Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1

(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1)

χαίρειν ἐπιστολήν τινα παρὰ σοῦ κομισθεῖσαν ἐδεξάμην εὐπαίδευτόν τε καὶ πάνυ μοι κεχαρισμένην, ἐν ᾗ γράφεισ, ὅτι τὰσ συντάξεισ τὰσ ἐμὰσ ἐπιχορηγοῦντόσ σοι Ζήνωνοσ τοῦ κοινοῦ φίλου διαπορευόμενοσ καὶ πάνυ διατιθέμενοσ οἰκείωσ, ἐν αὐταῖσ τὰ μὲν ἄλλα θαυμάζεισ, ἑνὶ δὲ μέρει δυσχεραίνεισ τῶν ἐν αὐταῖσ κατακεχωρισμένων, τῇ Πλάτωνοσ κατηγορίᾳ. ὅτι μὲν οὖν σεβαστικῶσ διάκεισαι πρὸσ τὸν ἄνδρα, ὀρθῶσ ποιεῖσ· ὅτι δὲ περὶ ἡμῶν τἀναντία ὑπείληφασ, οὐκ ὀρθῶσ. εἰ γάρ τισ ἄλλοσ ἐκπλήττεται ταῖσ Πλατωνικαῖσ ἑρμηνείαισ, εὖ ἴσθι νῦν, κἀγὼ τούτων εἷσ εἰμι.

ὃ δὲ πέπονθα πρὸσ ἅπαντασ, ὅσοι τὰσ αὑτῶν ἐπινοίασ εἰσ τὴν κοινὴν φέρουσιν ὠφέλειαν ἐπανορθοῦντεσ ἡμῶν βίουσ τε καὶ λόγουσ, ἐρῶ σοι, καὶ πείσω γε νὴ Δία, πιστεύων καινὸν οὐδὲν ἐρεῖν οὐδὲ παράδοξον οὐδ’ ὃ μὴ πᾶσιν ὁμοίωσ δοκεῖ. ἐγὼ οὖν νομίζω δεῖν, ὅταν μὲν ἔπαινον προέληται γράφειν τισ πράγματοσ εἴτε σώματοσ ὁποίου γέ τινοσ, τὰσ ἀρετὰσ αὐτοῦ καὶ οὐ τἀτυχήματα, εἴ τινα πρόσεστι, προφέρειν·

ὅταν δὲ βουληθῇ διαγνῶναι, τί τὸ κράτιστον ἐν ὅτῳ δή ποτε βίῳ καὶ τί τὸ βέλτιστον τῶν ὑπὸ ταὐτὸ γένοσ ἔργων, τὴν ἀκριβεστάτην ἐξέτασιν προσφέρειν καὶ μηδὲν παραλείπειν τῶν προσόντων αὐτοῖσ εἴτε κακῶν εἴτε ἀγαθῶν· ἡ γὰρ ἀλήθεια οὕτωσ εὑρίσκεται μάλιστα, ἧσ οὐδὲν χρῆμα τιμιώτερον. τοῦτο δὴ προθέμενοσ ἐκεῖνο λέγω·

εἰ μὲν ἔστι μοι κατὰ Πλάτωνοσ λόγοσ τισ καταδρομὴν περιέχων τοῦ ἀνδρὸσ ὥσ2περ Ζωί̈λῳ τῷ ῥήτορι, ἀσεβεῖν ὁμολογῶ· καὶ εἴ γε βουληθεὶσ ἐγκώμιον αὐτοῦ γράφειν ψόγουσ τινὰσ συγκαταπλέκω τοῖσ ἐπαίνοισ, ἀδικεῖν φημι καὶ παρεκβαίνειν τοὺσ καθεστῶτασ ἡμῖν ἐπὶ τοῖσ ἐπαίνοισ νόμουσ· οὐ γὰρ ὅτι διαβολὰσ οἰόμαι δεῖν γράφειν ἐν αὐτοῖσ, ἀλλ’ οὐδ’ ἀπολογίασ. εἰ δὲ χαρακτῆρασ λόγου προελόμενοσ σκοπεῖν καὶ τοὺσ πρωτεύοντασ ἐν αὐτοῖσ φιλοσόφουσ τε καὶ ῥήτορασ ἐξετάζειν τρεῖσ μὲν ἐξ ἁπάντων ἐξελεξάμην τοὺσ δοκοῦντασ εἶναι λαμπροτάτουσ, Ἰσοκράτην τε καὶ Πλάτωνα καὶ Δημοσθένη, ἐκ δὲ τούτων αὐτῶν πάλιν προέκρινα Δημοσθένη, οὐδὲν ᾤμην οὔτε Πλάτωνα οὔτε Ἰσοκράτην ἀδικεῖν.

νὴ Δία, φῄσ, ἀλλ’ οὐκ ἔδει σε τὰ Πλάτωνοσ ἁμαρτήματα ἐξελέγχειν, βουλόμενον ἐπαινεῖν Δημοσθένη.

ἔπειτα πῶσ ἄν μοι τὴν ἀκριβεστάτην βάσανον ὁ λόγοσ ἔλαβεν, εἰ μὴ τοὺσ ἀρίστουσ λόγουσ τῶν Ἰσοκράτουσ τε καὶ Πλάτωνοσ τοῖσ κρατίστοισ τῶν Δημοσθένουσ ἀντιπαρέθηκα καὶ καθ’ ὃ μέροσ ἥττουσ οἱ τούτων λόγοι εἰσὶ τῶν ἐκείνου, μετὰ πάσησ ἀληθείασ ἐπέδειξα, οὐχ ἅπαντα τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ ἡμαρτῆσθαι λέγων μανίασ γὰρ τοῦτό γε, ἀλλ’ οὐδ’ ἅπαντα ἐπίσησ κατωρθῶσθαι. εἰ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἐποίουν, ἐπῄνουν δὲ Δημοσθένη πάσασ διεξιὼν αὐτοῦ τὰσ ἀρετάσ, ὡσ μὲν ἀγαθὸσ ὁ ῥήτωρ, ἔπεισα πάντωσ ἂν τοὺσ ἀναγνωσομένουσ·

ὡσ δὲ καὶ κράτιστοσ πάντων τῶν πρωτευσάντων περὶ λόγουσ, οὐκ ἂν ἔπεισα μὴ παρατιθεὶσ αὐτῷ τοὺσ ἀρίστουσ· πολλὰ γὰρ τῶν καθ’ αὑτὰ φαινομένων καλῶν καὶ θαυμαστῶν ἑτέροισ ἀντιπαρατεθέντα κρείττοσιν ἐλάττω τῆσ δόξησ ἐφάνη. οὕτω γέ τοι καὶ χρυσὸσ ἑτέρῳ χρυσῷ παρατεθεὶσ κρείττων εἴτε καὶ χείρων εὑρίσκεται καὶ πᾶν ἄλλο χειρούργημα, καὶ ὅσων ἐνέργεια τὸ τέλοσ. εἰ δὲ ἀχάριστον ὑπολήψεταί τισ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ λόγοισ τὴν ἐκ τῆσ συγκρίσεωσ ἐξέτασιν καὶ καθ’ ἑαυτὸν ἕκαστον ἀξιώσει σκοπεῖν, οὐδὲν κωλύσει τὸ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ποιεῖν, καὶ μήτε ποίησιν ἀντεξετάζειν ἑτέρᾳ ποιήσει μήθ’ ἱστορικὴν σύνταξιν ἑτέρᾳ συντάξει μήτε πολιτείαν πολιτείᾳ μήτε νόμον νόμῳ, μὴ στρατηγὸν στρατηγῷ, μὴ βασιλεῖ βασιλέα, μὴ βίῳ βίον, μὴ δόγματι δόγμα·

τοῦτο δ’ οὐκ ἄν τισ συγχωρήσειε νοῦν ἔχων. εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰσ ἐκ τῶν μαρτυριῶν παρασχέσθαι σοι πίστεισ, ἐξ ὧν μᾶλλόν σοι γενήσεται καταφανέσ, ὅτι κράτιστοσ ἐλέγχου τρόποσ ὁ κατὰ σύγκρισιν γιγνόμενοσ, ἀφεὶσ τοὺσ ἄλλουσ αὐτῷ χρήσομαι μάρτυρι Πλάτωνι.

βουληθεὶσ γὰρ ὁ ἀνὴρ ἐπιδείξασθαι τὴν αὑτοῦ δύναμιν ἣν εἶχεν ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ λόγοισ, οὐκ ἠρκέσθη ταῖσ ἄλλαισ γραφαῖσ, ἀλλὰ καὶ κρατίστου τῶν τότε ῥητόρων ἕτερον αὐτὸσ ἐν τῷ Φαίδρῳ συνετάξατο λόγον ἐρωτικὸν εἰσ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν·

καὶ οὐδὲ ἄχρι τούτου προελθὼν ἐπαύσατο καταλιπὼν ἐπὶ τοῖσ ἀναγνωσομένοισ τὴν διάγνωσιν, πότερόσ ἐστι κρείττων λόγοσ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἁμαρτημάτων ἥψατο τῶν Λυσιείων, τὰσ μὲν λεκτικὰσ μαρτυρῶν τῷ ἀνδρὶ ἀρετάσ, τῶν δὲ πραγματικῶν ἐπιλαμβανόμενοσ. ὁπότε οὖν Πλάτων τὸ φορτικώτατον καὶ ἐπαχθέστατον τῶν ἔργων προελόμενοσ, αὑτὸν ἐπαινεῖν κατὰ τὴν δύναμιν τῶν λόγων, οὐδὲν ᾤετο ποιεῖν κατηγορίασ ἄξιον, εἰ παρὰ τὸν ἄριστον τῶν τότε ῥητόρων τοὺσ ἰδίουσ ἐξετάζειν ἠξίου λόγουσ ἐπιδεικνύμενοσ Λυσίαν τε ἐν οἷσ ἡμάρτηκεν καὶ ἑαυτὸν ἐν οἷσ κατώρθωκε, τί θαυμαστὸν ἐποίουν ἐγὼ τοῖσ Δημοσθένουσ λόγοισ συγκρίνων τοὺσ Πλάτωνοσ καὶ εἴ τι μὴ καλῶσ ἐν αὐτοῖσ ἔχειν ᾤμην, ἐπιλογιζόμενοσ;

ἐῶ γὰρ τὰσ ἄλλασ αὐτοῦ γραφὰσ παραφέρειν, ἐν αἷσ κωμῳδεῖ τοὺσ πρὸ ἑαυτοῦ, Παρμενίδην τε καὶ Ἱππίαν καὶ Πρωταγόραν καὶ Πρόδικον καὶ Γοργίαν καὶ Πῶλον καὶ Θεόδωρον καὶ Θρασύμαχον καὶ ἄλλουσ συχνούσ, οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου πάντα περὶ αὐτῶν γράφων ἀλλ’ εἰ βούλει, καὶ ἀπὸ φιλοτιμίασ·

ἦν γάρ, ἦν ἐν τῇ Πλάτωνοσ φύσει πολλὰσ ἀρετὰσ ἐχούσῃ τὸ φιλότιμον.

ἐδήλωσε δὲ τοῦτο μάλιστα διὰ τῆσ πρὸσ Ὅμηρον ζηλοτυπίασ, ὃν ἐκ τῆσ κατασκευαζομένησ ὑπ’ αὐτοῦ πολιτείασ ἐκβάλλει στεφανώσασ καὶ μύρῳ χρίσασ, ὡσ δὴ τούτων αὐτῷ δέον ἐκβαλλομένῳ, δι’ ὃν ἥ τε ἄλλη παιδεία πᾶσα παρῆλθεν εἰσ τὸν βίον καὶ τελευτῶσα φιλοσοφία. ἀλλὰ θῶμεν ἀπὸ τοῦ βελτίστου δι’ αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν πάντα λέγειν Πλάτωνα· τί οὖν ἄτοπον ἐποιοῦμεν αὐτοὶ τοῖσ ἐκείνου νόμοισ χρώμενοι καὶ ἀντιπαρεξετάζειν αὐτῷ τοὺσ τῶν ἐπακμασάντων λόγουσ βουλόμενοι;

ἔπειτ’ οὐ μόνοσ οὐδὲ πρῶτοσ ἐγὼ φανήσομαι περὶ Πλάτωνοσ ἐπιχειρήσασ τι λέγειν.

οὐδ’ ἄν τισ ἔχοι κατ’ αὐτὸ τοῦτο μέμψασθαί με τὸ μέροσ, ὅτι τὸν ἐπιφανέστατον τῶν φιλοσόφων κ αὶ πλείοσιν ἢ δώδεκα γενεαῖσ ἐμαυτοῦ πρεσβύτερον ἐξετάζειν ἐπεβαλόμην ὡσ δὴ διὰ τοῦτο δόξησ τινὸσ τευξόμενοσ. πολλοὶ γὰρ εὑρεθήσονται πρὸ ἐμοῦ τοῦτο πεποιηκότεσ, οἳ μὲν κατὰ τὸν ἐκείνου γενόμενοι χρόνον, οἳ δὲ λίαν ὕστερον ἐπακμάσαντεσ.

καὶ γὰρ τὰ δόγματα διέβαλον αὐτοῦ τινεσ καὶ τοὺσ λόγουσ ἐμέμψαντο πρῶτον μὲν ὁ γνησιώτατοσ αὐτοῦ μαθητὴσ Ἀριστοτέλησ, ἔπειτα οἱ περὶ Κηφισόδωρόν τε καὶ Θεόπομπον καὶ Ζωί̈λον καὶ Ἱπποδάμαντα καὶ Δημήτριον καὶ ἄλλοι συχνοί, οὐ διὰ φθόνον ἢ διὰ φιλαπεχθημοσύνην κωμῳδοῦντεσ ἀλλὰ τὴν ἀλήθειαν ἐξετάζοντεσ. τοσούτοισ δὴ καὶ τηλικούτοισ ἀνδράσι παραδείγμασι χρώμενοσ καὶ παρὰ πάντασ τῷ μεγίστῳ Πλάτωνι οὐδὲν ἡγούμην τῆσ φιλοσόφου ῥητορικῆσ ποιεῖν ἀλλότριον ἀγαθοὺσ ἀγαθοῖσ ἀντεξετάζων.

περὶ μὲν οὖν τῆσ προαιρέσεωσ, ἣν ἔσχον ἐν τῇ συγκρίσει τῶν χαρακτήρων, ἱκανῶσ ἀπολελόγημαι καὶ σοί, Γεμῖνε φίλτατε.

상위

Dionysius of Halicarnassus (디오니시오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION