπούσησ ὁ βασιλεὺσ ἀνέκρινε τὴν ἑτέραν, τί τοῖσ εἰρημένοισ ἀντιλέγειν ἔχει.

τῆσ δὲ ἀρνουμένησ τοῦτο πεποιηκέναι, τὸ δὲ παιδίον ζῆν τὸ αὑτῆσ λεγούσησ, τὸ δὲ τῆσ ἀντιδίκου τεθνηκέναι, μηδενὸσ ἐπινοοῦντοσ τὴν κρίσιν ἀλλ’ ὥσπερ ἐπ’ αἰνίγματι περὶ τὴν εὑρ́εσιν αὐτοῦ πάντων τῇ διανοίᾳ τετυφλωμένων μόνοσ ὁ βασιλεὺσ ἐπενόησέ τι τοιοῦτον· κελεύσασ κομισθῆναι καὶ τὸ νεκρὸν καὶ τὸ ζῶν παιδίον μεταπέμπεταί τινα τῶν σωματοφυλάκων καὶ σπασάμενον ἐκέλευσε τὴν μάχαιραν ἀμφότερα διχοτομῆσαι τὰ παιδία, ὅπωσ ἑκάτεραι λάβωσιν ἀνὰ ἥμισυ τοῦ τε ζῶντοσ καὶ τοῦ τετελευτηκότοσ.

ὁ βασιλεὺσ ἐπιγνοὺσ τὰσ ἑκατέρων φωνὰσ ἀπὸ τῆσ ἀληθείασ γεγενημένασ τῇ μὲν ἀνακραγούσῃ τὸ παιδίον προσέκρινε, μητέρα γὰρ αὐτὴν ἀληθῶσ εἶναι, τῆσ δὲ ἄλλησ κατέγνω πονηρίαν τό τε ἴδιον ἀποκτεινάσησ καὶ τὸ τῆσ φίλησ σπουδαζούσησ ἀπολλύμενον θεάσασθαι.

τοῦτο μέγα δεῖγμα καὶ τεκμήριον τῆσ τοῦ βασιλέωσ φρονήσεωσ καὶ σοφίασ ἐνόμιζε τὸ πλῆθοσ, κἀξ ἐκείνησ τὸ λοιπὸν τῆσ ἡμέρασ ὡσ θείαν ἔχοντι διάνοιαν αὐτῷ προσεῖχον.

Στρατηγοὶ δ’ αὐτῷ καὶ ἡγεμόνεσ ἦσαν τῆσ χώρασ ἁπάσησ οἵδε·

τῆσ μὲν Ἐφραίμου κληρουχίασ Οὔρησ· ἐπὶ δὲ τῆσ Βιθιέμεσ τοπαρχίασ ἦν Διόκληροσ· τὴν δὲ τῶν Δώρων καὶ τὴν παραλίαν Ἀβινάδαβοσ εἶχεν ὑπ’ αὐτῷ γεγαμηκὼσ τὴν Σολόμωνοσ θυγατέρα· τὸ δὲ μέγα πεδίον ἦν ὑπὸ Βαναίᾳ τῷ Ἀχίλου παιδί, προσεπῆρχε δὲ καὶ τῆσ ἄχρι Ιὀρδάνου πάσησ·

τὴν δὲ Γαλαδῖτιν καὶ Γαυλανῖτιν ἑώσ τοῦ Λιβάνου ὄρουσ καὶ πόλεισ ἑξήκοντα μεγάλασ καὶ ὀχυρωτάτασ ἔχων ὑφ’ αὑτὸν Γαβάρησ διεῖπεν· Ἀχινάδαβοσ δὲ τῆσ Γαλιλαίασ ὅλησ ἄχρι Σιδῶνοσ ἐπετρόπευε συνοικῶν καὶ αὐτὸσ θυγατρὶ Σολόμωνοσ Βασίμα τοὔνομα· τὴν δὲ περὶ Ἀκὴν παραλίαν εἶχε Βανακάτησ·

Σαφάτησ δὲ τὸ Ἰταβύριον ὄροσ καὶ Καρμήλιον καὶ τὴν κάτω Γαλιλαίαν ἄχρι τοῦ ποταμοῦ Ιὀρδάνου χώραν ἐπὶ τούτῳ πᾶσαν ἐπετέτραπτο· Σουμούισ δὲ τὴν τῆσ Βενιαμίδοσ κληρουχίαν ἐγκεχείριστο· Γαβάρησ δὲ εἶχε τὴν πέραν τοῦ Ιὀρδάνου χώραν· ἐπὶ δὲ τούτων εἷσ πάλιν ἄρχων ἀποδέδεικτο. θαυμαστὴν δ’ ἐπίδοσιν ἔλαβεν ὅ τε τῶν Ἑβραίων λαὸσ καὶ ἡ Ιοὔδα φυλὴ πρὸσ γεωργίαν τραπέντων καὶ τὴν τῆσ γῆσ ἐπιμέλειαν·

εἰρήνησ γὰρ ἀπολαύοντεσ καὶ πολέμοισ καὶ ταραχαῖσ μὴ περισπώμενοι καὶ προσέτι τῆσ ποθεινοτάτησ ἐλευθερίασ ἀκρατῶσ ἐμφορούμενοι πρὸσ τῷ συναύξειν ἕκαστοσ τὰ οἰκεῖα καὶ ποιεῖν ἄξια πλείονοσ ὑπῆρχεν. Ἦσαν δὲ καὶ ἕτεροι τῷ βασιλεῖ ἡγεμόνεσ, οἳ τῆσ τε Σύρων γῆσ καὶ τῶν ἀλλοφύλων ἥτισ ἦν ἀπ’ Εὐφράτου ποταμοῦ διήκουσα μέχρι τῆσ Αἰγυπτίων ἐπῆρχον ἐκλέγοντεσ αὐτῷ φόρουσ παρὰ τῶν ἐθνῶν.

συνετέλουν δὲ καὶ τῇ τραπέζῃ καθ’ ἡμέραν καὶ τῷ δείπνῳ τοῦ βασιλέωσ σεμιδάλεωσ μὲν κόρουσ τριάκοντα, ἀλεύρου δὲ ξ, σιτιστοὺσ δὲ βόασ δέκα καὶ νομάδασ βόασ εἴκοσι, σιτιστοὺσ δὲ ἄρνασ ἑκατόν.

ταῦτα πάντα πάρεξ τῶν ἀπ’ ἄγρασ ἐλάφων λέγω καὶ βουβάλων καὶ τῶν πετεινῶν καὶ ἰχθύων ἐκομίζετο καθ’ ἡμέραν βασιλεῖ παρὰ τῶν ἀλλοφύλων. τοσοῦτον δὲ πλῆθοσ ἦν ἁρμάτων Σολόμωνι, ὡσ τέσσαρασ εἶναι μυριάδασ φατνῶν τῶν ὑποζευγνυμένων ἵππων·

χωρὶσ δὲ τούτων ἦσαν ἱππεῖσ δισχίλιοι καὶ μύριοι, ὧν οἱ μὲν ἡμίσεισ τῷ βασιλεῖ προσήδρευον ἐν Ιἑροσολύμοισ, οἱ δὲ λοιποὶ κατὰ τὰσ βασιλικὰσ διεσπαρμένοι κώμασ ἐν αὐταῖσ κατέμενον. ὁ δ’ αὐτὸσ ἡγεμὼν ὁ τὴν τοῦ βασιλέωσ δαπάνην πεπιστευμένοσ καὶ τοῖσ ἵπποισ ἐχορήγει τὰ ἐπιτήδεια συγκομίζων εἰσ ὃν ὁ βασιλεὺσ διέτριβε τόπον. Τοσαύτη δ’ ἦν ἣν ὁ θεὸσ παρέσχε Σολόμωνι φρόνησιν καὶ σοφίαν, ὡσ τούσ τε ἀρχαίουσ ὑπερβάλλειν ἀνθρώπουσ καὶ μηδὲ τοὺσ Αἰγυπτίουσ, οἳ πάντων συνέσει διενεγκεῖν λέγονται, συγκρινομένουσ λείπεσθαι παρ’ ὀλίγον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφεστηκότασ τῆσ τοῦ βασιλέωσ φρονήσεωσ ἐλέγχεσθαι.

ὑπερῆρε δὲ καὶ διήνεγκε σοφίᾳ καὶ τῶν κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν δόξαν ἐχόντων παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ ἐπὶ δεινότητι, ὧν οὐ παρελεύσομαι τὰ ὀνόματα·

ἦσαν δὲ Ἄθανοσ καὶ Αἱμανὸσ καὶ Χάλκεοσ καὶ Δάρδανοσ υἱοὶ Ἡμάωνοσ. συνετάξατο δὲ καὶ βιβλία περὶ ᾠδῶν καὶ μελῶν πέντε πρὸσ τοῖσ χιλίοισ καὶ παραβολῶν καὶ εἰκόνων βίβλουσ τρισχιλίασ·

καθ’ ἕκαστον γὰρ εἶδοσ δένδρου παραβολὴν εἶπεν ἀπὸ ὑσσώπου ἑώσ κέδρου, τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ κτηνῶν καὶ τῶν ἐπιγείων ἁπάντων ζῴων καὶ τῶν νηκτῶν καὶ τῶν ἀερίων· οὐδεμίαν γὰρ φύσιν ἠγνόησεν οὐδὲ παρῆλθεν ἀνεξέταστον, ἀλλ’ ἐν πάσαισ ἐφιλοσόφησε καὶ τὴν ἐπιστήμην τῶν ἐν αὐταῖσ ἰδιωμάτων ἄκραν ἐπεδείξατο. παρέσχε δ’ αὐτῷ μαθεῖν ὁ θεὸσ καὶ τὴν κατὰ τῶν δαιμόνων τέχνην εἰσ ὠφέλειαν καὶ θεραπείαν τοῖσ ἀνθρώποισ·

ἐπῳδάσ τε συνταξάμενοσ αἷσ παρηγορεῖται τὰ νοσήματα καὶ τρόπουσ ἐξορκώσεων κατέλιπεν, οἷσ οἱ ἐνδούμενοι τὰ δαιμόνια ὡσ μηκέτ’ ἐπανελθεῖν ἐκδιώξουσι. καὶ αὕτη μέχρι νῦν παρ’ ἡμῖν ἡ θεραπεία πλεῖστον ἰσχύει·

ἱστόρησα γάρ τινα Ἐλεάζαρον τῶν ὁμοφύλων Οὐεσπασιανοῦ παρόντοσ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ καὶ χιλιάρχων καὶ ἄλλου στρατιωτικοῦ πλήθουσ ὑπὸ τῶν δαιμονίων λαμβανομένουσ ἀπολύοντα τούτων. ὁ δὲ τρόποσ τῆσ θεραπείασ τοιοῦτοσ ἦν· προσφέρων ταῖσ ῥισὶ τοῦ δαιμονιζομένου τὸν δακτύλιον ἔχοντα ὑπὸ τῇ σφραγῖδι ῥίζαν ἐξ ὧν ὑπέδειξε Σολόμων ἔπειτα ἐξεῖλκεν ὀσφρομένῳ διὰ τῶν μυκτήρων τὸ δαιμόνιον, καὶ πεσόντοσ εὐθὺσ τἀνθρώπου μηκέτ’ εἰσ αὐτὸν ἐπανήξειν ὡρ́κου, Σολόμωνόσ τε μεμνημένοσ καὶ τὰσ ἐπῳδὰσ ἃσ συνέθηκεν ἐκεῖνοσ ἐπιλέγων.

βουλόμενοσ δὲ πεῖσαι καὶ παραστῆσαι τοῖσ παρατυγχάνουσιν ὁ Ἐλεάζαροσ, ὅτι ταύτην ἔχει τὴν ἰσχύν, ἐτίθει μικρὸν ἔμπροσθεν ἤτοι ποτήριον πλῆρεσ ὕδατοσ ἢ ποδόνιπτρον καὶ τῷ δαιμονίῳ προσέταττεν ἐξιὸν τἀνθρώπου ταῦτα ἀνατρέψαι καὶ παρασχεῖν ἐπιγνῶναι τοῖσ ὁρῶσιν, ὅτι καταλέλοιπε τὸν ἄνθρωπον.

γινομένου δὲ τούτου σαφὴσ ἡ Σολόμωνοσ καθίστατο σύνεσισ καὶ σοφία δι’ ἣν, ἵνα γνῶσιν ἅπαντεσ αὐτοῦ τὸ μεγαλεῖον τῆσ φύσεωσ καὶ τὸ θεοφιλὲσ καὶ λάθῃ μηδένα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον ἡ τοῦ βασιλέωσ περὶ πᾶν εἶδοσ ἀρετῆσ ὑπερβολή, περὶ τούτων εἰπεῖν προήχθημεν.

Ὁ δὲ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ Εἴρωμοσ ἀκούσασ ὅτι Σολόμων τὴν τοῦ πατρὸσ διεδέξατο βασιλείαν ὑπερήσθη, φίλοσ γὰρ ἐτύγχανε τῷ Δαυίδῃ, καὶ πέμψασ πρὸσ αὐτὸν ἠσπάζετό τε καὶ συνέχαιρεν ἐπὶ τοῖσ παροῦσιν ἀγαθοῖσ.

ἀποστέλλει δὲ πρὸσ αὐτὸν Σολόμων γράμματα δηλοῦντα τάδε· "βασιλεὺσ Σολόμων Εἱρώμῳ βασιλεῖ.

ἴσθι μου τὸν πατέρα βουληθέντα κατασκευάσαι τῷ θεῷ ναὸν ὑπὸ τῶν πολέμων καὶ τῶν συνεχῶν στρατειῶν κεκωλυμένον· οὐ γὰρ ἐπαύσατο πρότερον τοὺσ ἐχθροὺσ καταστρεφόμενοσ πρὶν ἢ πάντασ αὐτοὺσ φόρων ὑποτελεῖσ πεποιηκέναι. ἐγὼ δὲ χάριν οἶδα τῷ θεῷ τῆσ παρούσησ εἰρήνησ καὶ διὰ ταύτην εὐσχολῶν οἰκοδομῆσαι τῷ θεῷ βούλομαι τὸν οἶκον·

καὶ γὰρ ὑπ’ ἐμοῦ τοῦτον ἔσεσθαι τῷ πατρί μου προεῖπεν ὁ θεόσ. διὸ παρακαλῶ σε συμπέμψαι τινὰσ τοῖσ ἐμοῖσ εἰσ Λίβανον τὸ ὄροσ κόψοντασ ξύλα· πρὸσ γὰρ τομὴν ὕλησ ἐπιστημονέστερον ἔχουσι τῶν ἡμετέρων οἱ Σιδώνιοι. μισθὸν δ’ ὃν ἂν ὁρίσῃσ ἐγὼ τοῖσ ὑλουργοῖσ παρέξω. Ἀναγνοὺσ δὲ τὴν ἐπιστολὴν Εἱρ́ωμοσ καὶ τοῖσ ἐπεσταλμένοισ ἡσθεὶσ ἀντιγράφει τῷ Σολόμωνι·

"βασιλεὺσ Εἱρ́ωμοσ βασιλεῖ Σολόμωνι. τὸν μὲν θεὸν εὐλογεῖν ἄξιον, ὅτι σοι τὴν πατρῴαν παρέδωκεν ἡγεμονίαν ἀνδρὶ σοφῷ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι, ἐγὼ δὲ τούτοισ ἡδόμενοσ ἅπαντα ὑπουργήσω τὰ ἐπεσταλμένα· τεμὼν γὰρ ξύλα πολλὰ καὶ μεγάλα κέδρου τε καὶ κυπαρίσσου διὰ τῶν ἐμῶν καταπέμψω ἐπὶ θάλασσαν καὶ κελεύσω τοὺσ ἐμοὺσ σχεδίαν πηξαμένουσ εἰσ ὃν ἂν βουληθῇσ τόπον τῆσ σαυτοῦ χώρασ πλεύσαντασ ἀποθέσθαι·

ἔπειθ’ οἱ σοὶ διακομίσουσιν εἰσ Ιἑροσόλυμα. ὅπωσ δὲ καὶ σὺ παράσχῃσ ἡμῖν ἀντὶ τούτων σῖτον, οὗ διὰ τὸ νῆσον οἰκεῖν δεόμεθα, φρόντισον. Διαμένει δὲ ἄχρι τῆσ τήμερον τὰ τῶν ἐπιστολῶν τούτων ἀντίγραφα οὐκ ἐν τοῖσ ἡμετέροισ μόνον σωζόμενα βιβλίοισ ἀλλὰ καὶ παρὰ Τυρίοισ, ὥστε εἴ τισ ἐθελήσειε τὸ ἀκριβὲσ μαθεῖν, δεηθεὶσ τῶν ἐπὶ τοῦ Τυρίων γραμματοφυλακείου δημοσίων εὑρ́οι συμφωνοῦντα τοῖσ εἰρημένοισ ὑφ’ ἡμῶν τὰ παρ’ ἐκείνοισ.

ταῦτα μὲν οὖν διεξῆλθον βουλόμενοσ γνῶναι τοὺσ ἐντευξομένουσ, ὅτι μηδὲν μᾶλλον ἔξω τῆσ ἀληθείασ λέγομεν, μηδὲ πιθανοῖσ τισι καὶ πρὸσ ἀπάτην καὶ τέρψιν ἐπαγωγοῖσ τὴν ἱστορίαν διαλαμβάνοντεσ τὴν μὲν ἐξέτασιν φεύγειν πειρώμεθα, πιστεύεσθαι δ’ εὐθὺσ ἀξιοῦμεν, οὐδὲ συγκεχωρημένον ἡμῖν κατεξανισταμένοισ τοῦ πρέποντοσ τῇ πραγματείᾳ ἀθῴοισ ὑπάρχειν, ἀλλὰ μηδεμιᾶσ ἀποδοχῆσ τυγχάνειν παρακαλοῦντεσ, ἂν μὴ μετὰ ἀποδείξεωσ καὶ τεκμηρίων ἰσχυρῶν ἐμφανίζειν δυνώμεθα τὴν ἀλήθειαν.

Ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων ὡσ ἐκομίσθη τὰ παρὰ Τυρίων βασιλέωσ γράμματα τήν τε προθυμίαν αὐτοῦ καὶ τὴν εὔνοιαν ἐπῄνεσε καὶ οἷσ ἠξίωσε τούτοισ αὐτὸν ἠμείψατο, σίτου μὲν αὐτῷ κατ’ ἔτοσ πέμψασ δισμυρίουσ κόρουσ καὶ τοσούτουσ ἐλαίου βάτουσ, ὁ δὲ βάτοσ δύναται ξέστασ ἑβδομήκοντα δύο·

τὸ δ’ αὐτὸ μέτρον καὶ οἴνου παρεῖχεν. ἡ μὲν οὖν Εἱρώμου φιλία καὶ Σολόμωνοσ ἀπὸ τούτων ἔτι μᾶλλον ηὔξησε καὶ διαμένειν ὤμοσαν εἰσ ἅπαν.

ὁ δὲ βασιλεὺσ ἐπέταξε παντὶ τῷ λαῷ φόρον ἐργάτασ τρισμυρίουσ, οἷσ ἄπονον τὴν ἐργασίαν κατέστησε μερίσασ αὐτὴν συνετῶσ· μυρίουσ γὰρ ἐποίησε κόπτοντασ ἐπὶ μῆνα ἕνα ἐν Λιβάνῳ ὄρει δύο μῆνασ ἀναπαύεσθαι παραγινομένουσ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα, μέχρισ οὗ πάλιν οἱ δισμύριοι τὴν ἐργασίαν ἀναπληρώσωσι κατὰ τὸν ὡρισμένον χρόνον ἔπειθ’ οὕτωσ συνέβαινε τοῖσ πρώτοισ μυρίοισ διὰ τετάρτου μηνὸσ ἀπαντᾶν ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγεγόνει δ’ ἐπίτροποσ τοῦ φόρου τούτου Ἀδώραμοσ.

ἦσαν δ’ ἐκ τῶν παροίκων οὓσ Δαυίδησ καταλελοίπει τῶν μὲν παρακομιζόντων τὴν λιθίαν καὶ τὴν ἄλλην ὕλην ἑπτὰ μυριάδεσ, τῶν δὲ λατομούντων ὀκτάκισ μύριοι, τούτων δ’ ἐπιστάται τρισχίλιοι καὶ τριακόσιοι. προστετάχει δὲ λίθουσ μὲν αὐτοῖσ τέμνειν μεγάλουσ εἰσ τοὺσ τοῦ ναοῦ θεμελίουσ, ἁρμόσαντασ δὲ πρῶτον καὶ συνδήσαντασ ἐν τῷ ὄρει κατακομίζειν οὕτωσ εἰσ τὴν πόλιν.

ἐγίνετο δὲ ταῦτ’ οὐ παρὰ τῶν οἰκοδόμων τῶν ἐγχωρίων μόνον, ἀλλὰ καὶ ὧν ὁ Εἱρ́ωμοσ ἔπεμψε τεχνιτῶν. Τῆσ δ’ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ Σολόμων ἤρξατο τέταρτον ἔτοσ ἤδη τῆσ βασιλείασ ἔχων μηνὶ δευτέρῳ, ὃν Μακεδόνεσ μὲν Ἀρτεμίσιον καλοῦσιν Ἑβραῖοι δὲ Ιἄρ, μετὰ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐνενήκοντα καὶ δύο τῆσ ἀπ’ Αἰγύπτου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐξόδου, μετὰ δὲ χίλια καὶ εἴκοσι ἔτη τῆσ Ἁβράμου εἰσ τὴν Χαναναίαν ἐκ τῆσ Μεσοποταμίασ ἀφίξεωσ, ἀπὸ δὲ τῆσ ἐπομβρίασ μετὰ χίλια καὶ τετρακόσια καὶ τεσσαράκοντα·

ἀπὸ δὲ τοῦ πρώτου γεννηθέντοσ Ἀδάμου ἑώσ οὗ τὸν ναὸν ᾠκοδόμησε Σολόμων διεληλύθει τὰ πάντα ἔτη τρισχίλια καὶ ἑκατὸν δύο.

καθ’ ὃν δὲ ὁ ναὸσ ἤρξατο οἰκοδομεῖσθαι χρόνον, κατ’ ἐκεῖνον ἔτοσ ἤδη τῆσ ἐν Τύρῳ βασιλείασ ἑνδέκατον ἐνειστήκει Εἱρώμῳ, τῆσ δὲ οἰκήσεωσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ διεγεγόνει χρόνοσ ἐτῶν τεσσαράκοντα καὶ διακοσίων. Βάλλεται μὲν οὖν τῷ ναῷ θεμελίουσ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ μήκιστον τῆσ γῆσ βάθοσ ὕλησ λίθων ἰσχυρᾶσ καὶ πρὸσ χρόνον ἀντέχειν δυναμένησ, οἳ τῇ τε γῇ συμφυέντεσ ἔμελλον ἔδαφοσ καὶ ἔρεισμα τῆσ ἐποικοδομησομένησ κατασκευῆσ ἔσεσθαι καὶ διὰ τὴν κάτωθεν ἰσχὺν οἴσειν ἀπόνωσ μέγεθόσ τε τῶν ἐπικεισομένων καὶ κάλλουσ πολυτέλειαν, ᾗ βάροσ ἔμελλεν οὐχ ἧττον εἶναι τῶν ἄλλων ὅσα πρὸσ ὕψοσ καὶ πρὸσ ὄγκον κόσμου τε χάριν καὶ μεγαλουργίασ ἐπενοεῖτο.

ἀνήγαγε δὲ αὐτὸν ἄχρι τῆσ ὀροφῆσ ἐκ λευκοῦ λίθου πεποιημένον.

τὸ μὲν οὖν ὕψοσ ἦν ἑξήκοντα πηχῶν, τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ μῆκοσ, εὖροσ δ’ εἴκοσι. κατὰ τούτου δὲ ἄλλοσ ἦν ἐγηγερμένοσ ἴσοσ τοῖσ μέτροισ, ὥστε εἶναι τὸ πᾶν ὕψοσ τῷ ναῷ πηχῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι· τέτραπτο δὲ πρὸσ τὴν ἀνατολήν.

τὸ δὲ προνάιον αὐτοῦ προύστησαν ἐπὶ πήχεισ μὲν εἴκοσι τὸ μῆκοσ πρὸσ τὸ εὖροσ τοῦ οἴκου τεταμένον, ἔχον δὲ πλάτοσ πήχεισ δέκα καὶ εἰσ ὕψοσ δὲ ἀνεγηγερμένον πηχῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι. περιῳκοδόμησε δὲ τὸν ναὸν ἐν κύκλῳ τριάκοντα βραχέσιν οἴκοισ, οἳ συνοχή τε τοῦ παντὸσ ἔμελλον ἔσεσθαι διὰ πυκνότητα καὶ πλῆθοσ ἔξωθεν περικείμενοι, καὶ δὴ καὶ τὰσ εἰσόδουσ αὐτοῖσ δι’ ἀλλήλων κατεσκεύασεν. ἕκαστοσ δὲ τῶν οἴκων τούτων εὖροσ μὲν εἶχε πέντε πήχεισ, μῆκοσ δὲ τοὺσ αὐτούσ, ὕψοσ δὲ εἴκοσιν.

ἐπῳκοδόμηντο δὲ τούτοισ ἄνωθεν ἕτεροι οἶκοι καὶ πάλιν ἄλλοι κατ’ αὐτῶν ἴσοι καὶ τοῖσ μέτροισ καὶ τῷ ἀριθμῷ, ὡσ τὸ πᾶν ὕψοσ αὐτοὺσ λαβεῖν τῷ κάτωθεν οἴκῳ παραπλήσιον· ὁ γὰρ ὑπερῷοσ οὐκ ἦν περιῳκοδομημένοσ. ὄροφοσ δὲ αὐτοῖσ ἐπεβέβλητο κέδρου καὶ τοῖσ μὲν οἴκοισ ἴδιοσ ἦν οὗτοσ ἑκάστῳ πρὸσ τοὺσ πλησίον οὐ συνάπτων, τοῖσ δ’ ἄλλοισ ὑπῆρχεν ἡ στέγη κοινὴ δι’ ἀλλήλων δεδομημένη μηκίσταισ δοκοῖσ καὶ διηκούσαισ ἁπάντων, ὡσ τοὺσ μέσουσ τοίχουσ ὑπὸ τῶν αὐτῶν συγκρατουμένουσ ξύλων ἐρρωμενεστέρουσ διὰ τοῦτο γίνεσθαι.

τὴν δὲ ὑπὸ τὰσ δοκοὺσ στέγην τῆσ αὐτῆσ ὕλησ ἐβάλετο πᾶσαν ἐξεσμένην εἰσ φατνώματα καὶ προσκόλλησιν χρυσοῦ.

τοὺσ δὲ τοίχουσ κεδρίναισ διαλαβὼν σανίσι χρυσὸν αὐταῖσ ἐνετόρευσεν, ὥστε στίλβειν ἅπαντα τὸν ναὸν καὶ περιλάμπεσθαι τὰσ ὄψεισ τῶν εἰσιόντων ὑπὸ τῆσ αὐγῆσ τοῦ χρυσοῦ πανταχόθεν φερομένησ. ἡ δ’ ὅλη τοῦ ναοῦ οἰκοδομία κατὰ πολλὴν τέχνην ἐκ λίθων ἀκροτόμων ἐγένετο συντεθέντων ἁρμονίωσ πάνυ καὶ λείωσ, ὡσ μήτε σφύρασ μήτε ἄλλου τινὸσ ἐργαλείου τεκτονικοῦ τοῖσ κατανοοῦσιν ἐργασίαν δηλοῦσθαι, ἀλλὰ δίχα τῆσ τούτων χρήσεωσ πᾶσαν ἡρμόσθαι τὴν ὕλην προσφυῶσ, ὡσ ἑκούσιον τὴν ἁρμονίαν αὐτῆσ δοκεῖν μᾶλλον ἢ τῆσ τῶν ἐργαλείων ἀνάγκησ.

ἐφιλοτέχνησε δὲ ὁ βασιλεὺσ ἄνοδον εἰσ τὸν ὑπερῷον οἶκον διὰ τοῦ εὔρουσ τοῦ τοίχου·

οὐ γὰρ εἶχε θύραν μεγάλην κατὰ τῆσ ἀνατολῆσ ὡσ εἶχεν ὁ κάτωθεν οἶκοσ, ἀλλ’ ἐκ τῶν πλευρῶν ἦσαν εἴσοδοι διὰ μικρῶν πάνυ θυρῶν. διέλαβε δὲ τὸν ναὸν καὶ ἔνδοθεν καὶ ἔξωθεν ξύλοισ κεδρίνοισ ἁλύσεσι παχείαισ συνδεδεμένοισ, ὥστε ἀντ’ ὀχυρωμάτων καὶ ῥώμησ τοῦτο εἶναι. Διελὼν δὲ τὸν ναὸν εἰσ δύο τὸν μὲν ἔνδοθεν οἶκον εἴκοσι πηχῶν ἐποίησεν ἄδυτον, τὸν δὲ τεσσαράκοντα πηχῶν ἅγιον ναὸν ἀπέδειξεν.

ἐκτεμὼν δὲ τὸν μέσον τοῖχον θύρασ ἐπέστησε κεδρίνασ χρυσὸν πολὺν αὐταῖσ ἐνεργασάμενοσ καὶ τορείαν ποικίλην. κατεπέτασε δὲ ταύτασ ὕφεσιν εὐανθεστάτοισ ἐξ ὑακίνθου καὶ πορφύρασ καὶ κόκκου πεποιημένοισ, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ βύσσου λαμπροτάτησ καὶ μαλακωτάτησ.

ἀνέθηκε δὲ εἰσ τὸ ἄδυτον εἴκοσι πηχῶν τὸ εὖροσ τῶν δ’ αὐτῶν καὶ τὸ μῆκοσ δύο Χερουβεῖσ ὁλοχρύσουσ πηχῶν ἑκατέραν τὸ ὕψοσ πέντε, δύο δ’ ἦσαν ἑκατέρᾳ πτέρυγεσ ἐπὶ πέντε πήχεισ ἐκτεταμέναι. διὸ καὶ οὐ μακρὰν ἀλλήλων αὐτὰσ ἀνέστησεν, ἵνα τῶν πτερύγων τῇ μὲν ἅπτωνται τοῦ κατὰ νότον κειμένου τοίχου τοῦ ἀδύτου, τῇ δὲ κατὰ βορέαν, αἱ δ’ ἄλλαι πτέρυγεσ αὑταῖσ συνάπτουσαι τεθείσῃ μεταξὺ αὐτῶν τῇ κιβωτῷ σκέπη τυγχάνωσι.

τὰσ δὲ Χερουβεῖσ οὐδεὶσ ὁποῖαί τινέσ εἰσιν εἰπεῖν οὐδ’ εἰκάσαι δύναται. κατέστρωσε δὲ καὶ τοῦ ναοῦ τὸ ἔδαφοσ ἐλάσμασι χρυσοῦ, ἐπέθηκε δὲ καὶ τῷ πυλῶνι τοῦ ναοῦ θύρασ πρὸσ τὸ ὕψοσ τοῦ τοίχου συμμεμετρημένασ εὖροσ ἐχούσασ πηχῶν εἴκοσι, καὶ ταύτασ κατεκόλλησε χρυσῷ.

συνελόντι δ’ εἰπεῖν οὐδὲν εἰάσε τοῦ ναοῦ μέροσ οὔτε ἔξωθεν οὔτε ἔνδοθεν, ὃ μὴ χρυσὸσ ἦν.

κατεπέτασε δὲ καὶ ταύτασ τὰσ θύρασ ὁμοίωσ ταῖσ ἐνδοτέρω καταπετάσμασιν. ἡ δὲ τοῦ προναί̈ου πύλη τούτων οὐδὲν εἶχε. Μεταπέμπεται δ’ ἐκ Τύρου Σολόμων παρὰ Εἱρώμου τεχνίτην Χείρωμον ὄνομα μητρὸσ μὲν ὄντα Νεφθαλίτιδοσ τὸ γένοσ, ἐκ γὰρ ταύτησ ὑπῆρχε τῆσ φυλῆσ, πατρὸσ δὲ Οὐρίου γένοσ Ἰσραηλίτου.

οὗτοσ ἅπαντοσ μὲν ἐπιστημόνωσ εἶχεν ἔργου, μάλιστα δὲ τεχνίτησ ἦν χρυσὸν ἐργάζεσθαι καὶ ἄργυρον καὶ χαλκόν, ὑφ’ οὗ δὴ καὶ πάντα κατὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ βούλησιν τὰ περὶ τὸν ναὸν ἐμηχανήθη. κατεσκεύασε δὲ ὁ Χείρωμοσ οὗτοσ καὶ στύλουσ δύο χαλκοῦσ ἔσωθεν τὸ πάχοσ τεσσάρων δακτύλων.

ἦν δὲ τὸ μὲν ὕψοσ τοῖσ κίοσιν ὀκτωκαίδεκα πήχεων, ἡ δὲ περίμετροσ δέκα καὶ δύο πηχῶν· χωνευτὸν δ’ ἐφ’ ἑκατέρᾳ κεφαλῇ κρίνον ἐφειστήκει τὸ ὕψοσ ἐπὶ πέντε πήχεισ ἐγηγερμένον, ᾧ περιέκειτο δίκτυον ἐλάτῃ χαλκέᾳ περιπεπλεγμένον καλύπτον τὰ κρίνα. τούτου δὲ ἀπήρτηντο κατὰ διστιχίαν καὶ ῥοιαὶ διακόσιαι.

τούτων τῶν κιόνων τὸν μὲν ἕτερον κατὰ τὴν δεξιὰν ἔστησε τοῦ προπυλαίου παραστάδα καλέσασ αὐτὸν Ιἀχείν, τὸν δ’ ἕτερον κατὰ τὸ ἀριστερὸν ὀνομάσασ αὐτὸν Ἀβαίζ. Ἐχώνευσε δὲ καὶ θάλασσαν χαλκῆν εἰσ ἡμισφαίριον ἐσχηματισμένην·

ἐκλήθη δὲ τὸ χαλκούργημα θάλασσα διὸ τὸ μέγεθοσ· ἦν γὰρ ὁ λουτὴρ τὴν διάμετρον πηχῶν δέκα καὶ ἐπὶ παλαιστιαῖον πάχοσ κεχωνευμένοσ. ὑπερήρειστο δὲ κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κύτουσ σπείρᾳ περιαγομένῃ εἰσ ἕλικασ δέκα· ἦν δὲ τὴν διάμετρον πήχεωσ, περιειστήκεσαν δὲ περὶ αὐτὴν μόσχοι δώδεκα πρὸσ τὰ κλίματα τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀποβλέποντεσ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν τρεῖσ, εἰσ τὰ ὀπίσθια νενευκότεσ, ὥστ’ αὐτοῖσ ἐπικαθέζεσθαι τὸ ἡμισφαίριον κατὰ περιαγωγὴν ἔνδον ἀπονεῦον.

ἐδέχετο δὲ ἡ θάλασσα βάτουσ τρισχιλίουσ. Ἐποίησε δὲ καὶ λουτήρων δέκα βάσεισ χαλκᾶσ τετραγώνουσ.

τούτων ἑκάστη μῆκοσ γεγόνει πηχῶν πέντε πλάτοσ τεσσάρων ὕψοσ ἕξ. συνεκέκλειτο δὲ τὸ ἔργον κατὰ μέροσ τετορευμένον οὕτωσ· τέσσαρεσ ἦσαν κιονίσκοι κατὰ γωνίαν ἑστῶτεσ τετράγωνοι τὰ πλευρὰ τῆσ βάσεωσ ἐξ ἑκατέρου μέρουσ ἐν αὑτοῖσ ἔχοντεσ ἐξηρμοσμένα. ἦν δὲ ταῦτα τριχῇ διῃρημένα·

ἑκάστην δὲ χώραν ὁρ́οσ ἐπεῖχεν εἰσ ὑπόβασιν κατεσκευασμένοσ, ἐφ’ οἷσ ἐτετόρευτο πῇ μὲν λέων πῇ δὲ ταῦροσ καὶ ἀετόσ, ἐπὶ δὲ τῶν κιονίσκων ὁμοίωσ ἐξείργαστο τοῖσ κατὰ τὰ πλευρὰ τετορευμένοισ. τὸ δὲ πᾶν ἔργον ἐπὶ τεσσάρων αἰωρούμενον τροχῶν εἱστήκει.

χωνευτοὶ δ’ ἦσαν οὗτοι πλήμνασ καὶ ἄντυγασ πήχεωσ καὶ ἡμίσουσ ἔχοντεσ τὴν διάμετρον. ἐθαύμασεν ἄν τισ τὰσ ἀψῖδασ τῶν τροχῶν θεασάμενοσ, ὅπωσ συντετορευμέναι καὶ τοῖσ πλευροῖσ τῶν βάσεων προσηνωμέναι ἁρμονίωσ ταῖσ ἄντυξιν ἐνέκειντο· ἦσαν δ’ ὅμωσ οὕτωσ ἔχουσαι. τὰσ δὲ γωνίασ ἄνωθεν συνέκλειον ὦμοι χειρῶν ἀνατεταμένων, οἷσ ἐπεκάθητο σπεῖρα κατὰ κοῖλον ἐπικειμένη τὸν λουτῆρα ταῖσ χερσὶν ἐπαναπαυόμενον ἀετοῦ καὶ λέοντοσ αὐτοῖσ ἐφηρμοσμένων, ὡσ σύμφυτα ταῦτ’ εἶναι δοκεῖν τοῖσ ὁρῶσι.

μεταξὺ δὲ τούτων φοίνικεσ ἦσαν τετορευμένοι. τοιαύτη μὲν ἡ κατασκευὴ τῶν δέκα βάσεων ὑπῆρχε. προσεξείργαστο δὲ καὶ χυτρογαύλουσ δέκα λουτῆρασ στρογγύλουσ χαλκοῦσ, ὧν ἕκαστοσ ἐχώρει τεσσαράκοντα χόασ·

τὸ γὰρ ὕψοσ εἶχε τεσσάρων πηχῶν καὶ τοσούτοισ ἀλλήλων αὐτοῖσ διειστήκει τὰ χείλη. τίθησι δὲ τοὺσ λουτῆρασ τούτουσ ἐπὶ τῶν δέκα βάσεων τῶν κληθεισῶν Μεχενώθ. πέντε δὲ λουτῆρασ ἵστησιν ἐξ ἀριστεροῦ μέρουσ τοῦ ναοῦ, τέτραπτο δὲ τοῦτο κατὰ βορέαν ἄνεμον, καὶ τοσούτουσ ἐκ τοῦ δεξιοῦ πρὸσ νότον ἀφορῶντασ εἰσ τὴν ἀνατολήν·

κατὰ δ’ αὐτὸ καὶ τὴν θάλασσαν ἔθηκε. πληρώσασ δὲ ὕδατοσ τὴν μὲν θάλασσαν ἀπέδειξεν εἰσ τὸ νίπτειν τοὺσ εἰσ τὸν ναὸν εἰσιόντασ ἱερεῖσ ἐν αὐτῇ τὰσ χεῖρασ καὶ τοὺσ πόδασ μέλλοντασ ἀναβαίνειν ἐπὶ τὸν βωμόν, τοὺσ δὲ λουτῆρασ εἰσ τὸ καθαίρειν τὰ ἐντὸσ τῶν ὁλοκαυτουμένων ζῴων καὶ τοὺσ πόδασ αὐτῶν.

Κατεσκεύασε δὲ καὶ θυσιαστήριον χάλκεον εἴκοσι πηχῶν τὸ μῆκοσ καὶ τοσούτων τὸ εὖροσ τὸ δὲ ὕψοσ δέκα πρὸσ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ.

ἐποίησε δὲ αὐτοῦ καὶ τὰ σκεύη πάντα χάλκεα ποδιστῆρασ καὶ ἀναλημπτῆρασ· οὐ μὴν ἀλλὰ πρὸσ τούτοισ Χείρωμοσ καὶ λέβητασ καὶ ἁρ́παγασ καὶ πᾶν σκεῦοσ ἐδημιούργησεν ἐκ χαλκοῦ τὴν αὐγὴν ὁμοίου χρυσῷ καὶ τὸ κάλλοσ· τραπεζῶν τε πλῆθοσ ἀνέθηκεν ὁ βασιλεύσ, καὶ μίαν μὲν μεγάλην χρυσέαν, ἐφ’ ἧσ ἐτίθεσαν τοὺσ ἄρτουσ τοῦ θεοῦ, καὶ ταύτῃ παραπλησίασ μυρίασ πρὸσ αὐταῖσ ἑτέρῳ τρόπῳ γεγενημένασ, ἐφ’ ὧν ἐπέκειτο τὰ σκεύη φιάλαι τε καὶ σπονδεῖα χρύσεα μὲν δισμύρια ἀργύρεα δὲ τετρακισμύρια.

καὶ λυχνίασ δὲ μυρίασ ἐποίησε κατὰ τὴν Μωυσέοσ προσταγήν, ἐξ ὧν μίαν ἀνέθηκεν εἰσ τὸν ναόν, ἵνα καίηται καθ’ ἡμέραν ἀκολούθωσ τῷ νόμῳ, καὶ τράπεζαν μίαν ἐπικειμένην ἄρτουσ πρὸσ τὸ βόρειον τοῦ ναοῦ μέροσ ἀντικρὺ τῆσ λυχνίασ·

ταύτην γὰρ κατὰ νότον ἔστησεν, ὁ δὲ χρύσεοσ βωμὸσ μέσοσ αὐτῶν ἔκειτο. ταῦτα πάντα εἶχεν ὁ τῶν τεσσαράκοντα πηχῶν οἶκοσ πρὸ τοῦ καταπετάσματοσ τοῦ ἀδύτου· ἐν τούτῳ δὲ ἡ κιβωτὸσ ἔμελλε κεῖσθαι. Οἰνοχόασ δ’ ὁ βασιλεὺσ μυριάδασ ὀκτὼ κατεσκεύασε καὶ φιαλῶν χρυσέων δέκα ἀργυρέασ δὲ διπλασίονασ.

πινάκων δὲ χρυσέων εἰσ τὸ προσφέρειν ἐν αὐτοῖσ πεφυραμένην σεμίδαλιν τῷ βωμῷ μυριάδασ ὀκτώ, τούτων δ’ ἀργυροῦσ διπλασίονασ. κρατῆρασ δ’ οἷσ ἐνεφύρων τὴν σεμίδαλιν μετ’ ἐλαίου χρυσέουσ μὲν ἑξακισμυρίουσ, ἀργυρέουσ δὲ δὶσ τοσούτουσ. τὰ μέτρα δὲ τοῖσ Μωυσήου λεγομένοισ δὲ ειν καὶ ἐσσάρωνεσ παραπλήσια, χρυσᾶ μὲν δισμύρια ἀργύρεα δὲ διπλασίονα.

θυμιατήρια δὲ χρυσᾶ ἐν οἷσ ἐκομίζετο τὸ θυμίαμα εἰσ τὸν ναὸν δισμύρια· ὁμοίωσ ἄλλα θυμιατήρια οἷσ ἐκόμιζον ἀπὸ τοῦ μεγάλου βωμοῦ πῦρ ἐπὶ τὸν μικρὸν βωμὸν τὸν ἐν τῷ ναῷ πεντακισμύρια. στολὰσ δὲ ἱερατικὰσ τοῖσ ἀρχιερεῦσι σὺν ποδήρεσιν ἐπωμίσι καὶ λογίῳ καὶ λίθοισ χιλίασ·

ἡ δὲ στεφάνη, εἰσ ἣν τὸν θεὸν Μωυσῆσ ἔγραψε, μία ἦν καὶ διέμεινεν ἄχρι τῆσδε τῆσ ἡμέρασ· τὰσ δὲ ἱερατικὰσ στολὰσ ἐκ βύσσου κατεσκεύασε καὶ ζώνασ πορφυρᾶσ εἰσ ἕκαστον μυρίασ. καὶ σαλπίγγων κατὰ Μωυσέοσ ἐντολὴν μυριάδασ εἴκοσι, καὶ στολῶν τοῖσ ὑμνῳδοῖσ Ληουιτῶν ἐκ βύσσου μυριάδασ εἴκοσι·

καὶ τὰ ὄργανα τὰ μουσικὰ καὶ πρὸσ τὴν ὑμνῳδίαν ἐξηυρημένα, ἃ καλεῖται νάβλασ καὶ κινύρασ, ἐξ ἠλέκτρου κατεσκεύασε τετρακισμύρια. Ταῦτα πάντα ὁ Σολόμων εἰσ τὴν τοῦ θεοῦ τιμὴν πολυτελῶσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ κατεσκεύασε μηδενὸσ φεισάμενοσ ἀλλὰ πάσῃ φιλοτιμίᾳ περὶ τὸν τοῦ ναοῦ κόσμον χρησάμενοσ, ἃ καὶ κατέθηκεν ἐν τοῖσ θησαυροῖσ τοῦ θεοῦ.

περιέβαλε δὲ τοῦ ναοῦ κύκλῳ γείσιον μὲν κατὰ τὴν ἐπιχώριον γλῶτταν τριγχὸν δὲ παρ’ Ἕλλησι λεγόμενον εἰσ τρεῖσ πήχεισ ἀναγαγὼν τὸ ὕψοσ, εἴρξοντα μὲν τοὺσ πολλοὺσ τῆσ εἰσ τὸ ἱερὸν εἰσόδου, μόνοισ δὲ ἀνειμένην αὐτὴν τοῖσ ἱερεῦσι σημανοῦντα. τούτου δ’ ἔξωθεν ἱερὸν ᾠκοδόμησεν·

ἐν τετραγώνου σχήματι στοὰσ ἐγείρασ μεγάλασ καὶ πλατείασ καὶ πύλαισ ὑψηλαῖσ ἀνεῳγμένασ, ὧν ἑκάστη πρὸσ ἕκαστον τῶν ἀνέμων τέτραπτο χρυσέαισ κλειομένη θύραισ. εἰσ τοῦτο τοῦ λαοῦ πάντεσ οἱ διαφέροντεσ ἁγνείᾳ καὶ παρατηρήσει τῶν νομίμων εἰσῄεσαν. θαυμαστὸν δὲ καὶ λόγου παντὸσ ἀπέφηνε μεῖζον, ὡσ δὲ εἰπεῖν καὶ τῆσ ὄψεωσ, τὸ τούτων ἔξωθεν ἱερόν·

μεγάλασ γὰρ ἐγχώσασ φάραγγασ, ἃσ διὰ βάθοσ ἄπειρον οὐδὲ ἀπόνωσ ἐννεύσαντασ ἦν ἰδεῖν, καὶ ἀναβιβάσασ εἰσ τετρακοσίουσ πήχεισ τὸ ὕψοσ ἰσοπέδουσ τῇ κορυφῇ τοῦ ὄρουσ ἐφ’ ἧσ ὁ ναὸσ ᾠκοδόμητο κατεσκεύασε· καὶ διὰ τοῦτο ὕπαιθρον ὂν τὸ ἔξωθεν ἱερὸν ἴσον ὑπῆρχε τῷ ναῷ. περιλαμβάνει δ’ αὐτὸ καὶ στοαῖσ διπλαῖσ μὲν τὴν κατασκευήν, λίθου δ’ αὐτοφυοῦσ τὸ ὕψοσ κίοσιν ἐπερηρεισμέναισ·

ὀροφαὶ δ’ αὐταῖσ ἦσαν ἐκ κέδρου φατνώμασιν ἀνεξεσμέναι. τὰσ δὲ θύρασ τῷ ἱερῷ τούτῳ πάσασ ἐπέστησεν ἐξ ἀργύρου. Τὰ μὲν οὖν ἔργα ταῦτα καὶ τὰ μεγέθη καὶ κάλλη τῶν τε οἰκοδομημάτων καὶ τῶν εἰσ τὸν ναὸν ἀναθημάτων Σολόμων ὁ βασιλεὺσ ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ συντελέσασ καὶ πλούτου καὶ προθυμίασ ἐπίδειξιν ποιησάμενοσ, ὡσ ἄν τισ ἰδὼν ἐνόμισεν ὡσ ἐν τῷ παντὶ κατασκευασθῆναι χρόνῳ ταῦτα ἐν οὕτωσ ὀλίγῳ πρὸσ τὸ μέγεθοσ συγκρινόμενα τοῦ ναοῦ συμπερασθῆναι, γράψασ τοῖσ ἡγεμόσι καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ τῶν Ἑβραίων ἐκέλευσεν ἅπαντα τὸν λαὸν συναγαγεῖν εἰσ Ιἑροσόλυμα ὀψόμενόν τε τὸν ναὸν καὶ μετακομιοῦντα τὴν τοῦ θεοῦ κιβωτὸν εἰσ αὐτόν.

καὶ περιαγγελθείσησ τῆσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα πᾶσιν ἀφίξεωσ ἑβδόμῳ μηνὶ μόλισ συνίασιν, ὑπὸ μὲν τῶν ἐπιχωρίων Ἀθύρει, ὑπὸ δὲ τῶν Μακεδόνων Ὑπερβερεταίῳ λεγομένῳ.

συνέδραμε δ’ εἰσ τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ ὁ τῆσ σκηνοπηγίασ καιρὸσ ἑορτῆσ σφόδρα παρὰ τοῖσ Ἑβραίοισ ἁγιωτάτησ καὶ μεγίστησ. βαστάσαντεσ οὖν τὴν κιβωτὸν καὶ τὴν σκηνήν, ἣν Μωυσῆσ ἐπήξατο, καὶ πάντα τὰ πρὸσ τὴν διακονίαν τῶν θυσιῶν τοῦ θεοῦ σκεύη μετεκόμιζον εἰσ τὸν ναόν.

προῆγον δὲ μετὰ θυσιῶν αὐτόσ τε ὁ βασιλεὺσ καὶ ὁ λαὸσ ἅπασ καὶ οἱ Λευῖται σπονδαῖσ τε καὶ πολλῶν ἱερείων αἵματι τὴν ὁδὸν καταντλοῦντεσ καὶ θυμιῶντεσ ἀπειρόν τι θυμιαμάτων πλῆθοσ, ὡσ ἅπαντα τὸν πέριξ ἀέρα πεπληρωμένον καὶ τοῖσ πορρωτάτω τυγχάνουσιν ἡδὺν ἀπαντᾶν καὶ γνωρίζειν ἐπιδημίαν θεοῦ καὶ κατοικισμὸν κατ’ ἀνθρωπίνην δόξαν εἰσ νεοδόμητον αὐτῷ καὶ καθιερωμένον χωρίον· καὶ γὰρ οὐδ’ ὑμνοῦντεσ οὐδὲ χορεύοντεσ ἑώσ οὗ πρὸσ τὸν ναὸν ἦλθον ἔκαμον.

τούτῳ μὲν οὖν τῷ τρόπῳ τὴν κιβωτὸν μετήνεγκαν.

ὡσ δ’ εἰσ τὸ ἄδυτον αὐτὴν εἰσενεγκεῖν ἔδει, τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ μετέστη, μόνοι δὲ κομίσαντεσ οἱ ἱερεῖσ μεταξὺ τῶν δύο Χερουβὶμ κατέθεσαν· αἱ δὲ τοὺσ ταρσοὺσ συμπλέξασαι, καὶ γὰρ οὕτωσ ἦσαν ὑπὸ τοῦ τεχνίτου κατεσκευασμέναι, τὴν κιβωτὸν ὡσ ὑπὸ σκηνῇ τινι καὶ θόλῳ κατεσκέπασαν. εἶχε δὲ ἡ κιβωτὸσ οὐδὲν ἕτερον ἢ δύο λιθίνασ πλάκασ, αἳ τοὺσ δέκα λόγουσ τοὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ Μωυσεῖ λαληθέντασ ἐν Σιναίῳ ὄρει ἐγγεγραμμένουσ αὐταῖσ ἔσωζον.

τὴν δὲ λυχνίαν καὶ τὴν τράπεζαν καὶ τὸν βωμὸν τὸν χρύσεον ἔστησαν ἐν τῷ ναῷ πρὸ τοῦ ἀδύτου κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ τόπουσ, οὓσ καὶ τότε ἐν τῇ σκηνῇ κείμενοι κατεῖχον, καὶ τὰσ καθημερινὰσ θυσίασ ἀνέφερον. τὸ δὲ θυσιαστήριον τὸ χάλκεον ἵστησι πρὸ τοῦ ναοῦ ἀντικρὺ τῆσ θύρασ, ὡσ ἀνοιχθείσησ αὐτὸ κατὰ πρόσωπον εἶναι καὶ βλέπεσθαι τὰσ ἱερουργίασ καὶ τὴν τῶν θυσιῶν πολυτέλειαν.

τὰ δὲ λοιπὰ σκεύη πάντα συναλίσασ ἔνδον εἰσ τὸν ναὸν κατέθετο. Ἐπεὶ δὲ πάντα διακοσμήσαντεσ οἱ ἱερεῖσ τὰ περὶ τὴν κιβωτὸν ἐξῆλθον, ἄφνω πίλημα νεφέλησ οὐ σκληρὸν οὐδ’ οἱο͂ν ὡρ́ᾳ χειμῶνοσ ὑετοῦ γέμον ἵσταται κεχυμένον δὲ καὶ κεκραμένον εἰσ τὸν ναὸν εἰσερρύη, καὶ ταῖσ μὲν ὄψεσι τῶν ἱερέων ὡσ μὴ καθορᾶν ἀλλήλουσ ἐπεσκότει, ταῖσ δὲ διανοίαισ ταῖσ ἁπάντων φαντασίαν καὶ δόξαν παρεῖχεν ὡσ τοῦ θεοῦ κατεληλυθότοσ εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ κατεσκηνωκότοσ ἡδέωσ ἐν αὐτῷ.

καὶ οἱ μὲν ἐπὶ ταύτησ εἶχον αὑτοὺσ τῆσ ἐννοίασ ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων ἐξεγερθείσ, ἔτυχε γὰρ καθεζόμενοσ, ἐποιήσατο λόγουσ πρὸσ τὸν θεόν, οὓσ τῇ θείᾳ φύσει πρέποντασ ὑπελάμβανε καὶ καλῶσ εἶχεν αὐτῷ λέγειν·

"σοὶ γάρ, εἶπεν, οἶκον μὲν αἰώνιον, ὦ δέσποτα, καὶ ἄξιον αὑτῷ εἰργάσω γεγονότα τὸν οὐρανὸν οἴδαμεν καὶ ἀέρα καὶ γῆν καὶ θάλασσαν, δι’ ὧν ἁπάντων οὐδὲ τούτοισ ἀρκούμενοσ κεχώρηκασ, τοῦτον δέ σοι κατεσκεύακα τὸν ναὸν ἐπώνυμον, ὡσ ἂν ἀπ’ αὐτοῦ σοι τὰσ εὐχὰσ θύοντεσ καὶ καλλιεροῦντεσ ἀναπέμπωμεν εἰσ τὸν ἀέρα καὶ πεπεισμένοι διατελοίημεν, ὅτι πάρει καὶ μακρὰν οὐκ ἀφέστηκασ [οὐδὲ σαυτῶ]· τῷ μὲν γὰρ πάντ’ ἐφορᾶν καὶ πάντ’ ἀκούειν οὐδὲ νῦν ὅπου σοι θέμισ οἰκῶν ἀπολείπεισ τοῦ πᾶσιν ἔγγιστα εἶναι, μᾶλλον δ’ ἑκάστῳ καὶ βουλευομένῳ καὶ διὰ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ συμπάρει.

" ταῦτα ἐπιθειάσασ πρὸσ τὸν θεὸν ἀπέστρεψεν εἰσ τὸ πλῆθοσ τοὺσ λόγουσ ἐμφανίζων τοῦ θεοῦ τὴν δύναμιν αὐτοῖσ καὶ τὴν πρόνοιαν, ὅτι Δαυίδῃ τῷ πατρὶ περὶ τῶν μελλόντων ἅπαντα καθὼσ ἀποβέβηκεν ἤδη τὰ πολλὰ καὶ γενήσεται τὰ λείποντα δηλώσειε, καὶ ὡσ αὐτὸσ ἐπιθείη τὸ ὄνομα μήπω γεγεννημένῳ καὶ τίσ μέλλοι καλεῖσθαι προείποι καὶ ὅτι τὸν ναὸν οὗτοσ οἰκοδομήσει αὐτῷ βασιλεὺσ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτὴν γενόμενοσ·

ἃ βλέποντασ κατὰ τὴν ἐκείνου προφητείαν ἐπιτελῆ τὸν θεὸν εὐλογεῖν ἠξίου καὶ περὶ μηδενὸσ ἀπογινώσκειν ὧν ὑπέσχηται πρὸσ εὐδαιμονίαν ὡσ οὐκ ἐσομένου πιστεύοντασ ἐκ τῶν ἤδη βλεπομένων.

Ταῦτα διαλεχθεὶσ πρὸσ τὸν ὄχλον ὁ βασιλεὺσ ἀφορᾷ πάλιν εἰσ τὸν ναὸν καὶ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν ὄχλον ἀνασχών "ἔργοισ μέν, εἶπεν, οὐ δυνατὸν ἀνθρώποισ ἀποδοῦναι θεῷ χάριν ὑπὲρ ὧν εὖ πεπόνθασιν·

ἀπροσδεὲσ γὰρ τὸ θεῖον ἁπάντων καὶ κρεῖττον τοιαύτησ ἀμοιβῆσ· ᾧ δὲ τῶν ἄλλων ζῴων ὑπὸ σοῦ, δέσποτα, κρείττονεσ γεγόναμεν, τούτῳ τὴν σὴν εὐλογεῖν μεγαλειότητα καὶ περὶ τῶν ὑπηργμένων εἰσ τὸν ἡμέτερον οἶκον καὶ τὸν Ἑβραίων εὐχαριστεῖν ἀνάγκη. τίνι γὰρ ἄλλῳ μᾶλλον ἱλάσασθαι μηνίοντα καὶ δυσμεναίνοντα εὐμενῆ δεξιώτερόν ἐστιν ἡμῖν ἢ φωνῇ, ἣν ἐξ ἀέροσ τε ἔχομεν καὶ δι’ αὐτοῦ πάλιν ἀνιοῦσαν οἴδαμεν;

χάριν οὖν ἔχειν δι’ αὐτῆσ ὁμολογῶ σοι περί τε τοῦ πατρὸσ πρῶτον, ὃν ἐξ ἀφανοῦσ εἰσ τοσαύτην ἀνήγαγεσ δόξαν, ἔπειθ’ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πάντα μέχρι τῆσ παρούσησ ἡμέρασ ἃ προεῖπασ πεποιηκότι, δέομαί τε τοῦ λοιποῦ χορηγεῖν ὅσα θεῷ δύναμισ ἀνθρώποισ ὑπὸ σοῦ τετιμημένοισ, καὶ τὸν οἶκον τὸν ἡμέτερον αὔξειν εἰσ πᾶν, ὡσ καθωμολόγησασ Δαυίδῃ τῷ πατρί μου καὶ ζῶντι καὶ παρὰ τὴν τελευτήν, ὅτι παρ’ ἡμῖν ἡ βασιλεία μενεῖ καὶ τὸ ἐκείνου γένοσ αὐτὴν διαδοχαῖσ ἀμείψει μυρίαισ. ταῦτ’ οὖν ἡμῖν ἐπάρκεσον καὶ παισὶ τοῖσ ἐμοῖσ ἀρετὴν ᾗ σὺ χαίρεισ παράσχου.

πρὸσ δὲ τούτοισ ἱκετεύω καὶ μοῖράν τινα τοῦ σοῦ πνεύματοσ εἰσ τὸν ναὸν ἀποικίσαι, ὡσ ἂν καὶ ἐπὶ γῆσ ἡμῖν εἶναι δοκῇσ.

σοὶ μὲν γὰρ μικρὸν οἰκητήριον καὶ τὸ πᾶν οὐρανοῦ καὶ τῶν κατὰ τοῦτον ὄντων κύτοσ, οὐχ ὅτι γε οὗτοσ ὁ τυχὼν ναόσ, ἀλλὰ φυλάσσειν τε ἀπόρθητον ἐκ πολεμίων ὡσ ἴδιον εἰσ ἅπαν καὶ προνοεῖν ὡσ οἰκείου κτήματοσ παρακαλῶ. κἂν ἁμαρτών ποτε ὁ λαὸσ ἔπειτα πληγῇ τινι κακῷ διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκ σοῦ γῆσ ἀκαρπίᾳ καὶ φθορᾷ λοιμικῇ ἤ τινι τούτων τῶν παθημάτων, οἷσ σὺ τοὺσ παραβάντασ τι τῶν ὁσίων μετέρχῃ, καὶ καταφεύγῃ πᾶσ ἀθροισθεὶσ ἐπὶ τὸν ναὸν ἱκετεύων σε καὶ σωθῆναι δεόμενοσ, ἐπήκοοσ αὐτοῦ γενόμενοσ ὡσ ἔνδον ὢν ἐλεήσῃσ καὶ τῶν συμφορῶν ἀπαλλάξῃσ.

ταύτην δὲ οὐχ Ἑβραίοισ μόνον δέομαι παρὰ σοῦ τὴν βοήθειαν εἶναι σφαλεῖσιν, ἀλλὰ κἂν ἀπὸ περάτων τῆσ οἰκουμένησ τινὲσ ἀφίκωνται κἂν ὁποθενδηποτοῦν προστρεπόμενοι καὶ τυχεῖν τινοσ ἀγαθοῦ λιπαροῦντεσ, δὸσ αὐτοῖσ ἐπήκοοσ γενόμενοσ.

οὕτωσ γὰρ ἂν μάθοιεν πάντεσ, ὅτι σὺ μὲν αὐτὸσ ἐβουλήθησ παρ’ ἡμῖν κατασκευασθῆναί σοι τὸν οἶκον, ἡμεῖσ δ’ οὐκ ἀπάνθρωποι τὴν φύσιν ἐσμὲν οὐδ’ ἀλλοτρίωσ πρὸσ τοὺσ οὐχ ὁμοφύλουσ ἔχομεν, ἀλλὰ πᾶσι κοινὴν τὴν ἀπὸ σοῦ βοήθειαν καὶ τὴν τῶν ἀγαθῶν ὄνησιν ὑπάρχειν ἠθελήσαμεν.

Εἰπὼν ταῦτα καὶ ῥίψασ αὑτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ πολλὴν ὡρ́αν προσκυνήσασ ἀναστὰσ θυσίασ τῷ θεῷ προσήνεγκε καὶ γεμίσασ τῶν ὁλοκλήρων ἱερείων ἐναργέστατα τὸν θεὸν ἡδέωσ ἔγνω τὴν θυσίαν προσδεχόμενον·

πῦρ γὰρ ἐξ ἀέροσ διαδραμὸν καὶ πάντων ὁρώντων ἐπὶ τὸν βωμὸν ᾆξαν ἅπασαν τὴν θυσίαν ἀνήρπασε καὶ κατεδαίσατο. ταύτησ δὲ τῆσ ἐπιφανείασ γενομένησ ὁ μὲν λαὸσ δήλωσιν εἶναι τοῦτ’ εἰκάσασ τῆσ ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ διατριβῆσ ἐσομένησ καὶ ἡσθεὶσ προσεκύνει πεσὼν ἐπὶ τοὔδαφοσ, ὁ δὲ βασιλεὺσ εὐλογεῖν τε ἤρξατο καὶ τὸ πλῆθοσ ταὐτὸ ποιεῖν παρώρμα δείγματα μὲν ἔχοντασ ἤδη τῆσ τοῦ θεοῦ πρὸσ αὐτοὺσ εὐμενείασ, εὐχομένουσ δὲ τοιαῦτα ἀποβαίνειν ἀεὶ τὰ παρ’ ἐκείνου, καὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῖσ καθαρὰν ἀπὸ πάσησ φυλάττεσθαι κακίασ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καὶ τῷ τὰσ ἐντολὰσ τηρεῖν ἃσ διὰ Μωυσέοσ αὐτοῖσ ἔδωκεν ὁ θεὸσ διαμενούσασ·

ἔσεσθαι γὰρ οὕτωσ εὔδαιμον τὸ Ἑβραίων ἔθνοσ καὶ παντὸσ ἀνθρώπων γένουσ μακαριώτερον.

παρεκάλει τε μνημονεύειν, ὡσ οἷσ ἐκτήσαντο τὰ παρόντα ἀγαθὰ τούτοισ αὐτὰ καὶ βέβαια ἕξειν καὶ μείζω καὶ πλείω καταστήσειν·

οὐ γὰρ λαβεῖν αὐτὰ μόνον δι’ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην, ἀλλὰ καὶ καθέξειν διὰ ταῦτα προσῆκεν ὑπολαμβάνειν· εἶναι δὲ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐχ οὕτωσ μέγα τὸ κτήσασθαί τι τῶν [οὐχ] ὑπαρχόντων, ὡσ τὸ σῶσαι τὰ πορισθέντα καὶ μηδὲν ἁμαρτεῖν εἰσ. βλάβην αὐτῶν. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ διαλεχθεὶσ ταῦτα πρὸσ τὸ πλῆθοσ διαλύει τὴν ἐκκλησίαν τελέσασ θυσίασ ὑπέρ τε αὑτοῦ καὶ πάντων Ἑβραίων, ὡσ μόσχουσ μὲν καταθῦσαι μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ, προβάτων δὲ μυριάδασ δώδεκα.

τὸν μὲν γὰρ ναὸν τότε πρῶτον ἔγευσεν ἱερουργημάτων καὶ κατευωχήθησαν ἐν αὐτῷ πάντεσ σὺν γυναιξὶν Ἑβραῖοι καὶ τέκνοισ, ἔτι δὲ καὶ τὴν σκηνοπηγίαν καλουμένην ἑορτὴν πρὸ τοῦ ναοῦ λαμπρῶσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ ἐπὶ δὶσ ἑπτὰ ἡμέρασ ἤγαγεν ὁ βασιλεὺσ σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ κατευωχούμενοσ.

Ἐπεὶ δ’ εἶχεν αὐτοῖσ ἀποχρώντωσ ταῦτα καὶ μηδὲν ἐνέδει τῇ περὶ τὸν θεὸν εὐσεβείᾳ πρὸσ αὑτοὺσ ἕκαστοσ τοῦ βασιλέωσ ἀπολύσαντοσ ἀπῄεσαν εὐχαριστήσαντεσ τῷ βασιλεῖ τῆσ τε περὶ αὐτοὺσ προνοίασ καὶ ὧν ἐπεδείξατο ἔργων, καὶ εὐξάμενοι τῷ θεῷ παρασχεῖν αὐτοῖσ εἰσ πολὺν χρόνον Σολόμωνα βασιλέα τὴν πορείαν ἐποιοῦντο μετὰ χαρᾶσ καὶ παιδιᾶσ ὕμνουσ εἰσ τὸν θεὸν ᾄδοντεσ, ὡσ ὑπὸ τῆσ ἡδονῆσ ἀπόνωσ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα πάντασ ἀνύσαι.

καὶ οἱ μὲν τὴν κιβωτὸν εἰσ τὸν ναὸν εἰσαγαγόντεσ καὶ τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ κάλλοσ ἱστορήσαντεσ αὐτοῦ καὶ θυσιῶν ἐπ’ αὐτῷ μεγάλων καὶ ἑορτῶν μεταλαβόντεσ εἰσ τὰσ αὑτῶν ἕκαστοι πόλεισ ὑπέστρεψαν.

καὶ ὅτι φυλάξει τε τὸν ναὸν καὶ διὰ παντὸσ ἐν αὐτῷ μενεῖ τῶν ἐκγόνων αὐτοῦ καὶ αὐτοῦ καὶ τῆσ ἁπάσησ πληθύοσ τὰ δίκαια ποιούσησ, αὐτόν τε πρῶτον ἐμμένοντα ταῖσ τοῦ πατρὸσ ὑποθήκαισ ἔλεγεν εἰσ ὕψοσ καὶ μέγεθοσ εὐδαιμονίασ ἀνοίσειν ἄπειρον καὶ βασιλεύσειν ἀεὶ τῆσ χώρασ τοὺσ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτοῦ καὶ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ·

ἐκβαλὼν ἐπήλυδασ ἀλλοτρίασ καταστήσειν, τὸν δὲ ναὸν τὸν νῦν οἰκοδομηθέντα καταπρησθησόμενον τοῖσ ἐχθροῖσ παραδώσειν καὶ διαρπαγησόμενον, κατασκάψειν δὲ καὶ τὴν πόλιν χερσὶ τῶν πολεμίων καὶ ποιήσειν μύθων ἄξια τὰ παρ’ αὐτοῖσ κακὰ καὶ πολλῆσ δι’ ὑπερβολὴν μεγέθουσ ἀπιστίασ, ὡσ τοὺσ προσοίκουσ ἀκούοντασ τὴν συμφορὰν θαυμάζειν καὶ τὴν αἰτίαν πολυπραγμονεῖν δι’ ἣν οὕτωσ ἐμισήθησαν Ἑβραῖοι τῷ θεῷ πρότερον εἰσ δόξαν καὶ πλοῦτον ὑπ’ αὐτοῦ παραχθέντεσ, καὶ παρὰ τῶν ὑπολειπομένων ἀκούειν ἐξομολογουμένων τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν καὶ τὰσ τῶν πατρίων νομίμων παραβάσεισ.

ταῦτα μὲν αὐτῷ τὸν θεὸν εἰπεῖν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἀναγέγραπται.

Μετὰ δὲ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ καθὼσ προειρήκαμεν γενομένην τὴν τῶν βασιλείων οἰκοδομὴν κατεβάλετο, ἣν ἔτεσι τρισὶ καὶ δέκα μόγισ ἀπήρτισεν·

οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ἐσπουδάζετο τρόπον ὅνπερ καὶ τὸ ἱερόν, ἀλλὰ τὸ μὲν καίπερ ὂν μέγα καὶ θαυμαστῆσ ἐργασίασ καὶ παραδόξου τετυχηκὸσ ἔτι καὶ θεοῦ συνεργοῦντοσ, εἰσ ὃν ἐγίνετο, τοῖσ προειρημένοισ ἔτεσιν ἔλαβε πέρασ· τὰ δὲ βασίλεια πολὺ τῆσ ἀξίασ τοῦ ναοῦ καταδεέστερα τυγχάνοντα τῷ μήτε τὴν ὕλην ἐκ τοσούτου χρόνου καὶ τῆσ αὐτῆσ ἡτοιμάσθαι φιλοτιμίασ καὶ βασιλεῦσιν οἰκητήριον ἀλλ’ οὐ θεῷ γίνεσθαι, βράδιον ἠνύσθη.

καὶ αὐτὰ μὲν οὖν ἄξια λόγου καὶ κατὰ τὴν εὐδαιμονίαν τῆσ Ἑβραίων χώρασ καὶ τοῦ βασιλέωσ ᾠκοδομήθη, τὴν δὲ ὅλην αὐτῶν διάταξιν καὶ τὴν διάθεσιν εἰπεῖν ἀναγκαῖον, ἵν’ οὕτωσ ἐκ τούτου στοχάζεσθαι καὶ συνορᾶν ἔχωσι τὸ μέγεθοσ οἱ τῇ γραφῇ μέλλοντεσ ἐντυγχάνειν.

Οἶκοσ ἦν μέγασ καὶ καλὸσ πολλοῖσ στύλοισ ἐρηρεισμένοσ, ὃν εἰσ τὰσ κρίσεισ καὶ τὴν τῶν πραγμάτων διάγνωσιν πλῆθοσ ὑποδέξασθαι καὶ χωρῆσαι σύνοδον ἀνθρώπων ἐπὶ δίκασ συνεληλυθότων κατεσκεύασεν ἑκατὸν μὲν πηχῶν τὸ μῆκοσ εὖροσ δὲ πεντήκοντα τὸ δ’ ὕψοσ τριάκοντα, κίοσι μὲν τετραγώνοισ ἀνειλημμένον ἐκ κέδρου πᾶσιν, ἐστεγασμένον δὲ Κορινθίωσ, ἰσομέτροισ δὲ φλιαῖσ καὶ θυρώμασι τριγλύφοισ ἀσφαλῆ τε ὁμοῦ καὶ κεκαλλωπισμένον.

ἕτεροσ δὲ οἶκοσ ἦν ἐν μέσῳ κατὰ ὅλου τοῦ πλάτουσ τεταγμένοσ [τετράγωνοσ] εὖροσ πηχῶν τριάκοντα, ἄντικρυσ ἔχων ναὸν παχέσι στύλοισ ἀνατεταμένον·

ἦν δὲ ἐν αὐτῷ ἐξέδρα διαπρεπήσ, ἐν ᾗ καθεζόμενοσ ὁ βασιλεὺσ ἔκρινεν, ᾗ παρέζευκτο κατεσκευασμένοσ ἄλλοσ οἶκοσ τῇ βασιλίσσῃ καὶ τὰ λοιπὰ τὰ πρὸσ τὴν δίαιταν καὶ τὰσ ἀναπαύσεισ οἰκήματα μετὰ τὴν τῶν πραγμάτων ἀπόλυσιν, ἐστρωμένα πάντα σανίσι τετμημέναισ ἐκ κέδρου. καὶ τὰ μὲν ᾠκοδομήσατο λίθοισ δεκαπήχεσιν, ἑτέρῳ δὲ πριστῷ τοὺσ τοίχουσ καὶ πολυτελεῖ κατημφίεσεν, ὃν εἰσ κόσμον ἱερῶν καὶ βασιλείων οἴκων θεωρίων γῆ μεταλλεύεται τοῖσ φέρουσιν αὐτὸν τόποισ ἐπαινουμένη.

καὶ τὸ μὲν ἀπ’ αὐτοῦ κάλλοσ ἐπὶ τριστιχίαν ἦν ἐνυφασμένον, τετάρτη δὲ μοῖρα γλυφέων παρεῖχε θαυμάζειν ἐπιστήμην, ὑφ’ ὧν πεποίητο δένδρα καὶ φυτὰ παντοῖα σύσκια τοῖσ κλάδοισ καὶ τοῖσ ἐκκρεμαμένοισ αὐτῶν πετάλοισ, ὡσ ὑπονοεῖν αὐτὰ καὶ σαλεύεσθαι δι’ ὑπερβολὴν λεπτότητοσ καλύπτοντα τὸν ὑπ’ αὐτοῖσ λίθον.

τὸ δὲ ἄλλο μέχρι τῆσ στέγησ χριστὸν ἦν καὶ καταπεποικιλμένον χρώμασι καὶ βαφαῖσ.

προσκατεσκεύασε δὲ τούτοισ ἄλλα τε πρὸσ τρυφὴν οἰκήματα καὶ δὴ καὶ στοὰσ μηκίστασ καὶ ἐν καλῷ τῶν βασιλείων κειμένασ, ἐν αἷσ λαμπρότατον οἶκον εἰσ ἑστίασιν καὶ συμπόσια χρυσοῦ περίπλεων· καὶ τἆλλα δὲ ὅσα τοῦτον ἔχειν ἔδει πρὸσ τὴν τῶν ἑστιωμένων ὑπηρεσίαν σκεύη πάντ’ ἐκ χρυσοῦ κατεσκεύαστο. δύσκολον δ’ ἐστὶν καταριθμήσασθαι τὸ μέγεθοσ καὶ τὴν ποικιλίαν τῶν βασιλείων, ὅσα μὲν ἦν αὐτοῖσ τὰ μέγιστα οἰκήματα, πόσα δὲ τὰ τούτων ὑποδεέστερα καὶ πόσα ὑπόγεια καὶ ἀφανῆ, τά τε τῶν ἀνειμένων εἰσ ἀέρα κάλλη καὶ τὰ ἄλση πρὸσ θεωρίαν ἐπιτερπεστάτην καὶ θέρουσ ὑποφυγὴν καὶ σκέπην εἶναι τοῖσ σώμασιν.

ἐν κεφαλαίῳ δ’ εἰπεῖν τὴν ὅλην οἰκοδομίαν ἐκ λίθου λευκοῦ καὶ κέδρου καὶ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου πᾶσαν ἐποιήσατο τοὺσ ὀρόφουσ καὶ τοὺσ τοίχουσ τοῖσ ἐγκλειομένοισ χρυσῷ λίθοισ διανθίσασ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡσ καὶ τὸν τοῦ θεοῦ ναὸν τούτοισ κατηγλάισεν.

εἰργάσατο δὲ καὶ ἐξ ἐλέφαντοσ θρόνον παμμεγεθέστατον ἐν κατασκευῇ βήματοσ ἔχοντα μὲν ἓξ βαθμούσ, ἑκάστῳ δὲ τούτων ἐξ ἑκατέρου μέρουσ δύο λέοντεσ ἐφειστήκεσαν τοσούτων ἄνωθεν ἄλλων παρεστώτων.

τὸ δ’ ἐνήλατον τοῦ θρόνου χεῖρεσ ἦσαν δεχόμεναι τὸν βασιλέα, ἀνακέκλιτο δ’ εἰσ μόσχου προτομὴν τὰ κατόπιν αὐτοῦ βλέποντοσ, χρυσῷ δὲ ἅπασ ἦν δεδεμένοσ. Ταῦτα Σολόμων εἰκοσαετίᾳ κατασκευάσασ, ἐπεὶ πολὺν μὲν αὐτῷ χρυσὸν πλείω δ’ ἄργυρον ὁ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ Εἴρωμοσ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν συνήνεγκεν ἔτι δὲ καὶ ξύλα κέδρου καὶ πίτυοσ, ἀντεδωρήσατο καὶ αὐτὸσ μεγάλαισ δωρεαῖσ τὸν Εἴρωμον σῖτόν τε κατ’ ἔτοσ πέμπων αὐτῷ καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον, ὧν μάλιστα διὰ τὸ νῆσον οἰκεῖν, ὡσ καὶ προειρήκαμεν ἤδη, χρῄζων διετέλει.

πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ πόλεισ αὐτῷ τῆσ Γαλιλαίασ εἴκοσι μὲν τὸν ἀριθμὸν οὐ πόρρω δὲ τῆσ Τύρου κειμένασ ἐχαρίσατο, ἃσ ἐπελθὼν καὶ κατανοήσασ Εἴρωμοσ καὶ δυσαρεστήσασ τῇ δωρεᾷ πέμψασ πρὸσ Σολόμωνα μὴ δεῖσθαι τῶν πόλεων ἔλεγε κἄκτοτε προσηγορεύθησαν Χαβαλὼν γῆ·

μεθερμηνευόμενον δὲ τὸ χάβαλον κατὰ Φοινίκων γλῶτταν οὐκ ἀρέσκον σημαίνει. καὶ σοφίσματα δὲ καὶ λόγουσ αἰνιγματώδεισ διεπέμψατο πρὸσ Σολόμωνα ὁ τῶν Τυρίων βασιλεὺσ παρακαλῶν, ὅπωσ αὐτῷ σαφηνίσῃ τούτουσ καὶ τῆσ ἀπορίασ τῶν ἐν αὐτοῖσ ζητουμένων ἀπαλλάξῃ.

τὸν δὲ δεινὸν ὄντα καὶ συνετὸν οὐδὲν τούτων παρῆλθεν, ἀλλὰ πάντα νικήσασ τῷ λογισμῷ καὶ μαθὼν αὐτῶν τὴν διάνοιαν ἐφώτισε. Μέμνηται τούτων τῶν δύο βασιλέων καὶ Μένανδροσ ὁ μεταφράσασ ἀπὸ τῆσ Φοινίκων διαλέκτου τὰ Τυρίων ἀρχεῖα εἰσ τὴν Ἑλληνικὴν φωνὴν λέγων οὕτωσ·

"τελευτήσαντοσ δὲ Ἀβιβάλου διεδέξατο τὴν βασιλείαν παρ’ αὐτοῦ υἱὸσ Εἴρωμοσ, ὃσ βιώσασ ἔτη πεντηκοντατρία ἐβασίλευσε τριάκοντα καὶ τέσσαρα. οὗτοσ ἔχωσε τὸ Εὐρύχωρον τόν τε χρυσοῦν κίονα τὸν ἐν τοῖσ τοῦ Διὸσ ἀνέθηκεν·

ἔτι [τε] ὕλην ξύλων ἀπελθὼν ἔκοψεν ἀπὸ τοῦ ὄρουσ τοῦ λεγομένου Λιβάνου εἰσ τὰσ τῶν ἱερῶν στέγασ· καθελών τε τὰ ἀρχαῖα ἱερὰ καὶ ναὸν ᾠκοδόμησε τοῦ Ἡρακλέουσ καὶ τῆσ Ἀστάρτησ, πρῶτόσ τε τοῦ Ἡρακλέουσ ἔγερσιν ἐποιήσατο ἐν τῷ Περιτίῳ μηνί·

τοῖσ τε Ἰτυκαίοισ ἐπεστρατεύσατο μὴ ἀποδιδοῦσι τοὺσ φόρουσ καὶ ὑποτάξασ πάλιν αὑτῷ ἀνέστρεψεν. ἐπὶ τούτου ἦν Ἀβδήμονοσ παῖσ νεώτεροσ, ὃσ ἀεὶ ἐνίκα τὰ προβλήματα, ἃ ἐπέτασσε Σολόμων ὁ Ιἑροσολύμων βασιλεύσ. " μνημονεύει δὲ καὶ Δῖοσ λέγων οὕτωσ· "Ἀβιβάλου τελευτήσαντοσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Εἴρωμοσ ἐβασίλευσεν.

οὗτοσ τὰ πρὸσ ἀνατολὰσ μέρη τῆσ πόλεωσ προσέχωσε καὶ μεῖζον τὸ ἄστυ ἐποίησε καὶ τοῦ Ὀλυμπίου Διὸσ τὸ ἱερὸν καθ’ ἑαυτὸ ὂν ἐγχώσασ τὸν μεταξὺ τόπον συνῆψε τῇ πόλει καὶ χρυσοῖσ ἀναθήμασιν ἐκόσμησεν· ἀναβὰσ δὲ εἰσ τὸν Λίβανον ὑλοτόμησε πρὸσ τὴν τῶν ἱερῶν κατασκευήν. τὸν δὲ τυραννοῦντα Ιἑροσολύμων Σολόμωνα πέμψαι φησὶ πρὸσ Εἴρωμον αἰνίγματα καὶ παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν ἀξιοῦντα, τὸν δὲ μὴ δυνηθέντα διακρῖναι τῷ λύσαντι χρήματα ἀποτίνειν.

ὁμολογήσαντα δὲ τὸν Εἴρωμον καὶ μὴ δυνηθέντα λῦσαι τὰ αἰνίγματα πολλὰ τῶν χρημάτων εἰσ τὸ ἐπιζήμιον ἀναλῶσαι·

εἶτα δὲ Ἀβδήμονά τινα Τύριον ἄνδρα τὰ προτεθέντα λῦσαι καὶ αὐτὸν ἄλλα προβαλεῖν, ἃ μὴ λύσαντα τὸν Σολόμωνα πολλὰ τῷ Εἰρώμῳ προσαποτῖσαι χρήματα. " καὶ Δῖοσ μὲν οὕτωσ εἴρηκεν. Ἐπεὶ δ’ ἑώρα τὰ τῶν Ιἑροσολύμων τείχη ὁ βασιλεὺσ πύργων πρὸσ ἀσφάλειαν δεόμενα καὶ τῆσ ἄλλησ ὀχυρότητοσ, πρὸσ γὰρ τἀξίωμα τῆσ πόλεωσ ἡγεῖτο δεῖν καὶ τοὺσ περιβόλουσ εἶναι, ταῦτά τε προσεπεσκεύαζε καὶ πύργοισ αὐτὰ μεγάλοισ προσεξῇρεν.

ᾠκοδόμησε δὲ καὶ πόλεισ ταῖσ βαρυτάταισ ἐναρίθμουσ Ἄσωρόν τε καὶ Μαγέδω, τὴν τρίτην δὲ Γάζαρα, ἣν τῆσ Παλαιστίνων χώρασ ὑπάρχουσαν Φαραώνησ ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ στρατευσάμενοσ καὶ πολιορκήσασ αἱρεῖ κατὰ κράτοσ·

ἀποκτείνασ δὲ πάντασ τοὺσ ἐνοικοῦντασ αὐτὴν κατέσκαψεν, εἶτα δωρεὰν ἔδωκεν τῇ θυγατρὶ Σολόμωνι γεγαμημένῃ. διὸ καὶ ἀνήγειρεν αὐτὴν ὁ βασιλεὺσ οὖσαν ὀχυρὰν φύσει καὶ πρὸσ πολέμουσ καὶ τὰσ τῶν καιρῶν μεταβολὰσ χρησίμην εἶναι δυναμένην.

οὐ πόρρω δ’ αὐτῆσ ἄλλασ ᾠκοδόμησε δύο πόλεισ· Βητχώρα τῇ ἑτέρᾳ ὄνομα ἦν, ἡ δ’ ἑτέρα Βελὲθ ἐκαλεῖτο. προσκατεσκεύασε δὲ ταύταισ καὶ ἄλλασ εἰσ ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἐπιτηδείωσ ἐχούσασ τῇ τε τῶν ἀέρων εὐκρασίᾳ καὶ τοῖσ ὡραίοισ εὐφυεῖσ καὶ νάμασιν ὑδάτων ἐνδρόσουσ.

ἐμβαλὼν δὲ καὶ εἰσ τὴν ἔρημον τῆσ ἐπάνω Συρίασ καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἔκτισεν ἐκεῖ πόλιν μεγίστην δύο μὲν ἡμερῶν [ὁδὸν] ἀπὸ τῆσ ἄνω Συρίασ διεστῶσαν, ἀπὸ δ’ Εὐφράτου μιᾶσ, ἀπὸ δὲ τῆσ μεγάλησ Βαβυλῶνοσ ἓξ ἡμερῶν ἦν τὸ μῆκοσ. αἴτιον δὲ τοῦ τὴν πόλιν οὕτωσ ἀπὸ τῶν οἰκουμένων μερῶν τῆσ Συρίασ ἀπῳκίσθαι τὸ κατωτέρω μὲν μηδαμοῦ τῆσ γῆσ ὕδωρ εἶναι, πηγὰσ δ’ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ μόνον εὑρεθῆναι καὶ φρέατα.

ταύτην οὖν τὴν πόλιν οἰκοδομήσασ καὶ τείχεσιν ὀχυρωτάτοισ περιβαλὼν Θαδάμοραν ὠνόμασε καὶ τοῦτ’ ἔτι νῦν καλεῖται παρὰ τοῖσ Σύροισ, οἱ δ’ Ἕλληνεσ αὐτὴν προσαγορεύουσι Πάλμυραν. Σολόμων μὲν οὖν ὁ βασιλεὺσ ταῦτα κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν πράττων διετέλει.

πρὸσ δὲ τοὺσ ἐπιζητήσαντασ, ὅτι πάντεσ οἱ Αἰγυπτίων βασιλεῖσ ἀπὸ Μιναίου τοῦ Μέμφιν οἰκοδομήσαντοσ, ὃσ ἔτεσι πολλοῖσ ἔμπροσθεν ἐγένετο τοῦ πάππου ἡμῶν Ἁβράμου, μέχρι Σολόμωνοσ πλειόνων ἐτῶν τριακοσίων καὶ χιλίων μεταξὺ διεληλυθότων Φαραῶθαι ἐκλήθησαν ἀπὸ τοῦ μετ’ αὐτοὺσ ἐν τοῖσ μεταξὺ χρόνοισ ἄρξαντοσ βασιλέωσ Φαραώθου τὴν προσηγορίαν λαβόντεσ, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἰπεῖν, ἵνα τὴν ἄγνοιαν αὐτῶν ἀφέλω καὶ ποιήσω τοῦ ὀνόματοσ φανερὰν τὴν αἰτίαν, ὅτι Φαραὼ κατ’ Αἰγυπτίουσ βασιλέα σημαίνει. οἶμαι δ’ αὐτοὺσ ἐκπαίδων ἄλλοισ χρωμένουσ ὀνόμασιν ἐπειδὰν βασιλεῖσ γένωνται τὸ σημαῖνον αὐτῶν τὴν ἐξουσίαν κατὰ τὴν πάτριον γλῶτταν μετονομάζεσθαι·

καὶ γὰρ οἱ τῆσ Ἀλεξανδρείασ βασιλεῖσ ἄλλοισ ὀνόμασι καλούμενοι πρότερον ὅτε τὴν βασιλείαν ἔλαβον Πτολεμαῖοι προσηγορεύθησαν ἀπὸ τοῦ πρώτου βασιλέωσ. καὶ οἱ Ῥωμαίων δὲ αὐτοκράτορεσ ἐκ γενετῆσ ἀπ’ ἄλλων χρηματίσαντεσ ὀνομάτων Καίσαρεσ καλοῦνται τῆσ ἡγεμονίασ καὶ τῆσ τιμῆσ τὴν προσηγορίαν αὐτοῖσ θεμένησ ἀλλ’ οὐχ οἷσ ὑπὸ τῶν πατέρων ἐκλήθησαν τούτοισ ἐπιμένοντεσ.

νομίζω δὲ καὶ Ἡρόδοτον τὸν Ἁλικαρνασέα διὰ τοῦτο μετὰ Μιναίαν τὸν οἰκοδομήσαντα Μέμφιν τριάκοντα καὶ τριακοσίουσ βασιλεῖσ Αἰγυπτίων γενέσθαι λέγοντα μὴ δηλῶσαι αὐτῶν τὰ ὀνόματα, ὅτι κοινῶσ Φαραῶθ’ ἐκαλοῦντο· καὶ γὰρ μετὰ τὴν τούτων τελευτὴν γυναικὸσ βασιλευσάσησ λέγει τοὔνομα Νικαύλην καλῶν δηλῶν, ὡσ τῶν μὲν ἀρρένων βασιλέων τὴν αὐτὴν προσηγορίαν ἔχειν δυναμένων, τῆσ δὲ γυναικὸσ οὐκέτι κοινωνεῖν ἐκείνησ, καὶ διὰ τοῦτ’ εἶπεν αὐτῆσ τὸ φύσει δεῆσαν ὄνομα.

ἐγὼ δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἐπιχωρίοισ ἡμῶν βιβλίοισ εὑρ͂ον, ὅτι μετὰ Φαραώθην τὸν Σολόμωνοσ πενθερὸν οὐκέτ’ οὐδεὶσ τοῦτο τὸ ὄνομα βασιλεὺσ Αἰγυπτίων ἐκλήθη, καὶ ὅτι ὕστερον ἧκε πρὸσ Σολόμωνα ἡ προειρημένη γυνὴ βασιλεύουσα τῆσ Αἰγύπτου καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ.

περὶ μὲν οὖν ταύτησ μετ’ οὐ πολὺ δηλώσομεν· νῦν δὲ τούτων ἐπεμνήσθην, ἵνα παραστήσω τὰ ἡμέτερα βιβλία καὶ τὰ παρ’ Αἰγυπτίοισ περὶ πολλῶν ὁμολογοῦντα. Ὁ δὲ βασιλεὺσ Σολόμων τοὺσ ἔτι τῶν Χαναναίων οὐχ ὑπακούοντασ, οἳ ἐν τῷ Λιβάνῳ διέτριβον ὄρει καὶ μέχρι πόλεωσ Ἀμάθησ, ὑποχειρίουσ ποιησάμενοσ φόρον αὐτοῖσ προσέταξε καὶ πρὸσ τὸ θητεύειν αὐτῷ καὶ τὰσ οἰκετικὰσ χρείασ ἐκτελεῖν καὶ πρὸσ γεωργίαν κατ’ ἔτοσ ἐξ αὐτῶν ἐπελέγετο.

τῶν γὰρ Ἑβραίων οὐδεὶσ ἐδούλευεν οὐδ’ ἦν εὔλογον ἔθνη πολλὰ τοῦ θεοῦ δεδωκότοσ αὐτοῖσ ὑποχείρια, δέον ἐκ τούτων ποιεῖσθαι τὸ θητικόν, αὐτοὺσ κατάγειν εἰσ τοῦτο τὸ σχῆμα, ἀλλὰ πάντεσ ἐν ὅπλοισ ἐφ’ ἁρμάτων καὶ ἵππων στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ δουλεύοντεσ διῆγον.

τῶν δὲ Χαναναίων, οὓσ εἰσ τὴν οἰκετείαν ἀπήγαγεν.

ἄρχοντασ ἀπέδειξε πεντακοσίουσ καὶ πεντήκοντα τὸν ἀριθμόν, οἳ τὴν ὅλην αὐτῶν ἐπιτροπὴν εἰλήφεσαν παρὰ τοῦ βασιλέωσ, ὥστε διδάσκειν αὐτοὺσ τὰ ἔργα καὶ τὰσ πραγματείασ, ἐφ’ ἃσ ἂν αὐτῶν ἔχρῃζεν. Ἐναυπηγήσατο δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐν τῷ Αἰγυπτιακῷ κόλπῳ σκάφη πολλὰ τῆσ Ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ ἔν τινι τόπῳ λεγομένῳ Γασίων Γάβελοσ οὐ πόρρω Ἰλάνεωσ πόλεωσ, ἣ νῦν Βερενίκη καλεῖται·

αὕτη γὰρ ἡ χώρα τὸ πρὶν Ιοὐδαίων ἦν. ἔτυχε δὲ καὶ τῆσ ἁρμοζούσησ εἰσ τὰσ ναῦσ δωρεᾶσ παρ’ Εἰρώμου τοῦ Τυρίων βασιλέωσ· ἄνδρασ γὰρ αὐτῷ κυβερνήτασ καὶ τῶν θαλασσίων ἐπιστήμονασ ἔπεμψεν ἱκανούσ, οἷσ ἐκέλευσε πλεύσαντασ μετὰ τῶν ἰδίων οἰκονόμων εἰσ τὴν πάλαι μὲν Σώφειραν νῦν δὲ χρυσῆν γῆν καλουμένην, τῆσ Ἰνδικῆσ ἐστιν αὕτη, χρυσὸν αὐτῷ κομίσαι.

καὶ συναθροίσαντεσ ὡσ τετρακόσια τάλαντα πάλιν ἀνεχώρησαν πρὸσ τὸν βασιλέα. Τὴν δὲ τῆσ Αἰγύπτου καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ τότε βασιλεύουσαν γυναῖκα σοφίᾳ διαπεπονημένην καὶ τἆλλα θαυμαστὴν ἀκούουσαν τὴν Σολόμωνοσ ἀρετὴν καὶ φρόνησιν ἐπιθυμία τῆσ ὄψεωσ αὐτοῦ ἐκ τῶν ὁσημέραι περὶ τῶν ἐκεῖ λεγομένων πρὸσ αὐτὸν ἤγαγε·

πεισθῆναι γὰρ ὑπὸ τῆσ πείρασ ἀλλ’ οὐχ ὑπὸ τῆσ ἀκοῆσ, ἣν εἰκόσ ἐστι καὶ ψευδεῖ δόξῃ συγκατατίθεσθαι καὶ μεταπεῖσαι πάλιν, ὅλη γὰρ ἐπὶ τοῖσ ἀπαγγέλλουσι κεῖται, θέλουσα πρὸσ αὐτὸν ἐλθεῖν διέγνω, μάλιστα καὶ τῆσ σοφίασ αὐτοῦ βουλομένη λαβεῖν πεῖραν αὐτὴ προτείνασα καὶ λῦσαι τὸ ἄπορον τῆσ διανοίασ δεηθεῖσα ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα μετὰ πολλῆσ δόξησ καὶ πλούτου παρασκευῆσ·

ἐπηγάγετο γὰρ καμήλουσ χρυσίου μεστὰσ καὶ ἀρωμάτων ποικίλων καὶ λίθων πολυτελῶν.

ὡσ δ’ ἀφικομένην αὐτὴν ἡδέωσ ὁ βασιλεὺσ προσεδέξατο. τά τε ἄλλα περὶ αὐτὴν φιλότιμοσ ἦν καὶ τὰ προβαλλόμενα σοφίσματα ῥᾳδίωσ τῇ συνέσει καταλαμβανόμενοσ θᾶττον ἢ προσεδόκα τισ ἐπελύετο. ἡ δ’ ἐξεπλήσσετο μὲν καὶ τὴν σοφίαν τοῦ Σολόμωνοσ οὕτωσ ὑπερβάλλουσαν αὐτὴν καὶ τῆσ ἀκουομένησ τῇ πείρᾳ κρείττω καταμαθοῦσα, μάλιστα δ’ ἐθαύμαζε τὰ βασίλεια τοῦ τε κάλλουσ καὶ τοῦ μεγέθουσ οὐχ ἧττον δὲ τῆσ διατάξεωσ τῶν οἰκοδομημάτων·

καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ πολλὴν τοῦ βασιλέωσ καθεώρα φρόνησιν.

ὑπερεξέπληττε δ’ αὐτὴν ὅ τε οἶκοσ ὁ δρυμὼν ἐπικαλούμενοσ Λιβάνου καὶ ἡ τῶν καθ’ ἡμέραν δείπνων πολυτέλεια καὶ τὰ τῆσ παρασκευῆσ αὐτοῦ καὶ διακονίασ ἥ τε τῶν ὑπηρετούντων ἐσθὴσ καὶ τὸ μετ’ ἐπιστήμησ αὐτῶν περὶ τὴν διακονίαν εὐπρεπέσ, οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ αἱ καθ’ ἡμέραν ἐπιτελούμεναι τῷ θεῷ θυσίαι καὶ τὸ τῶν ἱερέων καὶ Λευιτῶν περὶ αὐτὰσ ἐπιμελέσ. ταῦθ’ ὁρῶσα καθ’ ἡμέραν ὑπερεθαύμαζε, καὶ κατασχεῖν οὐ δυνηθεῖσα τὴν ἔκπληξιν τῶν βλεπομένων φανερὰν ἐποίησεν αὑτὴν θαυμαστικῶσ διακειμένην·

πρὸσ γὰρ τὸν βασιλέα προήχθη λόγουσ εἰπεῖν, ὑφ’ ὧν ἠλέγχθη σφόδρα τὴν διάνοιαν ἐπὶ τοῖσ προειρημένοισ ἡττημένη· "πάντα μὲν γάρ, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὰ δι’ ἀκοῆσ εἰσ γνῶσιν ἐρχόμενα μετ’ ἀπιστίασ παραγίνεται, τῶν δὲ σῶν ἀγαθῶν, ὧν αὐτόσ τε ἔχεισ ἐν αὑτῷ, λέγω δὲ τὴν σοφίαν καὶ τὴν φρόνησιν, καὶ ὧν ἡ βασιλεία σοι δίδωσιν, οὐ ψευδὴσ ἄρα ἡ φήμη πρὸσ ἡμᾶσ διῆλθεν, ἀλλ’ οὖσα ἀληθὴσ πολὺ καταδεεστέραν τὴν εὐδαιμονίαν ἀπέφηνεν ἧσ ὁρῶ νῦν παροῦσα τὰσ μὲν γὰρ ἀκοὰσ πείθειν ἐπεχείρει μόνον, τὸ δὲ ἀξίωμα τῶν πραγμάτων οὐχ οὕτωσ ἐποίει γνώριμον, ὡσ ἡ ὄψισ αὐτὸ καὶ τὸ παρ’ αὐτοῖσ εἶναι συνίστησιν.

ἐγὼ γοῦν οὐδὲ τοῖσ ἀπαγγελλομένοισ διὰ πλῆθοσ καὶ μέγεθοσ ὧν ἐπυνθανόμην πιστεύουσα πολλῷ πλείω τούτων ἱστόρηκα.

καὶ μακάριόν τε τὸν Ἑβραίων λαὸν εἶναι κρίνω δούλουσ τε τοὺσ σοὺσ καὶ φίλουσ, οἳ καθ’ ἡμέραν τῆσ σῆσ ἀπολαύουσιν ὄψεωσ καὶ τῆσ σῆσ σοφίασ ἀκροώμενοι διατελοῦσιν.

εὐλογήσειεν ἄν τισ τὸν θεὸν ἀγαπήσαντα τήνδε τὴν χώραν καὶ τοὺσ ἐν αὐτῇ κατοικοῦντασ οὕτωσ, ὥστε σὲ ποιῆσαι βασιλέα. Παραστήσασα δὲ καὶ διὰ τῶν λόγων, πῶσ αὐτὴν διέθηκεν ὁ βασιλεύσ, ἔτι καὶ ταῖσ δωρεαῖσ τὴν διάνοιαν αὐτῆσ ἐποίησε φανεράν·

εἴκοσι μὲν γὰρ αὐτῷ τάλαντα ἔδωκε χρυσίου ἀρωμάτων τε πλῆθοσ ἀσυλλόγιστον καὶ λίθον πολυτελῆ· λέγουσι δ’ ὅτι καὶ τὴν τοῦ ὀποβαλσάμου ῥίζαν, ἣν ἔτι νῦν ἡμῶν ἡ χώρα φέρει, δούσησ ταύτησ τῆσ γυναικὸσ ἔχομεν. ἀντεδωρήσατο δ’ αὐτὴν καὶ Σολόμων πολλοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ μάλισθ’ ὧν κατ’ ἐπιθυμίαν ἐξελέξατο·

οὐδὲν γὰρ ἦν, ὅ τι δεηθείσῃ λαβεῖν οὐ παρέσχεν, ἀλλ’ ἑτοιμότερον ὧν αὐτὸσ κατὰ τὴν οἰκείαν ἐχαρίζετο προαίρεσιν ἅπερ ἐκείνη τυχεῖν ἠξίου προϊέμενοσ τὴν μεγαλοφροσύνην ἐπεδείκνυτο. καὶ ἡ μὲν τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῆσ Αἰθιοπίασ βασίλισσα ὧν προειρήκαμεν τυχοῦσα καὶ μεταδοῦσα πάλιν τῷ βασιλεῖ τῶν παρ’ αὐτῆσ εἰσ τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψε. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν κομισθέντων ἀπὸ τῆσ χρυσῆσ καλουμένησ γῆσ λίθου πολυτελοῦσ τῷ βασιλεῖ καὶ ξύλων πευκίνων, τοῖσ ξύλοισ εἰσ ὑποστήριγμα τοῦ τε ναοῦ καὶ τῶν βασιλείων κατεχρήσατο καὶ πρὸσ τὴν τῶν μουσικῶν ὀργάνων κατασκευὴν κινύρασ τε καὶ νάβλασ, ὅπωσ ὑμνῶσιν οἱ Ληουῖται τὸν θεόν·

πάντων δὲ τῶν ποτε κομισθέντων αὐτῷ τὰ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐνεχθέντα καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διέφερεν. ὑπολάβῃ δὲ μηδείσ, ὅτι τὰ τῆσ πεύκησ ξύλα τοῖσ νῦν εἶναι λεγομένοισ καὶ ταύτην ὑπὸ τῶν πιπρασκόντων τὴν προσηγορίαν ἐπὶ καταπλήξει τῶν ὠνουμένων λαμβάνουσίν ἐστι παραπλήσια.

ἐκεῖνα γὰρ τὴν μὲν ἰδέαν ἐμφερῆ τοῖσ συκίνοισ γίνεται, λευκότερα δέ ἐστι καὶ στίλβει πλέον. τοῦτο μὲν πρὸσ τὸ μηδένα τὴν διαφορὰν ἀγνοῆσαι μηδὲ τὴν φύσιν τῆσ ἀληθοῦσ πεύκησ, ἐπεὶ διὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ χρείαν ἐμνήσθημεν αὐτῆσ, εὔκαιρον εἶναι καὶ φιλάνθρωπον δηλῶσαι νομίσαντεσ εἰρήκαμεν.

Ὁ δὲ τοῦ χρυσοῦ σταθμὸσ τοῦ κομισθέντοσ αὐτῷ τάλαντα ἑξακόσια καὶ ἑξήκοντα καὶ ἕξ, μὴ συγκαταριθμουμένου καὶ τοῦ ὑπὸ τῶν ἐμπόρων ὠνηθέντοσ μηδ’ ὧν οἱ τῆσ Ἀραβίασ τοπάρχαι καὶ βασιλεῖσ ἔπεμπον αὐτῷ δωρεῶν.

ἐχώνευσε δὲ τὸν χρυσὸν εἰσ διακοσίων κατασκευὴν θυρεῶν ἀνὰ σίκλουσ ἀγόντων ἑξακοσίουσ. ἐποίησε δὲ καὶ ἀσπίδασ τριακοσίασ ἀγούσησ ἑκάστησ χρυσίου μνᾶσ τρεῖσ·

ἀνέθηκε δὲ ταύτασ φέρων εἰσ τὸν οἶκον τὸν δρυμῶνα Λιβάνου καλούμενον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκπώματα διὰ χρυσοῦ καὶ λίθου τὰ πρὸσ τὴν ἑστίασιν ὡσ ἔνι μάλιστα φιλοτεχνῶν κατεσκεύασε καὶ τὴν ἄλλην τῶν σκευῶν δαψίλειαν χρυσέαν ἅπασαν ἐμηχανήσατο· οὐδὲν γὰρ ἦν ὅ τισ ἀργύρῳ ἐπίπρασκεν ἢ πάλιν ἐωνεῖτο, ἀλλὰ πολλαὶ γὰρ ἦσαν ναῦσ, ἃσ ὁ βασιλεὺσ ἐν τῇ Ταρσικῇ λεγομένῃ θαλάττῃ καταστήσασ παραγαγεῖν εἰσ τὰ ἐνδοτέρω τῶν ἐθνῶν παντοίαν ἐμπορίαν προσέταξεν, ὧν ἐξεμπολουμένων ἄργυρόσ τε καὶ χρυσὸσ ἐκομίζετο τῷ βασιλεῖ καὶ πολὺσ ἐλέφασ Αἰθίοπέσ τε καὶ πίθηκοι.

τὸν δὲ πλοῦν ἀπιοῦσαί τε καὶ ἐπανερχόμεναι τρισὶν ἔτεσιν ἤνυον. Φήμη δὲ λαμπρὰ πᾶσαν ἐν κύκλῳ τὴν χώραν περιήρχετο διαβοῶσα τὴν Σολόμωνοσ ἀρετὴν καὶ σοφίαν, ὡσ τούσ τε πανταχοῦ βασιλεῖσ ἐπιθυμεῖν εἰσ ὄψιν αὐτῷ παραγενέσθαι τοῖσ λεγομένοισ δι’ ὑπερβολὴν ἀπιστοῦντασ, καὶ δωρεαῖσ μεγάλαισ προσεμφανίζειν τὴν περὶ αὐτὸν σπουδήν·

ἔπεμπον γὰρ αὐτῷ σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ ἁλουργεῖσ ἐσθῆτασ καὶ ἀρωμάτων γένη πολλὰ καὶ ἵππουσ καὶ ἁρ́ματα καὶ τῶν ἀχθοφόρων ἡμιόνων ὅσουσ καὶ ῥώμῃ καὶ κάλλει τὴν τοῦ βασιλέωσ ὄψιν εὖ διαθήσειν ἐπελέγοντο, ὥστε τοῖσ οὖσιν αὐτῷ πρότερον ἁρ́μασι καὶ ἵπποισ ἐκ τῶν πεμπομένων προσθέντα ποιῆσαι τὸν μὲν τῶν ἁρμάτων ἀριθμὸν τετρακοσίοισ περισσότερον, ἦν γὰρ αὐτῷ πρότερον χίλια, τὸν δὲ τῶν ἵππων δισχιλίοισ, ὑπῆρχον γὰρ αὐτῷ δισμύριοι ἵπποι.

ἤσκηντο δ’ οὗτοι πρὸσ εὐμορφίαν καὶ τάχοσ, ὡσ μήτ’ εὐπρεπεστέρουσ ἄλλουσ εἶναι συμβαλεῖν αὐτοῖσ μήτε ὠκυτέρουσ, ἀλλὰ καλλίστουσ τε πάντων ὁρᾶσθαι καὶ ἀπαραμίλλητον αὐτῶν εἶναι τὴν ὀξύτητα.

ἐπεκόσμουν δὲ αὐτοὺσ καὶ οἱ ἀναβαίνοντεσ νεότητι μὲν πρῶτον ἀνθοῦντεσ ἐπιτερπεστάτῃ τὸ δὲ ὕψοσ ὄντεσ περίοπτοι καὶ πολὺ τῶν ἄλλων ὑπερέχοντεσ, μηκίστασ μὲν καθειμένοι χαίτασ ἐνδεδυμένοι δὲ χιτῶνασ τῆσ Τυρίασ πορφύρασ.

ψῆγμα δὲ χρυσοῦ καθ’ ἡμέραν αὐτῶν ἐπέσηθον ταῖσ κόμαισ, ὡσ στίλβειν αὐτῶν τὰσ κεφαλὰσ τῆσ αὐγῆσ τοῦ χρυσοῦ πρὸσ τὸν ἥλιον ἀντανακλωμένησ. τούτων περὶ αὐτὸν ὄντων ὁ βασιλεὺσ καθωπλισμένων καὶ τόξα ἐξηρτημένων ἐφ’ ἁρ́ματοσ αὐτὸσ ὀχούμενοσ καὶ λευκὴν ἠμφιεσμένοσ ἐσθῆτα πρὸσ αἰώραν ἔθοσ εἶχεν ἐξορμᾶν.

ἦν δέ τι χωρίον ἀπὸ δύο σχοίνων Ιἑροσολύμων, ὃ καλεῖται μὲν Ἠτάν, παραδείσοισ δὲ καὶ ναμάτων ἐπιρροαῖσ ἐπιτερπὲσ ὁμοῦ καὶ πλούσιον· εἰσ τοῦτο τὰσ ἐξόδουσ αἰωρούμενοσ ἐποιεῖτο. Θείᾳ τε περὶ πάντα χρώμενοσ ἐπινοίᾳ τε καὶ σπουδῇ καὶ λίαν ὢν φιλόκαλοσ οὐδὲ τῶν ὁδῶν ἠμέλησεν, ἀλλὰ καὶ τούτων τὰσ ἀγούσασ εἰσ Ιἑροσόλυμα βασίλειον οὖσαν λίθῳ κατέστρωσε μέλανι, πρόσ τε τὸ ῥᾳστώνην εἶναι τοῖσ βαδίζουσι, καὶ πρὸσ τὸ δηλοῦν τὸ ἀξίωμα τοῦ πλούτου καὶ τῆσ ἡγεμονίασ.

διαμερίσασ δὲ τὰ ἁρ́ματα καὶ διατάξασ, ὥστε ἐν ἑκάστῃ πόλει τούτων ἀριθμὸν ὡρισμένον ὑπάρχειν, αὐτὸσ μὲν περὶ αὑτὸν ἐτήρησεν ὀλίγα, τὰσ δὲ πόλεισ ταύτασ ἁρμάτων προσηγόρευσε.

τοῦ δ’ ἀργυρίου τοσοῦτον ἐποιήσατο πλῆθοσ ἐν Ιἑροσολύμοισ ὁ βασιλεύσ, ὅσον ἦν καὶ τῶν λίθων, καὶ τῶν κεδρίνων ξύλων οὐ πρότερον ὄντων, ὥσπερ καὶ τῶν δένδρων τῶν συκαμινίνων, ὧν πληθύει τὰ τῆσ Ιοὐδαίασ πεδία. προσέταξε δὲ καὶ τοῖσ ἐμπόροισ Αἰγύπτου κομίζουσιν αὐτῷ πιπράσκειν τὸ μὲν ἁρ́μα σὺν ἵπποισ δυσὶν ἑξακοσίων δραχμῶν ἀργυρίου, αὐτὸσ δὲ τοῖσ τῆσ Συρίασ βασιλεῦσι καὶ τοῖσ πέραν Εὐφράτου διέπεμπεν αὐτούσ.

τοὺσ δ’ ἐκείνων ἤρξατο θρησκεύειν θεοὺσ ταῖσ γυναιξὶ καὶ τῷ πρὸσ αὐτὰσ ἔρωτι χαριζόμενοσ, τοῦτ’ αὐτὸ ὑπιδομένου τοῦ νομοθέτου προειπόντοσ μὴ γαμεῖν τὰσ ἀλλοτριοχώρουσ, ἵνα μὴ τοῖσ ξένοισ ἐπιπλακέντεσ ἔθεσι τῶν πατρίων ἀποστῶσι, μηδὲ τοὺσ ἐκείνων σέβωνται θεοὺσ παρέντεσ τιμᾶν τὸν ἴδιον.

ἀλλὰ τούτων μὲν κατημέλησεν ὑπενεχθεὶσ εἰσ ἡδονὴν ἀλόγιστον Σολόμων, ἀγαγόμενοσ δὲ γυναῖκασ ἀρχόντων καὶ διασήμων θυγατέρασ ἑπτακοσίασ τὸν ἀριθμὸν καὶ παλλακὰσ τριακοσίασ, πρὸσ δὲ ταύταισ καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ τῶν Αἰγυπτίων θυγατέρα, εὐθὺσ μὲν ἐκρατεῖτο πρὸσ αὐτῶν, ὥστε μιμεῖσθαι τὰ παρ’ ἐκείναισ, καὶ τῆσ εὐνοίασ καὶ φιλοστοργίασ ἠναγκάζετο παρέχειν αὐταῖσ δεῖγμα τὸ βιοῦν ὡσ αὐταῖσ πάτριον ἦν·

προβαινούσησ δὲ τῆσ ἡλικίασ καὶ τοῦ λογισμοῦ διὰ τὸν χρόνον ἀσθενοῦντοσ ἀντέχειν πρὸσ τὴν μνήμην τῶν ἐπιχωρίων ἐπιτηδευμάτων ἔτι μᾶλλον τοῦ μὲν ἰδίου θεοῦ κατωλιγώρησε, τοὺσ δὲ τῶν γάμων τῶν ἐπεισάκτων τιμῶν διετέλει.

καὶ πρὸ τούτων δὲ ἁμαρτεῖν αὐτὸν ἔτυχε καὶ σφαλῆναι περὶ τὴν φυλακὴν τῶν νομίμων, ὅτε τὰ τῶν χαλκῶν βοῶν ὁμοιώματα κατεσκεύασε τῶν ὑπὸ τῇ θαλάττῃ τῷ ἀναθήματι καὶ τῶν λεόντων τῶν περὶ τὸν θρόνον τὸν ἴδιον·

οὐδὲ γὰρ ταῦτα ποιεῖν ὅσιον εἰργάσατο. κάλλιστον δ’ ἔχων καὶ οἰκεῖον παράδειγμα τῆσ ἀρετῆσ τὸν πατέρα καὶ τὴν ἐκείνου δόξαν, ἣν αὐτῷ συνέβη καταλιπεῖν διὰ τὴν πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειαν, οὐ μιμησάμενοσ αὐτὸν καὶ ταῦτα δὶσ αὐτῷ τοῦ θεοῦ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ φανέντοσ καὶ τὸν πατέρα μιμεῖσθαι παραινέσαντοσ ἀκλεῶσ ἀπέθανεν.

τελευτήσαντοσ δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ταῦτα διαθήσειν οὐχ ἅπαντα μὲν τὸν λαὸν ἀποστήσασ αὐτοῦ, δέκα δὲ φυλὰσ παραδοὺσ αὐτοῦ τῷ δούλῳ, δύο δὲ μόνασ καταλιπὼν τῷ υἱωνῷ τῷ Δαυίδου δι’ αὐτὸν ἐκεῖνον, ὅτι τὸν θεὸν ἠγάπησε, καὶ διὰ τὴν πόλιν Ιἑροσόλυμα, ἐν ᾗ ναὸν ἔχειν ἠβουλήθη.

Ταῦτ’ ἀκούσασ Σολόμων ἤλγησε καὶ σφοδρῶσ συνεχύθη πάντων αὐτῷ σχεδὸν τῶν ἀγαθῶν ἐφ’ οἷσ ζηλωτὸσ ἦν εἰσ μεταβολὴν ἐρχομένων πονηράν.

οὐ πολὺσ δὲ διῆλθε χρόνοσ ἀφ’ οὗ κατήγγειλεν ὁ προφήτησ αὐτῷ τὰ συμβησόμενα καὶ πολέμιον εὐθὺσ ἐπ’ αὐτὸν ἤγειρεν ὁ θεὸσ Ἄδερον μὲν ὄνομα τὴν δ’ αἰτίαν τῆσ ἔχθρασ λαβόντα τοιαύτην· παῖσ οὗτοσ ἦν Ἰδουμαῖοσ γένοσ ἐκ βασιλικῶν σπερμάτων.

καταστρεψαμένου δὲ τὴν Ἰδουμαίαν Ιωἄβου τοῦ Δαυίδου στρατηγοῦ καὶ πάντασ τοὺσ ἐν ἀκμῇ καὶ φέρειν ὅπλα δυναμένουσ διαφθείραντοσ μησὶν ἕξ, φυγὼν ἧκε πρὸσ Φαραῶνα τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα. ὁ δὲ φιλοφρόνωσ αὐτὸν δεξάμενοσ οἶκόν τε αὐτῷ δίδωσι καὶ χώραν εἰσ διατροφὴν καὶ γενόμενον ἐν ἡλικίᾳ λίαν ἠγάπα, ὡσ καὶ τῆσ αὑτοῦ γυναικὸσ αὐτῷ δοῦναι πρὸσ γάμον τὴν ἀδελφὴν ὄνομα Θαφίνην, ἐξ ἧσ αὐτῷ υἱὸσ γενόμενοσ τοῖσ τοῦ βασιλέωσ παισὶ συνετράφη.

ἀκούσασ οὖν τὸν Δαυίδου θάνατον ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τὸν Ιωἄβου προσελθὼν ἐδεῖτο τοῦ Φαραῶνοσ ἐπιτρέπειν αὐτῷ βαδίζειν εἰσ τὴν πατρίδα.

τοῦ δὲ βασιλέωσ ἀνακρίναντοσ, τίνοσ ἐνδεὴσ ὢν ἢ τί παθὼν ἐσπούδακε καταλιπεῖν αὐτόν, ἐνοχλῶν πολλάκισ καὶ παρακαλῶν τότε μὲν οὐκ ἀφείθη· κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρόν, καθ’ ὃν ἤδη Σολόμωνι τὰ πράγματα κακῶσ ἔχειν ἤρχετο διὰ τὰσ προειρημένασ παρανομίασ καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ τοῦ θεοῦ, συγχωρήσαντοσ τοῦ Φαραῶνοσ ὁ Ἄδεροσ ἧκεν εἰσ τὴν Ἰδουμαίαν·

καὶ μὴ δυνηθεὶσ αὐτὴν ἀποστῆσαι τοῦ Σολόμωνοσ, κατείχετο γὰρ φρουραῖσ πολλαῖσ καὶ οὐκ ἦν ἐλεύθεροσ δι’ αὐτὰσ οὐδ’ ἐπ’ ἀδείασ ὁ νεωτερισμόσ, ἄρασ ἐκεῖθεν εἰσ τὴν Συρίαν ἀφίκετο. συμβαλὼν δὲ ἐκεῖ τινι Ῥάζῳ μὲν τοὔνομα τὸν δὲ τῆσ Σωφηνῆσ ἀποδεδρακότι βασιλέα Ἀδραάζαρον δεσπότην ὄντα καὶ λῃστεύοντι τὴν χώραν εἰσ φιλίαν αὐτῷ συνάψασ ἔχοντι περὶ αὑτὸν στῖφοσ λῃστρικὸν ἀναβαίνει, καὶ κατασχὼν τὴν ἐκεῖ Συρίαν βασιλεὺσ αὐτῆσ ἀποδείκνυται καὶ κατατρέχων τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν γῆν ἐποίει κακῶσ καὶ διήρπαζε Σολόμωνοσ ζῶντοσ ἔτι.

καὶ ταῦτα μὲν ἐκ τοῦ Ἀδέρου συνέβαινε πάσχειν τοῖσ Ἑβραίοισ. Ἐπιτίθεται δὲ Σολόμωνι καὶ τῶν ὁμοφύλων τισ Ιἑροβόαμοσ υἱὸσ Ναβαταίου κατὰ προφητείαν πάλαι γενομένην αὐτῷ τοῖσ πράγμασιν ἐπελπίσασ·

παῖδα γὰρ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ καταλειφθέντα καὶ ὑπὸ τῇ μητρὶ παιδευόμενον ὡσ εἶδε γενναῖον καὶ τολμηρὸν Σολόμων ὄντα τὸ φρόνημα τῆσ τῶν τειχῶν οἰκοδομίασ ἐπιμελητὴν κατέστησεν, ὅτε τοῖσ Ιἑροσολύμοισ τὸν κύκλον περιέβαλεν. οὕτωσ δὲ τῶν ἔργων προενόησεν, ὥστε ὁ βασιλεὺσ αὐτὸν ἀπεδέξατο καὶ γέρασ αὐτῷ στρατηγίαν ἐπὶ τῆσ Ιὠσήπου φυλῆσ ἔδωκεν.

ἀπερχομένῳ δὲ τῷ Ιἑροβοάμῳ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων συνεβόλησε προφήτησ ἐκ πόλεωσ μὲν Σιλὼ Ἀχίασ δὲ ὄνομα. καὶ προσαγορεύσασ αὐτὸν ἀπήγαγεν ἐκ τῆσ ὁδοῦ μικρὸν ἀπονεύσασ εἴσ τι χωρίον, εἰσ ὃ παρῆν μηδὲ εἷσ ἄλλοσ. σχίσασ δὲ εἰσ δώδεκα φάρση τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἦν αὐτὸσ περιβεβλημένοσ, ἐκέλευσε τὸν Ιἑροβόαμον λαβεῖν τὰ δέκα προσειπών, ὅτι ταῦτα ὁ θεὸσ βούλεται καὶ σχίσασ τὴν Σολόμωνοσ ἀρχὴν τῷ παιδὶ μὲν τῷ τούτου διὰ τὴν πρὸσ Δαυίδην γεγενημένην ὁμολογίαν αὐτῷ μίαν φυλὴν καὶ τὴν ἑξῆσ αὐτῇ δίδωσι, σοὶ δὲ τὰσ δέκα Σολόμωνοσ εἰσ αὐτὸν ἐξαμαρτόντοσ καὶ ταῖσ γυναιξὶ καὶ τοῖσ ἐκείνων θεοῖσ αὑτὸν ἐκδεδωκότοσ.

εἰδὼσ οὖν τὴν αἰτίαν δι’ ἣν μετατίθησι τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀπὸ Σολόμωνοσ ὁ θεὸσ δίκαιοσ εἶναι πειρῶ καὶ φύλαττε τὰ νόμιμα, προκειμένου σοι τῆσ εὐσεβείασ καὶ τῆσ πρὸσ τὸν θεὸν τιμῆσ ἄθλου μεγίστου τῶν ἁπάντων, γενήσεσθαι τηλικούτῳ ἡλίκον οἶσθα Δαυίδην γενόμενον.

Ἐπαρθεὶσ οὖν τοῖσ τοῦ προφήτου λόγοισ Ιἑροβόαμοσ φύσει θερμὸσ ἂν νεανίασ καὶ μεγάλων ἐπιθυμητὴσ πραγμάτων οὐκ ἠρέμει.

γενόμενοσ δ’ ἐν τῇ στρατηγίᾳ καὶ μεμνημένοσ τῶν ὑπὸ Ἀχία δεδηλωμένων εὐθὺσ ἀναπείθειν ἐπεχείρει τὸν λαὸν ἀφίστασθαι Σολόμωνοσ καὶ κινεῖν καὶ παράγειν εἰσ αὑτὸν τὴν ἡγεμονίαν. μαθὼν δὲ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιβολὴν Σολόμων ἐζήτει συλλαβὼν αὐτὸν ἀνελεῖν.

φθάσασ δὲ γνῶναι τοῦτο Ιἑροβόαμοσ πρὸσ Ἴσακον φεύγει τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα, καὶ μέχρι τῆσ Σολόμωνοσ τελευτῆσ ἐκεῖ μείνασ τό τε μηδὲν ὑπ’ αὐτοῦ παθεῖν ἐκέρδησε καὶ τὸ τῇ βασιλείᾳ φυλαχθῆναι. ἀποθνήσκει δὲ Σολόμων ἤδη γηραιὸσ ὢν βασιλεύσασ μὲν ὀγδοήκοντα ἔτη, ζήσασ δὲ ἐνενήκοντα καὶ τέσσαρα·

θάπτεται δὲ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἅπαντασ ὑπερβαλὼν εὐδαιμονίᾳ τε καὶ πλούτῳ καὶ φρονήσει τοὺσ βασιλεύσαντασ, εἰ μὴ ὅσα γε πρὸσ τὸ γῆρασ ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἀπατηθεὶσ παρηνόμησε· περὶ ὧν καὶ τῶν δι’ αὐτὰσ κακῶν συμπεσόντων Ἑβραίοισ εὐκαιρότερον ἕξομεν διασαφῆσαι. Μετὰ δὲ τὴν Σολόμωνοσ τελευτὴν διαδεξαμένου τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ῥοβοάμου, ὃσ ἐκ γυναικὸσ Ἀμμανίτιδοσ ὑπῆρχεν αὐτῷ γεγονὼσ Νοομᾶσ τοὔνομα, πέμψαντεσ εὐθὺσ εἰσ τὴν Αἴγυπτον οἱ τῶν ὄχλων ἄρχοντεσ ἐκάλουν τὸν Ιἑροβόαμον.

ἀφικομένου δὲ πρὸσ αὐτοὺσ εἰσ Σίκιμα πόλιν καὶ Ῥοβόαμοσ εἰσ αὐτὴν παραγίνεται· δέδοκτο γὰρ αὐτὸν ἐκεῖσε συνελθοῦσι τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἀποδεῖξαι βασιλέα. προσελθόντεσ οὖν οἵ τε ἄρχοντεσ αὐτῷ τοῦ λαοῦ καὶ Ιἑροβόαμοσ παρεκάλουν λέγοντεσ ἀνεῖναί τι τῆσ δουλείασ αὐτοῖσ καὶ γενέσθαι χρηστότερον τοῦ πατρόσ·

βαρὺν γὰρ ὑπ’ ἐκείνῳ ζυγὸν αὐτοὺσ ὑπενεγκεῖν· εὐνούστεροι δὲ ἔσεσθαι πρὸσ αὐτὸν καὶ ἀγαπήσειν τὴν δουλείαν διὰ τὴν ἐπιείκειαν ἢ διὰ τὸν φόβον. ὁ δὲ μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ εἰπὼν αὐτοῖσ ἀποκρινεῖσθαι περὶ ὧν ἀξιοῦσιν ὕποπτοσ μὲν εὐθὺσ γίνεται μὴ παραχρῆμα ἐπινεύσασ αὐτοῖσ τὰ πρὸσ ἡδονήν, πρόχειρον γὰρ ἠξίουν εἶναι τὸ χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον καὶ ταῦτ’ ἐν νέῳ, ἐδόκει δ’ ὅμωσ καὶ τὸ βουλεύσασθαι τοῦ μὴ παραυτίκα ἀπειπεῖν ἀγαθῆσ ἐλπίδοσ ἔχεσθαι.

Συγκαλέσασ δὲ τοὺσ πατρῴουσ φίλουσ ἐσκοπεῖτο μετ’ αὐτῶν, ποδαπὴν δεῖ ποιήσασθαι τὴν ἀπόκρισιν πρὸσ τὸ πλῆθοσ.

οἱ δ’ ἅπερ εἰκὸσ τοὺσ εὔνουσ καὶ φύσιν ὄχλων εἰδότασ παρῄνουν αὐτῷ φιλοφρόνωσ ὁμιλῆσαι τῷ λαῷ καὶ δημοτικώτερον ἢ κατὰ βασιλείασ ὄγκον· χειρώσεσθαι γὰρ οὕτωσ εἰσ εὔνοιαν αὐτὸν φύσει τῶν ὑπηκόων ἀγαπώντων τὸ προσηνὲσ καὶ παρὰ μικρὸν ἰσότιμον τῶν βασιλέων. ὁ δ’ ἀγαθὴν οὕτωσ καὶ συμφέρουσαν ἴσωσ πρὸσ τὸ πᾶν, εἰ δὲ μή, πρόσ γε τὸν τότε καιρὸν ὅτ’ ἔδει γενέσθαι βασιλέα γνώμην ἀπεστράφη τοῦ θεοῦ ποιήσαντοσ οἶμαι κατακριθῆναι τὸ συμφέρον ὑπ’ αὐτοῦ·

καλέσασ δὲ μειράκια τὰ συντεθραμμένα καὶ τὴν τῶν πρεσβυτέρων αὐτοῖσ συμβουλίαν εἰπών, τί δοκεῖ ποιεῖν αὐτοῖσ ἐκέλευσε λέγειν. τὰ δέ, οὔτε γὰρ ἡ νεότησ οὔτε ὁ θεὸσ ἠφίει νοεῖν τὰ κρείττω, παρῄνεσαν ἀποκρίνασθαι τῷ λαῷ τὸν βραχύτατον αὐτοῦ δάκτυλον τῆσ τοῦ πατρὸσ ὀσφύοσ εἶναι παχύτερον καί, εἰ σκληροῦ λίαν ἐπειράθησαν ἐκείνου, πολὺ μᾶλλον αὐτοῦ λήψεσθαι πεῖραν δυσκόλου·

καὶ εἰ μάστιξιν αὐτοὺσ ἐκεῖνοσ ἐνουθέτει, σκορπίοισ τοῦτο ποιήσειν αὐτὸν προσδοκᾶν. τούτοισ ἡσθεὶσ ὁ βασιλεὺσ καὶ δόξασ προσήκειν τῷ τῆσ ἀρχῆσ ἀξιώματι τὴν ἀπόκρισιν, ὡσ συνῆλθεν ἀκουσόμενον τὸ πλῆθοσ τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν, μετεώρου τοῦ λαοῦ παντὸσ ὄντοσ καὶ λέγοντοσ ἀκοῦσαί τι τοῦ βασιλέωσ ἐσπουδακότοσ, οἰομένου δέ τι καὶ φιλάνθρωπον, τὴν τῶν μειρακίων αὐτοῖσ συμβουλίαν παρεὶσ τὴν τῶν φίλων ἀπεκρίνατο.

ταῦτα δ’ ἐπράττετο κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, ἵνα λάβῃ τέλοσ ἃ προεφήτευσεν Ἀχίασ. Πληγέντεσ δ’ ὑπὸ τῶν λόγων καὶ ἀλγήσαντεσ ὡσ ἐπὶ πείρᾳ τοῖσ εἰρημένοισ ἠγανάκτησαν καὶ μέγα πάντεσ ἐκβοήσαντεσ οὐκέτι οὐδὲν αὐτοῖσ οὐδὲ συγγενὲσ πρὸσ Δαυίδην καὶ τοὺσ ἀπ’ αὐτοῦ μετ’ ἐκείνην ἔφασαν τὴν ἡμέραν·

παραχωρεῖν δ’ αὐτῷ μόνον τὸν ναὸν ὃν ὁ πάπποσ αὐτοῦ κατεσκεύασεν εἰπόντεσ καταλείψειν ἠπείλησαν. οὕτωσ δ’ ἔσχον πικρῶσ καὶ τὴν ὀργὴν ἐτήρησαν, ὡσ πέμψαντοσ αὐτοῦ τὸν ἐπὶ τῶν φόρων Ἀδώραμον, ἵνα καταπραύ̈νῃ καὶ συγγνόντασ τοῖσ εἰρημένοισ, εἴ τι προπετὲσ καὶ δύσκολον ἦν ἐν αὐτοῖσ, ποιήσῃ μαλακωτέρουσ, οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλὰ βάλλοντεσ αὐτὸν λίθοισ ἀπέκτειναν.

ταῦτ’ ἰδὼν Ῥοβόαμοσ καὶ νομίσασ αὑτὸν βεβλῆσθαι τοῖσ λίθοισ, οἷσ τὸν ὑπηρέτην ἀπέκτεινεν αὐτοῦ τὸ πλῆθοσ, δείσασ μὴ καὶ ἔργῳ πάθῃ τὸ δεινὸν ἐπιβὰσ εὐθὺσ ἐπὶ ἁρ́ματοσ ἔφυγεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

καὶ ἡ μὲν Ιοὔδα φυλὴ καὶ ἡ Βενιαμίδοσ χειροτονοῦσιν αὐτὸν βασιλέα, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθοσ ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ τῶν Δαυίδου παίδων ἀποστὰν τὸν Ιἑροβόαμον ἀπέδειξε τῶν πραγμάτων κύριον. Ῥοβόαμοσ δὲ ὁ Σολόμωνοσ παῖσ ἐκκλησίαν ποιήσασ τῶν δύο φυλῶν, ἃσ εἶχεν ὑπηκόουσ, οἱο͂́σ τε ἦν λαβὰν ὀκτωκαίδεκα παρ’ αὐτῶν στρατοῦ μυριάδασ ἐπιλέκτουσ ἐξελθεῖν ἐπὶ τὸν Ιἑροβόαμον καὶ τὸν λαόν, ὅπωσ πολεμήσασ ἀναγκάσῃ δουλεύειν αὐτῷ.

κωλυθεὶσ δ’ ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου ποιήσασθαι τὴν στρατείαν, οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον τοὺσ ὁμοφύλουσ πολεμεῖν οὗτοσ ἔλεγε καὶ ταῦτα κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προαίρεσιν τῆσ τοῦ πλήθουσ ἀποστάσεωσ γεγενημένησ, οὐκέτ’ ἐξῆλθε.

διηγήσομαι δὲ πρῶτον ὅσα Ιἑροβόαμοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ ἔπραξεν, εἶτα δὲ τούτων ἐχόμενα τὰ ὑπὸ Ῥοβοάμου τοῦ τῶν δύο φυλῶν βασιλέωσ γεγενημένα δηλώσομεν·

φυλαχθείη γὰρ ἂν οὕτωσ ἄχρι παντὸσ τῆσ ἱστορίασ τὸ εὔτακτον. Ὁ τοίνυν Ιἑροβόαμοσ οἰκοδομήσασ βασίλειον ἐν Σικίμῃ πόλει ἐν ταύτῃ τὴν δίαιταν εἶχε, κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν Φανουὴλ πόλει λεγομένῃ.

μετ’ οὐ πολὺ δὲ τῆσ σκηνοπηγίασ ἑορτῆσ ἐνίστασθαι μελλούσησ λογισάμενοσ, ὡσ ἐὰν ἐπιτρέψῃ τῷ πλήθει προσκυνῆσαι τὸν θεὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα πορευθέντι καὶ ἐκεῖ τὴν ἑορτὴν διαγαγεῖν, μετανοῆσαν ἴσωσ καὶ δελεασθὲν ὑπὸ τοῦ ναοῦ καὶ τῆσ θρησκείασ τῆσ ἐν αὐτῷ τοῦ θεοῦ καταλείψει μὲν αὐτόν, προσχωρήσει δὲ τῷ πρώτῳ βασιλεῖ, καὶ κινδυνεύσει τούτου γενομένου τὴν ψυχὴν ἀποβαλεῖν, ἐπιτεχνᾶταί τι τοιοῦτον· δύο ποιήσασ δαμάλεισ χρυσᾶσ καὶ οἰκοδομήσασ ναί̈σκουσ τοσούτουσ ἕνα μὲν ἐν Βηθήλῃ πόλει, τὸν ἕτερον δὲ ἐν Δάνῃ, ἡ δ’ ἐστὶ πρὸσ ταῖσ πηγαῖσ τοῦ μικροῦ Ιὀρδάνου, τίθησι τὰσ δαμάλεισ ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἐν ταῖσ προειρημέναισ πόλεσι ναί̈σκων, καὶ συγκαλέσασ τὰσ δέκα φυλὰσ ὧν αὐτὸσ ἦρχεν ἐδημηγόρησε τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ·

"ἄνδρεσ ὁμόφυλοι, γινώσκειν ὑμᾶσ νομίζω τοῦτο, ὅτι πᾶσ τόποσ ἔχει τὸν θεὸν καὶ οὐκ ἔστιν ἓν ἀποδεδειγμένον χωρίον ἐν ᾧ πάρεστιν, ἀλλὰ πανταχοῦ τε ἀκούει καὶ τοὺσ θρησκεύοντασ ἐφορᾷ.

ὅθεν οὔ μοι δοκεῖ νῦν ἐπείγειν ὑμᾶσ εἰσ Ιἑροσόλυμα πορευθέντασ εἰσ τὴν τῶν ἐχθρῶν πόλιν μακρὰν οὕτωσ ὁδὸν προσκυνεῖν· ἄνθρωποσ γὰρ κατεσκεύακε τὸν ναόν, πεποίηκα δὲ κἀγὼ δύο χρυσᾶσ δαμάλεισ ἐπωνύμουσ τῷ θεῷ καὶ τὴν μὲν ἐν Βηθήλῃ πόλει καθιέρωσα τὴν δ’ ἐν Δάνῃ, ὅπωσ ὑμῶν οἱ τούτων ἔγγιστα τῶν πόλεων κατῳκημένοι προσκυνῶσιν εἰσ αὐτὰσ ἀπερχόμενοι τὸν θεόν.

ἀποδείξω δέ τινασ ὑμῖν καὶ ἱερεῖσ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν καὶ Ληουίτασ, ἵνα μὴ χρείαν ἔχητε τῆσ Ληουίτιδοσ φυλῆσ καὶ τῶν υἱῶν Αἀρῶνοσ, ἀλλ’ ὁ βουλόμενοσ ὑμῶν ἱερεὺσ εἶναι προσενεγκάτω μόσχον τῷ θεῷ καὶ κριόν, ὃ καὶ τὸν πρῶτον ἱερέα φασὶν Αἀρῶνα πεποιηκέναι. " ταῦτ’ εἰπὼν ἐξηπάτησε τὸν λαὸν καὶ τῆσ πατρίου θρησκείασ ἀποστάντασ ἐποίησε παραβῆναι τοὺσ νόμουσ.

ἀρχὴ κακῶν ἐγένετο τοῦτο τοῖσ Ἑβραίοισ καὶ τοῦ πολέμῳ κρατηθέντασ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων αἰχμαλωσίᾳ περιπεσεῖν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν κατὰ χώραν δηλώσομεν. Ἐνστάσησ δὲ τῆσ ἑορτῆσ ἑβδόμῳ μηνὶ βουλόμενοσ καὶ αὐτὸσ ἐν Βηθήλῃ ταύτην ἀγαγεῖν, ὥσπερ ἑώρταζον καὶ αἱ δύο φυλαὶ ἐν Ιἑροσολύμοισ, οἰκοδομεῖ μὲν θυσιαστήριον πρὸ τῆσ δαμάλεωσ, γενόμενοσ δὲ αὐτὸσ ἀρχιερεὺσ ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀναβαίνει σὺν τοῖσ ἰδίοισ ἱερεῦσι.

μέλλοντοσ δ’ ἐπιφέρειν τὰσ θυσίασ καὶ τὰσ ὁλοκαυτώσεισ ἐν ὄψει τοῦ λαοῦ παντὸσ παραγίνεται πρὸσ αὐτὸν ἐξ Ιἑροσολύμων προφήτησ Ιἄδων ὄνομα τοῦ θεοῦ πέμψαντοσ, ὃσ σταθεὶσ ἐν μέσῳ τῷ πλήθει τοῦ βασιλέωσ ἀκούοντοσ εἶπε τάδε πρὸσ τὸ θυσιαστήριον ποιούμενοσ τοὺσ λόγουσ·

"ὁ θεὸσ ἔσεσθαί τινα προλέγει ἐκ τοῦ Δαυίδου γένουσ Ιὠσίαν ὄνομα, ὃσ ἐπὶ σοῦ θύσει τοὺσ ψευδιερεῖσ τοὺσ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν γενησομένουσ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν λαοπλάνων τούτων καὶ ἀπατεώνων καὶ ἀσεβῶν ἐπὶ σοῦ καύσει.

ἵνα μέντοι γε πιστεύσωσιν οὗτοι τοῦθ’ οὕτωσ ἕξειν, σημεῖον αὐτοῖσ προερῶ γενησόμενον· ῥαγήσεται τὸ θυσιαστήριον παραχρῆμα καὶ πᾶσα ἡ ἐπ’ αὐτοῦ πιμελὴ τῶν ἱερείων ἐπὶ γῆν χυθήσεται. " ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ προφήτου παροξυνθεὶσ ὁ Ιἑροβόαμοσ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα κελεύων συλλαβεῖν αὐτόν.

ἐκτεταμένη δ’ ἡ χεὶρ εὐθέωσ παρείθη καὶ οὐκέτ’ ἴσχυε ταύτην πρὸσ αὑτὸν ἀναγαγεῖν, ἀλλὰ νεναρκηκυῖαν καὶ νεκρὰν εἶχεν ἀπηρτημένην. ἐρράγη δὲ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ κατηνέχθη πάντα ἀπ’ αὐτοῦ, καθὼσ προεῖπεν ὁ προφήτησ. μαθὼν δὲ ἀληθῆ τὸν ἄνθρωπον καὶ θείαν ἔχοντα πρόγνωσιν παρεκάλεσεν αὐτὸν δεηθῆναι τοῦ θεοῦ ἀναζωπυρῆσαι τὴν δεξιὰν αὐτῷ.

καὶ ὁ μὲν ἱκέτευσε τὸν θεὸν τοῦτ’ αὐτῷ παρασχεῖν, ὁ δὲ τῆσ χειρὸσ τὸ κατὰ φύσιν ἀπολαβούσησ χαίρων ἐπ’ αὐτῇ τὸν προφήτην παρεκάλει δειπνῆσαι παρ’ αὐτῷ. Ιἄδων δέ φησιν οὐχ ὑπομένειν εἰσελθεῖν πρὸσ αὐτὸν οὐδὲ γεύσασθαι ἄρτου καὶ ὕδατοσ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει·

τοῦτο γὰρ αὐτῷ τὸν θεὸν ἀπειρηκέναι καὶ τὴν ὁδὸν ἣν ἦλθεν ὅπωσ μὴ δι’ αὐτῆσ ποιήσηται τὴν ἐπιστροφήν, ἀλλὰ δι’ ἄλλησ ἔφασκεν· τοῦτον μὲν οὖν ὁ βασιλεὺσ ἐθαύμαζεν τῆσ ἐγκρατείασ, αὐτὸσ δ’ ἦν ἐν φόβῳ μεταβολὴν αὐτοῦ τῶν πραγμάτων ἐκ τῶν προειρημένων οὐκ ἀγαθὴν ὑπονοῶν. Ἦν δέ τισ ἐν τῇ πόλει πρεσβύτησ πονηρὸσ ψευδοπροφήτησ, ὃν εἶχεν ἐν τιμῇ Ιἑροβόαμοσ ἀπατώμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ τὰ πρὸσ ἡδονὴν λέγοντοσ.

καὶ ὡσ παρεθεῖσαν αὐτῷ τὴν δεξιὰν Ιἑροβόαμοσ εὐξαμένου πάλιν ἐκείνου ζῶσαν ἀπολάβοι, δείσασ μὴ παρευδοκιμήσειεν αὐτὸν ὁ ξένοσ παρὰ τῷ βασιλεῖ καὶ πλείονοσ ἀπολαύοι τιμῆσ προσέταξε τοῖσ παισὶν εὐθὺσ ἐπιστρώσασι τὸν ὄνον ἕτοιμον πρὸσ ἔξοδον αὐτῷ παρασκευάσαι.

τῶν δὲ σπευσάντων ὃ προσετάγησαν ἐπιβὰσ ἐδίωξε τὸν προφήτην καὶ καταλαβὼν ἀναπαυόμενον ὑπὸ δένδρῳ δασεῖ καὶ σκιὰν ἔχοντι δρυὸσ εὐμεγέθουσ ἠσπάσατο πρῶτον, εἶτ’ ἐμέμφετο μὴ παρ’ αὐτὸν εἰσελθόντα καὶ ξενίων μεταλαβόντα.

τοῦ δὲ φήσαντοσ κεκωλῦσθαι πρὸσ τοῦ θεοῦ γεύσασθαι παρά τινι τῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει, "ἀλλ’ οὐχὶ παρ’ ἐμοὶ πάντωσ, εἶπεν, ἀπηγόρευκέ σοι τὸ θεῖον παραθέσθαι τράπεζαν·

προφήτησ γάρ εἰμι κἀγὼ καὶ τῆσ αὐτῆσ σοι κοινωνὸσ πρὸσ αὐτὸν θρησκείασ, καὶ πάρειμι νῦν ὑπ’ αὐτοῦ πεμφθείσ. ὅπωσ ἀγάγω σε πρὸσ ἐμαυτὸν ἑστιασόμενον.

" ὁ δὲ ψευσαμένῳ πεισθεὶσ ἀνέστρεψεν· ἀριστώντων δ’ ἔτι καὶ φιλοφρονουμένων ὁ θεὸσ ἐπιφαίνεται τῷ Ιἄδωνι καὶ παραβάντα τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ τιμωρίαν ὑφέξειν ἔλεγεν καὶ ποδαπὴν ἐδήλου· λέοντα γὰρ αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπερχομένῳ συμβαλεῖν ἔφραζεν, ὑφ’ οὗ διαφθαρήσεσθαι καὶ τῆσ ἐν τοῖσ πατρῴοισ μνήμασι ταφῆσ ἀμοιρήσειν. ταῦτα δ’ ἐγένετο οἶμαι κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν, ὅπωσ μὴ προσέχοι τοῖσ τοῦ Ιἄδωνοσ λόγοισ Ιἑροβόαμοσ ἐληλεγμένῳ ψευδεῖ.

πορευομένῳ τοίνυν τῷ Ιἄδωνι πάλιν εἰσ Ιἑροσόλυμα συμβάλλει λέων καὶ κατασπάσασ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ κτήνουσ ἀπέκτεινε, καὶ τὸν μὲν ὄνον οὐδὲν ὅλωσ ἔβλαψε, παρακαθεζόμενοσ δ’ ἐφύλαττε κἀκεῖνον καὶ τὸ τοῦ προφήτου σῶμα, μέχρισ οὗ τινεσ τῶν ὁδοιπόρων ἰδόντεσ ἀπήγγειλαν ἐλθόντεσ εἰσ τὴν πόλιν τῷ ψευδοπροφήτῃ. ὁ δὲ τοὺσ υἱοὺσ πέμψασ ἐκόμισε τὸ σῶμα εἰσ τὴν πόλιν καὶ πολυτελοῦσ κηδείασ ἠξίωσεν ἐντειλάμενοσ τοῖσ παισὶ καὶ αὐτὸν ἀποθανόντα σὺν ἐκείνῳ θάψαι, λέγων ἀληθῆ μὲν εἶναι πάνθ’ ὅσα προεφήτευσε κατὰ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῶν ψευδοπροφητῶν, ὑβρισθήσεσθαι δ’ αὐτὸσ μετὰ τὴν τελευτὴν οὐδὲν σὺν ἐκείνῳ ταφεὶσ τῶν ὀστῶν οὐ γνωρισθησομένων.

κηδεύσασ οὖν τὸν προφήτην καὶ ταῦτα τοῖσ υἱοῖσ ἐντειλάμενοσ πονηρὸσ ὢν καὶ ἀσεβὴσ πρόσεισι τῷ Ιἑροβοάμῳ καὶ "τί δήποτ’ ἐταράχθησ, εἰπών, ὑπὸ τῶν τοῦ ἀνοήτου λόγων;

ὡσ τὰ περὶ τὸ θυσιαστήριον αὐτῷ καὶ τὴν αὑτοῦ χεῖρα διηγήσαθ’ ὁ βασιλεὺσ θεῖον ἀληθῶσ καὶ προφήτην ἄριστον ἀποκαλῶν, ἤρξατο ταύτην αὐτοῦ τὴν δόξαν ἀναλύειν [κακουργῶν] καὶ πιθανοῖσ περὶ τῶν γεγενημένων χρώμενοσ λόγοισ βλάπτειν αὐτῶν τὴν ἀλήθειαν. ἐπεχείρει γὰρ πείθειν αὐτόν, ὡσ ὑπὸ κόπου μὲν ἡ χεὶρ αὐτοῦ ναρκήσειε βαστάζουσα τὰσ θυσίασ, εἶτ’ ἀνεθεῖσα πάλιν εἰσ τὴν αὑτῆσ ἐπανέλθοι φύσιν, τὸ δὲ θυσιαστήριον καινὸν ὂν καὶ δεξάμενον θυσίασ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ῥαγείη καὶ πέσοι διὰ βάροσ τῶν ἐπενηνεγμένων.

ἐδήλου δ’ αὐτῷ καὶ τὸν θάνατον τοῦ τὰ σημεῖα [ταῦτα] προειρηκότοσ ὡσ ὑπὸ λέοντοσ ἀπώλετο· οὕτωσ οὐδὲ ἓν οὔτ’ εἶχεν οὔτ’ ἐφθέγξατο προφήτου. " ταῦτα εἰπὼν πείθει τὸν βασιλέα καὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ τελέωσ ἀποστρέψασ ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ὁσίων ἔργων καὶ δικαίων ἐπὶ τὰσ ἀσεβεῖσ πράξεισ παρώρμησεν.

οὕτωσ δ’ ἐξύβρισεν εἰσ τὸ θεῖον καὶ παρηνόμησεν, ὡσ οὐδὲν ἄλλο καθ’ ἡμέραν ζητεῖν ἢ τί καινὸν καὶ μιαρώτερον τῶν ἤδη τετολμημένων ἐργάσηται. καὶ τὰ μὲν περὶ Ιἑροβόαμον ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐν τούτοισ ἡμῖν δεδηλώσθω. Ὁ δὲ Σολόμωνοσ υἱὸσ Ῥοβόαμοσ ὁ τῶν δύο φυλῶν βασιλεύσ, ὡσ προειρήκαμεν, ᾠκοδόμησε πόλεισ ὀχυράσ τε καὶ μεγάλασ Βηθλεὲμ καὶ Ἠταμὲ καὶ Θεκωὲ καὶ Βηθσοὺρ καὶ Σωχὼ καὶ Ὀδολλὰμ καὶ Εἰπὰν καὶ Μάρισαν καὶ τὴν Ζιφὰ καὶ Ἀδωραὶμ καὶ Λάχεισ καὶ Ἀζηκὰ καὶ Σαρὰμ καὶ Ἠλὼμ καὶ Χεβρῶνα.

ταύτασ μὲν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ φυλῇ [καὶ κληρουχίᾳ] πρώτασ ᾠκοδόμησε, κατεσκεύασε δὲ καὶ ἄλλασ μεγάλασ ἐν τῇ Βενιαμίδι κληρουχίᾳ, καὶ τειχίσασ φρουράσ τε κατέστησεν ἐν ἁπάσαισ καὶ ἡγεμόνασ σῖτόν τε πολὺν καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον τά τε ἄλλα πρὸσ διατροφὴν ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων δαψιλῶσ ἀπέθετο, πρὸσ δὲ τούτοισ θυρεοὺσ καὶ σιρομάστασ εἰσ πολλὰσ μυριάδασ.

συνῆλθον δὲ οἱ παρὰ πᾶσι τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἱερεῖσ πρὸσ αὐτὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ Ληουῖται καὶ εἴ τινεσ ἄλλοι τοῦ πλήθουσ ἦσαν ἀγαθοὶ καὶ δίκαιοι καταλιπόντεσ αὑτῶν τὰσ πόλεισ, ἵνα θρησκεύσωσιν ἐν Ιἑροσολύμοισ τὸν θεόν·

οὐ γὰρ ἡδέωσ εἶχον προσκυνεῖν ἀναγκαζόμενοι τὰσ δαμάλεισ, ἃσ Ιἑροβόαμοσ κατεσκεύασε· καὶ ηὔξησαν τὴν Ῥοβοάμου βασιλείαν ἐπ’ ἔτη τρία. γήμασ δὲ συγγενῆ τινα καὶ τρεῖσ ποιησάμενοσ ἐξ αὐτῆσ παῖδασ ἤγετο ὕστερον καὶ τὴν ἐκ τῆσ Ἀψαλώμου θυγατρὸσ Θαμάρησ Μαχάνην ὄνομα καὶ αὐτὴν οὖσαν συγγενῆ·

καὶ παῖσ ἐξ αὐτῆσ ἄρρην αὐτῷ γίνεται, ὃν Ἀβίαν προσηγόρευσεν. τεκνοῖ δὲ καὶ ἐξ ἄλλων γυναικῶν πλειόνων, ἁπασῶν δὲ μᾶλλον ἔστερξε τὴν Μαχάνην. εἶχε δὲ τὰσ μὲν νόμῳ συνοικούσασ αὐτῷ γυναῖκασ ὀκτωκαίδεκα παλλακὰσ δὲ τριάκοντα, καὶ υἱοὶ μὲν αὐτῷ γεγόνεισαν ὀκτὼ καὶ εἴκοσι θυγατέρεσ δ’ ἑξήκοντα.

διάδοχον δὲ ἀπέδειξε τῆσ βασιλείασ τὸν ἐκ τῆσ Μαχάνησ Ἀβίαν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῷ καὶ τὰσ ὀχυρωτάτασ πόλεισ ἐπίστευσεν. Αἴτιον δ’ οἶμαι πολλάκισ γίνεται κακῶν καὶ παρανομίασ τοῖσ ἀνθρώποισ τὸ τῶν πραγμάτων μέγεθοσ καὶ ἡ πρὸσ τὸ βέλτιον αὐτῶν τροπή·

τὴν γὰρ βασιλείαν αὐξανομένην οὕτω βλέπων Ῥοβόαμοσ εἰσ ἀδίκουσ καὶ ἀσεβεῖσ ἐξετράπη πράξεισ καὶ τῆσ τοῦ θεοῦ θρησκείασ κατεφρόνησεν, ὡσ καὶ τὸν ὑπ’ αὐτῷ λαὸν μιμητὴν γενέσθαι τῶν ἀνομημάτων. συνδιαφθείρεται γὰρ τὰ τῶν ἀρχομένων ἤθη τοῖσ τῶν ἡγουμένων τρόποισ, καὶ ὡσ ἔλεγχον τῆσ ἐκείνων ἀσελγείασ τὴν αὑτῶν σωφροσύνην παραπέμποντεσ ὡσ ἀρετῇ ταῖσ κακίαισ αὐτῶν ἕπονται·

οὐ γὰρ ἔνεστιν ἀποδέχεσθαι δοκεῖν τὰ τῶν βασιλέων ἔργα μὴ ταὐτὰ πράττοντασ. τοῦτο τοίνυν συνέβαινε καὶ τοῖσ ὑπὸ Ῥοβοάμῳ τεταγμένοισ ἀσεβοῦντοσ αὐτοῦ καὶ παρανομοῦντοσ σπουδάζειν, μὴ προσκρούσωσι τῷ βασιλεῖ θέλοντεσ εἶναι δίκαιοι.

τιμωρὸν δὲ τῶν εἰσ αὐτὸν ὕβρεων ὁ θεὸσ ἐπιπέμπει τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα Ἴσωκον, περὶ οὗ πλανηθεὶσ Ἡρόδοτοσ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ Σεσώστρει προσάπτει. οὗτοσ γὰρ ὁ Ἴσωκοσ πέμπτῳ ἔτει τῆσ Ῥοβοάμου βασιλείασ ἐπιστρατεύεται μετὰ πολλῶν αὐτῷ μυριάδων·

ἁρ́ματα μὲν γὰρ αὐτῷ χίλια καὶ διακόσια τὸν ἀριθμὸν ἠκολούθει, ἱππέων δὲ μυριάδεσ ἕξ, πεζῶν δὲ μυριάδεσ τεσσαράκοντα. τούτων τοὺσ πλείστουσ Λίβυασ ἐπήγετο καὶ Αἰθίοπασ. ἐμβαλὼν οὖν εἰσ τὴν χώραν τῶν Ἑβραίων καταλαμβάνει τε τὰσ ὀχυρωτάτασ τῆσ Ῥοβοάμου βασιλείασ πόλεισ ἀμαχητὶ καὶ ταύτασ ἀσφαλισάμενοσ ἔσχατον ἐπῆλθε τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἐγκεκλεισμένου τοῦ Ῥοβοάμου καὶ τοῦ πλήθουσ ἐν αὐτοῖσ διὰ τὴν Ἰσώκου στρατείαν καὶ τὸν θεὸν ἱκετευόντων δοῦναι νίκην καὶ σωτηρίαν·

ἀλλ’ οὐκ ἔπεισαν τὸν θεὸν ταχθῆναι μετ’ αὐτῶν·

ὁ δὲ προφήτησ Σαμαίασ ἔφησεν αὐτοῖσ τὸν θεὸν ἀπειλεῖν ἐγκαταλείψειν αὐτούσ, ὡσ καὶ αὐτοὶ τὴν θρησκείαν αὐτοῦ κατέλιπον. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ εὐθὺσ ταῖσ ψυχαῖσ ἀνέπεσον καὶ μηδὲν ἔτι σωτήριον ὁρῶντεσ ἐξομολογεῖσθαι πάντεσ ὡρ́μησαν, ὅτι δικαίωσ αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ὑπερόψεται γενομένουσ περὶ αὐτὸν ἀσεβεῖσ καὶ συγχέοντασ τὰ νόμιμα. κατιδὼν δ’ αὐτοὺσ ὁ θεὸσ οὕτω διακειμένουσ καὶ τὰσ ἁμαρτίασ ἀνθομολογουμένουσ οὐκ ἀπολέσειν αὐτοὺσ εἶπε πρὸσ τὸν προφήτην, ποιήσειν μέντοι γε τοῖσ Αἰγυπτίοισ ὑποχειρίουσ, ἵνα μάθωσι πότερον ἀνθρώπῳ δουλεύειν ἐστὶν ἀπονώτερον ἢ θεῷ.

παραλαβὼν δὲ Ἴσωκοσ ἀμαχητὶ τὴν πόλιν δεξαμένου Ῥοβοάμου διὰ τὸν φόβον οὐκ ἐνέμεινε ταῖσ γενομέναισ συνθήκαισ, ἀλλ’ ἐσύλησε τὸ ἱερὸν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ ἐξεκένωσε τοῦ θεοῦ καὶ τοὺσ βασιλικοὺσ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου μυριάδασ ἀναριθμήτουσ βαστάσασ καὶ μηδὲν ὅλωσ ὑπολιπών.

περιεῖλε δὲ καὶ τοὺσ χρυσοῦσ θυρεοὺσ καὶ τὰσ ἀσπίδασ, ἃσ κατεσκεύασε Σολόμων ὁ βασιλεύσ, οὐκ εἰάσε δὲ οὐδὲ τὰσ χρυσᾶσ φαρέτρασ, ἃσ ἀνέθηκε Δαυίδησ τῷ θεῷ λαβὼν παρὰ τοῦ τῆσ Σωφηνῆσ βασιλέωσ, καὶ τοῦτο ποιήσασ ἀνέστρεψεν εἰσ τὰ οἰκεῖα.

μέμνηται δὲ ταύτησ τῆσ στρατείασ καὶ ὁ Ἁλικαρνασεὺσ Ἡρόδοτοσ περὶ μόνον τὸ τοῦ βασιλέωσ πλανηθεὶσ ὄνομα, καὶ ὅτι ἄλλοισ τε πολλοῖσ ἐπῆλθεν ἔθνεσι καὶ τὴν Παλαιστίνην Συρίαν ἐδουλώσατο λαβὼν ἀμαχητὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐν αὐτῇ.

φανερὸν δ’ ἐστίν, ὅτι τὸ ἡμέτερον ἔθνοσ βούλεται δηλοῦν κεχειρωμένον ὑπὸ τοῦ Αἰγυπτίου·

ἐπάγει γάρ, ὅτι στήλασ κατέλιπεν ἐν τῇ τῶν ἀμαχητὶ παραδόντων ἑαυτοὺσ αἰδοῖα γυναικῶν ἐγγράψασ· Ῥοβόαμοσ δ’ αὐτῷ παρέδωκεν ὁ ἡμέτεροσ βασιλεὺσ ἀμαχητὶ τὴν πόλιν. φησὶ δὲ καὶ Αἰθίοπασ παρ’ Αἰγυπτίων μεμαθηκέναι τὴν τῶν αἰδοίων περιτομήν·

Φοίνικεσ γὰρ καὶ Σύροι οἱ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ὁμολογοῦσι παρ’ Αἰγυπτίων μεμαθηκέναι. " δῆλον οὖν ἐστιν, ὅτι μηδένεσ ἄλλοι περιτέμνονται τῶν ἐν τῇ Παλαιστίνῃ Σύρων ἢ μόνοι ἡμεῖσ. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἕκαστοι λεγέτωσαν ὅ τι ἂν αὐτοῖσ δοκῇ. Ἀναχωρήσαντοσ δὲ Ἰσώκου Ῥοβόαμοσ ὁ βασιλεὺσ ἀντὶ μὲν τῶν χρυσέων θυρεῶν καὶ τῶν ἀσπίδων χάλκεα ποιήσασ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν παρέδωκε τοῖσ τῶν βασιλείων φύλαξιν.

ἀντὶ δὲ τοῦ μετὰ στρατηγίασ ἐπιφανοῦσ καὶ τῆσ ἐν τοῖσ πράγμασι λαμπρότητοσ διάγειν ἐβασίλευσεν ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ καὶ δέει πάντα τὸν χρόνον ἐχθρὸσ ὢν Ιἑροβοάμῳ. ἐτελεύτησε δὲ βιώσασ ἔτη πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ βασιλεύσασ δ’ αὐτῶν ἑπτακαίδεκα, τὸν τρόπον ἀλαζὼν ἀνὴρ καὶ ἀνόητοσ καὶ διὰ τὸ μὴ προσέχειν τοῖσ πατρῴοισ φίλοισ τὴν ἀρχὴν ἀπολέσασ·

ἐτάφη δ’ ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν ταῖσ θήκαισ τῶν βασιλέων. διεδέξατο δ’ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὁ υἱὸσ Ἀβίασ ὄγδοον ἤδη καὶ δέκατον ἔτοσ Ιἑροβοάμου τῶν δέκα φυλῶν βασιλεύοντοσ. καὶ ταῦτα μὲν τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλοσ·

τὰ δὲ περὶ Ιἑροβόαμον ἀκόλουθα τούτων ἔχομεν πῶσ κατέστρεψε τὸν βίον διεξελθεῖν· οὗτοσ γὰρ οὐ διέλιπεν οὐδ’ ἠρέμησεν εἰσ τὸν θεὸν ἐξυβρίζων, ἀλλὰ καθ’ ἑκάστην ἐπὶ τῶν ὑψηλῶν ὀρῶν βωμοὺσ ἀνιστὰσ καὶ ἱερεῖσ ἐκ τοῦ πλήθουσ ἀποδεικνὺσ διετέλει. Ταῦτα δ’ ἔμελλεν οὐκ εἰσ μακρὰν τἀσεβήματα καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτῶν δίκην εἰσ τὴν αὐτοῦ κεφαλὴν καὶ πάσησ αὐτοῦ τῆσ γενεᾶσ τρέψειν τὸ θεῖον.

κάμνοντοσ δ’ αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τοῦ παιδόσ, ὃν Ὀβίμην ἐκάλουν, τὴν γυναῖκα αὐτοῦ προσέταξε τὴν στολὴν ἀποθεμένην καὶ σχῆμα λαβοῦσαν ἰδιωτικὸν πορευθῆναι πρὸσ Ἀχίαν τὸν προφήτην· εἶναι γὰρ θαυμαστὸν ἄνδρα περὶ τῶν μελλόντων προειπεῖν·

καὶ γὰρ περὶ τῆσ βασιλείασ αὐτῷ τοῦτον δεδηλωκέναι· παραγενομένην δ’ ἐκέλευσε περὶ τοῦ παιδὸσ ἀνακρίνειν ὡσ ξένην, εἰ διαφεύξεται τὴν νόσον. ἡ δὲ μετασχηματισαμένη, καθὼσ αὐτῇ προσέταξεν ὁ ἀνήρ, ἧκεν εἰσ Σιλὼ πόλιν· ἐκεῖ γὰρ διέτριβεν ὁ Ἀχίασ. καὶ μελλούσησ εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ εἰσιέναι τὰσ ὄψεισ ἠμαυρωμένου διὰ τὸ γῆρασ ἐπιφανεὶσ ὁ θεὸσ ἀμφότερα αὐτῷ μηνύει τήν τε Ιἑροβοάμου γυναῖκα πρὸσ αὐτὸν ἀφιγμένην καὶ τί δεῖ περὶ ὧν πάρεστιν ἀποκρίνασθαι.

παριούσησ δὲ τῆσ γυναικὸσ εἰσ τὴν οἰκίαν ὡσ ἰδιώτιδοσ καὶ ξένησ ἀνεβόησεν "εἴσελθε, ὦ γύναι Ιἑροβοάμου·

τί κρύπτεισ σαυτήν; τὸν γὰρ θεὸν οὐ λανθάνεισ, ὃσ ἀφιξομένην τέ μοι ἐδήλωσε καὶ προσέταξε τίνασ ποιήσομαι τοὺσ λόγουσ. ἀπελθοῦσα οὖν πρὸσ τὸν ἄνδρα φράζε αὐτῷ ταῦτα λέγειν· ἐπεί σε μέγαν ἐκ μικροῦ καὶ μηδενὸσ ὄντοσ ἐποίησα καὶ ἀποσχίσασ τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ Δαυίδου γένουσ σοὶ ταύτην ἔδωκα, σὺ δὲ τούτων ἠμνημόνησασ καὶ τὴν ἐμὴν θρησκείαν καταλιπὼν χωνευτοὺσ θεοὺσ κατασκευάσασ ἐκείνουσ τιμᾷσ, οὕτω σε πάλιν καθαιρήσω καὶ πᾶν ἐξολέσω σου τὸ γένοσ καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι βορὰν ποιήσω γενέσθαι.

βασιλεὺσ γὰρ ἐξεγείρεθ’ ὑπ’ ἐμοῦ τοῦ λαοῦ παντόσ, ὃσ οὐδένα ὑπολείψει τοῦ Ιἑροβοάμου γένουσ·

μεθέξει δὲ τῆσ τιμωρίασ καὶ τὸ πλῆθοσ ἐκπεσὸν τῆσ ἀγαθῆσ γῆσ καὶ διασπαρὲν εἰσ τοὺσ πέραν Εὐφράτου τόπουσ, ὅτι τοῖσ τοῦ βασιλέωσ ἀσεβήμασι κατηκολούθησε καὶ τοὺσ ὑπ’ αὐτοῦ γενομένουσ προσκυνεῖ θεοὺσ τὴν ἐμὴν θυσίαν ἐγκαταλιπόν. σὺ δέ, ὦ γύναι, ταῦτα ἀπαγγέλλουσα σπεῦδε πρὸσ τὸν ἄνδρα.

τὸν δὲ υἱὸν καταλήψῃ τεθνηκότα· σοῦ γὰρ εἰσιούσησ εἰσ τὴν πόλιν ἀπολείψει τὸ ζῆν αὐτόν. ταφήσεται δὲ κλαυθεὶσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ παντὸσ κοινῷ τιμηθεὶσ πένθει· καὶ γὰρ μόνοσ τῶν ἐκ τοῦ Ιἑροβοάμου γένουσ ἀγαθὸσ οὗτοσ ἦν. " ταῦτ’ αὐτοῦ προφητεύσαντοσ ἐκπηδήσασα ἡ γυνὴ τεταραγμένη καὶ τῷ τοῦ προειρημένου παιδὸσ θανάτῳ περιαλγήσ, θρηνοῦσα διὰ τῆσ ὁδοῦ καὶ τὴν μέλλουσαν τοῦ τέκνου κοπτομένη τελευτὴν ἀθλία τοῦ πάθουσ ἠπείγετο κακοῖσ ἀμηχάνοισ καὶ σπουδῇ μὲν ἀτυχεῖ χρωμένη διὰ τὸν υἱὸν αὐτῆσ, ἔμελλε γὰρ αὐτὸν ἐπειχθεῖσα θᾶττον ὄψεσθαι νεκρόν, ἀναγκαίᾳ δὲ διὰ τὸν ἄνδρα. καὶ παραγενομένη τὸν μὲν ἐκπεπνευκότα καθὼσ εἶπεν ὁ προφήτησ εὑρ͂ε, τῷ δὲ βασιλεῖ πάντα ἀπήγγειλεν.

Ιἑροβόαμοσ δ’ οὐδενὸσ τούτων φροντίσασ πολλὴν ἀθροίσασ στρατιὰν ἐπὶ τὸν Ῥοβοάμου παῖδα τῶν δύο φυλῶν τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸσ διαδεξάμενον Ἀβίαν ἐξεστράτευσε πολεμήσων·

κατεφρόνει γὰρ αὐτοῦ διὰ τὴν ἡλικίαν. ὁ δὲ ἀκούσασ τὴν ἔφοδον τὴν Ιἑροβοάμου πρὸσ αὐτὴν οὐ κατεπλάγη, γενόμενοσ δ’ ἐπάνω καὶ τῆσ νεότητοσ τῷ φρονήματι καὶ τῆσ ἐλπίδοσ τοῦ πολεμίου στρατιὰν ἐπιλέξασ ἐκ τῶν δύο φυλῶν ἀπήντησε τῷ Ιἑροβοάμῳ εἰσ τόπον τινὰ καλούμενον ὄροσ Σαμαρῶν καὶ στρατοπεδευσάμενοσ ἐγγὺσ αὐτοῦ τὰ πρὸσ τὴν μάχην εὐτρέπιζεν. ἦν δ’ ἡ δύναμισ αὐτοῦ μυριάδεσ τεσσαράκοντα, ἡ δὲ τοῦ Ιἑροβοάμου στρατιὰ διπλασίων ἐκείνησ.

ὡσ δὲ τὰ στρατεύματα πρὸσ τὰ ἔργα καὶ τοὺσ κινδύνουσ ἀντιπαρετάσσετο καὶ συμβαλεῖν ἔμελλε, στὰσ ἐφ’ ὑψηλοῦ τινοσ Ἀβίασ τόπου καὶ τῇ χειρὶ κατασείσασ τὸ πλῆθοσ καὶ τὸν Ιἑροβόαμον ἀκοῦσαι πρῶτον αὐτοῦ μεθ’ ἡσυχίασ ἠξίωσε. γενομένησ δὲ σιωπῆσ ἤρξατο λέγειν·

"ὅτι μὲν τὴν ἡγεμονίαν ὁ θεὸσ Δαυίδῃ καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτοῦ κατένευσεν εἰσ ἅπαντα χρόνον, οὐδ’ ὑμεῖσ ἀγνοεῖτε, θαυμάζω δέ, πῶσ ἀποστάντεσ τοὐμοῦ πατρὸσ τῷ δούλῳ Ιἑροβοάμῳ προσέθεσθε καὶ μετ’ ἐκείνου πάρεστε νῦν ἐπὶ τοὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ βασιλεύειν κεκριμένουσ πολεμήσοντεσ καὶ τὴν ἀρχὴν ἀφαιρησόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν· τὴν μὲν γὰρ πλείω μέχρι νῦν Ιἑροβόαμοσ ἀδίκωσ ἔχει. ἀλλ’ οὐκ οἶμαι καὶ ταύτησ αὐτὸν ἀπολαύσειν ἐπὶ πλείονα χρόνον, ἀλλὰ δοὺσ καὶ τοῦ παρεληλυθότοσ δίκην τῷ θεῷ παύσεται τῆσ παρανομίασ καὶ τῶν ὕβρεων, ἃσ οὐ διαλέλοιπεν εἰσ αὐτὸν ὑβρίζων καὶ ταὐτὰ ποιεῖν ὑμᾶσ ἀναπεπεικώσ, οἳ μηδὲν ἀδικηθέντεσ ὑπὸ τοῦ πατρόσ, ἀλλ’ ὅτι μὴ πρὸσ ἡδονὴν ἐκκλησιάζων ὡμίλησεν ἀνθρώπων πονηρῶν συμβουλίᾳ πεισθείσ, ἐγκατελίπετε τῷ δοκεῖν ὑπ’ ὀργῆσ ἐκεῖνον, ταῖσ δ’ ἀληθείαισ αὑτοὺσ ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ἐκείνου νόμων ἀπεσπάσατε.

καίτοι συνεγνωκέναι καλῶσ εἶχεν ὑμᾶσ οὐ λόγων μόνον δυσκόλων ἀνδρὶ νέῳ καὶ δημαγωγίασ ἀπείρῳ, ἀλλ’ εἰ καὶ πρόσ τι δυσχερὲσ ἡ νεότησ αὐτὸν καὶ ἡ ἀμαθία τῶν πραττομένων ἐξῆγεν ἔργον, διά τε Σολόμωνα τὸν πατέρα καὶ τὰσ εὐεργεσίασ τὰσ ἐκείνου·

παραίτησιν γὰρ εἶναι δεῖ τῆσ τῶν ἐγγόνων ἁμαρτίασ τὰσ τῶν πατέρων εὐποιίασ. ὑμεῖσ δ’ οὐδὲν τούτων ἐλογίσασθε οὔτε τότ’ οὔτε νῦν, ἀλλ’ ἧκε στρατὸσ ἐφ’ ἡμᾶσ τοσοῦτοσ·

τίνι καὶ πεπιστευκὼσ περὶ τῆσ νίκησ; ἦ ταῖσ χρυσαῖσ δαμάλεσι καὶ τοῖσ ἐπὶ τῶν ὀρῶν βωμοῖσ, ἃ δείγματα τῆσ ἀσεβείασ ἐστὶν ὑμῶν ἀλλ’ οὐχὶ τῆσ θρησκείασ; ἢ τὸ πλῆθοσ ὑμᾶσ εὐέλπιδασ ἀπεργάζεται τὴν ἡμετέραν στρατιὰν ὑπερβάλλον; ἀλλ’ οὐδ’ ἥτισ ἰσχὺσ μυριάδων στρατοῦ μετ’ ἀδικημάτων πολεμοῦντοσ·

ἐν γὰρ μόνῳ τῷ δικαίῳ καὶ πρὸσ τὸ θεῖον εὐσεβεῖ τὴν βεβαιοτάτην ἐλπίδα τοῦ κρατεῖν τῶν ἐναντίων ἀποκεῖσθαι συμβέβηκεν, ἥτισ ἐστὶ παρ’ ἡμῖν τετηρηκόσιν ἀπ’ ἀρχῆσ τὰ νόμιμα καὶ τὸν ἴδιον θεὸν σεβομένοισ, ὃν οὐ χεῖρεσ ἐποίησαν ἐξ ὕλησ φθαρτῆσ οὐδ’ ἐπίνοια πονηροῦ βασιλέωσ ἐπὶ τῇ τῶν ὄχλων ἀπάτῃ κατεσκεύασεν, ἀλλ’ ὃσ ἔργον ἐστὶν αὑτοῦ καὶ ἀρχὴ καὶ τέλοσ τῶν ἁπάντων. συμβουλεύω τοιγαροῦν ὑμῖν ἔτι καὶ νῦν μεταγνῶναι καὶ λαβόντασ ἀμείνω λογισμὸν παύσασθαι τοῦ πολεμεῖν καὶ τὰ πάτρια καὶ τὸ προαγαγὸν ὑμᾶσ ἐπὶ τοσοῦτον μέγεθοσ εὐδαιμονίασ γνωρίσαι.

Ταῦτα μὲν Ἀβίασ διελέχθη πρὸσ τὸ πλῆθοσ·

ἔτι δὲ αὐτοῦ λέγοντοσ λάθρα τινὰσ τῶν στρατιωτῶν Ιἑροβόαμοσ ἔπεμψε περικυκλωσομένουσ τὸν Ἀβίαν ἔκ τινων οὐ φανερῶν τοῦ στρατοπέδου μερῶν. μέσου δ’ αὐτοῦ περιληφθέντοσ τῶν πολεμίων ἡ μὲν στρατιὰ κατέδεισε καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἀνέπεσεν, ὁ δ’ Ἀβίασ παρεθάρρυνε καὶ τὰσ ἐλπίδασ ἔχειν ἐν τῷ θεῷ παρεκάλει· τοῦτον γὰρ οὐ κεκυκλῶσθαι πρὸσ τῶν πολεμίων. οἱ δὲ ὁμοῦ πάντεσ ἐπικαλεσάμενοι τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ συμμαχίαν τῶν ἱερέων τῇ σάλπιγγι σημανάντων ἀλαλάξαντεσ ἐχώρησαν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ·

καὶ τῶν μὲν ἔθραυσε τὰ φρονήματα καὶ τὰσ ἀκμὰσ αὐτῶν ἐξέλυσεν ὁ θεόσ, τὴν δὲ Ἀβία στρατιὰν ὑπερτέραν ἐποίησεν· ὅσοσ γὰρ οὐδέποτ’ ἐμνημονεύθη φόνοσ ἐν πολέμῳ γεγονέναι οὔθ’ Ἑλλήνων οὔτε βαρβάρων, τοσούτουσ ἀποκτείναντεσ τῆσ Ιἑροβοάμου δυνάμεωσ θαυμαστὴν καὶ διαβόητον νίκην παρὰ τοῦ θεοῦ λαβεῖν ἠξιώθησαν·

πεντήκοντα γὰρ μυριάδασ τῶν ἐχθρῶν κατέβαλον καὶ τὰσ πόλεισ αὐτῶν διήρπασαν τὰσ ὀχυρωτάτασ ἑλόντεσ κατὰ κράτοσ, τήν τε Βηθήλην καὶ τὴν τοπαρχίαν αὐτῆσ καὶ τὴν Ἰσανὰν καὶ τὴν τοπαρχίαν αὐτῆσ. καὶ Ιἑροβόαμοσ μὲν οὐκέτι μετὰ ταύτην τὴν ἧτταν ἴσχυσεν ἐφ’ ὅσον Ἀβίασ περιῆν χρόνον.

τελευτᾷ δ’ οὗτοσ ὀλίγον τῇ νίκῃ χρόνον ἐπιζήσασ ἔτη βασιλεύσασ τρία, καὶ θάπτεται μὲν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἐν ταῖσ προγονικαῖσ θήκαισ, ἀπολείπει δὲ υἱοὺσ μὲν δύο καὶ εἴκοσι θυγατέρασ δὲ ἓξ καὶ δέκα. πάντασ τούτουσ ἐκ γυναικῶν δεκατεσσάρων ἐτεκνώσατο. διεδέξατο δ’ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ἄσανοσ·

καὶ ἡ μήτηρ τοῦ νεανίσκου Μαχαία τοὔνομα. τούτου κρατοῦντοσ εἰρήνησ ἀπέλαυεν ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπὶ ἔτη δέκα. Καὶ τὰ μὲν περὶ Ἀβίαν τὸν Ῥοβοάμου τοῦ Σολόμωνοσ οὕτωσ παρειλήφαμεν.

ἐτελεύτησε δὲ καὶ Ιἑροβόαμοσ ὁ τῶν δέκα φυλῶν βασιλεὺσ ἄρξασ ἔτη δύο καὶ εἴκοσι. διαδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ παῖσ Νάβαδοσ δευτέρου ἔτουσ ἤδη τῆσ βασιλείασ Ἀσάνου διεληλυθότοσ. ἦρξε δὲ ὁ τοῦ Ιἑροβοάμου παῖσ ἔτη δύο τῷ πατρὶ τὴν ἀσέβειαν καὶ τὴν πονηρίαν ἐμφερὴσ ὤν. ἐν δὲ τούτοισ τοῖσ δυσὶν ἔτεσι στρατευσάμενοσ ἐπὶ Γαβαθῶνα πόλιν Παλαιστίνων οὖσαν πολιορκίᾳ λαβεῖν αὐτὴν προσέμενεν·

ἐπιβουλευθεὶσ δ’ ἐκεῖ ὑπὸ φίλου τινὸσ Βασάνου ὄνομα Σειδοῦ δὲ παιδὸσ ἀποθνήσκει, ὃσ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαβὼν ἅπαν τὸ Ιἑροβοάμου γένοσ διέφθειρε. καὶ συνέβη κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν τοὺσ μὲν ἐν τῇ πόλει τῶν Ιἑροβοάμου συγγενῶν ἀποθανόντασ ὑπὸ κυνῶν σπαραχθῆναι καὶ δαπανηθῆναι, τοὺσ δ’ ἐν τοῖσ ἀγροῖσ ὑπ’ ὀρνίθων.

ὁ μὲν οὖν Ιἑροβοάμου οἶκοσ τῆσ ἀσεβείασ αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνομημάτων ἀξίαν ὑπέσχε δίκην. Ὁ δὲ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλεὺσ Ἄσανοσ ἦν τὸν τρόπον ἄριστοσ καὶ πρὸσ τὸ θεῖον ἀφορῶν καὶ μηδὲν μήτε πράττων μήτ’ ἐννοούμενοσ, ὃ μὴ πρὸσ τὴν εὐσέβειαν εἶχε καὶ τὴν τῶν νομίμων φυλακὴν τὴν ἀναφοράν.

κατώρθωσε δὲ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν ἐκκόψασ εἴ τι πονηρὸν ἦν ἐν αὐτῇ καὶ καθαρεύσασ ἁπάσησ κηλῖδοσ. στρατοῦ δ’ εἶχεν ἐπιλέκτων ἀνδρῶν ὡπλισμένων θυρεὸν καὶ σιρομάστην ἐκ μὲν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ μυριάδασ τριάκοντα, ἐκ δὲ τῆσ Βενιαμίτιδοσ ἀσπίδασ φορούντων καὶ τοξοτῶν μυριάδασ πέντε καὶ εἴκοσι.

ἤδη δὲ αὐτοῦ δέκα ἔτη βασιλεύοντοσ στρατεύει μεγάλῃ δυνάμει Ζαραῖοσ ἐπ’ αὐτὸν ὁ τῆσ Αἰθιοπίασ βασιλεὺσ ἐνενήκοντα μὲν πεζῶν μυριάσιν ἱππέων δὲ δέκα τριακοσίοισ δ’ ἁρ́μασι.

καὶ μέχρι πόλεωσ Μαρήσασ, ἔστι δ’ αὕτη τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ, ἐλάσαντοσ αὐτοῦ μετὰ τῆσ οἰκείασ δυνάμεωσ ἀπήντησεν Ἄσανοσ, καὶ ἀντιπαρατάξασ αὐτῷ τὴν στρατιὰν ἔν τινι φάραγγι Σαβαθὰ λεγομένῃ τῆσ πόλεωσ οὐκ ἄπωθεν, ὡσ κατεῖδε τὸ τῶν Αἰθιόπων πλῆθοσ ἀναβοήσασ νίκην ᾔτει παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ τὰσ πολλὰσ ἑλεῖν μυριάδασ τῶν πολεμίων· οὐδὲ γὰρ ἄλλῳ τινὶ θαρσήσασ ἔλεγεν ἢ τῇ παρ’ αὐτοῦ βοηθείᾳ δυναμένῃ καὶ τοὺσ ὀλίγουσ ἀπεργάσασθαι κρείττουσ τῶν πλειόνων καὶ τοὺσ ἀσθενεῖσ τῶν ὑπερεχόντων ἀπαντῆσαι πρὸσ μάχην τῷ Ζαραίῳ.

Ταῦτα λέγοντοσ Ἀσάνου νίκην ἐσήμαινεν ὁ θεόσ, καὶ συμβαλὼν μετὰ χαρᾶσ τῶν προδεδηλωμένων ὑπὸ τοῦ θεοῦ πολλοὺσ ἀποκτείνει τῶν Αἰθιόπων καὶ τραπέντασ εἰσ φυγὴν ἐδίωξεν ἄχρι τῆσ Γεραρίτιδοσ χώρασ.

ἀφέμενοι δὲ τῆσ ἀναιρέσεωσ ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν πόλεων, ἥλω γὰρ ἡ Γεράρων, ἐχώρησαν καὶ τῆσ παρεμβολῆσ αὐτῶν, ὡσ πολὺν μὲν ἐκφορῆσαι χρυσὸν πολὺν δὲ ἄργυρον λείαν τε ἀπαγαγεῖν καμήλουσ τε καὶ ὑποζύγια καὶ βοσκημάτων ἀγέλασ. Ἄσανοσ μὲν οὖν καὶ ἡ παρ’ αὐτῷ στρατιὰ τοιαύτην παρὰ τοῦ θεοῦ νίκην λαβόντεσ καὶ ὠφέλειαν ἀνέστρεφον εἰσ Ιἑροσόλυμα, παραγενομένοισ δὲ αὐτοῖσ ἀπήντησε κατὰ τὴν ὁδὸν προφήτησ Ἀζαρίασ ὄνομα.

οὗτοσ ἐπισχεῖν κελεύσασ τῆσ ὁδοιπορίασ ἤρξατο λέγειν πρὸσ αὐτούσ, ὅτι ταύτησ εἰε͂ν τῆσ νίκησ παρὰ τοῦ θεοῦ τετυχηκότεσ, ὅτι δικαίουσ καὶ ὁσίουσ ἑαυτοὺσ παρέσχον καὶ πάντα κατὰ βούλησιν θεοῦ πεποιηκότασ. ἐπιμένουσι μὲν οὖν ἔφασκεν ἀεὶ κρατεῖν αὐτοὺσ τῶν ἐχθρῶν καὶ τὸ ζῆν μετ’ εὐδαιμονίασ παρέξειν τὸν θεόν, ἀπολιποῦσι δὲ τὴν θρησκείαν ἅπαντα τούτων ἐναντία συμβήσεσθαι καὶ γενήσεσθαι χρόνον ἐκεῖνον, ἐν ᾧ μηδεὶσ ἀληθὴσ εὑρεθήσεται προφήτησ ἐν τῷ ὑμετέρῳ ὄχλῳ οὐδὲ ἱερεὺσ τὰ δίκαια χρηματίζων, ἀλλὰ καὶ αἱ πόλεισ ἀνάστατοι γενήσονται καὶ τὸ ἔθνοσ κατὰ πάσησ σπαρήσεται γῆσ ἔπηλυν βίον καὶ ἀλήτην βιωσόμενον.

καιρὸν δ’ αὐτοῖσ ἔχουσι συνεβούλευεν ἀγαθοῖσ γίνεσθαι καὶ μὴ φθονῆσαι τῆσ εὐμενείασ αὑτοῖσ τοῦ θεοῦ.

ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ βασιλεὺσ καὶ ὁ λαὸσ ἐχάρησαν καὶ πολλὴν πρόνοιαν ἐποιοῦντο κοινῇ τε πάντεσ καὶ κατ’ ἰδίαν τοῦ δικαίου· διέπεμψε δ’ ὁ βασιλεὺσ καὶ τοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν νομίμων ἐπιμελησομένουσ. Καὶ τὰ μὲν Ἀσάνου τοῦ βασιλέωσ τῶν δύο φυλῶν ἐν τούτοισ ὑπῆρχεν.

ἐπάνειμι δ’ ἐπὶ τὸ πλῆθοσ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τὸν βασιλέα αὐτῶν Βασάνην τὸν ἀποκτείναντα τὸν Ιἑροβοάμου υἱὸν Νάβαδον καὶ κατασχόντα τὴν ἀρχήν. οὗτοσ γὰρ ἐν Θαρσάλῃ πόλει διατρίβων καὶ ταύτην οἰκητήριον πεποιηκὼσ εἴκοσι μὲν ἐβασίλευσεν ἔτη καὶ τέσσαρα, πονηρὸσ δὲ καὶ ἀσεβὴσ ὑπὲρ Ιἑροβόαμον καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ γενόμενοσ πολλὰ καὶ τὸ πλῆθοσ κακὰ διέθηκε καὶ τὸν θεὸν ἐξύβρισεν·

ὃσ αὐτῷ πέμψασ Ιηοὖν τὸν προφήτην προεῖπε διαφθερεῖν αὐτοῦ πᾶν τὸ γένοσ καὶ τοῖσ αὐτοῖσ οἷσ καὶ τὸν Ιἑροβοάμου κακοῖσ περιέβαλεν οἶκον ἐξολέσειν, ὅτι βασιλεὺσ ὑπ’ αὐτοῦ γενόμενοσ οὐκ ἠμείψατο τὴν εὐεργεσίαν τῷ δικαίωσ προστῆναι τοῦ πλήθουσ καὶ εὐσεβῶσ, ἅπερ αὐτοῖσ πρῶτον τοῖσ οὖσι τοιούτοισ ἀγαθὰ ἔπειτα τῷ θεῷ φίλα, τὸν δὲ κάκιστον Ιἑροβόαμον ἐμιμήσατο καὶ τῆσ ψυχῆσ ἀπολομένησ τῆσ ἐκείνου ζῶσαν αὐτοῦ τὴν πονηρίαν ἐνεδείξατο· πεῖραν οὖν ἕξειν εἰκότωσ τῆσ ὁμοίασ συμφορᾶσ αὐτὸν ἔλεγεν ὅμοιον αὐτῷ γενόμενον.

ἀλλ’ ὥσπερ οἱ προκειμένων αὐτοῖσ ἄθλων ἐπὰν περί τι σπουδάσωσιν οὐ διαλείπουσι περὶ τοῦτο ἐνεργοῦντεσ, οὕτω καὶ Βασάνησ προειρηκότοσ αὐτῷ τοῦ προφήτου τὰ μέλλοντα ὡσ ἐπ’ ἀγαθοῖσ τοῖσ μεγίστοισ κακοῖσ ὀλέθρῳ γένουσ καὶ οἰκίασ ἀπωλείᾳ χείρων ἐγένετο, καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ὥσπερ ἀθλητὴσ κακίασ τοῖσ περὶ ταύτην πόνοισ προσετίθει.

καὶ τελευταῖον τὴν στρατιὰν παραλαβὼν πάλιν ἐπῆλθε πόλει τινὶ τῶν οὐκ ἀφανῶν Ἀρμαθῶνι τοὔνομα σταδίουσ ἀπεχούσῃ Ιἑροσολύμων τεσσαράκοντα, καὶ καταλαβόμενοσ αὐτὴν ὠχύρου προδιεγνωκὼσ καταλιπεῖν ἐν αὐτῇ δύναμιν, ἵν’ ἐκεῖθεν ὡρμημένοι τὴν Ἀσάνου βασιλείαν κακώσωσι.

Φοβηθεὶσ δὲ Ἄσανοσ τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ πολεμίου καὶ λογισάμενοσ, ὡσ πολλὰ διαθήσει κακὰ τὴν ὑπ’ αὐτῷ βασιλευομένην ἅπασαν ὁ καταλειφθεὶσ ἐν Ἀρμαθῶνι στρατόσ, ἔπεμψε πρὸσ τὸν Δαμασκηνῶν βασιλέα πρέσβεισ καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον παρακαλῶν συμμαχίαν καὶ ὑπομιμνήσκων, ὅτι καὶ πατρῴα φιλία πρὸσ ἀλλήλουσ ἐστὶν αὐτοῖσ.

ὁ δὲ τῶν χρημάτων τὸ πλῆθοσ ἀσμένωσ ἐδέξατο καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο πρὸσ αὐτὸν διαλύσασ τὴν πρὸσ τὸν Βασάνην φιλίαν, καὶ πέμψασ εἰσ τὰσ ὑπ’ αὐτοῦ βασιλευομένασ πόλεισ τοὺσ ἡγεμόνασ τῆσ ἰδίασ δυνάμεωσ ἐκέλευσε κακοῦν αὐτάσ.

οἱ δὲ τὰσ μὲν ἐνεπίμπρασαν τὰσ δὲ διήρπασαν πορευθέντεσ, τήν τε Ιωἄνου λεγομένην καὶ Δάνα καὶ Ἀβελάνην καὶ ἄλλασ πολλάσ. ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ τοῦ μὲν οἰκοδομεῖν καὶ ὀχυροῦν τὸν Ἀραμαθῶνα ἐπαύσατο καὶ μετὰ σπουδῆσ ὡσ βοηθήσων τοῖσ οἰκείοισ κακουμένοισ ἀνέστρεψεν, ὁ δ’ Ἄσανοσ ἐκ τῆσ παρεσκευασμένησ ὑπ’ αὐτοῦ πρὸσ οἰκοδομίαν ὕλησ πόλεισ ἀνήγειρεν ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ δύο καρτεράσ, ἡ μὲν Γαβαὰ ἐκαλεῖτο, ἡ δὲ Μασταφάσ.

καὶ μετὰ ταῦτα καιρὸν οὐκ ἔσχεν ὁ Βασάνησ τῆσ ἐπὶ τὸν Ἄσανον στρατείασ·

ἐφθάσθη γὰρ ὑπὸ τοῦ χρεὼν καὶ θάπτεται μὲν ἐν Θαρσῇ πόλει, παραλαμβάνει δ’ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν παῖσ Ἤλανοσ. οὗτοσ ἄρξασ ἐπ’ ἔτη δύο τελευτᾷ φονεύσαντοσ αὐτὸν ἐξ ἐπιβουλῆσ Ζαμβρίου τοῦ ἱππάρχου τῆσ ἡμισείασ τάξεωσ· κατευωχηθέντα γὰρ αὐτὸν παρὰ τῷ οἰκονόμῳ αὐτοῦ Ὠσᾶ τοὔνομα πείσασ ἐπιδραμεῖν τῶν ὑφ’ αὑτὸν ἱππέων τινὰσ ἀπέκτεινε δι’ αὐτῶν μεμονωμένον τῶν περὶ αὐτὸν ὁπλιτῶν καὶ ἡγεμόνων·

οὗτοι γὰρ ἅπαντεσ περὶ τὴν πολιορκίαν τῆσ Γαβαθώνησ ἐγίνοντο τῆσ Παλαιστίνων. Φονεύσασ δὲ τὸν Ἤλανον ὁ ἵππαρχοσ Ζαμβρίασ αὐτὸσ βασιλεύει καὶ πᾶσαν τὴν Βασάνου γενεὰν κατὰ τὴν Ιηοὖσ προφητείαν διαφθείρει·

τῷ γὰρ αὐτῷ τρόπῳ συνέβη τὸν οἶκον αὐτοῦ πρόρριζον ἀπολέσθαι διὰ τὴν ἀσέβειαν, ὡσ καὶ τὸν Ιἑροβοάμου διαφθαρέντα γεγράφαμεν. ἡ δὲ πολιορκοῦσα τὴν Γαβαθώνην στρατιὰ πυθομένη τὰ περὶ τὸν βασιλέα καὶ ὅτι Ζαμβρίασ ἀποκτείνασ αὐτὸν ἔχει τὴν βασιλείαν καὶ αὐτὴ τὸν ἡγούμενον αὐτῆσ Ἀμαρῖνον ἀπέδειξε βασιλέα, ὃσ ἀπὸ τῆσ Γαβαθώνησ ἀναστήσασ τὸν στρατὸν εἰσ Θαρσὴν παραγίνεται τὸ βασίλειον καὶ προσβαλὼν τῇ πόλει κατὰ κράτοσ αἱρεῖ.

Ζαμβρίασ δὲ τὴν πόλιν ἰδὼν ἠρημωμένην συνέφυγεν εἰσ τὸ μυχαίτατον τῶν βασιλείων καὶ ὑποπρήσασ αὐτὸ συγκατέκαυσεν ἑαυτὸν βασιλεύσασ ἡμέρασ ἑπτά.

διέστη δ’ εὐθὺσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸσ καὶ οἱ μὲν αὐτῶν Θαμαναῖον βασιλεύειν ἤθελον, οἱ δὲ τὸν Ἀμαρῖνον. νικήσαντεσ δ’ οἱ τοῦτον ἄρχειν ἀξιοῦντεσ ἀποκτείνουσι τὸν Θαμαναῖον, καὶ παντὸσ βασιλεύει ὁ Ἀμαρῖνοσ τοῦ ὄχλου. τριακοστῷ δὲ ἔτει τῆσ Ἀσάνου βασιλείασ ἦρξεν ὁ Ἀμαρῖνοσ ἔτη δώδεκα·

τούτων τὰ μὲν ἓξ ἐν Θάρσῳ πόλει, τὰ δὲ λοιπὰ ἐν Σωμαρεῶνι λεγομένῃ πόλει ὑπὸ δὲ Ἑλλήνων Σαμαρείᾳ καλουμένῃ. προσηγόρευσε δ’ αὐτὴν αὐτὸσ Σωμαραῖοσ ἀπὸ τοῦ τὸ ὄροσ ἀποδομένου αὐτῷ ἐφ’ ᾧ κατεσκεύασε τὴν πόλιν Σωμάρου. διέφερε δ’ οὐδὲν τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλευσάντων ἢ τῷ χείρων αὐτῶν εἶναι·

ἅπαντεσ γὰρ ἐζήτουν πῶσ ἀποστήσουσιν ἀπὸ τοῦ θεοῦ τὸν λαὸν τοῖσ καθ’ ἡμέραν ἀσεβήμασι καὶ διὰ τοῦτο δι’ ἀλλήλων αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ἐποίησεν ἐλθεῖν καὶ μηδένα τοῦ γένουσ ὑπολιπεῖν. ἐτελεύτησε δὲ καὶ οὗτοσ ἐν Σαμαρείᾳ, διαδέχεται δ’ αὐτὸν ὁ παῖσ Ἄχαβοσ. Μαθεῖν δ’ ἔστιν ἐκ τούτων, ὅσην τὸ θεῖον ἐπιστροφὴν ἔχει τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, καὶ πῶσ μὲν ἀγαπᾷ τοὺσ ἀγαθούσ, μισεῖ δὲ τοὺσ πονηροὺσ καὶ προρρίζουσ ἀπόλλυσιν·

οἱ μὲν γὰρ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖσ ἄλλοσ ἐπ’ ἄλλῳ διὰ τὴν παρανομίαν καὶ τὰσ ἀδικίασ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ πολλοὶ κακῶσ διαφθαρέντεσ ἐγνώσθησαν καὶ τὸ γένοσ αὐτῶν, ὁ δὲ τῶν Ιἑροσολύμων καὶ τῶν δύο φυλῶν βασιλεὺσ Ἄσανοσ δι’ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην εἰσ μακρὸν καὶ εὔδαιμον ὑπὸ τοῦ θεοῦ προήχθη γῆρασ καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἓν ἄρξασ ἔτοσ εὐμοίρωσ ἀπέθανε. τελευτήσαντοσ δ’ αὐτοῦ διεδέξατο τὴν ἡγεμονίαν ὁ υἱὸσ Ιὠσαφάτησ ἐκ γυναικὸσ Ἀβιδᾶσ τοὔνομα γεγενημένοσ.

τοῦτον μιμητὴν Δαυίδου τοῦ προπάππου κατά τε ἀνδρείαν καὶ εὐσέβειαν ἅπαντεσ ἐν τοῖσ ἔργοισ ὑπέλαβον. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου τοῦ βασιλέωσ οὐ κατεπείγει νῦν λέγειν. Ὁ δὲ Ἄχαβοσ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ κατῴκει μὲν ἐν Σαμαρείᾳ, τὴν δ’ ἀρχὴν κατέσχεν ἑώσ ἐτῶν εἴκοσι καὶ δύο μηδὲν καινίσασ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων, εἰ μὴ ὅσα [γε] πρὸσ τὸ χεῖρον καθ’ ὑπερβολὴν πονηρίασ ἐπενόησεν, ἅπαντα δ’ αὐτῶν τὰ κακουργήματα καὶ τὴν πρὸσ τὸ θεῖον ὕβριν ἐκμιμησάμενοσ καὶ μάλιστα τὴν Ιἑροβοάμου ζηλώσασ παρανομίαν·

καὶ γὰρ οὗτοσ δαμάλεισ τὰσ ὑπ’ ἐκείνου κατασκευασθείσασ προσεκύνησε καὶ τούτοισ ἄλλα παράδοξα προσεμηχανήσατο.

ἔγημε δὲ γυναῖκα θυγατέρα μὲν Εἰθωβάλου τοῦ Τυρίων καὶ Σιδωνίων βασιλέωσ Ιἐζαβέλην δὲ ὄνομα, ἀφ’ ἧσ τοὺσ ἰδίουσ αὐτῆσ θεοὺσ προσκυνεῖν ἔμαθεν. ἦν δὲ τὸ γύναιον δραστήριόν τε καὶ τολμηρόν, εἰσ τοσαύτην δὲ ἀσέλγειαν καὶ μανίαν προύπεσεν, ὥστε καὶ ναὸν τῷ Τυρίων θεῷ ὃν Βελίαν προσαγορεύουσιν ᾠκοδόμησε καὶ ἄλσοσ παντοίων δένδρων κατεφύτευσε·

κατέστησε δὲ [καὶ] ἱερεῖσ καὶ ψευδοπροφήτασ τούτῳ τῷ θεῷ· καὶ αὐτὸσ δ’ ὁ βασιλεὺσ πολλοὺσ τοιούτουσ περὶ αὑτὸν εἶχεν ἀνοίᾳ καὶ πονηρίᾳ πάντασ ὑπερβεβληκὼσ τοὺσ πρὸ αὐτοῦ. Προφήτησ δέ τισ τοῦ μεγάλου θεοῦ ἐκ πόλεωσ Θεσσεβώνησ τῆσ Γαλααδίτιδοσ χώρασ προσελθὼν Ἀχάβῳ προλέγειν αὐτῷ τὸν θεὸν ἔφασκε μήθ’ ὕσειν αὐτὸν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ ἔτεσι μήτε δρόσον καταπέμψειν εἰσ τὴν χώραν, εἰ μὴ φανέντοσ αὐτοῦ.

καὶ τούτοισ ἐπομόσασ ἀνεχώρησεν εἰσ τὰ πρὸσ νότον μέρη ποιούμενοσ παρὰ χειμάρρῳ τινὶ τὴν διατριβήν, ἐξ οὗ καὶ τὸ ποτὸν εἶχε· τὴν γὰρ τροφὴν αὐτῷ καθ’ ἡμέραν κόρακεσ προσέφερον. ἀναξηρανθέντοσ δὲ τοῦ ποταμοῦ δι’ ἀνομβρίαν εἰσ Σαριφθὰν πόλιν οὐκ ἄπωθεν τῆσ Σιδῶνοσ καὶ Τύρου, μεταξὺ γὰρ κεῖται, παραγίνεται τοῦ θεοῦ κελεύσαντοσ·

εὑρήσειν γὰρ ἐκεῖ γυναῖκα χήραν, ἥτισ αὐτῷ παρέξει τροφάσ. ὢν δ’ οὐ πόρρω τῆσ πύλησ ὁρᾷ γυναῖκα χερνῆτιν ξυλιζομένην·

τοῦ δὲ θεοῦ δηλώσαντοσ ταύτην εἶναι τὴν μέλλουσαν αὐτὸν διατρέφειν προσελθὼν ἠσπάσατο καὶ κομίσαι ὕδωρ παρεκάλεσεν, ὅπωσ πίῃ, καὶ πορευομένησ μετακαλεσάμενοσ καὶ ἄρτον ἐνεγκεῖν ἐκέλευσε. τῆσ δ’ ὀμοσάσησ μηδὲν ἔχειν ἢ μίαν ἀλεύρου δράκα καὶ ὀλίγον ἐλαίου, πορεύεσθαι δὲ συνειλεχυῖαν τὰ ξύλα, ἵνα φυράσασα ποιήσῃ αὑτῇ καὶ τῷ τέκνῳ ἄρτον, μεθ’ ὃν ἀπολεῖσθαι λιμῷ δαπανηθέντα μηκέτι μηδενὸσ ὄντοσ ἔλεγεν, "ἀλλὰ θαρσοῦσα, εἶπεν, ἄπιθι καὶ τὰ κρείττω προσδοκῶσα, καὶ ποιήσασα πρῶτον ἐμοὶ βραχὺ κόμισον·

προλέγω γάρ σοι μηδέποτ’ ἐπιλείψειν ἀλεύρων ἐκεῖνο τὸ ἄγγοσ μηδ’ ἐλαίου τὸ κεράμιον, μέχρισ οὗ ἂν ὕσῃ ὁ θεόσ. ταῦτ’ εἰπόντοσ τοῦ προφήτου παραγενομένη πρὸσ αὑτὴν ἐποίησε τὰ εἰρημένα καὶ αὐτή τε ἔσχε καὶ τῷ τέκνῳ χορηγεῖ τὴν διατροφὴν καὶ τῷ προφήτῃ, ἐπέλιπε δ’ οὐδὲν αὐτοὺσ τούτων, ἄχρισ οὗ καὶ ὁ αὐχμὸσ ἐπαύσατο.

μέμνηται δὲ τῆσ ἀνομβρίασ ταύτησ καὶ Μένανδροσ ἐν ταῖσ Ἰθωβάλου τοῦ Τυρίων βασιλέωσ πράξεσι λέγων οὕτωσ·

"ἀβροχία τ’ ἐπ’ αὐτοῦ ἐγένετο ἀπὸ τοῦ Ὑπερβερεταίου μηνὸσ ἑώσ τοῦ ἐχομένου ἔτουσ Ὑπερβερεταίου, ἱκετείαν δ’ αὐτοῦ ποιησαμένου κεραυνοὺσ ἱκανοὺσ βεβληκέναι. οὗτοσ πόλιν Βότρυν ἔκτισε τὴν ἐπὶ Φοινίκῃ καὶ Αὖζαν τὴν ἐν Λιβύῃ. " καὶ ταῦτα μὲν δηλῶν τὴν ἐπ’ Ἀχάβου γενομένην ἀνομβρίαν, κατὰ γὰρ τοῦτον καὶ Ἰθώβαλοσ ἐβασίλευε Τυρίων, ὁ Μένανδροσ ἀναγέγραφεν. Ἡ δὲ γυνὴ περὶ ἧσ πρὸ τούτων εἴπομεν, ἡ τὸν προφήτην διατρέφουσα, τοῦ παιδὸσ αὐτῇ καταπεσόντοσ εἰσ νόσον, ὡσ καὶ τὴν ψυχὴν ἀφεῖναι καὶ δόξαι νεκρόν, ἀνακλαιομένη καὶ ταῖσ τε χερσὶν αὑτὴν αἰκιζομένη καὶ φωνὰσ οἱάσ ὑπηγόρευε τὸ πάθοσ ἀφιεῖσα κατῃτιᾶτο τῆσ παρ’ αὐτῇ παρουσίασ τὸν προφήτην ὡσ ἐλέγξαντα τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῆσ καὶ διὰ τοῦτο τοῦ παιδὸσ τετελευτηκότοσ.

ὁ δὲ παρεκελεύετο θαρρεῖν καὶ παραδοῦναι τὸν υἱὸν αὐτῷ·

ζῶντα γὰρ αὐτὸν ἀποδώσειν. παραδούσησ οὖν βαστάσασ εἰσ τὸ δωμάτιον, ἐν ᾧ διέτριβεν αὐτόσ, καὶ καταθεὶσ ἐπὶ τῆσ κλίνησ ἀνεβόησε πρὸσ τὸν θεὸν οὐ καλῶσ ἀμείψασθαι τὴν ὑποδεξαμένην καὶ θρέψασαν τὸν υἱὸν αὐτῆσ ἀφαιρησόμενον, ἐδεῖτό τε τὴν ψυχὴν εἰσπέμψαι πάλιν τῷ παιδὶ καὶ παρασχεῖν αὐτῷ τὸν βίον. τοῦ δὲ θεοῦ κατοικτείραντοσ μὲν τὴν μητέρα, βουληθέντοσ δὲ καὶ τῷ προφήτῃ χαρίσασθαι τὸ μὴ δόξαι πρὸσ αὐτὴν ἐπὶ κακῷ παρεῖναι, παρὰ πᾶσαν τὴν προσδοκίαν ἀνεβίωσεν.

ἡ δ’ εὐχαρίστει τῷ προφήτῃ καὶ τότε σαφῶσ ἔλεγε μεμαθηκέναι, ὅτι τὸ θεῖον αὐτῷ διαλέγεται. Χρόνου δ’ ὀλίγου διελθόντοσ παραγίνεται πρὸσ Ἄχαβον τὸν βασιλέα κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ δηλώσων αὐτῷ τὸν γενησόμενον ὑετόν.

λιμὸσ δὲ τότε κατεῖχε τὴν χώραν ἅπασαν καὶ πολλὴ τῶν ἀναγκαίων ἀπορία, ὡσ μὴ μόνον ἀνθρώπουσ αὐτῶν σπανίζειν, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν μηδ’ ὅσα τοῖσ ἵπποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ κτήνεσι πρὸσ νομήν ἐστι χρήσιμα διὰ τὴν ἀνομβρίαν ἀναδιδόναι. τὸν οὖν ἐπιμελόμενον αὐτοῦ τῶν κτημάτων ὁ βασιλεὺσ καλέσασ Ὠβεδίαν ἀπιέναι βούλεσθαι πρὸσ αὐτὸν εἶπεν ἐπὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων καὶ τοὺσ χειμάρρουσ, ἵν’ εἴ που παρ’ αὐτοῖσ εὑρεθείη πόα ταύτην εἰσ τροφὴν ἀμησάμενοι τοῖσ κτήνεσιν ἔχωσι.

καὶ περιπέμψαντα κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοὺσ ζητήσοντασ τὸν προφήτην Ἠλίαν οὐχ εὑρηκέναι· συνέπεσθαι δ’ ἐκέλευσε κἀκεῖνον αὐτῷ. δόξαν οὖν ἐξορμᾶν αὐτοῖσ μερισάμενοι τὰσ ὁδοὺσ ὅ τε Ὠβεδίασ καὶ ὁ βασιλεὺσ ἀπῄεσαν ἕτεροσ ἑτέραν τῶν ὁδῶν.

συνεβεβήκει δὲ καθ’ ὃν Ιἐζαβέλη ἡ βασίλισσα καιρὸν τοὺσ προφήτασ ἀπέκτεινε τοῦτον ἑκατὸν ἐν τοῖσ ὑπὸ Γάρισ σπηλαίοισ κρύψαι προφήτασ καὶ τρέφειν αὐτοὺσ ἄρτον χορηγοῦντα μόνον καὶ ὕδωρ. μονωθέντι δ’ ἀπὸ τοῦ βασιλέωσ Ὠβεδίᾳ συνήντησεν ὁ προφήτησ Ἠλίασ·

καὶ πυθόμενοσ παρ’ αὐτοῦ τίσ εἰή καὶ μαθὼν προσεκύνησεν αὐτόν· ὁ δὲ πρὸσ τὸν βασιλέα βαδίζειν ἐκέλευσε καὶ λέγειν, ὅτι παρείη πρὸσ αὐτόν. ὁ δὲ τί κακὸν ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότα πρὸσ τὸν ἀποκτεῖναι ζητοῦντα καὶ πᾶσαν ἐρευνήσαντα γῆν πέμπειν αὐτὸν ἔλεγεν·

ἢ τοῦτ’ ἀγνοεῖν αὐτόν, ὅτι μηδένα τόπον κατέλιπεν, εἰσ ὃν οὐκ ἀπέστειλε τοὺσ ἀνάξοντασ εἰ λάβοιεν ἐπὶ θανάτῳ; καὶ γὰρ εὐλαβεῖσθαι πρὸσ αὐτὸν ἔφασκε, μὴ τοῦ θεοῦ φανέντοσ αὐτῷ πάλιν εἰσ ἄλλον ἀπέλθῃ τόπον, εἶτα διαμαρτὼν αὐτοῦ πέμψαντοσ τοῦ βασιλέωσ μὴ δυνάμενοσ εὑρεῖν ὅπου ποτ’ εἰή γῆσ ἀποθάνῃ.

προνοεῖν οὖν αὐτοῦ τῆσ σωτηρίασ παρακαλεῖ τὴν περὶ τοὺσ ὁμοτέχνουσ αὐτοῦ σπουδὴν λέγων, ὅτι σώσειεν ἑκατὸν προφήτασ Ιἑζαβέλησ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ ἀνῃρηκυίασ καὶ ἔχοι κεκρυμμένουσ αὐτοὺσ καὶ τρεφομένουσ ὑπ’ αὐτοῦ.

ὁ δὲ μηδὲν δεδιότα βαδίζειν ἐκέλευε πρὸσ τὸν βασιλέα δοὺσ αὐτῷ πίστεισ ἐνόρκουσ, ὅτι πάντωσ κατ’ ἐκείνην Ἀχάβῳ φανήσεται τὴν ἡμέραν. Μηνύσαντοσ δὲ τῷ βασιλεῖ Ὠβεδίου τὸν Ἠλίαν ὑπήντησεν ὁ Ἄχαβοσ καὶ ἤρετο μετ’ ὀργῆσ, εἰ αὐτὸσ εἰή ὁ τὸν Ἑβραίων λαὸν κακώσασ καὶ τῆσ ἀκαρπίασ αἴτιοσ γεγενημένοσ.

ὁ δ’ οὐδὲν ὑποθωπεύσασ αὐτὸν εἶπεν ἅπαντα τὰ δεινὰ πεποιηκέναι καὶ τὸ γένοσ αὐτοῦ ξενικοὺσ ἐπεισενηνοχότασ τῇ χώρᾳ θεοὺσ καὶ τούτουσ σέβοντασ, τὸν δ’ ἴδιον αὐτῶν, ὃσ μόνοσ ἐστὶ θεόσ, ἀπολελοιπότασ καὶ μηδεμίαν ἔτι πρόνοιαν αὐτοῦ ποιουμένουσ. νῦν μέντοι γε ἀνελθόντα ἐκέλευε πάντα τὸν λαὸν εἰσ τὸ Καρμήλιον ὄροσ ἀθροῖσαι πρὸσ αὐτὸν καὶ τοὺσ προφήτασ αὐτοῦ καὶ τῆσ γυναικόσ, εἰπὼν ὅσοι τὸν ἀριθμὸν εἰήσαν, καὶ τοὺσ τῶν ἀλσῶν προφήτασ ὡσ τετρακοσίουσ τὸ πλῆθοσ ὄντασ.

ὡσ δὲ συνέδραμον πάντεσ εἰσ τὸ προειρημένον ὄροσ Ἀχάβου διαπέμψαντοσ, σταθεὶσ αὐτῶν ὁ προφήτησ Ἠλίασ μεταξύ, μέχρι πότε διῃρημένουσ αὐτοὺσ τῇ διανοίᾳ καὶ ταῖσ δόξαισ οὕτωσ βιώσειν ἔφασκε·

νομίσαντασ μὲν γὰρ τὸν ἐγχώριον θεὸν ἀληθῆ καὶ μόνον ἕπεσθαι τούτῳ καὶ ταῖσ ἐντολαῖσ αὐτοῦ παρῄνει, μηδὲν δὲ τοῦτον ἡγουμένουσ ἀλλὰ περὶ τῶν ξενικῶν ὑπειληφότασ ὡσ ἐκείνουσ δεῖ θρησκεύειν αὐτοῖσ συνεβούλευε κατακολουθεῖν. τοῦ δὲ πλήθουσ μηδὲν πρὸσ ταῦτ’ ἀποκριναμένου ἠξίωσεν Ἠλίασ πρὸσ διάπειραν τῆσ τε τῶν ξενικῶν θεῶν ἰσχύοσ καὶ τῆσ τοῦ ἰδίου, μόνοσ ὢν αὐτοῦ προφήτησ ἐκείνων δὲ τετρακοσίουσ ἐχόντων, λαβεῖν αὐτόσ τε βοῦν καὶ ταύτην θύσασ ἐπιθεῖναι ξύλοισ πυρὸσ οὐχ ὑπαφθέντοσ, κἀκείνουσ ταὐτὸ ποιήσαντασ ἐπικαλέσασθαι τοὺσ ἰδίουσ θεοὺσ ἀνακαῦσαι τὰ ξύλα·

γενομένου γὰρ τούτου μαθήσεσθαι αὐτοὺσ τὴν ἀληθῆ φύσιν τοῦ θεοῦ. ἀρεσάσησ δὲ τῆσ γνώμησ ἐκέλευσεν Ἠλίασ τοὺσ προφήτασ ἐκλεξαμένουσ βοῦν πρώτουσ θῦσαι καὶ τοὺσ αὑτῶν ἐπικαλέσασθαι θεούσ.

ἐπεὶ δ’ οὐδὲν ἀπήντα παρὰ τῆσ εὐχῆσ καὶ τῆσ ἐπικλήσεωσ θύσασι τοῖσ προφήταισ, σκώπτων ὁ Ἠλίασ μεγάλῃ βοῇ καλεῖν αὐτοὺσ ἐκέλευε τοὺσ θεούσ· ἢ γὰρ ἀποδημεῖν αὐτοὺσ ἢ καθεύδειν. τῶν δ’ ἀπ’ ὄρθρου τοῦτο ποιούντων μέχρι μέσησ ἡμέρασ καὶ τεμνόντων αὑτοὺσ μαχαίραισ καὶ σιρομάσταισ κατὰ τὸ πάτριον ἔθοσ, μέλλων αὐτὸσ ἐπιτελεῖν ἐκέλευσε τοὺσ μὲν ἀναχωρῆσαι, τοὺσ δ’ ἐγγὺσ προσελθόντασ τηρεῖν αὐτόν, μὴ πῦρ λάθρα τοῖσ ξύλοισ ἐμβάλῃ.

τοῦ δὲ ὄχλου προσελθόντοσ λαβὼν δώδεκα λίθουσ κατὰ φυλὴν τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων ἀνέστησεν ἐξ αὐτῶν θυσιαστήριον καὶ περὶ αὐτὸ δεξαμενὴν ὤρυξε βαθυτάτην, καὶ συνθεὶσ τὰσ σχίζασ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ καὶ κατ’ αὐτῶν ἐπιθεὶσ τὰ ἱερεῖα τέσσαρασ ἀπὸ τῆσ κρήνησ ἐκέλευσεν ὑδρίασ ὕδατοσ κατασκεδάσαι τοῦ θυσιαστηρίου, ὡσ ὑπερβαλεῖν αὐτὸ καὶ τὴν δεξαμενὴν ἅπασαν γεμισθῆναι ὕδατοσ πηγῆσ ἀναδοθείσησ.

ταῦτα δὲ ποιήσασ ἤρξατο εὔχεσθαι τῷ θεῷ καὶ καλεῖν αὐτὸν καὶ ποιεῖν τῷ πεπλανημένῳ πολὺν ἤδη χρόνον λαῷ φανερὰν τὴν αὑτοῦ δύναμιν.

καὶ ταῦτα λέγοντοσ ἄφνω πῦρ ἐξ οὐρανοῦ τοῦ πλήθουσ ὁρῶντοσ ἐπὶ τὸν βωμὸν ἔπεσε καὶ τὴν θυσίαν ἐδαπάνησεν, ὡσ ἀνακαῆναι καὶ τὸ ὕδωρ καὶ ψαφαρὸν γενέσθαι τὸν τόπον. Οἱ δ’ Ἰσραηλῖται τοῦτ’ ἰδόντεσ ἔπεσον ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ προσεκύνουν ἕνα θεὸν καὶ μέγιστον καὶ ἀληθῆ μόνον ἀποκαλοῦντεσ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ὀνόματι ὑπὸ φαύλησ καὶ ἀνοήτου δόξησ πεποιημένουσ·

συλλαβόντεσ δ’ αὐτῶν καὶ τοὺσ προφήτασ ἀπέκτειναν Ἠλία παραινέσαντοσ. ἔφη δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ πορεύεσθαι πρὸσ ἄριστον μηδὲν ἔτι φροντίσαντα· μετ’ ὀλίγον γὰρ ὄψεσθαι τὸν θεὸν ὑόντα. καὶ ὁ μὲν Ἄχαβοσ ἀπηλλάγη, Ἠλίασ δ’ ἐπὶ τὸ ἀκρωτήριον τοῦ Καρμηλίου ἀναβὰσ ὄρουσ καὶ καθίσασ ἐπὶ τῆσ γῆσ προσηρείσατο τοῖσ γόνασι τὴν κεφαλήν, τὸν δὲ θεράποντα ἐκέλευσεν ἀνελθόντα ἐπί τινα σκοπὴν εἰσ τὴν θάλασσαν ἀποβλέπειν, κἂν ἴδῃ νεφέλην ἐγειρομένην ποθέν, φράζειν αὐτῷ·

μέχρι γὰρ τότε καθαρῷ συνέβαινε τῷ ἀέρι εἶναι. τοῦ δὲ ἀναβάντοσ καὶ μηδὲν πολλάκισ ὁρᾶν φήσαντοσ, ἕβδομον ἤδη βαδίσασ ἑωρακέναι μελαινόμενον εἶπέ τι τοῦ ἀέροσ οὐ πλέον ἴχνουσ ἀνθρωπίνου.

ὁ δὲ Ἠλίασ ταῦτ’ ἀκούσασ πέμπει πρὸσ τὸν Ἄχαβον κελεύων αὐτὸν εἰσ τὴν πόλιν ἀπέρχεσθαι πρὶν ἢ καταρραγῆναι τὸν ὄμβρον. καὶ ὁ μὲν εἰσ Ιἑρέζηλα πόλιν παραγίνεται·

μετ’ οὐ πολὺ δὲ τοῦ ἀέροσ ἀχλύσαντοσ καὶ νέφεσι καλυφθέντοσ πνεῦμά τε λάβρον ἐπιγίνεται καὶ πολὺσ ὄμβροσ. ὁ δὲ προφήτησ ἔνθεοσ γενόμενοσ τῷ τοῦ βασιλέωσ ἁρ́ματι μέχρι τῆσ Ιἑρέζηλασ πόλεωσ συνέδραμε. Μαθοῦσα δὲ ἡ τοῦ Ἀχάβου γυνὴ Ιἐζάβηλα τά τε σημεῖα τὰ ὑπὸ Ἠλία γενόμενα καὶ ὅτι τοὺσ προφήτασ αὐτῶν ἀπέκτεινεν, ὀργισθεῖσα πέμπει πρὸσ αὐτὸν ἀγγέλουσ ἀπειλοῦσα δι’ αὐτῶν ἀποκτείνειν αὐτόν, ὡσ κἀκεῖνοσ τοὺσ προφήτασ αὐτῆσ ἀπολέσειε.

φοβηθεὶσ δ’ ὁ Ἠλίασ φεύγει εἰσ πόλιν Βερσουβεὲ λεγομένην, ἐπ’ ἐσχάτησ δ’ ἔστιν αὕτη τῆσ χώρασ τῶν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἐχόντων κατὰ τὴν Ἰδουμαίων γῆν, καταλιπὼν δ’ ἐκεῖ τὸν θεράποντα εἰσ τὴν ἔρημον ἀνεχώρησεν εὐξάμενοσ ἀποθανεῖν·

οὐ γὰρ δὴ κρείττων εἶναι τῶν πατέρων, ἵνα ἐκείνων ἀπολωλότων αὐτὸσ ζῆν γλίχηται· κατακοιμηθεὶσ δὲ πρόσ τινι δένδρῳ διεγείραντοσ αὐτόν τινοσ ἀναστὰσ εὑρίσκει παρακειμένην αὑτῷ τροφὴν καὶ ὕδωρ·

φαγὼν δὲ καὶ συλλεξάμενοσ ἐκ τῆσ τροφῆσ ἐκείνησ τὴν δύναμιν εἰσ τὸ Σιναῖον καλούμενον ὄροσ παραγίνεται, οὗ Μωυσῆσ τοὺσ νόμουσ παρὰ τοῦ θεοῦ λέγεται λαβεῖν. εὑρὼν δ’ ἐν αὐτῷ σπήλαιόν τι κοῖλον εἴσεισι καὶ διετέλει ποιούμενοσ ἐν αὐτῷ τὴν μονήν.

ἐρομένησ δέ τινοσ αὐτὸν φωνῆσ ἐξ ἀδήλου, τί παρείη καταλελοιπὼσ τὴν πόλιν ἐκεῖσε, διὰ τὸ κτεῖναι μὲν τοὺσ προφήτασ τῶν ξενικῶν θεῶν, πεῖσαι δὲ τὸν λαὸν ὅτι μόνοσ εἰή θεὸσ ὁ ὤν, ὃν ἀπ’ ἀρχῆσ ἐθρήσκευσαν, ἔφησε· ζητεῖσθαι γὰρ ἐπὶ τούτῳ πρὸσ τιμωρίαν ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ τοῦ βασιλέωσ. πάλιν δὲ ἀκούσασ προελθεῖν εἰσ τὸ ὕπαιθρον τῇ ἐπιούσῃ, γνώσεσθαι γὰρ οὕτωσ τί δεῖ ποιεῖν, προῆλθεν ἐκ τοῦ σπηλαίου μεθ’ ἡμέραν καὶ σεισμοῦ τε ἐπακούει καὶ λαμπρὰν πυρὸσ αὐγὴν ὁρᾷ.

καὶ γενομένησ ἡσυχίασ φωνὴ θεία μὴ ταράττεσθαι τοῖσ γινομένοισ αὐτὸν παρακελεύεται, κρατήσειν γὰρ οὐδένα τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, προσέταξέ τε ὑποστρέψαντα εἰσ τὴν οἰκείαν ἀποδεῖξαι τοῦ πλήθουσ βασιλέα Ιηοὖν τὸν Νεμεσαίου παῖδα, ἐκ Δαμασκοῦ δὲ τῶν Σύρων Ἀζάηλον·

ἀντ’ αὐτοῦ δὲ προφήτην Ἐλισσαῖον ὑπ’ αὐτοῦ γενήσεσθαι ἐκ πόλεωσ Ἀβέλασ· βοῦσ ὄχλου τοὺσ μὲν Ἀζάηλοσ τοὺσ δὲ Ιηοὖσ.

" ὁ δ’ Ἠλίασ ὑποστρέφει ταῦτ’ ἀκούσασ εἰσ τὴν Ἑβραίων χώραν καὶ τὸν Σαφάτου παῖδα Ἐλισσαῖον καταλαβὼν ἀροῦντα καὶ μετ’ αὐτοῦ τινασ ἄλλουσ ἐλαύνοντασ ζεύγη δώδεκα προσελθὼν ἐπέρριψεν αὐτῷ τὸ ἴδιον ἱμάτιον. ὁ δ’ Ἐλισσαῖοσ εὐθέωσ προφητεύειν ἤρξατο καὶ καταλιπὼν τοὺσ βόασ ἠκολούθησεν Ἠλίᾳ.

δεηθεὶσ δὲ συγχωρῆσαι αὐτῷ τοὺσ γονεῖσ ἀσπάσασθαι κελεύοντοσ τοῦτο ποιεῖν ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ εἵπετο καὶ ἦν Ἠλίου τὸν ἅπαντα χρόνον τοῦ ζῆν καὶ μαθητὴσ καὶ διάκονοσ. καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ προφήτου τούτου τοιαῦτα ἦν. Ναβώθησ δέ τισ ἐξ Ιἑζαρήλου πόλεωσ ἀγρογείτων ὢν τοῦ βασιλέωσ παρακαλοῦντοσ αὐτὸν ἀποδόσθαι τιμῆσ ὅσησ βούλεται τὸν πλησίον αὐτοῦ τῶν ἰδίων ἀγρόν, ἵνα συνάψασ ἓν αὐτὸ ποιήσῃ κτῆμα, εἰ δὲ μὴ βούλοιτο χρήματα λαβεῖν ἐπιτρέποντοσ ἐκλέξασθαι τῶν ἀγρῶν τινα τῶν ἐκείνου, τοῦτο μὲν οὔ φησι ποιήσειν, αὐτὸσ δὲ τὴν ἰδίαν καρπώσεσθαι γῆν, ἣν ἐκληρονόμησε τοῦ πατρόσ.

λυπηθεὶσ δ’ ὡσ ἐφ’ ὕβρει τῷ μὴ τἀλλότρια λαβεῖν ὁ βασιλεὺσ οὔτε λουτρὸν προσηνέγκατο οὔτε τροφήν, τῆσ δ’ Ιἐζαβέλησ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ πυνθανομένησ, ὅ τι λυπεῖται καὶ μήτε λούεται μήτε ἄριστον αὑτῷ παρατίθεται μήτε δεῖπνον, διηγήσατο αὐτῇ τὴν Ναβώθου σκαιότητα καὶ ὡσ χρησάμενοσ ἐπιεικέσι πρὸσ αὐτὸν λόγοισ καὶ βασιλικῆσ ἐξουσίασ ὑποδεεστέροισ ὑβρισθείη μὴ τυχὼν ὧν ἠξίου.

ἡ δὲ μὴ μικροψυχεῖν ἐπὶ τούτοισ παρεκάλει, παυσάμενον δὲ τῆσ λύπησ ἐπὶ τὴν συνήθη τρέπεσθαι τοῦ σώματοσ πρόνοιαν·

μελήσειν γὰρ αὐτῇ περὶ τῆσ Ναβώθου τιμωρίασ. καὶ παραχρῆμα πέμπει γράμματα πρὸσ τοὺσ ὑπερέχοντασ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκ τοῦ Ἀχάβου ὀνόματοσ νηστεῦσαί τε κελεύουσα καὶ ποιησαμένουσ ἐκκλησίαν προκαθίσαι μὲν αὐτῶν Νάβωθον, εἶναι γὰρ αὐτὸν γένουσ ἐπιφανοῦσ, παρασκευασαμένουσ δὲ τρεῖσ τολμηρούσ τινασ τοὺσ καταμαρτυρήσοντασ αὐτοῦ, ὡσ τὸν θεόν τε εἰή βλασφημήσασ καὶ τὸν βασιλέα, καταλεῦσαι καὶ τούτῳ διαχρήσασθαι τῷ τρόπῳ.

καὶ Νάβωθοσ μέν, ὡσ ἔγραψεν ἡ βασίλισσα, οὕτωσ καταμαρτυρηθεὶσ βλασφημῆσαι τὸν θεόν τε καὶ Ἄχαβον βαλλόμενοσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀπέθανεν, ἀκούσασα δὲ ταῦτα Ιἐζάβηλα εἴσεισι πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ κληρονομεῖν τὸν Ναβώθου ἀμπελῶνα προῖκα ἐκέλευσεν.

ὁ δὲ Ἄχαβοσ ἥσθη τοῖσ γεγενημένοισ καὶ ἀναπηδήσασ ἀπὸ τῆσ κλίνησ ὀψόμενοσ ἧκε τὸν ἀμπελῶνα τὸν Ναβώθου.

ἀγανακτήσασ δ’ ὁ θεὸσ πέμπει τὸν προφήτην Ἠλίαν εἰσ τὸ Ναβώθου χωρίον Ἀχάβῳ συμβαλοῦντα καὶ περὶ τῶν πεπραγμένων ἐρησόμενον, ὅτι κτείνασ τὸν ἀληθῆ δεσπότην τοῦ χωρίου κληρονομήσειεν αὐτὸσ ἀδίκωσ. ὡσ δ’ ἧκε πρὸσ αὐτὸν εἰπόντοσ τοῦ βασιλέωσ, ὅ τι βούλεται χρήσασθαι αὐτῷ, αἰσχρὸν γὰρ ὄντα ἐπὶ ἁμαρτήματι ληφθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ, κατ’ ἐκεῖνον ἔφη τὸν τόπον, ἐν ᾧ τὸν Ναβώθου νεκρὸν ὑπὸ κυνῶν δαπανηθῆναι συνέβη, τό τε αὐτοῦ καὶ τὸ τῆσ γυναικὸσ χυθήσεσθαι αἷμα καὶ πᾶν αὐτοῦ τὸ γένοσ ἀπολεῖσθαι τοιαῦτα ἀσεβῆσαι τετολμηκότοσ καὶ παρὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ πολίτην ἀδίκωσ ἀνῃρηκότοσ.

Ἀχάβῳ δὲ λύπη τῶν πεπραγμένων εἰσῆλθε καὶ μετάμελοσ, καὶ σακκίον ἐνδυσάμενοσ γυμνοῖσ τοῖσ ποσὶ διῆγεν οὐχ ἁπτόμενοσ τροφῆσ ἀνθομολογούμενόσ τε τὰ ἡμαρτημένα καὶ τὸν θεὸν οὕτωσ ἐξευμενίζων.

ὁ δὲ ζῶντοσ μὲν αὐτοῦ πρὸσ τὸν προφήτην ὑπερβαλεῖσθαι τὴν τοῦ γένουσ τιμωρίαν εἶπεν ἐφ’ οἷσ ἐπὶ τοῖσ τετολμημένοισ μετανοεῖ, τελέσειν δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐπὶ τῷ υἱῷ Ἀχάβου. καὶ ὁ μὲν προφήτησ ταῦτ’ ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ. Τῶν δὲ περὶ τὸν Ἄχαβον ὄντων τοιούτων κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν ὁ τοῦ Ἀδάδου βασιλεύων τῶν Σύρων καὶ Δαμασκοῦ δύναμιν ἐξ ἁπάσησ τῆσ χώρασ συναγαγὼν καὶ συμμάχουσ τοὺσ πέραν Εὐφράτου βασιλέασ ποιησάμενοσ τριάκοντα καὶ δύο ἐστράτευσεν ἐπὶ τὸν Ἄχαβον.

ὁ δ’ οὐκ ὢν ὅμοιοσ αὐτῷ τῇ στρατιᾷ πρὸσ μάχην μὲν οὐ παρετάξατο, πάντα δ’ εἰσ τὰσ ὀχυρωτάτασ πόλεισ ἐγκλείσασ τὰ ἐν τῇ χώρᾳ αὐτὸσ μὲν ἔμεινεν ἐν Σαμαρείᾳ·

τείχη γὰρ αὕτη λίαν ἰσχυρὰ περιεβέβλητο καὶ τὰ ἄλλα δυσάλωτοσ ἐδόκει· ὁ δὲ Σύροσ ἀναλαβὼν τὴν δύναμιν ἧκεν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν καὶ περικαθίσασ αὐτῇ τὸν στρατὸν ἐπολιόρκει. πέμψασ δὲ κήρυκα πρὸσ Ἄχαβον ἠξίου πρεσβευτὰσ δέξασθαι παρ’ αὐτοῦ, δι’ ὧν αὐτῷ δηλώσει τί βούλεται.

τοῦ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέωσ πέμπειν ἐπιτρέψαντοσ ἐλθόντεσ οἱ πρέσβεισ ἔλεγον κατ’ ἐντολὴν τοῦ βασιλέωσ τὸν Ἀχάβου πλοῦτον καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ καὶ τὰσ γυναῖκασ Ἀδάδου τυγχάνειν· ἂν δ’ ὁμολογήσῃ καὶ λαβεῖν αὐτὸν τούτων ὅσα βούλεται συγχωρήσῃ, τὴν στρατιὰν ἀπάξει καὶ παύσεται πολιορκῶν αὐτόν. ὁ δ’ Ἄχαβοσ τοῖσ πρέσβεσιν ἐκέλευσε πορευθεῖσι λέγειν τῷ βασιλεῖ αὐτῶν, ὅτι καὶ αὐτὸσ καὶ οἱ ἑκείνου πάντεσ κτήματά εἰσιν αὐτοῦ.

ταῦτα δ’ ἀπαγγειλάντων πέμπει πάλιν πρὸσ αὐτὸν ἀξιῶν ἀνωμολογηκότα πάντα εἶναι ἐκείνου δέξασθαι τοὺσ πεμφθησομένουσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ὑπ’ αὐτοῦ δούλουσ, οἷσ ἐρευνήσασι τά τε βασίλεια καὶ τοὺσ τῶν φίλων καὶ συγγενῶν οἴκουσ ἐκέλευε διδόναι πᾶν ὅ τι ἂν ἐν αὐτοῖσ εὑρ́ωσι κάλλιστον, τὰ δ’ ἀπαρέσαντα σοὶ καταλεί ψουσιν.

" Ἄχαβοσ δ’ ἀγασθεὶσ ἐπὶ τῇ δευτέρᾳ πρεσβείᾳ τοῦ τῶν Σύρων βασιλέωσ συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν τὸ πλῆθοσ ἔλεγεν, ὡσ αὐτὸσ μὲν ἑτοίμωσ εἶχεν ὑπὲρ σωτηρίασ αὐτοῦ καὶ εἰρήνησ καὶ γυναῖκασ τὰσ ἰδίασ προέσθαι τῷ πολεμίῳ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάσησ παραχωρῆσαι κτήσεωσ·

ταῦτα γὰρ ἐπιζητῶν ἐπρεσβεύσατο πρῶτον ὁ Σύροσ. νῦν δ’ ἠξίωκε δούλουσ πέμψαι τάσ τε πάντων οἰκίασ ἐρευνῆσαι καὶ μηδὲν ἐν αὐταῖσ καταλιπεῖν τῶν καλλίστων κτημάτων πρόφασιν βουλόμενοσ πολέμου λαβεῖν, εἰδὼσ ὅτι τῶν μὲν ἐμαυτοῦ δι’ ὑμᾶσ οὐκ ἂν φεισαίμην, ἀφορμὴν δ’ ἐκ τοῦ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀηδοῦσ πραγματευόμενοσ εἰσ τὸ πολεμεῖν·

ποιήσω γε μὴν τὰ ὑμῖν δοκοῦντα. " τὸ δὲ πλῆθοσ μὴ δεῖν ἀκούειν τῶν κατ’ αὐτὸν ἔλεγεν, ἀλλὰ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τὸ πολεμεῖν ἑτοίμωσ ἔχειν.

τοῖσ οὖν πρεσβευταῖσ ἀποκρινάμενοσ λέγειν ἀπελθοῦσιν, ὅτι τοῖσ τὸ πρῶτον ἀξιωθεῖσιν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ νῦν ἐμμένει τῆσ τῶν πολιτῶν ἀσφαλείασ ἕνεκα πρὸσ δὲ τὴν δευτέραν ἀξίωσιν οὐχ ὑπακούει, ἀπέλυσεν αὐτούσ. Ὁ δ’ Ἄδαδοσ ἀκούσασ ταῦτα καὶ δυσχεράνασ τρίτον ἔπεμψε πρὸσ Ἄχαβον τοὺσ πρέσβεισ ἀπειλῶν ὑψηλότερον τῶν τειχῶν οἷσ καταφρονεῖ χῶμα τούτοισ ἐπεγείρειν αὐτοῦ τὴν στρατιὰν κατὰ δράκα λαμβάνουσαν, ἐμφανίζων αὐτῷ τῆσ δυνάμεωσ τὸ πλῆθοσ καὶ καταπληττόμενοσ.

τοῦ δ’ Ἀχάβου μὴ καυχᾶσθαι δεῖν ἀποκριναμένου καθωπλισμένον ἀλλὰ τῇ μάχῃ κρείττω γενόμενον, ἐλθόντεσ οἱ πρέσβεισ καὶ δειπνοῦντα καταλαβόντεσ τὸν βασιλέα μετὰ τριάκοντα καὶ δύο βασιλέων συμμάχων ἐδήλωσαν αὐτῷ τὴν ἀπόκρισιν·

ὁ δ’ εὐθέωσ τοῦτο προσέταξε καὶ περιχαρακοῦν τὴν πόλιν καὶ χώματα βάλλεσθαι καὶ μηδένα τρόπον ἀπολιπεῖν πολιορκίασ. ἦν δ’ Ἄχαβοσ τούτων πραττομένων ἐν ἀγωνίᾳ δεινῇ σὺν παντὶ τῷ λαῷ·

θαρρεῖ δὲ καὶ τῶν φόβων ἀπολύεται προφήτου τινὸσ αὐτῷ προσελθόντοσ καὶ φήσαντοσ αὐτῷ τὸν θεὸν ὑπισχνεῖσθαι ποιήσειν τὰσ τοσαύτασ τῶν πολεμίων μυριάδασ ὑποχειρίουσ. πυθομένῳ δέ, διὰ τίνων ἂν ἡ νίκη γένοιτο, "διὰ τῶν παίδων, εἶπε, τῶν ἡγεμόνων ἡγουμένου σοῦ διὰ τὴν ἀπειρίαν ἐκείνων.

" καλέσαντοσ δὲ τοὺσ τῶν ἡγεμόνων υἱούσ, εὑρέθησαν δ’ ὡσ διακόσιοι καὶ τριακονταδύο, μαθὼν τὸν Σύρον πρὸσ εὐωχίαν καὶ ἄνεσιν τετραμμένον ἀνοίξασ τὰσ πύλασ ἐξέπεμψε τοὺσ παῖδασ. τῶν δὲ σκοπῶν δηλωσάντων τοῦτο τῷ Ἀδάδῳ πέμπει τινὰσ ὑπαντησομένουσ ἐντειλάμενοσ, ἂν μὲν εἰσ μάχην ὦσι προεληλυθότεσ, ἵνα δήσαντεσ ἀγάγωσι πρὸσ αὐτόν, ἂν δ’ εἰρηνικῶσ, ὅπωσ ταὐτὸ ποιῶσιν.

εἶχε δ’ ἑτοίμην Ἄχαβοσ καὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν ἐντὸσ τῶν τειχῶν.

οἱ δὲ τῶν ἀρχόντων παῖδεσ συμβαλόντεσ τοῖσ φύλαξι πολλοὺσ αὐτῶν ἀποκτείνουσι καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἄχρι τοῦ στρατοπέδου διώκουσιν. ἰδὼν δὲ τούτουσ νικῶντασ ὁ βασιλεὺσ ἐξαφίησι καὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν ἅπασαν. ἡ δ’ αἰφνιδίωσ ἐπιπεσοῦσα τοῖσ Σύροισ ἐκράτησεν αὐτῶν, οὐ γὰρ προσεδόκων αὐτοὺσ ἐπεξελεύσεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο γυμνοῖσ καὶ μεθύουσι προσέβαλλον, ὥστε τὰσ πανοπλίασ ἐκ τῶν στρατοπέδων φεύγοντασ καταλιπεῖν καὶ τὸν βασιλέα σωθῆναι μόλισ ἐφ’ ἵππου ποιησάμενον τὴν φυγήν.

Ἄχαβοσ δὲ πολλὴν ὁδὸν διώκων τοὺσ Σύρουσ ἤνυσεν ἀναιρῶν αὐτούσ, διαρπάσασ δὲ τὰ ἐν τῇ παρεμβολῇ, πλοῦτοσ δ’ ἦν οὐκ ὀλίγοσ, ἀλλὰ καὶ χρυσοῦ πλῆθοσ καὶ ἀργύρου τά τε ἁρ́ματα τοῦ Ἀδάδου καὶ τοὺσ ἵππουσ λαβὼν ἀνέστρεψεν εἰσ τὴν πόλιν.

τοῦ δὲ προφήτου παρασκευάζεσθαι φήσαντοσ καὶ τὴν δύναμιν ἑτοίμην ἔχειν, ὡσ τῷ ἐπιόντι πάλιν ἔτει στρατεύσοντοσ ἐπ’ αὐτὸν τοῦ Σύρου, ὁ μὲν Ἄχαβοσ πρὸσ τούτοισ ἦν. Ὁ δὲ Ἄδαδοσ διασωθεὶσ ἐκ τῆσ μάχησ μεθ’ ὅσησ ἠδυνήθη στρατιᾶσ συνεβουλεύσατο τοῖσ αὑτοῦ φίλοισ, πῶσ ἂν ἐπιστρατεύσηται τοῖσ Ἰσραηλίταισ.

οἱ δὲ ἐν μὲν τοῖσ ὄρεσιν οὐκ ἐδίδοσαν γνώμην συμβαλεῖν αὐτοῖσ· τὸν γὰρ θεὸν αὐτῶν ἐν τοῖσ τοιούτοισ δύνασθαι τόποισ καὶ διὰ τοῦτο νῦν ὑπ’ αὐτῶν νενικῆσθαι· κρατήσειν δὲ ἔλεγον ἐν πεδίῳ ποιησαμένουσ τὴν μάχην. συνεβούλευον δὲ πρὸσ τούτῳ τοὺσ μὲν βασιλέασ οὓσ ἐπηγάγετο συμμάχουσ ἀπολῦσαι πρὸσ τὰ οἰκεῖα, τὴν δὲ στρατιὰν αὐτῶν κατασχεῖν ἀντ’ ἐκείνων σατράπασ καταστήσαντα·

εἰσ δὲ τὴν τῶν ἀπολωλότων τάξιν στρατολογῆσαι δύναμιν ἐκ τῆσ χώρασ τῆσ αὐτῶν καὶ ἵππουσ καὶ ἁρ́ματα. δοκιμάσασ οὖν ταῦτα εἰρῆσθαι καλῶσ οὕτωσ διεκόσμησε τὴν δύναμιν. Ἀρξαμένου δὲ ἐάροσ ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν ἦγεν ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ, καὶ γενόμενοσ πρὸσ πόλει τινί, Ἀφεκὰ δ’ αὐτὴν καλοῦσιν, ἐν μεγάλῳ στρατοπεδεύεται πεδίῳ.

Ἄχαβοσ δ’ ἀπαντήσασ αὐτῷ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἀντεστρατοπεδεύσατο· σφόδρα δ’ ἦν ὀλίγον αὐτοῦ τὸ στράτευμα πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἀντιπαραβαλλόμενον. τοῦ δὲ προφήτου προσελθόντοσ αὐτῷ πάλιν καὶ νίκην τὸν θεὸν αὐτῷ διδόναι φήσαντοσ, ἵνα τὴν ἰδίαν ἰσχὺν ἐπιδείξηται μὴ μόνον ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἀλλὰ κἀν τοῖσ πεδίοισ ὑπάρχουσαν, ὅπερ οὐκ εἶναι δοκεῖ τοῖσ Σύροισ, ἑπτὰ μὲν ἡμέρασ ἀντεστρατοπεδευκότεσ ἡσύχαζον, τῇ δὲ ὑστάτῃ τούτων ὑπὸ τὸν ὄρθρον προελθόντων ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν πολεμίων καὶ παραταξαμένων εἰσ μάχην ἀντεπεξῆγε καὶ Ἄχαβοσ τὴν [οἰκείαν] δύναμιν.

καὶ συμβαλὼν καρτερᾶσ τῆσ μάχησ γενομένησ τρέπεται τοὺσ πολεμίουσ εἰσ φυγὴν καὶ διώκων ἐπέκειτο.

οἱ δὲ καὶ ὑπὸ τῶν ἁρμάτων καὶ ὑπ’ ἀλλήλων ἀπώλοντο, ἴσχυσαν δ’ ὀλίγοι διαφυγεῖν εἰσ τὴν Ἀφεκὰ πόλιν αὐτῶν. ἀπέθανον δὲ καὶ αὐτοὶ τῶν τειχῶν αὐτοῖσ ἐπιπεσόντων ὄντεσ δισμύριοι ἑπτακισχίλιοι.

διεφθάρησαν δ’ ἐν ἐκείνῃ τῇ μάχῃ ἄλλαι μυριάδεσ δέκα. ὁ δὲ βασιλεὺσ τῶν Σύρων Ἄδαδοσ φεύγων μετά τινων πιστοτάτων οἰκετῶν εἰσ ὑπόγειον οἶκον ἐκρύβη. τούτων φιλανθρώπουσ καὶ ἐλεήμονασ εἶναι φησάντων τοὺσ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέασ καὶ δυνήσεσθαι τῷ συνήθει τρόπῳ τῆσ ἱκετείασ χρησαμένουσ τὴν σωτηρίαν αὐτῷ παρ’ Ἀχάβου λαβεῖν, εἰ συγχωρήσειεν αὐτοῖσ πρὸσ αὐτὸν ἀπελθεῖν, ἀφῆκεν·

οἱ δὲ σάκκουσ ἐνδυσάμενοι καὶ σχοινία ταῖσ κεφαλαῖσ περιθέμενοι, οὕτωσ γὰρ τὸ παλαιὸν ἱκέτευον οἱ Σύροι, πρὸσ Ἄχαβον παρεγένοντο καὶ δεῖσθαι τὸν Ἄδαδον σώζειν αὐτὸν ἔλεγον εἰσ ἀεὶ δοῦλον αὐτοῦ τῆσ χάριτοσ γενησόμενον. ὁ δὲ συνήδεσθαι φήσασ αὐτῷ περιόντι καὶ μηδὲν ἐν τῇ μάχῃ πεπονθότι τιμὴν καὶ εὔνοιαν, ἣν ἄν τισ ἀδελφῷ παράσχοι, κατεπηγγείλατο.

λαβόντεσ δὲ ὁρ́κουσ παρ’ αὐτοῦ μηδὲν ἀδικήσειν φανέντα προάγουσι πορευθέντεσ ἐκ τοῦ οἴκου ἐν ᾧ κέκρυπτο καὶ προσάγουσι τῷ Ἀχάβῳ ἐφ’ ἁρ́ματοσ καθεζομένῳ· ὁ δὲ προσεκύνησεν αὐτόν. Ἄχαβοσ δ’ ἐπιδοὺσ αὐτῷ τὴν δεξιὰν ἀναβιβάζει ἐπὶ τὸ ἁρ́μα καὶ καταφιλήσασ θαρρεῖν ἐκέλευε καὶ μηδὲν τῶν ἀτόπων προσδοκᾶν, Ἄδαδοσ δ’ εὐχαρίστει καὶ παρ’ ὅλον τὸν τοῦ ζῆν χρόνον ἀπομνημονεύσειν τῆσ εὐεργεσίασ ὡμολόγει καὶ τὰσ πόλεισ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἃσ ἀπήνεγκαν οἱ πρὸ αὐτοῦ βασιλεῖσ, ἀποδώσειν ἐπηγγείλατο καὶ Δαμασκὸν ὥστε ἐξελαύνειν εἰσ αὐτήν, καθὼσ καὶ οἱ πατέρεσ αὐτοῦ εἰσ Σαμάρειαν εἶχον τοῦτο ποιεῖν, ἀνήσειν.

γενομένων δ’ αὐτοῖσ ὁρ́κων καὶ συνθηκῶν πολλὰ δωρησάμενοσ αὐτῷ Ἄχαβοσ ἀπέπεμψεν εἰσ τὴν ἰδίαν βασιλείαν.

καὶ τὰ μὲν περὶ τῆσ Ἀδάδου τοῦ Σύρων βασιλέωσ στρατείασ ἐπὶ Ἄχαβον καὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλοσ. Προφήτησ δέ τισ τοὔνομα Μιχαίασ προσελθών τινι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκέλευεν αὐτὸν εἰσ τὴν κεφαλὴν πλῆξαι·

τοῦτο γὰρ ποιήσειν κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ. τοῦ δὲ μὴ πεισθέντοσ προεῖπε παρακούσαντα τῶν τοῦ θεοῦ προσταγμάτων λέοντι περιτυχόντα διαφθαρήσεσθαι. συμβάντοσ τούτου τἀνθρώπῳ πρόσεισιν ἑτέρῳ πάλιν ὁ προφήτησ ταὐτὸ προστάσσων. πλήξαντοσ δ’ ἐκείνου καὶ θραύσαντοσ αὐτοῦ τὸ κρανίον καταδησάμενοσ τὴν κεφαλὴν προσῆλθε τῷ βασιλεῖ λέγων αὐτῷ συνεστρατεῦσθαι καὶ παραλαβεῖν ἐπὶ φυλακῇ τινα τῶν αἰχμαλώτων παρὰ τοῦ ταξιάρχου, φυγόντοσ δ’ αὐτοῦ κινδυνεύειν ὑπὸ τοῦ παραδεδωκότοσ ἀποθανεῖν·

ἀπειλῆσαι γὰρ αὐτὸν εἰ διαφύγοι ὁ αἰχμάλωτοσ ἀποκτείνειν. δίκαιον δὲ φήσαντοσ Ἀχάβου τὸν θάνατον εἶναι λύσασ τὴν κεφαλὴν ἐπιγινώσκεται ὑπ’ αὐτοῦ Μιχαίασ ὁ προφήτησ ὤν.

ἐκέχρητο δὲ σοφίσματι πρὸσ αὐτὸν τῷ γενομένῳ πρὸσ τοὺσ μέλλοντασ λόγουσ· εἶπε γάρ, [ὡσ] ὁ θεὸσ ἀφέντ’ αὐτὸν διαδράναι τὴν τιμωρίαν Ἄδαδον τὸν βλασφημήσαντα εἰσ αὐτὸν μετελεύσεται καὶ ποιήσει σεαυτὸν μὲν ἀποθανεῖν ὑπ’ ἐκείνου, τὸν δὲ λαὸν ὑπὸ τῆσ στρατιᾶσ αὐτοῦ.

" παροξυνθεὶσ δ’ Ἄχαβοσ πρὸσ τὸν προφήτην τὸν μὲν ἐγκλεισθέντα φυλάττεσθαι ἐκέλευσε, συγκεχυμένοσ δ’ αὐτὸσ ἐπὶ τοῖσ Μιχαίου λόγοισ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν οἰκείαν. Καὶ Ἄχαβοσ μὲν ἐν τούτοισ ἦν·

ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὸν Ιἑροσολύμων βασιλέα Ιὠσάφατον, ὃσ αὐξήσασ τὴν βασιλείαν καὶ δυνάμεισ ἐν ταῖσ πόλεσι ταῖσ ἐν τῇ τῶν ὑπηκόων χώρᾳ καταστήσασ οὐδὲν ἧττον Ἀβία τοῦ πάππου καταληφθείσησ τῆσ Ἐφράμου κληρουχίασ Ιἑροβάμου βασιλεύοντοσ τῶν δέκα φυλῶν φρουρὰσ ἐγκαθίδρυσεν. ἀλλ’ εἶχεν εὐμενέσ τε καὶ συνεργὸν τὸ θεῖον δίκαιοσ ὢν καὶ εὐσεβὴσ καὶ τί καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἡδὺ ποιήσει καὶ προσηνὲσ τῷ θεῷ ζητῶν.

ἐτίμων δ’ αὐτὸν οἱ πέριξ βασιλικαῖσ δωρεαῖσ, ὡσ πλοῦτόν τε ποιῆσαι βαθύτατον καὶ δόξαν ἄρασθαι μεγίστην. Τρίτῳ δ’ ἔτει τῆσ βασιλείασ συγκαλέσασ τοὺσ ἡγεμόνασ τῆσ χώρασ καὶ τοὺσ ἱερεῖσ ἐκέλευε τὴν γῆν περιελθόντασ ἅπαντα τὸν λαὸν τὸν ἐπ’ αὐτῇ διδάξαι κατὰ πόλιν τοὺσ Μωσείουσ νόμουσ καὶ φυλάσσειν τούτουσ καὶ σπουδάζειν περὶ τὴν θρησκείαν τοῦ θεοῦ.

καὶ ἥσθη πᾶν τὸ πλῆθοσ οὕτωσ, ὡσ μηδὲν ἄλλο φιλοτιμεῖσθαι μηδὲ ἀγαπᾶν ὡσ τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα. οἵ τε προσχώριοι διετέλουν στέργοντεσ τὸν Ιὠσάφατον καὶ πρὸσ αὐτὸν εἰρήνην ἄγοντεσ·

οἱ δὲ Παλαιστῖνοι τακτοὺσ ἐτέλουν αὐτῷ φόρουσ καὶ Ἄραβεσ ἐχορήγουν κατ’ ἔτοσ ἄρνασ ἑξήκοντα καὶ τριακοσίουσ καὶ ἐρίφουσ τοσούτουσ. πόλεισ τε μεγάλασ ὠχύρωσεν ἄλλασ τε καὶ βαρεῖσ, καὶ δύναμιν στρατιωτικὴν πρὸσ πολέμουσ ηὐτρέπιστο. ἦν δὲ ἐκ μὲν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ στρατὸσ ὁπλιτῶν μυριάδεσ τριάκοντα, ὧν Ἐδναῖοσ τὴν ἡγεμονίαν εἶχεν, Ιωἄννησ δὲ μυριάδων εἴκοσι.

ὁ δ’ αὐτὸσ οὗτοσ ἡγεμὼν κἀκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ εἶχε τοξοτῶν πεζῶν μυριάδασ εἴκοσι, ἄλλοσ δ’ ἡγεμὼν ᾧ Χάβαθοσ ὄνομα μυριάδασ ὁπλιτῶν ὀκτωκαίδεκα τὸ πλῆθοσ τῷ βασιλεῖ προσένειμε, πάρεξ ὧν εἰσ τὰσ ὀχυρωτάτασ διέπεμψε πόλεισ. Ἠγάγετο δὲ τῷ παιδὶ Ιὠράμῳ τὴν Ἀχάβου θυγατέρα τοῦ τῶν δέκα φυλῶν βασιλέωσ Ὀθλίαν ὄνομα.

πορευθέντα δ’ αὐτὸν μετὰ χρόνον τινὰ εἰσ Σαμάρειαν φιλοφρόνωσ Ἄχαβοσ ὑπεδέξατο καὶ τὸν ἀκολουθήσαντα στρατὸν ἐξένισε λαμπρῶσ σίτου τε καὶ οἴνου καὶ θυμάτων ἀφθονίᾳ, παρεκάλεσέ τε συμμαχῆσαι κατὰ τοῦ Σύρων βασιλέωσ, ἵνα τὴν ἐν τῇ Γαλαδηνῇ πόλιν Ἀραμαθὰν ἀφέληται· τοῦ γὰρ πατρὸσ αὐτὴν τοῦ αὐτοῦ πρῶτον τυγχάνουσαν ἀφῃρῆσθαι τὸν ἐκείνου πατέρα.

τοῦ δὲ Ιὠσαφάτου τὴν βοήθειαν ἐπαγγειλαμένου, καὶ γὰρ εἶναι δύναμιν αὐτῷ μὴ ἐλάττω τῆσ ἐκείνου, καὶ μεταπεμψαμένου τὴν δύναμιν ἐξ Ιἑροσολύμων εἰσ Σαμάρειαν, προεξελθόντεσ ἔξω τῆσ πόλεωσ οἱ δύο βασιλεῖσ καθίσαντεσ ἐπὶ τοῦ ἰδίου θρόνου ἑκάτεροσ τοῖσ οἰκείοισ στρατιώταισ τὸ στρατιωτικὸν διένεμον. Ιὠσαφάτησ δ’ ἐκέλευσεν εἴ τινέσ εἰσι προφῆται καλέσαντ’ αὐτοὺσ ἀνακρῖναι περὶ τῆσ ἐπὶ τὸν Σύρον ἐξόδου, εἰ συμβουλεύουσι κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν αὐτῷ ποιήσασθαι τὴν στρατείαν·

καὶ γὰρ εἰρήνη τε καὶ φιλία τότε τῷ Ἀχάβῳ πρὸσ τὸν Σύρον ὑπῆρχεν ἐπὶ τρία ἔτη διαμείνασα, ἀφ’ οὗ λαβὼν αὐτὸν αἰχμάλωτον ἀπέλυσεν ἄχρισ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ. Καλέσασ δὲ Ἄχαβοσ τοὺσ αὑτοῦ προφήτασ ὡσεὶ τετρακοσίουσ τὸν ἀριθμὸν ὄντασ ἐκέλευσεν ἔρεσθαι τοῦ θεοῦ, εἰ δίδωσιν αὐτῷ στρατευσαμένῳ ἐπὶ Ἄδερα νίκην καὶ καθαίρεσιν τῆσ πόλεωσ, δι’ ἣν ἐκφέρειν μέλλει τὸν πόλεμον.

τῶν δὲ προφητῶν συμβουλευσάντων ἐκστρατεῦσαι, κρατήσειν γὰρ τοῦ Σύρου καὶ λήψεσθαι ὑποχείριον αὐτὸν ὡσ καὶ τὸ πρῶτον, συνεὶσ ἐκ τῶν λόγων Ιὠσάφατοσ, ὅτι ψευδοπροφῆται τυγχάνουσιν, ἐπύθετο τοῦ Ἀχάβου εἰ καὶ ἕτερόσ τίσ ἐστι προφήτησ τοῦ θεοῦ, ἵνα ἀκριβέστερον μάθωμεν περὶ τῶν μελλόντων.

" ὁ δ’ Ἄχαβοσ εἶναι μὲν ἔφη, μισεῖν δ’ αὐτὸν κακὰ προφητεύσαντα καὶ προειπόντα ὅτι τεθνήξεται νικηθεὶσ ὑπὸ τοῦ Σύρου, ἐν φρουρᾷ δὲ νῦν αὐτὸν ἔχειν· καλεῖσθαι δὲ Μιχαίαν, υἱὸν δ’ εἶναι Ὀμβλαίου·

τοῦ δ’ Ιὠσαφάτου κελεύσαντοσ αὐτὸν προαχθῆναι πέμψασ εὐνοῦχον ἄγει τὸν Μιχαίαν. κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἐδήλωσεν αὐτῷ ὁ εὐνοῦχοσ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ προφήτασ νίκην τῷ βασιλεῖ προειρηκέναι.

ὁ δὲ οὐκ ἐξὸν αὐτῷ καταψεύσασθαι τοῦ θεοῖ φήσασ, ἀλλ’ ἐρεῖν ὅτι ἂν αὐτῷ περὶ τοῦ βασιλέωσ [αὐτὸσ] εἴπῃ, ὡσ ἧκε πρὸσ τὸν Ἄχαβον καὶ λέγειν αὐτῷ τἀληθὲσ οὗτοσ ἐνωρκίσατο, δεῖξαι τὸν θεὸν αὐτῷ φεύγοντασ τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἔφη καὶ διωκομένουσ ὑπὸ τῶν Σύρων καὶ διασκορπιζομένουσ ὑπ’ αὐτῶν εἰσ τὰ ὄρη, καθάπερ ποιμένων ἠρημωμένα ποίμνια. ἔλεγε δὲ σημαίνειν τοὺσ μὲν μετ’ εἰρήνησ ἀναστρέψειν εἰσ τὰ ἴδια, πεσεῖσθαι δ’ αὐτὸν μόνον ἐν τῇ μάχῃ.

ταῦτα φήσαντοσ τοῦ Μιχαία πρὸσ Ιὠσάφατον ὁ Ἄχαβοσ "ἀλλ’ ἔγωγε μικρὸν ἔμπροσθεν ἐδήλωσά σοι τὴν τἀνθρώπου πρόσ με διάθεσιν, καὶ ὅτι μοι τὰ χείρω προεφήτευσε. ὡσ προσῆκεν αὐτῷ πάντων ἀκροᾶσθαι τῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ προλεγομένων, καὶ ὡσ παρορμῶσιν αὐτὸν οἱ ψευδοπροφῆται ποιήσασθαι τὸν πόλεμον ἐλπίδι νίκησ, καὶ ὅτι δεῖ πεσεῖν αὐτὸν μαχόμενον, αὐτὸσ μὲν ἦν ἐπ’ ἐννοίᾳ, Σεδεκίασ δέ τισ τῶν ψευδοπροφητῶν προσελθὼν Μιχαίᾳ μὲν μὴ προσέχειν παρῄνει·

λέγειν γὰρ αὐτὸν οὐδὲν ἀληθέσ·

τεκμηρίῳ δὲ ἐχρήσατο οἷσ Ἠλίασ προεφήτευσεν ὁ τούτου κρείττων τὰ μέλλοντα συνιδεῖν· καὶ γὰρ τοῦτον ἔλεγε προφητεύσαντα ἐν Ιἑζερήλα πόλει ἐν τῷ Ναβώθου ἀγρῷ τὸ αἷμα αὐτοῦ κύνασ ἀναλιχμήσεσθαι προειπεῖν, καθὼσ καὶ Ναβώθου τοῦ δι’ αὐτὸν καταλευσθέντοσ ὑπὸ τοῦ ὄχλου. δῆλον οὖν, ὅτι οὗτοσ ψεύδεται τῷ κρείττονι προφήτῃ τἀναντία λέγων ἀπὸ ἡμερῶν τριῶν φάσκων τεθνήξεσθαι.

γνώσεσθε δ’ εἴπερ ἐστὶν ἀληθὴσ καὶ τοῦ θείου πνεύματοσ ἔχει τὴν δύναμιν· εὐθὺσ γὰρ ῥαπισθεὶσ ὑπ’ ἐμοῦ βλαψάτω μου τὴν χεῖρα, ὥσπερ Ιἄδαοσ τὴν Ιἑροβοάμου τοῦ βασιλέωσ συλλαβεῖν θελήσαντοσ ἀπεξήρανε δεξιάν· ἀκή κοασ γὰρ οἶμαι τοῦτο πάντωσ γενόμενον. " ὡσ οὖν πλήξαντοσ αὐτοῦ τὸν Μιχαίαν μηδὲν συνέβη παθεῖν, Ἄχαβοσ θαρρήσασ ἄγειν τὴν στρατιὰν πρόθυμοσ ἦν ἐπὶ τὸν Σύρον·

ἐνίκα γὰρ οἶμαι τὸ χρεὼν καὶ πιθανωτέρουσ ἐποίει τοῦ ἀληθοῦσ τοὺσ ψευδοπροφήτασ, ἵνα λάβῃ τὴν ἀφορμὴν τοῦ τέλουσ. Σεδεκίασ σιδήρεα ποιήσασ κέρατα λέγει πρὸσ Ἄχαβον, ὡσ θεὸν αὐτῷ σημαίνειν τούτοισ ἅπασαν καταστρέψεσθαι τὴν Συρίαν. Μιχαίαν δὲ μετ’ οὐ πολλὰσ ἡμέρασ εἰπόντα τὸν Σεδεκίαν ταμιεῖον ἐκ ταμιείου κρυβόμενον ἀμείψειν ζητοῦντα φυγεῖν τῆσ ψευδολογίασ τὴν δίκην, ἐκέλευσεν ὁ βασιλεὺσ ἀπαχθέντα φυλάττεσθαι πρὸσ Ἀχάμωνα τὸν τῆσ πόλεωσ ἄρχοντα καὶ χορηγεῖσθαι μηδὲν ἄρτου καὶ ὕδατοσ αὐτῷ περισσότερον.

Καὶ Ἄχαβοσ μὲν καὶ Ιὠσάφατοσ ὁ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλεὺσ ἀναλαβόντεσ τὰσ δυνάμεισ ἤλασαν εἰσ Ῥαμάθην πόλιν τῆσ Γαλαδίτιδοσ.

ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺσ ἀκούσασ αὐτῶν τὴν στρατείαν ἀντεπήγαγεν αὐτοῖσ τὴν αὑτοῦ στρατιὰν καὶ οὐκ ἄπωθεν τῆσ Ἀραμάθησ στρατοπεδεύεται. συνέθεντο δὲ ὅ τε Ἄχαβοσ καὶ Ιὠσάφατοσ ἀποθέσθαι μὲν τὸν Ἄχαβον τὸ βασιλικὸν σχῆμα, τὸν δὲ τῶν Ιἑροσολύμων βασιλέα τὴν αὐτοῦ στολὴν ἔχοντα στῆναι ἐν τῇ παρατάξει, κατασοφιζόμενοι τὰ ὑπὸ τοῦ Μιχαία προειρημένα.

εὑρ͂ε δ’ αὐτὸν τὸ χρεὼν καὶ δίχα τοῦ σχήματοσ· ὁ μὲν γὰρ Ἄδαδοσ ὁ τῶν Σύρων βασιλεὺσ παρήγγειλε τῇ στρατιᾷ διὰ τῶν ἡγεμόνων μηδένα τῶν ἄλλων ἀναιρεῖν, μόνον δὲ τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν.

οἱ δὲ Σύροι τῆσ συμβολῆσ γενομένησ ἰδόντεσ τὸν Ιὠσάφατον ἑστῶτα πρὸ τῆσ τάξεωσ καὶ τοῦτον εἰκάσαντεσ εἶναι τὸν Ἄχαβον ὡρ́μησαν ἐπ’ αὐτὸν καὶ περικυκλωσάμενοι, ὡσ ἐγγὺσ ὄντεσ ἔγνωσαν οὐκ ὄντα τοῦτον, ἀνεχώρησαν ὀπίσω, ἀπό τε ἀρχομένησ ἠοῦσ ἄχρι δείλησ μαχόμενοι καὶ νικῶντεσ ἀπέκτειναν οὐδένα κατὰ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἐντολὴν ζητοῦντεσ τὸν Ἄχαβον ἀνελεῖν μόνον καὶ εὑρεῖν οὐ δυνάμενοι. παῖσ δέ τισ βασιλικὸσ τοῦ Ἀδάδου Ἀμανὸσ ὄνομα τοξεύσασ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ τιτρώσκει τὸν βασιλέα διὰ τοῦ θώρακοσ κατὰ τοῦ πνεύμονοσ.

Ἄχαβοσ δὲ τὸ μὲν συμβεβηκὸσ οὐκ ἔγνω ποιῆσαι τῷ στρατεύματι φανερὸν μὴ τραπείησαν, τὸν δ’ ἡνίοχον ἐκέλευσεν ἐκτρέψαντα τὸ ἁρ́μα ἐξάγειν τῆσ μάχησ·

χαλεπῶσ γὰρ βεβλῆσθαι καὶ καιρίωσ. ὀδυνώμενοσ δὲ ἔστη ἐπὶ τοῦ ἁρ́ματοσ ἄχρι δύνοντοσ ἡλίου καὶ λιφαιμήσασ ἀπέθανε. Καὶ τὸ μὲν τῶν Σύρων στράτευμα νυκτὸσ ἤδη γενομένησ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν παρεμβολήν, καὶ δηλώσαντοσ τοῦ στρατοκήρυκοσ ὅτι τέθνηκεν Ἄχαβοσ ἀνέζευξαν εἰσ τὰ ἴδια, κομίσαντεσ δὲ τὸν Ἀχάβου νεκρὸν εἰσ Σαμάρειαν ἐκεῖ θάπτουσι.

καὶ τὸ ἁρ́μα ἀποπλύναντεσ ἐν τῇ Ιἑζερήλα κρήνῃ καθῃμαγμένον τῷ τοῦ βασιλέωσ φόνῳ ἀληθῆ τὴν Ἠλία προφητείαν ἐπέγνωσαν·

οἱ μὲν γὰρ κύνεσ ἀνελιχμήσαντο τὸ αἷμα, αἱ δὲ ἑταιριζόμεναι ἐν τῇ κρήνῃ τὸ λοιπὸν λουόμεναι τούτῳ διετέλουν. ἀπέθανε δ’ ἐν Ἀραμάθῃ, Μιχαία τοῦτο προειπόντοσ. λογίζεσθαί τε πάλιν ἐκ τῶν περὶ τὸν βασιλέα γεγενημένων στοχαζομένουσ προσῆκε τὴν τοῦ χρεὼν ἰσχύν, ὅτι μηδὲ προγινωσκόμενον αὐτὸ διαφυγεῖν ἔστιν, ἀλλ’ ὑπέρχεται τὰσ ἀνθρωπίνασ ψυχὰσ ἐλπίσι κολακεῦον χρησταῖσ, αἷσ εἰσ τὸ πόθεν αὐτῶν κρατήσει περιάγει.

φαίνεται οὖν καὶ Ἄχαβοσ ὑπὸ τούτου τὴν διάνοιαν ἀπατηθείσ, ὥστε ἀπιστῆσαι μὲν τοῖσ προλέγουσι τὴν ἧτταν, τοῖσ δὲ πρὸσ χάριν προφητεύσασι πεισθεὶσ ἀποθανεῖν.

τοῦτον μὲν οὖν ὁ παῖσ Ὀχοζίασ διεδέξατο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 8

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION