헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΑντιθυί07́

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7)

Συνέβη δὲ ταύτην γενέσθαι τὴν μάχην καθ’ ἣν ἡμέραν καὶ Δαυίδησ τοὺσ Ἀμαληκίτασ νικήσασ εἰσ Σίκελλαν ὑπέστρεψεν. ἤδη δὲ αὐτοῦ δύο ἡμέρασ ἔχοντοσ ἐν τῇ Σικέλλα τῇ τρίτῃ παραγίνεται διασωθεὶσ ἐκ τῆσ μάχησ τῆσ πρὸσ Παλαιστίνουσ ὁ τὸν Σαοῦλον ἀνελὼν τήν τε ἐσθῆτα περιερρηγμένοσ καὶ τὴν κεφαλὴν τέφρᾳ περιχεάμενοσ. καὶ προσκυνήσασ αὐτὸν πυνθανομένῳ, πόθεν ἥκοι τοιοῦτοσ, ἀπὸ τῆσ τῶν Ἰσραηλιτῶν μάχησ ἔλεγε·

γενέσθαι δ’ ἀτυχὲσ αὐτῆσ τὸ τέλοσ ἐδήλου πολλῶν μὲν ἀναιρεθεισῶν τοῖσ Ἑβραίοισ μυριάδων, πεσόντοσ δὲ καὶ τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν Σαούλου μετὰ τῶν τέκνων· ταῦτα δὲ σημαίνειν ἔφασκεν αὐτὸσ παρατυχὼν τῇ τροπῇ τῶν Ἑβραίων καὶ τῷ βασιλεῖ πεφευγότι παρών, ὃν καὶ κτεῖναι μέλλοντα ὑπὸ τῶν πολεμίων λαμβάνεσθαι παρακληθεὶσ αὐτὸσ ὡμολόγει·

τῇ ῥομφαίᾳ γὰρ αὐτὸν ἐπιπεσόντα διὰ τὴν τῶν τραυμάτων ὑπερβολὴν αὑτὸν ἀσθενῆσαι κατεργάσασθαι. καὶ σύμβολα τῆσ ἀναιρέσεωσ ἐπεδείκνυεν τόν τε περὶ τοῖσ βραχίοσι χρυσὸν τοῦ βασιλέωσ καὶ τὸν στέφανον, ἃ περιδύσασ τὸν Σαούλου νεκρὸν κομίσειεν αὐτῷ.

Δαυίδησ δὲ μηκέτ’ ἀπιστεῖν ἔχων ἀλλ’ ἐναργῆ τεκμήρια τοῦ Σαούλου θανάτου βλέπων καταρρηγνύει μὲν τὴν ἐσθῆτα, κλαίων δὲ καὶ ὀδυρόμενοσ μετὰ τῶν ἑταίρων ὅλην διεκαρτέρησε τὴν ἡμέραν. ποιεῖ δ’ αὐτῷ τὴν λύπην χαλεπωτέραν ὁ Σαούλου παῖσ Ιὠνάθησ πιστότατόσ τε ὢν φίλοσ αὐτῷ καὶ σωτηρίασ αἴτιοσ γεγενημένοσ.

τοσαύτην δ’ ἐπεδείξατο τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν πρὸσ τὸν Σαοῦλον εὔνοιαν, ὡσ μὴ μόνον ἐπὶ τεθνηκότι χαλεπῶσ ἐνεγκεῖν πολλάκισ ὑπ’ αὐτοῦ κινδυνεύσασ ἀφαιρεθῆναι τὸν βίον, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀποκτείναντα κολάσαι. φήσασ γὰρ πρὸσ αὐτὸν, ὡσ αὐτὸσ γένοιτο κατήγοροσ ἀνελὼν τὸν βασιλέα, καὶ μαθών, ὡσ εἰή πατρὸσ Ἀμαληκίτου γένοσ, ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀπολέσθαι.

ἔγραψε δὲ καὶ θρήνουσ καὶ ἐπιταφίουσ ἐπαίνουσ Σαούλου καὶ Ιὠνάθου, οἳ καὶ μέχρισ ἐμοῦ διαμένουσιν. Ἐπεὶ δὲ τούτοισ ἐξετίμησε τὸν βασιλέα παυσάμενοσ τοῦ πένθουσ ἤρετο τὸν θεὸν διὰ τοῦ προφήτου, τίνα δίδωσιν αὐτῷ κατοικῆσαι πόλιν τῆσ Ιοὔδα καλουμένησ φυλῆσ.

φήσαντοσ δ’ αὐτοῦ διδόναι Γιβρῶνα καταλιπὼν τὴν Σίκελλαν εἰσ ἐκείνην παραγίνεται τάσ τε γυναῖκασ ἐπαγόμενοσ τὰσ αὑτοῦ, δύο δὲ ἦσαν, καὶ τοὺσ ὁπλίτασ τοὺσ σὺν αὐτῷ. συνελθὼν δὲ πρὸσ αὐτὸν πᾶσ ὁ τῆσ φυλῆσ τῆσ προειρημένησ λαὸσ ἀποδείκνυσιν αὐτὸν βασιλέα.

ἀκούσασ δ’ ὅτι τὸν Σαοῦλον καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ θάψειαν οἱ ἐν Ιἀβησῷ τῆσ Γαλααδίτιδοσ κατοικοῦντεσ, ἔπεμψε πρὸσ αὐτοὺσ ἐπαινῶν καὶ ἀποδεχόμενοσ αὐτῶν τὸ ἔργον, καὶ χάριτασ ἀποδώσειν ἀντὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ τεθνηκότασ σπουδῆσ ὑπισχνούμενοσ, ἅμα δὲ καὶ δηλῶν ὡσ ἡ Ιοὔδα φυλὴ κεχειροτόνηκεν αὐτὸν βασιλέα. Ὁ δὲ τοῦ Σαούλου μὲν ἀρχιστράτηγοσ Ἀβεννῆροσ Νήρου δὲ παῖσ ἀνὴρ δραστήριοσ καὶ ἀγαθὸσ τὴν φύσιν, ὡσ ἔγνω πεσόντα τὸν βασιλέα καὶ τὸν Ιὠνάθην καὶ τοὺσ δύο τοὺσ ἄλλουσ αὐτοῦ παῖδασ, ἐπειχθεὶσ εἰσ τὴν παρεμβολὴν καὶ τὸν περιλειπόμενον ἐξαρπάσασ υἱὸν αὐτοῦ, Ιἔβοσθοσ δ’ ἐκαλεῖτο, διαβιβάζει πρὸσ τοὺσ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου καὶ παντὸσ ἀποδείκνυσι τοῦ πλήθουσ βασιλέα πάρεξ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ.

βασίλειον δ’ ἐποίησεν αὐτῷ τὴν κατὰ μὲν τὴν ἐπιχώριον γλῶτταν Μάναλιν, κατὰ δὲ τὴν Ἑλλήνων Παρεμβολὰσ λεγομένην·

ὡρ́μησε δ’ ἐκεῖθεν Ἀβεννῆροσ μετὰ στρατιᾶσ ἐπιλέκτου συμβαλεῖν τοῖσ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ προαιρούμενοσ· ὤργιστο γὰρ αὐτοῖσ βασιλέα τὸν Δαυίδην κεχειροτονηκόσιν. ἀπήντησε δ’ αὐτῷ πεμφθεὶσ ὑπὸ Δαυίδου Σαρουίασ μὲν παῖσ, πατρὸσ δὲ Σουρί, ἐκ δὲ τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ ἐκείνου γεγονὼσ αὐτῷ Ιὤαβοσ ἀρχιστράτηγοσ ὢν αὐτοῦ, μετὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν Ἀβεσσαίου καὶ Ἀσαήλου καὶ πάντων τῶν Δαυίδου ὁπλιτῶν.

καὶ περιτυχὼν ἐπί τινοσ κρηνίδοσ ἐν Γαβαῶ πόλει παρατάσσεται πρὸσ μάχην. τοῦ δ’ Ἀβεννήρου φήσαντοσ πρὸσ αὐτὸν βούλεσθαι μαθεῖν, πότεροσ αὐτῶν ἀνδρειοτέρουσ στρατιώτασ ἔχει, συντίθεται παρ’ ἀμφοτέρων δυοκαίδεκα μαχησομένουσ συμβαλεῖν.

προελθόντεσ τοίνυν εἰσ τὸ μεταξὺ τῶν παρατάξεων οἱ πρὸσ τὴν μάχην ὑφ’ ἑκατέρων τῶν στρατηγῶν ἐξειλεγμένοι καὶ τὰσ αἰχμὰσ ἐπ’ ἀλλήλουσ ἀφέντεσ σπῶνται τὰσ μαχαίρασ καὶ τῶν κεφαλῶν ἐλλαμβανόμενοι κατέχοντεσ αὑτοὺσ ἔπαιον εἰσ τὰσ πλευρὰσ καὶ τὰσ λαγόνασ ἀλλήλουσ ταῖσ ῥομφαίαισ, ἑώσ οὗ πάντεσ ὥσπερ ἐκ συνθήματοσ ἀπώλοντο. πεσόντων δὲ τούτων συνέρρηξε καὶ ἡ λοιπὴ στρατιά, καὶ καρτερᾶσ τῆσ μάχησ γενομένησ ἡττήθησαν οἱ τοῦ Ἀβεννήρου·

καὶ τραπέντασ οὐκ ἀνίει διώκων Ιὤαβοσ, ἀλλ’ αὐτόσ τε ἐπέκειτο παρακελευόμενοσ τοὺσ ὁπλίτασ ἐκ ποδὸσ ἕπεσθαι καὶ μὴ κάμνειν ἀναιροῦντασ, οἵ τε ἀδελφοὶ προθύμωσ ἠγωνίσαντο, καὶ διαφανέστεροσ τῶν ἄλλων μάλιστα ὁ νεώτεροσ Ἀσάηλοσ, ὃσ ἐπὶ ποδῶν ὠκύτητι κλέοσ εἶχεν· οὐ γὰρ ἀνθρώπουσ ἐνίκα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵππῳ καταστάντα εἰσ ἅμιλλαν λέγουσι παραδραμεῖν, καὶ τὸν Ἀβεννῆρον ἐδίωκεν ὑπὸ ῥύμησ καὶ τῆσ ἐπ’ ὀρθὸν φορᾶσ εἰσ οὐδέτερον ἐγκλιθεὶσ τῶν μερῶν.

ἐπιστραφέντοσ δὲ τοῦ Ἀβεννήρου καὶ κατασοφίζεσθαι τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ πειρωμένου καὶ ποτὲ μὲν εἰπόντοσ ἑνὸσ τῶν αὐτοῦ στρατιωτῶν ἀφέμενοσ τῆσ διώξεωσ ἀφελέσθαι τὴν πανοπλίαν, πάλιν δ’ ὡσ οὐκ ἔπειθε τοῦτο ποιεῖν κατασχεῖν αὑτὸν καὶ μὴ διώκειν παραινοῦντοσ, μὴ κτείνασ αὐτὸν ἀπολέσῃ τὴν πρὸσ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ παρρησίαν, οὐ προσιέμενον [δὲ] τοὺσ λόγουσ, ἀλλ’ ἐπιμείναντα τὴν δίωξιν φεύγων ὡσ εἶχε τὸ δόρυ πλήξασ εἰσ τοὐπίσω καιρίωσ παραχρῆμ’ ἀπέκτεινεν.

οἱ δὲ μετ’ αὐτοῦ διώκοντεσ τὸν Ἀβεννῆρον ὡσ ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον, οὗ κεῖσθαι συνέβαινε τὸν Ἀσάηλον, περιστάντεσ τὸν νεκρὸν οὐκέτι τοὺσ πολεμίουσ ἐδίωκον·

ὁ δὲ Ιὤαβοσ αὐτὸσ καὶ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ Ἀβεσσαῖοσ παραδραμόντεσ τὸ πτῶμα καὶ τῆσ πλείονοσ ἐπὶ τὸν Ἀβεννῆρον σπουδῆσ αἰτίαν τὴν ὑπὲρ τοῦ τετελευτηκότοσ ὀργὴν λαβόντεσ, ἀπίστῳ τάχει καὶ προθυμίᾳ χρώμενοι μέχρι τόπου τινόσ, Ὄμματον καλοῦσιν, ἐδίωξαν τὸν Ἀβεννῆρον ἤδη περὶ δυσμὰσ ὄντοσ ἡλίου. ἀναβὰσ δ’ ἐπί τινα βουνόν, ὅσ ἐστιν ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ μετὰ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ, αὐτούσ τε κατεσκέπτετο καὶ τὸν Ἀβεννῆρον.

τούτου δὲ ἀνακεκραγότοσ καὶ φήσαντοσ, μὴ δεῖν ἄνδρασ ὁμοφύλουσ εἰσ ἔριδα καὶ μάχην παροξύνειν, ἁμαρτεῖν δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἀσάηλον, ὃσ παραινοῦντοσ μὴ διώκειν οὐκ ἐπείσθη καὶ διὰ τοῦτο βληθεὶσ ἀπέθανε, συμφρονήσασ καὶ παράκλησιν ἡγησάμενοσ τούτουσ τοὺσ λόγουσ ὁ Ιὤαβοσ ἀνακαλεῖ τῇ σάλπιγγι σημάνασ τοὺσ στρατιώτασ καὶ τῆσ ἐπὶ πολὺ διώξεωσ ἐπισχών. καὶ οὗτοσ μὲν ἐπ’ ἐκείνου καταστρατοπεδεύεται τοῦ τόπου τὴν νύκτα ταύτην, Ἀβεννῆροσ δὲ δι’ ὅλησ αὐτῆσ ὁδεύσασ καὶ περαιωσάμενοσ τὸν Ιὄρδανον ποταμὸν ἀφικνεῖται πρὸσ τὸν τοῦ Σαούλου παῖδα εἰσ τὰσ Παρεμβολὰσ Ιἔβωσθον.

τῇ δ’ ἐχομένῃ τοὺσ νεκροὺσ ὁ Ιὤαβοσ ἐξαριθμήσασ ἅπαντασ ἐκήδευσεν. ἔπεσον δὲ τῶν μὲν Ἀβεννήρου στρατιωτῶν ὡσ τριακόσιοι καὶ ἑξήκοντα, τῶν δὲ Δαυίδου δέκα πρὸσ τοῖσ ἐννέα καὶ Ἀσάηλοσ, οὗ τὸ σῶμα κομίσαντεσ ἐκεῖθεν Ιὤαβοσ καὶ Ἀβεσσαῖοσ εἰσ Βηθλεέμην καὶ θάψαντεσ ἐν τῷ πατρῴῳ μνήματι πρὸσ Δαυίδην εἰσ Γιβρῶνα παρεγένοντο.

ἤρξατο μὲν οὖν ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου τοῖσ Ἑβραίοισ ἐμφύλιοσ πόλεμοσ καὶ διέμεινεν ἄχρι πολλοῦ, τῶν μὲν μετὰ Δαυίδου κρειττόνων ἀεὶ γινομένων καὶ πλεῖον ἐν τοῖσ κινδύνοισ φερομένων, τοῦ δὲ Σαούλου παιδὸσ καὶ τῶν ὑπηκόων αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν σχεδὸν ἡμέραν ἐλαττουμένων.

Ἐγένοντο δὲ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν καὶ παῖδεσ Δαυίδῃ τὸν ἀριθμὸν ἓξ [ἐκ γυναικῶν τοσούτων], ὧν ὁ μὲν πρεσβύτατοσ ἐκ μητρὸσ Ἀχίνασ γενόμενοσ Ἀμνὼν ἐκλήθη, ὁ δὲ δεύτεροσ ἐκ γυναικὸσ Ἀβιγαίασ Δανίηλοσ, τῷ τρίτῳ δ’ ἐκ τῆσ Θολομαίου θυγατρὸσ Μαχάμησ φύντι τοῦ Γεσσιρῶν βασιλέωσ Ἀψάλωμοσ ὄνομα, τὸν δὲ τέταρτον Ἀδωνίαν ἐκ γυναικὸσ Αἤθησ προσηγόρευσε, τὸν πέμπτον δὲ Σαφατίαν τῆσ Ἀβιτάλησ καὶ τὸν ἕκτον Γεθερσὰν τῆσ Γαλαὰδ ἐπωνόμασε.

τοῦ δ’ ἐμφυλίου πολέμου συνεστῶτοσ καὶ συμπιπτόντων εἰσ ἔργα καὶ μάχην πυκνῶσ μεθ’ ἑκατέρου τῶν βασιλέων, Ἀβεννῆροσ ὁ τοῦ Σαούλου παιδὸσ ἀρχιστράτηγοσ συνετὸσ ὢν καὶ σφόδρα εὔνουν ἔχων τὸ πλῆθοσ πάντασ συμμεῖναι [τῷ Ιἐβόσθῳ] παρεσκεύασε·

καὶ διέμειναν ἱκανὸν χρόνον τὰ ἐκείνου φρονοῦντεσ. ὕστερον δ’ ἐν ἐγκλήματι γενόμενοσ Ἀβεννῆροσ καὶ λαβὼν αἰτίαν ὡσ συνέλθοι τῇ Σαούλου παλλακῇ Ῥαισφᾶ μὲν τοὔνομα Σιβάτου δὲ θυγατρί, καὶ καταμεμφθεὶσ ὑπὸ Ιἐβώσθου περιαλγήσασ καὶ θυμωθείσ, ὡσ οὐ δικαίων τῶν παρ’ αὐτοῦ τυγχάνοι πάσῃ προνοίᾳ περὶ αὐτὸν χρώμενοσ, ἠπείλησε μὲν τὴν βασιλείαν εἰσ Δαυίδην περιστήσειν, ἐπιδείξειν δὲ ὡσ οὐχὶ διὰ τὴν ἰδίαν ῥώμην καὶ σύνεσιν ἄρχοι τῶν πέραν Ιὀρδάνου, διὰ δὲ τὴν αὐτοῦ στρατηγίαν τε καὶ πίστιν.

καὶ πέμψασ εἰσ Γιβρῶνα παρὰ Δαυίδην λαβεῖν ὁρ́κουσ τε καὶ πίστεισ ἠξίου, ἦ μὴν ἕξειν αὐτὸν ἑταῖρον καὶ φίλον ἀναπείσαντα τὸν λαὸν τοῦ Σαούλου μὲν ἀποστῆναι παιδόσ, αὐτὸν δὲ ἀποδείξαντα πάσησ τῆσ χώρασ βασιλέα.

τοῦ δὲ Δαυίδου ποιησαμένου τὰσ ὁμολογίασ, ἥσθη γὰρ ἐφ’ οἷσ Ἀβεννῆροσ διεπρεσβεύσατο πρὸσ αὐτόν, καὶ πρῶτον τεκμήριον παρασχεῖν τῶν συνθηκῶν ἀξιώσαντοσ ἀνασώσαντα πρὸσ αὐτὸν [Μελχάλην] τὴν γυναῖκα μεγάλοισ ὠνηθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ κινδύνοισ καὶ Παλαιστίνων κεφαλαῖσ ἑξακοσίαισ, ἃσ ὑπὲρ αὐτῆσ ἐκόμισε τῷ πατρὶ Σαούλῳ, πέμπει μὲν αὐτῷ τὴν Μελχάλην ἀποσπάσασ Ὀφελτίου τοῦ τότε συνοικοῦντοσ αὐτῇ, πρὸσ τοῦτο καὶ Ιἐβώσθου συμπράξαντοσ·

ἐγεγράφει γὰρ αὐτῷ Δαυίδησ τὴν γυναῖκα δικαίωσ ἀπολαβεῖν·

συγκαλέσασ δὲ τοὺσ γεγηρακότασ τοῦ πλήθουσ καὶ ταξιάρχουσ καὶ χιλιάρχουσ λόγουσ ἐποιήσατο πρὸσ αὐτούσ, ὡσ ἔχοντασ ἑτοίμωσ ἀποστῆναι μὲν Ιἐβώσθου Δαυίδῃ δὲ προσθέσθαι ταύτησ ἀποστρέψειε τῆσ ὁρμῆσ, νῦν μέντοι γε ἐπιτρέποι χωρεῖν ᾗ βούλονται· καὶ γὰρ εἰδέναι τὸν θεὸν διὰ Σαμουήλου τοῦ προφήτου Δαυίδην χειροτονήσαντα πάντων Ἑβραίων βασιλέα, προειπεῖν δ’ ὅτι Παλαιστίνουσ ἐκεῖνοσ αὐτὸσ τιμωρήσεται καὶ ποιήσει κρατήσασ ὑποχειρίουσ.

ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ πρεσβύτεροι καὶ ἡγεμόνεσ, ὡσ τὴν Ἀβεννήρου γνώμην ᾗ πρότερον εἶχον αὐτοὶ περὶ τῶν πραγμάτων σύμφωνον προσέλαβον, τὰ Δαυίδου φρονεῖν μετεβάλοντο.

πεισθέντων δὲ τούτων Ἀβεννῆροσ συγκαλεῖ τὴν Βενιαμιτῶν φυλήν, οἱ γὰρ ἐκ ταύτησ ἅπαντεσ Ιἐβώσθου σωματοφύλακεσ ἦσαν, καὶ ταὐτὰ πρὸσ αὐτοὺσ διαλεχθείσ, ἐπειδὴ μὴ ἀντικρούοντασ ἑώρα, προστιθεμένουσ δ’ οἷσ ἐβούλετο, παραλαβὼν ὡσ εἴκοσι τῶν ἑταίρων ἧκε πρὸσ Δαυίδην τοὺσ ὁρ́κουσ παρ’ αὐτοῦ ληψόμενοσ αὐτόσ, πιστότερα γὰρ τῶν δι’ ἄλλου πραττομένων ὅσα δι’ αὑτῶν ἕκαστοι ποιοῦμεν εἶναι δοκεῖ, καὶ προσέτι τοὺσ γενομένουσ αὐτῷ λόγουσ πρόσ τε τοὺσ ἡγεμόνασ καὶ πρὸσ τὴν φυλὴν ἅπασαν σημανῶν.

ὑποδεξαμένου δ’ αὐτὸν φιλοφρόνωσ καὶ λαμπρᾷ καὶ πολυτελεῖ τραπέζῃ ξενίσαντοσ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ, ἠξίωσεν ἀφεθεὶσ ἀγαγεῖν τὸ πλῆθοσ, ἵνα παρόντι καὶ βλεπομένῳ παραδῶσι τὴν ἀρχήν.

Ἐκπέμψαντοσ δὲ τοῦ Δαυίδου τὸν Ἀβεννῆρον οὐδὲ ὀλίγον διαλιπὼν εἰσ Γιβρῶνα ἧκεν Ιὤαβοσ ὁ ἀρχιστράτηγοσ αὐτοῦ, καὶ μαθών, ὡσ εἰή παρὼν πρὸσ αὐτὸν Ἀβεννῆροσ καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπηλλαγμένοσ ἐπὶ συνθήκαισ καὶ ὁμολογίαισ τῆσ ἡγεμονίασ, δείσασ μὴ τὸν μὲν ἐν τιμῇ καὶ τῇ πρώτῃ ποιήσεται τάξει συνεργόν τε τῆσ βασιλείασ ἐσόμενον καὶ τἆλλα δεινὸν ὄντα συνιδεῖν πράγματα καὶ τοὺσ καιροὺσ ὑποδραμεῖν, αὐτὸσ δ’ ἐλαττωθείη καὶ τῆσ στρατηγίασ ἀφεθείη, κακοῦργον καὶ πονηρὰν ὁδὸν ἄπεισι.

[καὶ] πρῶτον μὲν ἐπιχειρεῖ διαβαλεῖν αὐτὸν πρὸσ τὸν βασιλέα φυλάττεσθαι παραινῶν καὶ μὴ προσέχειν οἷσ Ἀβεννῆροσ συντίθεται·

πάντα γὰρ ποιεῖν αὐτὸν ἐπὶ τῷ βεβαιώσασθαι τῷ Σαούλου παιδὶ τὴν ἡγεμονίαν· ἐπὶ δὲ ἀπάτῃ καὶ δόλῳ πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντα μεθ’ ἧσ ἐβούλετο νῦν ἐλπίδοσ καὶ οἰκονομίασ τῶν κατασκευαζομένων ἀπελθεῖν. ὡσ δ’ οὐκ ἔπειθε τὸν Δαυίδην τούτοισ οὐδὲ παροξυνόμενον ἑώρα, τρέπεται ταύτησ τολμηροτέραν ὁδὸν καὶ κρίνασ Ἀβεννῆρον ἀποκτεῖναι πέμπει τοὺσ ἐπιδιώξοντασ, οἷσ καταλαβοῦσι προσέταξεν αὐτὸν καλεῖν ἐκ τοῦ Δαυίδου ὀνόματοσ, ὡσ ἔχοντοσ αὐτοῦ τινα περὶ τῶν πραγμάτων πρὸσ αὐτὸν ἃ μὴ διεμνημόνευσε παρόντοσ εἰπεῖν.

Ἀβεννῆροσ δ’ ὡσ ἤκουσε τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων, κατέλαβον αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ Βησηρᾶ καλουμένῳ ἀπέχοντι τῆσ Γιβρῶνοσ σταδίουσ εἴκοσι, μηδὲν ὑπιδόμενοσ τῶν συμβησομένων ὑπέστρεψεν.

ἀποσπᾷ μὲν τῶν οἰκείων αὐτὸν ὡσ ἐν ἀπορρήτῳ διαλεξόμενοσ, παραγαγὼν δὲ εἰσ τὸ ἐρημότερον τῆσ πύλησ μόνοσ αὐτὸσ ὢν σὺν Ἀβεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ σπασάμενοσ τὴν μάχαιραν ὑπὸ τὴν λαγόνα παίει.

καὶ τελευτᾷ μὲν Ἀβεννῆροσ τοῦτον ἐνεδρευθεὶσ τὸν τρόπον ὑπὸ Ιωἄβου, ὡσ μὲν αὐτὸσ ἔλεγε τιμωρήσαντοσ Ἀσαήλῳ τῷ ἀδελφῷ, ὃν διώκοντα λαβὼν Ἀβεννῆροσ ἀπέκτεινεν ἐν τῇ πρὸσ Γιβρῶνι μάχῃ, ὡσ δὲ τἀληθὲσ εἶχε δείσαντοσ περὶ τῆσ στρατηγίασ καὶ τῆσ παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμῆσ, μὴ τούτων μὲν αὐτὸσ ἀφαιρεθείη, λάβοι δὲ παρὰ Δαυίδου τὴν πρώτην τάξιν Ἀβεννῆροσ.

ἐκ τούτων ἄν τισ κατανοήσειεν, ὅσα καὶ πηλίκα τολμῶσιν ἄνθρωποι πλεονεξίασ ἕνεκα καὶ ἀρχῆσ καὶ τοῦ μηδενὶ τούτων παραχωρῆσαι·

κτήσασθαι γὰρ αὐτὰ ποθοῦντεσ διὰ μυρίων κακῶν λαμβάνουσι, καὶ δείσαντεσ ἀποβαλεῖν πολλῷ χείροσι τὸ βέβαιον αὑτοῖσ τῆσ παραμονῆσ περιποιοῦσιν, ὡσ οὐχ ὁμοίου δεινοῦ τυγχάνοντοσ πορίσασθαι τηλικοῦτον μέγεθοσ ἐξουσίασ, καὶ συνήθη τοῖσ ἀπ’ αὐτῆσ ἀγαθοῖσ γενόμενον ἔπειτ’ αὐτὴν ἀπολέσαι, τούτου δὲ ὑπερβολὴν ἔχοντοσ συμφορᾶσ. καὶ διὰ τοῦτο χαλεπώτερα μηχανῶνται καὶ τολμῶσιν ἐν φόβῳ ἔργα πάντεσ τοῦτ’ ἀποβαλεῖν γενόμενοι. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν βραχέσιν ἀρκεῖ δεδηλῶσθαι.

Δαυίδησ δ’ ἀκούσασ ἀνῃρημένον τὸν Ἀβεννῆρον ἤλγησε μὲν τὴν ψυχήν, ἐμαρτύρατο δὲ πάντασ ἀνατείνων εἰσ τὸν θεὸν τὴν δεξιὰν καὶ βοῶν, ὡσ οὔτε κοινωνὸσ εἰή τῆσ Ἀβεννήρου σφαγῆσ, οὔτε κατ’ ἐντολὴν καὶ βούλησιν ἰδίαν ἀποθάνοι.

ἀρὰσ δὲ κατὰ τοῦ πεφονευκότοσ αὐτὸν δεινὰσ ἐτίθετο καὶ τὸν οἶκον ὅλον αὐτοῦ καὶ τοὺσ συμπράξαντασ ὑπευθύνουσ ἐποιεῖτο ταῖσ ὑπὲρ τοῦ τετελευτηκότοσ ποιναῖσ· ἔμελε γὰρ αὐτῷ μὴ δόξαι παρὰ τὰσ πίστεισ καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ οὓσ ἔδωκεν Ἀβεννήρῳ τοῦτο εἰργάσθαι.

προσέταξε μέντοι γε παντὶ τῷ λαῷ κλαίειν καὶ πενθεῖν τὸν ἄνδρα καὶ τοῖσ νομιζομένοισ τιμᾶν αὐτοῦ τὸ σῶμα περιρρηξαμένῳ μὲν τὰσ ἐσθῆτασ ἐνδύντι δὲ σάκκουσ, ταῦτα δὲ ποιεῖν προάγοντασ τὴν κλίνην. αὐτὸσ δ’ ἐφείπετο μετὰ τῶν γεγηρακότων καὶ τῶν ἐν ἡγεμονίαισ ὄντων κοπτόμενόσ τε καὶ τοῖσ δακρύοισ ἐνδεικνύμενοσ τό τε εὔνουν τὸ πρὸσ [τὸν] ζῶντα καὶ τὴν ἐπὶ τεθνηκότι λύπην, καὶ ὅτι μὴ κατὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην ἀνῄρηται.

θάψασ δ’ αὐτὸν ἐν Γιβρῶνι μεγαλοπρεπῶσ καὶ ἐπιταφίουσ τε συγγραψάμενοσ θρήνουσ αὐτὸσ ἐπὶ τοῦ τάφου στὰσ πρῶτοσ ἀνεκλαύσατο καὶ παρέδωκε τοῖσ ἄλλοισ.

οὕτωσ δ’ αὐτὸν ὁ Ἀβεννήρου συνέσχε θάνατοσ, ὡσ μηδὲ τροφὴν ἀναγκαζόντων αὐτὸν τῶν ἑταίρων λαβεῖν, ἀλλ’ ὤμοσε γεύσεσθαι μηδενὸσ ἄχρι ἡλίου δυσμῶν. ταῦτ’ εὔνοιαν αὐτῷ παρὰ τοῦ πλήθουσ ἐγέννησεν·

οἵ τε γὰρ πρὸσ τὸν Ἀβεννῆρον φιλοστόργωσ διακείμενοι σφόδρ’ αὐτοῦ τὴν πρὸσ αὐτὸν τιμὴν ἀποθανόντα καὶ φυλακὴν τῆσ πίστεωσ ἠγάπησαν, ὅτι πάντων αὐτὸν ἀξιώσειεν τῶν νομιζομένων ὡσ συγγενῆ καὶ φίλον, ἀλλ’ οὐχ ὡσ ἐχθρὸν γενόμενον ὑβρίσειεν ἀκόσμῳ ταφῇ καὶ ἠμελημένῃ· τό τε ἄλλο πᾶν ὡσ ἐπὶ χρηστῷ καὶ ἡμέρῳ τὴν φύσιν ἔχαιρε, τὴν αὐτὴν ἑκάστου λογιζομένου πρόνοιαν εἰσ αὑτὸν τοῦ βασιλέωσ ἐν τοῖσ ὁμοίοισ τυγχάνοντα τὸν Ἀβεννήρου νεκρὸν ἑώρα. πρὸσ τούτοισ οὖν μάλιστα Δαυίδην γλίχεσθαι δόξησ ἀγαθῆσ ποιούμενον πρόνοιαν ὡσ εἰκὸσ ἣν οὐθεὶσ ὑπενόησεν ὑπ’ αὐτοῦ φονευθῆναι τὸν Ἀβεννῆρον·

ἔλεξε δὲ καὶ πρὸσ τὸ πλῆθοσ, ὡσ αὐτῷ μὲν οὐχ ἡ τυχοῦσα λύπη γένοιτ’ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ τετελευτηκότοσ, οὐ μικρὰ δὲ τοῖσ Ἑβραίων πράγμασι βλάβη στερηθέντων αὐτοῦ καὶ συνέχειν αὐτὰ καὶ σώζειν βουλαῖσ τε ἀρίσταισ καὶ ῥώμῃ χειρῶν ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ ἔργοισ δυναμένου. "ἀλλὰ θεὸσ μέν, εἶπεν, ᾧ μέλει πάντων, οὐκ ἐάσει τοῦτον ἡμῖν ἀνεκδίκητον·

ἐγὼ δ’ ἐπίστασθε, ὡσ οὐδὲν Ιὤαβον καὶ Ἀβεσσαῖον τοὺσ Σαρουίασ παῖδασ ποιεῖν ἱκανόσ εἰμι πλέον ἐμοῦ δυναμένουσ, ἀλλ’ ἀποδώσει τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων αὐτοῖσ ἀμοιβὴν τὸ θεῖον. " καὶ Ἀβεννῆροσ μὲν εἰσ τοιοῦτο κατέστρεψε τέλοσ τὸν βίον. Ἀκούσασ δὲ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ ὁ Σαούλου παῖσ Ιἔβωσθοσ οὐ πρᾴωσ ἤνεγκεν ἀνδρὸσ ἐστερημένοσ συγγενοῦσ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτῷ παρασχόντοσ, ἀλλ’ ὑπερεπάθησε καὶ λίαν αὐτὸν ὠδύνησεν ὁ Ἀβεννήρου θάνατοσ.

ἐπεβίω δ’ οὐδ’ αὐτὸσ πολὺν χρόνον, ἀλλ’ ὑπὸ τῶν Ἐρέμμωνοσ υἱῶν Βανά, ἑτέρῳ δὲ Θαηνὸσ ὄνομα ἦν, ἐπιβουλευθεὶσ ἀπέθανεν. μόνον εὑρόντεσ μεσημβρίζοντα καὶ κοιμώμενον τὸν Ιἔβωσθον καὶ μήτε τοὺσ φύλακασ παρόντασ μήτε τὴν θυρωρὸν ἐγρηγορυῖαν, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν ὑπό τε τοῦ κόπου καὶ τῆσ ἐργασίασ ἣν μετεχειρίζετο καὶ τοῦ καύματοσ εἰσ ὕπνον καταπεσοῦσαν, παρελθόντεσ εἰσ τὸ δωμάτιον, ἐν ᾧ συνέβαινε κατακεκοιμῆσθαι τὸν Σαούλου παῖδα, κτείνουσιν αὐτόν.

καὶ τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντεσ καὶ δι’ ὅλησ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ποιησάμενοι τὴν πορείαν, ὡσ ἂν φεύγοντεσ ἐκ τῶν ἠδικημένων πρὸσ τὸν ληψόμενόν τε τὴν χάριν καὶ παρέξοντα τὴν ἀσφάλειαν, εἰσ Γιβρῶνα παρεγένοντο·

καὶ τὴν κεφαλὴν ἐπιδείξαντεσ τῷ Δαυίδῃ τὴν Ιἐβώσθου συνίστων αὑτοὺσ ὡσ εὔνουσ καὶ τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ καὶ τῆσ βασιλείασ ἀνταγωνιστὴν ἀνῃρηκότασ. ὁ δ’ οὐχ ὡσ ἤλπιζον οὕτωσ αὐτῶν προσεδέξατο τὸ ἔργον, ἀλλ’ εἰπών, "ὦ κάκιστοι καὶ παραχρῆμα δίκην ὑφέξοντεσ, οὐκ ἔγνωτε πῶσ ἐγὼ τὸν Σαούλου φονέα καὶ τὸν κομίσαντά μοι τὸν χρυσοῦν αὐτοῦ στέφανον ἠμυνάμην, καὶ ταῦτα ἐκείνῳ χαριζόμενον τὴν ἀναίρεσιν, ἵνα μὴ συλλάβωσιν αὐτὸν οἱ πολέμιοι;

ἦ μεταβεβλῆσθαί με καὶ μηκέτ’ εἶναι τὸν αὐτὸν ὑπωπτεύσατε, ὡσ χαίρειν κακούργοισ ἀνδράσι καὶ χάριτασ ἡγήσασθαι τὰσ κυριοκτόνουσ ὑμῶν πράξεισ, ἀνῃρηκότων ἐπὶ τῆσ αὑτοῦ κοίτησ ἄνδρα δίκαιον καὶ μηδένα μηδὲν κακὸν εἰργασμένον, ὑμᾶσ δὲ καὶ διὰ πολλῆσ εὐνοίασ καὶ τιμῆσ ἐσχηκότα;

διὸ δώσετε ποινὴν μὲν αὐτῷ κολασθέντεσ, δίκην δ’ ἐμοὶ τοῦ νομίσαντασ ἡδέωσ ἕξειν με τὴν Ιἐβώσθου τελευτὴν τοῦτον ἀνελεῖν·

οὐ γὰρ ἐδύνασθε μᾶλλον ἀδικῆσαι τὴν ἐμὴν δόξαν ἢ τοῦθ’ ὑπολαβόντεσ. " ταῦτ’ εἰπὼν πᾶσαν αἰκίαν αὐτοὺσ αἰκισάμενοσ διεχρήσατο καὶ τὴν Ιἐβώσθου κεφαλὴν ἐν τῷ Ἀβεννήρου τάφῳ πάντων ἀξιώσασ ἐκήδευσε. Τούτων δὲ τοιοῦτον λαβόντων τέλοσ ἧκον ἅπαντεσ οἱ τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων πρῶτοι πρὸσ Δαυίδην εἰσ Γιβρῶνα οἵ τε χιλίαρχοι καὶ ἡγεμόνεσ αὐτῶν, καὶ παρεδίδοσαν αὑτοὺσ τήν τε εὔνοιαν, ἣν ἔτι καὶ Σαούλου ζῶντοσ εἶχον πρὸσ αὐτόν, ὑπομιμνήσκοντεσ καὶ τὴν τιμήν, ἣν γενόμενον τότε χιλίαρχον τιμῶντεσ οὐ διέλιπον, ὅτι τε βασιλεὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ Σαμουήλου τοῦ προφήτου χειροτονηθείη καὶ παῖδεσ αὐτοῦ καὶ ὡσ τὴν Ἑβραίων χώραν αὐτῷ σῶσαι καταγωνισαμένῳ Παλαιστίνουσ δέδωκεν ὁ θεὸσ ἐμφανίζοντεσ.

ὁ δὲ ταύτησ τε ἀποδέχεται τῆσ προθυμίασ αὐτοὺσ καὶ παρακαλέσασ διαμένειν, οὐ γὰρ ἔσεσθαι μετάνοιαν αὐτοῖσ ἐκ τοῦ τοιούτου, καὶ κατευωχήσασ καὶ φιλοφρονησάμενοσ ἔπεμψε τὸν λαὸν παρ’ αὐτὸν ἄξοντασ ἅπαντα.

καὶ συνῆλθον ἐκ μὲν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ὁπλιτῶν ὡσ ὀκτακόσιοι καὶ ἑξακισχίλιοι φοροῦντεσ ὅπλα θυρεὸν καὶ σιρομάστην·

οὗτοι δὲ τῷ Σαούλου παιδὶ παρέμενον· τούτων γὰρ χωρὶσ ἡ Ιοὔδα φυλὴ τὸν Δαυίδην ἀπέδειξε βασιλέα. ἐκ δὲ τῆσ Συμεωνίδοσ φυλῆσ ἑπτακισχίλιοι καὶ ἑκατόν.

ἐκ δὲ τῆσ Ληουίτιδοσ τετρακισχίλιοι καὶ ἑπτακόσιοι ἔχοντεσ ἄρχοντα Ιὤδαμον· μετὰ τούτοισ ἦν ὁ ἀρχιερεὺσ Σάδωκοσ σὺν εἴκοσι δύο συγγενέσιν ἡγεμόσιν. ἐκ δὲ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ ὁπλῖται τετρακισχίλιοι· ἡ γὰρ φυλὴ περιέμενεν ἔτι τῶν τοῦ γένουσ Σαούλου τινὰ βασιλεύσειν προσδοκῶσα. ἐκ δὲ τῆσ Ἐφραίμου φυλῆσ δισμύριοι καὶ ὀκτακόσιοι τῶν δυνατωτάτων καὶ κατ’ ἰσχὺν διαφερόντων.

ἐκ δὲ τῆσ Μανασσήτιδοσ φυλῆσ τοῦ ἡμίσουσ μύριοι ὀκτακισχίλιοι [τῶν δυνατωτάτων]. ἐκ δὲ τῆσ Ἰσαχάρου φυλῆσ διακόσιοι μὲν οἱ προγινώσκοντεσ τὰ μέλλοντα, ὁπλῖται δὲ δισμύριοι. ἐκ δὲ τῆσ Ζαβουλωνίτιδοσ φυλῆσ ὁπλιτῶν ἐπιλέκτων πέντε μυριάδεσ·

αὕτη γὰρ ἡ φυλὴ μόνη πᾶσα πρὸσ Δαυίδην συνῆλθεν· οὗτοι πάντεσ τὸν αὐτὸν ὁπλισμὸν εἶχον τοῖσ τῆσ Γάδου φυλῆσ. ἐκ δὲ τῆσ Νεφθαλίδοσ φυλῆσ ἐπίσημοι καὶ ἡγεμόνεσ χίλιοι ὅπλοισ χρώμενοι θυρεῷ καὶ δόρατι, ἠκολούθει δὲ φυλὴ ἀναρίθμητοσ οὖσα. ἐκ δὲ τῆσ Δανίτιδοσ φυλῆσ ἐκλεκτοὶ δισμύριοι ἑπτακισχίλιοι ἑξακόσιοι.

ἐκ δὲ τῆσ Ἀσήρου φυλῆσ μυριάδεσ τέσσαρεσ. ἐκ δὲ τῶν δύο φυλῶν τῶν πέραν τοῦ Ιὀρδάνου καὶ τοῦ λοιποῦ τῆσ Μανασσήτιδοσ φυλῆσ ὡπλισμένων θυρεὸν καὶ δόρυ καὶ περικεφαλαίαν καὶ ῥομφαίαν μυριάδεσ δώδεκα· καὶ αἱ λοιπαὶ φυλαὶ ῥομφαίαισ ἐχρῶντο. τοῦτο δὴ πᾶν τὸ πλῆθοσ εἰσ Γιβρῶνα πρὸσ Δαυίδην συνῆλθε μετὰ πολλῆσ παρασκευῆσ σιτίων καὶ οἴνου καὶ τῶν πρὸσ τροφὴν πάντων καὶ μιᾷ γνώμῃ βασιλεύειν τὸν Δαυίδην ἐκύρωσαν.

ἐπὶ δὲ τρεῖσ ἡμέρασ ἑορτάσαντοσ τοῦ λαοῦ καὶ κατευωχηθέντοσ ἐν Γιβρῶνι, ὁ Δαυίδησ μετὰ πάντων ἐκεῖθεν ἄρασ ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα. Τῶν δὲ κατοικούντων τὴν πόλιν Ιἐβουσαίων, γένοσ δ’ εἰσὶν οὗτοι Χαναναίων, ἀποκλεισάντων αὐτῷ τὰσ πύλασ καὶ τοὺσ πεπηρωμένουσ τὰσ ὄψεισ καὶ τὰσ βάσεισ καὶ πᾶν τὸ λελωβημένον στησάντων ἐπὶ χλεύῃ τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τοῦ τείχουσ καὶ λεγόντων κωλύσειν αὐτὸν εἰσελθεῖν τοὺσ ἀναπήρουσ, ταῦτα δ’ ἔπραττον καταφρονοῦντεσ τῇ τῶν τειχῶν ὀχυρότητι, ὀργισθεὶσ πολιορκεῖν ἤρξατο τὰ Ιἑροσόλυμα.

καὶ πολλῇ σπουδῇ καὶ προθυμίᾳ χρησάμενοσ ὡσ διὰ τοῦ ταύτην ἑλεῖν εὐθὺσ ἐμφανίζων τὴν ἰσχὺν καὶ καταπληξόμενοσ εἴ τινεσ ἄρα καὶ ἄλλοι τὸν αὐτὸν ἐκείνοισ τρόπον διέκειντο πρὸσ αὐτόν, λαμβάνει κατὰ κράτοσ τὴν κάτω πόλιν.

ἔτι δὲ τῆσ ἄκρασ λειπομένησ ἔγνω τιμῆσ ὑποσχέσει καὶ γερῶν ὁ βασιλεὺσ προθυμοτέρουσ ἐπὶ τὰ ἔργα τοὺσ στρατιώτασ παρασκευάσαι, καὶ τῷ διὰ τῶν ὑποκειμένων φαράγγων ἐπὶ τὴν ἄκραν ἀναβάντι καὶ ταύτην ἑλόντι στρατηγίαν ἅπαντοσ τοῦ λαοῦ δώσειν ἐπηγγείλατο.

πάντων δὲ φιλοτιμουμένων ἀναβῆναι καὶ μηδένα πόνον ὀκνούντων ὑφίστασθαι δι’ ἐπιθυμίαν τῆσ στρατηγίασ, ὁ Σαρουίασ παῖσ Ιὤαβοσ ἔφθη τοὺσ ἄλλουσ, καὶ ἀναβὰσ ἐβόησε πρὸσ τὸν βασιλέα τὴν στρατηγίαν ἀπαιτῶν.

Ἐκβαλὼν δὲ τοὺσ Ιἐβουσαίουσ ἐκ τῆσ ἄκρασ καὶ αὐτὸσ ἀνοικοδομήσασ τὰ Ιἑροσόλυμα πόλιν αὐτὴν Δαυίδου προσηγόρευσε, καὶ τὸν ἅπαντα χρόνον ἐν αὐτῇ διέτριβε βασιλεύων.

ὁ δὲ χρόνοσ ὃν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἦρξε μόνησ ἐν Γιβρῶνι ἐγένετο ἔτη ἑπτὰ καὶ μῆνεσ ἕξ. ἀποδείξασ δὲ βασίλειον τὰ Ιἑροσόλυμα λαμπροτέροισ αἰεὶ καὶ μᾶλλον ἐχρῆτο τοῖσ πράγμασι τοῦ θεοῦ προνοουμένου κρείττω ποιεῖν αὐτὰ καὶ λαμβάνειν ἐπίδοσιν. πέμψασ δὲ πρὸσ αὐτὸν καὶ Ιἕρωμοσ ὁ Τυρίων βασιλεὺσ φιλίαν καὶ συμμαχίαν συνέθετο·

ἔπεμψε δ’ αὐτῷ καὶ δωρεὰσ ξύλα κέδρινα καὶ τεχνίτασ ἄνδρασ τέκτονασ καὶ οἰκοδόμουσ, οἳ κατεσκεύασαν βασίλειον ἐν Ιἑροσολύμοισ. Δαυίδησ δὲ τήν τε ἄνω πόλιν παραλαβὼν καὶ τὴν ἄκραν συνάψασ αὐτῇ ἐποίησεν ἓν σῶμα, καὶ περιτειχίσασ ἐπιμελητὴν τῶν τειχῶν κατέστησεν Ιὤαβον. πρῶτοσ οὖν Δαυίδησ τοὺσ Ιἐβουσαίουσ ἐξ Ιἑροσολύμων ἐκβαλὼν ἀφ’ ἑαυτοῦ προσηγόρευσε τὴν πόλιν·

ἐπὶ γὰρ Ἁβράμου τοῦ προγόνου ἡμῶν Σόλυμα ἐκαλεῖτο, μετὰ ταῦτα δὲ αὐτήν φασί τινεσ, ὅτι καὶ Ὅμηροσ ταῦτ’ ὠνόμασεν Ιἑροσόλυμα· τὸ γὰρ ἱεροῦ κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν ὠνόμασε τὰ Σόλυμα ὅ ἐστιν ἀσφάλεια. ἦν δὲ πᾶσ ὁ χρόνοσ ἀπὸ τῆσ Ιἠσοῦ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ Χαναναίουσ στρατείασ καὶ τοῦ πολέμου, καθ’ ὃν κρατήσασ αὐτῶν κατένειμε ταύτην τοῖσ Ἑβραίοισ καὶ οὐκέτι τοὺσ Χαναναίουσ ἐκβαλεῖν ἐξ Ιἑροσολύμων ἐδυνήθησαν οἱ Ἰσραηλῖται, μέχρισ ὁ Δαυίδησ αὐτοὺσ ἐξεπολιόρκησεν, ἔτη πεντακόσια καὶ δέκα καὶ πέντε.

Ποιήσομαι δὲ καὶ μνήμην Ὀρόνα πλουσίου μὲν ἀνδρὸσ τῶν Ιἐβουσαίων, οὐκ ἀναιρεθέντοσ δὲ ἐν τῇ Ιἑροσολύμων πολιορκίᾳ ὑπὸ Δαυίδου διὰ τὴν πρὸσ τοὺσ Ἑβραίουσ εὔνοιαν αὐτοῦ καί τινα καὶ χάριν καὶ σπουδὴν πρὸσ αὐτὸν γενομένην τὸν βασιλέα, ἣν μικρὸν ὕστερον εὐκαιρότερον σημανῶ.

ἔγημε δὲ καὶ ἄλλασ γυναῖκασ πρὸσ ταῖσ οὔσαισ αὐτῷ Δαυίδησ καὶ παλλακὰσ ἔσχεν.

ἐποιήσατο δὲ καὶ παῖδασ ἐννέα τὸν ἀριθμόν, οὓσ προσηγόρευσεν Ἀμασέ, Ἀμνου, Σεβάν, Νάθαν, Σολομῶνα, Ιἐβαρῆ, Ἐλιήν, Φαλναγέην, Ναφήν, Ιἐναέ, Ἐλιφαλέ, ἔτι δὲ καὶ θυγατέρα Θαμάραν. τούτων οἱ μὲν ἐννέα ἐξ εὐγενίδων ἦσαν γεγονότεσ, οὓσ δὲ τελευταίουσ εἰρήκαμεν δύο ἐκ τῶν παλλακίδων. Θαμάρα δὲ ὁμομήτριοσ Ἀψαλώμῳ ἦν. Γνόντεσ δ’ οἱ Παλαιστῖνοι τὸν Δαυίδην βασιλέα ὑπὸ τῶν Ἑβραίων ἀποδεδειγμένον στρατεύουσιν ἐπ’ αὐτὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα·

καὶ καταλαβόμενοι τὴν κοιλάδα τῶν Γιγάντων καλουμένην, τόποσ δέ ἐστιν οὐ πόρρω τῆσ πόλεωσ, ἐν αὐτῇ στρατοπεδεύονται. ὁ δὲ τῶν Ιοὐδαίων βασιλεύσ, οὐδὲν γὰρ ἄνευ προφητείασ καὶ τοῦ κελεῦσαι τὸν θεὸν καὶ περὶ τῶν ἐσομένων λαβεῖν ἐγγυητὴν ἐκεῖνον ἑαυτῷ ποιεῖν ἐπέτρεπεν, ἐκέλευσε τὸν ἀρχιερέα τί δοκεῖ τῷ θεῷ καὶ ποδαπὸν ἔσται τὸ τέλοσ τῆσ μάχησ προλέγειν αὐτῷ.

προφητεύσαντοσ δὲ νίκην καὶ κράτοσ ἐξάγει τὴν δύναμιν ἐπὶ τοὺσ Παλαιστίνουσ·

καὶ γενομένησ συμβολῆσ αὐτὸσ κατόπιν αἰφνιδίωσ ἐπιπεσὼν τοῖσ πολεμίοισ τοὺσ μὲν αὐτῶν ἀπέκτεινε, τοὺσ δὲ εἰσ φυγὴν ἐτρέψατο. ὑπολάβῃ δὲ μηδεὶσ ὀλίγην τὴν τῶν Παλαιστίνων στρατιὰν ἐλθεῖν ἐπὶ τοὺσ Ἑβραίουσ τῷ τάχει τῆσ ἥττησ καὶ τῷ μηδὲν ἔργον ἐπιδείξασθαι γενναῖον μηδὲ μαρτυρίασ ἄξιον στοχαζόμενοσ αὐτῶν τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀγέννειαν, ἀλλὰ γινωσκέτω Συρίαν τε ἅπασαν καὶ Φοινίκην καὶ πρὸσ τούτοισ ἄλλα ἔθνη πολλὰ καὶ μάχιμα συστρατεῦσαι αὐτοῖσ καὶ τοῦ πολέμου κοινωνῆσαι, ὃ καὶ μόνον ἦν αἴτιον τοσαυτάκισ αὐτοῖσ νικωμένοισ καὶ πολλὰσ ἀποβαλοῦσι μυριάδασ μετὰ μείζονοσ ἐπιέναι τοῖσ Ἑβραίοισ δυνάμεωσ.

ἀμέλει καὶ ταύταισ πταίσαντεσ ταῖσ μάχαισ τριπλάσιοσ στρατὸσ ἐπῆλθε τῷ Δαυίδῃ καὶ εἰσ ταὐτὸ χωρίον ἐστρατοπεδεύσατο.

πάλιν δὲ τοῦ βασιλέωσ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐρομένου τὸν θεὸν περὶ τῆσ περὶ τὴν μάχην ἐξόδου, προφητεύει ὁ ἀρχιερεὺσ ἐν τοῖσ ἄλσεσι τοῖσ καλουμένοισ Κλαυθμῶσι κατέχειν τὴν στρατιὰν οὐκ ἄπωθεν τοῦ τῶν πολεμίων στρατοπέδου, κινεῖν δ’ αὐτὸν μὴ πρότερον μηδ’ ἄρχεσθαι τῆσ μάχησ.

πρὶν ἢ τὰ ἄλση σαλεύεσθαι μὴ πνέοντοσ ἀνέμου.

ὡσ δ’ ἐσαλεύθη τὰ ἄλση καὶ ὃν αὐτῷ καιρὸν προεῖπεν ὁ θεὸσ παρῆν, οὐδὲν ἐπισχὼν ἐφ’ ἑτοίμην ἤδη καὶ φανερὰν ἐξῆλθε τὴν νίκην· οὐ γὰρ ὑπέμειναν αὐτὸν αἱ τῶν πολεμίων φάλαγγεσ, ἀλλ’ εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ πρώτησ συμβολῆσ τραπέντασ ἐνέκειτο κτείνων· καὶ διώκει μὲν αὐτοὺσ ἄχρι πόλεωσ Γαζάρων, ἡ δ’ ἐστὶν ὁρ́οσ αὐτῶν τῆσ χώρασ, διαρπάζει δ’ αὐτῶν τὴν παρεμβολὴν καὶ πολὺν εὑρὼν ἐν αὐτῇ πλοῦτον καὶ τοὺσ θεοὺσ αὐτῶν διέφθειρε. Τοιαύτησ δ’ ἀποβάσησ καὶ ταύτησ τῆσ μάχησ ἔδοξε Δαυίδῃ συμβουλευσαμένῳ μετὰ τῶν γερόντων καὶ ἡγεμόνων καὶ χιλιάρχων μεταπέμψασθαι τῶν ὁμοφύλων ἐξ ἁπάσησ τῆσ χώρασ πρὸσ αὑτὸν τοὺσ ἐν ἀκμῇ τῆσ ἡλικίασ, ἔπειτα τοὺσ ἱερεῖσ καὶ Ληουίτασ [καὶ] πορευθέντασ εἰσ Καριαθιάριμα μετακομίσαι τὴν τοῦ θεοῦ κιβωτὸν ἐξ αὐτῆσ εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ θρησκεύειν ἐν αὐτῇ λοιπὸν ἔχοντασ αὐτὴν θυσίαισ καὶ ταῖσ ἄλλαισ τιμαῖσ, αἷσ χαίρει τὸ θεῖον·

εἰ γὰρ ἔτι Σαούλου βασιλεύοντοσ τοῦτ’ ἔπραξαν, οὐκ ἂν δεινὸν οὐδὲν ἔπαθον.

συνελθόντοσ οὖν τοῦ λαοῦ παντόσ, καθὼσ ἐβουλεύσαντο, παραγίνεται ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ τὴν κιβωτόν, ἣν βαστάξαντεσ ἐκ τῆσ Ἀμιναδάβου οἰκίασ οἱ ἱερεῖσ καὶ ἐπιθέντεσ ἐφ’ ἅμαξαν καινὴν ἕλκειν ἀδελφοῖσ τε καὶ παισὶν ἐπέτρεψαν μετὰ τῶν βοῶν. προῆγε δ’ ὁ βασιλεὺσ καὶ πᾶν σὺν αὐτῷ τὸ πλῆθοσ ὑμνοῦντεσ τὸν θεὸν καὶ ᾄδοντεσ πᾶν εἶδοσ μέλουσ ἐπιχώριον σύν τε ἤχῳ ποικίλῳ κρουσμάτων τε καὶ ὀρχήσεων καὶ ψαλμῶν ἔτι δὲ σάλπιγγοσ καὶ κυμβάλων κατάγοντεσ τὴν κιβωτὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

ὡσ δ’ ἄχρι τῆσ Χειδῶνοσ ἅλωνοσ τόπου τινὸσ οὕτω καλουμένου προῆλθον, τελευτᾷ Ὀζᾶσ κατ’ ὀργὴν τοῦ θεοῦ·

τῶν βοῶν γὰρ ἐπινευσάντων τὴν κιβωτὸν ἐκτείναντα τὴν χεῖρα καὶ κατασχεῖν ἐθελήσαντα, ὅτι μὴ ὢν ἱερεὺσ ἥψατο ταύτησ, ἀποθανεῖν ἐποίησε. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺσ καὶ ὁ λαὸσ ἐδυσφόρησαν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ Ὀζᾶ, ὁ δὲ τόποσ ἐν ᾧ ἐτελεύτησεν Ὀζᾶ διακοπὴ καλεῖται.

δείσασ δ’ ὁ Δαυίδησ καὶ λογισάμενοσ, μὴ ταὐτὸ πάθῃ τῷ Ὀζᾶ δεξάμενοσ τὴν κιβωτὸν παρ’ αὑτὸν ἐν τῇ πόλει, ἐκείνου διότι μόνον ἐξέτεινε τὴν χεῖρα πρὸσ αὐτὴν οὕτωσ ἀποθανόντοσ, οὐκ εἰσδέχεται μὲν αὐτὴν πρὸσ αὑτὸν εἰσ τὴν πόλιν, ἀλλ’ ἐκνεύσασ εἴσ τι χωρίον ἀνδρὸσ δικαίου, Ὠβαδάρου ἄνομα Ληουίτου τὸ γένοσ, παρ’ αὐτῷ τὴν κιβωτὸν τίθησιν· ἔμεινε δ’ ἐπὶ τρεῖσ ὅλουσ μῆνασ αὐτόθι καὶ τὸν οἶκον τὸν Ὠβαδάρου ηὔξησέ τε καὶ πολλῶν αὐτῷ μετέδωκεν ἀγαθῶν.

τῶν μὲν ἱερέων βασταζόντων αὐτήν, ἑπτὰ δὲ χορῶν οὓσ διεκόσμησεν ὁ βασιλεὺσ προαγόντων, αὐτοῦ δ’ ἐν κινύρᾳ παίζοντοσ καὶ κροτοῦντοσ, ὥστε καὶ τὴν γυναῖκα Μιχάλην Σαούλου δὲ θυγατέρα τοῦ πρώτου βασιλέωσ ἰδοῦσαν αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα χλευάσαι.

εἰσκομίσαντεσ δὲ τὴν κιβωτὸν τιθέασιν ὑπὸ τὴν σκηνήν, ἣν Δαυίδησ ἔπηξεν αὐτῇ, καὶ θυσίασ τελείασ καὶ εἰρηνικὰσ ἀνήνεγκε, καὶ τὸν ὄχλον εἱστίασε πάντα καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι καὶ νηπίοισ διαδοὺσ κολλυρίδα ἄρτου καὶ ἐσχαρίτην καὶ λάγανον τηγανιστὸν καὶ μερίδα θύματοσ.

καὶ τὸν μὲν λαὸν οὕτωσ κατευωχήσασ ἀπέπεμψεν, αὐτὸσ δ’ εἰσ τὸν οἶκον [τὸν] αὑτοῦ παραγίνεται. Παραστᾶσα δὲ αὐτῷ Μιχάλη ἡ γυνὴ Σαούλου δὲ θυγάτηρ τά τε ἄλλα αὐτῷ κατηύχετο καὶ παρὰ τοῦ θεοῦ γενέσθαι ᾔτει πάνθ’ ὅσα παρασχεῖν αὐτῷ δυνατὸν εὐμενεῖ τυγχάνοντι, καὶ δὴ κατεμέμψατο, ὡσ ἀκοσμήσειεν ὀρχούμενοσ ὁ τηλικοῦτοσ βασιλεὺσ καὶ γυμνούμενοσ ὑπὸ τῆσ ὀρχήσεωσ καὶ [ἐν δούλοισ καὶ ἐν] θεραπαινίσιν.

ὁ δ’ οὐκ αἰδεῖσθαι ταῦτα ποιήσασ εἰσ τὸ τῷ θεῷ κεχαρισμένον ἔφασκεν, ὃσ αὐτὸν καὶ τοῦ πατρὸσ αὐτῆσ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων προετίμησε, παίζειν τε καὶ πολλάκισ χορεῦσαι μηδένα τοῦ δόξαι ταῖσ θεραπαινίσιν αἰσχρὸν καὶ αὐτῇ τὸ γινόμενον ποιησάμενοσ λόγον.

ἡ Μιχάλη αὕτη Δαυίδῃ μὲν συνοικοῦσα παῖδασ οὐκ ἐποιήσατο, γαμηθεῖσα δὲ ὕστερον ᾧ παρέδωκεν αὐτὴν ὁ πατὴρ Σαοῦλοσ, τότε δὲ ἀποσπάσασ αὐτὸσ εἶχε, πέντε παῖδασ ἔτεκε.

καὶ περὶ μὲν τούτων κατὰ χώραν δηλώσομεν. Ὁρῶν δ’ ὁ βασιλεὺσ κατὰ πᾶσαν αὐτῷ τὰ πράγματα σχεδὸν ἡμέραν ἀμείνω γινόμενα ἐκ τῆσ τοῦ θεοῦ βουλήσεωσ ἐνόμιζεν ἐξαμαρτάνειν αὑτὸν, εἰ μένων αὐτὸσ ἐν οἴκοισ ἐκ κέδρου πεποιημένοισ ὑψηλοῖσ τε καὶ καλλίστην τὴν ἄλλην κατασκευὴν ἔχουσι περιορᾷ τὴν κιβωτὸν ἐν σκηνῇ κειμένην·

ἐβούλετο δὲ τῷ θεῷ κατασκευάσαι ναόν, ὡσ Μωυσῆσ εἶπε, καὶ περὶ τούτων Νάθᾳ τῷ προφήτῃ διαλεχθείσ, ἐπεὶ ποιεῖν ὅτιπερ ὡρ́μηται προσέταξεν αὐτὸν ὡσ τοῦ θεοῦ πρὸσ ἅπαντ’ αὐτῷ συνεργοῦ παρόντοσ, εἶχεν ἤδη περὶ τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευὴν προθυμότερον.

τοῦ θεοῦ δὲ κατ’ ἐκείνην τὴν νύκτα τῷ Νάθᾳ φανέντοσ καὶ φράσαι κελεύσαντοσ τῷ Δαυίδῃ, ὡσ τὴν μὲν προαίρεσιν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιθυμίαν ἀποδέχεται, μηδενὸσ μὲν πρότερον εἰσ νοῦν βαλομένου ναὸν αὐτῷ κατασκευάσαι.

τούτου δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν λαβόντοσ· οὐκ ἐπιτρέπειν δὲ πολλοὺσ πολέμουσ ἠγωνισμένῳ καὶ φόνῳ τῶν ἐχθρῶν μεμιασμένῳ ποιῆσαι ναὸν αὐτῷ. μετὰ μέντοι γε τὸν θάνατον αὐτοῦ γηράσαντοσ καὶ μακρὸν ἀνύσαντοσ βίον γενήσεσθαι τὸν ναὸν ὑπὸ τοῦ παιδὸσ τοῦ μετ’ αὐτὸν τὴν βασιλείαν παραληψομένου κληθησομένου δὲ Σολομῶνοσ, οὗ προστήσεσθαι καὶ προνοήσειν ὡσ πατὴρ υἱοῦ κατεπηγγέλλετο, τὴν μὲν βασιλείαν τέκνων ἐγγόνοισ φυλάξων καὶ παραδώσων, αὐτὸν δὲ τιμωρήσων, ἂν ἁμαρτὼν τύχῃ, νόσῳ καὶ γῆσ ἀφορίᾳ.

μαθὼν ταῦτα παρὰ τοῦ προφήτου Δαυίδησ καὶ περιχαρὴσ γενόμενοσ ἐπὶ τῷ τοῖσ ἐγγόνοισ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν διαμένουσαν ἐγνωκέναι βεβαίωσ καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ λαμπρὸν ἐσόμενον καὶ περιβόητον πρὸσ τὴν κιβωτὸν παραγίνεται, καὶ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἤρξατο προσκυνεῖν καὶ περὶ πάντων εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ, ὧν τε αὐτῷ παρέσχηκεν ἤδη ἐκ ταπεινοῦ καὶ ποιμένοσ εἰσ τηλικοῦτο μέγεθοσ ἡγεμονίασ τε καὶ δόξησ ἀναγαγών, ὧν τε τοῖσ ἐγγόνοισ αὐτοῦ καθυπέσχετο, τῆσ προνοίασ, ἣν Ἑβραίων καὶ τῆσ τούτων ἐλευθερίασ ἐποιήσατο.

ταῦτ’ εἰπὼν καὶ τὸν θεὸν ὑμνήσασ ἀπαλλάσσεται.

Διαλιπὼν δὲ ὀλίγον χρόνον ἔγνω δεῖν ἐπὶ τοὺσ Παλαιστίνουσ ἐκστρατεύειν, καὶ μηδὲν ἀργὸν μηδὲ ῥᾴθυμον ἐν τοῖσ πράγμασιν ὁρᾶν γινόμενον, ἵν’ ὡσ τὸ θεῖον αὐτῷ προεῖπε καταστρεψάμενοσ τοὺσ πολεμίουσ ἐν εἰρήνῃ τὸ λοιπὸν τοὺσ ἐκγόνουσ αὐτοῦ βασιλεύοντασ καταλείποι.

καὶ συγκαλέσασ πάλιν τὴν στρατιὰν καὶ παραγγείλασ αὐτῇ πρὸσ πόλεμον ἑτοίμῃ καὶ παρεσκευασμένῃ τυγχάνειν, ὅτ’ ἔδοξεν αὐτῷ καλῶσ ἔχειν τὰ παρ’ αὐτῆσ ἄρασ ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων ἐπὶ τοὺσ Παλαιστίνουσ ἧκε.

κρατήσασ δ’ αὐτῶν τῇ μάχῃ καὶ πολλὴν τῆσ χώρασ ἀποτεμόμενοσ καὶ προσορίσασ τῇ τῶν Ἑβραίων ἐπὶ τοὺσ Μωαβίτασ τὸν πόλεμον μετήγαγε, καὶ τὰ μὲν δύο μέρη τῆσ στρατιᾶσ αὐτῶν τῇ μάχῃ νικήσασ διέφθειρε, τὸ δὲ λειπόμενον αἰχμάλωτον ἔλαβε.

φόρουσ δὲ αὐτοῖσ ἐπιτάξασ κατ’ ἔτοσ τελεῖν ἐπὶ Ἀρτάζαρον τὸν Ἀραοῦ μὲν υἱὸν βασιλέα δὲ τῆσ Σωφηνῆσ ἐστράτευσε, καὶ συμβαλὼν αὐτῷ παρὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν τῶν μὲν πεζῶν αὐτοῦ διέφθειρεν ὡσεὶ δισμυρίουσ, τῶν δ’ ἱπποτῶν ὡσ πεντακισχιλίουσ.

ἔλαβε δὲ καὶ αὐτοῦ ἁρ́ματα χίλια, καὶ τὰ πλείω μὲν αὐτῶν ἠφάνισεν, ἑκατὸν δὲ μόνα προσέταξεν αὑτῷ φυλαχθῆναι. Ἀκούσασ δὲ ὁ Δαμασκοῦ καὶ Σύρων βασιλεὺσ Ἄδαδοσ, ὅτι πολεμεῖ Δαυίδησ τὸν Ἀρτάζαρον, φίλοσ ὢν αὐτῷ μετὰ δυνάμεωσ ἧκεν ἰσχυρᾶσ συμμαχήσων·

ἀπήλλαξε δ’ ὡσ προσεδόκα συμβαλὼν πρὸσ τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ, πταίσασ δὲ τῇ μάχῃ πολλοὺσ ἀπέβαλε τῶν στρατιωτῶν· ἔπεσον γὰρ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων ἀναιρούμενοι τῆσ Ἀδάδου δυνάμεωσ δισμύριοι, οἱ δὲ λοιποὶ πάντεσ ἔφυγον. μέμνηται δὲ τούτου τοῦ βασιλέωσ καὶ Νικόλαοσ ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν αὐτοῦ λέγων οὕτωσ·

"μετὰ δὲ ταῦτα πολλῷ χρόνῳ ὕστερον τῶν ἐγχωρίων τισ Ἄδαδοσ ὄνομα πλεῖον ἰσχύσασ Δαμασκοῦ τε καὶ τῆσ ἄλλησ Συρίασ ἔξω Φοινίκησ ἐβασίλευσε. πόλεμον δ’ ἐξενέγκασ πρὸσ Δαυίδην τὸν βασιλέα τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ πολλαῖσ μάχαισ κριθείσ, ὑστάτῃ δὲ παρὰ τὸν Εὐφράτην, ἐν ᾗ ἡττᾶτο, ἄριστοσ ἔδοξεν εἶναι βασιλέων ῥώμῃ καὶ ἀνδρείᾳ. " πρὸσ τούτοισ δὲ καὶ περὶ τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ φησιν, ὡσ μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἐξεδέχοντο παρ’ ἀλλήλων καὶ τὴν βασιλείαν καὶ τὸ ὄνομα, λέγων οὕτωσ· "τελευτήσαντοσ δὲ ἐκείνου ἀπόγονοι ἐπὶ δέκα γενεὰσ ἐβασίλευον ἑκάστου παρὰ τοῦ πατρὸσ ἅμα καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τοὔνομα [τούτου] ἐκδεχομένου, ὥσπερ οἱ Πτολεμαῖοι ἐν Αἰγύπτῳ.

μέγιστον δὲ ἁπάντων δυνηθεὶσ ὁ τρίτοσ ἀναμαχέσασθαι βουλόμενοσ τὴν τοῦ προπάτοροσ ἧτταν στρατεύσασ ἐπὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἐπόρθησε τὴν νῦν Σαμαρεῖτιν καλουμένην γῆν.

" οὐ διήμαρτε δὲ τῆσ ἀληθείασ· οὗτοσ γάρ ἐστιν Ἄδαδοσ ὁ στρατευσάμενοσ ἐπὶ Σαμάρειαν Ἀχάβου βασιλεύοντοσ τῶν Ἰσραηλιτῶν, περὶ οὗ κατὰ χώραν ἐροῦμεν. Δαυίδησ δὲ στρατευσάμενοσ ἐπὶ Δαμασκὸν καὶ τὴν ἄλλην Συρίαν πᾶσαν αὐτὴν ὑπήκοον ἐποιήσατο, καὶ φρουρὰσ ἐν τῇ χώρᾳ καταστήσασ καὶ φόρουσ αὐτοῖσ τελεῖν ὁρίσασ ὑπέστρεψε·

καὶ τάσ τε χρυσᾶσ φαρέτρασ καὶ τὰσ πανοπλίασ, ἃσ οἱ τοῦ Ἀδάδου σωματοφύλακεσ ἐφόρουν, ἀνέθηκε τῷ θεῷ εἰσ Ιἑροσόλυμα, ἃσ ὕστερον ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ Σούσακοσ στρατεύσασ ἐπὶ τὸν υἱωνὸν αὐτοῦ Ῥοβόαμον ἔλαβε καὶ πολὺν ἄλλον ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων ἐξεφόρησε πλοῦτον· ταῦτα μὲν ὅταν ἔλθωμεν ἐπὶ τὸν οἰκεῖον αὐτῶν τόπον δηλώσομεν.

ὁ δὲ τῶν Ἑβραίων βασιλεὺσ τοῦ θεοῦ συμπνέοντοσ αὐτῷ καὶ τοὺσ πολέμουσ συγκατορθοῦντοσ καὶ ταῖσ καλλίσταισ τῶν Ἀνδραζάρου πόλεων ἐπεστράτευσε Βατταίᾳ καὶ Μάχωνι, καὶ λαβὼν αὐτὰσ κατὰ κράτοσ διήρπασε. χρυσὸσ δ’ ἐν αὐταῖσ εὑρέθη πάμπολυσ καὶ ἄργυροσ ἔτι δὲ καὶ χαλκόσ, ὃν τοῦ χρυσοῦ κρείττον’ ἔλεγον, ἐξ οὗ καὶ Σολόμων τὸ μέγα σκεῦοσ θάλασσαν δὲ καλούμενον ἐποίησε καὶ τοὺσ καλλίστουσ ἐκείνουσ λουτῆρασ, ὅτε τῷ θεῷ τὸν ναὸν κατεσκεύασεν.

Ὡσ δὲ ὁ τῆσ Ἀμάθησ βασιλεὺσ τὰ περὶ τὸν Ἀνδράζαρον ἐπύθετο καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ διεφθαρμένην ἤκουσε, δείσασ περὶ αὑτῷ καὶ τὸν Δαυίδην πρὶν ἐπ’ αὐτὸν ἔλθοι φιλίᾳ καὶ πίστει γνοὺσ ἐνδήσασθαι, πέμπει πρὸσ αὐτὸν Ἀδώραμον υἱὸν αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ τὸν Ἀνδράζαρον ἐχθρὸν ὄντ’ αὐτῷ πολεμῆσαι χάριν ἔχειν ὁμολογῶν, καὶ συμμαχίαν πρὸσ αὐτὸν καὶ φιλίαν ποιούμενοσ.

ἔπεμψε δ’ αὐτῷ καὶ δῶρα σκεύη τῆσ ἀρχαίασ κατασκευῆσ χρύσεα καὶ ἀργύρεα καὶ χάλκεα.

Δαυίδησ δὲ ποιησάμενοσ τὴν συμμαχίαν πρὸσ τὸν Θαῖνον, τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ βασιλεῖ τῆσ Ἀμάθησ, καὶ τὰ δῶρα δεξάμενοσ ἀπέλυσεν αὐτοῦ τὸν υἱὸν μετὰ τιμῆσ τῆσ πρεπούσησ ἑκατέροισ. τὰ δὲ πεμφθέντα ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τὸν ἄλλον χρυσὸν καὶ ἄργυρον, ὃν ἐκ τῶν πόλεων εἰλήφει καὶ τῶν κεχειρωμένων ἐθνῶν, φέρων ἀνατίθησι τῷ θεῷ. οὐκ αὐτῷ δὲ πολεμοῦντι μόνον καὶ τῆσ στρατιᾶσ ἡγουμένῳ τὸ νικᾶν καὶ κατορθοῦν παρεῖχεν ὁ θεόσ, ἀλλὰ καὶ πέμψαντοσ αὐτοῦ μετὰ δυνάμεωσ εἰσ τὴν Ἰδουμαίαν Ἀβεσσαῖον τὸν Ιωἄβου τοῦ ἀρχιστρατήγου ἀδελφὸν δι’ ἐκείνου τὴν τῶν Ἰδουμαίων νίκην ἔδωκε·

μυρίουσ γὰρ αὐτῶν καὶ ὀκτακισχιλίουσ Ἀβεσσαῖοσ διέφθειρε τῇ μάχῃ. καὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἅπασαν φρουραῖσ διαλαβὼν ὁ βασιλεὺσ φόρουσ ὑπέρ τε τῆσ χώρασ καὶ τῆσ ἑκάστου κεφαλῆσ παρ’ αὐτῶν ἐδέχετο. ἦν δὲ καὶ δίκαιοσ τὴν φύσιν καὶ τὰσ κρίσεισ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν ἀφορῶν ἐποιεῖτο.

στρατηγὸν δὲ ἁπάσησ εἶχε τῆσ στρατιᾶσ τὸν Ιὤαβον· ἐπὶ δὲ τῶν ὑπομνημάτων Ιὠσάφατον υἱὸν Ἀχίλου κατέστησεν· ἀπέδειξε δ’ ἐκ τῆσ Φινεέσου οἰκίασ τὸν Σάδωκον ἀρχιερέα μετ’ Ἀβιαθάρου, φίλοσ γὰρ ἦν αὐτῷ· γραμματέα δὲ Σισὰν ἐποίησε· Βαναίᾳ δὲ τῷ Ιωἄδου τὴν τῶν σωματοφυλάκων ἀρχὴν παραδίδωσιν· οἱ δὲ πρεσβύτεροι παῖδεσ αὐτοῦ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν τούτου φυλακὴν ἦσαν. Ἐμνήσθη δὲ καὶ τῶν πρὸσ Ιὠνάθην τὸν Σαούλου παῖδα συνθηκῶν καὶ ὁρ́κων καὶ τῆσ ἐκείνου πρὸσ αὐτὸν φιλίασ τε καὶ σπουδῆσ·

πρὸσ γὰρ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασιν ἀγαθοῖσ οἷσ εἶχεν ἔτι καὶ μνημονικώτατοσ τῶν εὖ ποιησάντων παρὰ τὸν ἄλλον χρόνον ὑπῆρχε. προσέταξεν οὖν ἀναζητεῖν εἴ τισ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτοῦ σώζεται, ᾧ τὰσ ἀμοιβὰσ ἃσ ὤφειλεν Ιὠνάθῃ τῆσ ἑταιρίασ ἀποδώσει·

ἀχθέντοσ οὖν τινοσ ἠλευθερωμένου μὲν ὑπὸ Σαούλου δυναμένου δὲ γινώσκειν τοὺσ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτοῦ περιόντασ, ἀνέκρινεν εἴ τινα ἔχοι λέγειν τῶν Ιὠνάθῃ προσηκόντων ζῶντα καὶ κομίσασθαι τὰσ τῶν εὐεργεσιῶν χάριτασ δυνάμενον, ὧν καὶ αὐτὸσ ἔτυχε παρὰ Ιὠνάθου. φήσαντοσ δ’ υἱὸν αὐτοῦ περιλείπεσθαι Μεμφίβοσθον ὄνομα πεπηρωμένον τὰσ βάσεισ, τῆσ γὰρ τροφοῦ μετὰ τὸ προσαγγελθῆναι τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὸν πάππον ἐν τῇ μάχῃ πεσόντασ ἁρπασαμένησ καὶ φευγούσησ, ἀπὸ τῶν ὤμων αὐτὸ κατενεχθῆναι καὶ βλαβῆναι τὰσ βάσεισ, μαθὼν ὅπου καὶ παρὰ τίνι τρέφεται πέμψασ πρὸσ τὸν Μάχειρον εἰσ Λάβαθα πόλιν, παρὰ τούτῳ γὰρ ὁ Ιὠνάθου παῖσ ἐτρέφετο, μεταπέμπεται πρὸσ αὑτόν.

ἐλθὼν δ’ ὁ Μεμφίβοσθοσ πρὸσ τὸν βασιλέα πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσεκύνησεν αὐτόν.

ὁ δὲ Δαυίδησ θαρρεῖν τε προυτρέπετο καὶ τὰ βελτίω προσδοκᾶν· δίδωσι δ’ αὐτῷ καὶ τὸν πατρῷον οἶκον καὶ πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἣν ὁ πάπποσ αὐτοῦ Σαοῦλοσ ἐκτήσατο, σύσσιτόν τε καὶ ὁμοτράπεζον ἐκέλευσεν εἶναι καὶ μηδεμίαν ἡμέραν ἀπολείπεσθαι τῆσ σὺν αὐτῷ διαίτησ. τοῦ δὲ παιδὸσ προσκυνήσαντοσ ἐπί τε τοῖσ λόγοισ καὶ ταῖσ δωρεαῖσ, καλέσασ τὸν Σιβὰν τὸν πατρῷον οἶκον ἔλεγε δεδωρῆσθαι τῷ παιδὶ καὶ πᾶσαν τὴν Σαούλου κτῆσιν, αὐτόν τε ἐκέλευσεν ἐργαζόμενον αὐτοῦ τὴν γῆν καὶ προνοούμενον ἁπάντων τὴν πρόσοδον εἰσ Ιἑροσόλυμα κομίζειν, ἄγειν τε αὐτὸν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ τράπεζαν αὐτὸν Σιβὰν καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ, ἦσαν δ’ οὗτοι πεντεκαίδεκα, καὶ τοὺσ οἰκέτασ αὐτοῦ τὸν ἀριθμὸν ὄντασ εἴκοσι τῷ παιδὶ χαρίζεται Μεμφιβόσθῳ.

ταῦτα διαταξαμένου τοῦ βασιλέωσ ὁ μὲν Σιβὰσ προσκυνήσασ καὶ πάντα ποιήσειν εἰπὼν ἀνεχώρησεν, ὁ δὲ Ιὠνάθου παῖσ ἐν Ιἑροσολύμοισ κατῴκει συνεστιώμενοσ τῷ βασιλεῖ καὶ πάσησ ὡσ υἱὸσ αὐτοῦ θεραπείασ τυγχάνων·

ἐγένετο δ’ αὐτῷ καὶ παῖσ, ὃν Μίχανον προσηγόρευσε. Καὶ οἱ μὲν περιλειφθέντεσ ἐκ τοῦ Σαούλου γένουσ καὶ Ιὠνάθου τούτων ἔτυχον παρὰ Δαυίδου τῶν τιμῶν.

τελευτήσαντοσ δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τοῦ τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλέωσ Ναάσου, φίλοσ δ’ ἦν οὗτοσ αὐτῷ, καὶ διαδεξαμένου τὴν βασιλείαν Ἀννὼν τοῦ παιδόσ, πέμψασ Δαυίδησ πρὸσ αὐτὸν παρεμυθήσατο πρᾴωσ τε φέρειν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ πατρὸσ παραινῶν καὶ τὴν αὐτὴν φιλίαν διαμενεῖν, ἣ πρὸσ ἐκεῖνον ἦν, τούτῳ προσδοκᾶν. οἱ δὲ τῶν Ἀμμανιτῶν ἄρχοντεσ κακοήθωσ ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸν Δαυίδου τρόπον ταῦτ’ ἐδέξαντο, καὶ παρώτρυναν τὸν βασιλέα λέγοντεσ κατασκόπουσ πεπομφέναι τῆσ χώρασ Δαυίδην καὶ τῆσ αὑτῶν δυνάμεωσ ἐπὶ προφάσει φιλανθρωπίασ, φυλάττεσθαί τε συνεβούλευον καὶ μὴ προσέχειν τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ, μὴ καὶ σφαλεὶσ ἀπαρηγορήτῳ συμφορᾷ περιπέσῃ.

ταῦτ’ οὖν δόξασ πιθανώτερα λέγειν τοὺσ ἄρχοντασ ἢ τἀληθὲσ εἶχεν ὁ τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλεὺσ Ἀννὼν τοὺσ παρὰ τοῦ Δαυίδου πεμφθέντασ πρέσβεισ χαλεπῶσ περιύβρισε·

ξυρήσασ γὰρ αὐτῶν τὰ ἡμίση τῶν γενείων καὶ τὰ ἡμίση τῶν ἱματίων περιτεμὼν ἔργοισ ἀπέλυσε κομίζοντασ οὐ λόγοισ τὰσ ἀποκρίσεισ. ἰδὼν δὲ ταῦθ’ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺσ ἠγανάκτησε καὶ δῆλοσ ἦν οὐ περιοψόμενοσ τὴν ὕβριν καὶ τὸν προπηλακισμόν, ἀλλὰ πολεμήσων τοῖσ Ἀμμανίταισ καὶ τιμωρίαν αὐτῶν τῆσ παρανομίασ τῆσ πρὸσ τοὺσ πρεσβευτὰσ εἰσπραξόμενοσ τὸν βασιλέα.

συνέντεσ δὲ οἵ τε ἀναγκαῖοι καὶ οἱ ἡγεμόνεσ, ὅτι παρεσπονδήκασι καὶ δίκην ὑπὲρ τούτων ὀφείλουσι, προπαρασκευάζονται εἰσ τὸν πόλεμον·

καὶ πέμψαντεσ πρὸσ Σύρον τὸν τῶν Μεσοποταμιτῶν βασιλέα χίλια τάλαντα σύμμαχον αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ γενέσθαι τῷ μισθῷ παρεκάλεσαν καὶ Σουβάν· ἦσαν δὲ τοῖσ βασιλεῦσι τούτοισ πεζοῦ δύο μυριάδεσ. προσεμισθώσαντο δὲ καὶ τὸν ἐκ τῆσ Μιχᾶσ καλουμένησ χώρασ βασιλέα καὶ τέταρτον Ἴστοβον ὄνομα, καὶ τούτουσ ἔχοντασ μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ ὁπλίτασ. Οὐ κατεπλάγη δὲ τὴν συμμαχίαν καὶ τὴν τῶν Ἀμμανιτῶν δύναμιν ὁ Δαυίδησ, τῷ δὲ θεῷ πεποιθὼσ καὶ τῷ δικαίωσ αὐτοῖσ ἀνθ’ ὧν ὑβρίσθη πολεμεῖν μέλλειν, Ιὤαβον τὸν ἀρχιστράτηγον δοὺσ αὐτῷ τῆσ στρατιᾶσ τὸ ἀκμαιότατον ἐξ αὐτῆσ ἔπεμψεν ἐπ’ αὐτούσ.

ὁ δὲ πρὸσ τῇ μητροπόλει τῶν Ἀμμανιτῶν Ἀραβαθᾶ κατεστρατοπεδεύσατο.

τῶν δὲ πολεμίων ἐξελθόντων καὶ παραταξαμένων οὐχ ὁμοῦ διχῇ δέ, τὸ μὲν γὰρ ἐπικουρικὸν ἐν τῷ πεδίῳ καθ’ αὑτὸ ἐτάχθη, τὸ δὲ τῶν Ἀμμανιτῶν στράτευμα πρὸσ ταῖσ πύλαισ ἀντικρὺ τῶν Ἑβραίων, ἰδὼν τοῦτο Ιὤαβοσ ἀντιμηχανᾶται· καὶ τοὺσ μὲν ἀνδρειοτάτουσ ἐπιλεξάμενοσ ἀντιπαρατάσσεται τῷ Σύρῳ καὶ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ βασιλεῦσι, τὸ δ’ ἄλλο παραδοὺσ Ἀβεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ τοῖσ Ἀμμανίταισ ἐκέλευσεν ἀντιπαρατάξασθαι, εἰπὼν ἂν τοὺσ Σύρουσ ἴδῃ βιαζομένουσ αὐτὸν καὶ πλέον δυναμένουσ μεταγαγόντα τὴν φάλαγγα βοηθεῖν αὐτῷ, τὸ δ’ αὐτὸ τοῦτο ποιήσειν καὶ αὐτόσ, ἂν ὑπὸ τῶν Ἀμμανιτῶν αὐτὸν καταπονούμενον θεάσηται.

προτρεψάμενοσ οὖν τὸν ἀδελφὸν καὶ παρακαλέσασ εὐψύχωσ καὶ μετὰ προθυμίασ ἀνδράσιν αἰσχύνην φοβουμένοισ πρεπούσησ ἀγωνίσασθαι τὸν μὲν ἀπέλυσε τοῖσ Ἀμμανίταισ μαχησόμενον, αὐτὸσ δὲ τοῖσ Σύροισ συνέβαλε.

καὶ πρὸσ ὀλίγον ἀντισχόντων αὐτῶν καρτερῶσ πολλοὺσ μὲν αὐτῶν ἀπέκτεινεν Ιὤαβοσ, ἅπαντασ δ’ ἠνάγκασεν εἰσ φυγὴν τραπῆναι.

τοῦτο ἰδόντεσ οἱ Ἀμμανῖται καὶ δείσαντεσ τὸν Ἀβεσσαῖον καὶ τὴν μετ’ αὐτοῦ στρατιὰν οὐκ ἔμειναν, ἀλλὰ μιμησάμενοι τοὺσ συμμάχουσ εἰσ τὴν πόλιν ἔφυγον. κρατήσασ οὖν τῶν πολεμίων Ιὤαβοσ εἰσ Ιἑροσόλυμα πρὸσ τὸν βασιλέα λαμπρῶσ ὑπέστρεψε. Τοῦτο τὸ πταῖσμα τοὺσ Ἀμμανίτασ οὐκ ἔπεισεν ἠρεμεῖν οὐδὲ μαθόντασ τοὺσ κρείττονασ ἡσυχίαν ἄγειν, ἀλλὰ πέμψαντεσ πρὸσ Χαλαμὰν τὸν τῶν πέραν Εὐφράτου Σύρων βασιλέα μισθοῦνται τοῦτον ἐπὶ συμμαχίᾳ, ἔχοντα μὲν ἀρχιστράτηγον Σέβεκον, πεζῶν δὲ μυριάδασ ὀκτὼ καὶ ἱππέων μυρίουσ.

γνοὺσ δ’ ὁ τῶν Ἑβραίων βασιλεὺσ πάλιν ἐπ’ αὐτὸν τοὺσ Ἀμμανίτασ τοσαύτην δύναμιν συνηθροικότασ οὐκέτι διὰ στρατηγῶν αὐτοῖσ πολεμεῖν ἔκρινεν, ἀλλ’ αὐτὸσ σὺν ἁπάσῃ τῇ δυνάμει διαβὰσ τὸν Ιὄρδανον ποταμὸν καὶ ὑπαντήσασ αὐτοῖσ συνάψασ εἰσ μάχην ἐνίκησε·

καὶ ἀναιρεῖ μὲν αὐτῶν πεζῶν μὲν εἰσ τέσσαρασ μυριάδασ ἱππέων δὲ εἰσ ἑπτακισχιλίουσ, ἔτρωσε δὲ καὶ τὸν στρατηγὸν τοῦ Χαλαμᾶ Σέβεκον, ὃσ ἐκ τῆσ πληγῆσ ἀπέθανεν. οἱ δὲ Μεσοποταμῖται τοιούτου γενομένου τοῦ τέλουσ τῆσ μάχησ αὑτοὺσ Δαυίδῃ παρέδοσαν καὶ δῶρα ἔπεμψαν αὐτῷ.

καὶ ὁ μὲν ὡρ́ᾳ χειμῶνοσ ἀνέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα, ἀρχομένου δὲ τοῦ ἐάροσ ἔπεμψε τὸν ἀρχιστράτηγον Ιὤαβον πολεμήσοντα τοῖσ Ἀμμανίταισ. ὁ δὲ τήν τε γῆν αὐτῶν ἅπασαν ἐπερχόμενοσ διέφθειρε καὶ αὐτοὺσ εἰσ τὴν μητρόπολιν συγκλείσασ Ἀραβαθὰ ἐπολιόρκει. Συνέπεσε δὲ καὶ Δαυίδῃ πταῖσμα δεινὸν ὄντι φύσει δικαίῳ καὶ θεοσεβεῖ καὶ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ ἰσχυρῶσ φυλάσσοντι·

θεασάμενοσ γὰρ δείλησ ὀψίασ ἀπὸ τοῦ στέγουσ τῶν βασιλείων, ἐν ᾧ περιπατεῖν κατ’ ἐκεῖνο τῆσ ὡρ́ασ ἦν ἔθοσ, γυναῖκα λουομένην ἐν τῇ αὑτῆσ οἰκίᾳ ψυχρῷ ὕδατι καλλίστην τὸ εἶδοσ καὶ πασῶν διαφέρουσαν, ὄνομα αὐτῇ ἦν Βεεθσαβή, ἡττᾶται τοῦ κάλλουσ τῆσ γυναικόσ· καὶ τῆσ ἐπιθυμίασ κατασχεῖν οὐ δυνάμενοσ αὐτῇ συνέρχεται. γενομένησ δ’ ἐγκύου τῆσ γυναικὸσ καὶ πεμψάσησ πρὸσ τὸν βασιλέα, ὅπωσ τῷ ἁμαρτήματι σκέψηταί τινα τοῦ λαθεῖν ὁδόν, ἀποθανεῖν γὰρ αὐτὴν κατὰ τοὺσ πατρίουσ καθήκει νόμουσ μεμοιχευμένην, μετακαλεῖται τὸν Ιωἄβου μὲν ὁπλοφόρον ἐκ τῆσ πολιορκίασ ἄνδρα δὲ τῆσ γυναικὸσ Οὐρίαν ὄνομα, καὶ παραγενόμενον περί τε τῆσ στρατιᾶσ καὶ τῆσ πολιορκίασ ἀνέκρινε.

λέγοντοσ δὲ πάντα κατὰ νοῦν αὐτοῖσ κεχωρηκέναι τὰ πράγματα βαστάσασ ἐκ τοῦ δείπνου μέρη προσδίδωσιν αὐτῷ, καὶ κελεύει πρὸσ τὴν γυναῖκα ἀπελθόντα ἀναπαύσασθαι σὺν αὐτῇ.

ὁ δὲ Οὐρίασ τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησε, παρεκοιμήθη δὲ τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖσ ἄλλοισ ὁπλοφόροισ. ὡσ δὲ γνοὺσ τοῦθ’ ὁ βασιλεὺσ ἀνέκρινεν αὐτόν, ὅτι μὴ πρὸσ [αὑτὸν εἰσ] τὴν οἰκίαν ἔλθοι μηδὲ πρὸσ τὴν γυναῖκα διὰ τοσούτου χρόνου πάντων ἀνθρώπων ταύτην ἐχόντων τὴν φύσιν ὅταν ἔλθωσιν ἐξ ἀποδημίασ, οὐκ εἶναι δίκαιον ἔφη τῶν συστρατιωτῶν αὐτοῦ καὶ τοῦ στρατηγοῦ χαμαὶ κοιμωμένων ἐν παρεμβολῇ καὶ τῇ τῶν πολεμίων χώρᾳ μετὰ γυναικὸσ αὐτὸν ἀναπαύεσθαι καὶ τρυφᾶν.

ταῦτ’ εἰπόντα μεῖναι τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐκέλευσεν αὐτόθι ὡσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἀπολύσων αὐτὸν πρὸσ τὸν ἀρχιστράτηγον.

κληθεὶσ δ’ ἐπὶ δεῖπνον ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ Οὐρίασ καὶ μέχρι μέθησ προελθὼν ἐν τῷ πότῳ δεξιουμένου τοῦ βασιλέωσ αὐτὸν ἐπίτηδεσ ταῖσ προπόσεσιν, οὐδὲν ἧττον πάλιν πρὸ τῶν τοῦ βασιλέωσ θυρῶν ἐκοιμήθη μηδεμίαν λαβὼν τῆσ γυναικὸσ ἐπιθυμίαν. ἐπὶ τούτοισ δὲ δυσανασχετήσασ ὁ βασιλεὺσ ἔγραψε τῷ Ιωἄβῳ κολάσαι προστάττων τὸν Οὐρίαν, ἁμαρτεῖν γὰρ αὐτὸν ἐδήλου, καὶ τὸν τρόπον τῆσ τιμωρίασ ἵνα μὴ γένηται φανερὸσ αὐτὸσ τοῦτο βουληθεὶσ ὑπέθετο·

κατὰ γὰρ τὸ δυσμαχώτατον αὐτὸν ἐκέλευσε μέροσ τῶν πολεμίων τάξαι καὶ καθ’ ὃ κινδυνεύσει μαχόμενοσ ἀπολειφθεὶσ μόνοσ·

[τοὺσ γὰρ] συμπαραστάτασ ἀναχωρῆσαι ἐκ τῆσ μάχησ γινομένησ ἐκέλευσε. ταῦτα γράψασ καὶ σημηνάμενοσ τῇ αὑτοῦ σφραγῖδι τὴν ἐπιστολὴν ἔδωκεν Οὐρίᾳ κομίσαι πρὸσ Ιὤαβον. δεξάμενοσ δὲ Ιὤαβοσ τὰ γράμματα καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ προαίρεσιν ἀναγνούσ, καθ’ ὃν ᾔδει τόπον τοὺσ πολεμίουσ χαλεποὺσ αὐτῷ γενομένουσ, κατὰ τοῦτον ἔστησε τὸν Οὐρίαν δοὺσ αὐτῷ τινασ τῶν ἀρίστων τῆσ στρατιᾶσ·

αὐτὸσ δ’ ἁπάσῃ τῇ δυνάμει προσεπιβοηθήσειν ἔφησεν, εἰ δυνηθεῖεν ἀνατρέψαντέσ τι τοῦ τείχουσ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν πόλιν. ὄντα δ’ αὐτὸν γενναῖον στρατιώτην καὶ δόξαν ἔχοντα παρά τε τῷ βασιλεῖ καὶ πᾶσι τοῖσ ὁμοφύλοισ ἐπ’ ἀνδρείᾳ χαίρειν τοῖσ μεγάλοισ πόνοισ ἀλλὰ μὴ προσαγανακτεῖν ἠξίου.

τοῦ δ’ Οὐρία προθύμωσ ὑποστάντοσ τὸ ἔργον, τοῖσ μετ’ αὐτοῦ παρατασσομένοισ ἰδίᾳ καταλιπεῖν ὅταν ἐξορμήσαντασ ἴδωσι τοὺσ πολεμίουσ ἐδήλωσε. προσβαλόντων οὖν τῇ πόλει τῶν Ἑβραίων δείσαντεσ οἱ Ἀμμανῖται, μὴ κατ’ ἐκεῖνον τὸν τόπον, καθ’ ὃν Οὐρίαν συνέβαινε τετάχθαι, φθάσαντεσ ἀναβῶσιν οἱ πολέμιοι, προστησάμενοι τοὺσ ἀνδρειοτάτουσ αὐτῶν καὶ τὴν πύλην ἀνοίξαντεσ αἰφνιδίωσ καὶ μετὰ ῥύμησ καὶ δρόμου πολλοῦ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐπεξῆλθον.

ἰδόντεσ δὲ αὐτοὺσ οἱ σὺν τῷ Οὐρίᾳ πάντεσ ἀνεχώρησαν ὀπίσω, καθὼσ Ιὤαβοσ αὐτοῖσ προεῖπεν·

αἰσχυνθεὶσ δ’ Οὐρίασ φυγεῖν καὶ τὴν τάξιν καταλιπεῖν ὑπέμεινε τοὺσ πολεμίουσ· καὶ τὴν ὁρμὴν αὐτῶν ἐκδεξάμενοσ ἀναιρεῖ μὲν οὐκ ὀλίγουσ, κυκλωθεὶσ δὲ καὶ ληφθεὶσ ἐν μέσῳ ἅμα δ’ αὐτῷ τινεσ καὶ ἄλλοι τελευτᾷ συγκαταπεσόντων ἑτέρων. Τούτων οὕτωσ γενομένων ἔπεμψεν ἀγγέλουσ Ιὤαβοσ πρὸσ τὸν βασιλέα λέγειν ἐντειλάμενοσ αὐτοῖσ, ὡσ σπουδάσειε μὲν ταχέωσ ἑλεῖν τὴν πόλιν, προσβαλὼν δὲ τῷ τείχει καὶ πολλοὺσ ἀπολέσασ ἀναχωρῆσαι βιασθείη·

προστιθέναι δὲ τούτοισ ἂν ὀργιζόμενον ἐπ’ αὐτοῖσ βλέπωσι καὶ τὸν Οὐρία θάνατον. τοῦ δὲ βασιλέωσ ἀκούσαντοσ παρὰ τῶν ἀγγέλων ταῦτα καὶ δυσφοροῦντοσ φάσκοντοσ ἁμαρτεῖν αὐτοὺσ τῷ τείχει προσβαλόντασ, δέον ὑπονόμοισ καὶ μηχανήμασιν ἑλεῖν πειρᾶσθαι τὴν πόλιν, καὶ ταῦτ’ ἔχοντασ παράδειγμα τὸν Γεδεῶνοσ υἱὸν Ἀβιμέλεχον, ὃσ ἐπεὶ τὸν ἐν Θήβαισ πύργον ἑλεῖν ἐβούλετο βίᾳ, βληθεὶσ ὑπὸ πρεσβύτιδοσ πέτρῳ κατέπεσε καὶ ἀνδρειότατοσ ὢν διὰ τὸ δυσχερὲσ τῆσ ἐπιβολῆσ αἰσχρῶσ ἀπέθανεν·

οὗ μνημονεύοντασ ἔδει μὴ προσιέναι τῷ τείχει τῶν πολεμίων·

ἄριστον γὰρ ἁπάντων τῶν ἐν πολέμῳ πραχθέντων καὶ καλῶσ καὶ ὡσ ἑτέρωσ ἐνίοισ αὐτοῖσ κινδύνοισ μνήμην ἔχειν, ὡσ τὰ μὲν μιμεῖσθαι τὰ δὲ φυλάττεσθαι. ἐπεὶ δὲ οὕτωσ ἔχοντι καὶ τὸν Οὐρία θάνατον ἐδήλωσεν ὁ ἄγγελοσ, παύεται μὲν τῆσ ὀργῆσ, Ιωἄβῳ δ’ ἐκέλευσεν ἀπελθόντα λέγειν ἀνθρώπινον εἶναι τὸ συμβεβηκὸσ καὶ τὰ τοῦ πολέμου φύσιν ἔχειν τοιαύτην, ὥστε ποτὲ μὲν τοῖσ ἐναντίοισ εὖ πράττειν συμβαίνειν κατ’ αὐτόν, ποτὲ δὲ τοῖσ ἑτέροισ·

τοῦ λοιποῦ μέντοι γε προνοεῖν τῆσ πολιορκίασ, ὅπωσ μηδὲν ἔτι πταίσωσι κατ’ αὐτήν, ἀλλὰ χώμασι καὶ μηχαναῖσ ἐκπολιορκήσαντασ καὶ παραστησαμένουσ τὴν μὲν πόλιν κατασκάψαι, ἅπαντασ δ’ ἀπολέσαι τοὺσ ἐν αὐτῇ.

καὶ ὁ μὲν ἄγγελοσ τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἐντεταλμένα κομίζων πρὸσ Ιὤαβον ἠπείγετο. ἡ δὲ τοῦ Οὐρία γυνὴ Βεεθσαβὴ τὸν θάνατον τἀνδρὸσ πυθομένη ἐπὶ συχνὰσ αὐτὸν ἡμέρασ ἐπένθησεν, παυσαμένην δὲ τῆσ λύπησ καὶ τῶν ἐπ’ Οὐρίᾳ δακρύων ὁ βασιλεὺσ εὐθὺσ ἄγεται γυναῖκα, καὶ παῖσ ἄρρην ἐξ αὐτῆσ γίνεται αὐτῷ.

Τοῦτον οὐχ ἡδέωσ ἐπεῖδεν ὁ θεὸσ τὸν γάμον, ἀλλὰ δι’ ὀργῆσ ἔχων τὸν Δαυίδην τῷ προφήτῃ Νάθᾳ φανεὶσ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἐμέμφετο τὸν βασιλέα.

ὁ δὲ Νάθασ ἀστεῖοσ καὶ συνετὸσ ὢν ἀνήρ, λογισάμενοσ ὡσ οἱ βασιλεῖσ ὅταν εἰσ ὀργὴν ἐμπέσωσι ταύτῃ πλέον ἢ τῷ δικαίῳ νέμουσι, τὰσ μὲν παρὰ τοῦ θεοῦ γεγενημένασ ἀπειλὰσ ἡσυχάζειν ἔκρινεν, ἄλλουσ δὲ λόγουσ χρηστοὺσ πρὸσ αὐτὸν διεξῆλθε, καὶ δὴ τοιοῦτόν τινα τρόπον περὶ οὗ καὶ τί φρονεῖ ποιῆσαι σαφὲσ αὐτῷ παρεκάλει· "δύο γάρ, ἔφησεν, ἄνδρεσ τὴν αὐτὴν κατῴκουν πόλιν, ὧν ὁ μὲν πλούσιοσ ἦν καὶ πολλὰσ εἶχεν ἀγέλασ ὑποζυγίων τε καὶ θρεμμάτων καὶ βοῶν, τῷ πένητι δ’ ἀμνὰσ ὑπῆρχε μία.

ταύτην μετὰ τῶν τέκνων αὐτοῦ ἀνέτρεφε συνδιαιρούμενοσ αὐτῇ τὰ σιτία καὶ φιλοστοργίᾳ πρὸσ αὐτὴν χρώμενοσ ᾗ τισ ἂν χρήσαιτο καὶ πρὸσ θυγατέρα.

ξένου δ’ ἐπελθόντοσ τῷ πλουσίῳ τῶν μὲν ἰδίων οὐδὲν ἠξίωσεν ἐκεῖνοσ βοσκημάτων καταθύσασ εὐωχῆσαι τὸν φίλον, πέμψασ δὲ τὴν ἀμνάδα τοῦ πένητοσ ἀπέσπασε, καὶ ταύτην παρασκευάσασ εἱστίασε τὸν ξένον. " σφόδρα ἐλύπησεν ὁ λόγοσ οὗτοσ τὸν βασιλέα καὶ πονηρὸν πρὸσ τὸν Νάθαν τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, ὃσ δὴ τοῦτο τὸ ἔργον ἐτόλμησεν, ἀπεφήνατο καὶ τετραπλὴν ἀποτῖσαι τὴν ἀμνάδα δίκαιον εἶναι καὶ πρὸσ τούτῳ θανάτῳ κολασθῆναι.

Νάθασ δ’ ὑποτυχὼν αὐτὸν ἔλεγεν ἐκεῖνον εἶναι τὸν ἄξιον ταῦτα παθεῖν ὑφ’ ἑαυτοῦ κεκριμένον τολμήσαντα μέγα καὶ δεινὸν ἔργον. ἀνεκάλυπτε δ’ αὐτῷ καὶ παρεγύμνου τὴν ὀργὴν τοῦ θεοῦ ποιήσαντοσ μὲν αὐτὸν βασιλέα πάσησ τῆσ Ἑβραίων δυνάμεωσ καὶ τῶν ἐν κύκλῳ πάντων ἐθνῶν πολλῶν καὶ μεγάλων κύριον, ῥυσαμένου δ’ ἔτι πρὸ τούτων ἐκ τῶν Σαούλου χειρῶν, δόντοσ δ’ αὐτῷ καὶ γυναῖκασ ἃσ δικαίωσ καὶ νομίμωσ ἠγάγετο, καταφρονηθέντοσ δ’ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ ἀσεβηθέντοσ, ὃσ ἀλλοτρίαν τε γήμασ ἔχει γυναῖκα καὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆσ ἀποκτείνειεν ἐκδοὺσ τοῖσ πολεμίοισ·

δώσειν οὖν αὐτὸν ἀντὶ τούτων δίκασ τῷ θεῷ καὶ βιασθήσεσθαι μὲν αὐτοῦ τὰσ γυναῖκασ ὑφ’ ἑνὸσ τῶν παίδων, ἐπιβουλευθήσεσθαι δὲ καὶ αὐτὸν ὑπ’ ἐκείνου, καὶ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο κρύφα δράσαντα φανερὰν τὴν ἐπ’ αὐτῷ δίκην ὑφέξειν·

τεθνήξεσθαι δὲ καὶ τὸν παῖδά σοι παραχρῆμα τὸν ἐξ αὐτῆσ γεγενημένον. ταραχθέντοσ δ’ ἐπὶ τούτοισ τοῦ βασιλέωσ καὶ συσχεθέντοσ ἱκανῶσ καὶ μετὰ δακρύων καὶ λύπησ ἀσεβῆσαι λέγοντοσ, ἦν γὰρ ὁμολογουμένωσ θεοσεβὴσ καὶ μηδὲν ἁμαρτὼν ὅλωσ περὶ τὸν βίον ἢ τὰ περὶ τὴν Οὐρία γυναῖκα, ᾤκτειρεν ὁ θεὸσ καὶ διαλλάττεται φυλάξειν αὐτῷ καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὴν βασιλείαν ἐπαγγειλάμενοσ·

μετανοοῦντι γὰρ περὶ τῶν γεγενημένων οὐκέτι χαλεπῶσ ἔχειν ἔφασκε. καὶ Νάθασ μὲν ταῦτα τῷ βασιλεῖ προφητεύσασ οἴκαδε ἐπανῆλθε. Τῷ δ’ ἐκ τῆσ Οὐρία γυναικὸσ γενομένῳ παιδὶ Δαυίδῃ νόσον ἐνσκήπτει χαλεπὴν τὸ θεῖον, ἐφ’ ᾗ δυσφορῶν ὁ βασιλεὺσ τροφὴν μὲν ἐφ’ ἡμέρασ ἑπτὰ καίτοι γε ἀναγκαζόντων τῶν οἰκείων οὐ προσηνέγκατο, μέλαιναν δὲ περιθέμενοσ ἐσθῆτα πεσὼν ἐπὶ σάκκου κατὰ γῆσ ἔκειτο τὸν θεὸν ἱκετεύων ὑπὲρ τῆσ τοῦ παιδὸσ σωτηρίασ·

σφόδρα γὰρ ἔστεργεν αὐτοῦ τὴν μητέρα. τῇ δ’ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν τελευτήσαντοσ τοῦ παιδὸσ οὐκ ἐτόλμων τῷ βασιλεῖ τοῦτο μηνύειν οἱ θεράποντεσ λογιζόμενοι, μὴ γνοὺσ ἔτι μᾶλλον ἀπόσχηται καὶ τροφῆσ καὶ τῆσ ἄλλησ ἐπιμελείασ ὡσ ἂν ἐπὶ ποθεινοῦ τέκνου τετελευτηκότοσ, ὅτε καὶ νοσοῦντοσ οὕτωσ ὑπὸ τῆσ λύπησ ἑαυτὸν ἐκάκου.

ταραττομένων δ’ αἰσθόμενοσ τῶν οἰκετῶν ὁ βασιλεὺσ καὶ ταῦτα πασχόντων, ἃ μάλιστα συγκρύψαι τι θέλουσι συμβαίνει, συνεὶσ ὅτι τέθνηκεν ὁ παῖσ προσφωνήσασ ἕνα τῶν οἰκετῶν καὶ μαθὼν τἀληθὲσ ἀνίσταται καὶ λουσάμενοσ καὶ λαβὼν ἐσθῆτα λευκὴν εἰσ τὴν σκηνὴν τοῦ θεοῦ παραγίνεται, καὶ κελεύσασ δεῖπνον αὑτῷ παραθεῖναι πολλὴν ἐπὶ τῷ παραλόγῳ τοῖσ τε συγγενέσι καὶ τοῖσ οἰκέταισ ἔκπληξιν παρεῖχεν, ὅτι μηδὲν τούτων ἐπὶ νοσοῦντι τῷ παιδὶ ποιήσασ πάνθ’ ὁμοῦ τετελευτηκότοσ ἔπραττε.

τήν τε αἰτίαν, δεηθέντεσ ἐπιτρέψαι πρῶτον αὐτοῖσ πυθέσθαι, παρεκάλουν [εἰπεῖν] τῶν γεγενημένων.

ὁ δὲ ἀμαθεῖσ εἰπὼν αὐτοὺσ ἐδίδασκεν, ὡσ ἔτι μὲν ζῶντοσ τοῦ παιδὸσ ἔχων ἐλπίδα σωτηρίασ αὐτοῦ δεόντωσ πάντ’ ἐποίει τὸν θεὸν ἡγούμενοσ τούτοισ εὐμενῆ καταστήσειν, ἀποθανόντοσ δ’ οὐκέτι χρείαν εἶναι λύπησ ματαίασ.

ταῦτ’ εἰπόντοσ ἐπῄνεσαν τὴν σοφίαν καὶ τὴν διάνοιαν τοῦ βασιλέωσ. συνελθὼν δὲ τῇ γυναικὶ Βεεθσαβῇ ἔγκυον αὐτὴν ἐποίησε, καὶ γεννησαμένησ ἄρρεν παιδίον Σολόμωνα τοῦτον προσηγόρευσεν, οὕτωσ Νάθα τοῦ προφήτου κελεύσαντοσ. Ιὤαβοσ δὲ τῇ πολιορκίᾳ τοὺσ Ἀμμανίτασ ἰσχυρῶσ ἐκάκου τῶν τε ὑδάτων αὐτοὺσ ἀποτεμνόμενοσ καὶ τῆσ τῶν ἄλλων εὐπορίασ, ὡσ πάνυ ταλαιπωρεῖν ἐνδείᾳ ποτοῦ καὶ τροφῆσ.

ἐξ ὀλίγου γὰρ φρέατοσ ἤρτηντο καὶ ταμείασ ὡσ μὴ τελέωσ αὐτοὺσ ἐπιλιπεῖν τὴν πηγὴν δαψιλέστερον χρωμένουσ. γράφει δὴ τῷ βασιλεῖ ταῦτα δηλῶν καὶ παρακαλῶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν αἱρ́εσιν τῆσ πόλεωσ ἐλθεῖν, ἵνα τὴν νίκην αὐτὸσ ἐπιγραφῇ.

ταῦτα Ιωἄβου γράψαντοσ ἀποδεξάμενοσ αὐτὸν τῆσ εὐνοίασ καὶ τῆσ πίστεωσ ὁ βασιλεὺσ παραλαβὼν τὴν σὺν αὐτῷ δύναμιν ἧκεν ἐπὶ τὴν τῆσ Ῥαβαθᾶσ πόρθησιν, καὶ κατὰ κράτοσ ἑλὼν διαρπάσαι τοῖσ στρατιώταισ ἐφῆκεν. αὐτὸσ δὲ τὸν τοῦ βασιλέωσ τῶν Ἀμμανιτῶν λαμβάνει στέφανον ἕλκοντα χρυσοῦ τάλαντον καὶ πολυτελῆ λίθον ἔχοντα ἐν μέσῳ σαρδόνυχοσ·

ἐφόρει δ’ αὐτὸν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ διαπαντὸσ Δαυίδησ. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα σκῦλα λαμπρὰ καὶ πολύτιμα εὑρ͂εν ἐν τῇ πόλει· τοὺσ δ’ ἄνδρασ αἰκισάμενοσ διέφθειρε. ταὐτὰ δὲ καὶ τὰσ ἄλλασ τῶν Ἀμμανιτῶν πόλεισ διέθηκεν ἑλὼν αὐτὰσ κατὰ κράτοσ. Ἀναστρέψαντοσ δὲ εἰσ Ιἑροσόλυμα τοῦ βασιλέωσ πταῖσμα αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ καταλαμβάνει·

θυγάτηρ γὰρ ἦν αὐτῷ παρθένοσ μὲν ἔτι τὸ δὲ κάλλοσ εὐπρεπήσ, ὡσ ἁπάσασ ὑπερβάλλειν τὰσ εὐμορφοτάτασ γυναῖκασ, Θήμαρ ὄνομα, τῆσ δ’ αὐτῆσ Ἀψαλώμῳ μητρὸσ κεκοινωνηκυῖα. ταύτησ ὁ πρεσβύτατοσ τῶν Δαυίδου παίδων Ἀμνὼν ἐρασθείσ, ὡσ οὔτε διὰ τὴν παρθενίαν αὐτῆσ οὔτε διὰ τὴν φυλακὴν τυχεῖν τῆσ ἐπιθυμίασ ἐδύνατο χαλεπῶσ διέκειτο, καὶ τό τε σῶμα τῆσ ὀδύνησ αὐτὸν κατεσθιούσησ κατισχναίνετο καὶ τὴν χρόαν μετέβαλλε.

δῆλοσ δὲ γίνεται ταῦτα πάσχων Ιὠνάθῃ τινὶ συγγενεῖ καὶ φίλῳ·

συνετὸσ δ’ ἦν οὗτοσ ἐν τοῖσ μάλιστα καὶ τὴν διάνοιαν ὀξύσ. ὁρῶν οὖν καθ’ ἑκάστην πρωίαν τὸν Ἀμνῶνα μὴ κατὰ φύσιν ἔχοντα τῷ σώματι προσελθὼν ἠρώτα φράσαι τὴν αἰτίαν αὐτῷ, εἰκάζειν μέντοι γε οὕτωσ ἔλεγεν ἐξ ἐρωτικῆσ αὐτὸν ἔχειν ἐπιθυμίασ. τοῦ δὲ Ἀμνῶνοσ ὁμολογήσαντοσ τὸ πάθοσ ὅτι τῆσ ἀδελφῆσ ἐρᾷ τυγχανούσησ ὁμοπατρίασ, ὁδὸν αὐτῷ καὶ μηχανὴν εἰσ τὸ περιγενέσθαι τῶν εὐκταίων ὑπέθετο·

νόσον γὰρ ὑποκρίνασθαι παρῄνεσεν, ἐλθόντα δὲ πρὸσ αὐτὸν τὸν πατέρα πέμψαι τὴν ἀδελφὴν αὐτῷ διακονησομένην ἐκέλευσε παρακαλέσαι· ῥᾴω γὰρ ἔσεσθαι καὶ ταχέωσ ἀπαλλαγήσεσθαι τῆσ νόσου τούτου γενομένου. πεσὼν οὖν ὁ Ἀμνὼν ἐπὶ τὴν κλίνην νοσεῖν προσεποιήσατο κατὰ τὰσ Ιὠνάθου ὑποθήκασ.

παραγενομένου δὲ τοῦ πατρὸσ καὶ σκεπτομένου πῶσ ἔχοι, τὴν ἀδελφὴν ἐδεῖτο πέμψαι πρὸσ αὐτόν· ὁ δ’ εὐθὺσ ἐκέλευσεν ἀχθῆναι. ἡκούσῃ δὲ προσέταξεν ἄρτουσ αὐτῷ ποιῆσαι τηγανιστοὺσ αὐτουργῷ γενομένῃ· προσοίσεσθαι γὰρ ἥδιον ἐκ τῶν ἐκείνησ χειρῶν. ἡ δ’ ἐμβλέποντοσ τἀδελφοῦ φυράσασα τὸ ἄλευρον καὶ πλάσασα κολλυρίδασ καὶ τηγανίσασα προσήνεγκεν αὐτῷ·

ὁ δὲ τότε μὲν οὐκ ἐγεύσατο, προσέταξε δὲ τοῖσ οἰκέταισ παραιτήσασθαι πάντασ πρὸ τοῦ δωματίου· βούλεσθαι γὰρ ἀναπαύσασθαι θορύβου καὶ ταραχῆσ ἀπηλλαγμένοσ. ὡσ δὲ τὸ κελευσθὲν ἐγένετο, τὴν ἀδελφὴν ἠξίωσεν εἰσ τὸν ἐνδοτέρω τὸ δεῖπνον οἶκον αὐτῷ παρενεγκεῖν·

ποιησάσησ δὲ τοῦτο τῆσ κόρησ λαβόμενοσ αὐτῆσ συνελθεῖν αὐτῷ πείθειν ἐπειρᾶτο. ἀνακραγοῦσα δ’ ἡ παῖσ "ἀλλὰ μὴ σύ γε τοῦτο βιάσῃ με μηδὲ ἀσεβήσῃσ, εἶπεν, ἀδελφέ, τοὺσ νόμουσ παραβὰσ καὶ δεινῇ περιβαλὼν σαυτὸν αἰσχύνῃ· παῦσαι δ’ οὕτωσ ἀδίκου καὶ μιαρᾶσ ἐπιθυμίασ, ἐξ ἧσ ὀνείδη καὶ κακοδοξίαν ὁ οἶκοσ ἡμῶν κερδανεῖ. " συνεβούλευέ τε περὶ τούτου διαλεχθῆναι τῷ πατρί· συγχωρήσειν γὰρ ἐκεῖνον.

ταῦτα δ’ ἔλεγε βουλομένη τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ τῆσ ὀρέξεωσ πρὸσ τὸ παρὸν διαφυγεῖν. ὁ δ’ οὐ πείθεται, τῷ δὲ ἔρωτι καιόμενοσ καὶ τοῖσ τοῦ πάθουσ κέντροισ μυωπιζόμενοσ βιάζεται τὴν ἀδελφήν. μῖσοσ δ’ εὐθέωσ μετὰ τὴν κορείαν εἰσέρχεται τὸν Ἀμνῶνα καὶ προσλοιδορησάμενοσ ἐκέλευσεν ἀναστᾶσαν ἀπιέναι.

τῆσ δὲ χείρω τὴν ὕβριν καὶ διὰ τοῦτο ἀποκαλούσησ, εἰ βιασάμενοσ αὐτὸσ μηδ’ ἄχρι νυκτὸσ ἐπιτρέπει μεῖναι παραχρῆμα δ’ ἀπαλλάττεσθαι κελεύει ἐν ἡμέρᾳ καὶ φωτί, ἵνα καὶ μάρτυσι τῆσ αἰσχύνησ περιπέσοι, προσέταξεν αὐτὴν ἐκβαλεῖν τῷ οἰκέτῃ. ἡ δὲ περιαλγὴσ ἐπὶ τῇ ὕβρει καὶ τῇ βίᾳ γενομένη περιρρήξασα τὸν χιτωνίσκον, ἐφόρουν γὰρ αἱ τῶν ἀρχαίων παρθένοι χειριδωτοὺσ ἄχρι τῶν σφυρῶν πρὸσ τὸ μὴ βλέπεσθαι χιτῶνασ, καὶ σποδὸν καταχεαμένη τῆσ κεφαλῆσ ἀπῄει διὰ τῆσ πόλεωσ μέσησ βοῶσα καὶ ὀδυρομένη τὴν βίαν.

περιτυχὼν δ’ αὐτῇ ὁ ἀδελφὸσ Ἀψάλωμοσ ἀνέκρινε, τίνοσ αὐτῇ δεινοῦ συμβάντοσ οὕτωσ ἔχει, κατειπούσησ δ’ αὐτῆσ πρὸσ αὐτὸν τὴν ὕβριν ἡσυχάζειν καὶ μετρίωσ φέρειν παρηγόρει καὶ μὴ νομίζειν ὑβρίσθαι φθαρεῖσαν ὑπ’ ἀδελφοῦ.

πεισθεῖσα οὖν παύεται τῆσ βοῆσ καὶ τοῦ πρὸσ πολλοὺσ τὴν βίαν ἐκφέρειν, καὶ πολὺν χρόνον χηρεύουσα παρὰ Ἀψαλώμῳ τῷ ἀδελφῷ διεκαρτέρησε. Γνοὺσ δὲ τοῦθ’ ὁ πατὴρ Δαυίδησ τοῖσ μὲν πεπραγμένοισ ἤχθετο, φιλῶν δὲ τὸν Ἀμνῶνα σφόδρα, πρεσβύτατοσ γὰρ ἦν αὐτῷ υἱόσ, μὴ λυπεῖν αὐτὸν ἠναγκάζετο.

ὁ δὲ Ἀψάλωμοσ ἐμίσει χαλεπῶσ αὐτὸν καὶ λανθάνων καιρὸν εἰσ ἄμυναν αὐτοῦ τῆσ ἁμαρτίασ ἐπιτήδειον παρεφύλαττεν. ἔτοσ δ’ ἤδη τοῖσ περὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ πταίσμασιν διεληλύθει δεύτερον, καὶ μέλλων ἐπὶ τὴν τῶν ἰδίων κουρὰν ἐξιέναι θρεμμάτων εἰσ Βελσεφών, πόλισ δ’ ἐστὶν αὕτη τῆσ Ἐφράμου κληρουχίασ, παρακαλεῖ τὸν πατέρα σὺν καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ ἐλθεῖν πρὸσ αὐτὸν ἐφ’ ἑστίασιν.

παραιτησαμένου δ’ ὡσ μὴ βαρὺσ αὐτῷ γένοιτο, τοὺσ ἀδελφοὺσ ἀποστεῖλαι παρεκάλεσε.

πέμψαντοσ δὲ τοῖσ ἰδίοισ ἐκέλευσεν ὁπηνίκ’ ἂν ἴδωσι τὸν Ἀμνῶνα μέθῃ παρειμένον καὶ κάρῳ, νεύσαντοσ αὐτοῦ φονεύσωσι μηδένα φοβηθέντεσ. Ὡσ δ’ ἐποίησαν τὸ προσταχθὲν ἔκπληξισ καὶ ταραχὴ τοὺσ ἀδελφοὺσ λαμβάνει, καὶ δείσαντεσ τοῖσ αὑτῶν ἐμπηδήσαντεσ ἵπποισ ἐφέροντο πρὸσ τὸν πατέρα.

φθάσασ δέ τισ αὐτοὺσ ἅπαντασ ὑπὸ Ἀψαλώμου πεφονεῦσθαι τῷ πατρὶ προσήγγειλεν. ὁ δ’ ὡσ ἐπὶ παισὶν ὁμοῦ τοσούτοισ ἀπολωλόσι καὶ τοῦθ’ ὑπ’ ἀδελφοῦ τῆσ λύπησ κἀπὶ τῷ κτεῖναι [δυναμένησ] δοκοῦντι γινομένησ πικρότερον, συναρπαγεὶσ ὑπὸ τοῦ πάθουσ οὔτε τὴν αἰτίαν ἀνέκρινεν οὔτ’ ἄλλο τι μαθεῖν οἱο͂ν εἰκὸσ τηλικούτου προσηγγελμένου κακοῦ καὶ δι’ ὑπερβολὴν ἀπιστίαν ἔχοντοσ περιέμεινεν, ἀλλὰ καταρρηξάμενοσ τὴν ἐσθῆτα καὶ ῥίψασ ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἔκειτο πενθῶν τοὺσ υἱοὺσ ἅπαντασ καὶ τοὺσ ἀποθανεῖν δεδηλωμένουσ καὶ τὸν ἀνῃρηκότα.

ὁ δὲ Σαμᾶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ παῖσ Ιὠνάθησ ἀνεῖναί τι τῆσ λύπησ παρεκάλει καὶ περὶ μὲν τῶν ἄλλων μὴ πιστεύειν ὡσ τεθνᾶσιν, οὐδὲ γὰρ αἰτίαν εὑρίσκειν ὑπολαμβάνειν, περὶ δ’ Ἀμνῶνοσ ἐξετάζειν ἔφη δεῖν·

εἰκὸσ γὰρ διὰ τὴν Θημάρησ ὕβριν ἀποτολμῆσαι τὸν Ἀψάλωμον τὴν ἀναίρεσιν τὴν ἐκείνου. μεταξὺ δὲ κτύποσ ἵππων καὶ θόρυβοσ προσιόντων τινῶν αὐτοὺσ ἐπέστρεψεν·

ἦσαν δ’ οἱ τοῦ βασιλέωσ παῖδεσ οἱ διαδράντεσ ἀπὸ τῆσ ἑστιάσεωσ. ὑπαντᾷ δ’ αὐτοῖσ ὁ πατὴρ θρηνοῦσι λυπούμενοσ καὶ παρ’ ἐλπίδασ ὁρῶν οὓσ ἀκηκόει μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπολωλότασ. ἦν δὲ παρὰ πάντων δάκρυα καὶ στόνοσ, τῶν μὲν ὡσ ἐπ’ ἀδελφῷ τετελευτηκότι, τοῦ δὲ βασιλέωσ ὡσ ἐπὶ παιδὶ κατεσφαγμένῳ.

φεύγει δ’ Ἀψάλωμοσ εἰσ Γεσσούραν πρὸσ τὸν πάππον τὸν πρὸσ μητρὸσ δυναστεύοντα τῆσ ἐκεῖ χώρασ, καὶ τρισὶν ὅλοισ ἔτεσι παρ’ αὐτῷ καταμένει. Τοῦ δὲ Δαυίδου προαίρεσιν ἔχοντοσ ἐπὶ τὸν υἱὸν Ἀψάλωμον πέμπειν, οὐκ ἐπὶ τιμωρίᾳ κατελευσόμενον, ἀλλ’ ὅπωσ εἰή σὺν αὐτῷ, καὶ γὰρ τὰ τῆσ ὀργῆσ ὑπὸ τοῦ χρόνου λελωφήκει, πρὸσ τοῦτο μᾶλλον αὐτὸν Ιὤαβοσ ὁ ἀρχιστράτηγοσ παρώρμησε·

γύναιον γάρ τι τὴν ἡλικίαν ἤδη προβεβηκὸσ ἐποίησεν αὐτῷ προσελθεῖν ἐν σχήματι πενθίμῳ, ὡσ παίδων ἐπὶ τῆσ ἀγροικίασ αὐτῇ διενεχθέντων καὶ πρὸσ φιλονεικίαν τραπέντων οὐδενὸσ τοῦ καταπαῦσαι δυναμένου παραφανέντοσ ἔλεγεν ὑπὸ θατέρου τὸν ἕτερον πληγέντα ἀποθανεῖν·

ἠξίου τε τῶν συγγενῶν ἐπὶ τὸν ἀνῃρηκότα ὡρμηκότων καὶ ζητούντων αὐτὸν ἀνελεῖν, χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν αὐτῇ τοῦ παιδὸσ καὶ μὴ τὰσ ἐπιλοίπουσ τῆσ γηρωκομίασ ἐλπίδασ προσαφαιρεθῆναι·

τοῦτο δ’ αὐτῇ κωλύσαντα τοὺσ βουλομένουσ ἀποκτεῖναι τὸν υἱὸν αὐτῆσ παρέξειν· οὐ γὰρ ἐφέξειν ἐκείνουσ ἄλλῳ τινὶ τῆσ σπουδῆσ ἢ τῷ παρ’ αὐτοῦ φόβῳ. τοῦ δὲ συγκαταινέσαντοσ οἷσ τὸ γύναιον ἱκέτευσεν, ὑπολαβὸν πάλιν πρὸσ τὸν βασιλέα "χάρισ μέν, εἶπεν, ἤδη σου τῇ χρηστότητι κατοικτείραντόσ μου τὸ γῆρασ καὶ τὴν παρὰ μικρὸν ἀπαιδίαν, ἀλλ’ ἵνα βέβαια τὰ παρὰ τῆσ σῆσ μοι ᾖ φιλανθρωπίασ, τῷ σαυτοῦ παιδὶ πρῶτον καταλλάγηθι καὶ τὴν πρὸσ αὐτὸν ὀργὴν ἄφεσ·

πῶσ γὰρ ἂν πεισθείην ἐμοί σε ταύτην [ἀληθῶσ] δεδωκέναι τὴν χάριν αὐτοῦ σοῦ μέχρι νῦν ἐφ’ ὁμοίοισ ἀπεχθανομένου τῷ παιδί;

τελέωσ δ’ ἀνόητον εἶναι προσ θεῖναι τῷ παρὰ γνώμην ἀποθανόντι υἱῷ ἄλλον ἑκουσίωσ. " συνίησι δὲ ὁ βασιλεὺσ ὑπόβλητον οὖσαν τὴν σκῆψιν ἐξ Ιωἄβου καὶ τῆσ τούτου σπουδῆσ·

καὶ ἐπειδὴ παρὰ τῆσ πρεσβύτιδοσ πυθόμενοσ οὕτωσ ἔχον τἀληθὲσ ἔμαθε, προσκαλεσάμενοσ τὸν Ιὤαβον ἐπιτυχεῖν τε τοῦ προκειμένου κατὰ νοῦν ἔφασκε καὶ τὸν Ἀψάλωμον ἄγειν ἐκέλευεν· οὐ γὰρ ἔτι χαλεπῶσ ἔχειν πρὸσ αὐτόν, ἀλλ’ ἤδη τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμὸν ἀφεικέναι. ὁ δὲ προσκυνήσασ τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ λόγουσ ἀσπασάμενοσ ἐξώρμησεν εἰσ τὴν Γεσσούραν παραυτίκα καὶ τὸν Ἀψάλωμον παραλαβὼν ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα.

Προέπεμψε δὲ ὁ βασιλεὺσ πρόσθεν πρὸσ τὸν υἱόν, ἤκουσε γὰρ παραγενόμενον, καὶ πρὸσ ἑαυτὸν ἐκέλευσε χωρεῖν·

οὔπω γὰρ οὕτωσ ἔχειν ὥστ’ εὐθὺσ ἰδεῖν κατελθόντα. καὶ ὁ μὲν τοῦτο τοῦ πατρὸσ κελεύσαντοσ ἐξέκλινε τὴν ὄψιν αὐτοῦ καὶ διετέλει τῆσ παρὰ τῶν οἰκείων θεραπείασ τυγχάνων. οὐκ ἐπιβέβλαπτο δ’ εἰσ τὸ κάλλοσ ὑπό τε τῆσ λύπησ καὶ τοῦ μὴ τυγχάνειν τῆσ προσηκούσησ ἐπιμελείασ υἱῷ βασιλέωσ, ἀλλ’ ἔτι γὰρ ἐξεῖχε καὶ διέπρεπε πᾶν τῷ τε εἴδει καὶ τῷ μεγέθει τοῦ σώματοσ καὶ τοὺσ ἐν πολλῇ τρυφῇ διαιτωμένουσ ὑπερέβαλλε.

τοσοῦτον μέντοι γε ἦν τὸ βάθοσ τῆσ κόμησ, ὡσ μόλισ αὐτὴν ἡμέραισ ἀποκείρειν ὀκτὼ σταθμὸν ἕλκουσαν σίκλουσ διακοσίουσ· οὗτοι δ’ εἰσὶ πέντε μναῖ. διέτριψε μέντοι γε ἐν Ιἑροσολύμοισ ἔτη δύο τριῶν μὲν ἀρρένων πατὴρ γενόμενοσ μιᾶσ δὲ θυγατρὸσ τὴν μορφὴν ἀρίστησ, ἣν ὁ Σολόμωνοσ υἱὸσ Ῥοβόαμοσ ὕστερον λαμβάνει, καὶ γίνεται παιδίον ἐξ αὐτῆσ Ἀβίασ ὄνομα.

πέμψασ δ’ αὐτὸσ Ἀψάλωμοσ πρὸσ Ιὤαβον ἐδεῖτ’ αὐτοῦ τελέωσ καταπραῦ̈ναι τὸν πατέρα καὶ δεηθῆναι, ὅπωσ αὐτῷ συγχωρήσῃ πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντι θεάσασθαί τε καὶ προσειπεῖν.

καταμελήσαντοσ δὲ Ιωἄβου τῶν ἰδίων τινὰσ ἀποστείλασ τὴν ὁμοροῦσαν αὐτῷ χώραν ἐπυρπόλησεν. ὁ δὲ τὸ πραχθὲν μαθὼν ἧκε πρὸσ τὸν Ἀψάλωμον ἐγκαλῶν τε αὐτῷ καὶ τὴν αἰτίαν πυνθανόμενοσ. ὁ δέ "στρατήγημα τοῦτ’, εἶπεν, εὑρ͂ον ἀγαγεῖν σε πρὸσ ἡμᾶσ δυνάμενον ἀμελοῦντα τῶν ἐντολῶν, ἃσ ἵνα μοι τὸν πατέρα διαλλάξῃσ ἐποιούμην.

καὶ δὴ δέομαί σου παρόντοσ ἡμερῶσαί μοι τὸν γεγεννηκότα· ὡσ ἔγωγε δεινοτέραν τῆσ φυγῆσ κρίνω τὴν κάθοδον ἔτι τοῦ πατρὸσ ἐν ὀργῇ μένοντοσ. " πεισθεὶσ δ’ ὁ Ιὤαβοσ καὶ τὴν ἀνάγκην αὐτοῦ κατοικτείρασ ἐμεσίτευσε πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ διαλεχθεὶσ περὶ τοῦ παιδὸσ οὕτωσ αὐτὸν ἡδέωσ διατίθησιν, ὡσ εὐθέωσ καλέσαι πρὸσ αὑτόν.

τοῦ δὲ ῥίψαντοσ αὑτὸν ἐπὶ τοὔδαφοσ καὶ συγγνώμην αἰτουμένου τῶν ἡμαρτημένων ἀνίστησί τε καὶ τῶν γεγονότων ἀμνηστίαν ἐπαγγέλλεται. Ὁ δὲ Ἀψάλωμοσ τοιούτων αὐτῷ τῶν παρὰ τοῦ πατρὸσ ἀποβάντων πολλοὺσ μὲν ἵππουσ ἐν ὀλίγῳ πάνυ χρόνῳ πολλὰ δ’ ἁρ́ματα ἐκέκτητο, καὶ ὁπλοφόροι περὶ αὐτὸν ἦσαν πεντήκοντα·

καθ’ ἑκάστην δ’ ἡμέραν ὄρθριοσ πρὸσ τὰ βασίλεια παρεγίνετο καὶ τοῖσ ἐπὶ τὰσ κρίσεισ ἥκουσι καὶ ἐλαττουμένοισ πρὸσ ἡδονὴν ὁμιλῶν, ὡσ παρὰ τὸ μὴ συμβούλουσ ἀγαθοὺσ εἶναι τῷ πατρὶ τάχ’ αὐτῷ καὶ ἀδίκωσ ἐπταικότων τῶν περὶ τὴν κρίσιν, εὔνοιαν αὑτῷ παρὰ πάντων κατεσκεύαζε λέγων, ὡσ αὐτὸσ ἂν εἰ ταύτην εἶχε τὴν ἐξουσίαν πολλὴν αὐτοῖσ ἐβράβευσεν εὐνομίαν.

τούτοισ δημαγωγῶν τὸ πλῆθοσ ὡσ βεβαίαν ἤδη τὴν παρὰ τῶν ὄχλων εὔνοιαν ἐνόμιζε, μετὰ δὲ τὴν τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καταλλαγὴν τεσσάρων ἐτῶν ἤδη διεληλυθότων, ἐδεῖτο προσελθὼν εἰσ Γιβρῶνα συγχωρῆσαι πορευθέντι θυσίαν ἀποδοῦναι τῷ θεῷ·

φεύγοντα γὰρ αὐτὸν εὔξασθαι. τοῦ δὲ Δαυίδου τὴν ἀξίωσιν ἐφέντοσ πορεύεται, καὶ πολὺσ ἐπισυνέρρευσεν ὄχλοσ ἐπὶ πολλοὺσ αὐτοῦ διαπέμψαντοσ. Παρῆν δὲ καὶ ὁ Δαυίδου σύμβουλοσ ὁ Γελμωναῖοσ Ἀχιτόφελοσ καὶ διακόσιοί τινεσ ἐξ αὐτῶν Ιἑροσολύμων οὐκ εἰδότεσ μὲν τὴν ἐπιχείρησιν, ὡσ δ’ ἐπὶ θυσίαν μετεσταλμένοι·

καὶ βασιλεὺσ ὑπὸ πάντων ἀποδείκνυται τοῦτο γενέσθαι στρατηγήσασ. ὡσ δ’ ἀπηγγέλη ταῦτα Δαυίδῃ καὶ παρ’ ἐλπίδασ αὐτῷ τὰ παρὰ τοῦ παιδὸσ ἠκούσθη, δείσασ ἅμα καὶ τῆσ ἀσεβείασ καὶ τῆσ τόλμησ αὐτὸν θαυμάσασ, ὅτι μηδὲ τῆσ ἐπὶ τοῖσ ἡμαρτημένοισ συγγνώμησ ἐμνημόνευσεν, ἀλλ’ ἐκείνων πολὺ χείροσι καὶ παρανομωτέροισ ἐπεβάλετο βασιλείᾳ πρῶτον μὲν ὑπὸ θεοῦ οὐ δεδομένῃ, δεύτερον δὲ ἐπ’ ἀφαιρέσει τοῦ γεγεννηκότοσ, ἔγνω φεύγειν εἰσ τὰ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου.

καὶ συγκαλέσασ τῶν φίλων τοὺσ ἐπιτηδειοτάτουσ καὶ περὶ τῆσ τοῦ παιδὸσ ἀπονοίασ κοινολογησάμενοσ αὐτοῖσ καὶ περὶ πάντων ἐπιτρέψασ κριτῇ τῷ θεῷ, καταλιπὼν τὰ βασίλεια φυλάσσειν δέκα παλλακίσιν ἀπῆρεν ἐκ τῶν Ιἑροσολύμων, τοῦ τε ἄλλου πλήθουσ αὐτῷ συνεξορμήσαντοσ καὶ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν, οἳ καὶ τῆσ πρώτησ φυγῆσ ἐκοινώνουν, ὅτ’ ἔζη Σαοῦλοσ.

τὸν δὲ Ἀβιάθαρον καὶ Σάδωκον τοὺσ ἀρχιερεῖσ συναπαίρειν διεγνωκότασ καὶ Λευίτασ ἅπαντασ μετὰ τῆσ κιβωτοῦ μένειν ἔπεισεν, ὡσ τοῦ θεοῦ καὶ μὴ μετακομιζομένησ αὐτῆσ ῥυσομένου.

ἐνετείλατο δ’ ἕκαστα τῶν γινομένων λάθρα διαγγέλλειν αὐτῷ·

πιστοὺσ δ’ ἔσχε πρὸσ πάντα διακόνουσ παῖδασ Ἀχίμανον μὲν Σαδώκου Ιὠνάθην δὲ Ἀβιαθάρου. Ἔθισ δ’ ὁ Γιτταῖοσ συνεξώρμησεν αὐτῷ βιασάμενοσ τὴν Δαυίδου βούλησιν, μένειν γὰρ αὐτὸν ἀνέπειθε, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον εὔνουσ αὐτῷ κατεφάνη. ἀναβαίνοντοσ δ’ αὐτοῦ διὰ τοῦ Ἐλαιῶνοσ ὄρουσ γυμνοῖσ τοῖσ ποσὶ καὶ πάντων σὺν αὐτῷ δακρυόντων, ἀγγέλλεται καὶ ὁ Ἀχιτόφελοσ συνὼν τῷ Ἀψαλώμῳ καὶ τὰ τούτου φρονῶν.

ἐπέτεινε δ’ αὐτῷ τὸ λυπηρὸν τοῦτ’ ἀκουσθέν, καὶ τὸν θεὸν ἐπεκαλεῖτο δεόμενοσ ἀπαλλοτριῶσαι τὴν Ἀψαλώμου διάνοιαν πρὸσ τὸν Ἀχιτόφελον. ἐδεδίει γάρ, μὴ τἀναντία συμβουλεύων πείσειεν αὐτὸν ἀνὴρ ὢν φρενήρησ καὶ συνιδεῖν τὸ λυσιτελὲσ ὀξύτατοσ. γενόμενοσ δ’ ἐπὶ τῆσ κορυφῆσ τοῦ ὄρουσ ἀπεσκόπει τὴν πόλιν καὶ μετὰ πολλῶν δακρύων ὡσ ἂν βασιλείασ ἐκπεσὼν ηὔχετο τῷ θεῷ·

συνήντησε δ’ αὐτῷ φίλοσ ἀνὴρ καὶ βέβαιοσ Χουσὶσ ὄνομα. τοῦτον ὁρῶν τὴν ἐσθῆτα κατερρηγμένον καὶ τὴν κεφαλὴν σποδοῦ πλήρη καὶ θρηνοῦντα τὴν μεταβολὴν παρηγορεῖ καὶ παύσασθαι τῆσ λύπησ παρακαλεῖ καὶ τέλοσ ἱκέτευσεν ἀπελθόντα πρὸσ Ἀψάλωμον ὡσ τὰ ἐκείνου φρονοῦντα τά τε ἀπόρρητα τῆσ διανοίασ αὐτοῦ κατανοεῖν καὶ ταῖσ Ἀχιτοφέλου συμβουλίαισ ἀντιπράσσειν·

οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσειν αὐτῷ συνερχόμενον, ὅσον παρ’ ἐκείνῳ γενόμενον. καὶ ὁ μὲν πεισθεὶσ τῷ Δαυίδῃ, καταλιπὼν αὐτὸν ἧκεν εἰσ Ιἑροσόλυμα· ἀφικνεῖται δ’ εἰσ αὐτὰ μετ’ οὐ πολὺ καὶ Ἀψάλωμοσ. Ὀλίγον δὲ τῷ Δαυίδῃ προελθόντι Σιβᾶσ ὁ τοῦ Μεμφιβόσθου δοῦλοσ συνήντησεν, ὃν προνοησόμενον ἀπεστάλκει τῶν κτήσεων ἃσ δεδώρητο τῷ Ιὠνάθου τοῦ Σαούλου παιδὸσ υἱῷ, μετὰ ζεύγουσ ὄνων καταπεφορτισμένων τοῖσ ἐπιτηδείοισ, ἐξ ὧν ἐκέλευσε λαμβάνειν ὧν αὐτόσ τε καὶ οἱ σὺν αὐτῷ δέοιντο.

πυνθανομένου δέ, ποῦ καταλέλοιπε τὸν Μεμφίβοσθον, ἐν Ιἑροσολύμοισ ἔλεγε προσδοκῶντα χειροτονηθήσεσθαι βασιλέα διὰ τὴν ὑπάρχουσαν ταραχὴν εἰσ μνήμην ὧν εὐηργέτησεν αὐτοὺσ Σαοῦλοσ.

ἀγανακτήσασ δ’ ἐπὶ τούτῳ πάνθ’ ὅσα τῷ Μεμφιβόσθῳ παρεχώρησε Σιβᾷ χαρίζεται πολὺ γὰρ δικαιότερον αὐτὸν ἐκείνου ταῦτ’ ἔχειν ἐπέγνωκε· καὶ ὁ μὲν Σιβᾶσ περιχαρὴσ ἦν. Δαυίδῃ δὲ γενομένῳ κατὰ Χώρανον τόπον οὕτωσ καλούμενον ἐπέρχεται τοῦ Σαούλου συγγενὴσ Σαμούισ μὲν ὄνομα υἱὸσ δὲ Γηρᾶ, καὶ λίθοισ τε ἔβαλλεν αὐτὸν καὶ ἐκακηγόρει.

περιστάντων δὲ τῶν φίλων καὶ σκεπόντων ἔτι μᾶλλον ὁ Σαμούισ βλασφημῶν διετέλει, μιαιφόνον καὶ πολλῶν ἀρχηγὸν κακῶν ἀποκαλῶν. ἐκέλευε δὲ καὶ τῆσ γῆσ ὡσ ἐναγῆ καὶ ἐπάρατον ἐξιέναι, καὶ τῷ θεῷ χάριν ὡμολόγει τῆσ βασιλείασ αὐτὸν ἀφελομένῳ καὶ διὰ παιδὸσ ἰδίου τὴν ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν εἰσ τὸν αὑτοῦ δεσπότην δίκην αὐτὸν εἰσπραξαμένῳ.

πάντων δ’ ἐπ’ αὐτὸν ἠρεθισμένων ὑπ’ ὀργῆσ καὶ μάλιστα Ἀβεσσαίου διαχρήσασθαι βουλομένου τὸν Σαμούιν Δαυίδησ αὐτὸν τῆσ ὀργῆσ ἐπέσχε, "μὴ τοῖσ παροῦσι κακοῖσ ἑτέραν προσεξεργασώμεθα, φησί, καινοτέραν ἀφορμήν· οὐ γὰρ δὴ τοῦ προσλυσσῶντόσ μοι τούτου κυνὸσ αἰδώσ τισ ἢ φροντὶσ ὑπέρχεται, τῷ θεῷ δὲ εἴκω, δι’ ὃν οὗτοσ ἐφ’ ἡμᾶσ ἀπενοήθη.

θαυμαστὸν δ’ οὐδὲν ὑπὸ τούτου με ταῦτα πάσχειν, ὅπου γε καὶ παιδὸσ ἀσεβοῦσ πεπείραμαι. ἀλλ’ ἔσται τισ οἶκτοσ ἡμῖν ἐκ θεοῦ καὶ κρατήσομεν τῶν ἐχθρῶν τούτου θελήσαντοσ. " ἤνυεν οὖν τὴν ὁδὸν οὐ φροντίζων τοῦ Σαμούι παρὰ τὸ ἕτερον μέροσ τοῦ ὄρουσ διατρέχοντοσ καὶ πολλὰ κακηγοροῦντοσ·

παραγενόμενοσ δ’ ἐπὶ τὸν Ιὄρδανον ἀνελάμβανε τοὺσ ἰδίουσ ἐνταῦθα κεκοπωμένουσ. Ἀψαλώμου δὲ καὶ Ἀχιτοφέλου τοῦ συμβούλου παραγενομένων εἰσ Ιἑροσόλυμα σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ, καὶ ὁ Δαυίδου φίλοσ ἧκε πρὸσ αὐτοὺσ καὶ προσκυνήσασ αὐτὸν συνηύχετο τὴν βασιλείαν εἰσ αἰῶνα καὶ τὸν πάντα παραμεῖναι χρόνον.

φήσαντοσ δ’ ἐκείνου πρὸσ αὐτόν, τί δήποτε φίλοσ ἐν τοῖσ μάλιστα τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ γεγενημένοσ καὶ πρὸσ ἅπαντα πιστὸσ εἶναι δόξασ οὐ σὺν αὐτῷ νῦν ἐστιν, ἀλλὰ καταλιπὼν ἐκεῖνον μεταβαίη πρὸσ αὐτόν, δεξιῶσ ἀποκρίνεται καὶ σωφρόνωσ· εἶπε γὰρ ἕπεσθαι δεῖν αὐτὸν τῷ θεῷ καὶ τῷ παντὶ πλήθει.

τούτων οὖν μετὰ σοῦ, ὦ δέσποτα, γεγενημένων εἰκότωσ ἕπομαι κἀγώ· τὴν γὰρ βασιλείαν ἔλαβεσ παρὰ τοῦ θεοῦ. τὴν αὐτὴν μέντοι γε πίστιν καὶ εὔνοιαν ἐνδείξομαι πιστευόμενοσ εἶναι φίλοσ, ἣν οἶσθά με τῷ πατρί σου παρεσχημένον. ἀγανακτεῖν δ’ οὐδὲν προσῆκε τοῖσ παροῦσιν· οὐ γὰρ εἰσ ἄλλην οἰκίαν ἡ βασιλεία μεταβέβηκε, μεμένηκε δ’ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ υἱοῦ παραλαβόντοσ. " ταῦτα λέγων ἔπειθεν·

ὕποπτον γὰρ αὐτὸν εἶχε. καὶ καλέσασ τὸν Ἀχιτόφελον συνεβουλεύετο αὐτῷ τί δεῖ ποιεῖν· ὁ δὲ παρῄνεσε ταῖσ τοῦ πατρὸσ αὐτὸν παλλακαῖσ συνελθεῖν· ἐκ τούτου γὰρ εἴσεσθαι τὸν λαὸν ἔλεγε πιστεύσαντα, ὡσ ἀδιάλλακτά σοι τὰ πρὸσ αὐτόν ἐστι, καὶ μετὰ πολλῆσ συστρατεύσεσθαι προθυμίασ ἐπὶ τὸν πατέρα· μέχρι δεῦρο γὰρ φανερὰν ἔχθραν ἀναλαμβάνειν δεδιέναι προσδοκῶντασ ὑμᾶσ ὁμονοήσειν. πεισθεὶσ δὲ τῇ συμβουλίᾳ κελεύει σκηνὴν αὑτῷ πῆξαι τοὺσ οἰκέτασ ἐπὶ τοῦ βασιλείου τοῦ πλήθουσ ὁρῶντοσ, καὶ παρελθὼν συνέρχεται ταῖσ τοῦ πατρὸσ παλλακαῖσ.

ταῦτα δ’ ἐγένετο κατὰ τὴν Νάθα προφητείαν, ἣν τῷ Δαυίδῃ σημαίνων τὴν ἐκ τοῦ παιδὸσ ἐσομένην ἐπίθεσιν προεφήτευσε. Ποιήσασ δ’ Ἀψάλωμοσ τὰ παραινεθέντα αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Ἀχιτοφέλου δεύτερον αὐτὸν ἠξίου συμβουλεύειν περὶ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸσ τὸν πατέρα.

μυρίουσ δ’ αὐτὸν ἐπιλέκτουσ αἰτήσαντοσ ἐκείνου καὶ τόν τε πατέρα κτενεῖν αὐτοῦ καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ ζωοὺσ ἀνάξειν ὑποσχομένου καὶ βεβαίαν τότε τὴν βασιλείαν ἔσεσθαι φήσαντοσ Δαυίδου μηκέτι ζῶντοσ, ἀρεσθεὶσ τῇ γνώμῃ μετακαλεῖται καὶ τὸν Χουσὶν τὸν Δαυίδου ἀρχίφιλον· οὕτωσ γὰρ αὐτὸν ἐκεῖνοσ ἐκάλει·

καὶ τὴν Ἀχιτοφέλου γνώμην αὐτῷ δηλώσασ, τί καὶ αὐτῷ δοκεῖ περὶ αὐτῆσ ἐπυνθάνετο. συνιδὼν δ’, ὅτι γενομένων ὧν Ἀχιτόφελοσ συνεβούλευσε κινδυνεύσει Δαυίδησ συλληφθεὶσ ἀποθανεῖν, γνώμην εἰσφέρειν ἐναντίαν ἐπειρᾶτο· "οὐ γὰρ ἀγνοεῖσ εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὴν τοῦ πατρὸσ καὶ τὴν τῶν συνόντων αὐτῷ ἀνδρείαν, ὅτι καὶ πολλοὺσ πολέμουσ πεπολέμηκε καὶ πάντοτε κρατῶν τῶν ἐχθρῶν ἀπήλλακται.

νῦν δὲ εἰκὸσ αὐτὸν ἐπὶ στρατοπέδου μένειν· στρατηγῆσαι γὰρ ἱκανώτατοσ καὶ προϊδεῖν ἀπάτην ἐπερχομένων πολεμίων· ἀλλὰ κατὰ τὴν ἑσπέραν ἀπολιπὼν τοὺσ ἰδίουσ ἢ εἴσ τινα τῶν αὐλώνων ἑαυτὸν ἀποκρύψει ἢ πρὸσ πέτρᾳ τινὶ λοχήσει·

συμβαλόντων δὲ τῶν ἡμετέρων οἱ μὲν ἐκείνου πρὸσ μικρὸν ὑποχωρήσουσιν, αὐτοὶ δὲ θαρσήσαντεσ ὡσ τοῦ βασιλέωσ αὐτοῖσ ἐγγὺσ ὄντοσ ἀντιστήσονται, καὶ μεταξὺ τούτων μαχομένων ὁ πατὴρ ἐπιφανεὶσ ἐξαίφνησ τοῖσ μὲν εὐψυχίαν πρὸσ τοὺσ κινδύνουσ παρασκευάσει τοὺσ δὲ σοὺσ καταπλήξεται. παράθου δὴ τοίνυν καὶ τὴν ἐμὴν συμβουλίαν τῷ λογισμῷ καὶ ταῦτ’ ἐπιγνοὺσ ἄριστα τὴν μὲν Ἀχιτοφέλου γνώμην παραίτησαι, πέμψασ δ’ εἰσ πᾶσαν τὴν χώραν τῶν Ἑβραίων παράγγειλον αὐτοῖσ τὴν ἐπὶ τὸν πατέρα σου στρατείαν, καὶ παραλαβὼν αὐτὸσ τὴν δύναμιν τοῦ πολέμου γίνου στρατηγὸσ καὶ μὴ πιστεύσῃσ τοῦτον ἑτέρῳ.

νικήσειν γὰρ προσδόκα ῥᾳδίωσ αὐτόν, ἂν ἐν φανερῷ καταλάβῃσ ὄντα μετ’ ὀλίγων αὐτὸσ πολλὰσ ἔχων μυριάδασ βουλομένων τὴν περὶ σὲ σπουδὴν ἐπιδείξασθαι καὶ προθυμίαν.

ἂν δ’ ὁ πατὴρ αὑτὸν εἰσ πολιορκίαν περικλείσῃ, μηχανήμασι καὶ ὀρύγμασιν ὑπονόμοισ καθαιρήσομεν ἐκείνην τὴν πόλιν. " ταῦτ’ εἰπὼν εὐδοκίμησε μᾶλλον Ἀχιτοφέλου·

τῆσ γὰρ ἐκείνου γνώμησ ἡ τούτου προεκρίθη παρ’ Ἀψαλώμου. θεὸσ μέντοι γε ἦν ὁ τούτου τῇ διανοίᾳ τὴν τοῦ Χουσὶ συμβουλίαν συστήσασ ἀμείνω εἶναι δοκεῖν. Σπεύσασ δὲ πρὸσ τοὺσ ἀρχιερέασ Σάδωκον καὶ Ἀβιάθαρον καὶ τήν τε Ἀχιτοφέλου γνώμην ἐξειπὼν αὐτοῖσ καὶ τὴν ἑαυτοῦ καὶ ὅτι δέδοκται τὰ ὑπ’ αὐτοῦ παραινεθέντα πράττειν, ἐκέλευσε μηνύειν πέμψαντασ Δαυίδῃ καὶ φανερὰ ποιεῖν τὰ συμβεβουλευμένα καὶ προσπαρακελεύσασθαι ταχέωσ διαβῆναι τὸν Ιὄρδανον, μὴ μεταγνοὺσ ὁ παῖσ αὐτοῦ διώκειν ὁρμήσῃ καὶ πρὶν ἐν ἀσφαλείᾳ γένηται φθάσασ καταλάβῃ.

οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ ἐξεπίτηδεσ τοὺσ υἱοὺσ ἔξω τῆσ πόλεωσ κεκρυμμένουσ εἶχον, ὅπωσ διακομίσωσι πρὸσ τὸν Δαυίδην τὰ πραττόμενα·

πέμψαντεσ οὖν πιστὴν θεραπαινίδα πρὸσ αὐτοὺσ φέρουσαν τὰ βεβουλευμένα ὑπὸ τοῦ Ἀψαλώμου προσέταξαν μετὰ σπουδῆσ ταῦτα Δαυίδῃ σημαίνειν. οἱ δ’ οὐδὲν εἰσ ἀναβολὰσ καὶ μέλλησιν ὑπερέθεντο, λαβόντεσ δὲ τὰσ τῶν πατέρων ἐντολὰσ εὐσεβεῖσ ἅμα καὶ πιστοὶ γίνονται διάκονοι·

καὶ τῆσ ὑπηρεσίασ τὸ τάχοσ καὶ τὴν ὀξύτητα κρίναντεσ ἄριστα εἶναι ἠπείγοντο συμβαλεῖν Δαυίδῃ. γενομένουσ δ’ αὐτοὺσ ἀπὸ σταδίων τῆσ πόλεωσ δύο θεῶνταί τινεσ ἱππεῖσ καὶ διαβάλλουσι πρὸσ τὸν Ἀψάλωμον·

ὁ δ’ εὐθὺσ ἔπεμψε τοὺσ συλληψομένουσ. νοήσαντεσ δὲ τοῦτο οἱ τῶν ἀρχιερέων παῖδεσ ἐκτραπέντεσ τῆσ ὁδοῦ παραχρῆμα εἰσ κώμην τινὰ τῶν Ιἑροσολύμων οὐκ ἄπωθεν αὑτοὺσ ἔδωκαν, Βοκχόρησ ἦν ὄνομα τῇ πόλει, καὶ γυναικὸσ ἐδεήθησάν τινοσ κρύψαι καὶ παρασχεῖν αὐτοῖσ τὴν ἀσφάλειαν. ἡ δὲ καθιμήσασα τοὺσ νεανίσκουσ εἰσ φρέαρ καὶ πλάκασ ἄνωθεν ἐρίων ἐρίων ἐπιβαλοῦσα, ὡσ ἧκον οἱ διώκοντεσ αὐτοὺσ καὶ περὶ αὐτῶν ἀνέκριναν εἰ θεάσαιτο, ἰδεῖν οὐκ ἠρνήσατο, πιόντασ γὰρ παρ’ αὐτῇ πάλιν ἀπελθεῖν, εἰ μέντοι γε συντόνωσ διώξουσι καταλήψεσθαι προύλεγεν.

ὡσ δ’ ἐπὶ πολὺ διώξαντεσ οὐ κατέλαβον, ἀνέστρεψαν εἰσ τοὐπίσω. θεασαμένη δ’ αὐτοὺσ ἀναζεύξαντασ ἡ γυνὴ καὶ μηδένα φόβον τοῖσ νεανίσκοισ ἀπ’ αὐτῶν ἔτι συλλήψεωσ εἶναι, ἀνιμήσασα τὴν προκειμένην ὁδὸν ἀνύειν παρεκελεύσατο·

καὶ πολλῇ σπουδῇ καὶ τάχει χρησάμενοι περὶ τὴν ὁδοιπορίαν ἧκον πρὸσ Δαυίδην καὶ πάντ’ ἀκριβῶσ ἐδήλωσαν τὰ παρ’ Ἀψαλώμου βεβουλευμένα. ὁ δὲ διαβῆναι τὸν Ιὄρδανον τοὺσ μεθ’ ἑαυτοῦ προσέταξεν ἤδη νυκτὸσ οὔσησ καὶ μηδὲν ὀκνεῖν δι’ αὐτήν. Ἀχιτόφελοσ δὲ τῆσ γνώμησ αὐτοῦ παρευδοκιμηθείσησ ἐπιβὰσ τοῦ κτήνουσ ἐξώρμησεν εἰσ Γελμὼν τὴν πατρίδα·

καὶ συγκαλέσασ τοὺσ οἰκείουσ ἅπαντασ ἃ συνεβούλευσεν Ἀψαλώμῳ ταῦτ’ αὐτοῖσ διεξῆλθε, καὶ ὡσ οὐ πεισθεὶσ φανερόσ ἐστιν οὐκ εἰσ μακρὰν ἀπολούμενοσ· Δαυίδην δὲ κρατήσειν ἔλεγεν [καὶ] ἐπανήξειν ἐπὶ τὴν βασιλείαν. ἄμεινον οὖν ἔφησεν εἶναι τοῦ ζῆν αὑτὸν ἐξαγαγεῖν ἐλευθέρωσ καὶ μεγαλοφρόνωσ ἢ παρασχεῖν αὑτὸν εἰσ κόλασιν Δαυίδῃ, καθ’ οὗ πάντα συνέπραττεν Ἀψαλώμῳ.

ταῦτα διαλεχθεὶσ καὶ παρελθὼν εἰσ τὸ μυχαίτατον τῆσ οἰκίασ ἀνήρτησεν ἑαυτόν. καὶ τὸν μὲν Ἀχιτόφελον τοιούτου θανάτου δικαστὴν αὑτῷ γενόμενον καθελόντεσ ἐκ τῆσ ἀγχόνησ ἐκήδευσαν οἱ προσήκοντεσ. ὁ δὲ Δαυίδησ διαβὰσ τὸν Ιὄρδανον, καθὼσ προειρήκαμεν, εἰσ Παρεμβολὰσ καλλίστην καὶ ὀχυρωτάτην πόλιν παραγίνεται·

δέχονται δὲ αὐτὸν ἀσμενέστατα πάντεσ οἱ πρῶτοι τῆσ χώρασ κατά τε αἰδῶ τῆσ τότε φυγῆσ καὶ κατὰ τιμὴν τῆσ προτέρασ εὐπραγίασ. ἦσαν δὲ οὗτοι Βερζελαῖοσ ὁ Γαλαδίτησ καὶ Σειφὰρ ὁ τῆσ Ἀμμανίτιδοσ δυνάστῃσ καὶ Μάχειροσ ὁ τῆσ Γαλαδίτιδοσ χώρασ πρῶτοσ. οὗτοι πᾶσαν αὐτῷ καὶ τοῖσ ἐκείνου τῶν ἐπιτηδείων ἐκτένειαν παρέσχον, ὡσ μήτε κλίνασ ἐπιλιπεῖν ἐστρωμένασ μήτε ἄρτουσ καὶ οἶνον, ἀλλὰ καὶ θυμάτων ἀφθονίαν χορηγῆσαι καὶ τῶν εἰσ ἀνάπαυσιν ἤδη κεκοπωμένοισ καὶ τροφὴν χρησίμων εὐπορίαν διαρκῆ παρασχεῖν.

Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτοισ ἦσαν·

Ἀψάλωμοσ δ’ ἀθροίσασ μεγάλην στρατιὰν τῶν Ἑβραίων ἐπὶ τὸν πατέρα καὶ διαβὰσ τὸν Ιὄρδανον ποταμὸν οὐ πόρρω κατέζευξε τῶν Παρεμβολῶν ἐν τῇ Γαλαδιτῶν χώρᾳ, καταστήσασ στρατηγὸν πάσησ τῆσ δυνάμεωσ Ἀμασᾶν εἰσ τὴν Ιωἄβου τάξιν τοῦ συγγενοῦσ αὐτοῦ· πατρὸσ μὲν γὰρ ἦν Ιἐθράου μητρὸσ δὲ Ἀβιγαίασ, αὕτη δὲ καὶ Σουρία ἡ Ιωἄβου μήτηρ ἀδελφαὶ ἦσαν Δαυίδου. ὡσ δ’ ἐξαριθμήσασ τοὺσ σὺν αὐτῷ Δαυίδησ περὶ τετρακισχιλίουσ εὑρ͂εν ὄντασ, οὐκ ἔγνω μένειν, πότ’ ἐπ’ αὐτὸν Ἀψάλωμοσ ἔλθῃ, προσθεὶσ δὲ τοῖσ οὖσι χιλιάρχουσ καὶ ἑκατοντάρχουσ καὶ διελὼν εἰσ τρία μέρη τὸ μὲν τῷ στρατηγῷ παρέδωκεν Ιωἄβῳ, τὸ δὲ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἀβεσσαίῳ, τὴν δὲ τρίτην μοῖραν ἐνεχείρισεν Ἐσθαίῳ συνήθει μὲν ὄντι καὶ φίλῳ ἐκ δὲ τῆσ Γιττῶν πόλεωσ ὑπάρχοντι.

βουλόμενον δὲ συνεκστρατεύειν αὐτὸν οὐκ εἰάσαν οἱ φίλοι γνώμῃ κατασχόντεσ σοφωτάτῃ·

νικηθέντεσ μὲν γὰρ σὺν αὐτῷ πᾶσαν ἀποβαλεῖν ἐλπίδα χρηστὴν ἔφασκον, ἂν δὲ ἡττηθέντεσ ἑνὶ μέρει τῆσ δυνάμεωσ τῷ λοιπῷ πρὸσ αὐτὸν φύγωσιν ἀμείνονα παρασκευάσειν αὐτὸν ἰσχύν· ὑπονοήσειν δὲ καὶ τοὺσ πολεμίουσ εἰκόσ ἐστιν ἄλλο μετ’ αὐτοῦ στράτευμα εἶναι. πεισθεὶσ δὲ τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ μένειν μὲν αὐτὸσ ἐν ταῖσ Παρεμβολαῖσ ἔκρινεν, ἐκπέμπων δὲ τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ ἐπὶ τὸν πόλεμον παρεκάλει προθυμίαν ἐναποδείξασθαι καὶ πίστιν καὶ μνήμην, εἴ τινοσ τῶν μετρίωσ ἐχόντων παρ’ αὐτοῦ ἔτυχον·

φείσασθαι δὲ καὶ τοῦ παιδὸσ Ἀψαλώμου κρατήσαντασ ἠντιβόλει, μὴ κακὸν αὑτὸν ἐργάσηταί τι τελευτήσαντοσ αὐτοῦ. καὶ ὁ μὲν νίκην αὐτοῖσ ἐπευξάμενοσ ἐκπέμπει τὴν στρατιάν. Ιωἄβου δὲ παρατάξαντοσ τὴν δύναμιν ἀντικρὺ τῶν πολεμίων ἐν πεδίῳ μεγάλῳ ἐξόπισθεν περιβεβλημένῳ δρυμὸν ἀντεξάγει τὴν στρατιὰν καὶ Ἀψάλωμοσ.

ἔτι δὲ τῶν μὲν πλειόνων ἵνα μὴ κρατηθῶσιν ὑπὸ τῶν σὺν Ιωἄβῳ καὶ τοῖσ σὺν αὐτῷ στρατηγοῖσ ὄντων ὀλίγων, αἰσχύνην γὰρ αὐτοῖσ τοῦτο εἶναι μεγίστην, τῶν δὲ Δαυίδου στρατιωτῶν ἵνα τοσούτων μυριάδων κρατήσωσι φιλοτιμουμένων, ἔρισ ἐγένετο καρτερά, καὶ νικῶσιν οἱ Δαυίδου ῥώμῃ τε προύχοντεσ καὶ τῇ τῶν πολεμικῶν ἐπιστήμῃ.

φεύγοντασ δὲ διὰ δρυμῶν καὶ φαράγγων ἑπόμενοι τοὺσ μὲν ἐλάμβανον πολλοὺσ δὲ ἀνῄρουν, ὡσ φεύγοντασ πεσεῖν πλείονασ ἢ μαχομένουσ·

ἔπεσον γὰρ ὡσ δισμύριοι ἐπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ. οἱ δὲ τοῦ Δαυίδου πάντεσ ὡρ́μησαν ἐπὶ τὸν Ἀψάλωμον· φανερὸσ γὰρ αὐτοῖσ ὑπό τε τοῦ κάλλουσ καὶ τοῦ μεγέθουσ ἐγένετο. δείσασ δέ, μὴ καταλάβωσιν αὐτὸν οἱ πολέμιοι, ἐπιβὰσ τῆσ ἡμιόνου τῆσ βασιλικῆσ ἔφευγε·

φερόμενοσ δὲ μετὰ ῥύμησ καὶ ὑπὸ τοῦ σάλου καὶ τῆσ κινήσεωσ κοῦφοσ ὤν, ἐμπλακείσησ αὐτῷ τῆσ κόμησ τραχεῖ δένδρῳ μεγάλοισ ἐπὶ πολὺ κλάδοισ ἐκτεταμένῳ παραδόξωσ ἀνακρεμνᾶται. καὶ τὸ μὲν κτῆνοσ ὑπ’ ὀξύτητοσ ὡσ ἐπικείμενον τὸν δεσπότην ἔτι φέρον ἐχώρει προσωτέρω, ὁ δ’ ἐκ τῶν κλάδων αἰωρούμενοσ ἐκρατεῖτο τοῖσ πολεμίοισ. τοῦτό τισ ἰδὼν τῶν Δαυίδου στρατιωτῶν ἐδήλωσεν Ιωἄβῳ, καὶ πεντήκοντα σίκλουσ ἂν αὐτῷ δεδωκέναι τοῦ στρατηγοῦ φήσαντοσ, εἰ βαλὼν ἀπέκτεινε τὸν Ἀψάλωμον, "οὐδ’ εἰ χιλίουσ, εἶπεν, ἔμελλέσ μοι παρέξειν, τοῦτ’ ἂν διέθηκά μου τὸν τοῦ δεσπότου παῖδα, καὶ ταῦτ’ ἐκείνου πάντων ἡμῶν ἀκουόντων φείσασθαι τοῦ νεα νίσκου δεηθέντοσ.

" ὁ δὲ κελεύσασ αὐτῷ δεῖξαι ποῦ κρεμάμενον ἴδοι τὸν Ἀψάλωμον τοξεύσασ κατὰ τῆσ καρδίασ ἀπέκτεινεν·

οἱ δὲ τὰ τοῦ Ιωἄβου κομίζοντεσ ὅπλα περιστάντεσ ἐν κύκλῳ τὸ δένδρον κατασπῶσι τὸν νεκρόν· καὶ τὸν μὲν εἰσ χάσμα βαθὺ καὶ ἀχανὲσ ῥίψαντεσ ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ λίθουσ, ὥστε ἀναπληρωθῆναι καὶ τὸ σχῆμα τάφου καὶ μέγεθοσ λαβεῖν, σημήνασ δὲ ἀνακλητικὸν ὁ Ιὤαβοσ ἐπέσχε τοῦ διώκειν τοὺσ οἰκείουσ στρατιώτασ τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν φειδόμενοσ τῶν ὁμοφύλων.

Ἔστησε δ’ Ἀψάλωμοσ ἐν τῇ κοιλάδι τῇ βασιλικῇ στήλην λίθου μαρμαρίνου δύο σταδίουσ ἀπέχουσαν Ιἑροσολύμων, ἣν προσηγόρευσεν ἰδίαν χεῖρα λέγων, ὡσ καὶ τῶν τέκνων αὐτοῦ διαφθαρέντων ἐν τῇ στήλῃ μενεῖ τὸ ὄνομα·

τέκνα γὰρ ἦν αὐτῷ τρία μὲν ἄρρενα, θυγάτηρ δὲ μία Θωμάρα τοὔνομα, ὡσ προειρήκαμεν. συνοικησάσησ δ’ αὐτῆσ τῷ Σολόμωνοσ υἱῷ Ῥοβοάμῳ γίνεται παῖσ ὁ διαδεξάμενοσ τὴν βασιλείαν Ἀβίασ.

καὶ περὶ μὲν τούτων ἐν ὑστέροισ οἰκειότερον τῇ ἱστορίᾳ δηλώσομεν. μετὰ δὲ τὴν Ἀψαλώμου τελευτὴν ὁ μὲν λαὸσ εἰσ τὰ οἰκεῖα διεσπάρη. Ἀχιμᾶσ δὲ ὁ Σαδώκου τοῦ ἀρχιερέωσ υἱὸσ Ιωἄβῳ προσελθὼν ἐδεῖτο αὐτοῦ τὴν νίκην ἐπιτρέψαι πορευθέντι Δαυίδῃ μηνῦσαι, καὶ ὅτι τῆσ παρὰ τοῦ θεοῦ βοηθείασ ἔτυχε καὶ προνοίασ εὐαγγελίσασθαι.

καὶ τὸν μέν, οὐ προσήκειν εἰπὼν αὐτῷ καλῶν ἄγγελον ἀεὶ γεγενημένον νῦν ἀπιέναι δηλώσοντα θάνατον τῷ βασιλεῖ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ, μένειν ἠξίου, καλέσασ δὲ τὸν Χουσὶν ἐκείνῳ προσέταξε τὸ ἔργον, ἵν’ ὅπερ αὐτὸσ εἶδε τοῦτο μηνύσειε τῷ βασιλεῖ.

τοῦ δ’ Ἀχιμᾶ πάλιν δεηθέντοσ αὐτῷ τὴν ἀγγελίαν ἐφεῖναι, περὶ μόνησ γὰρ αὐτὴν ποιήσεσθαι τῆσ νίκησ ἡσυχάσειν δὲ περὶ τῆσ Ἀψαλώμου τελευτῆσ, ἐπέτρεψεν αὐτῷ τὴν πρὸσ τὸν Δαυίδην ἄφιξιν.

καὶ τὴν ἐπιτομωτέραν ἐκβαλὼν τῶν ὁδῶν, καὶ γὰρ μόνοσ αὐτὴν ἐγίνωσκε, τὸν Χουσὶν φθάνει. καθεζομένῳ δὲ Δαυίδῃ μεταξὺ τῶν πυλῶν καὶ περιμένοντι, πότ’ αὐτῷ τισ ἐλθὼν ἀπὸ τῆσ μάχησ ἀγγείλῃ τὰ κατ’ αὐτήν, τῶν σκοπῶν τισ ἰδὼν τὸν Ἀχιμᾶν τρέχοντα καὶ μήπω τίσ ἐστι γνωρίσαι δυνάμενοσ εἶπε πρὸσ τὸν Δαυίδην βλέπειν τινὰ παραγινόμενον πρὸσ αὐτόν.

τοῦ δ’ ἄγγελον εἶναι φήσαντοσ ἀγαθῶν, μετ’ ὀλίγον ἕπεσθαί τινα καὶ ἕτερον ἐδήλωσεν αὐτῷ.

κἀκεῖνον δὲ ἄγγελον εἰπόντοσ, ἰδὼν τὸν Ἀχιμᾶν ὁ σκοπὸσ ἤδη ἐγγὺσ γεγενημένον τὸν Σαδώκου παῖδα τοῦ ἀρχιερέωσ προστρέχειν ἐσήμαινεν. ὁ δὲ Δαυίδησ περιχαρὴσ γενόμενοσ ἀγαθῶν ἄγγελον τοῦτον ἔφησεν εἶναι καί τι τῶν εὐκταίων αὐτῷ φέρειν ἀπὸ τῆσ μάχησ. Καὶ μεταξὺ ταῦτα λέγοντοσ τοῦ βασιλέωσ φανεὶσ ὁ Ἀχιμᾶσ προσκυνεῖ τὸν βασιλέα, καὶ πυθομένῳ περὶ τῆσ μάχησ νίκην εὐαγγελίζεται καὶ κράτοσ.

ἐρομένῳ δ’ εἴ τι καὶ περὶ τοῦ παιδὸσ ἔχοι λέγειν αὐτὸσ μὲν ἔφασκεν εὐθὺσ ὁρμῆσαι πρὸσ αὐτὸν τῆσ τροπῆσ τῶν πολεμίων γενομένησ, ἀκοῦσαι δὲ μεγάλησ φωνῆσ διωκόντων τὸν Ἀψάλωμον καὶ πλεῖον τούτου μηδὲν δεδυνῆσθαι μαθεῖν διὰ τὸ πεμφθέντα ὑπὸ Ιωἄβου δηλῶσαι τὴν νίκην ἐπείγεσθαι. παραγενομένου δὲ τοῦ Χουσὶ καὶ προσκυνήσαντοσ καὶ τὴν νίκην σημήναντοσ, περὶ τοῦ παιδὸσ αὐτὸν ἀνέκρινεν.

ὁ δ’ "ἐχθροῖσ, εἶπε, τοῖσ σοῖσ οἱᾶ συμβέβηκεν Ἀψαλώμῳ γένοιτο. " οὗτοσ ὁ λόγοσ οὐδὲ τὴν ἐπὶ τῇ νίκῃ χαρὰν εἰάσεν οὔτ’ αὐτῷ μεῖναι μεγίστην οὖσαν οὔτε τοῖσ στρατιώταισ·

αὐτὸσ μὲν γὰρ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ ὑψηλότατον τῆσ πόλεωσ ἀπεκλαίετο τὸν υἱὸν τυπτόμενοσ τὰ στέρνα καὶ τὴν κεφαλὴν σπαραττόμενοσ καὶ παντοίωσ αὑτὸν αἰκιζόμενοσ καὶ "τέκνον, ἐκβοῶν, εἴθε μοι τὸν θάνατον ἐπελθεῖν ἐγένετο καὶ ἅμα σοι τελευτῆσαι" · φύσει γὰρ ὢν φιλόστοργοσ πρὸσ ἐκεῖνον μᾶλλον συμπαθῶσ εἶχεν. ἡ στρατιὰ δὲ καὶ Ιὤαβοσ ἀκούσαντεσ, ὅτι πενθεῖ τὸν υἱὸν οὕτωσ ὁ βασιλεύσ, ᾐσχύνθησαν μετὰ τοῦ τῶν νενικηκότων σχήματοσ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν πόλιν, κατηφεῖσ δὲ καὶ δεδακρυμένοι πάντεσ ὡσ ἀφ’ ἥττησ παρῆλθον.

κατακαλυψαμένου δὲ τοῦ βασιλέωσ καὶ στένοντοσ τὸν υἱὸν εἴσεισι πρὸσ αὐτὸν Ιὤαβοσ καὶ παρηγορῶν "ὦ δέσποτα, φησί, λανθάνεισ διαβάλλων σαυτὸν οἷσ ποιεῖσ, ὅτι τοὺσ μὲν ἀγαπῶντάσ σε καὶ περὶ σοῦ κινδυνεύοντασ καὶ σαυτὸν καὶ τὴν σὴν γενεὰν δοκεῖσ μισεῖν, στέργειν δὲ τοὺσ ἐχθροτάτουσ καὶ ποθεῖν οὐκέτ’ ὄντασ, οἳ δίκῃ τεθνήκασιν·

εἰ γὰρ Ἀψάλωμοσ ἐκράτησε καὶ τὴν βασιλείαν βεβαίωσ κατέσχεν, οὐδενὸσ ἂν ἡμῶν ὑπελείφθη λείψανον, ἀλλὰ πάντεσ ἂν ἀπὸ σοῦ καὶ τῶν σῶν ἀρξάμενοι τέκνων ἀπωλώλειμεν οἰκτρῶσ, οὐ κλαιόντων ἡμᾶσ τῶν πολεμίων ἀλλὰ καὶ χαιρόντων καὶ τοὺσ ἐλεοῦντασ ἐπὶ τοῖσ κακοῖσ κολαζόντων.

σὺ δ’ οὐκ αἰσχύνῃ ταῦτα ποιῶν ἐπὶ μᾶλλον ἐχθρῷ, ὅτι σὸσ υἱὸσ ὢν ἀσεβὴσ οὕτωσ ἐγένετο. παυσάμενοσ οὖν τῆσ ἀδίκου λύπησ προελθὼν ὄφθητι τοῖσ σαυτοῦ στρατιώταισ καὶ τῆσ νίκησ αὐτοῖσ καὶ τῆσ περὶ τοὺσ ἀγῶνασ προθυμίασ εὐχαρίστησον.

ὡσ ἐγὼ τήμερον, ἂν ἐπιμένῃσ τοῖσ ἄρτι πραττομένοισ, ἀναπείσασ ἀποστῆναί σου τὸν λαὸν καὶ τὴν βασιλείαν ἑτέρῳ παραδοῦναι, τότε σοι πικρότερον καὶ ἀληθὲσ ποιήσω τὸ πένθοσ. " ταῦτ’ εἰπὼν Ιὤαβοσ ἀπέστρεψεν ἀπὸ τῆσ λύπησ καὶ ἤγαγεν εἰσ τὸν περὶ τῶν πραγμάτων λογισμὸν τὸν βασιλέα·

μετασχηματίσασ γὰρ ἑαυτὸν Δαυίδησ καὶ ποιήσασ ἐπιτήδειον εἰσ τὴν τοῦ πλήθουσ θέαν πρὸσ ταῖσ πύλαισ ἐκάθισεν, ὡσ ἅπαντα τὸν λαὸν ἀκούσαντα συνδραμεῖν πρὸσ αὐτὸν καὶ κατασπάσασθαι. καὶ ταῦτα μὲν τοῦτον ἔσχε τὸν τρόπον. μεμφόμενοι δ’ ὅτι τῆσ βασιλείασ αὐτὸν ἐκβαλόντεσ ἄλλῳ ταύτην ἐνεχείρισαν καὶ νῦν τεθνηκότοσ τοῦ κατασταθέντοσ ὑπ’ αὐτῶν ἡγεμόνοσ οὐ παρακαλοῦσι Δαυίδην παύσασθαι μὲν τῆσ ὀργῆσ, εὐνοϊκῶσ δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἔχειν, τῶν δὲ πραγμάτων καθὼσ ἤδη καὶ πρότερον ποιεῖσθαι πρόνοιαν τὴν βασιλείαν ἀπολαβόντα.

ταῦτα μὲν οὖν συνεχέστερον ἀπηγγέλλετο Δαυίδῃ·

κἀκεῖνοσ οὐδὲν ἧττον ἔπεμψε πρὸσ Σάδωκον καὶ Ἀβιάθαρον τοὺσ ἀρχιερέασ, ἵνα τοῖσ ἄρχουσι τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ διαλεχθῶσιν, ὡσ αἰσχρὸν αὐτοῖσ ἄλλασ φυλὰσ πρὸ ἐκείνησ Δαυίδην χειροτονῆσαι βασιλέα, καὶ ταῦθ’ ὑμῶν συγγενῶν ὄντων καὶ κοινὸν αἷμα πρὸσ αὐτὸν κεκληρωμένων. τὰ δ’ αὐτὰ καὶ Ἀμασᾷ τῷ στρατηγῷ προσέταξεν αὐτοὺσ λέγειν, ὅτι τῆσ ἀδελφῆσ υἱὸσ ὢν αὐτοῦ μὴ πείθει τὸ πλῆθοσ Δαυίδῃ τὴν βασιλείαν ἀποδοῦναι·

προσδοκᾶν δὲ παρ’ αὐτοῦ μὴ διαλλαγὴν μόνον, τοῦτο γὰρ ἤδη γέγονεν, ἀλλὰ καὶ τὴν παντὸσ τοῦ λαοῦ στρατηγίαν, ἣν αὐτῷ καὶ Ἀψάλωμοσ παρέσχε. καὶ οἱ μὲν ἀρχιερεῖσ ἃ μὲν τοῖσ τῆσ φυλῆσ ἄρχουσι διειλέχθησαν ἃ δὲ τὸν Ἀμασὰν ἔπεισαν τὰ παρὰ τοῦ βασιλέωσ πρὸσ αὐτὸν εἰπόντεσ ἐγχειρεῖν ταῖσ ὑπὲρ αὐτοῦ φροντίσι.

καὶ πείθει γε τὴν φυλὴν παραχρῆμα πέμψαι πρὸσ Δαυίδην πρέσβεισ παρακαλοῦντασ εἰσ τὴν ἰδίαν αὐτὸν ἐπανελθεῖν βασιλείαν. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ πάντεσ ἐποίουν οἱ Ἰσραηλῖται προτρεψαμένου τοῦ Ἀμασᾶ. Τῶν δὲ πρέσβεων ἀφικομένων πρὸσ αὐτὸν εἰσ Ιἑροσόλυμα παρεγένετο.

πάντασ δὲ τοὺσ ἄλλουσ ἔφθασεν ἡ Ιοὔδα φυλὴ πρὸσ τὸν Ιὄρδανον ποταμὸν ἀπαντῆσαι τῷ βασιλεῖ καὶ ὁ Γήρα παῖσ Σαμούισ μετὰ χιλίων ἀνδρῶν, οὓσ ἐκ τῆσ Βενιαμίδοσ φυλῆσ ἐπήγετο, καὶ Σιβᾶσ δὲ ὁ ἀπελεύθεροσ Σαούλου καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ πεντεκαίδεκα τὸν ἀριθμὸν ὄντεσ μετὰ οἰκετῶν εἴκοσιν. οὗτοι σὺν τῇ Ιοὔδα φυλῇ τὸν ποταμὸν ἐγεφύρωσαν, ἵνα ῥᾷστα διαβῇ μετὰ τῶν ἰδίων ὁ βασιλεύσ.

ὡσ δὲ ἧκεν ἐπὶ τὸν Ιὄρδανον ἠσπάσατο μὲν αὐτὸν ἡ Ιοὔδα φυλή, προσπεσὼν δ’ ἀναβάντι ἐπὶ τὴν γέφυραν Σαμούισ καὶ κατασχὼν αὐτοῦ τοὺσ πόδασ ἐδεῖτο συγγνῶναι περὶ τῶν εἰσ αὐτὸν ἡμαρτημένων καὶ μὴ γενέσθαι πικρὸν αὐτῷ μηδὲ τοῦτο πρῶτον ἡγήσασθαι τὴν τιμωρίαν ἐν ἐξουσίᾳ γενόμενον, λογίσασθαι δ’ ὅτι καὶ μετανοήσασ ἐφ’ οἷσ ἐσφάλη πρῶτοσ ἐλθεῖν πρὸσ αὐτὸν ἔσπευσε. ταῦτα δ’ ἀντιβολοῦντοσ αὐτοῦ καὶ οἰκτιζομένου Ἀβεσσαῖοσ ὁ Ιωἄβου ἀδελφόσ, "διὰ τοῦτο οὖν, εἶπεν, οὐ τεθνήξῃ βλασφημήσασ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατασταθέντα βασιλεύειν;

Δαυίδησ δ’ ἐπιστραφεὶσ πρὸσ αὐτόν, "οὐ παύσεσθ’, εἶπεν, ὦ Σαρουίασ παῖδεσ; μὴ κινήσητε πάλιν ἡμῖν καινὰσ ἐπὶ ταῖσ πρώταισ ταραχὰσ καὶ στάσεισ· οὐ γὰρ ἀγνοεῖν ὑμᾶσ προσῆκεν, ὅτι σήμερον ἄρχομαι τῆσ βασιλείασ.

διὸ πᾶσιν ἀφιέναι τὰσ κολάσεισ τοῖσ ἀσεβήσασιν ὄμνυμι καὶ μηδενὶ τῶν ἁμαρτόντων ἐπεξελθεῖν. σύ τε, εἶπεν, ὦ Σαμούι, θάρρει καὶ δείσῃσ μηδὲν ὡσ τεθνηξόμενοσ. " ὁ δὲ προσκυνήσασ αὐτὸν προῆγεν. Ἀπήντησε δ’ αὐτῷ καὶ ὁ Σαούλου υἱωνὸσ Μεμφίβοσθοσ ῥυπαράν τε τὴν ἐσθῆτα περικείμενοσ καὶ τὴν κόμην βαθεῖαν καὶ κατημελημένην ἔχων·

μετὰ γὰρ τὴν Δαυίδου φυγὴν οὔτε ἀπεκείρατο λυπούμενοσ οὔτ’ ἐκάθηρε τὴν ἐσθῆτα κατακρίνασ αὑτοῦ συμφορὰν ταύτην ἐπὶ τῇ τοῦ βασιλέωσ μεταβολῇ· διεβέβλητο δὲ καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιτρόπου Σιβᾶ πρὸσ αὐτὸν ἀδίκωσ. ἀσπασαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ προσκυνήσαντοσ ἤρξατο πυνθάνεσθαι, τί δήποτ’ οὐ συνεξῆλθεν αὐτῷ καὶ κοινωνὸσ ἦν τῆσ φυγῆσ;

ὁ δ’ ἀδίκημα τοῦτ’ ἔλεγεν εἶναι Σιβᾶ· κελευσθεὶσ γὰρ παρασκευάσαι τὰ πρὸσ τὴν ἔξοδον οὐκ ἐφρόντισεν, ἀλλ’ ὥσπερ ἀνδραπόδου τινὸσ οὕτωσ παρήκουσεν. εἰ μέντοι γε τὰσ βάσεισ εἶχον ἐρρωμένασ, οὐκ ἂν ἀπελείφθην σου χρῆσθαι πρὸσ τὴν φυγὴν ταύταισ δυνάμενοσ.

οὐ τοῦτο δὲ μόνον ἠδίκησέ μου τὴν πρὸσ σέ, δέσποτα, εὐσέβειαν, ἀλλὰ καὶ προσδιέβαλε καὶ κατεψεύσατο κακουργῶν. ἀλλ’ οἶδα γάρ, ὅτι τούτων οὐδὲν ἡ σὴ διάνοια προσίεται δικαία τε οὖσα καὶ τὴν ἀλήθειαν ἐνισχύειν βουλομένη καὶ τὸ θεῖον ἀγαπῶσα· μείζονα γὰρ κινδυνεύσασ παθεῖν ὑπὸ τοῦ πάππου τοὐμοῦ καὶ τῆσ ὅλησ ἡμῶν γενεᾶσ ὀφειλούσησ εἰσ ἐκεῖνα ἀπολωλέναι, σύ τε μέτριοσ καὶ χρηστὸσ ἐγένου τότε μάλιστα πάντων ἐκείνων λήθην ποιησάμενοσ, ὅτ’ ἐξουσίαν τῆσ ὑπὲρ αὐτῶν τιμωρίασ εἶχεν ἡ μνήμη.

φίλον δὲ σὸν ἔκρινασ ἐμὲ καὶ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ εἶχεσ ὁσημέραι, καὶ οὐδὲν ἀπέλειπον τῶν συγγενῶν τοῦ μάλιστα τιμωμένου. " ταῦτ’ εἰπόντοσ οὔτε τὸν Μεμφίβοσθον ἔγνω κολάζειν οὔθ’ ὡσ καταψευσαμένου τοῦ Σιβᾶ πρὸσ αὐτὸν καταδικάζειν, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν τοῦ [μὴ μετὰ] Σιβᾶ ἐλθεῖν ἐκείνῳ πάντα χαρίσασθαι φήσασ αὐτῷ συγγινώσκειν ὑπέσχετο τὰ ἡμίση τῆσ οὐσίασ αὐτῷ κελεύσασ ἀποδοθῆναι.

ὁ δὲ Μεμφίβοσθοσ "πάντ’ ἐχέτω μέν, εἶπε, Σιβάσ, ἐμοὶ δ’ ἀπόχρη τὸ σὲ τὴν βασιλείαν ἀπολαβεῖν. Βεέρζελον δὲ τὸν Γαλαδίτην ἄνδρα μέγαν καὶ καλὸν καὶ πολλὰ παρεσχημένον ἐν ταῖσ Παρεμβολαῖσ αὐτῷ Δαυίδησ προπέμψαντα μέχρι τοῦ Ιὀρδάνου παρεκάλει συνελθεῖν ἑώσ τῶν Ιἑροσολύμων·

γηρωκομήσειν γὰρ αὐτὸν ἐν πάσῃ τιμῇ καὶ ὡσ πατρὸσ ἐπιμεληθήσεσθαι καὶ προνοήσειν ἐπηγγέλλετο. ὁ δὲ πόθῳ τῶν οἴκοι παρῃτεῖτο τὴν μετ’ αὐτοῦ διατριβήν·

καὶ τὸ γῆρασ λέγων τοιοῦτον αὐτῷ τυγχάνειν, ὥστε μὴ ἀπολαύειν τῶν ἡδέων εἰσ ὀγδοήκοντα ἔτη προβεβηκότοσ, ἀλλ’ ὥστε καταλύσεωσ ἤδη καὶ ταφῆσ προνοεῖν, ἐπὶ ταύτην ἠξίου βουλόμενον αὐτῷ χαρίζεσθαι τὰ κατ’ ἐπιθυμίαν αὐτὸν ἀπολῦσαι· οὔτε γὰρ τροφῆσ οὔτε ποτοῦ συνιέναι διὰ τὸν χρόνον, ἀποκεκλεῖσθαι δ’ αὐτῷ καὶ τὰσ ἀκοὰσ ἤδη πρὸσ αὐλῶν ἤχουσ καὶ μέλη τῶν ἄλλων ὀργάνων, ὅσα παρὰ βασιλεῦσι τέρπει τοὺσ συνδιαιτωμένουσ.

οὕτωσ δὲ λιπαρῶσ δεομένου, "σὲ μέν, εἶπεν, ἀπολύω, τὸν δ’ υἱὸν Ἀχίμανον ἄφεσ μοι· πάντων γὰρ αὐτῷ μετα δώσω τῶν ἀγαθῶν. " καὶ Βεέρζελοσ μὲν καταλιπὼν τὸν υἱὸν καὶ προσκυνήσασ τὸν βασιλέα καὶ πάντων ἐπευξάμενοσ αὐτῷ τέλοσ ὧν ἔχει κατὰ ψυχὴν οἴκαδ’ ὑπέστρεψε. παραγίνεται δ’ εἰσ Γάλγαλα Δαυίδησ τοῦ λαοῦ παντὸσ ἤδη τὸ ἥμισυ περὶ αὑτὸν ἔχων καὶ τὴν Ιοὔδα φυλήν.

Ἀφικνοῦνται δ’ εἰσ Γάλγαλα πρὸσ αὐτὸν οἱ πάσησ φυλῆσ πρῶτοι μετὰ πολλοῦ πλήθουσ καὶ τὴν Ιοὔδα φυλὴν κατεμέμφοντο λάθρα πρὸσ αὐτὸν ἐλθοῦσαν, ὡσ δεῖν ὁμοῦ πάντασ μιᾷ γνώμῃ ποιεῖσθαι τὴν ἀπάντησιν.

οἱ δ’ ἄρχοντεσ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ μὴ δυσχεραίνειν αὐτοὺσ ἠξίουν προληφθέντασ· καὶ γὰρ συγγενεῖσ ὄντεσ αὐτοῦ καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον προνοούμενοι καὶ στέργοντεσ φθάσαι, οὐ μέντοι γε διὰ τὸ προελθεῖν δῶρα λαβεῖν αὐτούσ, ἵν’ ἔχωσιν ἐπὶ τούτῳ δυσφορεῖν ὕστεροι πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντεσ. ταῦτα τῶν τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ ἡγεμόνων εἰπόντων οἱ τῶν ἄλλων ἄρχοντεσ οὐχ ἡσύχασαν, ἀλλ’ "ἡμεῖσ μέν, ἔφασαν, ὦ ἀδελφοί, θαυμάζομεν ὑμᾶσ αὑτῶν ἀποκαλοῦντασ μόνων συγγενῆ τὸν βασιλέα·

ὁ γὰρ τὴν ἁπάντων ἐξουσίαν παρὰ τοῦ θεοῦ λαβὼν πάντων ἡμῶν εἶναι συγγενὴσ κρίνεται. καὶ διὰ τοῦθ’ ὁ μὲν λαὸσ ἕνδεκα μοίρασ ἔχει, μίαν δ’ ὑμεῖσ, καὶ πρεσβύτεροι ἐσμέν, καὶ οὐκ ἐποιήσατε δίκαια λεληθότωσ ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν βασιλέα. Τοιαῦτα τῶν ἡγεμόνων πρὸσ ἀλλήλουσ διαλεχθέντων ἀνήρ τισ πονηρὸσ καὶ στάσει χαίρων, ὄνομα Σαβαῖοσ υἱὸσ δὲ Βοχορίου τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ, στὰσ ἐν μέσῳ πρὸσ τὸ πλῆθοσ μέγα βοήσασ εἶπεν·

"οὔτ’ ἔχει τισ ἡμῶν παρὰ Δαυίδου μοίρασ οὔτε κλῆρον παρὰ τῷ Ιἐσσαίου παιδί. " καὶ μετὰ τοὺσ λόγουσ σαλπίσασ κέρατι σημαίνει πόλεμον πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ πάντεσ ἠκολούθησαν ἐκείνῳ Δαυίδην καταλιπόντεσ· μόνη δ’ αὐτῷ παρέμεινεν ἡ Ιοὔδα φυλὴ καὶ κατέστησεν αὐτὸν εἰσ τὸ ἐν Ιἑροσολύμοισ βασίλειον.

καὶ τὰσ μὲν παλλακάσ, αἷσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ συνῆλθεν Ἀψάλωμοσ, εἰσ ἄλλην μετήγαγεν οἰκίαν πάντα προστάξασ αὐταῖσ χορηγεῖν τὰ ἐπιτήδεια τοὺσ ἐπιμελομένουσ, αὐτὸσ δ’ οὐκέτ’ ἐπλησίαζεν αὐταῖσ. ἀποδείκνυσι δὲ καὶ τὸν Ἀμασὰν στρατηγὸν καὶ τὴν τάξιν αὐτῷ ἐφ’ ἧσ Ιὤαβοσ ἦν δίδωσιν ἐκέλευσέ τε στρατιὰν ὅσην δύναται συναγαγόντ’ ἐκ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ μεθ’ ἡμέρασ τρεῖσ ὡσ αὐτὸν ἐλθεῖν, ἵνα παραδοὺσ αὐτῷ πᾶσαν τὴν δύναμιν ἐκπέμψῃ πολεμήσοντα τὸν υἱὸν τοῦ Βοχορίου.

ἐξελθόντοσ δὲ τοῦ Ἀμασᾶ καὶ περὶ τὴν ἄθροισιν τῆσ στρατιᾶσ βραδύνοντοσ, ὡσ οὐκ ἐπανῄει τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν ὁ βασιλεὺσ πρὸσ τὸν Ιὤαβον ἔλεγεν οὐκ εἶναι σύμφορον ἀνοχὴν τῷ Σαβαίῳ διδόναι, μὴ γενόμενοσ ἐν πλείονι παρασκευῇ μειζόνων κακῶν καὶ πραγμάτων αἴτιοσ, ἢ Ἀψάλωμοσ αὐτοῖσ κατέστη, γένηται.

μὴ περίμενε τοίνυν μηδένα, ἀλλὰ τὴν οὖσαν παραλαβὼν δύναμιν καὶ τοὺσ ἑξακοσίουσ μετὰ Ἀβεσσαίου τοῦ Ἀδελφοῦ σου δίωκε τὸν πολέμιον.

καὶ ὅπου ποτ’ ἂν αὐτὸν καταλάβῃσ ὄντα πειράθητι συμβαλεῖν· σπούδασον δ’ αὐτὸν φθάσαι, μὴ πόλεισ ὀχυρὰσ καταλαβόμενοσ ἀγῶνασ ἡμῖν καὶ πολλοὺσ ἱδρῶτασ παρασκευάσῃ. Ιὤαβοσ δ’ οὐκέτι μέλλειν ἔκρινεν, ἀλλὰ τόν τε ἀδελφὸν καὶ τοὺσ ἑξακοσίουσ παραλαβὼν καὶ ὅση λοιπὴ δύναμισ ἦν ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἕπεσθαι κελεύσασ ἐξώρμησεν ἐπὶ τὸν Σαβαῖον.

ἤδη δ’ ἐν Γαβαών, κώμη δ’ ἐστὶν αὕτη σταδίουσ ἀπέχουσα τεσσαράκοντα τῶν Ιἑροσολύμων, γεγενημένοσ πολλὴν Ἀμασᾶ δύναμιν ἀγαγόντοσ ἀπήντησεν αὐτῷ διεζωσμένοσ μάχαιραν καὶ θώρακα ἐνδεδυμένοσ ὁ Ιὤαβοσ· προσιόντοσ δὲ ἀσπάσασθαι τοῦ Ἀμασᾶ φιλοτεχνεῖ τὴν μάχαιραν αὐτομάτωσ ἐκ τῆσ θήκησ ἐκπεσεῖν, βαστάσασ δ’ αὐτὴν ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ τῇ ἑτέρᾳ τὸν Ἀμασᾶν ἐγγὺσ γενόμενον ὡσ καταφιλήσων τοῦ γενείου λαβόμενοσ οὐ προϊδόμενον εἰσ τὴν γαστέρα πλήξασ ἀπέκτεινεν, ἀσεβὲσ ἔργον διαπραξάμενοσ καὶ παντελῶσ ἀνόσιον, ἀγαθὸν νεανίαν καὶ συγγενῆ καὶ μηδὲν ἀδικήσαντα ζηλοτυπήσασ τῆσ στρατηγίασ καὶ τῆσ παρὰ τῷ βασιλεῖ πρὸσ αὐτὸν ἰσοτιμίασ.

διὰ ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν καὶ τὸν Ἀβενῆρον ἐφόνευσεν.

ἀλλ’ ἐκεῖνο μὲν αὐτοῦ τὸ παρανόμημα πρόφασισ εὐπρεπὴσ συγγνωστὸν ἐδόκει ποιεῖν, ὁ ἀδελφὸσ Ἀσάηλοσ ἐκδεδικῆσθαι νομιζόμενοσ, τοῦ δ’ Ἀμασᾶ φόνου οὐδὲν τοιοῦτον ἔσχε παρακάλυμμα. ἀποκτείνασ δὲ τὸν συστράτηγον ἐδίωκε τὸν Σαβαῖον καταλιπὼν ἕνα πρὸσ τῷ νεκρῷ βοᾶν ἐντειλάμενοσ πρὸσ τὴν στρατιάν, ὅτι τέθνηκεν Ἀμασᾶσ δικαίωσ καὶ μετ’ αἰτίασ κολαζούσησ·

εἰ δὲ φρονεῖτε τὰ τοῦ βασιλέωσ, ἕπεσθε τῷ στρατηγῷ αὐτοῦ Ιωἄβῳ καὶ Ἀβεσσαίῳ τῷ τούτου ἀδελφῷ. " κειμένου δὲ τοῦ σώματοσ ἐπὶ τῆσ ὁδοῦ καὶ παντὸσ τοῦ πλήθουσ ἐπ’ αὐτῷ συρρέοντοσ καὶ οἱο͂ν ὄχλοσ φιλεῖ ἐθαύμαζον ἠλέουν προϊστάμενοι· βαστάσασ δ’ ἐκεῖθεν ὁ φύλαξ καὶ κομίσασ εἴσ τι χωρίον ἀπωτάτω τῆσ ὁδοῦ τίθησιν αὐτόθι καὶ καλύπτει ἱματίῳ.

τούτου γενομένου πᾶσ ὁ λαὸσ ἠκολούθησε τῷ Ιωἄβῳ. διώξαντι δ’ αὐτῷ διὰ πάσησ τῆσ Ἰσραηλιτῶν χώρασ τὸν Σαβαῖον δηλοῖ τισ ἐν ὀχυρᾷ πόλει τυγχάνειν Ἀβελωχέᾳ λεγομένῃ.

παραγενόμενοσ δ’ ἐκεῖ καὶ τῇ στρατιᾷ περικαθίσασ τὴν πόλιν καὶ χαράκωμα περὶ αὐτὴν πηξάμενοσ ὑπορύσσειν ἐκέλευσε τοῖσ στρατιώταισ τὰ τείχη καὶ καταβάλλειν αὐτά· μὴ δεξαμένων γὰρ αὐτὸν τῶν ἐν τῇ πόλει χαλεπῶσ πρὸσ αὐτοὺσ διετέθη. Γύναιον δέ τι σῶφρον καὶ συνετὸν ἐν ἐσχάτοισ ἤδη τὴν πατρίδα κειμένην θεασάμενον ἀναβὰν ἐπὶ τὸ τεῖχοσ προσκαλεῖται διὰ τῶν ὁπλιτῶν τὸν Ιὤαβον.

προσελθόντοσ δ’ ἤρξατο λέγειν, ὡσ ὁ θεὸσ τοὺσ βασιλεῖσ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ ἀποδείξειεν, ἵνα τοὺσ πολεμίουσ τοὺσ Ἑβραίων ἐξαιρῶσι καὶ παρέχωσιν αὐτοῖσ εἰρήνην ἀπ’ αὐτῶν· σὺ δὲ σπουδάζεισ μητρόπολιν Ἰσραηλιτῶν καταβαλεῖν καὶ πορθῆσαι μηδὲν ἐξαμαρτοῦσαν. " ὁ δὲ ἵλεων μὲν εὔχεται τὸν θεὸν αὐτῷ διαμένειν, αὐτὸσ δ’ οὕτωσ ἔχειν εἶπεν, ὡσ μηδένα τοῦ λαοῦ φονεῦσαι, οὐχ ὅτι πόλιν ἐξελεῖν βούλεσθαι τηλικαύτην·

λαβὼν μέντοι παρ’ αὐτῶν τὸν ἀντάραντα τῷ βασιλεῖ πρὸσ τιμωρίαν Σαβαῖον υἱὸν δὲ Βοχορίου παύσεσθαι τῆσ πολιορκίασ καὶ τὴν στρατιὰν ἀπάξειν. ὡσ δ’ ἤκουσεν ἡ γυνὴ τὰ παρὰ τοῦ Ιωἄβου μικρὸν ἐπισχεῖν δεηθεῖσα, τὴν γὰρ κεφαλὴν εὐθέωσ αὐτῷ ῥιφήσεσθαι τὴν τοῦ πολεμίου, καταβαίνει πρὸσ τοὺσ πολίτασ καὶ "βούλεσθ’, εἰποῦσα, κακοὶ κακῶσ ἀπολέσθαι μετὰ τέκνων καὶ γυναικῶν ὑπὲρ ἀνθρώπου πονηροῦ καὶ μηδὲ τίσ ἐστι γνωριζομένου καὶ τοῦτον ἔχειν ἀντὶ Δαυίδου τοῦ τοσαῦτ’ εὐεργετήσαντοσ ὑμᾶσ βασιλέα καὶ πρὸσ δύ ναμιν τοσαύτην καὶ τηλικαύτην ἀνταίρειν μίαν πόλιν;

πείθει τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντασ τοῦ Σαβαίου ῥῖψαι ταύτην εἰσ τὸ τοῦ Ιωἄβου στράτευμα.

τούτου γενομένου σημήνασ ἀνακλητικὸν ὁ τοῦ βασιλέωσ στρατηγὸσ ἔλυσε τὴν πολιορκίαν καὶ παραγενόμενοσ εἰσ Ιἑροσόλυμα παντὸσ ἀποδείκνυται πάλιν τοῦ λαοῦ στρατηγόσ. καθίστησι δὲ καὶ Βαναῖον ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων καὶ τῶν ἑξακοσίων, Ἀδώραμον δ’ ἐποίησεν ἐπὶ τῶν φόρων καὶ Ιὠσάφατον υἱὸν Ἀχίλου ἐπὶ τῶν ὑπομνημάτων, Σουσὰν δὲ γραμματέα, Σάδωκον δὲ καὶ Ἀβιάθαρον ἀπέφηνεν ἱερεῖσ.

Μετὰ δὲ ταῦτα τῆσ χώρασ λιμῷ φθειρομένησ ἱκέτευε Δαυίδησ τὸν θεὸν ἐλεῆσαι τὸν λαὸν καὶ τὴν αἰτίαν αὐτῷ καὶ τὴν ἰάσιν φανερὰν ποιῆσαι τῆσ νόσου.

τῶν δὲ προφητῶν εἰπόντων βούλεσθαι τὸν θεὸν ἐκδικίασ τυχεῖν τοὺσ Γαβαωνίτασ, οὓσ Σαοῦλοσ ὁ βασιλεὺσ ἀποκτείνασ ἠσέβησεν ἐξαπατήσασ καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ αὐτοῖσ, οὓσ ὁ στρατηγὸσ Ιἠσοῦσ ὤμοσε καὶ ἡ γερουσία, μὴ φυλάξασ· ἐὰν τοίνυν δίκην ἣν αὐτοὶ θέλουσιν οἱ Γαβαωνῖται λαβεῖν ὑπὲρ τῶν ἀνῃρημένων ταύτην αὐτοῖσ παράσχῃ, διαλλαγήσεσθαι καὶ τὸν ὄχλον ἀπαλλάξειν τῶν κακῶν ἐπηγγέλλετο.

ὡσ οὖν ταῦτα παρὰ τῶν προφητῶν ἔμαθεν ἐπιζητεῖν τὸν θεόν, μεταπέμπεται τοὺσ Γαβαωνίτασ καὶ τίνοσ βούλονται τυχεῖν ἐπηρώτα.

τῶν δ’ ἐκ τοῦ γένουσ τοῦ Σαούλου παραλαβεῖν ἑπτὰ παῖδασ ἀξιωσάντων πρὸσ τιμωρίαν, ὁ βασιλεὺσ ἀναζητήσασ παρέδωκεν αὐτοῖσ Ιἐβόσθου φεισάμενοσ τοῦ Ιὠνάθου παιδόσ. παραλαβόντεσ δ’ οἱ Γαβαωνῖται τοὺσ ἄνδρασ ὡσ ἐβούλοντο ἐκόλασαν.

ἤρξατο δ’ ὑείν παραχρῆμα ὁ θεὸσ καὶ τὴν γῆν πρὸσ γονὴν καρπῶν ἀνακαλεῖν ἀπολύσασ τοῦ πρότερον αὐχμοῦ· καὶ πάλιν εὐθήνησεν ἡ τῶν Ἑβραίων χώρα. Στρατεύεται δὲ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ Παλαιστίνουσ, καὶ συνάψασ μάχην αὐτοῖσ καὶ τρεψάμενοσ ἐμονώθη διώκων καὶ γενόμενοσ ἔκλυτοσ ὤφθη ὑπό τινοσ τῶν πολεμίων Ἄκμονοσ μὲν τοὔνομα Ἀράφου δὲ παιδόσ·

οὗτοσ ἦν μὲν καὶ ἀπόγονοσ τῶν Γιγάντων, ἔχων δὲ καὶ ξυστόν, οὗ τὴν λαβὴν συνέλκειν σταθμὸν σίκλουσ τριακοσίουσ, καὶ θώρακα ἁλυσιδωτὸν καὶ ῥομφαίαν ὡρ́μησεν ἐπιστραφεὶσ ὡσ ἀποκτενῶν τὸν τῶν πολεμίων βασιλέα·

παρεῖτο γὰρ ὑπὸ τοῦ κόπου. ἐπιφανεὶσ δ’ ἐξαίφνησ Ἀβεσσαῖοσ ὁ Ιωἄβου ἀδελφὸσ τὸν βασιλέα μὲν ὑπερήσπισε περιβὰσ κείμενον, ἀπέκτεινε δὲ τὸν πολέμιον. ἤνεγκε δ’ ἐπὶ τῷ παρ’ ὀλίγον κινδυνεῦσαι τὸν βασιλέα χαλεπῶσ τὸ πλῆθοσ·

καὶ οἱ ἡγεμόνεσ ὡρ́κωσαν αὐτὸν μηκέτι εἰσ μάχην ἀπαντῆσαι σὺν αὐτοῖσ, μὴ δι’ ἀνδρείαν καὶ προθυμίαν παθών τι τῶν δεινῶν στερήσῃ τὸν λαὸν τῶν δι’ αὐτὸν ἀγαθῶν, ὅσα τε ἤδη παρέσχηκε καὶ ὅσων ἔτι μεθέξουσι πολὺν βιώσαντοσ χρόνον. Συνελθόντων δὲ τῶν Παλαιστίνων εἰσ Γάζαρα πόλιν ἀκούσασ ὁ βασιλεὺσ ἔπεμψεν ἐπ’ αὐτοὺσ στρατιάν.

ἠρίστευσε δὲ τότε καὶ σφόδρ’ ηὐδοκίμησε Σαβρήχησ ὁ Χετταῖοσ εἷσ τῶν περὶ Δαυίδην ἀνδρειοτάτων· ἀπέκτεινε γὰρ πολλοὺσ τῶν αὐχούντων προγόνουσ τοὺσ Γίγαντασ καὶ μέγα ἐπ’ ἀνδρείᾳ φρονούντων, αἴτιόσ τε τῆσ νίκησ τοῖσ Ἑβραίοισ ἐγένετο. καὶ μετ’ ἐκείνην τὴν ἧτταν πάλιν ἐπολέμησαν οἱ Παλαιστῖνοι·

καὶ στρατιὰν ἐπ’ αὐτοὺσ Δαυίδου πέμψαντοσ ἠρίστευσεν Ἐφὰν ὁ συγγενὴσ αὐτοῦ· μονομαχήσασ γὰρ τῷ πάντων ἀνδρειοτάτῳ Παλαιστίνων ἀπέκτεινεν αὐτὸν καὶ τοὺσ ἄλλουσ εἰσ φυγὴν ἔτρεψε, πολλοί τε αὐτῶν ἀπέθανον μαχόμενοι. διαλιπόντεσ δ’ ὀλίγον χρόνον ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸσ τῇ πόλει τῶν ὁρ́ων τῆσ Ἑβραίων χώρασ οὐκ ἄπωθεν.

ἦν δ’ αὐτοῖσ ἀνὴρ τὸ μὲν ὕψοσ ἓξ πηχῶν, δακτύλουσ δ’ ἐν ἑκατέρῳ τῶν βάσεων καὶ τῶν χειρῶν ἑνὶ περισσοτέρουσ εἶχε τῶν κατὰ φύσιν. ἐκ τῆσ οὖν πεμφθείσησ ἐπ’ αὐτοὺσ ὑπὸ Δαυίδου στρατιᾶσ τούτῳ μονομαχήσασ Ιὠνάθησ ὁ Σουμᾶ υἱὸσ ἀνεῖλέ τε αὐτὸν καὶ τῆσ ὅλησ νίκησ ῥοπὴ γενόμενοσ δόξαν ἀριστείασ ἀπηνέγκατο·

καὶ γὰρ οὗτοσ ὁ Παλαιστῖνοσ ηὔχει τῶν Γιγάντων ἀπόγονοσ εἶναι. μετὰ δὲ ταύτην τὴν μάχην οὐκέτι τοῖσ Ἰσραηλίταισ ἐπολέμησαν. Ἀπηλλαγμένοσ δ’ ἤδη πολέμων ὁ Δαυίδησ καὶ κινδύνων καὶ βαθείασ ἀπολαύων τὸ λοιπὸν εἰρήνησ ᾠδὰσ εἰσ τὸν θεὸν καὶ ὕμνουσ συνετάξατο μέτρου ποικίλου·

τοὺσ μὲν γὰρ τριμέτρουσ, τοὺσ δὲ πενταμέτρουσ ἐποίησεν. ὄργανά τε κατασκευάσασ ἐδίδαξε πρὸσ αὐτὰ τοὺσ Ληουίτασ ὑμνεῖν τὸν θεὸν κατά τε τὴν τῶν καλουμένων σαββάτων ἡμέραν καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ ἑορτάσ. ἡ δὲ τῶν ὀργάνων ἐστὶν ἰδέα τοιαύτη τισ τὸν τρόπον·

ἡ μὲν κινύρα δέκα χορδαῖσ ἐξημμένη τύπτεται πλήκτρῳ, ἡ δὲ νάβλα δώδεκα φθόγγουσ ἔχουσα τοῖσ δακτύλοισ κρούεται, κύμβαλά τε ἦν πλατέα καὶ μεγάλα χάλκεα. καὶ περὶ μὲν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν, ὥστε μὴ τελέωσ ἀγνοεῖν τὴν τῶν προειρημένων ὀργάνων φύσιν, ἀρκείσθω λελέχθαι. Τῷ δὲ βασιλεῖ πάντεσ ἦσαν οἱ περὶ αὐτὸν ἀνδρεῖοι·

τούτων δ’ οἱ διασημότατοι καὶ λαμπροὶ τὰσ πράξεισ ὀκτὼ καὶ τριάκοντα, ὧν πέντε μόνων διηγήσομαι τὰ ἔργα· φανερὰσ γὰρ καὶ τὰσ τῶν ἄλλων ἀρετὰσ ἀρκέσουσιν οὗτοι ποιῆσαι· δυνατοὶ γὰρ ἦσαν οὗτοι καὶ χώραν ὑπάγεσθαι καὶ μεγάλων ἐθνῶν κρατῆσαι. πρῶτοσ μὲν οὖν Ἴσεβοσ υἱὸσ Ἀχεμαίου, ὃσ πολλάκισ εἰσ τὴν παράταξιν ἐμπηδῶν τῶν πολεμίων οὐ πρὶν ἀνεπαύετο μαχόμενοσ πρὶν ἐνακοσίουσ αὐτῶν καταβαλεῖν.

μετ’ αὐτὸν ἦν Ἐλεάζαροσ υἱὸσ Δωδείου, ὃσ ἦν μετὰ τοῦ βασιλέωσ ἐν Ἐρασαμῷ· οὗτόσ ποτε τῶν Ἰσραηλιτῶν καταπλαγέντων τὸ πλῆθοσ τῶν Παλαιστίνων καὶ φευγόντων μόνοσ ἔμεινε καὶ συμπεσὼν τοῖσ πολεμίοισ ἀπέκτεινεν αὐτῶν πολλούσ, ὡσ ὑπὸ τοῦ αἵματοσ προσκολληθῆναι τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ τῇ δεξιᾷ καὶ τοὺσ Ἰσραηλίτασ ἰδόντασ τετραμμένουσ ὑπ’ αὐτοῦ τοὺσ Παλαιστίνουσ καταβάντασ διώκειν καὶ θαυμαστὴν καὶ διαβόητον τότε νίκην ἄρασθαι, τοῦ μὲν Ἐλεαζάρου κτείνοντοσ ἑπομένου δὲ τοῦ πλήθουσ καὶ σκυλεύοντοσ τοὺσ ἀνῃρημένουσ.

τρίτοσ δὲ ἦν Ἠλοῦ μὲν υἱὸσ Σαβαίασ δὲ ὄνομα.

καὶ οὗτοσ ἐν τοῖσ πρὸσ Παλαιστίνουσ ἀγῶσιν εἰσ τόπον Σιαγόνα λεγόμενον αὐτῶν παραταξαμένων, ὡσ οἱ Ἑβραῖοι πάλιν τὴν δύναμιν φοβηθέντεσ οὐχ ὑπέμειναν, ὑπέστη μόνοσ ὡσ στράτευμα καὶ τάξισ, καὶ τοὺσ μὲν αὐτῶν κατέβαλε τοὺσ δ’ οὐ καρτερήσαντασ αὐτοῦ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν βίαν ἀλλ’ εἰσ φυγὴν ἀποστραφέντασ ἐδίωκε. ταῦτα μὲν ἔργα χειρῶν καὶ μάχησ οἱ τρεῖσ ἐπεδείξαντο.

καθ’ ὃν δὲ καιρὸν ἐν Ιἑροσολύμοισ ὄντοσ τοῦ βασιλέωσ ἐπῆλθεν ἡ τῶν Παλαιστίνων δύναμισ πολεμῆσαι, Δαυίδησ μὲν ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀνῆλθεν, ὡσ προειρήκαμεν, πευσόμενοσ τοῦ θεοῦ περὶ τοῦ πολέμου, τῆσ δὲ τῶν ἐχθρῶν παρεμβολῆσ ἐν τῇ κοιλάδι κειμένησ, ἣ μέχρι Βηθλεέμησ πόλεωσ διατείνει σταδίουσ Ιἑροσολύμων ἀπεχούσησ εἴκοσιν, ὁ Δαυίδησ τοῖσ ἑταίροισ "καλὸν ὕδωρ, εἶπεν, ἔχομεν ἐν τῇ πατρίδι μου· καὶ μάλιστα τὸ ἐν τῷ λάκκῳ τῷ πρὸσ τῇ πύλῃ θαυμάζων, εἴ τισ ἐξ αὐτοῦ πιεῖν αὐτῷ κομίσειε μᾶλλον ἐθελήσειν ἢ εἰ πολλὰ χρήματα διδοῖ.

ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ τρεῖσ ἄνδρεσ οὗτοι παραχρῆμα ἐκδραμόντεσ καὶ διὰ μέσου τοῦ τῶν πολεμίων ὁρμήσαντεσ στρατοπέδου ἧκον εἰσ Βηθλεέμην, καὶ τοῦ ὕδατοσ ἀρυσάμενοι πάλιν διὰ τῆσ παρεμβολῆσ ὑπέστρεψαν πρὸσ τὸν βασιλέα, ὡσ τοὺσ Παλαιστίνουσ καταπλαγέντασ αὐτῶν τὸ θράσοσ καὶ τὴν εὐψυχίαν ἠρεμῆσαι [καὶ μηδὲν ἐπ’ αὐτοὺσ τολμῆσαι] καταφρονήσαντασ τῆσ ὀλιγότητοσ.

κομισθέντοσ δὲ τοῦ ὕδατοσ οὐκ ἔπιεν ὁ βασιλεὺσ κινδύνῳ καὶ αἵματι φήσασ ἀνθρώπων αὐτὸ κεκομίσθαι καὶ διὰ τοῦτο μὴ προσήκειν αὐτῷ πιεῖν, ἔσπεισε δὲ ἀπ’ αὐτοῦ τῷ θεῷ καὶ περὶ τῆσ σωτηρίασ τῶν ἀνδρῶν εὐχαρίστησεν αὐτῷ.

μετὰ τούτουσ ἦν ὁ Ιωἄβου ἀδελφὸσ Ἀβεσσαῖοσ· καὶ γὰρ οὗτοσ μιᾷ ἡμέρᾳ τῶν πολεμίων ἑξακοσίουσ ἀπέκτεινε.

πέμπτοσ Ναβαῖοσ ὁ ἱερεὺσ τῷ γένει· προκληθεὶσ γὰρ ὑπ’ ἀδελφῶν διασήμων ἐν τῇ Μωαβίτιδι χώρᾳ κατ’ ἀρετὴν ἐκράτησεν αὐτῶν. καὶ πάλιν αὐτὸν ἀνδρὸσ Αἰγυπτίου τὸ γένοσ θαυμαστοῦ τὸ μέγεθοσ προκαλεσαμένου, γυμνὸσ ὡπλισμένον τῷ δόρατι τῷ ἐκείνου βαλὼν ἀπέκτεινε· περιελόμενοσ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄκοντα καὶ ζῶντα ἔτι καὶ μαχόμενον σκυλεύσασ τοῖσ ἰδίοισ αὐτὸν ὅπλοισ διεχρήσατο. προσαριθμήσειε δὲ ἄν τισ αὐτοῦ καὶ τοῦτο ταῖσ προειρημέναισ πράξεσιν ἢ ὡσ πρῶτον αὐτῶν κατ’ εὐψυχίαν ἢ ὡσ ὅμοιον·

νίφοντοσ γὰρ τοῦ θεοῦ λέων εἴσ τινα λάκκον ὀλισθὼν ἐνέπεσε· στενοῦ δ’ ὄντοσ τοῦ στομίου δῆλον ἦν ἀφανὲσ ἐσόμενον ἐμφραγέντοσ αὐτοῦ τῇ χιόνι· πόρον οὖν οὐδένα βλέπων ἐξόδου καὶ σωτηρίασ ἐβρυχᾶτο. τοῦ δὲ θηρὸσ ἀκούσασ ὁ Ναβαῖοσ, ὥδευε γὰρ τότε, καὶ πρὸσ τὴν βοὴν ἐλθών, καταβὰσ εἰσ τὸ στόμιον πλήξασ αὐτὸν μαχόμενον τῷ μετὰ χεῖρασ ξύλῳ παραχρῆμα ἀπέκτεινε.

καὶ οἱ λοιποὶ δὲ τοιοῦτοι τὰσ ἀρετὰσ ὑπῆρχον. Ὁ δὲ βασιλεὺσ Δαυίδησ βουλόμενοσ γνῶναι πόσαι μυριάδεσ εἰσὶ τοῦ λαοῦ, τῶν Μωυσέοσ ἐντολῶν ἐκλαθόμενοσ, ὃσ προεῖπεν ἐὰν ἐξαριθμηθῇ τὸ πλῆθοσ ὑπὲρ ἑκάστησ κεφαλῆσ αὐτοῦ τῷ θεῷ τελεῖν ἡμίσικλον, προσέταξεν Ιωἄβῳ τῷ στρατηγῷ πορευθέντι πάντα τὸν ὄχλον ἐξαριθμῆσαι.

τοῦ δ’ οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι φήσαντοσ τοῦτο ποιεῖν οὐκ ἐπείσθη, προσέταξε δὲ μηδὲν μελλήσαντα βαδίζειν ἐπὶ τὴν ἐξαρίθμησιν τῶν Ἑβραίων.

Ιὤαβοσ δὲ τοὺσ ἄρχοντασ τῶν φυλῶν παραλαβὼν καὶ γραμματεῖσ, ἐπιὼν τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν χώραν καὶ τὸ πλῆθοσ ὅσον ἐστὶ κατανοήσασ ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἑροσόλυμα πρὸσ τὸν βασιλέα μετὰ μῆνασ ἐννέα καὶ ἡμέρασ εἴκοσι καὶ τὸν ἀριθμὸν ἀπέδωκε τῷ βασιλεῖ τοῦ λαοῦ χωρὶσ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ· ἐξαριθμῆσαι γὰρ αὐτὴν οὐκ ἔφθασεν ἀλλ’ οὐδὲ τὴν Λευιτῶν φυλήν·

μετενόησε γὰρ ὁ βασιλεὺσ ὧν εἰσ τὸν θεὸν ἥμαρτεν. ἦν δὲ τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν ἀριθμὸσ ἐνενήκοντα μυριάδεσ ὅπλα βαστάζειν καὶ στρατεύεσθαι δυναμένων, ἡ δὲ Ιοὔδα φυλὴ καθ’ ἑαυτὴν τεσσαράκοντα μυριάδεσ ἦσαν. Τῶν δὲ προφητῶν δηλωσάντων τῷ Δαυίδῃ, ὅτι δι’ ὀργῆσ ἐστιν ὁ θεὸσ αὐτῷ, ἱκετεύειν ἤρξατο καὶ παρακαλεῖν εὐμενῆ γενέσθαι καὶ συγγινώσκειν ἡμαρτηκότι.

Γάδον δὲ τὸν προφήτην ἔπεμψεν ὁ θεὸσ πρὸσ αὐτὸν τρεῖσ αἱρέσεισ κομίζοντα, ὅπωσ ἐκλέξηται τούτων ἣν ἂν δοκιμάσῃ· πότερον θέλει λιμὸν γενέσθαι κατὰ τὴν χώραν ἐπὶ ἔτη ἑπτά, ἢ τρεῖσ μῆνασ πολεμήσασ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἡττηθῆναι, ἢ λοιμὸν ἐνσκῆψαι καὶ νόσον ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ τοῖσ Ἑβραίοισ. ὁ δ’ εἰσ ἀμήχανον ἐκλογὴν μεγάλων κακῶν ἐμπεσὼν ἐλυπεῖτο καὶ σφόδρ’ ἦν συγκεχυμένοσ.

τοῦ δὲ προφήτου τοῦτο δεῖν ἐξ ἀνάγκησ γενέσθαι φήσαντοσ καὶ κελεύοντοσ ἀποκρίνασθαι ταχέωσ, ἵνα ἀναγγείλῃ τὴν αἱρ́εσιν αὐτοῦ τῷ θεῷ, λογισάμενοσ ὁ βασιλεύσ, ὡσ εἰ λιμὸν αἰτήσει, δόξει τοῦτο πεποιηκέναι τοῖσ ἄλλοισ αὐτῷ μὲν ἀφόβωσ, ὅτι πολὺν αὐτὸσ ἐγκεκλεισμένον ἔχοι σῖτον, ἐκείνοισ δὲ βλαβερῶσ· κἂν γένηται τοὺσ τρεῖσ μῆνασ νικωμένουσ αὐτούσ, ὅτι τοὺσ ἀνδρειοτάτουσ ἔχων περὶ αὑτὸν καὶ φρούρια καὶ διὰ τοῦτο μηδὲν φοβούμενοσ εἵλετο τὸν πόλεμον, ᾐτήσατο πάθοσ κοινὸν καὶ βασιλεῦσι καὶ τοῖσ ἀρχομένοισ, ἐν ᾧ τὸ δέοσ ἶσον ἁπάντων γίνεται, προσειπὼν ὅτι πολὺ κρεῖττον εἰσ τὰσ τοῦ θεοῦ χεῖρασ ἐμπεσεῖν ἢ τὰσ τῶν πολεμίων.

Ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ προφήτησ ἀπήγγειλε τῷ θεῷ·

ὁ δὲ τὸν λοιμὸν καὶ τὴν φθορὰν ἔπεμψε τοῖσ Ἑβραίοισ. ἀπέθνησκον δ’ οὐ μονοτρόπωσ οὐδ’ ὥστε ῥᾴδιον κατανοῆσαι γενέσθαι τὴν νόσον, ἀλλὰ τὸ μὲν κακὸν ἓν ἦν, μυρίαισ δ’ αὐτοὺσ αἰτίαισ καὶ προφάσεσιν οὐδ’ ἐπινοῆσαι δυναμένουσ ἀνήρπαζεν. ἄλλοσ γὰρ ἐπ’ ἄλλῳ διεφθείρετο, καὶ λανθάνον ἐπερχόμενον τὸ δεινὸν ὀξεῖαν τὴν τελευτὴν ἐπέφερεν, τῶν μὲν αἰφνιδίωσ μετ’ ἀλγημάτων σφοδρῶν καὶ πικρᾶσ ὀδύνησ τὴν ψυχὴν ἀφιέντων, ἐνίων δὲ καὶ μαραινομένων τοῖσ παθήμασι καὶ μηδ’ εἰσ κηδείαν ὑπολειπομένων, ἀλλ’ ἐν αὐτῷ τῷ κάμνειν εἰσ τὸ παντελὲσ δαπανωμένων·

οἱ δ’ αἰφνίδιον σκότουσ αὐτοῖσ τὰσ ὄψεισ ὑποδραμόντοσ περιπνιγεῖσ ἀπῴμωζον, ἔνιοι δὲ τῶν οἰκείων τινὰ κηδεύοντεσ ἐναπέθνησκον ἀτελέσι ταῖσ ταφαῖσ.

ἀπώλοντο δ’ ἀρξαμένησ ἑώθεν τῆσ λοιμικῆσ νόσου φθείρειν αὐτοὺσ ἑώσ ὡρ́ασ ἀρίστου μυριάδεσ ἑπτά. ἐξέτεινε δὲ ὁ ἄγγελοσ τὴν χεῖρα καὶ ἐπὶ τὰ Ιἑροσόλυμα τὸ δεινὸν κἀκεῖσε πέμπων.

ὁ δὲ βασιλεὺσ σάκκον ἐνδεδυμένοσ ἔκειτο κατὰ τῆσ γῆσ ἱκετεύων τὸν θεὸν καὶ δεόμενοσ ἤδη λωφῆσαι καὶ τοῖσ ἀπολωλόσιν ἀρκεσθέντα παύσασθαι· ὡσ αὐτὸσ εἰή κολασθῆναι δίκαιοσ ὁ ποιμήν, τὰ δὲ ποίμνια σώζεσθαι μηδὲν ἁμαρτόντα, καὶ ἠντιβόλει τὴν ὀργὴν εἰσ αὐτὸν καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ πᾶσαν ἀποσκήπτειν, φείδεσθαι δὲ τοῦ λαοῦ.

Κατακούσασ δὲ ὁ θεὸσ τῆσ ἱκεσίασ ἔπαυσε τὸν λοιμόν, καὶ πέμψασ Γάδον τὸν προφήτην ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀναβῆναι παραχρῆμα εἰσ τὴν ἅλω τοῦ Ιἐβουσαίου Ὀροννᾶ καὶ οἰκοδομήσαντα βωμὸν ἐκεῖ τῷ θεῷ θυσίαν ἐπιτελέσαι.

Δαυίδησ δ’ ἀκούσασ οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλ’ εὐθὺσ ἔσπευσεν ἐπὶ τὸν παρηγγελμένον αὐτῷ τόπον. Ὀροννᾶσ δὲ τὸν σῖτον ἀλοῶν ἐπεὶ τὸν βασιλέα προσιόντα καὶ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ πάντασ ἐθεάσατο, προσέδραμεν αὐτῷ καὶ προσεκύνησεν.

ἦν δὲ τὸ μὲν γένοσ Ιἐβουσαῖοσ, φίλοσ δ’ ἐν τοῖσ μάλιστα Δαυίδου· καὶ διὰ τοῦτ’ αὐτὸν οὐδὲν εἰργάσατο δεινόν, ὅτε τὴν πόλιν κατεστρέψατο, ὡσ μικρὸν ἔμπροσθεν ἐδηλώσαμεν. τοῦ δὲ Ὀροννᾶ πυθομένου τί παρείη πρὸσ τὸν δοῦλον ὁ δεσπότησ, εἶπεν ὠνήσασθαι παρ’ αὐτοῦ τὴν ἅλω, ὅπωσ βωμὸν ἐν αὐτῇ κατασκευάσῃ τῷ θεῷ καὶ ποιήσῃ θυσίαν.

ὁ δὲ καὶ τὴν ἅλω εἶπε καὶ τὰ ἄροτρα καὶ τοὺσ βόασ εἰσ ὁλοκαύτωσιν χαρίζεσθαι καὶ τὸν θεὸν ἡδέωσ εὔχεσθαι τὴν θυσίαν προσέσθαι. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἀγαπᾶν μὲν αὐτὸν τῆσ ἁπλότητοσ καὶ τῆσ μεγαλοψυχίασ ἔλεγε καὶ δέχεσθαι τὴν χάριν, τιμὴν δ’ αὐτὸν ἠξίου λαμβάνειν πάντων·

οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον προῖκα θυσίαν ἐπιτελεῖν. τοῦ δὲ Ὀροννᾶ φήσαντοσ ποιεῖν ὅ τι βούλεται πεντήκοντα σίκλων ὠνεῖται παρ’ αὐτοῦ τὴν ἅλω. καὶ οἰκοδομήσασ τὸν βωμὸν ἱερούργησε καὶ ὡλοκαύτωσε καὶ θυσίασ ἐπήνεγκεν εἰρηνικάσ.

καταπραύ̈νεται δὲ τούτοισ τὸ θεῖον καὶ πάλιν εὐμενὲσ γίνεται. συνέβη δ’ εἰσ ἐκεῖνον ἀγαγεῖν τὸν τόπον Ἅβραμον τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἴσακον ὥστε ὁλοκαυτῶσαι, καὶ μέλλοντοσ ἀποσφάττεσθαι τοῦ παιδὸσ κριὸν ἐξαίφνησ ἀναφανῆναι παρεστῶτα τῷ βωμῷ, ὃν καὶ κατέθυσεν Ἅβραμοσ ἀντὶ τοῦ παιδόσ, ὡσ προειρήκαμεν. ὁρῶν δ’ ὁ βασιλεὺσ Δαυίδησ τῆσ εὐχῆσ αὐτοῦ τὸν θεὸν ἐπήκοον γεγενημένον καὶ τὴν θυσίαν ἡδέωσ προσδεξάμενον ἔκρινε τὸν τόπον ἐκεῖνον ὅλον βωμὸν προσαγορεῦσαι τοῦ λαοῦ παντὸσ καὶ οἰκοδομῆσαι ναὸν τῷ θεῷ.

καὶ ταύτην εὐστόχωσ ἀφῆκεν εἰσ τὸ γενησόμενον τὴν φωνήν· ὁ γὰρ θεὸσ τὸν προφήτην ἀποστείλασ πρὸσ αὐτὸν ἐκεῖ ναὸν ἔλεγεν οἰκοδομήσειν αὐτοῦ τὸν υἱὸν τὸν μέλλοντα μετ’ αὐτὸν τὴν βασιλείαν διαδέχεσθαι. Μετὰ δὴ ταύτην τὴν προφητείαν ἐκέλευσεν ὁ βασιλεὺσ τοὺσ παροίκουσ ἐξαριθμηθῆναι καὶ εὑρέθησαν εἰσ ὀκτὼ μυριάδασ καὶ δέκα.

ἐκ τούτων ἀπέδειξε λατόμουσ μὲν τοὺσ ὀκτακισμυρίουσ, τὸ δ’ ἄλλο πλῆθοσ παραφέρειν τοὺσ λίθουσ, τρισχιλίουσ δὲ καὶ πεντακοσίουσ τοῖσ ἐργαζομένοισ ἐξ αὐτῶν ἐπέστησεν. ἡτοίμασε δὲ καὶ πολὺν σίδηρον καὶ χαλκὸν εἰσ τὰ ἔργα καὶ ξύλα κέδρινα πολλὰ καὶ παμμεγεθέστατα, Τυρίων αὐτῷ ταῦτα πεμπόντων καὶ Σιδωνίων· ἐπεστάλκει γὰρ αὐτοῖσ τὴν τῶν ξύλων χορηγίαν. πρόσ τε τοὺσ φίλουσ ἔλεγε ταῦτα παρασκευάζεσθαι νῦν, ἵνα τῷ μέλλοντι παιδὶ βασιλεύειν μετ’ αὐτὸν ἑτοίμην τὴν ὕλην τῆσ οἰκοδομίασ καταλείπῃ καὶ μὴ τότε συμπορίζῃ νέοσ ὢν καὶ τῶν τοιούτων ἄπειροσ διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ’ ἔχων παρακειμένην ἐπιτελῇ τὸ ἔργον.

Καλέσασ δὲ τὸν παῖδα Σολόμωνα κατασκευάσαι τῷ θεῷ ναὸν αὐτὸν ἐκέλευε διαδεξάμενον τὴν βασιλείαν λέγων, ὡσ αὐτὸν βουλόμενον κωλύσειεν ὁ θεὸσ αἵματι καὶ πολέμοισ πεφυραμένον, προείποι δ’ ὅτι Σολόμων οἰκοδομήσει αὐτῷ παῖσ νεώτατοσ καὶ τοῦτο κληθησόμενοσ τοὔνομα, οὗ προνοήσειν μὲν αὐτὸσ ὡσ πατὴρ ἐπηγγέλλετο, τὴν δ’ Ἑβραίων χώραν εὐδαίμονα καταστήσειν ἐπ’ αὐτοῦ τοῖσ τε ἄλλοισ ἀγαθοῖσ καὶ δὴ καὶ τῷ μεγίστῳ πάντων εἰρήνῃ καὶ πολέμων ἀπαλλαγῇ καὶ στάσεων ἐμφυλίων.

σὺ τοίνυν ἐπεὶ καὶ πρὸ τῆσ γενέσεωσ ἀπεδείχθησ βασιλεὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ πειρῶ τά τε ἄλλα γίνεσθαι τῆσ τούτου προνοίασ ἄξιοσ εὐσεβὴσ ὢν καὶ δίκαιοσ καὶ ἀνδρεῖοσ, καὶ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ νόμουσ οὓσ διὰ Μωυσέοσ ἔδωκεν ἡμῖν φύλαττε καὶ τοῖσ ἄλλοισ μὴ παραβαίνειν ἐπίτρεπε.

τὸν δὲ ναόν, ὃν ὑπὸ σοῦ βασιλεύοντοσ εἵλετο αὑτῷ γενέσθαι, σπούδασον ἀποδοῦναι τῷ θεῷ μὴ καταπλαγεὶσ τὸ μέγεθοσ τοῦ ἔργου μηδ’ ἀποδειλιάσασ πρὸσ αὐτό·

πάντα γάρ σοι πρὸ τῆσ ἐμαυτοῦ τελευτῆσ ἕτοιμα ποιήσω. γίνωσκε χρυσοῦ μὲν ἤδη τάλαντα συνειλεγμένα μύρια, δέκα δ’ ἀργύρου μυριάδασ ταλάντων, χαλκόν τε καὶ σίδηρον ἀριθμοῦ πλείονα συντέθεικα καὶ ξύλων δὲ καὶ λίθων ὕλην ἄφθονον, ἔχεισ δὲ καὶ λατόμων πολλὰσ μυριάδασ καὶ τεκτόνων·

ἂν δέ τι τούτοισ προσδέῃ, σὺ προσθήσεισ. γίνου τοίνυν ἄριστοσ τὸν θεὸν ἔχων προστάτην.

" προσπαρεκελεύσατο δὲ καὶ τοὺσ ἄρχοντασ τοῦ λαοῦ τῆσ οἰκοδομίασ συλλαβέσθαι τῷ παιδὶ καὶ πάντων ἀδεεῖσ ὄντασ τῶν κακῶν περὶ τὴν τοῦ θεοῦ θρησκείαν ἀσχολεῖν· καρπώσεσθαι γὰρ αὐτοὺσ ἀντὶ τούτων εἰρήνην καὶ εὐνομίαν, οἷσ ἀμείβεται τοὺσ εὐσεβεῖσ καὶ δικαίουσ ὁ θεὸσ ἀνθρώπουσ. οἰκοδομηθέντοσ δὲ τοῦ ναοῦ τὴν κιβωτὸν αὐτὸν ἀποθέσθαι προσέταξε καὶ τὰ ἅγια σκεύη πρὸ πολλοῦ ναὸν ὀφείλοντα ἔχειν, εἰ τῶν ἐντολῶν τοῦ θεοῦ μὴ παρήκουσαν ἡμῶν οἱ πατέρεσ ἐντειλαμένου μετὰ τὸ τὴν γῆν ταύτην κατασχεῖν οἰκοδομῆσαι ναὸν αὐτῷ.

ταῦτα μὲν πρὸσ τοὺσ ἡγεμόνασ ὁ Δαυίδησ καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ διελέχθη. Πρεσβύτεροσ δὲ ὢν ἤδη καὶ τοῦ σώματοσ αὐτῷ ψυχομένου διὰ τὸν χρόνον δύσριγοσ ὑπῆρχεν, ὡσ μηδ’ ὑπὸ τῆσ ἐπιβολῆσ ἐκ πολλῶν ἱματίων γινομένησ ἀναθερμαίνεσθαι.

συνελθόντων δὲ τῶν ἰατρῶν καὶ συμβουλευσάντων, ὅπωσ ἐξ ἁπάσησ τῆσ χώρασ εὐειδὴσ ἐπιλεχθεῖσα παρθένοσ συγκαθεύδῃ τῷ βασιλεῖ, τοῦτο γὰρ αὐτῷ πρὸσ τὸ ῥῖγοσ ἔσεσθαι βοήθημα θαλπούσησ αὐτὸν τῆσ κόρησ, εὑρίσκετ’ ἐν πόλει γυνὴ μία πασῶν τὸ εἶδοσ ἀρίστη γυναικῶν Ἀβισάκη τοὔνομα, ἣ συγκοιμωμένη μόνον τῷ βασιλεῖ συνεθέρμαινεν αὐτόν· ὑπὸ γὰρ γήρωσ ἦν πρὸσ τἀφροδίσια καὶ γυναικὸσ ὁμιλίαν ἀσθενήσ.

καὶ περὶ μὲν ταύτησ τῆσ παρθένου μετ’ ὀλίγον δηλώσομεν. Ὁ δὲ τέταρτοσ υἱὸσ Δαυίδου νεανίασ εὐειδὴσ καὶ μέγασ, ἐκ γυναικὸσ αὐτῷ Αἰγίσθησ γεγονὼσ Ἀδωνίασ δὲ προσαγορευόμενοσ, ἐμφερὴσ ὢν Ἀψαλώμῳ τήν τε διάνοιαν αὐτὸσ ὡσ βασιλεύσων ἐπῆρτο καὶ πρὸσ τοὺσ φίλουσ ἔλεγεν, ὡσ τὴν ἀρχὴν αὐτὸν δεῖ παραλαβεῖν·

κατεσκεύασε δὲ ἁρ́ματα πολλὰ καὶ ἵππουσ καὶ πεντήκοντα ἄνδρασ τοὺσ προδρόμουσ. ταῦθ’ ὁρῶν ὁ πατὴρ οὐκ ἐπέπληττεν οὐδ’ ἐπεῖχεν αὐτὸν τῆσ προαιρέσεωσ οὐδὲ μέχρι τοῦ πυθέσθαι διὰ τί ταῦτα πράττει προήχθη.

συνεργοὺσ δ’ εἶχεν Ἀδωνίασ τὸν στρατηγὸν Ιὤαβον καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον, μόνοι δ’ ἀντέπραττον ὁ ἀρχιερεὺσ Σάδωκοσ καὶ ὁ προφήτησ Νάθασ καὶ Βαναίασ ὁ ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων καὶ Σιμούεισ ὁ Δαυίδου φίλοσ καὶ πάντεσ οἱ ἀνδρειότατοι. τοῦτο πρὸσ τὴν Σολόμωνοσ κατεμήνυσε μητέρα Βερσάβην Νάθασ ὁ προφήτησ, ὡσ Ἀδωνίασ βασιλεῦσαι βούλεται, συνεβούλευέ τε σώζειν αὑτὴν καὶ τὸν παῖδα Σολόμωνα, εἴπερ Ἀδωνίασ τὴν ἀρχὴν ἤδη παραλάβοι, καὶ περὶ τούτου πυθέσθαι τοῦ βασιλέωσ.

ταῦτα δὲ τῷ βασιλεῖ διαλεγομένησ ὁ προφήτησ εἰσελεύσεσθαι καὶ αὐτὸσ ἔφησε καὶ τοῖσ λόγοισ αὐτῆσ ἐπιμαρτυρήσειν.

ἡ δὲ Βερσάβη πεισθεῖσα τῷ Νάθᾳ πάρεισι πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ προσκυνήσασα καὶ λόγον αἰτησα μένη πάντ’ αὐτῷ [καθὼσ] ὁ προφήτησ ὑπέθετο διεξέρχεται τό τε δεῖπνον τὸ Ἀδωνία καὶ τοὺσ ὑπ’ αὐτοῦ κεκλημένουσ Ἀβιάθαρον τὸν ἀρχιερέα καὶ Ιὤαβον τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ χωρὶσ Σολόμωνοσ καὶ τῶν ἀναγκαίων αὐτοῦ φίλων μηνύσασα· ἔλεγέ τε πάντα τὸν λαὸν ἀφορᾶν, τίνα χειροτονήσει βασιλέα, παρεκάλει τε κατὰ νοῦν ἔχειν, ὡσ μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτοῦ βασιλεύσασ αὐτήν τε καὶ Σολόμωνα τὸν υἱὸν αὐτῆσ ἀναιρήσει.

Διαλεγομένησ δὲ ἔτι τῆσ γυναικὸσ ἤγγειλαν οἱ τοῦ δωματίου προεστῶτεσ, ὅτι βούλεται Νάθασ ἰδεῖν αὐτόν.

τοῦ δὲ βασιλέωσ ἐκδέξασθαι κελεύσαντοσ εἰσελθών, εἰ τήμερον ἀποδείξειε τὸν Ἀδωνίαν βασιλέα καὶ παραδοίη τὴν ἀρχὴν ἐπυνθάνετο· λαμπρὸν γὰρ αὐτὸν ποιήσαντα δεῖπνον κεκληκέναι τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ πάντασ χωρὶσ Σολόμωνοσ καὶ τὸν στρατηγὸν Ιὤαβον, οἳ μετὰ κρότου καὶ παιδιᾶσ εὐωχούμενοι πολλῆσ αἰώνιον αὐτῷ συνεύχονται τὴν ἡγεμονίαν·

ἐκάλεσε δὲ οὔτε ἐμὲ οὔτε τὸν ἀρχιερέα Σάδωκον οὔτε Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων· δίκαιον δ’ εἶναι ταῦτα γινώσκειν ἅπαντασ, εἰ κατὰ τὴν σὴν γνώμην ἐγένετο. " ταῦτα τοῦ Νάθα φήσαντοσ ὁ βασιλεὺσ ἐκέλευσε καλέσαι τὴν Βερσάβην πρὸσ αὑτόν·

ἐκπεπηδήκει γὰρ ἐκ τοῦ δωματίου τοῦ προφήτου παραγενομένου. τῆσ δὲ γυναικὸσ ἐλθούσησ, "ὄμνυμί σοι, φησί, τὸν μέγιστον θεόν, ἦ μὴν τὸν υἱόν σου Σολόμωνα βασιλεύσειν, ὡσ καὶ πρότερον ὤμοσα, καὶ τοῦτον ἐπὶ τοὐμοῦ καθιεῖσθαι θρόνου· καὶ τοῦτο ἔσται τή μερον. " προσκυνησάσησ δ’ αὐτὸν τῆσ γυναικὸσ καὶ μακρὸν εὐξαμένησ αὐτῷ βίον Σάδωκον μεταπέμπεται τὸν ἀρχιερέα καὶ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων, καὶ παραγενομένοισ κελεύει παρα λαβεῖν Νάθαν τὸν προφήτην καὶ τοὺσ περὶ τὴν αὐλὴν ὁπλίτασ καὶ ἀναβιβάσαντασ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Σολόμωνα ἐπὶ τὴν βασιλικὴν ἡμίονον ἔξω τῆσ πόλεωσ ἀγαγεῖν ἐπὶ πηγὴν τὴν λεγομένην Γειὼν καὶ περιχρίσαντασ τὸ ἅγιον ἔλαιον ἀποδεῖξαι βασιλέα·

τοῦτο δὲ ποιῆσαι προσέταξε Σάδωκον τὸν ἀρχιερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην.

ἀκολουθοῦντάσ τε προσέταξε διὰ μέσησ τῆσ πόλεωσ τοῖσ κέρασιν ἐπισαλπίζοντασ βοᾶν εἰσ αἰῶνα Σολόμωνα τὸν βασιλέα καθίσαι ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ θρόνου, ἵνα γνῷ πᾶσ ὁ λαὸσ ἀποδεδειγμένον αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ βασιλέα, Σολόμωνι δ’ ἐντετάλθαι περὶ τῆσ ἀρχῆσ, ἵνα εὐσεβῶσ καὶ δικαίωσ προστῇ τοῦ τε Ἑβραίων ἔθνουσ παντὸσ καὶ τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ.

καὶ παραγαγόντεσ εἰσ τὸν οἶκον τὸν βασιλικὸν καθίζουσιν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ἐπ’ εὐωχίαν εὐθὺσ ἐτράπη καὶ ἑορτὴν χορεύων καὶ αὐλοῖσ τερπόμενοσ, ὡσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῶν ὀργάνων ἅπασαν περιηχεῖσθαι τὴν γῆν καὶ τὸν ἀέρα.

Ὡσ δ’ ᾔσθοντο τῆσ βοῆσ Ἀδωνίασ τε καὶ οἱ παρόντεσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐταράχθησαν, ὅ τε στρατηγὸσ Ιὤαβοσ ἔλεγεν οὐκ ἀρέσκεσθαι τοῖσ ἤχοισ οὐδὲ τῇ σάλπιγγι.

παρακειμένου δὲ τοῦ δείπνου καὶ μηδενὸσ γευομένου πάντων δ’ ἐπ’ ἐννοίασ ὑπαρχόντων, εἰστρέχει πρὸσ αὐτοὺσ ὁ τοῦ ἀρχιερέωσ Ἀβιαθάρου παῖσ Ιὠνάθησ. τοῦ δ’ Ἀδωνία θεασαμένου τὸν νεανίαν ἡδέωσ καὶ προσειπόντοσ ἀγαθῶν ἄγγελον, ἐδήλου πάντ’ αὐτοῖσ τὰ περὶ τὸν Σολόμωνα καὶ τὴν Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ γνώμην·

ἀναπηδήσαντεσ δ’ ἐκ τοῦ συμποσίου ὅ τε Ἀδωνίασ καὶ οἱ κεκλημένοι πάντεσ ἔφυγον πρὸσ ἑαυτοὺσ ἕκαστοι. φοβηθεὶσ δ’ Ἀδωνίασ τὸν βασιλέα περὶ τῶν γεγονότων ἱκέτησ γίνεται τοῦ θεοῦ καὶ τῶν τοῦ θυσιαστηρίου κεράτων ἃ δὴ προεῖχεν ἐλλαβόμενοσ δηλοῦται τοῦτο Σολόμωνι πεποιηκὼσ καὶ πίστεισ ἀξιῶν παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν, ὥστε μὴ μνησικακῆσαι μηδ’ ἐργάσασθαι δεινὸν αὐτὸν μηδέν.

ὁ δὲ ἡμέρωσ πάνυ καὶ σωφρόνωσ τῆσ μὲν τότε ἁμαρτίασ αὐτὸν ἀφῆκεν ἀθῷον, εἰπὼν δέ, εἰ ληφθείη τι πάλιν καινοποιῶν, ἑαυτῷ αἴτιον τῆσ τιμωρίασ ἔσεσθαι, πέμψασ ἀνίστησιν αὐτὸν ἀπὸ τῆσ ἱκεσίασ·

ἐλθόντα δὲ καὶ προσκυνήσαντα εἰσ τὴν ἰδίαν οἰκίαν ἀπελθεῖν ἐκέλευσε μηδὲν ὑφορώμενον καὶ τοῦ λοιποῦ παρέχειν αὑτὸν ἀγαθὸν ὡσ αὐτῷ τοῦτο συμφέρον ἠξίου. Βουλόμενοσ δὲ Δαυίδησ ἐπὶ παντὸσ τοῦ λαοῦ ἀποδεῖξαι τὸν υἱὸν βασιλέα συγκαλεῖ τοὺσ ἄρχοντασ εἰσ Ιἑροσόλυμα καὶ τοὺσ ἱερεῖσ καὶ τοὺσ Ληουίτασ.

ἐξαριθμήσασ δὲ τούτουσ πρῶτον εὑρίσκει τῶν ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν ἑώσ πεντήκοντα τρισμυρίουσ ὀκτακισχιλίουσ. ἐξ ὧν ἀπέδειξεν ἐπιμελητὰσ μὲν τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ δισμυρίουσ τετρακισχιλίουσ, κριτὰσ δὲ τοῦ λαοῦ καὶ γραμματεῖσ τούτων ἑξακισχιλίουσ, πυλωροὺσ δὲ τετρακισχιλίουσ καὶ τοσούτουσ ὑμνῳδοὺσ τοῦ θεοῦ ᾄδοντασ τοῖσ ὀργάνοισ οἷσ Δαυίδησ κατεσκεύασε, καθὼσ προειρήκαμεν.

διεμέρισε δ’ αὐτοὺσ καὶ κατὰ πατριὰσ καὶ χωρίσασ ἐκ τῆσ φυλῆσ τοὺσ ἱερεῖσ εὑρ͂ε τούτων εἴκοσι τέσσαρασ πατριάσ, ἐκ μὲν τῆσ Ἐλεαζάρου οἰκίασ ἑκκαίδεκα, ἐκ δὲ τῆσ Ἰθαμάρου ὀκτώ, διέταξέ τε μίαν πατριὰν διακονεῖσθαι τῷ θεῷ ἐπὶ ἡμέρασ ὀκτὼ ἀπὸ σαββάτου ἐπὶ σάββατον.

καὶ οὕτωσ αἱ πατριαὶ πᾶσαι διεκληρώσαντο Δαυίδου παρόντοσ καὶ Σαδώκου καὶ Ἀβιαθάρου τῶν ἀρχιερέων καὶ πάντων τῶν ἀρχόντων·

καὶ ἡ πρώτη μὲν ἀναβᾶσα πατριὰ ἐγράφη πρώτη, ἡ δὲ δευτέρα ἀκολούθωσ ἄχρι τῶν εἴκοσι τεσσάρων· καὶ διέμεινεν οὗτοσ ὁ μερισμὸσ ἄχρι τῆσ σήμερον ἡμέρασ. ἐποίησε δὲ καὶ τῆσ Ληουίτιδοσ φυλῆσ εἴκοσι μέρη καὶ τέσσαρα καὶ κληρωσαμένων κατὰ τὸν αὐτὸν ἀνέβησαν τρόπον ταῖσ τῶν ἱερέων ἐφημερίσιν ἐπὶ ἡμέρασ ὀκτώ.

τοὺσ δ’ ἀπογόνουσ τοὺσ Μωυσέοσ ἐτίμησεν· ἐποίησε γὰρ αὐτοὺσ φύλακασ τῶν θησαυρῶν τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ἀναθημάτων, ἃ συνέβη τοὺσ βασιλεῖσ ἀναθεῖναι· διέταξε δὲ πᾶσι τοῖσ ἐκ τῆσ Ληουίτιδοσ φυλῆσ καὶ τοῖσ ἱερεῦσι δουλεύειν κατὰ νύκτα καὶ ἡμέραν τῷ θεῷ, καθὼσ αὐτοῖσ ἐπέστειλε Μωυσῆσ. Μετὰ ταῦτα διεμέρισε τὴν στρατιὰν εἰσ δώδεκα μοίρασ σὺν ἡγεμόσι καὶ ἑκατοντάρχοισ καὶ ταξιάρχαισ.

εἶχεν δ’ ἑκάστη τῶν μοιρῶν δισμυρίουσ καὶ τετρακισχιλίουσ, ὧν ἐκέλευσε προσεδρεύειν κατὰ τριάκονθ’ ἡμέρασ ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἑώσ τῆσ ὑστάτησ Σολόμωνι τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖσ χιλιάρχοισ καὶ ἑκατοντάρχοισ. κατέστησε δὲ καὶ ἄρχοντα ἑκάστησ μοίρασ ὃν ἀγαθὸν ᾔδει καὶ δίκαιον, ἐπιτρόπουσ τε τῶν θησαυρῶν καὶ κωμῶν καὶ ἀγρῶν ἄλλουσ καὶ κτηνῶν, ὧν οὐκ ἀναγκαῖον ἡγησάμην μνησθῆναι τῶν ὀνομάτων.

Ὡσ δ’ ἕκαστα τούτων κατὰ τὸν προειρημένον διέταξε τρόπον, εἰσ ἐκκλησίαν συγκαλέσασ τοὺσ ἄρχοντασ τῶν Ἑβραίων καὶ τοὺσ φυλάρχουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ τῶν διαιρέσεων καὶ τοὺσ ἐπὶ πάσησ πράξεωσ ἢ κτήσεωσ τοῦ βασιλέωσ τεταγμένουσ, στὰσ ἐφ’ ὑψηλοτάτου βήματοσ ὁ βασιλεὺσ ἔλεξε πρὸσ τὸ πλῆθοσ·

"ἀδελφοὶ καὶ ὁμοεθνεῖσ, γινώσκειν ὑμᾶσ βούλομαι, ὅτι ναὸν οἰκοδομῆσαι τῷ θεῷ διανοηθεὶσ χρυσόν τε πολὺν παρεσκευασάμην καὶ ἀργύρου ταλάντων μυριάδασ δέκα, ὁ δὲ θεὸσ ἐκώλυσέ με διὰ τοῦ προφήτου Νάθα διά τε τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν πολέμουσ καὶ τῷ φόνῳ τῶν ἐχθρῶν μεμιάνθαι τὴν δεξιάν, τὸν δὲ υἱὸν ἐκέλευσε τὸν διαδεξόμενον τὴν βασιλείαν κατασκευάσαι τὸν ναὸν αὐτῷ.

νῦν οὖν ἐπεὶ καὶ τῷ προγόνῳ ἡμῶν Ιἀκώβῳ δυοκαίδεκα παίδων γενομένων ἴστε τὸν Ιοὔδαν ἀποδειχθέντα βασιλέα, καὶ ἐμὲ τῶν ἀδελφῶν ἓξ ὄντων προκριθέντα καὶ τὴν ἡγεμονίαν λαβόντα παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ μηδένα τούτων δυσχεράναντα, οὕτωσ ἀξιῶ κἀγὼ τοὺσ ἐμαυτοῦ παῖδασ μὴ στασιάζειν πρὸσ ἀλλήλουσ Σολόμωνοσ τὴν βασιλείαν παρειληφότοσ, ἀλλ’ ἐπισταμένουσ ὡσ ὁ θεὸσ αὐτὸν ἐξελέξατο φέρειν ἡδέωσ αὐτὸν δεσπότην.

οὐ δεινὸν γὰρ θεοῦ θέλοντοσ οὐδ’ ἀλλοτρίῳ κρατοῦντι δουλεύειν, χαίρειν δ’ ἐπ’ ἀδελφῷ ταύτησ τυχόντι τῆσ τιμῆσ προσῆκεν ὡσ κοινωνοῦντασ αὐτῆσ.

εὔχομαι δὴ τὰσ ὑποσχέσεισ τοῦ θεοῦ παρελθεῖν εἰσ τέλοσ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ταύτην ἀνὰ πᾶσαν τὴν χώραν σπαρῆναι καὶ τὸν ἅπαντα ταύτῃ παραμεῖναι χρόνον, ἣν αὐτὸσ ἐπηγγείλατο παρέξειν ἐπὶ Σολόμωνοσ βασιλέωσ. ἔσται δὲ ταῦτα βέβαια καὶ καλὸν ἕξει πέρασ, ἂν εὐσεβῆ καὶ δίκαιον αὑτὸν καὶ φύλακα τῶν πατρίων παρέχῃσ νόμων, ὦ τέκνον·

εἰ δὲ μή, τὰ χείρω προσδοκάτω ταῦτα παραβαίνων. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ τούτουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόγουσ ἐπαύσατο, τήν τε διαγραφὴν καὶ διάταξιν τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ πάντων ὁρώντων ἔδωκε Σολόμωνι θεμελίων καὶ οἴκων [καὶ] ὑπερῴων, ὅσοι τε τὸ πλῆθοσ καὶ πηλίκοι τὸ ὕψοσ καὶ εὖροσ γένοιντο, ὅσα τε σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ τούτων τὸν σταθμὸν ὡρ́ισε.

προσπαρώρμησε δὲ καὶ λόγοισ αὐτόν τε πάσῃ χρήσασθαι προθυμίᾳ περὶ τὸ ἔργον καὶ τοὺσ ἄρχοντασ καὶ τὴν Ληουιτῶν φυλὴν συναγωνίσασθαι διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ τὸ τὸν θεὸν ἐκεῖνον ἑλέσθαι καὶ τῆσ οἰκοδομίασ τοῦ ναοῦ καὶ τῆσ βασιλείασ προστάτην.

εὐμαρῆ δ’ αὐτοῖσ καὶ οὐ σφόδρα ἐπίπονον τὴν οἰκοδομίαν ἀπέφαινεν αὐτοῦ μὲν πολλὰ τάλαντα χρυσοῦ πλείω δ’ ἀργύρου καὶ ξύλα καὶ τεκτόνων πλῆθοσ καὶ λατόμων ἤδη παρεσκευασμένου σμαράγδου τε καὶ πάσησ ἰδέασ λίθου πολυτελοῦσ·

καὶ νῦν δ’ ἔτι τῆσ ἰδίασ ἀπαρχὴν διακονίασ ἄλλα τρισχίλια τάλαντα χρυσοῦ καθαροῦ παρέξειν ἔλεγεν εἰσ τὸ ἄδυτον καὶ εἰσ τὸ ἁρ́μα τοῦ θεοῦ τοὺσ Χερουβεῖσ, οὓσ ἐφεστάναι δεήσει τὴν κιβωτὸν καλύπτοντασ.

σιωπήσαντοσ δὲ τοῦ Δαυίδου πολλὴ καὶ τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῆσ Ληουίτιδοσ φυλῆσ προθυμία συμβαλλομένων καὶ ποιουμένων ἐπαγγελίασ λαμπρὰσ καὶ μεγαλοπρεπεῖσ ἐγένετο· χρυσοῦ μὲν γὰρ ὑπέστησαν εἰσοίσειν τάλαντα πεντακισχίλια καὶ στατῆρασ μυρίουσ, ἀργυρίου δὲ μύρια τάλαντα, καὶ σιδήρου μυριάδασ ταλάντων πολλάσ·

καὶ εἴ τινι λίθοσ ἦν πολυτελὴσ ἐκόμισε καὶ παρέδωκεν εἰσ τοὺσ θησαυρούσ, ὧν ἐπετρόπευεν ὁ Μωυσέοσ ἔκγονοσ Ιἄλοσ. Ἐπὶ τούτοισ ἥσθη τε ὁ λαὸσ ἅπασ καὶ Δαυίδησ τὴν σπουδὴν καὶ τὴν φιλοτιμίαν τῶν ἀρχόντων καὶ ἱερέων καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὁρῶν τὸν θεὸν εὐλογεῖν ἤρξατο μεγάλῃ βοῇ πατέρα τε καὶ γένεσιν τῶν ὅλων ἀποκαλῶν καὶ δημιουργὸν ἀνθρωπίνων καὶ θείων, οἷσ αὑτὸν ἐκόσμησε, προστάτην τε καὶ κηδεμόνα γένουσ τῶν Ἑβραίων καὶ τῆσ τούτων εὐδαιμονίασ ἧσ τε αὐτῷ βασιλείασ ἔδωκεν.

ἐπὶ τούτοισ εὐξάμενοσ τῷ τε παντὶ λαῷ τὰ ἀγαθὰ καὶ τῷ παιδὶ Σολόμωνι διάνοιαν ὑγιῆ καὶ δικαίαν καὶ πᾶσι τοῖσ τῆσ ἀρετῆσ μέρεσιν ἐρρωμένην ἐκέλευσε καὶ τὸ πλῆθοσ εὐλογεῖν τὸν θεόν.

καὶ οἱ μὲν πεσόντεσ ἐπὶ τὴν γῆν προσεκύνησαν, εὐχαρίστησαν δὲ καὶ Δαυίδῃ περὶ πάντων ὧν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαβόντοσ ἀπέλαυσαν. τῇ δ’ ἐπιούσῃ θυσίασ τῷ θεῷ παρέστησαν μόσχουσ χιλίουσ καὶ κριοὺσ τοσούτουσ καὶ χιλίουσ ἀμνούσ, οὓσ ὡλοκαύτωσαν·

ἔθυσαν δὲ καὶ τὰσ εἰρηνικὰσ θυσίασ πολλὰσ μυριάδασ ἱερείων κατασφάξαντεσ. καὶ δι’ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ ἑώρτασεν ὁ βασιλεὺσ σὺν παντὶ τῷ λαῷ, καὶ Σολόμωνα δεύτερον ἔχρισαν τῷ ἐλαίῳ καὶ ἀπέδειξαν αὐτὸν βασιλέα καὶ Σάδωκον ἀρχιερέα τῆσ πληθύοσ ἁπάσησ. εἴσ τε τὸ βασίλειον ἀγαγόντεσ Σολόμωνα καὶ καθίσαντεσ αὐτὸν ἐπὶ θρόνου τοῦ πατρῴου ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ ὑπήκουον αὐτῷ. Μετ’ ὀλίγον δὲ χρόνον ὁ Δαυίδησ καταπεσὼν εἰσ νόσον ὑπὸ γήρωσ καὶ συνειδὼσ ὅτι μέλλει τελευτᾶν καλέσασ τὸν υἱὸν Σολόμωνα διελέχθη πρὸσ αὐτὸν τοιάδε·

"ἐγὼ μέν, ὦ τέκνον, εἰσ τὸ χρεὼν ἤδη καὶ πατέρασ τοὺσ ἐμοὺσ ἀπαλλάσσομαι κοινὴν ὁδὸν ἁπάντων τῶν τε νῦν ὄντων καὶ τῶν ἐσομένων πορευόμενοσ, ἐξ ἧσ οὐκέτι οἱο͂́ν τε ἐπανελθόντα γνῶναι, τί κατὰ τὸν βίον πράττεται. διὸ ζῶν ἔτι καὶ πρὸσ αὐτῷ γεγονὼσ τῷ τελευτᾶν παραινῶ σοι ταῦθ’ ἃ καὶ πρότερον ἔφθην συμβουλεύσασ, δικαίῳ μὲν εἶναι πρὸσ τοὺσ ἀρχομένουσ, εὐσεβεῖ δὲ πρὸσ τὸν τὴν βασιλείαν δεδωκότα θεόν, φυλάττειν δ’ αὐτοῦ τὰσ ἐντολὰσ καὶ τοὺσ νόμουσ, οὓσ αὐτὸσ διὰ Μωυσέοσ κατέπεμψεν ἡμῖν, καὶ μήτε χάριτι μήτε θωπείᾳ μήτ’ ἐπιθυμίᾳ μήτε ἄλλῳ πάθει προστιθέμενον τούτων ἀμελῆσαι·

τὴν γὰρ τοῦ θείου πρὸσ σαυτὸν εὔνοιαν ἀπολεῖσ παραβάσ τι τῶν νομίμων καὶ πρὸσ ἅπαντ’ αὐτοῦ τὴν ἀγαθὴν ἀποστρέψεισ πρόνοιαν·

τοιοῦτον δὲ σεαυτὸν παρέχων, ὁποῖον εἶναί τε δεῖ κἀγὼ δὲ παρακαλῶ, καθέξεισ ἡμῶν τὴν βασιλείαν τῷ γένει καὶ οἶκοσ ἄλλοσ Ἑβραίων οὐκ ἂν δεσπόσειεν, ἀλλ’ ἡμεῖσ αὐτοὶ διὰ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ. μέμνησο δὲ καὶ τῆσ Ιωἄβου τοῦ στρατηγοῦ παρανομίασ ἀποκτείναντοσ διὰ ζηλοτυπίαν δύο στρατηγοὺσ δικαίουσ καὶ ἀγαθούσ, Ἀβεννῆρόν τε τὸν Νήρου παῖδα καὶ τὸν Ἀμασὰν υἱὸν Ιἔθρα·

ὧν ὅπωσ ἄν σοι δόξῃ τὸν θάνατον ἐκδίκησον, ἐπεὶ καὶ κρείττων ἐμοῦ καὶ δυνατώτεροσ ὁ Ιὤαβοσ ὢν μέχρι νῦν τὴν δίκην διέφυγε. παρατίθεμαι δέ σοι καὶ τοὺσ Βερζέλου τοῦ Γαλαδίτου παῖδασ, οὓσ ἐν τιμῇ πάσῃ καὶ προνοίᾳ τοῦτ’ ἐμοὶ χαριζόμενοσ ἕξεισ·

οὐ προκατάρχομεν γὰρ εὐποιίασ, ἀλλ’ ἀμοιβὴν ὧν ὁ πατὴρ αὐτῶν παρὰ τὴν φυγὴν ὑπῆρξέ μοι χρεολυτοῦμεν. καὶ τὸν Γήρα δὲ υἱὸν Σουμούιν τὸν ἐκ τῆσ Βενιαμίτιδοσ φυλῆσ, ὃσ πολλὰ βλασφημήσασ με παρὰ τὴν φυγήν, ὅτ’ εἰσ Παρεμβολὰσ ἐπορευόμην, ἀπήντησεν ἐπὶ τὸν Ιὄρδανον καὶ πίστεισ ἔλαβεν ὡσ μηδὲν αὐτὸν παθεῖν τότε, νῦν ἐπιζητήσασ αἰτίαν εὔλογον ἄμυνε.

Ταῦτα παραινέσασ τῷ παιδὶ περί τε τῶν ὅλων πραγμάτων καὶ [περὶ] τῶν φίλων καὶ οὓσ ᾔδει τιμωρίασ ἀξίουσ γεγενημένουσ ἀπέθανεν, ἔτη μὲν βιώσασ ἑβδομήκοντα, βασιλεύσασ δὲ ἑπτὰ μὲν ἐν Χεβρῶνι τῆσ Ιοὔδα φυλῆσ καὶ μῆνασ ἕξ, ἐν Ιἑροσολύμοισ δὲ ἁπάσησ τῆσ χώρασ τρία καὶ τριάκοντα.

οὕτωσ ἀρίστῳ ἀνδρὶ γεγενημένῳ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι καὶ τοσούτων ἐθνῶν σωτηρίαν ἐγκεχειρισμένῳ βασιλεῖ ἔδει προσεπαινέσαι καὶ τό τε τῆσ δυνάμεωσ αὐτοῦ εὐσθενὲσ καὶ τὸ τῆσ σωφροσύνησ συνετόν·

ἀνδρεῖοσ γὰρ ἦν, ὡσ οὐκ ἄλλοσ τισ, ἐν δὲ τοῖσ ὑπὲρ τῶν ὑπηκόων ἀγῶσι πρῶτοσ ἐπὶ τοὺσ κινδύνουσ ὡρ́μα, τῷ πονεῖν καὶ μάχεσθαι παρακελευόμενοσ τοὺσ στρατιώτασ ἐπὶ τὰσ παρατάξεισ ἀλλ’ οὐχὶ τῷ προστάττειν ὡσ δεσπότησ, νοῆσαί τε καὶ συνιδεῖν καὶ περὶ τῶν μελλόντων καὶ τῆσ τῶν ἐνεστηκότων οἰκονομίασ ἱκανώτατοσ, σώφρων ἐπιεικὴσ χρηστὸσ πρὸσ τοὺσ ἐν συμφοραῖσ ὑπάρχοντασ δίκαιοσ φιλάνθρωποσ, ἃ μόνοισ δικαιότατα βασιλεῦσιν εἶναι προσῆκε, μηδὲν ὅλωσ παρὰ τοσοῦτο μέγεθοσ ἐξουσίασ ἁμαρτὼν ἢ τὸ περὶ τὴν Οὐρία γυναῖκα. κατέλιπε δὲ καὶ πλοῦτον ὅσον οὐκ ἄλλοσ βασιλεὺσ οὔθ’ Ἑβραίων οὔτ’ ἄλλων ἐθνῶν.

Ἔθαψε δὲ αὐτὸν ὁ παῖσ Σολόμων ἐν Ιἑροσολύμοισ διαπρεπῶσ τοῖσ τε ἄλλοισ οἷσ περὶ κηδείαν νομίζεται βασιλικὴν ἅπασι καὶ δὴ καὶ πλοῦτον αὐτῷ πολὺν καὶ ἄφθονον συνεκήδευσεν, ὧν τὴν ὑπερβολὴν τεκμήραιτ’ ἄν τισ ῥᾳδίωσ ἐκ τοῦ λεχθησομένου·

μετὰ γὰρ χρόνον ἐτῶν χιλίων καὶ τριακοσίων Ὑρκανὸσ ὁ ἀρχιερεὺσ πολιορκούμενοσ ὑπ’ Ἀντιόχου τοῦ Εὐσεβοῦσ ἐπικληθέντοσ υἱοῦ δὲ Δημητρίου, βουλόμενοσ χρήματ’ αὐτῷ δοῦναι ὑπὲρ τοῦ λῦσαι τὴν πολιορκίαν καὶ τὴν στρατιὰν ἀπαγαγεῖν καὶ ἀλλαχόθεν οὐκ εὐπορῶν, ἀνοίξασ ἕνα οἶκον τῶν ἐν τῷ Δαυίδου μνήματι καὶ βαστάσασ τρισχίλια τάλαντα μέροσ ἔδωκεν Ἀντιόχῳ καὶ διέλυσεν οὕτωσ τὴν πολιορκίαν, καθὼσ καὶ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν.

μετὰ δὲ τοῦτο ἐτῶν πολλῶν διαγενομένων πάλιν ὁ βασιλεὺσ Ἡρώδησ ἕτερον ἀνοίξασ οἶκον ἀνείλετο χρήματα πολλά.

ταῖσ μέντοι γε θήκαισ τῶν βασιλέων οὐδεὶσ αὐτῶν ἐπέτυχεν· ἦσαν γὰρ ὑπὸ τὴν γῆν μηχανικῶσ κεκηδευμέναι πρὸσ τὸ μὴ φανεραὶ εἶναι τοῖσ εἰσ τὸ μνῆμα εἰσιοῦσιν. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἡμῖν τοσοῦτον ἀπόχρη δεδηλῶσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7

(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION