헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Επιστυλ́6́

(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6)

Θεόπομποσ δὲ Χῖοσ ἐπιφανέστατοσ πάντων τῶν Ἰσοκράτουσ μαθητῶν γενόμενοσ καὶ πολλοὺσ μὲν πανηγυρικούσ, πολλοὺσ δὲ συμβουλευτικοὺσ συνταξάμενοσ λόγουσ ἐπιστολάσ τε τὰσ Χιακὰσ ἐπιγραφομένασ καὶ ὑποθήκασ ἄλλασ λόγου ἀξίασ, ἱστορίαν πεπραγματευμένοσ ἄξιοσ ἐπαινεῖσθαι πρῶτον μὲν τῆσ ὑποθέσεωσ τῶν ἱστοριῶν καλαὶ γὰρ ἀμφότεραι, ἣ μὲν τὰ λοιπὰ τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου περιέχουσα, ἣ δὲ τὰ Φιλίππῳ πεπραγμένα, ἔπειτα τῆσ οἰκονομίασ ἀμφότεραι γάρ εἰσιν εὐπαρακολούθητοι καὶ σαφεῖσ, μάλιστα δὲ τῆσ ἐπιμελείασ τε καὶ φιλοπονίασ τῆσ κατὰ τὴν συγγραφήν· δῆλοσ γάρ ἐστιν, εἰ καὶ μηδὲν ἔγραψε, πλείστην μὲν παρασκευὴν εἰσ ταῦτα παρεσκευασμένοσ, μεγίστασ δὲ δαπάνασ εἰσ τὴν συναγωγὴν αὐτῶν τετελεκώσ, καὶ πρὸσ τούτοισ πολλῶν μὲν αὐτόπτησ γεγενημένοσ, πολλοῖσ δ’ εἰσ ὁμιλίαν ἐλθὼν ἀνδράσι τοῖσ τότε πρωτεύουσι καὶ στρατηγοῖσ δημαγωγοῖσ τε καὶ φιλοσόφοισ διὰ τὴν συγγραφήν·

οὐ γὰρ ὥσ2πέρ τινεσ πάρεργον τοῦ βίου τὴν ἀναγραφὴν τῆσ ἱστορίασ ἐποιήσατο, ἔργον δὲ τὸ πάντων ἀναγκαιότατον.

γνοίη δ’ ἄν τισ αὐτοῦ τὸν πόνον ἐνθυμηθεὶσ τὸ πολύμορφον τῆσ γραφῆσ· καὶ γὰρ ἐθνῶν εἴρηκεν οἰκισμοὺσ καὶ πόλεων κτίσεισ ἐπελήλυθε, βασιλέων τε βίουσ καὶ τρόπων ἰδιώματα δεδήλωκε, καὶ εἴ τι θαυμαστὸν ἢ παράδοξον ἑκάστη γῆ καὶ θάλασσα φέρει, συμπεριείληφεν τῇ πραγματείᾳ.

καὶ μηδεὶσ ὑπολάβῃ ψυχαγωγίαν ταῦτ’ εἶναι μόνον· οὐ γὰρ οὕτωσ ἔχει, ἀλλὰ πᾶσαν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ὠφέλειαν περιέχει. ἵνα δὲ πάντ’ ἀφῶ τἆλλα, τίσ οὐχ ὁμολογήσει τοῖσ ἀσκοῦσι τὴν φιλόσοφον ῥητορικὴν ἀναγκαῖον εἶναι πολλὰ μὲν ἔθη καὶ βαρβάρων καὶ Ἑλλήνων ἐκμαθεῖν, πολλοὺσ δὲ νόμουσ ἀκοῦσαι πολιτειῶν τε σχήματα, καὶ βίουσ ἀνδρῶν καὶ πράξεισ καὶ τέλη καὶ τύχασ;

τούτοισ τοίνυν ἅπασαν ἀφθονίαν δέδωκεν οὐκ ἀπεσπασμένην τῶν πραγμάτων ἀλλὰ συμπαροῦσαν.

πάντα τε δὴ ταῦτα ζηλωτὰ τοῦ συγγραφέωσ, καὶ ἔτι πρὸσ τούτοισ ὅσα φιλοσοφεῖ παρ’ ὅλην τὴν συγγραφὴν περὶ δικαιοσύνησ καὶ εὐσεβείασ καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν πολλοὺσ καὶ καλοὺσ διεξερχόμενοσ λόγουσ. τελευταῖόν ἐστι τῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ χαρακτηρικώτατον, ὃ παρ’ οὐδενὶ τῶν ἄλλων συγγραφέων οὕτωσ ἀκριβῶσ ἐξείργασται καὶ δυνατῶσ οὔτε τῶν πρεσβυτέρων οὔτε τῶν νεωτέρων·

τί δὲ τοῦτό ἐστι; τὸ καθ’ ἑκάστην πρᾶξιν μὴ μόνον τὰ φανερὰ τοῖσ πολλοῖσ ὁρᾶν καὶ λέγειν, ἀλλ’ ἐξετάζειν καὶ τὰσ ἀφανεῖσ αἰτίασ τῶν πράξεων καὶ τῶν πραξάντων αὐτὰσ καὶ τὰ πάθη τῆσ ψυχῆσ, ἃ μὴ ῥᾴδια τοῖσ πολλοῖσ εἰδέναι, καὶ πάντα ἐκκαλύπτειν τὰ μυστήρια τῆσ τε δοκούσησ ἀρετῆσ καὶ τῆσ ἀγνοουμένησ κακίασ. καί μοι δοκεῖ πωσ ὁ μυθευόμενοσ ἐν Αἵδου τῶν ψυχῶν ἀπολυθεισῶν τοῦ σώματοσ ἐξετασμὸσ ἐπὶ τῶν ἐκεῖ δικαστῶν οὕτωσ ἀκριβὴσ εἶναι ὡσ ὁ διὰ τῆσ Θεοπόμπου γραφῆσ γιγνόμενοσ.

διὸ καὶ βάσκανοσ ἔδοξεν εἶναι, προσλαμβάνων τοῖσ ἀναγκαίοισ τινὰ ὀνειδισμοῖσ κατὰ τῶν ἐνδόξων προσώπων οὐκ ἀναγκαῖα πράγματα, ὅμοιόν τι ποιῶν τοῖσ ἰατροῖσ, οἳ τέμνουσι καὶ καίουσι τὰ διεφθαρμένα τοῦ σώματοσ ἑώσ βάθουσ τὰ καυτήρια καὶ τὰσ τομὰσ φέροντεσ, οὐδὲν τῶν ὑγιαινόντων καὶ κατὰ φύσιν ἐχόντων στοχαζόμενοι. τοιοῦτοσ μὲν δή τισ ὁ πραγματικὸσ Θεοπόμπου χαρακτήρ. ὁ δὲ λεκτικὸσ Ἰσοκράτει μάλιστα ἐοίκε·

καθαρά τε γὰρ ἡ λέξισ καὶ κοινὴ καὶ σαφήσ, ὑψηλή τε καὶ μεγαλοπρεπὴσ καὶ τὸ πομπικὸν ἔχουσα πολύ, συγκειμένη τε κατὰ τὴν μέσην ἁρμονίαν, ἡδέωσ καὶ μαλακῶσ ῥέουσα. διαλλάττει δὲ τῆσ Ἰσοκρατείου κατὰ τὴν πικρότητα καὶ τὸν τόνον ἐπ’ ἐνίων, ὅταν ἐπιτρέψῃ τοῖσ πάθεσι, μάλιστα δ’ ὅταν ὀνειδίζῃ πόλεσιν ἢ στρατηγοῖσ πονηρὰ βουλεύματα καὶ πράξεισ ἀδίκουσ πολὺσ γὰρ ἐν τούτοισ, καὶ τῆσ Δημοσθένουσ δεινότητοσ οὐδὲ κατὰ μικρὸν διαφέρει, ὡσ ἐξ ἄλλων πολλῶν ἄν τισ ἴδοι κἀκ τῶν Χιακῶν ἐπιστολῶν, ἃσ τῷ συμφύτῳ πνεύματι ἐπιτρέψασ γέγραφεν. εἰ δ’ ὑπερεῖδεν ἐν τούτοισ ἐφ’ οἷσ μάλιστα δὴ ἐσπούδακε τῆσ τε συμπλοκῆσ τῶν φωνηέντων γραμμάτων καὶ τῆσ κυκλικῆσ εὐρυθμίασ τῶν περιόδων καὶ τῆσ ὁμοειδείασ τῶν σχηματισμῶν, πολὺ ἀμείνων ἂν ἦν αὐτὸσ ἑαυτοῦ κατὰ τὴν φράσιν.

ἔστι δὲ ἃ καὶ κατὰ τὸν πραγματικὸν τόπον ἁμαρτάνει, καὶ μάλιστα κατὰ τὰσ παρεμβολάσ·

οὔτε γὰρ ἀναγκαῖαί τινεσ αὐτῶν οὔτ’ ἐν καιρῷ γενόμεναι, πολὺ δὲ τὸ παιδιῶδεσ ἐμφαίνουσαι· ἐν αἷσ ἐστι καὶ τὰ περὶ Σιληνοῦ τοῦ φανέντοσ ἐν Μακεδονίᾳ καὶ τὰ περὶ τοῦ δράκοντοσ τοῦ διαναυμαχήσαντοσ πρὸσ τὴν τριήρη καὶ ἄλλα τούτοισ οὐκ ὀλίγα ὅμοια. @Οὗτοι παραληφθέντεσ οἱ συγγραφεῖσ ἀρκέσουσι τοῖσ ἀσκοῦσι τὸν πολιτικὸν λόγον ἀφορμὰσ ἐπιτηδείουσ παραδειγμάτων παρασχεῖν εἰσ ἅπασαν ἰδέαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6

(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION