Dionysius of Halicarnassus, chapter 9

(디오니시오스, chapter 9)

οἰόμαι δὲ καὶ τὸ πρέπον ἔχειν τὴν Λυσίου λέξιν οὐθενὸσ ἧττον τῶν ἀρχαίων ῥητόρων, κρατίστην ἁπασῶν ἀρετὴν καὶ τελειοτάτην, ὁρῶν αὐτὴν πρόσ τε τὸν λέγοντα καὶ πρὸσ τοὺσ ἀκούοντασ καὶ πρὸσ τὸ πρᾶγμα ἐν τούτοισ γὰρ δὴ καὶ πρὸσ ταῦτα τὸ πρέπον ἀρκούντωσ ἡρμοσμένην. καὶ γὰρ ἡλικίᾳ καὶ γένει καὶ παιδείᾳ καὶ ἐπιτηδεύματι καὶ βίῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ἐν οἷσ διαφέρει τῶν προσώπων πρόσωπα, τὰσ οἰκείασ ἀποδίδωσι φωνὰσ πρόσ τε τὸν ἀκροατὴν συμμετρεῖται τὰ λεγόμενα οἰκείωσ, οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον δικαστῇ καὶ ἐκκλησιαστῇ καὶ πανηγυρίζοντι διαλεγόμενοσ ὄχλῳ. διαφοράσ τε αὐτῷ λαμβάνει κατὰ τὰσ ἰδέασ τῶν πραγμάτων ἡ λέξισ· ἀρχομένῳ μὲν γάρ ἐστι καθεστηκυῖα καὶ ἠθική, διηγουμένῳ δὲ πιθανὴ κἀπερίεργοσ, ἀποδεικνύντι δὲ στρογγύλη καὶ πυκνή, αὔξοντι δὲ καὶ παθαινομένῳ σεμνὴ καὶ ἀληθινή, ἀνακεφαλαιουμένῳ δὲ διαλελυμένη καὶ σύντομοσ. ληπτέον δὴ καὶ τὸ πρέπον τῆσ λέξεωσ παρὰ Λυσίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION